Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 4/2012 - lekcja 12

Wzrastając w Chrystusie

„Rzeczy ostateczne: Jezus i zbawieni”

Sobotnie studium biblijne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego

LEKCJA DWUNASTA

ASBSG-SE-4Q-12-2012 ASBSG-TE-4Q-12-2012

Wydawnictwo Christ Media®

NADARZYN 2012 www.christmedia.pl

ISBN 978-83-63668-09-9

Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej – IV kwartał 2012 Lekcja 12 – Rzeczy ostateczne. Jezus i zbawieni: 15 grudnia – 21 grudnia

S t r o n a | 2 |

NA PODSTAWIE OPRACOWANIA

Kwabena Donkor

TYTUŁ ORYGINAŁU Adult Sabbath School Bible Study Guide

(Standard & Teachers Edition) 4/2012: Growing in Christ

TŁUMACZENIE Jessica Kubów

TŁUMACZENIE I OPRACOWANIE BIBLIJNYCH TEKSTÓW ORYGINALNYCH

Adam Gołębiewski

KOREKTA Klaudia Głowacka-Walaszczyk, Arkadiusz Piętka

REDAKCJA, TYPOGRAFIA I SKŁAD

Arkadiusz Piętka

Ta wersja podręcznika, w związku z cofnięciem zgody przez Office of Adult Bible Study Guide przy General Conference of Seventh-day Adventist Church , k iedy trwały

już prace nad tym kwartałem, będzie kontynuowana wyłącznie do końca grudnia 2012 roku. Przepraszamy wszystkich, którzy przyzwyczai l i się do takiej nowatorskiej

metody studium bibl i jnego, ale możemy działać tylko zakresie obowiązującego prawa autorskiego – Wydawcy.

Na podstawie Przewodnika Szkoły Sobotniej przygotowanego przez Biuro Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, jako standardowy podręcznik dla wszystkich ogólnoświatowych

Szkół Sobotnich Lekcji Biblijnych. Opublikowany tekst odzwierciedla wkład zespołowej pracy specjalnego Komitetu Weryfikacji Manuskryptów, a zatem nie musi wyłącznie odzwierciedlać intencji autora (-ów).

Cytaty biblijne na podstawie przekładów:

Biblii Warszawskiej (BW) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 2004 r.,

Biblii Tysiąclecia (BT), wyd. V – Wydawnictwo „Pallottinum”: 2005 r., Biblii Warszawsko-Praskiej (BWP) – „Gaudium” Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej: 2001 r.,

Biblii Gdańskiej (BG) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 1989 r. (1632), oraz w tekstach pamięciowych: Septuaginty (LXX) i Textus Receptus (TR).

Sobotnie Studium Biblijne zawiera uzupełniające materiały do studiowania, zaznaczone przypisami. W opracowaniu wykorzystano program e-Biblia dla cytatów biblijnych oraz grafikę Larsa Justinena.

Numerację anglojęzycznych wydań książek Ellen G. White oparto o www.egwwritings.org.

Wszelkie uwagi do tego opracowania prosimy zgłaszać pod: [email protected].

Niniejszy przekład (public domain) można publikować i rozpowszechniać bezpłatnie, pod warunkiem podania źródła pochodzenia, np. www.christmedia.pl.


S t r o n a | 3 |

1 Także: 1 Księga Mojżeszowa. 2 Także: 2 Księga Mojżeszowa. 3 Także: 3 Księga Mojżeszowa. 4 Także: 4 Księga Mojżeszowa. 5 Także: 5 Księga Mojżeszowa. 6 Także: Księga Joba. 7 Także: Przypowieści Salomona. 8 Także: Księga Kaznodziei Salomona. 9 Także: Treny. 10 Także: List św. Pawła do Galacjan. 11 Także: Objawienie św. Jana.

Skróty nazw ksiąg biblijnych

Rdz Księga Rodzaju1 Wj Księga Wyjścia2 Kpł Księga Kapłańska3 Lb Księga Liczb4 Pwt Księga Powtórzonego Prawa5 Joz Księga Jozuego Sdz Księga Sędziów Rt Księga Rut 1 Sm 1 Księga Samuela 2 Sm 2 Księga Samuela 1 Krl 1 Księga Królewska 2 Krl 2 Księga Królewska 1 Krn 1 Księga Kronik 2 Krn 2 Księga Kronik Ezd Księga Ezdrasza Ne Księga Nehemiasza Est Księga Estery Hi Księga Hioba6 Ps Księga Psalmów Prz Księga Przysłów7 Koh Księga Koheleta (Eklezjastesa)8 Pnp Pieśń nad Pieśniami Iz Księga Izajasza Jr Księga Jeremiasza Lm Lamentacje9 Ez Księga Ezechiela Dn Księga Daniela Oz Księga Ozeasza Jl Księga Joela Am Księga Amosa Ab Księga Abdiasza Jon Księga Jonasza Mi Księga Micheasza Na Księga Nahuma Ha Księga Habakuka So Księga Sofoniasza Ag Księga Aggeusza Za Księga Zachariasza Ml Księga Malachiasza

