ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – …€¦ · humita, de pollo con salsa blanca....

ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – ZAŁOŻONY W 1922 ROKURok XCII Nr 11 (5195) Buenos Aires, noviembre 30 listopada 2014 Nr pojedynczy $ 10,00.-

W tym numerze

* Córdoba...

* Chaco...

* C. Rivadavia...

* Rosario...

* La Granja...

* Przegląd Prasy...

i więcej...

NUESTRO SITIO

www.upranet.com.arTU PÁGINA

Wesołych świąt 2014

Dzieląc się opłatkiem, w te piękne Święta, ży-czymy dużo zdrowia, szczęścia i pomyślności wszystkim naszym Rodakom i Przyjaciołom

Zarząd Zwązku Polakówi Redakcja Głosu Polskiego

( cont. pag. 3)

Str. 2 Głos Polski Buenos Aires, Nr 11/ 2014 (5195)

CÓRDOBA

20 mil personas pasaron por la Fiesta de las ColectividadesRepresentantes de diversos países se mostraron satisfechos con la convocatoria al evento, que finalizó el pasado día 9 de noviembre. La Ucic aspira a que la celebración crezca año tras año.

Por Redacción LAVOZMás de 20 mil personas participaron de la Fiesta de las Colectividades “Una ciudad, todos los pue-blos” que se celebró por primera vez, y después de 11 años en la ciudad de Córdoba, entre el 6 y el 9 de noviembre pasado en el Parque Sarmiento.

Hubo espectáculos, sabores y artesanías del mun-do, donde cada colectividad mostró su cultura y parte de sus costumbres. En la inauguración hubo una representación de la inmigración y desfile de abanderados vestidos con ropa típica.

Se instalaron carpas decoradas con elementos ca-racterísticos de cada país, que eran atendida por inmigrantes y por sus descendientes. Se ofrecían opciones gastronómicas realizadas con recetas tradicionales, transmitidas de, generación en ge-neración.

Se podían escoger platos típicos: árabes musul-manes, brasileros, bolivianos, chilenos, coreanos, croatas, cubanos, dominicanos, españoles, irlan-deses, italianos, mejicanos, paraguayos, perua-nos, polacos, ucranianos y vascos.

El domingo comenzó más temprano con un des-file de grupos de danzas y se extendió pasada la

medianoche. En esta fiesta sin alcohol, los pre-cios estuvieron acomodados a cada bolsillo.

La música sonó en el escenario, algunas melodías más familiares que otras. Más de 40 grupos de danzas brindaron sus espectáculos. Los bailarines mostraron las diferentes culturas. Trajes variados y coloridos representaron a las naciones, se los pudo apreciar en el escenario, como así también entre quienes atendieron las carpas.

Otros idiomas, rasgos similares o singulares, die-ron signos que la multicultural estaba presente. El público visitó las carpas, consultó y eligió qué comer. Se animó a probar nuevos sabores. Mesas y sillas colocadas en el predio, permitió disfrutar de la variada gastronomía y de los shows del es-cenario y de algunas carpas con animación pro-pia, como la de Cuba que hizo bailar al público.

El clima acompañó los cuatro días. La toleran-cia entre las colectividades se hizo presente en la ciudad cordobesa. Celebrar. Reunirse. Mostrar y disfrutar de las tradiciones.

“Una ciudad, todos los pueblos” fue organizada por Ucic (Unión de Colectividades de Inmigran-tes de Córdoba), auspiciada por la Municipalidad de Córdoba. Fue declarada de interés cultural. Lo recaudado con las entradas fue destinado al Hos-pital de Urgencia.

La Reina es cubanaAmanda Rivero, la represente de Cuba, fue elegi-da Reina de las Colectividades 2014, entre todas las bellas jóvenes postulantes. Sofía Moroz, re-presentante de Polonia, fue elegida Primera Prin-cesa, y Claudia Nahir Colman, de la colectividad paraguaya, Segunda Princesa.Además, se eligió Señora Colectividad, a la re-presentante de Paraguay, Cristina Guerreño López. Y entre las niñas, se eligió Princesita, a Lara Malanckzuk Chanas, de la colectividad ucraniana. Para cada elección, las postulantes desfilaron con ropa de fiesta y, por último, con trajes típicos. Fue un momento para apreciar la diversidad cultural.Francisco Kim, integrante de la colectividad co-reana de Córdoba, contó que el objetivo principal de asistir al festival, fue promocionar la cultural de Corea. A raíz de esto, contaron con el apoyo

http://www.lavoz.com.ar/users/redaccionlavoz

( de pag. 2)

(5195) Głos Polski Buenos Aires, Nr 11 / 2014 Str. 3

( cont pag. 4)

empresas de alimentos de ese país, de alguna em-presa de Buenos Aires y de diplomáticos. “El re-sultado fue excelente. Salió todo bien” confirma Kim”. Hace 11 años nos presentamos en Feriar, pero no era así, porque en esa época había muy poca comunidad coreana. Ahora ya tenemos per-sonería jurídica”. En este festival, presentaron por primera vez dos grupos de danzas, uno de Córdoba y otro de Tucumán.A su vez, Walter Malanckzuk, presidente de la colectividad ucraniana de Córdoba, afirmó que el balance fue positivo. Comentó que los primeros dos días les fue “más o menos”, que les alcanzó para cubrir los gastos. A partir del sábado y el domingo, dio positivo.

“El balance es positivo en todo, no solo en la par-te económica, sino por habernos presentado. El hecho es que Ucrania está presente, y sobre todo que los chicos se han desenvuelto muy bien en el escenario” dice Walter. La Asociación ucraniana hacía 12 años que no se presentaba en una fiesta de colectividades con stand.

Walter con 51 años, es uno de los bailarines del grupo de danza ucraniano Sokil que se presen-tó el sábado. Resaltó que como frutilla del pos-tre, fue la Princesita ganadora, su hija Lara de 5 años, quien lo emocionó terriblemente. “Así que el balance fue muy positivos en todos los aspec-tos. Antes que comenzara esta fiesta no creíamos que iba a tener tanta repercusión. Sabíamos que en Córdoba estaban quejándose mucho de Alta Gracia; dicen que hay mucha gente, que no los atienden como corresponde, y aquí se han encon-trado como en el patio de su casa. Así que la idea fue muy buena. Yo creo que en general la gente participó muy bien. Se sintió muy bien recibida y atendida”, contó entusiasmado Walter. “La gas-tronomía es típicamente de nuestros abuelos”, por eso el éxito de la fiesta, dedujo. Todas las comidas son de producción casera. “Auguramos con todas las colectividades, que esta fiesta crezca para el año que viene y se haga más fuerte”.

Por su parte, Francisco Sojak, miembro del Hogar croata de Córdoba, dijo: “por ser la primera vez, ha sido para nosotros muy fructífera la iniciativa.

Fue bárbara. Ojalá se vuelva a repetir. La gente de Córdoba ha conseguido ir a un lugar donde poder comer comidas típicas de todo el mundo, sin tener que trasladarse hasta a Alta Gracia”. Co-mentó que la gente respondió muy bien, el clima ayudó y la confraternidad entre todos los pueblos se demostró en Córdoba. “El resultado fue bueno. Superó la expectativa”, cuenta Sojak.

Eldis López Paredes, representante de la carpa cubana, resaltó: “Es un orgullo para todo cordobés, tener el primer encuentro de colectividad en Córdoba capital, como se andaba buscando desde hacía tiempo. Un lugar céntrico, donde toda la familia pueda venir a disfrutar, degustar, a ver bailes típicos”. Comentó, además, que Alta Gracia tiene el nombre de un festival nacional, pero que en Córdoba, se está tratando de rescatar este festival, en este mes de noviembre. Para ser el primer festival, concurrió “bastante gente”. “En experiencia y en todo, ganamos”, finaliza Eldis. Carlos Yanarico, integrante de la carpa de Perú, contó que las expectativas siempre fueron bue-nas, ya que la fiesta de colectividades de Alta Gracia es muy concurrida, y esperaban que esta fiesta también lo fuera. “Superó totalmente nues-tras expectativas. Los tres días que pasaron nos quedamos sin mercadería, siendo que cada día nos proyectábamos más, y nos iba superando. En el último día nos vemos superados” subrayóYa-narico. Por su parte, Noelia Wayar, directora de Relacio-nes Institucionales de la Municipalidad de Cór-doba, reflexionó: “Las expectativas como Muni-cipalidad eran buenas, porque sabíamos las ganas que tenían las colectividades de hacer esta fiesta y del éxito que tiene esta fiesta en otras ciudades. Teníamos ganas de realizarla porque justamente creemos que la ciudad de Córdoba, es una ciudad que no puede no tener una fiesta de colectivida-des, cuando es la segunda ciudad del país, que tiene gran cantidad de colectividades representa-das”. El balance general que realiza Wayar, superó “enormemente” las expectativas, porque asistió toda la familia y a pesar que este festival con-

( de pag. 3)

( cont. pag. 5)

Str. 4 Głos Polski Buenos Aires, Nr 11 / 2014 (5195)

tó con el condimento especial que fue no vender alcohol. Comentó que se extendió el horario del domingo por la respuesta de la gente. “Esperemos que el año que viene podamos mejorar, de acuer-do al balance que estamos haciendo este año. Cuáles han sido los errores y las fortalezas. Sobre eso vamos a trabajar, para que el año que viene se haga mucho más grande”, concluyó Noelia. Marta Guerreño López, presidenta de Ucic (Unión de Colectividades de Inmigrantes de Cór-doba), planteó: “Más de 20 mil personas han pa-sado en estas cuatro noches. Familias enteras que han compartido sus horas con las diversas cultu-ras. Estamos agradecidos y felices, cada una de las colectividades”. Auspició, además, que será el primero de muchos festivales, ya que Córdoba se merecía su fiesta de colectividades. “La gran concurrencia de las familias nos entusiasma a se-guir. Tenemos mucho para mejorar. Intercambiar y compartir fue la premisa y el resultado. Es que la gente responde cuando la oferta es tentadora” recalcó Marta.

Recetas tradicionales La propuesta gastronómica para elegir y degustar fue variada. Como se espe-raba encontrar en este tipo de eventos, las recetas fueron realizadas de forma tradicional y por ma-nos expertas. Algunas de las opciones por cada país fueron: Árabes musulmanes. Sawarma (carne macerada en vinagre y especias árabes): se la deja reposar 24 horas y se la cocina a la llama, luego se la corta en forma transversal a medida que se va co-cinando. Se sirve en un pan árabe, tipo sándwich, y se la acompaña con cebolla, tomate, y una salsa árabe, hecha a base de pasta de sésamo, limón y ajo.Otra opción, empanadas árabes.Bolivia. Empanadas criollas, criollas picantes, de humita, de pollo con salsa blanca. Además, puka-capas (empanada redonda cubierta por una capa roja). Brasil. Tapioca (es como un sándwich con harina de mandioca, relleno con pollo, carne, o queso), puede ser dulce, adaptada a versión argentina, ya que la original es con leche condensada y coco. Salchichas fritas rodeadas de batatas y condimentada con queso u otro aderezo. Además, la típica feijoada, tapioca, carne asada, hambur-

guesa prensada con choclo. Bocaditos brasile-ros, con masa pre cocida, como empanadas se la amolda y rellena. Bizcochuelo de chocolate y zanahoria. Jugos ananá, mango con jengibre, mi-llk shake tropical, con helado y fruta, cocteles sin alcohol. Chile. Empanadas de carne picada, con cebolla, comino, picante o de pollo. Pastel de choclo con azúcar mezclado con pollo, con un relleno con carne picada. Torta de dulce de leche y chocolate, pionono, alfajores y mil hojas de dulce de leche, torta de crema pastelera durazno y pera. Lemon pie postre con manzana y canela, galletitas de coco. Corea. Bulgogi (bife de chorizo, cortado fino, acompañado con cebolla de verdeo, condimenta-da con salsa de soja). La mayoría de los produc-tos que presentaron fueron traídos directamente desde Corea: café, gaseosas, jugos de uva y de coco, con trozos de fruta. Croacia. Cevape, que consta de cuatro chorizos sin piel, hechos de carne molida de cerdo y de ter-nera, condimentado con ajo, cebolla, vino blan-co y especias croatas. Acompañado con cebolla asada, ensalada de papa y repollo. Variedad de tortas: selva negra, nuez, crema moca, durazno, ricota, strudel de manzana. Cuba. «Ropa vieja» con arroz (carne de matambre desmenuzada, condimentada con pimiento y cebolla, arroz con vegetales) y porotos negros. Cena guajira, que es carne de res, de pollo o de cerdo, en forma de sándwich, acompañada con salsa de queso y verdeo. Pancho cubano, acompañado con salsa de cebolla, ajo y panceta, más papas. Tartas dulces, brazo gitano (relleno con frutilla y dulce de leche), flan de coco. Licua-dos de frutas, mojito y otros tragos tipos daiquiris sin alcohol. España. Paella, tortilla, empanadas, sándwich, cazuela de mariscos y rabas. Lomo, jamón crudo, salame. Irlanda. Brown Brac (torta típica con pasas de uvas, azúcar negra y especies). Tartas de manza-na, scones dulces y salados, sándwiches típicos

