Lodołamacz nr 20

tu Nowa Huta !!!/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

bezpłatny dwutygodnik nowej hutynr 20 [21] / 24 grudnia 2012 – 6 stycznia 2013

czytelnicyOddajemy w Wasze ręce specjalny numer Lodołama-

cza. Specjalny z kilku względów: upływa właśnie dziewiąty miesiąc obecności gazety w Nowej Hucie, a dwudziesty numer to niewątpliwie okazja do świę-towania. Zwróćcie uwagę też na wyjątkową w tym numerze szatę graficzną – po raz pierwszy całkowicie zrezygnowaliśmy w numerze ze zdjęć, zastępując je rysunkami ilustratorów pochodzących z Nowej Huty lub mających z nasza dzielnicą związek. Inicjatywa za-planowana jest jako jednorazowa, ale kto wie? Może stanie się nową – hucką i lodołamaczową – tradycją?

Pokazanie prac grafików z NH to nasz mały wkład w promocję dzielnicy, a to wyrażenie w ostat-nim czasie odmieniane jest w Nowej Hucie przez wszystkie przypadki. Trwają targi i dyskusje – kto

promuje dzielnicę sprawniej, lepiej, głośniej? Lodo-łamacz popiera wszystkie działania, które realnie przekładają się na efekty. Niech jednak promocja nie skończy się na słowach, niech przekuje się w czyny i wymierną pracę.

Za dwadzieścia numerów wspólnej pracy ser-decznie wszystkim dziękujemy. To dzięki Waszym listom, mailom i telefonom gazeta może się rozwijać i podejmować coraz to nowe tematy. Pozdrawiamy wszystkich bohaterów, którzy pojawili się na łamach pisma – dziękujemy, że zechcieliście się z nami spo-tkać i opowiedzieć o tym, co w waszym życiu ważne. Dziękujemy wszystkim współpracownikom, któ-rzy przez dziewięć miesięcy byli z nami, na krótko i na dłużej. Wasza praca była dla nas – czyli całej dzielnicy – bezcenna. W imieniu redakcji i wydawcy gazety życzę wszystkim spokojnych, pełnych radości świąt i jak najlepszego roku 2013.

Matylda Stanowska

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

wesołych świąt/////////////////////////////////////////////

w numerze:

strona 5 ///

inwestycje nowohuckie

strona 6 ///

opowieść świąteczna

strona 8 ///

nurtujące początki teatru

Ilustracja: Łukasz lenda //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////rysuje Od zawsze. studIa rOzpOczynaŁ Od metalurgII na agH, OstatecznIe ukOńczyŁ grafIkę na asp. jegO rysunkI dOczekaŁy sIę lIcznycH publIkacjI I wzIęŁy udzIaŁ w wIelu kOnkursacH w kraju I zagranIcą. ma na kOncIe dwa wydane peŁnOmetrażOwe kOmIksy. twOrzy pOrtrety I karykatury, zajmuje sIę także twOrzenIem fIlmów. byŁy kOszykarz I szacHIsta. patrIOta lOkalny.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ludzieludzie

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 20 [21] / 24 grudnia 2012 – 6 stycznia 2013///32///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

grzegOrz I lIdIa ŁuszczkIewIczOwIe mIeszkają na ul. narcIarskIej I na pOzór są zwyczajną rOdzIną, jakIcH mIeszka w nOwej HucIe wIele. grzegOrz pracuje jakO przedstawIcIel HandlOwy, a lIdIa pO urlOpIe macIerzyńskIm wrócIŁa dO pracy na stanOwIskO wycHOwawczynI krakOwskIegO dOmu dzIecka Im. św. ludwIkI, na ul. pIekarskIej. razem wycHOwują kIlkumIesIęcznegO jasIa (jak przystaŁO na prawdzIwegO nOwOHucIanIna – urOdzOnegO w szpItalu Im. stefana żerOmskIegO). maŁżeństwO pOŁączyŁa nOwa Huta, ale I wspólna pasja: mIŁOść dO gór I pOdróże. pOdróż życIa OdbylI dO majes, w peru, gdzIe pracOwalI jakO wOlOntarIusze salezjańskIegO wOlOntarIatu mIsyjnegO.

Od kIlku lat mIeszkacIe w czyżynacH. jesteścIe nOwOHucIanamI z urOdzenIa czy z wybOru?grzegOrz: Urodziłem się w Nowej Hucie i wychowywałem na os. Boha-terów Września. Skończyłem Techni-kum Samochodowe nad nowohuckim zalewem. Natomiast żona przyjechała na studia do Krakowa z Brzeska i jesz-cze przed naszym ślubem mieszkała na os. Przy Arce. Ale poznaliśmy się nie w Nowej Hucie, ale na Rusinowej Polanie, w Tatrach, podczas Sylwestra.lIdIa: Poznała nas ze sobą osoba z No-wej Huty (śmiech).

jak dŁugO bylIścIe na mIsjacH I na czym pOlegaŁy wasze ObOwIązkI w peru?g: W planach był tylko rok. Wyjechali-śmy do Majes w sierpniu 2009 roku, ale po przyjeździe do Polski, w lipcu 2010 roku, zebraliśmy pieniądze na zakup motocykla na potrzeby misji i wrócili-śmy do Peru, mieszkając tam do grud-nia 2010 roku. Nasza wyprawa trwała w sumie szesnaście miesięcy. Przed nami były trzy główne zadania: opieka nad internatem chłopców, praca z mło-dzieżą ze szkoły Rolniczo-Technicznej, dodatkowo ja prowadziłem lekcje me-chaniki po hiszpańsku, a żona uczyła języka angielskiego. l: Oddzielnym zadaniem było prowa-dzenie oratorium dla dzieci z okolicz-nych slumsów i ich rodziców. Zajmo-waliśmy się dziećmi poprzez wspólne zabawy, modlitwy (ksiądz misjonarz przyjeżdżał do nas tylko raz na tydzień). A kolejnym - konkretna opieka nad podopiecznymi, m.in. rozdzielaliśmy dary, które przychodziły np. z Kanady. g: Trzeba zaznaczyć, że kiedy zaczyna-liśmy organizować tę placówkę na mi-sjach, byliśmy tam we dwoje jedynymi Europejczykami. Po miesiącu spotka-liśmy Polkę z Bielska Białej, ale z innej organizacji. Sama nas zagadała, bo wi-działa naszego bloga, na którego wszyst-kich zainteresowanych przy okazji za-praszam: majes.blog.swm.pl.

gdzIe leży majes?g: Majes jest bardzo ciekawą miejsco-wością powstałą na pustyni, koło Are-quipy, w południowej części Peru. Ma dopiero 25 lat, a już liczy ponad 100 tys. mieszkańców. W Peru są trzy stre-fy klimatyczne: pustynia, góry Andy i dżungla. Majes leży na pograniczu pustyni i Andów, w pasie gdzie wytwo-rzył się ciekawy mikroklimat. Prawie zawsze jest tam piękna pogoda, około 26 stopni, bezchmurne niebo. Dzięki tym warunkom i wodnemu kanałowi z Andów kwitnie działalność rolnicza i uprawy, przede wszystkim ziemnia-ków i kukurydzy.

czy mIsje zmIenIŁy wasze życIe?l: Dzięki misjom pobraliśmy się: pod-czas formacji w Salezjańskim Wolonta-riacie Misyjnym, która trwała półtora

roku odkryliśmy, że chcemy być razem i już jako małżeństwo, trzy miesiące po ślubie wyjechaliśmy na misje.g: Obecnie prowadzimy działalność misyjną w Nowej Hucie (śmiech) poprzez prelekcje dla dzieci w szko-łach podstawowych. Przebieramy się w poncza, śpiewamy po hiszpańsku, opowiadamy ciekawostki i o tym, jak wygląda życie w Ameryce Południowej. Bierzemy też udział w niedzielach mi-syjnych i zbieramy pieniądze na misje. Poza tym dużo podróżowaliśmy, więc zrobiłem uprawnienia pilota wycieczek i kto wie, może zmienię zawód.

są jakIeś pOdObIeństwa mIędzy mIeszkańcamI nOwej Huty I peru?g: Święta, które niedawno przeżywa-liśmy – Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny – u nas są pełne m e l a n -

c h o -lii i za-dumy, a tam to wielka fiesta z mu-zyką i z alkoholem na cmenta-rzu. Peruwiańczycy przynoszą na gro-by zmarłych jedzenie i napitek, potem sami się częstują. Nam trudno sobie wyobrazić, że na cmentarzu jest nie tylko muzyka, ale cała impreza… Ci ludzie mają też specyficzny szacunek do czasu. U nas się liczy każda minu-ta, tam, kiedy umawialiśmy się z Peru-wiańczykiem na godzinę 15 to – jeżeli

w ogóle przyszedł – przychodził naj-wcześniej na godzinę 16. W Peru nie ma także znanego tak dobrze w Polsce wyścigu szczurów. Ci ludzie żyją przez to o wiele bardziej spokojnie, niż „cy-wilizowane” społeczeństwa Europy.l: Ulubionym przysmakiem mieszkań-ców Peru, co dla nas może być szokują-ce, jest… świnka morska. Na wybiegu w restauracji chodzą żywe zwierzątka, a potem lądują na talerzu. Ale i w Pol-sce i w Peru są ludzie pełni życzliwo-ści i ciepła oraz pogody ducha mimo. Jednak część społeczeństwa Peru żyje w prawdziwej biedzie, tak naprawdę nie znanej obecnie w Polsce.

cO pOwIedzIelIbyścIe OsObOm, które marzą O wyjeźdzIe na mIsje? jakIe warunkI muszą speŁnIć?g: Aby wyjechać na misje trzeba zgło-sić się do odpowiedniej organizacji. W naszym przypadku był to Salezjań-ski Wolontariat Misyjny. Warunki, jakie trzeba spełniać, to na pewno odpowiednia motywacja, że chce się pomóc bezinteresownie innym, bied-niejszym ludziom poprzez prace dla nich. W przypadku wyjazdu przez SWM trzeba też być praktykującym

katolikiem, należy również mieć od-powiednie predyspozycje zdrowotne. Następnie przechodzi się odpowiednią formację i przygotowanie przed wyjaz-dem. Trwa to przeciętnie rok lub dwa lata. Wyjechać może każdy kto speł-nia te warunki, nie tylko małżeństwa. Mogą to być osoby samotne, studenci itp. Wiek tak na prawdę nie gra roli, trzeba być tylko pełnoletnim.

