tu Nowa Huta !!!/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

bezpłatny dwutygodnik nowej hutynr 12 [13] / 3-16 września 2012

czytelnicy!„Do szkoły matoły!” – tak, z uśmiechem na ustach,

zawsze witała mnie ciocia na przełomie sierpnia i  września. I  co  by nie myśleć na  temat tego powie-dzenia, to  samo w  okolicach 1 września ciśnie się na usta. Zarówno młodym jak i starszym pokoleniom początek września kojarzy się z  rozpoczęciem roku szkolnego. Jak co roku, uczniowie zasiądą ponownie w ławkach szkolnych, jak co roku staną przed nowy-mi wyzwaniami i  jak co  roku będą mieli w  swoich głowach nowe postanowienia. Tak, tak, postanowie-nia. To  co  każdemu wydaje się przypisane do  No-wego Roku, bardzo często ma miejsce codziennie. Kierownik po awansie na wyższe stanowisko, zawod-nik zaczynający nowy sezon, architekt mierzący się z nowym projektem, student przed sesją, a uczniowie na początku roku szkolnego. Mam i ja.

Ten numer jest dla mnie istotny, miałem okazję wykonywać do  niego sesję z  Radkiem Zawrotniakiem. To  mój Lodołamaczowy „pierwszy raz” i  pierwsza pu-blikacja w Nowej Hucie tego typu zdjęć. W mojej pracy wykonałem dziesiątki sesji, między innymi tą do kalen-darza z fankami Hutnika, o której później pisano w Chi-nach i mówiono w Brazylii. Nie zmienia to faktu, że tre-ma przed tym, jak zostaną odebrane szermiercze zdjęcia, jest spora. Oczywiście mam nadzieję, że  się spodobają, a jeśli się tak stanie, to także dzięki fantastycznemu cha-rakterowi Radka. To człowiek-wulkan, pasjonat fotogra-fii, co bardzo ułatwiło nam współpracę.

A  już zupełnie na  koniec, wracając do  postano-wień, w imieniu redakcji życzę wszystkim wytrwało-ści w spełnianiu tych „środkowo-rocznych” postano-wień. Powodzenia! /// Marcin Kądziołka

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

w numerze:strona 2 ///

radek zawrotniak – olimpijczyk z nowej huty

strona 8 ///

alfabet nowohuckiego przedmieścia strona 12 ///

tomex wczoraj i dziś

o nowej to hucie opera

Zdję

cie:

Joan

na U

rban

iec

»»» czytaj na stronie 5

pasjeludzie

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///32///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ale silni, o bardzo dobrej technice. Jeszcze inni mają dobry pomysł na walkę i niesamowitą intuicję. Waż-ny jest też refleks.

Szermierka jeDnak nie jeSt w PolSce Szczególnie PoPularna.Trochę w tym winy specyfiki samej walki - na hali spędza się podczas ćwiczeń godziny, tymczasem sama walka szermierzy jest krótka, trwa tylko 9 mi-nut. Ta dyscyplina ma wielu kibiców, jednak często nie jeżdżą oni na zawody właśnie z uwagi na krótki czas walk. Śledzą rozgrywki w  telewizji lub inter-necie, a jeszcze częściej w prasie – o starciach szpa-dzistów można naprawdę dynamicznie pisać. Gdy czyta się relacje na  spokojnie, wszystko można so-bie wyobrazić.

co najbarDziej lubiSz w Swojej DyScyPlinie?Stajesz naprzeciwko rywala, tak jak w  każdym spo-rcie walki. Masz do czynienia z jego ciałem i umysłem. On  chce cię za wszelką cenę przechytrzyć i  z  tobą wygrać. Będzie robił różne sztuczki: wykonywał technikę, której się nauczył, kombinował, zagrywał niekonwencjonalnie. Piękno polega na  możliwości bezpośredniej rywalizacji, nie np. poprzez piłkę, jak w tenisie. A jednocześnie nie ma obrażeń takich, jak w boksie czy judo, że wychodzisz z treningu posinia-czony, a  na  następny dzień nie możesz iść do  pracy czy pokazać się znajomym. Ten sport jest bezpieczny, obrażenia są bardzo rzadkie. Zwłaszcza, jeśli używa się atestowanego sprzętu.

to Droga PaSja?Choć tak właśnie się kojarzy – niekoniecznie. Roz-poczynające treningi dzieci na  początku dostają sprzęt z  klubu. Z  czasem można go uzupełnić – koszt pełnej szpady to ok. 500 zł. Jednak nigdy nie kupuje się wszystkiego naraz i  nie wszystko musi też być nowe. Ja sam lubię walczyć starszym sprzę-tem, który znam i do którego jestem przyzwyczajo-ny. Nowy kostium kosztuje 1800 zł, używany można kupić już za 500 zł.

mimo wSzyStko Szermierka wyDaje Się SPortem elitarnym.Zainteresowanie szermierką, mimo, że  to  dyscypli-na o  szlacheckim, pojedynkowym charakterze, za-wsze w Polsce było. Jednak sport i związane z nim koszty w  naszym kraju często odbiera się jako coś, co  powinno należeć się za darmo. Tymczasem rozwój fizyczny, tak jak np. nauka języków ob-cych, to  inwestycja w  siebie. Tak należy traktować treningi. Gdy coś jest za darmo – czyli z pieniędzy podatników – nie jest szanowane. A przecież sport nie musi być od razy wyczynowy: to także rekreacja ruchowa. Społeczeństwo nieusportowione cierpi na choroby serca, otyłość, wady postawy a to kolejne koszty leczenia czy rehabilitacji.

Dzieci garną Się Do Szermierki? Zdecydowanie tak. U mnie pasja zaczęła się zwyczaj-nie: blisko domu był klub szermierczy, do  którego zapisali mnie rodzice. Zawsze podobało mi się biega-nie z mieczem czy szpadą niczym pan Wołodyjowski lub Zorro. Takie typowe, dziecięce marzenia. Trenuję od ósmego roku życia. Na początku była to  zabawa, na poważnie zaczęło się to w szóstej klasie. Potrafiłem zostawać na dwóch treningach z rzędu. Tak cieszyły mnie ćwiczenia, że  trener czasem musiał wyrzucać mnie wręcz do domu.

Żeby móc Startować, PotrzebujeSz SPonSora, który Pomaga ci w Przygotowaniach?Mam szczęście, że trafiłem na pana Bełtowskiego, di-lera samochodów Volkswagen. W Polsce sponsoring sportu jest dla firm nieopłacalny – a przecież wystar-czyłoby umożliwić przedsiębiorcom odpisywanie tych kwot od podatku.

wyStąPiłeś na ścieŻkę wojenną z miniSterStwem SPortu.Powiedziałem kilka przykrych słów odnośnie syste-mu. I to nie po porażce ale jeszcze przed igrzyskami. Jest mnóstwo nieprawidłowości w  polskim sporcie. Wszyscy milczą bo się boją, a ktoś to musi powiedzieć. Jestem za likwidacją Ministerstwa Sportu. Tam za-trudnionych jest 460 osób, pobierających miesięcznie po 4,5 tys. zł. Pod tym względem system jest bardzo źle zorganizowany.

traDycję walki o lePSzą PolSkę oDzieDziczyłeś Po Swojej babci? Rzeczywiście. Babcia mieszkała w Nowej Hucie, ale urodziła się w dawnej Polsce, na pograniczu z Rumu-nią. Dziś są to tereny Ukrainy. Walczyła w II Wojnie Światowej jako siedemnastoletnia dziewczyna. Szła z pierwszą armią. Ludzie byli wówczas zdezoriento-wani. Mało kto spodziewał się powojennego obrotu spraw w państwie. Babcia walczyła, a potem okazało się, że walczyła nie o to, co chciała. Po wojnie dosta-ła mieszkanie w  Nowej Hucie, tu  pracowała. Była poetką w  nowohuckiej grupie Sylaba. Zmarła dwa lata temu, dożyła 82 lat. Miałem z nią bardzo dobry kontakt. Mogliśmy porozmawiać na  wiele tematów. Miała spory dystans do  świata, pozostawiała nowe-mu pokoleniu wolność wyboru. Nie było w  niej za-palczywości, szybkiego oceniania ludzi.

a ty czujeSz Się związany z nową hutą?Czuję, bardzo polubiłem tę  dzielnicę. Mieszkałem na  osiedlu Słonecznym przez dwa lata, teraz mam mieszkanie obok zakładów tytoniowych. Gdy prze-prowadzałem się tutaj z  Salwatora, słyszałem różne opinie: o przestępczości, o dresach. Ale w starej Hucie

nie spotkałem się z tym nigdy. Bardzo podoba mi się Aleja Róż i starsi ludzie grający tam w szachy. W skle-pach jest taniej, mamy place targowe. Jest dużo zieleni, ulice są szerokie. Nowa Huta ma urok.

Tekst: Matylda StanowskaZdjęcia: Marcin Kądziołka

SzPaDziSta, olimPijczyk, meDaliSta igrzySk olimPijSkich, miStrzoStw świata, miStrzoStw euroPy oraz miStrzoStw PolSki. na co Dzień mieSzkaniec nowej huty, zawoDowy Żołnierz i mocno angaŻujący Się w SPrawy PańStwa obywatel: raDek zawrotniak.

kilka tygoDni temu wróciłeś z olimPiaDy w lonDynie. juŻ Sama kwalifikacja tam to wielki wyczyn.Olimpiada to  wspaniałe doświadczenie dla każdego sportowca. Ja sam wiem już, jak smakuje sukces, a jak porażka. W  2008 roku, po  olimpiadzie w  Pekinie wracałem z  tarczą – zdobyliśmy srebro jako druży-na, a ja zająłem indywidualnie szóste miejsce. Wiem więc, jak to jest mieć medal i tym bardziej gorzko mi po tych igrzyskach. Ale już zacząłem przygotowywać się do igrzysk w Rio de Janeiro.

Przegrana zmienia twój StoSunek Do ćwiczeń?Absolutnie nie. Kocham szermierstwo, to moja pasja. Oczywiście jadąc na olimpiadę wierzyłem w zwycię-stwo - i tak powinien do zawodów podchodzić każdy sportowiec. Porażkami się jednak nie załamuję, taki jest sport. Nie lubię postawy asekuracyjnej. Trzeba mieć mentalność mistrza.

olimPiaDa to PojeDynek najlePSzych zawoDników świata – DecyDuje wyłącznie Przygotowanie?Magia igrzysk i  specyfika tego turnieju jest taka, że  przesądzają często czynniki poza-sportowe. Ner-wy, dyspozycja dnia – to  wszystko ma znaczenie. Turniej jest krótki, szermierze startują tylko cztery godziny. Decydują momenty. Nie ma w tym sporcie modelu mistrza, zawodnicy są różni. Jedni są bardzo wysocy i wykorzystują zasięg ramion, niektórzy niscy

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

mistrzamentalność

pasjeludzie

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///32///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ale silni, o bardzo dobrej technice. Jeszcze inni mają dobry pomysł na walkę i niesamowitą intuicję. Waż-ny jest też refleks.

Szermierka jeDnak nie jeSt w PolSce Szczególnie PoPularna.Trochę w tym winy specyfiki samej walki - na hali spędza się podczas ćwiczeń godziny, tymczasem sama walka szermierzy jest krótka, trwa tylko 9 mi-nut. Ta dyscyplina ma wielu kibiców, jednak często nie jeżdżą oni na zawody właśnie z uwagi na krótki czas walk. Śledzą rozgrywki w  telewizji lub inter-necie, a jeszcze częściej w prasie – o starciach szpa-dzistów można naprawdę dynamicznie pisać. Gdy czyta się relacje na  spokojnie, wszystko można so-bie wyobrazić.

co najbarDziej lubiSz w Swojej DyScyPlinie?Stajesz naprzeciwko rywala, tak jak w  każdym spo-rcie walki. Masz do czynienia z jego ciałem i umysłem. On  chce cię za wszelką cenę przechytrzyć i  z  tobą wygrać. Będzie robił różne sztuczki: wykonywał technikę, której się nauczył, kombinował, zagrywał niekonwencjonalnie. Piękno polega na  możliwości bezpośredniej rywalizacji, nie np. poprzez piłkę, jak w tenisie. A jednocześnie nie ma obrażeń takich, jak w boksie czy judo, że wychodzisz z treningu posinia-czony, a  na  następny dzień nie możesz iść do  pracy czy pokazać się znajomym. Ten sport jest bezpieczny, obrażenia są bardzo rzadkie. Zwłaszcza, jeśli używa się atestowanego sprzętu.

to Droga PaSja?Choć tak właśnie się kojarzy – niekoniecznie. Roz-poczynające treningi dzieci na  początku dostają sprzęt z  klubu. Z  czasem można go uzupełnić – koszt pełnej szpady to ok. 500 zł. Jednak nigdy nie kupuje się wszystkiego naraz i  nie wszystko musi też być nowe. Ja sam lubię walczyć starszym sprzę-tem, który znam i do którego jestem przyzwyczajo-ny. Nowy kostium kosztuje 1800 zł, używany można kupić już za 500 zł.

mimo wSzyStko Szermierka wyDaje Się SPortem elitarnym.Zainteresowanie szermierką, mimo, że  to  dyscypli-na o  szlacheckim, pojedynkowym charakterze, za-wsze w Polsce było. Jednak sport i związane z nim koszty w  naszym kraju często odbiera się jako coś, co  powinno należeć się za darmo. Tymczasem rozwój fizyczny, tak jak np. nauka języków ob-cych, to  inwestycja w  siebie. Tak należy traktować treningi. Gdy coś jest za darmo – czyli z pieniędzy podatników – nie jest szanowane. A przecież sport nie musi być od razy wyczynowy: to także rekreacja ruchowa. Społeczeństwo nieusportowione cierpi na choroby serca, otyłość, wady postawy a to kolejne koszty leczenia czy rehabilitacji.

Dzieci garną Się Do Szermierki? Zdecydowanie tak. U mnie pasja zaczęła się zwyczaj-nie: blisko domu był klub szermierczy, do  którego zapisali mnie rodzice. Zawsze podobało mi się biega-nie z mieczem czy szpadą niczym pan Wołodyjowski lub Zorro. Takie typowe, dziecięce marzenia. Trenuję od ósmego roku życia. Na początku była to  zabawa, na poważnie zaczęło się to w szóstej klasie. Potrafiłem zostawać na dwóch treningach z rzędu. Tak cieszyły mnie ćwiczenia, że  trener czasem musiał wyrzucać mnie wręcz do domu.

Żeby móc Startować, PotrzebujeSz SPonSora, który Pomaga ci w Przygotowaniach?Mam szczęście, że trafiłem na pana Bełtowskiego, di-lera samochodów Volkswagen. W Polsce sponsoring sportu jest dla firm nieopłacalny – a przecież wystar-czyłoby umożliwić przedsiębiorcom odpisywanie tych kwot od podatku.

wyStąPiłeś na ścieŻkę wojenną z miniSterStwem SPortu.Powiedziałem kilka przykrych słów odnośnie syste-mu. I to nie po porażce ale jeszcze przed igrzyskami. Jest mnóstwo nieprawidłowości w  polskim sporcie. Wszyscy milczą bo się boją, a ktoś to musi powiedzieć. Jestem za likwidacją Ministerstwa Sportu. Tam za-trudnionych jest 460 osób, pobierających miesięcznie po 4,5 tys. zł. Pod tym względem system jest bardzo źle zorganizowany.

traDycję walki o lePSzą PolSkę oDzieDziczyłeś Po Swojej babci? Rzeczywiście. Babcia mieszkała w Nowej Hucie, ale urodziła się w dawnej Polsce, na pograniczu z Rumu-nią. Dziś są to tereny Ukrainy. Walczyła w II Wojnie Światowej jako siedemnastoletnia dziewczyna. Szła z pierwszą armią. Ludzie byli wówczas zdezoriento-wani. Mało kto spodziewał się powojennego obrotu spraw w państwie. Babcia walczyła, a potem okazało się, że walczyła nie o to, co chciała. Po wojnie dosta-ła mieszkanie w  Nowej Hucie, tu  pracowała. Była poetką w  nowohuckiej grupie Sylaba. Zmarła dwa lata temu, dożyła 82 lat. Miałem z nią bardzo dobry kontakt. Mogliśmy porozmawiać na  wiele tematów. Miała spory dystans do  świata, pozostawiała nowe-mu pokoleniu wolność wyboru. Nie było w  niej za-palczywości, szybkiego oceniania ludzi.

a ty czujeSz Się związany z nową hutą?Czuję, bardzo polubiłem tę  dzielnicę. Mieszkałem na  osiedlu Słonecznym przez dwa lata, teraz mam mieszkanie obok zakładów tytoniowych. Gdy prze-prowadzałem się tutaj z  Salwatora, słyszałem różne opinie: o przestępczości, o dresach. Ale w starej Hucie

nie spotkałem się z tym nigdy. Bardzo podoba mi się Aleja Róż i starsi ludzie grający tam w szachy. W skle-pach jest taniej, mamy place targowe. Jest dużo zieleni, ulice są szerokie. Nowa Huta ma urok.

Tekst: Matylda StanowskaZdjęcia: Marcin Kądziołka

SzPaDziSta, olimPijczyk, meDaliSta igrzySk olimPijSkich, miStrzoStw świata, miStrzoStw euroPy oraz miStrzoStw PolSki. na co Dzień mieSzkaniec nowej huty, zawoDowy Żołnierz i mocno angaŻujący Się w SPrawy PańStwa obywatel: raDek zawrotniak.

kilka tygoDni temu wróciłeś z olimPiaDy w lonDynie. juŻ Sama kwalifikacja tam to wielki wyczyn.Olimpiada to  wspaniałe doświadczenie dla każdego sportowca. Ja sam wiem już, jak smakuje sukces, a jak porażka. W  2008 roku, po  olimpiadzie w  Pekinie wracałem z  tarczą – zdobyliśmy srebro jako druży-na, a ja zająłem indywidualnie szóste miejsce. Wiem więc, jak to jest mieć medal i tym bardziej gorzko mi po tych igrzyskach. Ale już zacząłem przygotowywać się do igrzysk w Rio de Janeiro.

