ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE –...

Agosto - Sierpień

ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – ZAŁOŻONY W 1922 ROKURok XCVI Nr 08 (5240) Buenos Aires, agosto - sierpień - 2018 Nr pojedynczy $ 40,00

2018

1 WRZEŚNIA 1939

100

lat N

iepo

dleg

łośc

i

100

años

de

Inde

pend

enci

a

„Przedsięwzięcie jest współfi nansowane przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” ze środków otrzymanych od Kancelarii Senatu w ramach sprawowania opieki Senatu

Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za granicą.”

... Atak na Wieluń nastąpił pięć minut przed pierwszym strzałem niemieckie-go pancernika Schleswig-Holstein na Westerplatte.Za tym, że pierwszy atak na Wieluń nastąpił przed 4.45 przemawiają także relacje wielunian – naocznych świadków tamtych wydarzeń oraz funkcjo-nariuszy Straży Granicznej pełniących służbę rankiem 1 września, którzy obserwowali samoloty hitlerowskie lecące w kierunku miasta.Rozpoczęcie się II wojny w Wieluniu, a nie na Westerplatte, potwierdziła Główna Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Stający na jej czele prof. W. Kulesza stwierdził: „Według naszych ustaleń II wojna światowa tak naprawdę rozpoczęła się od bombardowania Wielunia, na ki-lka minut przed salwą pancernika Schleswig-Holstein w kierunku Wester-platte”…Źrodło: http://solidarnosc.wroc.pl/pierwsze-bomby-padly-na-wielun/Fot.: Janusz Wolniak (urodzony w Wieluniu)

Str. 2 Głos Polski Buenos Aires, Nr 08 / 2018 (5240)

(cont. pag. 3)

Día del Soldado Polaco y conde-coración en Maciaszkowo

El 18 de Agosto fue un sábado muy especial en la Es-cuela Polaca de Maciaszkowo. Se ha conmemorado el día del soldado y en esta ocasión han sido conde-corados los veteranos de la Segunda guerra mundial, señores Antoni Żebrowski y Władysław Dąbrowski por el Sr. Cónsul Michał Świetlik en nombre del pre-sidente de la Rep. de Polonia, Sr. Andrzej Duda.El señor W. Dąbrowski recibió la cruz de la orden de

Polonia Restituta y ambos la medalla a los Defensores

de la Patria. La escuela polaca tuvo el honor de estar presente en la emotiva ceremonia, así como también los scouts, los Padres Franciscanos de Maciaszkowo, las hermanas Albertinas y quienes han deseado ser parte de este reconocimiento.Los alumnos continuaron con actividades especia-les visitando el Museo del Ejército Polaco (ubicado en el primer piso del edifi cio de la escuela en Ma-ciaszkowo). La búsqueda e identifi cación de diferen-tes objetos históricos era el objetivo a lograr y a través del mismo no solo tomar contacto visual sino conocer el valor asociado del mismo con los hechos.

Cumplimentadas las tareas en el museo todos partici-paron de la merienda y los alumnos recibieron hermo-sos presentes de parte de la Embajada de la República de Polonia en ocasión del Día del Niño.Fotos: Claudia Osovsky

OGNISKO POLSKIE

El día 12 de agosto 2018 en la “ASOCIACIÓN “EL HOGAR POLACO”- “OGNISKO POLSKIE” junto con la “ASOCIACIÓN DE LOS Ex-COMBATIEN-TES POLACOS EN LA ARGENTINA” se conme-moró el 74 Aniversario del Levantamiento de Var-sovia “, Día del Ejército Polaco y el Aniversario de la

(5240) Głos Polski Buenos Aires, Nr 08 / 2018 Str. 3

(de pag. 2)

(cont. pag. 4)

Z H P

muerte del General José de San Martín.

Con la presencia del Señor Cónsul de la Embajada de la República de Polonia, Michał Świetlik y el pri-mer consejero cultural Señor. Grzegorz Sobociński.

El Vice-Presidente de la Unión de los Polacos en la República Argentina, Señor. Ryszard Konopka, el Presidente de los Ex-Combatientes Polacos de la Re-pública Argentina: Señor. Antonio Kaluda, el padre Cristóbal Domański. Como también los representan-tes de las Asociaciones Hermanas.

El conjunto musical “TYLKO MY”, que nos ha de-leitado con temas musicales, que a la concurrencia le

hizo acordar su niñez cuando sus abuelas y madres les cantaban estas hermosas canciones.Con gran presencia de socias, socios y amigos de la Asociación, en una atmósfera familiar transcurrió nuestro almuerzo.

Muchas gracias por las hermosas fotos al Señor. Ta-deo Ledzwa..

Biwak Zimowy “Pałacyk Michla”(Reseña de un asistente)

Nos juntamos en el hall de la estación Constitución el día jueves 19/7, el tren que tomamos salió a las 15:30 rumbo a Mar del Plata, durante el viaje cantamos can-ciones (canciones polacas y no polacas) para tratar de hacer menos tedioso el viaje, luego de más de 7 horas de viaje, alrededor de las 22 hs. llegamos a la esta-ción de Mar del Plata, donde nos estaba esperando el Sr. José Stawecki del club polaco de Mar del Plata, quien desde ahí nos acompañó hasta ese mismo club, donde pasamos la noche y la Dhna. Ivana Kaminski muy gentilmente nos llevó los plecaki (mochilas) en su camioneta hasta el club y nos dejó herbata (te) y galletitas para el desayuno.

Al día siguiente (viernes) a la mañana, viajamos has-ta la reserva de la laguna de los padres, al predio de los scouts argentinos que iba a ser nuestro lugar para pasar los tres días. Ese mismo día la Dhna. Ivana Kaminski nos volvió a llevar los plecaki (mochilas),


(cont. pag. 5)

(de pag. 3)

esta vez desde el club polaco de Mar del Plata hacia la reserva, por lo cual le agradecemos mucho, ya que se nos hubiera hecho muy tedioso todo el traslado, junto con ella fue el Druh “Szymon” que se encargó de realizar las compras necesarias. Una vez llegados, hicimos una zbiórka para abrir ofi cialmente el biwak (campamento), el cual hacemos desde hace unos años para recordar el Powstanie Warszawskie (levanta-miento de Varsovia contra la ocupación alemana) en la que nos asignaron pseudónimos de diferentes com-batientes que participaron en el levantamiento, que usaríamos a partir de ese momento y también nos co-locamos opaski (brazaletes) alusivas. A continuación, los nombres de los participantes con sus respectivos pseudónimos:Biwak “Pałacyk Michla”

Hasło (lema): “Walczmy o wolność” (luchemos por nuestra libertad)

Komenda biwaku:

Komendant Druh Phm. Andrzej “Monter” Kicinski

Instruktor przy komendzie Druh Pwd. Piotr “Ziutek” Uzarowicz

Patrole (patrullas, divisiones):Patrol „Zośka”:

Patrolowy Druh Ćwik Adrian “Szymon” Liwaj

Szeregowy Druh Wyw. Frederyk “Grzegorz” Tendera

Szeregowy Druh Wyw. Julian “Radosław” Wójcicki

Patrol „Parasol”:

