zwracam twarz ku księżyca tajemnemu obliczuz tęsknotą wypatrując braci i siostry zagubionew zaświatach półmroku wędruję pozostawiając przeszłość jestestwu innemu niż mojepodążam za światłem świętości mocy pragnąc poznania radościpewna wewnętrznej siły odganiam chmury zaspanej nieświadomościksiężyc mym bratem jest i siostrą gwiazdaoczekiwaniom koniec nastanie nieuchronnyczuję całą mocą swoją bliskiego oświecenia początekradosnej świadomości bytu swegogdzieś na końcu swego istnienia jestem jednocząc się z życiem swoimmoje ja zabiera mnie w podróż do środka wieczności mojejczuję radość w osamotnieniu tego świataczuję wolność w milczeniu swoimczuję jedność z wszechświata potęgą miłością zwanączuję siebiejestem potęgą....jesteś potęga...stworzona na obraz błękitu świadomościpozostanę póki iluzja rzeczywistości nie odsłoni mi oblicza prawdy ..i zwracać będę twarz ku księżyca tajemnemu obliczuku braciom i siostrom swoimna wieki...

Darikaeye.now