( de pag. 4)


( cont. pag. 6)

(con cebolla y huevos). Cerveza sin alcohol. Italia. Variedad de pizzas, muzzarela, rúcula, es-pecial, palmitos, entre otras. México. Huevo ranchero, enchilada de albóndiga de pollo, hamburguesa con frijolada piante, en-salada azteca, quesadilla, pollo jalapeño y tacos. Paraguay. Dos opciones de empanadas: una de carne, cebolla de verdeo perejil, morrón y huevo y la otra de jamón, queso, choclo, cebolla y huevo. Cipa, hecho de harina de mandioca, leche, huevo, queso. A su vez, cipa guazú (choclo, queso, huevo, leche, y un poco de cebolla). Sopa paraguaya (harina de maíz, leche huevo queso y un poco de cebolla). Asadito, de lomo de cerdo (se cocina en la parrilla en pinche y se acompaña con ensalada o papas fritas), bife con huevo. De postre, caí ladrillo (dulce de maní y miel de caña de azúcar) traído de Paraguay. Perú. Ceviche, ají de gallina, anticuchos, arroz chaufa, lomo saltado, tallarín saltado, sándwich de chicharrón, chicharrón de rabas al estilo peruano, cabrito a la norteña, una variedad de comidas bastante amplia. Jugo de chicha morada (a base del maíz morado) jugos de maracuyá, entre otras opciones. Mazamorra morada, arroz con leche y el suspiro.

Polonia. La Asociación Polaca de Córdoba y la Asociación Nowa Polonia, ofrecieron zapiekanka (carré de cerdo cortado en rodajas, se sirve en for-ma de sándwich de pan negro, condimentado con aderezos y verduras (repollo, pepinos en vinagre y zanahoria). Pancho polaco con salchicha ale-mana, kielbaski, acompañada con chucrut pola-co que se diferencia por tener cebolla, pimiento,

panceta, bien condimentado. Pierogi (empanadita con masa similar a la del raviol, relleno de puré ricota panceta. Se hierve y saltea en manteca. Se lo cubre con salsa de cebolla, manteca, con ja-món y crema). Kanapka súper (carne de cerdo acompañado con pepinos encurtidos, salsa golf, miel, repollos o bigos -repollo zanahoria panceta, carme de cerdo y carne de vaca, y salchicha ahu-mada-.Tortas de frutos rojos, chocolate, imperial, strudel de manzana, crema moca, arándanos, fru-tilla y ricota. Budín Piernik de chocolate, nueces, clavo de olor, miel y canela. Ucrania. Varenikes (masa casera con relleno de puré, queso cremoso, acompañado con salsa de cebolla, panceta y crema de leche). Kurusik (ni-ños envueltos con hoja de repollo, relleno de car-ne picada, queso y zanahoria). Pancho ucraniano con guarnición típica, o lluvia de papas. Tarta de ricota con naranja, frutilla con crema, coco con dulce de leche, tortas de frutilla, durazno, cereza y bombas de crema. Vascos. Cazuela de mariscos y de calamares sin arroz, pinchos (panes decorados con jamón crudo, queso roquefort, morrón, kanikama, salsa golf, perejil, mejillones, pimiento entre las op-ciones), boinas vascas (marmolado con dulce de leche, nueces y azúcar impalpable). Postre rec-tangular tipo brownie de vainilla, con dulce de leche, bañado en chocolate y azúcar impalpable. Precios promedios: sándwich por 20 pesos. Empanadas a ocho pesos o dos por 15, comidas al plato por 50 pesos y porciones de tortas por 30. Por Verónica Sudar, de la Unión de Colectivida-des de Inmigrantes de Córdoba (Ucic). Fotos: Orlando Puma.

Fuente: http://www.lavoz.com.ar/

CORDOBA - Al Este del PlataLa Asociación Polaca de Córdoba estuvo presen-te en Al Este del Plata, primer festival dedicado completamente a mostrar el panorama del cine de

La Sociedad Polonesa Federico Chopin, agradece la colaboración de sus socios, amigos y colabora-dores, por el sacrificio que hicieron en el pasado evento de colectividades de la ciudad de Rosa-rio, tanto en el stand de gastronomía, como en la puesta cultural y en el espectáculo artístico,


( de pag. 5)

Europa Central y Oriental en Córdoba. Las películas “Walesa” -del reconocido Andrzej Wajda- y “Grabamos al Pueblo” fueron las dos películas polacas elegidas para representar a Po-lonia en este evento, cual tuvo en la sede de la Alianza Francesa de Córdoba su inauguración y la posterior proyección de los filmes en el Cine-club Municipal de nuestra ciudad, al cual asistie-ron integrantes de nuestra Asociación y público en general.

Felicitamos y agradecemos a los organizadores del Festival por la organización y puesta en mar-cha del mismo, una propuesta cultural que segu-ramente no parará de crecer en sus futuras edicio-nes en Córdoba; por supuesto por invitarnos al mismo y poder haber trabajado y colaborado con ustedes durante la jornada.

***El Festival es originario de Francia, -donde cuen-ta ya con nueve ediciones - bajo el nombre A L’EST DU NOUVEAU. Se ha replicado en Lima desde el 2009, AL ESTE DE LIMA, y es el primer festival dedicado exclusivamente al cine de Europa Central y Oriental de Latinoamérica. Éste cine, relegado de los circuitos comerciales, posee una riqueza y tradición invaluable. AL ESTE DEL PLATA llega a Argentina con la intención de difundir la filmografía de Europa Central y Oriental y trazar un puente cultural en-tre Europa del Este y Latinoamérica.Al Este del Plata busca mostrar en Argentina ci-nematografía de países lejanos, ofreciendo un amplio panorama cultural. Este año, pudimos apreciar largometrajes provenientes de Serbia,

República Checa, Austria, Bulgaria, Eslovaquia, Hungría, Polonia y Francia, incluimos también la región del Cáucaso, presentando un destacado film de Armenia. Mencionamos con orgullo que el 80% de estas películas han sido traducidas y subtituladas especialmente para el festival, apo-yando a que muchas de éstas se inserten en los circuitos hispanohablantes.

Fuente: facebook

ROSARIO

COMODORO RIVADAVIA

En el mes de noviembre estuvimos, con Joanna Luba y Dominik Czapigo de Ośrodek Karta, en la ciudad de Comodoro Rivadavia. Tuvimos el gusto de visitar a algunos de los polacos asen-

en la fiesta de colectividades llevada acabo desde el 7/11 al 16/11 del corriente año.

Una vez más fuimos participes de esta fiesta tra-dicional de la ciudad, entre 35 colectividades pertenecientes a la Asociación de Colectividades Extrajeras de la Ciudad de Rosario.

( de pag. 6)


COMODORO RIVADAVIA

tados en dicha ciudad. Compartimos momentos muy emocionantes. Pudimos escuchar y grabar sus historias y las de sus padres y abuelos. Es-caneamos más de 500 fotografías, verdaderas re-liquias! Tuvimos la oportunidad de contactarnos con gente del Archivo Municipal y también del Museo Ferroportuario, quienes nos brindaron va-lioso material referido a los polacos y a los pri-meros años de Comodoro.

También visitamos el Dom Polski y compartimos los festejos del día de la Independencia.Agradecemos muy especialmente a Mónica Mic-kiewicz, Presidente de Dom Polski, a Enrique Koprowski, Cónsul Honorario, y a todos los que nos brindaros su tiempo y hospitalidad.No podemos olvidarnos de María Teresa Dittler que nos contactó y nos llevó a visitar algunas fa-milias.

Con Karta es el tercer año consecutivo que veni-mos trabajando. El material recopilado a lo largo de este tiempo se encuentra disponible en la pági-na http://biblioteka.domeyki.archiwa.org/

La construcción del „Archivo Digital de tradi-ción local de la Biblioteca Domeyko en Buenos Aires, está parcialmente financiada con fondos provenientes del Ministerio de Relaciones Exte-riores de la República de Polonia en el marco del programa de cooperación con la colectividad y los polacos en el extranjero para el año 2014.

Biblioteca Polaca Ignacio Domeyko


DO NASZYCH PRENUMERATORÓW

Drodzy Prenumeratorzy,

Cena prenumeraty Głosu zwykle nie bywa wyższa niż cena lokalnych dzien-ników o milionowym nakładzie. Ci z Was którzy regularnie płacą z góry pre-numeratę, mogą być policzeni na palcach. Większość niestety nie ma tego zwyczaju i płaci z opóźnieniem, czasem wstydliwie dużym. Te dwie okoliczności powodują deficyt w wydawaniu naszego pisma. Od Nowego Roku, Głos będzie publiko-wany także w Internecie, gdzie można go przeczytać za darmo, i ewentualnie wy-drukować na domowej lub biurowej dru-karce.Jednak dla tych którzy wolą starym zwy-czajem dostać pocztą drukowaną gazetę, od Nowego Roku przewidujemy następu-jące warunki:• Cena numeru wydawanego raz w

miesiącu, która zostanie ogłoszona w następnym (ostatnim w b.r.) numerze Głosu, będzie równa kosztom publi-kacji i przesyłki.

• Osoby pragnące prenumerować Głos Polski, winny opłacić z góry prenu-meratę nie dłuższą niż sześc miesięcy.

• Nie opłacenie z góry prenumeraty, automatycznie spowoduje wstrzyma-nie wysyłki Głosu.

Redakcja

A NUESTROS SUSCRIPTORES

Queridos Suscriptores,El precio de la suscripción del Głos gene-ralmente no supera al de los diarios loca-les de tirada millonaria. Aquellos de Uds. Que regularmente pagan la suscripción por adelantado, pueden contarse con los dedos. La mayoría lamentablemente no tiene tal costumbre y paga con atraso, a veces grande. Estas circunstancias produ-cen un déficit en la publicación del Głos.A partir del Año Nuevo, el Głos también será publicado en Internet, donde puede ser leído en forma gratuita y eventualmen-te impreso en la impresora personal.Sin embargo para aquellos que prefieran recibir por correo, según viejas costum-bres, la versión impresa, a partir del Año Nuevo prevemos las siguientes condicio-nes:• El precio de cada publicación mensu-

al, que será indicado en el próximo (y último del año en curso) número del Głos, será igual al costo de la publica-ción más el envío.

• Las personas que deseen estar suscriptas al Głos Polski, deberán abo-nar la suscripción por adelantado a un plazo no mayor de seis meses.

• La falta de pago adelantado de la suscripción, automáticamente produ-cirá la suspensión del envío del Głos.

La Redacción


COLONIA POLACA EN LA GRANJA, CÓRDOBA

Los invitamos a participar este verano de la Colonia Polaca en La Granja, Córdoba. Es una opor-tunidad para poder descansar en un ambiente polaco. Es ideal también para enviar a los chicos (de 7 a 17 años), ya que allí pueden divertirse, hacerse amigos, aprender sobre la cultura polaca, estar en contacto con la naturaleza y pasar unas excelentes vacaciones. El predio cuenta con barracas para los chicos, habitaciones para los más grandes (y chicos que no quieran participar del régimen de colonia), comedor (que sirve desayuno, almuerzo y cena), pileta, canchas de fútbol, vóley, básquet, espacio para camping, parrilla y una bajada al río. Se encuentra a 3 km del centro de La Granja, un pueblo ubicado a 50 km al norte de Córdoba Ca-pital, en la sierras.Este verano la Colonia funcionará desde el sábado 3 al sábado 31 de enero. Para el viaje de ida se contrata un micro que sale desde la Casa Polaca de Buenos Aires (Borges 2076, CABA). Para hacer consultas y reservas deben comunicarse al: 4774-7621 de lunes a viernes de 12 a 21 hs o hacerlo personalmente, en estos horarios, en Borges 2076. Organiza la sección cultural PMS (Polska Macierz Szkolna), como todos los años.

Esta es la lista de precios por día:Adulto con baño privado $330.-Niño (3 a 7 años) con baño privado $100.-Niño (8 a 12 años) con baño privado $150.-Adulto con baño compartido $250.-Niño (3 a 7 años) con baño compartido $ 85.-Niño (8 a 12 años) con baño compartido $135.-Barraca para chicos (7 a 17 años) $130.- [Promoción: si son 2 chicos, el segundo paga $110, si son tres, el tercero paga $100]Carpa (por persona – no incluye las comidas) $ 70.-(Los precios incluyen desayuno, almuerzo y cena. Pueden variar si llega a haber cambios drás-ticos de inflación) Enrique Mackiewicz Comisión de Eventos - Unión de los Polacos en la República Argentina

Str.10 Głos Polski Buenos Aires, Nr 11 / 2014 (5195)

INVESTIGADORES DE VARSO-VIA EN COMODORO RIVADAVIA

A pedido de la Sra. Cónsul Joanna Addeo Kra-jewska acepté colaborar con los investigadores de Fundación Karta: Joanna Luba y Dominik Czapigo en una recopilación de documentos so-bre la inmigración polaca en Comodoro Rivada-via, mi ciudad. Este grupo está trabajando en la creación de una base de datos en Archivo Digital, que se trans-forme en una herramienta para futuras investiga-ciones periodísticas o científicas. Siendo esta la tercera vez que vienen a nuestro país. Recordando el valioso material que me mostraron los polacos mientras escribía mi libro “De sol a sol”, me sumé a ellos para rescatar documentos y testimonios de una historia que no debemos olvidar: guerras, deportación, exilio y esa gran ilusión que siempre tuvieron a pesar de perderlo todo: familia, propiedades, posibilidades de re-gresar a su país.Nada fue mejor que mirar fotos para compren-der la historia de esta generación de la década del 20. Se los puede ver cuando eran niños felices con sus familias y proyectos de vida en su país, que fueron truncados por los poderosos que sólo creyeron en la violencia. El tiempo en Medio Ori-ente y África, Italia junto a la maquinaria bélica y retratos de casamientos. Luego Inglaterra, la llegada a Buenos Aires y finalmente Comodoro Rivadavia cuando la ciudad comenzaba a po-blarse, en la cual dejaron su trabajo, diferentes actividades artísticas y numerosa descendencia.A través de un llamado telefónico acordábamos la visita, al llegar hacíamos las presentaciones y comenzaban a desplegarse álbumes de fotos y

documentos sobre las mesas. Joanna trabajó con el scáner y Dominik con micrófono y grabador. Si hacía falta un traductor, estaba Marta Brysze-wska, la directora de la Biblioteca Domeyko, aunque en su mayoría los hijos siguen hablando el idioma de sus padres, lo que también permite hacer estudios sobre lingüística.

En lo personal, no fue fácil ingresar a los do-micilios de los polacos que han partido, ellos siempre estaban para relatar en primera persona sus vivencias, dolores y alegrías. Es notable la admiración que ha quedado en sus hijos hacia la historia vivida por sus mayores. Entre tantas anécdotas hubo emociones y risas, brindis por el encuentro, tés y cafés, almuerzos e interminables abrazos, siendo esto lo más preciado que dejaron, su descendencia.También fuimos recibidos por historiadores del Archivo Histórico Municipal y del Museo Fer-roportuario, que trabajan en busca de la historia de la ciudad, en la cual los polacos han tenido un protagonismo desde sus comienzos.El domingo antes de partir, visitamos Dom Pol-ski para compartir un almuerzo por los festejos del día de la Independencia. En esta oportunidad, hice la presentación mi libro “Amapolas Rojas” por el sacerdote polaco Rvdo. Padre Romualdo Turzyñski , que también fue entrevistado por los investigadoresAgradezco especialmente a Mónica Mickiewicz, presidente de Dom Polski, a Enrique Koprowski, Cónsul Honorario, a mi amiga Susana Godoy que nos hizo de chofer y a todas las familias que nos brindaros su tiempo, hospitalidad y tanto afecto para que todos nos sintiéramos felices.

María Teresa Dittler.


ASAMBLEA GENERAL ORDI-NARIA DE OGNISKO POLSKIE

El 30 de noviembre de 2014 se realizó la 93° Asamblea General Ordinaria de la Asociación Ognisko Polskie. Se encontraban presentes la Presidente Krystyna Wardyga de Ferrari, inte-grantes de la Comisión Directiva y gran número de socios.

1.- A las 18:00 la Presidente nos dio la bienvenida para comenzar la Asamblea con deseos de llegar a buen resultado.2.- Se recordó a socios fallecidos, en especial a los que partieron en el presente año:Sra. Teofila Chuchla Kaluzynski , Sr. Alberto Laube y Sr. Juan Carlos Chamulak, en su memo-ria solicitó un minuto de silencio.3.- Se conformó la Asamblea con el Sr. Fernando Báez Peña como Presidente y la Dra. Dora Cym-berknop como Secretaria.4.- La Secretaria General Sra. Laura Zbuczynski de Cambarere leyó el Acta de la Asamblea Gene-ral Ordinaria del año anterior.5.- A continuación, la Presidente Krystyna Ward-yga de Ferrari dio Lectura de Memoria Anual de 2014. Agradeciendo a la Comisión Directiva por el trabajo realizado a lo largo del año: prepara-ción de los almuerzos, mantenimiento del salón, instalación de la biblioteca y registros fotográfi-cos, entre otras actividades. 6.- Lectura del Balance General, Cuenta de Gas-tos y Recursos e Inventarios General por el Teso-rero: Jorge Dylinski.7.- Informe de la Comisión Revisora de Cuentas por las Sras. Amalia Varrone y Elena Curbelo Bialobrzeski.

8.- Discusión de la Memoria Anual y Balance General, aprobada por unanimidad.9.- Se eligieron cuatro vocales suplentes para el próximo año: Sr. Carlos Cambarere, Sta. Caro-lina Montonati, Sr. Fernando Báez Peña y la Sra. Erika Grynkiewicz.10.- Se solicitó a los concurrentes que aportaran sugerencias.La Sra. Marta Wawrzyniak acotó que se percibe la excelencia en el trabajo de la Presidente y su Comisión Directiva, para ellos solicitó un aplau-so.La mayor inquietud está en atraer a los jóvenes a la Asociación, para que se integren a las acti-vidades de esta histórica casa. Surgieron diferen-tes propuestas: realizar concursos literarios sobre “Historia de los abuelos polacos” este tema los motivaría interiorizarse sobre la historia de sus familias y de Polonia. En varias oportunidades han llegado extranjeros para investigar sobre la comunidad polaca, cuando nuestros jóvenes tie-nen a sus abuelos en casa para preguntarles y es-cribir sobre ellos.La Sta. Carolina Montonati propuso realizar un concurso fotográfico con temática familiar y so-cial. Otros de los presentes sugirieron realizar diferentes bailes. Está previsto hacer un video con fotos históricas de la Asociación para su 85° Aniversario.Los socios nos comprometemos a organizar y es-tablecer las bases de los concursos y difundirlo a través de los medios y las redes sociales. Las puertas de Ognisko Polskie están abiertas para escuchar propuestas de las nuevas generaciones.11.- Dos socios firmaron el Acta: Sra. Adriana Menendez de Dylinski y Lic. Teresa María Ditt-ler.12.- Cierre de la Asamblea General Ordinaria a las 20:00.La Sra. Krystyna agradeció nuestra presencia, para finalizar con un vino de honor, canapés y deliciosas tortas en otro cálido encuentro de ami-gos. Maria Teresa Dittler.

Festejos por la independencia de Polonia

Gran convocatoria en la Asociación Polaca de Córdoba, de barrio Pueyrredón. Hubo comidas típicas y bailes tradicionales.El sábado por la noche, a pesar de ser fin de se-mana largo, el salón principal de la Asociación Polaca de Córdoba (Polonia 1547) se llenó de gente y de ánimo de fiesta. El motivo del feste-jo fue la conmemoración de la independencia de Polonia, cuya fecha oficial fue el 11 de noviem-bre de 1918.

La invitación, abierta a todo el que quisiera asis-tir, fue a partir de las 21 para compartir comidas típicas y bailes tradicionales.La ceremonia empezó con el canto de los himnos


( cont. pag. 13)

CÓRDOBAUn grupo de artistas del reconocido estudio po-laco Se-ma-for estuvieron en Córdoba brindando lo que fue el SE-MA-FOR `LATIN EXPRESS´. Desde el Martes 18 hasta el Viernes 21 de No-viembre en Ciudad Universitaria tuvimos un en-cuentro con la cultura polaca a través de la capa-citación en el arte y la técnica de la animación stop-motion y su difusión.

Los artistas polacos -del estudio ganador de dos Premios Oscar- especialistas en la materia y re-conocidos a nivel mundial brindaron una serie de actividades sobre animación stop-motion a través de talleres, conferencias y muestras de sus más reconocidos trabajos, incluyendo “Pedro y el Lobo” (Peter and The Wolf), ganadora del Pre-mio Oscar de la Academia a Mejor Película Ani-mada en 2007.

La Asociación Polaca de Córdoba fue partícipe y colaboradora en esta actividad cultural de nivel internacional, acompañando a los organizadores del Centro Experimental de Animación U.N.C. y ANIMA – Córdoba International Animation Fes-tival, a quienes les estamos infinitamente agrade-cidos por invitarnos a ser parte de este hermoso proyecto. Nuestro Vocal Cultural, responsable de la participación de la Asociación Polaca en este proyecto, Alexis Marcial Szmidt, cumplió el rol de intérprete en las distintas actividades -confe-rencias, talleres y charlas- que Se-ma-for hizo en Córdoba. Agnieszka, Paulina y Szymon fueron agasajados por parte de la Comisión Directiva

con una cena de camaradería en nuestra institu-ción el día martes, expresando su agradecimien-to por esta bienvenida y su alegría por encontrar una comunidad polaca tan activa y tan lejos de Polonia.

SE-MA-FOR `LATIN EXPRESS´ contó con el apoyo del Gobierno de Polonia -mediante su Mi-nisterio de Cultura- y la Universidad Nacional de Córdoba (Oficial) (UNC), siendo Córdoba la úni-ca ciudad en Argentina que tuvo el privilegio de la visita del equipo de Se-Ma-For.

Asociación Polaca de Córdoba

argentino y polaco y con el Ballet Krakus. Dis-tintos representantes del club compartieron los logros y actividades que se realizaron en el año, como la participación en fiestas de colectividades del país, clases de idioma polaco y concursos, en-tre otras cosas.También compartió sus bailes el Ballet Ucrania-no, como símbolo de la empatía que existe entre ambas colectividades.

Al finalizar el show, la gente del público se sumó a bailar junto a los miembros de ambos grupos de danza.