Patrolowy Druh Wyw. Andrzej “Wacek” Sztaba

Szeregowy Druh wyw. Mikołaj “Tygrys” Wójcicki

Szeregowy Druh Wyw. Uriel “Spokojny” Lachowicz

A la tarde del mismo día, se realizó una “gra tere-nowa” que consistía en dividirnos en dos patrole y realizar un szkic (un plano, o mapa, o guía de un te-rreno), partiendo desde un punto común, usando una brújula como guía y trasladando lo medido a una hoja con referencias, se parte del predio de la reserva y había que esconder dos objetos en lugares a elec-ción dentro del área que se nos asignó a cubrir, que era aproximadamente 1,5 km desde el punto inicial. Había empezado a oscurecer y a llover, tuvimos que terminar la gra (juego) antes de llegar a cubrir la dis-tancia que se había planeado. Esto lo hicimos para familiarizarnos con nociones de terenoznawstwo (co-nocimiento de terrenos y orientación geográfi ca, toma de referancias, etc), y también como forma de recor-dar la forma en que la resistencia polaca durante el

levantamiento de Varsovia trataba de abastecerse de armas y otras provisiones sin que los enemigos pudie-ran encontrar los lugares donde se abastecían.El sábado a la mañana, salimos hacia Balcarce, don-de íbamos a subir a la sierra La Barrosa, caminamos

hasta la ruta, tomamos un micro que nos llevaría hasta la terminal de la ciudad, cuando llegamos, aproxima-damente al mediodía, fuimos en colectivo hasta una parte de la ciudad que es cercana a la sierra La Barro-sa y al autódromo de Balcarce, dicho autódromo está situado sobre la base de esta sierra, caminamos un trecho hasta la entrada al predio y nos desviamos por un camino para empezar a subir. Durante la subida, que nos tomó aproximadamente 45 minutos, paramos en varias zonas a sacar algunas fotos al autódromo y de la ciudad, una vez que llegamos a la cima donde había una gran cruz, según los celulares estábamos a unos 350 mts. de altura aproximadamente, sacamos una foto grupal, y luego de unos minutos nos dispu-simos a bajar. Tardamos en bajar aproximadamente el mismo tiempo que para subir; una vez que baja-mos, caminando a través de la ciudad, y orientados por el Druh “Tygrys” usando su celular como guía, llegamos hasta el Museo del transporte Juan Manuel Fangio, el cual estuvimos recorriendo y sacando fotos durante aproximadamente una hora. Después de ter-


(cont. pag. 6)

(de pag. 4)

minar de recorrer el museo, salimos hacia la terminal de ómnibus de la ciudad, tomamos un micro para volver a la reserva, a la cual volvimos ya cuando ha-bía anochecido. En el predio donde parábamos nos visitó la Druhna Valeria Salamonowska, drużynowa de la 5° Drużyna Harcerek de Martin Coronado con su esposo, con quienes compartimos un asado, antes de acostarnos realizamos un kominek (fogón), donde cantamos canciones sobre el powstanie, entre otras.El domingo por la mañana, después de limpiar las instalaciones donde estábamos, terminamos la gra

terenowa (juego de terreno) que no habíamos podi-do terminar el viernes a la tarde, intercambiamos los szkice (mapas) entre los dos patrole, para poder guiar-nos en la zona que cada patrol había cubierto y para encontrar los objetos escondidos, lo que nos llevó hasta pasado el mediodía. Después del almuerzo, nos dirigimos a la ruta con los plecaki (mochilas) para ya ir hacia la ciudad de Mar del Plata, luego dejamos los bolsos en la sede de los Scouts Argentinos en Mar del Plata. Desde allí, tomamos otro colectivo para ir al puerto, el cual recorrimos. Después de sacar fotos a los lobos marinos y recorrer el puerto volvimos al centro de la ciudad, donde cenamos en una pizzería, y recorrimos un poco el centro. A las 22 hs. volvimos a la sede scout donde habíamos dejado nuestras per-tenecias, para ir ya a la estación terminal de trenes de Mar del Plata, a la cual el jefe scout de la ciudad nos llevó en su camioneta. Abordamos el tren unos minu-tos antes de que salga, a la medianoche, después de 7 horas de viaje, llegamos a la estación Constitución, donde nos esperaba nuestro komendant chorągwi el Druh Hm. Gustaw Dubnicki para recibirnos alrededor de las 7:30hs

Para terminar, la conclusión que saco, es que este bi-

wak nos sirvió para pasar unos días entre hermanos y también recordar a los que lucharon durante el Pows-

tanie Warszawskie Czuwaj..!

Druh Wyw. Andrzej “Wacek” Sztaba

Silesia de mi corazón

El domingo 5 de agosto Cine Polaco – Mar del Plata presentó la película histórica “Sól ziemi czarnej” (Sal de la tierra negra) en el Museo Casa Bruzzone. Producida en 1969 y estrenada en 1970 con 98 minutos de duración. Es el segundo fi lm del “Tríptico de Silesia”. Guión y dirección de Kazimierz Kutz. Música de Wojciech Kilar. Interpretaciones musicales de la Orquesta Sinfónica de la Radio y Televisión polaca de Katowice. Amplio espectro musical folklórico con orquestas, coros y grupos de bailes de las minas de carbón de Walenty-Wavel (Ruda-Śląska), de Wieczorek (Katowice) y Siemianowice Śląskie.Verano europeo, agosto de 1920, hace dos años fi nalizó la Primera Guerra Mundial y se produce el segundo levantamiento polaco en la región de la Alta Silesia contra la dominación alemana. Buscaban la devolución de esa zona geográfi ca a la recién constituida República de Polonia. Es la historia de la familia Basista, con siete hijos varones, el padre minero (Antoni Zwyrtek) los bendice para el combate y también permite que el menor Gabriel de 17 años (Olgierd Lukaszewicz) acompañe a sus seis hermanos. Gabriel con la vehemencia y la furia de su inmadurez juvenil, en forma personal, realiza una operación comando y se mezcla en el cuartel enemigo con uniforme alemán. Es la lucha de los insurgentes polacos defendiendo sus trincheras contra las profesionales fuerzas germanas que atacan con infantería, artillería y vehículos blindados. La inferioridad de condiciones era notable. Las diferencias en capacidad estratégica, poder de fuego y mayor número de soldados hacen retroceder a los polacos, quienes cruzando el río a nado, buscan refugio en zona bajo dominio de Polonia. Al año

Mar del Plata


(de pag.. 5)

Misiones - Wanda

entrante, 1921, el levantamiento de los polacos tendrá un fi nal feliz sobre los históricos territorios de la Silesia polaca.Desde 1918 cuando Polonia vuelve a conseguir su independencia la situación de las fronteras tanto en el este como en el oeste resultó ser una verdadera fuente de confl ictos bélicos. Polonia estaba en un momento especial, pues era el inicio de la República y la organización del estado y su ejército, y a pesar de todo eso pudo sobrellevar la situación permanente de esos problemas fronterizos y salió adelante de la mejor manera posible. Combatió día a día e impuso su espíritu indomable luchando por la libertad e independencia. Nada fue fácil y todo se consiguió con mucha valentía y esfuerzo. En este año estamos festejando el Centenario de esa “Libertad e Independencia”. Gloria y honor a quienes dieron hasta la vida por el renacimiento de Polonia.Recomiendo la lectura de la nota de Enrique Mack-iewicz : El caso de la región de Śląsk (Silesia).-

www.upranet.com.ar Glos Polski – febrero 2017 – páginas 16 y 17.-El próximo sábado 22 de setiembre se hará la inaugu-ración de la Exposición sobre Witold Pilecki en insta-laciones del Teatro Auditorium.Saludos desde la Costa Atlántica Bonaerense.Eduardo Román Szokala – Mar del Plata – [email protected]

„Jesteśmy różni, jesteśmy razem”

To już 3 edycja konkursu fotografi cznego, zorgani-zowanego dla społeczności Wandy, Libertad, Espe-ranzy i Kolonii Lanusse, aby uczcić w ten sposób 100 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości.

W tym roku temat brzmiał „Jesteśmy różni, jesteśmy razem”. Celem konkursu było zwrócenie uwagi na różnorodność kulturową jej mieszkańców, jak rów-nież pokazanie, iż wszelkie różnice wzbogacają każ-dą społeczność.

Nadesłano wiele interesujących zdjęć, wobec czego jurorzy: Burmistrz Wandy – Felipe Jeleń, Dyrektor ra-dia FM Wanda – Sandro „Kuki” Méndez, dziennikarz – Ángel Polo oraz prezes Stowarzyszenia Argentyńs-ko – Polskiego „Wanda” – Roque Yaculowski mieli nie lada problem w dokonaniu najlepszych wyborów.

Ostatecznie, po podliczeniu punktów okazało się, że I miejsce zajęła fotografi a „Jesteśmy razem” autors-twa Kariny Della Corte de Czerkies, przedstawiają-ca seniora rodu Aleksandra Czerkiesa, jego synów i przyjaciela podczas przerwy w pracy, II miejsce pr-zypadło Marii Normie Jejer za fotografi ę „Czułość”, zaś III miejsce zajęła fotografi a Carlosa Gautschiego „Rozpieszczanie”.