Przegrana zmienia twój StoSunek Do ćwiczeń?Absolutnie nie. Kocham szermierstwo, to moja pasja. Oczywiście jadąc na olimpiadę wierzyłem w zwycię-stwo - i tak powinien do zawodów podchodzić każdy sportowiec. Porażkami się jednak nie załamuję, taki jest sport. Nie lubię postawy asekuracyjnej. Trzeba mieć mentalność mistrza.

olimPiaDa to PojeDynek najlePSzych zawoDników świata – DecyDuje wyłącznie Przygotowanie?Magia igrzysk i  specyfika tego turnieju jest taka, że  przesądzają często czynniki poza-sportowe. Ner-wy, dyspozycja dnia – to  wszystko ma znaczenie. Turniej jest krótki, szermierze startują tylko cztery godziny. Decydują momenty. Nie ma w tym sporcie modelu mistrza, zawodnicy są różni. Jedni są bardzo wysocy i wykorzystują zasięg ramion, niektórzy niscy

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

mistrzamentalność

aktualności

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///54///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

aktualności/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

jesienią 2009 roku na półkach, zapełnianych do tej pory przez muzyczne cd, pojawiły się metalo-

we puszki z  pendrivem w  środku. Od  opakowania bardziej zaskakująca była zawartość, zatytułowana

„Opera Nowohucka”. Wu-Hae, bo to oni podpisali się pod całym zamieszaniem, wykorzystali na  nietypo-wo wydanej i  dystrybuowanej płycie pełne instru-mentarium: od gitary elektrycznej przez instrumenty klasyczne, skrzypce, wiolonczelę, aż  po  brzmienia z przesterowanych basów i instrumenty dęte, wszyst-ko łączone z elektronicznymi podkładami. Tekstowo całość spajały fragmenty „Poematu dla dorosłych” Adama Ważyka z 1955 roku, a do części muzycznej autorzy płyty dorzucili 14-minutowy niemy film w  reżyserii Mateusza Moczulskiego, którego scena-riusz powstał na kanwie radzieckiego science-fiction z lat 50., oraz esej prozaika Sławka Shuty.

Trzy lata później „Opera Nowohucka” powraca – tym razem w wersji koncertowej. 8 września w Mu-zeum Lotnictwa w Czyżynach Wu-Hae zagra materiał znany z płyty wprost ze sceny, ulokowanej w ogrom-nym hangarze, wśród podświetlonych samolotów z I wojny światowej, wizualizacji i efektów świetlnych. Muzykom towarzyszyć będzie kwartet smyczkowy oraz gwiazdy: Maciek Maleńczuk, Marcin Świetlicki i znakomity gitarzysta Jacek Królik. o  Szczegółach wyDarzenia oPowiaDa wokaliSta, komPozytor i PomySłoDawca „oPery” – marcin bzyk nohucki.

to  właśnie „Opera Nowohucka” sprawiła, że  wraz z  Wu-Hae znalazłem się w  Nowej Hucie. W  2006

roku z Jarkiem Śmietaną i Wojtkiem Karolakiem gra-liśmy koncert w Łaźni Nowej. Po nim zawitał do nas

dyrektor teatru Bartosz Szydłowski. Przyniósł mi „Poemat dla dorosłych” Adama Ważyka i polecił

przeczytać. Od lat 50., kiedy powstał tekst po-ematu, wiele się nie zmieniło, zwłaszcza w gło-

wach ludzi. Szybko stwierdziłem, że dobrym po-mysłem byłoby przełożenie tego na muzykę.

Bartosz Szydłowski udostępnił nam pomiesz-czenie w Łaźni Nowej i wzięliśmy się do roboty. Prace

nad płytą trwały dwa lata. Zależało nam, by wydaw-

nictwo było ciekawe: nie tylko jako muzyka, ale też całościowy przekaz. Chcieliśmy dotrzeć do ludzi, stąd pomysł na nietypowe wydanie materiału – myśleliśmy o opakowaniu, które bezpośrednio będzie się kojarzyło z Nową Hutą i z kombinatem. Co się robi w kombinacie? Stal. Dlatego wybraliśmy puszkę.

Płytą chcieliśmy dołożyć cegiełkę do  działań z okazji sześciesięciolecia Nowej Huty. Poza muzyką zadbaliśmy o  gości, którzy swoimi osobami podnie-śliby wartość naszego wydarzenia. Podzwoniłem po  kolegach: Maciek Maleńczuk, Grzegorz Markow-ski, Piotr Wróbel… Wzięliśmy tekst „Poematu” i wy-ciągnęliśmy to, co nas interesowało, np. fragment o lu-dziach z Nowej Huty, którzy nigdy nie było w teatrze, bo żyją od pierwszego do pierwszego i na kulturę ich już nie stać. Wypuściliśmy operę w 2009 roku, czytel-nicy Wyborczej dali nam „Odlota”. Zagraliśmy kilka koncertów, ale nigdy nie udało nam się tego wystawić w  sposób, jaki byśmy sobie wyobrażali, z  wizualiza-cjami, orkiestrą itd.

A  w  tym roku pojawiła się propozycja zagra-nia w  cyklu „Nowa Huta. Dlaczego nie?!”. Począt-kowo chciałem zrobić to nad Zalewem, ostatecznie stanęło na  Muzeum Lotnictwa. Scenografia jest, są  samoloty, podświetlenie, może być więc fajny efekt końcowy. Nie będzie wszystkich ludzi, którzy zagrali na płycie. Braknie Grzegorza Markowskiego, ale pojawi się Maciej Maleńczuk, Marcin Świetlicki i  inni krakowscy, głównie rockowi artyści. Będzie też kwartet smyczkowy Zuzanny Iwańskiej oraz nie-spodzianki. Zależy mi, by pokazać to, co  jest w tej Hucie najlepsze – czyli ludzi, jacy tu mieszkają, an-gażują się w  sprawy dzielnicy. Patriotyzm lokalny Nowej Huty jest potężny.

Koncert w Nowej Hucie zagramy tylko raz, choć niewykluczone, że  pojawimy się też w  innych mia-stach. Jest też szansa, że  wypuścimy nową partię puszek z  „Operą”. Mam nadzieję, że  8 września fre-kwencja dopisze. Wstęp jest darmowy, więc w imieniu wszystkich zaangażowanych w  projekt – serdecznie zapraszam.

suche stawy do poprawytuŻ PrzeD euro 2012 na StaDionie hutnika zaSzły zmiany. wymieniono murawę, oDreStaurowano buDynek klubowy, uPrzątnięto trybuny i… uSunięto emblematy klubowe. oburzyło to śroDowiSko Działaczy i kibiców hutnika. miaSto uSPokajało, Że to wymogi uefa, i Że emblematy wrócą zaraz Po miStrzoStwach. nic takiego jeDnak nie miało miejSca. obiekt naDal „zDobią” informacje, Że trenuje tu rePrezentacja anglii.

opieszałość w  działaniach dziwi tym bardziej, że  30 maja Rada Miasta Krakowa nadała obiek-

tom nazwę „Stadion Miejski Hutnik Kraków”. Przy-pomina o tym radny Tomasz Urynowicz w interpe-lacji wysłanej do prezydenta Jacka Majchrowskiego. Proponuje zorganizowanie konkursu na  zagospo-darowanie obiektu tak, aby nawiązywał do  histo-rii klubu i  prezentował jego dorobek. W  komisji konkursowej udział wziąć mieliby, poza radnymi i urzędnikami, także przedstawiciele Nowego Hut-nika 2010, kontynuatora tradycji klubu z  Suchych Stawów. Adaptacja dotyczyć ma wnętrz pawilonu klubowego, zegara i  korony stadionu. Radny w  in-terpelacji uznał też za niewłaściwy pomysł zmiany nazwy pobliskiego przystanku tramwajowego z „KS Hutnik” na  „Suche Stawy”. Uważa, że  wprowadzi to  w  błąd osoby nie znające topografii Krakowa i utrudni im dotarcie na stadion. Urynowicz propo-nuje nazwę „Stadion Miejski Hutnik Kraków”.

Liczymy, że  dalsze poczynania przy ul. Pta-szyckiego 4 będą zgodne z obietnicami i wcześniej podjętymi działaniami. Bo treningi Anglii, owszem, były wydarzeniem, ale nie takim jak ponad sześć-dziesięcioletnie wyczyny pokoleń sportowców Hut-nika. A o tym, że to dom tego klubu informuje, póki co, jedynie wysmarowany sprejem na jednym z po-angielskich bilbordów napis „Hutnik wita”.

Tekst: Tomasz Piwowarczyk

opera nowohucka

– dlaczego nie?!?

walcz o zdrowie i charakter

siłownia dla każdego?

PoPularność SPortów walki w nowej hucie Stale rośnie. Skłoniło to organizatorów Szkółki z Dawnej hali hutnika Przy ulicy PtaSzyckiego 4 Do PoSzerzenia oferty takŻe o ProPozycje ćwiczeń Dla najmłoDSzych. o zmianach, jakie Szykują Się w klubie change gym oPowiaDa trener SebaStian jagielSki.

co nowego czeka naS oD września?Dalej prowadzone będą treningi MMA, zmieniamy jednak program, chcemy, by powstały nowe grupy zajęć. Do  tej pory skupialiśmy się na  MMA, które przeznaczone jest raczej dla starszej młodzieży i do-rosłych. Szukaliśmy czegoś dla młodszych i  zdecy-dowaliśmy się na zapasy oraz jujitsu brazylijskie. Dla 8-9 latków chcemy to zrobić w formie zabawy ogólno-sprawnościowej i rekreacji ruchowej, tak by dzieciaki nabierały ogólnej sprawności, koordynacji ruchowej, nawet z elementami akrobatyki.

kto moŻe Przyjść na waSze treningi?Każdy. Chcemy zaczynać pracę z dzieci w wieku od 8 lat, a  górnej granicy nie ma: wystarczą chęci. Wiele osób obawia się, że od razu będą musiały stanąć do sparin-gu. A to jest jak najbardziej dobrowolne. Będziemy mieli

rożne poziomy zaawansowania. Poza tym dużą uwagę przykładamy do  bezpieczeństwa i  zdrowia. Przez roz-poczęciem treningów zalecamy wszystkim przeprowa-dzenie badań profilaktycznych.

jaki jeSt koSzt uczeStnictwa w zajęciach?Do  tej pory dla młodzieży do  20 roku życia karnet kosztował 60 zł za dwa półtoragodzinne treningi w  tygodniu. Teraz chcemy tę  formułę zmienić: pro-ponujemy trzy treningi w tygodniu, trwające po 60 minut. Dla dorosłych ten koszt wynosił do tej pory 110 zł. Jeśli uda nam się zdobyć środki z  miasta, na  pewno będziemy chcieli dofinansować treningi dla tych dzieci, których sytuacja finansowa w  do-mach jest trudna. Chcemy też przeprowadzać pokazy

treningów w szkołach. Czy i kiedy się to uda – trud-no jeszcze powiedzieć. Warto zaglądać na naszą stro-nę www.changegym.pl, tam pojawiają się wszystkie ważne informacje.

Dlaczego warto trenować Sztuki walki?Są zróżnicowane i wszechstronne. Ciało pracuje w róż-nych płaszczyznach. Poprawia się kondycja, samo-poczucie i pewność siebie. Ważna jest też możliwość wyładowania stresu i opanowanie technik samoobro-ny. Niestety, sprawność fizyczna Polaków, zwłaszcza młodych, jest tragiczna. Sporty walki kształtują cha-rakter i cechy wolicjonalne, które przydają się w wielu sytuacjach i w każdej dziedzinie życia. (TP)

czy niePełnoSPrawny moŻe choDzić na Siłownię tam, gDzie chce? okazuje Się, Że nie Do końca. Sam mam wiDoczną niePełnoSPrawność fizyczną. Długo Szukałem Siłowni, która by mnie Przyjęła. wreSzcie, Po wielu truDach, znalazłem oDPowieDnie miejSce.

osoba poruszająca się na  wózku inwalidzkim ma do pokonania wiele barier. Od architektonicznych

i komunikacyjnych (np. schody w tramwajach wysoko-podłogowych), aż po strach w oczach ludzi, a niekiedy niemądre uwagi czy docinki. Trudności pojawiają się więc też na siłowni, i to od momentu, gdy osoba niepeł-nosprawna do  niej wejdzie. Recepcjonistkom trudno się w takiej sytuacji odnaleźć. Na siłownie nie chodzą raczej osoby niepełnosprawne, a  jeśli już – to  spora-dycznie. Ich obecność wywołuje tremę trenerów, któ-rzy nie miewają do  czynienia z  rehabilitacją. Często więc wymagają zgody lekarza na ćwiczenia na siłowni.

Siłownia to też bariery obiektywne: wąskie przej-ścia pomiędzy przyrządami na siłowni, niekiedy scho-dy do  szatni. Brakuje poręczy, przeszkodą są  wąskie

drzwi. Podłoga jest śliska w ubikacji i pod prysznica-mi. Jeszcze gorzej, gdy zdecyduje się chodzić na siłow-nię osoba niewidoma czy głuchoniema. Głuchonie-my, żeby porozumieć się z trenerem na siłowni, musi przyjść na siłownię z kimś, kto zna język migowy. Nie-widomy potrzebuje przewodnika, który go na siłownię zaprowadzi. Osoba z wadą wymowy czy mówiąca nie-wyraźnie też ma niełatwy orzech do zgryzienia.

Osobiście osobom niepełnosprawnym polecam siłownię „Niuton” w NCK. Miły jest tam trener, a za-razem właściciel. Dla każdej osoby opracowuje osob-ny zestaw ćwiczeń. Jest bardzo dobry sprzęt i  barek z  zimnymi i  ciepłymi napojami. Siłownia posiada dwa prysznice, gdzie po treningu można się wykąpać. Drugą siłownią, którą polecam jest „Relax”. Jej sze-fem jest Jerzy Furmanek, wielokrotny mistrz Polski w podnoszeniu ciężarów. Ten trener także opracowuje ćwiczenia i – co jest dla mnie szczególnie ważne – zna się na rehabilitacji. Każda osoba zaczynająca ćwiczyć jest tu  traktowana indywidualnie. To  duża siłownia, a  oprócz sprzętu sportowego jest również sauna, fry-zjer i  barek z  napojami i  odżywkami. Można skorzy-stać z masażu, nauczyć się sztuk walki. Kobiety mogą przyjść na  kurs samoobrony. Dobrze, że  te  dwie kra-kowskie siłownie są przystosowane dla osób niepełno-sprawnych. Nasuwa się pytanie: czemu tylko dwie? Czy to się kiedyś zmieni? Niestety, wątpię.

Tekst: Piotr Mars

akademia seniora zaprasza Po  wakacyjnej przerwie rusza Nowohucka Aka-

demia Seniora. Dla wszystkich zainteresowa-nych rozwijaniem swoich zainteresowań, pasji i  umiejętności organizatorzy, czyli Stowarzysze-nie Przyjaciół Nowej Huty oraz Ośrodek Kultury Kraków-Nowa, przygotowali zajęcia językowe (an-gielski na różnych poziomach zaawansowania oraz niemiecki na poziomie podstawowym i  średnioza-awansowanym), kurs komputerowy, fotograficzny, zajęcia jogi, gimnastykę, a  także rękodzieło i  ry-sunek. Podczas spotkań z kulturą planowane są m.in. wyjścia do opery, filharmonii, teatrów, muzeów oraz wycieczki. Można zapisywać się też wykłady z różnych dziedzin, m.in.: historii, sztuki, podróży, zdrowia itp.

Zapisy do NAS przyjmowane będą osobiście od 3 września w godz. 9-15 (od poniedziałku do piątku), w biurze Akademii (os. Centrum A 6a, Kraków, 12 644 68 10 wew. 26).

Więcej informacji – na stronie:www.Przyjacielenowejhuty.Pl.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Zdję

cie:

arc

hiw

um o

rgan

izat

ora

Zdję

cie:

Joan

na U

rban

iec

8 września o goDz. 19.30 Się w muzeum lotnictwa PolSkiego w krakowie (oD Strony al. jana Pawła ii) zeSPół wu-hae, maciej maleńczuk, marcin świetlicki, jacek królik oraz zaProSzeni goście SPotkają Się w ramach kolejnego wyDarzenia z cyklu nowa huta. Dlaczego nie?! koncertowi towarzySzyć bęDzie kweSta na rzecz hoSPicjum im. św. łazarza w krakowie. całość PoProwaDzi liDia jazgar. więcej informacji – na Stronie Projektu: www.nhDn.Pl.

aktualności

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///54///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

aktualności/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

jesienią 2009 roku na półkach, zapełnianych do tej pory przez muzyczne cd, pojawiły się metalo-

we puszki z  pendrivem w  środku. Od  opakowania bardziej zaskakująca była zawartość, zatytułowana

„Opera Nowohucka”. Wu-Hae, bo to oni podpisali się pod całym zamieszaniem, wykorzystali na  nietypo-wo wydanej i  dystrybuowanej płycie pełne instru-mentarium: od gitary elektrycznej przez instrumenty klasyczne, skrzypce, wiolonczelę, aż  po  brzmienia z przesterowanych basów i instrumenty dęte, wszyst-ko łączone z elektronicznymi podkładami. Tekstowo całość spajały fragmenty „Poematu dla dorosłych” Adama Ważyka z 1955 roku, a do części muzycznej autorzy płyty dorzucili 14-minutowy niemy film w  reżyserii Mateusza Moczulskiego, którego scena-riusz powstał na kanwie radzieckiego science-fiction z lat 50., oraz esej prozaika Sławka Shuty.

Trzy lata później „Opera Nowohucka” powraca – tym razem w wersji koncertowej. 8 września w Mu-zeum Lotnictwa w Czyżynach Wu-Hae zagra materiał znany z płyty wprost ze sceny, ulokowanej w ogrom-nym hangarze, wśród podświetlonych samolotów z I wojny światowej, wizualizacji i efektów świetlnych. Muzykom towarzyszyć będzie kwartet smyczkowy oraz gwiazdy: Maciek Maleńczuk, Marcin Świetlicki i znakomity gitarzysta Jacek Królik. o  Szczegółach wyDarzenia oPowiaDa wokaliSta, komPozytor i PomySłoDawca „oPery” – marcin bzyk nohucki.

to  właśnie „Opera Nowohucka” sprawiła, że  wraz z  Wu-Hae znalazłem się w  Nowej Hucie. W  2006

roku z Jarkiem Śmietaną i Wojtkiem Karolakiem gra-liśmy koncert w Łaźni Nowej. Po nim zawitał do nas

dyrektor teatru Bartosz Szydłowski. Przyniósł mi „Poemat dla dorosłych” Adama Ważyka i polecił

przeczytać. Od lat 50., kiedy powstał tekst po-ematu, wiele się nie zmieniło, zwłaszcza w gło-

wach ludzi. Szybko stwierdziłem, że dobrym po-mysłem byłoby przełożenie tego na muzykę.