Mt Ewangelia według św. Mateusza Mk Ewangelia według św. Marka Łk Ewangelia według św. Łukasza J Ewangelia według św. Jana Dz Dzieje Apostolskie Rz List do Rzymian 1 Kor Św. Pawła 1 List do Koryntian 2 Kor Św. Pawła 2 List do Koryntian Ga Św. Pawła List do Galatów10 Ef Św. Pawła List do Efezjan Flp Św. Pawła List do Filipian Kol Św. Pawła List do Kolosan 1 Tes Św. Pawła 1 List do Tesaloniczan 2 Tes Św. Pawła 2 List do Tesaloniczan 1 Tm Św. Pawła 1 List do Tymoteusza 2 Tm Św. Pawła 2 List do Tymoteusza Tt Św. Pawła List do Tytusa Flm Św. Pawła List do Filemona Hbr List do Hebrajczyków Jk List św. Jakuba 1 P 1 List św. Piotra 2 P 2 List św. Piotra 1 J 1 List św. Jana 2 J 2 List św. Jana 3 J 3 List św. Jana Jud List św. Judy Ap Apokalipsa św. Jana11


S t r o n a | 4 |

LEKCJA 12: 15 grudnia – 21 grudnia*

RZECZY OSTATECZNE: JEZUS I ZBAWIENI

POPOŁUDNIE SZABATOWE

STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA:

Hbr 8,1-5; Iz 53,6; Rz 3,24-25; 1 Tm 2,5; Hbr 9,23; Dz 3,19-21

TEKST PAMIĘCIOWY: „Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone

grzechy wasze, Aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa,

którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg

przez usta świętych proroków swoich” (Dz 3,19-20 BW) BT Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nade-

szły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków.

BWP Pokutujcie więc i nawróćcie się, abyście mogli dostąpić odpuszczenia waszych grzechów, aby i dla was przyszły od Pana dni ochłody, aby i do was mógł być po-słany zapowiedziany już Mesjasz, Jezus, który musi jednak pozostać jeszcze w niebie aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co zresztą zapowiedział już Bóg przez swoich świętych proroków.

BG Przetoż pokutujcie, a nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze. Gdyby przyszły czasy ochłody od obliczności Pańskiej, a posłałby onego, który wam opo-wiedziany jest, Jezusa Chrystusa. Który zaiste niebiosa ma objąć aż do czasu na-prawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków.

TR12 μετανοησατε ZMIEŃCIE ZDANIE13 ουν WIĘC και I επιστρεψατε ZAWRÓĆCIE εις το εξαλειφθηναι ABY ZMAZANE ZOSTAŁY υμων WASZE τας αμαρτιας GRZECHY οπως αν ABY ελθωσιν PRZYSZŁY καιροι CZASY αναψυξεως OCHŁODY απο OD προσωπου OBLICZA του κυριου PANA και I αποστειλη WYSŁAŁ14 τον προκεκ-ηρυγμενον NADAL OBWIESZCZANEGO υμιν WAM ιησουν JEZUSA χριστον NA-MASZCZONEGO ον KTÓREGO δει TRZEBA ουρανον μεν δεξασθαι ABY NIEBO PRZYJĘŁO αχρι AŻ DO χρονων CZASÓW αποκαταστασεως PRZYWRÓCENIA παντων WSZYSTKIEGO15 ων O CZYM ελαλησεν POWIEDZIAŁ ο θεος BÓG δια

12 Nowotestamentowy tekst grecki oparto o Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ z 1957 r. z aparatem krytycznym ze szczegól-nym uwzględnieniem zapisu Textus Receptus (przyp. tłum.). 13 Także: „żałujcie” (przyp. tłum.). 14 Kontynuacja myśli z Dz 3,19 „... οπως αν ABY ...” (przyp. tłum.). 15 Dosłownie: „wszystkich” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 5 |

PRZEZ στοματος USTA παντων WSZYSTKICH αγιων ŚWIĘTYCH αυτου JEGO προφητων PROROKÓW απ OD αιωνος WIEKU

MYŚL PRZEWODNIA: Nauka biblijna na temat służby Chrystusa w niebiańskiej

świątyni, Jego powtórnego przyjścia oraz zmartwychwstania stanowią poselstwo nadziei dla tych, którzy Mu zaufali.

istoria wielkiego boju pomiędzy dobrem a złem miała wiele decydujących momentów, jednakże śmierć Chrystusa na krzyżu stanowi punkt kulminacyj-ny, gwarantujący ostateczną przegraną i zniszczenie szatana. Jednocześnie

proroctwa biblijne wskazują na „czas końca” (Dn 12,4.9). Będzie to w historii zbawie-nia okres o szczególnym znaczeniu pod względem relacji pomiędzy Panem a Jego ludem. Wydarzenia w „czasie końca” są określone jako eschatologiczne, czyli inaczej mówiąc, są to „rzeczy ostateczne”. W lekcji bieżącego tygodnia będziemy przyglądać się trzem szczególnym i mającym ogromne znaczenie duchowe wydarzeniom w zakresie „rzeczy ostatecznych”: służba Chrystusa w niebiańskiej świątyni, powtórne przyjście Chrystusa oraz zmartwych-wstanie tych, którzy zmarli w prawdziwej wierze. * – Przestudiuj w bieżącym tygodniu wszystkie lekcje, aby przygotować się na szabat, 22 grudnia.