Nagrody i dyplomy ufundowane przez Urząd Miasta w Wandzie oraz Stowarzyszenie Argentyńsko – Pols-kie „Wanda” zostały wręczone przez burmistrza oraz prezesa podczas obchodów 82-ej rocznicy założenia Wandy przez polskich pionierów (15 sierpnia). Pr-zybyli na uroczystość goście mogli obejrzeć wystawę wszystkich nadesłanych fotografi i.

Konkurs oraz wystawę zorganizowała nauczycielka języka polskiego pracująca w Szkole Języka i Kultury Polskiej w Wandzie.

Krystyna Archutowska Fot.: Luis Firka


(cont. pag. 8)

Witold Pilecki

El 22 de setiembre se realizará en instalaciones del Teatro Auditorium de Mar del Plata una Exposición en honor y homenaje a la vida de Witold Pilecki.

Biografía. Nació el 13 de mayo de 1901 en Olónets, en la Carelia Rusa. A orillas del Lago Ladoga, donde vivía su familia, exiliada por el régimen zarista luego de la sublevación polaca de 1863/64. Y fue asesinado el 25 de mayo de 1948 en Varsovia-Polonia.

En 1910 su familia pudo trasladarse a Vilna. En 1918 casi al fi nal de la Primera Guerra Mundial, el adolescente Witold se unió a un grupo de polacos que atacaban a tropas alemanas en retirada.

Durante la Guerra Polaca-Soviética (1919-1921) combatió como guerrillero y luego formó parte de un Regimiento de Caballería que luchó en Kiev y Grod-no. En los primeros días de agosto de 1920 pasó al Regimiento 21 de Ulanos y luchó en Varsovia, Puszc-za Rudnika y en Vilna.

Por su coraje en acción, sobre su caballo, sable en mano y a la carga sin fi n, recibió dos veces la Cruz al Valor. La guerra con los soviéticos fi nalizó con la fi rma de la Paz de Riga y luego de un tiempo fue des-movilizado del Ejército Polaco. Se asentó en la aldea de Sukurcze con su familia. Se casó con Maríanna Ostrowska en 1931 y tuvieron a Andrzej en 1932 y a Zofi a en 1933.

A fi nes de agosto de 1939, pocos días antes de la agresión nazi-alemana sobre Polonia, que fue el ini-cio de la Segunda Guerra Mundial (1939-1945), Pilecki fue llamado a las fi las de la 19ª División de Infantería con el cargo de Comandante del Pelotón de Caballería. Su unidad combatió en inferioridad de condiciones y fue destruida casi en su totalidad por los alemanes, Pilecki, al desintegrarse la unidad via-jó a Varsovia y fue uno de los fundadores del Tajna Armia Polska (TAP), Ejército Secreto Polaco. Luego este grupo formó parte del Armia Krajowa, Ejército Territorial Polaco/Resistencia Polaca.

En 1940 con varios compañeros aprehendidos por la Gestapo, Pilecki presentó un plan a sus superiores, para ingresar voluntariamente al Campo de Aus-chwitz e investigar el verdadero sentido de ese centro de detención. Con un documento a nombre de Tomasz Serafi nski fue capturado en una redada el 19/9/1940 y

dos días después enviado a Auschwitz con el número 4859 tatuado en su antebrazo.

Dentro del campo organizó un grupo con el cual, una de sus principales tareas era la de juntar información para enviar al exterior del Campo de Exterminio y hacerla llegar a la resistencia polaca. Desde 1941 esos informes fueron remitidos a polacos en Londres quienes los presentaron al Gobierno de Gran Bretaña.

Pasaron dos años y esa información no fue tenida en cuenta y su pedido de un ataque para la liberación de los prisioneros fue olvi dado en algún cajón. Los altos mandos militares y políticos británicos no creían en las notas de Witold Pilecki.

Poco a poco los colaboradores del grupo son des-cubiertos y eliminados por la SS del Campo, Pilecki sospecha que su fi n está cerca y decide fugarse. Escapó el 26/4/43 junto a dos de sus compañeros. Fueron 945 días como prisionero en el Campo de Concentración y Exterminio de Auschwitz. Un mes más tarde llegó a Varsovia y se reintegró a la Resistencia Polaca. Fue promovido a Capitán de Caballería y luchó en el Le-vantamiento de Varsovia del 1/8/1944, al ser deteni-do lo enviaron al Campo de Prisioneros de Lambino-wice y luego a Murnau.

Al fi nalizar la Segunda Guerra Mundial trabajó secretamente para grupos antisoviéticos. Esta red de inteligencia juntó evidencias en contra de la Policía Secreta Soviética por el encarcelamiento, proceso y ejecuciones de polacos anticomunistas.

En mayo de 1947 es arrestado por el Servicio Secre-to de Seguridad de la República Popular de Polonia, organizado por los soviéticos que habían ocupado Po-lonia. El 3 de marzo de 1948 fue procesado y acusado entre otras cosas por el intento de asesinar a funcio-narios del Gobierno Polaco. En mayo lo condenaron a muerte y el día 25 lo ejecutaron en la Prisión de Mokotow en Varsovia. Fue enterrado secretamente.

Así vivió y murió Witold Pilecki, la persona que descubrió e informó al mundo de las masacres del Campo de Concentración y Exterminio de Auschwitz.

Hasta 1989 toda información sobre su vida fue elim-inada de los registros y archivos del Estado Polaco. En octubre de 1990 fue honrada la memoria de Witold Pilecki y de otros condenados, y reconocidas sus ac-ciones como ejemplos para la sociedad. En 1995 se le otorgó la Medalla al Mérito de Polonia y en el 2006


(c. d. na str. 9)

(de pag. 7)

fue condecorado con la “Orden del Aguila Blanca”.

Eduardo Román Szokala – Mar del Plata – [email protected]

PD: En 1979 aparece su historia en el libro “Six faces of courage” del historiador Michael Foot y una reseña de ese libro es publicada por el diario de Varsovia “Kurier Polski”. Sus notas originales fueron publica-das en inglés en 2012 con el título de “The Auschwitz volunteer: beyond bravery” (El voluntario de Aus-chwitz: más allá de la valentía), también traducido al francés.

Otro libro en inglés: “I can live no longer” de Jere-my Kowalski, 2013.

VI Turniej rycerski pod

Wieżycą.Interaktywna lekcja historii z małej

Oleśnicy rozsławia ją na cały kraj

Kolejny, szósty, raz w małopolskiej gminie Olesno, w miejscowości Oleśnica, w dniach od 6 do 8 lipca odbywał się głośny już w całej Polsce Turniej rycer-ski. To właśnie tutaj - pod budowlą zwaną Wieżycą będącą częścią powstającej repliki średniowiecznego grodu miały miejsce wydarzenia nawiązujące do za-mierzchłej historii. Po „odwiedzinach” na tej ziemi dwa lata temu św. Franciszka z Asyżu i zeszłorocz-nej „lekcji” o Świętej Inkwizycji połączonej z jubi-

leuszami: 600-lecia pierwszej pisemnej wzmianki o istnieniu wsi i dziesięciolecia działalności grupy re-konstrukcji historycznej, jedynego polskiego zakonu rycerskiego – Pruskich Rycerzy Chrystusowych Braci Dobrzyńskich, tym razem oprócz wielu atrakcji pro-pozycją nie tylko dla najmłodszych była inscenizacja obrzędu tradycyjnych trzynastowiecznych zaślubin.Tak, jak w poprzednich latach organizatorami byli Po-czet Bagiennych z Wieżycy oraz Bracia Dobrzyńscy i Joannici z Mielca. Turniej tym razem gościł około 150 osób należących do 20 grup rekonstrukcji histo-rycznej z całego kraju. Pierwszego dnia powstawało obozowisko. Ofi cjalne rozpoczęcie imprezy odbyło się w pierwszą sobotę lipca, a jej otwarcia dokonał wójt Olesna Wi-told Morawiec.

