ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE...

Enero - Styczeń

ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – ZAŁOŻONY W 1922 ROKURok XCVIII Nr 01 (5257) Buenos Aires, enero-styczeń - 2020 Nr pojedynczy $ 70,00

* Buenos Aires...

* Efemérides...

* Ognisko Polskie...

* Recuerdos...

* De escritores y...

* Ania z Dąbrowy...

* Wspomnienia...

I WIĘCEJ...

„Przedsięwzięcie jest współfi nansowane przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”

ze środków otrzymanych od Kancelarii Senatu w ramach sprawowania opieki Senatu

Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za granicą.”

2020

Nie Zapomnij O Nas, Powstańcach Warszawskich

75. rocznica wyzwolenia niemieckiego nazistowskiego obozu kon-

centracyjnego i zagłady Auschwitz.

PAMIĘTAMY ‼

Str. 2 Głos Polski Buenos Aires, Nr 01 / 2020 (5257)

(cont. pag. 3)

Efemérides

§ Después de Auschwitz: la agota-

dora marcha hacia un futuro incier-

to

Con motivo de cum-plirse 75 años de la evacuación del cam-po de concentración nazi de Auschwitz–Birkenau, publica-mos un extracto de las «Memorias» de Ludmila Dabrows-ki, una sobrevivien-te de origen polaco que luego emigró a la Argentina, según el testimonio recogi-do por su nieta

Como muchos sobre-

vivientes, mi abuela Ludmila guardó silencio por lar-

gos años sobre sus vivencias durante la Segunda Gue-

rra Mundial. Sus hijos y nietos sabíamos que había

sido encarcelada a los pocos meses de la invasión nazi

a Polonia –su patria natal– y que luego de un tiempo

en la prisión Montelupich (Cracovia), donde los ale-

manes mantenían a los presos políticos, fue enviada

al campo de concentración nazi Auschwitz-Birkenau.

Hasta ahí llegaba todo nuestro conocimiento, además

de algunas “anécdotas” a las que no les dábamos ma-

yor importancia: sus reiteradas visitas a la habitación

de los niños para “ver si respiraban” y su calvicie pre-

matura, que ocultaba casi siempre bajo una peluca co-

lor castaño. Solamente durante las tórridas tardes del

verano y en la intimidad del hogar podíamos ver su

cabeza al natural, con unos pocos mechones de pelo

gris plateado.

Cuando Ludmila tenía ya 82 años, alentada por las

frecuentes preguntas de hijos y nietos (ahora pienso

amargamente qué poca delicadeza tenía yo al intentar

averiguar, sin mucha noción del tema) comenzó la di-

fícil tarea de escribir sus Memorias (Ed. Dunken, Ed.

2001, 2004 y 2016).

Lo hizo en español, tal vez como otro fi ltro a través

del cual tamizar aquello que, de todas formas, era

inenarrable. Ludmila no quiso que el suyo fuera un

relato pormenorizado de la barbarie y la degradación

humana. “Abundan los testimonios –gráfi cos, audio-

visuales de todo tipo y literarios– servidos a diario

para el espanto de la gente”, afi rma en el prólogo.

Por el contrario, su historia recupera el valor de pe-

queños detalles, la solidaridad capaz de aliviar las

peores cargas y la defensa de la libertad que nada ni

nadie puede quitarnos: la del espíritu.

Así describió mi Babcia (abuelita) el fi n del cautive-

rio y la evacuación de Auschwitz. Lejos de una idílica

“liberación”, fueron días y días de agotadora caminata

bajo la vigilancia de los soldados nazis y transportes

atestados de gente. En pleno invierno, con temperatu-

ras muchas veces bajo cero.

“Pasado el día de Año Nuevo de 1945, el Ejército

Ruso se acercaba cada vez más rápido a Cracovia. El

campo de concentración de Auschwitz estaba siendo

liquidado por los alemanes, quienes sacaban a la gen-

te y destruían los documentos. Los convoyes con pri-

sioneros eran dirigidos hacia Alemania”.

“El 18 de enero nos abastecieron de víveres. Había-

mos preparado nuestras mochilas con lo poco que uno

tenía (…) y temprano, por la tarde, nos formaron en

una columna para marchar (…).

Al fi nal, ya de noche, empezamos la caminata (…).

Caminamos varios días y algunas noches. Nos ubi-

caban, a veces, para dormir en grandes graneros. Du-

rante las caminatas, se hacían paradas cortas. Mucha

gente no aguantaba el esfuerzo; se demoraba; se de-

tenía o se sentaba al borde del camino: la fusilaban

en un instante. Así, nuestro camino fue marcado por

incontables cadáveres”.

Ludmila y las demás prisioneras fueron conducidas a

través de Silesia a Ravensbrück en un tren de carga,

de allí a Malchow (noreste de Alemania).

“En Malchow nos tocó padecer hambre de verdad. No

había alimentos ni combustible en la cocina. Una vez

por día trataban de darnos una taza, a veces media,

de sopa o té caliente –que estaba apenas tibio–. En la

sopa, unas hojas de verduras disecadas y mucha agua.

Acompañaba una tajada fi na de pan por día”.

A fi nes de marzo, el grupo fue conducido a bordo de

un tren eléctrico (¡!) a Leipzig.

“El 14 de abril evacuaron a todo el contingente que se

encontraba allí. Así, tanto nosotras, de Pfl anzenzucht

(sub-campo dependiente de Auschwitz), como Halina

con su grupo de Maidanek, íbamos en una columna

que contaba varios kilómetros de largo. Caminába-

mos por las tierras sajonas, cruzando ríos, cambiando

rumbos. Seguíamos caminando… nadie sabía hacia

dónde, con qué fi n… a causa de qué…”.

(5257) Głos Polski Buenos Aires, Nr 01 / 2020 Str. 3

(de pag. 2)

(cont. pag. 4)

§ Mapa mundial de la memoria de

la masacre de Katyn

Se ha creado un nuevo portal sobre la Masacre de Ka-

tyn. Katyn.PolskiSwiat.online se centra en los lugares

de conmemoración de la Masacre de Katyn y es el

primer portal en presentar placas y monumentos de

Katyn según su ubicación. Gracias a esto, se creó el

primer «Mapa de la memoria de la masacre de Katyn

en el mundo».

Hasta la fecha, se han ilustrado más de 300 lugares en

todo el mundo: monumentos, placas conmemorativas,

vidrieras, pinturas. La búsqueda de sitios conmemo-

rativos para la masacre de Katyn en el mundo, apar-

te de los más conocidos, resultó ser un gran desafío.

Llegar a la información fue extremadamente difícil,

lo que muestra el sentido distante de este proyecto.

Ciertamente no pudimos encontrar todos los lugares,

por lo que le pedimos calurosamente que informe a

“Todo el mundo esclavo de los alemanes caminaba:

los cautivos sobrevivientes de innumerables campos

de concentración, de trabajos forzosos, prisioneros de

guerra, ofi ciales y subofi ciales… (…) Caminábamos

bajo el sol y la lluvia y dormíamos en el pasto, en el

barro, al costado del camino”.

“El 27 o 28 de abril caminábamos unas dos mil muje-

res (…) Los SS nos ubicaron, para pasar la noche, en

un pajar en medio de una enorme campiña. A la ma-

ñana siguiente, cuando nos despertamos, comproba-

mos la sorprendente ausencia de nuestros custodios:

habían desaparecido. Las cadenas cayeron por sí so-

las; éramos libres”.