H


S t r o n a | 6 |

Niedziela – 16 grudnia

ŚWIĄTYNIA NIEBIAŃSKA (cz. 1)

wudziesta czwarta zasada wiary Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego zaczy-na się następującymi słowami: „Jest świątynia w niebie – prawdziwy przyby-tek założony przez Pana, a nie człowieka” (zob. Hbr 8,2). Jedna z nauk biblij-

nych mówi o istnieniu świątyni w niebie (Ps 11,4). Przeczytaj Hbr 8,1-5. Jaka główna myśl jest zawarta w tych wersetach? _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________ Świątynia ziemska została przedstawiona jako typ lub wzór niebiańskiej. Oznacza to, że istnieje miedzy nimi pewien funkcjonalny związek. Świątynia ziemska bardzo wiele uczy nas na temat niebiańskiej. Bez względu na to, jaki sens miała ona dla ludu Izra-ela, jej prawdziwe znaczenie można znaleźć w świątyni niebiańskiej oraz w tym, co miało się w niej dziać. Poprzez składanie ofiar oraz służbę kapłańską świątynia ziemska uczyła nas o rzeczywistości świątyni niebiańskiej. Pełniona w niej służba sta-nowiła środek, za pomocą którego Bóg uczył swój lud zasad zbawienia – była cie-niem prawdziwej służby Chrystusa (Hbr 9,9-15), zarówno poprzez Jego śmierć jak i późniejsze wstawiennictwo w świątyni niebiańskiej. Służba w świątyni ziemskiej uczyła, że chociaż przelew krwi jest potrzebny (Hbr 9,22), aby odkupić od grzechu, wciąż jednak istnieje potrzeba kapłana, który dzięki tej przelanej krwi byłby mediatorem pomiędzy grzesznikami a świętym Bogiem. Służba kapłana w miejscu najświętszym oczyszczała świątynię z grzechu i wymagała ukorzenia się i pokuty ze strony ludu. W ten sposób sąd został również ukazany jako nieodłączna część całej służby zbawienia. Równie fascynujące jest to, co mówi Hbr 8,1-2, mianowicie, że celem poprzednich siedmiu rozdziałów tego listu jest ukazanie czytelnikowi realności świątyni niebiań-skiej oraz pozycji Chrystusa jako naszego najwyższego kapłana. Trudno jest zrozu-mieć, jak można byłoby pominąć wagę oraz istotę służby Chrystusa w świątyni nie-biańskiej, nakreśloną tak wyraźnie w Liście do Hebrajczyków. Nic, co znajduje się w tych wersetach nie wskazuje na to, że to, co zostało tam powiedziane na temat świątyni niebiańskiej i służby Chrystusa, powinno być traktowane jako metafora czy

D


S t r o n a | 7 |

symbolizm. Wręcz przeciwnie, w. 5 wyraźnie stwierdza, że świątynia ziemska – praw-dziwa struktura z prawdziwymi kapłanami i ofiarami – była jedynie „cieniem” tego, co ma miejsce w świątyni niebiańskiej.


S t r o n a | 8 |

Poniedziałek – 17 grudnia

ŚWIĄTYNIA NIEBIAŃSKA (cz. 2)

iebiańska służba świątynna objawiała trzy etapy planu zbawienia: ofiara za-stępcza, kapłańskie wstawiennictwo oraz sąd. Biblia uczy, że wszystkie one są widoczne w służbie Chrystusa na rzecz grzeszników.

Przeczytaj Iz 53,6; Rz 3,24-25; 2 Kor 5,21. W jaki sposób śmierć Chrystusa stała się w planie zbawienia zadośćuczynieniem potrzebie zastępczej ofia-ry? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________ Co te teksty mówią zarówno o Chrystusie, jak i Jego wstawiennictwie na rzecz grzeszników? (1 Tm 2,5; Hbr 7,25)

_____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

Podobnie jak ofiary ze zwierząt wskazywały na śmierć Chrystusa, kapłańska służba była cieniem prawdziwej służby Chrystusa w świątyni niebiańskiej. W szczególności codzienna, stała służba kapłanów w miejscu świętym symbolizowała dostęp do Boga, jaki grzesznik posiada poprzez służbę Chrystusa jako orędownika w niebiańskiej świą-tyni (Hbr 4,14-16). Przestudiuj Hbr 9,23. W jaki sposób oczyszczenie w niebie odnosi się do służby kapłańskiej w ziemskiej świątyni w Dzień Pojednania?

_____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________ Powyższy werset – na tle ziemskiej służby świątynnej – wyraźnie wskazuje na służbę oczyszczenia dokonywaną przez Chrystusa w niebie. Jest to tekst, który od wieków

N


S t r o n a | 9 |

sprawiał uczonym trudności, ponieważ jasno wynika z niego, że coś w niebie zostało skażone i wymaga oczyszczenia. Dla adwentystów dnia siódmego – z naszym zrozu-mieniem dwóch etapów działalności Chrystusa w niebie – to oczyszczenie jest od-zwierciedleniem corocznego oczyszczenia ziemskiej świątyni w Dniu Pojednania. Zastanów się nad pojednaniem – co ono oznacza, w jaki sposób może być osiągnięte i kto jedynie może go dla nas dokonać? Dlaczego wieść o tym, że żyjemy w czasie „Dnia Pojednania” jest czymś pozytywnym i dającym nadzieję?


S t r o n a | 10 |

Wtorek – 18 grudnia

POWTÓRNE PRZYJŚCIE CHRYSTUSA

rzestudiuj Dz 3,19-21. W jaki sposób wymazanie grzechów, o których jest tutaj mowa, odnosi się do oczyszczenia świątyni, o którym uczy-liśmy się wczoraj?

Miłość własna, w chrześcijańskim zrozumieniu, nie oznacza egoizmu, nie polega na stawianiu samego siebie ponad wszystko i wszystkich. Wręcz przeciwnie, miłość do siebie oznacza uświadomienie sobie swojej własnej wartości przed Bogiem oraz dą-żenie do prowadzenia jak najlepszego życia, które będzie przynosić korzyść nie tylko nam samym (co jest jak najbardziej w porządku), ale również – co jest nawet waż-niejsze – tym, z którymi mamy do czynienia. Pomimo, iż apostoł Piotr nie znał „czasów ani chwil” (Dz 1,7), jego odniesienie do proroctwa Joela w Dz 2,14-21 wskazuje na to, że doceniał wypełnianie się proroctwa w tamtym czasie. W świetle jego ujęcia proroczego czasu wydaje się jasne, że „apo-stoł Piotr, pod natchnieniem, czyli w sposób wykraczający ponad jego własne ograni-czone rozumienie, odnosi się zwięźle do dwóch wielkich wydarzeń czasów końca – 1) potężnego wylania Ducha Bożego oraz 2) ostatecznego wymazania grzechów sprawiedliwych, co z kolei wiąże się z trzecim kulminacyjnym wydarzeniem, którym jest powtórne przyjście Chrystusa”16. Wczesny Kościół był pewny zarówno powtórnego przyjścia Chrystusa, jak i obietnicy nowego nieba i nowej ziemi (2 P 3,13). Pierwsze przyjście Chrystusa stanowiło teolo-giczne podłożem dla drugiego. Gdyby nie pierwsze przyjście Jezusa, powtórne po-zbawione byłoby sensu. Proces rozwiązania problemy grzechu, który On rozpoczął swoją ofiarą na krzyżu, osiąga swój punkt kulminacyjny gdy, po „oczyszczeniu świą-tyni”, pojawia się „po raz drugi (...) ku zbawieniu” (Hbr 9,26-28). W zasadzie, bez powtórnego przyjścia oraz towarzyszącego mu zmartwychwstania, jakie znaczenie miałaby dla nas obietnica wybawienia? (zob. 1 Tes 4,16-18). Żadne! Drugie przyjście Chrystusa będzie końcem wielkiego boju, jeżeli chodzi o los śmiertelników. Szatan, wiedząc o tym, szuka sposobów na to, aby poprzez zwiedzenie zgubić jak najwięcej ludzi. Powiedziano nam, że „w miarę zbliżania się powtórnego przyjścia naszego Pa-na, Jezusa Chrystusa, szatańscy agenci zaczną się ujawniać. Szatan nie tylko będzie działał pod postacią człowieka, ale przybierze postać Jezusa Chrystusa, a świat, który

16 The Seventh-day Adventist Bible Commentary, Hagerstown 1980, t. VI, s. 160.

P


S t r o n a | 11 |

odrzucił prawdę, przyjmie go jako Pana panów i Króla królów”17. Zostaliśmy poucze-ni, na przekór zwiedzeniu szatana, że przyjście Chrystusa będzie dosłownym, wi-docznym i osobistym wydarzeniem, które wpłynie na cały świat, nadając koniec jego dotychczasowej postaci jako miejsca grzechu, cierpienia, nędzy, rozczarowania i śmierci.

Spójrz na nasz świat. Co zrobiliśmy, jako ludzie, aby uczynić je lepszym miejscem? Chociaż powinniśmy próbować poprawiać los tych mniej szczę-śliwych niż my oraz pomagać osobom cierpiącym i w potrzebie – dlaczego powinniśmy wciąż zachowywać w pamięci to, co jest jedynym rozwiąza-niem wszystkich problemów?

17 Ellen G. White, Wydarzenia czasów końca, Warszawa 2007, wyd. II, s. 114.


S t r o n a | 12 |

Środa – 19 grudnia

OCZEKUJĄC NA POWTÓRNE PRZYJŚCIE

rzeczytaj 1 Tes 5,1-11. Jakie poselstwo zawiera i dlaczego jest ono tak aktualne w czasach, w których żyjemy? W jaki sposób możemy zastosować te słowa w naszym codziennym życiu?

_____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________ Powyższe wersety poruszają wiele kwestii, ale jedna rzecz jawi się jako kluczowa – nadzieja, którą powinni posiadać chrześcijanie, oczekujący na powtórne przyjście Chrystusa. Z pewnością powinniśmy być czujni i trzeźwi, aby ten dzień nie zaskoczył nas jak złodziej w nocy. Powinniśmy również być pełni wiary, miłości i nadziei, po-nieważ bez względu na to, czy zostaniemy „przebudzeni czy we śnie” (to znaczy czy umrzemy, zanim On powróci, czy żywo doczekamy Jego powrotu), mamy obietnicę wiecznego życia z Nim. W tym czasie i wieku, gdy dookoła nas widzimy tak wiele znaków, musimy być ostrożni w kwestii interpretacji i tego, w jaki sposób rozumiemy ich znaczenie. Zbyt często zdarza się, że emocjonujemy się wydarzeniami, które wywołują ekscytację, tragizm i oczekiwanie, a one odchodzą w niedługim czasie w niepamięć bez większe-go znaczenia. Kiedy już mijają, pozostawiają wyznawców w rozczarowaniu i niezado-woleniu, a nawet w niewierze. Potrzebna jest nam czujność, ale również ostrożność, rozwaga i pokora, gdy próbu-jemy rozczytać i zrozumieć znaki czasów, w których żyjemy (zob. Mt 16,1-4). Jaki jest cel znaków czasu według J 13,19 i 14,29? _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________ Przepowiednie o czasach końca nie były dane po to, aby zaspokoić ciekawość wierzą-cych, ale po to, żeby zachęcić ich do czujności (Mt 24,32-44). Oczekując na powtórne przyjście Pana, powinniśmy mieć oczy szeroko otwarte. Powinniśmy wiedzieć, czego uczy Słowo Boże na temat wydarzeń czasów końca; jest to szczególnie ważne, po-