Pod Wieżycą widzów, jak też goszczących miłośni-ków minionych wieków, uroczyście powitał grodo-dzierżca Wojciech Maniak czyli Wojciech z Bagien. Przybliżył program tego niecodziennego wydarzenia oraz związane z nim rocznice, ponieważ także i tym razem wydarzenie było wyśmienitą okazją do święto-wania - dekadę działalności głównego pomysłodaw-cy i organizatora wydarzenia Pocztu Bagiennych z Wieżycy, 790. rocznica zatwierdzenia zakonu Braci Dobrzyńskich przez papieża Grzegorza IX oraz 700 – lecie inkwizycji w Polsce.

Na tym zakończyła się „część ofi cjalna”. Tuż po niej rozpoczęły się rozgrywki, które w dużej części wy-pełniły średniowieczny weekend w Oleśnicy. Były to pojedynki: ciężkozbrojnych 1vs1, walki grupowe i indywidualne lekkozbrojnych oraz tradycyjnie już bieg dam i strzelanie z łuku. Emocje towarzyszące ry-walizacji – a trzeba zaznaczyć odbywającej się zgod-nie z duchem fair-play - były niemniejsze niż podczas rozgrywanego na rosyjskich stadionach Mundialu, a zwycięzcami w poszczególnych kategoriach zostali:

w walkach 1v1 - Przedwoj z Lublina

w biegu dam - Agnieszka z Tarnowa

najcelniejszy łucznik to - Karwat z Miechowa

Zwycięzcy tradycyjnie zostali nagrodzeni biżuterią rycerską i elementami wyposażenia łuczniczego.

Finał dnia stanowiła inscenizacja średniowiecznego obrzędu ślubnego. W główne role wcielili się człon-kowie Bagiennych, a narracją zajął się Wojciech z Bagien. Bohaterami byli Anna oraz Matys, którzy rzeczywiście niedawno zawarli związek małżeński. Prezentacja wydarzenia oparta została na źródłach hi-

Ania z Dąbrowy Tarnowskiej


(c. d. na str. 12)

(ze str. 8)

storycznych. Na przedstawienie składały się: zaloty,

ślub, porwanie i odbicie panny młodej oraz zdobycie

pogańskiego grodu bronionego dzielnie przez przy-

byłą aż z Kaszub grupę rekonstruującą Prusów.

Należy zaznaczyć, że w średniowieczu śluby mogły

odbywać się w obecności kapłana przed drzwiami ko-

ścioła, zaś obrzęd za sakrament został uznany dopiero

w 1139 roku. Ciekawostkę stanowi również to, że po

1215 roku przeszkodą w jego zawarciu był mniejszy

niż czwarty stopień pokrewieństwa. Słowa kapłana i

tekst przysięgi, także po za językiem nie różniły się

znacząco od obecnej wersji. Czymś dla nas „innym”

były natomiast brak obrączek - zamiast nich jeden

poświęcony złoty pierścień, wręczany pannie młodej,

zakładany trzykrotnie na jej palec i mający chronić

przed złymi mocami wraz z sakiewką i pergaminem

będącym tzw. aktem zachówku na wypadek śmierci

małżonka. Narzeczony obdarzał damę swojego ser-

ca mieszkiem z monetami, po czym kobieta składała

mężowi pokłon, zagryzali ser i chleb rzucając następ-

nie przez głowę za siebie. Parę obrzucano również

owsem lub jęczmieniem, a od XIII wieku w noc po-

ślubną i kolejnego dnia karmiono kaszą.

Ale wymienione powyżej rzeczy stanowiły tylko

część przygotowanych dla odwiedzających atrakcji.

Kolejnymi elementami interaktywnej lekcji o historii

i religii były: po raz pierwszy w Oleśnicy dzięki Brac-

twu św. Jakuba pokaz konny i przejazdy na koniach

oraz już tradycyjnie: walki specjalnymi mieczami do

ćwiczeń, warsztaty dla najmłodszych, prezentowanie

stroju rycerza i opowieści o jego życiu. Można było

zwiedzić obóz rycerski i zaobserwować wytop żelaza

w piecu dymarkowym, o co zadbali absolwenci kra-

kowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej - członkowie

koła naukowego „Hefajstos” w ramach zajęć z arche-

ologii eksperymentalnej. Nie mogło również zabrak-

nąć ciepłego posiłku przygotowanego w epokowych

naczyniach. Kolejny raz, także odbyły się mini targi

ekologicznej żywności oraz „zainstalowano” kramy

rzemieślnicze: kowalski, tkacki, rzeźbiarski i z za-

bawkami rycerskimi. Turniej bojowy ciężkozbroj-

nych w przystępnej i zrozumiałej dla każdego formie

komentował nauczyciel, a zarazem wielki pasjonat

historii Sławomir Bator. On też omówił ubiór, uzbro-

jenie, zwyczaje, obyczaje rycerskie i codzienne życie

w średniowieczu.

Nową propozycją dla odwiedzających Turniej był

również występ zespołu muzyki dawnej „Liarman”.

Skład grupy to: Lidia Małysek (fl ety proste baroko-

we: sopranowy i altowy, fl et poprzeczny), Łukasz

Gaszler (gitara, lira korbowa) i śpiewaczka Susa-

na Raso pochodząca ze słynnego w świecie miejsca

pielgrzymek hiszpańskiego Santiago de Compostela

- według tradycji miejsca spoczynku apostoła św. Ja-

kuba Większego. To właśnie oni w przerwach pomię-

dzy walkami prezentowali średniowieczną muzykę

Polską, Kastylii, Katalonii, angielskie pieśni renesan-

sowe, stare hiszpańskie i galicyjskie, utwory instru-

mentalne wczesnobarokowe oraz kompozycje własne

czerpiące inspirację z muzyki bałkańskiej, arabskiej,

rocka i dawnej.

Częścią drugiego dnia oleśnickiego Turnieju był

przedpołudniowy przemarsz spod Wieżycy do miej-

scowej kaplicy, który odbył się po weselnej biesia-

dzie „w podzięce za cudowne ocalenie panny młodej

przed pogańska chucią”. Poprowadził go Wojciech z

Bagien w intencji wyrażenia Bogu wdzięczności za

opiekę nad wszystkimi, a po powrocie do obozu od-

był się turniej łuczniczy.

Należy zaznaczyć, że na ubiegłorocznym Turnieju

pod Wieżycą zgromadziło się 160 różnych rekon-

struktorów historycznych z 24 grup działających na

terenie całego kraju. Zrównuje to imprezę z innymi

tego typu ukazującymi wydarzenia krajowe z za-

mierzchłej przeszłości. Trzeba również zaznaczyć,

że podczas mającego tutaj miejsce dwa lata temu

spektaklu o św. Franciszku pojawił się gość specjal-

ny - reżyser fi lmu pt. „Chrzest Południa” Marek

Kołdras, tarnowski dziennikarz. Produkcja ukazuje

teorie wcześniejszego datowania chrztu naszych te-

renów. Odbył się prapremierowy pokaz fi lmu, do któ-

rego dużą część zdjęć kręcono właśnie pod Wieżycą.

9 lipca 2016 roku podczas IV Turnieju Rycerskiego

zrealizowane zostały ujęcia potyczek zbrojnych, za-

grali w nich członkowie obecnych bractw. Mowa o

scenach chrystianizacji pogan i specjalnie przygoto-

wanej inscenizacji zwieńczonej spaleniem zabudo-

wań i eksterminacją mieszkańców niechętnych do na-

wrócenia na chrześcijaństwo. Turniej pod Wieżycą

o miano najważniejszego pod względem wielkości

wśród odtwórców XIII wieku rywalizuje tylko z tym

w Czersku pod Warszawą. Tak, jak zawsze wstęp na

niego jest wolny, bezpłatny. Podobnie jak w latach

ubiegłych patronat naukowy nad wydarzeniem objęło

Muzeum Okręgowe w Tarnowie, a jego organizację

wsparli nie tylko samorząd powiatowy i gminny, ale

także fi rmy i osoby prywatne.