La inesperada libertad planteaba grandes incógnitas y

divisiones dentro del grupo.

“¿Qué íbamos a hacer? ¿A dónde iríamos? Este ejér-

cito que se acercaba (el Ejército Rojo) era para noso-

tras sinónimo de opresión y sus promesas de libertad

eran falsas y engañosas. Se abrió un debate. La si-

tuación política de Polonia, ya determinada por las

Conferencias Internacionales de Yalta y Teherán, sin

consentimiento del pueblo polaco, nos era conocida”.

“La tercera parte del territorio nacional –la parte

oriental– con mi ciudad natal Lwów (Leópolis, hoy

Ucrania), había sido incorporada a la URSS y en Var-

sovia, se había establecido un gobierno títere (…).

Optamos por dirigirnos a Occidente”.

A 75 años de la evacuación de los campos de concen-

tración nazis establecidos en territorio polaco, creo

conveniente recuperar el testimonio de alguien que

padeció el horror que tiñó el siglo XX de sangre y

avergüenza hasta hoy a la humanidad.

La Segunda Guerra Mundial implicó la muerte de

más de 50 millones de personas. Los totalitarismos

nazi y soviético, responsables del inicio del confl icto,

esclavizaron, ultrajaron y asesinaron pueblos enteros.

Solamente en Polonia, 4 millones de personas fueron

directamente masacradas, sin participar en combates.

Hoy el confl icto principal se centra en la Historia. Las

nuevas generaciones acceden a la temática de la IIGM

y el Holocausto principalmente a través de algunas

películas y series, con el recorte y la banalización que

eso conlleva.

Por otra parte, resulta muy conveniente para las po-

tencias entonces involucradas, lavar su culpa histó-

rica apelando a justifi caciones, tergiversaciones de

todo tipo y descargas de responsabilidad en terceros.

En este contexto, cada testimonio particular es una

pieza indispensable en la construcción de una memo-

ria histórica que brinde al menos la esperanza de no

volver a atravesar una barbarie semejante.

Mi Babcia sobrevivió. Con una Fe a prueba de todo

(algo que siempre me sorprendió: jamás se pregunta-

ba “¿por qué a mí?” ni pedía explicaciones a Dios) y

una voluntad admirable.

Madre de cuatro hijos a quienes educó con paciencia

y ternura (pero también con estrictos valores), fue la

abuela que nos enseñaba canciones y villancicos en

polaco, nos recibía en su casa con meriendas abun-

dantes y caramelos; siempre dispuesta a escucharnos.

Vivió 95 años y una vez me dijo que siempre había

sentido que sería feliz “de grande”.

Irene MoszoroAsistente del Cónsul Honorario de Polonia en Rosario

Nota: el artículo salió publicado localmente el

21.01.2020 en elciudadanoweb.com

Fot.: Familia Moszoro


(de pag. 3)

(c. d. na str. 5)

los que faltan en los mapas, dice Mirosław Banach,

presidente de la fundación.

Hoy día ya fi guran en el mapa cuatro sitios en Ar-

gentina que conmemoran el hecho: la placa ubicada

en la Iglesia Nuestra Sra de Guadalupe (Mansilla), el

Museo del Ejército Polaco de Maciaszkowo con las

obras del pintor Jan Gilowski, la placa que está en la

entrada del Dom Polski en Buenos Aires y la placa en

el Centro Juvenil polaco POM.

Ref: Mapa Pamięci Zbrodni Katyńskiej

El término «Katyń» o «La masacre de Katyń» —en

polaco: «zbrodnia katyńska», — también conocida

como la masacre del bosque de Katyń, es el nombre

por el que se conoce a una serie de asesinatos en masa

de ofi ciales del ejército, policías, intelectuales y otros

civiles polacos llevada a cabo por el Comisariado del

Pueblo para Asuntos Internos (NKVD) —la policía

secreta soviética dirigida por Lavrenti Beria— entre

abril y mayo de 1940, tras la invasión de Polonia por

parte de los soviéticos poco después del inicio de la

Segunda Guerra Mundial. A partir de una propuesta

ofi cial de Beria, fechada el 5 de marzo de 1940, Józef

Stalin y otros cuatro miembros del Politburó soviético

aprobaron lo que, de acuerdo con el Instituto de la

Memoria Nacional de Polonia y otros sectores, sería

un genocidio.

Se estima que las víctimas fueron al menos 21 768

ciudadanos polacos, ejecutados tanto en el bosque

de Katyń —actualmente territorio de Rusia— como

en las prisiones de las ciudades de Kalinin, Járkov y

otros lugares próximos. Del total de muertos, cerca

de ocho mil eran militares prisioneros de guerra, seis

mil eran policías y el resto eran civiles integrantes de

la intelectualidad polaca —profesores, artistas, inves-

tigadores e historiadores— presos bajo la acusación

de ser saboteadores, espías, terratenientes, dueños de

fábricas, abogados, funcionarios públicos peligrosos

y sacerdotes cristianos.

Originalmente, el término «Masacre de Katyń» se

refería exclusivamente a los asesinatos del bosque de

Katyń —cerca de los poblados de Gnezdovo y Katyń

y, a 19,5 km al oeste de Smolensk— de los ofi ciales

del ejército polaco que estaban internados en el cam-

po de prisioneros de guerra de Kozelsk. Esta fue la

mayor de las ejecuciones simultáneas que sufrieron

los prisioneros polacos.

Wspaniały Kurs Dla Nauczycieli

Dostałam wiadomość od Marysi Ciupalskiej że

Wspólnota Polska organizuje Kurs Metodologii na-

uczania języka Polskiego jako obcego. Był to mie-

siąc wrzesień, zapisy były do 30. Zaraz napisałam i

czekam niecierpliwie. Zaczął się październik, 2., 3.,

4., nic. Codziennie sprawdzam maile. Nareszcie 11.

dostałam wiadomość że jestem przyjęta. Kupuję bilet

na 21 listopada. korzystam z okazji aby być parę dni

przedtem. Mam rodzinę w Krakowie; Brata, Bratową

z rodziną, Kuzynki mojej Mamy, mojego Kuzyna.

Wylatuję z Buenos Aires przez Amsterdam do

Warszawy. Pierwszy raz w życiu jadę tak daleko

sama. Spędzam dwa dni w Warszawie, spotykam się

z wnuczką Brata. Zaprasza mnie na Eufonie Pende-


(ze str. 4)

(c. d. na str. 6)

reckiego, fantastyczny koncert.

W niedzielę 24. jadę pociągiem do Krako-

wa. Spędzam tydzień w gronie rodzinnym. Chodzę

po uliczkach, odwiedzam kościoły, Wawel, Cmentarz

Rakowicki gdzie rodzina Mamy ma grobowiec.

1. grudnia o 17tej spotkałyśmy się w domu Wspól-

noty w Warszawie. Było nas 15; Asia z Peru, Jagoda

i Asia z Wenezueli; Magda, Laura, Mara, Ludmiła,

Marilia, Karolina, Regina i Danieli z Brazylii i Ani-

ta, Ewelina, Renata i Ja z Argentyny. Przywitała nas

Pani Joanna Grabek w imieniu Wspólnoty Polskiej

oraz oddała nas w ręce Pani Weroniki Braczek która

pojechała z nami do Pułtuska. Podzielono nas w pary

aby zająć pokoje. Jeszcze miała dojechać jedna pani z

Brazylii. Zostałam sama w pokoju oczekując na nie-

znaną koleżankę.

