Ukazuje się od 2005 roku Nr 2(24)/2013

W niniejszym numerze:

motyw biblioteki w filmach, Media Service Zawada,

Biblioteka Narodowa Japonii, książka w świecie gier video

i wiele innych!

Dowiedz się więcej!

Nr 2(24)/2013 Wstępniak Nieczytelna Sygnatura

1

Wstępniak

Zakończenie roku akademickiego oraz zdanie wszystkich egzaminów jest

dla studentów niczym katharsis. Uwolnieni od stresu, napięć i nieprzespanych

nocy, mogą odetchnąć pełną piersią i cieszyć się latem. Wreszcie będzie czas

na przeczytanie książki (innej niż tej ze słowem „podręcznik” w tytule), jazdę

na rowerze bądź niczym niezmącony 10-godzinny sen. Wszystkich Czytelni-

ków, zarówno tych korzystających już w pełni ze słonecznej pogody oraz tych,

którzy wakacyjny wypoczynek mają dopiero przed sobą, zachęcamy do prze-

czytania kolejnego numery „Nieczytelnej Sygnatury”. Serdecznie zapraszamy

do zapoznania się z artykułami nowych autorów, szczególnie jeśli jesteście

ciekawi, co łączy biblioteki i książki z muzyką rockową, filmami i grami video.

A dla Czytelników, odczuwających niedosyt egzaminów i lubiących sprawdzać

swoją wiedzę, przygotowaliśmy mały test, tym razem z lektur szkolnych.

W imieniu Redakcji,

Agnieszka Grzelak

Spis treści

Na bieżąco .......................................................................................................... 2

Sprawozdanie z działalności Koła Naukowego Bibliotekoznawców UŁ w roku

akademickim 2012/2013 ................................................................................... 3

Twórczość Lovecrafta w muzyce rockowej ........................................................ 6

Z wizytą na Wschodzie. Biblioteka Narodowa w Japonii ................................... 7

Media Service Zawada. Pod lupą ....................................................................... 9

Motyw biblioteki w filmach – inny punkt widzenia ......................................... 11

Łódzkie biblioteki publiczne dla dzieci i młodzieży .......................................... 15

Cień z Providence. Howard Phillips Lovecraft. Cz. 2 ........................................ 17

Odwzorowanie książki w świecie gier video .................................................... 20

Ze świata literatury .......................................................................................... 22

Cicer cum caule ................................................................................................ 25

Okładka: kadr z filmu Fahrenheit 451.

Nieczytelna Sygnatura Na bieżąco Nr 1(23)/2013

2

Na bieżąco

Nagroda Naukowa SBP

im. Adama Łysakowskiego

za rok 2012

Krótkie przypomnienie:

Nagroda Naukowa im. Adama Ły-

sakowskiego została ustanowiona

w 1983 r. uchwałą Zarządu Główne-

go Stowarzyszenia Bibliotekarzy Pol-

skich; jej cel to promowanie auto-

rów, którzy mają istotny wkład

w rozwój teorii i praktyki bibliote-

karstwa i informacji. Od 2007 r. na-

groda przyznawana jest w 4 katego-

riach:

» podręczniki akademickie,

» prace o charakterze dokumenta-

cyjno-informacyjnym,

» prace o charakterze praktyczno-

wdrożeniowym,

» prace o charakterze teoretycznym,

metodologicznym, źródłowym.

Za rok 2012 nagrodzeni zostali:

» w kategorii: prace o charakterze

teoretycznym, metodologicznym,

źródłowym:

Artur Jazdon (za pozycję Wydawcy

poznańscy 1815-1914: kształtowanie

środowiska i repertuaru wydawni-

czego, Poznań, Wydawnictwo Na-

ukowe UAM, 2012),

» w kategorii: prace o charakterze

dokumentacyjno-informacyjnym:

Oskar Stanisław Czarnik (W drodze

do utraconej Itaki: prasa, książki

i czytelnictwo na szlaku Samodziel-

nej Brygady Strzelców Karpackich

(1940-1942) oraz Armii Polskiej na

Wschodzie i 2. Korpusu (1941-1946),

Warszawa, Biblioteka Narodowa,

2012),

Zbigniew Gruszka („Przegląd Biblio-

teczny”: monografia, Łódź, Wydaw-

nictwo Uniwersytetu łódzkiego,

2012),

» w kategorii: podręczniki akade-

mickie:

Grzegorz Gmiterek (Biblioteka w śro-

dowisku społecznościowego Interne-

tu: biblioteka 2.0, Warszawa, Wy-

dawnictwo SBP, 2012).

Serdecznie gratulujemy wyróżnienia

naszemu Opiekunowi Koła oraz po-

zostałym nagrodzonym!

Homo communicativus.

Współczesne oblicza komunikacji

i informacji (Toruń, 24-25.06.2013)

Na konferencji organizowanej przez

Instytut Informacji Naukowej i Bi-

bliologii UMK poruszana będzie te-

matyka roli człowieka w świecie

współczesnych technologii komuni-

Nr 2(24)/2013 Sprawozdanie Nieczytelna Sygnatura

3

kacyjno-informacyjnych. Zagadnie-

nia poruszane na konferencji:

» nowoczesne źródła informacji,

» usługi online,

» InfoVis,

» media społecznościowe w biz-

nesie,

» fundraising, sponsoring, crowd-

funding

i wiele innych.

Więcej informacji na:

http://www.inibi.umk.pl/homocom

municativus/

Medal za Chlubne Studia.

Sprostowanie

Informujemy, że wyróżnienie w po-

staci Medali za Chlubne Studia,

oprócz naszej koleżanki Agnieszki

Grzelak (śr. 4,884), otrzymały także

studentki Informacji naukowej i bi-

bliotekoznawstwa studiów niesta-

cjonarnych II stopnia:

Aleksandra Zajonc (śr. 4,980),

Agnieszka Lewandowska (śr. 4,920).

Przepraszamy

i serdecznie gratulujemy!

_____________

Lilja

Sprawozdanie z działalności Koła Naukowego

Bibliotekoznawców UŁ w roku akademickim 2012/2013

ok akademicki 2012/2013 dla

Koła Naukowego Bibliotekozna-

wców UŁ był pełen wrażeń, a zara-

zem pracy. Organizacja konferencji,

debat oksfordzkich, Klubu Książki to

tylko niektóre z inicjatyw podjętych

przez członków Koła. Ale zacznijmy

od początku…

W październiku 2012 roku zmie-

niła się struktura organizacyjna Koła.

Zostało ono podzielone na dwie sek-

cje: studencką i doktorancką. Jednak

idea Koła pozostała ta sama. Sekcje

nawzajem się uzupełniają i współ-

pracują ze sobą. Przewodniczącym

sekcji studenckiej został Paweł Bo-

rettini, natomiast doktoranckiej mgr

Paula Gamus. Opiekunem organiza-

cji jest dr Zbigniew Gruszka.

Koło Naukowe aktywnie włączyło

się w promocję kierunku Informacja

naukowa i bibliotekoznawstwo. W tym

celu członkowie Koła wybrali się z wi-

zytą do kilkunastu łódzkich szkół

średnich, aby przybliżyć maturzy-

stom kierunek, jakim jest Informacja

naukowa oraz zachęcić do wiązania

R

Nieczytelna Sygnatura Sprawozdanie Nr 1(23)/2013

4

swojej przyszłej kariery naukowej

z tą dziedziną nauki.