Wieżyca

Wieżyca w Oleśnicy jest głównym elementem

powstającego grodu. Jest budowlą mieszkalno-

obronną, a jej pomysłodawca, budowniczy i właściciel


(de pag. 9)

VI Turniej rycerski pod Wieżycą.Interaktywna lekcja historii z małej Oleśnicy r


Turniej rycerski pod Wieżycą.Interaktywna lekcja historii z małej Oleśnicy rozsławia ją na cały kraj i wiecej...


(c. d. na str. 13)

(ze str.9)

to wielki pasjonat Średniowiecza. Mowa o panu Wojciechu Maniak, znanym

wśród rekonstruktorów historycznych jako Wojciech

z Bagien, który sam mówi, że replika ma być hołdem dla dawnych lokalnych rodów – Gryfi tów i Ligęzów, jak również ożywić historię współczesnym. W miejscu tym odbywają się treningi rycerskie, turnieje oraz warsztaty. Zawsze też są jednocześnie niezwykłą, interaktywną lekcją historii. Można zobaczyć, jak wyglądało średniowieczne życie. Jest ukazywany rys historyczny epoki, tworzące ją osoby oraz kultura materialna i duchowa. Mimowolnie jest się świadkiem bitew średniowiecznych rycerzy i wojów walczących pod okiem instruktorów. Przybyli mogą, także posłuchać o tworzeniu grupy rekonstrukcji historycznej. Jedną z atrakcji jest też zawsze możliwość spróbowania dań z obozowej kuchni. Wszystkie rzeczy są zrobione zgodnie ze średniowiecznymi recepturami w zrekonstruowanych glinianych i metalowych naczyniach z epoki. Zainteresowani tematem mogą porozmawiać z organizatorami i dowiedzieć się wielu bardzo interesujących rzeczy i ciekawostek o dawno minionych czasach. W tym chwilowym, niecodziennym i dziwnym „powrocie do przeszłości” może wziąć udział każdy.

Ciekawostką jest, że replika grodu powstaje w odległości 4 km od innej miejscowości, Gorzyce, gdzie mieściła się od XIV wieku historyczna siedziba Ligęzów. Jest ona uwzględniona w źródłach historycznych z połowy XIII wieku, gdy mieszkali tu jeszcze Gryfi ci. Dlaczego obiekt nie zachował się do dzisiaj? Niestety, odpowiedzi nie znamy. Przypuszczalnie jego koniec przypieczętowała wielka powódź mająca miejsce w latach 70-tych XV wieku. Można tak wnioskować, gdyż Jan Długosz wspomina ją w swoich kronikach.

Zamierzeniem organizatorów jest ukazanie prawdziwego oblicza epoki Średniowiecza. Spotkania mają również za cel zapoznanie młodzieży z działalnością propagującą historię i kulturę dawnej Polski, poprzez aktywną rekonstrukcję kultury materialnej i duchowej okresu wieków X-XIII. Organizatorzy bardzo chcieliby przeprowadzać stałe warsztaty walki mieczem i łucznicze dla dzieci i młodzieży zwieńczone mini-turniejami, jak też organizować kolejne Turnieje Rycerskie i treningi dla członków bractw. Należy również zaznaczyć, że wszystkie zajęcia są bezpłatne. Już od 10 lat Poczet Bagiennych z Wieżycy organizuje liczne zajęcia łączące edukację z zabawą i poznawaniem historii.

Anna Hudyka

Niesłyszalny krzyk

o lepszy świat

Słowa te piszę 24 sierpnia. W ostatnich dniach kolejny już raz mogłam się przekonać, jak głęboko sięga ludzka podłość. Przykro mi, że jestem zmuszona pisać o tym teraz, ale dotyczy to smutnego dla mnie wydarzenia i są to sprawy, o których milczeć po prostu nie mogę. Zacznę jednak od pewnej refl eksji.

18 sierpnia odszedł od nas nie waham się powiedzieć, że jeden z najporządniejszych i najprzyzwoitszych z grona tzw. wielkich tego świata. Kofi Annan - były sekretarz generalny ONZ pełniący tę funkcję dwukrotnie, od 1 stycznia 1997 r. do 31 grudnia 2006, a zarazem laureat Pokojowej Nagrody Nobla. Został nią uhonorowany w 2001 r. - w czasach, gdy wg mnie jeszcze ona coś znaczyła. Ktoś kogo darzyłam wielkim szacunkiem i uznaniem. Zawsze miałam wobec niego respekt. Zresztą nie tylko ja, bo ludzie używający tych tzw. szarych komórek, także. Należący do niewielu prawdziwych polityków i niezrównany dyplomata. Pamiętam, jak powiedziałam kiedyś, że niewyobrażalnym zaszczytem byłoby dla mnie móc uścisnąć mu dłoń. Słowa te padły w zasadzie jeszcze od dzieciaka. Dlatego właśnie nie piszę, że zmarł - tylko odszedł. Mam nadzieję, że Kofi Annan jest teraz w tym innym - lepszym świecie, gdzie po przysłowiowej drugiej stronie tęczy czuje się szczęśliwy. Mądry i prawy obywatel naszego świata. Niestety takich ludzi jest wśród nas już coraz mniej. Osoba tego polityka ma również swoje miejsce w mojej pracy mgr. Dziś też zadaję pytanie i zastanawiam się: kogo ze świata polityki moje i następne pokolenie uzna za godnych naszego szacunku zasługujące na to, abyśmy nazwali


(c. d. na str. 14)

(ze str.12)

ich autorytetami??? Zapamiętam też tamtą sobotę 18 sierpnia na zawsze: piękny gorący, niemal afrykański upalny słoneczny dzień i jakże smutna wiadomość, która do mnie dotarła w godzinach wczesnego popołudnia. Pierwszymi reakcjami były: szok, niedowierzanie i po prostu, tak po ludzku zwyczajny smutek.

Pisałam wielokrotnie, że lubię poznawać opi-nię innych osób na różne tematy i tak też było tym razem. Byłam ciekawa wypowiedzi po śmierci tego bezapelacyjnie wielkiego człowieka jakim był Kofi Annan. Żeby przeczytać komentarze internautów weszłam na różne fora. To, co zobaczyłam sprawiło, że kolejny raz z zażenowaniem pomyślałam: kim my ludzie - a przynajmniej duża nas część - do jas-nej cholery naprawdę jesteśmy? Kim się staliśmy? Nienawiść, jad, a nawet zwyczajne drwiny w obliczu śmierci naszego bliźniego! Nie chcę cytować ani ko-piować części postów, bo byłby to dla mnie zwycza-jny wstyd.

Wypowiedzi przepełnione prawdziwym kato-lickim miłosierdziem, o którym uczy nas Pismo św., a w naszym kraju wyznających tą właśnie religię jest ponad 85 % społeczeństwa, czym się tak szczycimy. Jednak bez względu na prezentowane poglądy tego typu komentarze uważam za zwyczajne chamstwo. To żenujące i tragiczne, że dla wielu nie ma żadnej świętości. Radość ze śmierci, w momencie jej nade-jścia, wyśmiewanie tej właśnie osoby, złośliwe żarty z koloru skóry i miejsca narodzin wraz ze specjaln-ym przeinaczaniem nazwiska!!! Powtórzę: Boże kim staliśmy się?!?!??!?! Spora część komentujących nie wspominając o wstydzie nie ma za przysłowiowy grosz przyzwoitości i lepiej by zrobili milcząc. Już król Salomon, wg tradycji biblijnej słynący z mądroś-ci, powiedział: „nawet głupi gdy milczy uchodzi za

mądrego”. Czasem zastanawiam się, czy rzeczywiś-cie dostęp do Internetu nie powinien być w jakimś stopniu ograniczony albo przynajmniej pod kontrolą? Coraz częściej odnoszę też wrażenie, że ja do tego świata zwyczajnie się nie nadaję. Mówiąc „tego” mam na myśli to, czego chcąc lub nie wokół siebie doświa-dczam, jestem mimowolnym świadkiem: chamstwa, głupoty, brutalności na każdym kroku, braku kultury i poszanowania drugiego – nawet w chwili jego śmier-ci oraz paru innych cech.

