Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 3/2012 - lekcja 6

Pierwszy i drugi list apostoła Pawła do Tesaloniczan „Przyjaciele na zawsze”

Sobotnie Studium Biblijne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego

LEKCJA SZÓSTA

ASBSG-SE-3Q-06-2012 ASBSG-TE-3Q-06-2012

Wydawnictwo Christ Media®

NADARZYN 2012 www.christmedia.pl

ISBN 978-83-63668-01-3

Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej – III kwartał 2012 Lekcja 6 – Przyjaciele na zawsze: 4 sierpnia – 10 sierpnia

S t r o n a | 2 |

NA PODSTAWIE OPRACOWANIA

Jon Paulien (i inni)

TYTUŁ ORYGINAŁU Adult Sabbath School Bible Study Guide

(Standard & Teachers Edition) 3/2012: 1 and 2 Thessalonians

TŁUMACZENIE Walter Kaczorowski

TŁUMACZENIE I OPRACOWANIE BIBLIJNYCH TEKSTÓW ORYGINALNYCH

Adam Gołębiewski

KOREKTA Klaudia Głowacka-Walaszczyk

REDAKCJA, TYPOGRAFIA I SKŁAD

Arkadiusz Piętka

PRZEKŁAD POLSKI ZA ZGODĄ Seventh-day Adventist Church

Office of Adult Bible Study Guide, USA

Na podstawie Przewodnika Szkoły Sobotniej przygotowanego przez Biuro Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, jako standardowy podręcznik dla wszystkich ogólnoświatowych

Szkół Sobotnich Lekcji Biblijnych. Opublikowany tekst odzwierciedla wkład zespołowej pracy specjalnego Komitetu Weryfikacji Manuskryptów, a zatem nie musi wyłącznie odzwierciedlać intencji autora (-ów).

Cytaty biblijne na podstawie przekładów:

Biblii Warszawskiej (BW) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 2004 r.,

Biblii Tysiąclecia (BT), wyd. V – Wydawnictwo „Pallottinum”: 2005 r., Biblii Warszawsko-Praskiej (BWP) – „Gaudium” Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej: 2001 r.,

Biblii Gdańskiej (BG) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 1989 r. (1632), Septuaginty (LXX),

Textus Receptus (TR).

Sobotnie Studium Biblijne zawiera uzupełniające materiały do studiowania, zaznaczone przypisami. W opracowaniu wykorzystano program e-Biblia dla cytatów biblijnych oraz grafikę Larsa Justinena.

Numerację anglojęzycznych wydań książek Ellen G. White oparto o www.egwwritings.org.

Wszelkie uwagi do tego opracowania prosimy zgłaszać pod: [email protected].

Niniejszy przekład (public domain) można publikować i rozpowszechniać bezpłatnie, pod warunkiem podania źródła pochodzenia, np. www.christmedia.pl.


S t r o n a | 3 |

1 Także: 1 Księga Mojżeszowa. 2 Także: 2 Księga Mojżeszowa. 3 Także: 3 Księga Mojżeszowa. 4 Także: 4 Księga Mojżeszowa. 5 Także: 5 Księga Mojżeszowa. 6 Także: Księga Joba. 7 Także: Przypowieści Salomona. 8 Także: Księga Kaznodziei Salomona. 9 Także: Treny. 10 Także: List św. Pawła do Galacjan. 11 Także: Objawienie św. Jana.

Skróty nazw ksiąg biblijnych

Rdz Księga Rodzaju1 Wj Księga Wyjścia2 Kpł Księga Kapłańska3 Lb Księga Liczb4 Pwt Księga Powtórzonego Prawa5 Joz Księga Jozuego Sdz Księga Sędziów Rt Księga Rut 1 Sm 1 Księga Samuela 2 Sm 2 Księga Samuela 1 Krl 1 Księga Królewska 2 Krl 2 Księga Królewska 1 Krn 1 Księga Kronik 2 Krn 2 Księga Kronik Ezd Księga Ezdrasza Ne Księga Nehemiasza Est Księga Estery Hi Księga Hioba6 Ps Księga Psalmów Prz Księga Przysłów7 Koh Księga Koheleta (Eklezjastesa)8 Pnp Pieśń nad Pieśniami Iz Księga Izajasza Jr Księga Jeremiasza Lm Lamentacje9 Ez Księga Ezechiela Dn Księga Daniela Oz Księga Ozeasza Jl Księga Joela Am Księga Amosa Ab Księga Abdiasza Jon Księga Jonasza Mi Księga Micheasza Na Księga Nahuma Ha Księga Habakuka So Księga Sofoniasza Ag Księga Aggeusza Za Księga Zachariasza Ml Księga Malachiasza

Mt Ewangelia według św. Mateusza Mk Ewangelia według św. Marka Łk Ewangelia według św. Łukasza J Ewangelia według św. Jana Dz Dzieje Apostolskie Rz List do Rzymian 1 Kor Św. Pawła 1 List do Koryntian 2 Kor Św. Pawła 2 List do Koryntian Ga Św. Pawła List do Galatów10 Ef Św. Pawła List do Efezjan Flp Św. Pawła List do Filipian Kol Św. Pawła List do Kolosan 1 Tes Św. Pawła 1 List do Tesaloniczan 2 Tes Św. Pawła 2 List do Tesaloniczan 1 Tm Św. Pawła 1 List do Tymoteusza 2 Tm Św. Pawła 2 List do Tymoteusza Tt Św. Pawła List do Tytusa Flm Św. Pawła List do Filemona Hbr List do Hebrajczyków Jk List św. Jakuba 1 P 1 List św. Piotra 2 P 2 List św. Piotra 1 J 1 List św. Jana 2 J 2 List św. Jana 3 J 3 List św. Jana Jud List św. Judy Ap Apokalipsa św. Jana11


S t r o n a | 4 |

SPIS TREŚCI:

Skróty nazw ksiąg biblijnych – 3 Dziękczynienie i modlitwa… dodatek 4 Szabatowe popołudnie – 4 sierpnia 12 Niedziela – 5 sierpnia 14 Poniedziałek – 6 sierpnia 29 Wtorek – 7 sierpnia 32 Środa – 8 sierpnia 40 Czwartek – 9 sierpnia 43 Piątek – 10 sierpnia 49 Uwagi dla nauczyciela – dodatek 51

Dziękczynienie i modlitwa-prośba o miłość i świętość12 W wierszu pamięciowym tego tygodnia apostoł Paweł przechodzi do następnego te-matu. Najpierw stwierdził że konieczna jest radykalna i uniwersalna miłość, a obec-nie, odwołując sie do niej, uważa za konieczne podkreślić potrzebę świętości. Pod-miotem działania jest Pan (por. w. 12). Czasownik utwierdzać (steridzo – także umacniać) występuje w Septuagincie (grec-kim przekładzie żydowskim Starego Testamentu) i w tekstach z Qumran, gdzie staje się elementem niezwykle ważnym dla wspólnoty. Teksty te określają wspólnotę jako zgromadzenie utwierdzone (1QS 10,25).Tym, co umacnia i utwierdza jest oczywiście moc Boga. Według Starego Testamentu to Bóg umacnia człowieka w znaczeniu reli-gijnym i moralnym. Podobna myśl pojawia się w Nowym Testamencie, gdzie siłą utwierdzającą jest Bóg albo prawda (2 P 1,12). Ale czasownik ten posiada także zna-czenie pastoralne: utwierdzać, umacniać innych. W takim sensie występuje w na-uczaniu Jezusa, skierowanym do Piotra: „Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci” (Łk 22, 32 BT). Oczy wiście, jak wskazuje kontekst, chodzi o utwierdzanie w wierze. W takim znaczeniu występuje także w innych tekstach (Dz 14,22; 15,32.41; 18,23; Rz 1,11; 1 P 5,10; Ap 3,2), zawsze w kontekście umacniania wiary przeciw wszelkie-go rodzaju uciskom. W ujęciu Pawła tym, który zasadniczo umacnia w wierze, jest Bóg (Rz 16,25; 2 Tes 2,17; 3,3), ale czynią to także misjonarze (por. Rz 1,11).

12 Rozdział, którego nie ma w oryginalnej wersji podręcznika, został opracowany na podstawie: Michał Bednarz, Nowy Komentarz Biblijny: 1-2 list do Tesaloniczan, Edycja Świętego Pawła, 2005, s. 263-270 (przyp. red.).


S t r o n a | 5 |

Jak już wspomniano w jednej z poprzednich lekcji, serce było u Greków siedliskiem życia duchowego: uczuć, myśli, woli. Natomiast według Hebrajczyków stanowiło principium życia uczuciowego, intelektualnego i moralnego. W ujęciu starotestamen-talnym oznaczało całą sferę psychiczną człowieka: uczucia, pragnienia, myśli i zamia-ry, a zarazem jego sumienie. Ten niewidoczny organ jest znany jedynie Bogu. Rze-czownik serce jest jednym z najbardziej ulubionych (52 razy) terminów Pawła, ale nie oznacza jednak u niego serca fizycznego. Oznacza często całą istotę duchową czło-wieka z jego różnorodnymi władzami. Jest to najbardziej wewnętrzna część ludzkiej istoty. Apostoł przeciwstawia je temu, co zewnętrzne (Rz 2,29; 6,17; 10,8.9.10; 2 Kor 3,3; 5,12; 6,11). Stanowi ukryte źródło i centrum myślenia, chcenia, czucia. Niedostępne miejsce uczuć i dokonywania wyborów. Dlatego odpowiada takim poję-ciom jak duch, dusza czy umysł. Z tego względu dla Apostoła serce to przede wszystkim organ, przez który Bóg mówi do człowieka (Rz 2,15; 2 Kor 4,6). W intere-sującym nas w. 13 apostoł wypowiada życzenie, by Pan umocnił nieskalane serca Tesaloniczan w świętości (1 Tes 3,13). Oznacza ono tutaj całego człowieka albo jego wewnętrzną postawę. Przymiotnik nienaganny (amemptos) pojawia się często w Nowym Testamencie (Łk 1,6; Flp 2,15; 3,6; Hbr 8,7). W Starym Testamencie występuje zwłaszcza w Księ-dze Hioba (13 razy; a także np. Rdz 17,1; Est 8,13). Określa postawę tego, kto po-stępuje słusznie i sprawiedliwie. Ma charakter ogólny. Jest dlatego przedmiotem nie-ustanej modlitwy Pawła w omawianym liście, gdzie pojawia się albo jako przysłówek (1 Tes 5,23), albo jako przymiotnik. Wydaje się, że jest to określenie zarezerwowane jest dla zboru macedońskiego. W rzeczywistości chodzi jednak o określenie typu eschatologicznego, które charakteryzuje prawdziwego wierzącego wobec Boga w chwili powtórnego przyjścia. To zabarwienie eschatologiczne jest zawsze obecne oprócz Flp 3,6, gdzie Paweł ma odwagę stwierdzić, że pozostaje bez zarzutu, także gdy jest wierny ideałowi judaistycznemu i gdy chodzi o sprawiedliwość legalną. Apostoł wypowiada życzenie, by Pan umocnił nienaganne serca Tesaloniczan w świę-tości. Świętość ludzi jest pierwszym zamierzeniem woli Boga. W Biblii świętość jest bezpośrednio związana z Bogiem, gdyż stanowi Jego zasadniczy i najbardziej charak-terystyczny przymiot. W Jego przypadku podkreśla, że jest wyjątkowy i rożni się cał-kowicie od wszelkiego stworzenia, zgodnie z hebrajskim słowem kadosz, czyli że jest transcendentny. Jednak święty Bóg objawił się ludziom, gdyż pragnie, aby mieli udział w Jego świętości. Dlatego uroczyście zachęcał Izraelitów: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty” (Kpł 11,44 BT). Świętość jest stałym obowiązkiem Hebrajczyka, który pragnie żyć w jedności z Bogiem. Z tego powodu naród izraelski wypracował cały system religijno-kulturowy, który miał go prowadzić do uświęcenia-oddzielenia, zwłaszcza przez czynności kultowe i ofiarnicze. Z tego względu w Starym Testamen-cie hebrajskie kadosz (święty) i jego grecki odpowiednik hagios były często stosowa-ne do opisania rzeczy (np. ziemi, Wj 3,5; Jerozolimy, Iz 48,2; świątyni, Iz 64,10;


S t r o n a | 6 |

wnętrza sanktuarium, Wj 26,33) lub osób (np. ludu Izraela, Wj 19,14; Kpł 19,2; Iz 62,12; kapłanów). Określenie to nie oznaczało wewnętrznej etycznej pobożności ani jej zewnętrznych przejawów, lecz raczej poświęcenie przedmiotów i osób na szcze-gólną służbę Bogu. Było to zatem często określenie kultowe, wskazujące na wydzie-lenie ze sfery świeckiej przedmiotów i osób oraz przeznaczenie ich do służby Bożej, ale nie wykluczało znaczenia moralnego. Pierwotna wspólnota Kościoła, a wraz z nią Paweł, nie przejęła judaistycznego poję-cia nieczystości rytualnej złączonego z niedoskonałościami fizycznymi lub biologicz-nymi, które czyniły człowieka niezdolnym do wypełniania praktyk kultowych. Jezus Chrystus, jedyny, prawdziwy Baranek bez zmazy, święty Boga w sensie ścisłym, zmienił całkowicie pojęcie świętości. Przez swoją śmierć zgładził grzechy wszystkich, a tym samym wskazał ludziom doskonałość. On jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi oraz najwyższym kapłanem nowego Przymierza w niebiańskiej świą-tyni. Dzięki chrztowi w imię Chrystusa ludzie mają przystęp do Sanktuarium niebiań-skiego i są definitywnie złączeni z Bogiem (por. Hbr 2,10-11.14-15.17). Dlatego we-dług Nowego Testamentu nikt nie jest święty, jeżeli wcześniej nie został uświęcony przez Boga. Zdaniem Pawła Bóg uczynił Chrystusa Jezusa naszym uświęceniem (1 Kor 1,30), to jest środkiem, dzięki któremu ludzie na nowo zostali poświęceni Bo-gu i Jego służbie. Do tego właśnie stanu powołał nas Bóg. Paweł na określenie świętości posługuje się dwoma greckimi terminami: hagiasmos i hagiosyne. Słowo hagiasmos występuje 8 razy w listach Pawła (poza tym w Nowym Testamencie tylko dwa razy: Hbr 12,14; 1 P 1,2). Mówi raczej o czynności (procesie), przez którą dokonuje się uświęcenie. Za słowem tym kryje się działanie Boga, które objawia się w konkretnym postępowaniu wierzących. Wskazuje na stan zarówno po-czątkowy, jak i wciąż trwający. Ponadto Paweł pisze o świętości wynikającej z posłuszeństwa woli Bożej i wtedy po-sługuje się terminem greckim hagiosyne. Wskazuje on na świętość jako przymiot. Zasadniczym działającym jest Bóg, ale wymaga współpracy człowieka. Można powie-dzieć, że człowiek, odpowiadając świadomie Bogu swoją postawą i czynami, uświęca się (por. Ap 22,21). Termin świętość wskazuje w tym przypadku na pewien stan, z którego powinny wynikać konkretne czyny. Ten drugi rzeczownik (hagiosyne), wy-stępujący tylko u Pawła (Rz 1,4; 2 Kor 7,1), dotyczy dziedziny moralności i wskazuje na poszukiwanie świętości, czyli na świętość jako pewien proces (por. 1 Tes 4,3.4.7). Jest rezultatem uświęcenia (1 Tes 4,3.7), czyli oddania się całkowitego Bogu. Chodzi o posłuszeństwo i miłość. Ci, którzy to czynią, są oddzieleni od wiarołomnego świata. Wolni od grzechu, służą Bogu w sprawiedliwości i czystości. Z tego powodu Paweł nazywa członków Kościoła świętymi, czyli wezwanymi do świętości. Twierdzi, że szczegółowe wymagania, wynikające z świadomego chrztu przez zanurzenie i złączo-ne z wolą Bożą, prowadzą do świętości. Dzięki niej wspólnota wierzących jawi się


S t r o n a | 7 |

jako dzieło Boga, znak Jego świętości i tym samym rożni się całkowicie od innych grup religijnych. Dlatego Apostoł bardzo często przeciwstawia wierzących poganom, a czyni to szczególnie w omawianym liście (por. 1 Tes 4,5.12.13; 5,6). Świętość sta-nowi temat dominujący w omawianej modlitwie. Tesaloniczanie winni zdawać sobie sprawę z tego, że fakt. iż zostali uświęceni przez Boga, wymaga od nich wypełnienia konkretnych czynów wynikających z woli Boga. Ich postawa moralna powinna odpo-wiadać świętości, którą otrzymali. Dla Pawła cały Kościół, i poszczególni wierzący, jest świątynią świętą (1 Kor 3,17), ale całe ich życic powinno być ofiarą żywą, świętą, Bogu miłą (Rz 12,1; 15,16). Tesaloniczanie winni więc zdawać sobie sprawę z tego, że fakt, iż zostali uświęceni przez Boga, wymaga to od nich wypełnienia konkretnych czynów wynikających z woli Boga. Celem, ku któremu Paweł zmierza, jest utwierdze-nie Tesaloniczan (por. 1 Tes 3,2) w świętości, czyli doskonałości. Apostoł jest prze-konany, że jest możliwa do osiągnięcia i utrzymania przy ścisłej współpracy chrześci-jan z Panem aż do dnia przyjścia Chrystusa. Kolejną prośbę Paweł umieszcza w szerszej perspektywie dnia ostatecznego i po-wtórnego przyjścia (paruzji) Chrystusa. W jego listach często pojawia się wyrażenie: przed Bogiem i Ojcem naszym. Czasem odnosi się do doczesności i mówi o działaniu człowieka, które Bóg, bez względu na to, gdzie i kiedy jest dokonywane, może śledzić dzięki swej wszechwiedzy (por. Rz 14,22; 1 Kor 1,29; 2 Kor 4,2; 7,12). Czasem jed-nak wspomniane wyrażenie wskazuje na obecność człowieka przed Bogiem, który wymierzy ostatecznie sprawiedliwość. Brak jest jednolitości na ten temat w listach Pawła. Według Ewangelii i Dziejów Apostolskich sędzią będzie Chrystus (Mt 7,22-23; 13,41-42; 16,27; 25,31-46; J 5,22.27; Dz 10,42; 17,31). Podobnie jest niekiedy w listach Pawła. Ludzie staną kiedyś przed trybunałem Chrystusa (por. 2 Kor 5,10). Według 2 Tes 1,7-8 to Jezus wymierzy karę (por. także 2 Tm 4,1). W Rz 14,10 bę-dzie to trybunał Boga, ale według tego samego listu (Rz 2,16) Bóg będzie sądził przez Jezusa Chrystusa ukryte czyny ludzkie. W w. 13 jak wskazuje kontekst, Paweł przedstawia Boga jako przewodniczącego trybunału w czasie paruzji Chrystusa. Chrześcijanin zostanie powołany przed trybunał Boga-Sędziego. Będzie miał zatem miejsce sąd, któremu zostaną poddani ci, którzy będą jeszcze żyli oraz ci, którzy zo-staną wskrzeszeni. Aż do tego momentu (greckie en) chrześcijanie muszą zachować nienaganne swoje serce. Paweł zachęca więc, aby Tesaloniczanie w sposób doskona-ły odpowiedzieli na swoje powołanie. Zamierza ich umocnić na ważny moment, który będzie końcem ich doświadczeń i błogosławionym ukoronowaniem wierności. Paweł pisze w perspektywie paruzji (por. 1 Tes 5,23). Chodzi mu o to, aby Tesaloni-czanie wytrwali w nienagannej świętości aż do przyjścia Jezusa. Grecki wyraz parou-sia – przyjście (paruzja) pochodzi od czasownika pareimi, który oznacza: być obec-nym albo przyjść lub przybyć. W greckiej literaturze klasycznej w słowie tym kryją się dwa podstawowe znaczenia wspomnianego czasownika: przyjście i obecność (jako przeciwieństwo nieobecności). Te dwa zasadnicze znaczenia terminu przejął helle-


S t r o n a | 8 |

nizm, z tym jednak, że obok dotychczasowego posługiwania się nim w odniesieniu do zwykłych ludzi, rozwinął go w dwóch kierunkach. Od IV w. przed Chr. termin paruzja posiada znaczenie religijne, sakralne. Określano nim obecność bóstwa, zwłaszcza przy wróżbach i misteriach. Nie chodziło jednak o obecność widzialną, dostrzegalną dla przeciętnego, niewtajemniczonego człowieka. Paruzja oznaczała skuteczną obec-ność bóstwa, a więc jego asystencję, np. w przypadku bohaterów narodowych, albo chodziło o opatrzność nad całym światem. Od III w. przed Chr. używano słowa paru-zja także w znaczeniu świeckim, przeważnie dla określenia przybycia względnie wizy-ty monarchy lub jakiegoś wyższego urzędnika. Odnosiło się ono do obecności, przy-bycia czy wizyty władców, wysokich urzędników państwowych lub reprezentantów jakiegoś bóstwa, albo uważanych za bogów. Na Wschodzie, począwszy od epoki Pto-lemeuszy aż do II w. po Chr., słowo to stało się terminem technicznym na oznacze-nia przyjścia albo uroczystej wizyty władcy w jakimś kraju czy mieście. Paruzja była świętem ludowym i aby je upamiętnić, wybijano z tej okazji specjalne monety. Poja-wienie się bardzo ważnych osobistości inaugurowało nową erę. Tak było np. w przy-padku przybycia Hadriana do Grecji w roku 124. Być może wspomniane odniesienie religijne terminu paruzja sprawiło, że Septuaginta unika określenia paruzja. W jej tekście słowo to pojawia się jedynie w greckich apokryfach Starego Testamentu (Jdt 10,18; 2 Mch 8,12; 15,21) i to w sensie wyłącznie świeckim na oznaczenie obecności lub przybycia. Występuje 32 razy w dziełach Józefa Flawiusza, ale również zawsze w sensie świeckim. W Nowym Testamencie określenie paruzja pojawia się 24 razy (Mt 24,3.27.37.39; Jk 5,7.8; 2 P 1,16; 3,4.12; 1 J 2,28), zawsze w znaczeniu czasów końca. Stało się terminem technicznym oznaczającym chwalebne przyjście Chrystusa przy końcu czasów (por. Mt 24,3. 27.37.39). Odnoszone jest do uroczystego przyjścia Chrystusa w przeciwstawieniu do Jego pokornego i ubogiego narodzenia w Betlejem (Mt 10,23; 16,28; 19,28; 24,28-31; 26,64). Jego ostateczne przyjście będzie dniem chwały (Mt 16,27; 25,31). W tym znaczeniu rzeczownik paruzja pojawia się 8 razy u apostoła Pawła (1 Tes 2,19; 3,13; 4,15; 5,23; 2 Tes 2,1.8; 1 Kor 15,23 [paruzja Chrystusa]). W sześciu przypadkach Paweł używa terminu paruzja na oznaczenie – zgodnie z etymologią – przybycia zwykłych ludzi (1 Kor 16,17; 2 Kor 7,6.7; 10,10; Flp 1,26; 2,12), a w jednym wypadku (2 Tes 2,9) chodzi o przybycie niegodziwca (anty-chrysta). W ostatnim wypadku nie ma mowy o radości, ale jest pozór chwały, bo przyjście antychrysta dokona się w mocy, wśród znaków i zwodniczych cudów. Wzmianki o przyjściu Pana występują szczególnie intensywnie w 1 i 2 Tes (1 Tes 2,19; 3,13; 4,15; 5,23; 2 Tes 2,1.8). To nagromadzenie jest szczególnie godne uwa-gi, tym bardziej, że później określenie to prawie zanika w pismach Pawła (1 Kor 15,23). Być może apostoł świadomie unikał jego używania ze względu na spektakularny charakter terminu paruzja. Paruzji Chrystusa towarzyszy, podobnie jak w hellenizmie, radość (1 Tes 2,19; 4,17-18; 2 Tes 2,1-2) oraz chwała i majestat. Podkreślają je głos archanioła i dźwięk Bożej trąby (1 Tes 4,16), orszak świętych zmartwychwstałych i żyjących (1 Tes 4,14.15 i następne) wreszcie porwanie na obło-ki na spotkanie Pana (1 Tes 4,17). W czasie paruzji będzie miał miejsce sąd, któremu


S t r o n a | 9 |

zostaną poddani ci, którzy będą jeszcze żyli oraz ci, którzy zostaną wskrzeszeni z prochu ziemi, gdzie obecnie śpią13. W 1 Tes 3,13, a więc naszym tekście pamięciowym tego tygodnia, Paweł przedstawia Boga jako przewodniczącego trybunału w czasie paruzji Chrystusa. W Rz 14,10 bę-dzie to również trybunał Boga, ale według tego samego listu (Rz 2,16) Bóg będzie sądził przez Jezusa Chrystusa ukryte czyny ludzkie. Natomiast według 2 Tes 1,7-8 to Jezus wymierzy karę (por. także 2 Kor 5,10; 2 Tm 4,1). Podobnie piszą autorzy Ewangelii i Dziejów Apostolskich (Mt 7,22-23; 13,41-42; 16,27; 25,31). Paweł jest dumny z tego, że będzie mógł stanąć w ów dzień otoczony wieńcem wierzących z Tesaloniki. Będą oni powodem jego chluby. Przez przykładną postawę – jak pod-kreślił to w dziękczynieniu początkowym – stanowią prawdziwą radość eschatolo-giczną apostoła. Rozwinie to w 1 i 2 Kor, gdzie dłużej zatrzyma się na tej sprawie. W 2 Kor 5,10, w centralnej części traktatu na temat działalności apostolskiej, stwier-dzi uroczyście: „Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre” (BT). Paralelnie sprecyzuje to w refleksji 1 Kor na temat prawdziwej funkcji głosicieli (1 Kor 3,10-15). Kościół z Tesaloniki jest nadzieją i radością, a będzie powodem do chluby właśnie wtedy, gdy apostoł będzie musiał zdać sprawę ze swych czynów i będzie sądzony, a wszystko zostanie ujawnione (por. 1 Kor 3,10; 4,1; 2 Kor 5,10), czyli kiedy każda rzecz zostanie ujawniona definitywnie w Jezusie. Ale on także będzie chlubą wspólno-ty, jak napisze w późniejszy mliście (2 Kor 1,14; por. 5,12). Większość uczonych uważa, że pierwsi chrześcijanie oraz pisarze natchnieni inspiro-wali się ceremoniami hellenistycznymi. Mogli zaczerpnąć termin paruzja ze środowi-ska języka hellenistycznego. Jest bardzo prawdopodobne, że w pewnym okresie uboczne zabarwienie religijne tego rzeczownika ułatwiło jego zaadoptowanie: rado-sne wejście władcy do miasta było naznaczone charakterem religijnym, a oprócz tego słowo parousia było używane na określenie objawienia pewnych bóstw, jak Asklepio-sa czy Dionizosa. Jest prawdopodobne, że gdy chrześcijanie mówią o powrocie Pana, odwołują się do pełnych splendoru i zewnętrznych okoliczności towarzyszących wizy-tom cesarskim. Nastąpiło to jeszcze w stadium aramejskim chrześcijaństwa, jak do-wodzi wezwanie: marana tha, cytowane przez Pawła (1 Kor 16, 22), a przetłumaczo-ne na język grecki w Objawieniu apostoła Jana (Ap 22,20). Chrześcijanie, posługując się rzeczownikiem paruzja, zmierzają do tego, aby wyakcentować, że prawdziwa pa-ruzja będzie miała miejsce w czasie dnia Pańskiego. Większość uczonych przypuszcza też, że ceremonie świata hellenistycznego wpłynęły na wyobraźnię Pawła, gdy pisał o

13 Wiara w to, że każdy człowiek posiada nieśmiertelną i niezniszczalną duszę, różną od ciała, która opuszcza ciało w chwili śmierci i przemieszcza się do nieba, względnie do piekła jest poglądem niebiblijnym (zob. 1 Tm 6,15.16; Rdz 2,7; Koh 12,7; Hi 27,3; Ps 146,4; 6,6; 115,17; J 11,11-14). Pamiętaj, że w Biblii słowo „dusza” zostało użyte około 1600 razy i nigdzie ani razu nie wspomniano o „nieśmiertelnej duszy”. W Biblii około 53 razy śmierć jest nazwana snem (przyp. red.).


S t r o n a | 10 |

chwalebnym przyjściu Pana. Jest to samo przez się zrozumiałe, gdyż pisał do wspól-not, które znały ceremonie dworów cesarskich. Myślał o paruzjach hellenistycznych, czyli o wizytach władców albo innych wspaniałych osobistości w miastach czy miej-scach. Wierzący ci wiedzieli tez o zawodach sportowych, częstych w miastach grec-kich, gdy na koniec zwycięzca przebiegał arenę, z wieńcem na głowie, aby otrzymać aplauz i nagrodę. Apostoł posługuje się więc pewnym schematem, aby przedstawić spotkanie z Panem w chwili paruzji. Jednak nauki Apostoła narodów nie można wy-prowadzać tylko z kultury greckiej. Apostoł narodów był Żydem i myśli czerpał przede wszystkim z Biblii i ze świata judaistycznego. Podobnie było zresztą w przypadku pierwszych chrześcijan, na których silny wpływ wywierało środowisko judaistyczne. Termin paruzja jest wprawdzie grecki, ale jego treść pojęciowa w Nowym Testamen-cie, a także w listach Pawła, zależy od nauki Starego Testamentu. Paruzja Chrystusa zakłada bowiem właściwą dla objawienia biblijnego Starego Testamentu linearną koncepcję czasu, zwłaszcza jakiś kres czasów. Tymczasem koncepcja grecka była cykliczna (mit wiecznych powrotów). Początków idei ostatniego wkroczenia Boga w dzieje ludzkie trzeba szukać w pierwszej Jego ingerencji. Było nią wyjście z Egiptu i nieodłączna od niego teofania synajska oraz zawarcie przymierza. Na wzór tej pierwszej ingerencji ukształtowała się jako jej swoisty archetyp – idea dnia Pańskie-go. Dzień Pański ze Starego Testamentu stał się dniem Chrystusa i był synonimem paruzji. Nic więc dziwnego, że chrześcijanie a także Paweł, przedstawiając paruzję, odwoływali się do opisów teofanii na Synaju oraz do prorockich obrazów dnia Pań-skiego. W 1 Tes 4,15-5,3 apostoł przedstawi dokładniej wydarzenia związane z paru-zją. Paweł już wcześniej wspomniał o paruzji Chrystusa (1 Tes 2,19). Tym jednak tym razem dorzuca nową informację. Zaznacza, że Jezus przyjdzie wtedy wraz ze wszyst-kimi swoimi świętymi. Kogo apostoł ma na myśli? Kim będą ci święci? Czy Paweł ma na myśli aniołów czy też chrześcijan, a może jednych i drugich? Problem ten od daw-na wzbudza dyskusję uczonych. 1. Większość egzegetów przyjmuje, iż chodzi o aniołów. Za tym poglądem przema-wiają następujące argumenty. a) Znaczenie słowa święci trzeba ustalić przede wszystkim w oparciu o termin hebrajski kadosz. W Starym Testamencie (Hi 15,15; Ps 89,6.8; Am 4,2) oraz w literaturze pozabiblijnej (judaistycznej) – aniołowie okre-ślani są często jako święci (Za 14,5), nazywani są świętymi, b) W Nowym Testamen-cie jest mowa o tym, że Chrystus pojawi się na sądzie ostatecznym w otoczeniu anio-łów (por. Mk 8,38; Mt 24,31; 25,31; Łk 12,9; 1 Tes 4,16; 2 Tes 1,7). c) Werset 13. jest przykładem adaptacji teofanii biblijnych oraz pozabiblijnych do paruzji Chrystusa. Podobnie jak Bogu towarzyszy Mu dwór aniołów. Mamy więc tutaj tradycyjne ujęcie i tematy orędzia eschatologicznego. Paweł zaczerpnął je z wielkiej, judaistycznej tra-dycji apokaliptycznej, poprzez judaizm faryzejski, w którym spotkał się z tymi poję-


S t r o n a | 11 |

ciami w czasie swojej formacji duchowej. Dlatego uzasadnione jest, aby w omawia-nym tekście identyfikować świętych ze świętymi aniołami. 2. Czy jednak do tej interpretacji nie należy dorzucić pewnego uzupełnienia? Opis przyjścia Chrystusa nie wyklucza, że obok aniołów będą mu także towarzyszyć spra-wiedliwi, którzy wcześniej umarli. Ten pogląd można jednak traktować jako unik, aby nie opowiadać się za zwolennikami jednej z dwóch opinii: według jednej chodzi o aniołów, a według drugiej o sprawiedliwych. 3. Chodzi o sprawiedliwych. a) W judaistycznej apokaliptyce żydowskiej i judeochrze-ścijańskiej termin święci odnosi się często do sprawiedliwych ludu Bożego (por. Dn 7,1; Ap 13,7; 20,9; 22,21). b) Paweł nigdy nie nazywa aniołów świętymi. W za-chętach zawsze chodzi mu o chrześcijan (Rz 1,7; 8,27; 12,3; 15,25.26.31; 16,2.15; 1 Kor 1,2; 6,1.2; 14,33; 16,1.15; 2 Kor 8,4; 9,1.12; 13,12; Flp 1,1; 4,22; Kol 1,2.4.12.26; Flm 5,7). c) W 1 Tes 4,14 Paweł pisze wyraźnie o wprowadzeniu z Chrystusem tych, którzy umarli w Jezusie. d) Wzmianka o świętości Tesaloniczan w pierwszej połowie w. 13 pozwala domyślać się, że święci – to właśnie doskonali chrześcijanie. Widać wyraźne powiązanie wzmianki o świętych, którzy pojawią się z Chrystusem w czasie paruzji, z wezwaniem do świętości, skierowanym do wierzą-cych. Przypominając o świętych w chwili paruzji, Paweł zmierza do ściśle określonego celu. Chce uzasadnić zachętę do świętości, skierowaną do wszystkich wierzących. e) 1 Tes 3,13 zbliżony jest do innego tekstu eschatologicznego, mianowicie do 2 Tes 1,10, gdzie święci to chrześcijanie. W drugim tekście apostoł ukazuje paruzję jako moment triumfu Chrystusa i Jego wyznawców. Powyższe argumenty przemawia-ją za tym, że święci z w. 13 to sprawiedliwi chrześcijanie. Myśl całości jest jasna. Wierzący muszą się przygotować, aby stanąć przed Bogiem, Ojcem i sędzią. Muszą być nienaganni i święci w chwili powrotu Jezusa. Ogólne zna-czenie słowa nienaganni określa bliżej i precyzuje zwrot w świętości, który wskazuje na kontekst religijny, a równocześnie podkreśla, jaki środek prowadzi do chwały. Zdobywając się na coraz większą miłość, tym samym chrześcijanie będą się stawać coraz doskonalsi pod względem świętości, a to z kolei sprawi, że ich spotkanie z Chrystusem w dzień Jego powtórnego przyjścia będzie pełne radości i chwały.


S t r o n a | 12 |

LEKCJA 6: 4 sierpnia – 10 sierpnia*

PRZYJACIELE NA ZAWSZE

Popołudnie szabatowe

STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA:

1 Tes 2,13-3,13; Rz 9,1-5; 11,1-12.24-32; Mt 24,9-22; 10,42

TEKST PAMIĘCIOWY: „Aby serca wasze były utwierdzone, bez nagany, w świątobliwości przed Bogiem i Ojcem naszym

na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi jego świętymi” (1 Tes 3,13 BW)

BT aby serca wasze utwierdzone zostały w nienagannej świętości wobec Boga, Ojca

naszego, na przyjście Pana naszego, Jezusa, wraz ze wszystkimi Jego świętymi. BWP aby umacniały się coraz bardziej wasze serca, iżbyście byli doskonali i bez zarzutu

wobec Boga Ojca naszego w dzień przyjścia Pana naszego Jezusa wraz ze wszyst-kimi, którzy do Niego należą.

BG Aby utwierdzone były serca wasze nienaganione w świętobliwości przed Bogiem i Ojcem naszym, na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi świę-tymi jego.

TR14 εις KU το στηριξαι WZMOCNIENIU15 υμων WASZYCH τας καρδιας SERC αμεμπτους NIENAGANNYCH εν W αγιωσυνη ŚWIĘTOŚCI εμπροσθεν PRZED του θεου BOGIEM και I πατρος OJCEM ημων NASZYM εν W τη παρουσια PRZYBYCIU του κυριου PA-NA ημων NASZEGO ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO μετα Z παντων WSZYSTKIMI των αγιων ŚWIĘTYMI αυτου JEGO

MYŚL PRZEWODNIA: Paweł w dalszym ciągu zachęca i chwali Tesaloniczan za dobre rzeczy, które widzi w ich działaniach, pomimo doświadczanych

przez nich prześladowań.

zytając studiowane przez nas fragmenty biblijne, możemy zauważyć, że Tesa-loniczanie byli dla Pawła nie tylko członkami Kościoła, ale także jego przyja-ciółmi. Pomiędzy apostołem a wierzącymi z Tesaloniki istniała głęboka emo-

14 Nowotestamentowy tekst grecki oparto o Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ z 1957 r. z aparatem krytycznym ze szczegól-nym uwzględnieniem zapisu Textus Receptus (przyp. tłum.). 15 Dosłownie: „wzmocnić” (przyp. tłum.).

C


S t r o n a | 13 |

cjoanlna więź, którą autor listu nieustannie podkreśla, wiedząc, że wzmacnia ona w ich umysłach miłość, którą ich obdarza. Jego szczere słowa pomagają również przygotować ich na mającą nastąpić krytykę. Paweł zaczyna i kończy ten rozdział listu modlitwą. W pewnym sensie cały ten frag-ment został napisany z myślą o modlitwie. Jej tematem przewodnim jest pragnienie apostoła, aby w oczekiwaniu na drugie przyjście Jezusa Tesaloniczanie byli „bez na-gany, w świątobliwości” (1 Tes 3,1316; zob. 1 Tes 2,19-20).

1 Tes 2,19

BW Bo któż jest naszą nadzieją albo radością, albo koroną chwały przed obli-czem Pana naszego Jezusa Chrystusa w chwili jego przyjścia? Czy nie wy?

BT Ale jakaż jest nasza nadzieja albo radość, albo wieniec chwały – czyż nie wy rów-nież przed Panem naszym, Jezusem Chrystusem, w chwili Jego przyjścia?

BWP Bo któż może być naszą nadzieją, radością albo chlubą? Czyż nie wy będziecie dla nas tym wszystkim przed obliczem Pana naszego Jezusa w dzień Jego przyjścia?

BG Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jezusa Chrystusa w przyjście jego?

TR τις KTO γαρ BOWIEM ημων NASZĄ ελπις NADZIEJĄ η ALBO χαρα RADOŚCIĄ η AL-BO στεφανος WIEŃCEM ZWYCIĘSTWA καυχησεως PRZECHWALANIA SIĘ η ALBO ουχι NIE και I υμεις WY εμπροσθεν PRZED του κυριου PANEM ημων NASZYM ιησου JEZUSEM χριστου NAMASZCZONYM εν W τη αυτου JEGO παρουσια PRZYBYCIU

1 Tes 2,20

BW Zaiste, wy jesteście chwałą naszą i radością. BT Wy bowiem jesteście naszą chwałą i radością. BWP Tak, to wy [już] jesteście dla nas źródłem i chwały, i radości. BG Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością. TR υμεις WY γαρ BOWIEM εστε JESTEŚCIE η δοξα CHWAŁĄ ημων NASZĄ και I η χαρα

RADOŚCIĄ

Przyjaźń, jaka łączy Pawła z adresatami listu, jest głębsza niż normalna ziemska przy-jaźń między ludźmi – wykracza ona poza granice czasu i historii naszej ziemi. Apostoł oczekuje na to, że spędzi z nimi wieczność. Jego pragnienienie, wyrażone w tej czę-ści listu, napędza jego intensywny niepokój co do ich przekonań, wiary i zachowań. Paweł kocha tych ludzi i chce, aby byli gotowi na powrót Chrystusa. * – Przestudiuj w bieżącym tygodniu wszystkie lekcje, aby przygotować się na szabat, 11 sierpnia.

16 Tekst biblijny dostępny w części na niedzielę (przyp. red.).


S t r o n a | 14 |

Niedziela – 5 sierpnia

PRZYKŁAD JUDEI (1 Tes 2,13-16)

zytając 1 Tes 2,13-16, możemy odnieść wrażenie, że ten fragment nie ma żadnego związku z tematem podobania się Bogu i troski o nowych wierzących (1 Tes 2,1-1217). Jednak werset 13. kontynuuje opowieść o tym, w jaki sposób

Tesaloniczanie zareagowali na apostołów i przyniesioną przez nich Ewangelię.

1 Tes 2,13

BW A przeto i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście Słowo Boże,

które od nas słyszeliście nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa.

BT Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – ja-ko słowo Boga, który działa w was, wierzących.

BWP Dziękujemy Bogu także i za to, że gdy przyjmowaliście głoszone przez nas słowo Boże, traktowaliście je nie jak słowo ludzkie lecz – i to jest jedynie słuszne – jak rzeczywiste słowo Boga, który dokonuje swego dzieła w was, wierzących.

BG Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.

TR δια PRZEZ τουτο TO και I ημεις MY ευχαριστουμεν DZIĘKUJEMY τω θεω BOGU αδιαλειπτως NIEUSTANNIE οτι PONIEWAŻ παραλαβοντες (1) BIORĄCY18 λογον (4) SŁOWO ακοης (5) WIEŚCI19 παρ (2) OD ημων (3) NAS του θεου (6) BOGA εδεξασθε PRZYJĘLIŚCIE ου NIE λογον SŁOWO ανθρωπων LUDZI αλλα ALE καθως JAK εστιν JEST αληθως PRAWDZIWIE λογον SŁOWO θεου BOGA ος KTÓRY και I ενεργειται DZIAŁA εν W υμιν WAS τοις πιστευουσιν WIERZĄCYCH20

1 Tes 2,14

BW Albowiem wy, bracia, staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo i wy doznaliście tych samych cierpień od swoich rodaków, jak i oni od Żydów,

BT Bracia, wy się staliście naśladowcami Kościołów Boga, które są w Judei, w Chrystu-sie Jezusie, ponieważ to samo, co one od Żydów, wyście wycierpieli od rodaków.

BWP Bracia, kroczycie tą samą drogą co Kościoły Boże zjednoczone z Chrystusem Jezu-sem w Judei, ponieważ to samo, co one od Żydów, wyście wycierpieli od waszych współrodaków.

BG Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w żydow-skiej ziemi, w Chrystusie Jezusie; boście i wy też cierpieli od ziomków waszych, ja-ko i oni od Żydów.

17 Teksty biblijne dostępne w lekcji piątej tego kwartału, ASBSG-SE-3Q-05-2012 (przyp. red.). 18 W rozumieniu: „(kiedy) wzięliście” (przyp. tłum.). 19 Dosłownie: „słuchania”; por. Rz 10,17 „η πιστις εξ ακοης η δε ακοη δια ρηματος θεου”, „wiara ze słuchania zaś słuchanie przez słowo Boga” (przyp. tłum.). 20 W rozumieniu: „którzy wierzą” (przyp. tłum.).

C


S t r o n a | 15 |

TR υμεις WY γαρ BOWIEM μιμηται NAŚLADOWCAMI εγενηθητε STALIŚCIE SIĘ αδελφοι BRACIA των εκκλησιων WYWOŁANYCH του θεου BOGA των ουσων BĘDĄ-CYCH εν W τη ιουδαια JUDEI εν W χριστω NAMASZCZONYM ιησου JEZUSIE οτι PONIEWAŻ ταυτα TO επαθετε WYCIERPIELIŚCIE και I υμεις WY υπο OD των ιδιων WŁASNYCH συμφυλετων RODAKÓW καθως TAK JAK και I αυτοι ONI υπο OD των ιουδαιων ŻYDÓW

1 Tes 2,15

BW Którzy i Pana Jezusa zabili, i proroków, i nas prześladowali, i Bogu się nie podobają i wszystkim ludziom są przeciwni;

BT Żydzi zabili Pana Jezusa i proroków, i nas także prześladowali. A nie podobają się oni Bogu i są wrodzy wszystkim ludziom.

BWP Żydzi zabili Pana Jezusa, zabijali proroków, także nas prześladowali. W ten sposób czynią to, co nie jest miłe Bogu, a poza tym występują przeciwko wszystkim lu-dziom.

BG Którzy i Pana Jezusa zabili, i swoich własnych proroków, i nas wygnali, a Bogu się nie podobają, i wszystkim ludziom są przeciwni,

TR των Z KTÓRYCH και I τον κυριον PANA αποκτειναντων ZABILI21 ιησουν JEZUSA και I τους ιδιους WŁASNYCH προφητας PROROKÓW και I ημας NAS εκδιωξαντων WY-GNALI22 και I θεω BOGA μη NIE αρεσκοντων ZADOWALAJĄC23 και I πασιν WSZYSTKIM ανθρωποις LUDZIOM εναντιων WRODZY24

1 Tes 2,16

BW A żeby dopełnić miary grzechów swoich, przeszkadzają nam w zwiasto-waniu poganom zbawiennej wieści. Ale gniew Boży spadł na nich na do-bre.

BT Zabraniają nam przemawiać do pogan, aby ci zostali zbawieni; tak dopełniają cią-gle miary swych grzechów. Ale przyszedł na nich na koniec gniew Boży.

BWP Usiłują także przeszkodzić nam w głoszeniu słowa, które [z woli Bożej] ma przy-nieść zbawienie poganom. W ten sposób dopełniają miary swoich grzechów [któ-rych dopuszczali się kiedykolwiek]. Ale już nadciąga na nich ostateczny gniew [Bo-ży].

BG Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do końca.

TR κωλυοντων ημας POWSTRZYMUJĄC NAS OD25 τοις εθνεσιν (2) POGANOM λαλησαι (1) POWIEDZENIA26 ινα σωθωσιν ABY ZOSTALI OCALENI εις το αναπληρωσαι ABY WYPEŁNILI27 αυτων ICH28 τας αμαρτιας GRZECHY παντοτε ZAWSZE εφθασεν OSIĄGNĄŁ δε ZAŚ επ NA αυτους NICH η οργη GNIEW εις τελος KONIEC29

21 Jest to kontynuacja myśli: „των Z KTÓRYCH” (przyp. tłum.). 22 Jest to kontynuacja myśli: „των Z KTÓRYCH” (przyp. tłum.). 23 Jest to kontynuacja myśli: „των Z KTÓRYCH” (przyp. tłum.). 24 Jest to kontynuacja myśli: „των Z KTÓRYCH” (przyp. tłum.). 25 Także: „przeszkadzając/uniemożliwiając nam”; jest to kontynuacja myśli: „των Z KTÓRYCH” z 1 Tes 2,15 (przyp. tłum.). 26 Dosłownie: „mówić”. 27 W rozumieniu: „aby dopełnili”; por. Rdz 15,16: „τεταρτη CZWARTE δε ZAŚ γενεα POKOLENIE αποσ-τραφησονται (OD)WRÓCĄ SIĘ ωδε TUTAJ ουπω JESZCZE NIE γαρ BOWIEM αναπεπληρωνται WYPEŁNI-ŁY/DOPEŁNIŁY SIĘ αι αμαρτιαι GRZECHY των αμορραιων AMOREJCZYKÓW εως AŻ DO του νυν TE-RAZ” (przyp. tłum.). 28 W rozumieniu: „swoje” (przyp. tłum.). 29 Także: „stan doskonałości/dojrzałości, urzeczywistnienie, spełnienie (przyp. tłum.).


S t r o n a | 16 |

W wersecie 14. Paweł powraca do tematu naśladowania. Prześladowania w Tesaloni-kach to echo wcześniejszych prześladowań chrześcijan w Judei. Niektórzy Żydzi prze-śladowali żydowskich chrześcijan w Judei, zaś pogańskie i żydowskie grupy w Tesa-lonice wspólnie prześladowały chrześcijan, którzy w dużej mierze wywodzili się z pogaństwa. Paweł pokazuje tutaj, że te doświadczenia wpisują się w ogólny sche-mat życia chrześcijańskiego. Ci, którzy pójdą za Chrystusem i będą stawiać czoła opozycji, napotkają na opór, a także na prześladowania. Przeczytaj 1 Tes 2,14-16. Jakie poselstwo zawarte w tym fragmencie listu jest wartościowe dla nas dzisiaj? Czego z pewnością nie uczą te wersety? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________ Paweł ujawnia tutaj swoje uczucia do określonej grupy Żydów, którzy konsekwentnie podążają jego szlakiem ewangelizacyjnym, na każdym miejscu siejąc niezgodę oraz sprzeciw wobec apostołów. Pewne fragmenty Biblii (np. Mt 23,29-38) były rażąco wypaczane i przekręcane w celu „usprawiedliwienia” prześladowania ludności żydow-skiej. Nie jest to jednak w żadnym razie zgodne z zamierzeniami Pawła.

Mt 23,29

BW Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że budujecie gro-bowce prorokom i zdobicie nagrobki sprawiedliwych,

BT Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych

BWP Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Wznosicie grobowce dla pro-roków i upiększacie mogiły sprawiedliwych,

BG Biada wam, nauczeni w Piśmie i Faryzeuszowie obłudni! iż budujecie groby proro-ków, i zdobicie nagrobki sprawiedliwych,

TR ουαι BIADA υμιν WAM γραμματεις UCZENI W PIŚMIE και I φαρισαιοι FARYZEUSZE υποκριται OBŁUDNICY30 οτι PONIEWAŻ οικοδομειτε BUDUJECIE τους ταφους GROBY των προφητων PROROKÓW και I κοσμειτε PRZYOZDABIACIE τα μνημεια GROBY των δικαιων ŚWIĘTYCH

Mt 23,30

BW I mówicie: Gdybyśmy żyli za dni ojców naszych, nie bylibyśmy ich wspólnikami w przelaniu krwi proroków.

BT oraz mówicie: Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków.

BWP mówiąc przy tym: Gdybyśmy żyli w czasach naszych ojców, nie przyłączylibyśmy się do nich podczas przelewu krwi proroków.

30 Także: „hipokryta”; od υποκριτης (wym. ipokritis) (przyp. tłum.).


S t r o n a | 17 |

BG I mówicie: Byśmy byli za dni ojców naszych, nie bylibyśmy uczestnikami ich we krwi proroków.

TR και I λεγετε MÓWICIE ει JEŻELI ημεν BYLIBYŚMY εν W ταις ημεραις DNIACH των πατερων OJCÓW ημων NASZYCH ουκ NIE αν ημεν BĘDZIEMY κοινωνοι UCZESTNI-KAMI αυτων ICH εν WE τω αιματι KRWI των προφητων PROROKÓW

Mt 23,31

BW A tak wystawiacie sobie świadectwo, że jesteście synami tych, którzy mordowali proroków.

BT Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proro-ków.

BWP W ten sposób sami przyznajecie, że jesteście synami tych, którzy mordowali proro-ków.

BG A tak świadczycie sami przeciwko sobie, że jesteście synowie tych, którzy proroki pozabijali.

TR ωστε TAK ŻE μαρτυρειτε ZAŚWIADCZACIE εαυτοις SOBIE οτι ŻE υιοι SYNAMI εστε JESTEŚCIE των TYCH φονευσαντων Z MORDUJĄCYCH τους προφητας PROROKÓW

Mt 23,32

BW Wy też dopełnijcie miary ojców waszych. BT Dopełnijcie i wy miary waszych przodków! BWP Tak więc dopełniacie miary ojców waszych. BG I wy też dopełniacie miary ojców waszych. TR και I υμεις WY πληρωσατε WYPEŁNIJCIE το μετρον MIARĘ των πατερων OJCÓW

υμων WASZYCH

Mt 23,33

BW Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego?

BT Węże, plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle? BWP Węże, plemię żmijowe! Jakże wy będziecie mogli uniknąć potępienia piekielnego? BG Wężowie! rodzaju jaszczurczy! i jakoż będziecie mogli ujść przed sądem ognia pie-

kielnego? TR οφεις WĘŻE γεννηματα PŁODY εχιδνων ŻMIJ πως JAK φυγητε UCIEKNIECIE απο

OD της κρισεως SĄDU της γεεννης GEHENNY31

Mt 23,34

BW Oto dlatego Ja posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych w Pi-śmie, a z nich niektórych będziecie zabijać i krzyżować, innych znowu będziecie biczować w waszych synagogach i przepędzać z miasta do miasta.

BT Dlatego oto Ja posyłam do was proroków, mędrców i uczonych. Jednych z nich za-bijecie i ukrzyżujecie; innych będziecie biczować w waszych synagogach i przepę-dzać z miasta do miasta.

BWP Dlatego właśnie posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych w Piśmie. Lecz wy jednych zabijecie i ukrzyżujecie, innych będziecie biczować w waszych synago-gach i przepędzać z miasta do miasta.

31 Od hebr. גי־הנם (wym. ge-hinnom) – „dolina Hinnom” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 18 |

BG Przetoż oto ja posyłam do was proroki, i mędrce, i nauczone w Piśmie, a z nich niektóre zabijecie i ukrzyżujecie, a niektóre z nich ubiczujecie w bóżnicach wa-szych, i będziecie je prześladować od miasta do miasta;

TR δια PRZEZ τουτο TO ιδου OTO εγω JA αποστελλω WYSYŁAM προς DO υμας WAS προφητας PROROKÓW και I σοφους MĄDRYCH και I γραμματεις UCZONYCH W PI-ŚMIE και I εξ Z αυτων NICH αποκτενειτε ZABIJECIE και I σταυρωσετε UKRZYŻU-JECIE και I εξ Z αυτων NICH μαστιγωσετε WYCHŁOSZCZECIE εν W ταις συναγωγ-αις MIEJSCACH ZGROMADZEŃ υμων WASZYCH και I διωξετε BĘDZIECIE ŚCIGALI απο OD πολεως MIASTA εις DO πολιν MIASTA

Mt 23,35

BW Aby obciążyła was cała sprawiedliwa krew, przelana na ziemi - od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiaszowego, któ-rego zabiliście między świątynią a ołtarzem.

BT Tak spadnie na was cała krew niewinna, przelana na ziemi, począwszy od krwi Abla sprawiedliwego aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zamordowaliście między przybytkiem a ołtarzem.

BWP I tak spłynie na was wszelka krew sprawiedliwych, przelana na ziemi od krwi Abla sprawiedliwego aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zamordowaliście pomiędzy przybytkiem a ołtarzem.

BG Aby przyszła na was wszystka krew sprawiedliwa, wylana na ziemi, ode krwi Abla sprawiedliwego aż do krwi Zacharyjasza, syna Barachyjaszowego, któregoście zabili między kościołem i ołtarzem.

TR οπως ABY ελθη PRZYSZŁA εφ NA υμας WAS παν CAŁA αιμα KREW δικαιον SPRA-WIEDLIWA εκχυνομενον WYLANA επι NA της γης ZIEMIĘ απο OD του αιματος KRWI αβελ ABLA του δικαιου SPRAWIEDLIWEGO εως AŻ DO του αιματος KRWI ζαχαριου ZACHARIASZA υιου SYNA βαραχιου BARACHIASZA ον KTÓREGO εφονευσατε ZAMORDOWALIŚCIE μεταξυ POMIĘDZY του ναου ŚWIĄTYNIĄ και I του θυσιαστηριου OŁTARZEM

Mt 23,36

BW Zaprawdę powiadam wam, spadnie to wszystko na ten ród. BT Zaprawdę, powiadam wam: Przyjdzie to wszystko na to pokolenie. BWP Zaprawdę mówię wam, wszystko to spadnie na to pokolenie. BG Zaprawdę powiadam wam: Przyjdzie to wszystko na ten naród. TR αμην AMEN32 λεγω MÓWIĘ υμιν WAM ηξει PRZYJDZIE ταυτα TO παντα WSZYSTKO

επι NA την γενεαν POKOLENIE ταυτην TO

Mt 23,37

BW Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, któ-rzy do ciebie byli posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście!

BT Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta groma-dzi pod skrzydła, a nie chcieliście.

BWP Jeruzalem, Jeruzalem! To ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ileż razy chciałem zgromadzić twe dzieci, jak kokosz gromadzi swe kurczęta pod skrzydła... Aleś nie chciało.

32 Od hebr. אמן (wym. amen) – „zaprawdę, prawdziwie, amen” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 19 |

BG Jeruzalem! Jeruzalem! które zabijasz proroki, i które kamionujesz te, którzy do cie-bie byli posyłani: ilekroć chciałem zgromadzić dzieci twoje, tak jako zgromadza ko-kosz kurczęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście?

TR ιερουσαλημ JERUZALEM ιερουσαλημ JERUZALEM η αποκτεινουσα ZABIJAJĄCE τους προφητας PROROKÓW και I λιθοβολουσα KAMIENUJĄCE τους απεσταλμενους NADAL WYSYŁANYCH προς DO αυτην NIEGO ποσακις ILE TO RAZY ηθελησα CHCIAŁEM επισυναγαγειν ZGROMADZIĆ τα τεκνα DZIECI σου TWOJE ον τροπον TAK JAK επισυναγει ZGROMADZA ορνις PTAK τα νοσσια PISKLĘTA εαυτης SWOJE υπο POD τας πτερυγας SKRZYDŁA και I ουκ NIE ηθελησατε CHCIELIŚCIE

Mt 23,38

BW Oto wam dom wasz pusty zostanie. BT Oto wasz dom zostanie wam pusty. BWP Tak tedy dom wasz stanie się wam pustym. BG Oto wam dom wasz pusty zostanie. TR ιδου OTO αφιεται JEST POZOSTAWIONY υμιν WAM ο οικος DOM υμων WASZ

ερημος OPUSZCZONY

Paweł pisze tu konkretnie o władzach w Judei (słowo tłumaczone jako „Żydzi” w 1 Tes 2,14 można też przetłumaczyć jako „Judejczycy”), które współpracowały z Rzymianami, doprowadzając do śmierci Jezusa i które za cel postawiły sobie utrud-nianie głoszenia Ewangelii zawsze i wszędzie, gdzie tylko będzie to możliwe. Wydaje się, że apostoł powtarza po protsu to, co Jezus już wcześniej mówił o tych, którzy starali się Go zabić (Mt 23,29-36). Musimy pamiętać, że Paweł sam był Żydem. Nie chodziło mu o wskazywanie na cały naród. Jezus był Żydem. Pierwsi uczniowie byli Żydami. To Żydzi tworzą wczesny trzon Kościoła chrześcijańskiego. Chociaż apostoł był zaniepokojony agresją niektó-rych Żydów, to każdego przedstawiciela tego narodu, którego spotkał na swej dro-dze, takiego jak Sylas, Barnaba, czy Tymoteusz, traktował jako potencjalnych przyja-ciół na wieki (zob. Rz 9,1-5; 11,1-12.24-32).

Rz 9,1

BW Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, a poświadcza mi to sumienie moje w Duchu Świętym,

BT Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie w Duchu Świętym,

BWP Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, świadkiem mi jest w sumieniu Duch Świę-ty:

BG Prawdę mówię w Chrystusie, a nie kłamię, w czem mi poświadcza sumienie moje przez Ducha Świętego:

TR αληθειαν PRAWDĘ λεγω MÓWIĘ εν W χριστω NAMASZCZONYM ου NIE ψευδομαι KŁAMIĘ συμμαρτυρουσης PODCZAS GDY POŚWIADCZA WRAZ ZE μοι MNĄ της συνειδησεως SUMIENIE μου MOJE εν W πνευματι DUCHU αγιω ŚWIĘTYM

Rz 9,2


S t r o n a | 20 |

BW Że mam wielki smutek i nieustanny ból w sercu swoim. BT że w sercu swoim odczuwam wielki smutek i nieustanny ból. BWP odczuwam ogromny smutek i ustawiczny ból w moim sercu. BG Że mam wielki smutek i nieustawający ból w sercu mojem. TR οτι PONIEWAŻ λυπη SMUTEK μοι MNIE εστιν JEST μεγαλη WIELKI και I αδια-

λειπτος NIEUSTANNY οδυνη BÓL τη καρδια SERCU μου MEMU

Rz 9,3

BW Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa za braci moich, krewnych moich według ciała,

BT Wolałbym bowiem sam być pod klątwą, [odłączonym] od Chrystusa dla [zbawie-nia] braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami.

BWP Gotów byłbym dla braci moich być wyłączony i pozostawać z dala od Chrystusa. Są to przecież rodacy moi według ciała.

BG Albowiem żądałbym sam, abym się stał odłączonym od Chrystusa za braci moich, za pokrewnych moich według ciała.

TR ηυχομην ŻYCZYŁEM SOBIE γαρ BOWIEM αυτος SAM εγω JA αναθεμα OSOBĄ PRZEKLĘTĄ33 ειναι BYĆ απο (Z DALA) OD του χριστου NAMASZCZONEGO υπερ DLA34 των αδελφων BRACI μου MOICH των συγγενων Z KREWNYCH μου MOICH κατα WEDŁUG σαρκα CIAŁA

Rz 9,4

BW Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice,

BT Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nada-nie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice.

BWP Izraelici, którzy się cieszą przybranym synostwem i chwałą, i przymierzem, i Pra-wem, i pełnieniem służby Bożej, i obietnicami.

BG Którzy są Izraelczycy, których jest przysposobienie synowskie i chwała, i przymie-rza, i zakonu danie, i służba Boża, i obietnice;

TR οιτινες KTÓRYMI εισιν SĄ ισραηλιται IZRAELICI ων KTÓRYCH η υιοθεσια USYNO-WIENIE35 και I η δοξα CHWAŁA και I αι διαθηκαι PRZYMIERZA36 και I η νομοθεσια PRAWODAWSTWO και I η λατρεια SŁUŻBA BOŻA και I αι επαγγελιαι OBIETNICE37

Rz 9,5

BW Do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

BT Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

BWP Ich są ojcowie, z nich narodził się według ciała Chrystus, który jest ponad wszyst-kim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

33 Por. Pwt 7,26: „και I ουκ NIE εισοισεις PRZYNIESIESZ βδελυγμα OBRZYDLIWOŚCI εις DO τον οικον DOMU σου TWOJEGO και I εση BĘDZIESZ αναθημα RZECZĄ PRZEKLĘTĄ ωσπερ JAK τουτο TO προσοχθισματι NA PRZEDMIOT OBRZYDZENIA προσοχθιεις BĘDZIESZ SIĘ GNIEWAŁ και I βδελυγματι DO OBRZYDLIWOŚCI βδελυξη BĘDZIESZ CZUŁ ODRAZĘ οτι PONIEWAŻ αναθημα RZECZĄ PRZE-KLĘTĄ εστιν JEST” (przyp. tłum.). 34 Także: „na korzyść, zamiast” (przyp. tłum.). 35 Także: „adopcja” (przyp. tłum.). 36 Także: „testament, ostatnia wola, umowa, układ” (przyp. tłum.). 37 Także: „przyrzeczenia, nakazy, rozkazy, wezwania” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 21 |

BG Których są ojcowie i z których poszedł Chrystus ile według ciała, który jest nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

TR ων KTÓRYCH οι πατερες OJCOWIE και I εξ Z ων KTÓRYCH ο χριστος NAMASZ-CZONY το κατα WEDŁUG σαρκα CIAŁA ο ων BĘDĄCY επι NAD παντων WSZYSTKI-MI θεος BÓG ευλογητος BŁOGOSŁAWIONY εις τους αιωνας NA WIEKI38 αμην AMEN39

Rz 11,1

BW Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej. Przecież i ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina.

BT Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił lud swój? Żadną miarą! I ja przecież jestem Izraeli-tą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina.

BWP Pytam więc: Czyż odrzucił Bóg swój lud? Żadną miarą. Ja przecież też jestem Izra-elitą, pochodzę od Abrahama i przynależę do pokolenia Beniamina.

BG Mówię tedy: Izali Bóg odrzucił lud swój? Nie daj tego Boże! Albowiem i jam jest Izraelczyk z nasienia Abrahamowego, z pokolenia Benjaminowego.

TR λεγω MÓWIĘ ουν WIĘC μη CZY απωσατο ODEPCHNĄŁ OD SIEBIE40 ο θεος BÓG τον λαον LUD αυτου JEGO μη γενοιτο NIECH TO SIĘ NIE STANIE και I γαρ BO-WIEM εγω JA ισραηλιτης IZRAELITĄ ειμι JESTEM εκ Z σπερματος NASIENIA αβ-ρααμ ABRAHAMA φυλης PLEMIENIA βενιαμιν BENIAMINA

Rz 11,2

BW Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył. Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak się uskarża przed Bogiem na Izra-ela:

BT Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak uskarża się on przed Bogiem na Izraela?

BWP Nie odrzucił Bóg swego ludu, tego, który już przedtem poznał. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, o tym, jak się uskarżał przed Bogiem na Izraela?

BG Nie odrzuciłci Bóg ludu swego, który przejrzał. Azaż nie wiecie, co mówi Pismo o Elijaszu? jako się przyczynia do Boga przeciwko Izraelowi mówiąc:

TR ουκ NIE απωσατο ODEPCHNĄŁ OD SIEBIE41 ο θεος BÓG τον λαον LUDU αυτου JE-GO ον KTÓREGO προεγνω PRZEDTEM POZNAŁ η CZY ουκ NIE οιδατε NADAL WIE-CIE εν W CZASIE ηλια ELIASZA τι CO λεγει MÓWI η γραφη PISMO ως ŻE εντ-υγχανει ZWRACA SIĘ DO τω θεω BOGA κατα PRZECIWKO του ισραηλ IZRAELOWI λεγων MÓWIĄC

Rz 11,3

BW Panie, proroków twoich pozabijali, ołtarze twoje poburzyli; i zostałem tylko ja sam, lecz i na moje życie nastają.

BT Panie, proroków Twoich pozabijali, ołtarze Twoje powywracali. Ja sam tylko pozo-stałem, a oni na życie moje czyhają.

BWP Panie – mówił – pozabijali Twoich proroków, powywracali Twoje ołtarze. Tylko ja sam się uratowałem, a i na moje życie też czyhali.

38 Dosłownie: „ku wiekom” (przyp. tłum.). 39 W rozumieniu: „niech tak się stanie”; od hebr. אמן (wym. amen) – „zaprawdę, prawdziwie, amen” (przyp. tłum.). 40 Także: „przepędził, odwrócił od siebie” (przyp. tłum.). 41 Także: „przepędził, odwrócił od siebie” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 22 |

BG Panie! Proroki twoje pomordowali i ołtarze twoje zburzyli, a zostałem ja sam i szu-kają duszy mojej.

TR κυριε PANIE τους προφητας PROROKÓW σου TWOICH απεκτειναν ZABILI και I τα θυσιαστηρια OŁTARZE σου TWOJE κατεσκαψαν DOSZCZĘTNIE ZBURZYLI καγω I JA υπελειφθην POZOSTAŁEM μονος JEDYNY και I ζητουσιν SZUKAJĄ την ψυχην DUSZY μου MOJEJ

Rz 11,4

BW Ale co mu mówi wyrocznia Boża? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mę-żów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem.

BT Lecz co mu głosi odpowiedź Boża? Pozostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, któ-rzy nie zgięli kolan przed Baalem.

BWP I cóż usłyszał w odpowiedzi? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie ugięli swych kolan przed Baalem.

BG Ale cóż mu mówi Boska odpowiedź? Zostawiłem sobie siedm tysięcy mężów, którzy nie skłonili kolana Baalowi.

TR αλλα ALE τι CO λεγει MÓWI αυτω MU ο χρηματισμος WYPOWIEDŹ BOŻA κατελιπον POZOSTAWIŁEM εμαυτω SOBIE επτακισχιλιους SIEDEM TYSIĘCY ανδρας MĘŻÓW οιτινες KTÓRZY ουκ NIE εκαμψαν ZGIĘLI γονυ KOLANA τη βααλ BAALOWI42

Rz 11,5

BW Podobnie i obecnie pozostała resztka według wyboru łaski. BT Tak przeto i w obecnym czasie ostała się tylko Reszta wybrana przez łaskę. BWP Tak więc i za naszych czasów dzięki wybraniu przez łaskę reszta ocalała. BG Tak tedy i teraźniejszego czasu ostatki podług wybrania z łaski zostały. TR ουτως TAK ουν WIĘC και I εν W τω νυν DZISIEJSZYM καιρω CZASIE λειμμα RESZ-

TA43 κατ WEDŁUG εκλογην WYBRANIA χαριτος ŁASKI γεγονεν NADAL JEST

Rz 11,6

BW A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już ła-ską.

BT Jeżeli zaś dzięki łasce, to już nie dzięki uczynkom, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską.

BWP A jeżeli przez łaskę, to już nie wskutek uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby ła-ską.

BG A ponieważ z łaski, tedyć już nie z uczynków, inaczej łaska już by nie była łaską; a jeźli z uczynków, jużci nie jest łaska; inaczej uczynek już by nie był uczynkiem.

TR ει JEŻELI δε ZAŚ χαριτι ŁASKĄ44 ουκετι JUŻ NIE εξ Z εργων CZYNÓW επει PONIE-WAŻ η χαρις ŁASKA ουκετι JUŻ NIE γινεται STAJE SIĘ χαρις ŁASKĄ ει JEŻELI δε ZAŚ εξ Z εργων CZYNÓW ουκετι JUŻ NIE εστιν JEST χαρις ŁASKĄ επει PONIEWAŻ το εργον (TEN) CZYN ουκετι JUŻ NIE εστιν JEST εργον CZYNEM

Rz 11,7

BW Cóż więc? Czego Izrael szukał, tego nie osiągnął, ale wybrani osiągnęli; pozostali zaś ulegli zatwardziałości,

42 Także: „dla Baala” (przyp. tłum.). 43 Także: „pozostałość” (przyp. tłum.). 44 Zastosowano tu tzw. dativus modi. Dosłownie: „łasce” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 23 |

BT Cóż więc [powiemy]? Izrael nie osiągnął tego, czego skwapliwie szukał; osiągnęli jednak wybrani. Inni zaś pogrążyli się w zatwardziałości,

BWP Cóż więc? Izrael nie osiągnął tego, czego tak szukał. Tylko wybrani osiągnęli to, a inni zostali zaślepieni,

BG Cóż tedy? Czego Izrael szuka, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili, a inni za-twardzeni są,

TR τι CO ουν WIĘC ο TO, CZEGO επιζητει PRAGNIE45 ισραηλ IZRAEL τουτου ουκ επετ-υχεν TEGO NIE OSIĄGNĄŁ46 η δε ZAŚ εκλογη WYBRANIE επετυχεν OSIĄGNĘŁO47 οι δε ZAŚ λοιποι POZOSTALI επωρωθησαν ZATWARDZILI SIĘ48

Rz 11,8

BW Jak napisano: Zesłał Bóg na nich ducha znieczulenia, dał im oczy, które nie widzą, i uszy, które nie słyszą, aż do dnia dzisiejszego.

BT jak jest napisane: Dał im Bóg ducha odurzenia; takie oczy, by nie mogli widzieć, i takie uszy, by nie mogli słyszeć aż po dzień dzisiejszy.

BWP zgodnie z tym, co mówi Pismo: Zesłał na nich Bóg ducha odrętwienia; dał im oczy po to, aby nie widzieli, a uszy po to, aby nie słyszeli aż po dzień dzisiejszy.

BG (Jako napisano: Dał im Bóg ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli i uszy, aby nie słyszeli), aż do dzisiejszego dnia.

TR καθως JAK γεγραπται JEST NAPISANE49 εδωκεν DAŁ αυτοις IM ο θεος BÓG πνευμα DUCHA κατανυξεως LĘKU50 οφθαλμους OCZY του μη ABY NIE βλεπειν WIDZIAŁY και I ωτα USZY του μη ABY NIE ακουειν SŁYSZAŁY εως AŻ DO της σημερον DZI-SIEJSZEGO ημερας DNIA

Rz 11,9

BW A Dawid powiada: Niechaj stół ich stanie się dla nich sidłem i siecią, i zgorszeniem, i zapłatą;

BT A Dawid powiada: Niech stół ich stanie się sidłem, pułapką, kamieniem potknięcia i odpłatą!

BWP A Dawid mówi: Niech stół ich stanie się dla nich sidłami i pułapką, i powodem do zgorszenia i zapłatą.

BG A Dawid mówi: Niechaj im będzie stół ich sidłem i ułowieniem i otrąceniem i odpła-tą.

TR και I δαβιδ DAWID λεγει MÓWI51 γενηθητω NIECH STANIE SIĘ η τραπεζα STÓŁ αυτων ICH εις παγιδα PUŁAPKĄ και I εις θηραν SIDŁEM και I εις σκανδαλον ZGOR-SZENIEM και I εις ανταποδομα ODPŁATĄ αυτοις ICH

Rz 11,10

BW Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a grzbiet ich pochyl na zaw-sze.

BT Niech oczy ich się zaćmią, by nie mogli widzieć, a grzbiet ich trzymaj zawsze po-chylony!

BWP Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, i niech będą zawsze zgięci we dwoje. 45 Także: „odczuwa brak, żąda, dalej poszukuje” (przyp. tłum.). 46 Także: „na to nie (na)trafił, do tego nie doszedł” (przyp. tłum.). 47 Także: „(na)trafiło, doszło” (przyp. tłum.). 48 Dosłownie: „zamienili się w kamień”; także: „stali się nieczuli” (przyp. tłum.). 49 Jest to parafraza Iz 29,10 i Pwt 29,4 (przyp. tłum.). 50 Także: „grozy, przekłucie”; od czasownika κατανυσσω – dosł. przekłuć, por. Dz 2,37 „ακουσαντες USŁY-SZAWSZY δε ZAŚ κατενυγησαν ZOSTALI PRZEKŁUCI τη καρδια SERCEM” (przyp. tłum.). 51 Cytat dosłowny z Ps 69,22 (przyp. tłum.).


S t r o n a | 24 |

BG Niech zaćmione będą oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawsze nachylaj. TR σκοτισθητωσαν NIECH ZOSTANĄ OŚLEPIONE52 οι οφθαλμοι OCZY αυτων ICH του

μη ABY NIE βλεπειν WIDZIAŁY και I τον νωτον GRZBIET αυτων ICH διαπαντος RAZ NA ZAWSZE συγκαμψον ZEGNIJ

Rz 11,11

BW Mówię tedy: Czy się potknęli, aby upaść? Bynajmniej. Wszak wskutek ich upadku zbawienie doszło do pogan, aby w nich wzbudzić zawiść.

BT Pytam jednak: Czy aż tak się potknęli, że całkiem upadli? Żadną miarą! Ale przez ich upadek zbawienie przypadło w udziale poganom, by ich pobudzić do współza-wodnictwa.

BWP Pytam więc, czy aż tak się potknęli, że odpadli? Ależ nie! Przeciwnie, ich upadki po-służyły za okazję do zbawienia dla pogan i w ten sposób w nich samych obudziła się [szlachetna] zazdrość.

BG Mówię tedy: Azaż się potknęli, aby padli? Nie daj tego Boże! Ale przez ich upadek doszło zbawienie pogan, aby je do zawiści przywiódł.

TR λεγω MÓWIĘ ουν WIĘC μη CZY επταισαν POTKNĘLI SIĘ ινα ABY πεσωσιν UPAŚĆ μη CZY γενοιτο NIECH TO SIĘ NIE STANIE αλλα ALE τω αυτων ICH παραπτωματι PRZEWINIENIEM53 η σωτηρια OCALENIE τοις εθνεσιν POGANOM εις KU το παραζη-ηλωσαι WZBUDZENIA ZAWIŚCI αυτους ICH

Rz 11,12

BW Bo jeśli ich upadek stał się bogactwem świata, a ich porażka bogactwem pogan, to o ileż bardziej ich pełnia?

BT Jeżeli zaś ich upadek przyniósł bogactwo światu, a ich mała liczba – wzbogacenie poganom, to o ileż więcej przyniesie ich zebranie się w całości!

BWP A jeśli ich upadek okazał się skarbem dla świata, ich zaś pomniejszenie – bogac-twem dla pogan, to czymże się okaże ich ubogacenie?

BG A ponieważ upadek ich jest bogactwem świata, a umniejszenie ich bogactwem po-gan, jakoż daleko więcej ich zupełność?

TR ει JEŻELI δε ZAŚ το παραπτωμα PRZEWINIENIE54 αυτων ICH πλουτος BOGAC-TWEM κοσμου ŚWIATA και I το ηττημα NIEPOWODZENIE αυτων ICH πλουτος BOGACTWEM εθνων POGAN ποσω ILE μαλλον BARDZIEJ το πληρωμα PEŁNIA αυ-των ICH

Rz 11,24

BW Bo jeżeli ty, odcięty z dzikiego z natury drzewa oliwnego, zostałeś wszczepiony wbrew naturze w szlachetne drzewo oliwne, o ileż pewniej zostaną wszczepieni w swoje drzewo oliwne ci, którzy z natury do niego należą.

BT Albowiem jeżeli ty zostałeś odcięty od naturalnej dla ciebie dziczki oliwnej i przeciw naturze wszczepiony zostałeś w oliwkę szlachetną, o ileż łatwiej mogą być wszcze-pieni w swoją własną oliwkę ci, którzy do niej należą z natury.

BWP Bo jeżeli ty zostałeś wycięty z dziczki oliwnej, do której należałeś według natury, i przeszczepiony, wbrew naturze, na drzewko oliwki szlachetnej, to o ileż łatwiej będzie wszczepić w drzewo oliwne tych, którzy już z natury do niego przynależą.

52 Dosłownie: „niech zostaną zaciemnione”; cytat dosłowny z Ps 69,23 (przyp. tłum.). 53 Także: „występkiem, porażką, błędem, fałszywym krokiem”; zastosowano tu tzw. dativus modi – dosłownie: „przewinieniu” (przyp. tłum.). 54 Także: „występek, porażka, błąd, fałszywy krok” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 25 |

BG Albowiem jeźliś ty jest wycięty z oliwy, z przyrodzenia płonnej, a przeciwko przyro-dzeniu jesteś wszczepiony w dobrą oliwę, jakoż daleko więcej, którzy są według przyrodzenia, wszczepieni będą w swoję własną oliwę!

TR ει JEŻELI γαρ BOWIEM συ TY εκ Z της κατα WEDŁUG φυσιν NATURY εξεκοπης ZOSTAŁEŚ ODCIĘTY αγριελαιου DZIKIEJ OLIWKI και I παρα WBREW φυσιν NATU-RZE ενεκεντρισθης ZOSTAŁEŚ ZASZCZEPIONY εις W καλλιελαιον SZLACHETNĄ OLIWKĄ ποσω μαλλον ILE BARDZIEJ ουτοι CI οι κατα WEDŁUG φυσιν NATURY εγκεντρισθησονται ZOSTANĄ ZASZCZEPIENI τη ιδια WŁASNĄ ελαια OLIWKĄ

Rz 11,25

BW A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bra-cia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą,

BT Nie chcę jednak, bracia, pozostawiać was w nieświadomości co do tej tajemnicy – byście o sobie nie mieli zbyt wysokiego mniemania że zatwardziałość dotknęła tyl-ko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do Kościoła] pełnia pogan.

BWP Nie chciałbym, bracia – byście nie byli zbyt zadufani w sobie utrzymywać was w nieświadomości co do tej oto tajemnicy: Zatwardziałość części Izraela będzie trwała tak długo, jak długo nie nawrócą się w całej pełni poganie.

BG Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! tej tajemnicy, (żebyście nie byli sa-mi u siebie mądrymi), iż zatwardzenie z części przyszło na Izraela, póki by nie we-szła zupełność pogan.

TR ου NIE γαρ BOWIEM θελω CHCĘ υμας αγνοειν ABYŚCIE WIEDZIELI αδελφοι BRA-CIA το μυστηριον TAJEMNICĘ τουτο TEJ ινα ABYŚCIE μη NIE ητε BYLI παρ εαυτοις WOBEC SIEBIE55 φρονιμοι ROZUMNI οτι ŻE πωρωσις ZATWARDZIAŁOŚĆ απο μερ-ους PO CZĘŚCI τω ισραηλ IZRAELOWI γεγονεν NADAL JEST56 αχρις AŻ DO ου KIEDY το πληρωμα PEŁNIA των εθνων POGAN εισελθη WEJDZIE

Rz 11,26

BW I w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Sy-jonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba.

BT I tak cały Izrael będzie zbawiony, jak to jest napisane: Przyjdzie z Syjonu wybawi-ciel, odwróci nieprawości od Jakuba.

BWP I w ten sposób cały Izrael osiągnie zbawienie, zgodnie z tym, co zostało napisane: Z Syjonu przyjdzie Zbawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba.

BG A tak wszystek Izrael będzie zbawiony, jako napisano: Przyjdzie z Syonu wybawi-ciel i odwróci niepobożności od Jakóba.

TR και I ουτως TAK πας CAŁY ισραηλ IZRAEL σωθησεται ZOSTANIE OCALONY καθως JAK γεγραπται JEST NAPISANE ηξει PRZYJDZIE57 εκ Z σιων SYJONU ο ρυομενος RATUJĄCY και I αποστρεψει ODWRÓCI ασεβειας BEZBOŻNOŚĆ απο OD ιακωβ JA-KUBA

Rz 11,27

BW A to będzie przymierze moje z nimi, gdy zgładzę grzechy ich. BT I to będzie moje z nimi przymierze, gdy zgładzę ich grzechy. BWP I takie zawrę z nimi przymierze, gdy zgładzę ich grzechy. BG A toć będzie przymierze moje z nimi, gdy odejmę grzechy ich.

55 Także: „przed sobą” (przyp. tłum.). 56 Także: „nadal staje się” (przyp. tłum.). 57 Cytat dosłowny z Iz 59,20 (przyp. tłum.).


S t r o n a | 26 |

TR και I αυτη TO αυτοις DLA NICH η παρ εμου MOJE58 διαθηκη PRZYMIERZE59 οταν KIEDY TO αφελωμαι ZABIORĘ SOBIE60 τας αμαρτιας GRZECHY αυτων ICH

Rz 11,28

BW Co do ewangelii, są oni nieprzyjaciółmi Bożymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania, są umiłowanymi ze względu na praojców.

BT Co prawda – gdy chodzi o Ewangelię – są oni nieprzyjaciółmi ze względu na wasze dobro; gdy jednak chodzi o wybranie, są oni – ze względu na praojców – umiłowa-ni.

BWP Co prawda, gdy ma się na uwadze Ewangelię, to – dla waszego dobra – są jej nie-przyjaciółmi; gdy jednak uwzględni się ich wybranie, to – dzięki ojcom – są przed-miotem umiłowania.

BG A tak według Ewangielii nieprzyjaciółmi są dla was; lecz według wybrania są miły-mi dla ojców.

TR κατα WEDŁUG μεν το ευαγγελιον DOBREJ NOWINY εχθροι WROGAMI δι PRZEZ61 υμας WAS κατα WEDŁUG δε ZAŚ την εκλογην WYBRANIA αγαπητοι UMIŁOWANY-MI MIŁOŚCIĄ AGAPE δια PRZEZ62 τους πατερας OJCÓW

Rz 11,29

BW Nieodwołalne są bowiem dary i powołanie Boże. BT Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne. BWP Nieodwołalne są bowiem wszystkie dary i samo powołanie Boże. BG Albowiem darów swoich i wezwania Bóg nie żałuje. TR αμεταμελητα NIE SPRAWIAJĄCE ŻALU γαρ BOWIEM τα χαρισματα DOBRODZIEJ-

STWA63 και I η κλησις WYBRANIE του θεου BOGA

Rz 11,30

BW Bo jak i wy byliście niegdyś nieposłuszni Bogu, a teraz dostąpiliście miło-sierdzia z powodu ich nieposłuszeństwa,

BT Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia,

BWP Jak bowiem kiedyś wy byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś wskutek ich nieposłu-szeństwa dostąpiliście miłosierdzia,

BG Bo jako i wy niekiedy nie wierzyliście Bogu, ale teraz dostąpiliście miłosierdzia dla ich niedowiarstwa,

TR ωσπερ JAK γαρ BOWIEM και I υμεις WY ποτε KIEDYŚ ηπειθησατε BYLIŚCIE NIE-POSŁUSZNYMI64 τω θεω BOGU νυν TERAZ δε ZAŚ ηλεηθητε DOZNALIŚCIE LITO-ŚCI τη τουτων TYCH απειθεια PRZEZ NIEPOSŁUSZEŃSTWO65

58 Dosłownie: „ode mnie” (przyp. tłum.). 59 Także: „testament, ostatnia wola, umowa, układ” (przyp. tłum.). 60 Także: „odebrać, wziąć sobie” (stąd: „unicestwić, unieważnić, uniemożliwić, zabić, przeszkodzić, powstrzy-mać) (przyp. tłum.). 61 Także: „z powodu” (przyp. tłum.). 62 Także: „z powodu” (przyp. tłum.). 63 Także: „dary łaski Bożej” (przyp. tłum.). 64 Także: „nie słuchaliście” (przyp. tłum.). 65 Zastosowano tu tzw. dativus modi. Dosłownie: „nieposłuszeństwu” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 27 |

Rz 11,31

BW Tak i oni teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, stali się nieposłuszni, ażeby i oni teraz miłosierdzia dostąpili.

BT tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami <w czasie obecnym> mogli dostąpić miłosierdzia.

BWP tak też i oni stali się nieposłuszni, aby wam zostało zgotowane miłosierdzie i aby i oni [teraz] miłosierdzia doznali.

BG Tak i oni teraz stali się nieposłusznymi, aby dla miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili.

TR ουτως W TEN OTO SPOSÓB και I ουτοι CI νυν TERAZ ηπειθησαν BYLI NIEPO-SŁUSZNI66 τω υμετερω ελεει PRZEZ WASZĄ LITOŚĆ67 ινα ABY και I αυτοι ONI ελε-ηθωσιν DOZNALI LITOŚCI

Rz 11,32

BW Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować.

BT Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe mi-łosierdzie.

BWP Dopuścił bowiem Bóg, że wszyscy stali się nieposłuszni, aby z kolei wszystkim oka-zał swoje miłosierdzie.

BG Albowiem zamknął je Bóg wszystkie w niedowiarstwo, aby się nad wszystkimi zmi-łował.

TR συνεκλεισεν ZAMKNĄŁ68 γαρ BOWIEM ο θεος BÓG τους παντας WSZYSTKICH εις KU απειθειαν NIEPOSŁUSZEŃSTWU ινα ABY τους παντας NAD WSZYSTKIMI ελεηση ZLITOWAĆ SIĘ

Każdy człowiek na ziemi jest tym, „za którego Chrystus umarł” (Rz 14,15; 1 Kor 8,11). Uprzedzenia wobec całych grup ludzi nie powinny pojawiać się wśród tych, którzy mieszkają u stóp krzyża. Łatwo wskazywać palcem na inne Kościoły w kontekście traktowania nie-których grup wśród wiernych i ludzi będących poza Kościołem. A co może-my powiedzieć o sobie? Ile uprzedzeń etnicznych znajduje się w naszych sercach? _____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________

Rz 14,15

BW Jeżeli zaś z powodu pokarmu trapi się twój brat, to już nie postępujesz zgodnie z miłością; nie zatracaj przez swój pokarm tego, za którego Chrystus umarł.

66 Także: „nie słuchali” (przyp. tłum.). 67 Zastosowano tu tzw. dativus modi. Dosłownie: „waszej litości” (przyp. tłum.). 68 Także: „otoczył, osaczył, stłoczył, uwięził” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 28 |

BT Gdy więc stanowiskiem w sprawie pokarmów zasmucasz swego brata, nie postępu-jesz zgodnie z miłością. Tym swoim [stanowiskiem] w sprawie pokarmów nie nara-żaj na zgubę tego, za którego umarł Chrystus.

BWP Jeżeli twoją postawą wobec pokarmów, które spożywasz, sprawiasz przykrość twemu bratu, to nie postępujesz zgodnie z miłością. Nie możesz przez to, co jesz, ściągać zagłady na tego, za którego umarł Chrystus.

BG Lecz jeźli dla pokarmu brat twój bywa zasmucony, już nie postępujesz według mi-łości; nie zatracaj pokarmem twoim tego, za którego Chrystus umarł.

TR ει JEŻELI δε ZAŚ δια PRZEZ βρωμα POŻYWIENIE ο αδελφος BRAT σου TWÓJ λυπε-ιται MARTWI SIĘ ουκετι JUŻ NIE κατα WEDŁUG αγαπην MIŁOŚCI AGAPE περι-πατεις ZACHOWUJESZ SIĘ μη NIE τω βρωματι POTRAWĄ σου TWOJĄ εκεινον TE-GO απολλυε GUB υπερ ZA ου KTÓREGO χριστος NAMASZCZONY απεθανεν ZMARŁ

1 Kor 8,11

BW I tak przyczyni się twoje poznanie do zguby człowieka słabego, brata, za którego Chrystus umarł.

BT I tak to właśnie wiedza twoja sprowadza zgubę na słabego brata, za którego umarł Chrystus.

BWP I tak to właśnie wiedza twoja sprowadziłaby zgubę na słabego brata, za którego umarł Chrystus.

BG I zginie dla onej twojej umiejętności brat mdły, za którego Chrystus umarł. TR και I απολειται ZOSTANIE ZGUBIONY ο ασθενων BĘDĄCY SŁABYM αδελφος BRAT

επι Z POWODU τη ση TWOJEJ γνωσει WIEDZY69 δι PRZEZ ον KTÓREGO χριστος NAMASZCZONY απεθανεν ZMARŁ

69 Także: „mądrości, poznania” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 29 |

Poniedziałek – 6 sierpnia

NADZIEJA I RADOŚĆ PAWŁA (1 Tes 2,17-20)

1 Tes 2,17–3,10 Paweł chronologicznie opisuje swoje odłączenie od wie-rzących w Tesalonice. W tych wersetach przez cały czas przewija się temat wzajemnej więzi. Tesaloniczanie to dla apostoła nie tylko członkowie zboru,

ale przede wszystkim jego przyjaciele. Wszystkie słowa, jakie wypowiada tutaj autor listu, pulsują wewnętrznym duchowym uniesieniem i głębokimi emocjami. W świetle przekazywanych rad, krytyki i oceny zboru (1 Tes, r. 4 i 5) należy odczyty-wać słowa Pawła w świetle Jego miłości i troski o Tesaloniczan. Właśnie z powodu tej miłości zyskał on prawo do przekazywnia temu zborowi swoich uwag i rad. Doradz-two jest najlepiej odbierane wtedy, gdy jest zakorzenione i przekazane we wspólnej miłości. Przeczytaj 1 Tes 2,17-20. Jakie dziś znaczenie dla nas mają te słowa apo-stoła Pawła? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

1 Tes 2,17

BW My zaś, bracia, odłączeni od was na jakiś czas ciałem, lecz bynajmniej

nie sercem, z tym większym pragnieniem staraliśmy się ujrzeć wasze ob-licze.

BT My zaś, bracia, rozłączeni z wami na krótki czas, nie sercem, ale tylko niemożno-ścią oglądania was, bardzo gorąco pragnęliśmy ujrzeć was osobiście.

BWP Tymczasem my, bracia, rozłączeni z wami na krótko – nie sercem, rzecz jasna, ale niemożnością oglądania was wprost – tak bardzo pragnęliśmy was zobaczyć!

BG Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.

TR ημεις MY δε ZAŚ αδελφοι BRACIA απορφανισθεντες OSIEROCENI70 αφ OD υμων WAS προς NA καιρον CZAS ωρας PORY71 προσωπω OBLICZEM72 ου NIE καρδια SERCEM73 περισσοτερως W WIĘKSZYM STOPNIU εσπουδασαμεν STARALIŚMY SIĘ

70 Także: „odłączeni” (przyp. tłum.). 71 Także: „roku, godziny” (przyp. tłum.). 72 Zastosowano tu tzw. dativus modi; dosłownie: „obliczu” (przyp. tłum.). 73 Zastosowano tu tzw. dativus modi; dosłownie: „sercu” (przyp. tłum.).

W


S t r o n a | 30 |

το προσωπον TWARZ υμων WASZĄ ιδειν UJRZEĆ εν W πολλη WIELKIM επιθυμια PRAGNIENIU

1 Tes 2,18

BW Dlatego chcieliśmy przyjść do was, ja, Paweł, i raz i drugi, ale przeszko-dził nam szatan.

BT Dlatego chcieliśmy przybyć do was, zwłaszcza ja, Paweł, jeden raz i drugi, lecz przeszkodził nam szatan.

BWP Mieliśmy zamiar raz i drugi – zwłaszcza ja, Paweł – przybyć do was, ale przeszko-dził nam szatan.

BG Dlategośmy chcieli przyjść do was (zwłaszcza ja Paweł) i raz, i drugi; ale nam przekaził szatan.

TR διο TOTEŻ ηθελησαμεν CHCIELIŚMY ελθειν PRZYJŚĆ προς DO υμας WAS εγω JA μεν παυλος PAWEŁ και I απαξ RAZ και I δις DWA RAZY και I ενεκοψεν ZATRZY-MAŁ74 ημας NAS ο σατανας SZATAN

1 Tes 2,19






1 Tes 2,20


RADOŚCIĄ

Najważniejszy czasownik w wersecie 17. (tłumaczony zazwyczaj jako „zabrany” lub „oderwany”) jest zakorzeniony w koncepcji osierocenia. Kiedy Paweł zostaje zmuszo-ny do nagłego opuszczenia Tesaloniki, odczuwa utratę więzi łaczącej go z Tesalni-czanami tak głęboko, jak gdyby właśnie umarli jego rodzice. Bardzo chce odwiedzić wierzących, ponieważ ogromnie tęskni. Chociaż nie może się z nimi widzieć, cały czas ma ich w swoim sercu. Apostoł obwinia o tę sytuację szatana, co stanowi kolejne biblijne wskazanie na autentyczność wielkiego boju pomiędzy dobrem a złem. 74 Także: „przeszkodził” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 31 |

Tęsknota Pawła za wierzącymi w Tesalonice zakorzeniona jest w czymś więcej, niż tylko w codziennych spotkaniach z nimi; ma ona także wymiar duchowy, wskazując na więzi z Chrystusem. Paweł pragnie przedstawić ich Jezusowi w dniu Jego powtór-nego przyjścia. Stanowią oni dowód jego służby dla Chrystusa, a także są powodem jego eschatologicznej radości i pochwały! Paweł chce, aby byli również żywym dowo-dem na to, że jego służba wywarła ogromny wpływ na życie innych. Ten fragment listu pokazuje nam także, iż musimy zachować właściwe priorytety. Nasze istnienie tutaj na ziemi jest jak „para” (Jk 4,14), ale jest to para, której esencją są wieczne konsekwencje. Wybrane cele i priorytety Pawła mają wieczną wartość i znaczenie. Tak naprawdę, jeśli na poważnie myślisz o ostatecznym losie tego świa-ta, to co może być ważniejsze, niż zbawienie zagubionych? W jaki sposób to, co czynimy, ma w mniejszym lub większym stopniu wpływ na życie i zbawienie innych ludzi? Jakże łatwo jest mówić o tym ja-ko o ideale, lecz w jaki sposób możemy wcielić ten ideał w praktyczne ży-cie?

Jk 4,14

BW Wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, która ukazuje się na krótko, a potem znika.

BT wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą je-steście, co się ukazuje na krótko, a potem znika.

BWP A skądże wy wiecie, co może was spotkać jutro? Czymże jest wasze życie? Jeste-ście niczym lekki podmuch wiatru, który pojawia się i za chwilę znika.

BG (Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

TR οιτινες KTÓRZY ουκ NIE επιστασθε WIECIE το της TEGO αυριον JUTRO ποια JAKIE γαρ BOWIEM η ζωη ŻYCIE υμων WASZE ατμις PARĄ γαρ BOWIEM εστιν JESTEŚCIE η TĄ προς ολιγον NA KRÓTKO φαινομενη UKAZUJĄCĄ SIĘ επειτα NASTĘPNIE δε ZAŚ αφανιζομενη ZNIKAJĄCĄ


S t r o n a | 32 |

Wtorek – 7 sierpnia

WIZYTA TYMOTEUSZA W ZASTĘPSTWIE PAWŁA (1 Tes 3,1-5)

rzeczytaj 1 Tes 3,1-5 i Mt 24,9-22. W jakim szerszym kontekście Pa-weł widzi cierpienia Tesaloniczan i swoje?

_____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

1 Tes 3,1

BW Przeto, nie mogąc tego dłużej znieść, postanowiliśmy pozostać sami w Atenach,

BT Nie mogąc przeto dłużej tego znosić, postanowiliśmy sami pozostać w Atenach, BWP Nie mogąc już dłużej przeciągać tego oczekiwania, postanowiliśmy sami pozostać

[co prawda] w Atenach, BG Przeto nie mogąc dłużej znosić, upodobało się nam, abyśmy sami w Atenach zosta-

li. TR οιτινες KTÓRZY ουκ NIE επιστασθε WIECIE το της TEGO αυριον JUTRO ποια JAKIE

γαρ BOWIEM η ζωη ŻYCIE υμων WASZE ατμις PARĄ γαρ BOWIEM εστιν JESTEŚCIE η TĄ προς ολιγον NA KRÓTKO φαινομενη UKAZUJĄCĄ SIĘ επειτα NASTĘPNIE δε ZAŚ αφανιζομενη ZNIKAJĄCĄ

1 Tes 3,2

BW I wysłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i współpracownika Bożego w zwiastowaniu ewangelii Chrystusowej, aby was utwierdził w waszej wierze i dodał wam otuchy,

BT a Tymoteusza, brata naszego i sługę Bożego w głoszeniu Ewangelii Chrystusa, wy-słaliśmy, ażeby was utwierdził i umocnił w waszej wierze,

BWP [ale] Tymoteusza, brata naszego i sługę w głoszeniu Ewangelii Chrystusa, wysłali-śmy do was, aby was podniósł na duchu i umocnił w wierze,

BG I posłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i sługę Bożego, i pomocnika naszego w Ewangielii Chrystusowej, aby was utwierdził i napominał z strony wiary waszej.


1 Tes 3,3

BW Żeby się nikt nie chwiał w tych uciskach. Sami bowiem wiecie, że takie jest nasze przeznaczenie.

P


S t r o n a | 33 |

BT tak aby nikt się nie chwiał pośród tych ucisków. Po to bowiem, jak wiecie, zostali-śmy ustanowieni.

BWP żeby się ktoś czasem nie załamał wśród tych ucisków. Taki jest przecież, jak wie-cie, cel naszego posłannictwa.

BG Aby się żaden nie poruszał w tych uciskach; gdyż sami wiecie, żeśmy na to wysta-wieni.


1 Tes 3,4

BW Albowiem gdy byliśmy u was, przepowiadaliśmy wam, że będziemy uci-skani, co się też stało, jak wiecie.

BT Albowiem gdyśmy pośród was przebywali, zapowiadaliśmy wam, że będziemy cier-pieć ucisk, co też, jak wiecie, się stało.

BWP Zresztą przypomnieć wypada, że kiedyśmy byli u was, mówiliśmy, że będziemy znosić prześladowanie, co też – jak wiecie – stało się wkrótce potem.

BG Albowiem gdyśmy byli u was, opowiadaliśmy wam, żeśmy mieli być uciśnieni, jakoż się też to stało, i wiecie o tem.


1 Tes 3,5

BW Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znieść, wysłałem go, aby się dowie-dzieć o wierze waszej, czy aby czasem nie zwiódł was kusiciel, a praca nasza nie poszła na marne.

BT Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znosić, posłałem [go], aby zbadał wiarę waszą, czy przypadkiem nie zwiódł was kusiciel, bo wtedy nasz trud okazałby się daremny.

BWP Dlatego też, nie mogąc już dłużej trwać w niepewności, posłałem [Tymoteusza], żeby się przyjrzał na miejscu waszej wierze, żeby stwierdził, czy przypadkiem nie uwiódł was kusiciel i czy nasze trudy wskutek tego nie poszły na marne.

BG Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znosić, posłałem go, abym się dowiedział o wierze waszej, by was snać nie kusił ten, co kusi, a nie była daremna praca na-sza.


Mt 24,9

BW Wtedy wydawać was będą na udrękę i zabijać was będą, i wszystkie na-rody pałać będą nienawiścią do was dla imienia mego.

BT Wtedy wydadzą was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów z powodu mego imienia.

BWP Wtedy wydadzą was na cierpienia i na śmierć. I będą was nienawidzić wszystkie narody z powodu mojego imienia.

BG Tedy was podadzą w udręczenie, i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów dla imienia mego.


S t r o n a | 34 |

TR τοτε WTEDY παραδωσουσιν BĘDĄ WYDAWAĆ υμας WAS εις KU θλιψιν UCISKU75 και I αποκτενουσιν BĘDĄ ZABIJAĆ υμας WAS και I εσεσθε BĘDZIECIE μισουμενοι ZNIENAWIDZENI76 υπο PRZEZ παντων WSZYSTKIE των εθνων NARODY δια PRZEZ77 το ονομα IMIĘ μου MOJE

Mt 24,10

BW I wówczas wielu się zgorszy i nawzajem wydawać się będą, i nawzajem nienawidzić.

BT A wówczas wielu zachwieje się w wierze; będą wzajemnie się wydawać i jedni dru-gich nienawidzić.

BWP Wówczas wielu upadnie. I będą się wzajemnie wydawać i nienawidzić. BG A tedy wiele się ich zgorszy, a jedni drugich wydadzą, i jedni drugich nienawidzieć

będą. TR και I τοτε WTEDY σκανδαλισθησονται ZOSTANIE ZGORSZONYCH πολλοι WIELU

και I αλληλους JEDNI DRUGICH παραδωσουσιν BĘDĄ WYDAWAĆ και I μισησουσιν BĘDĄ NIENAWIDZIĆ αλληλους JEDNI DRUGICH

Mt 24,11

BW I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu. BT Powstaną liczni fałszywi prorocy i wielu w błąd wprowadzą; BWP Powstanie wielu fałszywych proroków i uwiodą wiele ludzi. BG I wiele fałszywych proroków powstanie, i zwiodą wielu. TR και I πολλοι WIELU ψευδοπροφηται FAŁSZYWYCH PROROKÓW εγερθησονται ZO-

STANIE WSKRZESZONYCH και I πλανησουσιν WPROWADZĄ W BŁĄD78 πολλους WIELU

Mt 24,12

BW A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie. BT a ponieważ wzmoże się nieprawość, ostygnie miłość wielu. BWP A ponieważ spotęguje się nieprawość, u wielu osłabnie miłość BG A iż się rozmnoży nieprawość, oziębnie miłość wielu. TR και I δια PRZEZ79 το πληθυνθηναι BYCIE W WIĘKSZOŚCI80 την ανομιαν NIEPRA-

WOŚCI ψυγησεται ZOSTANIE OZIĘBIONA η αγαπη MIŁOŚĆ AGAPE των πολλων WIELU

Mt 24,13

BW A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. BT Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. BWP Lecz kto wytrwa aż do końca, będzie zbawiony. BG Ale kto wytrwa aż do końca, ten zbawion będzie. TR ο TEN δε ZAŚ υπομεινας KTÓRY WYTRWAŁ81 εις DO τελος KOŃCA ουτος TEN σωθ-

ησεται ZOSTANIE OCALONY 75 Także: „utrapieniu” (przyp. tłum.). 76 Także: „wzgardzeni” (przyp. tłum.). 77 Także: „z powodu” (przyp. tłum.). 78 Także: „wypędzą na tułaczkę, zmuszą do błąkania się, zwiodą” (przyp. tłum.). 79 Także: „z powodu” (przyp. tłum.). 80 Także: „pomnożenie” (przyp. tłum.). 81 Także: „który wytrzymał, który zniósł cierpliwie, który oparł się” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 35 |

Mt 24,14

BW I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadec-two wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec.

BT A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi na świadectwo wszyst-kim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.

BWP Ta zaś Dobra Nowina o królestwie będzie głoszona po całym świecie na świadec-two dla wszystkich narodów. I wtedy przyjdzie koniec.

BG I będzie kazana ta Ewangielija królestwa po wszystkim świecie, na świadectwo wszystkim narodom. A tedyć przyjdzie koniec.

TR και I κηρυχθησεται BĘDZIE OGŁASZANA τουτο TA το ευαγγελιον DOBRA NOWINA της βασιλειας KRÓLESTWA εν W ολη CAŁEJ τη οικουμενη ZIEMI ZAMIESZKANEJ εις KU μαρτυριον ŚWIADECTWU πασιν WSZYSTKIM τοις εθνεσιν NARODOM και I τοτε WTEDY ηξει PRZYJDZIE το τελος KONIEC82

Mt 24,15

BW Gdy więc ujrzycie na miejscu świętym ohydę spustoszenia, którą prze-powiedział prorok Daniel - kto czyta, niech uważa -

BT Gdy więc ujrzycie ohydę spustoszenia, o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte – kto czyta, niech rozumie

BWP Kiedy więc ujrzycie brzydotę spustoszenia – jak przepowiedział prorok Daniel – wypełniającą miejsce święte – kto czyta, niech rozumie! –

BG Przetoż gdy ujrzycie obrzydliwość spustoszenia, opowiedzianą przez Danijela pro-roka, stojącą na miejscu świętem, (kto czyta, niechaj uważa),

TR οταν KIEDY ουν WIĘC ιδητε UJRZYCIE το βδελυγμα OBRZYDLIWOŚĆ της ερημω-σεως SPUSTOSZENIA το TO, CO ρηθεν ZOSTAŁO POWIEDZIANE δια PRZEZ δανιηλ DANIELA του προφητου PROROKA εστως NADAL STOJĄCEJ εν W τοπω MIEJSCU αγιω ŚWIĘTYM ο αναγινωσκων CZYTAJĄCY83 νοειτω NIECH DOSTRZEŻE84

Mt 24,16

BW Wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają w góry; BT wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry. BWP wówczas ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry. BG Tedy ci, co będą w ziemi Judzkiej, niech uciekają na góry; TR τοτε WTEDY οι CI εν W τη ιουδαια JUDEI φευγετωσαν NIECH UCIEKAJĄ επι NA τα

ορη GÓRY

Mt 24,17

BW Kto jest na dachu, niech nie schodzi, aby co wziąć z domu swego; BT Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, by zabrać rzeczy z domu. BWP A kto będzie na dachu, niech nie schodzi do domu, żeby zabrać swe rzeczy. BG A kto na dachu, niechaj nie zstępuje, aby co wziął z domu swego; TR ο TEN επι NA του δωματος DACHU85 μη NIE καταβαινετω NIECH ZSTĘPUJE86 αραι

ABY WZIĄĆ τι COŚ εκ Z της οικιας DOMU αυτου JEGO Mt 24,18

82 Także: „stan doskonałości/dojrzałości, urzeczywistnienie, spełnienie” (przyp. tłum.). 83 Dosłownie: „dokładnie wiedzący, poznający, rozpoznający” (przyp. tłum.). 84 Także: „niech zauważy, niech zrozumie/pojmie, niech rozważy” (przyp. tłum.). 85 Także: „domu, mieszkaniu, tarasie” (przyp. tłum.). 86 W rozumieniu: „niech schodzi na dół” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 36 |

BW A kto jest na roli, niech nie wraca, by zabrać swój płaszcz. BT A kto będzie na polu, niech nie wraca, żeby wziąć swój płaszcz. BWP A kto będzie na polu, niech nie wraca, by zabrać swój płaszcz. BG A kto na roli, niech się nazad nie wraca, aby wziął szaty swe. TR και I ο TEN εν W τω αγρω POLU μη NIE επιστρεψατω NIECH ZAWRÓCI οπισω

WSTECZ αραι ABY WZIĄĆ τα ιματια SZATY αυτου JEGO

Mt 24,19

BW Biada też kobietom brzemiennym i karmiącym w owych dniach. BT Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni! BWP Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! BG A biada brzemiennym i piersiami karmiącym w one dni! TR ουαι BIADA δε ZAŚ ταις εν W γαστρι ŁONIE εχουσαις MAJĄCYM και I ταις θηλαζ-

ουσαις KARMIĄCYM PIERSIĄ εν W εκειναις TYCH ταις ημεραις DNIACH

Mt 24,20

BW Módlcie się tylko, aby ucieczka wasza nie wypadła zimą albo w sabat. BT A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. BWP Módlcie się, ażeby ucieczka wasza nie wypadła w zimę lub w szabat, BG Przetoż módlcie się, aby nie było uciekanie wasze w zimie, albo w sabat. TR προσευχεσθε MÓDLCIE SIĘ δε ZAŚ ινα ABY μη NIE γενηται STAŁA SIĘ η φυγη

UCIECZKA υμων WASZA χειμωνος ZIMĄ μηδε ANI NIE εν W σαββατω SABAT

Mt 24,21

BW Wtedy bowiem nastanie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świa-ta aż dotąd, i nie będzie.

BT Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie.

BWP bo nastąpi wtedy ucisk tak wielki, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i jakiego nigdy nie będzie.

BG Albowiem naonczas będzie wielki ucisk, jaki nie był od początku świata aż dotąd, ani potem będzie.

TR εσται BĘDZIE γαρ BOWIEM τοτε WTEDY θλιψις UCISK87 μεγαλη WIELKI οια KTÓRY ου NIE γεγονεν NADAL JEST απ OD αρχης POCZĄTKU κοσμου ŚWIATA εως AŻ DO του νυν TERAZ ουδ ANI ου μη NIE γενηται BĘDZIE

Mt 24,22

BW A gdyby nie były skrócone owe dni, nie ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni.

BT Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.

BWP I gdyby dni owe nie miały być skrócone, nikt by nie ocalał. Lecz ze względu na wy-branych będą te dni skrócone.

BG A gdyby nie były skrócone one dni, nie byłoby zbawione żadne ciało: ale dla wy-branych będą skrócone one dni.

87 Także: „utrapienie” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 37 |

TR και I ει JEŻELIBY μη NIE εκολοβωθησαν ZOSTAŁY SKRÓCONE αι ημεραι DNI εκειν-αι TE ουκ NIE αν εσωθη OCALAŁOBY πασα WSZELKIE σαρξ CIAŁO δια PRZEZ88 δε ZAŚ τους εκλεκτους WYBRANYCH κολοβωθησονται ZOSTANĄ SKRÓCONE αι ημεραι DNI εκειναι TE

Paweł jest bardzo zmartwiony swoją nieobecnością w Tesalonikach, dlatego decyduje się zrezygnować z towarzystwa Tymoteusza w Atenach, aby uzyskać wieści z pierw-szej ręki o ich sytuacji. Jego intensywna tęsknota za nimi prowadzi go do rezygnacji z pomocy Tymoteusza, aby tylko nie pozostać bez wiadomości o tym, jak sobie ra-dzą. Ponieważ misja Tymoteusza polegała na złożeniu wizyty w Tesalonice w zastępstwie Pawła, apostoł zrobił wszystko, aby wzmocnić jego autorytet w tym zborze. Przed-stawił go jako „brata”, „sługę Bożego” oraz „współpracownika w zwiastowaniu Ewan-gelii” (1 Tes 3,2). Niektóre greckie rękopisy idą dalej i nazywają Tymoteusza „współ-pracowniem Boga”. Z całą pewnością była to bardzo znacząca pochwała. Paweł wie-dział, że misja będzie trudna, ale poczynił wszelkie możliwe kroki, aby Tesaloniczanie przyjęli Tymoteusza w taki sposób, jakby przyszedł do nich sam apostoł. Wersety 3. i 4. dają nam wyobrażenie o tym, co Paweł powiedziałby do Tesaloniczan, gdyby udało mu się ich odwiedzić. Szczególne słowo, wybrane przez niego do opisa-nia ich cierpienia, jest typowe dla tych fragmentów Biblii, które dotyczą końca cza-sów, np. Mt 24,9-22. Utrapienie nie powinno być zaskoczeniem. Wszyscy przed nim zostali ostrzeżeni. Cierpienia chrześcijan przywołują na myśl wydarzenia końca, podczas których wszy-scy prawdziwi naśladowcy Chrystusa będą mieli do czynienia z prześladowaniami (zob. Ap 13,14-17). Kiedy prześladowania i cierpienia rzeczywiście nadejdą, powinni-śmy postrzegać je jako wypełnienie proroctwa i dalszą zachętę, a nie powód do znie-chęcenia. Celem proroctwa nie jest zaspokojenie naszej ciekawości w kwestii przy-szłości, ale udzielenie nam solidnej pewności, że pośród wyzwań, przed którymi sto-imy na co dzień, damy radę wytrwać do końca.

Ap 13,14

BW I zwodzi mieszkańców ziemi przez cuda, jakie dano mu czynić na oczach zwierzęcia, namawiając mieszkańców ziemi, by postawili posąg zwierzę-ciu, które ma ranę od miecza, a jednak zostało przy życiu.

BT I zwodzi mieszkańców ziemi znakami, które jej dano uczynić przed Bestią, mówiąc mieszkańcom ziemi, by wykonali obraz Bestii, która otrzymała cios mieczem, a oży-ła.

88 Także: „z powodu” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 38 |

BWP W ten sposób uwodzi mieszkańców ziemi za pomocą znaków, które jest jej dane czynić na oczach Bestii; nakłania ich, by zrobili sobie obraz Bestii, która choć otrzymała ranę mieczem, to jednak ożyła.

BG I zwodzi mieszkających na ziemi przez one cuda, które jej dano czynić przed besty-ją, mówiąc obywatelom ziemi, aby uczynili obraz onej bestyi, która miała ranę od miecza, ale zasię ożyła.

TR και I πλανα ZWODZI89 τους κατοικουντας MIESZKAJĄCYCH επι NA της γης ZIEMI δια PRZEZ τα σημεια ZNAKI α TE εδοθη POZWOLONO90 αυτω MU ποιησαι CZYNIĆ ενωπιον του θηριου PRZED DZIKIM ZWIERZĘCIEM91 λεγων NAKAZUJĄC92 τοις κατοικουσιν MIESZKAJĄCYM επι NA της γης ZIEMI ποιησαι UCZYNIĆ εικονα OBRAZ τω θηριω DZIKIEMU ZWIERZĘCIU ο KTÓRE εχει MA την πληγην UDERZENIE της μαχαιρας MIECZA και I εζησεν OŻYŁO

Ap 13,15

BW I dano mu tchnąć ducha w posąg zwierzęcia, aby posąg zwierzęcia przemówił i sprawił, że wszyscy, którzy nie oddali pokłonu posągowi zwierzęcia, zostaną zabici.

BT I dano jej, by duchem obdarzyła obraz Bestii, tak iż nawet przemówił obraz Bestii i mógł sprawić, że zostaną zabici wszyscy, którzy nie oddadzą pokłonu obrazowi Bestii.

BWP Dano jej także moc, by swoim tchnieniem obdarzyła obraz Bestii, wskutek czego Bestia z obrazu przemówiła i była w stanie zgładzić każdego, kto by nie chciał zło-żyć pokłonu obrazowi Bestii.

BG I dano jej, aby mogła dać ducha onemu obrazowi bestyi, żeby też mówił obraz tej bestyi i to sprawił, aby ci, którzy by się nie kłaniali obrazowi onej bestyi, byli pobici.

TR και I εδοθη POZWOLONO αυτω MU δουναι DAĆ πνευμα DUCHA τη εικονι OBRA-ZOWI του θηριου DZIKIEGO ZWIERZĘCIA ινα ABY και I λαληση MÓWIŁ η εικων OBRAZ του θηριου DZIKIEGO ZWIERZĘCIA και I ποιηση CZYNIŁ93 οσοι (2) TAK WIELE αν (3) JEŻELI μη (4) NIE προσκυνησωσιν (5) POKŁONIĄ SIĘ την εικονα (6) OBRAZOWI του θηριου (7) DZIKIEGO ZWIERZĘCIA ινα (1) ABY αποκτανθωσιν (8) ZOSTANĄ ZABICI

Ap 13,16

BW On też sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i nie-wolnicy otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole,

BT I sprawia, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na prawą rękę lub na czoło

BWP Sprawiła [wreszcie], że wszystkim – małym i wielkim, bogatym i ubogim, wolnym i niewolnikom – wyciśnięto znamię na prawej ręce lub na czole.

BG A czyni, aby wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, i wolni, i niewolnicy, wzięli piętna na prawą rękę swoję albo na czoła swe,

TR και I ποιει CZYNI παντας WSZYSTKIM τους μικρους MAŁYM και I τους μεγαλους WIELKIM και I τους πλουσιους BOGATYM και I τους πτωχους BIEDNYM και I τους ελευθερους WOLNYM και I τους δουλους NIEWOLNIKOM ινα ABY δωση DAŁ αυτοις IM χαραγμα PIĘTNO επι NA της χειρος RĘKĘ αυτων ICH της δεξιας PRAWĄ η LUB επι NA των μετωπων CZOŁA αυτων ICH

89 Także: „wypędza na tułaczkę, zmusza do błąkania się, zwodzi, wprowadza w błąd” (przyp. tłum.). 90 Także: „dano” (przyp. tłum.). 91 Dosłownie: „wobec dzikiego zwierzęcia” (przyp. tłum.). 92 Także: „mówiąc” (przyp. tłum.). 93 Jest to kontynuacja myśli: „ινα ABY” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 39 |

Ap 13,17

BW I że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia.

BT i że nikt nie może nic kupić ni sprzedać, kto nie ma znamienia – imienia Bestii lub liczby jej imienia.

BWP Od tego czasu nikt, kto nie miał znaku imienia Bestii lub liczby jej imienia, nic już nie mógł ani kupić, ani sprzedać.

BG A żeby żaden nie mógł kupować ani sprzedawać, tylko ten, który ma piętno albo imię bestyi albo liczbę imienia jej.

TR και I ινα ABY μη NIE τις KTOŚ δυνηται MÓGŁ αγορασαι KUPIĆ η LUB πωλησαι SPRZEDAĆ ει JEŻELI μη NIE ο εχων MA το χαραγμα PIĘTNA η LUB το ονομα IMIE-NIA του θηριου DZIKIEGO ZWIERZĘCIA η LUB τον αριθμον LICZBY του ονοματος IMIENIA αυτου JEGO

W wersecie 5. Paweł pokazuje, że ma dodatkową motywację do wysłania Tymote-usza. Obawia się, że trudne sytuacje, jakich doświadczali Tesaloniczanie, mogły spo-wodować u nich utratę wiary. Martwi się więc, że jego misja w Tesalonice mogłaby okazać się daremna i nie przynieść oczekiwanych owoców. Co możemy czynić każdego dnia, aby przygotować się duchowo do nie-uniknionych doświadczeń, jakie niesie nam życie?


S t r o n a | 40 |

Środa – 8 sierpnia

WYNIK WIZYTY TYMOTEUSZA

(1 Tes 3,6-10)

rzeczytaj 1 Tes 3,6-8. Tymoteusz został wysłany, aby wesprzeć Tesa-loniczan w wierze. Jakie obserwacje poczynił w tym zborze, że ocena Pawła było taka dobra?

_____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

1 Tes 3,6

BW Lecz teraz od was przyszedł do nas Tymoteusz i przyniósł nam dobrą nowinę o wierze i miłości waszej, i o tym, że zachowujecie nas zawsze w dobrej pamięci i że pragniecie nas ujrzeć, tak jak i my was.

BT Teraz – kiedy Tymoteusz od was wrócił do nas i kiedy przyniósł nam radosną wieść o wierze i miłości waszej, a i o tym, że zawsze zachowujecie o nas dobrą pamięć i że bardzo pragniecie nas zobaczyć, podobnie jak my was –

BWP Lecz teraz – kiedy już Tymoteusz wrócił od was i przyniósł nam wieści radosne o waszej wierze i miłości, gdy nas zapewniał o tym, że dobrze nas wspominacie i że pragniecie nas zobaczyć, tak jak my was –

BG Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszej, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądając nas wi-dzieć, tak jako i my was.

TR αρτι TERAZ δε ZAŚ ελθοντος GDY PRZYSZEDŁ94 τιμοθεου TYMOTEUSZ προς DO ημας NAS αφ OD υμων WAS και I ευαγγελισαμενου GDY ZWIASTOWAŁ DOBRĄ NOWINĘ95 ημιν NAM την πιστιν WIARY και I την αγαπην MIŁOŚCI υμων WASZEJ και I οτι ŻE εχετε MACIE μνειαν PAMIĘĆ O ημων NAS αγαθην DOBRĄ παντοτε ZAWSZE επιποθουντες PRAGNĄC ημας NAS ιδειν UJRZEĆ καθαπερ TAK JAK και I ημεις MY υμας WAS

1 Tes 3,7

BW Stąd doznaliśmy przez was, bracia, w wielkiej potrzebie i ucisku naszym pociechy dzięki waszej wierze,

BT doznaliśmy dzięki wam, bracia, pociechy: przez wiarę waszą we wszelkiej potrzebie i w naszym ucisku.

BWP doznaliśmy, dzięki wam, bracia, prawdziwej pociechy głównie z powodu wiary, w której trwacie mimo waszych niedostatków i naszego ucisku.

BG Dlatego pocieszeni jesteśmy, bracia! z was w każdym utrapieniu i potrzebie naszej przez wiarę waszę;

94 Genitivus absolutus (przyp. tłum.). 95 Genitivus absolutus (przyp. tłum.).

P


S t r o n a | 41 |

TR δια PRZEZ τουτο TO παρεκληθημεν ZOSTALIŚMY POCIESZENI αδελφοι BRACIA εφ ZE WZGLĘDU NA υμιν WAS επι ZE WZGLĘDU NA παση WSZELKI τη θλιψει UCISK και I αναγκη CIERPIENIE ημων NASZE δια PRZEZ της υμων WASZĄ πιστεως WIARĘ

1 Tes 3,8

BW Bo żyjemy teraz, skoro wy trwacie w Panu. BT Teraz bowiem ożyliśmy, gdy wy trwacie w Panu. BWP Teraz bowiem – gdyśmy się dowiedzieli, że jesteście wierni Panu i w nas wstąpił

nowy duch. BG Bo teraz my żyjemy, jeźli wy stoicie w Panu. TR οτι PONIEWAŻ νυν TERAZ ζωμεν ŻYJEMY εαν JEŻELI υμεις WY στηκητε STOICIE

εν W κυριω PANU

Wyrażenie „lecz teraz” z wersetu 6. jest bardzo stanowcze. Paweł nie tracił czasu i zasiadł do pisania. Gdy tylko otrzymał wieści od Tymoteusza, natychmiast napisał list96 do Tesaloniczan. Czego dowiadujemy się o życiu modlitewnym Pawła z 1 Tes 3,9-10? Czego na tej podstawie możemy nauczyć się dla siebie? ___________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

1 Tes 3,9

BW Albowiem jakże możemy dość dziękować Bogu za was, za całą radość, jakiej z powodu was doznajemy przed Bogiem naszym?

BT Jakież bowiem podziękowanie możemy za was złożyć Bogu za radość, którą od-czuwamy z waszego powodu przed Bogiem naszym?

BWP Już nawet nie wiemy, jak mamy dziękować Bogu za ową radość, którą przeżywamy z powodu was przed Bogiem.

BG Albowiem jakież dziękowanie możemy Bogu oddać za was za wszelkie wesele, któ-rem się weselimy dla was przed Bogiem naszym?

TR τινα JAKIE γαρ BOWIEM ευχαριστιαν DZIĘKCZYNIENIE δυναμεθα MOŻEMY τω θεω BOGU ανταποδουναι ODPŁACIĆ περι ZA υμων WAS επι ZE WZGLĘDU NA παση WSZELKĄ τη χαρα RADOŚĆ η KTÓRĄ χαιρομεν CIESZYMY SIĘ δι PRZEZ υμας WAS εμπροσθεν PRZED του θεου BOGIEM ημων NASZYM

1 Tes 3,10

BW We dnie i w nocy modlimy się bardzo gorliwie o to, aby nam dane było oglądać wasze oblicze i dopełnić tego, czego brak waszej wierze.

BT Gorąco modlimy się we dnie i w nocy, abyśmy mogli osobiście was zobaczyć i do-pełnić tego, czego brak waszej wierze.

96 Chodzi o 1 List do Tesaloniczan (przyp. red.).


S t r o n a | 42 |

BWP Nadal modlimy się gorąco we dnie i w nocy, abyśmy mogli wreszcie zobaczyć was osobiście i uzupełnić to, czego jeszcze niedostaje waszej wierze.

BG W nocy i we dnie bardzo się gorliwie modląc, abyśmy oglądali oblicze wasze i do-pełnili niedostatków wiary waszej.

TR νυκτος NOCĄ και I ημερας DNIEM υπερ εκπερισσου Z NADMIERNYM NACISKIEM97 δεομενοι PROSZĄC εις KU το ιδειν UJRZENIU98 υμων WASZEJ το προσωπον TWARZY και I καταρτισαι NAPRAWIENIU99 τα υστερηματα POTRZEBY100 της πιστεως WIARY υμων WASZEJ

Brak w tym tekście słów takich jak „zawsze” i „nieustannie” (zob. 1 Tes 1,2) sugeru-je, że w radości i dziękczynieniu, jakie odczuwał Paweł, modląc się za Tesaloniczan, pojawił się nowy akcent. Nowa radość i dziękczynienie w 1 Tes 3,9-10 jest wynikiem bezpośredniej reakcji na wieści Tymoteusza.

1 Tes 1,2

BW Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modli-

twach naszych nieustannie, BT Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w na-

szych modlitwach, BWP Nie przestajemy dziękować Bogu za was, pamiętając ciągle w naszych modlitwach BG Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wzmiankę czyniąc o was w modli-

twach naszych, TR ευχαριστουμεν DZIĘKUJEMY τω θεω BOGU παντοτε ZAWSZE περι ZA παντων

WSZYSTKICH υμων WAS μνειαν PAMIĘĆ O101 υμων WAS ποιουμενοι επι PRZEBY-WAJĄC NA102 των προσευχων MODLITWACH ημων NASZYCH

Czego brakowało w wierze Tesaloniczan (1 Tes 3,10)? Werset biblijny nie wyjaśnia tego bezpośrednio. W dalszej części listu czytamy, że troska Pawła o ich wiarę była bardziej praktyczna niż teologiczna. Rozdziały 4. i 5. wskazują na to, że muszą oni dostosować swoje praktyki codziennego życia do przyjętej wiary. Niemniej powinni zrobić jeszcze wiele ważnych rzeczy w celu dalszego wzrostu duchowego. Dlaczego modlitwa jest tak ważna w naszym codziennym chodzeniu z Pa-nem? Ile czasu spędzasz na modlitwie? Jak wysoko ją cenisz? W jaki spo-sób możesz wzmocnić swoje życie modlitewne?

97 Także: „ponad miarę” (przyp. tłum.). 98 Dosłownie: „ujrzeć” (przyp. tłum.). 99 Kontynuacja myśli: „δεομενοι PROSZĄC εις KU” (przyp. tłum.). 100 Także: „braku, biedy, niedostatku” (przyp. tłum.). 101 W rozumieniu: „pamiętając o” (przyp. tłum.). 102 Dosłownie: „czyniąc sobie w” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 43 |

Czwartek – 9 sierpnia

PONOWNA MODLITWA PAWŁA (1 Tes 3,11-13)

owtórne przyjście Jezusa stanowi silną motywację do duchowego wzrostu. Każdy akt przemocy i ucisku spotka się z odpłatą. Każdy akt miłości i życzliwo-ści zostanie rozpoznany i nagradzony (zob. Mt 10,42). Oznacza to, że każdy

czyn w naszym życiu – wielki czy mały – ma znaczenie w ostatecznym rozrachunku.

Mt 10,42

BW A ktokolwiek by napoił jednego z tych maluczkich tylko kubkiem zimnej

wody jako ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej. BT Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że

jest uczniem, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. BWP Ktokolwiek poda kubek zimnej wody jednemu z tych maluczkich, jako że jest

uczniem moim, zaprawdę powiadam wam, nie minie go nagroda. BG Kto by też napoił jednego z tych to małych tylko kubkiem zimnej wody w imię

ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej. TR και I ος KTÓRY εαν JEŻELI ποτιση NAPOI ενα JEDNEGO των μικρων Z MAŁYCH103

τουτων TYCH ποτηριον KIELICHEM ψυχρου ZIMNEGO104 μονον JEDYNIE εις KU ονομα IMIENIU μαθητου UCZNIA αμην AMEN105 λεγω MÓWIĘ υμιν WAM ου μη NIE απολεση ZGUBI τον μισθον ZAPŁATY αυτου JEGO

Ale równie ważne dla Pawła było to, co stanowi również główny temat lekcji tego tygodnia – apostoł kładzie nacisk na powtórne przyjście Jezusa, kiedy nastąpi wspa-niałe spotkanie rodzin i przyjaciół, a od tej pory ich relacje będą trwały wiecznie, po-nieważ sprawi to Jezus. Związki chrześcijańskie nie mają daty ważności. Mają trwać wiecznie. Przeczytaj 1 Tes 3,11-13. Jakie elementy zawarł Paweł w swojej modlitwie za Tesaloniczan po przybyciu Tymoteusza? ___________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________

103 Także: „z mało znaczących” (przyp. tłum.). 104 Także: „(o wodzie) świeżego, pokrzepiającego, ożywczego” (przyp. tłum.). 105 Od hebr. אמן (wym. amen) – „zaprawdę, prawdziwie, amen” (przyp. tłum.).

P


S t r o n a | 44 |

1 Tes 3,11 BW A sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz Jezus Chrystus, niechaj utoruje naszą

drogę do was! BT Drogę naszą do was niech utoruje sam Bóg, Ojciec nasz, i Pan nasz, Jezus! BWP Obyż drogę do was utorował nam sam Bóg Ojciec nasz i Pan nasz Jezus! BG Lecz sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz, Jezus Chrystus, niech wyprostuje drogę na-

szę do was; TR αυτος SAM δε ZAŚ ο θεος BÓG και I πατηρ OJCIEC ημων NASZ και I ο κυριος PAN

ημων NASZ ιησους JEZUS χριστος CHRYSTUS κατευθυναι OBY WYPROSTOWAŁ106 την οδον DROGĘ ημων NASZĄ προς DO υμας WAS

1 Tes 3,12 BW Was zaś niech Pan napełni obficie miłością do siebie nawzajem i do

wszystkich, miłością, jaką i my dla was żywimy, BT A Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do

siebie i do wszystkich, jaką i my mamy dla was; BWP Pan niech też sprawia, aby było was coraz więcej, aby miłość – ta wasza wzajemna

i miłość do wszystkich ludzi – stawała się coraz większa i aby była wreszcie taka jak nasza miłość do was;

BG A was Pan niech pomnoży i obfitującymi uczyni w miłości jednego ku drugiemu, i ku wszystkim, jako i nas ku wam,

TR υμας WAS δε ZAŚ ο κυριος PAN πλεονασαι OBY POWIĘKSZYŁ107 και I περισσευσαι OBY PRZEDŁUŻYŁ108 τη αγαπη MIŁOŚCIĄ109 εις KU αλληλους JEDNI DRUGIM και I εις KU παντας WSZYSTKIM καθαπερ TAK JAK και I ημεις MY εις KU υμας WAM

1 Tes 3,13 BW Aby serca wasze były utwierdzone, bez nagany, w świątobliwości przed

Bogiem i Ojcem naszym na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi jego świętymi.

BT aby serca wasze utwierdzone zostały w nienagannej świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego, Jezusa, wraz ze wszystkimi Jego świętymi.

BWP aby umacniały się coraz bardziej wasze serca, iżbyście byli doskonali i bez zarzutu wobec Boga Ojca naszego w dzień przyjścia Pana naszego Jezusa wraz ze wszyst-kimi, którzy do Niego należą.

BG Aby utwierdzone były serca wasze nienaganione w świętobliwości przed Bogiem i Ojcem naszym, na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi świę-tymi jego.

TR εις KU το στηριξαι WZMOCNIENIU110 υμων WASZYCH τας καρδιας SERC αμεμπτους NIENAGANNYCH εν W αγιωσυνη ŚWIĘTOŚCI εμπροσθεν PRZED του θεου BOGIEM και I πατρος OJCEM ημων NASZYM εν W τη παρουσια PRZYBYCIU του κυριου PA-NA ημων NASZEGO ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO μετα Z παντων WSZYSTKIMI των αγιων ŚWIĘTYMI αυτου JEGO

1 Tes 3,11-13 brzmi prawie jak błogosławieństwo na koniec nabożeństwa. Paweł, oczywiście, chce wrócić do Tesaloniki i uzupełnić braki wiary w zborze (1 Tes 3,10).

106 Także: „oby pokierował/poprowadził” (przyp. tłum.). 107 Także: „oby zaś Pan przyczynił się do wzrostu waszego” (przyp. tłum.). 108 Także: „oby dał w obfitości” (przyp. tłum.). 109 Zastosowano tu tzw. dativus modi. Dosłownie: „miłości” (przyp. tłum.). 110 Dosłownie: „wzmocnić” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 45 |

Ale nawet jeśli nie jest w stanie tego zrobić, może prosić Boga, aby motywował i kształtował Tesaloniczan w obfitość miłości nie tylko wobec siebie nawzajem, ale także wobec sąsiadów i wszystkich, których spotkają na swojej drodze. Ta „obfita” miłość będzie ważną częścią ich charakterów podczas powrotu Jezusa. Nieco zastanawiający jest komentarz Pawła w wersecie 13., iż Jezus przyjdzie „ze wszystkimi jego świętymi”. Słowo „święci” lub „nieskalani” jest w Nowym Testamen-cie stosowane zazwyczaj w odniesieniu do ludzi wierzących. Z drugiej strony, nowo-testamentowe fragmenty opisujące powrót Chrystusa przedstawiają Go jako przy-chodzacego w towarzystwie aniołów, a nie ludzkich istot (Mt 24,30-31; Mk 8,38; 13,27). Tak więc, kim to są „święci” w tym wersecie?

Mt 24,30 BW I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać bę-

dą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą,

BT Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i chwałą.

BWP I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, wtedy też poczną narzekać wszystkie narody ziemi. I ujrzą Syna Człowieczego zstępującego na obłokach z mo-cą wielką i chwałą.

BG Tedyć się ukaże znamię Syna człowieczego na niebie, a tedy będą narzekać wszystkie pokolenia ziemi, i ujrzą Syna człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich, z mocą i z chwałą wielką;

TR και I τοτε WTEDY φανησεται ZOSTANIE UKAZANY το σημειον ZNAK του υιου του ανθρωπου SYNA CZŁOWIEKA111 εν W τω ουρανω NIEBIE και I τοτε WTEDY κοψο-κοψονται UDERZAĆ SIĘ BĘDĄ (W PIERSI) W ROZPACZY112 πασαι WSZYSTKIE αι φυλαι PLEMIONA της γης ZIEMI και I οψονται UJRZĄ τον υιον του ανθρωπου SYNA CZŁOWIEKA ερχομενον PRZYCHODZĄCEGO επι NA των νεφελων CHMURACH του ουρανου NIEBA μετα WRAZ Z δυναμεως MOCĄ και I δοξης CHWAŁĄ πολλης WIEL-KĄ

Mt 24,31 BW I pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego

z czterech stron świata z jednego krańca nieba aż po drugi. BT Pośle On swoich aniołów z trąbą o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych

z czterech stron świata, od krańca do krańca nieba. BWP I wyśle On swoich aniołów z trąbą potężną, ażeby zgromadzili wszystkich wybra-

nych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba do drugiego. BG I pośle Anioły swoje z trąbą głosu wielkiego, i zgromadzą wybrane jego od czte-

rech wiatrów, od krajów niebios aż do krajów ich. TR και I αποστελει WYŚLE τους αγγελους POSŁAŃCÓW113 αυτου JEGO μετα WRAZ Z

σαλπιγγος TRĄBĄ φωνης GŁOSU μεγαλης WIELKIEGO και I επισυναξουσιν ZBIERZE

111 Od aramejskiego בר אנש (wym. bar enasz) oraz hebrajskiego בן אדם (wym. ben adam) – syn człowieka (אדם [wym. adam] – człowiek); por. Dn 7,13-14, Ps 8,4-5 ) (przyp. tłum.). 112 Także: „będą opłakiwali” (por. Za 12,10) (przyp. tłum.). 113 Także: „aniołów” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 46 |

τους εκλεκτους WYBRANYCH αυτου JEGO εκ Z των τεσσαρων CZTERECH ανεμων WIATRÓW απ OD ακρων KOŃCÓW ουρανων NIEBIOS εως AŻ DO ακρων KOŃCÓW αυτων ICH

Mk 8,38 BW Kto bowiem wstydzi się mnie i słów moich przed tym cudzołożnym

i grzesznym rodem, tego i Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyj-dzie w chwale Ojca swego z aniołami świętymi.

BT Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi.

BWP Kto tedy zaprze się Mnie i nauki mojej przed tym plemieniem wiarołomnym i grzesznym, tego również Syn Człowieczy wyrzeknie się, gdy przyjdzie w chwale swego Ojca wespół z aniołami świętymi.

BG Albowiem kto by się wstydził za mię i za słowa moje między tym rodzajem cudzo-łożnym i grzesznym, i Syn człowieczy wstydzić się za niego będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z Anioły świętymi.

TR ος KTÓRY γαρ BOWIEM αν επαισχυνθη ZAWSTYDZI SIĘ με MNIE και I τους εμους MOJEGO λογους SŁOWA εν W τη γενεα POKOLENIU ταυτη TYM τη μοιχαλιδι CU-DZOŁOŻNICY και I αμαρτωλω GRZESZNIKA και I ο υιος του ανθρωπου SYN CZŁOWIEKA114 επαισχυνθησεται ZAWSTYDZI SIĘ αυτον GO οταν KIEDY TO ελθη PRZYJDZIE εν W τη δοξη CHWALE του πατρος OJCA αυτου JEGO μετα WRAZ Z των αγγελων POSŁAŃCAMI115 των αγιων ŚWIĘTYMI

Mk 13,27 BW I wówczas pośle aniołów, i zgromadzi wybranych swoich z czterech

stron świata, od krańca ziemi aż po kraniec nieba. BT Wtedy pośle On aniołów i zgromadzi swoich wybranych z czterech stron świata, od

krańca ziemi po kraniec nieba. BWP Wówczas pośle swoich aniołów i zgromadzi swoich wybranych z czterech stron

świata, od krańców ziemi aż do szczytów nieba. BG A tedy pośle Anioły swoje i zgromadzi wszystkie wybrane swoje od czterech wia-

trów, od kończyn ziemi aż do kończyn nieba. TR και I τοτε WTEDY αποστελει WYŚLE τους αγγελους POSŁAŃCÓW116 αυτου JEGO

και I επισυναξει ZGROMADZĄ τους εκλεκτους WYBRANYCH αυτου JEGO εκ Z των τεσσαρων CZTERECH ανεμων WIATRÓW απ OD ακρου KOŃCA γης ZIEMI εως AŻ DO ακρου KOŃCA ουρανου NIEBA

Rozwiązaniem tego problemu jest uznanie, że w wersecie 13. Paweł przyjął język z Za 14,5 i zastosował go do powtórnego przyjścia Jezusa.

Za 14,5 BW Wtedy będziecie uciekać do tej doliny między moimi górami, gdyż ta

dolina będzie sięgała aż do Azel; a będziecie uciekać tak, jak uciekali-ście przed trzęsieniem w czasach Uzjasza, króla judzkiego. Potem przyjdzie Pan, mój Bóg, a z nim wszyscy święci.

114 Od aramejskiego בר אנש (wym. bar enasz) oraz hebrajskiego בן אדם (wym. ben adam) – syn człowieka (אדם [wym. adam] – człowiek); por. Dn 7,13-14, Ps 8,4-5 (przyp. tłum.). 115 Także: „aniołami” (przyp. tłum.). 116 Także: „aniołów” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 47 |

BT I będziecie uciekać na dolinę wśród moich gór, bo dolina gór sięgać będzie aż po Asal; a wy uciekać będziecie, jak uciekaliście w czasie trzęsienia ziemi za dni króla Judy, Ozjasza. Wtenczas nadciągnie Pan, mój Bóg, i z Nim wszyscy święci.

BWP Wówczas zaczniecie szukać schronienia na równinach wśród moich gór, zaś owe równiny górskie sięgają aż do Asal. Będziecie uciekać, tak jak uciekaliście kiedyś, za dni Ozjasza, króla judzkiego, przed trzęsieniem ziemi. Wtedy przyjdzie Pan, mój Bóg, a z Nim wszyscy Jego święci.

BG Tedy ucieczecie przed doliną gór; (bo dolina tych gór dosięże aż do Azal) będzie-cie, mówię, uciekać, jakoście uciekali przed trzęsieniem ziemi za dni Ozyjasza, króla Judzkiego, gdy przyjdzie Pan, Bóg mój, i wszyscy święci z nim.

LXX117 και I εμφραχθησεται ZOSTANIE ZATKANY118 φαραγξ WĄWÓZ ορεων GÓR μου MOICH και I εγκολληθησεται ZOSTANIE ŚCIŚLE ZŁĄCZONY φαραγξ WĄWÓZ ορεων GÓR εως AŻ DO ασαηλ AZAL και I εμφραχθησεται ZOSTANIE ZATKANY119 καθως JAK ενεφραγη ZOSTAŁ ZATKANY120 εν W ταις ημεραις DNIACH του σεισ-ου TRZĘSIENIA εν W ημεραις DNIACH οζιου OZJASZA βασιλεως KRÓLA ιουδα JUDY και I ηξει PRZYJDZIE κυριος PAN ο θεος BÓG μου MÓJ και I παντες WSZY-SCY οι αγιοι ŚWIĘCI μετ' WRAZ Z αυτου NIM

Słowo „święci” w Starym Testamencie jest najczęściej rozumiane jako aniołowie (zob. Pwt. 33,2 BG; Dn 7,10). Z drugiej strony Nowy Testament nadaje słowu „święty” nowe znaczenie: są to ludzie, którzy otrzymali od Jezusa sprawiedliwość i łaskę. W 1 Tes 3,13 Paweł powraca jednak do starotestamentowej definicji słowa „święci”, czyli istoty anielskie, które stoją w obecności Boga. Jako takie będą towarzyszyć Je-zusowi podczas Jego powtórnego przyjścia na ziemię121.

Pwt 33,2

BW Powiedział: Pan przyszedł z Synaju i zaświecił im z Seiru Zajaśniał z góry

Paran I nadszedł z Meribat przy Kadesz, Po prawicy jego płonący ogień. BT Rzekł: Pan przyszedł z Synaju i z Seiru dla nich zajaśniał, zabłysnął z góry Paran,

przybywa z Meriba koło Kadesz, w prawicy ogień płonący. BWP Jahwe przybył z Synaju, z Seiru wzeszedł dla nich. Zabłysnął od gór Paran, wyszedł

spośród tysięcy świętych; od Jego prawicy płoną przed Nim pochodnie prawa. BG I rzekł: Pan z Synaj przyszedł, i pojawił się im z Seiru, objaśnił się z góry Faran,

a przyszedł z dziesięcioma tysiącami świętych; z prawicy jego zakon ognisty dany im.

LXX και I ειπεν POWIEDZIAŁ κυριος PAN εκ ZE σινα SYNAJU ηκει PRZYCHODZI και I επ-εφανεν UKAZAŁ SIĘ εκ ZE σηιρ SEIRU ημιν NAM και I κατεσπευσεν PRZYSPIESZYŁ εξ Z ορους GÓRY φαραν FARAN συν WRAZ Z μυριασι DZIESIĘCIOMA TYSIĄCA-MI122 καδης Z KADESZ εκ δεξιων PO PRAWICY αυτου JEGO αγγελοι POSŁAŃCY123 μετ' WRAZ Z αυτου NIM

Dn 7,10 117 Tekst starotestamentowej greckiej Septuaginty (LXX) oparto o edycję Rahlsfa-Hanharta z 2006 r. ze szcze-gól-nym uwzględnieniem pozycji Origenis Hexaplorum z 1875 r. Fryderyka Fielda (przyp. tłum.). 118 Także: „zamknięty, zablokowany, zapchany” (przyp. tłum.). 119 Także: „zamknięty, zablokowany, zapchany” (przyp. tłum.). 120 Także: „zamknięty, zablokowany, zapchany” (przyp. tłum.). 121 Wg. Craig S. Keener, Komentarz do Nowego Testamentu, Wydawnictwo „Vocatio”, s. 455: „Paweł posługuje się zwykle tym określeniem (świętych) raczej w odniesieniu do ludu Bożego” (przyp. tłum.). 122 Także: „niezliczoną ilością, mnóstwem” (przyp. tłum.). 123 Także: „aniołowie” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 48 |

BW Ognista rzeka wypływała i wychodziła sprzed niego. Tysiąc tysięcy służy-

ło mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim; zasiadł sąd i otworzono księgi.

BT Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dzie-sięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi.

BWP Płynęła też cała rzeka ognista, wydobywająca się spod Niego. Tysiące tysięcy słu-żyło Mu, dziesiątki zaś tysięcy innych stało przed Nim. Odbywał się sąd i już zostały otwarte księgi.

BG Rzeka ognista płynąc wychodziła od oblicza jego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dzie-sięć kroć tysiąc tysięcy stało przed nim; sąd zasiadł, a księgi otworzone były.

LXX ποταμος RZEKA πυρος OGNIA ειλκεν CIĄGNĘŁA SIĘ εμπροσθεν PRZED αυτου NIM χιλιαι TYSIĄCE χιλιαδες TYSIĘCY ελειτουργουν SŁUŻYŁO αυτω MU και I μυριαι DZIESIĄTKI TYSIĘCY124 μυριαδες DZIESIĄTKÓW TYSIĘCY125 παρειστηκεισαν STA-NĘŁO PRZY αυτω NIM κριτηριον SĄD εκαθισεν USIADŁ και I βιβλοι ZWOJE ηνεωχ-τησαν ZOSTAŁY OTWARTE

124 Także: „niezliczone ilości” (przyp. tłum.). 125 Także: „niezliczonych ilości” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 49 |

Piątek – 10 sierpnia

DO DALSZEGO STUDIUM

rzybycie Sylasa i Tymoteusza z Macedonii do Koryntu było dla apostoła znaczącym wzmocnieniem. Przynieśli mu dobre wieści o „dziele wiary i tru-dzie miłości” (zob. 1 Tes 1,3) tych, którzy przyjęli prawdę podczas pierw-

szej wizyty posłańców ewangelii w Tesalonice. Serce Pawła kierowało się czułą sym-patią ku tym wierzącym, którzy wśród prób i przeciwności pozostali wierni Bogu”126.

„Prawdziwa miłość zrodzona w niebie nie jest samolubna ani zmienna i nie jest zależ-na od ludzkiej chwały. Serce człowieka, który przyjął łaskę Bożą, rozpływa się w mi-łości do Boga i tych, za których Jezus umarł. Jego własna osobowość nie domaga się uznania. Nie miłuje dlatego, że jego miłują, dogadzają mu i cenią jego zasługi, lecz dlatego, że są oni drogocenną własnością Chrystusa. Jeśli słowa chrześcijanina, jego pobudki i uczynki są źle zrozumiane lub fałszywie komentowane – nie obrazi się, da-lej idzie swoją drogą. Jest dobrotliwy, pełen względu dla innych, nie myśli wiele o sobie, jest zawsze pełen nadziei, ufa Bogu i Jego miłości”127.

1 Tes 1,3

BW Mając w pamięci dzieło wiary waszej i trud miłości, i wytrwałość w na-dziei pokładanej w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Oj-cem naszym,

BT pomni przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud miłości i na wytrwałą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie.

BWP przed Bogiem i Ojcem naszym o tym, jak bardzo czynna jest wasza wiara, jak piękne są dzieła waszej miłości i jak wytrwała jest nadzieja, którą pokładacie w Pa-nu Jezusie Chrystusie.

BG Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

TR αδιαλειπτως NIEUSTANNIE μνημονευοντες WSPOMINAJĄC υμων WASZE του εργου DZIEŁO της πιστεως WIARY και I του κοπου CIĘŻKĄ PRACĘ128 της αγαπης MIŁOŚCI AGAPE και I της υπομονης WYTRWAŁOŚĆ129 της ελπιδος NADZIEI του κυριου PA-NA ημων NASZEGO ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO εμπροσθεν PRZED του θεου BOGIEM και I πατρος OJCEM ημων NASZYM

126 Ellen G. White, Działalność apostołów, s. 139 (AA 255.1). 127 Ellen G. White, Przypowieści Chrystusa, s. 58-59 (COL 101.1). 128 Także: „trud, strudzenie, zmęczenie, cierpienie, ból”. Jest to kontynuacja myśli: „μνημονευοντες WSPOMI-NAJĄC” (przyp. tłum.). 129 Jest to kontynuacja myśli: „μνημονευοντες WSPOMINAJĄC” (przyp. tłum.).

„P


S t r o n a | 50 |

Pytania:

1. W książce „Przypowieści Chrystusa” oraz w wielu innych miejscach, Ellen Whi-te używa zwrotu „ci, za których Jezus umarł”. Jak szeroko należy stosować to wyrażenie? Czy odnosi się ono do każdego człowieka na ziemi? A może doty-czy tylko tych, którzy wierzą w Chrystusa? Jeżeli Chrystus naprawdę umarł za wszystkich, dlaczego nie wszyscy będą zbawieni?

2. Jakie znaczenie ma więź w kontekście udzielania współwierzącym porad lub

stosowania krytyki? Czego możemy nauczyć na ten temat na podstawie przy-kładu Pawła? W jaki sposób może nam to pomóc w służbie dla innych?

3. Miłość i troska Pawła o wiernych w Tesalonikach jest oczywista. Jest odbiciem tej samej miłości, którą objawiał Jezus, kiedy w ciele przebywał na ziemi. Jest potężną siłą, która zmiękcza serca i otwiera ludzi na Bożą łaskę. Jak możemy nauczyć się bardziej kochać innych? W jaki sposób możemy lepiej okazywać im naszą miłość?

Podsumowanie: W 1 Tes 2,13–3,13 Paweł opisuje wydarzenia i emocje związane z czasem, w którym był zmuszony opuścić Tesaloniki oraz przybyciem Tymoteusza do Koryntu z aktual-nymi wiadomościami na temat zboru. Główny akcent tego rozdziału został położony na głęboką więź, jaka łączyła Pawła z wierzącymi w Tesalonice.


S t r o n a | 51 |

Uwagi dla nauczyciela130

LEKCJA W SKRÓCIE

Kluczowy tekst: 1 Tes 2,13-3,13131 Student powinien:

Wiedzieć: Uświadomić sobie, że prawdziwa wiara w Chrystusa tworzy miedzy współwyznawcami głębokie relacje, które będą trwać wiecznie. Doświadczyć: Zakosztować zachęty i wsparcia, które pochodzi z bliskich i duchowych związków. Wykonać: Zdecydować się na bardziej przemyślane inwestowanie swojego czasu w budowaniu relacji z innymi wierzącymi.

Schemat nauczania: I. WIEM: Powołani do wspólnoty

A. Bożemu planowi odkupienia świata zawsze towarzyszyć będzie zaproszenie dla tych, którzy chcą iść za Nim i staną się częścią Jego wspólnoty wierzących, niezależnie od tego, czy będzie nią rodzina Abrahama, naród Izraela czy zbór. W jaki sposób świadczy to o znaczeniu, jakie Bóg przypisuje duchowemu prze-żywaniu całej wspólnoty z innymi wierzącymi? B. Apostoł Paweł kilka razy odnosił się do Kościoła jako „ciała Chrystusa” (Rz 12,3-8; 1 Kor 12,12-31; Ef 4,1-16). Co ta metafora mówi nam na temat rodzaju więzi, jakich wierzący powinni doświadczyć w swoim zborze?

II. DOŚWIADCZAM: Potrzeby wspólnoty

A. Jakie przykłady w przyrodzie, naszej kulturze i na świecie wskazują na to, że najlepiej jest żyć pośród innych, mając z nimi odpowiednie przyjacielskie (pokojowe) stosunki? B. Jakie błogosławieństwa wynikają z nieskrępowanej społeczności? I odwrot-nie: jakich problemów doświadczamy, kiedy wspólnota zostanie zakłócona?

130 Opracowano na podstawie Adult Sabbath School Bible Study Guide (Teachers Edition) 3/2012: 1 and 2 Thes-salonians autorstwa Jona Paulien’a (sygnatura ABSG-TE-3Q-06-2012). Materiały wydania dla nauczycieli, w sekcjach „Lekcja w skrócie” i „Cykl nauki”, zostały napisane przez Carla P. Cosaert'a, adiunkta Nowego Te-stamentu i Wczesnego Chrześcijaństwa, na wydziale teologii Uniwersytetu Walla Walla w College Place w Waszyngtonie w USA (przyp. tłum.). 131 Pełny tekst biblijny znajdziesz w lekcji na poszczególne dni tego tygodnia (przyp. red.).


S t r o n a | 52 |

III. WYKONUJĘ: Buduję wspólnotę

A. Jak silne są relacje i dążenie do budowania więzi w twoim zborze? Co możesz zrobić, aby wzmocnić te stosunki?

Rz 12,3

BW Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej, niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił.

BT Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo – według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył.

BWP W imię otrzymanej [od Boga] łaski [apostolatu] proszę was, by nikt nie miał o so-bie mniemania wyższego; niż należy; przeciwnie – niech każdy trzeźwo i skromnie ocenia się według rozmiarów wiary, której mu Bóg udzielił.

BG Albowiem powiadam przez łaskę, która mi jest dana, każdemu, co jest między wa-mi, aby więcej o sobie nie rozumiał, niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie ro-zumiał skromnie, tak jako komu Bóg udzielił miarę wiary.

TR λεγω MÓWIĘ γαρ BOWIEM δια PRZEZ της χαριτος ŁASKĘ της δοθεισης DANĄ μοι MNIE παντι KAŻDEMU τω οντι BĘDĄCEMU εν WŚRÓD υμιν WAS μη ABY NIE υπερφρονειν MYŚLEĆ NADMIERNIE132 παρ ο WIĘCEJ NIŻ133 δει TRZEBA φρονειν MYŚLEĆ αλλα ALE φρονειν MYŚLEĆ εις KU το σωφρονειν ROZSĄDNEMU MYŚLENIU εκαστω KAŻDEMU ως JAK ο θεος BÓG εμερισεν PRZYDZIELIŁ μετρον MIARĘ πιστεως WIARY

Rz 12,4

BW Jak bowiem w jednym ciele wiele mamy członków, a nie wszystkie członki tę samą czynność wykonują,

BT Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność –

BWP Jak na całość ludzkiego ciała składają się organa o niejednakowym przeznaczeniu, BG Albowiem jako w jednem ciele wiele członków mamy, ale wszystkie członki nie

jednoż dzieło mają: TR καθαπερ TAK JAK γαρ BOWIEM εν W ενι JEDNYM σωματι CIELE μελη WIELE πολλα

CZŁONKÓW εχομεν MAMY τα δε ZAŚ μελη CZŁONKI παντα WSZYSTKIE ου NIE την αυτην TAKIE SAME εχει MAJĄ πραξιν DZIAŁANIE134

Rz 12,5

BW Tak my wszyscy jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a z osobna jeste-śmy członkami jedni drugich.

BT podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna je-steśmy nawzajem dla siebie członkami.

BWP tak też i my wszyscy, choć tak liczni, jesteśmy w Chrystusie jednym organizmem, a każdy z nas pełni funkcje oddzielnego organu.

BG Tak wiele nas jest jednem ciałem w Chrystusie, aleśmy z osobna jedni drugich członkami.

132 W sensie: „być nadmiernie zarozumiałym, myśleć z lekceważeniem” (przyp. tłum.). 133 Także: „oprócz tego, co” (przyp. tłum.). 134 Także: „czynność” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 53 |

TR ουτως TAK οι πολλοι WIELU εν JEDNYM σωμα CIAŁEM εσμεν JESTEŚMY εν W χριστω NAMASZCZONYM ο δε ZAŚ καθ εις POJEDYŃCZO αλληλων JEDNI DRUGICH μελη CZŁONKAMI

Rz 12,6

BW A mamy różne dary według udzielonej nam łaski; jeśli dar prorokowania, to niech będzie używany stosownie do wiary;

BT Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa – [aby go stosować] zgodnie z wiarą;

BWP Każdy też z racji udzielonej nam łaski posiada inny dar. Ci, co cieszą się darem przekazywania innym woli Bożej, powinni zeń korzystać zgodnie z zasadami wiary;

BG Mając tedy różne dary według łaski, która nam jest dana; jeźli proroctwo, niech będzie według sznuru wiary;

TR εχοντες MAJĄC δε ZAŚ χαρισματα DOBRODZIEJSTWA135 κατα WEDŁUG την χαριν ŁASKI την δοθεισαν DANEJ ημιν NAM διαφορα RÓŻNORODNE ειτε CZY TO προφ-ητειαν PROROCTWO κατα WEDŁUG την αναλογιαν PROPORCJI της πιστεως WIARY

Rz 12,7

BW Jeśli posługiwanie, to w usługiwaniu; jeśli kto naucza, to w nauczaniu; BT bądź to urząd diakona – dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd na-

uczyciela – dla wypełniania czynności nauczycielskich; BWP ci, którzy zostali obdarzeni darem posługiwania, niech posługują innym, a ci, co

posiadają dar nauczania, niech korzystają zeń nauczając. BG Jeźli posługowanie, niech będzie w posługowaniu; jeźli kto naucza, niech trwa

w nauczaniu; TR ειτε CZY TO διακονιαν SŁUŻBĘ εν W τη διακονια SŁUŻBIE ειτε CZY TO ο διδασκων

NAUCZAJĄCY εν W τη διδασκαλια NAUCZANIU

Rz 12,8

BW Jeśli kto napomina, to w napominaniu; jeśli kto obdarowuje, to w szcze-rości; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto okazuje miłosier-dzie, niech to czyni z radością.

BT bądź dar upominania – dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, [niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni] ochoczo.

BWP Podobnie też niech umacnia innych ten, kto z łaski Bożej potrafi podnosić innych na duchu. Ten, kto dzieli się z innymi tym, co posiada, niech czyni to szczerym ser-cem, a temu, kto wydaje rozkazy, niech towarzyszy przy tym troska o dobro pod-władnych; ten, kto okazuje innym miłosierdzie, niech czyni to radośnie.

BG Jeźli kto napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.

TR ειτε CZY TO ο παρακαλων ZACHĘCAJĄCY εν W τη παρακλησει ZACHĘCIE ο μετα-διδους PRZEKAZUJĄCY εν W απλοτητι SZCZEROŚCI136 ο προισταμενος STOJĄCY NA CZELE εν W σπουδη GORLIWOŚCI137 ο ελεων LITUJĄCY SIĘ εν W ιλαροτητι RADOŚCI138

1 Kor 12,12

135 Także: „dary łaski Bożej” (przyp. tłum.). 136 Także: „prostocie” (przyp. tłum.). 137 Także: „pośpiechu, szybkości, wysiłku, trudzie, staraniu, szacunku, troskliwości, powadze” (przyp. tłum.). 138 Także: „wesołości” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 54 |

BW Albowiem jak ciało jest jedno, a członków ma wiele, ale wszystkie człon-

ki ciała, chociaż ich jest wiele, tworzą jedno ciało, tak i Chrystus; BT Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki

ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. BWP Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki

ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. BG Albowiem jako ciało jedno jest, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała

jednego, choć ich wiele jest, są jednym ciałem: tak i Chrystus. TR καθαπερ TAK JAK γαρ BOWIEM το σωμα CIAŁO εν JEDNO εστιν JEST και I μελη

CZŁONKÓW εχει MA πολλα WIELE παντα WSZYSTKIE δε ZAŚ τα μελη CZŁONKI του σωματος CIAŁA του ενος JEDNEGO πολλα WIELOMA οντα BĘDĄC εν JEDNYM εστιν SĄ139 σωμα CIAŁEM ουτως W TEN SPOSÓB και I ο χριστος NAMASZCZONY

1 Kor 12,13 BW Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało -

czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

BT Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Cia-ło: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

BWP Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno cia-ło: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.

BG Albowiem przez jednego Ducha my wszyscy w jedno ciało jesteśmy ochrzczeni, bądź Żydowie, bądź Grekowie, bądź niewolnicy, bądź wolni, a wszyscy napojeni je-steśmy w jednego Ducha.

TR και I γαρ BOWIEM εν W ενι JEDNYM πνευματι DUCHU ημεις MY παντες WSZYSCY εις KU εν JEDNEMU σωμα CIAŁU εβαπτισθημεν ZOSTALIŚMY ZANURZENI ειτε CZY ιουδαιοι ŻYDZI ειτε CZY ελληνες GRECY ειτε CZY δουλοι NIEWOLNICY ειτε CZY ελ-ευθεροι WOLNI και I παντες WSZYSCY εις KU εν JEDNEMU πνευμα DUCHOWI επ-οτισθημεν ZOSTALIŚMY NAPOJENI140

1 Kor 12,14

BW Albowiem i ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma. BT Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne [członki]. BWP Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne [członki]. BG Albowiem ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma. TR και I γαρ BOWIEM το σωμα CIAŁO ουκ NIE εστιν JEST εν JEDNYM μελος CZŁON-

KIEM αλλα ALE πολλα WIELOMA

1 Kor 12,15

BW Jeśliby rzekła noga: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała; czy dlatego nie należy do ciała?

BT Jeśliby noga powiedziała: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała – czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała?

BWP Jeśliby noga powiedziała: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała – czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała?

139 Dosłownie: „jest” (przyp. tłum.). 140 Także: „zostaliśmy podlani” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 55 |

BG Jeźliby rzekła noga: Ponieważem nie jest ręką, nie jestem z ciała; izali dlatego nie jest z ciała?

TR εαν JEŻELI ειπη POWIEDZIAŁABY ο πους NOGA οτι PONIEWAŻ ουκ NIE ειμι JE-STEM χειρ RĘKĄ ουκ NIE ειμι JESTEM εκ Z του σωματος CIAŁA ου παρα τουτο ουκ CZYŻ ZE WZGLĘDU NA TO NIE εστιν JEST εκ Z του σωματος CIAŁA

1 Kor 12,16

BW A jeśliby rzekło ucho: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała, czy dlatego nie należy do ciała?

BT Lub jeśliby ucho powiedziało: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała – czyż nie należałoby do ciała?

BWP Lub jeśliby ucho powiedziało: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała czyż nie należałoby do ciała?

BG A jeźliby rzekło ucho: Ponieważem nie jest okiem, nie jestem z ciała; izali dlatego nie jest z ciała?

TR και I εαν JEŻELI ειπη POWIEDZIAŁOBY το ους UCHO οτι PONIEWAŻ ουκ NIE ειμι JESTEM οφθαλμος OKIEM ουκ NIE ειμι JESTEM εκ Z του σωματος CIAŁA ου παρα τουτο ουκ CZYŻ ZE WZGLĘDU NA TO NIE εστιν JEST εκ Z του σωματος CIAŁA

1 Kor 12,17

BW Jeśliby całe ciało było okiem, gdzież byłby słuch? A jeśliby całe ciało było słuchem, gdzież byłoby powonienie?

BT Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie?

BWP Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe ciało było słu-chem, gdzież byłoby powonienie?

BG Jeźliż wszystko ciało jest okiem, gdzież słuch? a jeźliż wszystko słuchem, gdzież powonienie?

TR ει JEŻELI ολον CAŁE το σωμα CIAŁO οφθαλμος OKIEM που GDZIE η ακοη SŁUCH ει JEŻELI ολον CAŁE ακοη SŁUCHEM που GDZIE η οσφρησις ZMYSŁ WĘCHU

1 Kor 12,18

BW Tymczasem Bóg umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak chciał. BT Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył [różne] członki, rozmieszczając każdy z nich

w ciele. BWP Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył [różne] członki umieszczając każdy z nich w ciele. BG Ale teraz Bóg ułożył członki, każdy z nich z osobna w ciele, jako chciał. TR νυνι JUŻ TERAZ δε ZAŚ ο θεος BÓG εθετο UMIEŚCIŁ τα μελη CZŁONKI εν JEDNE-

GO εκαστον KAŻDEGO αυτων Z NICH εν W τω σωματι CIELE καθως TAK JAK ηθε-λησεν CHCIAŁ

1 Kor 12,19

BW A jeśliby wszystkie były jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? BT Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? BWP Gdyby całość była jednym członkiem gdzież byłoby ciało? BG A jeźliby wszystkie były jednym członkiem, gdzieżby było ciało? TR ει GDYBY δε ZAŚ ην BYŁY τα παντα WSZYSTKIE εν JEDNYM μελος CZŁONKIEM

που GDZIE το σωμα CIAŁO


S t r o n a | 56 |

1 Kor 12,20

BW A tak członków jest wiele, ale ciało jedno. BT Tymczasem są wprawdzie liczne członki, ale jedno ciało. BWP Tymczasem są wprawdzie liczne członki ale jedno ciało. BG Ale teraz, acz jest wiele członków, lecz jedno jest ciało. TR νυν TERAZ δε ZAŚ πολλα WIELE μεν μελη CZŁONKÓW εν JEDNO δε ZAŚ σωμα

CIAŁO

1 Kor 12,21

BW Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie potrzebuję ciebie; albo głowa nogom: Nie potrzebuję was.

BT Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie jesteś mi potrzebna, albo głowa nogom: Nie potrzebuję was.

BWP Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie jesteś mi, potrzebna, albo głowa nogom: Nie potrzebuję was.

BG Nie może tedy rzec oko ręce: Nie potrzebuję ciebie, albo zaś głowa nogom: Nie po-trzebuję was.

TR ου NIE δυναται MOŻE δε ZAŚ οφθαλμος OKO ειπειν POWIEDZIEĆ τη χειρι RĘCE χρειαν POTRZEBY σου CIEBIE ουκ NIE εχω MAM η παλιν PONOWNIE η κεφαλη GŁOWA τοις ποσιν NOGOM χρειαν POTRZEBY υμων WAS ουκ NIE εχω MAM

1 Kor 12,22

BW Wprost przeciwnie: Te członki ciała, które zdają się być słabszymi, są po-trzebniejsze,

BT Raczej nawet niezbędne bywają dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze; BWP Owszem, niezbędne dla ciała bywają te właśnie członki, które uchodzą za słabsze; BG I owszem daleko więcej członki, które się zdadzą być najmdlejsze w ciele, potrzeb-

ne są. TR αλλα ALE πολλω μαλλον JESZCZE BARDZIEJ τα δοκουντα WYDAWAJĄCE SIĘ μελη

CZŁONKI του σωματος CIAŁA ασθενεστερα SŁABSZE υπαρχειν ŻE SĄ αναγκαια KONIECZNE εστιν SĄ141

1 Kor 12,23

BW A te, które w ciele uważamy za mniej zacne, otaczamy większym sza-cunkiem, a dla wstydliwych członków naszych dbamy o większą przy-zwoitość,

BT a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszano-waniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych człon-ków ciała,

BWP a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszano-waniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych człon-ków ciała,

BG A które mamy za najniepoczciwsze w ciele, tym większą poczciwość wyrządzamy, a niepoczciwe członki nasze obfitszą poczciwość mają.

TR και I α O KTÓRYCH δοκουμεν MNIEMAMY, ŻE ατιμοτερα MAŁOWARTOŚCIOWSZY-MI ειναι SĄ142 του σωματος CIAŁA τουτοις (1) TYM τιμην (4) WARTOŚĆ143 περισσο-

141 Dosłownie: „jest” (przyp. tłum.). 142 Dosłownie: „być” (przyp. tłum.). 143 Także: „szacunek” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 57 |

τεραν (3) WIĘKSZĄ περιτιθεμεν (2) NAKŁADAMY144 και I τα TE ασχημονα BEZ-WSTYDNE145 ημων NASZE ευσχημοσυνην TROSKĘ O PRZYZWOITOŚĆ περισσοτ-εραν WIĘKSZĄ εχει MAJĄ146

1 Kor 12,24

BW Podczas gdy przyzwoite członki nasze tego nie potrzebują. Lecz Bóg tak ukształtował ciało, iż dał pośledniejszemu większą zacność,

BT gdyż wobec tych, które nie należą do wstydliwych, nie istnieje taka potrzeba. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci,

BWP gdyż wobec tych, co nie należą do wstydliwych, nie istnieje taka potrzeba. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci,

BG Bo poczciwe członki nasze tego nie potrzebują; lecz Bóg tak umiarkował ciało, dawszy członkowi, któremu czci nie dostaje, obfitszą poczciwość.

TR τα TE δε ZAŚ ευσχημονα PRZYZWOITE ημων NASZE ου NIE χρειαν POTRZEBĘ εχει MAJĄ147 αλλ ALE ο θεος BÓG συνεκερασεν ZMIESZAŁ148 το σωμα CIAŁO τω υστ-ερουντι Z ODCZUWAJĄCYMI BRAK149 περισσοτεραν WIĘKSZĄ δους DAWSZY τιμην WARTOŚĆ150

1 Kor 12,25

BW Aby nie było w ciele rozdwojenia, lecz aby członki miały nawzajem o so-bie jednakie staranie.

BT by nie powstało rozdwojenie w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem.

BWP aby nie powstało rozdwojenie w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem.

BG Aby nie było rozerwania w ciele, ale iżby jedne członki o drugich jednakież staranie miały.

TR ινα ABY μη NIE η BYŁO σχισμα ROZŁAMU εν W τω σωματι CIELE αλλα ALE το αυτο TAK SAMO υπερ αλληλων NAWZAJEM μεριμνωσιν TROSZCZYŁY SIĘ151 τα μελη CZŁONKI

1 Kor 12,26

BW I jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeśli dozna-je czci jeden członek, radują się z nim wszystkie członki.

BT Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki.

BWP Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki.

144 Także: „dodajemy, obdarzamy, przypisujemy” (przyp. tłum.). 145 Także: „nieprzyzwoite, bezkształtne, brzydkie” (przyp. tłum.). 146 Dosłownie: „ma” (przyp. tłum.). 147 Dosłownie: „ma” (przyp. tłum.). 148 Także: „złączył” (przyp. tłum.). 149 Dosłownie: „z odczuwającym brak” (przyp. tłum.). 150 Także: „szacunek” (przyp. tłum.). 151 Jest to kontynuacja myśli: „ινα ABY” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 58 |

BG A przetoż jeźliże jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeźli bywa uczczony jeden członek, radują się z nim wszystkie członki.

TR και I ειτε CZY πασχει CIERPI εν JEDEN μελος CZŁONEK συμπασχει WSPÓŁCIERPIĄ παντα WSZYSTKIE τα μελη CZŁONKI ειτε CZY δοξαζεται JEST CHWALONY εν JE-DEN μελος CZŁONEK συγχαιρει WSPÓŁRADUJĄ SIĘ παντα WSZYSTKIE τα μελη CZŁONKI

1 Kor 12,27

BW Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym, a z osobna członkami. BT Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi [Jego] członkami. BWP Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi jego członkami. BG Lecz wy jesteście ciałem Chrystusowym i członkami, każdy z osobna. TR υμεις WY δε ZAŚ εστε JESTEŚCIE σωμα CIAŁEM χριστου NAMASZCZONEGO και I

μελη CZŁONKAMI εκ μερους Z CZĘŚCI152

1 Kor 12,28

BW A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdra-wiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki.

BT I tak ustanowił Bóg w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają moc czynienia cudów, potem tych, którzy uzdrawiają, którzy wspierają pomocą, którzy rządzą, którzy przemawiają rozmaity-mi językami.

BWP I tak ustanowił Bóg w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, którzy mają moc czynienia cudów, potem tych, któ-rzy uzdrawiają, którzy wspierają pomocą, którzy rządzą, którzy przemawiają róż-nymi językami.

BG A niektórych Bóg postanowił we zborze, najprzód Apostołów, potem proroków, po trzecie nauczycieli, potem cudotwórców, potem dary uzdrawiania, pomocników, rządców, rozmaitość języków.

TR και I ους TYCH μεν εθετο UMIEŚCIŁ ο θεος BÓG εν WŚRÓD τη εκκλησια WYWO-ŁANYCH πρωτον NAJPIERW αποστολους WYSŁANNIKÓW δευτερον PO DRUGIE προφητας PROROKÓW τριτον PO TRZECIE διδασκαλους NAUCZYCIELI επειτα NA-STĘPNIE δυναμεις MOCE153 ειτα NASTĘPNIE χαρισματα DOBRODZIEJSTWA154 ια-ματων UZDRAWIANIA155 αντιληψεις POMOC156 κυβερνησεις RZĄDZENIE157 γενη RODZAJE γλωσσων JĘZYKÓW

1 Kor 12,29

BW Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy na-uczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów?

BT Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczyciela-mi? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów?

BWP Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczyciela-mi? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów?

152 Także: „z uczestnictwa/udziału, po części” (przyp. tłum.). 153 Zapewne chodzi o tych, którzy otrzymali dar „działania mocy” z 1 Kor 12,10 (przyp. tłum.). 154 Także: „dary łaski Bożej” (przyp. tłum.). 155 Liczba mnoga (przyp. tłum.). 156 Liczba mnoga (przyp. tłum.). 157 Liczba mnoga; także: „kierowanie, sterowanie” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 59 |

BG Izali wszyscy są Apostołami? Izali wszyscy prorokami? Izali wszyscy nauczycielami? Izali wszyscy cudotwórcami?

TR μη CZY παντες WSZYSCY αποστολοι WYSŁANNIKAMI μη CZY παντες WSZYSCY πρ-οφηται PROROKAMI μη CZY παντες WSZYSCY διδασκαλοι NAUCZYCIELAMI μη CZY παντες WSZYSCY δυναμεις MOCAMI158

1 Kor 12,30

BW Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają?

BT Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszy-scy potrafią je tłumaczyć?

BWP Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć?

BG Izali wszyscy mają dary uzdrawiania? Izali wszyscy językami mówią? Izali wszyscy tłumaczą?

TR μη CZY παντες WSZYSCY χαρισματα DOBRODZIEJSTWA εχουσιν MACIE ιαματων UZDRAWIANIA159 μη CZY παντες WSZYSCY γλωσσαις JĘZYKAMI160 λαλουσιν MÓ-WIĄ μη CZY παντες WSZYSCY διερμηνευουσιν WYJAŚNIAJĄ161

1 Kor 12,31

BW Starajcie się tedy usilnie o większe dary łaski; a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.

BT Lecz wy starajcie się o większe dary, a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą. BWP Lecz wy starajcie się o większe dary, a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą. BG Starajcie się usilnie o lepsze dary; a ja wam jeszcze zacniejszą drogę ukażę. TR ζηλουτε UBIEGAJCIE SIĘ GORLIWIE O δε ZAŚ τα χαρισματα DOBRODZIEJSTWA162

τα κρειττονα LEPSZE163 και I ετι JESZCZE καθ υπερβολην DALEKO POZA CEL164 οδ-ον DROGĘ υμιν WAM δεικνυμι UKAZUJĘ

Ef 4,1

BW Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przy-stoi na powołanie wasze,

BT Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani,

BWP Proszę was zatem ja, więzień dla sprawy Pana, żebyście postępowali w sposób godny powołania, jakie zostało do was skierowane.

BG Proszę was tedy ja więzień w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powoła-nie, którem jesteście powołani;

TR παρακαλω PROSZĘ ουν WIĘC υμας WAS εγω JA ο δεσμιος UWIĘZIONY εν W κυριω PANU αξιως (2) GODNIE περιπατησαι (1) ABYŚCIE ZACHOWYWALI SIĘ της κλησεως POWOŁANIA ης KTÓRYM εκληθητε ZOSTALIŚCIE POWOŁANI

Ef 4,2 158 Zapewne chodzi o tych, którzy otrzymali dar „działania mocy” z 1 Kor 12,10 (przyp. tłum.). 159 Liczba mnoga (przyp. tłum.). 160 Zastosowano tu tzw. dativus modi. Dosłownie: „językom” (przyp. tłum.). 161 Także: „objaśniają, przekładają, tłumaczą” (przyp. tłum.). 162 Także: „dary łaski Bożej” (przyp. tłum.). 163 Także: „ważniejsze, znaczniejsze, silniejsze, potężniejsze” (przyp. tłum.). 164 Słowo υπερβολη oznacza dosłownie rzut/rzucenie dalej (od innych) (przyp. tłum.).


S t r o n a | 60 |

BW Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich

w miłości, BT z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. BWP Bądźcie zawsze pokorni, łagodni, cierpliwi. Znoście jedni drugich z [prawdziwą] mi-

łością. BG Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miło-

ści, TR μετα WRAZ Z πασης CAŁĄ ταπεινοφροσυνης UNIŻONOŚCIĄ165 και I πραοτητος ŁA-

GODNOŚCIĄ μετα WRAZ Z μακροθυμιας CIERPLIWOŚCIĄ ανεχομενοι ZNOSZĄC166 αλληλων JEDNI DRUGICH εν W αγαπη MIŁOŚCI AGAPE

Ef 4,3

BW Starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju: BT Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. BWP Starajcie się trwać w jedności, którą zapewnia wam Duch [Święty], troszcząc się

nawzajem o zachowanie pokoju. BG Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju. TR σπουδαζοντες STARAJĄC SIĘ τηρειν PILNOWAĆ την ενοτητα JEDNOŚCI του

πνευματος DUCHA εν W τω συνδεσμω WIĘZI της ειρηνης POKOJU

Ef 4,4

BW Jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania;

BT Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie.

BWP Jedno bowiem [stanowicie] ciało, jeden jest też Duch [Święty], podobnie jak jedna tylko jest nadzieja, którą żyjecie dzięki waszemu powołaniu.

BG Jedno jest ciało i jeden duch, jako też jesteście powołani w jednej nadziei powoła-nia waszego.

TR εν JEDNO σωμα CIAŁO και I εν JEDEN πνευμα DUCH καθως JAK και I εκληθητε ZOSTALIŚCIE POWOŁANI εν W μια JEDNEJ ελπιδι NADZIEI της κλησεως POWOŁA-NIA υμων WASZEGO

Ef 4,5

BW Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; BT Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. BWP Jeden jest również Pan, jedna wiara, jeden chrzest; BG Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; TR εις JEDEN κυριος μια JEDNA πιστις WIARA εν JEDNO βαπτισμα ZANURZENIE

Ef 4,6

BW Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

BT Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

165 Także: „skromnością, pokorą” (przyp. tłum.). 166 Także: „wytrzymując, ścierpiając” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 61 |

BWP jeden Bóg i Ojciec wszystkich. On to rządzi wszystkimi, działa przez wszystkich i trwa we wszystkich.

BG Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystko i po wszystkich, i we wszystkich was.

TR εις JEDEN θεος BÓG και I πατηρ OJCIEC παντων WSZYSTKICH ο KTÓRY επι PRZY παντων WSZYSTKICH και I δια WŚRÓD παντων WSZYSTKICH και I εν WE πασιν WSZYSTKICH υμιν WAS

Ef 4,7

BW A każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego. BT Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. BWP Każdy zaś z nas otrzymał jakąś szczególną łaskę jako dar udzielony mu przez Chry-

stusa, BG Lecz każdemu z nas dana jest łaska według miary daru Chrystusowego. TR ενι JEDNEMU δε ZAŚ εκαστω KAŻDEMU ημων Z NAS εδοθη ZOSTAŁA DANA η χαρις

ŁASKA κατα WEDŁUG το μετρον MIARY της δωρεας DARU του χριστου NAMASZ-CZONEGO

Ef 4,8

BW Dlatego powiedziano: Wstąpiwszy na wysokość, Powiódł za sobą jeńców I ludzi darami obdarzył.

BT Dlatego mówi Pismo: Wstąpiwszy na wysokości, wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary.

BWP zgodnie z tym, co mówi Pismo: Kiedy wstąpił na wysokości, zabrał ze sobą więź-niów i rozdał ludziom swe dary.

BG Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł pojmanych więźni i dał dary ludziom.

TR διο TOTEŻ λεγει MÓWI167 αναβας WSZEDŁSZY168 εις KU υψος WYSOKOŚCI ηχμαλωτευσεν WZIĄŁ DO NIEWOLI αιχμαλωσιαν NIEWOLĘ και I εδωκεν DAŁ δοματα DARY τοις ανθρωποις LUDZIOM

Ef 4,9

BW A to, że wstąpił, cóż innego oznacza, aniżeli to, że wpierw zstąpił do pod-ziemi?

BT Słowo zaś wstąpił cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi?

BWP Lecz co znaczą słowa: wstąpił na wysokości? Otóż wynika z nich, że najpierw zstą-pił do najniższych regionów ziemi.

BG Ale to, że wstąpił, cóż jest, jedno iż pierwej był zstąpił do najniższych stron ziemi? TR το TO δε ZAŚ ανεβη WSZEDŁ τι CZYM εστιν JEST ει JEŻELI μη NIE οτι ŻE και I

κατεβη ZSZEDŁ169 πρωτον NAJPIERW εις KU τα κατωτερα NIŻSZYM μερη CZĘ-ŚCIOM της γης ZIEMI

Ef 4,10 167 Nawiązanie do Ps 68,18: „ανεβης WSZEDŁEŚ εις KU υψος WYSOKOŚCI ηχμαλωτευσας WZIĄŁEŚ DO NIEWOLI αιχμαλωσιαν NIEWOLĘ ελαβες WZIĄŁEŚ (TM לקחת [czyt. lakahta] – wziąłeś) δοματα (TM מתנות [czyt. mattanot] – dary) DARY εν ανθρωπω (TM באדם [czyt. ba-adam] – w człowieku) W CZŁOWIEKU και γαρ BO NAWET απειθουντες BĘDĄCY NIEPOSŁUSZNI του κατασκηνωσαι ABY ODPOCZĄĆ / ZA-MIESZKAĆ / ROZBIĆ NAMIOT κυριος PAN ο θεος BÓG ευλογητος BŁOGOSŁAWIONY” (przyp. tłum.). 168 Chodzi o ruch ku górze (gr. ανα); także: „który wszedł” (przyp. tłum.). 169 Także: „zstąpił”; gra słów: ανα-βαινω – κατα-βαινω (ανα określa ruch ku górze, natomiast κατα ruch w dół; βαινω – iść, chodzić) (przyp. tłum.).


S t r o n a | 62 |

BW Ten, który zstąpił, to ten sam, co i wstąpił wysoko ponad wszystkie nie-

biosa, aby napełnić wszystko. BT Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko

napełnić. BWP To ten sam najpierw zstąpił [na niziny], a potem wstąpił na wysokości niebieskie,

aby napełnić [sobą] cały Wszechświat. BG A który zstąpił, ten jest, który i wstąpił wysoko nad wszystkie niebiosa, aby napeł-

nił wszystko. TR ο TEN καταβας KTÓRY WSZEDŁ αυτος TYM SAMYM εστιν JEST και I ο TEN αναβας

KTÓRY ZSZEDŁ170 υπερανω POWYŻEJ παντων WSZYSTKICH των ουρανων NIE-BIOS ινα ABY πληρωση WYPEŁNIŁ τα παντα WSZYSTKO

Ef 4,11

BW I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangeli-stami, a innych pasterzami i nauczycielami,

BT On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, in-nych pasterzami i nauczycielami,

BWP On to również ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangeli-stami, a jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami.

BG I tenże dał niektóre Apostoły, a niektóre proroki, a drugie ewangielisty, drugie też pasterze i nauczyciele.

TR και I αυτος TEN SAM εδωκεν DAŁ τους μεν αποστολους WYSŁANNIKÓW τους δε I προφητας PROROKÓW τους δε I ευαγγελιστας GŁOSICIELI DOBREJ NOWINY τους δε I ποιμενας PASTERZY και I διδασκαλους NAUCZYCIELI

Ef 4,12

BW Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego,

BT aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystu-sowego,

BWP Wszystko zaś po to, aby lud wierny mógł lepiej wypełniać swoją posługę i przyczy-niać się do budowania Ciała Chrystusowego,

BG Ku spojeniu świętych, ku pracy usługiwania, ku budowaniu ciała Chrystusowego; TR προς DLA τον καταρτισμον DOSKONALENIA των αγιων ŚWIĘTYCH εις KU εργον

DZIEŁU διακονιας SŁUŻBY εις KU οικοδομην BUDOWANIU του σωματος CIAŁA του χριστου NAMASZCZONEGO

Ef 4,13

BW Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do mę-skiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej,

BT aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

BWP tak iżbyśmy wszyscy stanowili jedno w wierze i byli pełni poznania Syna Bożego; abyśmy też doszli do prawdziwej dojrzałości [duchowej], do rozmiarów owej do-skonałości, jaką jest Pełnia Chrystusa.

BG A iżbyśmy się wszyscy zeszli w jedność wiary i znajomości Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę zupełnego wieku Chrystusowego,

170 Także: „zszedłszy”; gra słów: ανα-βαινω – κατα-βαινω (ανα określa ruch ku górze, natomiast κατα ruch w dół; βαινω – iść, chodzić) (przyp. tłum.).


S t r o n a | 63 |

TR μεχρι DOPÓKI NIE καταντησωμεν DOJDZIEMY οι παντες WSZYSCY εις KU την ενοτητα JEDNOŚCI της πιστεως WIARY και I της επιγνωσεως (ROZ)POZNANIU του υιου SYNA του θεου BOGA εις KU ανδρα MĘŻOWI τελειον DOSKONAŁEMU171 εις KU μετρον MIERZE ηλικιας WZROSTU του πληρωματος WYPEŁNIENIA172 του χριστου NAMASZCZONYM

Ef 4,14

BW Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu,

BT [Chodzi o to], abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu.

BWP W ten sposób przestaniemy już być dziećmi, unoszonymi przez różne fale i rzuca-nymi to tu, to tam byle podmuchem pseudopouczeń, wygłaszanych przez ludzi nieuczciwych i przebiegłych w sprowadzaniu innych na manowce fałszu.

BG Abyśmy więcej nie byli dziećmi, chwiejącymi się i unoszącymi się każdym wiatrem nauki przez fortel ludzki i przez chytrość podejścia błędem.

TR ινα ABYŚMY μηκετι JUŻ DŁUŻEJ NIE ωμεν BYLI νηπιοι DZIECINNYMI κλυδωνιζομενοι MIOTANYMI PRZEZ FALE και I περιφερομενοι OBNOSZONYMI παντι WSZELKIM ανεμω WIATREM της διδασκαλιας NAUCZANIA εν τη κυβεια W OSZUSTWIE173 των ανθρωπων LUDZI εν W πανουργια PRZEBIEGŁOŚCI174 προς DLA την μεθοδειαν PODSTĘPU175 της πλανης BŁĘDU176

Ef 4,15

BW Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym wzglę-dem w niego, który jest Głową, w Chrystusa,

BT Natomiast, żyjąc prawdziwie w miłości, sprawmy, by wszystko wzrastało ku Temu, który jest Głową – ku Chrystusowi.

BWP Tymczasem my, żyjąc prawdziwie miłością, mamy sprawiać, by wszystko wzrastało ustawicznie ku Chrystusowi, który jest Głową.

BG Ale szczerymi będąc w miłości, rośnijmy w onego we wszystkiem, który jest głową, to jest w Chrystusa,

TR αληθευοντες MÓWIĄC PRAWDĘ δε ZAŚ εν W αγαπη MIŁOŚCI AGAPE αυξησωμεν ROZWIJALI177 εις KU αυτον NIEMU τα παντα WSZYSTKO ος KTÓRY εστιν JEST η κεφαλη GŁOWĄ ο χριστος NAMASZCZONY

Ef 4,16

BW Z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się

zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.

171 Por. Pwt 18,13: „τελειος DOSKONAŁY εση BĘDZIESZ εναντιον PRZED κυριου PANEM του θεου BO-GIEM σου TWOIM” (przyp. tłum.). 172 Także: „napełnienia, zapełnienia” (przyp. tłum.). 173 Dosłownie: „w grze w kości” (przyp. tłum.). 174 Także: „chytrości, nikczemności, fałszerstwie” (przyp. tłum.). 175 Także: „przebiegłości, chytrości” (przyp. tłum.). 176 Także: „błąkania się” (przyp. tłum.). 177 Jest to kontynuacja myśli: „ινα ABYŚMY” z Ef 4,14; także: „wzrastali, wzmacniali, powiększali” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 64 |

BT Od Niego [poczynając] całe Ciało – zespalane i utrzymywane w łączności więzią umacniającą każdy z członków stosownie do jego miary – przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.

BWP Z Niego też całe Ciało – zespolone i utrzymywane w jedności dzięki owemu powią-zaniu, umacniającemu na swój sposób każdy z członków oddzielnie – wzrasta coraz widoczniej i buduje siebie w miłości.

BG Z którego wszystko ciało przystojnie złożone i spojone we wszystkich stawach, przez które jeden członek drugiemu posiłku dodaje przez moc, która jest w każdym członku, według miary jego, wzrost ciału należący bierze ku budowaniu samego siebie w miłości.

TR εξ OD ου KTÓREGO παν WSZELKIE το σωμα CIAŁO συναρμολογουμενον JEST ZŁOŻONE RAZEM και I συμβιβαζομενον JEST POŁĄCZONE δια PRZEZ πασης WSZELKI αφης STAW178 της επιχορηγιας PODTRZYMANIA179 κατ W ενεργειαν DZIAŁANIU εν W μετρω MIERZE ενος JEDNEJ εκαστου KAŻDEJ μερους CZĘŚCI την αυξησιν ROZWOJU180 του σωματος CIAŁA ποιειται CZYNI SOBIE εις KU οικοδομην BUDOWANIU εαυτου SWOJEMU εν W αγαπη MIŁOŚCI AGAPE

Podsumowanie:

Aby osiągnąć możliwości działania w Bożym Duchu, chrześcijanie muszą doświadczać prawdziwej i głębokiej społeczności z innymi wierzącymi i grupami.

178 Także: „ścięgno” (przyp. tłum.). 179 Także: „pomocy, dodatkowego zaopatrzenia” (przyp. tłum.). 180 Także: „wzroście, pomnażaniu się, powiększaniu się”; kontynuacja myśli: „κατ W” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 65 |

CYKL NAUKI

Krok 1: MOTYWACJA

Kluczowe pojęcie dla duchowego wzrostu: Troska Pawła o duchowe dobro wiernych w Tesalonice ilustruje więzi brater-stwa i przyjaźni, które łączą życie Bożych wyznawców.

latach 1955 i 1965 amerykański psycholog dr Harry Harlow przeprowadził szereg badań na pewnej małpiej społeczności. Badania te polegały na izo-lacji młodych małpek, która trwała przez okres do jednego roku. Malutkie

małpy były oddzielane od matek zaraz po urodzeniu i nie miały możliwości rozwijania innych relacji. Małpy zostały podzielone na dwie grupy. Pierwsza grupa doświadczała częściowej izolacji przez dorastanie w poszczególnych drucianych klatkach zlokalizo-wanych obok siebie. Druga grupa doświadczała całkowitej izolacji od innych żywych małpich istot. Następnie, w różnych okresach czasu, niektóre z badanych osobników zostały wprowadzone do grupy innych małp. Wyniki badań były szokujące. Chociaż żadna małpa nie umarła podczas izolacji, każda miała poważne problemy psychologiczne z powodu braku socjalizacji i przebywania wśród pobratymców. Kiedy badane zwierzęta zostały wprowadzone do społeczeństwa, doświadczały emocjonal-nych wstrząsów charakteryzujących się odbiegającymi od normy zachowaniami, ta-kimi jak ściskanie samych siebie, kołysanie lub niezdolność do formowania normalnej relacji społecznej. Dla wielu z nich szok był tak przytłaczający, że nie chciały jeść i ostatecznie zmarły. Raport z autopsji zmarłych zwierząt jako przyczynę śmierci wskazywał emocjonalną anoreksję. W zależności od długości izolacji niektóre małpy miały ograniczoną zdolność adaptacji, z jednym wyjątkiem: podczas badań ustalono, że dwanaście miesięcy izolacji eliminuje jakiekolwiek szanse małp na odzyskanie zdolności adaptacyjnych i socjalnych181.

Mimo że wyniki badań przeprowadzone przez dr Harlow z pewnością są niepokojące, nie powinny być dla nas zaskakujące. Z historii stworzenia jasno wynika, że Bóg umieścił we wspólnocie wszystkie swoje stworzenia, niezależnie od tego, czy są to ludzie, ptaki czy zwierzęta – wszystkie odczuwają potrzebę wspólnoty i społeczności.

181 Zob. Harry F. Harlow i wsp., Total Social Isolation in Monkies, "Proceedings of the National Academy of Sciences, 54,1 (1965), ss. 90.92.94.

W


S t r o n a | 66 |

Rozważ: Po stworzeniu Adama, Bóg powiedział, że nie byłoby dobrze, aby mężczyzna był sam (Rdz 2,18). Dlaczego wspólne relacje są tak ważne? Dlaczego nie by-łoby dobre dla Adama, aby był tylko sam?

Rdz 2,18

BW Potem rzekł Pan Bóg: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego.

BT Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc.

BWP A potem powiedział Jahwe: Mężczyźnie nie jest dobrze być samemu; dam mu po-moc podobną do niego.

BG Rzekł też Pan Bóg: Nie dobrze być człowiekowi samemu; uczynię mu pomoc, która by była przy nim.

LXX και I ειπεν POWIEDZIAŁ κυριος PAN ο θεος BG ου NIE καλον DOBRZE ειναι BYĆ τον ανθρωπον CZŁOWIEKOWI μονον SAMEMU ποιησωμεν UCZYŃMY αυτω MU βο-ηθον POMOCNIKA κατ' WEDŁUG αυτον NIEGO

Krok 2:

BADANIE

Komentarz biblijny

I. Niszczyciel wspólnoty (Przestudiuj w klasie 1 Tes 2,17-20)

edług Łukasza duszpasterska służba Pawła w Tesalonice została gwałtow-nie przerwana, kiedy oskarżenie ze strony niezadowolonych Żydów skłoniło władze miasta do wygnania apostoła z miasta. W swoim liście do Tesaloni-

czan Paweł odwołuje się do tego zdarzenia, ale patrzy na nie z innej perspektywy. Źródłem problemu utrudniającego mu powrót nie było rozporządzenie miasta lub grupa wzburzonych Żydów. Według niego problem był spowodowany działaniem sza-tana. To on stanowił podstawowe źródło tych wszystkich wydarzeń. Chociaż w swo-ich listach Paweł tylko kilka razy odnosi się do szatana, nawiązanie do niego tutaj jest ważne, ponieważ wskazuje na autentyczność wielkiego boju, który toczy się za kuli-sami historii Ziemi. W szczególności, widzimy starania szatana, utrudniające nawią-zywanie więzi pomiędzy Bożymi wyznawcami.

W


S t r o n a | 67 |

Od chwili, kiedy ludzie zostali stworzeni, szatan planował i nakreślał plan, aby pod-ważyć wizerunek Boga wśród swego ludu, który mógłby zamieszkać razem z Nim w nieograniczonej wspólnocie między sobą. Udało mu się to już na początku, kiedy zwrócił Adama i Ewę przeciwko Bogu i sobie nawzajem. Od tego fatalnego dnia w Edenie szatan stara się podważyć plan Boga, mający na celu przywrócenie utraco-nych więzi z ludźmi. Ponieważ szatan wie, że kiedy Boży wyznawcy mieszkają razem w jedności, mają ogromną moc do czynienia dobra, nie powinno być dla nas zasko-czeniem, że szczególnie intensywnie działa właśnie w tej dziedzinie, powodując od-separowanie, podział, obcość i wrogość wśród ludu Bożego. Oczywiście szatan nie powinien być obarczany całą winą za niewłaściwe relacje międzyludzkie. Ponieważ cały rodzaj ludzki został zarażony grzechem, zbyt często chcemy realizować swoje nie zawsze dobre, a czasami wręcz szkodliwe plany, nawet bez jego ingerencji.

1 Tes 2,17

BW My zaś, bracia, odłączeni od was na jakiś czas ciałem, lecz bynajmniej nie sercem, z tym większym pragnieniem staraliśmy się ujrzeć wasze ob-licze.

BT My zaś, bracia, rozłączeni z wami na krótki czas, nie sercem, ale tylko niemożno-ścią oglądania was, bardzo gorąco pragnęliśmy ujrzeć was osobiście.

BWP Tymczasem my, bracia, rozłączeni z wami na krótko – nie sercem, rzecz jasna, ale niemożnością oglądania was wprost – tak bardzo pragnęliśmy was zobaczyć!

BG Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.

TR ημεις MY δε ZAŚ αδελφοι BRACIA απορφανισθεντες OSIEROCENI182 αφ OD υμων WAS προς NA καιρον CZAS ωρας PORY183 προσωπω OBLICZEM184 ου NIE καρδια SERCEM185 περισσοτερως W WIĘKSZYM STOPNIU εσπουδασαμεν STARALIŚMY SIĘ το προσωπον TWARZ υμων WASZĄ ιδειν UJRZEĆ εν W πολλη WIELKIM επιθυμια PRAGNIENIU

1 Tes 2,18

BW Dlatego chcieliśmy przyjść do was, ja, Paweł, i raz i drugi, ale przeszko-dził nam szatan.

BT Dlatego chcieliśmy przybyć do was, zwłaszcza ja, Paweł, jeden raz i drugi, lecz przeszkodził nam szatan.

BWP Mieliśmy zamiar raz i drugi – zwłaszcza ja, Paweł – przybyć do was, ale przeszko-dził nam szatan.

BG Dlategośmy chcieli przyjść do was (zwłaszcza ja Paweł) i raz, i drugi; ale nam przekaził szatan.

TR διο TOTEŻ ηθελησαμεν CHCIELIŚMY ελθειν PRZYJŚĆ προς DO υμας WAS εγω JA μεν παυλος PAWEŁ και I απαξ RAZ και I δις DWA RAZY και I ενεκοψεν ZATRZY-MAŁ186 ημας NAS ο σατανας SZATAN

182 Także: „odłączeni” (przyp. tłum.). 183 Także: „roku, godziny” (przyp. tłum.). 184 Zastosowano tu tzw. dativus modi; dosłownie: „obliczu” (przyp. tłum.). 185 Zastosowano tu tzw. dativus modi; dosłownie: „sercu” (przyp. tłum.). 186 Także: „przeszkodził” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 68 |

1 Tes 2,19






1 Tes 2,20


RADOŚCIĄ

Rozważ:

Jakie historie biblijne wskazują na nieustające próby szatana, aby podważyć i zniszczyć relacje pomiędzy wyznawcami a Bogiem? Wskaż, w jaki sposób w tych opowieściach ujawniła się Boża łaska aktywna w działaniu naprawiania i uzdrawiania tego, co zostało zniszczone?

II. Tęsknota Pawła za wspólnotą (Przestudiuj w klasie 1 Tes 3,1-13)187

zy kiedykolwiek czułeś się odizolowany i osamotniony w grupie ludzi, tak na-prawdę nie wiedząc, czy możesz czuć się komfortowo, życząc sobie, abyś miał chociaż jednego bliskiego przyjaciela i towarzysza? Najwyraźniej tak samo czuł

się apostoł Paweł w Atenach po podjęciu decyzji o wysłaniu Tymoteusza z powrotem do Tesaloniki, aby sprawdzić status nowo nawróconych. Chociaż trudno jest powiązać wszystkie wydarzenia w Dziejach Apostolskich z tymi w 1 Liście do Tesaloniczan, wy-daje się jednak, że kiedy Tymoteusz wyjechał do Tesalonik, Sylas jeszcze nie dotarł do Pawła. Spotkanie z Sylasem odbyło się dopiero wtedy, kiedy jakiś czas później

187 Pełny tekst biblijny znajdziesz w tej lekcji (przyp. red.).

C


S t r o n a | 69 |

Paweł przybył do Koryntu (por. Dz 17,15; 18,5). Oznaczało to, że apostoł po raz ko-lejny znalazł się sam w bałwochwalczym mieście, pozbawionym jakiejkolwiek chrze-ścijańskiej wspólnoty, będąc w sytuacji, która nie przynosiła żadnych powodów do radości (Dz 17,16). Niezależnie jednak od niewygody sytuacji, był gotów się poświę-cić, ponieważ pragnął usłyszeć wieści o swoich przyjaciołach w Tesalonice.

Dz 17,15

BW Bo któż jest naszą nadzieją albo radością, albo koroną chwały przed obli-

czem Pana naszego Jezusa Chrystusa w chwili jego przyjścia? Czy nie wy?




TR οι δε ZAŚ καθιστωντες PRZEPROWADZAJĄCY τον παυλον PAWŁA ηγαγον DOPRO-WADZILI αυτον GO εως AŻ DO αθηνων ATEN και I λαβοντες OTRZYMAWSZY εν-τολην POLECENIE προς DO τον σιλαν SYLASA και I τιμοθεον TYMOTEUSZA ινα ABY ως JAK ταχιστα NAJSZYBCIEJ ελθωσιν PRZYSZLI188 προς DO αυτον NIEGO εξηεσαν WYRUSZYLI

Dz 17,16





TR εν W δε ZAŚ ταις αθηναις ATENACH εκδεχομενου WYCZEKUJĄCEGO αυτους ICH του παυλου PAWŁA παρωξυνετο POBUDZAŁ το πνευμα DUCH αυτου JEGO εν W αυτω NIM θεωρουντι OGLĄDAJĄCY κατειδωλον (3) PEŁNE POSĄGÓW BÓSTW ουσ-αν (2) BĘDĄCE την πολιν (1) MIASTO

Dz 18,5





TR ως JAK δε ZAŚ κατηλθον PRZYSZLI189 απο Z της μακεδονιας MACEDONII ο τε σιλας SYLAS και I ο τιμοθεος TYMOTEUSZ συνειχετο BYŁ UCISKANY PRZEZ τω πνευματι

188 Dosłownie: „przyszliby” (przyp. tłum.). 189 Także: „wrócili” (przyp. tłum.).


S t r o n a | 70 |

DUCHA ο παυλος PAWEŁ διαμαρτυρομενος DAJĄC ŚWIADECTWO τοις ιουδαιοις ŻYDOM τον χριστον O NAMASZCZONYM ιησουν JEZUSIE

Paweł chciał, aby Tymoteusz zrobił dla niego trzy rzeczy; trzy rzeczy, które, nawia-sem mówiąc, powinny być zawsze obecne w każdym chrześcijańskim związku. Po pierwsze, chciał aby Tymoteusz „utwierdził” Tesaloniczan w wierze i „dodał” im otuchy (1 Tes 3,2). Słowo utwierdził oznacza także „ustanowić”. Słowo dodać znaczy także „napominać” lub dosłownie „zachęcać kogoś przez wspólne doświadczanie”. Ponieważ Paweł nie mógł udać się w podróż do Tesaloniki, chciał aby Tymoteusz zrobił to, co on bardzo pragnął zrobić osobiście. Chciał, aby wypowiedział słowa za-chęty i wsparcia, które pomogłyby młodym wierzącym trzymać się swojej wiary w Jezusa w trudnych czasach, jakich doświadczali. Ale najbardziej zależało mu na tym, aby Tymoteusz szczegółowo dowiedział się, jak sobie radzą. Co się z nimi stało pod jego nieobecność? Jak się trzymają? W jaki sposób walczą z pokusą grzechu? Wzmocnienie, wsparcie i troska o życiowe doświadczenia innych osób: to trzy pod-stawowe elementy niezbędne w budowaniu więzi, jakie Bóg pragnie widzieć wśród swoich wyznawców.

Rozważ: Silne związki i nawiązywanie więzi pomiędzy wierzącymi stanowi część Bożego planu przezwyciężania mocy grzechu w tym świecie i w naszym życiu. Co sprawia, że takiego rodzaju więzi są tak mocne i nie rozerwalne?

Krok 3: ZASTOSUJ

Do przemyślenia: 1. Jakie przykłady silnych duchowych związków, których Bóg chce dla swojego ludu, zostały opisane w Piśmie Świętym? 2. Czego możemy się nauczyć o relacjach, których doświadczył Paweł, z listy osobistych pozdrowień i imion wymienionych w ostatnim rozdziale Listu do Rzymian? Kiedy będziesz tworzył taką listę, zwróć uwagę na płeć, pochodzenie etniczne i charakter wykonywanej pracy każdej z wymienionych osób.


S t r o n a | 71 |

3. Na podstawie wypowiedzi Pawła w 1 Tes 3,11-13 zastanów się, co powinno być ostatecznym celem nawiązywania więzi pomiędzy wierzącymi?

Pytania do zastosowania: 1. Chociaż wiekszość swojego życia Paweł spędził w drodze, długa lista na-zwisk rozrzuconych po jego listach wskazuje na to, że miał bardzo bliskie sto-sunki z ludźmi wszelkiego pokroju. Ile osób tak naprawdę znasz w swoim zbo-rze? Co można zrobić, abyś poznał ich lepiej? 2. Komentarze Pawła w 1 Tes 3,10 wskazują na to, że modlitwa za naszych przyjaciół stanowi kolejny istotny element więzi, jakie Bóg chce, abyśmy mieli z innymi wierzącymi. A ty za kogo się modlisz? W jaki sposób ta modlitwa wzmocniła twoją wiarę, jak również przyczyniła się do wzrostu wiary i rozwoju życia duchowego osób, za które się modliłeś? 3. Co możesz zrobić w swoim zborze, aby wesprzeć rozwój silnych chrześci-jańskich więzi pomiędzy jego członkami?

Krok 4: TWORZENIE

Do wykonania:

Podziel się w twojej klasie następującą częścią słynnej medytacji, napisanej przez głęboko religijnego angielskiego poetę, Johna Donne'a (1572-1631). Po przeczytaniu tego tekstu poproś członków klasy, aby własnymi słowami opowiedzieli, co ta modlitwa mówi o życiu, śmierci i społeczności. Czy autor nie poszedł w swoich twierdzeniach zbyt daleko? Czy jego perspektywa jest trafna? Omów to w świetle lekcji tego tygodnia.

„Kościół jest (...) uniwersalny, więc taki charakter mają wszystkie jego działania; wszystko, co czyni, należy do wszystkich. Gdy (Kościół) chrzci dziecko, to działanie dotyczy mnie; zostaje ono w pewien sposób przyłączone do organu, który jest także moją głową; jesteśmy więc wspólnie podłączeni do organizmu, którego jestem człon-kiem. A kiedy (Kościół) grzebie człowieka, to działanie również dotyczy mnie: cała ludzkość ma jednego autora i stanowi jedną książkę (...) Nikt nie jest samotną wy-spą, każdy stanowi ułamek lądu, część kontynentu. Jeśli ocean zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona tak samo, jak gdyby morze zmyło włość twoją


S t r o n a | 72 |

własną, czy też twoich przyjaciół. Podobnie i śmierć każdego człowieka umniejsza mnie. Dlatego, gdy słyszysz bicie dzwonu, nie pytaj, komu bije dzwon, bo on bije tobie”190.

190John Donne, Devotions Upon Emergent Occasions, Ann Arbor Paperbacks: The University of Michigan Press, 1959, s. 107-109.


S t r o n a | 73 |

Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 3/2012 - lekcja 6

Documents

Transcript of Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej 3/2012 - lekcja 6