Bartosz Szydłowski udostępnił nam pomiesz-czenie w Łaźni Nowej i wzięliśmy się do roboty. Prace

nad płytą trwały dwa lata. Zależało nam, by wydaw-

nictwo było ciekawe: nie tylko jako muzyka, ale też całościowy przekaz. Chcieliśmy dotrzeć do ludzi, stąd pomysł na nietypowe wydanie materiału – myśleliśmy o opakowaniu, które bezpośrednio będzie się kojarzyło z Nową Hutą i z kombinatem. Co się robi w kombinacie? Stal. Dlatego wybraliśmy puszkę.

Płytą chcieliśmy dołożyć cegiełkę do  działań z okazji sześciesięciolecia Nowej Huty. Poza muzyką zadbaliśmy o  gości, którzy swoimi osobami podnie-śliby wartość naszego wydarzenia. Podzwoniłem po  kolegach: Maciek Maleńczuk, Grzegorz Markow-ski, Piotr Wróbel… Wzięliśmy tekst „Poematu” i wy-ciągnęliśmy to, co nas interesowało, np. fragment o lu-dziach z Nowej Huty, którzy nigdy nie było w teatrze, bo żyją od pierwszego do pierwszego i na kulturę ich już nie stać. Wypuściliśmy operę w 2009 roku, czytel-nicy Wyborczej dali nam „Odlota”. Zagraliśmy kilka koncertów, ale nigdy nie udało nam się tego wystawić w  sposób, jaki byśmy sobie wyobrażali, z  wizualiza-cjami, orkiestrą itd.

A  w  tym roku pojawiła się propozycja zagra-nia w  cyklu „Nowa Huta. Dlaczego nie?!”. Począt-kowo chciałem zrobić to nad Zalewem, ostatecznie stanęło na  Muzeum Lotnictwa. Scenografia jest, są  samoloty, podświetlenie, może być więc fajny efekt końcowy. Nie będzie wszystkich ludzi, którzy zagrali na płycie. Braknie Grzegorza Markowskiego, ale pojawi się Maciej Maleńczuk, Marcin Świetlicki i  inni krakowscy, głównie rockowi artyści. Będzie też kwartet smyczkowy Zuzanny Iwańskiej oraz nie-spodzianki. Zależy mi, by pokazać to, co  jest w tej Hucie najlepsze – czyli ludzi, jacy tu mieszkają, an-gażują się w  sprawy dzielnicy. Patriotyzm lokalny Nowej Huty jest potężny.

Koncert w Nowej Hucie zagramy tylko raz, choć niewykluczone, że  pojawimy się też w  innych mia-stach. Jest też szansa, że  wypuścimy nową partię puszek z  „Operą”. Mam nadzieję, że  8 września fre-kwencja dopisze. Wstęp jest darmowy, więc w imieniu wszystkich zaangażowanych w  projekt – serdecznie zapraszam.

suche stawy do poprawytuŻ PrzeD euro 2012 na StaDionie hutnika zaSzły zmiany. wymieniono murawę, oDreStaurowano buDynek klubowy, uPrzątnięto trybuny i… uSunięto emblematy klubowe. oburzyło to śroDowiSko Działaczy i kibiców hutnika. miaSto uSPokajało, Że to wymogi uefa, i Że emblematy wrócą zaraz Po miStrzoStwach. nic takiego jeDnak nie miało miejSca. obiekt naDal „zDobią” informacje, Że trenuje tu rePrezentacja anglii.

opieszałość w  działaniach dziwi tym bardziej, że  30 maja Rada Miasta Krakowa nadała obiek-

tom nazwę „Stadion Miejski Hutnik Kraków”. Przy-pomina o tym radny Tomasz Urynowicz w interpe-lacji wysłanej do prezydenta Jacka Majchrowskiego. Proponuje zorganizowanie konkursu na  zagospo-darowanie obiektu tak, aby nawiązywał do  histo-rii klubu i  prezentował jego dorobek. W  komisji konkursowej udział wziąć mieliby, poza radnymi i urzędnikami, także przedstawiciele Nowego Hut-nika 2010, kontynuatora tradycji klubu z  Suchych Stawów. Adaptacja dotyczyć ma wnętrz pawilonu klubowego, zegara i  korony stadionu. Radny w  in-terpelacji uznał też za niewłaściwy pomysł zmiany nazwy pobliskiego przystanku tramwajowego z „KS Hutnik” na  „Suche Stawy”. Uważa, że  wprowadzi to  w  błąd osoby nie znające topografii Krakowa i utrudni im dotarcie na stadion. Urynowicz propo-nuje nazwę „Stadion Miejski Hutnik Kraków”.

Liczymy, że  dalsze poczynania przy ul. Pta-szyckiego 4 będą zgodne z obietnicami i wcześniej podjętymi działaniami. Bo treningi Anglii, owszem, były wydarzeniem, ale nie takim jak ponad sześć-dziesięcioletnie wyczyny pokoleń sportowców Hut-nika. A o tym, że to dom tego klubu informuje, póki co, jedynie wysmarowany sprejem na jednym z po-angielskich bilbordów napis „Hutnik wita”.

Tekst: Tomasz Piwowarczyk

opera nowohucka

– dlaczego nie?!?

walcz o zdrowie i charakter

siłownia dla każdego?

PoPularność SPortów walki w nowej hucie Stale rośnie. Skłoniło to organizatorów Szkółki z Dawnej hali hutnika Przy ulicy PtaSzyckiego 4 Do PoSzerzenia oferty takŻe o ProPozycje ćwiczeń Dla najmłoDSzych. o zmianach, jakie Szykują Się w klubie change gym oPowiaDa trener SebaStian jagielSki.

co nowego czeka naS oD września?Dalej prowadzone będą treningi MMA, zmieniamy jednak program, chcemy, by powstały nowe grupy zajęć. Do  tej pory skupialiśmy się na  MMA, które przeznaczone jest raczej dla starszej młodzieży i do-rosłych. Szukaliśmy czegoś dla młodszych i  zdecy-dowaliśmy się na zapasy oraz jujitsu brazylijskie. Dla 8-9 latków chcemy to zrobić w formie zabawy ogólno-sprawnościowej i rekreacji ruchowej, tak by dzieciaki nabierały ogólnej sprawności, koordynacji ruchowej, nawet z elementami akrobatyki.

kto moŻe Przyjść na waSze treningi?Każdy. Chcemy zaczynać pracę z dzieci w wieku od 8 lat, a  górnej granicy nie ma: wystarczą chęci. Wiele osób obawia się, że od razu będą musiały stanąć do sparin-gu. A to jest jak najbardziej dobrowolne. Będziemy mieli

rożne poziomy zaawansowania. Poza tym dużą uwagę przykładamy do  bezpieczeństwa i  zdrowia. Przez roz-poczęciem treningów zalecamy wszystkim przeprowa-dzenie badań profilaktycznych.

jaki jeSt koSzt uczeStnictwa w zajęciach?Do  tej pory dla młodzieży do  20 roku życia karnet kosztował 60 zł za dwa półtoragodzinne treningi w  tygodniu. Teraz chcemy tę  formułę zmienić: pro-ponujemy trzy treningi w tygodniu, trwające po 60 minut. Dla dorosłych ten koszt wynosił do tej pory 110 zł. Jeśli uda nam się zdobyć środki z  miasta, na  pewno będziemy chcieli dofinansować treningi dla tych dzieci, których sytuacja finansowa w  do-mach jest trudna. Chcemy też przeprowadzać pokazy

treningów w szkołach. Czy i kiedy się to uda – trud-no jeszcze powiedzieć. Warto zaglądać na naszą stro-nę www.changegym.pl, tam pojawiają się wszystkie ważne informacje.

Dlaczego warto trenować Sztuki walki?Są zróżnicowane i wszechstronne. Ciało pracuje w róż-nych płaszczyznach. Poprawia się kondycja, samo-poczucie i pewność siebie. Ważna jest też możliwość wyładowania stresu i opanowanie technik samoobro-ny. Niestety, sprawność fizyczna Polaków, zwłaszcza młodych, jest tragiczna. Sporty walki kształtują cha-rakter i cechy wolicjonalne, które przydają się w wielu sytuacjach i w każdej dziedzinie życia. (TP)

czy niePełnoSPrawny moŻe choDzić na Siłownię tam, gDzie chce? okazuje Się, Że nie Do końca. Sam mam wiDoczną niePełnoSPrawność fizyczną. Długo Szukałem Siłowni, która by mnie Przyjęła. wreSzcie, Po wielu truDach, znalazłem oDPowieDnie miejSce.

osoba poruszająca się na  wózku inwalidzkim ma do pokonania wiele barier. Od architektonicznych

i komunikacyjnych (np. schody w tramwajach wysoko-podłogowych), aż po strach w oczach ludzi, a niekiedy niemądre uwagi czy docinki. Trudności pojawiają się więc też na siłowni, i to od momentu, gdy osoba niepeł-nosprawna do  niej wejdzie. Recepcjonistkom trudno się w takiej sytuacji odnaleźć. Na siłownie nie chodzą raczej osoby niepełnosprawne, a  jeśli już – to  spora-dycznie. Ich obecność wywołuje tremę trenerów, któ-rzy nie miewają do  czynienia z  rehabilitacją. Często więc wymagają zgody lekarza na ćwiczenia na siłowni.

Siłownia to też bariery obiektywne: wąskie przej-ścia pomiędzy przyrządami na siłowni, niekiedy scho-dy do  szatni. Brakuje poręczy, przeszkodą są  wąskie

drzwi. Podłoga jest śliska w ubikacji i pod prysznica-mi. Jeszcze gorzej, gdy zdecyduje się chodzić na siłow-nię osoba niewidoma czy głuchoniema. Głuchonie-my, żeby porozumieć się z trenerem na siłowni, musi przyjść na siłownię z kimś, kto zna język migowy. Nie-widomy potrzebuje przewodnika, który go na siłownię zaprowadzi. Osoba z wadą wymowy czy mówiąca nie-wyraźnie też ma niełatwy orzech do zgryzienia.

Osobiście osobom niepełnosprawnym polecam siłownię „Niuton” w NCK. Miły jest tam trener, a za-razem właściciel. Dla każdej osoby opracowuje osob-ny zestaw ćwiczeń. Jest bardzo dobry sprzęt i  barek z  zimnymi i  ciepłymi napojami. Siłownia posiada dwa prysznice, gdzie po treningu można się wykąpać. Drugą siłownią, którą polecam jest „Relax”. Jej sze-fem jest Jerzy Furmanek, wielokrotny mistrz Polski w podnoszeniu ciężarów. Ten trener także opracowuje ćwiczenia i – co jest dla mnie szczególnie ważne – zna się na rehabilitacji. Każda osoba zaczynająca ćwiczyć jest tu  traktowana indywidualnie. To  duża siłownia, a  oprócz sprzętu sportowego jest również sauna, fry-zjer i  barek z  napojami i  odżywkami. Można skorzy-stać z masażu, nauczyć się sztuk walki. Kobiety mogą przyjść na  kurs samoobrony. Dobrze, że  te  dwie kra-kowskie siłownie są przystosowane dla osób niepełno-sprawnych. Nasuwa się pytanie: czemu tylko dwie? Czy to się kiedyś zmieni? Niestety, wątpię.

Tekst: Piotr Mars

akademia seniora zaprasza Po  wakacyjnej przerwie rusza Nowohucka Aka-

demia Seniora. Dla wszystkich zainteresowa-nych rozwijaniem swoich zainteresowań, pasji i  umiejętności organizatorzy, czyli Stowarzysze-nie Przyjaciół Nowej Huty oraz Ośrodek Kultury Kraków-Nowa, przygotowali zajęcia językowe (an-gielski na różnych poziomach zaawansowania oraz niemiecki na poziomie podstawowym i  średnioza-awansowanym), kurs komputerowy, fotograficzny, zajęcia jogi, gimnastykę, a  także rękodzieło i  ry-sunek. Podczas spotkań z kulturą planowane są m.in. wyjścia do opery, filharmonii, teatrów, muzeów oraz wycieczki. Można zapisywać się też wykłady z różnych dziedzin, m.in.: historii, sztuki, podróży, zdrowia itp.

Zapisy do NAS przyjmowane będą osobiście od 3 września w godz. 9-15 (od poniedziałku do piątku), w biurze Akademii (os. Centrum A 6a, Kraków, 12 644 68 10 wew. 26).

Więcej informacji – na stronie:www.Przyjacielenowejhuty.Pl.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Zdję

cie:

arc

hiw

um o

rgan

izat

ora

Zdję

cie:

Joan

na U

rban

iec

8 września o goDz. 19.30 Się w muzeum lotnictwa PolSkiego w krakowie (oD Strony al. jana Pawła ii) zeSPół wu-hae, maciej maleńczuk, marcin świetlicki, jacek królik oraz zaProSzeni goście SPotkają Się w ramach kolejnego wyDarzenia z cyklu nowa huta. Dlaczego nie?! koncertowi towarzySzyć bęDzie kweSta na rzecz hoSPicjum im. św. łazarza w krakowie. całość PoProwaDzi liDia jazgar. więcej informacji – na Stronie Projektu: www.nhDn.Pl.

kulturakultura

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///76///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

krzySztof PenDerecki, karol SzymanowSki, wojciech kilar i henryk mikołaj górecki. jeSzcze graŻyna bacewicz, Paweł SzymańSki i witolD lutoSławSki. ktoś wyrywa naS ze Snu w śroDku nocy i wyDaje Polecenie: wymień najwiękSzych komPozytorów PolSkiej muzyki wSPółczeSnej! i recytujemy z Pamięci właśnie te nazwiSka. SonoryStyczne PoSzukiwania nowego brzmienia, Symfoniczny rozmach, elektroakuStyczne ekSPerymenty, nawiązania Do traDycji, traDycyjne formy muzyczne ujęte w nowe ramy, Pełne Dramatycznych naPięć i targających Serce rozwiązań. wyDawałoby Się, Że Skoro mamy taką gamę rozmaitych Doznań, nie ma Potrzeby iść Dalej w PoSzukiwaniach. moŻna zatrzymać Się Przy nich, Słuchać, emocjonować i analizować. tylko SkąD ten zaPach lawenDy, PoDSzytej naftaliną?

trudne utwory wokalne Agaty Zubel czy zbudowane na  repetycji i  rytmie kompozycje Aleksandra Nowa-ka. Radość moja tym większa, że Mykietyn z założe-nia niespodziewanie (o  ile sformułowanie to  nie ma w  sobie wewnętrznej sprzeczności) miesza w  swych dziełach popularne z  wywyższonym, zaprzeczając (w  moim mniemaniu sztucznemu) konfliktowi mię-dzy Apollem i Marsjaszem.

Podobnie dokonania Nowaka zestawione będą z  kawałkami Aphex Twina, zaaranżowanymi dla formacji Alarm Will Sound, dzięki czemu zatrze się fałszywe przekonanie, że  muzyka elektroniczna i współczesna nie mają z sobą wiele wspólne-go. Notabene, sam Aphex komponował już utwory na preparowany fortepian i tym samym składał hołd Johnowi Cage’o-wi, zaś np. Mira Calix, na  co  dzień nagrywająca dla wytwórni Warp, pisze utwory dla London Sinfonietty. I  gdzie tu  miejsce dla podziału mu-zycznego świata?

Skoro odrzuciliśmy już wszelką klasyfikację i  wyższość, warto wrócić do lawendy i naftaliny. Muzykę polskich kompozytorów wykonają przy okazji Sacrum Profanum nie tylko naj-lepsze formacje parające się mo-dern classics, ale także uznani artyści słynnej brytyjskiej wytwórni Ninja Tune. Tutaj zaplanowano zabieg zgoła odwrotny: młodzi produ-cenci wezmą na  warsztat XX-wieczną awangardę, po raz kolejny udowadniając, że  spuścizna kompozyto-rów nurtu klasycznego nie musi odstraszać szorstko-ścią lub pozornym brakiem podstawowych cech dzieła muzycznego (przynajmniej

w klasycznym rozumieniu), że może inspirować i dać się przełożyć na język miejskiej współczesności. W bu-dowie tego bezprecedensowego pomostu czynny udział weźmie także Kronos Quartet pod wodzą Davida Har-ringtona, który z  takimi cross-projektami jest za pan brat. Zespół ten bowiem z taką samą swadą, swobodą, szacunkiem i  profesjonalizmem podchodził zarówno do  bezwzględnych technicznie i  nasyconych emocja-mi do  cna Kwartetów smyczkowych Góreckiego, jak i  do  ckliwych i  naiwnych piosenek z  bollywoodzkich filmów. Można mieć nadzieję, że  taki trójstronny

mariaż przyczyni się do  zrozumienia mu-zycznego dorobku wielkich nazwisk

polskiej muzyki drugiej połowy XX wieku oraz wytworzenia poczucia, że  bez awangardy i  poszukiwań kompozytorów o  akademickim wykształceniu nasza muzyczna kultura byłaby bodaj tylko su-

chą gałęzią, odciętą od kontekstu i nie rodzącą dalszych fraktali. Nie

bez powodu koncert ten nosi tytuł Polskie Ikony. A  jak wiadomo, iko-

ny mają perspektywę odwróconą. Co więcej, są przejściem ze świata

absolutu do  ziemskiego. Nad-stawmy ucha i  wejrzyjmy

do  tego innego świata. Sacrum i  profanum

nigdy jeszcze nie przenikały się

z  sobą w takim stopniu.

Tekst:PawełSzczepanikZdjęcia:Krakowskie Biuro Festiwalowe

sacrum profanum, czyli perspektywa odwrócona

IGO

R BOX

X

DJ FO

OD

SKALPeL

w  obliczu towarzyszącej nam woni wspomnianej naftaliny idziemy za nosem i powoli otwieramy

szafę. Napięcie jak przed burzą, ozon atakuje, a głowę rozsadza ciśnienie. Przekopujemy się przez pierwszą warstwę wyświechtanych i  znoszonych idiomów mu-zycznych, odrzucamy przeżarte przez mole dokona-nia awangardy i docieramy do ubrań, które przymie-rzaliśmy, ale ich nowe i zadziwiające formy dotychczas być może nam nie leżały, czy raczej – nie leżały na nas. Nadszedł czas, by przymierzyć i skonfrontować!

10. edycja festiwalu Sacrum Profanum w  pierw-szym tygodniu bez pardonu zrywa z  naftaliną, la-wendą czy pośmiertnym zapachem fiołków, przy-należnym jedynie świętym. Całą dekadę przyszło nam czekać na pierwszy garnitur młodych polskich kompozytorów, o których mało kto wspomina, jakby

nasza kultura żyła nieustannie przeszłością i na niej tylko budowała swoją tożsamość. Rzecz jasna odpry-ski młodej twórczości pojawiały się czy to przy okazji Warszawskiej Jesieni, czy także krakowskiego festi-walu, notabene niemającego sobie równych w tej czę-ści europy. Niestety, dotychczas prezentacje tej twór-czości miały raczej formę kontekstową, jednostkową lub... siłową, gdy dokonania Polaków urodzonych po  1970 roku prezentowane były przez - skądinąd wyśmienite – zespoły, zajmujące się wykonawstwem modern classics w ramach obligatoryjnych zamówień, niekoniecznie zostawiających ślad zarówno u słucha-czy, jak i wykonawców.

Szczęśliwie tym razem przyjdzie nam zapo-znać się z  twórczością wyłącznie młodych kompo-zytorów. Sześć monograficznych koncertów, sześć

pierwszorzędnych ensemble, które, gdy piszę te  sło-wa w pocie czoła pracują, by niełatwą polską muzykę współczesną zaprezentować na  najwyższym pozio-mie. Na moim obliczu pojawia się ogromny, niczym u  kota z  Cheshire uśmiech dumy, zmieszanej z  satys-fakcją. Oto oni, którzy grali muzykę Reicha, Birtwistle’a, Stoc-khausena zagrają tym razem napi-sanego specjalnie na  potrzeby festi-walu zaskakującego mieszanką popkul-tury i  tzw. muzyki klasycznej „Króla Leara” Pawła Myk iet y na , piekielnie

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /nieDziela, 9 września, goDz. 19:00

Paweł mykietyn „król lear”

Wykonawcy: enSemble moDern oraz Soliści

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /PonieDziałek, 10 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

alekSanDer nowakKONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy: alarm will SounD

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /wtorek, 11 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

marcin Stańczyk KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy:bang on a can all-StarS

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /śroDa, 12 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

cezary DuchnowSki KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy: enSemble muSikfabrik

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /czwartek, 13 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

agata zubel KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy:agata zubel – wokal, klangforum wien

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Piątek, 14 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

Sławomir kuPczak KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy:cikaDa enSemble

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /miejSca SieDzące nienumerowaneCeNy BILeTóW: 50 zł – bilet normalny35 zł – bilet ulgowyBilety na wszystkie koncerty 10. Festiwalu Sacrum Profanum można kupić w portalu www.eventim.pl oraz w wybranych punktach InfoKraków

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

w łaźni nowejTeatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

Paweł SzczePanik – dziennikarz muzyczny, (dez)organizator koncertów, do niedawna szef muzyczny, dziś współpracownik Radiofonii.Słucha muzyki, pisze o muzyce, słucha muzyki, prowadzi audycję muzyczną, słucha muzyki, czyta o muzyce i słucha muzyki.

kulturakultura

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///76///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

krzySztof PenDerecki, karol SzymanowSki, wojciech kilar i henryk mikołaj górecki. jeSzcze graŻyna bacewicz, Paweł SzymańSki i witolD lutoSławSki. ktoś wyrywa naS ze Snu w śroDku nocy i wyDaje Polecenie: wymień najwiękSzych komPozytorów PolSkiej muzyki wSPółczeSnej! i recytujemy z Pamięci właśnie te nazwiSka. SonoryStyczne PoSzukiwania nowego brzmienia, Symfoniczny rozmach, elektroakuStyczne ekSPerymenty, nawiązania Do traDycji, traDycyjne formy muzyczne ujęte w nowe ramy, Pełne Dramatycznych naPięć i targających Serce rozwiązań. wyDawałoby Się, Że Skoro mamy taką gamę rozmaitych Doznań, nie ma Potrzeby iść Dalej w PoSzukiwaniach. moŻna zatrzymać Się Przy nich, Słuchać, emocjonować i analizować. tylko SkąD ten zaPach lawenDy, PoDSzytej naftaliną?

trudne utwory wokalne Agaty Zubel czy zbudowane na  repetycji i  rytmie kompozycje Aleksandra Nowa-ka. Radość moja tym większa, że Mykietyn z założe-nia niespodziewanie (o  ile sformułowanie to  nie ma w  sobie wewnętrznej sprzeczności) miesza w  swych dziełach popularne z  wywyższonym, zaprzeczając (w  moim mniemaniu sztucznemu) konfliktowi mię-dzy Apollem i Marsjaszem.

Podobnie dokonania Nowaka zestawione będą z  kawałkami Aphex Twina, zaaranżowanymi dla formacji Alarm Will Sound, dzięki czemu zatrze się fałszywe przekonanie, że  muzyka elektroniczna i współczesna nie mają z sobą wiele wspólne-go. Notabene, sam Aphex komponował już utwory na preparowany fortepian i tym samym składał hołd Johnowi Cage’o-wi, zaś np. Mira Calix, na  co  dzień nagrywająca dla wytwórni Warp, pisze utwory dla London Sinfonietty. I  gdzie tu  miejsce dla podziału mu-zycznego świata?

Skoro odrzuciliśmy już wszelką klasyfikację i  wyższość, warto wrócić do lawendy i naftaliny. Muzykę polskich kompozytorów wykonają przy okazji Sacrum Profanum nie tylko naj-lepsze formacje parające się mo-dern classics, ale także uznani artyści słynnej brytyjskiej wytwórni Ninja Tune. Tutaj zaplanowano zabieg zgoła odwrotny: młodzi produ-cenci wezmą na  warsztat XX-wieczną awangardę, po raz kolejny udowadniając, że  spuścizna kompozyto-rów nurtu klasycznego nie musi odstraszać szorstko-ścią lub pozornym brakiem podstawowych cech dzieła muzycznego (przynajmniej

w klasycznym rozumieniu), że może inspirować i dać się przełożyć na język miejskiej współczesności. W bu-dowie tego bezprecedensowego pomostu czynny udział weźmie także Kronos Quartet pod wodzą Davida Har-ringtona, który z  takimi cross-projektami jest za pan brat. Zespół ten bowiem z taką samą swadą, swobodą, szacunkiem i  profesjonalizmem podchodził zarówno do  bezwzględnych technicznie i  nasyconych emocja-mi do  cna Kwartetów smyczkowych Góreckiego, jak i  do  ckliwych i  naiwnych piosenek z  bollywoodzkich filmów. Można mieć nadzieję, że  taki trójstronny

mariaż przyczyni się do  zrozumienia mu-zycznego dorobku wielkich nazwisk

polskiej muzyki drugiej połowy XX wieku oraz wytworzenia poczucia, że  bez awangardy i  poszukiwań kompozytorów o  akademickim wykształceniu nasza muzyczna kultura byłaby bodaj tylko su-

chą gałęzią, odciętą od kontekstu i nie rodzącą dalszych fraktali. Nie

bez powodu koncert ten nosi tytuł Polskie Ikony. A  jak wiadomo, iko-

ny mają perspektywę odwróconą. Co więcej, są przejściem ze świata

absolutu do  ziemskiego. Nad-stawmy ucha i  wejrzyjmy

do  tego innego świata. Sacrum i  profanum

nigdy jeszcze nie przenikały się

z  sobą w takim stopniu.

Tekst:PawełSzczepanikZdjęcia:Krakowskie Biuro Festiwalowe

sacrum profanum, czyli perspektywa odwrócona

IGO

R BOX

X

DJ FO

OD

SKALPeL

w  obliczu towarzyszącej nam woni wspomnianej naftaliny idziemy za nosem i powoli otwieramy

szafę. Napięcie jak przed burzą, ozon atakuje, a głowę rozsadza ciśnienie. Przekopujemy się przez pierwszą warstwę wyświechtanych i  znoszonych idiomów mu-zycznych, odrzucamy przeżarte przez mole dokona-nia awangardy i docieramy do ubrań, które przymie-rzaliśmy, ale ich nowe i zadziwiające formy dotychczas być może nam nie leżały, czy raczej – nie leżały na nas. Nadszedł czas, by przymierzyć i skonfrontować!

10. edycja festiwalu Sacrum Profanum w  pierw-szym tygodniu bez pardonu zrywa z  naftaliną, la-wendą czy pośmiertnym zapachem fiołków, przy-należnym jedynie świętym. Całą dekadę przyszło nam czekać na pierwszy garnitur młodych polskich kompozytorów, o których mało kto wspomina, jakby

nasza kultura żyła nieustannie przeszłością i na niej tylko budowała swoją tożsamość. Rzecz jasna odpry-ski młodej twórczości pojawiały się czy to przy okazji Warszawskiej Jesieni, czy także krakowskiego festi-walu, notabene niemającego sobie równych w tej czę-ści europy. Niestety, dotychczas prezentacje tej twór-czości miały raczej formę kontekstową, jednostkową lub... siłową, gdy dokonania Polaków urodzonych po  1970 roku prezentowane były przez - skądinąd wyśmienite – zespoły, zajmujące się wykonawstwem modern classics w ramach obligatoryjnych zamówień, niekoniecznie zostawiających ślad zarówno u słucha-czy, jak i wykonawców.

Szczęśliwie tym razem przyjdzie nam zapo-znać się z  twórczością wyłącznie młodych kompo-zytorów. Sześć monograficznych koncertów, sześć

pierwszorzędnych ensemble, które, gdy piszę te  sło-wa w pocie czoła pracują, by niełatwą polską muzykę współczesną zaprezentować na  najwyższym pozio-mie. Na moim obliczu pojawia się ogromny, niczym u  kota z  Cheshire uśmiech dumy, zmieszanej z  satys-fakcją. Oto oni, którzy grali muzykę Reicha, Birtwistle’a, Stoc-khausena zagrają tym razem napi-sanego specjalnie na  potrzeby festi-walu zaskakującego mieszanką popkul-tury i  tzw. muzyki klasycznej „Króla Leara” Pawła Myk iet y na , piekielnie

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /nieDziela, 9 września, goDz. 19:00

Paweł mykietyn „król lear”

Wykonawcy: enSemble moDern oraz Soliści

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /PonieDziałek, 10 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

alekSanDer nowakKONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy: alarm will SounD

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /wtorek, 11 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

marcin Stańczyk KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy:bang on a can all-StarS

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /śroDa, 12 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

cezary DuchnowSki KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy: enSemble muSikfabrik

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /czwartek, 13 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

agata zubel KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy:agata zubel – wokal, klangforum wien

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Piątek, 14 września, goDz. 20:00Teatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

Sławomir kuPczak KONCeRT MONOGRAFICZNyWykonawcy:cikaDa enSemble

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /miejSca SieDzące nienumerowaneCeNy BILeTóW: 50 zł – bilet normalny35 zł – bilet ulgowyBilety na wszystkie koncerty 10. Festiwalu Sacrum Profanum można kupić w portalu www.eventim.pl oraz w wybranych punktach InfoKraków

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

w łaźni nowejTeatr Łaźnia Nowa, os. Szkolne 25

Paweł SzczePanik – dziennikarz muzyczny, (dez)organizator koncertów, do niedawna szef muzyczny, dziś współpracownik Radiofonii.Słucha muzyki, pisze o muzyce, słucha muzyki, prowadzi audycję muzyczną, słucha muzyki, czyta o muzyce i słucha muzyki.

ludzieludzie

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///98///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

nowohucianin z krwi i kości. mieSzka tu oD uroDzenia i nie wyobraŻa Sobie, by inne miejSce było jego Domem. oD zawSze chciał Działać na rzecz Dzielnicy.i Działał. teraz maciej twarógSwoje wSPomnienia wyDaje w formie „alfabetu nowohuckiego PrzeDmieścia”.maSz Sentyment Do lat 80.?To, kim jestem teraz, zawdzięczam temu okresowi. To były czasy rzadko spotykanego wideo – a obejrza-łem wtedy filmy, które pobudzały marzenia: przede wszystkim serię z Jamesem Bondem, w której jestem zakochany do dziś. Nie pamiętam fabuły czwartej czę-ści „Akademii Policyjnej”, ale to, że na ekranie widać było skejtów, zapamiętałem bardzo dobrze, i  jeszcze jako małolat zakochałem się w desce. Jednak inny wy-miar tej dekady to rzeczywistość, która była nędzna, ponura i biedna. System komunistyczny dogasał i nie był w stanie wygenerować z siebie niczego. Pamiętam rok 1982, kiedy byłem na  miejscu śmierci Bogdana Włosika. To, na co wówczas zwróciłem uwagę najbar-dziej, to  totalne przygnębienie ludzi. Nigdy później nie widziałem bardziej załamanego oblicza tłumu. Lata 80. budzą we mnie bardzo różne wspomnienia.

Pytam o tę DekaDę, bo Poświęciłeś jej niemal wSzyStkie haSła Swego alfabetu.Człowiek się starzeje i  stąd pomysł na  spisanie tego, co zapamiętałem. 3-4 lata temu, na posiadówie szkol-no-podwórkowej rzuciłem, że  naszedł mnie taki pomysł. Wspomnienia różnych sytuacji, szkolnych, osiedlowych, podwórkowych, pierwszych randek i wszystkiego, co się wówczas robiło. Dwa lata temu, tuż przed narodzinami mojego syna, zacząłem spisy-wać. I uzbierało się sporo, ponad 200 haseł.

nie boiSz Się, Że za barDzo Subiektywnie je wybierałeś? więkSzość Dotyczy PerSonalnie ciebie, twojej roDziny.Celowo wybrałem taką formę. Nie chciałem z  książ-ki robić opowiadania, poematu czy pracy naukowej. Czytelnicy dostaną tekst o  tej części Nowej Huty na-pisany prosto z serca. Subiektywne podejście do haseł po części mnie usprawiedliwia, gdyby ktoś mi zarzucił, że pomyliłem miejsce czy czas. Jest zresztą prawdopo-dobne, że jakieś hasło jest np. źle umiejscowione - nie sprawdzałem materiałów źródłowych. Z  wyjątkiem jednego: obecności w  drużynie koszykarzy Hutnika pierwszego czarnoskórego zawodnika w polskiej lidze. Curtis Moore grał u nas w sezonie na przełomie ’85 i ’86 roku. Mój brat (który też pojawia się w Alfabecie) zrobił flagę „Curtis Moore Super Star”. Przebiła się na-wet do głównego wydania Dziennika Telewizyjnego.

we wStęPie PiSzeSz teŻ o latach 90., które Dla nowej huty okazały Się DekaDą Straconych SzanS.Ani część infrastrukturalna, ani ludzka nie były przygotowane na  zmianę systemu. Stary system

decydował o wszystkim i o wszystkich. Kiedy komu-nizm się skończył, ludzie zaczęli się gubić. Huta prze-grała, a ten czas został odwrócony całkiem niedawno. Po latach okazało się, że nowohucianie jednak są ob-rotni, przedsiębiorczy. Może musiało upłynąć tyle czasu, tyle zła się wydarzyć.

nowa huta Długo miała złą oPinię, którą lata 90. mocno ugruntowały. Dokładnie. Dlatego gdy zacząłem dorastać, jako 15-16 letni chłopak obiecałem sobie, że jeśli będę miał moż-liwość współdecydowania o Nowej Hucie, to mocno się do tego przyłożę. I myślę, że w latach 2002-2006 udało się wiele rzeczy odwrócić. Media zaczęły się in-teresować tym, co dobrego się tutaj dzieje. Udało się namówić mieszkańców Nowej Huty, zwłaszcza mło-de pokolenie, żeby identyfikowało się z tym miejscem. Żeby tak łatwo się nie poddawali, nie uciekali stąd. Cieszę się, że  pojawiają się nowe osoby, które pod-noszą nowohuckie tematy. Że się im chce, i że mają na to jakiś patent.

Początek XXi wieku rozPoczął Się oD fali emigracji z PolSki. wiDziSz to wokół Siebie?Zniknęło bardzo dużo osób z  horyzontu nowohuc-kiego. To jest bolączka naszego kraju. Tak było po po-wstaniach, tak było, kiedy pojawiła się możliwość ucieczki do Ameryki. Sam mam takie dni, że spako-wałbym siebie i swoją rodzinę i wyjechał. Bo po prostu

jest mi ciężko, czasem sobie z  tym nie radzę. Sam sobie to  mówię podczas biegania, długich spacerów z psem. Nie gaszę tego używkami, ogarniam to, pró-buję wytłumaczyć i wracam na właściwy tor. W 2008 roku wyprowadziłem się z Huty. Wytrzymałem dwa miesiące. Nie byłem w stanie budzić się w innym miej-scu, widzieć za oknem świata, którego nie znam.

wrócę Do alfabetu. chceSz go Pokazać w Sieci, na facebooku.Już teraz pojawiają się tam hasła, które będzie moż-na uzupełniać, dyskutować o nich. Zdjęcia do każdej litery robi Sonia Kozińska. Agata Dębicka pikse-luje wybrane tematy. Planujemy wspólną wystawę w  Kombinatorze, a  zdradzę też, że  jeśli książka za-skoczy, to  jest pomysł na  jej drugą część, wydaną w formie albumu, nie oficjalnego jednak, a złożonego ze zwykłych, domowych zdjęć. Komunie, obozy har-cerskie, zdjęcia rodzin.

gDzie bęDzie moŻna kuPić „alfabet nowohuckiego PrzeDmieścia”?Książkę wydaje Das Werk, będziemy więc prakty-kować kolportaż bezpośredni – podobnie jak płyty WuHae. Sam dostarczę czytelnikowi książkę. Będzie okazja do rozmowy i wymiany poglądów.

Tekst: Matylda StanowskaZdjęcie: Weronika wk Kupiszewska

Paweł DróŻDŻ – znany jako

bohater – to muzyk, wokaliSta

i raPer. realizuje Się takŻe

jako komPozytor, ProDucent

i aktor. jeSt PomySłoDawcą

i wSPółwyDawcą Dwóch SkłaDanek

z Serii „zwiaStun”, wSPółtworzy

nowohucką ProDukcję t-Shirtów

unicut. ma na Swoim koncie Solową

Płytę „PozoStałości z PrzeSzłości”

oraz album „SieDem” jako liDer

orkieStry bohatera. obecnie

Przygotowuje Płytę „jazzewolucje”

z rySzarDem felikSem Styłą.

o Życiu, walce i twórczości

z bohaterem rozmawiają: weronika

kuPiSzewSka oraz wojciech lulek.wl: wiele oSób PoStrzega cię jako człowieka

- orkieStrę. DziałaSz na wielu PłaSzczyznach: oD wokalu, Pianina, gitary i wiertarki Do aktorStwa i fotografii. co jeSt Dla ciebie najwaŻniejSze? Rzeczywiście imałem się różnych zajęć. Musiałem spróbować wszystkiego, by wiedzieć, czym się nie zaj-mować. Teraz numerem jeden jest dla mnie muzyka. Najwięcej czasu poświęcam obecnie na ćwiczenia. Raz jest to gitara, potem wokal. Poruszam się w rozmaitych gatunkach: jazz, blues, rock, rap, industrial. Próbuję z tego stworzyć własną jakość. Dużą wagę przywiązuję do tekstów. Biorę odpowiedzialność za to, co i w jaki sposób mówię do ludzi. A chcę do nich mówić.

wk: naD jakimi Projektami obecnie PracujeSz? Przede wszystkim pracuję z Richardem Stylą. Dobrze rozumiemy się na scenie. On, jako doświadczony gi-tarzysta jazzowy, daje mi możliwość szybszego roz-woju. Pracujemy nad materiałem do wspólnej płyty. We wrześniu gramy w  Kielcach na  festiwalu Memo-rial to Miles. Poza tym reaktywuję Orkiestrę Bohate-ra w nowym, nieco okrojonym składzie. Komponuję nowe utwory dla zespołu, piszę teksty. Ale taki band trudno jest utrzymać. Nie wiem, czy po  koncercie w Barbakanie uda nam się grać systematycznie.

wl: DziałaSz Dalej jako aktor? Bardzo lubię fuzje muzyczno-teatralne i chętnie dzia-łam w ten sposób. Zeszły rok był dla mnie mocno ak-torski. Najpierw zadzwonił Krzysiek Ridan z prośbą o  pomoc w  udźwiękowieniu filmu. Miałem okazję zaobserwować, jak wszystko odbywa się na profesjo-nalnym planie filmowym. Te obserwacje przydały mi się później. Wkrótce potem dostałem rolę w przedsta-wieniu „Rura” – mocno związaną z  muzyką: mówi-łem teksty, śpiewałem; razem z  Ryśkiem Stylą grali-śmy też na gitarach. Zostałem też wytypowany do roli

głównego bohatera internetowej gry fabularnej „Balet Morderców”. Natomiast jesienią w Teatrze Ludowym ruszyły próby do spektaklu „Konfident”. Początkowo miałem być jedynie grającym na żywo muzykiem, ale finalnie dostałem rolę w dwóch scenach.

wl: co z zuzią, twoją córką i najmłoDSzą raPerką w krakowie? wyStąPiła na obu

„zwiaStunach” i ma juŻ Swoich fanów...Zuzia ma dużo pracy - chodzi do szkoły muzycznej (gra na  skrzypcach) i  opiekuje się swoimi zwierzę-

tami. Nie wiem, czy będzie muzykiem, ale szkoła wymaga koncentracji, a  to  na  pewno jej się przyda. Konsekwencja, pracowitość, systematyczność zapro-centują w przyszłości.

wl: w kwietniu zoStałeś tatą Po raz Drugi. jak goDziSz ojcoStwo z innymi Działaniami?Śpiewam Zoi kołysanki, gram jej na gitarze. Jeśli cho-dzi o godzenie obowiązków – nauczyłem się tego przy Zuzi, więc nie spodziewam się problemów. Mam przy sobie Kasię - wspaniałą kobietę, która wspiera mnie i pomaga utrzymać wszystko w ryzach. Jest moją dru-gą połówką. Bez niej byłoby źle.

wk: kaSia, ty i marcin wierzchowSki – farmer - tworzycie razem unicuta. motywy, jakie wykorzyStujecie na ubraniach i gaDŻetach Dotyczą głównie nowej huty, w ofercie macie teŻ Serię Patriotyczną. z czego Polacy Powinni być Dumni? Chociaż jako naród lubimy pamiętać złe rzeczy, mamy w swojej historii wiele przykładów szlachetnej, bohaterskiej postawy. Rzadko kapitulowaliśmy bez walki, zwykliśmy bronić honoru do  końca. Chciał-bym poszerzyć Serię Patriotyczną o postaci polskich lotników, osoby pokroju Rotmistrza Pileckiego. To jest nasza marka.

wk: na PierwSzym „zwiaStunie” śPiewaSz „niewielu wojownikom Dane Po tej linie StąPać”. twoja twórczość to walka, która Przybiera wciąŻ nową formę. gDzie jeSteś DziSiaj?Zawsze chciałem być po dobrej stronie. Teraz staram się pielęgnować swój ogródek. Bez sensu jest stale na kogoś najeżdżać, wytykać mu błędy. Najtrudniej jest widzieć swoje wady i walczyć z samym sobą.

Zdjęcia: Weronika wk Kupiszewska

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

nowa huta od a do zet walczę ze sobą

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzieludzie

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///98///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

nowohucianin z krwi i kości. mieSzka tu oD uroDzenia i nie wyobraŻa Sobie, by inne miejSce było jego Domem. oD zawSze chciał Działać na rzecz Dzielnicy.i Działał. teraz maciej twarógSwoje wSPomnienia wyDaje w formie „alfabetu nowohuckiego PrzeDmieścia”.maSz Sentyment Do lat 80.?To, kim jestem teraz, zawdzięczam temu okresowi. To były czasy rzadko spotykanego wideo – a obejrza-łem wtedy filmy, które pobudzały marzenia: przede wszystkim serię z Jamesem Bondem, w której jestem zakochany do dziś. Nie pamiętam fabuły czwartej czę-ści „Akademii Policyjnej”, ale to, że na ekranie widać było skejtów, zapamiętałem bardzo dobrze, i  jeszcze jako małolat zakochałem się w desce. Jednak inny wy-miar tej dekady to rzeczywistość, która była nędzna, ponura i biedna. System komunistyczny dogasał i nie był w stanie wygenerować z siebie niczego. Pamiętam rok 1982, kiedy byłem na  miejscu śmierci Bogdana Włosika. To, na co wówczas zwróciłem uwagę najbar-dziej, to  totalne przygnębienie ludzi. Nigdy później nie widziałem bardziej załamanego oblicza tłumu. Lata 80. budzą we mnie bardzo różne wspomnienia.

Pytam o tę DekaDę, bo Poświęciłeś jej niemal wSzyStkie haSła Swego alfabetu.Człowiek się starzeje i  stąd pomysł na  spisanie tego, co zapamiętałem. 3-4 lata temu, na posiadówie szkol-no-podwórkowej rzuciłem, że  naszedł mnie taki pomysł. Wspomnienia różnych sytuacji, szkolnych, osiedlowych, podwórkowych, pierwszych randek i wszystkiego, co się wówczas robiło. Dwa lata temu, tuż przed narodzinami mojego syna, zacząłem spisy-wać. I uzbierało się sporo, ponad 200 haseł.

nie boiSz Się, Że za barDzo Subiektywnie je wybierałeś? więkSzość Dotyczy PerSonalnie ciebie, twojej roDziny.Celowo wybrałem taką formę. Nie chciałem z  książ-ki robić opowiadania, poematu czy pracy naukowej. Czytelnicy dostaną tekst o  tej części Nowej Huty na-pisany prosto z serca. Subiektywne podejście do haseł po części mnie usprawiedliwia, gdyby ktoś mi zarzucił, że pomyliłem miejsce czy czas. Jest zresztą prawdopo-dobne, że jakieś hasło jest np. źle umiejscowione - nie sprawdzałem materiałów źródłowych. Z  wyjątkiem jednego: obecności w  drużynie koszykarzy Hutnika pierwszego czarnoskórego zawodnika w polskiej lidze. Curtis Moore grał u nas w sezonie na przełomie ’85 i ’86 roku. Mój brat (który też pojawia się w Alfabecie) zrobił flagę „Curtis Moore Super Star”. Przebiła się na-wet do głównego wydania Dziennika Telewizyjnego.

we wStęPie PiSzeSz teŻ o latach 90., które Dla nowej huty okazały Się DekaDą Straconych SzanS.Ani część infrastrukturalna, ani ludzka nie były przygotowane na  zmianę systemu. Stary system

decydował o wszystkim i o wszystkich. Kiedy komu-nizm się skończył, ludzie zaczęli się gubić. Huta prze-grała, a ten czas został odwrócony całkiem niedawno. Po latach okazało się, że nowohucianie jednak są ob-rotni, przedsiębiorczy. Może musiało upłynąć tyle czasu, tyle zła się wydarzyć.

nowa huta Długo miała złą oPinię, którą lata 90. mocno ugruntowały. Dokładnie. Dlatego gdy zacząłem dorastać, jako 15-16 letni chłopak obiecałem sobie, że jeśli będę miał moż-liwość współdecydowania o Nowej Hucie, to mocno się do tego przyłożę. I myślę, że w latach 2002-2006 udało się wiele rzeczy odwrócić. Media zaczęły się in-teresować tym, co dobrego się tutaj dzieje. Udało się namówić mieszkańców Nowej Huty, zwłaszcza mło-de pokolenie, żeby identyfikowało się z tym miejscem. Żeby tak łatwo się nie poddawali, nie uciekali stąd. Cieszę się, że  pojawiają się nowe osoby, które pod-noszą nowohuckie tematy. Że się im chce, i że mają na to jakiś patent.

Początek XXi wieku rozPoczął Się oD fali emigracji z PolSki. wiDziSz to wokół Siebie?Zniknęło bardzo dużo osób z  horyzontu nowohuc-kiego. To jest bolączka naszego kraju. Tak było po po-wstaniach, tak było, kiedy pojawiła się możliwość ucieczki do Ameryki. Sam mam takie dni, że spako-wałbym siebie i swoją rodzinę i wyjechał. Bo po prostu

jest mi ciężko, czasem sobie z  tym nie radzę. Sam sobie to  mówię podczas biegania, długich spacerów z psem. Nie gaszę tego używkami, ogarniam to, pró-buję wytłumaczyć i wracam na właściwy tor. W 2008 roku wyprowadziłem się z Huty. Wytrzymałem dwa miesiące. Nie byłem w stanie budzić się w innym miej-scu, widzieć za oknem świata, którego nie znam.

wrócę Do alfabetu. chceSz go Pokazać w Sieci, na facebooku.Już teraz pojawiają się tam hasła, które będzie moż-na uzupełniać, dyskutować o nich. Zdjęcia do każdej litery robi Sonia Kozińska. Agata Dębicka pikse-luje wybrane tematy. Planujemy wspólną wystawę w  Kombinatorze, a  zdradzę też, że  jeśli książka za-skoczy, to  jest pomysł na  jej drugą część, wydaną w formie albumu, nie oficjalnego jednak, a złożonego ze zwykłych, domowych zdjęć. Komunie, obozy har-cerskie, zdjęcia rodzin.

gDzie bęDzie moŻna kuPić „alfabet nowohuckiego PrzeDmieścia”?Książkę wydaje Das Werk, będziemy więc prakty-kować kolportaż bezpośredni – podobnie jak płyty WuHae. Sam dostarczę czytelnikowi książkę. Będzie okazja do rozmowy i wymiany poglądów.

Tekst: Matylda StanowskaZdjęcie: Weronika wk Kupiszewska

Paweł DróŻDŻ – znany jako

bohater – to muzyk, wokaliSta

i raPer. realizuje Się takŻe

jako komPozytor, ProDucent

i aktor. jeSt PomySłoDawcą

i wSPółwyDawcą Dwóch SkłaDanek

z Serii „zwiaStun”, wSPółtworzy

nowohucką ProDukcję t-Shirtów

unicut. ma na Swoim koncie Solową

Płytę „PozoStałości z PrzeSzłości”

oraz album „SieDem” jako liDer

orkieStry bohatera. obecnie

Przygotowuje Płytę „jazzewolucje”

z rySzarDem felikSem Styłą.

o Życiu, walce i twórczości

z bohaterem rozmawiają: weronika

kuPiSzewSka oraz wojciech lulek.wl: wiele oSób PoStrzega cię jako człowieka

- orkieStrę. DziałaSz na wielu PłaSzczyznach: oD wokalu, Pianina, gitary i wiertarki Do aktorStwa i fotografii. co jeSt Dla ciebie najwaŻniejSze? Rzeczywiście imałem się różnych zajęć. Musiałem spróbować wszystkiego, by wiedzieć, czym się nie zaj-mować. Teraz numerem jeden jest dla mnie muzyka. Najwięcej czasu poświęcam obecnie na ćwiczenia. Raz jest to gitara, potem wokal. Poruszam się w rozmaitych gatunkach: jazz, blues, rock, rap, industrial. Próbuję z tego stworzyć własną jakość. Dużą wagę przywiązuję do tekstów. Biorę odpowiedzialność za to, co i w jaki sposób mówię do ludzi. A chcę do nich mówić.

wk: naD jakimi Projektami obecnie PracujeSz? Przede wszystkim pracuję z Richardem Stylą. Dobrze rozumiemy się na scenie. On, jako doświadczony gi-tarzysta jazzowy, daje mi możliwość szybszego roz-woju. Pracujemy nad materiałem do wspólnej płyty. We wrześniu gramy w  Kielcach na  festiwalu Memo-rial to Miles. Poza tym reaktywuję Orkiestrę Bohate-ra w nowym, nieco okrojonym składzie. Komponuję nowe utwory dla zespołu, piszę teksty. Ale taki band trudno jest utrzymać. Nie wiem, czy po  koncercie w Barbakanie uda nam się grać systematycznie.

wl: DziałaSz Dalej jako aktor? Bardzo lubię fuzje muzyczno-teatralne i chętnie dzia-łam w ten sposób. Zeszły rok był dla mnie mocno ak-torski. Najpierw zadzwonił Krzysiek Ridan z prośbą o  pomoc w  udźwiękowieniu filmu. Miałem okazję zaobserwować, jak wszystko odbywa się na profesjo-nalnym planie filmowym. Te obserwacje przydały mi się później. Wkrótce potem dostałem rolę w przedsta-wieniu „Rura” – mocno związaną z  muzyką: mówi-łem teksty, śpiewałem; razem z  Ryśkiem Stylą grali-śmy też na gitarach. Zostałem też wytypowany do roli

głównego bohatera internetowej gry fabularnej „Balet Morderców”. Natomiast jesienią w Teatrze Ludowym ruszyły próby do spektaklu „Konfident”. Początkowo miałem być jedynie grającym na żywo muzykiem, ale finalnie dostałem rolę w dwóch scenach.

wl: co z zuzią, twoją córką i najmłoDSzą raPerką w krakowie? wyStąPiła na obu

„zwiaStunach” i ma juŻ Swoich fanów...Zuzia ma dużo pracy - chodzi do szkoły muzycznej (gra na  skrzypcach) i  opiekuje się swoimi zwierzę-

tami. Nie wiem, czy będzie muzykiem, ale szkoła wymaga koncentracji, a  to  na  pewno jej się przyda. Konsekwencja, pracowitość, systematyczność zapro-centują w przyszłości.

wl: w kwietniu zoStałeś tatą Po raz Drugi. jak goDziSz ojcoStwo z innymi Działaniami?Śpiewam Zoi kołysanki, gram jej na gitarze. Jeśli cho-dzi o godzenie obowiązków – nauczyłem się tego przy Zuzi, więc nie spodziewam się problemów. Mam przy sobie Kasię - wspaniałą kobietę, która wspiera mnie i pomaga utrzymać wszystko w ryzach. Jest moją dru-gą połówką. Bez niej byłoby źle.

wk: kaSia, ty i marcin wierzchowSki – farmer - tworzycie razem unicuta. motywy, jakie wykorzyStujecie na ubraniach i gaDŻetach Dotyczą głównie nowej huty, w ofercie macie teŻ Serię Patriotyczną. z czego Polacy Powinni być Dumni? Chociaż jako naród lubimy pamiętać złe rzeczy, mamy w swojej historii wiele przykładów szlachetnej, bohaterskiej postawy. Rzadko kapitulowaliśmy bez walki, zwykliśmy bronić honoru do  końca. Chciał-bym poszerzyć Serię Patriotyczną o postaci polskich lotników, osoby pokroju Rotmistrza Pileckiego. To jest nasza marka.

wk: na PierwSzym „zwiaStunie” śPiewaSz „niewielu wojownikom Dane Po tej linie StąPać”. twoja twórczość to walka, która Przybiera wciąŻ nową formę. gDzie jeSteś DziSiaj?Zawsze chciałem być po dobrej stronie. Teraz staram się pielęgnować swój ogródek. Bez sensu jest stale na kogoś najeżdżać, wytykać mu błędy. Najtrudniej jest widzieć swoje wady i walczyć z samym sobą.

Zdjęcia: Weronika wk Kupiszewska

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

nowa huta od a do zet walczę ze sobą

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///1110///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

wydarzeniawydarzenia/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

łaźnia wylatuje w powietrze!najmłoDSzych i nie tylko zaPraSzamy na krakowSkie błonia, gDzie w Powietrzu otworzymy nowy Sezon teatralny! wSPólnie z Dziećmi bęDziemy tworzyć kolorowe latawce, zagramy wSPólnie bajkę i Przy oDrobinie Szczęścia – oDerwiemy Się oD ziemi razem z latawcami.Uzbrojeni w pisaki zajmiemy się malowaniem lataw-ców – im więcej kolorów, wzorów i zwariowanych pomysłów – tym lepiej! Gotowe latawce wzbiją się powietrze i z całą pewnością zawładną krakowskim niebem. Nie ma żadnych ograniczeń wiekowych, nie trzeba mieć talentu plastycznego – wystarczy sporo energii i odrobina fantazji. Ze  swojej strony zapewniamy materiał do pracy i świetną zabawę!

Poza malowaniem łaźniowych latawców zapro-simy najmłodszych do  wspólnego tworzenia inter-aktywnego spektaklu: każde dziecko dostanie rolę i każde dziecko będzie mogło sprawdzić się w roli aktora wcielając się księżniczkę, smoka czy… wodę. Będzie dużo kolorowania, śmiechu i  wspólnej pra-cy z  pisakami, a  zabawa w  aktorstwo z  pewnością spodoba się najmłodszym uczestnikom naszego spotkania.

uDział w 100% Darmowy!Data: 09.09.2012, goDz. 12.00-16.00miejSce: krakowSkie błonia

pokaz mody z szafy mojej babci

„Wakacje z Łaźniowcami 2012” zapraszają na Teatr Re-konstrukcji. W ramach „Pokazu mody z szafy mojej babci” mieszkańcy Nowej Huty są proszeni o przyno-szenie w dniach 11-21 września strojów swoich rodzi-ców, babć, wujków i innych krewnych. Przy okazji zo-staną spisane historie związane z tymi strojami – kto je zakładał, w  jakich sytuacjach, na  jakie święta etc. Stroje zostaną zaprezentowane na plenerowym poka-zie mody pod koniec września. Zapraszamy do Parku Godlewskiego. Prowadzenie: Paulina Chodnicka, Ja-rosław Tochowicz, Julia Kluzowicz.

dobre sąsiedztwo„warSztaty Dla SąSiaDów” były jeDną z ProPozycji letniego Programu teatru łaźnia nowa - wakacje z łaźniowcami. Dlaczego taka nazwa? bo oDbywały Się na „naSzym” oSieDlu, bo uczeStniczyli w nich mieSzkańcy okolicznych kamienic, bo SąSiaD to ktoś więcej niŻ obcy, bo z SąSiaDami ma Się Dobre StoSunki.

węgierskie przysłowie mówi: żaden człowiek nie jest na  tyle bogaty, aby nie potrzebował sąsiada.

I  z  Łaźnią jest identycznie, ponieważ właśnie dzięki sąsiadom nasza instytucja znalazła miejsce właśnie tutaj i  wygląda tak, a  nie inaczej. Jeden z  pomysłów warsztatowych dotyczył rewitalizacji starej, nieczynnej fontanny na  os. Szkolnym 31. Prowadząca warsztaty Marta Żakowska, chciała na nowo uruchomić obiekt i zmienić go tak, aby w ciepłe dni można było ochłodzić się siedząc nad „wodą”. To miejsce miało być również wzbogacone o stoły, ławy i krzesła, przy których można by odpocząć, zorganizować spotkanie ze znajomymi.

Sądziliśmy, że  na  nowo uruchamiając fontan-nę pomożemy im uczynić nowohuckie podwórka atrakcyjniejsze, że  stworzymy strefę mieszkańca, gdzie starsze panie będą miały gdzie posiedzieć z  wnukami, albo poplotkować z  koleżankami, szy-dełkować. Okazało się, że nasze marzenia nie są ta-kie same jak marzenia większości sąsiadów. Dla nich

„strefa wypoczynkowa” przed blokiem, równała się z wieczną imprezą pod oknami, hałasem, śmieciami i wydeptaną trawą.

W  wyniku rozmów z  przedstawicielami rady mieszkańców zdecydowaliśmy na  zmianę projektu.

„Magiczna fontanna” przestała być magiczna. A może właśnie odwrotnie? Może fakt, że  jej nie było, a my, w  zasadzie nie robiąc nic, zmieniliśmy jej historię, uczynił ją jeszcze bardziej magiczną? W końcu stała się źródłem społecznej dyskusji, w efekcie której łaź-niowcy przenieśli się do parku przy teatrze.

Zamiast fontanny powstały meble, labirynt – wolna przestrzeń zabaw dla dzieci. Dzięki warszta-tom dzieciaki nauczyły się pracy zespołowej, precyzji, rozbudzania własnej inwencji twórczej. Akcja arty-styczna sprowokowała społeczną debatę, uaktywniła ludzi do wypowiedzi o własnym miejscu zamieszka-nia. Nam pozwoliła lepiej zrozumieć potrzeby miesz-kańców i przypomniała o delikatności jaką trzeba się wykazać, gdy marzy się o kulturze partycypacyjnej i wzmacnianiu więzi wspólnotowych.

Tekst: Malwina Szczepańska

Zdjęcia: archiwum

teatru Łaźnia Now

a

Więcej informacji:www.laznianowa.Pl

tel. 12 680 23 40

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///1110///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

wydarzeniawydarzenia/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

łaźnia wylatuje w powietrze!najmłoDSzych i nie tylko zaPraSzamy na krakowSkie błonia, gDzie w Powietrzu otworzymy nowy Sezon teatralny! wSPólnie z Dziećmi bęDziemy tworzyć kolorowe latawce, zagramy wSPólnie bajkę i Przy oDrobinie Szczęścia – oDerwiemy Się oD ziemi razem z latawcami.Uzbrojeni w pisaki zajmiemy się malowaniem lataw-ców – im więcej kolorów, wzorów i zwariowanych pomysłów – tym lepiej! Gotowe latawce wzbiją się powietrze i z całą pewnością zawładną krakowskim niebem. Nie ma żadnych ograniczeń wiekowych, nie trzeba mieć talentu plastycznego – wystarczy sporo energii i odrobina fantazji. Ze  swojej strony zapewniamy materiał do pracy i świetną zabawę!

Poza malowaniem łaźniowych latawców zapro-simy najmłodszych do  wspólnego tworzenia inter-aktywnego spektaklu: każde dziecko dostanie rolę i każde dziecko będzie mogło sprawdzić się w roli aktora wcielając się księżniczkę, smoka czy… wodę. Będzie dużo kolorowania, śmiechu i  wspólnej pra-cy z  pisakami, a  zabawa w  aktorstwo z  pewnością spodoba się najmłodszym uczestnikom naszego spotkania.

uDział w 100% Darmowy!Data: 09.09.2012, goDz. 12.00-16.00miejSce: krakowSkie błonia

pokaz mody z szafy mojej babci

„Wakacje z Łaźniowcami 2012” zapraszają na Teatr Re-konstrukcji. W ramach „Pokazu mody z szafy mojej babci” mieszkańcy Nowej Huty są proszeni o przyno-szenie w dniach 11-21 września strojów swoich rodzi-ców, babć, wujków i innych krewnych. Przy okazji zo-staną spisane historie związane z tymi strojami – kto je zakładał, w  jakich sytuacjach, na  jakie święta etc. Stroje zostaną zaprezentowane na plenerowym poka-zie mody pod koniec września. Zapraszamy do Parku Godlewskiego. Prowadzenie: Paulina Chodnicka, Ja-rosław Tochowicz, Julia Kluzowicz.

dobre sąsiedztwo„warSztaty Dla SąSiaDów” były jeDną z ProPozycji letniego Programu teatru łaźnia nowa - wakacje z łaźniowcami. Dlaczego taka nazwa? bo oDbywały Się na „naSzym” oSieDlu, bo uczeStniczyli w nich mieSzkańcy okolicznych kamienic, bo SąSiaD to ktoś więcej niŻ obcy, bo z SąSiaDami ma Się Dobre StoSunki.

węgierskie przysłowie mówi: żaden człowiek nie jest na  tyle bogaty, aby nie potrzebował sąsiada.

I  z  Łaźnią jest identycznie, ponieważ właśnie dzięki sąsiadom nasza instytucja znalazła miejsce właśnie tutaj i  wygląda tak, a  nie inaczej. Jeden z  pomysłów warsztatowych dotyczył rewitalizacji starej, nieczynnej fontanny na  os. Szkolnym 31. Prowadząca warsztaty Marta Żakowska, chciała na nowo uruchomić obiekt i zmienić go tak, aby w ciepłe dni można było ochłodzić się siedząc nad „wodą”. To miejsce miało być również wzbogacone o stoły, ławy i krzesła, przy których można by odpocząć, zorganizować spotkanie ze znajomymi.

Sądziliśmy, że  na  nowo uruchamiając fontan-nę pomożemy im uczynić nowohuckie podwórka atrakcyjniejsze, że  stworzymy strefę mieszkańca, gdzie starsze panie będą miały gdzie posiedzieć z  wnukami, albo poplotkować z  koleżankami, szy-dełkować. Okazało się, że nasze marzenia nie są ta-kie same jak marzenia większości sąsiadów. Dla nich

„strefa wypoczynkowa” przed blokiem, równała się z wieczną imprezą pod oknami, hałasem, śmieciami i wydeptaną trawą.

W  wyniku rozmów z  przedstawicielami rady mieszkańców zdecydowaliśmy na  zmianę projektu.

„Magiczna fontanna” przestała być magiczna. A może właśnie odwrotnie? Może fakt, że  jej nie było, a my, w  zasadzie nie robiąc nic, zmieniliśmy jej historię, uczynił ją jeszcze bardziej magiczną? W końcu stała się źródłem społecznej dyskusji, w efekcie której łaź-niowcy przenieśli się do parku przy teatrze.

Zamiast fontanny powstały meble, labirynt – wolna przestrzeń zabaw dla dzieci. Dzięki warszta-tom dzieciaki nauczyły się pracy zespołowej, precyzji, rozbudzania własnej inwencji twórczej. Akcja arty-styczna sprowokowała społeczną debatę, uaktywniła ludzi do wypowiedzi o własnym miejscu zamieszka-nia. Nam pozwoliła lepiej zrozumieć potrzeby miesz-kańców i przypomniała o delikatności jaką trzeba się wykazać, gdy marzy się o kulturze partycypacyjnej i wzmacnianiu więzi wspólnotowych.

Tekst: Malwina Szczepańska

Zdjęcia: archiwum

teatru Łaźnia Now

a

Więcej informacji:www.laznianowa.Pl

tel. 12 680 23 40

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///1312///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzie miejsca/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

miejSce zwyczajne, a PrzecieŻ owiane legenDą: PowStało jako PierwSze w kraju, najwiękSze w PołuDniowej małoPolSce, znane wSzyStkim nowohucianom, którzy jeDnak… nie Potrafią zwykle PoDać DokłaDnego aDreSu. legenDarny bazar, nowohuckie marché auX PuceS, jeDnym Słowem: tomeX.

hiStoria Szczękowej SPrzeDaŻy Tomex składa się z dwóch części, przedzielonych

pasażem. Część pierwsza jest bardziej elegancka; druga – serce targowiska – to nowohucki pchli targ, barwny i  ciekawy. Kupujący mają tutaj do  wyboru: sektor made in China, (czyli rzeczy sprzedawane przez Chińczyków, Wietnamczyków, Koreańczyków i  Rosjan), ciucholand (rozumiany dosłownie: jako nieestetyczne hałdy ciuchów na ziemi) oraz rupieciar-nię, czyli szwarc, mydło i  powidło (znakiem firmo-wym sprzedawców jest zazwyczaj mocno nieświeży oddech i chroniczny brak gotówki).

Asia przychodzi na Tomex niemal w każdej wolnej chwili. Tych chwil nie ma dużo, bo pracuje i wychowuje trójkę szkrabów na os. Zielonym. Ale Tomex to kawałek

jej życia – tutaj na pierwsze wagary urywała się z kole-żankami z lekcji. – Chodziłam do pobliskiej XII, jeszcze kiedy za patrona miała Bieruta – wspomina. - Pamię-tam jak Tomex się budował. Na  sprzedawcach z Rosji chciałam ćwiczyć mój rosyjski. jeszcze za moich cza-sów obowiązkowy w szkole. Nic z tego nie wychodziło, dopiero film „Fux” i scena, w której bohater zapłacił za tłumaczenie z  chińskiego Wietnamczykowi pokazały mi, gdzie robiłam błąd. Ja szlifowałam rosyjski literacki, a na bazarze był pewnie litewski, ukraiński, białoruski…

- To już nie ten Tomex, co kiedyś, choć sentyment pozostał i na zakupy wciąż tutaj przyjeżdżam - mówi pani Anna, rencistka. – To nie to, co w dzisiejszych ga-leriach: gratisy, rabaty, promocje. W latach 90. kwitła tzw. „okazja”. Dużo bubli nakupiłam wtedy: srebro, które nie było srebrem, serwisy, w  którym były ubi-te filiżanki… Ale ruskie budziki do  dziś mi działają, a łyżeczki (z tyłu cena wygrawerowana w rublach) ode mnie sąsiadka niedawno na przyjęcie komunijne poży-czała, żeby zaszpanować. W latach 90. Tomex to było biuro rzeczy niemożliwych: kupowało się wszystko, co wpadło w ręce, potem wymieniało na inne towary lub ze  sprzedawcami na  usługi. Każdy się zaprzyjaź-niał, można było na parę słów przyjść. Kobieciny ze wsi przyjeżdżały i każda z nas miała swoją znajomą; jej się oddawało wkłady na jajka, bo to był towar deficytowy, pytało: jak dzieci, jak mąż…

I dzisiaj jednak atmosfera jest przyjacielska. Już po chwili koło mnie kilku przechodniów włącza się do  rozmowy. Pan Janusz emeryt, przyjeżdża tutaj zawsze po  krzyżówki. Opowiada mi: - O  Tomexie krążył taki dowcip, że na bazarku kupił sobie klient owczarka kaukaskiego, a jak pies podrósł okazało się, że to niedźwiedź! Tutaj były stoiska – ostatnie deski ratunku: nic nie było w sklepie, to u pana edzia bra-łem, spod lady: śliwowicę i  naleweczki. Palce lizać, szkoda, że chłop już nie żyje

- Najważniejsze to  było kupić coś oryginalnego, za najniższą cenę – wspomina Milena, która dzisiaj sama sprzedaje ubrania. - Targowało się albo na litość (bieda u mnie, babcia choruje, tata bez pracy, mama po wypadku) albo na pusty portfel (nie mam więcej pieniędzy, daje pan za tyle albo muszę zrezygnować).

Na Tomexie bywało gorąco. Ciśnienie się podno-siło razem z wyższymi opłatami, był też prawdziwy pożar. Widział go Ryszard Kalisiński, który razem z  żoną Bożeną od  początku powstania placu prowa-dzi stoisko z  chemią gospodarczą. - To  był wybuch gazu, widziałem niesamowitą kulę ognia, tam gdzie dzisiaj jest bar Przysmak, dobrze że dziewczyny zdo-łały uciec. Pamiętam, jak w latach 90. koczowało się godzinę przed otwarciem, przed bramą, a potem czło-wiek biegł, aby zająć dobre miejsce do handlu – wspo-mina. Dobrze pamięta czasy sprzed powstania placu:

– Najpierw było tutaj Krakowskie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych, w  którym pracowałem parę lat na  ciężkim sprzęcie. Jeździliśmy w  tarnowskie, do Krosna. Potem powstał Tomex. Pan Ryszard jest optymistą, nie narzekał nawet wtedy, kiedy plotko-wano o likwidacji placu, w związku z budową galerii handlowej Careffour, w  Czyżynach. Jego klienci też nie narzekają, no może tylko na to, że towaru w no-wych budkach nie można dotknąć, bo wcześniej, jak były blaszane kioski, towar leżał na wyciągnięcie ręki.

jak Szewc tomek Stworzył tomeXDzisiaj Tomex to  ponad 700 stałych punktów

handlowych, restauracji i  barów, m.in.: U  Ani, Przy-smak, Zapiekanka z Pieca. Do tego apteka, poczta, pla-cówka bankowa, agencja PKO, kantor wymiany walut,

„dziki” parking, budki z mięsem, stoiska z jarzynami, (takie jak „Kapusta kiszona u blondynek”), sklepy me-blowe, odzież z markową metką i bez marki, kosme-tyki, walizki, buty – słowem, dla każdego coś dobrego

i  na  każdą kieszeń. Dla miłośników psów najważ-niejszym postaje fakt, że  mogą bezkarnie wchodzić na plac z czworonogiem i kupować razem z pupilem.

Jednak zaczepiani przez mnie klienci nie potrafią podać dokładnego adresu Tomexu, mimo, że  na  bu-dynku obok bramy wiodącej na  Plac, widnieje Bień-czycka 168. Powód jest prosty: w Nowej Hucie każdy posługuje się nazwami osiedli, a  nie ulic! Pozostaje pytanie, skąd nazwa targowiska. Skoro Kraków swoje miano dostał w spadku po legendarnym królu Kraku, idąc tym tropem pierwszym właścicielem Tomexu po-winien być jakiś Tomasz. Ani sprzedający, ani kupują-cy nie mają bladego pojęcia o tajemniczym Tomaszu.

Wszechwiedzące google wypluwa z  siebie jedynie adres strony Tomexu: http://www.tomexsa.pl/. Dzwonię

do biura na podany numer i tu pierwsza niespodzianka: pani nie udziela żadnych informacji, nawet takiej, jak nazywa się obecny właściciel. Światełko w  tunelu uka-zuje dopiero encyklopedia Nowej Huty Ryszarda Dzie-szyńskiego i Jana L. Franczyka, która potwierdza moje przypuszczenia i udziela skąpej wiadomości, że mitycz-ny niemal jak Krak i legendarny jak szewczyk Skuba To-masz (o nazwisku nomen omen Szewc), istniał napraw-dę i właśnie od niego powstała nazwa Tomex.

Tymczasem według Miejskiego Słownika Slangu i Mowy Potocznej TomeX oznacza podstępną istotę po-zaziemską, ze skłonnościami do paplania… Czyżby tak właśnie brzmiało nowe określenie kupca XXI wieku?

Tekst i zdjęcia: Katarzyna Kąkolewska

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

o tomaszu, co tomex zbudował

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///1312///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzie miejsca/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

miejSce zwyczajne, a PrzecieŻ owiane legenDą: PowStało jako PierwSze w kraju, najwiękSze w PołuDniowej małoPolSce, znane wSzyStkim nowohucianom, którzy jeDnak… nie Potrafią zwykle PoDać DokłaDnego aDreSu. legenDarny bazar, nowohuckie marché auX PuceS, jeDnym Słowem: tomeX.

hiStoria Szczękowej SPrzeDaŻy Tomex składa się z dwóch części, przedzielonych

pasażem. Część pierwsza jest bardziej elegancka; druga – serce targowiska – to nowohucki pchli targ, barwny i  ciekawy. Kupujący mają tutaj do  wyboru: sektor made in China, (czyli rzeczy sprzedawane przez Chińczyków, Wietnamczyków, Koreańczyków i  Rosjan), ciucholand (rozumiany dosłownie: jako nieestetyczne hałdy ciuchów na ziemi) oraz rupieciar-nię, czyli szwarc, mydło i  powidło (znakiem firmo-wym sprzedawców jest zazwyczaj mocno nieświeży oddech i chroniczny brak gotówki).

Asia przychodzi na Tomex niemal w każdej wolnej chwili. Tych chwil nie ma dużo, bo pracuje i wychowuje trójkę szkrabów na os. Zielonym. Ale Tomex to kawałek

jej życia – tutaj na pierwsze wagary urywała się z kole-żankami z lekcji. – Chodziłam do pobliskiej XII, jeszcze kiedy za patrona miała Bieruta – wspomina. - Pamię-tam jak Tomex się budował. Na  sprzedawcach z Rosji chciałam ćwiczyć mój rosyjski. jeszcze za moich cza-sów obowiązkowy w szkole. Nic z tego nie wychodziło, dopiero film „Fux” i scena, w której bohater zapłacił za tłumaczenie z  chińskiego Wietnamczykowi pokazały mi, gdzie robiłam błąd. Ja szlifowałam rosyjski literacki, a na bazarze był pewnie litewski, ukraiński, białoruski…

- To już nie ten Tomex, co kiedyś, choć sentyment pozostał i na zakupy wciąż tutaj przyjeżdżam - mówi pani Anna, rencistka. – To nie to, co w dzisiejszych ga-leriach: gratisy, rabaty, promocje. W latach 90. kwitła tzw. „okazja”. Dużo bubli nakupiłam wtedy: srebro, które nie było srebrem, serwisy, w  którym były ubi-te filiżanki… Ale ruskie budziki do  dziś mi działają, a łyżeczki (z tyłu cena wygrawerowana w rublach) ode mnie sąsiadka niedawno na przyjęcie komunijne poży-czała, żeby zaszpanować. W latach 90. Tomex to było biuro rzeczy niemożliwych: kupowało się wszystko, co wpadło w ręce, potem wymieniało na inne towary lub ze  sprzedawcami na  usługi. Każdy się zaprzyjaź-niał, można było na parę słów przyjść. Kobieciny ze wsi przyjeżdżały i każda z nas miała swoją znajomą; jej się oddawało wkłady na jajka, bo to był towar deficytowy, pytało: jak dzieci, jak mąż…

I dzisiaj jednak atmosfera jest przyjacielska. Już po chwili koło mnie kilku przechodniów włącza się do  rozmowy. Pan Janusz emeryt, przyjeżdża tutaj zawsze po  krzyżówki. Opowiada mi: - O  Tomexie krążył taki dowcip, że na bazarku kupił sobie klient owczarka kaukaskiego, a jak pies podrósł okazało się, że to niedźwiedź! Tutaj były stoiska – ostatnie deski ratunku: nic nie było w sklepie, to u pana edzia bra-łem, spod lady: śliwowicę i  naleweczki. Palce lizać, szkoda, że chłop już nie żyje

- Najważniejsze to  było kupić coś oryginalnego, za najniższą cenę – wspomina Milena, która dzisiaj sama sprzedaje ubrania. - Targowało się albo na litość (bieda u mnie, babcia choruje, tata bez pracy, mama po wypadku) albo na pusty portfel (nie mam więcej pieniędzy, daje pan za tyle albo muszę zrezygnować).

Na Tomexie bywało gorąco. Ciśnienie się podno-siło razem z wyższymi opłatami, był też prawdziwy pożar. Widział go Ryszard Kalisiński, który razem z  żoną Bożeną od  początku powstania placu prowa-dzi stoisko z  chemią gospodarczą. - To  był wybuch gazu, widziałem niesamowitą kulę ognia, tam gdzie dzisiaj jest bar Przysmak, dobrze że dziewczyny zdo-łały uciec. Pamiętam, jak w latach 90. koczowało się godzinę przed otwarciem, przed bramą, a potem czło-wiek biegł, aby zająć dobre miejsce do handlu – wspo-mina. Dobrze pamięta czasy sprzed powstania placu:

– Najpierw było tutaj Krakowskie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych, w  którym pracowałem parę lat na  ciężkim sprzęcie. Jeździliśmy w  tarnowskie, do Krosna. Potem powstał Tomex. Pan Ryszard jest optymistą, nie narzekał nawet wtedy, kiedy plotko-wano o likwidacji placu, w związku z budową galerii handlowej Careffour, w  Czyżynach. Jego klienci też nie narzekają, no może tylko na to, że towaru w no-wych budkach nie można dotknąć, bo wcześniej, jak były blaszane kioski, towar leżał na wyciągnięcie ręki.

jak Szewc tomek Stworzył tomeXDzisiaj Tomex to  ponad 700 stałych punktów

handlowych, restauracji i  barów, m.in.: U  Ani, Przy-smak, Zapiekanka z Pieca. Do tego apteka, poczta, pla-cówka bankowa, agencja PKO, kantor wymiany walut,

„dziki” parking, budki z mięsem, stoiska z jarzynami, (takie jak „Kapusta kiszona u blondynek”), sklepy me-blowe, odzież z markową metką i bez marki, kosme-tyki, walizki, buty – słowem, dla każdego coś dobrego

i  na  każdą kieszeń. Dla miłośników psów najważ-niejszym postaje fakt, że  mogą bezkarnie wchodzić na plac z czworonogiem i kupować razem z pupilem.

Jednak zaczepiani przez mnie klienci nie potrafią podać dokładnego adresu Tomexu, mimo, że  na  bu-dynku obok bramy wiodącej na  Plac, widnieje Bień-czycka 168. Powód jest prosty: w Nowej Hucie każdy posługuje się nazwami osiedli, a  nie ulic! Pozostaje pytanie, skąd nazwa targowiska. Skoro Kraków swoje miano dostał w spadku po legendarnym królu Kraku, idąc tym tropem pierwszym właścicielem Tomexu po-winien być jakiś Tomasz. Ani sprzedający, ani kupują-cy nie mają bladego pojęcia o tajemniczym Tomaszu.

Wszechwiedzące google wypluwa z  siebie jedynie adres strony Tomexu: http://www.tomexsa.pl/. Dzwonię

do biura na podany numer i tu pierwsza niespodzianka: pani nie udziela żadnych informacji, nawet takiej, jak nazywa się obecny właściciel. Światełko w  tunelu uka-zuje dopiero encyklopedia Nowej Huty Ryszarda Dzie-szyńskiego i Jana L. Franczyka, która potwierdza moje przypuszczenia i udziela skąpej wiadomości, że mitycz-ny niemal jak Krak i legendarny jak szewczyk Skuba To-masz (o nazwisku nomen omen Szewc), istniał napraw-dę i właśnie od niego powstała nazwa Tomex.

Tymczasem według Miejskiego Słownika Slangu i Mowy Potocznej TomeX oznacza podstępną istotę po-zaziemską, ze skłonnościami do paplania… Czyżby tak właśnie brzmiało nowe określenie kupca XXI wieku?

Tekst i zdjęcia: Katarzyna Kąkolewska

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

o tomaszu, co tomex zbudował

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzie

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///1514///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzie listy piszą...automat biletowy - oSzuSt?

Poniedziałek 20 czerwca, godzina 20:25, Plac Centralny. Około godziny 20.10 czekałem wraz z kuzynką i kolegą na Rondzie Czyżyńskim na autobus li-nii 174. Chcieliśmy przejechać z Ronda Czyżyńskiego do  Klasztornej, ale nie mieliśmy biletów. Z nadzieją, że bilety 15-minutowe, bo  takie potrzebowali-śmy zakupimy w automacie biletowym, sprawdzamy czas oczekiwania na auto-bus. Udaje nam się, bo po trzech minu-tach czekania przyjeżdża autobus linii 174, ale co  się okazało ? Ten kurs, jak wiele innych wieczornych obsługiwany był krótkim autobusem marki Scania. Niestety w  tych autobusach nie ma automatów biletowych i  zakup biletu możliwy jest tylko u kierowcy.

Sprzedaje on  wyłącznie bilety 60-minutowe,w  tym wypadku dwa razy droższe. Szybka decyzja. Nie mamy zbyt wiele pieniędzy, nie star-czy na bilety godzinne. Albo jedziemy

„na gapę”, albo nie wsiadamy. Nie wsia-damy, bo za przejazd bez biletu mogli-byśmy zapłacić o wiele więcej. Mandat za jazdę bez ważnego biletu, podobnie zresztą jak ceny biletów w  Krakowie jest bardzo drogi. Być może miasto chce zarobić właśnie na  pasażerach Komunikacji Miejskiej?

Ale z drugiej strony MPK i władze miasta zachęcają do  zrezygnowania z  samochodu i  korzystania z  KM. Nic dziwnego, że wielu krakowianom i nie tylko... nie podoba się ten pomysł. Być

może jazda samochodem będzie za nie-długo bardziej opłacalna niż korzysta-nie z MPK ? Ale to inna bajka...

Z  Czyżyn do  Placu Centralnego idziemy piechotą, mijamy przy tym kilka tramwajów linii 4, 22 i  jedną 15, jednak tylko 15 jedzie na  Klasztorną. I na nią nie udaje nam się dobiec. Idzie-my w  kierunku Placu Centralnego. Tu znajduje się automat biletowy (obok sklepu Lewiatan). Tak więc czekam w  kolejce, następnie wybieram odpo-wiednie bilety (były mi już potrzebne dwa 15-minutowe, ponieważ kolega mieszka na Centrum). Wszystko w po-rządku. Bilety wybrane, wrzucam 5 złotych. I co?

Ani biletów, ani pieniędzy. Ra-zem z panem stojącym przed sklepem próbujemy jeszcze jakoś odzyskać pieniądza, jednak na  nic to  wszystko. 5 złotych przepadło w  zaledwie kilka sekund...

Myśląc, że  moja piątka wyleci ko-muś innemu, kto zakupi bilet, czekam na kolejnych klientów. Przychodzi mło-da kobieta z  mężczyzną, doładowują KKM i  co  dziwne automat przyjmuje tylko gotówkę… No więc zapłacili go-tówką i odeszli zadowoleni z transakcji, a piątka nie wyleciała :(

Chwilę zastanawiałem się co zrobić, ale na  nic konkretnego nie wpadłem. Przecież nie będę z  tym problemem dzwonił na Straż Miejską, a na infolinię MPK można dzwonić tylko z telefonów stacjonarnych; w  każdym razie z  moje-go się nie dało… Odszedłem od automa-tu bez biletów i  bez pieniędzy. Innymi słowy zostałem oszukany. Co najgorsze przez automat.

Wraz z  kuzynką zdecydowaliśmy, że  na  Klasztorną dojdziemy piechotą; choć ze  względów bezpieczeństwa wole-liśmy sobie podjechać autobusem. Idąc przez Skarpę minął nas kolejny autobus linii 174 i  tym razem w  Jelczu nie było automatu.

Do  tej pory miałem do  tych auto-matów zaufanie, ale ta sytuacja nauczy-ła mnie, że  lepiej zaufać np. kioskarzo-wi. Czy MPK, albo ZIKiT kontroluje działanie tych automatów ? Czy sprze-daż wyłącznie biletów godzinnych przez prowadzących pojazd to  dobre rozwiązanie ? Przecież nie w  każdym autobusie jest automat biletowy, a nikt nie będzie kupował biletu 60-minuto-wego na 4 przystanki...!

Pozdrawiam! Patryk

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Lodołamacz, bezpłatny dwutygodnik Nowej Huty. Nakład: 10 tysięcy egzemplarzy. Redaktor Naczelna: Matylda Stanowska. Redaktor prowadzący: Tomasz Piwowarczyk. Stała współpraca: Monika Banach, Joanna Fiołek, Sonia Kozińska, eliza Kubiak, Weronika Kupiszewska, Ania Ledwoń, Anna Lepszy, Anna Szczygieł, Joanna Urbaniec, Małgorzata Wąsik, Małgorzata Wierzchowska, Jacek Paweł Dargiewicz, Marcin Kądziołka, Łukasz Lenda. / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Adres redakcji: Teatr Łaźnia Nowa, osiedle Szkolne 25, tel. 12 425 03 20 w. 41, 42; redakcja@lodolamacz.pl; Lista dystrybucji: www.facebook.com/Lodolamacz.PismoLudziWalczacych. Reklama: Monika Tatka, mtatka@laznianowa.pl; Wydawca: Teatr Łaźnia Nowa. Druk: Polskapresse. / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych tekstów. Nie zwracamy materiałów niezamówionych. Nie uzasadniamy powodów niepublikowania tekstów. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za treść zamieszczanych ogłoszeń. Poglądy i opinie przedstawiane w publikowanych artykułach i opiniach czytelników niekoniecznie są zgodne z poglądami wydawcy i redakcji. Reprodukowanie bez zgody wydawcy jakichkolwiek materiałów zawartych w czasopiśmie Lodołamacz jest niedozwolone.

kuferek rzeczy używanych

Choć Lodołamacz opisywał ostat-nio nowohuckie sklepy i  punkty usłu-gowe, borykające się z  problemami ekonomicznymi, nie brak mimo to  do-niesień o  nowych, interesujących skle-pach. Jednym z nich jest Kuferek, otwar-ty na  osiedlu Na  Stoku 1. Jak mówią sami właściciele: kto ma dość masowej produkcji, a szuka czegoś niebanalnego, powinien zajrzeć do sklepiku, w którym odnaleźć można znaleziska z  europej-skich targowisk, pchlich targów i  jar-marków staroci.

Rękodzieło, odzież dla małych i  dużych, biżuteria, bibeloty, szkło, ce-ramika, dekoracje do  domu – wśród zgromadzonych tu  rzeczy nietrudno odnaleźć przedmioty z  duszą i  wła-sną, niejednokrotnie ciekawą, historią. A jeśli coś sam tworzysz i chciałbyś po-kazać to  innym – to  Kuferek jest wła-śnie dla Ciebie.

odwiedź, polub, subskrybuj…

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Rysunek Łukasz Lenda

korzySta z niego 955 milionów oSób mieSięcznie. gDyby był krajem, byłby trzeci PoD wzglęDem liczby luDności, za chinami i inDiami. aby zDobyć 50 milionów oDbiorców raDio Potrzebowało 38 lat, telewizja 13 lat, internet 4 lata - on zDobył 200 milionów uŻytkowników w mniej niŻ rok! SerwiS SPołecznościowy facebook.com. nowa huta wie jak z niego korzyStać.

według danych udostępnianych przez facebook z serwisu korzysta niemal 9 milionów Polaków.

Według innych statystyk (czerwiec 2012 - Megapa-nel PBI/Gemius) jest to  najpopularniejszy serwis społecznościowy w  Polsce z  niemal 14 milionami użytkowników - następna w  kolejce nk.pl ma ich 10 milionów. Na  swoim facebookowym profilu 270 tysięcy osób podało informację: mieszkam w  Kra-kowie. „Miejsce zamieszkania: Kraków, Nowa Huta” zaznaczyło 9 tysięcy osób. Czym Nowa Huta na  fa-cebooku stoi?

Największą nowohucką stroną na  facebooku jest strona teatru łaźnia nowa z 7 tysiącami fanów. Nowohucki teatr jest zarazem piątym największym polskim teatrem dramatycznym w serwisie – i pierw-szym, jeśli nie liczyć teatrów warszawskich. Strona publikuje wpisy, filmy i  zdjęcia z  aktualnych wyda-rzeń i spektakli, informacje na temat nadchodzących imprez oraz aktualności związane z kulturą w Nowej Hucie. Tablica jest pełna świeżych (publikacje 3 razy dziennie) wpisów, które są  chętnie komentowane. Zdarzają się też wiadomości niezwiązane bezpo-średnio z  teatrem, odnoszące się do  np. aktualnych memów internetowych – typ wpisów bardzo lubiany przez odbiorców.

Numer 2 to... nowa huta z niemal 5 tysiącami fa-nów, strona ogólnie poświęcona aktualnościom zwią-zanym z dzielnicą. Grono odbiorców jest zacne, dlate-go warto zaapelować z tego miejsca do prowadzących stronę – więcej wpisów, więcej wpisów, więcej!

Numer 2 może się wzorować na  numerze 3 - jeStem z  nowej huty jeStem zajebiSty (prawie 4 tys. fanów). Mimo nieco niecenzuralnej nazwy, strona jak najbardziej godna polecenia, w  sposób przystępny informująca o  wydarzeniach w  Nowej Hucie, promująca dzielnicę za pomocą zdjęć i  wpi-sów poświęconych życiu codziennemu, z bardzo ak-tywnym gronem odbiorców. Kwintesencja pozytyw-nie zakręconej Nowej Huty. Tak trzymać!

Dalsze miejsca zajmują czyŻynalia - krakowSkie juwenalia (3,3 tys. fanów), poświęcona kulturze kulturatka (3,2 tys. fanów) oraz muzeum Prl-u (2,9 tys. fanów). Pierwszą dziesiątkę zamykają zespół wu-hae (2,3 tys. fanów) mający siedzibę przy Teatrze Łaź-nia Nowa klub kombinator (2 tys. fanów) biuro PoDróŻy ecotravel (2 tys. fanów) oraz Skate Park miStrzejowice – kraków (1,9 tys. fanów). Jak widać miastem, kulturą i  rozrywką Nowa Huta na  face-booku stoi - wszystkie strony z  pierwszej dziesiątki poświęcone są  tym dziedzinom. Z  tej perspektywy negatywne stereotypy związane z  dzielnicą mogą spokojnie odejść do lamusa.

Facebook wkrada się w  każdą dziedzinę życia. Także w politykę. Niektórzy nowohuccy radni z nie-go korzystają w rozmaitej formie i w różnych celach. Dwa konta prowadzi jerzy woźniakiewicz. – Sta-ram się rozróżnić konto prywatne od mojego oficjal-

nego fanpage’a – zaznacza. – Na oficjalnym profilu umieszczam informacje o  moich działaniach, pro-jektach, zgłaszanych poprawkach i interpelacjach.

Radny wkleja także linki odnoszące się do wy-darzeń, jakie odbywają się w  Nowej Hucie. Po-dobnie czyni StaniSław moryc. – Zamieszczam na  profilu zapowiedzi różnych imprez, jednak z mieszkańcami Krakowa kontaktuję się raczej za pomocą maili, telefonów i  spotkań osobistych – przyznaje polityk. W  poszukiwaniu przyjemności i  informacji zagląda na  facebooka tomaSz uryno-wicz. – Kiedy chcę zasięgnąć albo zbadać opinie innych, wiem że  na  profilach znajomych znajdę ciekawe punkty wyjścia do dyskusji – przedstawia jeszcze jedną zaletę funkcjonowania w  wirtualnej rzeczywistości. Założenie konta planuje wojciech krzySztonek. – Doceniam facebooka, jest to nowa forma komunikacji – uzasadnia. Profilu nie ma natomiast marek hohenauer. – Kojarzy mi się ra-czej z medium towarzyskim. Jedni korzystają, inni nie, nie wartościuję tego, lecz póki co  tego porta-lu nie używam – wyjaśnia radny. Sławomir góra zauważa, że różnorodność form kontaktu z miesz-kańcami jest bardzo duża. – Mamy więcej możli-wości, niż możemy wykorzystać – twierdzi radny, wyjaśniając, że w  tej chwili facebook nie jest jego podstawowym narzędziem działań.

Portale społecznościowe w  polityce dzięki swej popularności i  dostępności odgrywają coraz większą rolę. Kto wie, może niebawem radni będą zabiegać o  kliknięcia „Lubię to” z  nie mniejszą za-ciętością jak o głosy wrzucane do wyborczej urny? Okazuje się przecież, że globalny gigant społeczno-ściowy i jego funkcje mogą być w bardzo pożytecz-ny sposób wykorzystane w propagowaniu patrioty-zmu lokalnego, czego Nowa Huta jest najlepszym przykładem. Działają na  facebooku instytucje kul-tury związane z  dzielnicą, lokalne firmy, miejsca spotkań, a  także obywatelskie inicjatywy oddolne. Wirtualne społeczności tworzą się wokół rozma-itych aspektów Nowej Huty. Nie musimy szukać wiadomości o tym, co dzieje się w okolicy, to wiado-mości znajdują nas – jeśli tylko „lubimy” odpowied-nie strony. Media społecznościowe, także w Nowej Hucie, zmieniają sposób, w jaki się komunikujemy.

Nowohucianie! Lubcie swoje strony - oznacza to, że subskrybujecie ich wpisy i jesteście na bieżąco z życiem Nowej Huty! Odpowiadajcie na ich publika-cje, a informacje przez nie publikowane będą częściej pojawiać się w waszych aktualnościach, nic nie prze-gapicie, a  Wasz głos będzie dostrzeżony przez spo-łeczność. Twórzcie strony, a będziecie mogli zmieniać dzielnicę zgodnie z  Waszymi marzeniami i  wyobra-żeniami o niej. Do dzieła – i nie zapominajcie o profi-lu Lodołamacza!

Tekst: Michał PałaszGrafika: Tomasz Bohajedyn

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzie

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 ///1514///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzie listy piszą...automat biletowy - oSzuSt?

Poniedziałek 20 czerwca, godzina 20:25, Plac Centralny. Około godziny 20.10 czekałem wraz z kuzynką i kolegą na Rondzie Czyżyńskim na autobus li-nii 174. Chcieliśmy przejechać z Ronda Czyżyńskiego do  Klasztornej, ale nie mieliśmy biletów. Z nadzieją, że bilety 15-minutowe, bo  takie potrzebowali-śmy zakupimy w automacie biletowym, sprawdzamy czas oczekiwania na auto-bus. Udaje nam się, bo po trzech minu-tach czekania przyjeżdża autobus linii 174, ale co  się okazało ? Ten kurs, jak wiele innych wieczornych obsługiwany był krótkim autobusem marki Scania. Niestety w  tych autobusach nie ma automatów biletowych i  zakup biletu możliwy jest tylko u kierowcy.

Sprzedaje on  wyłącznie bilety 60-minutowe,w  tym wypadku dwa razy droższe. Szybka decyzja. Nie mamy zbyt wiele pieniędzy, nie star-czy na bilety godzinne. Albo jedziemy

„na gapę”, albo nie wsiadamy. Nie wsia-damy, bo za przejazd bez biletu mogli-byśmy zapłacić o wiele więcej. Mandat za jazdę bez ważnego biletu, podobnie zresztą jak ceny biletów w  Krakowie jest bardzo drogi. Być może miasto chce zarobić właśnie na  pasażerach Komunikacji Miejskiej?

Ale z drugiej strony MPK i władze miasta zachęcają do  zrezygnowania z  samochodu i  korzystania z  KM. Nic dziwnego, że wielu krakowianom i nie tylko... nie podoba się ten pomysł. Być

może jazda samochodem będzie za nie-długo bardziej opłacalna niż korzysta-nie z MPK ? Ale to inna bajka...

Z  Czyżyn do  Placu Centralnego idziemy piechotą, mijamy przy tym kilka tramwajów linii 4, 22 i  jedną 15, jednak tylko 15 jedzie na  Klasztorną. I na nią nie udaje nam się dobiec. Idzie-my w  kierunku Placu Centralnego. Tu znajduje się automat biletowy (obok sklepu Lewiatan). Tak więc czekam w  kolejce, następnie wybieram odpo-wiednie bilety (były mi już potrzebne dwa 15-minutowe, ponieważ kolega mieszka na Centrum). Wszystko w po-rządku. Bilety wybrane, wrzucam 5 złotych. I co?

Ani biletów, ani pieniędzy. Ra-zem z panem stojącym przed sklepem próbujemy jeszcze jakoś odzyskać pieniądza, jednak na  nic to  wszystko. 5 złotych przepadło w  zaledwie kilka sekund...

Myśląc, że  moja piątka wyleci ko-muś innemu, kto zakupi bilet, czekam na kolejnych klientów. Przychodzi mło-da kobieta z  mężczyzną, doładowują KKM i  co  dziwne automat przyjmuje tylko gotówkę… No więc zapłacili go-tówką i odeszli zadowoleni z transakcji, a piątka nie wyleciała :(

Chwilę zastanawiałem się co zrobić, ale na  nic konkretnego nie wpadłem. Przecież nie będę z  tym problemem dzwonił na Straż Miejską, a na infolinię MPK można dzwonić tylko z telefonów stacjonarnych; w  każdym razie z  moje-go się nie dało… Odszedłem od automa-tu bez biletów i  bez pieniędzy. Innymi słowy zostałem oszukany. Co najgorsze przez automat.

Wraz z  kuzynką zdecydowaliśmy, że  na  Klasztorną dojdziemy piechotą; choć ze  względów bezpieczeństwa wole-liśmy sobie podjechać autobusem. Idąc przez Skarpę minął nas kolejny autobus linii 174 i  tym razem w  Jelczu nie było automatu.

Do  tej pory miałem do  tych auto-matów zaufanie, ale ta sytuacja nauczy-ła mnie, że  lepiej zaufać np. kioskarzo-wi. Czy MPK, albo ZIKiT kontroluje działanie tych automatów ? Czy sprze-daż wyłącznie biletów godzinnych przez prowadzących pojazd to  dobre rozwiązanie ? Przecież nie w  każdym autobusie jest automat biletowy, a nikt nie będzie kupował biletu 60-minuto-wego na 4 przystanki...!

Pozdrawiam! Patryk

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Lodołamacz, bezpłatny dwutygodnik Nowej Huty. Nakład: 10 tysięcy egzemplarzy. Redaktor Naczelna: Matylda Stanowska. Redaktor prowadzący: Tomasz Piwowarczyk. Stała współpraca: Monika Banach, Joanna Fiołek, Sonia Kozińska, eliza Kubiak, Weronika Kupiszewska, Ania Ledwoń, Anna Lepszy, Anna Szczygieł, Joanna Urbaniec, Małgorzata Wąsik, Małgorzata Wierzchowska, Jacek Paweł Dargiewicz, Marcin Kądziołka, Łukasz Lenda. / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Adres redakcji: Teatr Łaźnia Nowa, osiedle Szkolne 25, tel. 12 425 03 20 w. 41, 42; redakcja@lodolamacz.pl; Lista dystrybucji: www.facebook.com/Lodolamacz.PismoLudziWalczacych. Reklama: Monika Tatka, mtatka@laznianowa.pl; Wydawca: Teatr Łaźnia Nowa. Druk: Polskapresse. / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych tekstów. Nie zwracamy materiałów niezamówionych. Nie uzasadniamy powodów niepublikowania tekstów. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za treść zamieszczanych ogłoszeń. Poglądy i opinie przedstawiane w publikowanych artykułach i opiniach czytelników niekoniecznie są zgodne z poglądami wydawcy i redakcji. Reprodukowanie bez zgody wydawcy jakichkolwiek materiałów zawartych w czasopiśmie Lodołamacz jest niedozwolone.

kuferek rzeczy używanych

Choć Lodołamacz opisywał ostat-nio nowohuckie sklepy i  punkty usłu-gowe, borykające się z  problemami ekonomicznymi, nie brak mimo to  do-niesień o  nowych, interesujących skle-pach. Jednym z nich jest Kuferek, otwar-ty na  osiedlu Na  Stoku 1. Jak mówią sami właściciele: kto ma dość masowej produkcji, a szuka czegoś niebanalnego, powinien zajrzeć do sklepiku, w którym odnaleźć można znaleziska z  europej-skich targowisk, pchlich targów i  jar-marków staroci.

Rękodzieło, odzież dla małych i  dużych, biżuteria, bibeloty, szkło, ce-ramika, dekoracje do  domu – wśród zgromadzonych tu  rzeczy nietrudno odnaleźć przedmioty z  duszą i  wła-sną, niejednokrotnie ciekawą, historią. A jeśli coś sam tworzysz i chciałbyś po-kazać to  innym – to  Kuferek jest wła-śnie dla Ciebie.

odwiedź, polub, subskrybuj…

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Rysunek Łukasz Lenda

korzySta z niego 955 milionów oSób mieSięcznie. gDyby był krajem, byłby trzeci PoD wzglęDem liczby luDności, za chinami i inDiami. aby zDobyć 50 milionów oDbiorców raDio Potrzebowało 38 lat, telewizja 13 lat, internet 4 lata - on zDobył 200 milionów uŻytkowników w mniej niŻ rok! SerwiS SPołecznościowy facebook.com. nowa huta wie jak z niego korzyStać.

według danych udostępnianych przez facebook z serwisu korzysta niemal 9 milionów Polaków.

Według innych statystyk (czerwiec 2012 - Megapa-nel PBI/Gemius) jest to  najpopularniejszy serwis społecznościowy w  Polsce z  niemal 14 milionami użytkowników - następna w  kolejce nk.pl ma ich 10 milionów. Na  swoim facebookowym profilu 270 tysięcy osób podało informację: mieszkam w  Kra-kowie. „Miejsce zamieszkania: Kraków, Nowa Huta” zaznaczyło 9 tysięcy osób. Czym Nowa Huta na  fa-cebooku stoi?

Największą nowohucką stroną na  facebooku jest strona teatru łaźnia nowa z 7 tysiącami fanów. Nowohucki teatr jest zarazem piątym największym polskim teatrem dramatycznym w serwisie – i pierw-szym, jeśli nie liczyć teatrów warszawskich. Strona publikuje wpisy, filmy i  zdjęcia z  aktualnych wyda-rzeń i spektakli, informacje na temat nadchodzących imprez oraz aktualności związane z kulturą w Nowej Hucie. Tablica jest pełna świeżych (publikacje 3 razy dziennie) wpisów, które są  chętnie komentowane. Zdarzają się też wiadomości niezwiązane bezpo-średnio z  teatrem, odnoszące się do  np. aktualnych memów internetowych – typ wpisów bardzo lubiany przez odbiorców.

Numer 2 to... nowa huta z niemal 5 tysiącami fa-nów, strona ogólnie poświęcona aktualnościom zwią-zanym z dzielnicą. Grono odbiorców jest zacne, dlate-go warto zaapelować z tego miejsca do prowadzących stronę – więcej wpisów, więcej wpisów, więcej!

Numer 2 może się wzorować na  numerze 3 - jeStem z  nowej huty jeStem zajebiSty (prawie 4 tys. fanów). Mimo nieco niecenzuralnej nazwy, strona jak najbardziej godna polecenia, w  sposób przystępny informująca o  wydarzeniach w  Nowej Hucie, promująca dzielnicę za pomocą zdjęć i  wpi-sów poświęconych życiu codziennemu, z bardzo ak-tywnym gronem odbiorców. Kwintesencja pozytyw-nie zakręconej Nowej Huty. Tak trzymać!

Dalsze miejsca zajmują czyŻynalia - krakowSkie juwenalia (3,3 tys. fanów), poświęcona kulturze kulturatka (3,2 tys. fanów) oraz muzeum Prl-u (2,9 tys. fanów). Pierwszą dziesiątkę zamykają zespół wu-hae (2,3 tys. fanów) mający siedzibę przy Teatrze Łaź-nia Nowa klub kombinator (2 tys. fanów) biuro PoDróŻy ecotravel (2 tys. fanów) oraz Skate Park miStrzejowice – kraków (1,9 tys. fanów). Jak widać miastem, kulturą i  rozrywką Nowa Huta na  face-booku stoi - wszystkie strony z  pierwszej dziesiątki poświęcone są  tym dziedzinom. Z  tej perspektywy negatywne stereotypy związane z  dzielnicą mogą spokojnie odejść do lamusa.

Facebook wkrada się w  każdą dziedzinę życia. Także w politykę. Niektórzy nowohuccy radni z nie-go korzystają w rozmaitej formie i w różnych celach. Dwa konta prowadzi jerzy woźniakiewicz. – Sta-ram się rozróżnić konto prywatne od mojego oficjal-

nego fanpage’a – zaznacza. – Na oficjalnym profilu umieszczam informacje o  moich działaniach, pro-jektach, zgłaszanych poprawkach i interpelacjach.

Radny wkleja także linki odnoszące się do wy-darzeń, jakie odbywają się w  Nowej Hucie. Po-dobnie czyni StaniSław moryc. – Zamieszczam na  profilu zapowiedzi różnych imprez, jednak z mieszkańcami Krakowa kontaktuję się raczej za pomocą maili, telefonów i  spotkań osobistych – przyznaje polityk. W  poszukiwaniu przyjemności i  informacji zagląda na  facebooka tomaSz uryno-wicz. – Kiedy chcę zasięgnąć albo zbadać opinie innych, wiem że  na  profilach znajomych znajdę ciekawe punkty wyjścia do dyskusji – przedstawia jeszcze jedną zaletę funkcjonowania w  wirtualnej rzeczywistości. Założenie konta planuje wojciech krzySztonek. – Doceniam facebooka, jest to nowa forma komunikacji – uzasadnia. Profilu nie ma natomiast marek hohenauer. – Kojarzy mi się ra-czej z medium towarzyskim. Jedni korzystają, inni nie, nie wartościuję tego, lecz póki co  tego porta-lu nie używam – wyjaśnia radny. Sławomir góra zauważa, że różnorodność form kontaktu z miesz-kańcami jest bardzo duża. – Mamy więcej możli-wości, niż możemy wykorzystać – twierdzi radny, wyjaśniając, że w  tej chwili facebook nie jest jego podstawowym narzędziem działań.

Portale społecznościowe w  polityce dzięki swej popularności i  dostępności odgrywają coraz większą rolę. Kto wie, może niebawem radni będą zabiegać o  kliknięcia „Lubię to” z  nie mniejszą za-ciętością jak o głosy wrzucane do wyborczej urny? Okazuje się przecież, że globalny gigant społeczno-ściowy i jego funkcje mogą być w bardzo pożytecz-ny sposób wykorzystane w propagowaniu patrioty-zmu lokalnego, czego Nowa Huta jest najlepszym przykładem. Działają na  facebooku instytucje kul-tury związane z  dzielnicą, lokalne firmy, miejsca spotkań, a  także obywatelskie inicjatywy oddolne. Wirtualne społeczności tworzą się wokół rozma-itych aspektów Nowej Huty. Nie musimy szukać wiadomości o tym, co dzieje się w okolicy, to wiado-mości znajdują nas – jeśli tylko „lubimy” odpowied-nie strony. Media społecznościowe, także w Nowej Hucie, zmieniają sposób, w jaki się komunikujemy.

Nowohucianie! Lubcie swoje strony - oznacza to, że subskrybujecie ich wpisy i jesteście na bieżąco z życiem Nowej Huty! Odpowiadajcie na ich publika-cje, a informacje przez nie publikowane będą częściej pojawiać się w waszych aktualnościach, nic nie prze-gapicie, a  Wasz głos będzie dostrzeżony przez spo-łeczność. Twórzcie strony, a będziecie mogli zmieniać dzielnicę zgodnie z  Waszymi marzeniami i  wyobra-żeniami o niej. Do dzieła – i nie zapominajcie o profi-lu Lodołamacza!

Tekst: Michał PałaszGrafika: Tomasz Bohajedyn

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

TEATR ŁAŹNIA NOWA

lodołamacz///nr 12 [13] / 3-16 września 2012 16///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

w PierwSzy wrześniowy weekenD na małej Scenie łaźni nowej Prezentowane były efekty Pracy zawoDowych twórców teatru i uczeStniczek warSztatów teatralnych w łaźni nowej naD Projektem „zemSta jeSt kobietą“.

Projekt jest kolejnym etapem prowadzonych przez Teatr Łaźnia Nowa poszukiwań modelu teatru

partycypacyjnego. Bazujące on  na  działaniach oko-łoteatralnych „nieaktorów”, którzy uczestniczą w cy-klu warsztatów i prób z opracowującymi je twórcami zawodowymi.

Punktem wyjścia była utrzymana w  konwencji teatru kabuki XVII-wieczna historia oparta na moty-wach opowieści o 47 roninach (Chūshingura), jednej z najbardziej celebrowanych w Japonii historii, wciąż przywoływanej przez współczesnych twórców nie tylko dalekowschodniego kręgu kulturowego. Jak o  swoim projekcie mówi jego pomysłodawca Paweł

Kamza, koncepcja opiera się na działaniach 10 kobiet polskich, które próbują odegrać japońską historię i odnaleźć emocje wspólne z tym, co działo się w Ja-ponii. Uczestniczki projektu przygotowały działania czerpiące z  japońskiej symboliki: z gejszami i  samu-rajami, pięknem kaligrafii i siłą katany, sushi i herba-tą oraz niezłomnością kodeksu bushido.

Działaniom teatralnym towarzyszyły również warsztaty tematyczne, mające przybliżyć uczest-niczkom przebieg tradycyjnej ceremonii parzenia herbaty Chadō oraz techniki władania mieczem japońskim, prowadzone przez soke Krzysztofa Jan-kowiaka i  sensei Zbigniewa Karalusa (o  czym pisa-liśmy w nr 8/2012). Ich efekty zostały wykorzystane podczas pokazów.

Zwieńczeniem całego procesu prac nad projek-tem był prowadzony przez Małgorzatę Szydłowską warsztat Droga Kimona. Jego celem było samodziel-ne przygotowanie przez uczestniczki kimon, które poslużyły im później jako kostiumy sceniczne. Przy-gotowaniom towarzyszyło wprowadzenie w  zasady filozofii Sodo (tzw. Drogi Ubioru), będącej tradycyjną sztuką wykonania, zakładania i  noszenia tego naro-dowego stroju japońskiego, której filozofia opiera się na istocie piękna, harmonii i szacunku dla innych.

W  miniony weekend na  małej scenie Łaźni Nowej uczestniczki projektu „Zemsta jest kobietą” po  raz pierwszy zaprezentowały, przed licznie zgro-madzoną publicznością, efekty swojej pracy. Na kolej-ne pokazy trzeba będzie poczekać do 19 września.

eliza Kubiak

zemSta jeSt kobietąProwaDzenie: Paweł Kamza, Małgorzata Szydłowska (scenograf), Marcel Chyrzyński (kompozytor), Witold Jurewicz (choreograf)

uczeStnicy warSztatów: Olga Szostak (aktorka), Joanna Trafas (sopranistka) oraz: Iwona Boguszyńska (koordynatorka w fundacji ekologicznej), Renata Guberniak (studentka), ewa Kielar (specjalista ds markietingu), Weronika Krówka (pianistka), Monika Kuleczka (pracownik umysłowy), Katarzyna Lachman (przedstawiciel medyczny), Małgorzata Nieciecka (dziennikarka radiowa), Anna Dawidczyk (studentka)

droga nowohuckiej wojowniczki Zd

jęci

e: a

rchi

wum

teat

ru Ł

aźni

a N

owa