Miarą człowieczeństwa jest nasza postawa prezentowana w obliczu tragedii i odejścia od nas – miejmy nadzieję, że do tego innego, lepszego świata – naszych bliźnich. Bardzo przykre, że jest tak wielu niebędących w stanie tego pojąć w swoich ogranic-

zonych umysłach. Oni właśnie żenującymi wpisami zaprzeczają twierdzeniu, że człowiek to brzmi dum-nie i stanowi ostatnie ogniwo ewolucji. Powtórzę również to, co pisałam niejednokrotnie: wygląd pr-zypominający istotę ludzką i 23 pary chromosomów nie świadczą, że się nią jest - trzeba czegoś więcej.

Czytając w Internecie te szczególne „kondo-lencje” wstydziłam się jednocześnie dziwiąc i zadając sama sobie pytanie, dlaczego moderatorzy pozwolili na ich publikację? Szacunek tylko dla Interii, że za-blokowała jakąkolwiek możliwość komentowania informacji o śmierci tego niezrównanego dyplomaty. Szkoda tylko, że nie zrobiła tego samego dzisiaj pod informacją o dacie pogrzebu.

W kwestii wypowiadania się w sieci moja opinia jest jednoznaczna: komentarze powinny zostać zabronione, jeśli nie to jawna informacja o autorze, a za naruszenie pewnych norm odpowiedzialność karna. Owszem wolność słowa tak, jak najbardziej, ale są pewne wspólne dla wszystkich granice, których przekraczać nie wolno.

W tym miejscu można mi zarzucić brak obiektywizmu, hipokryzję itd. dodając chociażby słowa: Srebrenica, Ruanda, korupcja w ONZ. Odpowiadam: niestety nic nie jest białe albo czarne. Przykre, ale otaczający nas świat jest o wiele bardziej skomplikowany i przysłowiowy jeden sprawiedliwy sam nie jest w stanie zrobić porządku, nawet, gdy – a może w dodatku, jeśli - piastuje jedno z najwyższych stanowisk. Pajęczyna wzajemnych powiazań, gdy w grę wchodzą niewyobrażalne pieniądze i władza - zrobią wszystko, żeby do tego nie dopuścić. Niestety to smutna prawda o realnym świecie. Mówiąc o p. Kofi m Annanie dodam, że nie kto inny tylko właśnie On jako sekretarz generalny ONZ nazwał atak Stanów Zjednoczonych w 2001 r. na Irak nielegalnym. Odnosząc się natomiast do części komentujących jego odejście z ziemskiego globu uważam, że odpowiednie organa powinny z urzędu wszcząć wobec nich postępowania. Ubliżający temu Wielkiemu Politykowi niech najpierw zrobią choć część, małą cząstkę tego, co on, a później dokonują oceny. Wtedy naprawdę będzie lepiej. Jestem też święcie przekonana, że spore grono właśnie tych osób nawet nie znało tego człowieka. Upewniają mnie w tym wypowiedzi myślących, że informacja o śmierci dotyczyła Morgana Freemana (skądinąd również cenionego przeze mnie aktora). Przytoczę słowa innego wybitnego obywatela naszego świata Alberta Einsteina: „Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem


(cont. pag. 15)

(ze str. 13)

pewien co do tej pierwszej”.Zapamiętam Kofi ego Annana nie tylko jako

niezrównanego dyplomatę i jedną z najważniejszych postaci światowej sceny politycznej moich czasów, którego wielkim marzeniem był pokój, o który walczył. Tu pozwolę sobie wspomnieć o dwóch wydarzeniach.

Pierwsze to 2006 r. i obchody Międzynarodowego

Dnia Młodzieży. Ówczesny sekretarz generalny ONZ zwrócił się wtedy ze specjalnym oświadczeniem do młodego pokolenia prosząc, aby wywierało presje na rządzących, w celu walki z ubóstwem. Podał też pewne liczby. 10 lat wcześniej świat liczył 3 mld. młodych mających mniej niż 25 lat życia. Pół miliarda z nich walczyło o przetrwanie nie dysponując nawet 2 dolarami dziennie, 100 mln dzieci nie uczęszczało

do szkół, a 30 tys. umierało co dzień z głodu. Dodał, także, że największym problemem tego

pokolenia jest ich brak zatrudnienia, choć stanowią 1/4 światowej siły roboczej przypada na nią połowa liczby bezrobotnych. Bez porządnej pracy grozi im niedostatek, co ogranicza dostęp do edukacji i

podstawowych świadczeń zdrowotnych.Kofi Annan powiedział:„Zwracam się do młodych, aby przy tej okazji

przypomnieli rządzącym swoich krajów, o podjętych

zobowiązaniach i konieczności ich jak najszybszej

realizacji. Wiem, że nie chcecie żyć w świecie, gdzie

inni umierają z głodu, nie potrafi ą czytać ani pisać

i tracą ludzką godność. Dołóżcie więc wszelkich

starań, aby to właśnie wasza generacja była tą, która

położy kres nędzy na świecie.”

Drugie wydarzenie to mający miejsce rok wcześniej Live 8. 2 lipca 2005 roku w 9 jednych z największych miast na 4 kontynentach odbyła się seria

koncertów na rzecz Afryki. Pod wspólnym hasłem

„Make Powerty History”, co w tłumaczeniu oznacza:

„Sprawmy niech bieda stanie się tylko historią” walki z ubóstwem wraz z największymi gwiazdami

światowej muzyki występowali ci całkiem nie znani

z krajów najbiedniejszych. Obecne były nie tylko

dziesiątki artystów i miliony fanów, którzy przyszli ich zobaczyć i posłuchać, oraz uczestniczący w tym niezrównanym przedsięwzięciu dzięki środkom masowego przekazu, ale także m.in. przedstawiciele różnych kościołów, aktorzy i niektórzy biznesmeni. Był wśród nich, także ówczesny sekretarz generalny ONZ Kofi Annan – w Londynie ze sceny w Hyde Parku powiedział do zebranych: „To prawdziwe

Narody Zjednoczone. Cały świat solidarny z biednymi.

Dziękuję Wam w imieniu ubogich i bezbronnych.”Live 8 poprzedziło Szczyt G 8 – spotkanie

przywódców najbardziej uprzemysłowionych krajów świata i Rosji, który odbył się 4 dni później szkockim

Edynburgu. Występujący na scenach w tychże

państwach oraz w Johannesburgu chcieli zwrócić

uwagę debatujących polityków na tragiczną sytuacje

tego najbiedniejszego kontynentu, a do przywódców

padały słowa: „Nie zawiedźcie nas!”. Zadaniem było

też min. przekonanie szefów krajów rozwiniętych, aby

skreślili długi najuboższych krajów rozwijających się

zwiększając dla nich pomoc humanitarną.

Anna Hudyka

MIECZYSŁAW DOLA

(1923/2018)

Recorre con su paleta

la piel dorada del desierto,

acaricia cielos lilas,

navega sobre el extenso mar en calma.

Transita caminos de greda

fl ota entre nubes trasparentes.

refl eja otoños con senderos de tamariscos

marrones y rojizos.

Transforma esta geografía en paisajes llenos de

luz,

Modela los contornos del tiempo

transcurrido en casitas recostadas sobre el cerro.

Enciende un sol y apaga otro

entre siluetas de torres bebiendo el petróleo

de las entrañas de este suelo.

Es alma de esta tierra árida y solitaria,

juega con sus formas

extendiéndolas sobre el bastidor

con espátula y pincel.

María Teresa Dittler

Mieczysław Dola nació en 1923 en Koñczyce, Po-

lonia. Siendo niño admiraba a un tío pintor y solía

acompañarlo en su trabajo, cuando decoraba el inte-

rior de las viviendas con paisajes de colores.

A los dieciséis años vio ingresar las tropas alemanas a

su país y el comienzo de la Segunda Guerra Mundial.

En aquel tiempo fue reclutado y enviado a Bremen

(Alemania), para que trabajara en una fábrica de avio-

nes. Le dieron una libreta que lo identifi caba como

soldado alemán y le pagaron un sueldo. En sus horas

Pablo.Trabajó en la Compañía Petrolera Astra, en el cargo de jefe de servicios en Ingeniería de campos, para realizar ubicación topográfi ca de pozos. En sus días

libres, le gustaba jugar al tenis y golf.