Jedną z form działalności Koła

jest aktywne uczestnictwo w konfe-

rencjach ogólnopolskich. Członkowie

Koła mogą w ten sposób zaprezen-

tować swe zainteresowania lub wy-

niki prowadzonych przez siebie ba-

dań naukowych. Udział w konferen-

cjach jest również doskonałą formą

promocji Katedry i Uniwersytetu

Łódzkiego, jak i szansą na zapozna-

nie się z kierunkami badań nauko-

wych innych ośrodków akademic-

kich. W mijającym roku członkowie

Koła brali udział m.in. w następują-

cych konferencjach:

» Nowe przestrzenie książki

(Wocław: 14 listopada 2012 r.),

» Biblioteka – centrum kultury

(Kraków: 23 listopada 2012 r.),

» Biblioteko promuj się sama

(Bydgoszcz: 13 maja 2013 r.),

» Jan Muszkowski: ludzie, epoka,

książki

(Łódź: 13-14 maja 2013 r.),

» Biblioteki przyszłości i co dalej…

(Warszawa: 24 maja 2013 r.).

Doktorancka sekcja Koła Nauko-

wego Bibliotekoznawców UŁ organi-

zowała w mijającym roku akademic-

kim spotkania Klubu Książki, na któ-

re przybyły m.in. studentki z kierun-

ku Kulturoznawstwo. Dodatkowo sek-

cja wraz z dr hab. prof. UŁ Stanisła-

wą Kurek vel Kokocińską wzięła udział

w XIII Festiwalu Nauki, Techniki

i Sztuki. Podczas Festiwalu w dniu

17 kwietnia 2013 r. w Bibliotece

Uniwersytetu Łódzkiego wygłoszony

został referat pt. Na początku jest

informacja, czyli od informacji o po-

jedynczych dokumentach do systemów

informacyjno-wyszukiwawczych.

Dnia 7 czerwca 2013 r. dokto-

rantki z Koła Naukowego wraz

z dr Agatą Walczak-Niewiadomską

przeprowadziły warsztaty pt. Warsz-

taty ekologicznej książki w ramach

Pikniku Wiedzy i Nauki.

Głównym zrealizowanym projek-

tem była organizacja ogólnopolskiej

studenckiej konferencji naukowej –

– Czytać czy nie czytać? Była to kon-

ferencja interdyscyplinarna, prze-

znaczona dla członków studenckich

kół naukowych związanych z biblio-

logią i naukami pokrewnymi. Konfe-

rencja odbyła się 15 kwietnia

2013 r., a Katedrę Bibliotekoznaw-

stwa i Informacji Naukowej odwie-

dzili przedstawiciele wyższych u-

czelni z całej Polski, m.in. Uniwersy-

Nr 2(24)/2013 Sprawozdanie Nieczytelna Sygnatura

5

tetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu

im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lu-

blinie. Na konferencję przybyli rów-

nież przedstawiciele bibliotek na-

ukowych: Biblioteki Uniwersytetu

Łódzkiego oraz Biblioteki Wyższej

Szkoły Pedagogicznej w Łodzi, a tak-

że lokalnych mediów: TV TOYA oraz

Akademickiego Radia UL. Podczas

spotkania wygłoszono 13 referatów,

których tematyka dotyczyła m.in.

stanu współczesnego czytelnictwa,

niepełnosprawnych użytkowników

bibliotek czy motywów czytelni-

czych. W przygotowaniu jest publi-

kacja pokonferencyjna z referatami

wygłoszonych wystąpień.

Tradycją Koła Naukowego Biblio-

tekoznawców UŁ jest obchodzenie

Światowego Dnia Książki i Praw Au-

torskich. W poprzednich latach –

– 23 kwietnia – członkowie Koła zor-

ganizowali m.in. Plac Wolnych Ksią-

żek (na którym rozdawano prze-

chodniom książki) czy głośne czyta-

nie w Bibliotece Uniwersytetu Łódz-

kiego. Tegoroczne Święto Książki człon-

kowie Koła ukoronowali nagraniem

kilkudziesięciosekundowego teledy-

sku typu Harlem Shake. Filmik w In-

ternecie ma już ponad 1300 odsłon.

Teledysk dostępny jest pod adresem

http://www.youtube.com

/watch?v=bInQfEKmBis.

Ciekawą inicjatywą członków Ko-

ła było zorganizowanie w dniu

15 maja 2013 r. spotkania kulinar-

nego, podczas którego degustowane

były potrawy przyrządzone zgodnie

z XIX-wiecznymi przepisami. Inicja-

torką spotkania była mgr Eweli-

na Makowska, doktorantka w Kate-

drze Bibliotekoznawstwa i Informacji

Naukowej UŁ. Przybyli na spotkanie

mogli wysłuchać opowieści o życiu

klasy średniej w XIX wieku oraz po-

znać tajniki kucharskie ówczesnych

czasów.

Działo się wiele, a możemy obie-

cać, że w przyszłym roku akademic-

kim będzie działo się jeszcze więcej.

Zapraszamy wszystkich studentów

do przystąpienia do Koła Naukowe-

go Bibliotekoznawców UŁ. Wszyst-

kich zainteresowanych działalnością

naszego Koła zapraszamy na naszą

stronę:

www.bibliotekoznawcy.uni.lodz.pl

oraz do polubienia naszej strony na

Facebooku.

_____________

Martyna Augustyniak

Nieczytelna Sygnatura H. P. Lovecraft Nr 1(23)/2013

6

Twórczość Lovecrafta w muzyce rockowej

odczas lektury poprzedniego

numeru „Nieczytelnej Sygnatu-

ry” natknąłem się na ciekawy artykuł

zatytułowany Cień z Providence, do-

tyczący Howarda Phillipsa Lovecra-

fta (w niniejszym numerze część

druga wspomnianego artykułu na

s. 18 – przyp. red.). Moją uwagę

przykuł szczególnie fragment odno-

szący się do oddziaływania twórczo-

ści autora na inne rodzaje sztuki. Ja-

ko wieloletni miłośnik szeroko poję-

tej muzyki rockowej, pierwsze co mi

przyszło na myśl to mój ulubiony ze-

spół heavymetalowy – Iron Maiden.

Zestawienie tych dwóch skrajnie od

siebie różnych środków wyrazu mo-

że z początku wydawać się nie na

miejscu. Jednak jak pokazała prze-

szłość sięgająca schyłku XX wieku,

niewielka część dzieła została wyko-

rzystana zapewne w najmniej spo-

dziewany przez autora sposób.

Cytat z dzieła Lovecrafta (The

Nameless City; Bezimienne Miasto)

został wykorzystany na froncie

okładki przełomowego dla tego ze-

społu albumu, pierwszego dostęp-

nego szerokiej publiczności koncer-

towego krążka: Live After Death.

Spośród zawrotnej liczby 220 wy-

stępów na żywo w ramach trasy

World Slavery Tour w latach 1984-

1985, założyciel Iron Maiden, Steve

Harris, w porozumieniu z pozosta-

łymi członkami grupy, postanowił

uwiecznić na taśmie jeden z czte-

rech koncertów, zagranych w Long

Beach Arena w Kalifornii.

Derek Riggs, autor okładki oraz

wieloletni twórca kolejnych wcieleń

Eddiego – znaku rozpoznawczego

formacji, umieścił fragment tekstu

Lovecrafta na płycie nagrobka. That

is not dead, which can eternal lie.

Yet with strange aeons, even death

may die. W polskim tłumaczeniu cy-

tat oznacza Nie umarło, co wiecznie

może trwać uśpione. Z biegiem

dziwnych eonów i śmierć może sko-

P

Nr 2(24)/2013 Biblioteka w Japonii Nieczytelna Sygnatura

7

na (tłumaczenie wykonane przez

Macieja Płazego).

Odbiło się to szerokim echem

wśród polskich słuchaczy ciężkiego

brzmienia, ponieważ trasa została

zainaugurowana w kraju nad Wisłą.