P


S t r o n a | 13 |

nieważ nawet wśród samych chrześcijan istnieje tak wiele fałszywych poglądów od-nośnie tych znaków. W jaki sposób mamy zachować właściwą równowagę pomiędzy życiem w oczekiwaniu na powtórne przyjście oraz powstrzymywaniem się od po-strzegania każdej czołówki gazety jako znaku końca? Jak uniknąć samoza-dowolenia z jednej strony, a fanatyzmu z drugiej?


S t r o n a | 14 |

Czwartek – 20 grudnia

ŚMIERĆ I ZMARTWYCHWSTANIE

Nowym Testamencie jednym z wydarzeń połączonych z powtórnym przyj-ściem Jezusa Chrystusa jest zmartwychwstanie osób, które odeszły wierząc w Niego. W rzeczywistości jest to najważniejszy element powtórnego przyj-

ścia Chrystusa, ponieważ większość Jego naśladowców zmarła na długo przed Jego powrotem. Czego uczą nas następujące teksty o zmartwychwstaniu przy powtórnym przyjściu Jezusa?

1 Tes 4,13-16: _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

1 Kor 15,13-25: _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

Rz 8,11: _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

Flp 3,20-21: _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

Biblia uczy, że podczas zmartwychwstania, „ciało” zostanie przywrócone do życia. Innymi słowami, biblijne zmartwychwstanie to zmartwychwstanie cielesne. Ta praw-da staje się jeszcze bardziej jasna, gdy zachowujemy w pamięci fakt, iż po zmar-twychwstaniu Chrystusa Jego grób był pusty. Jego martwe ciało nie pozostało dłużej w grobie. W pewności Jego zmartwychwstania znajduje się nasza pewność.

W


S t r o n a | 15 |

Jeśli zmartwychwstanie związane jest ze złamaniem mocy śmierci, w jaki sposób wiąże się z tym fakt, iż można je osiągnąć jedynie poprzez bycie ‘w Chrystusie’? (2 Tm 1,8-10). _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

Kluczem do nieśmiertelności nie są lepsze badania naukowe. Moc śmierci została już złamana poprzez śmierć Chrystusa oraz Jego zmartwychwstanie (Rz 6,9). Na pod-stawie tego osiągnięcia może On udzielić nieśmiertelności tym, którzy poprzez chrzest identyfikują się z Jego śmiercią i zmartwychwstaniem (Rz 6,23). Słowo Boże również wyraźnie oznajmia, że wierzący nie otrzymają daru nieśmiertelności przy swojej śmierci, ale przy powtórnym przyjściu Jezusa, przy ostatnim „odgłosie trąby ostatecznej” (1 Kor 15,51-54). „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (Jan 11,25). W jaki sposób możesz lepiej uchwycić zawarta w tych słowach nadzieję? Gdzie byłbyś bez nich?


S t r o n a | 16 |

Piątek – 21 grudnia

DO DALSZEGO STUDIUM

ośrednictwo Chrystusa w niebiańskiej świątyni jest tak ważne w planie zba-wienia jak Jego śmierć na krzyżu. Od śmierci Jezus rozpoczął swe dzieło, a po zmartwychwstaniu wstąpił do nieba, aby je tam zakończyć. Musimy

w wierze wejść za zasłonę, »gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus« (Hbr 6,20). Tam odbija się światło płynące z Golgoty i tam możemy otrzymać jaśniejsze zrozu-mienie tajników zbawienia człowieka, które dokonało się wielkim kosztem dla nieba”18. „Dla wierzącego Chrystus jest zmartwychwstaniem i życiem. W naszym Zbawicielu odnowione zostaje utracone przez grzech życie; ponieważ On ma życie sam w sobie, aby ożywiać kogo zechce. Jest wyposażony w prawo udzielania nieśmiertelności. Ży-cie, które położył będąc człowiekiem, bierze na nowo i oddaje ludzkości”19.

Pytania:

1. Jan Kalwin określił wstawiennicze dzieło Chrystusa jako „ciągłe zastosowanie Jego śmierci dla naszego zbawienia, a istnienie niebiańskiej świątyni było bez-dyskusyjnym punktem teologii purytańskich duchownych”. Nietrudno jest za-uważyć, dlaczego wstawiennicza służba Chrystusa powinna być uważana za tak istotną naukę. W końcu, spójrz jak wiele fragmentów Starego Testamentu skupia się wokół świątyni i podobnie jest w Nowym Testamencie! Czego uczy nas to na temat znaczenia tej doktryny?

2. Porozmyślaj więcej o tekście z Hbr 9,23 – jest to tekst, który od wieków wprawiał teologów w zakłopotanie, ponieważ nie mogą oni pojąć dlaczego, coś co znajduje się w niebie, potrzebowało oczyszczenia. Chociaż jako adwen-tyści dnia siódmego mamy jeszcze wiele do nauczenia się o znaczeniu tego tekstu, w jaki sposób nasze zrozumienie Dn 8,14 pomaga zrozumieć tą ważną koncepcję?

3. Zmartwychwstanie Chrystusa jest absolutnie kluczowe dla chrześcijańskiej wiary. Bez niej nie mamy nic. Przeczytaj 1 Kor 15,1-6. Zobacz, w jaki sposób apostoł Paweł próbuje przekonać swoich czytelników w kwestii dowodów zmartwychwstania Chrystusa. Zwróć szczególną uwagę na w. 6. Co mówi tutaj

18 Ellen G. White, Wielki bój, Warszawa 2011, wyd. XV, s. 260. 19 Ellen G. White, Pragnienie wieków, Nadarzyn 2012, s. 632.

„P


S t r o n a | 17 |

apostoł? Dlaczego podkreśla fakt, że wiele osób, którym Jezus się objawił, wciąż żyje? To prawie tak, jak gdyby mówił: ‘Nie ufajcie moim słowom. Zapy-tajcie niektórych z tych wielu, którzy osobiście Go widzieli’. To nie są słowa kogoś, kto nie jest pewien tego czego naucza. Jakie inne dowody biblijne mo-gą nam pomóc wzmocnić naszą pewność w zmartwychwstanie Chrystusa?


S t r o n a | 18 |

Uwagi dla nauczyciela20

LEKCJA W SKRÓCIE

Kluczowy tekst: Dz 3,19-2121 Student powinien:

Wiedzieć: Jak opisać pracę Chrystusa, którą obecnie wykonuje w niebie i która koncentruje się wokół krzyża, a której punktem kulminacyjnym jest sąd i powtórne przyjście.

Doświadczyć: Pielęgnowania czujności oraz lojalności tych, którzy w każ-dej chwili oczekują swojego Pana.

Wykonać: Podążyć za Chrystusem poza zasłonę świątyni, gdzie On wstawia się za nas przed tronem łaski.

Schemat nauczania: I. WIEM: Chrystus w świątyni

A. Jak praca Chrystusa jako Arcykapłana wiąże się z tym, czego dokonał dla nas na krzyżu? W jaki sposób znajduje swoje ostateczne wypełnienie przy są-dzie i powtórnym przyjściu?

B. W jaki sposób służba pełniona w świątyni ziemskiej pomaga zrozumieć ostateczne wydarzenia w niebiańskiej świątyni, które obecnie mają tam miej-sce?

II. DOŚWIADCZAM: Król powraca

A. Jaki stosunek do znaków czasu końca powinni mieć naśladowcy Chrystusa?

B. Jakiego zwiedzenia należy unikać? 20 Opracowano na podstawie Adult Sabbath School Bible Study Guide (Teachers Edition) 4/2012: Growing in Christ autorstwa Kwabena Donkor (sygnatura ABSG-TE-4Q-12-2012). Materiał wydania dla nauczycieli, w sekcji „Lekcja w skrócie” został napisany przez Cheryl Des Jarlais, niezależną pisarkę z Ringgold w stanie Georgia, USA; natomiast „Cykl nauki” został napisany przez Johna Fowlera, niezależnego pisarza z Burtonsville w stanie Maryland, USA (przyp. tłum.). 21 Pełny tekst biblijny znajdziesz w tekście pamięciowym (przyp. red.).


S t r o n a | 19 |

III. WYKONUJĘ: Podążać za Arcykapłanem

A. Co robią naśladowcy Chrystusa, podczas gdy ich Arcykapłan wstawia się za nimi u Ojca?

B. Po oczyszczeniu niebiańskiej świątyni, co dzieje się dalej w wielkim boju? Co mają wtedy robić naśladowcy Chrystusa?

Podsumowanie: Po odkupieniu swoich ukochanych na krzyżu Chrystus wstawia się za nimi jako niebiański Arcykapłan. Oczyszcza niebiańską świątynię, a następnie powraca, aby zabrać swój lud do siebie.


S t r o n a | 20 |

CYKL NAUKI

Krok 1:

MOTYWACJA

Kluczowe pojęcie dla duchowego wzrostu: Powtórne przyjście Chrystusa nie jest bajką, ale rzeczywistością. Bez tego na-sza wiara w Chrystusa nie miałaby żadnego sensu.

Dla nauczyciela:

Aby wzmocnić wiarę w drugie przyjście Chrystusa oraz inne wydarzenia cza-sów końca w historii zbawienia, poproś starszego członka klasy o przeczytanie następującej opowieści (jest to opowieść fikcyjna). Następnie omówcie płyną-cą z niej naukę.

Opowieść:

„Gdy byłem nastolatkiem, stałem się jednym z założycieli zboru w Tesalonice. Kiedy apostoł Paweł przybył do naszego miasta, ewangelia, którą głosił stanowiła wyzwanie dla filozofii i systemu wierzeń, jaki znaliśmy do tej pory. Platon został wyrzucony na zewnątrz, a Jezus zaproszony do środka. Bałwany zniknęły, a Bóg wcielony w Chry-stusa stał się naszym Władcą. Przyjęliśmy Słowo głęboko do naszych serc (1 Tes 1,6). Nasza wiara stała się powszechnie znana (1 Tes 1,8), a my nawróciliśmy się, aby służyć prawdziwemu, żyjącemu Bogu, oczekując na rychły powrót Jezusa ustanawiający Jego królestwo (1 Tes 1,9-10). Jak się jednak okazało, w naszym zbo-rze nie wszystko układało się dobrze. Szatan próbował wzniecić kłopoty. Sprawił, że niektórzy ze świętych zaczęli niedowierzać i mieć wątpliwości. Jedna z wielkich prawd, jakie przekazał nam apostoł Paweł, mówi o tym, że Jezus, który przyszedł i zmarł za nasze grzechy, znajduje się w niebie i któregoś dnia po-wróci, aby zabrać nas do siebie do domu. Żyliśmy w tej wspaniałej nadziei. Ale sza-tan, jak już wspominałem, pracował usilnie, aby zasiać nasiona niewiary. Niektórzy ze starszych wierzących umierali, a członkowie zboru zaczęli pytać: czy powtórne przyjście Chrystusa jest prawdziwe? Co stanie się z tymi, którzy umierają, jeden po drugim, nie widząc nadchodzącego Syna Bożego? Niewiara walczyła z wiarą. Wszyscy zaczęli się martwić. Aby uspokoić nasze zmartwione serca, apostoł Paweł napisał piękny list, w którym zapewnił nas: »Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archa-nioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chry-


S t r o n a | 21 |

stusie, Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem. Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy« (1 Tes 4,16-18). Żyję i jestem gotów umrzeć z tą nadzieją w moim sercu”.

Pytania:

1. Czy kiedykolwiek wątpiłeś w powtórne przyjście Chrystusa? Dlaczego tak lub nie? Uzasadnij swoją odpowiedź.

2. Minęło już prawie dwa tysiące lat, odkąd apostoł Paweł napisał te słowa. Na jakiej podstawie możemy powiedzieć, że nadal są one wiarygodne?


S t r o n a | 22 |

Krok 2:

BADANIE

Komentarz biblijny

Dla nauczyciela: Z wielu zapewnień, jakie Jezus dał swoim uczniom, jedno z najznamienitszych znajduje się w J 14,1-3. Pomimo smutku, jaki cień krzyża wywoływał w uczniach, Jezus nie pozostawił ich bez pocieszenia. Można znaleźć przy-najmniej dwa elementy Jego pocieszającego wsparcia: pierwszy z nich to fakt, że Jezus obróci to narzędzie śmierci [krzyż – przyp. tłum.] w zwycięstwo, po-wstając do życia w tryumfie nad grzechem; po drugie, Jezus pójdzie do Ojca i powróci, aby zabrać uczniów do siebie. Dzisiejsza lekcja dotyczy tej drugiej części. Ważne jest, aby zachęcić klasę do wzmacniającej wiarę dyskusji i stu-dium tego tematu.

Komentarz:

Żaden inny założyciel ruchu filozoficznego lub religii nie pozostawił swoim naśladow-com tak znamienitej i znaczącej obietnicy jak ta, którą dał Jezus. „Idę” do mego Ojca – mówi Jezus i zapewnia uczniów: „przyjdę znowu i wezmę was do siebie” (J 14,1-3). Czas pomiędzy Jego odejściem a powrotem nazwany jest czasem końca. W tym ty-godniu będziemy studiować trzy z wydarzeń czasów końca: służba Jezusa w niebie, powtórne przyjście Chrystusa oraz zmartwychwstanie świętych.

I. Wydarzenia czasów końca: niebiańska Świątynia

(Przeczytajcie razem Hbr 7,22-28)

rzyż stanowi ostateczne rozwiązaniem problemu grzechu. Gdyż Chrystus „umarłszy bowiem, dla grzechu raz na zawsze umarł” (Rz 6,10). Nie jest po-trzebna już żadna inna ofiara. Oddając siebie jako ofiarę „raz na zawsze”,

Chrystus wstąpił do niebiańskiej świątyni, aby pełnić służbę wstawienniczą (Hbr 7,22-28). List do Hebrajczyków uczy nas, że ziemska świątynia jest obrazem niebiańskiej (Hbr 8,5; 9,23-26). Ziemska świątynia uczyła ceremonii – stałe, dzienne ofiary, obo-wiązki kapłanów, coroczne nabożeństwa na Jom Kippur miały być wypełniane jako nauka odnośnie przeciwdziałania grzechowi, ukazująca ludowi Bożemu powagę grze-chu oraz cenę zbawienia. Wszystkie te ceremonie były cieniem niebiańskiej rzeczywi-stości (Hbr 8,5). Dotyczy ona tego, co Chrystus robi dla nas w świątyni w niebie

K


S t r o n a | 23 |

(Hbr 9,9-15), „gdy złożył On raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy” na krzyżu (Hbr 10,12). Gdy służba w niebie, włączając w to oczyszczenie świątyni (Hbr 9,23), sym-bolizowana przez coroczny Dzień Pojednania, zakończy się, Chrystus powróci na zie-mię „po raz drugi”, aby zabrać swoje dzieci do domu (Hbr 9,28).

Rozważ: Jaka istnieje współzależność pomiędzy ziemską a niebiańską świątynią? W jaki sposób ziemska świątynia objawia powagę grzechu? W jaki sposób służba w niej wskazywała na służbę w niebie?

II. Wydarzenia czasów końca: powtórne przyjście

(Przeczytajcie razem Mt 24,5-7 i 25,37-39)

bietnica Chrystusa „Przyjdę znowu” (J 14,3) zdecydowanie potwierdza po-wtórne przyjście jako wydarzenie, które całkowicie różni się od pierwszego. List do Hebrajczyków bardzo wyraźnie podkreśla to wydarzenie: „Chrystus,

raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz ukaże się nie z powodu grze-chu, lecz ku zbawieniu tym, którzy go oczekują” (Hbr 9,28). Celem drugiego przyjścia nie jest wyratowanie od grzechu, ale raczej zabranie tych którzy „z niecierpliwością czekają na niego” do Jego odwiecznego królestwa. Nauka naszego Pana w Mt 24, Mk 13 i Łk 21 wyraźnie wskazuje na powtórne przyjście jako ogólnoświatowe zabranie Jego uczniów „z czterech stron świata” (Mk 13,27) do królestwa Bożego. Jest to czas żniwa (Mk 4,29; Ap 14,15). Jego przyjście poprzedzać będą różnorodne znaki, w tym fałszywi Chrystusowie (Mt 24,5), wojny i wieści o wojnach (Mt 24,6-7), głód i trzęsie-nia ziemi (Mt 24,7) oraz ogólnoświatowe głoszenie ewangelii (Mt 24,14). Tuż przed Jego przyjściem nastanie wielki ucisk (Mt 24,21) oraz duchowa apatia i rozkład (Mt 25,37-39; Łk 17,28-30). Te oraz inne znaki dane są nie po to, aby stworzyć chronologiczny wykres czasu, w którym przyjdzie Jezus, ale po to, aby utrzymać Boży lud w poczuciu gotowości. Czujność i gotowość są nieustanną odpowiedzią chrześci-janina na obietnicę paruzji.

Rozważ: Jaka jest misja i cel powtórnego przyjścia? W jaki sposób różni się ono od pierwszego? Jakie są znaki powtórnego przyjścia Chrystusa w kościele i na świecie? W jaki sposób mają one nas przygotować na Jego bliski powrót?

O


S t r o n a | 24 |

III. Wydarzenia czasów końca: zmartwychwstanie świętych

(Przeczytajcie razem 1 Tes 4,16-17)

bólu spowodowanym śmiercią chrześcijanie nie powinni „smucić się jak Ci, którzy nie mają nadziei” (zob. 1 Tes 4,13). Platon widział w śmierci uwol-nienie od cierpienia i korupcji życia oraz drzwi do nowego życia. Seneka

nawoływałby do samodyscypliny w obliczu śmierci. Hinduista zobaczy w śmierci nie-skończoną możliwość reinkarnacji. Ale nie chrześcijanin. Dla niego żal spowodowany śmiercią należy umieścić we właściwym kontekście chrześcijańskiej nadziei, a ta jest ugruntowana w pewności, że „najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie” (1 Tes 4,16). Tu leży odpowiedź i pocieszenie chrześcijanina wobec problemu śmier-ci. Kiedy jednak umarli w Chrystusie powstaną? Odpowiedź Pawła jest jasna: „Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy naj-pierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem” (1 Tes 4,16-17). Greckie słowo na ‘spotkanie’, apan-teesin, jest pełne mocy i znaczenia; kojarzy się z powrotem zwycięskiego bohatera. Bohater wszystkich wieków, Król królów, Władca wszechświata powraca, a Jego podwładni spotkają się z Nim w powietrzu. Jezus, władca kosmosu, Pan nieba i ziemi powraca, by zabrać swoich do siebie. Jest to naszą ‘błogosławioną nadzieją’ (zob. Tt 2,13). Rozważ:

Na podstawie autorytetu Pisma Świętego zastanów się, jaki jest biblijny pogląd na temat czasu powstania umarłych w Chrystusie? W jaki sposób znajomość greckiego słowa oznaczającego spotkanie, użytego w 1 Tes 4,16-17, ubogaca nasze zrozumienie tego, co wydarzy się przy powtórnym przyjściu Chrystusa?

W


S t r o n a | 25 |

Krok 3:

ZASTOSUJ

Dla nauczyciela: Dzisiejsza lekcja uwidacznia wiele obszarów prawdy wyjątkowych dla społecz-ności adwentystów dnia siódmego. Prowadząc ją, upewnij się, że podkreślisz te wyjątkowe obszary wydarzeń czasów końca.

Pytania:

1. Dlaczego nasza wiara nie miałaby żadnego sensu, gdyby powtórne przyjście Chrystusa nie było realne?

2. Co dla ciebie osobiście oznacza powtórne przyjście Chrystusa? Czy możesz przypomnieć sobie doświadczenie, w którym ta nauka stała się dla ciebie bło-gosławieństwem?

Krok 4:

TWORZENIE

Dla nauczyciela:

Upewnij się, że twoja klasa rozumie, iż bez powtórnego przyjścia Chrystusa, pierwsze nie miałoby znaczenia w kontekście ostatecznego zwycięstwa nad złem i śmiercią. Krzyż zapewnia zdecydowane zwycięstwo nad złym. To osta-teczne zwycięstwo dokonało się dzięki ofierze poniesionej na krzyżu oraz zmartwychwstaniu.

Ćwiczenie: Poproś rożne osoby w twojej klasie o przeczytanie na głos następujących fragmentów oraz podzielenie się tym, co dla nich oznaczają: Rz 13,13; 1 Kor 11,26; 15,54-55; Flp 3,20-21; 1 Tes 5,6; 1 P 1,3-5; 4,7; 2 P 3,12.


S t r o n a | 26 |

Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 4/2012 - lekcja 12

Documents

Transcript of Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 4/2012 - lekcja 12