En horas de la noche pintaba en su tablero paisajes de

cielo limpio y lleno de luz, cañadones, médanos, el

mar y torres de petróleo. Fue autodidacta en las artes

plásticas.

Ha realizado exposiciones individuales y colectivas

en la Argentina y el extranjero, por este arte obtuvo

numerosos premios y menciones. Atesoraba plaque-

tas de diferentes instituciones por su trabajo al servi-

cio de la cultura de la región patagónica.

Fue nombrado ciudadano distinguido del centenario

de Comodoro Rivadavia (2001).

Celebraba su cumpleaños el día de la Patagonia (11

de octubre), se sentía predestinado a habitar esta

tierra, en la que encontró grandes amigos.

Partió de este mundo el 16 de agosto del presente

año.

Buen viaje querido maestro!!! Gracias por darnos

tanto!!!

María Teresa Dittler


(de pag. 14)

La Voz de PoloniaGłos polski

Versión Digital

http://lavozdepolonia.com.ar/

libres hizo dibujos en papel y alguien se los compró.

Solicitó que lo enviaran al frente con intenciones de

pasarse con los aliados. Así fue como le asignaron que

midiera las coordenadas de tiro y dictara las correc-

ciones a través de un cable telefónico. Pero comprobó

que no era fácil escapar de su destino.

Al fi nalizar la guerra en 1945 fue detenido y trasla-

dado a Francia junto a centenares de prisioneros ale-

manes. En el campamento logró identifi carse ante las

autoridades e ingresar al Ejército Polaco en el exilio.

Junto a un grupo de ex combatientes se embarcó con

destino a Escocia, en busca de trabajo se presentó a

un concurso de caligrafía y obtuvo el puesto en una

ofi cina.

Debido a su facilidad para el dibujo estudió la carrera

de Técnico Civil (Maestro Mayor de Obras).

Luego de recibirse decidió buscar trabajo en un país

ajeno al confl icto bélico, en suelo europeo permane-

cía el temor a otra guerra. Aprovechando los pasajes

que ofrecía el gobierno inglés, se trasladó a la Argen-

tina, como hicieron tantos polacos en la época.

Llegó a Buenos Aires en 1949, en la comunidad pola-

ca lo conectaron con Dorignac, una empresa que es-

taban construyendo en Comodoro Rivadavia. Ingresó

en el cargo de jefe de obras, para construir el Hotel de

Turismo, el Museo Biblioteca, el colegio Perito Mo-

reno, Cámara de Apelaciones, Catedral San Juan Bos-

co y Hogar Escuela, con proyectos de Buenos Aires.

Cuando fi nalizaron las obras le encomendaron que

hiciera la mensura para fundar Rada Tilly, en aquel

tiempo solo había tres viviendas.

Realizó el primer plano de una casa particular para

ser presentado en la Municipalidad de Comodoro Ri-

vadavia.

En un baile de la Asociación Polonesa Dom Polski

conoció a Pola, una joven hija de polacos, con quien

contrajo matrimonio y tuvieron dos hijos: Susana y

Str. 16 Głos Polski Buenos Aires, Nr 08/ 2018 (5240)

Para publicitar en Glos Polski: [email protected]

POLONIA FÚTBOL CLUBA R G E N T I N Awww.poloniafc.com.ar

http://harcerstwoargentyna.blogspot.com.ar

Harcerstwo Argentyna

ZAPRENUMERUJ GŁOS POLSKI DLA

SIEBIE I SWOICH PRZYJACIÓŁ

NUESTRO SITIO

www.upranet.com.arTU PÁGINA

upranet.com.ar

http://www.buenosaires.msz.gov.pl/

ESCRIBANIASTANKIEWICZ

Dr. Fernando StankiewiczEscribano - Titular - Abogado

Tel. 4372-6958 / 4371-0800Fax: 4372-4962

Rodriguez Peña 382 - 3 „B”Capital Federal


Z czego słynie Poznań?

To oczywiste - z koziołków. To jedna z największych atrakcji Poznania. Każdego dnia w samo południe na wieży ratu-sza bodą się koziołki imieniem Pyrek i Tyrek. Wiele osób może zadawać sobie pytanie “dlaczego koziołki?”. W udzie-

leniu odpowiedzi na to pytanie pomocna będzie legenda, zgodnie z którą po wielkim pożarze miasta i odbudowaniu

ratusza, na wieżę zegarową postanowiono zamówić zegar u mistrza Bartłomieja z Gubina. Władze postanowiły uczcić

to wydarzenie organizując huczną imprezę. Do stolicy Wielkopolski na wielką ucztę zaproszono przeróżne osobistości.

Jak wiadomo na takiej imprezie najważniejsze jest jedzenie, nie inaczej miało być tym razem.

Głównym daniem miała być pieczeń z sarniego udźca na rożnie, jednak szef kuchni nie był w stanie panować nad całą

kuchnią sam. Do obracania pieczeni wyznaczył młodego Pietrka. Młodzieniec cały czas zastanawiał się, jak prezentuje

się zegar przygotowany przez mistrza Bartłomieja. Postanowił na chwilę opuścić swoje stanowisko i udać się na wieżę.

W międzyczasie pieczeń udziec spadł do ognia. Przestraszony chłopiec postanowił uratować kolację i wybiegł na łąkę

celem upolowania świeżej zwierzyny. Dość szybko zabrał dwa koziołki i udał się z nimi do kuchni. W pewnej chwili

koziołki uciekły Pietrkowi i wybiegły na gzyms ratuszowej wieży, gdzie zaczęły bóść się rogami. Na ten widok wojewo-

da oraz zgromadzeni goście wybuchli śmiechem. Dzięki obróceniu sytuacji w żart, burmistrz postanowił nie wymierzać

chłopcu żadnej kary, zaś zegarmistrzowi zlecił modyfi kacje mechanizmu - od teraz każdego dnia o godzinie 12 miał on

uruchamiać koziołki. Na szczęście porwane przez chłopca koziołki nigdy nie trafi ły na stół.

A po legendzie, pora na fakty historyczne. W trakcie modernizacji ratusza w XVI wieku zlecono montaż nowego zegara,

który miał posiadać “urządzenie błazeńskie, mianowicie koziołki”. Zamówienie przekazano do zegarmistrza Bartłomie-

ja Wolfa, który zainstalował urządzenie w 1551 roku. Ponad 100 lat później, dokładnie w 1675 roku w wieżę uderzył

potężny piorun niszcząc zegar wraz z koziołkami. Koziołki ponownie pojawiły się na szczycie ratusza dopiero w 1913

roku.

Zobacz wiecej: https://rzucijedz.pl/ciekawostki-ze-swiata/456-ciekawostki-o-poznaniu

Fot.: http://poznan-przewodnik.pl


NUESTRO SITIO

www.upranet.com.ar

TU PÁGINA

Dzień dobry,

Czy jest szansa dotrzeć do dokumentów, które po-

zwoliłby mi ustalić losy Mariana Grotowskiego w Ar-

gentynie, który po demobilizacji przybył do Buenos

Aires z Wielkiej Brytanii?

30.04.1949 wypływa z portu Southampton na pokła-

dzie frachtowca „Cordoba”. Po tygodniu dopływa

do celu, jego adres jest nieustalony. Grzecznościowo

można pisać na adres niejakiego Mirskiego. Syn, Ka-

zimierz Grotowski, na podstawie listów ojca napisał:

„W Buenos Aires nie może znaleźć pracy. Dochodzi

do tego, że dorywczo pracuje jako tragarz w porcie

i sypia byle gdzie [nawet w kostnicy, w trumnie].

Dzięki Bogu spotyka Langa, syna naszych przyjaciół

z Rzeszowa, który od dawna mieszka w Argentynie i

który załatwia Ojcu posadę w odludnej prowincji nad

górną Paraną. Płynie się tam kilka dni statkiem. Oj-

ciec prowadzi faktorię [jedyny sklep w dżungli].” Nie

wiadomo, kiedy porzuca nadzieje związane z Argen-

tyną i przenosi się do Paragwaju. Zmarł w Asunción

w 1968 roku.