Występy Ironów miały miejsce w ro-

ku 1984, począwszy od warszaw-

skiego Torwaru. Istotny jest również

fakt, że Maideni uwzględnili w swo-

im tournee także łódzką halę spor-

tową. Materiałem dokumentującym

m. in. to wydarzenie jest osobna ka-

seta VHS, wydana rok później. Jako

że wówczas Polska była pod dużym

wpływem Związku Radzieckiego, do-

kument ukazał się na rynku pod jak-

że wymownym tytułem Behind The

Iron Curtain. Dopiero po upływie

23 lat od daty ukazania się zapisu

w tamtej formie, dokument trafił na

dwupłytową wersję DVD Live After

Death. _____________

Jacek Sobieraj

Z wizytą na Wschodzie. Biblioteka Narodowa w Japonii

o przeciętny student wie o Japo-

nii? Prawdopodobnie niewiele.

A o japońskich bibliotekach? Prawie

nic. Ale zakłada, że takowe istnieją.

Japońskim odpowiednikiem na-

szej Biblioteki Narodowej jest Naro-

dowa Biblioteka Parlamentarna (Ko-

kuritsu Kokkai Toshokan; National

Diet Library). Od 1948 roku konty-

nuuje działalność XIX-wiecznej Bi-

blioteki Cesarskiej. Jej centralne

ośrodki znajdują się w Tokio oraz

w Kioto. W stolicy znajduje się głów-

na siedziba instytucji oraz Międzyna-

rodowa Biblioteka Literatury Dzie-

cięcej (Kokusai kodomo toshokan;

International Library of Children's Li-

terature). W Kioto powstał zaś od-

dział Kansai-kan i to w nim znajduje

się większość materiałów obcoję-

zycznych.

W budynku tokijskiej Biblioteki

Głównej użytkownikom udostępnio-

no szereg czytelni specjalnych i pra-

cowni, m.in. Czytelnię Biznesową,

Czytelnię Humanistyczną, Pracownię

Starych i Rzadkich Książek, Pracow-

nię Kartograficzną, Czytelnię Współ-

czesnej Historii Politycznej Japonii,

Czytelnię Multimedialną, Czytelnię

Zasobów Elektronicznych, Czytelnię

Dokumentów Parlamentu i Publika-

cji Rządowych czy Czytelnię Czaso-

C

Nieczytelna Sygnatura Biblioteka w Japonii Nr 1(23)/2013

8

pism. Powierzchnia biblioteki to

prawie 150 tysięcy m2. Na tym ob-

szarze zgromadzonych jest ponad

12 milionów woluminów: książek,

czasopism, starodruków, map, ma-

teriałów audiowizualnych, płyt CD

i DVD, nut oraz publikacji elektro-

nicznych.

Oddział Kansai-kan w prefekturze

Kioto został ulokowany na terenie

kampusu uniwersyteckiego w mie-

ście Seika. W 2002 roku do dyspozy-

cji czytelników oddano budynek

o powierzchni 60 tysięcy m2, zbu-

dowany ze szklanych tafli, z ogro-

dem na dachu oraz wodospadem

(230 metrów wysokości) znajdują-

cym się przed budynkiem. Jedyna

czytelnia biblioteki ofe-

ruje 350 stanowisk,

większość z kompute-

rami. Księgozbiór wiel-

kości 6 mln egzemplarzy

udostępniany jest tylko

na miejscu. Kansai-kan

została stworzona prze-

de wszystkim z myślą

o naukowcach oraz stu-

dentach, aby zapewnić

im dobre warunki do pracy nauko-

wej.

Międzynarodowa Biblioteka

Literatury Dziecięcej (ILCL) istnieje

od 2000 roku. Mieści się w centrum

Tokio, na terenie Parku Ueno, w za-

bytkowym budynku z początku XX

wieku. W ramach modernizacji bu-

dynku został on zabezpieczony spe-

cjalnymi izolatorami sejsmicznymi,

minimalizującymi trzęsienia ziemi

(trzęsienie ziemi o sile 9 stopni

w skali Richtera z marca 2011 roku

nie uszkodziło budynku). Elewacja

budynku łączy style tradycyjny z no-

woczesnym, efektem czego jest

harmonijna całość, chociaż sprawia-

jąca wrażenie odrębnych budynków

(fotografie poniżej przedstawiają

widok z przodu oraz z tyłu bibliote-

ki). ILCL gromadzi książki

oraz dokumenty literatu-

ry dziecięcej, które uka-

zały się w Japonii oraz

poza jej granicami. Jest

krajowym centrum ba-

dań nad literaturą dzie-

cięcą, ściśle współpracuje

z bibliotekami dziecięcy-

mi w całym kraju oraz

udziela im wsparcia. Or-

ganizuje wystawy, spo-

tkania autorskie oraz wiele innych

imprez, których głównym celem jest

Nr 2(24)/2013 Media Service Zawada Nieczytelna Sygnatura

9

rozbudzenie w dzieciach przyjemno-

ści płynącej z czytania. W bibliotece

znajduje się również część „nauko-

wa”, w której gromadzone są mate-

riały badawcze oraz opracowania

krytyczne dotyczące literatury dzie-

cięcej, wydawane na całym świecie

(znajduje się tam również kolekcja

w języku polskim). Z części tej mogą

korzystać wszyscy pełnoletni użyt-

kownicy. Jedną z inicjatyw ILCL jest

prowadzenie Gallery of World Pictu-

re Books – cyfrowego archiwum oraz

muzeum, w którym można podzi-

wiać cenne książki obrazkowe z Ja-

ponii, Europy oraz Stanów Zjedno-

czonych, pochodzące z okresu od

XVIII wieku do 1930 roku.

Narodowa Biblioteka Parlamen-

tarna wypełnia podstawowe zadania

biblioteki narodowej w zakresie

gromadzenia, opracowywania oraz

udostępniania zbiorów. W tym celu

wykorzystuje zdobycze XXI wieku,

tworząc bazy danych oraz zasoby cy-

frowe, wychodząc naprzeciw ocze-

kiwaniom jej użytkowników.

_____________

Marlena Bartos

Źródło zdjęć: http://www.ndl.go.jp/en/ cdnlao/newsletter/067/671.html

Media Service Zawada. Pod lupą

ednym z liderów wydawnictw

dziecięcych i młodzieżowych jest

Media Service Zawada (dalej: MSZ) –

– firma, która działa w tym sektorze

od 10 lat. Jej działalność rozpoczęła

się od współpracy z wydawnictwem

Bauer (od 1994 r.; kierowanie sprze-

dażą powierzchni reklamowej). Póź-

niejsze lata pozwoliły spółce na nie-

zależność, głównie dzięki wspólne-

mu z wydawnictwem Marshall Ca-

vendish sukcesowi wydawniczemu –

– m.in. serii „Świat Wiedzy”.

MSZ znane jest przede wszystkim

z wydawania prasy dla dzieci i młod-

szej młodzieży. Oferta wydawnicza

składa się z czasopism proponowa-

nych dzieciom przedszkolnym, nie

umiejącym jeszcze czytać (np. „Tru-

skawkowe Ciastko”, „Magazyn Mi-

niMini”) oraz szkolnym (m.in. „Pin-

gwiny z Madagaskaru”, „Gormiti”).

Do każdego numeru niemal wszyst-

J

Nieczytelna Sygnatura Media Service Zawada Nr 1(23)/2013

10

Aktualna oferta czasopism wydawnictwa Media Service Zawada (dane na maj 2013)

kich tytułów dołączone są gadżety

nawiązujące do treści pism.

Oprócz prasy adresowanej do

najmłodszych, MSZ wydaje również

książki dziecięce. Niemal wszystkie,

podobnie jak czasopisma, tworzone

są na podstawie cieszących się po-

pularnością licencji, uznanych ma-

rek, np. serie książkowe: „Gormiti.

Komiks z wyspy Gorm”, „Świnka

Peppa. Książeczki z półeczki”, „Sco-

oby-Doo! Czytaj i Zgaduj”, a także:

„Mia i ja. Magiczna księga”, „PINY-

PON” czy „Sezamkowy Zakątek”.

Warto również wspomnieć

o święcącej obecnie triumfy serii

edukacyjnej „Marta mówi. Słowa są

super”, która traktuje o mówiącym

czworonogu – tytułowej Marcie,

która w zabawny sposób uczy pisa-

nia i rozpoznawania liter, układania

słów oraz zdań. Wydawane w dwu-

miesięcznym cyklu książeczki zawie-

rają kolorowanki, łatwe zadania,

opowiadania, gry i zabawy, które

rozwijają kreatywne myślenie oraz

spostrzegawczość.

Tytuł Wiek

odbiorców Płeć

odbiorców Częstotliwość wydawania

Cena (zł)

„Bella Sara” 6-12 lat D dwumiesięcznik 9,99

„Gormiti” 7-12 lat C dwumiesięcznik 9,99

„H2O. Wystarczy kropla!” 8-14 lat D dwumiesięcznik 8,99

„Magazyn Ben 10” 7-12 lat C miesięcznik 8,99

„Magazyn Cartoon Network” 7-12 lat × dwumiesięcznik 9,99

„Magazyn Filly” 5-8 lat D dwumiesięcznik 8,99

„Magazyn MiniMini” 2-6 lat × miesięcznik 8,99

„Magic Pocket” 5-8 lat D dwumiesięcznik 12,99

„Pingwiny z Madagaskaru” 6-9 lat × dwumiesięcznik 7,99

„Scooby-Doo!” 6-9 lat × miesięcznik 7,30

„Świnka Peppa” 3-6 lat × miesięcznik 8,99

„Truskawkowe Ciastko” 3-6 lat D dwumiesięcznik 7,99

„W siodle” 8-12 lat D dwumiesięcznik 7,99

„Winx Club” 8-12 lat D miesięcznik 9,99

Nr 2(24)/2013 Biblioteki w filmach Nieczytelna Sygnatura

11

Bazując na wcześniejszym do-

świadczeniu reklamowym, firma

podjęła się również zrealizowania

działu „Business to Business” (B2B)

polegającym na obsłudze promocyj-

nej, przygotowywaniu koncepcji mul-

timedialnych, wydawniczych, a także

produkcji dodatków (płyt DVD i CD,

kolorowanek, książeczek itp.). Łączy

on działalność agencji reklamowej

z wydawniczą.

MSZ oprócz działalności wydaw-

niczej i promocyjnej przeprowadza

wiosną oraz jesienią każdego roku

(począwszy od 2002) badania czy-

telnictwa dzieci i młodzieży. Ich za-

łożeniem jest prezentacja informacji

dotyczących wyboru i odbioru me-

diów przez najmłodszych. Próba ba-

dawcza składa się z losowo dobra-

nych przedstawicieli dzieci i mło-

dzieży w wieku od 4 do 14 lat (1000

osób). Pomiar przeprowadzany jest

metodą CAPI (Computer Aided Per-

sonal Interview, czyli wywiad bezpo-

średni, w tym wypadku w domu re-

spondenta) przy użyciu laptopów

w miejscu zwykłych papierowych

kwestionariuszy. Wyniki ostatnich

badań (czerwiec 2012), w postaci

rankingów sprzedaży i czytelnictwa

poszczególnych grup wiekowych:

4-6, 6-9, 7-12 i 10-14, przedstawione

zostały m.in. na oficjalnej stronie

wydawnictwa (www.msz.com.pl).

_____________

Agnieszka Siwocha

Motyw biblioteki w filmach – – inny punkt widzenia

iblioteka kojarzona jest przeważ-

nie z rzędami przepełnionych re-

gałów, zakurzonymi pomieszczenia-

mi, w którym rezyduje zrzędliwa bi-

bliotekarka, marząca tylko o tym, by

nie zakłócać jej niezmąconego spo-

koju. Czy takie miejsce może służyć

za inspirację dla współczesnej formy

rozrywki, jaką są filmy? Odpowiedź

brzmi – jak najbardziej! Jeżeli oczy-

wiście unika się stereotypowego

punktu widzenia.

Motyw biblioteki często pojawia

się w filmach kryminalnych lub przy-

godowych zgodnie ze schematem,

w którym główny bohater szuka zna-

czącej informacji, mającej wpływ na

dalszy rozwój akcji. Pracownicy bi-

B

Nieczytelna Sygnatura Biblioteki w filmach Nr 1(23)/2013

12

blioteczni z kolei pokazywani są tak,

jak ich „malują”. Na co dzień to wła-

śnie z taką wizją biblioteki mamy do

czynienia w kinie. Istnieją jednak

filmy nie ulegające konwenansom,

przedstawiające oryginalny, nieco-

dzienny obraz tych placówek, często

ocierający się o kontrowersyjność.

Im w głównej mierze poświęcę ten

artykuł.

Film przygodowy to jeden

z dwóch gatunków, w których naj-

częściej nawiązuje się do tematu bi-

bliotek i bibliotekarzy. Przykłady?

Chociażby popularna trylo-

gia The Librarian (Bibliote-

karz; 2004, 2006, 2008)

i dwie części Mummy

(Mumia; 1999, 2001) –

– w obu filmach głównymi

bohaterami są biblioteka-

rze ratujący świat. Inny

przykład – Time Machine

(Wehikuł czasu; 2001) –

– prezentuje widzom ciekawą wizję

biblioteki przyszłości, w której pra-

cowników informacji i zbiorów książ-

kowych zastępują hologramy. Do

obrazu przyszłości bibliotek odwołu-

je się także reżyser antyutopijnego

(1966). Film prezentuje świat, w któ-

rym książki zostają obwołane „wro-

giem publicznym numer 1”, wskutek

czego rząd nakazuje spalić wszystkie

istniejące placówki biblioteczne

wraz ze zbiorami.

Natomiast godnym reprezentan-

tem kryminałów jest znakomity Der

Name der Rose (Imię Róży; 1986),

z kultową sceną w średniowiecznym

skryptorium. Motyw klasztoru i bi-

bliotekarza, użyty w Der Name der

Rose, pojawia się powtórnie dzie-

więć lat później w dramacie psycho-

logicznym z Johnem Malkovichem –

– O Convento (Klasztor; 1995).

Dość kontrowersyjny wi-

zerunek bibliotekarzy uka-

zuje horror. Stara bibliote-

karka zastąpiona zostaje

młodą, pełną wigoru dziew-

czyną, która dopiero co

podjęła pracę w zawodzie.

Jednak jest pewne „ale”.

Reżyserzy filmów grozy lu-

bią przedstawiać pracowników bi-

bliotecznych w krzywym zwierciadle.

I tak nasza bohaterka okazuje się

osobą o „nieco” zwichrowanej psy-

chice, a w relacjach kat-ofiara od-

grywa tę pierwszą rolę. Taki obraz

bibliotekarek prezentuje zapomnia-

ny już The Attic (Poddasze; 1979)

Nr 2(24)/2013 Biblioteki w filmach Nieczytelna Sygnatura

13

oraz dwa współczesne horrory

w stylistyce campu1 – Chainsaw Sally

(2004) i All About Evil (2010). Motyw

ofiary wykorzystano z kolei w rewe-

lacyjnym Twisted Nerve (1968) –

– thrillerze przywodzącym na myśl

kultową Psycho (Psychoza; 1960) Al-

freda Hitchcocka. Głównym bohate-

rem jest chłopak skrywający dwie

osobowości, który do szaleństwa za-

kochuje się w sympatycznej i przy-

chylnej mu studentce, pracującej

w lokalnej bibliotece. Biblioteka jest

tłem również dla innego filmu grozy

z początku lat 70., The Dunwich Hor-

ror (Koszmar z Dunwich; 1970), po-

wstałego na podstawie opowiadania

Howarda Phillipsa Lovecrafta. Wy-

produkowany przez studio Walta Di-

sney’a Something Wicked This Way

Comes (Coś paskudnego tu nadcho-

dzi; 1983) to ostatnia polecana po-

zycja w tej części: do miasteczka

Green Town przybywa Pan Ciemno-

ści organizujący szokujący karnawał.

Od tego momentu w mieście zaczy-

nają dziać się niepokojące rzeczy

i jedyną osobą, która może wszystko 1 Camp (pl. kicz) wg definicji w Wikipedii –

utwór o miernej wartości, schlebiający popularnym gustom, który w opinii kryty-ków sztuki i innych artystów nie posiada wartości artystycznej.

wyjaśnić jest miejscowy bibliotekarz.

Z racji połączenia gatunków horroru

i fantasy, film kieruje się zarówno do

starszego, jak i młodszego odbiorcy.

Dla dwóch dziennikarzy dramatu

politycznego All the President’s Men

(Wszyscy ludzie prezydenta; 1976),

biblioteka jest miejscem odkrycia

afery Watergate, która w efekcie

pozbawiła prezydentury Richarda

Nixona. Biblioteka ma też terapeu-

tyczny wpływ na nieumiejącego czy-

tać kucharza w filmie Stanley & Iris

(Stanley i Iris; 1990) i bohaterkę zna-

komitego tryptyku autobiograficz-

nego An Angel At My Table (Anioł

przy moim stole; 1990), Janet Frame.

Tu pracowali niesłusznie skazani An-

dy Dufresne (Skazani na Shawshank,

1994) i Frank Morris (Ucieczka z Al-

catraz, 1979), którym udało się uciec

z najbardziej strzeżonych więzień na

świecie. Funkcję bibliotekarza pełnił

także tytułowy kochanek z The Cook,

The Thief, His Wife & Her Lover (Ku-

charz, złodziej, jego żona i jej kocha-

nek; 1989) Petera Greenaway’a oraz

opętany myślami samobójczymi bo-

hater japońsko-tajlandzkiego ro-

mansu Last Life in the Universe

(Ostatnie życie we wszechświecie;

2003).

Nieczytelna Sygnatura Biblioteki w filmach Nr 1(23)/2013

14

Na tle placówki bibliotecznej roz-

grywa się również akcja jednego

z najlepszych filmów mło-

dzieżowych lat 80. – The

Breakfast Club (1985). In-

trygującym przykładem na-

wiązania do motywu biblio-

tekarza jest komediodra-

mat Brazil (1985), w reży-

serii Terry’ego Gilliama. Ta

orwellowska wizja przy-

szłości opowiada historię ubogiego

urzędnika pracującego w Minister-

stwie Informacji (w owym antyuto-

pijnym świecie najbliżej mu do pra-

cownika biblioteki). Bohater marzy

o życiu, w którym mógłby oderwać

się od technologii i biurokracji,

i spędzić wieczność z wymarzoną ko-

bietą. Pewnego dnia, dość przypad-

kowo, wplątuje się w intrygę, w wy-

niku której zostaje napiętnowany

mianem terrorysty i zaczyna ścigać

go państwo.

Na sam koniec film kompletnie

nieznany w Polsce, ale na świecie

uznawany za najciekawszy obraz

środowiska bibliotekarskiego – Party

Girl (1995). Twórcy odstąpili od wi-

zerunku stereotypowej bibliotekarki

na rzecz młodej, zbuntowanej

dziewczyny bez doświadczenia, któ-

ra podjęła pracę w bibliotece pod

wpływem chwili. Przez swo-

je lekkie podejście do życia

i oryginalne pomysły boha-

terka przyczynia się do roz-

woju i popularyzacji pla-

cówki.

Spojrzeń na bibliotekę

i bibliotekarzy istnieje tyle,

ile jest ich wykreowanych

obrazów w mediach. W artykule

przedstawiono tylko kilka wybra-

nych przykładów. Można luźno sza-

cować, że dotychczas powstało oko-

ło 200 filmów ściśle nawiązujących

do opisanej tematyki.

_____________ Agnieszka Baran

Polecane źródła:

Raish M.: Librarians in the Movies: An Annotated Filmography [online]. [do-stęp: 5.08.2011]. Dostępny w Interne-cie: http://emp.byui.edu/RAISHM/films /agroup.html Libraries/Librarians in the Movies [on-line]. [dostęp: 11.05.2013]. Dostępny w Internecie: http://pinterest.com /smc library/libraries-librarians-in-the-movies/

Nr 2(24)/2013 Biblioteki publiczne Nieczytelna Sygnatura

15

Łódzkie biblioteki publiczne dla dzieci i młodzieży

trona internetowa Biuletynu In-

formacji Publicznej Urzędu Mia-

sta Łodzi podaje wykaz łódzkich bi-

bliotek publicznych, których reje-

struje 87. Natomiast wykaz Woje-

wódzkiej Biblioteki Publicznej im. Jó-

zefa Piłsudskiego w Łodzi rejestruje

556 bibliotek publicznych na terenie

województwa łódzkiego (wg Głów-

nego Urzędu Statystycznego: 555

bibliotek i 60 punktów bibliotecz-

nych), z czego 80 w samej Łodzi.

Można znaleźć tu m.in. informacje

o bibliotece publiczno-szkolnej (przy

ul. Centralnej 40), która nie ma pra-

wa istnienia ze względu na moc

ustawy o bibliotekach i jej zmian.

Różnice i niedoskonałości w wyka-

zach mogą wynikają z daty ich aktu-

alizacji (BIP UMŁ – 2008, WBP –

– 2011). Jednak żaden z tych spisów

nie podaje obecnej liczby bibliotek

publicznych w Łodzi, a tym bar-

dziej – ich rodzajów.

W internetowych spisach można

znaleźć 18 łódzkich bibliotek pu-

blicznych przeznaczonych specjalnie

dla dzieci i młodzieży. Prawda jest

nieco inna. Spośród wszystkich bi-

bliotek publicznych w Łodzi tylko 15

to biblioteki dla dzieci i młodzieży:

1. MBP Łódź-Bałuty:

Filia nr 3 (ul. Osiedlowa 6).

2. MBP Łódź-Górna:

Filia nr 5 (ul. Przybyszewskiego 63),

Filia nr 16 (ul. Tatrzańska 124).

S

Nieczytelna Sygnatura Biblioteki publiczne Nr 1(23)/2013

16

3. MBP Łódź-Polesie:

Filia nr 1 (ul. Tomaszewicza 2),

Filia nr 2 (ul. Wróblewskiego 67),

Filia nr 8 (ul. Popiełuszki 17),

Filia nr 10 (ul. Więckowskiego 32),

Filia nr 17 (ul. Ossowskiego 4).

4. MBP Łódź-Śródmieście:

Filia nr 1 (ul. Ogrodowa 24),

Filia nr 4 (ul. Pomorska 96a),

Filia nr 10 (ul. Brzeźna 10),

Filia nr 14 (ul. Struga 14).

5. MBP Łódź-Widzew:

Oddział dla Dzieci (ul. Ketlinga 21),

Filia nr 7 (ul. Skalna 2),

Filia nr 9 (ul. Tatrzańska 63).

Bałuty są dzielnicą Łodzi drugą

pod względem powierzchni i trzecią

pod względem gęstości zaludnienia,

dlatego nieco zasmucający jest fakt,

że na terenie tej dzielnicy funkcjonu-

je tylko jedna biblioteka dla dzieci

i młodzieży.

Mimo że bibliotek publicznych

dla dzieci i młodzieży na terenie

miasta łódzkiego nie można policzyć

na palcach jednej ręki – to jest ich

zatrważająco mało. Również nie ma

tu znaczenia fakt, że wiek środkowy

(mediana wieku) ludności woje-

wództwa łódzkiego wynosi 40,5

i jest to najwyższy wynik w porów-

naniu do pozostałych województw,

a współczynnik dynamiki demogra-

ficznej jest z kolei najniższy – dzieci

i młodzież to bardzo ważni użytkow-

nicy bibliotek. Biblio-

teki publiczne o pro-

filu ogólnym posia-

dają księgozbiory

rozszerzone o pozy-

cje dla najmłodszych,

jednak nie jest to je-

dyna docelowa grupa

użytkowników, o któ-

rych należy w nich

zadbać. O najmłod-

szych należy się szczególnie zatrosz-

czyć tak, by korzystanie z bibliotek

stało się nieodłączną częścią ich ży-

cia. _____________

Agnieszka Siwocha

Nr 2(24)/2013 H. P. Lovecraft Nieczytelna Sygnatura

17

Cień z Providence. Howard Phillips Lovecraft.

Cz. 2

Polsce wydano niewiele kry-

tycznych opracowań o Howar-

dzie Phillipsie Lovecrafcie. Pierwsze

wzmianki o autorze pojawiły się

wraz z drukiem jego opowiadań

w „Przekroju” w roku 1959. Marek

Wydmuch był pierwszym, który

w 1975 roku poświęcił literatowi

rozdział w książce Gra ze strachem.

Fantastyka grozy, a w 1981 r. umie-

ścił w „Kulturze” artykuł Cień z Pro-

vidence, który jako wstęp odnaj-

dziemy też w wydaniach zbioru Zew

Ctulhu z roku 1983 i 2004. W roku

1998 Wydawnictwo Uniwersytetu

Wrocławskiego wydało Typy prze-

strzeni w prozie Howarda Phillipsa

Lovecrafta autorstwa Daniela Mi-

sterka, a rok później z inicjatywy

Gdańskiego Klubu Fantastyki wyda-

no Tam gdzie czyha Cthulhu. O prze-

strzeni naznaczonej w prozie H. P.

Lovecrafta tego samego autora.

W roku 2000 Wydawnictwo Scutum

wydało Nadnaturalny horror w lite-

raturze – jest to esej Lovecrafta do-

tyczący literatury grozy. Artykuły

o pisarzu ukazały się też w dwóch

numerach czasopisma Sfera: w nu-

merze 1 i 2 z roku 2003, a w roku

2007 Wydawnictwo W.A.B. wydało

esej Michela Houellebecqu’a:

H. P. Lovecraft. Przeciw światu,

przeciw życiu. O autorze i jego twór-

czości napisano wiele rozpraw na-

ukowych i niezliczoną ilość artyku-

łów, brak jest natomiast jakiejkol-

wiek monografii pisarza.

Howard Phillips Lovecraft urodził

się 20 sierpnia 1890 r. w Providence

w stanie Massachusetts. W mieście

tym spędził całe swoje życie, nigdy

na dłużej nie wyjeżdżał. Pochodził

z bardzo starej i poważanej rodziny,

której historia – ze strony matki –

– sięga czasów słynnego statku May-

flower i przyjazdu pierwszych an-

gielskich osadników na wybrzeże

Nowej Anglii w roku 1620. Historia

rodziny ojca pochodzącej z Anglii

rozpoczyna się w XV wieku. Przyszły

pisarz był jedynym dzieckiem Win-

fielda Scotta Lovecrafta i Sary Susan

Phillips Lovecraft, którzy pobrali się

12 czerwca 1889 roku. Chłopiec na-

uczył się czytać w wieku trzech lat,

a w wieku sześciu umiał już pisać.

Matka wykazywała wobec niego

nadopiekuńczość, a ze względu na

nienajlepszy stan zdrowia syna zaka-

zywała mu zabaw z innymi dziećmi.

W

Nieczytelna Sygnatura H. P. Lovecraft Nr 1(23)/2013

18

Zresztą i sam Howard Phillips przed-

kładał towarzystwo dorosłych nad

kontakty ze swoimi rówieśnikami.

Nie znajdował wśród nich akcepta-

cji, ponieważ chętniej opowiadał hi-

storie, aniżeli brał udział w czynnej

zabawie. Skupiał się na czytaniu

książek. Małego chłopca dręczyły

koszmary senne; ciekawe, że jego

pierwsze opowiadanie napisane

w wieku sześciu lat pt. The Little

Glass Bottle przedstawia jeden z ta-

kich snów. W wieku siedmiu lat

młody literat napisał The Poem of

Ulisses. Ten utwór uznaje się za wła-

ściwy debiut Lovecrafta.

Do szkoły chłopiec uczęszczał

sporadycznie ze względu na słabe

zdrowie i niezdyscyplinowanie; był

jednak ciekawy świata i braki w wy-

kształceniu nadrabiał ucząc się sa-

modzielnie. Mając dziesięć lat łacinę

znał na tyle dobrze, że przetłumaczył

pierwszych osiemdziesiąt osiem

wersów Metamorfoz Owidiusza.

Pierwszym artykułem przyszłego pi-

sarza, który został opublikowany

w prasie, był The R.I. Journal of

Astronomy, co miało miejsce w roku

1903.

W latach 1899-1907 Lovecraft

wydawał prywatne czasopisma:

„The Scientific Gazette” , który zo-

stał przemianowany w 1903 r. na

„The Rhode Island Journal of Astro-

nomy”. Publikacje te twórca roz-

prowadzał wśród swoich przyjaciół.

W okresie szkoły średniej w Hope

Street High School, Lovecraft spotkał

wielu ludzi o podobnych zaintere-

sowaniach, zarówno wśród nauczy-

cieli, jak i kolegów. W tym okresie

zawiązał wiele trwałych przyjaźni.

Radził sobie dobrze z fizyką i chemią,

ale ogromne kłopoty sprawiała mu

algebra. Nie ukończył szkoły śred-

niej. Niezrealizowane marzenie

o wyższych studiach było dla niego

przyczyną kompleksów czemu dawał

niejednokrotnie wyraz w licznej ko-

respondencji, jaką prowadził ze

swymi przyjaciółmi. Niektóre źródła

podają, że w tym czasie mógł cier-

pieć na chorobę zwaną pląsawicą

mniejszą, o podłożu neurologicz-

nym. Istnieje też sugestia, że Love-

craft mógł doznać urazu głowy

wskutek upadku.

Lata 1908-1913 to trudny okres

dla Lovecrafta – stał się samotni-

kiem; w tym czasie prowadził astro-

Nr 2(24)/2013 H. P. Lovecraft Nieczytelna Sygnatura

19

nomiczne obserwacje i pisał poezję.

Całkowicie odciął się od świata.

Z tego stanu pisarz wyrwał się

w 1913 r. Podczas lektury magazynu

„The Argosy”, zirytowany opisaną

tam miłosną historyjką Freda Jack-

sona, wdał się w polemikę. Wymia-

na zdań między dyskutantami

wkrótce została zauważona przez

Edwarda E. Dassa, prezesa United

Amateur Press Association (UAPA).

Istniejąca w tym czasie inna organi-

zacja National Amateur Press Asso-

ciation (NAPA), zaprosiła Lovecrafta,

który wkrótce zaczął publikować

własną gazetę „The Conservative”

(w latach 1915-1923 wydał trzyna-

ście numerów). W przypadku pisarza

dzięki temu zaangażowaniu i pracy

skończył się okres jego samotności.

Działalności w organizacji po-

święcił się całkowicie, w tym środo-

wisku mógł pokazać swój talent.

Z czasem otrzymał urząd głównego

edytora UAPA, a przez krótki czas

pełnił obowiązki prezesa National

Amateur Press Association (NAPA).

Pośród amatorów, Lovecraft znów

powrócił do swej twórczości, którą

porzucił w 1908 r. Z tego okresu po-

chodzą opowiadania: Grobowiec

(The Tomb) i Dagon. Z czasem

profesjonalne pismo z Bostonu pt.

„National Magazine” zaczęło dru-

kować jego teksty, a wkrótce, w ro-

ku 1921, otrzymał ofertę od maga-

zynu „Home Brew” na napisanie

opowiadania. Pisarz przygotował

tekst złożony z sześciu części,

pt. Herbert West-Reanimator. Rok

później dla tego samego pisma po-

wstał Pełzający Strach (The Lurking

Fear). Literaci amatorzy organizowa-

li coroczne zjazdy, Lovecraft był zna-

ny i podziwiany w tym środowisku.

Znalazł też literackiego idola w oso-

bie barona Dunsany, aby go posłu-

chać wyjeżdżał kilkakrotnie do Bo-

stonu. Dunsany wywarł wpływ na

styl Howarda, lektura A Dreamer Ta-

les sprawiła, że napisał o nim wiersz,

a przez następnych kilka lat naśla-

dował jego styl. _____________

Adam Kuras

Nieczytelna Sygnatura Książka w grach video Nr 1(23)/2013

20

Odwzorowanie książki w świecie gier video

ddziaływanie wytworu kultury

na inne media jest dzisiaj po-

wszechnym zjawiskiem. Żyjemy

w czasach, gdy nikogo już nie wpra-

wia w zakłopotanie fakt przenosze-

nia treści poczytnych bestsellerów

na szklany ekran. Wciąż jednak mało

się słyszy, aby podobny zabieg doty-

czył branży gier video. Jest to w du-

żej mierze zasługa łatki, która przy-

lgnęła do tej gałęzi rozrywki. Nie od

dziś wiadomo, że wiąże się ona

z bezproduktywnym spędzaniem

czasu, szczególnie wśród dzieci

i młodzieży. Niesłusznie się również

sądzi, że ta możliwość obcowania

z wytworem pop-kultury pozbawio-

na jest ciekawej fabuły i wyrazistych

postaci.

Postać wykreowana w książce Ia-

na Fleminga Pozdrowienia z Rosji

(From Russia With Love, 1957) po-

jawiła się najpierw w filmie pod tym

samym tytułem, a po niespełna

półwieczu – w grze na jej podstawie.

W tym konkretnym przypadku ma-

my do czynienia z bohaterem, który

odcisnął swoje piętno na prawie

wszystkich gałęziach show-biznesu.

Na nic jednak by się zdała najlepsza

fabuła książki, gdyby nie obsadzenie

w roli głównej aktora, który wypro-

mował zarówno książkę, jak i film,

a będąc już w zaawansowanym wie-

ku, także gry na ich podstawie.

Sean Connery stał się żywą le-

gendą kina; aktor od przeszło pół-

wiecza przyciąga widzów do kin

i przed telewizory. Szerokiej publicz-

ności dał się poznać głównie jako

pierwszy odtwórca roli Jamesa Bon-

da. Czas pokazał, że mimo wielu na-

stępców, Szkot jest niezastąpiony.

Do dziś wielu kinomaniaków uważa

go za wzór szpiega W Tajnej Służbie

Jej Królewskiej Mości. Jednak Conne-

ry, od nieudanego powrotu do tej

roli w 1983 roku, konsekwentnie

odcinał się od niej aż do roku 2005.

Czy próba przeniesienia filmu z jego

udziałem sprzed 50 lat okazała się

tym razem udana? W dalszej części

mojego materiału postaram się od-

powiedzieć na to pytanie.

Przenieśmy się do przeszłości.

Sean Connery, jako jedyny z odtwór-

ców roli Jamesa Bonda, miał okazję

współpracować z pomysłodawcą tej

postaci, Ianem Flemingiem. Efektem

tej współpracy było przekazywanie

O

Nr 2(24)/2013 Książka w grach video Nieczytelna Sygnatura

21

na planie zdjęciowym wielu bezcen-

nych wskazówek. Fakt ten przyczynił

się do zdobycia poklasku publiczno-

ści oraz krytyków dla sześciu filmów,

poczynając od Dr. No, a kończąc na

Diamonds Are Forever. Drugim

z nich był właśnie From Russia With

Love i na nim twórcy z Electronic Ar-

ts oparli fabułę gry.

Była to zastanawiająca decyzja.

Śledząc bowiem poczynania EA

można odnieść wrażenie, że wydają

oni gry oparte na najsłynniejszych

tytułach. From Russia With Love nie

należał do najbardziej dochodowych

i najpopularniejszych produkcji z Se-

anem Connerym w roli Agenta Bon-

da. Był nim zdecydowanie Goldfin-

ger, który pojawił się na ekranach

kin rok później.

Zarówno w książce, następnie

w filmie, a na końcu także i w grze,

głównym zadaniem 007 jest pozy-

skanie urządzenia o nazwie Lector.

Prócz brytyjskiego M16, sprzętem

zainteresowani są również Rosjanie,

których reprezentuje organizacja

przestępcza – Octopus. W celu zdo-

bycia Lectora obie agencje posyłają

swoich najlepszych ludzi. Przeciwni-

kiem Bonda jest zabójca o imieniu

Grant: postawny osiłek, wyspecjali-

zowana maszyna do zabijania, która

posługuje się w uśmiercaniu swoich

celów m.in. garotą.

W niniejszą grę zostały zgrabnie

wplecione motywy z pozostałych

pięciu tytułów serii. Nie mogło za-

braknąć także wizyty w kwaterze

M16. Odwiedziny zaczynają się

przed pokojem M od krótkiego flirtu

z uroczą Moneypenny. Następnie,

po ponagleniu ze strony przełożone-

go, przechodzi się do jego pokoju, by

tam zapoznać się ze szczegółami mi-

sji. Gracze są świadkami zabawnych

zdarzeń w dolnych kondygnacjach

Nieczytelna Sygnatura Książka w grach video Nr 1(23)/2013

22

budynku, za sprawą wynalazków Q

i jego niesfornych pracowników.

Klimatyczna scena z samego począt-

ku From Russia With Love, gdzie 007

odziany w gustowny smoking prze-

mierza labirynt z żywopłotu, również

została odtworzona w grze. Jednym

z najefektowniejszych dodatków jest

niewątpliwie wyposażenie Bonda

w Jet Pack.

James Bond 007: From Russia Wi-

th Love, to tytuł łączący w sobie urok

filmów o Bondzie z tamtego okresu.

Zaangażowanie w projekt samego

Seana Connery’ego zwiastował mu-

rowany sukces. Twórcy z Electronic

Arts nie poszli jednak na łatwiznę

i stanęli na wysokości zadania. Za-

proponowali dopracowany produkt,

któremu z perspektywy kilku już lat

niewiele można zarzucić.

_____________

Jacek Sobieraj

Ze świata literatury

ym razem wracamy do źródeł...

a mianowicie do lektur szkolnych

z klas 1-3 szkoły podstawowej. Przy-

pomnienie ma ponownie charakter

quizu. Prawidłowa odpowiedź od-

powiada podanej w nawiasie literce,

którą należy wpisać w odpowiednie

pole (s. 22). W ten sposób powsta-

nie myśl Moliera.

Czy pamiętasz...?

1. Kto jest autorem Katechizmu pol-

skiego dziecka?

Józef Wybicki (B),

Władysław Bełza (D),

Maria Konopnicka (K).

2. Co wpłynęło na poprawę zacho-

wania tytułowej bohaterki lektu-

ry Oto jest Kasia?

rozwód rodziców (I),

choroba siostrzyczki (O),

niezdanie do kolejnej klasy (A).

3. Kto awanturował się o Basię?

Stanisław Olszowski (P),

Kornel Makuszyński (T),

Antoni Walicki (B).

4. W czyim piórniku mieszkał Pla-

stuś?

Tosi (R),

Jacka (B),

Lusi (P).

T

Nr 2(24)/2013 Ze świata literatury Nieczytelna Sygnatura

23

5. Gdzie mieszkał Anaruk?

na Grenlandii (A),

na Antarktydzie (L),

na Atlantydzie (E).

6. Kto znalazł ogonek Kłapouchego?

Kubuś Puchatek (W),

Krzyś (I),

Sowa Przemądrzała (T).

7. Kto był przyjacielem Jacka i Wac-

ka?

Pankracek (D),

Placek (O),

Wicek (Y).

8. Dokąd leciał Waluś w lekturze Pi-

lot i ja?

do Warszawy (S),

do Gdańska (T),

do Olsztyna (Y).

9. Jak się wabił piec gospodarza w

Kajtkowych przygodach?

Bukiet (J),

Burek (I),

Mruczek (Y).

10. Kto jest autorem wiersza Co

słonko widziało?

Maria Konopnicka (A),

Maria Kownacka (T),

Maria Krüger (N).

11. Jak wabił się pies, który jeździł

koleją?

Szarik (J),

Lampo (K),

Saba (M).

12. Kto jest narratorem Dzieci z Bul-

lerbyn?

Astrid Lindgren (S),

Lisa Erikson (M),

Britta Andersson (K).

13. Jak się nazywała czarownica,

chcąca odebrać Karolci niebieski

koralik?

Filomena (I),

Sabrina (A),

Muriel (O).

14. Gdzie mieszkał doktor Jan Dolit-

tle?

w Forks (R),

w Tombstone (S),

w Puddleby (Ł).

15. Kim byli gościa Puca i Bursztyna?

Kadim i Sandej (O),

Mikad i Tiuzdej (C),

Mikad i Mondej (S).

16. Kogo uratował Wojtek chcący zo-

stać strażakiem?

Bonifacego (I),

synka sąsiada (C),

wieś Kozie Różki (N).

Nieczytelna Sygnatura Ze świata literatury Nr 1(23)/2013

24

17. Jak miały na imię dzieci pana

Astronoma?

Teleskopek i Teleskopka (O),

Soczewka i Zwierciadełek (Ś),

Lunetek i Lunetka (E).

18. Jak Filonek Bezogonek zaprzyjaź-

nia się z domownikami?

ostrzega o pożarze (Ś),

odnajduje zaginionego kotka (K),

broni ich przed bezdomnymi ko-

tami (Ć).

19. Co naprawiła nasza mama czaro-

dziejka?

Słońce (Y),

Gwiazdkę (I),

Księżyc (U).

20. Jakie zwierzęta trafiły do Zacza-

rowanej Zagrody?

strusie (R),

prosiaczki (R),

pingwiny (M).

21. Która literka zwichnęła nóżki

w wierszyku Juliana Tuwima?

A (I),

H (E),

M (O).

22. Kto poszedł Na jagody?

Janek (E),

Matysia (A),

Małgosia (I).

23. Która z baśni nie została napisana

przez Hansa Christiana Anderse-

na?

Calineczka (Ń),

Księżniczka na ziarnku grochu

(A),

Kopciuszek (Ć).

_____________

Przygotowała: Lilja

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23

Nr 2(24)/2013 Cicer cum caule Nieczytelna Sygnatura

25

Cicer cum caule

Fantastyczny katalog

W roku 1925 grono dowcipnych naukowców, historyków i bibliofilów krakow-

skich, z nieodżałowanym moim [Juliana Tuwima] przyjacielem Kazimierzem Pie-

karskim na czele, wydało parodystyczny numer „Przewodnika Bibliograficznego”,

słynny „N 13”, druk arcyrzadki dzisiaj, zawierający przeszło dwie setki tytułów nie

istniejących książek istniejących autorów. Zeszyt ten jest znakomitym okazem

nieczęsto uprawianej parodii: parodii publikacji naukowej. Każda pozycja w nim

to satyra na autora i na samą bibliografię. Wybieramy na chybił trafił:

Birkenmajer Aleksander. Szesnasta karta rękopisu Nr 2798 Biblioteki Jagielloń-

skiej i inne szesnaste karty innych rękopisów innych bibliotek. Kraków, 1925. 4o.

Str. 78.

Kallenbach Józef. Prof. Uniw. Jagiellońskiego. Nieznany spis garderoby domowej

domniemanego pradziadka Jacka Soplicy z r. 1727. Nakład Uniw. Stefana Batore-

go. 1925. 8o. Str. XXIII+2 z licznymi podobiznami.

Piekarski Kazimierz. Nieodkryty fragment nieznanego urywka niedrukowanego

Sowizdrzała w zaginionym tłumaczeniu czeskim lub polskim. Drobny przyczynek

do bibliografii polskiej. Kraków, 1925. 16o. Kart nlb. 2+str. 1 + kart czystych 6.

Piłsudski Józef. Jak uniknąłem błędów Napoleona? Kraków. Osobne odbicie z 547

wywiadu w "Ilustrowanym Kurierze Codziennym". Str. 2.

Rostworowski Karol Hubert. O ile ja i Dante stoimy wyżej od Żeromskiego? Kra-

ków. Nakładem "Głosu Narodu." 1925. 8o. Str. 30.

Sierpiński Wacław. Prof. Uniw. Warszawskiego. O pewnym dowodzie pewnego

twierdzenia i pewnym zagadnieniu tyczącym się pewnych przypadków błędnego

stosowania pewnych zasad do rozkładu pewnych liczb całkowitych na pewne su-

my potrójne. Warszawa. Nakładem Polskiego Towarzystwa Matematycznego.

Z zasiłku Min. W.R. i O.P. 1925. 8o. Str. 142.

Nieczytelna Sygnatura Cicer cum caule Nr 2(24)/2013

26

Srokowski Konstanty. Rosja sowiecka z okien wagonu i z głowy własnej. Kraków.

Nakładem Krakowskiej Spółki Wydawniczej. 1925.

Szober Stanisław. Cecha cechy i cecha cechy cech. Przyczynki metodologiczne do

nauczania języka polskiego w niższych klasach szkół powszechnych. Warszawa.

Nakładem autora. Czysty dochód na "Willę łez dziecięcych" w Zakopanem. 1925.

8o. Str. XVI +264.

Wachholz Leon. Uwiedzenie czy zgwałcenie? Sprawa Fausta i Małgorzaty wobec

Kodeksu Karnego b. trzech zaborów. Kraków. 1925. 8o. Str. 218 + 7 tablic.

Tuwim J., Cicer cum caule czyli groch z kapustą: panopticum i archiwum kultury,

Czytelnik, 1958, s. 102-104

_____________

Wyszukał: dr Zbigniew Gruszka

Spadające Litery

Litery należy opuścić w kratki w ten sposób,

aby powstała myśl Marii Dąbrowskiej dotycząca książek.

N S I T A Ę

M

L A E N

N A Y W I K K E Z W I H J Z U W J I

C A S Z Ż N A S Y Y O O I E D C Ó Ś Z

K Z J Ą E J I C I T C L Ż C I D O W Ć

made by Lilja

Nr 2(24)/2013 Nieczytelna Sygnatura

27

Zapraszamy na stronę Koła Naukowego Bibliotekoznawców

www.bibliotekoznawcy.uni.lodz.pl

i na stronę naszej Katedry: www.kbin.uni.lodz.pl.

NIECZYTELNA SYGNATURA Niezgulnik Studencki 2(24)/2013

Redaktor numeru: Agnieszka Grzelak, Agnieszka Siwocha

Redaktor techniczny, skład: Agnieszka Siwocha

Korekta: dr Zbigniew Gruszka

Grafika: Agnieszka Baran, Marlena Bartos, Agnieszka Siwocha, Jacek Sobieraj

Redakcja: mgr Martyna Augustyniak, Agnieszka Baran, Marlena Bartos, Agnieszka Grzelak,

Adam Kuras, Agnieszka Siwocha, Jacek Sobieraj

Redaktorzy honorowi: dr Jacek Ladorucki, dr Zbigniew Gruszka

Adres redakcji: Katedra Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej UŁ, ul. Matejki 34a, 90-237

Łódź. Redakcja zastrzega, że artykuły zamieszczone w czasopiśmie nie muszą odzwierciedlać

stanowiska redakcji. Zastrzegamy sobie prawo do skracania nadsyłanych artykułów. Teksty,

oferty współpracy, reklamy (i propozycje prenumeraty) prosimy dostarczać na adres

e-mailowy: nieczytelna_sygnatura@wp.pl.