Se vivió un clima de alegría y unidad. Los feste-jos finalizaron alrededor de las 3 de la mañana.Contacto Asociación Polaca de Córdoba: [email protected] Facebook: Asociación Polaca de Córdoba. Por María Belén Poncio, de la Unión de Colecti-vidades de Inmigrantes de Córdoba (Ucic)

Fuente: http://www.lavoz.com.ar/


(de pag. 12)

BUENOS AIRES

Muestra de arte “Celebración”

Todos los años, la Sra. Liliana Zengel lleva ade-lante la convocatoria de los artistas plásticos ar-gentinos polacos, para la presentación de arte con motivo de las 9° Jornadas Culturales Argentino Polacas. Este año, el Grupo Expositor Ogniwo, formado por 23 artistas plásticos, tuvo el desafío de plasmar sus obras bajo el lema de la Celebra-ción.El motivo se debió a las conmemoraciones que celebra este año la República de Polonia: 25 años de democracia, 10 años de la inclusión en la Unión Europea, 15 años de la admisión a la OTAN, 70 años de la Batalla de Montecassino, 70 años del Levantamiento de Varsovia…El 27 de octubre fue la inauguración, con la pre-sencia del Presidente de la Unión de los Polacos en la República Argentina y de ACAP, Sr. Jan Stachnik, el responsable de la Sección Cultural de la Embajada de la República de Polonia, Sr. Pawel Majkut, y los artistas Perla Bajder, Magda Banach, Jorge Bianchi, Ana María Carbonella, Ana Cenzato, Luis Cavallo, Viviana Debicki, Isa-bel Polikowski Ditone, Miriam Engel, Mariana Felcman, Elke Haeublein, Fernando Jakubowicz, Adriana Kolodynski, María Elisa Kuperman, Eu-genia Leniek, Elena Politis, Alejandra Sanguinet-ti, Margarita Schultz, Genia Streb, Cecilia Sze-lagowski, Martha Tominaga, Domingo Zaleski y Liliana Zengel junto a sus familiares y amigos. Los invitamos a formar parte del Grupo!

Basia KaminskaAsociación Cultural Argentino Polaca (ACAP)


HARCERSTWO - ARGENTYNA

Akademia 11 listopada 2014


Todo el Brillo del crisol de razas 2014

Una multitud dijo presente en la fiesta más signi-ficativa de coronel du GratyMás de 5000 Personas se dieron cita en la noche del sábado.,Con todo el brillo, colorido y la alegría de las colectividades que se presentaron este año desfi-laron con sus cuerpos de bailes.El público ovacionó el paso de cada una de las carrozas y los ganadores de este año son:Reina Niña Colectividad Alemana Su Nombre Nahiara Margarita Bilan 6 añosPrimera Princesa: Colectividad Ucraniana su Nombre: Irina Aldana Bilan 5 AñosTercera Princesa: Colectividad Española su Nom-bre : Melina Milagros Mansilla 7 añosReina Joven: Colectividad Polaca: Nazarena Vic-toria Rajczakowski 16 añosPrimera Princesa: Colectividad Alemana su nom-bre: Julieta Yazmin Seitzinger 16 añosSegunda Princesa: Colectividad Ucraniana su nombre: Mironchuk Dana 16 añosReina Abuela: Colectividad Polaca su nombre: Estanislada Wojtun 83 añosPrimera Princesa: Colectividad Ucraniana su nombre: Iwanczuk Anita Amalia 66 añosSegunda Princesa: Colectividad Alemana su Nombre: Juana Urduñes Neuman 63 AñosEl resultado de las carrozas es:Primer Puesto: Colectividad UcranianaSegundo Puesto: Colectividad PolacaTercer Puesto: Colectividad Alemana

Fuente: http://www.gentedepueblo.com/

CHACO


Fot:

Niki P

oręb

ski

Balet Zaloty en Chaco...


Fot:

Niki P

oręb

ski

Du Graty2014


( cont. pag. 19)

Carolina Warpachowicz Reina 2014 de la Unión de los Polacos

El 23 de agosto de este año Carolina fue elegida en el Dom Polski como la representante de nuestra colectividad. Nos cuenta su historia, sus experiencias, sus gustos y las expectativas que tiene a partir de ese día. ¿Hace cuánto que participás en la Colectividad Polaca? Tengo 29 años y participo activamente hace 23 años, que empecé a bailar. Lo primero que hice fue ir a la Colonia Polaca de La Granja, en realidad. Después arranqué en el Nasz Balet. Vine a los tres años, vi un ensayo de Balecik, me asusté y me fui. No volví hasta como los siete, y desde ahí que no paré. Cuando empecé la directora era Basia Szuladzinska, después creo que pasó al Balet y empezó Sandy. Y más tarde ya entraron Aixa, Romina, etc.¿Qué es lo que más disfrutás como bailarina polaca?

Salir al escenario. Tenga esa cosa de show que me gusta, de actriz frustrada. Y salir al escenario me encanta, sentir así la energía de la gente que te mira. Hay actuaciones que todavía me ponen nerviosa, pero no por el baile en sí, sino por condiciones satélite. Por ejemplo, si veo que el escenario está mal, o si veo que la coreografía en el grupo está como floja, o cuando estrenamos una coreografía .Ahí sí tal vez me pongo nerviosa, pero no de miedo, sino de ansiedad de que salga bien. A veces me ponen más nerviosa los inconvenientes que puede haber previos que el salir al escenario. Es lo que no se puede controlar.¿Cuál es tu traje favorito?Hay un traje que me encanta, que nosotros no tenemos, que es el de Kaszuby, que es del norte, de la región costera. Se bailó en el 50 aniversario del Nasz Balet, pero con trajes armados con otras cosas. Lo que me gusta a mí de esa región son los Wyczinanki que tienen y los bordados que son en tonos azules y celestes, y el azul es mi color favorito. Me gusta ese tipo de flores que no son tan perfectas como por ejemplo las de Lowicz, que son más rosas y que tienen una cosa así más romántica. Lo de Kaszuby es más rústico quizás, pero delicado a la vez. El baile de esa región no me llama tanto la atención, lo bailamos para el 50 aniversario y para una feria de colectividades en el Planetario, y después nunca más. ¿Qué baile te gusta más?Me gusta mucho Krakowiak, porque también me gusta mucho el traje de Krakowiak, me parece súper alegre, tiene un montón de detalles que tienen historia, como la coronita, las cintas, el pañuelo, el delantal, que se relacionan con costumbres, que tienen un fundamento. Me gustan mucho también Rzeszów y Lachy Sadeckie, porque son rápidos y te dan mucho lugar para dramatizar, para actuar, tienen partes de canto. ¿Qué otras actividades has hecho?A la colonia fui a la barraca hasta los 16, a esa edad me empezaron a dar tareas dentro de la organización. A los 17 empecé a trabajar en la Colonia. Y después más adelante nació el SSPA (Asociación de Estudiantes Polacos en Argentina) y participo desde su comienzo. Una vez recuerdo que estuve en una comisión de la UPRA, creo que era algo de eventos, pero no duró mucho. Me parece que se armó para organizar los 80 años

( cont. pag. 20)

(de pag. 18)


de la UPRA, la fiesta que se hizo y después no continuó. ¿Qué estudiaste y a qué te dedicás?Estudié gastronomía. Fui cocinera. Trabajé por tres, cuatro años, pero no sé si me gustó tanto eso, me gusta cocinar, pero no sé si esclavizarme tanto con eso. Quería hacer otra cosa, quería hacer organización de eventos, me ofrecieron hacer también relaciones públicas en combo, ya que compartían materias. Entonces hice ambas carreras. Ahora tengo un emprendimiento propio que es de tortas decoradas o servicios de catering chicos. Hace casi cinco años entré a trabajar en la Asociación de Microbiología, entré a hacer una suplencia de una recepcionista y terminé quedando efectiva. Si bien tengo tareas de recepción, de secretaría, lo que hago cada vez más es organización de cursos y congresos. Me gusta mucho organizar congresos.¿Cómo es la historia de tus abuelos polacos?Mis abuelos se conocieron acá en Argentina. Mi abuela nació en Argentina y mi abuelo nació en Polonia, en Wilno, que hoy es Lituania. Cuando mi abuelo tenía 15 años estalló la guerra y como el papá de él era el secretario del gobernador del pueblo donde ellos vivían, los alemanes se lo llevaron al padre. Prendieron fuego la casa, y él tuvo que escapar. A la mamá y a su hermano menor se los llevaron como prisioneros. Mi abuelo se enlistó en el ejército. En el transcurso de la guerra él no sabía dónde estaba la madre, después con la ayuda de unos oficiales la encontraron, estaba en Siberia, luego la llevaron a África, pero le pudo seguir el rastro. Él hizo la gira del ejército polaco por Irán, Egipto, Medio Oriente y después le dieron de base Londres por dos años. Cuando terminó ese servicio, él mantenía el contacto con su madre. Ella tenía un hermano que vivía en Argentina, había venido en la primera oleada inmigratoria. La madre entonces le dijo que podía venir para Argentina ya que el tío tenía para ofrecerle un trabajo en una fábrica. Él tenía la opción sino de irse a Canadá, donde le habían prometido una mujer para casarse incluso. Pero eligió la Argentina. Durante la guerra él había conocido gente que luego se reencontró acá. A mi abuela en realidad, la querían enganchar en principio con el hermano de él, que también había

podido venir al país. Pero su hermano no quería saber nada y a mi abuelo le gustaba mi abuela y a ella mi abuelo. Y así se conocieron y se casaron. Mi abuelo falleció el año pasado, mi abuela vive en Lugano ahora. ¿En tu familia se mantuvieron las costumbres polacas?Para las fiestas: Navidad, Pascua, Año Nuevo, sí. Más que nada para Pascua, que mantenemos la tradición de los huevos. Para Navidad compartimos el oplatek, dejamos un espacio vacío en la mesa, tratamos de que haya 13 platos distintos, no levantamos la mesa cuando terminamos de comer porque se dice que los familiares difuntos vienen a comer en ese momento. ¿Por qué crees que es importante mantener las costumbres polacas?Para mí es importante porque yo disfruté mucho de eso cuando era chica, ahora de grande lo disfruto y me gustaría poder transmitírselo a mis hijos, y luego a mis nietos. Porque vi que mis abuelos disfrutaban transmitiéndome eso, como que a ellos también les hacía rememorar cuando ellos eran chicos. También me parece importante para que no se pierda el origen de lo nuestro, de dónde venimos. SI bien yo tengo un lado de mi familia que es de origen armenio, como no tuve la suerte de conocer a mi abuela armenia, no pude conocer bien ese lado. Me llama mucho la atención esa cultura, pero no lo exploté porque no tengo de dónde sacarlo. Todo lo opuesto me pasa con lo polaco que lo tengo súper incorporado. Está bueno que no se pierda el origen de uno, y poder transmitirlo a los hijos y nietos.¿Es importante participar en los eventos de colectividades?Sí, porque es el lugar para transmitir, pura y exclusivamente, la cultura. No está bueno sólo que uno lo mantenga en su ámbito de familia, sino también poder salir y mostrar lo polaco, y tener contacto con otras colectividades. Me parece muy interesante el tema de las colectividades. En Buenos Aires hay un montón y están buenos los eventos que se están haciendo. La Fiesta del Hotel de Inmigrantes, la Fiesta del Planetario, creo que tenés más contacto que cuando yo era chica, antes creo que las colectividades no tenían tanto contacto una con la otra.


( c.d. na str. 21)

(de pag. 19)

¿Cómo fue tu experiencia de conocer Polonia?Tuve dos experiencias distintas. La primera vez viajé con el Nasz Balet. Primero me dio miedo, estaba ansiosa. Cuando llegué no entendía que hacía ahí, después me aflojé. Ese viaje fue para aprender baile e idioma. Fue distinto al segundo viaje que hice, por mi cuenta esta vez, que fue todo fruto de mi esfuerzo, entonces fue un disfrute completamente distinto y yendo a conocer los lugares que yo tenía ganas. La verdad que mi experiencia fue excelente. Las dos, de manera distinta, pero excelentes. Desde que volví que estoy juntando plata para volver a viajar. Me gustó que es barato para vivir, el día a día, para salir a comer. Me parece que es importante para conocer la cultura conocer la gastronomía de un lugar, y es barato hacerlo. La gente me gustó, si bien son cerrados por un lado, son bastante amables por otro, son dados, les interesa conocer gente de otros lugares. Después me gustó que haya mucha cultura por todos lados, mucha historia. Como que cada rincón de Polonia tiene algo para contarte y me encanta eso. Además, cuando llegás ahí te sentís parte del lugar, no te sentís un extraño, sos uno más.¿Cuál es tu expectativa como Reina de los Polacos?A veces como que no lo puedo creer, pero me gusta. Espero poder representar a Polonia en la mayor cantidad de oportunidades que tenga, porque me parece que ese es el trabajo de una reina, sos la representante, la embajadora de tu colectividad y está bueno que tu colectividad esté presente en donde más se pueda, de la mejor manera. Manteniendo tu educación, tus modales, el respeto con las demás colectividades, con las personas que te invitan a participar de los distintos eventos, mismo con otros miembros de la colectividad. Como que ahora sos reina de todos, tenés que estar para todos. A nivel personal, me gustaría poder hacer algo por la colectividad que tenga que ver con una parte más solidaria. Buscar algún lugar de lo que estamos haciendo que no se haya explotado. Tengo un proyecto de ir al hogar de Martín Coronado y estar con la gente, pasar el día, y yo también sentirme útil desde otro lugar, que no sea sólo subiéndome a un escenario o estando en un stand. Y otro proyecto es hacer

una colecta de ropa, juguetes para llevar al hogar de nenas de Lanús, en el que hay monjas polacas. ¿Qué crees que le falta a la Colectividad polaca?Creo que le hace falta más gente que tenga ganas de trabajar por la colectividad. Porque ahora somos pocos los que estamos sosteniéndola. Por lo menos desde el lado de la juventud. Tal vez pueda haber alguna propuesta nueva que se abra a los jóvenes, que eso atraiga. Seguramente hay un montón de gente de origen polaco que le gustaría saber más sobre sus orígenes. Estaría bueno poder captar a ese público. Que tengan ganas de incorporarse y de trabajar con nosotros, para que no se pierda el origen que ellos también tienen. Falta juventud que se comprometa a trabajar. Sé igual que es difícil, porque uno a veces tiene que resignar fines de semana u otras cosas.

Por Enrique Mackiewicz

Językoznawca: gwara jest dru-gim językiem, nie należy się jej wstydzić2014-11-14

Używanie wielu języków wzbogaca człowie-ka, otwiera przed nim nowe światy. Gwara to drugi język, a zarazem i druga, chłopska część narodowej kultury. Nie należy się jej wstydzić, tak jak nie należy wstydzić się miejsca swo-jego pochodzenia - przekonuje w rozmowie z PAP dr hab. Kazimierz Sikora, językoznawca z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Naukowiec podkreśla, że dialekty i gwary są starsze niż ogólny, literacki język polski, który ukształtował się dopiero na przełomie XV/XVI wieku. Wcześniej wszyscy mówiliśmy dialekta-mi i gwarami. Dziś wzrasta „naukowa” świado-mość Polaków o gwarze jako dziedzictwie kultu-

PRZEGLĄDPRASY


( c.d. na str. 22)

(ze str. 20)

rowym i spuściźnie po prasłowiańszczyźnie. W dobie poszukiwań korzeni i tożsamości, gwara staje się atutem, a nie przywarą.

PAP: Skąd wzięły się gwary?Dr hab. Kazimierz Sikora: W rozumieniu konty-nuacji - z języka prasłowiańskiego, który z ko-lei ma korzenie w języku praindoeuropejskim. Dialekty - w Polsce mamy cztery wielkie: ma-łopolski, śląski, mazowiecki i wielkopolski - i wyodrębnione w ich zakresie gwary odzwier-ciedlają procesy różnicowania się polszczyzny, które to procesy przebiegały wraz z osadnictwem i migracjami ludności. Dialekty, gwary nie mają formy pisanej, bo służyły do mówienia. Pojawiły się spontanicznie, zaspokajały potrzeby codzien-nej komunikacji, a w razie potrzeby obsługiwały na danym terenie także kontakty polityczne, han-dlowe.

PAP: To kiedy i po co w Polsce pojawił się język narodowy - inaczej ogólny lub literacki?K.S.: Stworzyliśmy go trochę sztucznie. Był on odpowiedzią na potrzebę rozwoju cywilizacyjne-go i politycznego. Upowszechniło się, dodajmy, pismo, trzeba było więc stworzyć jeden, ogólny język, w którym powstawałyby książki i który wszystkim służyłby do komunikowania się w kontaktach oficjalnych (szkoła, mównica sejmo-wa, ambona itp.) .

PAP: Z których polskich dialektów i gwar wywo-dzi się współczesny język polski?K.S.: Najpierw największy wpływ na kształtowa-nie się polskiego języka literackiego miał dialekt wielkopolski, bo tam była nasza pierwsza stolica i centrum życia politycznego, społecznego, go-spodarczego. Później, kiedy stolicę przeniesiono do Krakowa, istotną rolę odegrał dialekt mało-polski, a szczególnie w ostatnich stu latach nie-wątpliwie zaznaczają się regionalne wpływy ma-zowieckie. Język literacki powstał przez łączenie się wspólnych cech dialektów, przy odrzuceniu najbardziej rażących i specyficznych cech gwa-rowych, np. mazurzenia (wymowa spółgłosek dziąsłowych, np. „sz”, „ż”, „cz” jak zębowych - „s”, „z”, „c” - PAP).PAP: Ostatnio w internecie pojawiają się infor-

macje, że dialekty i gwary są tak samo ważne jak język narodowy. Co Pan o tym myśli?K.S.: Należy zwrócić uwagę na funkcję języka ogólnego i gwar. Gwarami posługujemy się w lokalnym środowisku, możemy porozmawiać z sąsiadką. Niekoniecznie zrozumie nas jednak osoba z innego regionu Polski. Język literacki spełnia wszystkie potrzeby wysoko rozwinięte-go społeczeństwa i jest tak bogaty pod wzglę-dem słownictwa, że służy nam on we wszystkich dziedzinach życia, także tych fachowych. Trudno np. tworzyć instrukcję obsługi np. silnika rakie-towego w gwarze. Język ogólny funkcjonuje i w mowie, i w piśmie. Gwara - zasadniczo jedynie w mowie.

PAP: To skąd ta moda na folklor i przywracanie wartości gwarom? Ciągle organizuje się jakieś festiwale folkowe, wydaje słowniki gwar regio-nalnych.K.S.: Dzisiaj budzi się świadomość lokalna. Po-lacy poszukują korzeni, tożsamości, zaczynają cenić tzw. małe ojczyzny. Gwara, zwłaszcza jako element folkloru, jest tu istotnym elementem, znakiem odrębności regionu, z którego pochodzi-my. Kiedy dowiadujemy się, skąd i kim jesteśmy, to zaczynamy być dumni.

PAP: Nie zawsze tak było.K.S.: Wraz ze wzrostem świadomości nauko-wej Polaków o polszczyźnie, kulturze i historii, ta sytuacja się zmieniła. Jak już powiedziałem, ludzie szukają korzeni, tożsamości. I w tym sen-sie gwara ma ogromną wartość. Staje się elemen-tem dziedzictwa kulturowego tak samo jak strój regionalny. Dochodzi nawet do swego rodzaju mitologizowania gwar, zwłaszcza przez ludność mającą silne poczucie odrębności oraz własne aspiracje społeczne i polityczne. Język lokalny staje się więc nie tyle znakiem lokalnej więzi, co argumentem i pozycją przetargową w sporze. Kaszubi, mający silne poczucie odrębności, do-prowadzili do tego, że kaszubski uzyskał w 2005 roku status języka regionalnego, co oznacza że przestano go traktować jak dialekt polskiego ję-zyka etnicznego. Sprawa języka kaszubskiego do dziś budzi sporo emocji wśród językoznawców. Podobnie ma się sytuacja na Górnym Śląsku. Tamtejsza ludność ma silne poczucie odrębno-

Str.22 Głos Polski Buenos Aires, Nr 11 / 2014 (5195)( ze str. 21)

( c.d. na str. 23)

ści etnicznej, co podkreśla poprzez traktowanie swojego języka. Dialektolodzy są jednak zgodni, że śląski jest regionalną odmianą etnicznej pol-szczyzny i inny status nie powinien mu przysłu-giwać.

PAP: Są regiony, gdzie gwary żyją, mówi się nimi. Mimo wszystko słyszymy, że gwary wy-mierają.K.S.: Gwarami posługują się starsi mieszkańcy w wielu regionach Polski, nie tylko na Podhalu czy Śląsku. Badania językoznawców pokazują jednak, że znajomość gwary i umiejętność posłu-giwania się nią wygasa. Wraz z szybkim rozwo-jem cywilizacji i środków komunikowania się, gwary tracą rolę narzędzia codziennej komunika-cji, w świadomości mieszkańców stają się czymś anachronicznym, wstydliwym dziedzictwem przeszłości. Tempo i zakres zmian bywają różne. Zdarza się więc i tak, że młodzi ludzie stają przed dramatycznymi wyborami: z dziadkami mogą posługiwać się gwarami, ale już obawiają się tego w kontakcie z rówieśnikami. Poza tym wiele osób doskonale potrafi posługiwać się gwarą, ale np. nie ze mną - obcym i tylko w niektórych sy-tuacjach. Kiedy indziej nic gwarą nie powie. Mó-wimy o tak zwanym przełączeniu kodów. Dzieje się tak dlatego, że gwara bywa wyśmiewana na-wet przez swoich.

PAP: Dlaczego wyśmiewa się gwarę?K.S.: Wyśmiewają ją ci, którzy nie mają wiedzy o polszczyźnie i narodowej kulturze. W Polsce sytuacja gwar jest kłopotliwa, ponieważ przez dziesiątki lat gwary były powodem szyderstw i racją rozmaitych negatywnych stereotypów. Tak-że dziś - jako obiekt wesołości i kpin - pojawiają np. w tekstach kabaretowych. Wystarczy obej-rzeć skecz „Gwara” Kabaretu Moralnego Niepo-koju, aby przekonać się, że wciąż żywy jest ten prześmiewczy schemat.Gwary, dodajmy, niezbyt fortunnie kojarzą się z jakimś upośledzeniem cywilizacyjnym. Wieś o tym wie, i na przykład by tego uniknąć, zaczy-na mówić „pan”, „pani” zamiast tradycyjnego „wy”, unika się mazurzenia, które jest wyrazistą cechą potwierdzającą wiejskość mowy i pocho-dzenia. Dodam, że pochodzący ze wsi nasi stu-

denci często unikają wskazywania miejscowości, z której pochodzą. Wstydzą się rówieśników, wykładowcy. Zmieniają swoją postawę, kiedy przekonują się, że miejsce pochodzenia w jakiś sposób kształtowało ich wrażliwość kulturową w najmłodszych latach życia. To bagaż i kapitał na całe życie.Jak głosi dawna mądrość: „gdzie się kto ulągnie, tam ciągnie”. Aktualność tej sentencji bardzo do-brze ilustruje sentyment dzisiejszych mieszkań-ców miast, którzy po okresie aktywności zawo-dowej, wybierają wiejski spokój.PAP: Miasta przecież tworzą mieszkańcy wsi, np. Warszawę.K.S.: Zgoda, wystarczy zajrzeć do książki tele-fonicznej. Ale świadomość tego ma dopiero to obecne pokolenie. W czasie II wojny światowej i w pierwszych latach po niej ogromne i bezpow-rotne straty dotknęły starej polskiej inteligencji. Do głosu doszła „nowa” inteligencja społecznego awansu. M.in. dlatego teraz mamy kompleks pro-wincji i gwary. Można powiedzieć, że dzisiejszy kryzys tożsamości jest kryzysem nowej polskiej inteligencji. Ona ma problem z tożsamością, a można wręcz stwierdzić, że w znacznej części zbudowała swoją tożsamość na zanegowaniu i odrzuceniu swoich wiejskich korzeni. A tymcza-sem, jak powiedział Jan Paweł II, trawestując C.K. Norwida: „Żeby mierzyć drogę przyszłą, trzeba wiedzieć, skąd się wyszło”.

PAP: Ale ta świadomość się zmienia i nowa inte-ligencja szuka korzeni, tożsamości.K.S.: Tak, dzięki większej edukacji. Wieś nie wyludnia się już. Coraz więcej osób „wraca” na wieś lub „ucieka” tam z miast. Ludzie cenią sobie prywatność, spokój, chcą mieć domy z ogrodami, oddychać świeżym powietrzem. Prawie każdy ma samochód, którym może dojechać do miej-sca pracy w mieście. Zjawisko to dobrze ilustruje przykład aglomeracji krakowskiej, gdzie pogra-nicze Jury Krakowsko-Częstochowskiej zostało w zasadzie całe wykupione i zabudowane przez co zasobniejszych mieszkańców Krakowa.

PAP: Czy grozi nam, że gwary całkowicie zanik-ną?K.S.: Jak twierdzi prof. Dorota Simonides, kul-tury nigdy nie wymierają. Gwara odchodzi w


( c.d. na str. 24)

(ze str. 22)

przeszłość jako środek codziennej komunika-cji, ale nie ginie zupełnie. Zasada jest taka: im bardziej wieś trwa przy tradycyjnych zajęciach rolniczych, tym gwara lepiej się utrzymuje w co-dziennych kontaktach. Wraz ze zmianami cywili-zacyjnymi na wsi zasięg gwary się kurczy.Poza tym gwary ulegają tzw. interdialektyzacji, czy też paradialektyzacji. Oznacza to, że tracą swoją wyrazistość i upodabniają się do siebie. Widać to np. w okolicach Nowego Sącza i Li-manowej, gdzie coraz trudniej o tradycyjną wy-mowę samogłosek nosowych notowanych w opracowaniach naukowych, co zbliża je do gwar krakowskich.

PAP: Jak można utrwalić język mówiony na-szych przodków?K.S.: Są na dialektologicznej mapie Polski miej-sca, w których szczególnie pielęgnuje się gwary. To na pewno Podhale, Śląsk. Dbają też o gwarę górale Kliszczacy (okolice Myślenic), Kurpie na Mazowszu, Lasowiacy na Rzeszowszczyźnie, Kociewiacy (Pomorze Nadwiślańskie). Lokalni mieszkańcy na Rzeszowszczyźnie i gdzie indziej organizują różne wydarzenia folklorystyczne, podczas których można zobaczyć np. przedsta-wienia wystawiane w gwarze. Ciekawym wyda-rzeniem jest Festiwal Godki Krakowskiej - sta-wiający na folklor językowy. Licznie powstają słowniki lokalnych gwar, działają zespoły fol-kowe i śpiewacze, np.: Krywań, Trebunie Tutki, Orkiestra pod wezwaniem św. Mikołaja, Młodzi Janowiacy, Gooral, Kapela ze wsi Warszawa, słynna Jarzębina.

PAP: Pan często organizuje obozy dialektolo-giczne dla studentów polonistyki.K.S.: Zwykle dwa, trzy razy w roku wyjeżdża-my do miejscowości w różnych częściach Polski i przy okazji badań gwarowych w tamtejszych szkołach staramy się przekazywać naukową wie-dzę o gwarach i regionalizmach. Studenci prowa-dzą warsztaty dla dzieci i młodzieży. Na zajęciach uświadamiają, że regionalna mowa jest zjawi-skiem naukowym, kulturowym. Namawiają, aby dzieci posłuchały mowy starszych mieszkańców wsi i zastanawiały się na różnorodnością języ-ka polskiego. Ostatnio byliśmy w Iwanowicach

Włościańskich (powiat krakowski) i w Ostrem w gminie Lipowa na Żywiecczyźnie. Mamy zamiar tam wrócić na wspólne żywieckie kolędowanie ze Stowarzyszeniem Ziemi Lipowskiej.Potrzebni są fachowcy, którzy będą stawiać mło-demu pokoleniu trudne pytania o tożsamość. Chodzi też o to, aby uniknąć nieporozumień i pu-łapek folkloryzmu. A do takich dochodzi. Przy-kładem mogą być jasełka zorganizowane przez nauczyciela w pewnej wiosce na Podkarpaciu. W przedstawieniu dzieci zamiast mówić gwarą regionalną, mówiły podhalańską! Albo w Mało-polsce ogromną popularnością wśród powstają-cych zespołów cieszą się nie stroje małopolskie, ale - uwaga - łowickie (ponoć ładniejsze niż rze-szowskie…)!

PAP: Jak za granicą traktuje się gwary?K.S.: Na Zachodzie, np. w Niemczech, też są re-giony, w których gwary zanikają, ale tamtejsze regiony są objęte specjalnymi programami rzą-dowymi. Dąży się do tego, aby utrwalić dawną mowę np. w formie słowników.Wydaje się jednak, że na Zachodzie gwara nie jest tak naznaczona negatywnymi emocjami jak w Polsce, co wynika z większej wiedzy cudzo-ziemców o gwarach, ich korzeniach i warto-ściach. Mieszkaniec Tyrolu przynajmniej raz w tygodniu, w niedzielę zakłada strój ludowy i ka-pelusik z piórkiem, który w Polsce budzi tyle we-sołości. U nas chyba tylko odpust w Ludźmierzu mógłby się z tym równać.

Rozmawiała Beata Kołodziej, Polska Agencja Prasowa

Anna Komorowska: Polacy za granicą coraz bardziej cenieni2014-11-27

Polacy za granicą są coraz bardziej cenieni, a ich wkład w życie krajów, w których mieszka-ją, jest bardziej dostrzegany - ocenia prezyden-towa Anna Komorowska w rozmowie z Polską

Str.24 Głos Polski Buenos Aires, Nr 11 / 2014 (5195)(ze str. 23)

(c.d. na str. 25)

Agencją Prasową. Pierwsza dama podkreśla, że spotkania z Polonią to stały punkt zagranicznych wizyt pary prezydenckiej.

PAP: Jak Pani i Pan Prezydent podtrzymujecie kontakty z Polonią i Polakami za granicą?A.K.: Spotkania z Polakami są stałym punktem programu wizyt zagranicznych, zarówno moje-go męża, moich czy naszych wspólnych. Polskie ambasady utrzymują kontakty z Polonią - infor-mują i zapraszają na takie spotkania.

PAP: Niedawno odwiedziła Pani Belgię.A.K.: Wzięłam udział w siódmej gali wręczenia nagrody „Polak Roku w Belgii 2014”. Nagroda jest przyznawana osobom, które w różnych dzie-dzinach wyróżniają się wśród Polaków miesz-kających w tym kraju. Miałam przyjemność wręczyć nagrodę specjalną prof. Jerzemu Łuka-szewskiemu, wieloletniemu rektorowi Kolegium Europejskiego w Brugii i pierwszemu ambasado-rowi RP w Paryżu po 1989 roku, za jego wkład na rzecz integracji Polski z Unią Europejską.W Belgii odwiedziłam także szkolne punkty kon-sultacyjne w Brukseli i w Antwerpii. Początko-wo rodzice namawiają swoje dzieci, a potem one same - jako gimnazjaliści i licealiści - decydują się podtrzymywać kontakt z językiem i kulturą polską. W dni, kiedy ich belgijscy koledzy mają wolne, chodzą do szkoły, by uczyć się polskiego, poznawać naszą literaturę i historię. Widać tam ogromną pracę grona pedagogicznego i współ-pracę z ambasadą. Nie do przecenienia jest także trud rodziców, którzy namawiają, przywożą swo-je dzieci na zajęcia.

Patronuję też Polskiemu Balowi w Brukseli, któ-ry jest dużym corocznym wydarzeniem polonij-nym.

PAP: A jakie było najbardziej egzotyczne miej-sce, w którym spotkała Pani Polaków?A.K.: W Tokio przy ambasadzie rodzice zorga-nizowali szkołę, do której uczęszczają dzieci, głównie z małżeństw mieszanych.Również w Katarze spotkałam się z niemałym gronem Polaków, którzy pracują w firmach mię-dzynarodowych. Później, gdy zwiedzałam mu-zeum, nagle słyszę: dzień dobry. Była to para Po-laków, która przyjechała w odwiedziny do córki, pracującej na kontrakcie w Katarze.

PAP: Jak Pani myśli, jakie jest środowisko Polo-nii i Polaków za granicą?A.K.: Polonia i Polacy mieszkający za granicą to bardzo zróżnicowane środowisko i dlatego różne są ich potrzeby oraz oczekiwania. Są dzieci, któ-re mówią świetnie po polsku, ale są i takie, które mają z tym więcej trudności. To zależy głównie od tego, czy w domu mówi się po polsku. Część dzieci chętniej mówi w języku, którego używają w szkole, w którym porozumiewają się z kolega-mi. Jednak wiedzą, że znajomość polskiego może być dodatkowym atutem w ich dalszym życiu.Pytałam dzieci, dlaczego uczą się polskiego. Od-powiadały, że chcą napisać list do dziadków, że polski będzie ich dodatkowym językiem. Chcą porozumiewać się ze swoimi kuzynami podczas wizyt w Polsce. Fakt, że pozycja Polski na arenie międzynarodowej jest coraz bardziej doceniana, jest też dodatkowym powodem do dumy i moty-wacją, by kultywować i podtrzymywać polskość.

Rozmawiała Agnieszka Szymańska, Polska Agen-cja Prasowa

PAP / ANDRZEJ GRYGIEL

Ostra Brama – znana i niezna-na2014-11-14Kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej w Wilnie


( c.d. na str. 26)

(ze str. 24)

jest niewielka, zajmuje niecała 30 metrów kwa-dratowych, ale to ona rozsławia Wilno na świecie i ściąga do miasta tysiące turystów i pielgrzy-mów. Od blisko 300 lat w drugim tygodniu listo-pada jest obchodzone Święto Opieki Matki Bo-skiej – tygodniowy odpust zwany Opiekami. W tym roku Opieki odbywają się w 8-16 listopada. Gdy ktoś po raz pierwszy staje przed Kaplicą Ostrobramską, często jest zaskoczony, że jest tak mała, a obraz Matki Boskiej stosunkowo duży (200x165 cm). - Działają stereotypy, że takie miejsca, przyciągające tysiące wiernych, powin-ny być monumentalne, a tu - mała kaplica - mówi PAP wileńska przewodniczka Barbara Orszew-ska.

Ostra Brama to jedna z bram wjazdowych w for-tyfikacjach miejskich wzniesionych w XVI w. Pierwotnie nosiła nazwę Bramy Krewskiej albo Miednickiej, gdyż droga prowadziła w kierunku Krewa i Miednik. Te nazwy jednak nie przetrwa-ły. - Nazwa Ostra Brama prawdopodobnie po-chodzi od tego, że kiedyś mury obronne miasta tworzyły nieopodal ostry koniec – tłumaczy Or-szewska.W XVII w. karmelici bosi, którzy tuż obok bramy wjazdowej wybudowali kościół św. Teresy, umie-ścili w niszy bezpośrednio nad bramą od strony miasta obraz Matki Boskiej. Dopiero później wy-budowano kaplicę. - Średniowieczna brama nie jest duża, to i kaplica nie jest duża. Obraz nato-miast jest duży, bo musiał być widoczny z daleka – wyjaśnia przewodniczka. Po części dzięki ka-plicy i obrazowi Ostra Brama zachowała się jako jedyna z dawnych siedmiu bram wjazdowych do miasta.

Autor obrazu, namalowanego na siedmiu deskach dębowych i nazywanego też ikoną, nie jest zna-ny. Legenda głosi, że do obrazu pozowała piękna Barbara Radziwiłłówna, żona Zygmunta Augu-sta. - To jest wdzięczna legenda, ale tylko legen-da, gdyż obraz powstał na początku XVII w., a Barbara Radziwiłłówna zmarła w 1551 roku. Ta stara legenda skutecznie została „zrewitalizowa-na” w czasach sowieckich, gdy obiektom sakral-nym usiłowano nadać wymiar świecki - mówi Orszewska.Matka Boska Ostrobramska jest na obrazie sama, bez dzieciątka. Mówiono więc, że jest to Matka Boska brzemienna. Świadczyć o tym miał sze-roki kształt sukienki Maryi i ręce skrzyżowane pod sercem. Najbardziej ważkim argumentem na rzecz tej teorii jest to, że na obrazie ostrobram-skim Matka Boska ma dwie korony, jak mówio-no: jedną dla siebie, drugą dla dzieciątka, które ma się urodzić. Z kolei poeta Władysław Syro-komla obecność dwóch koron uzasadniał tym, że Matka Boska jest Królową Polski i Wielką Księż-ną Litewską.Do połowy XIX w. kult Ostrobramskiej Mat-ki Miłosierdzia był bardzo lokalny. Na Litwie czczono przede wszystkim obraz Matki Boskiej Trockiej, koronowany w 1718 roku, w rok po koronacji Matki Bożej Częstochowskiej, czy też obraz Matki Bożej Sapieżyńskiej należący do magnackiego roku książęcego Sapiehów, dzisiaj w ogóle zapomniany.- Dopiero w XIX w. jako pierwszy obraz ostro-bramski spopularyzował Adam Mickiewicz, pi-sząc inwokację „Pana Tadeusza”: „Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy I w Ostrej świe-cisz Bramie!”. Popularyzacji sprzyjały powstania listopadowe i styczniowe, po którego stłumieniu rząd carski to sanktuarium chciał przerobić na sanktuarium prawosławne – opowiada Orszew-ska.Koronacja obrazu ostrobramskiego odbyła się dopiero w 1927 roku. Wielkim czcicielem Matki Bożej Ostrobramskiej był marszałek Józef Pił-sudski, który, gdy był w Wilnie, demonstracyj-nie modlił się na bruku przed kaplicą. W kaplicy wśród tysiąca wotów jest m.in. wotum Piłsud-skiego ze słowami: „Dziękuje Ci Matko za Wil-no”.Na świecie do szerzenia kultu Matki Ostrobram-

Fot: PAP / Wojciech Pacewicz


(ze str. 25)

( c.d. na str. 27)

skiej najbardziej przyczynili się w pierwszej po-łowie XX w. wilnianie, którzy po wojnie zmu-szeni byli wyjechać na Zachód bądź Wschód, ale pozostali wierni swej Orędowniczce. W nowych miejscach zamieszkania budowali kopie Kaplicy Ostrobramskiej, w swych kościołach parafial-nych wieszali obrazy, modlili się i modlą się do swej Matki o wstawiennictwo.Ulica Ostrobramska w Wilnie jest często nazy-wana kościołem jednonawowym pod otwartym niebem. Ponieważ kaplica jest mała, często – tak jak kiedyś – podczas większych świąt religijnych bądź latem, gdy przychodzą tysięczne pielgrzym-ki, w kaplicy są tylko duchowni, a wierni stoją na ulicy przed kaplicą.W czasie Opiek, tygodniowych uroczystości od-pustowych, które odbywają się od 1735 r., cało-dniowe modlitwy w językach polskim i litew-skim przenoszą się do przylegającego do kaplicy kościoła św. Teresy. Tu wierni modlą się przed kopią obrazu wykonaną przed jego koronacją, kiedy to zdjęto srebrne szaty Maryi i obraz był konserwowany. Na kopii obrazu Maryja Ostro-bramska jest prezentowana bez srebrnych szat. - Taki wizerunek Matki Boskiej Ostrobramskiej jest mało znany. Nie wszyscy nawet kojarzą, że to ta sama Matka Ostrobramska - mówi Barbara Orszewska.

Z Wilna Aleksandra Akińczo, Polska Agencja Prasowa

Studenci z Warszawy zwycięz-cami międzynarodowego kon-kursu prawniczego2014-11-14

Studenci Uniwersytetu Warszawskiego wy-grali międzynarodowy konkurs prawniczy Foreign Direct Investment International Ar-bitration Moot, pokonując drużyny m.in. z King’s College London, Uniwersytetu Har-varda, New York University. To pierwsza w

historii konkursu wygrana drużyny z kraju nieanglojęzycznego.

W międzynarodowych zawodach Foreign Direct Investment International Arbitration Moot każde-go roku bierze udział kilkadziesiąt drużyn z całe-go świata. Zadaniem uczestników jest wcielenie się w rolę zespołu, który reprezentuje powoda–inwestora oraz pozwane państwo w fikcyjnym sporze inwestycyjnym przed międzynarodowym trybunałem arbitrażowym. Tegoroczny konkurs odbył się na Pepperdine University w Kalifornii (USA).

Bezkonkurencyjna okazała się drużyna studen-tów z Wydziału Prawa i Administracji Uniwer-sytetu Warszawskiego, która zdobyła nagrodę Skadden Arps Trophy 2014. W zwycięskiej dru-żynie znaleźli się: Dominika Jędrzejczyk, Alek-sandra Orzeł, Katarzyna Lubianiec, Marek Szolc i Wojciech Rzepiński. Na drugim miejscu znalazł się New York University. Miejsce trzecie zajęły zaś ex aequo Uniwersytet Jagielloński i Uniwer-sytet Ateński.

- Punkty w konkursie zdobywa się poprzez dys-kusję, prowadzenie polemiki, zbijanie argumen-tów po angielsku w czasie rzeczywistym, w dodatku na ogół przeciwko drużynom z krajów anglojęzycznych. Dlatego jestem pod ogrom-nym wrażeniem opanowania języka angielskie-go, języka prawniczego i języka debaty przez naszych studentów - podkreśla dr Rafał Morek, który wraz z Moniką Bil, Natalią Kabacińską i Markiem Neumannem sprawował opiekę nad ze-społem. Nigdy wcześniej - w kilkuletniej historii konkursu - nie zdarzyło się, aby wygrała go dru-żyna, której członkowie nie mówią na co dzień w języku angielskim.

Zespół z Uniwersytetu Warszawskiego zajął też drugie miejsce w łącznej klasyfikacji za pisma procesowe oraz wystąpienia ustne. W tej katego-rii na pierwszym miejscu uplasowała się amery-kańska szkoła prawnicza Harvard Law School. Ósmą lokatę zajął Uniwersytet Jagielloński, 33. miejsce - drużyna z Uniwersytetu Kardynała Ste-fana Wyszyńskiego w Warszawie, a 37. - studen-ci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Po-


( ze str. 26)

( c.d. na str. 30)

znaniu.Drużyna UW zdobyła też drugą nagrodę za naj-lepsze pismo procesowe powoda. W tej dyscy-plinie pokonał ją Uniwersytet Ottawy. Trzecie miejsce zajęła zaś Harvard Law School. Tytuł najlepszego mówcy zdobyła również studentka Uniwersytetu Warszawskiego Dominika Jędrzej-czyk.Dr Morek podkreśla, że kluczem do sukcesu w konkursie są ćwiczenia z innymi drużynami. - Najpierw ćwiczymy we własnym gronie, ale od kilku lat organizujemy turniej przygotowawczy. Biorą w nim udział drużyny polskie startujące w konkursie i drużyny zagraniczne. W tym roku mieliśmy silną reprezentację dziesięciu drużyn, również zagranicznych. Takie sparingi są w przy-gotowaniach najważniejsze - mówi dr Morek.- Konkurs jest doskonałą okazją, aby przesko-czyć ze świata uczelni do prawdziwego życia prawniczego. Zamiast poznawać prawo z ksią-żek, trzeba rozwiązać jakiś prawdziwe prawni-cze zagadnienie, napisać pismo, które będzie w stanie kogoś przekonać. Ten sukces otwiera war-szawskim studentom perspektywy zatrudnienia w najlepszych kancelariach prawniczych nieko-niecznie w Polsce. Wierzę, że jeżeli będą chcieli, mogą skutecznie aplikować o pracę w Londynie, Paryżu czy innych ośrodkach - mówi dr Morek.

Casus prawniczy, którym zajmują się studenci uczestniczący w konkursie, jest podawany kilka miesięcy przed finałem. Studenci mają więc kil-ka miesięcy, aby go rozgryźć intelektualnie. Naj-pierw przyszli prawnicy szukają źródeł, które po-mogą im zadany casus rozwiązać poprawnie pod względem prawniczym. Potem przygotowują dwie prace pisemne. Następnie rozgrywana jest część ustna, będąca symulacją rozprawy przed trybunałem arbitrażowym. - W tej części chodzi o prezentację i błyskotliwość. Argumenty mają wpadać do ucha. Większość punktów zdobywa się za umiejętność reakcji na pytania arbitrów i to, co mówi druga strona - opisuje dr Morek.

Ewelina Krajczyńska, Polska Agencja Prasowa

Dlaczego polskie miasta wy-ludniają się?2014-11-21

Z analizy demografów wynika, że w najbliż-szych latach utrzyma się tendencja spadku liczby mieszkańców większości dużych miast w Polsce ze względu na migrację ludności na obszary pod-miejskie bądź ujemny przyrost naturalny. Niedługo z mapy miast powyżej 100 tys. miesz-kańców zniknąć mogą: Legnica, Chorzów i Ka-lisz.

W ciągu ostatnich 20 lat najwięcej mieszkań-ców spośród dużych polskich miast straciły m.in. Łódź, Częstochowa, Wałbrzych oraz miasta Górnego Śląska: Katowice, Bytom, Sosnowiec, Ruda Śląska czy Zabrze. Tak wynika z opraco-wania „Depopulacja dużych miast w Polsce”, przygotowanego przez demografa dr. hab. Piotra Szukalskiego z Instytutu Socjologii Uniwersyte-tu Łódzkiego.

W Polsce dużych miast, które mają przynaj-mniej 100 tys. mieszkańców, było w 1970 r. 29, w 1990 - 43, zaś w 2000 r. - 41. Obecnie jest ich 39. W ostatnim dwudziestoleciu (w latach 1995-2013) w większości z nich nastąpił spadek liczby mieszkańców - jedynie w sześciu z nich nastąpił wzrost liczby ludności.Mieszkańców przybyło w miastach najwięk-szych i najbardziej atrakcyjnych z punktu widze-nia rynku pracy, tj. Warszawie i Krakowie, albo w stolicach regionów relatywnie młodych demo-graficznie, w przypadku których stolica woje-wództwa nie ma w pobliżu żadnej konkurencji, np. Białymstoku, Olsztynie, Zielonej Górze czy Rzeszowie.

Zdecydowana większość dużych miast wylud-niała się, trzy z nich utraciły miano dużego mia-sta, zaś w przypadku 11 miast utrata mieszkań-ców była bardzo duża i przekroczyła 10 proc. Re-kordzistą pod tym względem jest Bytom, którego liczba ludności zmniejszyła się o niemal jedną czwartą.

Zdaniem dr. Szukalskiego, proces zmniejszania


YA ESCUCHÓ ???LA HORA DE POLONIAInformación, actualidad, música, cultura, sorteos, entrevistasIDEA Y CONDUCCIÓN ALFREDO BILYKDOMINGOS 10 a 11 hrs y repeticionesPOR AM 1400 RADIO [email protected] ÚNICO ENCUENTRO RADIAL DE LOSPOLACOS Y SUS DESCENDIENTES

Para publicitar en Glos Polski: [email protected] ESCRIBANIA

STANKIEWICZDr. Fernando Stankiewicz

Escribano - Titular - AbogadoTel. 4372-6958 / 4371-0800

Fax: 4372-4962Rodriguez Peña 382 - 3 „B”

Capital Federal

ATENCIóN PSICOLóGICALic. Irene L. Czarnecki de Mackiewicz

Especializada en ADULTOS MAYORESConsultorio en Palermo

Mówi się również po PolskuTel.: 4832-8857 / 15-3046 6284

POLONIA FÚTBOL CLUBA R G E N T I N Awww.poloniafc.com.ar

upranet.com.ar

http://harcerstwoargentyna.blogspot.com.ar

Harcerstwo Argentyna

ZAPRENUMERUJ GŁOS POLSKI DLA

SIEBIE I SWOICH PRZYJACIÓŁ

NUESTRO SITIO



Uroczystość Bożego Narodzenia - Zakończenie Starego i Rozpoczęcie Nowego Roku - 2015

I. Polski Kościół przy ul. Mansilla 3847Pasterka - 24.XII. godz. 18.30Boże Narodzenie - 25.XII. godz. 11.00Uroczystość Świętej Rodziny - Niedziela - godz. 11.00 - 28.XIIŚwięto M.B. Rodzicielki 1 stycznia 2015 - pożegnanie starego i powitanie Nowego Roku, godz. 11.00

II. Kaplica Polskich Sióstr Zmartwychwstanek, Lanus, ul. Oliden 2050Pasterka - 24.XII. godz. 17.30 /Ks. Krzysztof Domański/Boże Narodzenie - 25.XII. godz. 9.00Uroczystość Świętej Rodziny - 28.XII. godz. 9.00Święto Matki Bożej Rodzicielki - pożegnanie starego i powitanie Nowego Roku 2015 - 1 stycznia 2015 - godz. 9.00

Modlitwa Noworoczna do Matki Bożej:Boże, Ty przez dziewicze macierzyństwo najświętszej Maryi Panny obdarzyłeś ludzi laską wiecznego zbawienia, dziękujemy Ci za ten wielki dar, dałeś nam nie tylko Siebie ale i Swoją Matkę.Matko Boża, Matko dobroci i milosierdzenia pomóż nam kochać Ciebie i Twego Syna, szczerze i głęboko, w każdym człowieku, w każdym miejscu - szczególnie tam, gdzie panują choroby, samotność, ubóstwo, gdzie znajdują się ludzie we więzieniach, szpitalach, w różnych instytutach, aby znieść słowa nadziei, podnieść ich na duchu i okazać im nas

Życzą - Błogosławionych, Radosnych Świat i Dobrego zą solidarność. Nowego Roku:Księża - Ks. Krzysztof Domański , Ks. Ksawery Solecki - Polskie Siostry Zmartwychwstanki z Belgrano i Lanus.

Ks. Ksawery Solecki


się liczby ludności przyspieszył w ostatnich la-tach, jednak w przypadku Łodzi czy miast Gór-nego Śląska miał w tym okresie bardzo stabil-ne tempo. Demograf zwrócił uwagę, że miasta o największym obecnie tempie spadku liczby mieszkańców w czasach PRL były typowymi monokulturami przemysłowymi.- Ich gospodarka oparta o wielkie przedsiębior-stwa specjalizujące się w wydobyciu węgla, hutnictwie, chemii przemysłowej czy włókien-nictwie, po otwarciu się Polski na światową konkurencję, upadła - zaznaczył Szukalski. Jego zdaniem do szybkiego tempa depopulacji pro-wadziły ich niższe możliwości rozwoju, w połą-czeniu - jak to miało miejsce w przypadku miast Górnego Śląska i Wałbrzycha - z brakiem napły-wu nowych mieszkańców i migracjami powrot-nymi osób, które uzyskawszy uprzywilejowane emerytury, decydowały się na powrót w rodzinne strony.

Głównym czynnikiem prowadzącym do spadku liczby ludności są migracje, przede wszystkim na obszary podmiejskie, które są oznaką procesu su-burbanizacji. Szukając bardziej korzystnych wa-runków życia, zamożniejsza ludność większych miast osiedla się na okalających je terenach. Jedynie w przypadku Białegostoku, Chorzowa, Dąbrowy Górniczej, Gorzowa Wielkopolskiego, Łodzi, Rzeszowa, Szczecina i Wrocławia waż-niejszym czynnikiem zachodzących zmian niż migracje wewnętrzne był przyrost naturalny.Ujemny przyrost naturalny najbardziej wyraźny jest w Łodzi - w ciągu 20 lat liczba zgonów w stosunku do liczby urodzeń była wyższa o ponad 86 tys. - W tym mieście mniej niż jedna piąta spadku liczby ludności wynikała z salda migra-cji. Spadek ten był wyraźnie zdominowany przez wpływ ujemnego przyrostu naturalnego - zazna-czył demograf.

Liczbowo w ostatnich 20 latach najwięcej miesz-kańców straciły: Łódź (niemal 112 tys.), Bytom (ponad 53 tys.) oraz Katowice (ponad 47 tys.). Procentowo najwięcej ubyło mieszkańców Byto-mia (23,5 proc.), Wałbrzycha (15,3 proc.) i Rudy Śląskiej (14,7 proc.).Najwięcej mieszkańców zyskała w ciągu ostat-

nich 20 lat stolica - niemal 90 tys., Rzeszów - niemal 23 tys. oraz Białystok - prawie 17 tys. W Rzeszowie przybyło procentowo najwięcej no-wych mieszkańców - 14,2 proc., ale było to spo-wodowane głównie zmianą granic administracyj-nych miasta.

W najbliższych latach utrzyma się tendencja spadku liczby mieszkańców większości dużych miast w Polsce ze względu na migrację ludności na obszary podmiejskie, bądź ujemny przyrost naturalny - wynika z analizy demografów z Uni-wersytetu Łódzkiego.

Zdaniem Szukalskiego należy spodziewać się, iż prawdziwe okażą się prognozy demograficzne mówiące o dalszym spadku liczby ludności du-żych miast z uwagi na dalszy ciąg procesu su-burbanizacji. Jedynie kilka najbardziej prężnych ośrodków miejskich oprze się tej tendencji.- W efekcie już za 4-5 lat z listy dużych miast ubędzie kolejne - Legnica, a następnie w ciągu dalszych 2-3 lat - Chorzów i Kalisz - prognozuje Szukalski.

W przyszłości zaś demografowie spodziewają się etapu reurbanizacji. Wynikać ma ona z połącze-nia utrzymującej się atrakcyjności wielkomiej-skich aglomeracji, głównie dla ludzi młodych, obniżenia wygórowanych cen nieruchomości w centrach tych miast oraz ich przebudowy, zgod-nie z procesem rewitalizacji.- Jednocześnie zamiast mówić o dużych mia-stach, mówić się będzie o funkcjonalnych obsza-rach miejskich, tworzonych przez duże miasta i zurbanizowane tereny bezpośrednio je okalające - zaznaczył dr Szukalski.

Kamil Szubański, Polska Agencja Prasowa

NUESTRO SITIO


(ze str. 2)


ŚP

Dr. OSKAR SZTABASzczere wyrazy głębokiego współczucia

Rodzinie i bliskim

Składa Zarząd Stow. Ognisko Polskie.

PAGO DE SUSCRIPCIÓN AL GŁOS POLSKI POR TRANSFEREN-

CIA BANCARIAUNIÓN DE LOS POLACOS DE LA

REPÚBLICA ARGENTINABanco Comafi - sucursal BotánicoCta. Cte. 0470 01587 - 2CBU 2990047504700158720004CUIT 30 52850721 9

Después de realizar el depósito o transferencia por favor escannear el ticket y enviar a: [email protected] colocando en Asunto: PAGO GLOS POLSKI

Muchas gracias!

COMPUTER SYSTEMJorge Dylinski

[email protected]

Miembro en el programa intel® Technology Provider como socio Gold

Asesoramiento, legalización y venta de Soft-ware PC - NoteBooks - Monitores

Antivirus para PC personales y empresas

UWAGA!PROSIMY NASZYCH PRENUMERA-TORÓW, KTÓRZY BY MIELI ZALE-GŁOŚCI W OPŁACIE PRENUMERATY, O UREGULOWANIE ABONAMENTU.

Serdecznie dziękujemyRedakcja

SEKCJA OPIEKI SPOŁECZNEJ

La Seccion de Ayuda Social agradece pro-fundamente por la valiosa cooperación del grupo EXPOSITOR OGNIWO y por la ayuda en donación de articulos de con-sumo para personas necesitadas.

Na grób śp. kolegi Dra Oscara Sztaby, czlonkowie Chóru Fr. Chopina wpłacili na potrzeby SOS 1.000 pesos

Zarząd Sekcji serdecznie dziękuje.

OPŁATEK W OGNISKU POLSKIM

Dnia 11 stycznia 2015 roku po Mszy Swiętej w Kościele Polskim przy ulicy Mansilla 3847

C.A.B.A.Odbędzie się tradycyjny obiad połączony z

opłatkiem o 13-tej godzinie.Na który serdecznie zaprasza Stoworzyszenie

Ogniska Polskiego.Zarząd

Zgłoszenia: Siedziba Ogniska, Gorriti 3972 1-sze piętro: Tel: 4862-9993 w każdy piątek od 17.00 do 23.00 godz.

Zgłoszenia prywatne na tel: 4709-5354 Sra. Krystyna4657-3370 Sra. Laura

Buenos Aires, noviembre - listopad - 2014 XCII Nr 11 (5195)

GŁ O S P O L S K I LA VOZ DE POLONIA

Registro Nacional de la Propiedad Intelectual Nr 5044120Propietario: Unión de los Polacos en la Rep. Argentina

DIRECTOR: Ing. ENRIQUE MITTELSTAEDT REDACCION: BARBARA BOŻENA SOBOLEWSKA

Comité de redacción: Dr. Cristina Misa y Enrique Mackiewicz

Fotografías: E. Kozłowski y K. MisaRedacción: Jorge L. Borges (ex Serrano) 2076

C1425FFB Buenos AiresTel/fax: (5411) 4774-3679 y

(5411) 4774-7621 [email protected]

Horario de atenciónde la Unión de los Polacos en la Rep. Arg.Secciones y Organizaciones que funcionan

en la sedeJ. L. Borges 2076, Capital Federal.

- Secretaría: lunes a jueves 12:00 a 21:00 hs, viernes 09:00 a 17:00 hs. Tel. 4774-7621.- Sección Cultural P.M.S.: martes y viernes 17:00 a 20:00. Tel. 4774-7621.- Sección de Ayuda Social SOS: martes y viernes 16:00 - 20:00. Tel. 4774-7621- Sección „Nasz Balet”: miércoles 19:00 - 21:00 y viernes 19:00 - 22:30. - Biblioteka I. Domeyko: martes y viernes 17:00 - 20:00. Tel. 4774-2212.- Club Polaco: martes y viernes 15:00 a 20:00. Tel. 4899-0937, e-mail: [email protected] Asociación Cultural Argentino - Polaca ACAP: martes y viernes 15:00 a 20: 00. Tel. 4795-0918/4899-0937.- Asociación „Polskie Stowarzyszenie Absolwentów” PSA: martes y viernes 18:00 a 20:00, e-mail:[email protected]

Asociación de Ex - Combatientes Polacos en la República Aegentina

calle J. L. Borges 1818 Cap. Fed. martes y viernes 16:00 - 21:00 hs

Tel. 4792-6317/4952-7687.

GŁOS POLSKIMateriały nadesłane do publikacji nie zawsze odpowiadają poglądom Redak cji. Zastrzegamy so-bie prawo do skrótów otrzymanych artykułów oraz wprowadza nia poprawek gramatycznych. Redakcja nie ponosi żadnej odpowiedzialności za podpisane pu-blikacje. Nie zwracamy ma teriałów nie zamówionych. Us ług i ko responden tów o raz p racowników Głosu Po l sk iego są n i eodp ła tne .

CENY PRENUMERATY 2013:Roczna: $200, półroczna: $100, za kwartał: $50. Numer pojedynczy: $10.CENA OGŁOSZEŃ: Nekrologi: $50. CENY INNYCH OGŁOSZEŃ:(w kancelarii)

FRA

NQ

UEO

PA

GA

DO

C

ON

CES

ION

N0

896

INTE

RES

GEN

ERA

L C

ON

CES

ION

N 1

544

Central B Correo Argentino

[email protected]

Impreso en Agencia Periodística CID - Diario del Viajero - Av. de Mayo 666 - Buenos Aires - Argentina

A TODAS LAS ASOCIACIONES y SEC-CIONES, A NUESTROS COLABORA-

DORES, AUSPICIANTES y LECTORES

El material a publicarse en nuestro periódico Głos Polski deberá ser entregado preferente-mente por correo electrónico a la siguiente [email protected] hasta el día 10 para ser incluido en el ejemplar del mes. Los anuncios de EVENTOS con fecha de ejecu-ción deberán entregarse con 40 días de anti-cipación a la fecha de realización del mismo, de lo contrario no podemos garantizar su im-presión en forma anticipada. Muchas gracias, La Redacción.

ES

PA

CIO

PU

BL

ICIT

AR

IO

ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – …€¦ · humita, de pollo con salsa blanca....

Documents

Transcript of ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – …€¦ · humita, de pollo con salsa blanca....