Zajmuje się naukowo biografi ą Mariana Grotowskie-

go, przygotowuję tekst do książki, która ma się uka-

zać nakładem wydawnictwa Uniwersytetu Jagielloń-

skiego.

Bardzo możliwe, że będę w Argentynie i chciałabym

zajrzeć do archiwów i do miejsc, gdzie on przebywał.

Ale nie wiem, gdzie czego szukać. Będę wdzięczna

za każdą pomoc.

Pozdrawiam,

Maryla Zielińska

[email protected]

PoszukiwaniaULTRAVIOLET

La serie polaca llega a Netfl ix el 17 de agosto13 agosto, 2018 Lisa Caamaño Netfl ix, Noticias, Series 1

El gigante del streaming suma a su catálogo de pro-

ducciones originales a Ultraviolet, la serie policial de

Polonia sobre unos peculiares detectives virtuales.

Por @lisacaamano

Tras adquirir sus derechos, el día viernes Netfl ix su-

mará a su catálogo a la serie polaca “Ultraviolet”, di-

rigida por Jan Komasa y Slawomir Fabicki, y produ-

cida por AXN Crime.

Inspirada en el libro “The Skeleton Crew” de Debo-

rah Halper e infl uida por una experiencia personal del

productor del proyecto, Wendy West, la serie que tuvo

su debut en su país en octubre de 2017, se mete en el

mundo de un nuevo tipo de detectives afi cionados en

busca de justicia a través de la tecnología.

La historia sigue a Ola Serafi n (Marta Nieradkiewicz)

una mujer de 30 años, que por diversas circunstancias

se ve obligada a abandonar a su marido en Londres, y

vuelve a su ciudad natal en Polonia. Mientras condu-

ce presencia una situación dramática que parece ser

un suicidio, pero al mismo tiempo le genera ciertas

dudas. Con la policía queriendo desligarse del caso,

Ola descubre en internet una peculiar comunidad de

detectives online que buscan resolver los casos que

otros olvidan.

El resto del elenco se compone por Sebastian Fabijan-

ski, Agata Kulesza, Bartłomiej Topa y Marek Kalita.

Ver más: https://cuatrobastardos.com/2018/08/13/ul-

traviolet-la-serie-polaca-de-netfl ix/


Polski Kościół przy ul Mansilla 3875 – Buenos Aires

Msza Święta każdej niedzieli o godz. 11.00 w języku polskim

Zapraszamy do wspólnej modlitwy!

PAGO DE SUSCRIPCIÓN AL GŁOS POLSKI POR TRANSFERENCIA

BANCARIAUNIÓN DE LOS POLACOS DE LA

REPÚBLICA ARGENTINA

Banco Comafi - sucursal BotánicoCta. Cte. 0470 01587 - 2CBU 2990047504700158720004CUIT 30 52850721 9

Después de realizar el depósito o transferencia por favor escannear el ticket y enviar a: secretaria@

upranet.com.ar colocando en Asunto: PAGO GLOS POLSKIMuchas gracias!

UWAGA!PROSIMY NASZYCH PRENUMERATO-

RÓW, KTÓRZY BY MIELI ZALEGŁOŚCI

W OPŁACIE PRENUMERATY, O UREGU-

LOWANIE ABONAMENTU.Serdecznie dziękujemy

Redakcja

La Voz de PoloniaGłos Polski

Versión Digital

http://lavozdepolonia.com.ar/

Q.E.P.D.

JUAN ROMUALDO MICHAŁOWSKI

Lamentamos informar con profundo dolor sobre su fallecimiento ocurrido el día 26 de julio

del corriente año, luego de padecer una larga enfermedad.

Fue cofundador del Polonia FC y su 1er secretario general. También fue vicepresidente

de la Unión de los Polacos en la República Argentina y presidente del POM (Polski

Ośrodek Młodzierzowy). Presidió la primera delegación deportiva de la colectividad polaca

en A rgentina que viajó a Polonia para participar en las Olimpíadas Polonesas de 2007 en Słupsk.

Nuestras siceras condolencias a la familia y amigos.

Comisiones Directivas del Polonia FC y de la Unión de los Polacos en la Rep. Argentina

Buenos Aires, agosto - sierpień - 2018

XCVI Nr 08 (5240)

GŁ O S P O L S K I LA VOZ DE POLONIA

Registro Nacional de la Propiedad Intelectual Nr 5044120

Propietario: Unión de los Polacos en la Rep. Argentina

DIRECTOR: Ing. ENRIQUE MITTELSTAEDT

EDITOR: BARBARA BOŻENA SOBOLEWSKAComité de redacción Enrique Mackiewicz y M. Zeman

Cronista colaboradora idioma Pol.: Anna HudykaColumnistas: E. Mackiewicz, M.T. Dittler, R. Szokala

Fotografías: E. Kozłowski y K. MisaArmado para Impresión: Michał Richter

Coordinación Gral de los sitios web: Maria ZemanRedacción: Jorge L. Borges (ex Serrano) 2076

C1425FFB Buenos AiresTel/fax: (5411) 4774-3679 y (5411) 4774-7621

[email protected]

Horario de atenciónde la Unión de los Polacos en la Rep. Arg.

Secciones y Organizaciones que funcionan en la sede

J. L. Borges 2076, Capital Federal.

- Secretaría: lunes a jueves 12:00 a 20:00 hs, viernes 09:00 a 17:00 hs. Tel. 4774-7621.

- Sección Cultural P.M.S.: martes y viernes 17:00 a 20:00. Tel. 4774-7621.

-- Sección „Nasz Balet”: miércoles 19:00 - 21:00 y viernes 19:00 - 22:30.

- Biblioteka I. Domeyko: martes 14:30 a 17:30 y viernes 17:00 a 20:00. Tel. 4774-2212.

- Club Polaco: martes y viernes 15:00 a 20:00. Tel. 4899-0937, e-mail: [email protected]

- Asociación Cultural Argentino - Polaca ACAP: martes y viernes 15:00 a 20: 00. Tel. 4201 7733/4899-0937.

- Asociación „Polskie Stowarzyszenie Absolwentów” PSA: martes y viernes 18:00 a 20:00, e-mail:[email protected] S.O.S. : martes y viernes de 16:00 a 20:00

Asociación de Ex - Combatientes Polacos en la República Aegentina

calle J. L. Borges 1818 Cap. Fed. martes y viernes 16:00 - 21:00 hs

Tel. 4792-6317/4952-7687.

GŁOS POLSKIMateriały nadesłane do publikacji nie zawsze odpowiadają

poglądom Redak cji. Zastrzegamy sobie prawo do skrótów

otrzymanych artykułów oraz wprowadza nia poprawek gra-

matycznych. Redakcja nie ponosi żadnej odpowiedzialności

za podpisane publikacje. Nie zwracamy ma teriałów nie za-

mówionych.

Us ług i ko responden tów o raz p racowników

Głosu Po l sk iego są n i eodp ła tne .

CENY PRENUMERATY :

Roczna (od lipca 2016): $480.- Numer pojedynczy: $40.-CENA OGŁOSZEŃ: Nekrologi: $150.- CENY INNYCH OGŁOSZEŃ:(w kancelarii)

A TODAS LAS ASOCIACIONES y SEC-CIONES, A NUESTROS COLABORADO-

RES, AUSPICIANTES y LECTORES

El material a publicarse en nuestro periódico

Głos Polski deberá ser entregado preferentemen-

te por correo electrónico a la siguiente dir.

[email protected] hasta el día 10 para

ser incluido en el ejemplar del mes. Los anuncios

de EVENTOS con fecha de ejecución deberán

entregarse con 40 días de anticipación a la fe-

cha de realización del mismo, de lo contrario no

podemos garantizar su impresión en forma anti-

cipada.

Muchas gracias, La Redacción.

E

SP

A

CIO

P

U

B

L

IC

IT

A

R

IO

ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE –...

Documents

Transcript of ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE –...