Lodołamacz 28(29)

uwaga – tu Nowa Huta !!!/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

bezpłatny dwutygodnik nowej hutynr 28 [29] / 15-28 kwietnia 2013/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Zdję

cie:

Joan

na U

rban

iec

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Samochód do raportu

/// strona 6

Idziemy na dwór /// strony 8-9

Wielka misja Łaźni Nowej

/// strona 13

pomóż wiośnie, idź na rower

ludzie SPORT

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej huty///32///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /lodołamacz///nr 27 [28] / 1-14 kwietnia 2013

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Pieniądze każdy chętnie by brał, ale pracować nikt nie chce. A wystarczyłoby trochę dobrej organizacji i przede wszystkim chęci.

Od tegO rOku MinisterstwO spOrtu i turystyki wprOwadziłO zMiany w finansOwaniu dyscyplin spOrtOwych. tenis stOłOwy znalazł się w tzw. brązOwej grupie, cO Oznacza, że śrOdki, które dOtychczas wpływały M.in. dO pOlskiegO związku tenisa stOłOwegO zOstaną zredukOwane O MiniMuM 20 prOcent…To, że nie mamy teraz medalu, nie oznacza, że nie bę-dziemy go mieli za cztery lata! Bardzo nie podoba mi się ten pomysł, ale co mogę zrobić ponad to, co robię? Chciałabym być jedną z bardziej znaczących osób w Związku, coś zmienić, ale niestety – zapomniano o mnie, tak jak powoli zapomina się w ogóle o pol-skim sporcie.

klub, któreMu pOświęciła pani spOrą część życia, związek spOrtOwy w Ogóle się O panią nie upOMinają? przecież jest pani zawOdOwyM spOrtOwceM!I co z tego, jeśli szukam pracy i nie mogę jej znaleźć? Ani związek ogólnopolski ani krakowski: nikt się tym nie zainteresował. Był taki ciężki moment w moim życiu, że gdyby nie pomoc zwykłych, prawie obcych, ale nad wyraz serdecznych mi ludzi, to byłoby bardzo ciężko. Przecież ja cztery lata w kuchni w szkole pra-cowałam! Obieranie ziemniaków, gotowanie, sprząta-nie – ręce miałam całe zdarte, i to nie od trzymania paletki, tak jak najbardziej bym chciała. Ludzie się dziwili, łapali za głowę: jak osoba z takim dorobkiem sportowym może pracować w szkolnej kuchni? Ale nie było nic innego, więc pracowałam, choć było cięż-ko. I jak będzie trzeba, to jeszcze raz pójdę, bo ja się żadnej pracy nie boję.

MiMO przeciwnOści lOsu, nie pOrzuciła pani największej życiOwej pasji – ping pOnga. załOżyła pani klub uczniOwski i zaszczepia w najMłOdszych MiłOść dO spOrtu. tO trudne? Ma przecież pani niebezpieczną kOnkurencję w pOstaci gier kOMputerOwych i Otaczającej nas zewsząd elektrOniki.Łatwo nie jest, to prawda. Na treningi przychodzi dużo dzieci, bo przede wszystkim chcą tego ich rodzice. Ale

nie jest tak, że dzieci nie garną się do sportu. Widać, że lubią, że chcą, że ich cieszy każdy mały sukces. Inna sprawa, że mają bardzo duże problemy z koncentracją i z dyscypliną. To już nie jest ta szkoła kindersztuby co kiedyś. Podam przykład – przychodzę na trening i mówię, że przed grą ma być rozgrzewka, a oni pa-trzą się na mnie wielkimi oczami, bo im się nie chce. Ręce opadają. Pamiętam, że jak ja zaczynałam grać, to na treningu byłam pierwsza, a wychodziłam z nie-go ostatnia – to było całe moje życie. Teraz dzieci mają inne, niby ciekawsze zajęcia, takie jak chociażby Inter-net. Z reguły jest tak, że po treningu dla dzieci i mło-dzieży przychodzi grupa dorosłych, która chce sobie pograć. W różnym, czasem naprawdę w zaawansowa-nym wieku, ale ruszają się tak, że można pozazdro-ścić! Dorosłym się chce, z wiekiem człowiek bardziej docenia to, co może mu dać sport.

a pani w dalszyM ciągu jest czynną zawOdniczką.Gram w zespole pierwszoligowym UKS Chomik – Rokicie Gdów i w dalszym ciągu ogrywam nawet młodsze zawodniczki!

gry zespOłOwe uczą przede wszystkiM pracy w grupie, scalają, jednOczą całą drużynę. a jak jest w tenisie stOłOwyM, który jest dyscypliną indywidualną?Podczas gry, oprócz nabywania cech czysto fizycz-nych, takich jak gibkość i zwinność, ping pong uczy przede wszystkim koncentracji, a to bardzo ważna i przydatna cecha, sprawdzająca się w wie-lu dziedzinach życia. Ten sport wymaga też dużo samodyscypliny, bo pozornie wydaje się prosty, ale potrzeba być naprawdę dobrym i mieć talent, żeby się w nim wybić.

talent i MiłOść dO spOrtu, czyli tO, czegO pani nie brakuje.Do sportu nigdy nie trzeba mnie było zaganiać, cho-ciaż nie zaczynałam od tenisa stołowego. Jako nastolat-ka zakochana byłam w piłce nożnej, kopałam ją razem z chłopakami, jak równy z równym. Ale wtedy piłka nożna kobiet nie była tak popularna, jak dzisiaj. Ko-cham sport, lubię być w ruchu, bo to naprawdę uzależ-nia. Kiedy studiowałam na krakowskim AWF-ie, była tylko jedna dyscyplina, której do dzisiaj się nie nauczy-łam i nie zrobię tego za nic w świecie – pływanie!

rakieta wszechczasów, która bOi się wOdy?(śmiech) Coś w tym jest.

ale wOda nie ugasi Ognia i ducha walki, który Ma pani w sObie. nie dała się pani trudnyM MOMentOM, wciąż pani walczy – tu, w nOwej hucie, z którą jest pani tak związana.Nowa Huta to jest moje miejsce. Tu się urodziłam, wychowałam, oddałam serce klubowi, w którym tyle lat działałam, tu mieszkam. Walczę i ciągle wierzę. Przecież kiedyś nie będę mogła już grać, kontuzje mnie całkowicie wykończą. Powinnam zostać wyko-rzystana w tej dyscyplinie, w której działam, w tym, czemu poświęciłam całe swoje życie. Urodziłam się z ręką zgiętą w łokciu, jak do gry w ping ponga. Może to był też znak, że będę musiała się bronić przed cio-sami zadawanymi z różnych stron? Będę walczyła do końca, tak jak w sporcie.

Tekst: Anna PiwowarczykZdjęcia: Marcin Kądziołka

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

mistrzyni, co żadnej pracy się nie boijOlanta szatkO-nOwak: wielOkrOtna Mistrzyni pOlski w tenisie stOłOwyM, brązOwa Medalistka MistrzOstw eurOpy. pO latach zdObywania spOrtOwych trOfeów, wciąż czeka, by jej dOświadczenie i wiedza zOstały spOżytkOwane w lepszy spOsób. naM OpOwiada, jak pOkOchała ping pOnga, i której dyscypliny spOrtu bOi się pOnad wszystkO.

„jedna z najwybitniejszych pOlskich tenisistek stOłOwych wszechczasów” – pO wpisaniu pani iMienia i nazwiska w internetOwej wyszukiwarce, pOjawia się właśnie taka infOrMacja. tO pOtrzebne najbardziej chyba MłOdszeMu pOkOleniu, bO starsze paMięta panią i bez tegO. Oczywiście, to bardzo miłe i w gruncie rzeczy prawdę chyba piszą (śmiech). Najlepsze lata już za mną, wy-stępy w kadrze, Mistrzostwa Świata, Europy… Tylko Olimpiady mi do szczęścia zabrakło.

chOciaż Od startu w igrzyskach OliMpijskich dzieliłO panią naprawdę niewiele.Brałam udział w kwalifikacjach do Olimpiady w Seu-lu w 1988 roku, kiedy tenis stołowy debiutował jako dyscyplina olimpijska. Pierwsze dwa grupowe mecze wygrałam, ale potem, stając naprzeciw takich sporto-wych potęg jak Związek Radziecki, Jugosławia i Chiny, nie było po prostu szans. Na 60 miejsc dla zawodni-czek z Europy przeznaczonych było 12. Bariera była nie do pokonania, chociaż naprawdę walczyłam.

rOk wcześniej zdObyła pani kOlejne MistrzOstwO pOlski w grze pOjedynczej, w 1980 rOku z MistrzOstw eurOpy w breMie przywiOzła pani brązOwy Medal w deblu. czy kilkanaście lat wcześniej pOMyślałaby pani, że zrObi taką furOrę w pOlskiM tenisie stOłOwyM?Ja chyba nie, ale kto inny we mnie uwierzył. Zaczę-ło się niewinnie. W 1973 roku do mojej szkoły, 102 w Nowej Hucie, zajrzał nieżyjący już trener Stanisław Wcisło z Budowlanego Klubu Sportowego Wanda. Brakowało mu dziewcząt do gry, więc zgłosiłam się z koleżankami z czystej ciekawości. Trafił mi się chło-pak do pary, którego bez problemu ograłam. I wtedy trener powiedział, żebym przyszła na trening, bo zro-bi ze mnie mistrzynię. Przyszłam na Bulwarową do Wandy… i tak już zostało.

a trener jak pOwiedział, tak zrObił.Jako młodziczka zostałam pierwszą w historii klu-bu mistrzynią Polski, nie tylko w singlu, bo też w deblu i mikście. Potem jeszcze medal w deblu

w Młodzieżowych Mistrzostwach Europy… Dzia-ło się. W sumie pod skrzydłami Wandy zdobyłam 33 medale mistrzostw Polski.

a pOteM, już w latach 90., dla klubu zaczął się gOrszy Okres. dzisiaj pO sukcesach w tenisie stOłOwyM nie Ma już śladu, a O dawnych Osią-gnięciach nikt nawet nie stara się paMiętać. bOli?Bardzo. Tym bardziej, jeśli się kocha to, co się robi, jeśli się kocha sport, któremu się oddało naprawdę spory kawał życia, poświęcając praktycznie wszystko

– wolny czas, rodzinę, zdrowie.

bO spOrt w pOlsce tO ciężki kawałek chleba. są dyscypliny bardzO pOpularne, i takie, które trzeba prOMOwać, zachęcać, pOkazując chOciaż-by sukcesy w nich Osiągane.Oczywiście, że tak! Chętnych do sportu może i nie brakuje, ale brakuje trenerów, sal treningowych.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Trenuj z mistrzyniązajęcia prowadzone przez jolantę szatko-nowak odbywają się w szkole podstawowej nr 100 na osiedlu albertyńskim 36:w poniedziałki: 17-18:30 (dzieci); 18:30-20 (grupa rekreacyjna)w piątki: 17-18:30 (dzieci); 18:30-20:00 (grupa rekreacyjna)

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

aktualności aktualności

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 28 [29] / 15-28 kwietnia 2013///54///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Zdrowotna analizak lub C2 Południe Cafe zaprasza 18

kwietnia na czwartkowy podwie-czorek. Nie będzie to jednak zwyczaj-na przekąska. Miło spędzony czas w kawiarni połączony zostanie z akcją doradztwa żywieniowego.

Dzięki analizie składu ciała na spe-cjalnej wadze dowiemy się ile „lat meta-bolicznych” ma nasz organizm. Ustali-my ile tłuszczu, mięśni i wody wchodzi

w jego skład. Analiza pozwoli na opra-cowanie optymalnej diety i planu aktyw-ności fizycznej, a także sposobu kontro-lowania postępów.

— Odchudzasz się a twoja waga nie drgnie? Zamiast się głowić przyjdź i dowiedz się co w tobie „piszczy” – za-chęcają organizatorzy.

Udział w Zdrowym Podwieczorku kosztuje 20 zł. Początek o godzinie 19.

Pokaz filmów animowanychOfafa to jedyny w Polsce festi-

wal poświęcony wyłącz-nie polskiemu, autorskiemu filmowi animowanemu. Pokaz filmów nagro-dzonych w tegorocznej, osiemnastej edycji festiwalu odbędzie się 15 kwiet-nia o godzinie 18 w Kinie Sfinks.

W trakcie konkursu filmy ocenia-ne i nagradzane są w trzech kategoriach: twórców zawodowych, studentów szkół

wyższych (plastycznych i filmowych) oraz amatorów. W dwudziestoletniej historii festiwalu laureatami były m.in. takie postacie jak Jerzy Kucia, Piotr Dumała czy Tomasz Bagiński.

Gościem specjalnym pokazu na osiedlu Górali będzie przewodni-czący biura festiwalowego OFAF-y Ja-nusz Korosadowicz. Wstęp wolny.

(TP)

Ogrodnicy pilnie poszukiwani!teatr Łaźnia Nowa zaprasza wszyst-

kich, którzy odpoczywają podczas pracy w ogrodzie, których relaksuje za-pach czarnoziemu i radują kiełkujące nasiona. W maju rusza ogród Tymcza-sowej Strefy Przetrwania.

Potrzebujemy „zawodowców”, któ-rzy uprawę ogródka mają w małym pal-

cu, pasjonatów, którzy miłością do roślin zarażają tych, którym bazylia uporczy-wie więdnie na parapecie.

chętnych do pomocy prosimy o przesyłanie maili na adres: [email protected] lub kontakt telefoniczny: 505 617 396.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Zdję

cie:

arc

hiw

um o

rgan

izat

orów

Zdję

cie:

M. K

lag

/ arc

hiw

um o

rgan

izat

orów

Wiosenne wietrzenie szafco? Wymiana ubrań, książek, płyt,

biżuterii… Kto? Mieszkańcy Nowej Huty, Krakowa, Klub Kuźnia OKN i portal Ekorodzice.pl. Gdzie? 18 kwietnia, czyli w najbliższy czwar-tek, w godzinach 16-18. Czyli? Zbliża się kolejny Szafing w Kuźni – wy-miana rzeczy niepotrzebnych, takich które nas znudziły, albo zajmują zbyt wiele miejsca na półkach. To sposób na gruntowne zimowe porządki, ale i oszczędności w domowym budżecie.

O tym, że impreza cieszy się popu-larnością, najlepiej świadczy nagroda, jaką Szafing w Kuźni otrzymał w kon-kursie portalu czasdzieci.pl: „Słonecz-niki 2011”. Co można wymieniać mię-dzy sobą? Niemal wszystko: ważne jest, by wszystkie rzeczy przyniesione na wymianę były w dobrym stanie,

takie jakie sami chcielibyśmy dostać. Tym razem program został dodatkowo poszerzony o kilka wartych zauważe-nia punktów. Osobne miejsce znajdzie się dla osób, które pragną wymieniać się książkami. Dzieciaki posłuchać będą mogły bajek, biorąc udział w za-bawach plastycznych i muzycznych. Wśród gości wypatrywać należy wy-słanników bloga Stylowa Nowa Huta (www.stylowanowahuta.blogspot.com

– już wkrótce w Lodołamaczu więcej na ten temat!), którzy namierzać i fo-tografować będą osoby wyglądające niepowtarzalnie. Kto więc na własną rękę chce się przekonać, czy wymiana zbędnego bożonarodzeniowego pre-zentu na wiosenną sukienkę ma sens, powinien koniecznie odwiedzić Sza-fing w Kuźni.

Proekologiczny weekendcoroczne Dni Ziemi mają na celu

zwrócenie uwagi na ochronę śro-dowiska naturalnego. Od piętnastu lat w obchody włącza się Urząd Miasta Krakowa. Współpracując ze szkołami, domami kultury i organizacjami poza-rządowymi przygotowuje liczne, pro-ekologiczne działania. Po raz dwunasty odbędzie się Krakowska Wystawa Eko-logiczna, a po raz dziewiąty – zbiórka surowców wtórnych.

Apogeum wydarzeń będzie miało miejsce w dniach 19-20 kwietnia. W pią-tek nastąpi inauguracja Krakowskiej Wy-stawy Ekologicznej. Otwarcie o godzinie 10 w Alei Róż. Przedstawione zostaną inwestycje, m.in. Wydziału Gospodarki Komunalnej i MPO. Prezentacje przed-stawi też Ośrodek Kultury C. K. Norwida (wystawa „Ogrody Nowej Huty”) i Zrze-

szenie Pszczelarzy Krakowskich. W pią-tek i sobotę przy Alei Róż wystąpią dzieci z krakowskich szkół i domów kultury, np. z Fortu „Krzesławice”. W te dni od go-dziny 11 do 16 można przynosić surowce wtórne. Za 20 butelek PET, 20 puszek alu-miniowych lub 40 zużytych baterii otrzy-mamy sadzonki kwiatów balkonowych lub krzewów (pelargonie, tuje i jałowce).

Oprócz głównych wydarzeń na Pla-cu Centralnym odbędą się akcje towa-rzyszące. W środę o godzinie 15 w kinie Sfinks odbędzie się turniej wiedzy o śro-dowisku. 19 kwietnia ruszy rajd rowero-wy wokół Łąk nowohuckich. Na ten sam dzień cykl wydarzeń przygotuje Dom Kultury im. Korczaka. Na osiedlu Kali-nowym odbędą się ekologiczne warszta-ty, gry i konkursy.

(TP)

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Poszukiwania tanecznych talentówemitowane niegdyś w telewizji progra-

my typu „You can dance” czy „Taniec z gwiazdami” cieszyły się ogromną po-pularnością. Nie słabnącą falę zainte-resowania tańcem nadal wykorzystuje Ośrodek Kultury Kraków-Nowa Huta. Już po raz szósty organizuje Przegląd Choreograficzny dla Dzieci i Młodzieży

„Tańcem opowiadam”. Młodzi kandyda-ci na tancerzy do konkursu zgłaszać się mogą do 24 kwietnia.

Udział w przeglądzie wziąć mogą dzieci w wieku od 5 do 16 lat. Każdy

młody tancerz będzie prezentować wła-sny układ choreograficzny. Poza tym dzięki inicjatywie dzieci mają możli-wość nabyć umiejętność pokonywania nieśmiałości i tremy, a to w fachu tance-rza jest kluczowe. Regulamin konkursu znajduje się na stronie www.krakownh.pl. Informacje można też uzyskać dzwo-niąc na numer 12 644 24 32 i pisząc na maila oś[email protected]. Finał Przeglądu odbędzie się 26 kwietnia w Klubie 303 na osiedlu Dywizjonu 303. Start o godzinie 17. (TP)Spotkanie

nowohuckich seniorówzwykle piszemy o przyszłości naszej

dzielnicy – teraz zachęcamy do cof-nięcia się o kilkadziesiąt lat wstecz. W Klubie Jędruś Ośrodka Kultury Kraków-Nowa Huta odbędzie się wy-darzenie zatytułowane „Nowohuccy seniorzy – spotkanie po latach”. Or-ganizatorzy zapraszają zarówno osoby skłonne do opowiedzenia, jak i wysłu-chania historii sprzed lat.

Wydarzeniu towarzyszyć będzie dyskusja na temat teraźniejszości na-

szej dzielnicy i zmian w niej zacho-dzących. Przewidziana jest także pre-zentacja multimedialna oraz wystawa zdjęć Marcina Klaga. Zrealizowano ją podczas trwania projektu Mało-polskiego Instytutu Kultury „Bagaż odnaleziony”. Najstarsi mieszkańcy Nowej Huty podzielą się swoimi wspo-mnieniami 15 kwietnia. Początek o godzinie 15 w klubie Jędruś (osiedle Centrum A 6a). Wstęp bezpłatny.

(TP)

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Malarski świat Gerlachaeugeniusz Gerlach od pięćdziesięciu

lat tworzy w Nowej Hucie. Zanim tu zamieszkał ukończył Państwowe Li-ceum Sztuk Plastycznych we Wrocła-wiu. Jest także absolwentem Wydziału Malarstwa i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Nowohucki ar-tysta dwukrotnie otrzymywał Stypen-dium Ministra Kultury i Sztuki.

— Gdy staję przed białą płaszczy-zną płótna rodzi się specyficzny stan

ducha i świadomość rozpoczynania pewnego misterium, którego początek daje pierwsza plama na nim położo-na – barwnie opisuje nowohucianin proces tworzenia „rozedrganych fe-erią barw dzieł zaczynających żyć wła-snym życiem”.

Prace malarza oglądać można w budynku B Nowohuckiego Centrum Kultury do 5 maja. Wstęp bezpłatny.

(TP)

pOdObnie jak w zeszłyM rOku, przypOMinaMy O MOżliwOści przekazania 1% pOdatku na rzecz Organizacji pOżytku publicznegO. wartO tO zrObić, zwłaszcza, że dla Mnóstwa funkcjOnujących w nOwej hucie nasz 1% Oznaczać MOże bardzO wiele. pOniżej przedstawiaMy zestawienie Organizacji – szczegółów kOniecznych dO rOzliczenia szukajcie na strOnach internetOwych fundacji i stOwarzyszeń.nowohuckie hospicjum im. Św. Ła-

zarza dzięki środkom uzyskanym z tytułu 1% podatku może świadczyć profesjonalną i bezpłatną opiekę nad osobami nieuleczalnie chorymi. Po-maga także rodzinom osób będących u kresu życia. TKKF „Przyjaciel Koni-ka” to organizacja specjalizująca się hi-poterapii. Grębałowska stadnina funk-cjonuje już od 1988 roku. Wesprzeć można też zuchów, harcerzy i instruk-torów z Hufca Nowa Huta. Stowarzy-szenie „Na rzecz rozwoju” zajmuje się organizacją zajęć dla dzieci w okresie wakacyjnym. Procent podatku można przekazać na rzecz Hutniczej Fundacji Ochrony Zdrowia i Pomocy Społecznej. Fundusze pozwolą na kontynuację pro-filaktycznych akcji zdrowotnych oraz udzielania finansowej pomocy osobom znajdującym się w trudnej sytuacji ma-terialnej poprzez refundację wydatków na leki i sprzęt medyczny. Stowarzysze-nie Rodzin i Przyjaciół Dzieci Specjal-nej Troski „Dom Nadziei” oraz Polskie

Towarzystwo Wspierania Osób z Nie-swoistymi Zapaleniami Jelita “J-elita” także może uzyskać wsparcie w dzięki rozliczeniom podatkowym. Na rzecz

„zagubionej młodzieży z Nowej Huty” działa Fundacja Teatru Ludowego. W tym roku także ona uzyskała status pożytku publicznego.

Również sportowe organizacje mogą skorzystać z hojności podatni-ków. Organizacją pożytku publicznego jest stowarzyszenie prowadzące żuż-lowców nowohuckiej Wandy. Podobnie jest z fundacją „Pamiętamy”. Podmiot powołany ku pamięci dwóch tragicz-nie zmarłych juniorów Hutnika poma-ga młodym, kontuzjowanym graczom. Prowadzący siatkarzy nowohuckiego klubu UKS Hutnik zachęca do wspar-cia jednym procentem podatku byłego zawodnika klubu Wojciecha Dubaja. No kogokolwiek byśmy nie wpłacili - pamiętajmy, nawet kilka złotych może czasem okazać się znaczące.

(TP)

Czekają na procent

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

rowerysamochody


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

nie tylkO ludzie niecierpliwie Oczekiwali na wiOsnę – także dla saMOchOdów kOniec ziMy tO czas, gdy MOgą wreszcie Odetchnąć. O tyM, na cO zwrócić uwagę dbając O nasze „cztery kółka” OpOwiada Mariusz ura: właściciel warsztatu irMar z ulicy MakuszyńskiegO. ziMa Ma fatalny wpływ na saMOpOczucie większOści ludzi. a jak się Ma dO naszych saMOchOdów?Po każdej zimie auto wymaga grun-townego sprawdzenia. Trzeba zwrócić uwagę przede wszystkim na stan zawie-szenia. Po jeździe na lodzie jest bardzo

„wytłuczone”. Niektóre elementy podle-gają wymianie, przede wszystkim meta-lowo-gumowe, np. wszelkiego rodzaju łączniki pomiędzy zawieszeniem a nad-woziem. Trzeba umyć podwozie – osa-dza się tam mnóstwo soli. Jeśli się jej nie pozbędziemy, będziemy wozić ją jeszcze przez miesiąc. Dokładnego wymycia i woskowania wymaga również karose-ria. Należy sprawdzić, jak się sprawuje akumulator. Wiadomo, że w zimie miał większe obciążenia. Warto zbadać, czy płyny eksploatacyjne mają swoje warto-ści, ewentualnie je powymieniać. Trze-ba też skusić się na wyczyszczenie wnę-trza i klimatyzacji.

które z tych zadań MOżna wykOnać saMeMu?Najprostsza rzecz to czyszczenie środka, tapicerki itd. Z pozostałymi sprawami jednak lepiej wybrać się do warsztatów, które się w tym specjalizują. Czasem

nie warto zdawać się na „osiedlowych fachowców”, bo można więcej zaszko-dzić niż pomóc. Bywa, że ciężko zlo-kalizować usterkę, gdy przy aucie pod blokiem grzebało kilku speców.

niektórzy jednak wOlą zdać się na uMiejętnOści znajOMych. twierdzą, że zawOdOwi Mechanicy chcą na nich tylkO zarObić. jak nie dać się iM naciągnąć?Jeśli ktoś nie ma zaufania do danego mechanika, to najlepiej najpierw pod-jechać na stację diagnostyczną (np. na ulicy Ujastek gdzie funkcjonuje Okrę-gowa Stacja Kontroli Pojazdów) i zbadać zawieszenie, akumulator czy alternator. A potem z wynikami i gotową rozpiską jechać do mechanika.

a czy wyMiana OpOn z ziMOwych na letnie jest niezbędna? niektórzy twierdzą, że Mają OpOny „całOsezOnOwe”. To typowo polski wymysł. Nie ma cze-goś takiego. Anglicy – owszem, jeż-dżą na letnich cały rok, bo zimowych po prostu nie potrzebują. Opony trze-ba wymienić, gdy średnia temperatura dobowa przekroczy 5 stopni Celsjusza.

„Zimówki”, gdy jest ciepło, szybko się

nagrzewają i po prostu niszczą. Poza tym inaczej reagują na nawierzchnię, a to odbija się na zawieszeniu.

prObleMy z ziMą dla kierOwców są Oczywiste. a jak jeździć w lecie, żeby nie „zajechać” saMOchOdu?Dobre pytanie. Na pewno mając samo-chód z turbiną nie można ruszać od razu po odpaleniu. Trzeba najpierw zagrzać silnik. Jeśli ktoś ma silnik benzynowy z gazem, odpalać może go tylko na ben-zynie. Zarówno w lecie, jak i w zimie.

zbliżają się wyjazdy na Majówki. w trasy ruszą setki saMOchOdów, które dO tej pOry albO jeździły tylkO pO Mieście, albO stały w garażu. cO radzisz

„niedzielnyM kierOwcOM”?Przede wszystkim trzeba sprawdzić hamulce. Kontroli wymaga też układ elektryczny i oczywiście zawieszenie. Samochody, które stały pochowane w garażach czy pod plandekami, mają zastane i poklejone klocki hamulcowe, szczęki. Przy ostrym hamowaniu samo-chód może się po prostu nie zatrzymać.

w niektórych rejOnach pOpularne są OkreślOne Marki saMOchOdów. są np. MiejscOwOści, gdzie na każdyM krOku spOtykaMy bMw. a jak jest w naszej dzielnicy?Nie ma reguły, dominują marki najbar-dziej popularne. Dużo jest Volkswage-nów, dosyć popularne są auta azjatyc-kie np. Daewoo. Te samochody różnią się przede wszystkim kosztem części zamiennych. Nowe auta są dużo wy-godniejsze, komfort jazdy jest lepszy. Z kolei w starych modelach robiono części, które miały być niezniszczalne. Teraz niektóre z założenia mają być sprawne np. przez 150 tys. kilometrów.

jak Oceniasz stan nOwOhuckich dróg?Masakra. Choć dziury są w miarę na bieżąco łatane, to jest ich ciągle dużo. Najgorzej jest w miejscach, gdzie jezd-nia przecina się z torami tramwajowy-mi. Np. na osiedlu Złotego Wieku, albo na agrafce koło Zalewu Nowohuckie-go. Na szczęście póki co większe korki omijają Nową Hutę. Jak ktoś zna drogi, to potrafi sprawnie się przecisnąć. Cia-sno jest czasem na drodze od Teatru Lu-dowego w stronę Placu Bieńczyckiego. Po południu tłoczno lubi być na Czyży-nach i na Okulickiego. No i korki robią się też rano na Makuszyńskiego, kiedy policja stoi tam z alkomatem.

Tekst: Tomasz PiwowarczykZdjęcia: Marcin Kądziołka

rOwer tO dla niegO najlepszy lekarz, przyjaciel i śrOdek transpOrtu. ryszard wścisłO na dwóch kółkach najpierw uratOwał zdrOwie, a teraz Odkrywa pięknO pOlski.kiedy się zaczęła pana przygOda z rOwereM?W 2004 roku miałem zawał. Przesta-łem pracować na kombinacie i prze-szedłem półroczną rekonwalescencję. Lekarz zalecił mi jak najwięcej ruchu, bo nie zastąpi go żadne lekarstwo. A rower to największy wróg cukrzycy i otyłości. I uchronił mnie przed, bar-dzo prawdopodobnym, drugim zawa-łem. Już wcześniej lubiłem się ruszać

– dużo chodziłem po górach. Nie ma chyba górki w Polsce, na której bym nie był. Kocham przyrodę. Nie ma nic piękniejszego od lasu. Chyba, że drugi las. Albo kobieta w lesie.

z jazdą na rOwerze tą MiłOść MOżna świetnie pOłączyć. Za namową i doradztwem kolegi w 2005 roku kupiłem rower. Zacząłem komple-tować sprzęt i jeździć: najpierw po 20-30 kilometrów, w okolicy Krakowa. Później z austriackim kolegą, Tonym, wyrusza-liśmy na 2-3 dniowe wypady do Jury Krakowsko-Częstochowskiej, do Ka-zimierza nad Wisłą, w okolice Olkusza i Ogrodzieńca. Tony jest zakochany w Polsce. Nie wiedział, że jest tak pięk-na i zielona. Na ruchomych wydmach w Ustce, powiedział, że to nie jest Polska, tylko Maroko albo Sahara. Od 2009 roku zaczęliśmy jeździć na dłuższe wycieczki. Najpierw przejechaliśmy wzdłuż morza od granicy niemieckiej do rosyjskiej. 960 kilometrów trasy zajęło nam dwa-naście dni. Nie jesteśmy ścigaczami. Nie nabijamy kilometrów, tylko uprawiamy turystykę rowerową. Bardzo dużo zwie-dzamy. Wymyśliłem sobie że przejedzie-my etapami całą Polskę dokoła. Na ten rok zaplanowałem podróż od Poznania, przez Biskupin, Puszczę Zielonkę, Jezio-ro Lednickie, Gniezno, Bory Tucholskie, Kaszuby, Łebę aż do Gdyni. W sumie 660 kilometrów.

takie wyprawy dO wielkie przedsięwzięcie i wysiłek.W trasę wyruszamy czteroosobowym składzie i dzielimy się zadaniami. Na-zwaliśmy naszą grupę TOMARYST

– od pierwszych liter imion członków. Ja zajmuję się logistyką. Na podsta-wie map i Internetu opracowuję tra-sy. Rezerwuję też noclegi. Tony jest mechanikiem. Bardzo dobrze się zna na rowerach, dużo jeździ, m.in. star-tuje w maratonach po 2,5 tysiąca kilo-metrów. Staszek Grudzień, też hutnik, jest bankierem i zaopatrzeniowcem. A Marian Bania przygotowuje posiłki. Jeździmy zwykle w drugiej połowie czerwca. Jest ciepło, dzień jest długi, a nie ma jeszcze wakacyjnych tłumów. Co do wysiłku – wcale nie jest aż tak duży. Jeździmy etapami, od 60 do 100 kilometrów. Czyli około 6 godzin dziennie. Resztę doby spędzamy na od-poczynku i zwiedzaniu.

rOwerOwe wczasy są drOgie?Budżet dwunastodniowego wypadu zamykamy zwykle w kwocie 1000-1300 złotych na osobę. Z noclegami, wyży-wieniem i podróżą pociągiem. Śpimy przeważnie w pensjonatach, albo ko-rzystamy z agroturystyki. Doba kosz-tuje nas 35-50 złotych, a standard jest coraz lepszy. Z swój rower zapłaciłem 1600 złotych i mam go już siedem lat. Przejechałem na nim ponad 40 tysięcy kilometrów. Na początek nie potrzeba drogiego sprzętu, choć odradzam ku-powanie rowerów w marketach.

MiMO perfekcyjnej Organizacji na pewnO Macie liczne przygOdy.Mieliśmy kilka awarii i upadków. Kie-dyś pomyliłem maści – posmarowałem siedzenie specyfikiem rozgrzewającym do ud… Spotkaliśmy mnóstwo cieka-wych ludzi. Choćby narciarkę Justynę

Kowalczyk i żeglarza Krzysztofa Bara-nowskiego. Odwiedziliśmy Króla Bie-brzy. Ludzie bardzo pozytywnie na nas reagują. Jadąc wzdłuż morza spoty-kaliśmy przez trzy kolejne dni grupę Ślązaków podróżującą autokarem. Na-zwali nas „dziarskimi dziadkami”. Ale zwykle wybieramy trasy mało uczęsz-czane. Przez Puszczę Białowieską je-chaliśmy 30 kilometrów i spotkaliśmy tylko dwie osoby. Natykamy się na dzi-kie zwierzęta: jelenie, sarny, dziki, a na-wet wilki i żubry. Nad Biebrzą przez pół kilometra prowadził nas bocian, lecąc 20 metrów przed nami.

a w OkOlicach nOwej huty MOżna pOjeździć?Z roku na rok jest lepiej. Mamy coraz więcej ścieżek rowerowych, które się co-raz rzadziej uczęszczane przez pieszych.

Mamy sporo ciekawych tras, choćby do Miechowa, Tyńca czy Ojcowa. Po-lecam wybrać się do Niepołomic nad Czarny Staw. Co roku, we wrześniu, bie-rzemy udział w Biathlonie Rowerowym. Inicjatorem imprezy jest Marian Zobek, właściciel salonu Elmar. A ja jestem pomysłodawcą dwudziestokilometro-wej trasy – od stadionu Hutnika, przez strzelnicę w Pleszowie, aż po Chałupki. Co roku w zawodach startuje po 150 osób. Kultura rowerowa i samochodo-wa w Polsce się poprawiła. Apeluję, żeby unikać ruchliwych tras, a tam, gdzie są ścieżki rowerowe – korzystać z nich. I wszystkich zachęcam do jeżdżenia na rowerze – nie ma się czego bać!

Tekst: Tomasz Piwowarczyk Zdjęcia: Joanna Urbaniec

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

sól dbania o auto

dziarski rowerzysta

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

okoliceprzygoda

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej huty///98///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /lodołamacz///nr 28 [29] / 15-28 kwietnia 2013

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

pOdObnO cudze chwaliMy, swegO nie znaMy. pOrzekadłO tO nie napawa OptyMistycznie, więc dla Osób, które wOlałyby się z niM nie zgadzać, przygOtOwaliśMy lOkalny bedeker. zaprOś znajOMych na wycieczkę rOwerOwą i przekOnaj ich, że w cieniu industrialnej sylwetki kOMbinatu kryje się spOry fragMent pOlskiej kultury.

nowohuckie zabytki są dyskret-ne. Na pierwszy plan wysuwa się trzynastowieczne opactwo Cystersów i położony w sąsiedz-

twie XV-wieczny drewniany kościółek św. Bartłomieja. Oprócz zabytków sa-kralnych znany jest jeszcze dworek Jana Matejki przy ulicy Makuszyńskiego. Ale

to nie wszystkie świadectwa przeszłości, jakimi może pochwalić się Nowa Huta. Wielu trzeba się jednak trochę naszukać. Nie są promowane, niektóre pozosta-ją w ruinie i wstęp do nich często jest utrudniony, ale nadal cieszą oko i przy-pominają, że historia dzielnicy pisana była nie tylko na fartuchu hutnika.

łuczanowicePrzed laty podkrakowskie Łuczanowice stanowiły jeden z polskich ośrodków ewangelickich. Od XVI wieku wieś należała do kalwińskiej rodziny Żeleń-skich. W kaplicy ich dworu po spaleniu zboru krakowskiego odbywały się na-

bożeństwa protestanckie. Pod koniec XVIII wieku dwór został rozbudowany, a szczątki przodków przeniesione z ka-plicy do grobowca rodzinnego na dzi-siejszy cmentarz. W XVIII wieku na jego terenie usypany został widoczny do dzi-siaj kopiec, zwany Kopcem Lutrów. Nie-wielki cmentarzyk odnowiono na po-czątku lat 90. Na co dzień jest zamknięty. Co roku we wrześniu odbywają się tutaj nabożeństwa ekumeniczne.

Dwór został częściowo rozebrany w latach 50. XX wieku. Współcześnie mieści się tutaj kaplica i mieszkania prywatne. Budynek otacza pozosta-łość po parku, utrzymanym w stylu angielskim. Gdyby ktoś słyszał o moż-liwym wynajmie mieszkania w Dworze Żeleńskich, niech niezwłocznie pisze na adres redakcji Lodołamacza – oko-lica prezentuje się faktycznie jak sielska angielska prowincja.

wadówPrzy ulicy Glinnik w Wadowie znajduje się okazały XIX-wieczny dwór Bade-nich. Zadbane otoczenie kontrastuje z podupadłym budynkiem, pełniącym jeszcze niedawno rolę przedszkola, a obecnie wyłączonym z użytkowania, między innymi ze względu na niejasno-ści dotyczące prawa własności. A mogło być tak pięknie…

ruszczaTuż za kościołem św. Grzegorza w Ruszczy znajduje się dawny dwór Popielów. Jak głosi tablica wmurowana w ścianę kościoła, we dworze w 1918 roku gościł Achilles Ratti, późniejszy

papież Pius XI. Dwór w Ruszczy jest niestety w fatalnym stanie technicz-nym, a o dawnej świetności przypomi-na jedynie ozdobny ganek ze stylizo-wanymi, metalowymi kolumnami.

kościelnikiPrzy ulicy Andrzeja Stopki rozpo-ściera się imponujący park, w którym znajduje się osiemnastowieczny Pałac Wodzickich. Do XIX wieku pałac roz-budowywano, wzbogacając go między innymi o monumentalny portyk ko-lumnowy od frontu.

W 1944 decyzją Wodzickich pałac został zmieniony w szpital, do które-go przywieziono rannych walczących w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie budynki stopniowo niszczały. Obecnie zamek Wodzickich należy do rodzi-

ny Nowina-Konopków; od roku 2000 jest systematycznie odbudowywany i po wcześniejszej rezerwacji udostęp-niany zwiedzającym. Amatorzy styli-zowanej, klimatycznej fotografii nie za-wiodą się tutaj – i kto wie, może uda im się zobaczyć jakiegoś lokalnego ducha?

górka kościelnicka i cmentarz ewangelickiMiłośników architektury sakralnej z pewnością usatysfakcjonuje wizyta w kościele na górce Kościelnickiej. Mo-drzewiowy budynek powstał w XVII wieku, wnętrze utrzymane jest w stylu barokowo-rokokowym. Do kościoła przynależy XIX-wieczna, klasycystycz-na dzwonnica. Ciekawostką są także dekoracje wzgórza, na którym stoi kościół: umieszczono na nim dużo

starych cmentarnych krzyży i figurki świątków. Jeśli ktoś lubi się bać, po-winien odwiedzić okolicę o zmierz-chu – jest klimat! W słoneczny dzień turysta może z kolei odnieść wrażenie, że przeniósł się do XIX wieku, w czas romantycznych zawirowań i drama-tycznych powstań. Nastrój ten można podtrzymać, udając się na zabytkowy, ewangelicki cmentarz w Łuczano-wicach, z malowniczymi, osnutymi bluszczem nagrobkami. Łącznikiem ze współczesnością jest tutaj panora-ma kombinatu, doskonale widoczna ze wzniesienia. O dziwo, melodia prze-szłości ściśle i bez rozdźwięku splata się z industrialnym dźwiękiem Huty Sendzimira. Wsiadaj na rower, sam się przekonasz!

Tekst i zdjęcia: Milena Milewska

DWORKI NA TLE HALI ZGNIATACZA/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

dwór żeleńskich

górka kOścielnicka

kOpi

ec l

utró

ww

łuc

zanO

wic

ach

edukacja kultura

lodołamacz///nr 28 [29] / 15-28 kwietnia 2013///1110///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej huty

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

s łoneczna inteGRAcja to projekt promujący dzie-dzictwo Nowej Huty wśród uczniów szkół podsta-

wowych. Finałem przedsięwzięcia była gra miejska, zorganizowana 21 marca w starszej części naszej dzielnicy. Wzięło w niej udział trzystu uczniów z klas IV-VI. Efektem współpracy naszej redakcji i orga-nizatorów (Zespół Szkół Integracyjnych z osiedla Słonecznego) był konkurs ogłoszony wśród uczniów. Uczestnicy nadsyłali reportaże i zdjęcia dokumentu-jące zawody. Postanowiliśmy wyróżnić tekst Marce-liny Orłowskiej oraz fotografie Oliwii Gurgul, Julii Sobolewskiej i pani Marioli Nowak. Wszystkim ser-decznie dziękujemy, a organizatorom GRAtulujemy świetnej inicjatywy.

przygoda z nową hutąNazywam się Marcelina Orłowska. Chodzę

do klasy 6. Uczę się w jednej z nowohuckich szkół. Pewnego dnia brałam udział w grze terenowej o zna-jomości Nowej Huty.

Dnia 21 marca o godzinie 10 szesnaście grup ze-brało się w Nowohuckim Centrum Kultury po to, by wysłuchać regulaminu gry. Podczas rozpoczęcia każ-da drużyna musiała podzielić się na zespoły pięcio-osobowe. Dla każdego zespołu organizatorzy przygo-towali kopertę, w środku której znajdowały się: mapa Nowej Huty oraz karta z miejscem na naklejki, które były dowodem na zaliczenie danej stacji. Aby nie było zbyt dużego tłoku, poszczególne grupy szły trasami: zieloną, czerwoną i niebieską.

Około godziny 10:30 wszystkie grupy razem z opiekunami wyruszyły na długi marsz po ulicach Krakowa. Na każdej stacji dostawały naklejkę, kartkę z zadaniami do wypełnienia oraz wskazówkę, prowa-

dzącą do kolejnego punktu. Gdyby jednak cała gra polegała tylko na tym, byłaby zbyt prosta. Po drodze trzeba było także liczyć szkoły, biblioteki i ośrodki publiczne. Nad niektórymi zadaniami trzeba było się trochę dłużej zastanowić.

Nasza grupa ze wszystkim sobie doskonale po-radziła. Wszyscy po dwóch godzinach wędrówki byli głodni, więc wstąpiliśmy do sklepu, tracąc przez to tro-chę czasu. Mimo to zdołaliśmy dogonić inne zespoły i tak szybko zrobiliśmy zadania, że jako pierwsi ruszy-liśmy do ostatniej stacji. Długo oglądaliśmy się za sie-bie, lecz nikogo nie było widać. Na ostatnim punkcie spotkaliśmy pana, z którym poznaliśmy się podczas wcześniejszej wycieczki po Nowej Hucie. Niestety, ostatnie zadania sprawiły nam dużo kłopotów i inne grupy nas dogoniły. To jednak nie wystraszyło nas tak, jak brak czasu, ponieważ w całej tej grze nie chodziło o ściganie się, lecz o zmieszczenie się w odpowiedniej strefie czasowej. Musieliśmy dotrzeć na miejsce do go-dziny 15. Na szczęście sprężyliśmy się i „utrzymaliśmy” pierwszą pozycję. Na miejsce dotarliśmy jako pierwsi z grupy zielonej. Oddaliśmy nasze koperty ze wszyst-kimi zadaniami odpowiednim osobom i poszliśmy napić się ciepłej herbaty. Wszyscy członkowie każdej grupy dostali gadżety w postaci długopisów, ołów-ków i smyczek. Później wszyscy rozeszli się szczęśliwi, głodni i zmęczeni do swoich domów.

Ten dzień dostarczył mi wiele pozytywnych emocji. Poznałam i dowiedziałam się wiele ciekawych rzeczy o Nowej Hucie. Pomimo, iż miałam w nogach tyle kilometrów, byłam bardzo zadowolona.

Marcelina Orłowska Szkoła Podstawowa nr 91. Opiekun: Joanna Szczurek

Słoneczny finał integracji

Huta dzielnicą rowerów!Masa Krytyczna to inicjatywa promująca komunika-

cję rowerową. Polega na masowych przejazdach uli-cami Krakowa – im więcej rowerzystów naraz, tym le-piej. Akcja odbywa się w każdy ostatni piątek miesiąca. Rowerzyści ruszają o godzinie 18 spod pomniku Ada-ma Mickiewicza na Rynku Głównym. Uczestnicy tego ruchu społecznego chcą przypominać miastu o swojej obecności. Specjalnie wybierają najbardziej „antyrowe-rowe” miejsca w Krakowie – aby domagać się zmian.

W kwietniu trasa „Masy” zahaczy o Nową Hutę. A konkretnie o Gimnazjum nr 36 z osiedla Dywizjo-nu 303. Wszystko dlatego, że kwietniowa akcja nosi nazwę „Szkolna Masa Krytyczna”. Uczestnicy chcą zabiegać o ułatwienie uczniom docieranie na lekcje na dwóch kółkach. Rowerzyści zawitają do szkoły około godziny 18:45.

wszystkich zainteresowanych akcją zapraszamy!

w pOprzedniM nuMerze lOdOłaMacza pisaliśMy O 4. prezentacjach artystycznych w zse nr 2 na Osiedlu spółdzielczyM. zgOdnie z zapOwiedzią, przedstawiaMy zwycięzców: szkOlny zespół wOkalnO-Muzyczny.

inicjatywa utworzenia zespołu narodziła się we wrześniu ubiegłego roku. W szkole już wcześniej zorganizowany śpiew był obecny. Pani Małgorza-ta Szczepaniak prowadziła kółko pieśni ludowych,

niemal od początku istnienia placówki. Gdy nauczy-cielka zakończyła pracę – w szkole powstała luka. Za-pełnić ją postanowiła pani Magdalena Mazurkiewicz. Nauczycielka jest jednocześnie absolwentką szko-ły, i jeszcze jako uczennica śpiewała w poprzednim chórze. Inicjatywa zbiegła się z rekrutacją na nowy rok szkolny. Do Ekonomika przyszło wielu uczniów ze szkół muzycznych. Chcieli „coś” robić w kierunku rozwijania muzycznych możliwości.

— Najpierw był pomysł, żeby zrobić orkiestrę – wspomina pani Magdalena. Ilość instrumentów, ja-kimi szkoła dysponowała była na to jednak zbyt mała. Grupa posiada puzon, waltornię, altówkę, skrzypce, flet poprzeczny i dwie gitary (instrumenty te są wła-snością uczniów). Postanowiono założyć zespół wo-kalno-instrumentalny. Pani Magdalena wykorzysta-ła swoje kontakty, m.in. z Krakowską Szkołą Jazzu i Muzyki Rozrywkowej.

Premierowy występ odbył się w trakcie ślubo-wania klas pierwszych, w październiku ubiegłego

roku. Pierwsze piosenki pochodziły z musicalu Me-tro. I tym razem przydały się znajomości – tym razem z firmy nagłaśniającej. Młodzi muzycy mieli do dys-pozycji profesjonalny sprzęt. Znajomi pani Magda-leny byli pod wrażeniem zaangażowania młodych ludzi. Kolejne występy towarzyszyły również szkol-nym okazjom, jak np. święta, walentynki, rocznice i ślubowania. Jak na razie zespół nie posiada nazwy, na którą ogłoszony został konkurs. Póki co ograni-czają się do występów na osiedlu Spółdzielczym. Jed-nak na przyszłość plany są ambitne.

— Chcemy od przyszłego roku startować w ogól-noszkolnych przeglądach. Przez te dwa lata nabraliśmy sporego doświadczenia i umiejętności – zaznacza opie-kunka grupy. Wyróżnia za niebywały wkład do zespo-łu kilkoro uczniów, m.in.: Oliwę Kurdziel, Marcina Nogiecia, Iwonę Cebulę, Tomasza Zająca, a także Darię Komisarczyk, Annę Balcer i Sylwię Wypych. Dodaje, że uczniowie poświęcają działalności muzycznej swój czas pozalekcyjny. Nierzadko ćwiczą w soboty, na pró-bach spędzili też ferie. Co ciekawe, w dwudziestopię-cioosobowej grupie przeważają chłopcy. Jednym z nich jest Damian Szeląg, który pełni rolę konferansjera. Za-powiada i opisuje kolejno występujących członków ze-

społu. Zanim trafił do szkoły na osiedlu Spółdzielczym już wcześniej udzielał się scenicznie.

— Chodziłem na kółka teatralne, brałem udział w konkursach i przeglądach – mówi o wcześniejszym realizowaniu swoich zainteresowań uczeń Ekonomi-ka. Dlaczego więc przyszedł do szkoły ekonomicznej?

— Swoją przyszłość wiążę z handlem – zaznacza. Aczkolwiek, nie da się ukryć – i w zawodzie sprzedaw-cy czy przedstawiciela handlowego zdolności sceniczne przydać się mogą bardzo. W drugą stronę to także funk-cjonuje. W dzisiejszych czasach muzycy czy malarze muszą posiadać wiedzę ekonomiczną, żeby odnaleźć się na bardzo złożonym i kapryśnym rynku. Ekonomię i kulturę łączyć może więcej niż się komukolwiek wyda-je. Tylko obrotni artyści sobie poradzą z tym biznesem. A im więcej kulturalnych ekonomistów – tym lepiej!

Tekst: Tomasz Piwowarczyk Zdjęcia: Anna Szałaj

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Triumf kulturalnych ekonomistów

Zdjęcie: Julia Sobolewska

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

teatr sztuka


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

icchak beery – nOwOjOrczyk urOdzOny w izraelu. kOrzenie pOlskO-białOruskie. Od siedeMnastu lat praktykuje szaManizM i prOwadzi warsztaty wprOwadzające na szaMańską ścieżkę ludzi z usa, eurOpy, izraela… pierwsze nauki pObierał w ekwadOrze, inicjację szaMańską Odbył u bOku dOn jOse jOaquina pinedy. brzMi egzOtycznie? tO dOpierO pOczątek.tO twój drugi pObyt w pOlsce. byłeś wcześniej w krakOwie?Nie, jestem tu po raz pierwszy.

i jak ci się pOdOba nOwa huta?Można dostrzec i wyczuć piętno komunizmu. Począt-kowo jest to trochę przygnębiające, jednak z drugiej strony ten obszar ma duży potencjał. Wiele przestrze-ni do tego, żeby coś się tu działo; coś trwałego i fajnego.

jak w takiM razie Odbierasz łaźnię nOwą – Miejsce, w któryM Odbywają się prOwadzOne przez ciebie warsztaty?Udostępnione nam sale Łaźni Nowej są fantastycz-ne! Idealne wręcz nadają się do prowadzenia zajęć, które wymagają poczucia przestrzeni, nie tylko tej wewnętrznej. Czuje się, że to miejsce już działa, ma swoją historię, jest prężne.

a ludzie?Ludzie jak zwykle są wspaniali. Cieszę się, że zosta-łem tu zaproszony i mogę z nimi pracować. Widać, że są zaangażowani, ciekawi, gotowi dzielić się tym, co przy okazji warsztatów odkryli, wymyślili, odczuli. Mam nadzieję, że będą kontynuować nasze szamań-skie „podróże”*.

czyM szaManizM jest dla ciebie? tO twOje hObby, światOpOgląd?To styl życia. Spojrzenie na świat: ludzi, przyrodę, kosmos. Pojmuję to jako całość, która dysonuje jed-ną energią, a stąd bierze się moje poczucie odpowie-dzialności. Odpowiedzialności nie tylko za siebie, ale przede wszystkim za to, co mnie otacza, za wspólno-tę. Drugą istotną sprawą, która wynika z mojej sza-mańskiej drogi, jest świadomość, że życie jest proste. Większości nurtujących nas problemów w ogóle nie ma. Tylko nie wszyscy o tym wiemy. Warsztaty, któ-re prowadzę, są między innymi po to, żeby to zrozu-mieć, albo nawet więcej – poczuć.

czy praktyki szaMańskie takie jak te, których uczysz na warsztatach, MOgą być pOMOcne w pracy aktOra czy reżysera teatralnegO?Oczywiście, że tak. Szamańskie „podróże”, chociaż nie są tym samym, co wchodzenie aktora w rolę, mają z tym procesem sporo wspólnego. Uruchamiają emo-cje i wrażenia, z których możemy nie zdawać sobie sprawy – nie należą one do dziedziny intelektu, lecz serca, które trzeba otworzyć na otoczenie, na ludzi, na to, co jest poza nami.

W trzecim dniu warsztatów, po kolejnej „podró-ży”, uczestnicy dzielili się wizjami dotyczącymi te-

atralnej realizacji ceremonii szamańskiej, w planowa-nym spektaklu „Misja”. Rezultaty były niesamowite.

rzeczywiście, wszyscy zgOdnie twierdzą, że ten dzień warsztatów był znakOMity i fantastyczne rzeczy zrOdziły się wtedy w waszych głOwach. czy chciałbyś zateM Obejrzeć „ Misję”?

„Chciałbym” to za mało powiedziane. O ile tylko ter-miny pozwolą, a zdaje się, że tak, zamierzam przyje-chać i zobaczyć spektakl!

Tekst: Goga Trojanowska

O warsztatach szaMańskich w łaźni nOwej, które Odbyły się na pOczątku Marca tegO rOku, pisaliśMy w lOdOłaMaczu nr 26 (18-31.03.2013).

Obsypany nagrodami spektakl „W imię Jakuba S.” wy-szedł spod ręki najgorętszego duetu teatru polskiego

ostatnich lat: Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego. Przedstawienie, którego premiera odbyła się podczas fe-stiwalu Boska Komedia 2011, zdobyło aż 8 nagród na róż-nych festiwalach teatralnych, w tym główną nagrodę na 7. Festiwalu Sztuk Współczesnych R@port i główną nagro-dę na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje.

„Spektakl jest wyrzutem sumienia głównych bo-haterów, ściga ich jak antyczne erynie, gdy próbują uciec od polskich bolączek na sylwestra do Egiptu. Ale najokrutniej spektakl kpi z gry pozorów i fałszywych nadziei tych, którzy marzenia o byciu pierwszorzędny-mi Europejczykami karmili caffe late i tartą z gruszek w galeriach handlowych” – pisał w Rzeczpospolitej Ja-cek Cieślak. I rzeczywiście – gorzka autoironia twórców bezlitośnie obnaża polskie kompleksy i fałszywe am-bicje, a mit Oburzonych wchodzi w żywy dialog z wy-darzeniami rabacji galicyjskiej z 1846 roku. Jaka jest współczesna polska klasa średnia, w co wierzy i czego jest spragniona? Komu dziś odrąbać głowę chciałby dzi-siaj Jakub Szela? Czy Polak posiadający kredyt mieszka-niowy do spłacania przez 30 lat jest bogaty czy biedny? Na te i wiele innych pytań – odpowiedź tylko na spekta-klu w Łaźni Nowej.

W IMIĘ JAKUBA S.reżyseria: MOnika strzępkascenariusz: paweł deMirskiscenOgrafia: Michał kOrchOwiecMuzyka: jan suświłłO asystent reżysera: iwOna kaszkOwiakdraMaturgia: paweł deMirski ruch sceniczny – rafał urbacki Obsada: klara bielawka, anna kłOs-kleszczewska, alOna szOstak, krzysztOf dracz, dObrOMir dyMecki, paweł tOMaszewski, sławOMir grzyMkOwski

bilety: 30 zł (ulgowy), 40 zł (normalny)

czas trwania: 150 min.

Warszawa da się lubić?stanisława celińska z Warszawą związana jest od zawsze. Urodzona na Pradze, po śmierci ojca mieszkała z matką we Włochach, potem w Legio-nowie, na Solnej i Żoliborzu, już jako mężatka przy ulicy Marszałkowskiej, na Solcu i Stegnach, następ-nie na Mokotowie, Grochowie, wreszcie przeniosła się na Ursynów w pobliże Lasu Kabackiego. Aktorka, której role teatralne i filmowe już przeszły do histo-rii, teraz na warsztat wzięła więc piosenki związane ze swym rodzinnym miastem. I w połączeniu z aran-żacjami Royal String Quartet wybrnęła z tego zada-nia znakomicie.

Wszystko w tym recitalu mówi o Warszawie – gorzko, zabawnie, czasem melancholijnie. Teksty Wojciecha Młynarskiego, Andrzeja Własta, Agniesz-ki Osieckiej, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Juliana Tuwima, Muńka Staszczyka, do tego kompo-zycje Szpilmana, Niemena, Sojki, Matuszkiewicza – tego recitalu nie trzeba reklamować.

nOwa warszawa recital stanisławy celińskiejbilety: sektor i: 80 zł; sektor ii: 70 złsektor iii i iV: 60 zł czas trwania: 90 min

spektakle/////////////////////////////////

w imięjakuba s.

20 kwietnia///19:3021 kwietnia///16:00///19:30

/////////////////////////////////////////////////////////////////////

ZwiedZanie teatru

Łaźnia nowa21 kwietnia///14:00

/////////////////////////////////////////////////

koncert///////////////////////////

nowa warsZawa

recital StaniSŁawy celińSkiej

16 kwietnia///19:00/////////////////////////

kaSa biletowa czynna: wtorki 8:30-15:30

czwartki: 14:00-18:00tel: 12-680-23-40

rezerwacja tel: 12-680-23-41od poniedziaŁku do piątku

godz. 8:00-16:[email protected]

///////////////////////////////////////www.laznianowa.pl

Problem?To zjawisko nie istnieje!

* „Podróż” – stan ducha lub/i umysłu, wywołany specyficznymi okolicznościami - m.in. dźwiękiem bębnów, oraz implikowany odpowiednim nastawieniem. Podążając za swobodnie płynącymi myślami, doświadczamy wizji, które mają być wskazówkami, wyznacznikami dalszej drogi, odpowiedziami na nasze pyta-nia… Podczas podróży spotykać możemy np. nasze „zwierzęta mocy” – przewodników po świecie wizji, oraz naszych przodków: nie tylko genetycznych, ale też mentalnych, kulturowych, artystycznych…

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Duch Jakuba Szeli

Zdję

cie:

Ale

ksan

der T

rafa

sZd

jęci

e: A

leks

ande

r Tra

fas

Zdjęcie: archiwum

Teatru Łaźnia Now

a

przyroda redakcja


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ponad 57 hektarów pokrytego śniegiem ścierni-ska, na które spoglądam w poświąteczne popo-łudnie, nie pomaga zwalczyć rosnącej frustracji spowodowanej przedłużającą się zimą. Świado-

mość, że to niegościnne, podmokłe pustkowie kryje w sobie niezliczone okazy fauny i flory często rozpo-znawalne wyłącznie dla przyrodników, tylko potę-guje tęsknotę za opieszałą wiosną. Właściciele psów, wyprowadzający swoich pupili na spacery po kwiet-niowym śniegu koło NCK-u, smętnie spoglądają po-nad Łąkami nowohuckimi, w kierunku Mogiły czy Łęgu, jakby stamtąd właśnie spodziewali się nadej-ścia zieloności. Mam nadzieję, że w chwili, kiedy ten numer Lodołamacza trafi do Państwa rąk, Łąki no-wohuckie pokażą, co to znaczy wiosenna witalność.

atlas ptaków nie tylko dla ornitologaPóki co spoglądam na musztardowe ściernisko traw i z niedowierzaniem słucham wspomnień pani Mał-gosi, właścicielki zakładu jubilerskiego, na co dzień

– poza tworzeniem unikalnej biżuterii – z oddaniem pracująca z niepełnosprawnymi dziećmi. — W latach siedemdziesiątych mieszkaliśmy nad Cepelią. Na łąki wyprowadzałam psy na spacer. Wtedy niewielu lu-dzi miało psy w domach, dlatego ci, którzy tu z nimi przychodzili, dobrze się znali – opowiada. W sierpniu na skoszonych łąkach odbywały się sejmiki bocianie. Tak, tak – na Łąkach nowohuckich. Nawet 50 ptaków przygotowywało się do odlotu. Musiały mieć gniaz-da w Mogile, na dachach tamtejszych domów. Często spotykałam też bażanty, kuropatwy, dudki. Z charak-terystyki przyrodniczej tego użytku ekologicznego dowiadujemy się, że na łąkach i w bezpośrednim ich sąsiedztwie łącznie występuje 69 gatunków ptaków. Aż 34 z nich to gatunki lęgowe, do których zalicza się także znajdujący się pod ochroną derkacz. Z uwagi na ich obecność ornitolodzy dopuszczają koszenie łąk od połowy sierpnia.

łąka militarna, czyli „czerwone berety” nad rozlewiskiem

— A za wałem rolnicy uprawiali warzywa, które po-tem sprzedawali na nowohuckich osiedlach. Cho-dziliśmy tam czasami, na te poletka, na grandę – do-powiada pani Małgosia z uśmiechem. – Kiedyś wał był większy. Tuż za nim była wieża spadochronowa. W latach pięćdziesiątych jeszcze z niej skakali. W sie-demdziesiątych już nie, ale była charakterystycznym miejscem i lubianym przez młodych. O spadochro-niarzach i łąkach usłyszałam raz jeszcze od Asi, no-wohuckiej artystki, trzydziestolatki o wielu pasjach i chyba nieuleczalnej optymistki. Opowiedziała mi o chłopakach skaczących nie z wieży, a z samolo-tu. Jako podlotek obserwowała opadające na łąki

namioty spadochronów. Kołysały się jak wiatraczki dmuchawców. Chociaż ją pewnie bardziej intereso-wali „przyczepieni” do nich chłopcy. Tak czy inaczej: zostało wspomnienie. A oprócz chłopaków i spado-chronów, Asia pamięta jeszcze mnóstwo żab w lecie i sanki ze skarpy zimą.

„powąchać tak, dotykać nie!”Tymczasem pani Małgosia dodaje: – Na starym roz-lewisku Wisły rosło mnóstwo kosaćców. Dziś też tam są, ale już mniej. I wał też jest mniejszy niż kiedyś.

Rzeczywiście, obecnie na łąkach połacie kosać-ca są stosunkowo niewielkie. Wielkość zbiorowiska zależy od okresowego występowania wody na po-wierzchni gleby i mulistości podłoża. Oczywiście ko-saćce podlegają ochronie, jak cała roślinność łąk. Jeśli więc przyszedłby komuś do głowy – skądinąd godny pochwały – pomysł stworzenia zielnika (na przykład razem z dzieckiem), na wzór tych robionych przez na-szych dziadków, ze zbieranymi osobiście i suszonymi w książkach roślinami, to Łąki nowohuckie dla takie-go pasjonata będą jak rajski owoc: niezwykle kuszący i absolutnie zakazany. Dobrze jest o tym przypomi-nać, bo nie zawsze tak było. Pani Małgosia, wspomi-nając czasy swojej młodości opowiada, że wracając z Mogiły przez łąki, można było dotrzeć do domu z naręczami kwiatów. O ile nie była to pora dżdżu: wtedy nie dało się tamtędy przejść suchą nogą.

glejt nietykalnościNikt chyba nie ma wątpliwości, że Łąki nowohuckie należy chronić. Natomiast jak to robić…? W tej kwestii zdania są już podzielone. Z pewnością dobrze się stało, że w roku 2003 zostały objęte szczególną ochroną jako użytek ekologiczny. Uchroni je to przed działaniami inwestorów o przerośniętej ambicji. Znając ułańską fantazję deweloperów, w pewnym momencie mogło-by się okazać, że kominy elektrociepłowni to zaledwie

k iedy otwierano w latach 50. XX wieku kino, nikt nie myślał o problemach. Świt był miejscem tętnią-

cym życiem, do którego chodziło się. I tak przez wiele lat. Dla wielu pokoleń nowohucian było to kinowe sa-crum, gdzie odbywali swoją filmową inicjację.

