Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 3/2012 - lekcja 11

Pierwszy i drugi list apostoła Pawła do Tesaloniczan „Obietnica

dla prześladowanych”

Sobotnie Studium Biblijne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego

LEKCJA JEDENASTA

ASBSG-SE-3Q-11-2012 ASBSG-TE-3Q-11-2012

Wydawnictwo Christ Media®

NADARZYN 2012 www.christmedia.pl

ISBN 978-83-63668-01-3

Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej – III kwartał 2012 Lekcja 11 – Obietnica dla prześladowanych: 8 września – 14 września

S t r o n a | 2 |

NA PODSTAWIE OPRACOWANIA Jon Paulien (i inni)

TYTUŁ ORYGINAŁU

Adult Sabbath School Bible Study Guide (Standard & Teachers Edition) 3/2012: 1 and 2 Thessalonians

TŁUMACZENIE

Klaudia Głowacka-Walaszczyk

TŁUMACZENIE I OPRACOWANIE BIBLIJNYCH TEKSTÓW ORYGINALNYCH Adam Gołębiewski

KOREKTA

Arkadiusz Piętka

REDAKCJA, TYPOGRAFIA I SKŁAD Arkadiusz Piętka

PRZEKŁAD POLSKI ZA ZGODĄ

Seventh-day Adventist Church Office of Adult Bible Study Guide, USA

Na podstawie Przewodnika Szkoły Sobotniej przygotowanego przez Biuro Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, jako standardowy podręcznik dla wszystkich ogólnoświatowych

Szkół Sobotnich Lekcji Biblijnych. Opublikowany tekst odzwierciedla wkład zespołowej pracy specjalnego Komitetu Weryfikacji Manuskryptów, a zatem nie musi wyłącznie odzwierciedlać intencji autora (-ów).

Cytaty biblijne na podstawie przekładów:

Biblii Warszawskiej (BW) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 2004 r.,

Biblii Tysiąclecia (BT), wyd. V – Wydawnictwo „Pallottinum”: 2005 r., Biblii Warszawsko-Praskiej (BWP) – „Gaudium” Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej: 2001 r.,

Biblii Gdańskiej (BG) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 1989 r. (1632), Septuaginty (LXX),

Textus Receptus (TR).

Sobotnie Studium Biblijne zawiera uzupełniające materiały do studiowania, zaznaczone przypisami. W opracowaniu wykorzystano program e-Biblia dla cytatów biblijnych oraz grafikę Larsa Justinena.

Numerację anglojęzycznych wydań książek Ellen G. White oparto o www.egwwritings.org.

Wszelkie uwagi do tego opracowania prosimy zgłaszać pod: [email protected].

Niniejszy przekład (public domain) można publikować i rozpowszechniać bezpłatnie, pod warunkiem podania źródła pochodzenia, np. www.christmedia.pl.


S t r o n a | 3 |

1 Także: 1 Księga Mojżeszowa. 2 Także: 2 Księga Mojżeszowa. 3 Także: 3 Księga Mojżeszowa. 4 Także: 4 Księga Mojżeszowa. 5 Także: 5 Księga Mojżeszowa. 6 Także: Księga Joba. 7 Także: Przypowieści Salomona. 8 Także: Księga Kaznodziei Salomona. 9 Także: Treny. 10 Także: List św. Pawła do Galacjan. 11 Także: Objawienie św. Jana.

Skróty nazw ksiąg biblijnych

Rdz Księga Rodzaju1 Wj Księga Wyjścia2 Kpł Księga Kapłańska3 Lb Księga Liczb4 Pwt Księga Powtórzonego Prawa5 Joz Księga Jozuego Sdz Księga Sędziów Rt Księga Rut 1 Sm 1 Księga Samuela 2 Sm 2 Księga Samuela 1 Krl 1 Księga Królewska 2 Krl 2 Księga Królewska 1 Krn 1 Księga Kronik 2 Krn 2 Księga Kronik Ezd Księga Ezdrasza Ne Księga Nehemiasza Est Księga Estery Hi Księga Hioba6 Ps Księga Psalmów Prz Księga Przysłów7 Koh Księga Koheleta (Eklezjastesa)8 Pnp Pieśń nad Pieśniami Iz Księga Izajasza Jr Księga Jeremiasza Lm Lamentacje9 Ez Księga Ezechiela Dn Księga Daniela Oz Księga Ozeasza Jl Księga Joela Am Księga Amosa Ab Księga Abdiasza Jon Księga Jonasza Mi Księga Micheasza Na Księga Nahuma Ha Księga Habakuka So Księga Sofoniasza Ag Księga Aggeusza Za Księga Zachariasza Ml Księga Malachiasza

Mt Ewangelia według św. Mateusza Mk Ewangelia według św. Marka Łk Ewangelia według św. Łukasza J Ewangelia według św. Jana Dz Dzieje Apostolskie Rz List do Rzymian 1 Kor Św. Pawła 1 List do Koryntian 2 Kor Św. Pawła 2 List do Koryntian Ga Św. Pawła List do Galatów10 Ef Św. Pawła List do Efezjan Flp Św. Pawła List do Filipian Kol Św. Pawła List do Kolosan 1 Tes Św. Pawła 1 List do Tesaloniczan 2 Tes Św. Pawła 2 List do Tesaloniczan 1 Tm Św. Pawła 1 List do Tymoteusza 2 Tm Św. Pawła 2 List do Tymoteusza Tt Św. Pawła List do Tytusa Flm Św. Pawła List do Filemona Hbr List do Hebrajczyków Jk List św. Jakuba 1 P 1 List św. Piotra 2 P 2 List św. Piotra 1 J 1 List św. Jana 2 J 2 List św. Jana 3 J 3 List św. Jana Jud List św. Judy Ap Apokalipsa św. Jana11


S t r o n a | 4 |

Modlitwa wstawiennicza12 Na początku wiersza tekstu pamięciowego mamy w języku greckim wyrażenie (eis ho – dlatego), które wskazuje na związek przyczynowy z tym, co ma miejsce wcześniej. Myśl czytelnika jest w dalszym ciągu ukierunkowana na powtórne przyjście Chrystusa i sąd z nim związany. Słowo też (kai) akcentuje głęboką prawdę, a mianowicie, że ostateczne zaliczenie Tesaloniczan w poczet wybranych oraz ich udział w eschatolo-gicznej chwale nie dokona się bez modlitwy. Wielkie bowiem dzieło, przedstawione w wersetach poprzednich, dokona się dzięki Bogu, który w tym wszystkim działa. Modlitwa jest niezwykle ważna, gdyż była zawsze istotnym elementem w zbawczym dialogu Boga z człowiekiem. Zarówno wiara, jak i nadzieja oraz radość, która z nich wypływa, nie są naturalną emanacją ludzkiego serca. Ich trwanie nie jest zagwaran-towane bez stałego daru Boga. Chcąc je zachować, trzeba je stale ożywiać, zwraca-jąc się bezustannie do Boga i błagając o wsparcie. W judaizmie nawet ludzie najbar-dziej pobożni nie modlili się przez cały dzień. Czynili to jednak często i regularnie. Pierwotna wspólnota Kościoła przyjęła jako własny zwyczaj żydowski, praktykowany także przez Jezusa, aby uświęcić dzień poprzez modlitwy powtarzane rano, w połu-dnie i wieczorem. Jest czymś naturalnym, że taka modlitwa przekształcała się później w dziękczynienie, gdyż człowiek doświadczał opatrznościowej bliskości Boga Ojca, wstawiennictwa Pana i niezliczonych darów udzielanych przez Ducha Świętego. Cza-sownik modlić się odnosi się do modlitwy rozumianej ogólnie, w tym chodzi także o błaganie (Mk 14,33.35.36.39; Kol 1,3; 2 Tes 1,11). Modlitwa jest według Pawła jednym z głównych elementów chrześcijańskiego życia. Czasem pisze o niej w sposób refleksyjny. Dla niego stanowi ona bezpośredni wyraz świadomości życia w obecności Boga. Chrześcijanin ma obowiązek komunikowania się z Nim poprzez wielbienie, chwalenie, dziękczynienie i błaganie. Listy Pawiowe pełne są modlitw: zwyczajowe dziękczynienie zawarte w każdym z nich stanowi ich integralny element. Apostoł za-chęca do niej często czytelników (Rz 12,11-12; Flp 4,6). Przysłówek ustawicznie (pantote) w Nowym Testamencie najczęściej pojawia się w tekstach Pawła (1 Tes 1,2; 2,16; 4,17; 5,15.16; 2 Tes 1,3.11; 2,13; 1 Kor 1,4; Flp 1,4; Kol 1,3; Flm 4). Wyraża intensywność w egzystencjalnych relacjach z Bogiem. Ciągłość modlitwy potwierdza bowiem wierność w stosunku do Boga. Nie jest przy-padkiem, że właśnie Paweł posługuje się najczęściej tym słowem (27 razy) a czyni to w kontekście dziękczynienia i modlitwy. Tak jest w omawianym przypadku. Apostoł potwierdzi to w dalszej części, gdy będzie pisał o modlitwie. Posłuży się wtedy po-dobnym przysłówkiem nieustannie (adialeiptos).

12 Rozdział, którego nie ma w oryginalnej wersji podręcznika, został opracowany na podstawie: Michał Bednarz, Nowy Komentarz Biblijny: 1-2 list do Tesaloniczan, Edycja Świętego Pawła, 2005, s. 483-485 (przyp. red.).


S t r o n a | 5 |

W listach Paweł często przypomina, iż nieustannie modli się do Boga w intencji adre-satów (Flp 1,9; Kol 1,3.9). Wyrażenie Bóg nasz, częste u Pawła (por. 1 Tes 2,2; 3,9), jest pochodzenia biblijnego (por. Pwt 6,4.20.24.25). Bóg Izraela staje się Bogiem chrześcijan (por. 1 Tes 1,3; 3,9; 2 Tes 1,11.12; 1 Kor 6,11). Idea Boga dominuje w umyśle apostoła. On jest początkiem wszystkiego i istnieje przed wszystkim. Dla-tego każda rzecz powinna być przed Niego przyniesiona i w ten sposób ujawnia się we właściwym świetle. Celem modlitwy jest, aby Bóg uczynił ich godnymi powołania. Czasownik aksioo (7 razy w Nowym Testamencie, 2 razy w listach Pawła) znaczy: uznać godnym (por. 1 Tm 5,17) lub uczynić godnym. W omawianym przypadku bar-dziej prawdopodobne wydaje się drugie znaczenie tego czasownika, zwłaszcza ze względu na połączenie z powołaniem (klesis). Powołanie w Nowym Testamencie naj-częściej oznacza akt Bożego wyboru i wezwania, w wyniku którego człowiek staje się chrześcijaninem (Ef 1,18; 4,1.4; Flp 3,14; Hbr 3,1; 2 P 1,10). W takim znaczeniu wy-stępuje 11 razy w Nowym Testamencie, w tym 9 razy w listach Pawła. Powołanie jest równoznaczne z przeznaczeniem człowieka do wiecznej chwały, chociaż jest uzależ-nione także od wewnętrznej postawy chrześcijanina, zwłaszcza jego wiary i miłości. Potrzebna jest również moralna postawa, ale w ostateczności wszystko zależy od Bo-ga. Dlatego apostoł błaga Stwórcę, by On sam uczynił Tesaloniczan godnymi ich po-wołania. W w. 11 nie trzeba jednak słowu powołanie nadawać znaczenia takiego, jakie ma zwykle u Pawła. Chodzi tutaj o stan trwały (por. 1 Kor 7,20), który nastąpi kiedyś dzięki odpowiedzi wiary i odpowiedniemu życiu. W przyszłości Bóg osądzi chrześcijan jako godnych powołania, które otrzymali w przeszłości. Chodzi tutaj za-tem o powołanie w odniesieniu do przyszłości. Będzie związane z sądem, z króle-stwem eschatologicznym, chwałą (por. 1 Tes 2,12), czy z zaproszeniem na ucztę eschatologiczną, o której jest mowa w Ewangeliach (Mt 22,3; Łk 14,16-17; por. także Mt 25,34; Ap 19,9). Chodzi więc o ostateczne powołanie przez Boga. To właśnie jest przedmiotem modlitwy apostoła. Czasownik pleroo posiada następujące znaczenie: doprowadzić do końca, do-prowadzić do pełni, wydoskonalić (2 Kor 10,6; Ef 1,23; 4,10; Flp 2,2; Kol 2,10; 4,12). Kontekst wskazuje, że w naszym przypadku należy przyjąć to ostatnie znaczenie. Paweł prosi Boga o to, by doprowadził do pełni, czyli udoskonalił, wszelkie pragnienie dobra. Ze wspomnianym czasownikiem złączona jest moc. Implikuje wszechmoc Bo-ga, która może wydoskonalić pragnienie i postępowanie człowieka. Mamy tutaj ana-logiczną myśl jak w 1 Tes 1,5. Paweł często podkreśla, że jego działalność apostolska dokonuje się dzięki mocy Boga (1 Kor 2,9; 2 Kor 6,7) lub Ducha (Rz 15,19). Głosze-nie Ewangelii jest dziełem mocy Boga Stwórcy, Boga historii Izraela a przede wszyst-kim Boga, który wskrzesił Jezusa Chrystusa. Jest to moc, gdyż wzywa do wiary i ją wzbudza. Jest to coś, czego żadna ludzka siła nie może uczynić, a tym bardziej ludz-kie słowo, a wyłącznie Bóg.


S t r o n a | 6 |

Bóg jest proszony, aby doprowadził do końca proces, w który się zaangażował. Rze-czownik eudokia pojawia się 9 razy na kartach Nowego Testamentu, w tym 6 razy w listach Pawła i znaczy: pragnienie, dobra wola, postanowienie, życzliwość (Rz 10,1; Ef 1,5.9; Flp 1,15; 2,13). W naszym przypadku rzeczownik ten nie oznacza woli Bożej (jak w Flp 2,13; Ef 1,5.9; Mt 11,26; Łk 2,14; 10,21), lecz wolę człowieka (por. Rz 10,1; Flp 1,15), konkretnie wolę Tesaloniczan, ich upodobanie w dobrem i posta-nowienie czynienia tego, co dobre. W tekście greckim z rzeczownikiem pragnienie łączy się termin agathosyne (dobro). Jest to określenie ściśle biblijne, gdyż nie występuje w świeckim języku greckim. W Nowym Testamencie występuje tylko w listach Pawła: jest to dar Boży (2 Tes 2,11), owoc Ducha Świętego (Ga 5,22), światłości (Ef 5,9). Określa poprawną posta-wę moralną człowieka, a więc jego dobroć lub prawość. Połączenie z pierwszym rze-czownikiem wskazuje, że chodzi o realizację planu Boga, zgodnie z którym Tesaloni-czanie winni czynić dobro. Paweł prosi także Boga, aby doprowadził do pełni, czyli udoskonalił wiarę Tesaloni-czan. Czy chodzi o czyny płynące z wiary, czy też o samą wiarę? Prawdopodobnie Paweł myśli o jednym i drugim. Chodzi mu o chrześcijańskie postępowanie, które wynika z faktu przyjęcia wiary a przejawiające się w konkretnych czynach. Przemawia za tym fakt, że mamy tutaj reminiscencję 1 Tes 1,3, gdzie jest mowa o owocnej wie-rze. W w. 11 rzeczownik ergon (owoc, działanie) określa bliżej wiarę. Apostoł posłu-guje się słowem owoc, które ma sens czysto świecki (Rz 13,3), ale odnosi się także do czynów ludzkich z punktu widzenia etyki religijnej (Rz 2,7; Ga 6,4), szczególnie związanych ze wspólnotą (1 Tes 5,13; 1 Kor 3,13; 9,1; 16,10; Rz 14,20). Wiara win-na być owocna. Autor pisze o takiej wierze, która ogarnia i kieruje całym życiem człowieka: jego myślami i czynami (por. 1 Tes 1,8; 2 Tes 1,11; 2 Kor 4,13). Wie o owocnej wierze Tesaloniczan, ale prosi Boga, aby ją jeszcze udoskonalił. Wie bo-wiem, że wszystko, o czym pisze w w. 11, zależy od Niego i może być dzięki Jego wszechmocy udoskonalone.


S t r o n a | 7 |

LEKCJA 11: 8 września – 14 września*

ŻYCIE KOŚCIOŁA

Popołudnie szabatowe

STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA:

2 Tes 1,1-12; J 1,18; Rz 2,5; Rz 12,19; Ap 16,4-7; Ap 20,1-6; J 14,1-3

TEKST PAMIĘCIOWY: „W tej myśli też modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz

uznał was za godnych powołania i w mocy doprowadził do końca wszystkie wasze dobre zamierzenia

i dzieła wiary” (2 Tes 1,11 BW) BT Dlatego modlimy się stale za was, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego we-

zwania i aby z mocą wypełnił w was wszelkie pragnienie dobra oraz działanie wia-ry.

BWP Dlatego modlimy się za was nieustannie, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania, aby potęgował w was coraz bardziej wszelkie pragnienie dobra i po-mnażał uczynki wypływające z wiary.

BG Dlaczego też modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz godnymi was uczynił po-wołania tego i wypełnił wszystko upodobanie dobrotliwości swojej, i skutek wiary w mocy.

TR13 εις ο CO DO CZEGO και I προσευχομεθα MODLIMY SIĘ παντοτε ZAWSZE περι ZA υμων WAS ινα ABY υμας WAS αξιωση UZNAŁ ZA GODNYCH της κλησεως POWO-ŁANIA ο θεος BÓG ημων NASZ και I πληρωση WYPEŁNIŁ14 πασαν WSZELKIE ευδοκιαν ZADOWOLENIE15 αγαθωσυνης DOBROCI και I εργον DZIEŁO πιστεως WIARY εν W δυναμει MOCY

MYŚL PRZEWODNIA: Powtórne przyjście Chrystusa jest ukoronowaniem

nadziei chrześcijańskiej.

orespondencja w postaci tradycyjnych listów nie jest – i nigdy nie była – naj-szybszym sposobem komunikacji. Zbór, który chciał skontaktować się z Pawłem, musiał najpierw ustalić miejsce jego pobytu – co czasami wcale nie

13 Nowotestamentowy tekst grecki oparto o Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ z 1957 r. z aparatem krytycznym ze szczegól-nym uwzględnieniem zapisu Textus Receptus (przyp. tłum.). 14 Jest to kontynuacja myśli: „ινα ABY” (przyp. tłum.). 15 Także: „upodobanie, łaska, życzliwość, dobra wola” (przyp. tłum.).

K


S t r o n a | 8 |

było łatwe – a potem wysłać do niego wiadomość. Gdy kontakt został wreszcie na-wiązany, apostoł musiał podyktować odpowiedź i wysłać kogoś, kto doręczy ją zbo-rowi. Ten proces mógł trwać miesiącami. W tym okresie fałszywe nauki miały czas, aby się rozwinąć i rozszerzyć. Wydaje się, że tak właśnie stało się w Tesalonice, gdzie w zborze pojawiły się nowe problemy. Być może nawet nasiliły się one w wyniku niewłaściwego zastosowania tego, co Paweł napisał w pierwszym liście. 2 List do Tesaloniczan stanowił ze strony apostoła próbę poprawienia zaistniałej sytuacji. Można powiedzieć, że słowa Pawła, które będziemy studiować w nadchodzącym ty-godniu, sprowadzają się do następującego stwierdzenia: podczas powtórnego przyj-ścia Chrystusa wierzący zostaną uratowani dzięki niezwykłej Bożej interwencji. Stu-diowany przez nas fragment (2 Tes 1,1-12) dostarcza dalszych informacji na temat charakteru powrotu Jezusa. * – Przestudiuj w bieżącym tygodniu wszystkie lekcje, aby przygotować się na szabat, 15 września.


S t r o n a | 9 |

Niedziela – 9 września

POZDROWIENIA (2 Tes 1,1-2)

aweł i Sylwan i Tymoteusz do zboru Tesaloniczan w Bogu Ojcu naszym i w Panu Jezusie Chrystusie; łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa” (2 Tes 1,1-2). Jaką na-

dzieję i obietnicę możemy znaleźć nawet w tak prostym powitaniu? Ile jest w nim teologii, ile nadziei, a ile obietnicy? Jak możemy uczynić te nadzieje i obietnice naszymi własnymi? _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

2 Tes 1,1

BW Paweł i Sylwan, i Tymoteusz do zboru Tesaloniczan w Bogu Ojcu naszym

i w Panu Jezusie Chrystusie; BT Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu, Ojcu naszym, i Panu

Jezusie Chrystusie. BWP Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła tesalonickiego, który stanowi jedno z Bo-

giem Ojcem naszym i Panem Jezusem Chrystusem. BG Paweł i Sylwan, i Tymoteusz zborowi Tesaloniceńskiemu w Bogu, Ojcu naszym,

i w Panu Jezusie Chrystusie. TR παυλος PAWEŁ και I σιλουανος SYLWAN και I τιμοθεος TYMOTEUSZ τη εκκλησια

WYWOŁANYM θεσσαλονικεων Z TESALONICZAN εν W θεω BOGU πατρι OJCU ημων NASZYM και I κυριω PANU ιησου JEZUSIE χριστω NAMASZCZONYM

2 Tes 1,2

BW Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. BT Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! BWP Bóg Ojciec i Pan Jezus Chrystus niech was obdarzą łaską i pokojem. BG Łaska wam i pokój niech będzie od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. TR χαρις ŁASKA υμιν WAM και I ειρηνη POKÓJ απο OD θεου BOGA πατρος OJCA ημων

NASZEGO και I κυριου PANA ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO

Paweł, podobnie jak czyni to często w innych listach, mówi tutaj o łasce i pokoju. Czy w pewnym sensie te pojęcia nie są ze sobą powiązane? Czy świadomość łaski Bożej i obietnicy przebaczenia w Jezusie nie powinna prowadzić do pokoju w naszym życiu? Jak ważne jest, abyśmy wszyscy – niezależnie od okoliczności – poświęcili trochę cza-su na rozmyślanie o wspaniałym zapewnieniu zbawienia i łaski, która została nam zaoferowana bez względu na naszą bezwartościowość. Czy jest lepszy sposób, aby

„P


S t r o n a | 10 |

doświadczyć pokoju, który został nam obiecany? Musimy odwrócić naszą uwagę od samych siebie i skierować ją na Jezusa i to, co otrzymaliśmy w Nim.

Porównaj 1 Tes 1,1 z 2 Tes 1,1-2. Brzmienie tych dwóch fragmentów różni się nieco od siebie. Jakie znaczenie może mieć ta różnica? _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

1 Tes 1,1

BW Paweł, Sylwan i Tymoteusz do zboru Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu

Jezusie Chrystusie: Łaska wam i pokój. BT Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu Jezusie

Chrystusie. Łaska wam i pokój! BWP Paweł, Sylwan i Tymoteusz do wiernych Kościoła tesalonickiego stanowiących jed-

no z Bogiem Ojcem i z Panem Jezusem Chrystusem. Niech zstąpi na was łaska i pokój.

BG Paweł i Sylwan, i Tymoteusz zborowi Tesaloniceńskiemu w Bogu Ojcu i w Panu Je-zusie Chrystusie. Łaska wam i pokój niech będzie od Boga Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa.

TR παυλος PAWEŁ και I σιλουανος SYLWAN και I τιμοθεος TYMOTEUSZ τη εκκλησια WYWOŁANYM θεσσαλονικεων TESALONICZANOM εν W θεω BOGU πατρι OJCU και I κυριω SYNU ιησου JEZUSIE χριστω NAMASZCZONYM χαρις ŁASKA υμιν WAM και I ειρηνη POKÓJ απο OD θεου BOGA πατρος OJCA ημων NASZEGO και I κυριου PA-NA ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO

Pomiędzy początkiem 1. i 2. Listu do Tesaloniczan istnieje jedna różnica. Paweł zmienia wyrażenie „w Bogu Ojcu” (1 Tes 1,1) na „w Bogu Ojcu naszym” (2 Tes 1,1). Ten element podkreśla znaczenie więzi. Są ludzie, którzy czują się blisko związani z Jezusem, ale obawiają się Boga Ojca. Paweł zapewnia Tesaloniczan, że mogą tak samo ufać swojej więzi z Ojcem, jak ufają bliskiej relacji z Jezusem. Jezus przyszedł na tę ziemię, żeby pokazać nam, jaki jest Ojciec. Przeczytaj J 1,18 i J 14,7-11. Jaką pewność i nadzieję możemy czerpać z tych słów, zwłaszcza w świetle 2 Tes 1,1-2?

J 1,18

BW Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.

BT Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył.

BWP Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest Bogiem i który przebywa na łonie Ojca, On Go ukazał.

BG Boga nikt nigdy nie widział: on jednorodzony syn, który jest w łonie ojcowskiem, ten nam opowiedział.


S t r o n a | 11 |

TR θεον BOGA ουδεις NIKT εωρακεν πωποτε JESZCZE NIGDY NIE WIDZIAŁ ο μονογε-μονογενης JEDYNY υιος SYN ο ων BĘDĄCY εις NA τον κολπον ŁONIE16 του πατρος OJCA εκεινος TEN εξηγησατο WYTŁUMACZYŁ17

J 14,7

BW Gdybyście byli mnie poznali i Ojca mego byście znali; odtąd go znacie i widzieliście go.

BT Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zoba-czyliście.

BWP Gdybyście Mnie znali, znalibyście również i Ojca mego. Od tej chwili jednak już i znacie, i zobaczyliście Go.

BG Gdybyście mię znali, i Ojca byście też mego znali; i już go teraz znacie i widzieliście go.

TR ει JEŚLI εγνωκειτε POZNALIŚCIE με MNIE και I τον πατερα OJCA μου MOJEGO εγνωκειτε αν POZNALIBYŚCIE και I απ OD αρτι TERAZ γινωσκετε POZNAJECIE αυτον GO και I εωρακατε NADAL WIDZICIE αυτον GO

J 14,8

BW Rzekł mu Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a wystarczy nam. BT Rzekł do Niego Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. BWP Wtedy rzekł do Niego Filip: Panie, pokaż nam tylko Ojca, a to już nam wystarczy. BG Rzekł mu Filip: Panie! ukaż nam Ojca, a dosyć nam na tem. TR λεγει MÓWI αυτω MU φιλιππος FILIP κυριε PANIE δειξον UKAŻ ημιν NAM τον

πατερα OJCA και I αρκει WYSTARCZY ημιν NAM

J 14,9

BW Odpowiedział mu Jezus: Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Fi-lipie? Kto mnie widział, widział Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam Oj-ca?

BT Odpowiedział mu Jezus: Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie pozna-łeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca?

BWP Jezus mu odpowiedział: Tak długo już przebywałem z wami, a ty ciągle Mnie jesz-cze nie znasz, Filipie? Ten, kto widział Mnie, widział również i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca?

BG Rzekł mu Jezus: Przez tak długi czas jestem z wami, a nie poznałeś mię? Filipie! kto mnie widzi, widzi i Ojca mego; jakoż ty mówisz: Ukaż nam Ojca?

TR λεγει MÓWI αυτω MU ο ιησους JEZUS τοσουτον TYLE χρονον CZASU μεθ WRAZ Z υμων WAMI ειμι JESTEM και I ουκ εγνωκας NADAL NIE POZNAJESZ με MNIE φιλι-ππε FILIPIE ο εωρακως NADAL WIDZĄCY εμε MNIE εωρακεν NADAL WIDZI τον πατερα OJCA και πως JAKŻE συ TY λεγεις MÓWISZ δειξον UKAŻ ημιν NAM τον πατερα OJCA

J 14,10

BW Czy nie wierzysz, że jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec, który jest we mnie, wykonu-je dzieła swoje.

16 Także: „piersi” (przyp. tłum.). 17 Także: „objaśnił, wyłożył, opowiedział” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 12 |

BT Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonu-je tych dzieł.

BWP Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Wszystko to, co wam powiedziałem, nie pochodzi ode Mnie. To Ojciec, który pozostaje we Mnie, dokonu-je w ten sposób swego dzieła.

BG Nie wierzysz, iżem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które ja do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz Ojciec, który we mnie mieszka, on czyni sprawy.

TR ου NIE πιστευεις WIERZYSZ οτι ŻE εγω JA εν W τω πατρι OJCU και I ο πατηρ OJ-CIEC εν WE εμοι MNIE εστιν JEST τα ρηματα SŁOWA α KTÓRE εγω JA λαλω MÓ-WIĘ υμιν WAM απ ODE εμαυτου MNIE SAMEGO ου NIE λαλω MÓWIĘ ο δε ZAŚ πα-τηρ OJCIEC ο εν WE εμοι MNIE μενων POZOSTAJĄCY18 αυτος ON ποιει CZYNI τα εργα (TE) DZIEŁA

J 14,11

BW Wierzcie mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie; a jeśliby tak nie by-ło, to dla samych uczynków wierzcie.

BT Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie wierzcie przy-najmniej ze względu na same dzieła!

BWP Wierzcie Mi, gdy wam mówię, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli nie wierzycie [moim słowom] – to uwierzcie przynajmniej ze względu na te dzieła.

BG Wierzcie mi, żem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie; wżdy przynajmniej dla samych spraw wierzcie mi.

TR WIERZCIE μοι MNIE οτι ŻE εγω JA εν W τω πατρι OJCU και I ο πατηρ OJCIEC εν WE εμοι MNIE ει JEŚLI δε ZAŚ μη NIE δια PRZEZ19 τα εργα (TE) DZIEŁA αυτα SA-ME πιστευετε WIERZCIE μοι MNIE

18 Także: „trwający” (przyp. tłum.). 19 Także: „z powodu” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 13 |

Poniedziałek – 10 września

DZIĘKCZYNIENIE PAWŁA (2 Tes 1,3-4)

aweł miał tendencję do tworzenia bardzo długich zdań. Fragment z 2 Tes 1,3-10 stanowi jedno zdanie, dotyczące przede wszystkim wydarzeń związanych z powtórnym przyjściem Chrystusa. Jednak główna część tego zdania nie sku-

pia się bezpośrednio na powrocie Jezusa: „Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was” (2 Tes 1,3). Odniesienia do powtórnego przyjścia Chrystusa, jakie czyni Paweł (2 Tes 1,6-10) to jeden z powodów, dla których apostoł dziękuje Bogu za samych Tesaloniczan. Przeczytaj 2 Tes 1,3-4. Jaką ważną duchową zasadę w kwestii wiary znaj-dujemy w tych wersetach? Co dzieje się z wiarą, jeśli się nie rozwija? _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

2 Tes 1,3

BW Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia. Jest to rzecz słusz-

na. Wiara wasza bowiem bardzo wzrasta a wzajemna miłość wasza po-mnaża się w was wszystkich,

BT Bracia, zawsze winniśmy Bogu za was dziękować, co jest rzeczą słuszną, bo wiara wasza bardzo wzrasta, a miłość wzajemna u każdego z was się pomnaża,

BWP Bracia, powinniśmy nieustannie dziękować Bogu za was, gdyż jest to ze wszech miar słuszne. Wasza wiara bowiem staje się coraz silniejsza, a miłość jednych ku drugim obfituje tak bardzo,

BG Powinniśmy Bogu zawsze dziękować za was, bracia! tak jako się godzi, iż bardzo rośnie wiara wasza i pomnaża się miłość każdego z was, jednych przeciwko dru-gim,

TR ευχαριστειν DZIĘKOWAĆ οφειλομεν POWINNIŚMY20 τω θεω BOGU παντοτε ZAW-SZE περι ZA υμων WAS αδελφοι BRACIA καθως JAK αξιον GODNE εστιν [V-PAI-3S; ειμι] JEST οτι PONIEWAŻ υπεραυξανει NIEZMIERNIE ROZWIJA SIĘ η πιστις WIARA υμων WASZA και I πλεοναζει PRZYCZYNIA SIĘ DO WZROSTU η αγαπη MIŁOŚĆ ενος JEDNEGO εκαστου KAŻDEGO παντων Z WSZYSTKICH υμων WAS εις KU αλληλους JEDNI DRUGIM

20 Także: „jesteśmy zobowiązani” (przyp. tłum.).

P


S t r o n a | 14 |

2 Tes 1,4

BW Tak że i my sami chlubimy się wami w zborach Bożych, waszą wytrwało-ścią i wiarą we wszystkich prześladowaniach waszych i uciskach, jakie znosicie;

BT i to tak, że my sami chlubimy się wami w Kościołach Bożych z powodu waszej cier-pliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie.

BWP że chlubimy się wami w Kościołach Bożych. Radujemy się waszą cierpliwością i wy-trwałością wiary mimo prześladowań i ucisków.

BG Tak iż i my sami chlubimy się z was we zborach Bożych z waszej cierpliwości i wia-ry we wszystkich prześladowaniach waszych i w uciskach, które ponosicie.

TR ωστε TAK ŻE ημας MY αυτους SAMI εν υμιν WAMI καυχασθαι PRZECHWALAMY SIĘ εν WŚRÓD ταις εκκλησιαις WYWOŁANYCH του θεου BOGA υπερ Z POWODU της υπομονης WYTRWAŁOŚCI υμων WASZEJ και I πιστεως WIARY εν WE πασιν WSZYSTKICH τοις διωγμοις PRZEŚLADOWANIACH υμων WASZYCH και I ταις θλιψεσιν UCISKACH αις KTÓRE ανεχεσθε ZNOSICIE21

„Jesteśmy zobowiązani” lub „powinniśmy” dziękować Bogu to najważniejsze słowo w 2 Tes 1,3-10. Paweł czuje się zobowiązany, aby dziękować Bogu za Tesaloniczan, ponieważ ich wiara jest coraz silniejsza. W tym samym czasie wzrasta także ich wza-jemną miłość. W oryginale oba te zdania występują w czasie teraźniejszym. Oznacza to, że ich wzrost w wierze i miłości był konsekwentny i nieprzerwany. Taki wzrost stanowi podstawę każdego zdrowego kościoła. Podobnie jak dzieje się w przypadku roślin, jeśli kościół nie rozwija się pod względem duchowym, po prostu umrze. W drugim i trzecim rozdziale swojego listu Paweł kieruje do zboru znaczącą krytykę. Ma jednak świadomość, że zanim ludzie będę w stanie wysłuchać konstruktywnej krytyki, potrzebują wielu pochwał i uznania. Takie uznanie zapewnia im w pierwszym rozdziale listu. Jednym z powodów, dla których apostoł chwali Tesaloniczan, jest to, że przez cały czas cierpią prześladowania. Szczególne uznanie wyraża dla ich wytrwałości w ucisku. Zamiast o wierze, nadziei i miłości Paweł mówi o ich wierze, miłości i cierpliwości. Ponieważ wytrwałość stanowi tutaj substytut nadziei, w dalszej części rozdziału pro-wadzi ona Pawła do wypowiedzi na temat powtórnego przyjścia Chrystusa. W wyniku ich wzrostu w wierze i miłości męstwo Tesaloniczan w obliczu nieszczęścia stało się dla apostołów źródłem chluby wśród wszystkich zborów, które odwiedzali. Tesaloniczanie stali się wzorem chrześcijańskiego poświęcenia w ogniu prześladowań. W jaki sposób próby i nieszczęścia mogą przyczynić się do wzrostu naszej wiary? Z drugiej strony, kto z nas nie musiał walczyć o utrzymanie swojej wiary właśnie w obliczu prób i cierpień?

21 Także: „wytrzymujecie, ścierpiacie” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 15 |

Wtorek – 11 września

CIERPIENIE JAKO ZNAK KOŃCA (2 Tes 1,5-6)

języku greckim fragment z 2 Tes 1,5-10 ma wydźwięk starotestamentowy (dla większości nowych chrześcijan Biblią była Septuaginta, przedchrześci-jański grecki przekład Starego Testamentu). W 2 Liście do Tesaloniczan

znajdujemy o wiele więcej odniesień do Starego Testamentu, niż to ma miejsce w przypadku 1 Listu do Tesaloniczan. Przeczytaj 2 Tes 1,5-6. Co mówi tutaj Paweł? Jakie obietnice znajdujemy w tym fragmencie?

_____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

2 Tes 1,5

BW Jest to dowodem sprawiedliwego sądu Bożego i tego, że zostaliście

uznani za godnych Królestwa Bożego, za które też cierpicie, BT Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za

godnych królestwa Bożego, dla którego też cierpicie. BWP Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Bożego, a ich znoszenie sprawia, że sta-

jecie się godnymi królestwa Bożego, dla którego cierpicie. BG Co jest jawnym dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, abyście godnymi byli po-

czytani królestwa Bożego, dla którego też cierpicie, TR ενδειγμα DOWÓD22 της δικαιας SPRAWIEDLIWEGO κρισεως SĄDU του θεου BOGA

εις το καταξιωθηναι υμας ABYŚCIE WY ZOSTALI UZNANI ZA GODNYCH της βασιλειας KRÓLESTWA του θεου BOGA υπερ Z POWODU ης KTÓREGO και I πασχετε CIERPICIE

2 Tes 1,6

BW Gdyż sprawiedliwa to rzecz u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają,

BT Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, BWP Bóg okaże bowiem kiedyś swoją sprawiedliwość, zsyłając cierpienia na tych, którzy

są teraz sprawcami waszych cierpień. BG Ponieważ sprawiedliwa jest u Boga, żeby wzajem oddał uciśnienie tym, którzy was

uciskają;

22 Także: „oznaka” (przyp. tłum.).

W


S t r o n a | 16 |

TR ειπερ SKORO δικαιον RZECZĄ SŁUSZNĄ23 παρα U θεω BOGA ανταποδουναι OD-PŁACIĆ τοις θλιβουσιν UCISKAJĄCYM υμας WAS θλιψιν UCISKIEM24

Słowo „dowód” (2 Tes 1,5 BW) albo „zapowiedź” (2 Tes 1,5 BT) oznacza „potwier-dzenie” lub „wyraźny przejaw” czegoś. O czym świadczą prześladowania chrześcijan (2 Tes 1,4)? Z całą pewnością nie jest to dowód Bożego sądu przeciwko Jego ludowi. Wręcz przeciwnie, wskazują one na przyszły sąd, w wyniku którego lud Boży zostanie całkowicie oczyszczony z wszelkich zarzutów, a ci, którzy go prześladowali, doświad-czą tego samego rodzaju cierpień, które zadawali innym. To jest poselstwo także dla nas. Przemoc rodzi przemoc, a ci, którzy używają jej wo-bec innych mają powód, aby obawiać się o swoją przyszłość. Sąd Boży zaprowadzi właściwy porządek. Ci, którzy prześladują lud Boży, pewnego dnia staną przed obli-czem Bożej sprawiedliwości. Ale ci, którzy doświadczają niesprawiedliwości i krzywdy ze względu na swoją wiarę, mogą z ufnością oczekiwać przyszłego sądu Bożego. W tym dniu bowiem, wszyscy zobaczą, że stanowili oni przedmiot szczególnego zain-teresowania i łaski Boga. Nowy Testament zachęca wierzących do okazywania łaski, miłosierdzia i przebacza-nia sobie nawzajem. Jeśli jednak takie postępowanie jest odrzucane i spotyka się z przekleństwami, ciosami i uwięzieniem, pocieszenie może stanowić wiedza, że nie-sprawiedliwość nie będzie trwać wiecznie. W związku z tym święci Boży zostali także wezwani do cierpliwości (Ap 14,12).

Ap 14,12

BW Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.

BT Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa.

BWP Jest to sposobność do okazania się wytrwałości świętych, którzy przestrzegają na-kazów Boga i zachowują wiarę w Jezusa.

BG Tuć jest cierpliwość świętych, tuć są ci, którzy chowają przykazania Boże i wiarę Jezusową.

TR ωδε TUTAJ υπομονη WYTRWAŁOŚĆ των αγιων ŚWIĘTYCH εστιν JEST ωδε TUTAJ οι τηρουντες ZACHOWUJĄCY25 τας εντολας POLECENIA του θεου BOGA και I την πιστιν WIARĘ ιησου JEZUSA

W 2 Tes 1,5-6 Paweł przypomina prześladowanym Tesaloniczanom, że „sprawiedliwy sąd Boży” w przyszłości będzie odzwierciedleniem aprobaty, którą Bóg ma dla nich w teraźniejszości. Co więcej, ich wiara i wytrwałość w obliczu prób potwierdza, że

23 Dosłownie: „sprawiedliwe (jest)” (przyp. tłum.). 24 Także: „utrapieniem”; dosłownie: „ucisk/utrapienie” (biernik – związany z czasownikiem ανταποδουναι [dosł. oddać (kogo? co?) w zamian]) (przyp. tłum.). 25 Także: „pilnujący” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 17 |

Bóg ich wybrał. W ten sposób chrześcijańskie cierpienie może być powodem do rado-ści (1 Tes 1,6-7). Jest to rzeczywisty i realny dowód na to, po czyjej stronie się znaj-dziemy, kiedy przyjdzie Jezus. Werset 5. pokazuje sprawiedliwy sąd Boga w świetle Jego aprobaty, którą okazuje Tesaloniczanom. Werset 6. pokazuje go w odniesieniu do potępienia i zniszczenia ich prześladowców. W obu przypadkach sąd jest ostatecznym wynikiem obecnego po-stępowania. Czy kiedykolwiek byłeś niesprawiedliwie prześladowany przez ludzi, którzy za swoje postępowanie nie otrzymali żadnej widocznej kary? Jeśli tak, to jakie pocieszenie możesz czerpać z obietnic sądu Bożego? Możesz spojrzeć na tę kwestię także z innej strony: czy kiedykolwiek traktowałeś ludzi źle i niepsrawiedliwie, nie ponosząc za to żadnych negatywnych konsekwencji (przynajmniej na razie)? Jeśli tak, w jaki sposób postrzegasz obietnicę Bo-żego sądu ostatecznego?


S t r o n a | 18 |

Środa – 12 września

OGIEŃ I ZNISZCZENIE

(2 Tes 1,7-9)

rzeczytaj 2 Tes 1,7-9. Co jest głównym powodem zniszczenia bezboż-nych w czasie powtórnego przyjścia Chrystusa? W jaki sposób powin-niśmy rozumieć te wersety w powiązaniu z koncepcją Boga jako Isto-

ty pełnej miłości, łaski, i przebaczenia? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

1 Tes 1,7

BW A wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan

Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, BT a wam, uciśnionym, dać odpoczynek z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus

z aniołami swojej potęgi BWP Wam zaś cierpiącym obecnie ucisk – i nam również – ześle ulgę, gdy Pan Jezus ob-

jawi się na niebie, BG A wam, którzyście uciśnieni, odpocznienie z nami przy objawieniu Pana Jezusa

z nieba z Aniołami mocy jego, TR και A υμιν WAM τοις θλιβομενοις UCISKANYM ανεσιν ODPRĘŻENIEM26 μεθ WRAZ Z

ημων NAMI εν W τη αποκαλυψει ODSŁONIĘCIU του κυριου PANA ιησου JEZUSA απ Z ουρανου NIEBA μετ WRAZ Z αγγελων POSŁAŃCAMI27 δυναμεως MOCY28 αυτου JEGO

1 Tes 1,8

BW W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa.

BT w płomieniach ognia, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są po-słuszni Ewangelii Pana naszego, Jezusa.

BWP w ogniu płomienistym z aniołami w całej swej potędze, by wymierzyć karę tym, którzy nie uznają Boga i nie słuchają Ewangelii Pana naszego Jezusa.

BG W ogniu płomienistym oddawając pomstę tym, którzy Boga nie znają i tym, którzy nie są posłuszni Ewangielii Pana naszego, Jezusa Chrystusa;

TR εν W πυρι OGNIU φλογος PŁOMIENIA29 διδοντος DAJĄCEGO εκδικησιν ZEMSTĘ30 τοις TYM μη ειδοσιν NADAL NIE ZNAJĄCYM31 θεον BOGA και I τοις TYM μη

26 Także: „rozluźnieniem”; dosłownie: „odprężenie/rozluźnienie” (biernik – związany z czasownikiem ανταποδουναι [dosł. oddać (kogo? co?) w zamian] z 2 Tes 1,6) (przyp. tłum.). 27 Także: „aniołami” (przyp. tłum.). 28 Także: „potęgi, siły” (przyp. tłum.). 29 Także: „ognia” (przyp. tłum.). 30 Także: „karę” (przyp. tłum.). 31 Także: „nadal nie widzącym” (przyp. tłum.).

P


S t r o n a | 19 |

υπακουουσιν NADAL NIE PODDAJĄCYM SIĘ32 τω ευαγγελιω DOBREJ NOWINIE του κυριου PANA ημων NASZEGO ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO

1 Tes 1,9

BW Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mo-cy chwały jego,

BT Poniosą oni karę wiecznej zagłady [z dala] od oblicza Pańskiego i od potężnego majestatu Jego

BWP Spotka ich za to kara w postaci wiecznej zagłady oraz odrzucenia od oblicza Pań-skiego i Jego potężnego majestatu

BG Którzy pomstę odniosą, wieczne zatracenie od obliczności Pańskiej i od chwały mo-cy jego.

TR οιτινες KTÓRZY δικην τισουσιν PONIOSĄ KARĘ33 ολεθρον ZAGŁADA αιωνιον WIECZNA απο OD προσωπου OBLICZA του κυριου PANA και I απο OD της δοξης CHWAŁY της ισχυος MOCY34 αυτου JEGO

Wielu ludzi nie potrafi pogodzić się z językiem tych wersetów. Uważają, że odpłata, zemsta, kara i zadawanie cierpienia nie pasują do Boga miłości, łaski i miłosierdzia. Jednak kara i odpłata stanowią temat, który Paweł często porusza w swoich listach (Rz 2,5; 12,19). Apostoł wyraźnie stwierdza, że pewnego dnia sprawiedliwość Boża zostanie wyraźnie objawiona.

Rz 2,5

BW Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga,

BT Oto przez swoją zatwardziałość i serce nieskłonne do nawrócenia zaskarbiasz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia się sprawiedliwego sądu Boga,

BWP Tak więc wskutek twojej zatwardziałości i nieskruszonego serca gotujesz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga,

BG Ale podług zatwardziałości twojej i serca niepokutującego skarbisz sobie samemu gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Bożego.

TR κατα WEDŁUG δε ZAŚ την σκληροτητα TWARDOŚCI35 σου TWOJEJ και I αμετα-αμετανοητον NIE ŻAŁUJĄCEGO καρδιαν SERCA θησαυριζεις GROMADZISZ W SKARBCU36 σεαυτω SAM SOBIE οργην GNIEW εν W ημερα DNIU οργης GNIEWU και I αποκαλυψεως ODSŁONIĘCIU δικαιοκρισιας SPRAWIEDLIWEGO SĄDU του θεου BOGA

Rz 12,19

BW Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, al-bowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan.

32 Także: „którzy nadal nie są posłuszni”; gra słów: ειδω – (υπ)ακουω (widzieć – słyszeć/posłuchać/być posłusz-nym) (przyp. tłum.). 33 Dosłownie: „sprawiedliwość zapłacą” (przyp. tłum.). 34 Także: „siły, potęgi” (przyp. tłum.). 35 Także: „krnąbrności, szorstkości, cierpkości, srogości” (przyp. tłum.). 36 Także: „chowasz w skarbcu, przechowujesz” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 20 |

BT Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to po-mście [Bożej]. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta, Ja wymierzę zapłatę – mówi Pan ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód – nakarm go.

BWP Najmilsi, nie dopuszczajcie się żadnej zemsty; niech Bóg sam okaże swoje zagnie-wanie zgodnie z tym, co napisane: Do Mnie należy dokonywanie pomsty, Ja będę udzielał zapłaty – mówi Pan.

BG Nie mścijcie się sami, najmilsi: ale dajcie miejsce gniewowi; albowiem napisano: Mnie pomsta, a Ja oddam, mówi Pan.

TR μη NIE εαυτους NA SOBIE εκδικουντες MSZCZĄC SIĘ37 αγαπητοι UMIŁOWANI MI-ŁOŚCIĄ AGAPE αλλα ALE δοτε (OD)DAJCIE τοπον MIEJSCE τη οργη GNIEWOWI γεγραπται JEST NAPISANE38 γαρ BOWIEM εμοι MNIE εκδικησις ZEMSTA39 εγω JA ανταποδωσω ODPŁACĘ λεγει MÓWI κυριος PAN

Dlaczego miałoby być inaczej? Każdy dobry rząd w dzisiejszym świecie musi w pew-nych sytuacjach podjąć działania siłowe w celu powstrzymania zła. Chociaż używanie przymusu nie zawsze wiąże się z przemocą (np. gdy zostajesz zatrzymany za naru-szenie przepisów ruchu drogowego lub wezwany do urzędu w związku z nieścisło-ściami podatkowymi), w niektórych przypadkach – zwłaszcza wtedy, gdy sami prze-stępcy używają przemocy – rządzący muszą odpowiedzieć przemocą. Dobry rząd na-kłada konieczne ograniczenia tak, abyśmy wszyscy mogli żyć razem w spokoju. W wielu sytuacjach zło nie podda się i nie ustąpi dobrowolnie. A im większa jego po-tęga i brutalność, tym większej siły potrzeba, aby je pokonać i zniweczyć jego skutki. Obrazy przedstawione w studiowanym przez nas fragmencie nie są ładne i przyjem-ne, ale dają nam zapewnienie, że Bóg uczyni wszystko, aby zakończyć przemoc i ucisk. Przeczytaj Ap 16,4-7 i Dn 7,21-22. Jakie podobieństwa do tego, co Paweł napisał w 2 Tes 1,7-9 odnajdujesz w tych wersetach? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

Ap 16,4

BW A trzeci wylał czaszę swoją na rzeki i źródła wód; i przemieniły się krew. BT Trzeci wylał swą czaszę na rzeki i źródła wód: i stały się krwią. BWP A trzeci wylał swoją czarę na rzeki i na źródła wód. I [również] pojawiła się krew. BG I wylał trzeci Anioł czaszę swoję na rzeki i źródła wód, i obróciły się w krew.

37 Także: „karając, karząc” (przyp. tłum.). 38 Parafraza Pwt 32,35: „εν W ημερα DNIU εκδικησεως ZEMSTY/KARY ανταποδωσω ODPŁACĘ...” (przyp. tłum.). 39 Także: „kara” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 21 |

TR και I ο τριτος TRZECI αγγελος POSŁANIEC40 εξεχεεν WYLAŁ την φιαλην MISĘ αυτου JEGO41 εις KU τους ποταμους RZEKOM και I εις KU τας πηγας ŹRÓDŁOM των υδατων WÓD και I εγενετο STAŁA SIĘ αιμα KREW

Ap 16,5

BW I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Sprawiedliwy jesteś Ty, któryś jest i któryś był, święty, żeś taki wyrok wydał;

BT I usłyszałem anioła wód mówiącego: Ty jesteś sprawiedliwy, Który jesteś, Który byłeś, o Święty, że tak osądziłeś.

BWP I usłyszałem, jak anioł wód wołał: Sprawiedliwy jesteś, Ty, który jesteś i który by-łeś, Święty jesteś, dlatego że taki wydałeś wyrok.

BG I słyszałem Anioła wód mówiącego: Sprawiedliwyś jest, Panie! któryś jest i któryś był, i święty, żeś to rozsądził.

TR και I ηκουσα USŁYSZAŁEM του αγγελου OD POSŁAŃCA42 των υδατων WÓD λεγοντος MÓWIĄCEGO δικαιος SPRAWIEDLIWY κυριε PANIE ει JESTEŚ ο ων BĘ-DĄCY και I ο ην (TEN, KTÓRY) BYŁ και I ο εσομενος (TEN, KTÓRY) BĘDZIE οτι PONIEWAŻ ταυτα TO43 εκρινας OSĄDZIŁEŚ

Ap 16,6

BW Ponieważ oni wylali krew świętych i proroków. Ty dałeś im do picia także krew; zasłużyli na to.

BT Ponieważ wylali krew świętych i proroków, krew również pić im kazałeś. Warci są tego!

BWP Ponieważ oni przelewali krew świętych i proroków. Ty również im krew pić dałeś. Zasłużyli na to.

BG Ponieważ krew świętych i proroków wylewali, dałeś im też krew pić; bo tego są godni.

TR οτι PONIEWAŻ αιμα KREW αγιων ŚWIĘTYCH και I προφητων PROROKÓW εξεχεαν WYLALI και I αιμα KREW αυτοις IM εδωκας DAŁEŚ πιειν PIĆ αξιοι GODNI γαρ BO-WIEM εισιν SĄ

Ap 16,7

BW I usłyszałem, jak ołtarz mówił: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, praw-dziwe i sprawiedliwe są twoje sądy.

BT I usłyszałem, jak mówił ołtarz: Tak, Panie, Boże wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe.

BWP I usłyszałem głos od ołtarza: Tak, Panie, Boże Wszechmocny. Prawdziwe i spra-wiedliwe są Twoje wyroki.

BG I słyszałem drugiego od ołtarza mówiącego: Zaiste, Panie, Boże wszechmogący! prawdziwe i sprawiedliwe są sądy twoje.

TR και I ηκουσα USŁYSZAŁEM αλλου OD INNEGO εκ OD του θυσιαστηριου OŁTARZA λεγοντος MÓWIĄCEGO ναι TAK κυριε PANIE ο θεος BOŻE ο παντοκρατωρ WSZECHMOCNY αληθιναι PRAWDZIWE και I δικαιαι SPRAWIEDLIWE αι κρισεις SĄ-DY σου TWOJE

40 Także: „anioł” (przyp. tłum.). 41 Także: „swoją” (przyp. tłum.). 42 Także: „anioła” (przyp. tłum.). 43 Dosłownie: „te”; liczba mnoga (przyp. tłum.).


S t r o n a | 22 |

Dn 7,21

BW A gdy patrzyłem, wtedy ów róg prowadził wojnę ze Świętymi i przemógł ich,

BT Patrzyłem, a róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, BWP I widziałem, jak ten róg walczył ze świętymi i jak odnosił nad nimi zwycięstwo. BG I przypatrywałem się, a oto róg ten walczył z świętymi, i przemagał ich; LXX44 εθεωρουν PATRZYŁEM45 και I το κερας RÓG εκεινο TEN εποιει CZYNIŁ πολεμον

BÓJ μετα WŚRÓD των αγιων ŚWIĘTYCH και I ισχυσεν BYŁ SILNY προς WZGLĘDEM αυτους NICH

Dn 7,21

BW Aż przyszedł Sędziwy i odbył się sąd i prawo zostało przyznane Świętym Najwyższego, i nadszedł czas, że Święci otrzymali królestwo.

BT aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo.

BWP Aż pojawił się Przedwieczny i przeprowadzono sąd, przyznając rację świętym Naj-wyższego. A potem nadszedł czas i święci posiedli królestwo.

BG Aż przyszedł Starodawny a podany jest sąd świętym najwyższych miejsc, a czas przyszedł, aby to królestwo święci otrzymali.

LXX εως AŻ ου ηλθεν PRZYSZEDŁ ο παλαιος ODWIECZNY των ημερων DNI και I το κρι-μα SĄD εδωκεν DAŁ αγιοις ŚWIĘTYM υψιστου NAJWYŻSZEGO και I ο καιρος CZAS εφθασεν NADSZEDŁ και I την βασιλειαν KRÓLESTWO κατεσχον POSIEDLI οι αγιοι ŚWIĘCI

Ze swojego własnego doświadczenia Jezus rozumie smak cierpienia. Możemy powie-rzyć Mu wymierzenie Bożej sprawiedliwości, mając pewność, że uczyni to bez żadnej przesady. Boża sprawiedliwość przyniesie cierpienie, ale tylko w takim stopniu, w ja-kim będzie to konieczne. Jeśli pod jakimkolwiek względem możemy zaufać Bogu, to na pewno możemy ufać, że Jego sprawiedliwość objawi mądrość i uczciwość, których teraz nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Celem tego fragmentu nie jest czerpanie satysfakcji z zemsty i odpłaty, ale zachęce-nie i pocieszenie tych, którzy zmagają się z przemocą i uciskiem. Dzień sprawiedliwo-ści nadchodzi. Nie musimy więc brać jej w swoje ręce.

44 Tekst starotestamentowej greckiej Septuaginty (LXX) oparto o edycję Rahlsfa-Hanharta z 2006 r. ze szczegól-nym uwzględnieniem pozycji Origenis Hexaplorum z 1875 r. Fryderyka Fielda (przyp. tłum.). 45 Także: „obserwowałem, wpatrywałem się” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 23 |

Czwartek – 13 września

UWIELBIENIE CHRYSTUSA (2 Tes 1,10-12)

rzeczytaj 2 Tes 1,10-12. Co to znaczy, że Jezus zostanie uwielbiony wśród swoich świętych?

___________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

2 Tes 1,10

BW Gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swo-

ich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu na-szemu uwierzyliście.

BT w owym dniu, kiedy przyjdzie, aby być uwielbionym w świętych swoich i okazać się godnym podziwu tych wszystkich, którzy uwierzyli, bo wy daliście wiarę naszemu świadectwu.

BWP w owym dniu, kiedy to przyjdzie On, aby być uwielbionym przez tych, którzy do Niego należą, i być podziwianym przez swoich wyznawców. Z ich liczby jesteście również wy, dlatego że uwierzyliście nauce przez nas głoszonej.

BG Gdy przyjdzie, aby był uwielbiony w świętych swoich i aby się dziwnym okazał we wszystkich wierzących (dlatego iż uwierzono naszemu świadectwu u was) w on dzień.

TR οταν KIEDY ελθη PRZYJDZIE ενδοξασθηναι ABY BYĆ WYSŁAWIANYM εν WŚRÓD τοις αγιοις ŚWIĘTYCH αυτου JEGO και I θαυμασθηναι ABY BYĆ PODZIWIANYM εν WŚRÓD πασιν WSZYSTKICH τοις πιστευουσιν WIERZĄCYCH οτι PONIEWAŻ επιστευθη το μαρτυριον DANO WIARĘ ŚWIADECTWU ημων NASZEMU εφ CO DO υμας WAS εν W τη ημερα DNIU εκεινη TYM

2 Tes 1,11

BW W tej myśli też modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz uznał was za godnych powołania i w mocy doprowadził do końca wszystkie wasze do-bre zamierzenia i dzieła wiary,

BT Dlatego modlimy się stale za was, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego we-zwania i aby z mocą wypełnił w was wszelkie pragnienie dobra oraz działanie wia-ry.

BWP Dlatego modlimy się za was nieustannie, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania, aby potęgował w was coraz bardziej wszelkie pragnienie dobra i po-mnażał uczynki wypływające z wiary.

BG Dlaczego też modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz godnymi was uczynił po-wołania tego i wypełnił wszystko upodobanie dobrotliwości swojej, i skutek wiary w mocy.

TR εις ο CO DO CZEGO και I προσευχομεθα MODLIMY SIĘ παντοτε ZAWSZE περι ZA υμων WAS ινα ABY υμας WAS αξιωση UZNAŁ ZA GODNYCH της κλησεως POWO-

P


S t r o n a | 24 |

ŁANIA ο θεος BÓG ημων NASZ και I πληρωση WYPEŁNIŁ46 πασαν WSZELKIE ευδοκιαν ZADOWOLENIE47 αγαθωσυνης DOBROCI και I εργον DZIEŁO πιστεως WIARY εν W δυναμει MOCY

2 Tes 1,12

BW Aby imię Pana naszego Jezusa Chrystusa było uwielbione w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.

BT Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa – a wy w Nim – za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.

BWP W ten sposób będzie w was uwielbione imię Pana naszego Jezusa, a w Nim wy także za łaską Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa.

BG Aby było uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa w was, a wy w nim, we-dług łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.

TR οπως ABY ενδοξασθη BYŁO WYSŁAWIANE το ονομα IMIĘ του κυριου PANA ημων NASZEGO ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO εν W υμιν WAS και A υμεις WY εν W αυτω NIM κατα WEDŁUG την χαριν ŁASKI του θεου BOGA ημων NASZE-GO και I κυριου PANA ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO

Cały studiowany w tym tygodniu fragment biblijny (2 Tes 1,3-10) podaje szereg istotnych szczegółów dotyczących powtórnego przyjścia Chrystusa. Kiedy Jezus po-wróci, odpłaci uciskiem tym, którzy prześladowali innych i zapewni ukojenie strapio-nym (2 Tes 1,6-7). On zstąpi z nieba w towarzystwie potężnych aniołów (2 Tes 1,7). Przyjdzie w ogniu płomienistym, aby wymierzyć karę tym, którzy odrzucili Boga i ewangelię Jezusa Chrystusa (2 Tes 1,8). Bezbożni zostaną zniszczeni (2 Tes 1,8-9), a sprawiedliwi uwielbią Chrystusa (2 Tes 1,10). Wydarzenia towarzyszące drugiemu przyjściu Chrystusa wyznaczają początek mile-nium, podczas którego przez tysiąc lat ziemia będzie opustoszała (Ap 20,1-6). Cho-ciaż studiowany w tym tygodniu fragment nie mówi nam, co się dzieje ze sprawiedli-wymi, w 1 Tes 4,16-17 czytamy, że podczas powrotu Jezusa zbawieni połączą się z Nim w powietrzu. J 14,1-3 wskazuje, że Jezus zabierze sprawiedliwych ze sobą do nieba.

J 14,1

BW Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie! BT Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! BWP Uwolnijcie wasze serca od trwogi. Wierzcie w Boga, wierzcie również we Mnie. BG Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzycie w Boga i w mię wierzycie. TR μη NIE ταρασσεσθω NIECH BĘDZIE ZANIEPOKOJONE υμων WASZE η καρδια SER-

CE πιστευετε WIERZCIE48 εις W τον θεον BOGA και I εις WE εμε MNIE πιστευετε WIERZCIE49

46 Jest to kontynuacja myśli: „ινα ABY” (przyp. tłum.). 47 Także: „upodobanie, łaska, życzliwość, dobra wola” (przyp. tłum.). 48 Taka sama forma gramatyczna dla „wierzycie” (przyp. tłum.). 49 Taka sama forma gramatyczna dla „wierzycie” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 25 |

J 14,2

BW W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce.

BT W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powie-dział. Idę przecież przygotować wam miejsce.

BWP W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań. Powiedziałbym wam, gdyby było ina-czej; a Ja przecież idę, żeby przygotować dla was miejsce.

BG W domu Ojca mego wiele jest mieszkania; a jeźli nie, wżdybymci wam powiedział. TR εν W τη οικια DOMU του πατρος OJCA μου MOJEGO μοναι MIEJSC POSTOJU50

πολλαι WIELE εισιν JEST51 ει JEŻELI δε ZAŚ μη NIE ειπον αν POWIEDZIAŁBYM υμιν WAM πορευομαι WYRUSZAM ετοιμασαι PRZYGOTOWAĆ τοπον MIEJSCE υμιν WAM

J 14,3

BW A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.

BT A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.

BWP Kiedy zaś odejdę i przygotuję wam już miejsce, przyjdę ponownie i zabiorę was do siebie, abyście byli tam, gdzie jestem Ja.

BG Idę, abym wam zgotował miejsce; a gdy odejdę i zgotuję wam miejsce, przyjdę zasię i wezmę was do siebie, żebyście, gdziem ja jest, i wy byli.

TR και I εαν JEŻELI πορευθω WYRUSZYŁBYM και I ετοιμασω PRZYGOTOWAŁBYM υμιν WAM τοπον MIEJSCE παλιν PONOWNIE ερχομαι PRZYCHODZĘ και I παραληψομαι WEZMĘ υμας WAS προς ZE εμαυτον SOBĄ ινα ABYŚCIE οπου GDZIE ειμι JESTEM εγω JA και I υμεις WY ητε BYLI

W jaki sposób Pawel poucza wierzących, aby przygotowali się na powtórne przyjście Chrystusa? 2 Tes 1,11. _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

W wierszu 10. Paweł kończy wypowiedź o bezbożnych i powraca do tego, co podczas powtórnego przyjścia Chrystusa stanie się ze sprawiedliwymi. W wierszach 10-12 pokazuje, że chwała Jezusa przejawia się w charakterze tych, którzy w Niego wierzą. Apostoł cieszy się z tego, że jego modlitwy i starania o Tesaloniczan okażą się sku-teczne w dniu powrotu Jezusa (1 Tes 2,19-20). Paweł przygotowuje w ten sposób grunt dla rozdziału drugiego, w którym dowodzi, że dzień Pański jeszcze nie nadszedł. Gdyby już nastał, pojawiłby się ogień płomieni-sty, nastąpiłoby zniszczenie bezbożnych, a Jezus zostałby w pełni uwielbiony w oczach wszystkich istot. 50 Od μενω – oczekiwać, (za)czekać, stać w miejscu, (po)zostawać (w domu), trwać, mieszkać, zatrzymać się (na pobyt) (przyp. tłum.). 51 Dosłownie: „są” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 26 |

W dzisiejszym fragmencie Paweł przechodzi łatwo od Boga do Jezusa, używając tych dwóch imion zamiennie. Zgodnie z natchnieniem Jezus jest Bogiem. Ta nauka ma dla nas ogromne znaczenie. Im większy i potężniejszy jest Jezus, tym wspanialsze jest zbawienie i tym wyraźniejszy obraz Boga otrzymujemy, kiedy rozmyślamy nad ży-ciem, śmiercią, zmartwychwstaniem i powrotem Chrystusa. Skoro Jezus jest praw-dziwym Bogiem, Ojciec jest taki jak On. Jak możemy nauczyć się prowadzić nasze codzienne życie i wykonywać związane z nim obowiązki, a jednocześnie oczekiwać na powtórne przyj-ście Chrystusa? Dlaczego pośród codzienności życia tak łatwo jest zapo-mnieć o Jego powrocie? Co możemy zrobić, aby zawsze mieć przed oczami tę wspaniałą obietnicę i aby wśród naszych codziennych obowiązków po-święcić jej tyle czasu, uwagi i zainteresowania, na ile ona zasługuje?


S t r o n a | 27 |

Piątek – 14 września

DO DALSZEGO STUDIUM

iblia została napisana przez natchnionych ludzi, ale nie jest to Boży sposób myślenia i wyrażania się. Jest to ludzki sposób. Bóg nie jest przedstawiony jako pisarz. Często mówi się, że takie wyrażenia nie pasują do Boga. Jednak

Bóg nie umieścił się w słowach, logice i retoryce występującej w Biblii. Pisarze Biblii byli Bożymi pisarzami, a nie jego piórem. (...) To nie słowa Biblii są natchnione, ale ludzie byli natchnieni. Natchnienie nie działa na słowa i wyrażenia, ale na samego człowieka, który pod wpływem Ducha Świętego zostaje napełniony myślami. Natomiast słowa noszą znamię indywidualne-go umysłu. Boski umysł go przenika. Boski umysł i wola zostają połączone z ludzkim umysłem i wolą; w ten sposób wypowiedzi człowieka są Słowem Bożym”52. „Pouczenia, które Paweł posłał Tesaloniczanom w swoim pierwszym liście, do-tyczące powtórnego przyjścia Chrystusa, były całkowicie zgodne z jego wcześniej-szym nauczaniem. Jednak jego słowa zostały źle zrozumiane przez niektórych braci z Tesaloniki. (...) W drugim liście Paweł starał się naprawić ich błędne rozumienie jego naucza-nia i przedstawić im swoje prawdziwe stanowisko”53.

Pytania:

1. Czy prawdę Pisma Świętego lepiej jest odkrywać poprzez intensywne i szcze-gółowe studium słowo po słowie czy też poprzez studiowanie poszczególnych tematów w szerszym kontekście różnych fragmentów tekstu biblijnego? A mo-że jedna i druga metoda jest właściwa? Omów swoją odpowiedź w klasie.

2. Przeczytaj powyższy cytat Ellen G. White dotyczący natchnienia. W jaki sposób

pomaga nam on zrozumieć znaczenie „czynnika ludzkiego”, który czasami po-jawia się w Biblii?

3. Czy myśl o powtórnym przyjściu Chrystusa przeraża cię czy napawa nadzieją? Co twoja odpowiedź mówi na temat twojej więzi z Bogiem, a także na temat twojego zrozumienia ewangelii?

52 Ellen G. White, Wybrane poselstwa, t. I, s. 22 (1SM 21.2). 53 Ellen G. White, Działalność apostołów, s. 144 (AA 264.2).

„B


S t r o n a | 28 |

4. Chociaż w stwierdzeniu, że próby wzmacniają naszą wiarę i charakter, jest wiele prawdy, co powiesz ludziom, którym takie próby przynoszą jedynie roz-goryczenie, rozżalenie i gniew – innymi słowy zamiast budować ich charakter, powodują tylko utratę wiary?

Podsumowanie: W pierwszym rozdziale 2 Listu do Tesaloniczan Paweł wyraża swoją radość z powodu tego, że pomimo prześladowań wierzący w Tesalonice dochowują wierności Bogu. Zachęca ich, wskazując na wielką zmianę, jaką przyniesie powtórne przyjście Chry-stusa. Niezależnie od tego, co dzieje się teraz, mamy obietnicę, że Bóg wymierzy swoją sprawiedliwość.


S t r o n a | 29 |

Uwagi dla nauczyciela54

LEKCJA W SKRÓCIE

Kluczowy tekst: 2 Tes 1,1-1255 Student powinien:

Wiedzieć: Wyjaśnić, w jaki sposób wiara w Bożą sprawiedliwość podczas po-wtórnego przyjścia Chrystusa może zachęcać Jego naśladowców do wytrwało-ści i niezłomnej wiary w czasie prób i ucisku.

Doświadczyć: Mieć pewność, że kiedy Jezus powróci, Bóg naprawi wszystkie błędy i krzywdy.

Wykonać: Ufać, że Bóg jest jego obrońcą i odpłaci za wszystkie krzywdy, ja-kie zostały mu wyrządzone.

Schemat nauczania: I. WIEM: Bóg naprawi wszystkie krzywdy

A. W każdym cierpieniu najtrudniejsze do zniesienia jest poczucie, że Bóg nas opuścił. Jakie fragmenty lub historie biblijne świadczą o tym, że Bóg jest z nami we wszystkich próbach, jakie przechodzimy i że odpłaci tym, którzy nas skrzywdzili?

B. Kara, którą otrzymają bezbożni, została opisana jako „zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i mocy chwały jego” (2 Tes 1,9). W jaki sposób ten opis kary, a także fakt, że Bóg wymierza ją słusznie i sprawiedliwie, sprzeciwia się przekonaniu, że kara dla niesprawiedliwych będzie polegać na niekończą-cym się świadomym cierpieniu?

II. DOŚWIADCZAM: Wzmocnienie w próbach

A. Bóg obiecał: „Nie porzucę cię, ani cię nie opuszczę” (Hbr 13,5). W jaki spo-sób ten, a także inne fragmenty biblijne stanowią zachętę i pocieszenie w trudnych chwilach?

54 Opracowano na podstawie Adult Sabbath School Bible Study Guide (Teachers Edition) 3/2012: 1 and 2 Thes-salonians autorstwa Jona Paulien’a (sygnatura ABSG-TE-3Q-11-2012). Materiały wydania dla nauczycieli, w sekcjach „Lekcja w skrócie” i „Cykl nauki”, zostały napisane przez Carla P. Cosaert'a, adiunkta Nowego Te-stamentu i Wczesnego Chrześcijaństwa, na wydziale teologii Uniwersytetu Walla Walla w College Place w Waszyngtonie w USA (przyp. tłum.). 55 Pełny tekst biblijny znajdziesz w poszczególnych częściach lekcji tego tygodnia (przyp. red.).


S t r o n a | 30 |

B. W jaki sposób świadomość, że Bóg będzie bronił swoich naśladowców, pomaga nam znosić przeciwności losu?

III. WYKONUJĘ: Ćwiczyć wytrwałość

A. Ponieważ próby i doświadczenia stanowią nieodłączną część życia, co mo-żemy zrobić, aby w czasie spokoju przygotować się na trudne czasy, które mają nadejść?

Hbr 13,5

BW Niech życie wasze będzie wolne od chciwości; poprzestawajcie na tym,

co posiadacie; sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę.

BT Postępowanie wasze niech będzie wolne od zachłanności na pieniądze: zadowalaj-cie się tym, co macie. Sam [Bóg] bowiem powiedział: Nie opuszczę cię ani nie po-zostawię.

BWP Nie dajcie się ponosić żądzy pieniądza. Poprzestawajcie na tym, co posiadacie, gdyż Bóg oświadczył: Nie opuszczę cię i nie pozostawię [bez opieki].

BG Obcowanie wasze niech będzie bez łakomstwa, przestwając na tem, co macie; boć sam powiedział: Nie zaniecham cię, ani cię opuszczę:

TR αφιλαργυρος (2) NIELUBIĄCY PIENIĘDZY56 ο τροπος (1) STYL ŻYCIA57 αρκουμενοι ZADOWOLENI Z τοις παρουσιν TYCH [RZECZY], KTÓRE SĄ POD RĘKĄ αυτος ON γαρ BOWIEM ειρηκεν NADAL POWIADA58 ου μη NIE σε CIEBIE ανω PORZUCĘ59 ουδ ANI ου μη NIE σε CIEBIE εγκαταλιπω POZOSTAWIĘ60

Podsumowanie:

Bóg jest świadomy niesprawiedliwości, która dotyka Jego naśladowców, dlatego kie-dy Jezus powróci, potwierdzi ich wierność i ukarze ich wrogów.

56 Także: „ pozbawiony skąpstwa/chciwości”; liczba pojedyncza (przyp. tłum.). 57 Także: „obyczaj, usposobienie, charakter, wygląd, sposób (postępowania)” (przyp. tłum.). 58 Nawiązanie do Pwt 31,6 „... κυριος PAN ο θεος BÓG σου (2) TOBĄ ο προπορευομενος (1) IDĄCY PRZED μεθ' WRAZ Z υμων WAMI εν WŚRÓD υμιν WAS ου μη NIE σε CIEBIE ανη PORZUCI ουτε ANI μη NIE σε CIEBIE εγκαταλιπη POZOSTAWI” (przyp. tłum.). 59 Także: „zaniecham, wyrzucę, wydam” (przyp. tłum.). 60 Także: „porzucę, zaniecham” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 31 |

CYKL NAUKI

Krok 1:

MOTYWACJA

Kluczowe pojęcie dla duchowego wzrostu: Przez wszystkie wieki pewność powrotu Chrystusa, a co za tym idzie ratunku dla Jego naśladowców i kary dla bezbożnych, była dla chrześcijan źródłem otuchy i nadziei w trudnych chwilach.

a przestrzeni wieków chrześcijanie stawali w obliczu prób i prześladowań z powodu wiary w Chrystusa. Historie, mówiące o tym, co niektórzy z nich byli gotowi znosić, są naprawdę inspirujące. Jeden z przykładów wiąże się z prze-

śladowaniami, które miały miejsce w miastach Vienne i Lyon w 177 r. n.e. Pewien chrześcijanin, któremu udało się uciec, opowiedział historię dziewczyny o imieniu Blandyna, która przez wiele godzin była brutalnie torturowana tak, że w końcu jej ciało wyglądało jak jedna wielka otwarta rana. Jednak nawet w obliczu takiego okru-cieństwa Blandyna nie wyparła się swojej wiary. Powtarzała tylko: „Jestem chrześci-janką; nie zrobiliśmy niczego, czego miałabym się wstydzić”61. Skąd chrześcijanie brali siłę i wytrwałość, aby znosić tak bestialskie traktowanie? Od-powiedzią na to pytanie mogą być słowa chrześcijańskiego biskupa, Polikarpa, które wypowiedział przed swoją śmiercią w 155 r. n.e. Chociaż miał już osiemdziesiąt sześć lat, został aresztowany za wiarę i doprowadzony przez oblicze rzymskiego namiestni-ka. Mając wzgląd na wiek Polikarpa, namiestnik próbował przekonać go, aby wyparł się swojej wiary i w ten sposób uniknął kary. Po kilku takich wezwaniach do tego, aby urągał Chrystusowi, Polikarp powiedział: – Przez osiemdziesiąt sześć lat byłem Jego sługą, a On nie zrobił mi nic złego. Jak mógłbym bluźnić mojemu Królowi, który mnie zbawił? Kiedy namiestnik zagroził Polikarpowi spaleniem na stosie, biskup odrzekł: – Ty grozisz mi ogniem, który pali się krótko i po chwili po prostu gaśnie, ponieważ

61 Eusebius: The History of the Church From Christ to Constantine, trans. by G. A. Williamson, rev. ed., Lon-don: Penguin Books, 1989, s. 141.

N


S t r o n a | 32 |

nie masz pojęcia o tym, czym jest ogień nadchodzącego sądu i wieczna męka prze-znaczona dla bezbożnych. Dlaczego więc zwlekasz? Czyń, co uważasz za słuszne62. Pierwsi chrześcijanie, tacy jak Polikarp, wytrwali w prześladowaniach, ponieważ ich wiara była zakorzeniona w głębokim uznaniu dla Bożej miłości oraz w świadomości, że ten świat wkrótce przeminie, kiedy Jezus powróci na ziemię, aby nagrodzić spra-wiedliwych i ukarać bezbożnych (nawet jeśli niektórzy z nich niewłaściwie rozumieli charakter ostatecznej kary).

Rozważ: Jako chrześcijanie często jesteśmy tak bardzo pochłonięci własnym życiem, że zapominamy, co Bóg dla nas uczynił i o co tak naprawdę chodzi w całej historii ziemi. Co możemy zrobić, aby stale mieć ten obraz przed oczami i w tym świe-tle prowadzić nasze codzienne życie?

Krok 2:

BADANIE

Komentarz biblijny

I. Pozdrowienia i dziękczynienie (Przestudiuj w klasie 2 Tes 1,1-5) 63

iezależnie od tego, czy jest to dar, który otrzymujemy od kogoś innego, czy nowy zakup, którego dokonaliśmy sami, w przypadku rzeczy tego świata na-sze zainteresowanie i ekscytacja szybko znika, a my jesteśmy gotowi, by za-

jąć się czymś innym. Chociaż ta prawda dotyczy większości rzeczy i spraw, z którymi mamy do czynienia na tej ziemi, pozdrowienie Pawła rozpoczynające 2 List do Tesa-loniczan powinno przypomnieć nam, że nie jest to prawdą, jeśli chodzi o doświadcza-nie Bożej łaski i pokoju. Zamiast od razu przejść do palących problemów, z którymi miał się zmierzyć w swoim liście, apostoł najpierw zatrzymuje się na chwilę – jak czyni to we wszystkich swoich listach – aby przypomnieć czytelnikom o Bożym darze

62 Michael W. Holmes, ed., The Apostolic Fathers, Grand Rapids, Mich., Baker Books, 1999, s. 235. Należy zauważyć, że Biblia nigdzie nie wspomina o tym, że Bóg karze ludzi w piekle przez całą wieczność. Ten fałszy-wy pogląd, że odpłata dla grzesznika będzie trwać w nieskończoność, wykonał wiele złego w chrześcijaństwie (zob. Ml 3,19-21; Ps 37,10.11.20.38; Jud 7; 2 P 2,6; Ap. 20,9; Hbr. 12,29). 63 Pełny tekst biblijny znajdziesz w części na niedzielę i poniedziałek (przyp. red.).

N


S t r o n a | 33 |

łaski. Jest to temat, który nigdy go nie nudzi. To właśnie łaska odmieniła jego życie, a także przekształciła serca i umysły wierzących w Tesalonice. Nacisk, jaki Paweł kładzie na obowiązek dziękowania Bogu w imieniu Tesaloniczan, może sugerować, że nowo nawróceni mogą czuć się trochę zmieszani i zawstydzeni sposobem, w jaki Paweł wypowiadał się o nich w poprzednim liście i tym, jak chwalił ich przed innymi. Apostoł przypomina im jednak, że taka wdzięczność nie jest wyma-gana tylko wobec chrześcijan (1 Tes 5,18), a Tesaloniczanie z całą pewnością na nią zasłużyli. Bóg nie tylko spowodował w ich życiu cudowną zmianę, która już się doko-nała, ale dowody Jego łaski są nadal widoczne w ich postępowaniu w postaci stale wzrastającej wiary, miłości i niezachwianej nadziei w Bogu. Taką postawę warto było chwalić, zwłaszcza, że zachowali ją w trudnym czasie prób i prześladowań.

1 Tes 5,18

BW Za wszystko dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezu-sie względem was.

BT W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.

BWP i za wszystko dziękujcie [Bogu], gdyż taka jest Jego wola względem was, którzy stanowicie jedno z Jezusem Chrystusem.

BG Za wszystko dziękujcie; albowiem tać jest wola Boża w Chrystusie Jezusie przeciw-ko wam.

TR εν WE παντι WSZYSTKIM ευχαριστειτε DZIĘKUJCIE τουτο TO γαρ BOWIEM θελημα WOLA θεου BOGA εν W χριστω NAMASZCZONYM ιησου JEZUSIE εις DLA64 υμας WAS

W jaki sposób jednak Paweł mógł zobaczyć dowody sprawiedliwego sądu Bożego w życiu Tesaloniczan, którzy byli prześladowani? W starożytności ludzie postrzegali trudności i ucisk jako przejaw niełaski Boga (pamiętasz przyjaciół Joba?). Dowody sprawiedliwego sądu Bożego możemy rozpatrywać w dwóch aspektach. Po pierwsze, do pewnego stopnia za dowód mogła posłużyć niezłomność wiary, jaką wykazali Te-saloniczanie podczas próby. Taka niezawodność była z pewnością dowodem na to, że Bóg działa w ich życiu. Jednak ważniejsze było to, że Paweł dostrzegał, iż dotykające ich prześladowania stanowiły znak sprawiedliwego sądu Bożego. Na jakiej podstawie tak uważał? Jak mówił wcześniej, chrześcijanie powinni spodziewać się prześlado-wań. Jeśli obecność zmartwychwstałego Chrystusa w naszym życiu rzeczywiście sta-nowi przedsmak królestwa Bożego, które ostatecznie zajmie miejsce królestwa tego świata (Dn 2,44-45), nie powinno nas dziwić, że świat będzie czuł się zagrożony i za wszelką cenę będzie utrudniał pracę Bogu i Jego naśladowcom. Prześladowania, któ-re dotknęły Tesaloniczan ze względu na ich wiarę, a także prześladowania, które nadal dotykają chrześcijan, stanowią dowód na to, że nowy dzień nadchodzi.

64 Także: „względem” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 34 |

Dn 2,44

BW Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie bę-dzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usu-nie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki,

BT W czasach tych królów Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie znisz-czeniu, a którego władza królewska nie będzie oddana żadnemu innemu narodowi. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na wieki,

BWP W czasach tych władców Bóg niebios da początek królestwu, które nigdy nie będzie zniszczone i które nie przejdzie na inny naród. To ono zmiażdży i zniweczy wszyst-kie królestwa, ale samo trwać będzie na wieki.

BG Ale za dni tych królów wzbudzi Bóg niebieski królestwo, które na wieki zepsute nie będzie, a królestwo to na inszy naród nie spadnie, ale ono połamie, i koniec uczyni tym wszystkim królestwom, a samo stać będzie na wieki.

LXX και I εν W ταις ημεραις DNIACH των βασιλεων KRÓLÓW εκεινων TYCH αναστησει (3) ROZKAŻE, ABY POWSTAŁO ο θεος (1) BÓG του ουρανου (2) NIEBA βασιλειαν (4) KRÓLESTWO ητις KTÓRE εις τους αιωνας NA WIEKI ου NIE διαφθαρησεται ZO-STANIE ZNISZCZONE και I η βασιλεια KRÓLESTWO αυτου JEGO λαω LUDOWI ετ-ερω INNEMU ουχ NIE υπολειφθησεται BĘDZIE POZOSTAWIONE λεπτυνει ROZ-DROBNI και I λικμησει ROZPROSZY JAK PLEWY πασας WSZYSTKIE τας βασιλειας KRÓLESTWA και I αυτη SAMO αναστησεται BĘDZIE WZNOSIĆ SIĘ εις τους αιωνας NA WIEKI

Dn 2,45

BW Jak to widziałeś, że od góry oderwał się kamień bez udziału rąk, rozbił żelazo i miedź, glinę, srebro, złoto. Wielki Bóg objawił królowi, co potem się stanie. Sen jest prawdziwy, a wykład jego pewny.

BT jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł w proch żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto. Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne.

BWP Widziałeś też, jak od zbocza górskiego, choć nie tknęła go ludzka ręka, oderwał się głaz skalny i [swoim ciężarem] zamienił w pył żelazo, brąz, glinę, srebro i złoto. W taki to sposób zapowiedział ci Bóg to wszystko, co ma nadejść. Ten sen jest prawdziwy, a jego wyjaśnienie pewne.

BG Tak jakoś widział, iż z góry odcięty był kamień, który nie bywał w ręku, a skruszył żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto, przez to Bóg wielki królowi oznajmił, co ma być na potem; i prawdziwy jest ten sen, i wierny wykład jego.

LXX ον τροπον W TAKI SAM SPOSÓB JAK ειδες ZOBACZYŁEŚ οτι ŻE απο OD ορους GÓ-RY ετμηθη ZOSTAŁ ODCIĘTY λιθος KAMIEŃ ανευ BEZ χειρων RĄK και I ελεπτυνε ROZDROBNIŁ το οστρακον SKORUPĘ τον σιδηρον ŻELAZO τον χαλκον MIEDŹ τον αργυρον SREBRO τον χρυσον ZŁOTO ο θεος BÓG ο μεγας WIELKI εγνωρισεν DAŁ POZNAĆ τω βασιλει KRÓLOWI α TO, CO δει MUSI SIĘ γενεσθαι STAĆ μετα PO τα-υτα TYCH και I αλητἱνον PRAWDZIWY το ενυπνιον SEN και I πιστη WIARYGODNE η συγκρισις WYJAŚNIENIE65 αυτου JEGO

Rozważ: Według Pawła prześladowania są dowodem sprawiedliwego sądu Bożego w naszym życiu. W jaki sposób możemy odróżnić próby, przed którymi staje-

65 Także: „tłumaczenie” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 35 |

my ze względu na ewangelię od tych, które są spowodowane przez naszą wła-sną postawę lub niewłaściwe zachowanie?

II. Sąd i sprawiedliwość w czasie powrotu Chrystusa (Przestudiuj w klasie 2 Tes 1,5-12)66

ak wskazuje lekcja, dla wielu ludzi sąd Boży stanowi problem. Opis „wymierzania kary” bezbożnym, zawarty w wersecie 8., wydaje się nie w porządku. W jaki sposób można pogodzić taki obraz z obrazem kochającego Jezusa opisanego

w Ewangeliach? Należy pamiętać, że angielskie słowo „pomsta” (2 Tes 1,8 BG) nie jest najlepszym tłumaczeniem słowa, które Paweł używa w języku greckim. Problem polega na tym, że w dzisiejszym języku słowo to ma zbyt brutalne znaczenie. Na przykład, na stronie internetowej Dictionary.com znajdziemy definicję „zemsty”, która mówi, że jest to coś „nieuzasadnionego, przesadzonego lub zaskakującego”. Takie rozumienie tej kwestii z pewnością może prowadzić do postrzegania jej jako pewne-go rodzaju sadystycznej i nadmiernej przemocy, przepełniającej hollywoodzkie filmy, w których ktoś szuka zemsty na swoich wrogach. W języku greckim słowo tłumaczone jako „pomsta” (2 Tes 1,8 BG) lub „kara” (2 Tes 1,8 BW) nie ma nic wspólnego z tym, jak nasze społeczeństwo postrzega zemstę. Słowo greckie (ekdikēsis) pochodzi od słowa „uczciwy”, „sprawiedliwy”, „sprawiedli-wość” (dikaios) i dosłownie oznacza „rozdawanie sprawiedliwości”. Paweł koncentruje się w tym fragmencie właśnie na sprawiedliwości. W wersecie 5. wspomina już o „sprawiedliwym sądzie”, a w wersecie 6. opisuje Boże działanie jako „sprawiedli-we”. Chociaż Bóg nadal ma do czynienia z grzechem i grzesznikami, którzy stale od-rzucają Jego wezwanie do pokuty i nawrócenia, możemy czerpać nadzieję i pociesze-nie z tego, że sąd Boży będzie uczciwy, sprawiedliwy i pozbawiony wszelkich elemen-tów sadyzmu i okrucieństwa.

Drugie słowo w tym fragmencie, które zasługuje na uwagę, pojawia się w wersecie 7. W Nowym Testamencie znajdziemy trzy słowa, które są używane w odniesieniu do powrotu Jezusa. W 1 Liście do Tesaloniczan spotkaliśmy się już ze słowem paruzja (zob. Komentarz biblijny do lekcji 8). Pozostałe dwa to apokalipsa i epifania. W stu-diowanym przez nas fragmencie pojawia się słowo apokalipsa. Dosłownie oznacza ono „odkryć coś, co zostało ukryte”. Chociaż obecnie Chrystus jest ukryty przed wzrokiem świata, wkrótce zostanie objawiony. Cóż to będzie za dzień!

66 Pełny tekst biblijny znajdziesz w części na wtorek, środę i czwartek (przyp. red.).

J


S t r o n a | 36 |

Rozważ:

Temat Bożej sprawiedliwości zajmuje w Piśmie Świętym bardzo ważne miejsce i ma ogromne znaczenie szczególnie dla tych, którzy zostali skrzywdzeni. W jakim sensie nauka o Bożej sprawiedliwości jest dla ciebie dobrą nowiną?


S t r o n a | 37 |

Krok 3:

ZASTOSUJ

Do przemyślenia: 1. Paweł mówi, że Jezus powróci w „ogniu płomienistym” (2 Tes 1,8). Co symbolizuje ogień w odniesieniu do Boga i/lub sądu? Przestudiuj następujące fragmenty biblijne: Pwt 4,24; Wj 3,2; Iz 33,11-14; Iz 66,15; Ap 1,14.

Pwt 4,24

BW Gdyż Pan, twój Bóg, jest ogniem trawiącym. On jest Bogiem zazdrosnym. BT Bo Pan, Bóg wasz, jest ogniem trawiącym. On jest Bogiem zazdrosnym. BWP bo Jahwe, wasz Bóg, jest ogniem wszystko trawiącym, jest Bogiem zazdrosnym. BG Albowiem Pan, Bóg twój, jest ogień trawiący, Bóg zawisny. LXX οτι PONIEWAŻ κυριος PAN ο θεος BÓG σου TWÓJ πυρ OGNIEM καταναλισκον

TRAWIĄCYM67 εστιν JEST θεος BOGIEM ζηλωτης ZAZDROSNYM

Wj 3,2

BW Wtem ukazał mu się anioł Pański w płomieniu ognia ze środka krzewu; i spojrzał, a oto krzew płonął ogniem, jednakże krzew nie spłonął.

BT Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. [Mojżesz] widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego.

BWP ukazał mu się anioł Pański w ognistych płomieniach, które wydobywały się z cierni-stego krzaka. [Mojżesz] przypatrywał się płonącemu krzakowi, który co prawda płonął, ale się nie spalał.

BG I ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognistym, z pośrodku krza; i widział, a oto, kierz gorzał ogniem, a on kierz nie zgorzał.

LXX ωφθη ZJAWIŁ SIĘ W WIDZENIU δε ZAŚ αυτω MU αγγελος POSŁANIEC68 κυριου PANA εν W φλογι PŁOMIENIU πυρος OGNIA εκ Z του βατου CIERNISTEGO KRZA-KU και I ορα WIDZI οτι ŻE ο βατος CIERNISTY KRZAK καιεται PŁONIE πυρι OGNIEM ο δε ZAŚ βατος CIERNISTY KRZAK ου NIE κατεκαιετο SPALAŁ SIĘ

Iz 33,11

BW Zaszliście w ciążę plewami, a rodzicie ścierń; wasze parskanie to ogień, który was pożre.

BT Poczniecie siano, zrodzicie słomę, me tchnienie jak ogień was pożre. BWP Wy zaś, ponieważ poczęliście siano, zrodzicie słomę, a moje tchnienie strawi was

jak ogień. BG Począwszy słomę, urodzicie mierzwę; duch wasz was pożre jako ogień. LXX νυν TERAZ οψεσθε ZOBACZYCIE νυν TERAZ αισθηθησεσθε ZROZUMIECIE ματαια

PRÓŻNA εσται BĘDZIE η ισχυς MOC69 του πνευματος DUCHA υμων WASZEGO πυρ OGIEŃ υμας WAS κατεδεται POZJADA70

67 Także: „pochłaniającym, wchłaniającym” (przyp. tłum.). 68 Także: „anioł” (przyp. tłum.). 69 Także: „siła, potęga” (przyp. tłum.). 70 Także: „pożre” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 38 |

Iz 33,12

BW I ludy będą spalone na wapno, ścięte jak ściernie, które spłoną w ogniu. BT Staną się ludy wypalonym wapnem, jak ścięte ciernie w ogniu spłoną. BWP Ludy zamienią się w wapno wypalone, będą jak ciernie wycięte i wrzucone do

ognia. BG I będą narody, jako wypalone wapno; będą jako ciernie wycięte, ogniem spalone. LXX και I εσονται BĘDĄ εθνη NARODY κατακεκαυμενα SPALANE ως JAK ακανθα CIERŃ

εν W αγρω POLU ερριμμενη WYRZUCANY και I κατακεκαυμενη SPALANY

Iz 33,13

BW Słuchajcie, wy dalecy, czego dokonałem, i poznajcie, wy bliscy, moją moc!

BT Słuchajcie, wy najdalsi, co uczyniłem, poznajcie, wy najbliżsi, moją siłę! BWP Wy, najdalej będący, posłuchajcie, com zrobił: i wy, co najbliżej jesteście, zobacz-

cie, jaka jest moja siła. BG Słuchajcie, którzyście daleko, com uczynił, a bliscy poznajcie moc moję. LXX ακουσονται USŁYSZĄ οι CI πορρωθεν Z DALEKA α TO, CO εποιησα UCZYNIŁEM

γνωσονται POZNAJĄ οι CI εγγιζοντες ZBLIŻAJĄCY SIĘ την ισχυν MOC71 μου MOJĄ

Iz 33,14

BW Grzesznicy w Syjonie zlękli się, drżenie ogarnęło niegodziwych. Kto z nas może przebywać przy ogniu, którzy pożera? Kto z nas może się ostać przy wiecznych płomieniach?

BT Grzesznicy na Syjonie się zlękli, bezbożnych ogarnęło drżenie: Kto z nas wytrzyma przy trawiącym ogniu? Kto z nas wytrwa wobec wieczystych płomieni?

BWP Grzesznicy Syjonu znaleźli się w rozterce, drżenie ogarnęło wszystkich bezbożni-ków. Któż więc nas uratuje przed niszczeniem ognia, kto zdoła wytrzymać żar wiecznych płomieni?

BG Zlękli się na Syonie grzesznicy, strach zdjął obłudników mówiących: Któż z nas ostać się może przed ogniem pożerającym? Któż z nas ostać się może przed pło-mieniem wiecznym?

LXX απεστησαν PRZESTRASZYLI SIĘ72 οι CI εν W σιων SYJONIE ανομοι BEZ PRAWA ŻYJĄCY λημψεται OGARNIE τρομος DRŻENIE73 τους ασεβεις BEZBOŻNYCH τις KTO αναγγελει OZNAJMI υμιν WAM οτι ŻE πυρ OGIEŃ καιεται PALI SIĘ τις KTO αναγγελει OZNAJMI υμιν WAM τον τοπον TO MIEJSCE τον αιωνιον WIECZNE

Iz 66,15

BW Bo oto Pan przyjdzie w ogniu, a jego wozy jak huragan, aby dać upust swojemu gniewowi i spełnić swoją groźbę w płomieniach ognia,

BT Bo oto Pan przybywa w ogniu, a Jego rydwany [pędzą] jak burza, by zaspokoić swój gniew pożogą i groźby swoje płomieniami ognia.

BWP Bo oto Pan już w ogniu nadchodzi, Jego rydwany pędzą jak burza, aby w pożodze gniew Jego uśmierzyć i groźby stłumić w płomieniach ognia.

BG Bo oto Pan w ogniu przyjdzie, a poczwórne jego jako wicher, aby wylał gniew swój w popędliwości, a łajanie swoje w płomieniu ognia.

71 Także: „siłę, potęgę” (przyp. tłum.). 72 Także: „stanęli na uboczu, odsunęli się, zaniechali, odłączyli się, wzdrygnęli się, uciekli, zbiegli” (przyp. tłum.). 73 Także: „dreszcz” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 39 |

LXX ιδου OTO γαρ BOWIEM κυριος PAN ως JAK πυρ OGIEŃ ηξει PRZYJDZIE και I ως JAK καταιγις HURAGAN74 τα αρματα WOZY WOJENNE αυτου JEGO αποδουναι ABY DOKONAĆ75 εν W θυμω GNIEWIE εκδικησιν ZEMSTY76 αυτου JEGO και I αποσκορακισμον WZGARDZENIE αυτου JEGO εν W φλογι PŁOMIENIU πυρος OGNIA

Ap 1,14

BW Głowa zaś jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty,

BT Głowa Jego i włosy – białe jak biała wełna, jak śnieg, a oczy Jego jak płomień ognia.

BWP Głowa jego i włosy były białe jak wybielona wełna lub jak śnieg, a oczy miał pło-mieniste jak ognie.

BG A głowa jego i włosy były białe jako wełna biała, jako śnieg, a oczy jego jako pło-mień ognia;

TR η δε ZAŚ κεφαλη GŁOWA αυτου JEGO και I αι τριχες WŁOSY λευκαι BIAŁE ωσει JAK GDYBY εριον WEŁNA λευκον BIAŁA ως JAK χιων ŚNIEG και I οι οφθαλμοι OCZY αυτου JEGO ως JAK φλοξ PŁOMIEŃ πυρος OGNIA

2. Jakub mówi, że wypróbowywanie naszej wiary podczas trudności i doświad-czeń może kształtować naszą wytrwałość (Jk 1,4). Próby mogą oczywiście prowadzić również do tego, że ludzie zniechęcają się pod względem ducho-wym i wypierają się swojej wiary. W jaki sposób powinniśmy reagować na trudne przeżycia tak, aby nasza wiara nie była chwiejna, ale z dnia na dzień coraz bardziej się rozwijała i była coraz większa?

Jk 1,4

BW Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli do-skonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.

BT Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali i bez zarzu-tu, w niczym nie wykazując braków.

BWP Winniście przeto dokładać starań, żeby wasza wytrwałość była jak najpełniejsza; wtedy będziecie rzeczywiście doskonali, nienaganni, wolni od jakichkolwiek niedo-skonałości.

BG A cierpliwość niech ma doskonały uczynek, żebyście byli doskonali i zupełni, któ-rym by na niczem nie schodziło.

TR η δε ZAŚ υπομονη WYTRWAŁOŚĆ εργον DZIEŁO τελειον DOSKONAŁE77 εχετω NIECH MA ινα ABYŚCIE ητε BYLI τελειοι DOSKONALI78 και I ολοκληροι CALI79 εν μηδενι λειπομενοι W NICZYM NIE BĘDĄC GORSZYM80

Pytania do zastosowania:

74 Także: „nawałnica” (przyp. tłum.). 75 Dosłownie: „aby oddać”; także: „aby zwrócić/odpłacić” (przyp. tłum.). 76 Także: „kary” (przyp. tłum.). 77 O zwierzętach ofiarnych: „nieskazitelne, nienaruszone, całe, nie mające wady” (przyp. tłum.). 78 O zwierzętach ofiarnych: „nieskazitelni, nienaruszeni, cali, nie mający wady” (przyp. tłum.). 79 Także: „zupełni, nienaruszeni” (przyp. tłum.). 80 Także: „w niczym nie będąc pozostawionym w tyle” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 40 |

1. Bóg może wykorzystać doświadczenia, jakie przechodzimy podczas prób, abyśmy nauczyli się pomagać innym, którzy zmagają się z podobnymi trudno-ściami (2 Kor 1,3-6). W jaki sposób możesz wykorzystać swoje doświadczenia, aby zachęcać i pocieszać innych?

2 Kor 1,3

BW Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,

BT Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,

BWP Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,

BG Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia a Bóg wszelkiej pociechy,

TR ευλογητος BŁOGOSŁAWIONY ο θεος BÓG και I πατηρ OJCIEC του κυριου PANA ημων NASZEGO ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO ο πατηρ OJCIEC των οι-οικτιρμων LITOŚCI81 και I θεος OJCIEC πασης WSZELKIEJ παρακλησεως POCIE-CHY82

2 Kor 1,4

BW Który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza.

BT Ten, który nas pociesza w każdym naszym ucisku, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakimkolwiek ucisku, tą pociechą, której doznajemy od Boga.

BWP Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami pocieszać mogli tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.

BG Który nas cieszy w każdym ucisku naszym, abyśmy i my cieszyć mogli i tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, tąż pociechą, którą my sami pocieszeni bywamy od Bo-ga.

TR ο παρακαλων POCIESZAJĄCY83 ημας NAS επι W παση KAŻDYM τη θλιψει UCISKU84 ημων NASZYM εις το δυνασθαι ημας ABYŚMY MOGLI παρακαλειν POCIESZAĆ85 το-υς TYCH εν W παση KAŻDYM θλιψει UCISKU86 δια PRZEZ της παρακλησεως PO-CIECHĘ87 ης KTÓRĄ παρακαλουμεθα JESTEŚMY POCIESZANI88 αυτοι SAMI υπο PRZEZ του θεου BOGA

2 Kor 1,5

BW Bo, jak liczne są cierpienia Chrystusowe wśród nas, tak też i przez Chry-stusa obficie spływa na nas pociecha.

81 Także: „współczucia, miłosierdzia” (przyp. tłum.). 82 Także: „zachęty” (przyp. tłum.). 83 Także: „zachęcający” (przyp. tłum.). 84 Także: „utrapieniu” (przyp. tłum.). 85 Także: „zachęcać” (przyp. tłum.). 86 Także: „utrapieniu” (przyp. tłum.). 87 Także: „zachętę” (przyp. tłum.). 88 Także: „jesteśmy zachęcani” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 41 |

BT Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy.

BWP Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy.

BG Gdyż jako w nas obfitują utrapienia Chrystusowe, tak przez Chrystusa obfituje i po-ciecha nasza.

TR οτι PONIEWAŻ καθως JAK περισσευει OBFITUJĄ89 τα παθηματα CIERPIENIA του χριστου NAMASZCZONEGO εις KU ημας NAM ουτως TAK δια PRZEZ90 χριστου NA-MASZCZONEGO περισσευει OBFITUJE και I η παρακλησις POCIECHA91 ημων NASZA

2 Kor 1,6

BW Jeśli tedy utrapienie nas spotyka, jest to dla waszego pocieszenia i zba-wienia; jeśli zaś pocieszenie, jest to ku waszemu pocieszeniu, którego doświadczacie, gdy w cierpliwości znosicie te same cierpienia, które i my znosimy;

BT Ale gdy znosimy udręki – to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani je-steśmy – to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy.

BWP Ale gdy znosimy udręki – to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani je-steśmy – to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy.

BG Bo choć bywamy uciśnieni, dla waszej to pociechy i zbawienia, które się sprawuje przez znoszenie tegoż utrapienia, które i my cierpimy; choć też pocieszeni bywamy, i to dla waszej pociechy i zbawienia;

TR ειτε CZY δε ZAŚ θλιβομεθα JESTEŚMY UCISKANI υπερ Z POWODU της TEJ υμων WASZEJ παρακλησεως POCIECHY92 και I σωτηριας OCALENIA της ενεργουμενης DZIAŁAJĄCEGO εν W υπομονη WYTRWAŁOŚCI των αυτων TYCH SAMYCH παθηματων CIERPIEŃ ων (Z) KTÓRYCH και I ημεις MY πασχομεν CIERPIMY ειτε CZY παρακαλουμεθα JESTEŚMY POCIESZANI93 υπερ Z POWODU της TEJ υμων WASZEJ παρακλησεως POCIECHY94 και I σωτηριας OCALENIA και A η ελπις NA-DZIEJA ημων NASZA βεβαια MOCNA95 υπερ Z POWODU υμων WAS

2. Paweł nieustannie modlił się za Tesaloniczan (2 Tes 1,11). Czy znasz kogoś, kto potrzebuje twoich nieustannych modlitw? Jeśli tak, co możesz zrobić, aby twoje modlitwy nie ustawały, a twoja wiara była coraz silniejsza?

89 Dosłownie: „obfituje” (przyp. tłum.). 90 Także: „z powodu” (przyp. tłum.). 91 Także: „zachęta” (przyp. tłum.). 92 Także: „zachęty” (przyp. tłum.). 93 Także: „jesteśmy zachęcani” (przyp. tłum.). 94 Także: „zachęty” (przyp. tłum.). 95 Także: „pewna, stała, trwała, wiarygodna, wierna” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 42 |

Krok 4:

TWORZENIE

Dla nauczyciela:

Członkowie klasy mogą odczuwać pokusę, aby stwierdzić, że ta lekcja odnosi się przede wszystkim do chrześcijan na całym świecie, którzy stają w obliczu fizycznych prześladowań, a nie do osobistych okoliczności ich życia. Wykorzy-staj poniższe ćwiczenie, aby mogli dostrzec zastosowanie wypływających z bieżącej lekcji wniosków w swojej własnej sytuacji.

Do wykonania:

Zwróć uwagę klasy na to, że Paweł odnosząc się do wyzwań, jakie stoją przed Tesa-loniczanami, nazywa je zarówno „prześladowaniami”, jak i „uciskami” (2 Tes 1,4). Wyjaśnij, że chociaż pierwszy termin dotyczy fizycznych ataków na wierzących, drugi jest bardziej ogólny i może oznaczać dowolną ilość trudności, z jakimi musimy zma-gać się w naszym życiu. Poproś członków klasy, aby stworzyli listę rzeczy, które moż-na zaliczyć do kategorii „ucisków”. Następnie zastanówcie się, dlaczego pamiętanie o tych dwóch aspektach dotykających nas prześladowań ma dla nas tak ogromne zna-czenie.


S t r o n a | 43 |

Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 3/2012 - lekcja 11

Documents

Transcript of Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 3/2012 - lekcja 11