jak wygląda adaptacja w nOwycH warunkacH? l: Dobór placówki dla wolontariuszy odbywa się poprzez analizę predyspo-zycji danej osoby. Jeśli ktoś jest budow-

n i c z y m ,

to jedzie budować, ktoś jest lekarzem – jedzie leczyć itd. Studenci są zazwyczaj „uniwersalni” i zajmują się tym, czym umieją i lubią. Adaptacja jest prosta, człowiek rzucony na głęboka wodę szybko się uczy.

jak ObcHOdzIlIścIe bOże narOdzenIe na mIsjacH, a jak ObcHOdzIlI je tubylcy?g: Boże Narodzenie w Peru obchodzi się trochę inaczej niż w Polsce. Przede wszystkim inny jest klimat: w Peru w grudniu jest pełnia lata, upał 30

stopni i ani grama śniegu, prócz ośnie-żonych wierzchołków wysokich An-dów. W dżungli jest to pora deszczowa. Wszystko wokół sprawia, że chociaż bra-kuje naszej polskiej zimy, to jednak czu-je się, że Jezus rodził się w bardzo po-dobnych warunkach i klimacie. Trochę zimno w nocy, gorąco w dzień: to bar-dziej pasuje do klimatu Betlejem. Poza tym Bóg przyszedł do bardzo ubogich ludzi, urodził się w ubóstwie, a to wła-śnie widać w Peru na każdym kroku. Dlatego Boże Narodzenie jest tam bardziej „realne”. Oczywiście nie brak świątecznej otoczki w sklepach i na uli-cach, która przyszła z innych kontynen-tów (Mikołaj, choinka), co w tamtym klimacie wygląda nieco komicznie.

l: Boże Narodzenie w Peru to zlepek różnych

tradycji przy-wleczo-

n y c h z Europy

przez Hiszpanów. Np. na obiad jada się pavo

(indyka), natomiast dzieci są czę-stowane gorącą czekoladą i panetonem (rodzaj ciasta drożdżowego z bakalia-mi, tradycja rodem z Włoch). Nie ma tam kolacji wigilijnej, jest uroczysty obiad w pierwszy i jedyny dzień świąt.My po odbyciu wszystkich lokalnych tradycji zrobiliśmy sobie naszą polską Wigilię, chociaż ciężko było znaleźć składniki na typową polską kolację. Nie było np. karpia, była za to jakaś inna ryba. Potem kolędowaliśmy z na-szymi chłopcami z internatu – raz po polsku, raz po hiszpańsku.

Tekst: Katarzyna Kąkolewska

Ilustracje: rOksana mIcaŁ /////////////////////////////////////////////////////////////////(www.beHance.net/lIs) - studentka grafIkI, prOjektant, IlustratOr, OkazjOnalnIe fOtOgraf.

misjonarze z nowej huty

//////////////////////////////////////////////////////////////////

kultura finanse


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ferIe w dOmu? pOmyślmy O czymś lepszym. czas na przegląd prOpOzycjI spędzenIa cIekawegO czasu w zImIe.dzieciaki z okolic Osiedla Centrum E zaprasza Klub

Aneks. Od 14 do 18 stycznia czekają na wszystkich zainteresowanych warsztaty edukacyjne, zabawy inte-gracyjne, wyjścia do kina, czy krainy zabaw dziecię-cych. Nie zabraknie również zabaw na świeżym po-wietrzu. Bitwa na śnieżki zostanie nagrodzona drob-nymi upominkami. Ci, którzy swoje pociechy chcieli-by wysłać na górska przygodę, mogą wybrać II turnus odbywający się w dniach 20-26 stycznia. Zimowe wę-drówki ze sztuką to nazwa zimowiska w Murzasichle, na które zaprasza Klub Aneks, oraz Klub Krzesławice.

Podobne atrakcje czekają na maluchów i mło-dzież w Klubie Dukat, tyle że zamiast wypadu do kina, dzieciaki będą mogły zobaczyć wybrany spektakl oraz pospacerować Drogą Królewską, a także zwiedzić wystawy szopek w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa. Na drugim turnusie (21-25 stycznia) prócz wyjazdu do kina Cinema City oraz spaceru Drogą Królewską i krainy zabaw młodzi nowohucianie będą mogli rywalizować w grach zespołowych, zręczno-ściowych i świetlicowych.

Niezwykłe atrakcje zapewnią Klub Herkules oraz Klub Jedność, gdzie w ramach pierwszego turnusu dzieci mogą liczyć na zajęcia na lodowisku, basenie i ściance wspinaczkowej. Prócz tego czeka na nie wy-jazd do Klubu Karino oraz konkurs mini playback show. W ramach drugiego turnusu zapowiada się nie-samowita przygoda m.in. – kulig do Puszczy Niepo-

łomickiej oraz wizyta w leśniczówce połączona z opo-wieściami o mieszkańcach lasu. Dużo ruchu na świe-żym powietrzu, czyli to co maluchy lubią najbardziej!

W Klubie Jędruś na zakończenie ferii 25 stycznia w piątek odbędzie się Bal Karnawałowy – kostiumo-wa zabawa taneczna dla dzieci. Przez całe ferie będzie również czynna kafejka internetowa.

Wyjątkowe ferie zapowiadają się w Klubie Kari-no, który organizuje wyjazd do Fabryki Bombek połą-czony ze zwiedzaniem fabryki z przewodnikiem oraz warsztaty malowania bombek choinkowych. Dzieciaki będą mogły również aktywnie spędzić czas na ściance w Centrum Wspinaczkowym Avatar, czy uczestni-cząc w konkursie mini playback show. W kolejnych dniach zaplanowano wyjście na lodowisko, musicalo-we warsztaty filmowe dla najmłodszych, a dla gimna-zjalistów turniej tenisa stołowego. Podczas II turnusu zorganizowany zostanie wyjazd na kulig do Puszczy Niepołomickiej wraz z wizytą w leśniczówce, oraz tur-niej tenisa stołowego ze Strażą Miejską.

Klub Krzesławice natomiast zaprasza na wyjazd do Multikina, wycieczkę do parku rozrywki w Za-torze, spotkanie ze Strażą Miejską, czy zajęcia na ściance wspinaczkowej. Nie zabraknie także zajęć kulturalnych, takich jak np. wyjście na spektakl w ramach festiwalu teatrów dziecięcych lub zwiedzanie eks-pozycji NCK.

Na wyjście do kina, na basen, oraz wycieczkę do Zatora zaprasza Klub Mi-rage. Prócz tego gwarantuje dzieciakom dobrą zabawę przy zwiedzaniu wystawy Szo-pek Krakowskich w Muzeum Historycznego Miasta Krakowa w Krzysztoforach, oraz pod-czas wycieczki do Fabryki Cukierków. Drugi turnus zapowiada się nie mniej ciekawie. Odbywać się będą zajęcia etnograficzne w Chałupie u Szpinaka, warsztaty te-atralne, których zwieńczeniem będzie zwiedzanie kulis Teatru Lalki, Ma-ski i Aktora Groteska oraz obejrze-nie przestawienia teatralnego.

Zbliża się karnawał, dlatego Klub Ośrodka Kul-tury podczas ferii chce wspólnie z dziećmi wykonać maski i kotyliony karnawałowe. Będzie mnóstwo do-brej zabawy! Całości dopełni wyjazd do Fabryki Bom-bek oraz warsztaty malowania bombek choinkowych. W ramach drugiego turnusu zamiast masek karnawa-łowych dzieci będą mogły wykonać laurki dla babci i dziadka. Przewidziano także wyjazd do Muzeum Przyrodniczego Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN – zwiedzanie wystawy Via regia – szlak wędrówki gatunków oraz zajęcia archeologiczne.

Świetną zabawę na balu przebierańców zapewni Klub Wersalik. A w ramach zajęć manualnych dzie-ciaki wezmą udział w warsztatach rękodzieła w pra-cowni na Kazimierzu. Drugi turnus będzie obfitował w zajęcia sportowe m.in. na hali sportowej Uniwersy-tetu Pedagogicznego organizowane przez studentów Pracy Socjalnej. Wciągający turniej gier planszowych podczas ferii zapewni Klub 303. Poza tym dzieciaki będą mogły liczyć na wyjście do Kina Sfinks, wyciecz-ka do Zabierzowa i do centrum Wspinaczkowego Ava-tar. Zapisy na wszystkie zajęcia już trwają!

(MR)

na cO dzIeń częstO tegO nIe wIdzImy. mOże ŁatwIej dOstrzec mInus nIż plus? zestawIenIe InwestycjI nOwej Huty – ze śrOdków rad dzIelnIc, zIkIt-u Oraz zIs-u – rObI jednak wrażenIe. cHOć pOtrzeby z pewnOścIą są znacznIe wIększe, spójrzmy na lIczby. rOk 2012 w dzIelnIcy kOńczy sIę wIelOma dObrymI InfOrmacjamI.Inwestycje edukacyjne:1. Budowa sali gimnastycznej na os. Słonecznym przy

Zespole Szkół Ogólnokształcących Integracyjnych nr 5: sala gimnastyczna o wym. boiska 19 x 32 m, try-buny nad zapleczem sanitarno-szatniowym (do 150 osób). Budowa zakończy się 30 czerwca 2013, koszt zadania: ok. 4,5 mln zł. W tej chwili trwają prace wy-kończeniowe, w 2013 r. planowane są: zakończenie prac, dokończenie prac zewnętrznych i zagospoda-rowania terenu oraz zakup pierwszego wyposażenia.

2. Termomodernizacja gminnych obiektów oświato-wych w dwóch placówkach na terenie Nowej Huty:

– Zespół Szkół Ogólnokształcących Integracyjnych nr 6 os. Na Stoku 52 – koszt ponad 1,4 mln zł

– Szkoła Podstawowa nr 144 os. Bohaterów Wrze-śnia 13 – koszt ponad 800 tys zł.