Niestety Świt w 2002 roku przegrał walkę. W Apol-lo Film mówią, że z Multikinem, który odebrał widzów. Ja dodałbym, że z kinem Kijów, które rok przed za-mknięciem Świtu przeszło gruntowny remont wart bli-sko tyle, co obecny remont nowohuckiego kina.

Dla spółki Apollo Świt przestał być kinem. Za-czął zaś być postrzegany jako komercyjna przestrzeń, w której chodziło o maksymalizację zysków. To wła-śnie w tym okresie budynek zaczął przypominać koszmar oblepiony bannerami, szyldami, tablicami… Kto miał pieniądze, mógł sprzedawać w nim co chce i wieszać na fasadzie co chce. Na długie lata do sali kinowej wprowadził się komis meblowy. Smutnym symbolem przemiany kina, według mnie, nie była fa-

sada ale ekran kinowy, który przez te wszystkie lata nie został zdjęty ze swojego miejsca. Był w ciągłej go-towości na kolejny pokaz i dopiero w trakcie remontu budynku został zdemontowany.

Świtem wciąż zarządza ta sama spółka, która po-zwoliła, by budynek przez ostatnie 20 lat wyglądał kosz-marnie. Kiedy słyszę zapewnienia prezesa spółki Apol-lo, że Świt będzie perłą na nowohuckiej mapie, to trochę niedowierzam. Bo przecież do sposobu zarządzania obiektem przez ostatnie 20 lat bardziej pasuje inne

„perłowe” przysłowie - „nie rzucaj pereł przed wieprze”. Zapowiadany remont budynku w końcu doszedł

do skutku. Z dnia na dzień było widać jak budynek pięknieje. Przywracany jest właściwy blask. Cieszyły również słowa prezesa spółki Apollo Film Ryszarda Rutkowskiego, który opowiadając o wizji Świtu po re-moncie, zapewniał:„(…) w swoich działaniach nie jeste-śmy nastawieni na komercję. Chodzi nam o kreowanie kultury filmowej”. Gwarantował również, że „Nowa

Huta zyska odrestaurowany zabytkowy obiekt i dy-namiczną placówkę kultury filmowej”. Rozumieliśmy, że w prowadzeniu bieżącej działalności kulturalnej, pomogą wpływy z wynajmu parteru i piwnicy.

Niestety okazało się, że funkcja komercyjna budynku będzie najważniejsza. Symbolicznie poka-zuje to kolejność zawieszenia szyldu supermarketu, zaś dopiero później odrestaurowanego neonu ŚWIT. Okazuje się również, że „dynamiczna placówka kul-tury filmowej”, czyli kawiarnia z funkcją kina, zosta-nie otwarta w czerwcu. Czekamy.

Przypadek Świtu pokazuje również jak mało osób wierzy w Nową Hutę. Apollo Film to spółka, w ktorej 100% udziałów ma Województwo Mało-polskie - to samo, które kilka miesięcy temu otwarło Ogród Sztuk w centrum Krakowa. Szkoda, że inwe-stycje tego typu ciągle omijają Nową Hutę. No ale mamy supermarket. Bo co innego mogłoby tu być?

Jacek Dargiewicz, właściciel Klubu Kombinator

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

lodoŁamacz, bezpłatny dwutygodnik Nowej Huty. Nakład: 10 tysięcy egzemplarzy. Redaktor Naczelna: Matylda Stanowska. Redaktor prowadzący: Tomasz Piwowarczyk. Stała współpraca: Sonia Kozińska, Eliza Kubiak, Weronika Kupiszewska, Katarzyna Kąkolewska, Filip Michno, Anna Lepszy, Anna Piwowarczyk, Marzena Rogozik, Anna Szałaj, Anna Szczygieł, Joanna Urbaniec, Jarosław Tochowicz, Małgorzata Wąsik, Małgorzata Wierzchowska, Jacek Paweł Dargiewicz, Marcin Kądziołka, Jakub Kusy, Łukasz Lenda, Tomasz Bohajedyn. Projekt graficzny i łamanie: Creator.pl/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Adres redakcji: Teatr Łaźnia Nowa, osiedle Szkolne 25, tel. 12 425 03 20 w. 41, 42; [email protected]; Lista dystrybucji: www.facebook.com/Lodolamacz.PismoLudziWalczacych. Reklama: Barbara Hoffmann, tel. 12 680 23 41; Wydawca: Teatr Łaźnia Nowa. Druk: Polskapresse./ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych tekstów. Nie zwracamy materiałów niezamówionych. Nie uzasadniamy powodów niepublikowania tekstów. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za treść zamieszczanych ogłoszeń. Poglądy i opinie przedstawiane w publikowanych artykułach i opiniach czytelników niekoniecznie są zgodne z poglądami wydawcy i redakcji. Reprodukowanie bez zgody wydawcy jakichkolwiek materiałów zawartych w czasopiśmie Lodołamacz jest niedozwolone.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Gra

fika:

Łuk

asz

Lend

aZd

jęci

e: F

ilip

Mic

hno

hektary nieba

ciąg dalszy na strOnie 16

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Od zmierzchu do Świtu

kiedy na budynku dawnegO kina świt zaMiast dawnegO neOnu zawisł szyld superMarketu wielu dOpatrywałO się priMa aprilisOwegO żartu. chOć prezes spółki apOllO filM – będącej właścicieleM budynku – zapewnia, że świt będzie perłą w nOwej hucie, tO ja się zastanawiaM, czeMu na liczba zwOlenników facebOOkOwej inicjatywy

„nie dla tescO w świcie” ciągle rOśnie./ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

listy dO redakcji

uwaga – tu Nowa Huta !!!

lodołamacz///nr 28 [29] / 15-28 kwietnia 201316///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

drobny dodatek do architektury tych terenów. A na 57 hektarach z powodzeniem mógłby się zmieścić obiekt wielkości stadionu narodowego...

jedna łąka, kilka pokoleń, wiele wspomnieńWróćmy lepiej do miłych łąkowych opowieści pani Małgosi. Łąki, które ona pamięta, były jakby ładniej-sze. Jako dziecko często przesiadywała ze starszym kuzynem nad stawikiem. Obserwowali małe rybki i pijawki. Kuzyn opowiadał jej, że w latach pięćdziesią-tych widział w stawie żółwie błotne. Ona sama ich nie pamięta, ale nie ma powodu nie wierzyć kuzynowi. Ta-kie są łąkowe wspomnienia nowohucian sprzed ponad czterdziestu, czy dwudziestu lat. A sprzed lat kilku?

Na hasło „Łąki nowohuckie” Ula entuzjastyczna, młoda artterapeutka na co dzień pracująca z pacjenta-mi onkologicznymi, od dziecka mieszkająca przy Alei Róż, reaguje tak: - Uwielbiałam tę otwartą, wielką prze-strzeń. Dwa kroki i było się w innym świecie, w opozy-cji do betonowych płyt i centrum kultury: natura, błoto, trawska, dzikość... Na skarpie paliło się fajki, spoglą-dając na kominy elektrociepłowni w Łęgu. Gdy było już ciemno, można było wyobrażać je sobie jako dwa

pulsujące serca i nie drażniły wtedy swą nachalną in-dustrialnością. Przez łąki szło się także do opactwa Cy-stersów w Mogile. Pamiętam Wielki Piątek 2010 roku. Idę do cystersów, słońce przebija zza traw... Powstała wtedy fotoopowieść o ciernistych krzewach.

Przeglądam zdjęcia splątanych, ciemnych kształ-tów suchych łodyg, z gęstymi krótkimi kolcami. Tu i ówdzie zarys młodych miękkich liści. W tle brud-ny fiolet wieczornego nieba. Czasami przebłysk zacho-dzącego słońca. I myślę sobie, że „ta zima kiedyś musi minąć. Zazieleni się”, a po musztardowym ściernisku pod śniegiem nie będzie śladu.

Jedno tylko nie daje mi spokoju. Żaden z moich rozmówców nie wspomina o komarach, a przecież łąki leżą na podmokłym terenie. Ich wilgotność za-leży od poziomu wody w Wiśle, bowiem wody na łące kontaktują się cały czas z wodami rzeki. W mniejszej lub większej ilości, ale woda na łąkach jest właściwie cały czas. A komary? Pytam o to Asię. Ona też koma-rów na łąkach nie kojarzy.

Tekst: Anna KasprzykZdjęcia: Joanna Urbaniec

ciąg dalszy ze strOny 14

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Lodołamacz 28(29)

Documents

Transcript of Lodołamacz 28(29)