Rano, po śniadaniu pierwsze zajęcia. Musimy

poznać się. Rozmowa z koleżanką która siedzi obok

mnie, to Karolina z Brazylii. Opowiadamy o sobie a

potem powtarzać wszystkim o niej. Bardzo dobry

sposób poznania grupy. Dojechała po obiedzie Regie

z Brazylii, fajnie mieszkało się nam razem.

W Pułtusku zamieszkałyśmy w Zamku, byłyśmy

tam do 8. grudnia. Zwiedziłyśmy szkołę podstawową

imienia Ireny Szewińskiej. Byłyśmy przyjęte przez

pana dyrektora Krzysztofa Lachmańskiego oraz Pa-

nią Wicedyrektorkę i nauczycielki. Mogłyśmy uczest-

niczyć na lekcjach, obserwować metody nauczania.

Miałyśmy wykłady z Panią Katarzyną Władyka

która przyjechała do nas z Londynu. Byłyśmy w ki-

nie na fi lmie który będzie reprezentować Polskę na

Oskarach “Boże Ciało”. Dosyć trudny ale bardzo do-

bry fi lm. Też zwiedziłyśmy fortecę w Modlinie zbu-

dowaną częściowo przez Napoleona

4. grudnia, moje koleżanki zrobiły mnie niespo-

dziankę. W sali w której odbywały się wykłady urzą-

dziły mi imieniny, smaczny sernik, piękna laurka i

dużo wzruszenia.

W sobotę w Warszawie odbyło się otwarcia Kon-

ferencji Ewaluacyjno-Programowej Ośrodka Dosko-

nalenia Nauczycieli Stowarzyszenia Wspólnoty Pol-

skiej. Przyjechali na nią nauczyciele z Europy, USA

i Australii.

Wieczorem w zamku odbyła się uroczysta kolacja. W

niedzielę pojechałyśmy do Warszawy. Tam zwiedzi-

łyśmy muzeum Fryderyka Chopina. Też byłyśmy w

kinie na fi lmie 1800 gr. Wieczorem dojechali do nas

Choreografowie którzy mieli kurs w Koszęcinie.

Rano jedziemy do Ministerstwa Spraw Zagranicz-

nych gdzie przyjął nas Pan Wiceminister oraz Pani

Dyrektorka. Też przyjmowano nas w Ministerstwie

Edukacji oraz odwiedziłyśmy Muzeum Walki i Mę-

czeństwa na znanej ulicy Szucha. To był poniedziałek

9. grudnia, moje urodziny. Tej nocy Pani Asia Grabek

zrobiła mi jeden z najlepszych prezentów w moim

życiu, oraz byliśmy na Operze na występie jedno-

dniowym “Jasełka” wykonane przez Mazowsze. łzy

leciały po policzkach. Nigdy tego nie zapomnę.


(cont. pag. 7)

(ze str. 5)

Na drugi dzień Dom Prezydenta, Senat, następna

konferencja pod hasłem “Jest nas 60 milionów” oraz

Wigilia wspólna, kolędowanie.

O koło 17tej walizki do busu i jedziemy do Ostru-

dy z Panią Lucyną Brzaska. Do 17. miałyśmy wy-

kłady prowadzone przez nią. Dużo nauczyła nas,

nowe metody przy użyciu Folkloru, wszelkiej mu-

zyki. Bardzo ciekawe warsztaty. Też miałyśmy dwa

wieczory wspólnych robót ręcznych. Odwiedziłyśmy

szkolę podstawową w Ostrudzie. Byłyśmy w kręgiel-

ni, na spacerze w Olsztynie (gdzie przez chwilę spadł

śnieg). Miasto bardzo przyjemne. Zwiedziłyśmy za-

mek gdzie przez część swojego życia mieszkał Ko-

pernik. Po kolacji byłyśmy w teatrze Jaracza.

W niedziele pożegnałyśmy Panią Lucynę ze łzami

w oczach.

15. przyjechała do nas Pani Magda Dębowska z

Hiszpanii. Miałyśmy wykłady z nią przez dwa dni.

Rano wcześnie 17. pojechałyśmy do Warszawy,

zaproszono nas na uroczystą Wigilię zorganizowaną

przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Przed wi-

gilią miałyśmy spotkanie z Panią z Instytutu Pamięci

Narodowej.

18. rano wyjazd do Gdańska, miasto które bardzo

chciałam poznać. Byłyśmy w muzeum Solidarności.

Obiad a potem zwiedzanie miasta. Potem o koło 16tej

(gdy już było ciemno) pojechałyśmy do Gdyni do

muzeum Emigracji. Chociaż było ciemno pierwszy

raz mogłam zobaczyć morze Bałtyckie. Wróciłyśmy

do Ostrudy. Rano przyjęto nas przez starostę miasta.

Spacer z przewodnikiem po mieście, zamek, kościół

Ewangelicki, itd. Bardzo urocze miasto. Popołudniu

zwiedziłyśmy Uniwersytet w Olsztynie. 20. grudnia

ostatni wykład prowadzony przez Panią Kasię. Popo-

łudniu Pan Prezes Wspólnoty Polskiej Dariusz Broni-

sławski wręczył certyfi katy uczestniczenia w kursie,

po czym odbyła się uroczysta Wigilia.

Ostatnie spotkanie nasze, z koleżankami odbyło

się w naszym pokoju n° 202. Stworzyłyśmy Laty-

noamerykańskie Stowarzyszenie Nauczycieli Polo-

nijnych, które ma zasadniczo jako cel dzielenie się

informacją oraz materiałem i Metodologią nauczania

języka Polskiego jako obcego.

21. rano powrót do Warszawy i smutne rozstanie

się.

23. popołudniu wyleciałam z Warszawy. Miałam

walizki pełne przeżyć, materiału, nowych metod na-

uczania. Szalone uczucia przyjaźni z koleżankami.

Miejmy nadzieję że jeszcze raz gdzieś na kuli ziem-

skiej spotkamy się. Bardzo dobrze nam było razem.

Jestem bardzo wdzięczna “Wspólnocie Polskiej”

za tak fantastyczny i świetnie zorganizowany kurs.

Metodologie nauczania były dla mnie rewelacyjne i

bardzo przydadzą mi się. Postaram się jak najwięcej

korzystać z tego co nauczyłam się.

Barbara Biskupska

Ognisko Polskie

OPŁATEK EN ”OGNISKO

POLSKIE”

El domingo 12 de enero tuvo lugar el tradicional

almuerzo del “OPŁATEK” en “EL HOGAR POLA-

CO” - “OGNISKO POLSKIE”.

Después de compartir la Santa Misa, ofi ciada por el

Padre Krzysztof Domański con su característica cali-

dez pastoral, nos trasladamos a la sede social de nues-

tra Asociación.

El salón comedor lucía engalanado con manteles

navideños y en cada mesa, el platillo con el


(de pag. 6)

“OPŁATEK” y una vela blanca de la PAZ.

Desde el escenario dominada ese espacio festivo el tradicional Árbol de Navidad y el Pesebre con el Niño Dios – Ternura Divina en medio de los hombres.

Una numerosa concurrencia pobló la sala. Nos hon-raron con su presencia autoridades de la Embajada de Polonia; la Sra. embajadora Aleksandra Piątkowska y su esposo; el Sr. Consejero comercial Marceli Minc y su señora esposa y el Sr. Cónsul Michał Swietlik. Además estuvo presente el Sr. presidente de UPRA, Ryszard Konopka; el Sr. representante de PONA Kaz-imierz Warzyca y su señora esposa y el Padre Krzysz-tof Domański. Autoridades de Asociaciones herman-as, socios y amigos de nuestra Asociación.

La Sra. presidente de Ognisko, Krystyna Wardyga de Ferrari tuvo a su cargo las cálidas palabras de bien-venidas. A continuación la Sra. embajadora Aleksan-dra Piątkowskacon su habitual sencillez, hizo refer-encia a la celebración del OPŁATEK y a su alegría por participar junto a todos es esta bella tradición polaca. Con la bendición de alimentos, preparados con tanta dedicación por las Damas del Circulo María Skłodowska-Curie el Padre Krzysztof Domański nos exhortó a ser blancos, puros de corazón, como el OPŁATEK. Tuvo lugar así, el gesto compartido que durante siglos se realiza junto a la mesa de la vigil-ia de Navidad entre los Polacos. Muchos de los pre-sentes recordaron las Noche buenas en casa de padres y abuelos y quizá aquellas palabras de la hermosa poesía de Jan Kasprowicz;

“Przy wigilijnym stole, łamiąć opłatek święty, po-mnijcie, że dzień ten radosny w miłości jest poczęty”. (Junto a la mesa navideña, compartiendo la oblea sa-grada, recuerden que este día gozoso se concibe – se vive – en el AMOR.)

Con esta alegría y paz espiritual compartimos el al-muerzo; exquisiteces tales como pescado en escabe-che, sopa – barszcz – y gołąbki con salsa de hongos, helado, café con tortas.

La Sra. Embajadora tuvo un gesto que la enaltece; se dirigió a la cocina para felicitar a todos los que están detrás de la fi esta – las caras que no se ven – y que han puesto su capacidad y su amor en la preparación de estos platos típicos de la gastronomía polaca. Y siguió el encuentro compartiendo el momento de los villancicos; Kolędy

Polskie! La Sra. embajadora tomo el micrófono y jun-to a un coro de voluntarios se escucharon; Gdy się Chrystus Rodzi; Dzisiaj w Betlejem; Lulajże Jezu-niu itd, para concluir con “Noche de Paz”, coreada por los asistentes al almuerzo.

Se vivió con distensión y en una atmósfera familiar el momento de la lotería.

Finalmente un brindis rubricó los buenos deseos para un feliz año 2020.

Se fueron yendo los invitados y el salón quedó apa-rentemente vacío. Sin embargo había quedado entre las antiguas paredes de nuestros querido OGNISKO el espíritu de lo vivido; el milagro de la Navidad.

Gracias a todos!! Serdecznie dziękujemy wszyst-kim!!.

!! Hasta la celebración de Pascuas el domingo 12 de Abril!!.

Elena María Curbelo Białobrzeski


(cont. pag. 9)

89 ANIVERSARIO DE “OGNIS-KO POLSKIE”.“El Hogar Polaco”, (acercándose a sus 90 años

de existencia) celebró con júbilo su 89º Aniver-

sario.

En primer lugar, junto al altar, en la misa de ac-

ción de gracias concelebrada por los Padres Wi-

esław Wiśniewski y Krzysztof Domański.

En la iglesia de la calle Mansilla, se agradeció

al Señor por tantos dones recibidos en el trans-

curso de esta larga existencia. En la homilía, el

Padre Krzysztof Domański invito a participar a la

Señora Embajadora de Polonia en la República

Argentina, Aleksandra Piątkowska y a la Seño-

ra Presidente de OGNISKO POLSKIE, Krystyna

Wardyga de Ferrari. En un clima de fe y caridad

fraterna transcurrió la Santa Misa, que concluyó,

como es habitual, frente al altar de la Reina de

Polonia; Matka Boska Częstochowska.

A continuación tuvo lugar el tradicional almuerzo

en la sede social de la Institución que tuvo el

honor de contar con la presencia de la Señora

Embajadora acompañada por su esposo y otras

autoridades. Con fervor patriótico, se entonaron

las estrofas de los himnos nacionales de Argen-

tina y Polonia para dar paso a los discursos.

La Señora Presidente hizo una cálida reseña

histórica de la Asociación, que fue un verdadero

“hogar” para los polacos, aún en las horas más

difíciles de la historia.

Luego pidió la palabra a la Señora Embajadora

quien cautivó a los presentes por su sencillez,

claridad de intenciones y espíritu de servicio.

Finalmente el Padre Krzysztof Domański, re-

cordando que sin la FE y la CRUZ es imposible

comprender la historia polaca, bendijo los ali-

mentos preparados con amorosa dedicación por

el Círculo de Damas de MARIA SKŁODOWS-

KA-CURIE.

Comenzó el almuerzo, se multiplicaron los bra-

zos para alcanzar los exquisitos platos a todas

las mesas. El salón estaba colmado en su ca-

pacidad.

La presencia del conjunto de danzas polacas


(de pag. 8)

“NASZ BALET” dirigido por Carolina Warpacho-

wicz se sumó a la fi esta, regalando una serie de

bailes folclóricas que conmovieron el corazón de

todos y se sumaron generosamente al clima fes-

tivo de la celebración. El brindis, con la inmen-

sa torta tradicional de cumpleaños – luego de la

lotería con los premios – marcó el fi n de la fi esta.

Como signo de cortesía la Señora presidente

entrego a nuestra Señora Embajadora Aleksan-

dra Piątkowska un hermoso ramo de fl ores agra-

decimiento esta primera visita a nuestra Hogar.

Cuando el salón quedó vació, aún fl otaban en el

aire los ecos de la fi esta compartida. Y un testigo

siempre presente, desde su cuadro iluminado:

SAN JUAN PABLO II, sonreía, bendiciendo se-

guramente a cuantos se entregaron generosa-

mente a lo largo de tantos años y hasta el pre-

sente, para que OGNISKO POLSKIE viva, para

que siga impartiendo su luz y calor a cuantos

se acerquen a él en búsqueda de alegría, paz y

disfrute de las tradiciones de la tan amada tierra

polaca.

¡GRACIAS A TODOS POR LA PRESENCIA,

EL ESPIRITU FRATERNO, LA MUSICA Y EL

CANTO! ¡Y A CUANTOS NOS PRECEDIERON

EN EL CAMINO DE LA VIDA HACIENDO

POSIBLE LA EXISTENCIA DE ESTE “EL HOG-

AR POLACO”!

Elena María Curbelo Białobrzeski

RECUERDOS DE NAVIDADCzas Bożego Narodzenia “Już Boże Narodzenie”

“NAVIDAD, LA FIESTA DE LA LUZ Y DEL

AMOR

“Photogallery / Galeria zdjęć / Galería de Fotos

Santa Misa, Día de San Tomás (Santo Tommasso),

durante la mañana del 29 de diciembre 2019 celebra-

da por P. Krzysztof Domañski, en la Capilla Centena-

ria Polaca Nuestra Señora de Guadalupe, la comuni-

dad de feligreses intercambiando el saludo de la paz

y rezando frente al altar de la Virgen de Częstochowa

(en polaco, Czarna Madonna o Matka Boska). En foto

a la salida de la Iglesia, feligreses en el patio, se re-

unen para compartir pastel y dulces navideños de la

tradición polaca..

Nota: “Już Boże Narodzenie” Fotos referenciales por

Anna María Głowacz.

Títulos textos nota en idioma polaco: Radosław

Czop Notas fotográfi cas – AMG Copyright © 2020

Głos Polski Todos los derechos reservados /

All Rights Reserved.

Textos, traducciones del idioma italiano y fotos por

Anna María Glowacz

Textos, títulos en idioma polaco: Radosław Czop.

Notas fotográfi cas / Cultura - AMG Copyright ©

2020 Głos Polski

Todos los derechos reservados / All Rights Reserved.


Diciembre, mes extraordinario

POLSKA PEREGRYNACJA110 PEREGRINACION POLACA A LA BASILICA DE NUESTRA SEÑORA DE

LUJÁN

La vida humana es un peregrinar en la fe, tiene una dimensión espacial. Nos conduce por los caminos del mundo en medio de una geografía de la que tienen co-nocimientos… pero de esta referencia espacial emer-ge otra dimensión: la de peregrinar en la dirección que Dios indica… ustedes los jóvenes que se encuentran en un solo camino, el de Cristo, que es la verdad y la vida, y que con su entusiasmo marchan hacia María, que los guía a Jesús, ustedes son el futuro. Aprendan de esta experiencia, y a saber seguir por la senda de vuestro cotidiano camino. (San Giovanni Paolo II)Llenos de fuerza, de alegrías y de gracias”...

«La peregrinaciones son un encuentro con Dios y un gesto, el de confi ar en María, es un decir que sí, a modo de imitación de aquél suyo decisivo sí, pronun-ciado delante del Ángel que anunciaba algo humana-mente inconcebible, como la encarnación del Miste-rio en el seno materno de una muchacha de Palesti-na» (Mons. Giancarlo Vecerrica).

«… que sea el momento favorable para sentir que ninguno de nosotros es huérfano… porque María es nuestra Madre, que nos conoce y acompaña con su estilo típicamente materno » (Papa Francesco)

¡Es con esta alegría en el alma que les auguramos a ustedes y a vuestros seres queridos una Feliz Navidad y un feliz 2020, esperando encontrarnos todos con ese espíritu del peregrinar en la 111° Peregrinación a Lu-ján, en diciembre 2020!

Nota:“Polska Peregrynacja”


(c. d. na str. 14)

moimokiem-bezfi kcji

De escritores y poetas...

Cuando llegué a la entrada principal de Auschwitz, recuerdo perfectamente el brutal escalofrío que sentí, rodeado del más inimaginable silencio. Miré el cielo, irónicamente hermoso aquel día. Volví a bajar la mi-rada, y contemplé la lúgubre inscripción en alemán: “Arbeit macht frei”, (El trabajo nos hace libres)

Libres…vaya paradoja. Este lugar se ha convertido en el mayor símbolo de la intolerancia humana jamás visto.Auschwitz…años cruzándome con ese maldito nom-bre, escuchando historias de gente anciana que había estado allí y relatando los hechos más atroces que uno se pueda imaginar, las torturas cotidianas, la denigra-ción moral más inhumana de parte de sus captores, y el hambre, el hambre permanente y enloquecedora.Hambre…Soldados alemanes disparando por diversión, mujeres obligadas a abortar en las más penosas condiciones de higiene, y el odio. El odio como principal motor de todo este exterminio.La recorrida completa al campo signifi có ver en per-sona todo lo que había leído, escuchado y estudiado

antes en toda mi vida. Sólo me acompañó el silencio

en aquella mañana imposible.

No recuerdo ni siquiera el sonido de un ave. Dicen

que el instinto animal es mucho más fuerte que el

nuestro, y ha de ser cierto. Ellos huelen e intuyen la

muerte y le escapan. Nosotros, la “especie superior”,

nos acercamos…

La vuelta con mis tíos y primos a casa, en Tarnów fue

idéntica, en absoluto silencio.

Cada tanto contemplo esta foto m ía parado allí, en la

mismísima puerta. Y solo pienso: “podría haber sido

yo, podrían haber sido mis seres más queridos”…

¡Escucho mi propio pensamiento y me aterro!

Y si hubiera sido así: ¿Alguien hubiera gritado por

mí y por los míos?, ¿Alguien gritó acaso por esos mi-

llones de judíos, húngaros, polacos, zíngaros y tantos

otros que perecieron de la forma más infame?

No, no hubo nadie, nadie gritó por ellos. Silencio, allí

también hubo silencio…

Una herida incurable nos ha dejado el Holocausto

(Shoá) perpetrado por los nazis y sus aliados y cóm-

plices en todo el mundo para quienes nos considera-

mos humanistas, una herida que hasta los animales

intuyen escapando aún hoy, setenta y cinco años des-

pués, de aquel horror.

Eterno recuerdo para todas las víctimas de la Shoá y a

todos sus orgullosos descendientes en todo el mundo.

Gustavo Sterczek

Fuente: https://www.facebook.com/gustavo.sterczek?

Australia... Apokalipsa w raju...

Australia – piekło na Ziemi, bo czyż można nazwać inaczej to, czego doświadcza obecnie ten kontynent?25 ofi ar śmiertelnych – w tym 3 strażaków, nie żyje ponad miliard zwierząt – ssaków, gadów i ptaków. Wcześniejsze dane mówiące o liczbie po-łowę mniejszej są nieaktualne. W opinii Josephi-ne Harvey z Uniwersytetu w Sydney, a zarazem działaczki WWF Australia poprzednie wylicze-nia nie uwzględniły: nietoperzy, żab, insektów i innych żyjątek ważnych dla całego ekosystemu.Niektóre gatunki fl ory i fauny zostały utracone na zawsze, gdyż właśnie tam występuje wiele tak zwa-nych endemicznych – nie znajdziemy ich nigdzie indziej. Wśród zwierzaków ofi ary to między innymi nawet 25 tysięcy koali żywiących się łatwopalnymi eukaliptusami. W Nowej Południowej Walii żywioł zabił 30 procent populacji tych sympatycznych mi-


(c. d. na str. 15)

(ze str. 13)

siów, na Wyspie Kangura, u południowego wybrzeża kontynentu – połowę, a tysiąc w stanie Victoria.

Cierpienie na niewyobrażalną skalę.

To wszystko nie licząc ludzkiego dobytku – nie ma już kilku tysięcy budynków mieszkalnych. Spło-nęły miliony hektarów lasów i buszu. Obecnie mówi się o 10 mln. Dla porównania to powierzchnia więcej niż trzy razy większa niż terytorium Belgii i podob-na do Kori Południowej. W samych stanach: Nowa Południowa Walia trawiące ją od ponad 3 miesięcy pożary „pożarły” 5 milionów, Wiktoria – 1 milion, Południowa Australia i Queensland po więcej niż 250 tysięcy, w Australii Zachodniej 1,5 miliona i powy-żej 30 % Wyspy Kangura – około 160 tysięcy hek-tarów. Dodatkowo w wielu regionach kraju od ponad 7 lat panuje przerażająca susza. Kontynent walczy z pożarami z ziemi i nieba, jednak wozów strażackich, samolotów oraz helikopterów jest za mało. Strażacy są wykończeni i oceniając sytuację mówią, że nigdy nie mieli do czynienia z czymś takim.

Świat jednak milczy, a dokładnie do ostatnich dni sie-dział cicho, jakby nie wiedział i nie widział, czego doświadcza Australia.Świat jednak milczy, jakby nie wiedział i nie wi-dział, czego doświadcza Australia.

Nawet Leonardo di Caprio, który, gdy kilka miesięcy temu płonęła Amazonia tak bardzo krytykował pre-zydenta Brazylii p. Jaira Bolsonaro nie powiedział do tej pory ani słowa. Podobnie, jak do dzisiejszej nocy sporo innych wszelkiej maści celebrytów, gło-szących – zwłaszcza na portalach społecznościowych i w wypowiedziach prasowych, jak bardzo los naszej planety leży im na sercu. Do dramatu odnieśli się do-piero podczas uroczystości wręczania Złotych Glo-bów. No, ale przecież przy takiej „imprezie” wypada-ło „ujawnić” swoją: fi lantropię, wrażliwość i troskę o środowisko. Niestety, ja zamiast realnego niepokoju o naszą planetę, jedyny tak naprawdę prawdziwy dom jaki mamy, bardziej stawiam tu na dobry PR (pu-blic relations) i ekspertów od wizerunku, którzy po-wiedzieli „gwiazdom”, co mają mówić, by „zawład-nąć” mediami nie tylko z powodu kreacji na wieczór.

Zresztą zaryzykowałabym pytanie, ilu z tego „za-cnego grona” w ogóle wie coś więcej o Australii poza tym, że taki kontynent istnieje? Wśród wyle-wających „krokodyle” łzy, że to autentyczne, mogę jedynie uwierzyć aktorom mieszkającym w tym kra-ju: panu Russelowi Crowe (Nowozelandczyk) i pa-niom Naomi Watts i Nicole Kidman.

Odtwórca głównej roli w wielkim hicie Ridleya Scot-ta pt. „Gladiator” nie przyjechał na uroczystość. Po-

stanowił pozostać w Australii, by zadbać o bezpie-czeństwo bliskich. Pełne patosu słowa aktorki Jennifer Aniston odbie-rającej w jego imieniu statuetkę, czy te napisane na Twitterze przez celebrytkę Kim Kardashian (która stała się „sławna” dzięki „wyciekowi” video, w któ-rym prezentuje swoje wdzięki) marzącą o zostaniu drugą Jacqueline Kennedy (coś słyszałam, że miała sesję zdjęciową a ‘la Jacqueline, a jej mąż podobno chce podobno wystartować w wyborach prezydenc-kich), do której jednak jej sporo brakuje są dla mnie mimo wszystko mało przekonujące.

Pierwsza z wymienionych - Jennifer Aniston bę-dąc na scenie po trofeum Russela Crowe wygłosiła mowę: „Nie łudźmy się. Tragedia, która ma miejsce w Australii, ma źródło w zmianach klimatycznych. Musimy działać w oparciu o naukę, przenieść glo-balną siłę roboczą na energię odnawialną i szano-wać naszą planetę za to, jak wyjątkowym i niesamo-witym miejscem jest ”.

W tym momencie pozwolę sobie zadać pytanie: czy-ją lub czego siłę roboczą pani Aniston zamierza prze-nosić? Własną, wody czy wiatru? Energia każdego ciała materialnego jest proporcjonalna do jego masy (E=mc2). Nie jest odnawialna tylko tylko energia ciał, których masa zostanie wypromieniowana w postaci światła, ale to dotyczy wyłącznie pierwiastków pro-mieniotwórczych, czyli światła gwiazd. Niech więc pani Aniston lepiej niczego nie przenosi.

Kardashian wysiliła się natomiast tak bardzo, że na Twitterze napisała: „Zmiana klimatyczna jest praw-dziwa”.Wow!

Ale odkrycie!

Niemalże na miarę...

Powiedzmy dokonań pana profesora Aleksandra Wolszczana!

Proponuję od razu automatycznie nominację do nagrody Nobla – dziedzina coś z nauki, albo Po-kojowa. Cóż, obserwując do kogo trafi ają od lat te drugie to niech na tym szczególnym podium w Oslo staną w przyszłym roku nie dwie 2, jak twierdziłam jeszcze niedawno, a 3 lady: Greta, Carola (ta od współpracy z mafi ą i przemytu ludźmi – wróć!!! to nazywa się ładnie i poprawnie politycznie organiza-cjami pozarządowymi i ratowaniem biednych imi-grantów na Morzu Śródziemnym, panna z Niemiec wrzeszcząca i oskarżająca o porywanie tychże ludzi oraz przetrzymywanie ich na statkach Matteo Salvi-ni ) i „gwiazda” (tylko nie wiadomo za bardzo w


(c. d. na str. 17)

(ze str. 14)

czym) Kim. Idealne trio (a niech to! Właśnie w tym momencie nasunęło mi się porównanie do innego tria, które rozpieprzyło Europę: „dżentelmeni”: Ma-cron i Tusk oraz lady Merkel).

I skończmy też z obwinianiem za ocieplanie się kli-matu na Ziemi ludzi i ich działalności! Błagam o tro-chę rozsądku! Nikt nie mówi, że powietrze i środowi-sko są idealne! Super czyste i w ogóle ok., ale przede wszystkim rozum i nauka!

Po pierwsze: dla nikogo nie jest tajemnicą, że klimat się zmienia, tylko, że... No właśnie... Nie dzieje się to ani po raz pierwszy, ani ostatni w historii „życia” naszej planety. To samo miało miejsce wielokrotnie w przeszłości i stanie się nie raz w przyszłości.

Po drugie: czy rzeczywiście jest tak, że mamy do czynienia z ociepleniem się klimatu, czy to wstęp do kolejnej tzw. małej epoki lodowcowej? I nie ma się z czego śmiać, wystarczy troszkę poczytać na ten te-mat. Nie jestem ekspertem od tych spraw, ale mam dość – powiem to jednak z końcu! - eko terroryzmu! Tak właśnie tego, jak to nazwałam!

Czy czeka nas mała epoka lodowcowa?

Po trzecie: badania lub tzw. „badania” ekspertów lub tzw. „ekspertów”. Zasada jedna i obowiązująca wszędzie – nie ważne, czy w przypadku emisji CO2, działania nowego leku, czy napoju energetycznego – kto daje fundusze na badania i testy ten oczekuje decyzji, na których nie straci. Prosta logika, tylko, że stanowiąca tajemnicę poliszynela. Lepiej wydać gro pieniędzy teraz, a później zgarnąć jeszcze większe krocie. To jest podstawowa zasada działająca w dzi-siejszym świecie i nie ma się, co oszukiwać i bawić w „ładne słówka”. Sieć powiązań „nauki” z biznesem i polityką. Zasada obowiązująca, także w sprawach związanych z ekologią – zwłaszcza, że temat jest obecnie modny, „na fali”. Wrzaski, że ocieplanie się klimatu stanowi winę ludzi i ich pragnienie lepszego, łatwiejszego życia. W końcu różne lobby oraz kto za kim stoi będąc jego sponsorem. Wystarczy sprawdzić na przykład Gretę Thunberg.

Po czwarte: w tym, że na Błękitnej Planecie zmienia się klimat udział swój mają, także inne zjawiska, które nie są w żaden sposób związane z ludźmi. Wspomnę chociażby o czymś takim, jak wybuchy słoneczne, czy plamy na najbliższej nam gwieździe. No, ale Gre-ta Thunberg i jej podobni nam o tym nie powiedzą. Przykre, bo wypadałoby poinformować, żeby być fair wobec odbiorców. No, ale z drugiej strony po, co lu-dzie mają to wiedzieć? Dlaczego nasze „teorie” w ob-liczu „tyko zasad rządzących Wszechświatem” mają tracić w oczach innych?