3. Budowa boiska wielofunkcyjnego przy Szkole Pod-stawowej nr 88, os. Szklane Domy 2; w 2012 roku zakończono II etap obejmujący:

– zagospodarowanie terenu boisk sportowych, wybudowanie trybuny w oparciu o elementy żelbetowe (od strony wschodniej), ogrodzenia wraz z piłko chwytami, instalację oświetlenia boiska (10 masztów) oraz monitoring boiska i otaczającego go terenu; wybrukowanie placu przed szkołą, położenie chodniki i wykonanie dojścia do boiska i trybuny.

– adaptacja pomieszczeń przyziemia pod salą gim-nastyczną na szatnie dla korzystających z boisk.

Całkowity koszt budowy boiska (I etap w 2010 i II etap w 2012) to 1,64 mln zł

4. Modernizacja obiektów Międzyszkolnego Ośrodka Sportowego, os. Szkolne 39:

– wykonanie półkola lekkoatletycznego: trzy skocznie do skoku wzwyż, rzutnie do pchnię-cia kulą, rzutu dyskiem, rzutu młotem i rzutu oszczepem,

– wykonanie kanalizacji deszczowej wraz ze zbior-nikiem retencyjnym oraz odwodnienie boiska typu sportowego (ACO).

Koszt I etapu modernizacji – 1 mln zł (w budżecie na 2013 roku przewidziano środki na II etap).

5. Dodatkowo – remonty boisk szkolnych i osiedlowych: – ul Sikorki 15 (os. Łęg, dz. XIV Czyżyny) - 13 tys. zł – SP 126, os. Tysiąclecia 57 - 145 tys. zł – SP 101, os. Jagiellońskie 9 - 134 tys. zł – remont obiektu KS Grębałowianka - 63 tys. zł – modernizacja bazy sportowej Gimnazjum nr 44,

os. Na Stoku 34 - 33 tys. zł

6. W ramach środków dzielnicy XIV na zadania związane z problematyka osób niepełnosprawnych w 2012 r. wykonano podjazd w Szkole Podstawowej nr 155 i os. II Pułku Lotniczego 21. Koszt zadania wyniósł prawie 50 tys. zł

Inwestycje zIkIt (wybrane):1. Ogródki jordanowskie oraz zieleńce i skwery: dzielnica XIV – 155 000 zł dzielnica XV – 255 000 zł dzielnica XVI – 155 000 zł dzielnica XVII – 125 000 zł dzielnica XVIII – 344 000 zł

2. Prace remontowe dróg: dzielnica XIV – 1 081 500 zł dzielnica XV – 752 700 zł dzielnica XVI – 567 500 zł dzielnica XVII – 1 399 750 zł dzielnica XVIII – 1 853 800 zł

3. Także: budowa miejsc postojowych przy ul. Kleeber-ga (93 100 zł), budowa miejsc postojowych przy ul. Wawelskiej (36 900 zł), Planty Mistrzejowickie –za-gospodarowanie na cele rekreacyjno-sportowe oraz Park Tysiąclecia-Oświecenia: budowa zadaszenia nad istniejącą sceną (66 800 zł). Budowa i przebudo-wa ulic: w rejonie bl. 62 i 63 w os. Tysiąclecia (14 000 zł), na terenie dzielnicy XVI – 26 000 zł, przy ul. Sa-morządowej (40 000 zł); budowa oświetlenia w ul. Gustawa Morcinka 20 000 zł, modernizacja ogród-ków jordanowskich na terenie wszystkich dzielnic.

4. Dodatkowo: – budowa ścieżki rowerowej al. Andersa od Ronda

Generała Maczka do ul. Braci Schindlerów; war-tość 50 469 zł (odbiór końcowy 10.07.2012),

– budowa ścieżki rowerowej al. Andersa od ul. Dą-browskiej do Ronda Kocmyrzowskiego, wartość 464 876 zł, praca zakończone, trwa procedura odbiorowa,

– budowa ścieżki rowerowej ul Broniewskiego od Ronda Generała Maczka do Ronda Hipokrate-sa, wartość 285 499 zł, trwa procedura odbiorowa.

Inwestycje zIs:Modernizacja Stadionu Miejskiego Hutnik Kraków na potrzeby centrum treningowego piłkarskiej repre-zentacji Anglii podczas EURO 2012. Obejmowała grun-towną przebudowę szatni oraz renowację płyty boiska i dopasowanie jej do standardów FA przyjętych dla bo-iska szkoleniowego piłkarskiej reprezentacji Anglii.

W szatniach – oprócz gruntownej modernizacji – wymieniono wszystkie instalacje; ponadto prace objęły również modernizację wejścia głównego do budynku, modernizację foyer oraz korytarzy (malowanie, wymia-na oświetlenia), wyposażenie foyer w meble;, moderniza-cję sali konferencyjnej (wymiana wykładziny, malowanie i naprawa okien), modernizację i wyposażenie pomiesz-czenia medycznego oraz masażu, modernizację elewacji (malowanie); modernizację otoczenia bieżni w rejonie trybuny głównej, modernizację trybuny główne, montaż urządzeń do czyszczenia butów piłkarskich zawodni-ków. Football Association zadeklarowała 150 tys. euro na modernizację murawy, natomiast Gmina Miejska Kraków przeznaczyła ze swojego budżetu na resztę prac (wyszczególnionych powyżej) – 925 tys. zł.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

przepis na ferie każdego dnia remont, budowa, inwestycja

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Gra

fika:

Łuk

asz

Lend

a

Ilustracja: rafaŁ OlejkO //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////urOdzOny 3 kwIetnIa 1990, student wydzIaŁu slawIstykI unIwersytetu jagIellOńskIegO, sam sObIe pIsze: - jakO rysOwnIk jestem samOukIem. InspIruję sIę amerykańskIm kOmIksem, a wzOruję sIę na takIcH artystacH jak brIan bOlland, jIm lee czy dave gIbbOns. mOIm HObby, Oprócz rysOwanIa, jest także zbIeranIe kOmIksów, w szczególnOścI tytuŁów z wydawnIctwa dc cOmIcs. zajmuję sIę też muzyką: jestem gItarzystą Oraz kOmpOzytOrem w zespOle O nazwIe baksztag, w którym wykOnujemy muzykę HeavymetalOwą O tematyce pIrackIej I marynIstycznej.

Ilustracja: fIlIp dudek //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////grafIk, IlustratOr, twórca efektów specjalnycH w fIlmacH I teledyskacH, z lOdOŁamaczem wspóŁpracOwaŁ także przy pOprzednIej edycjI. na rysunku: aula zespOŁu państwOwycH szkóŁ muzycznycH (centrum e): kOszt InwestycjI – 23.9 mln zŁ.

święta święta


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

tradycja znów pogryzła się z nowoczesno-ścią. W gustownym mieszkaniu rodziny

Nowaków od rana czuć było napięcie. Był pierwszy dzień Zimowych Świąt, małżeństwo szykowało się do wieczornej celebry. Usiedli wspólnie, wzięli w swoje czyste dłonie bogatą ofertę „Xmas Box”, jednego z kilku licencjo-nowanych operatorów cateringu w kraju. Wta-jemniczeni wiedzieli, że właśnie w tej chwili, rok po roku, dochodziło do awantury między tak zgodnymi zazwyczaj małżonkami.

Niektórym ta awantura mogłaby wy-dać się cokolwiek komiczna. Pozorny spokój, sztuczne uśmiechy, słodkie i czułe „kochanie”,

„misiu, a może…”, „słoneczko”, „mam wraże-nie, że się mylisz…” lądowały najwyżej na po-ziomie lodówki. Nowakowie nie byli idiota-mi, pamiętali o czujnikach hałasu, które przy krzyku, przekraczającym odpowiednią normę decybeli, automatycznie wysyłały impulsy do Urzędu Pomocy Społecznej. Interwencja urzędników, zwłaszcza w świąteczny dzień, zdecydowanie nie była im na rękę. O złości, buzującej w ciałach i mózgach bohaterów in-formowały drobne szczegóły. Fioletowa żyłka na czole, buraczano-krwista czerwień na twa-rzy, przyspieszony oddech, zaciśnięte wargi… Paweł był producentem żywności nowej gene-racji, dyrektorem jednej z kilkunastu licencjo-nowanych firm w tym kraju. Dlatego właśnie to jemu bardziej zależało, aby w ten jeden je-dyny dzień, wraz z całą rodziną mogli spróbo-wać czegoś zupełnie innego, tradycyjnego, do-mowego. Optował za „Xmas box traditional”, nie licząc się zupełnie z kosztami – za taki luk-sus pięcioosobowa rodzina musiała zapłacić aż 250 Euro. Świeży smak płodów natury.

Bożena tego nie chciała. Nie, nie była wca-le nadmiernie oszczędna. Pochodziła jednak z prowincji, ona się już tych wszystkich barsz-czyków i pierogów się w dzieciństwie nażar-ła. Nie po to pół życia desperacko walczyła o awans społeczny, aby teraz w Zimowe Święta wcinać kapuchę z grochem!

Proponuje kompromis. „Xmas box tradi-dional – around the world”. Barszcz z uszka-mi w pięciu smakach, pierogi z kebabem, ka-pusta z grochem w sosie bolońskim, grzybowa z owocami morza… Złość mija, Paweł ulega. I już po chwilowej burzy, czujnik hałasu nie zapikał ani razu!

— Kiedy oni wreszcie skończą… – Paweł skierował swoją niechęć w innym kierunku, zupełnie niepotrzebnie. Ekipa z „Xmas Se-rvice”, jednej z trzech licencjonowanych firm w tym kraju, skończyła robotę. Małżeństwo

weszło do salonu, wszystko wyglądało tak, jak powinno wyglądać. Drzewko świąteczne pięknie ozdobione, „smak powietrza” rozno-sił intensywnie zapachy sianka i iglastego lasu, a stół był już odpowiednio udekorowany. Po-zostało tylko czekać na gości.

Wuj Rysio przyjechał razem z siedem-nastoletnim synem Nowaków. Nie dziwota –

pracują wspólnie, wraz z trzydziestoma tysią-cami innych szczęśliwców, w słynnym na cały świat CommieLand. Pojawienie się w dziel-nicy przemocnego inwestora australijskie-go (jednego z kilkunastu licencjonowanych przemożnych inwestorów na świecie!) ożywi-ło to miejsce. Większa część dzielnicy została przeobrażona w wielki park rozrywki i przy-gody. Wuj Rysiek był kiedyś bumelantem, No-wakowie nie chcą wracać do tych czasów, ale tajemnicą poliszynela jest fakt, że zdarzało mu się sięgać po alkohol, lub nawet – o,z zgro-zo! – podobno palił też nikotynę! Nie został przez to wciągnięty w ogólnokrajowy pro-gram socjalny i wegetował w upadłej dzielnicy kontestujących. Zatroskani Nowakowie zała-twili mu pracę w CommieLandzie. Dzięki tak rzadkiemu już wąsowi co dzień ubiera gumo-filce, brudzi twarz specjalną maścią i wonią, imitującą alkohol. Gra rolę „Pijanego Robot-nika”, z którym turyści zagraniczni chętnie robią sobie zdjęcia wrzucane momentalnie w jedyny licencjonowany portal społeczno-ściowy. Bystry syn dorabia, piastując nieco bardziej odpowiedzialną funkcję. Czasem prowadzi przejażdżkę czołgiem, obsługuje też „Kalashnikov Room”. Tam każdy wesoły turysta może pobawić się w snajpera, włożyć na łeb ruską czapę i strzelać do wirtualnych przechodniów.

— Słuchajcie, dzisiaj jeden Kanadyjczyk w minutę trafił jedenastu! – dzieli się wraże-niami — A tak w ogóle, to superwajzor po-wiedział, że niedługo trafię do Sali Pałowania!

– ciągnął podekscytowany. Rodzice dzielili ra-dość i szczęście pociechy – Sala Pałowania była ewidentnym awansem. Najbardziej ucieszyło ich jednak nagłe pojawienie się osiemnasto-letniej córki, z którą relacje nie były ostatnio najlepsze. Od czasu, kiedy poznała chłopaka z upadającej dzielnicy kontestujących. Sta-ła się pyskata, krnąbrna, wdawała się z rodzi-cami w jakieś dziwne sprzeczki o charakterze ideologicznym.

Robiła wszystko na opak, na złość. Boj-kotowała codzienny makijaż, zapuściła włosy, z ogromnym oburzeniem odrzuciła sugestię rodziców, dotyczącą powiększenia biustu! Nie chciała nawet prostować zębów, a przecież młody człowiek, zwłaszcza młoda dziewczyna lekko pokrzywionymi zębami zamykała sobie drzwi do wielu interesujących profesji i pro-jektów! Tymczasem zasiadła jednak do stołu, mimo to ostentacyjnie zignorowała przedwie-czorny prysznic antybakteryjny. Nowakowie mądrze pominęli milczeniem tę wyraźną pro-wokację, nie mieli zamiaru psuć zimowoświą-tecznej aury.

— Tego nie rozumiem. Dlaczego oni nigdy nie przychodzą… – zadumał się Paweł nad ułożonym przy rogu stołu pustym talerzem. Był on przeznaczony dla zamurskiego gościa. Cukrzyńscy wciągnęli się bowiem w państwo-wą akcję pomocy ludziom mieszkającym za murem, w upadającej dzielnicy kontestujących. Każda zamożna rodzina otrzymywała dotację

na przyjęcie jednego delikwenta – akcja miała na celu zapoznanie kontestujących z urokami zwykłego, cywilizowanego życia i oderwania ich od codziennych patologii. Zamurzanie byli bowiem solą w oku szczęśliwych, a wła-dze nie miały pomysłu, jak do nieszczęśników dotrzeć. Urzędnicy państwowi, społeczni, po-licja – ostro zwalczająca proceder picia alko-holu i palenia nikotyny – nie docierali tam. Mówiąc eufemistycznie – nie byli w mrocznej okolicy mile widzianymi gośćmi. Akcja jed-nak nie wypaliła.

— Nie rozumiem… - dumał dalej Pa-weł – Przecież czekamy na nich z otwartymi ramionami. Czy chcemy wiele? Jedynie krót-ka wizyta w prysznicu antybakteryjnym, no i bezwzględny zakaz płynów wyskokowych… Czy to wiele… — Bywało, że stawał się bardzo wrażliwy społecznie, tak jak teraz, gdy delek-tował się smakiem karpia o smaku chili con carne.

Bożena natomiast z wielkim namaszcze-niem zaczęła manipulować przy przedmiocie, rozpuszczającym w powietrze rozweselają-cy proszek. Były to pierwsze Zimowe Święta, podczas których wspólnie z dziećmi wdychali popularnego Poza, czyli „positive air” – pocie-chy były już wystarczająco dorosłe.

Poz, jak to zwykle z Pozem bywało, roz-luźnił podniosłą, lecz nieco sztywną atmosfe-rę. Z siedemnastu głośników dyskretnie po-płynęły dźwięki zimowoświątecznych hitów, zarówno zagranicznych, jak i tych rodzimych. Bożena wreszcie nacisnęła czerwony guzik kontrolera. Po kilku sekundach w pokoju po-jawił się wielki, puszysty czerwony jegomość z długą białą brodą.

— Krasnal Mikołaj! – udawał podniecenie syn Nowaków tylko po to, aby nie sprawić ro-dzicom przykrości. To już nie te czasy, kiedy wniebowzięte smyki rzucały się czule w obję-cia dobrodzieja tak, że chwilę potem były zmu-szone do dodatkowej, nieplanowanej wizyty w prysznicu antybakteryjnym.

— Widziałeś jego ręce? – Bożena szeptała mężowi po wizycie Krasnala Mikołaja, za-ciskając usta w dzióbek niczym prezenterka telewizyjna, wygłaszająca mądrości – Miał brudne ręce, jestem pewna, że zupełnie nie przygotował się do wizyty pod kątem higie-ny! Będę musiała to zgłosić do centrali! – la-mentowała. Paweł zmienił nieco parametry Poza. Wiedział, że oprócz tych wszystkich atutów, rozweselający proszek miał też pew-ną wadę. U nielicznych wzbudzał chwilowe napady agresji. On sam był w zupełnie innym przysposobieniu. Bardziej refleksyjnym. Za-stanawiał się głośno, jak Zimowe Święta będą wyglądały za, powiedzmy, dwadzieścia lat. Rozważał, czy aby przy przyspieszającym po-stępie i rozwoju techniki piękny charakter Zi-mowych Świąt wraz z Krasnalem Mikołajem nie rozmyje się zupełnie?

Szykujmy się, to już niedługo.

Autor: Adam Miklasz

podniebna górkaświęta w Nowej Hucie kojarzą mi się przede

wszystkim z dużą ilością śniegu. Pamię-tam, że jak byłem dzieckiem, zimy były srogie i temperatury nierzadko spadały poniżej 30 stopni Celsjusza. Lepienie bałwana przed blo-kiem było sztandarowym zajęciem w czasie Świąt. Bałwan zawsze musiał być największy w okolicy i czasem poświęcaliśmy na jego bu-dowę cały dzień. Większość zajęć w tym okre-sie spędzaliśmy wspólnie z kuzynem Mać-kiem. Zawsze chodziliśmy na północną Pa-sterkę i zamarzaliśmy przed przepełnionym kościołem, bo nie było dla wszystkich miej-sca w środku. Pomiędzy osiedlami 2 Pułku Lotniczego i Dywizjonu 303 usypano górkę, która stoi tam do dzisiaj. Nazwaliśmy ją „Gór-ką Słońca”, bo wtedy wydawała się nam tak wielka, że niemalże sięgała do nieba. To z niej zjeżdżaliśmy na sankach i to u jej podnóża prowadziliśmy wojny na śnieżki z „chłopaka-mi z Dywizjonu”. Wspomnienia z dziecięcych lat to zawsze wspomnienia przyjemne i gdyby można było cofnąć czas, chętnie przeżyłbym ten okres ponownie.

Marcin Urbaś

święta 2032n O w O H u c k I e O p O w I a d a n I e ś w I ą t e c z n e

Ilustracja:bOlesŁaw cHrOmry //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////rysOwnIk I scenarzysta kOmIksOwy, IlustratOr, artysta, bajkOpIsarz. zajmuje sIę tematem wŁasnej OsOby jak I prOblemamI wspóŁczesnegO śwIata. fan pOlskIcH serIalI, zespOŁu pIxIes. zameldOwany w krakOwIe, pOmIeszkuje w InternecIe, pOdObnO nIe IstnIeje. swOje prace publIkuje na cHrOmry.blOgspOt.cOm

marcIn urbaś//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////rOdOwIty krakOwIanIn, byŁy lekkOatleta, aktualnIe mIeszka w pOznanIu, gdzIe wspólnIe z damIanem sewerynem I arkadIuszem mąkIną OtwOrzylI akademIę kreatywnegO futbOlu

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Ilust

racj

a: T

omas

z Pi

wow

arcz

yk

teatrteatr


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

marIa wącHaŁa-skIndzIer z muzeum HIstOrycznegO mIasta krakOwa przygOtOwuje wystawę O życIu teatralnym w nOwej HucIe. nam OpOwIada O pIerwszym zespOle teatralnym dzIelnIcy, dzIaŁającym w latacH 50.

nOwOHuckI teatr nurt – ktOś gO jeszcze pamIęta? Pamięta go ciepło na pewno starsze pokolenie, ale to prawda, jest już dziś chyba zapomniany. A szko-da, bo było to miejsce wyjątkowe, powołane do życia przez zespół entuzjastów i pasjonatów teatru.

czym zajmOwaŁa sIę grupa?Nurt nie był teatrem w dosłownym tego słowa znacze-niu. Był sceną amatorską, zrodzoną z potrzeby obco-wania ze sztuką. Jego działalność rozpoczęła się w la-tach 50. dzięki ogromnemu zaangażowaniu Jana Kur-czaba – z zawodu chemika, z zamiłowania dramaturga, teatromana, reżysera. Kurczab, stykając się na co dzień z młodymi ludźmi budującymi Nową Hutę, często wykorzenionymi, nie potrafiącymi odnaleźć się w no-wych warunkach, postanowił dotrzeć do nich poprzez teatr. Zebrał wokół siebie grupkę ludzi zainteresowa-nych działalnością teatralną, zupełnych amatorów, często nie mających wcześniej do czynienia ze sceną.

jakI repertuar wystawIalI?Początkowo spotykali się w świetlicy w Ruszczy, by wreszcie wylądować w Domu Kultury „Budowlani” na A-1 i tam dać w styczniu 1952 roku swoją premie-rę pt. „Wodewil Nowohucki”. Była to adaptacja war-szawskiej śpiewogry. Sala pękała w szwach, a robotnicy, mieszkańcy pierwszego, socjalistycznego miasta w Pol-sce byli spragnieni kultury, rozrywki, każdej formy cie-kawego spędzania czasu wolnego. Wielu budowniczych widziało pierwszy raz w życiu przedstawienie teatralne.

OstatecznIe przenIeślI sIę jednak na OsIedle b-1?Teatrowi udało się osiąść w baraku na dzisiejszym osie-dlu Szkolnym, dziś jest tam boisko sportowe. Urządzo-no tam scenę i widownię dla około 200-300 osób. Barak został zaadoptowany na teatr własnymi silami zespołu. Mieścił ok. 200-300 krzeseł, miał dwie garderoby. Sce-na była wyposażona w reflektory i lampy teatralne, wy-pożyczone z Teatru Rapsodycznego w Krakowie. Barak Nurtu miał także swój neon, w nocy widoczny nawet z odległych osiedli.

nurt spOtykaŁ sIę ze zrOzumIenIem wŁadzy?Nie było zrozumienia dla potrzeb, nikogo nie intereso-wało, że teatr potrzebuje np. kurtyny. Musieli wszystko organizować sami. Elementy wyposażenia nie były więc jednolite. Tak jak i tworzący go ludzie. Oni również wy-konywali najrozmaitsze profesje. Byli to murarze, stola-rze, czy nawet absolwenci ASP. W skład zespołu wcho-dziły też pracownice umysłowe, sprzątaczki hotelowe, wychowawcy internatu, technik instalator sanitarny.

jakIe przedstawIenIa mOżna byŁO jeszcze zObaczyć na scenIe „nurtu”? Drugim przedstawieniem Teatru Nurt był „Poemat pedagogiczny” Makarenki. Wystawiano także sztukę

„Pan Prezydent Miasta Krakowa w kłopotach”, „Grzech”

wg. Żeromskiego, „Godziny litości” Fredry, czy „Ka-linowy gaj”. Zgromadzeni przy Kurczabie amatorzy coraz bardziej angażowali się w teatr, poświęcali swój wolny czas na próby. Dzięki temu teatr zaczął być do-ceniany również w Krakowie. Zaczęto przysyłać do No-wej Huty profesjonalistów by uczyli zasad recytacji, wy-mowy scenicznej itd. Jeszcze przed upaństwowieniem, które miało miejsce w 1954 roku, Nurt nabrał charak-teru mieszanego, nie była to już wyłączne grupa amato-rów, ale zaczęli grać w nim także profesjonaliści.

wtedy nastąpIŁO upaństwOwIenIe.Samorodne, oddolne inicjatywy społeczne w czasach komunizmu nie były dobrze widziane. W tamtym czasie wszystko musiało być scentralizowane i pod-porządkowane władzy. Kulturę obejmował przecież system planowy. Teatr został prawnie zatwierdzony, nie było bowiem podstaw do jego likwidacji. Repertu-ar był na czasie i nie godził w interes władzy, nie wal-czył z nią i nie przemycał treści antykomunistycznych. Mimo, że upaństwowienie oznaczało opiekę władzy nad kulturą, to jednak w ostatecznym rozrachunku zaszkodziło teatrowi. Amatorzy, by dorównać ran-gą i umiejętnościami zawodowcom, zostali wysłani na przymusowe szkolenie teatralne, co spowodowało, że Nurt opustoszał, nie miał kto grać na scenie. Powszechnie było wiadomo, że w Nowej Hucie powstanie teatr zawodowy, z prawdziwego zdarzenia. Mam tutaj na myśli, naturalnie Teatr Ludowy, po-czątkowo nazywany kameralnym. Zespół Nurtu, jak również nowohucianie z entuzjazmem przyjęli tę wia-domość. Wreszcie miał powstać teatr przez duże „T”, taki z prawdziwego zdarzenia. Poza tym obiecano aktorom Nurtu, że o ile zdadzą eksternistyczny egza-min aktorski, będą mogli zasilić skład zespołu Teatru Ludowego. Wielu z nich, pod kierunkiem profesor Haliny Gallowej przygotowywało się do niego i zdało. Jednak tylko dwie osoby zostały przyjęte do Teatru Ludowego. Taka decyzja na pewno musiała wzbudzić żal i rozczarowanie wśród aktorów-amatorów z Nur-tu. Teatr zakończył działalność w 1955 roku, a barak, w którym funkcjonował rozebrano.

pO nurcIe pOzOstaŁO jedynIe wspOmnIenIe…Nurt to miejsce, które pozostaje nieocenione i niedo-cenione w kontekście mnogości działań, związanych z kulturą, jakie się na tej scenie zadziały. Do baraku tego zjeżdżały przecież także profesjonalne zespoły teatralne, wystawiając ambitny repertuar: m.in. Teatr Słowackiego ze sztuką Fosta „30 srebrników”, Teatr Rapsodyczny ze sztuką „Pan Tadeusz”, Teatr Wach-tangowa z ZSRR, odbywały koncerty muzyków z Fil-harmonii Krakowskiej. Dwa wieczory w tygodniu były poświęcone na występy zespołów spoza Huty. To wła-śnie w baraku Nurtu można było usłyszeć dźwięki mazurka Chopina w wykonaniu Haliny Czerny-Ste-fańskiej. W Hucie żywa istnieje pamięć o tym miej-scu. Choćby w nazwie jednej ze scen Teatru Ludowego

- „Nurt 71”. Pamięć ta trwa także poprzez misję i dzia-łalność Teatru Łaźnia Nowa. Miejsce to również sku-pia zarówno profesjonalistów, jak i amatorów, często będących nowohucianami. Przyświeca mu przecież ta sama zasada, którą stosował Jan Kurczab – zwróce-nie się twarzą do człowieka. Myślę, że pomysłodawca Teatru Nurt byłby szczęśliwy, że ta idea została podję-ta po tylu latach przez Małgorzatę i Bartosza Szydłow-skich i to prawie w tym samym miejscu. O Nurcie będzie się można dowiedzieć więcej na wystawie, którą przygotowuję z teatrolożką Kariną Janik. Wystawa ruszy w październiku 2013 i planowana jest w dwóch odsłonach – w oddziale MHK Dzieje Nowej Huty, oraz w sercu Krakowa, w Kamienicy Hipolitów.

Tekst: Marzena Rogozik

13 grudnIa 2012 zakOńczyŁa sIę pIąta już edycja mIędzynarOdOwegO festIwalu teatralnegO bOska kOmedIa. spektakle z caŁej pOlskI nIezależnym OkIem OcenIaŁO mIędzynarOdOwe jury: max pHIlIp ascHenbrenner (dyrektOr artystyczny südpOl lucerna), darIO lOperfIdO (dyrektOr artystyczny festIwalu fIba – festIval InternacIOnal de buenOs aIres) sO kwOk wan (wIcedyrektOr prOgramOwy festIwalu HOng kOng arts festIval).

krakOwska nagrOda teatralna – statuetka bOskIegO kOmedIanta, trafIŁa dO: krzysztOfa warlIkOwskIegO („OpOwIeścI afrykańskIe wedŁug szekspIra”)

pOzOstaŁe nagrOdy:krystIan lupa („pOczekalnIa.0”) za reżyserIę HalIna rasIakówna („pOczekalnIa.0”) za pIerwszOplanOwą rOlę kObIecą mIcHaŁ czacHOr („burza”) za pIerwszOplanOwą rOlę męską jacek grudzIeń („kOrzenIec”) za muzykę OrygInalnąedyta OstOjak („kOrzenIec”) za drugOplanOwą rOlę kObIecą andrzej kŁak („O dObru”) za drugOplanOwą rOlę męską krzysztOf garbaczewskI („IwOna, ksIężnIczka burgunda”) – za scenOgrafIę I OpracOwanIe wIzualne przedstawIenIa

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Ilustracja: agata walczak //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////arcHItekt Obrazu, pOczątkujący urbanIsta. pO gOdzInacH zrzuca ramy rzeczywIstOścI I przepIsów prawa I twOrzy Ilustracje peŁne fantastycznycH krajObrazów. z uwagI na IlOść zużywanegO w pracy I w dOmu papIeru marzy O pOsIadanIu wŁasnegO kawaŁka lasu.

Ilustracja: mIlena mIlewska //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////mIŁOśnIk Huty, kOmIksów I psów. rysujedla przyjemnOścI, czasem dla pIenIędzy. dzIsIaj dla lOdOŁamacza. kOrzystając z OkazjI, cHcIaŁaby pOzdrOwIć czOŁg na góralI.facebOOk.cOm/kOmIksmalle

pierwszy teatr w nowej hucie

boski komediant/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

kultura sport


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

nominacja paszportów polityki: „szopka” rodzinny dom wbrew pozorom to nie

zawsze miejsce pełne miłości i ser-decznej atmosfery. Często tworzy go grupa ludzi żyjących w zupełnie róż-nych światach, nierozumiejących się na-wzajem, jakby powrzucanych przypad-kowo do jednego worka… O takiej wła-śnie dysfunkcyjnej rodzinie jest „Szop-ka”, debiut literacki Zośki Papużanki. Autorka – mieszkająca na co dzień nieopodal Czyżyn i ucząca w jednej

z nowohuckich szkół – za swą pierwszą powieść otrzymała właśnie nominację do prestiżowej nagrody „Paszporty Po-lityki” w kategorii Literatura 2012.

„Szopka” dotyka szarej, zwyczajnej codzienności, ale w sposób całkiem nie-codzienny. Bawiąc się językiem barw-nie i z humorem opowiada o znanych z doświadczenia życiowych sytuacjach. Właśnie ta lekkość i oryginalność formy przesądziła o nominacji.

— Nominacja do „Paszportów” jest dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Nie wiem co będzie dalej, jak to się potoczy, ale już samo wyróżnienie i zauważenie mojej książki traktuję jako nagrodę. No-minacja jednak nie będzie miała żadnego wpływu na to, czy napiszę kolejną książ-kę, czy nie. Zrobię to, jeśli będę czuła taką potrzebę. Niczego nie chcę udowadniać na siłę – mówi Zośka Papużanka.

Marzena Rogozik

poświąteczny katarz ima to dla mnie przede wszystkim

ciężka praca, czas treningów. Bież-nia na stadionie AWFu pokryta jest śniegiem i widać tylko wytarte ścieżki i odcisku cudzych butów, po których się biega. Szczerze mówiąc, to ja zimy nie lubię i zawsze staram się w tym czasie dużo wyjeżdżać. Całe szczę-ście 1 stycznia zawsze rozgrywany jest Puchar Świata w Katarze, gdzie jest naprawdę gorąco. Wygrzewając się tam w słońcu myślę zawsze z sa-

tysfakcją o tym, że teraz tam w Polsce może być śnieżna zawierucha.

Za to bardzo lubię Plac Centralny zimą. Pamiętam go od dziecka. Wy-chowałem się na Salwatorze, ale moja babcia od zawsze mieszkała w Nowej Hucie. Tam spędzałem więc ciepłe, rodzinne święta. Pamiętam wiel-kie wyprawy autobusem numer 139 z domu do Huty. Siedziałem spoglą-dając przez szyby i wyglądając tego zupełnie innego miasta. W końcu po-

jawiał się Plac Centralny z jego wyjąt-kową architekturą. Nawet Lenina pa-miętam! Ale najbardziej to, że u babci było ciepło i domowo.

Radek Zawrotniak

Historia zatacza koło. Po ponad dwu-dziestu latach od momentu, kie-

dy z Huty wyjechała moja mama – ja do niej wróciłem. W ciągu dwóch lat mieszkania tutaj zacząłem pracę w Radiofonii, i poznałem Nową Hutą. Wierzcie: wasza dzielnica wciąga czło-wieka momentalnie i całościowo. Nie pozostawia wyboru i szybko staje się po prostu Nasza.

Praktycznie do samego początku pobytu w Krakowie szukałem „jakie-goś” radia. Nie miałem pojęcia jakiego,

i co mógłbym w nim robić. W końcu znalazłem – i zdaje się, że trafiłem ide-alnie. Najpierw biegałem z mikrofonem. Potem, z fizycznego punktu widzenia, pozycję udało mi się zmienić na bardziej pasywną. Już nie kilkuminutowe mate-riały, tylko długie godziny spędzałem, siedząc w studiu przed mikrofonem.

Niedługo po dołączeniu do Ra-diofonii, szukając tematu do materia-łu, znalazłem artykuł o nowo otwartej wystawie w nowohuckim oddziale Muzeum Historycznego Miasta Krako-

wa „Nowa Huta 1949+”. Wtedy chyba po raz pierwszy zapaliła mi się w głowie czerwona lampka. Mieszkam tutaj, więc to przecież temat dla mnie. I od mo-mentu pojawienia się tej myśli wszyst-ko potoczyło się już właściwym torem. Chwilę później pojawił się projekt Nowa Huta Export. W Łaźni Nowej o wyjeź-dzie do Budapesztu, ale też rzeczach mocno od tego tematu odbiegających debatowaliśmy z Bzykiem dość długo. W celu weryfikacji fantazji Bzyka szyb-ko pojechałem spotkać się z panem Ury-nowiczem. Radny wylał mi na głowę ku-beł zimnej wody. Potem już wiedziałem, że każde spotkanie z nim należy zacząć od Bruce’a Springsteena.

Teraz to Huta fatyguje się do Kra-kowa. Bo Radiofonia nie jest przecież ra-diem nowohuckim. Mimo tego, w sposób zupełnie naturalny tematy z osiemnastej dzielnicy stały się filarem wtorkowych pasm popołudniowych. Nie wymie-nię wszystkich, którzy odwiedzili mnie w studiu w ciągu ostatnich miesięcy, bo: po pierwsze – mógłbym kogoś pominąć, po drugie natomiast – na tekst musiał-bym przeznaczyć o wiele więcej miejsca. W każdym razie byli, przychodzą i pew-nie jeszcze nie raz przyjdą – muzycy, pisarze, fotografowie, redaktorzy, rad-ni, performerzy. Mógłbym wymieniać

dalej, bo Huta jest kopalnią (kombina-tem?) osobowości, ludzi nieprzeciętnych i intrygujących. Do tego kochających to miejsce, i gotowych zrobić dla niego wszystko. Właśnie to od początku tutaj mnie fascynowało. Chyba nie ma w Kra-kowie, i pewnie całej Polsce, drugiej tak wyjątkowej przestrzeni.

Kiedy zacząłem prowadzić program, moje zaproszenia kierowane do nowohu-cian wynikały z czystej sympatii do osób, które poznałem przez pierwsze miesiące pobytu w mieście. W pewnym momen-cie zdałem sobie jednak sprawę, że ra-diowe pasmo które prowadzę, traktujące o kulturze dość ogólnie, spokojnie mo-głoby zmienić nazwę na bardziej kojarzą-cą się z osiemnastą dzielnicą. Ale z dru-giej strony sam tytuł w praktyce i tak niczego nie zmieni. Bo ludzie z Huty są, i cały czas będą filarem tego programu. Dlaczego? Tego chyba nie muszę tłuma-czyć. Po prostu. Jak już się w to wejdzie, to nie ma odwrotu. I nie ma alternatywy. Dla Huty, rzecz jasna.

A czerwona lampka, która dwa lata temu zapaliła się w mojej głowie, od ja-kiegoś czasu świeci przede mną co wto-rek, między 13 a 16 w studiu Radiofonii

– podczas realizacji mojej autorskiej au-dycji „Bliżej środka”.

Tekst: Szymon Wojnar

pod koniec roku serwujemy czytel-nikom doniesienia z kluczowych

rozwiązań w nowohuckiej siatkówce. Nie powiodły się mocarstwowe zapędy Wandy. Zespół spadł z 1 ligi i nie był w stanie odnaleźć się na drugim pozio-mie rozgrywek. Do Polskiego Związku Piłki Siatkowej trafiło właśnie pismo o wycofaniu Wandy z II ligi.

W przeciwnym kierunku zmierza drużyna Hutnika. Zespół jest w czołów-ce i powoli powraca do roli najważniej-szej siatkarskiej drużyny w Nowej Hucie.

Żeby cokolwiek znaczyć w zawo-dowym sporcie trzeba mieć za co grać, gdzie i kim. Wanda zorganizowała pieniądze, przejęła halę na Suchych Stawach. Jednak zawodnicy występu-jący w jej barwach nie poradzili sobie na pierwszoligowym froncie. Nie wiodło im się także w drugiej lidze, choć wszy-scy w klubie liczyli na rychły powrót

na zaplecze ekstraklasy. Ostatni mecz w pierwszej rundzie dopełnił czarę go-ryczy. Porażka, która przypieczętowała przedostatnie miejsce w lidze była praw-dopodobnie ostatnim meczem seniorów Wandy nie tylko w tym roku. Postano-wiono wycofać klub z rozgrywek.

Nie zanosi się także na reaktywa-cję sekcji w niższej lidze. Plany i ambi-cje włodarzy sekcji padły w zderzeniu z rzeczywistością prowadzenia profe-sjonalnej drużyny. Wiele rozbija się jak zwykle o pieniądze. Prowadzenie sek-cji dużo kosztuje. Oprócz tego koszty generuje utrzymanie dwóch obiektów. Hali na Suchych Stawach i obiektu przy ulicy Odmogile. Wydatków nie pokry-wały wpływy ani z biletów ani z wynaj-mu. Jednym z odpłatnie korzystających ze starej hali Wandy była inna nowo-hucka sekcja siatkarska, czyli Hutnik. Drużyna po reaktywacji drugi sezon

występuje na trzecioligowych parkie-tach. W tym sezonie hutnicy włączyli się do walki o awans.

— Sportowo stać nas na drugą ligę – zapewnia Piotr Dudek, członek zarządu Hutnika. Faktycznie, hutnicy z bardzo dobrej strony pokazali się w meczach z czołowymi drużynami z ligi wygry-wając z Grunwaldem i Politechniką i nieznacznie ulegając po zaciętym meczu niekwestionowanemu liderowi z Andrychowa. Żeby awansować, zespół będzie musiał przejść dwufazowe bara-że. Dalej czekają go głównie potyczki finansowo-organizacyjne. Koszty gry w drugiej lidze są kilkukrotnie wyższe niż w trzeciej.

— Drużyna seniorów ma zapewnio-ne środki na ten sezon – zaznacza Piotr Dudek, wspominając o pomocy ze stro-ny Kingi Pienińskiej, Krakowskich Wo-dociągów oraz o podpisanej niedawno

umowie z Kraków Airport. Poszukiwa-nia kolejnych inwestorów nadal trwa-ją. Atutem Hutnika jest także zaplecze młodzieżowe. Stowarzyszenie Hutnik/Dobry Wynik prowadzi pięć młodzie-żowych drużyn siatkarzy i siatkarek. Czy w perspektywie mają występy na najwyższym poziomie? Wielkim wy-darzeniem siatkarskim w Nowej Hucie będą Mistrzostwa Europy w 2014 roku. Jedną z aren imprezy będzie budowana na tą okazję hala w Czyżynach. Warto wykorzystać koniunkturę i zbudować w naszej dzielnicy drużynę mogącą występować przed kilkunastotysięczną publicznością na najwyższym szczeblu bardzo cenionej w Europie, polskiej ligi. Nim jednak spełnią się marzenia nowo-huckich kibiców siatkówki grę hutni-ków oglądać można na trzecioligowym froncie. Najbliższa okazja 5 stycznia. (TP)

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

siatkarskie zagrywkibliżej środka, bliżej huty

radek zawrOtnIak /////////////////////////////////////////////////////////////////szpadzIsta, srebrny medalIsta Igrzysk OlImpIjskIcH w pekInIe, OdznaczOny zŁOtym krzyżem zasŁugI w rOku 2008

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// Ilustracja: zarys prOjektu Od najmŁOdszycH lat Interesuje sIę rysunkIem. OŁówkIem na kartce uwIecznIa zmIenIające sIę wIdOkI nOwej Huty Oraz cIągle znIkające z naszej

dzIelnIcy sklepy I zakŁady. zdarza sIę, że rObI rysunkI na zamówIenIe.

//////////////////////////////////////////////////////////////////

Ilust

racj

a: A

ntek

Kor

ytow

ski

Ilustracja: Tomasz Piw

owarczyk

kulturakultura


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

przedstawIcIel artystycznegO klanu. InIcjatOr wIelu dzIaŁań prOmującycH dzIelnIcę na pOlu kultury, spOrtu I wIzerunku. utOżsamIa sIę z nOwą Hutą, ale nIe wypIera tegO, że jest też krakOwIanInem, pOlakIem I sŁOwIanInem. O swOIcH dzIaŁanIacH OpOwIada marcIn „farmer” wIerzcHOwskI.jesteś z nH, pracujesz w krk – czujesz sIę nOwOHucIanInem czy krakusem?Jednym i drugim. W moim przypadku rozdzielenie tożsamości odziedziczonej po przodkach z tą, któ-rą nabyłem w ciągu życia jest niemożliwe. Jestem dumny z tego że jestem nowohucianinem, krakusem, Małopolaninem i Słowianinem i mam wielkie szczę-ście, że te składniki mojej tożsamości są tak mocne i wyraziste. Wiem jedno: nie wystarcza mi rola pod-

danego – chcę być obywatelem, a bycie nim ozna-cza współuczestnictwo w tworzeniu rzeczywistości. I nie mówię tu o fikcji uczestnictwa jakim są wybory, czy paplanie o polityce.

byŁeś pIOnIerem budOwanIa tOżsamOścI nOwOHuckIej w latacH 90. jak wspOmInasz ten czas?Rzeczywiście, pierwszy projekt dotyczący Nowej Huty powstał pod koniec lat 90. – był to mój dyplom

z wystawiennictwa, którym kończyłem Liceum Pla-styczne. To były czasy, w których do bycia z Huty lepiej się było w Krakowie nie przyznawać a nie-którzy – jak np. wykładowca Józek Chrobak – okre-ślenie „być (jak) z Huty” traktowali jako obraźliwy epitet. Równolegle pojawił się temat projektowania t-shirtów z grafikami dzielnicowymi, a to wszystko na tle rodzącej się w hucie kultury hip-hop, która jak wiadomo w sposób szczególny związana jest z kul-tem lokalności.

Z czasem coraz świadomiej interesowałem się Hutą. Na pewno wpłynęły na to studia na wydziale architektury. Przekonywałem się też jednocześnie, że takich ludzi jak ja jest więcej. Dużo znajomości w tym czasie zaczynało opierać się na wspólnym działaniu. „Działanie” to było zresztą sło-wo klucz. Wszystkich rozsadzała ener-gia i pomysły. Nie wiadomo po co, z kim i gdzie, ale trzeba było

„działać”. Zaczęliśmy robić na poważnie ciuchy. Pierw-szą marką było „Citron Factory”, potem bran-dy „Suspect” i „NH Clothing”. Ekspe-rymentowaliśmy z tworzeniem stron www. Poznawało się coraz więcej ludzi i po-wstało coś, co można nazwać śro-dowisk iem t w ó r c z y m z ł o ż o n y m z twórców r ó ż n y c h profesji. Za-łożyliśmy na-wet fundację

„Gdzie”, która była ciałem prawnym „mło-dych twórców”. W końcu spotkali się odpowiedni ludzie aby powstała grupa NHP.

ekscytujący czas. Na pewno bardzo twórczy. Pro-dukcja ciuchów pod szyldem „Uni-cuta” ruszyła pełną parą. Poza t-shir-tami, bluzami, czy czapkami można było kupić spodnie, a nawet bokserki z nowohucką metką – a wszystko nie z chińskiej hurtowni, tylko szyte według naszych pomysłów. Mieliśmy własne profesjonalne kino (mała sala kina Świt), gdzie poza seansami filmowymi odbywały się przeróżne wyda-rzenia muzyczne, teatralne etc. Do tego dysponowa-liśmy studiem muzycznym oraz pracownią graficzną i fotograficzną, a przestronny hall kina codziennie wieczorem zamieniał się w skatepark i boisko do gry w footbag. Zupełnie inny wycinek rzeczywistości, który należał tylko dla nas.

kulmInacją dzIaŁalnOścI w śwIcIe byŁ cHyba dwudnIOwy festIwal kultury alternatywnej

„śwItfestIwal:?Tak, połączony z mistrzostwami małopolski footba-gu „Footbagmania”. Przez Świt przewijały się setki postaci z różnych bajek, ale to, co się tam wytwarza-

ło również stało się towarem godnym zainteresowa-nia. Eksportowaliśmy ten nowy wizerunek dzielnicy poza Hutę, Kraków, w końcu poza Polskę.

cO sIę zmIenIŁO w nH Od tamtegO czasu? Pod pewnymi względami zmieniło się bardzo wiele, pod innymi prawie nic. Zmieniła się świadomość zarówno odbiorców jak i twórców, a przede wszystkim sposób wyrażania się o Hucie. Dyskusja nabrała kolorów i nie operuje czarno białym-językiem, w którym istnieje tylko mroczna kraina agresji przeciwstawiana idealnemu miastu radości. Jest miejsce

na dystans, autoironię. To sprzyja twórczości. Projekty są coraz bardziej złożone i formułowane według przemyślanego klucza. Minęły bezpowrotnie czasy, kiedy wystarczyło krzyknąć: „zróbmy coś” albo „Huta jest fajna”. Od tych pionierskich czasów powstała masa najróżniejszych projektów

– chociażby kilka gier komputerowych o tematyce nowohuckiej, dużo dobrej grafiki, fotografii, filmu, a z muzyki powstałej „na dzielni” możesz ułożyć sobie playlistę na cały dzień słuchania.

Dlatego dzisiaj trzeba mieć konkretny po-mysł. Wyraźną i spójną formułę. Wykształcił się (co prawda nieliczny) mainstream, identyfikujący się z Nową Hutą. Niektórzy twórcy nauczyli się współpracy z instytucjami, mediami czy biznesem.

Do tego dochodzą zmiany uniwersalne – jak choć-by dostęp do zaawansowanej technologii, ułatwia-jącej twórczość.

Z drugiej strony wciąż leży promocja działań. Pokolenie licealistów nie ma zielonego pojęcia o do-konaniach kolegów, starszych o 5 czy 10 lat. Rada dzielnicy i instytucje zawiesiły się gdzieś w głębokiej komunie. Nie ma sprzyjających warunków do two-rzenia i dystrybuowania kultury. Większość z rzeczy, mających jakąkolwiek wartość, to działania oddolne. Tutaj się niewiele zmieniło niestety.

nadal wykOrzystujesz mOtywy nH w swOIcH ObecnycH pracacH?Oczywiście, cały czas. Jesteśmy – jako projek-

ty Hmmmstudio, Messmedia, Erystocracy – w trakcie pracy nad filmem interaktywnym,

którego fabuła rozgrywa się w Hucie lat 50. Poza tym stale angażuję się

w projekty nowohuckie, jak two-rzenie t-shirtów w ramach

Unicut czy supportowanie graficzne muzyków, reali-

zowanie własnych, mniej lub bardziej sponta-

nicznych pomysłów. W tej chwili jestem

w trakcie pracy nad dużym projektem, mających zachę-cać zagranicz-nych studentów do studiów w Krakowie – tu również prze-mycam wątki nowohuckie.

jesteś z rOdzIny artystycznej. przOdkOwIe

mIelI wpŁyw na rOzwój twOjej

drOgI życIOwej?Bezpośredni wpływ

miała moja mama, która również jest pla-

stykiem i w dzieciństwie zaszczepiła mi zajawkę

na to co robię teraz. Ale tra-dycję artystyczne sięgają dalej.

Jeden z pradziadów był znanym przed wojną kompozytorem, inny

malarzem i twórcą witraży, jeszcze inny historykiem sztuki. Możliwe, że w Hucie ro-

dzina bywała zanim Huta powstała, gdyż przodko-wie znali się z Janem Matejką, więc nie wykluczo-ne, że wpadali z wizytą do jego dworku. Natomiast jeśli chodzi o naszych rodziców, to wylądowaliśmy w Hucie gdy miałem 5 lat. Było to ciężkie lądowa-nie, bo w przeciwieństwie do ludzi wychowanych na wsi, dla Krakowianina nie była to wymarzona Ziemia Obiecana, tylko coś w rodzaju zesłania na Wschód. Ale takie były czasy, że ludzie mieszka-li tam gdzie mogli, a nie chcieli mieszkać. Po cza-sie okazało się, że to miejsce nie jest takie straszne, wręcz przeciwnie ma w sobie coś fascynującego

– jakąś magnetyczność i wyrazistość. Rodzina za-częła utożsamiać się z tym miejscem i sama współ-tworzyć jego tożsamość.

Tekst: Matylda Stanowska

farmer z rancza wierzchowskich

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

redakcjaptaszki


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

wŁOdzImIerz skOczylas tO ekscentryk, czŁOwIek w dzIaŁanIu, a przede wszystkIm prOmOtOr ratOwanIa pOpulacjI wróblI. sam O sObIe mówI: „scHOdząc z góry życIa, nadaŁem sObIe nOwy sens – OpIekOwać sIę kImś, ktO przegrywa stO dO zera z drapIeżnIkIem”.jak narOdzIŁ sIę pOmysŁ pOmaganIa wróblOm?To bardzo romantyczna historia, która zawiera w sobie ogromny dramat. Kiedy szedłem wiosną przez Planty, rześki i wesół obserwując świat, usłyszałem ogromny krzyk rozpaczy małego ptaszka. Sposobem wydawania dźwięku pokazał, że w jego życiu dzieje się coś strasz-nego. Sroka wyżerała żywcem z gniazda pisklaki wró-bli oczach ich rodziców. Przeżyłem ogromny wstrząs. Pierwsza myśl: dzieje się jakieś zło. A zło tryumfuje wtedy, kiedy dobrzy ludzie nic nie robią. W mojej świa-domości, w mojej żyzności intelektualnej postanowi-łem, że nie dopuszczę do tego! Stałem się bohaterem własnego postanowienia.

wróble gIną atakOwane przez drapIeżnIków? Zburzyliśmy środowiskiem miejskim środowisko na-turalne. Dobrze się czujemy w swoich wygodnych do-mach, nie zrobiliśmy natomiast nic, by zrobić miejsce dla innych form życia. Równowaga miejska została zakłócona, sroki, które były kiedyś pożyteczne jako padlinożercy, stały się drapieżnikami.

w jakI spOsób zacząŁ pan wprOwadzać w życIe swe pOstanOwIenIe? Doktor Walasz, osoba która wzbudza respekt swoją wiedzą ornitologiczną, wymyślił budkę dla wróbli o specjalnej architekturze. Jest to budka lęgowa, która zapobiega interwencji drapieżcy. Jej architektura po-zwala, aby 24 pisklaki wróbli mogły przeżyć. Kupiłem drabinę w sklepie stolarskim, profesjonalną, teleskopo-wą. Budki rozwieszałem i rozwieszam osobiście. Budu-jemy je razem ze stolarzem z odpowiednio zakonser-wowanego drewna.

zaŁOżyŁ pan też pewnegO rOdzaju stOwarzyszenIe. Tak: Asocjację Protektorów Radosnego Ptaka. Człon-kami asocjacji jest ponad 100 osób, a nawet i sam pre-zydent Krakowa. Ja jako założyciel mianowałem się samozwańczo kanclerzem, jak to mówię: drabinowym.

ktO mOże przystąpIć dO asOcjacjI? Przyjmujemy każdego, kto ma poczucie humoru, radość życia, pewną mądrość i wiedzę o tym, jak

ważne jest każde stworzenie. Kto kupi budkę, zosta-je on automatycznie szambelanem.

w krakOwIe prOwadzI pan kawIarnIę wróbelek. tO mIejsce pOwIązane jest z akcją ratOwanIa wróblI? Jak najbardziej! Mam ambicję zawiesić w kawiarni telebim, w którym będziemy przedstawiać intymne życie wróbli. W budce zamontujemy kamery na pod-czerwień i będziemy mogli oglądać jak pojawia się pierwsze jajeczko, drugie jajeczko, pisklaki. Nazwie-my je po imieniu. Już teraz można u nas otrzymać poradę na temat żywienia czy leczenia wróbli. Wy-starczy przyjść, zadzwonić, zapytać. Zawsze mamy na stanie parę budek. Ktoś kupuje – a my zyskujemy od razu w Krakowie 24 wróble. Gdy ktoś się opie-ra z kupnem, rzucamy „Internetową klątwę małego ptaka”. To działa przeważnie na mężczyzn. Na bud-ce grawerujemy dowolny napis, jaki dobroczyńca so-bie zażyczy. Wieszamy ją, robimy zdjęcie i wysyłamy je mailem z adresem, gdzie jest powieszona. Nano-simy informację także na mapę Google. A wróble chwalą dobroczyńcę przez następne 15 lat! Środo-wisko miejskie zniszczyło piękno natury. Codzien-nie w godzinach 17-18 można więc u nas posłuchać śpiewu ptaków. To jedyne takie miejsce w Krakowie. Do współpracy zapraszam również mieszkańców Nowej Huty, większość informacji znaleźc można na stronie www.budkilegowe.eu.

Tekst: Anna Ledwoń

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Lodołamacz, bezpłatny dwutygodnik Nowej Huty. Nakład: 10 tysięcy egzemplarzy. Redaktor Naczelna: Matylda Stanowska. Redaktor prowadzący: Tomasz Piwowarczyk. Stała współpraca: Adriana Błażej, Joanna Fiołek, Sonia Kozińska, Eliza Kubiak, Weronika Kupiszewska, Katarzyna Kąkolewska, Anna Ledwoń, Filip Michno, Anna Lepszy, Marzena Rogozik, Anna Szałaj, Madlena Szeliga, Anna Szczygieł, Joanna Urbaniec, Jarosław Tochowicz, Małgorzata Wąsik, Małgorzata Wierzchowska, Jacek Paweł Dargiewicz, Marcin Kądziołka, Łukasz Lenda, Tomasz Bohajedyn. Projekt graficzny i łamanie: Zbigniew Prokop/creator.pl/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Adres redakcji: Teatr Łaźnia Nowa, osiedle Szkolne 25, tel. 12 425 03 20 w. 41, 42; [email protected]; Lista dystrybucji: www.facebook.com/Lodolamacz.PismoLudziWalczacych. Reklama: Barbara Hoffmann, tel. 12 680 23 41; Wydawca: Teatr Łaźnia Nowa. Druk: Polskapresse./ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych tekstów. Nie zwracamy materiałów niezamówionych. Nie uzasadniamy powodów niepublikowania tekstów. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za treść zamieszczanych ogłoszeń. Poglądy i opinie przedstawiane w publikowanych artykułach i opiniach czytelników niekoniecznie są zgodne z poglądami wydawcy i redakcji. Reprodukowanie bez zgody wydawcy jakichkolwiek materiałów zawartych w czasopiśmie Lodołamacz jest niedozwolone.

na ratunek wróblom

najserdecznIejsze życzenIa pOgOdnycH, zdrOwycH I spOkOjnycH śwIąt bOżegO narOdzenIa Oraz wspólnegO przeŁamywanIa nawet najtwardszycH lOdów w nadcHOdzącym 2013 rOku skŁada wszystkIm czytelnIkOm zespóŁ lOdOŁamacza – pIsma ludzI walczącycH.za trwająca już dzIewIęć mIesIęcy dzIękujemy wszystkIm naszym wspóŁpracOwnIkOm – pIszącym, fOtOgrafującym I rysującym, wOlOntarIuszOm, autOrOm lIstów dO redakcjI, drOgIm fanOm na facebOOku, dzIaŁOwI prOmOcjI teatru ŁaźnIa nOwa I wIelu, wIelu Innym. nIe byŁOby lOdOŁamacza, gdyby nIe grupa zajmująca sIę dystrybucją, I gdyby nIe prOjektant Oraz Łamacz gazety. I nIe byŁOby lOdOŁamacza, gdyby nIe wy, drOdzy czytelnIcy. wszystkIegO najlepszegO na 2013 rOk. nOwa Huta – wOlna Od zawsze!

na rysunku Od lewej: Łukasz lenda – rysOwnIk; jOanna urbanIec – fOtOgrafka; tOmasz pIwOwarczyk – redaktOr prOwadzący; maŁgOrzata wIerzcHOwska – redaktOr prOwadząca (luty-lIpIec 2012); bartOsz szydŁOwskI – wydawca, dyrektOr teatru ŁaźnIa nOwa; matylda stanOwska – redaktOr naczelna; marcIn kądzIOŁka – fOtOgraf; Ilustracja: Łukasz lenda

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Ilustracja: antek kOrytOwskI, lat 6 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////antek z pOważną mIną pOdszedŁ dO pOważnegO zadanIa, jakIm byŁO jegO pIerwsze zlecenIe. na rysunku pada deszcze I śnIeg (pO prawej strOnIe) I bIją pIOruny (pO lewej), wIęc karmnIkI wróbelkOm sIę jak najbardzIej przydadzą

– pIsze mama najmŁOdszegO wspóŁpracOwnIka lOdOŁamacza, katka kOrytvOwska.

tu Nowa Huta !!!

lodołamacz///nr 20 [21] / 24 grudnia 2012 – 6 stycznia 201316///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Ilust

racj

a: a

gata

dęb

Icka

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

//////

/Or

wel

lOw

skI r

Oczn

Ik 19

84, a

bsOl

wen

tka

wyd

zIaŁ

u fO

rm p

rzem

ysŁO

wyc

H na

kra

kOw

skIe

j as

p. n

OwOH

ucIa

nka

z krw

I I p

OwOŁ

anIa

, na

wyg

nanI

u m

Iędz

y kr

akOw

em a

war

szaw

ą. n

a st

aŁe

tylk

O na

ww

w.a

gde.

blOx

.pl.

zaw

OdOw

O za

jmuj

e sI

ę gr

afIk

ą, Il

ustr

acją

, a t

akże

prO

jekt

Owan

Iem

gra

fIczn

ym. p

rOje

ktuj

e pl

akat

y, za

jmuj

e sI

ę Op

raw

ą gr

afIc

zną

ksIą

żek

I wyd

awnI

ctw

. tw

Orzy

rów

nIeż

aut

Orsk

Ie t

Orby

I pO

dkOs

zulk

I ekO

lOgI

czne

, zdO

bIOn

e sw

OIm

I gr

afIk

amI.

jej

„pIk

sele

” na

Inte

rnet

Owym

ryn

ku g

Oszc

zą j

uż p

raw

Ie d

zIes

Ięć

lat.

IcH

gŁów

nym

mIe

jsce

m e

kspO

zycj

I jes

t bl

Og w

ww

.agd

e.bl

Ox.p

l a t

akże

Od

kIlk

u la

t fa

npag

e na

face

bOOk

u -w

ww

.face

bOOk

.cOm

/pIk

sele

, gdz

Ie

dOcz

ekaŁ

y sI

ę ju

ż pO

nad

20.0

00 fa

nów

. „pI

ksel

e” s

ą cz

ymś

z pOg

ranI

cza

kOm

Iksu

I pO

ezjI

, mów

Ią O

tym

, O c

zym

mów

I I c

O cz

uje

czŁO

wIe

k w

spóŁ

czes

ny, u

żyw

ając

jęz

yka

med

Iów

, Int

erne

tu, t

ecHn

OlOg

II, a

le n

Ie t

ylkO

.

Lodołamacz nr 20

Documents

Transcript of Lodołamacz nr 20