Po piąte: żeby zakończyć tą część mojej wypowie-dzi odeślę do jednego ze swoich wcześniejszych tek-stów: “Bierz tę swoją kasę i zalesiaj Niemcy, ok?”Mówiąc o obecnie trawiących Australię pożarach należy wiedzieć, że dochodzi do nich rok rocznie. Stanowią stałą tamtejszego klimatu i, jakkolwiek to brzmi są potrzebne naturze. Na północy kraju ich se-zon przypada na porę suchą, czyli australijską zimę. Na południu podczas tamtejszego lata, czyli u nas między grudniem, a marcem. Niestety obecnie ich skala jest niespotykana. Mamy dopiero styczeń, więc przed południową Australią jeszcze 2 upalne miesią-ce i temperatura sporo powyżej 40 stopni Celsjusza. Nic też nie zapowiada silnych opadów deszczu.

Przyczyn pożarów jest kilka. Część wybucha natu-ralnie, przy wysokich temperaturach, suszy i silnych wiatrach, za niektóre odpowiadają też pioruny. Winę za wiele (jak nie większość) ponosi, jednak człowiek: przez przypadek, brak rozsądku, łamiąc przepisy do-tyczące rozpalania ognia. Ogromne tereny Australii porośnięte są eukaliptusami, a ich olejek jest jak pali-wo - zaczyna płonąć w ułamku sekundy, a ogień trud-no zatrzymać.

Jako główne przyczyny pożarów wymienia się: nie-dopałki papierosów, wypalanie terenów, umyślne podpalania, pociągi i kolej, ogniska, wykorzystywa-nie pił elektrycznych, kosiarek, pioruny, linie i ogro-dzenia energetyczne, broń palna, załamanie szkła.

Ale jest jeszcze jedna, o której część osób woli mil-czeć: ekolodzy!!! Tak, właśnie owi walczący o dobro naszej planety i środowisko. Częściowo to oni są win-ni chcąc zbytnio regulować kontrolowane wypalania oraz dążyć do zamknięcia parków narodowych. W obliczu takich sytuacji jaka ma miejsce obecnie w Australii nic bardziej nie podnosi mi ciśnienia, niż przytoczone powyżej wypowiedzi celebrytów. Zresz-tą tak dziwnie się składa, że niebagatelny wpływ na klimat mają sponsorzy międzynarodowego “prze-mysłu” fi lmowego, czyli koncerny handlujące prze-znaczonymi wyłącznie do spalenia kopalinami, a zwłaszcza ropą naftową i gazem. Masowy transport towarów i ludzi na rozmaite międzynarodowe zjazdy to przyczyna druga. Też mało kto, tyle podróżuje, co aktorzy i celebryci. Kto za nich ma ten klimat chro-nić? To są apele do samych siebie. Ponadto kreacje na każdą okazję za krocie, w których, jak to się przyszło mówić nie wypada dwa razy pokazać się w tej samej, po kilka domów w różnych częściach świata, samo-chodów, prywatne jachty i odrzutowce.

I jeszcze jedno: ugaszenie trawiących Australię po-żarów to jedno, ale, co później? Trzeba będzie od nowa ożywić spaloną ziemię, zaopiekować się ran-nymi zwierzętami i dać im jeść. Pomijam dramaty w

Str. 16 Głos Polski Buenos Aires, Nr 01/ 2020 (5257)

Para publicitar en Glos Polski: [email protected]

POLONIA FÚTBOL CLUBA R G E N T I N Awww.poloniafc.com.ar

http://harcerstwoargentyna.blogspot.com.ar

Harcerstwo Argentyna

ZAPRENUMERUJ GŁOS POLSKI DLA

SIEBIE I SWOICH PRZYJACIÓŁ

NUESTRO SITIO

www.upranet.com.arTU PÁGINA

upranet.com.ar

http://www.buenosaires.msz.gov.pl/

ESCRIBANIA

STANKIEWICZDr. Fernando Stankiewicz

Escribano - Titular - AbogadoTel. 4372-6958 / 4371-0800

Fax: 4372-4962Rodriguez Peña 382 - 3 „B”

Capital Federal


(ze str. 15)

(c. d. na str. 18)

Ania z Dąbrowy Tarnowskiej

piątek, 17 stycznia 2020

Mars Ziemią2? Tylko pytanie:

czy jesteśmy tego warci?

Pisałam wielokrotnie, że w gronie moich autoryte-

tów, osób będących nimi, są w większości ludzie nau-

ki i wizjonerzy. Polityków jest niewielu, praktycznie

ich nie ma.

Dzisiaj przeczytałam, że pan Elon Musk chce do

2050 roku umieścić na Marsie milion osób. Kolonia

miałby stworzyć nowy pozaziemski „naród”. Jak sam

napisał na Twitterze:

“Flota statków kosmicznych zostałaby zgromadzona

na orbicie Ziemi, a następnie po 1000 statków wyla-

tywałoby na Marsa w ciągu około 30 dni, co każde

26 miesięcy”.

Budowa prototypu tworzonego przez niego statku

kosmicznego Starship trwa. Wizjoner mówi, że lu-

dzie będący kolonizatorami Marsa mieliby wiele pra-

cy tworząc na Czerwonej Planecie bazę kosmiczną i

to właśnie przez nią spłacaliby koszt swej „podróży”.

Czy ziszczą się marzenia Elona Muska?

Z jednej strony nie chce mi się wierzyć, że coś ta-

kiego stałoby się za mojego życia, bo do granicznej

Zdj. Elon Musk www.pl.wikipedia.org

obliczu, których stanęli ludzie tracąc całe swoje do-bytki.

W tym momencie zadam zasadnicze według mnie pytania: gdzie w tym wszystkim była i jest spo-łeczność międzynarodowa? Organizacje skupiające „elity” naszego świata? Do dzisiejszej nocy jedynie kilka dni temu usłyszałam, że pomoc fi nansową za-oferowali tenisiści i młodziutka aktorka Selena Gon-zalez. Dlaczego wobec trwającego już dłuższy czas - niewyobrażalnego, także na skalę globalną drama-tu – milczą takie organizacje, jak ONZ, UE lub inne zrzeszające podobno „zacne gremia”? Gdzie, także walczący o ochronę środowiska? To jest już od dawna oczywiste, że Australia bez pomocy z zewnątrz sama sobie z tym nie poradzi!

Powtórzę: do cholery czym to, co się tam dzieje różni się od tego mającego miejsce kilka miesięcy wcze-śniej w Amazonii??! Niewyobrażalna katastrofa dla regionu, ale za razem i świata. Jednak nie! Jest prze-cież różnica! Kolosalna! W Brazylii prezydentem jest pan Jair Bolsonaro nie należący do „ulubień-ców” „elit”.

P.s. Czym różni się Polityk od “polityka”?

Nie wiem, może się mylę (i wierzcie mi chciałabym

żeby tak właśnie było! Naprawdę!), ale jak na razie

wyłącznie wśród światowych polityków zauważy-

łam, że zabrał Senator Włoskiej Republiki Pan Mat-

teo Salvini (i mam nadzieję, że w niedługim czasie

premier Włoch!). Polityk z Europy.

Dla porównania jego „kolega” („kolega” - słowo uży-

te przez wzgląd, że obaj Panowie są politykami) pre-

mier Australii pan Scott Morrison, w chwili, gdy

kraj desperacko walczył z okrutnym żywiołem w

grudniu wraz z rodziną udał się na wycieczkę na Ha-

waje. Urlop skrócił o jeden dzień pod presją opinii

publicznej krytycznej wobec tego, co zrobił. Ponadto

mieszkańcy Sidney domagali się rezygnacji z trady-

cyjnego pokazu ogni sztucznych podczas nocy syl-

westrowej i przekazania pieniędzy na ratowanie kraju

wobec szalejących pożarów. Decyzja władz była ne-

gatywna.

Anna Hudyka


(ze str. 18)

Polski Kościół przy ul Mansilla 3875 Buenos Aires

Msza Święta każdej niedzieli o godz. 11.00 w języku polskim

Zapraszamy do wspólnej modlitwy!

UWAGA!PROSIMY NASZYCH PRENUMERATO-

RÓW, KTÓRZY BY MIELI ZALEGŁOŚCI

W OPŁACIE PRENUMERATY, O UREGU-

LOWANIE ABONAMENTU.Serdecznie dziękujemy

Redakcja

NUESTRO SITIO

www.upranet.com.ar

TU PÁGINA

daty pozostały „tylko” 3 dekady... Jednak patrząc, jak wygląda nasza rzeczywistość, sfera nauki i techni-ki zmieniające się niemal z dnia na dzień... Coś, co jeszcze kilka lat temu wydawało się niemożliwym, ba nawet o czymś podobnym nie przeszło nikomu przez myśl jest obecnie codziennością. Nie wspominając już o powiedzmy dwóch dekadach temu! Czasem nawet sama zastanawiam się, jak świat będzie wyglą-dał na przykład za 5 lat? Bo raczej nawet nie próbuję sięgać wyobraźnią dalej, choć marzycielka ze mnie wielka. Po prostu nie mam pomysłów. Możne jednak ich brak w ostatnim czasie jest spowodowany tym, że moje myśli krążą wokół innych spraw. Praktycznie od pewnego czasu jednej i to bardzo przyziemnej – dnia 20 stycznia 2020 roku.Marzenie Elona Muska o skolonizowaniu Marsa. Z jednej strony piękne i mające w sobie coś wzrusza-jącego. Jednak ja pozwolę sobie w tym momencie na czarny kolor: czy jesteśmy tego warci? Owszem moż-na powiedzieć, że to dla naszych dzieci, następnych pokoleń, ale chyba wcześniej powinniśmy nauczyć je czegoś i przekazać pewne wartości. Pokażmy po-przez przykład naszego postępowania, jak powinna wyglądać nasza egzystencja i współistnienie: życie ludzkie, wolność oraz zdrowie są największymi war-tościami, którymi nikt nie ma prawa szafować! I jeszcze jedno: stanowcze nie dla niszczenia porząd-nych ludzi, którzy dla wielu i tak są już bohaterami! Nigdy w imię: chorych ambicji, utrzymania władzy, swoich interesów i niebotycznie wielkiego ego! Jeśli tego najpierw nie przekażemy przyszłym kolonizato-rom Czerwonej Planety i Kosmosu to tę samą nie-nawiść i hipokryzję stworzoną przez tzw. „elity” i osoby decyzyjne naszym światem prędzej czy póź-niej objawią tam.

Niestety innej opcji nie ma.

To jest realizm.

zdj. Mars www.pl.wikipedia.org

Źródło: https://moimokiem-bezfi kcji.blogspot.com/

Buenos Aires, enero - styczeń - 2020 XCVIII Nr 01 (5257)

GŁ O S P O L S K I LA VOZ DE POLONIA

Registro Nacional de la Propiedad Intelectual Nr 5044120

Propietario: Unión de los Polacos en la Rep. Argentina

DIRECTOR INTERINO: MICHAŁ RICHTER

EDITOR: BARBARA BOŻENA SOBOLEWSKAComité de redacción Enrique Mackiewicz y M. Zeman

Cronista colaboradora idioma Pol.: Anna HudykaColumnistas: E. Mackiewicz, K. Misa, R. Szokala, M.T. Dittler

Fotografías: E. Kozłowski y K. MisaArmado para Impresión: Michał Richter

Coordinación Gral de los sitios web: Maria ZemanRedacción: Jorge L. Borges (ex Serrano) 2076

C1425FFB Buenos AiresTel/fax: (5411) 4774-3679 y (5411) 4774-7621

[email protected]

Horario de atenciónde la Unión de los Polacos en la Rep. Arg.

Secciones y Organizaciones que funcionan en la sede

J. L. Borges 2076, Capital Federal.

- Secretaría: lunes a jueves 12:00 a 20:00 hs, viernes 09:00 a 17:00 hs. Tel. 4774-7621.

- Sección Cultural P.M.S.: martes y viernes 17:00 a 20:00. Tel. 4774-7621.

-- Sección „Nasz Balet”: miércoles 19:00 - 21:00 y viernes 19:00 - 22:30.

- Biblioteka I. Domeyko: martes 14:30 a 17:30 y viernes 17:00 a 20:00. Tel. 4774-2212.

- Club Polaco: martes y viernes 15:00 a 20:00. Tel. 4899-0937, e-mail: [email protected]

- Asociación Cultural Argentino - Polaca ACAP: martes y viernes 15:00 a 20: 00. Tel. 4201 7733/4899-0937.

- Asociación „Polskie Stowarzyszenie Absolwentów” PSA: martes y viernes 18:00 a 20:00, e-mail:[email protected]

- S.O.S. : consultar en Secretaría

Asociación de Ex - Combatientes Polacos en la República Aegentina

calle J. L. Borges 1818 Cap. Fed. martes y viernes 16:00 - 21:00 hs

Tel. 4792-6317/4952-7687.

GŁOS POLSKIMateriały nadesłane do publikacji nie zawsze odpowiadają

poglądom Redak cji. Zastrzegamy sobie prawo do skrótów

otrzymanych artykułów oraz wprowadza nia poprawek gra-

matycznych. Redakcja nie ponosi żadnej odpowiedzialności

za podpisane publikacje. Nie zwracamy ma teriałów nie za-

mówionych.

Us ług i ko responden tów o raz p racowników

Głosu Po l sk iego są n i eodp ła tne .

CENY PRENUMERATY :

Roczna (od kwietnia 2019): $720.-

Numer pojedynczy: $70.-

CENA OGŁOSZEŃ: Nekrologi: $250.- CENY INNYCH OGŁOSZEŃ:(w kancelarii)

A TODAS LAS ASOCIACIONES y SEC-CIONES, A NUESTROS COLABORADO-

RES, AUSPICIANTES y LECTORES

El material a publicarse en nuestro periódico

Głos Polski deberá ser entregado preferentemen-

te por correo electrónico a la siguiente dir.

[email protected] hasta el día 10 para ser incluido en el ejemplar del mes. Los anuncios

de EVENTOS con fecha de ejecución deberán

entregarse con 40 días de anticipación a la fe-cha de realización del mismo, de lo contrario no

podemos garantizar su impresión en forma anti-

cipada.

Muchas gracias, La Redacción.

PAGO DE SUSCRIPCIÓN AL

GŁOS POLSKI POR TRANSFERENCIA

BANCARIA

UNIÓN DE LOS POLACOS DE LA

REPÚBLICA ARGENTINA

Banco Comafi - sucursal Botánico

Cta. Cte. 0470 01587 - 2

CBU 2990047504700158720004

CUIT 30 52850721 9

Después de realizar el depósito o transferencia por favor

escannear el ticket y enviar a: secretaria@upranet.

com.ar colocando en Asunto: PAGO GLOS POLSKI

Muchas gracias!

ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE...

Documents

Transcript of ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE...