Książka Abstraktów VII LSDNF

8/17/2019 Książka Abstraktów VII LSDNF

1/58

Lublin, 19 kwietnia 2016 r.

VII Lubelskie Sympozjum

Doktorantów Nauk Farmaceutycznychwraz z Otwartym Seminarium Nauk o Życiu

pod honorowym patronatem

Marszałka Województwa Lubelskiego Sławomira Sosnowskiego

Jego Magnificencji Rektora Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

prof. dr hab. Andrzeja Dropa

Jego Magnificencji Rektora Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

prof. dr hab. Stanisława Michałowskiego

Jego Magnificencji Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

prof. dr hab. Mariana Wesołowskiego

Dziekana Wydziału Farmaceutycznego z Oddziałem Analityki Medycznej Uniwersytetu

Medycznego w Lublinie

prof. dr hab. n. chem. Ryszarda Kocjana

Dziekana Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

prof. dr hab. n. med. Ireny Wrońskiej

Polskiej Akademii Nauk Od dział w Lublinie

Rady Doktorantów Uniwersytetu Medycznego w Lublinieoraz Fame Lab – Talking Science


2/58

VII Lubelskie Sympozjum Doktorantów Nauk Farmaceutycznych


2

Patronat medialny

Sponsorzy


3/58



3

Komitet naukowy

prof. dr hab. Grażyna Biała

prof. dr hab. Wiesław Gruszecki

prof. dr hab. Krzysztof Jóźwiak

prof. dr hab. Monika Wujec

prof. dr hab. Ryszard Kocjan

dr hab. Anna Bogucka-Kocka

dr hab. Janusz Kocki

dr hab. Roman Paduch

dr hab. Ireneusz Sowa

dr hab. Katarzyna Tyszczuk-Rotko

dr hab. Magdalena Wójciak -Kosior

dr hab. inż. Bartosz Sołowiej

dr Sławomir Dresler

dr Grażyna Szymczak

Komitet organizacyjny

Przewodnicząca: Joanna Filarowska

Wojciech Szwerc

Agnieszka Michalak

MałgorzatalŁupina

Karolina Pękała

Jan Sawicki

Michał Bartosik

Lidia Kotuła

Tomasz Kubrak

Szymon Kosiek

Jolanta Błaszczak

Marcin Czop

Aleksandra Dymek


4/58



4

Program Sympozjum

08:00 – 09:00 Rejestracja uczestników Sympozjum

09:00 – 09:20 Otwarcie Sympozjum

09:20 – 10:50 Wykład inauguracyjny prof. dr hab. Jerzego Vetulaniego

„CZY WARTO ROZWIJAĆ MÓZG?”

10:50 – 12:20 FameLab - TALKING SCIENCE

12:20 – 12:50 Przerwa kawowa

12:50 – 14:00 Prezentacje ustne - Sesja I

14:00 – 15:00 Obiad

15:00 – 16:20 Prezentacje ustne – Sesja II

16:20 – 16:40 Przerwa kawowa

16:40 – 18:00 Prezentacje ustne – Sesja III

18:00 - 18:20 Zakończenie Sympozjum


5/58



5

Prezentacje ustne Sesja I 12:50 – 14:00

12:50 – 13:00 Michał Bartosik Komputerowe wspomaganie diagnostyki obrazowej tec hnologia mająca szanse rozwoju? _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ _______

13:10 – 13:20 Gabriela Bielecka

Ocena wpływu kofeiny na działanie leków przeciwlękowych _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

13:20 – 13:30 Marcin Czop

Wpływ resweratrolu na poziom ekspresji białek wielolekowej oporności w komórkach linii

białaczkowych _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

13:30 – 13:40 Katarzyna Domańska

Woltamperometria - skuteczna metoda oznaczania śladowych stężeń kwasu oleanolowego i ursolowego ____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

13:40 – 13:50 Miłosz Gołyszny

„Alien Hand Syndrome” jako następstwo ukrwotocznienia udaru niedokrwiennego w obrębie

prawej półkuli mózgu – opis przypadku

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

13:50 – 14:00 Małgorzata Łupina Znaczenie salwinoryny A w akwizycji i ekspresji sensytyzacji morfinowej u myszy

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


6/58



6

Komputerowe wspomaganie diagnostyki obrazowej

technologia mająca szanse rozwoju?

mgr Michał Bartosik

Katedra i Zakład Biologii z Genetyką, Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Wstęp

Komputer to narzędzie, które okazuje się niezwykle pomocne w wielu dziedzinach

nauki jak i życia codziennego. Dzięki niemu wykonujemy wiele czynności lepiej, szybciej

i wygodniej a przy tym popełniając mniej błędów. Proponowane przeze mnie zastosowanie

programu komputerowego do wspomagania diagnostyki obrazowej pomoże ją usprawnić.

Analiza komputerowa obrazu to proces, który składa się z kilku zasadniczych etapów

– pozyskiwania obrazu, jego przetwarzania, obróbki i na koniec właściwej analizy. Każdy

z nich realizowany może być przez szereg różnych algorytmów a od efektów ich działania

zależeć będzie końcowy wynik analiz.

Ogólne zasady komputerowej analizy obrazów

Pozyskiwanie obrazu to proces wprowadzania danych wejściowych – w tym

przypadku informacji o obrazie otaczającej nas rzeczywistości. Obraz cyfrowy to macierz

wektorów lub skalarów niosąca informacje obrazowe otrzymywany dzięki odwzorowaniu

energii światła odbitego lub przechodzącego prze obserwowany obiekt. Aparat lub kamera

cyfrowa mierzy ilość światła docierającego do przetwornika optoelektronicznego powstające

dane mogą być zapisywane lub przesyłane do komputera.

Kolejnym etapem jest przetwarzanie i obróbka obrazu. Zastosowanie mają tutaj

techniki punktowe (jak zmiana jasności obrazu, kontrastu, barw), lokalne (usuwanie szumu,

mory) i globalne (poprawa geometrii obrazu, filtracja). Ostateczny wynik zależy od

zastosowanych technik i ich parametrów. Ich wybór zależy od jakości pozyskanego obrazu

i służyć ma optymalizacji jego parametrów.

Ostatnim etapem będzie dopiero właściwa analizy obrazu. Techniki komputerowemogą być pomocne w wyszukiwani określonych obiektów, ich zliczaniu czy dokonywaniu

pomiarów.

Diagnostyka obrazowa w parazytologii

Wykorzystanie komputerowej diagnostyki obrazu na potrzeby badań

parazytologicznych będzie polegało na porównywaniu obrazu preparatu mikroskopowego

z bazą danych i pomoc w postawieniu trafnej diagnozy. Stosowne obecnie techniki, gdzie

człowiek ocenia obecność form diagnostycznych nie przystają do standardów medycyny XXI

w., mogą być obarczone błędami i mają niewielką powtarzalność. Proponowane przez mnierozwiązania w ramach aplikacji DigitalEye® nie wyręczą diagnosty, lecz dostarcza mu

kolejne narzędzie do jak najwydajniejszej pracy.


7/58



7

Ocena wpływu kofeiny na działanie leków przeciwlękowych

Gabriela Bielecka , Karolina Sławińska, Aleksandra Szopa, Anna Serefko, Ewa Poleszak,

Monika Poddębniak

Katedra i Zakład Farmacji Stosowanej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

W ostatnich latach zaburzenia lękowe stały się poważnym problemem społecznym,

a ich leczenie opiera się głównie na farmakoterapii lekami z grupy benzodiazepin. Badania

przeprowadzone w ostatnim czasie wskazują na związek między spożyciem kofeiny,

a występowaniem zaburzeń afektywnych, w tym zaburzeń lękowych. Kofeina jest

najpowszechniej stosowanym, dozwolonym środkiem psychostymulującym na świecie.

W niskich dawkach powoduje aktywację ośrodkowego układu nerwowego, zmniejszasenność, poprawia koncentrację, zwiększa czujność i aktywność psychomotoryczną.

Nadmierne spożycie kofeiny jest szczególnie rozpowszechnione u pacjentów

hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych. Jak wskazują najnowsze badania,

u pacjentów ze zdiagnozowanymi zaburzeniami lękowymi spożywanie kofeiny prowadzi

do nasilenia objawów lęku. W celu bliższej analizy tego zjawiska w niniejszej pracy

dokonano oceny wpływu kofeiny na zachowanie zwierząt w teście podniesionego labiryntu

krzyżowego (EPM) oraz określenie wpływu kofeiny na efekt anksjolityczny alprazolamu

ik diazepamu. Na podstawie badań wykazano, że kofeina podana dootrzewnowo w dawce 5 mg/kg

nie wpływa istotnie statystycznie na ilość czasu spędzonego przez myszy w ramionach

otwartych labiryntu, natomiast zastosowana w dawce 10 mg/kg i 20 mg/kg wydłużała istotnie

statystycznie czas spędzony w ramionach otwartych. W wyniku łącznego podania kofeiny

w dawce niedziałającej (5 mg/kg) z diazepamem w dawce nieefektywnej (0,5 mg/kg)

zaobserwowano zmiany w zachowaniu zwierząt w teście EPM, które wskazują

na wystąpienie działania przeciwlękowego. Wykazano również, iż kofeina w dawce 5 mg/kg

zastosowana łącznie z nieefektywną dawką alprazolamu (0,125 mg/kg) nasila jego działanie

anksjolityczne. Powyższe doświadczenia wskazują na wpływ kofeiny na działanie leków z grupy benzodiazepin i potwierdzają występowanie interakcji pomiędzy układem

adenozynowym i GABA-ergicznym. Zaobserwowany synergizm działania przeciwlękowego

niskich dawek kofeiny z anksjolitykami może mieć znaczenie terapeutyczne,

co w konsekwencji przyczyniłoby się do zmniejszenia dawek leków przeciwlękowych i tym

samym do ograniczenia ich działań niepożądanych.


8/58



8

Wpływ resweratrolu na poziom ekspresji białek wielolekowej oporności w

komórkach linii białaczkowych

Anna Bogucka-Kocka*, Marcin Czop**, Karolina Knap-Czop***, Tomasz Kubrak*,

Janusz Kocki**

*Katedra i Zakład Biologii z Genetyką, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

**Zakład Genetyki Klinicznej, Katedra Genetyki Medycznej,

Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

***Katedra i Zakład Anatomii Prawidłowej Człowieka,


Allium victorialis L. czy Wielolekowa oporność komórek nowotworowych (MDR,ang. Multi-Drug Resistance) jest dużym wyzwaniem terapii nowotworowej. Nadekspresja

białek rodziny jest najczęściej wymienianym mechanizmem zjawiska MDR.

Celem pracy było określenie wpływu resweratrolu na zmiany poziomu ekspresji białek

wielolekowej oporności (MDR1 oraz ABCG2) w komórkach ludzkich linii białaczkowych.

Ludzkie linie ostrej białaczki promieloblastycznej: HL60, HL60/X1, HL60/MX2 oraz ostrej

białaczki limfoblastycznej: CEM/C1, CCRF-CEM były hodowane przy zastosowaniu

medium RPMI 1640 (PAA Laboratories, Linz Austria) z dodatkiem 10% surowicy płodowej

bydlęcej (FBS) (PAA Laboratories) dla linii HL60/MX1, HL60/MX2, CEM/C1, CCRF-CEM

oraz 20% dla linii HL60. Skład pożywki uzupełniały antybiotyki: penicylina, streptomycyna

oraz amfoterycyna B (PAA Laboratories) w stężeniu 1%. Hodowle komórkowe prowadzono

w temperatur ze 37°C oraz atmosferze 5% CO2.Komórki w stężeniu 1 x 105 komórek/mL

były wylewane na płytki 12 dołkowe. Po 24 godzinach komórki były eksponowane na

działanie resweratrolu w stężeniach IC10, IC50, IC90 oraz resweratrolu w stężeniach IC10,

IC50, IC90 z dodatkiem mitoksantronu. Po 48 godzinach wykonywano analizę cytometryczną

przy użyciu cytometru Navios (BeckmanCoulter).

Resweratrol powoduje zmianę ilości błonowych białek MDR1 oraz ABCG2

w badanych komórkach ludzkich linii białaczkowych. Zauważony został zarówno wzrost jaki spadek poziomu w/w białek po ekspozycji na resweratrol oraz resweratrol w połączeniu

z mitoksantronem.

Praca finansowana ze środków Polskiego Komitetu Badań Naukowych (Grant nr:

NN405162639).


9/58



9

Woltamperometria - skuteczna metoda oznaczania śladowych stężeń

kwasu oleanolowego i ursolowego

Katarzyna Domańska , Katarzyna Tyszczuk-Rotko, Ilona Sadok

Zakład Chemii Analitycznej i Analizy Instrumentalnej, Wydział Chemii,

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Lublin, Polska

Woltamperometria znalazła szereg zastosowań w analizie toksykologicznej,

środowiskowej, i przemysłowej ze względu na wysoką czułość, dokładność oraz precyzję

pomiarów, niski koszt aparatury, a także możliwość miniaturyzacji i pracy poza laboratorium.

Ponadto, pozwala na oznaczanie zarówno jonów, jak i związków organicznych. Metody

woltamperometryczne polegają na pomiarze natężenia płynącego prądu w funkcji

przyłożonego do elektrody pracującej napięcia, co obrazuje przebieg zachodzących

na elektrodzie procesów.

Kwas oleanolowy (OA) i ursolowy (UA) są to naturalnie występujące w przyrodzie

związki organiczne, należące do grupy triterpenów pentacyklicznych. Znajdują się one

w korku, korze, żywicy oraz skórce i woskowatym nalocie kwiatów i liści roślin, pełniąc

przede wszystkim funkcje ochronne. Mają także istotne znaczenie dla zdrowia, ponieważ

wykazują szereg aktywności farmakologicznych, takich jak: właściwości przeciwwirusowe,

antybakteryjne, przeciwnowotworowe, hepatoprotekcyjne, regeneracyjne, przeciwzmarszczkowe, czy antyoksydacyjne. Dzięki temu mogą znajdować zastosowanie

w przemyśle kosmetycznym oraz jako środki zapobiegające chorobom oraz składniki leków.

W pracy przedstawiono woltamperometryczną procedurę oznaczania kwasu

oleanolowego i ursolowego w ekstraktach roślinnych z użyciem elektrody z węgla szklistego

po uprzednim rozdziale chromatograficznym. Otrzymany zakres liniowy krzywej

kalibracyjnej zarówno dla OA i UA mieści się w granicach stężeń od 0,02 do 3 ng L-1.

Granica wykrywalności OA wynosi 0,0082 ng L-1, a UA 0,0075 ng L-1. Opracowana

procedura została z powodzeniem zastosowana do oznaczania obu tych związków

w ekstrakcie z kwiatu bzu czarnego oraz kwasu oleanolowego w ekstrakcie z jemioły.


10/58



10

"Alien Hand Syndrome" jako następstwo ukrwotocznienia udaru

niedokrwiennego w obrębie prawej półkuli mózgu - opis przypadku

Miłosz Gołyszny

Zakład Farmakologii, Katedra Farmakologii,

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Katowice, Polska

Zespół obcej ręki (AHS - Alien Hand Syndrome) należy do stosunkowo rzadko

występujących zaburzeń neurologicznych. Przyczyną AHS jest uszkodzenie prawej półkuli

mózgu (np. w wyniku udaru mózgu). Kluczowymi objawami są triada: uczucie obcości ręki,

ruchy awolicjonalne, personifikacja kończyny. AHS współwystępuje na ogół z zespołem

zaniedbywania (pomijania) stronnego zaburzając w ten sposób nie tylko poczucie własnościciała, ale również komunikowanie się oraz pełne postrzeganie środowiska zewnętrznego.

Przedstawiono opis przypadku 77 letniego chorego, u którego na podłożu udaru

niedokrwiennego prawej półkuli mózgu oraz jego wtórnego ukrwotocznienia wystąpiły

objawy AHS. Wprowadzenie zindywidualizowanej terapii, łączącej metody nowoczesnej

rehabilitacji zarówno ruchowej, jak i neuropsychologiczno - logopedycznej pozwoliło

wyzwolić mechanizmy neuroplastyczności niezbędne do poprawienia jakości życia pacjenta.


11/58



11

Znaczenie salwinoryny A

w akwizycji i ekspresji sensytyzacji morfinowej u myszy

Małgorzata Łupina , Joanna Filarowska, Joanna Listos

Katedra i Zakład Farmakologii z Farmakodynamiką,


W ostatnich latach zaobserwowano niepokojący wzrost zainteresowania

substancjami psychoaktywnymi, potocznie nazywanymi „dopalaczami”. Jednym z nich jest

salwinoryna A występująca w liściach szałwii wieszczej (Salvia divinorum). Salwinoryna A

jest najsilniejszym znanym związkiem pochodzenia naturalnego o właściwościach

halucynogennych. Jest niewiele przeprowadzonych badań dotyczących działania salwinoryny

A u ludzi, a obecnie obserwujemy coraz większy dostęp do substancji psychoaktywnych.

Ponadto istnieje niebezpieczeństwo łączenia ze sobą różnych substancji

psychostymulujących, np. z opioidami. Morfina i inne opioidy wykazują działanie

nagradzające, które prowadzi do uzależnienia. Sensytyzacja behawioralna jest ważnym

zjawiskiem towarzyszącym uzależnieniu. Jest to nasilenie reakcji organizmu na dawkę

substancji w wyniku jej przewlekłego, ale sporadycznego podawania. Sensytyzacja jest ściśle

związana z powrotem do nałogu, nawet po długim okresie abstynencji. Wspomniane informacje wskazują na konieczność zbadania efektów jednoczesnego

podawania salwinoryny A i innych substancji uzależniających. Toteż celem niniejszej pracy

było zbadanie wpływu salwinoryny A na rozwój i ekspresję sensytyzacji na efekty

lokomotoryczne myszy wywołanej przewlekłym, ale sporadycznym podawaniem morfiny.

Rozwój sensytyzacji u myszy uzyskano poprzez przewlekłe, ale sporadyczne podanie morfiny

(5 razy w odstępach 72-godzinnych). Następnie badano wpływ salwinoryny A na rozwój

i ekspresję sensytyzacji na efekty lokomotoryczne wywołane podawaniem morfiny, u myszy.

Przeprowadzone eksperymenty wskazują, że salwinoryna A hamuje rozwój

i ekspresję wyżej wymienionej sensytyzacji, co świadczy o istnieniu ważnych interakcji pomiędzy salwinoryną A i morfiną.


12/58



12

Prezentacje ustne Sesja II 15:00 – 16:20

15:10 – 15:20 Wojciech SzwercZastosowanie materiału biologicznego pochodzenia ludzkiego w analizie pierwiastkowej

do celów laboratoryjnych i sądowych _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

15:20 – 15:30 Joanna FedorowiczBadania przegrupowania Cope’a adduktów aza-Michaela w grupie pochodnych izoksazolonu _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

15:30 – 15:40 Benita Hryć Otrzymywanie i standaryzacja fitochemiczna liofilizatów z ziela i korzeni tarczycy bajkalskiej

(scutellaria baicalensis georgi .)

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

15:40 – 15:50 Ewelina Kozioł Wpływ ksantotoksyny na behawioralne efekty nikotyny oceniane w zwierzęcych modelach

doświadczalnych ____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

15:50 – 16:00 Paweł Łyp Nowe horyzonty w diagnostyce Babesziozy u psów _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

16:00 – 16:10 Piotr Okińczyc Poliphenolic composition and some biological activity of Polish and Canadian propolis

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________`

16:10 – 16:20 Katarzyna AbramowiczProzdrowotne polifenolokwasy i analiza ich zawartości w napojach herbacianych

w zależności od sposobu parzenia różnych rodzajów herbaty ___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________`


13/58



13

Zastosowanie materiału biologicznego pochodzenia ludzk iego w analizie

pierwiastkowej do celów laboratoryjnych i sądowych

Wojciech Szwerc, Karolina Wierzejska, Weronika Tułajew, Justyna Żyła, Ireneusz Sowa,

Magdalena Wójciak -Kosior

Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Analityki Medycznej,

Katedra Chemii, Zakład Chemii Analitycznej. 20 – 093 Lublin, ul. Chodźki 4a, tel. 81 448-71-88,

e-mail – [email protected]

Materiałem biologicznym nazywamy wszystkie substancje, które pochodzą

z organizmu żywego – zarówno ludzkiego jak i zwierzęcego bądź roślinnego.

W kryminalistyce zaś materiał taki nazywany jest śladem biologicznym. Szczególnie materiał

ludzki jest bardzo cennym źródłem informacji na temat stanu w jakim aktualnie znajduje się

organizm. W celach laboratoryjnych analiza mater iału biologicznego jest wykonywana do

oceny kondycji organizmu ludzkiego, w toksykologii sądowej do celów dowodowych

i odpowiedzi na pytanie co mogło doprowadzić do uszczerbku na zdrowiu bądź zgonu

człowieka. Obecnie coraz częściej rozwój choroby lub śmierć organizmu może być

spowodowana zatruciami metalami ciężkimi, zwłaszcza pierwiastkami uznanymi za

toksyczne tj. ołów, chrom, arsen, rtęć. Występują one głównie w środowisku w postaci

związków chemicznych. Nadmierne ich występowanie powoduje przyswajanie tych pierwiastków przez rośliny, ryby, zwierzęta a to ułatwia przedostawanie się i zatrucie

organizmu. Możliwe jest również świadome działanie osób trzecich w celu podania

nadmiernej ilości metali toksycznych znacznie przekraczającej dawkę śmiertelną. Najczęściej

badanym materiałem ludzkim na obecność metali są: krew, osocze, włosy, ślina i mocz.

Celem naszej pracy jest optymalizacja i prawidłowy dobór parametrów analitycznych

metody na podstawie analizy materiału certyfikowanego ludzkiej krwi obwodowej, osocza

oraz włosów a także oznaczanie ilościowe wybranych pierwiastków, ważnych fizjologicznie

i toksykologicznie dla organizmu ludzkiego w materiale biologicznym za pomocą

wysokorozdzielczego atomowego spektrometru absorpcyjnego (HR-CS-AAS) ContrAA700

z ciągłym źródłem promieniowania w technice płomieniowej i elektrotermicznej.


14/58



14

Badania przegrupowania Cope’a adduktów aza-Michaela w grupie

pochodnych izoksazolonu

Joanna Fedorowicz , Paulina Wiśniewska, Jarosław Sączewski

Katedra i Zakład Chemii Organicznej,

Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Medycyny Laboratoryjnej, Gdański Uniwersytet Medyczny

W układach pirydyny oraz chinoliny skondensowanych z pierścieniem izoksazolonu

występują po dwa ambidentne atomy azotu, które, w zależności od warunków, mogą

w różnym stopniu ulegać reakcjom alkilowania lub acylowania [1, 2]. W środowisku

zasadowym N1-alkilowe pochodne izoksazolonu ulegają procesowi dwucząsteczkowej

hydrolizy zasadowej, dając produkty z ugrupowaniami hydroksyloaminowym i estrowym.Badania wyk azują, że pochodne izoksazolonu mogą reagować z odczynnikami alkilującymi

i acylującymi zgodnie z teorią orbitali granicznych, mogą więc też stanowić donory

w reakcjach aza-Michaela.-nienasyconego związku karbonylowego. Na podstawie analizy

wyizolowanych produktów reakcji wykazano, iż dla uzyskanych adduktów obserwuje się

przegrupowanie [3,3] sigmatropowe, w wyniku którego powstaje kolejne centrum

nukleofilowe zdolne do przyłączenia kolejnej cząsteczki akceptora

Michaela.Przeprowadzono szereg reakcji isoksazolo[3,4-b]chinolin-3(1H)-onu oraz

isoksazolo[3,4-b]pirydyn-3(1H)-onu z odczynnikami pełniącymi funkcję akceptorówMichaela i analizowano uzyskane produkty, Na podstawie przeprowadzonych

eksperymentów ustalono, iż addycja Michaela zachodzi preferowanie do azotu N1

w pierścieniu izoksazolonu, a w środowisku zasadowym reakcji dochodzić może do otwarcia

pierścienia i powstania ugrupowania estrowego i hydroksyloaminowego, które to może

następnie przyłączać następną cząsteczkę.

Uzyskane wyniki mechanizmu reakcji potwierdzono z zastosowaniem kwantowo-

chemicznych metod obliczeniowych i modelowania cząsteczkowego wyizolowanych

pośrednich i końcowych produktów reakcji.

Niniejsza praca była współfinansowana ze środków programu KNOW 2012-2017.

[1] J. Sączewski et al. Tetrahedron 2015, 71, 8975-8984.

[2] J. Sączewski et al. Heterocycl. Commun. 2014, 20, 215– 223.


15/58



15

Otrzymywanie i standaryzacja fitochemiczna liofilizatów z ziela i korzeni

tarczycy bajkalskiej (Scutellaria baicalensis Georgi)

Benita Hryć, Grażyna Zgórka

Katedra i Zakład Farmakognozji z Pracownią Roślin Leczniczych,

Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska.

Tarczyca bajkalska (Scutellaria baicalensis Georgi.) jest gatunkiem od wielu wieków

stosowanym w Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. W ostatnim dziesięcioleciu coraz większe

zainteresowanie budzi działanie bioaktywnych składników flawonowych korzeni tego

gatunku. Analiza piśmiennictwa dostarcza wiarygodnych dowodów naukowych, że związki te

odznaczają się wszechstronną aktywnością antybiodegeneracyjną (hepato-, neuro-

i kardioprotekcyjną, przeciwmiażdżycową czy przeciwnowotworową), opartą głównie na

mechanizmach antyoksydacyjnych i antywolnorodnikowych. Aktywność ta obejmuje m.in.

właściwości flawonów, w tym: bajkaliny, bajkaleiny, czy wogoniny.

Do izolacji bioaktywnych flawonów z korzeni i ziela tarczycy bajkalskiej wykorzystano

ekstrakcję wspomagana ultradźwiękami (UAE). Jako rozpuszczalniki ekstrakcyjne

zastosowano 25% i 50% EtOH, Proces ekstrakcji prowadzono w temp. 75°C. Etanolowo-

wodne ekstrakty poddano następnie liofilizacji Otrzymane liofilizaty (Hb50, Hb25, Rx50,

Rx25) standaryzowano na zawartość związków flawonowych metodą chromatografiicieczowej w układzie faz odwróconych z wykorzystaniem detektora z matrycą diodową (RP -

LC/PDA). W liofilizatach otrzymanych z nadziemnych części tarczycy bajkalskiej

dominowały glikozydy flawonowe: skutelaryna (>3,8% i >4,3% suchej masy, odpowiednio

dla Hb25 i Hb50) i bajkalina (>0,5% suchej masy, zarówno dla Hb25 jak i Hb50). Analiza

zawartości flawonów w liofilizatach uzykanych z korzeni tarczycy bajkalskiej wykazała

bardzo wysoką zawartość bajkaliny (>10% i >15% suchej masy, odpowiednio dla Rx25

i Rx50), wogonozydu (>3,1 i >3,7% suchej masy, odpowiednio dla Rx25 i Rx50) i bajkaleiny

(>2,7% i >1,1% suchej masy, odpowiednio dla Rx25 i Rx50). Zastosowanie metody UAE

w połączeniu ze zoptymalizowaną procedurą liofilizacji umożliwiło otrzymanie bardzowysokich odzysków aktywnych biologicznie związków flawonowych z korzenia i ziela

tarczycy bajkalskiej. W liofilizatach z części nadziemnych sumaryczna zawartość tych

związków wyniosła ponad 5,0% (w Hb50) i 4,5% (w Hb25), podczas gdy w liofilizatach

z części podziemnych zawartość tych związków przekroczyła odpowiednio dla Rx50 i Rx25 -

20,5% i 17,0% suchej masy.


16/58



16

Wpływ ksantotoksyny na behawioralne efekty nikotyny oceniane

w zwierzęcych modelach doświadczalnych

Ewelina Kozioł *, Barbara Budzyńska**, Małgorzata Wydrzyńska- Kuźma**, Krystyna Skalicka-Woźniak*, Grażyna Biała**

*Katedra i Zakład Farmakognozji z Pracownią Roślin Leczniczych

**Katedra i Zakład Farmakologii z Farmakodynamiką

Furanokumaryny, ze względu na swoją wielokierunkową aktywność farmakologiczną,

stanowią interesującą grupę związków pochodzenia naturalnego. Zaliczana do nich

ksantotoksyna [8-metoksypsolaren], izolowana z roślin Apiaceae, poprzez hamowanie

aktywności acetylocholinoesterazy (AChE), korzystnie wpływa na procesy pamięciowe.Wykazano również, że ksantotoksyna jest inhibitorem ludzkiego CYP2A6 i mysiego

CYP2A5, głównych enzymów biorących udział w metabolizmie nikotyny.

Celem planowanych doświadczeń była ocena wpływu ksantotoksyny na procesy

pamięciowe oraz zachowanie lękowe i depresyjne indukowane nikotyną 48 godzin po

podaniu tych substancji.

Ksantotoksyna wyizolowana została z niepolarnego ekstraktu otrzymanego z owoców

Heracleum mantegazzianum (Apiaceae) z zastosowaniem nowoczesnej techniki

wysokosprawnej chromatografii przeciwprądowej. Ocenę wpływu badanych związków na procesy uczenia się i zapamiętywania u myszy przeprowadzono przy użyciu testu biernego

unikania (passive avoidance, PA), zaś wpływ na zachowania depresyjne badano przy użyciu

testu wymuszonego pływania (forced swimming test, FST).

W prezentowanych badaniach wykazano, że ksantotoksyna podana w dawce 15 mg/kg

wyk azuje działanie prokognitywne w teście PA, które zostało wygaszone 48 godzin po

podaniu, natomiast nie wpływa na zachowania w teście FST. Potwierdzono również działanie

prokognitywne (0.1 mg/kg) oraz przeciwdepresyjne (0.2 mg/kg) nikotyny. Omawiane efekty

nikotyny rówież uległy całkowitemu wygaszeniu 48 godzin po iniekcjach związku.

W prezentowanych badaniach po raz pierwszy wykazano, że ksantotoksyna przedłużadziałanie prokognitywne i przeciwdepresyjne nikotyny oceniane w zwierzęcych modelach

doświadczalnych. Możemy przypuszczać, że zastosowanie inhibitorów CYP2A6 może

przyczynić się do rozwoju skuteczniejszej terapii uzależnienia od nikotyny, poprzez

wydłużenie czasu działania nikotyny w nikotynowej terapii zastępczej.

Praca naukowa finansowana ze środków na naukę Narodowego Centrum Nauki w latach

2014-2017 jako projekt badawczy 2014/13/B/NZ4/01249


17/58



17

Nowe horyzonty w diagnostyce babesziozy u psów

Paweł Łyp, Beata Dzięgiel, Łukasz Adaszek

Katedra Epizootiologii i Klinika Chorób Zakaźnych,

Wydział Medycyny Weterynaryjnej UP w Lublinie

Babeszioza (piroplazmoza) jest ciężką, transmisyjną chorobą zwierząt, przebiegającą

z objawami anemii hemolitycznej. Wywoływana jest ona przez wewnątrzerytrocytarne

pierwotniaki z rodziny Babesidae, których wektorem są kleszcze. Wykazują one

chorobotwórczość dla wielu gatunków ssaków, w tym ludzi. Gatunkiem atakującym psy

w Polsce jest Babesia canis, której wektorem jest kleszcz łąkowy (Dermacentor reticulatus).

Choroba przebiega z objawami żółtaczki, hemoglobinurii, gorączki i osłabienia. Leczenie

opiera się na podawaniu leków przeciwpierwotniaczych, płynoterapii i zwalczaniu wtórnych

zakażeń. W większości przypadków leczenie przyczynowe jest skuteczne, jednak choroba

często daje powikłania głównie w postaci niewydolności nerek. Nieleczona zazwyczaj

prowadzi do śmierci zwierzęcia. Diagnoza choroby opiera się na zebraniu dokładnego

wywiadu, objawach klinicznych i wynikach badań laboratoryjnych (mikroskopowe badanie

rozmazów krwi, testy IF, badanie PCR). Metody te niestety są albo mało czułe, albo czaso-

i kosztochłonne, co skłania do poszukiwania nowych, szybkich i czułych techn ik

diagnostycznych.Zastosowanie spektrometrii mas MALDI-TOF (Matrix-assisted laser desorption

ionization time-of-flight) stwarza nowe możliwości w diagnostyce babesziozy. W Katedrze

Epizootiologii i Klinice Chorób Zakaźnych Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

przeprowadzono serię badań, opartych o analizę spektometryczną (przy udziale spektrometru

masowego (MALDI-TOF) profili białkowych surowic uzyskanych od psów zdrowych oraz

zarażonych pierwotniakami Babesia canis. Pozwoliło to na wykazanie w surowicy psów

chorych, frakcji białkowych o masie 51-52 kDa. Białek o tej masie nie stwierdzono w grupie

zwierząt zdrowych, co wskazuje na możliwość wykor zystania ich jako markera chorobowego.

Wyniki spektrometrii okazały się w 100% zgodne z wynikami badania PCR, co potwierdza że metoda ta jest czuła i specyficzna, natomiast koszt jednego oznaczenia i czas

jego wykonania jest znacznie niższy niż łańcuchowej reakcji polimerazy.


18/58



18

Poliphenolic composition and some biological activity of Polish and

Canadian propolis

Piotr Okińczyc*, Zbigniew Sroka*, Anna Kulma**, Roman Franiczek***, Barbara Krzyżanowska***, Beata Żbikowska*

*Department of Pharmacognosy, Wrocław Medical University, Wrocław, Poland

**Deparment of Genetic Biochemistry, University of Wrocław

***Department of Microbiology, Wrocław Medical University, Wrocław, Poland

Propolis is valuable natural product which is widely used in folk medicine. Medical

properties of bee blue is well known 1 – 4. The most important activities include properties

such as antimicrobial, antioxidative and radical scavenging, antiinflammantory and wound

healing. Despite the fact that, medical properties of propolis were widely confirmed 1 – 4,

correlations between bee glue composition and activity have remained unclear. This fact is

caused by complex mechanism of propolis activities which are a result of interaction between

different groups of component 1 – 4.

In this work, we presented results of investigation of poliphenolic profile of Polish and

Canadian propolis. Qualitative composition was evaluated by UPLC-MS technique and

quantitative composition was measured by spetrophotometric method. There were also evaluated

antibacterial properties (Petri dishes assays) and radical scavering activity (DPPH test).

Despite the fact that, both samples exhibit similar biological activity, their

composition was different. While Canadian propolis contains mainly flavonoids and some

poliphenolic acids derivatizates, in Polish propolis exhibit also presence of phenolic acids

glycerides (absent in Canadian sample). These differences were connected with different plant

origin of samples. Polish propolis is mixed origin (aspen-poplar) but source of Canadian

propolis was poplar.

Acknowledges

Authors thank Mirosław Durakiewicz, Teresa Kokot and Urszula Walkowski for collectingand delivering Canadian propolis.

References

1. Bankova VS, Popova M, Trusheva B. 2014. Propolis volatile compounds: chemical diversity and

biological activity a review. Chem Cent J. 28:28.

2. Bogdanov S. Propolis: Composition, Health, Medicine: A Review: Bee Hexagon [cited 14.02.2016r.].

Available from: URL:http://www.bee-hexagon.net/files/file/fileE/Health/PropolisBookReview.pdf.

3. Kędzia, B. 2008. Pochodzenie propolisu w świetle teorii i badań naukowych. Herba Polonica 54:179 – 86.

4. Ristivojević, P., Trifković, J., Andrić, F., and D. Milojković-Opsenica. 2015. Poplar-type propolis:Chemical composition, botanical origin and biological activity. Nat Prod Commun. 11:1869 – 76.


19/58



19

Prozdrowotne polifenolokwasy i analiza ich zawartości w napojach

herbacianych w zależności od sposobu parzenia różnych rodzajów herbaty

Katarzyna Abramowicz, Adrianna Rafalska

Katedra Biochemii i Toksykologii, Wydział Biologii i Hodowli Zwierząt,

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, Lublin, Polska

Zawartość polifenolokwasów w naparach liści Camellia sinensis ulega zmianom ze

względu na sposób parzenia. Zarówno wysokość temperatury stosowanej wody

dejonizowanej, czas trwania procesu przygotowania naparów oraz proces produkcji herbat

wpływają na ilość substancji o prozdrowotnym potencjale, które w nich występują.

W odniesieniu do wyników dotychczasowych badań oraz różnych opinii dotyczących

omawianego tematu przeprowadzono badania na próbkach herbat dostępnych na polskim

rynku. W drodze analiz oceniono wpływ warunków parzenia oraz rodzaju stosowanych liści

gatunku Camellia sinensis na zawartość polifenolokwasów o właściwościach

antyoksydacyjnych, antybakteryjnych, przeciwgrzybiczych i przeciwwirusowych. Do badań

zastosowano próbki herbat: czarnej, czerwonej, zielonej, białej oraz dodatkowo liści

i patyczków gatunku Ilex paraguariensis znanych jako Yerba Mate. Sporządzono z nich

napary, w których oznaczono zawartość polifenolokwasów [µg/cm³] w przeliczeniu na kwas

kawowy z zastosowaniem metody Arnova. Wyniki badań wskazują, że największa ilośćomawianych aktywnych biologicznie składników występuje w herbacie białej, co

najprawdopodobniej jest związane ze sposobem produkcji i krótkim okresem zbioru liści.

Stosunkowo duża ilość analizowanych substancji występuje także w zielonych herbatach, co

może wynikać z braku procesu fermentacji w procesie wytwarzania. Ponadto określono, że

długość okresu parzenia ma wpływ na zawartość polifenolokwasów, bowiem wielkość ta

rośnie wraz z upływającym czasem i osiąga największe wartości w przypadku naparów

ekstrahowanych 10 minut. Biorąc pod uwagę otrzymane wyniki badań ocenia się, że

najlepszymi właściwościami prozdrowotnymi ze względu na zawartość polifenolokwasów

charakteryzuje się herbata biała, której napary powinny być sporządzane przez okres 10minut. Spożywanie herbaty czarnej, która w drodze produkcji zostaje poddana procesowi

fermentacji jest uważane za niekorzystne dla organizmu. Przygotowywanie naparów liści

herbaty białej i zielonej jest polecane ze względu na właściwości odżywcze u osób

obarczonych ryzykiem wystąpienia miażdżycy, w profilaktyce przeciwnowotworowej oraz

przeciw chorobie Alzheimera.


20/58



20

Prezentacje ustne Sesja III 16:40 – 18:00

16:40 – 16:50 Andrzej PolskiTechnologia wytwarzania i ocena fizyczna stałych postaci leku z ibuprofenem i kofeiną _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

16:50 – 17:00 Karolina Pękała Wpływ bodźca stresowego na rozwój i ekspresję nikotynowej preferencji miejsca u szczurów

w teście warunkowanej preferencji mie jsca _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

17:00 – 17:10 Szymon KosiekSynteza i aktywność przeciwbakteryjna 1-fluorofenylo-4-podstawionych- tiosemikarbazydów

oraz ich cyklicznych analogów _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

17:10 – 17:20 Magdalena MaciejewskaFitoestrogenowe składniki ziela koniczyny pogiętej T. medium L.- szczegółowa analiza

fitochemiczna

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

17:20 – 17:30 Łukasz Sęczyk Potencjał przeciwutleniający i odżywczy chleba pszennego wzbogaconego łuską siemienia _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

17:40 – 17:50 Daniel ZalewskiWpływ diosminy na poziom białek z rodziny VEGF w osoczu krwi pacjentów

z przewlekłą niewydolnością kończyn dolnych _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

17:50 – 18:00 Lidia Kotuła Ocena czynników ryzyka wystąpienia i stanu klinicznego pacjentów hospitalizowanych

w ostrej fazie udaru niedokrwiennego mózgu _____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


21/58



21

Technologia wytwarzania i ocena fizyczna stałych postaci leku

z ibuprofenem i kofeiną

Andrzej Polski*, Jan Sobczyński*, Karolina Sobótka-Polska**, Joanna Modrzewska*, Ewa Poleszak*

* Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Katedra i Zakład Farmacji Stosowane,

ul. Chodźki 1, 20-093 Lublin,

** Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Katedra i Zakład Chemii Organicznej,ul. Chodźki 4a, 20-093 Lublin,

Celem badania było opracowanie formulacji i ocena fizyczna tabletek oraz kapsułek

zawierających połączenie kofeiny i ibuprofenu (KOFIB). Pomimo potwierdzonegosynergizmu działania KOFIB, nie otrzymano do tej pory stałych postaci leku bazujących na

tym połączeniu. Duża masa substancji czynnych utrudnia tabletkowanie bezpośrednie

(wymagana wysoka siła kompresji), pogarsza płynięcie proszku oraz niekorzystnie rzutuje na

wytrzymałość mechaniczną otrzymanych tabletek. Próba rozwiązania w/w problemów

technologicznych świadczy o wartości praktycznej uzysk anych wyników.

Opracowano 5 przepisów na tabletki i kapsułki, zawierające KOFIB i odpowiednie

substancje pomocnicze. Wykonano następujące badania: ocena płynięcia proszków

i granulatów: pomiar czasu zsypu przez otwór, kąta usypu, gęstości nasypowej, gęstości po

ubiciu, ocena wielkości ziaren proszków i granulatów: analiza sitowa, obrazowanie

stereoskopowe, ocena wytrzymałości mechanicznej tabletek: badanie jednolitości masy

i wymiarów, ścieralności i twardości, badanie czasu rozpadu. Mimo iż użycie mieszanek

pozwoliło na uzyskanie proszków o korzystniejszym profilu przepływu, płynięcie nie było

optymalne. W dalszej części zbadano wpływ granulacji na mokro na właściwości badanych

formulacji. Proszki poddane granulacji wymagały niższej siły kompresji w porównaniu

z proszkami suchymi. Użycie gotowych mieszanek ułatwiło zgranulowanie KOFIB

z substancjami pomocniczymi i pozwoliło uzyskać granulaty o korzystniejszym rozkładzie

wielkości cząstek. Wytrzymałość mechaniczna tabletek otrzymanych z uwzględnieniem procesu granulacji spełniała normy przemysłowe.

Reasumując, odpowiedni dobór składników pomocniczych formulacji i procesów

technologicznych pozwoliły na rozwiązanie w/w problemów technologicznych i otrzymanie

postaci leku do wykorzystania w dalszej fazie badań. Spośród opracowanych pięciu

przepisów, tabletki wykonane z użyciem Prosolv Easy Tab® pozwoliły uzyskać tabletki

o dłuższym czasie rozpadu w stosunku do formulacji z klasycznymi środkami pomocniczymi.

Stwarza to możliwość opracowania formulacji o modulowanych właściwościach.


22/58



22

Wpływ bodźca stresowego na rozwój i ekspresję nikotynowej preferencji

miejsca u szczurów w teście warunkowanej preferencji miejsca

Karolina Pękała, Barbara Budzyńska, Grażyna Biała

Katedra i Zakład Farmakologii z Farmakodynamiką,

Uniwersytet Medyczny w Lublinie, ul. Chodźki 4a, 20-093 Lublin

Nikotyna oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy, wywiera wpływ na nastrój oraz

odpowiada za rozwój uzależnienia psychicznego i fizycznego. W zwierzęcych modelach

doświadczalnych wykazano, że nikotyna wpływa na rozwój i ekspresję nikotynowej

preferencji miejsca u szczurów. Dodatkowo wykazano, że przewlekły oraz jednorazowy stres

może nasilać behawioralne i neuronalne skutki wywołane podaniem nikotyny. Celem prezentowanych badań była ocena efektów behawioralnych towarzyszących podawaniu

nikotyny w połączeniu z chronicznym umiarkowanym nieprzewidywalnym bodźcem

stresowym (ang. chronic mild unpredictable stress - CMUS) w zwierzęcych modelach

doświadczalnych.

W przeprowadzonych badaniach szczury poddawane były procedurze CMUS przez

2 tygodnie, 2 godziny na dobę. Zastosowano 6 stresorów, m.in. wilgotna ściółka lub jej brak,

przechylenie klatki, ograniczenie wody lub pokarmu, inwersja cyklu dzień/noc, pływanie

w chłodnej wodzie. Do oceny działania nagradzającego nikotyny posłużono się testemwarunkowanej preferencji miejsca (CPP). Niniejsze badanie miało na celu ocenę wpływu

przewlekłego stresu na rozwój i ekspresję nikotynowej preferencji miejsca u szczurów po

2 oraz 3 dniach warunkowania nikotyną (0,175 mg/kg). Dodatkowo, opisano wpływ

metyraponu (50 mg/kg) - związku hamującego syntezę kortykosteronu oraz leku

przeciwdepresyjnego imipraminy (15 mg/kg) na rozwój nikotynowej preferencji miejsca po

2 dniach warunkowania u szczurów poddanych procedurze CMUS.

Wyniki badań wykazały, że dwie iniekcje nikotyny sprzężone z jednym z pomieszczeń

aparatu nie indukują rozwoju preferencji miejsca, natomiast po 3 dniach warunkowania

zaobserwowano znaczący rozwój tej preferencji. Przewlekły stres wyraźnie wzmocniłdziałania nagradzające nikotyny w teście CPP po 2 dniach warunkowania, natomiast nie

wpłynął na ekspresję nikotynowej preferencji miejsca badanej po 3 dniach warunkowania.

Badania wykazały także, że metyrapon i imipramina po 2 dniach warunkowania odwracają

nikotynową preferencję miejsca.

Wyniki powyższych badań wskazują na znaczącą rolę bodźców stresowych w rozwoju

uzależnienia od nikotyny oraz na mechanizmy leżące u jego podstaw.


23/58



23

Synteza i aktywność przeciwbakteryjna 1-fluorofenylo-4-podstawionych-

tiosemikarbazydów oraz ich cyklicznych analogów

Szymon Kosiek*, Edyta Kuśmierz*, Urszula Kosikowska**, Dominika Hagel*, Agata Paneth*, Anna Malm**, Monika Wujec*

*Katedra i Zakład Chemii Organicznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie,

Chodźki 4A, 20-093 Lublin, Poland

**Katedra i Zakład Mikrobiologii Farmaceutycznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie,

Chodźki 1, 20-093 Lublin, Poland

Antybiotyki uznawane były za cudowne leki XX wieku. To, między innymi, one są

odpowiedzialne za wydłużenie średniej długości ludzkiego życia o 10 lat. Niestety na skuteknadużywania ich w medycynie oraz weterynarii, ludzkość stanęła u progu globalnego

kryzysu, gdzie antybiotyki tracą swą efektywność w zwalczaniu chorób zakaźnych.

Każdorazowe zastosowanie antybiotyku może wzmóc rozwój opornych bakterii kosztem

eliminacji tych, które są na niego wrażliwe. Ten mechanizm doprowadził do powstania wielu

dobrze znanych szczepów bakterii, takich jak: MRSA (methicillin-resistant Staphylococcus

aureus) czy VRE (vancomycin-resistant Enterococcus). Poza innymi powszechnymi

metodami stosowanymi przeciw szybko wzrastającej oporności na środki

przeciwdrobnoustrojowe (AMR), („racjonalne stosowanie”, „terapia alternatywna”), istnieje

wielka potrzeba poszukiwania nowych leków, o nowych, nieznanych dotychczas dla bakterii

strukturach, mogących zwalczyć bakterie oporne na starsze antybiotyki.

Nasze dotychczasowe badania wykazały zadowalającą aktywność pochodnych

tiosemikarbazydu, otrzymywanych z hydrazydu kwasu 3-chlorobenzoesowego w stosunku do

szczepów bakterii Gram-dodatnich. Kontynuując poszukiwania nowych związków

o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, przeprowadziliśmy syntezę pochodnych

tiosemikarbazydu, używając jako substratów hydrazydy kwasów: 2-, 3- i 4-

fluorobenzoesowego oraz izotiocyjaniany alifatyczne i aromatyczne. Następnie pochodne

tiosemikarbazydu poddaliśmy reakcji dehydrocyklizacji, otrzymując nowe pochone1,2,4-triazolu. Wyznaczyliśmy aktywność przeciwbakteryjną wszystkich nowootrzymanych

połączeń.

Spośród pochodnych tiosemikarbazydu najaktywniejsze okazały się pochodne kwasu

2-fluorobenzoesowego. Wartości minimalnych stężeń hamujących dla najbardziej aktywnej

pochodnej z podstawnikiem 3-trifluorometylofenylowym zawierały sie w granicach

0.98-15.63 µg/ml, co wskazuje iż jest bardziej aktywna w stosunku do kilku badanych

szczepów bakteryjnych niż cefuroksym, użyty jako substancja referencyjna.

Pochodne triazolu okazały się być zdecydowanie mniej aktywne niż ich liniowe prekursory.


24/58



24

Fitoestrogenowe składniki ziela koniczyny pogiętej T. medium L.-

szczegółowa analiza fitochemiczna

Magdalena Maciejewska, Grażyna Zgórka

Katedra i Zakład Farmakognozji z Pracownią Roślin Leczniczych,


Jednym z mało znanych gatunków reprezentującym rodzaj Trifolium L. (Fabaceae)

jest koniczyna pogięta (Trifolium medium L.). Wstępna analiza fitochemiczna ziela ww.

taksonu ujawniła wysoką zawartość składników polifenolowych z grupy izoflawonów.

Podobieństwo ich struktury chemicznej do endogennych hormonów płciowych z grupy

estrogenów, głównie 17-β-estradiolu, powoduje, że mogą one działać analogiczne doselektywnych modulatorów receptorów estrogenowych (SERMs). Preparaty zawierające

fitoestrogeny stanowią obecnie alternatywę dla hormonalnej terapii zastępczej w leczeniu

dolegliwości około- i postmenopauzalnych u kobiet, spowodowanych deficytami

estrogenowymi i manifestujących się rozwojem różnorodnych procesów biodegeneracyjnych.

W ramach prowadzonych badań fitochemicznych zoptymalizowano procedurę izolacji

izoflawonów z materiału roślinnego, tj. ziela koniczyny pogiętej oraz ziela koniczyny łąkowej

(stanowiącej materiał odniesienia), wykorzystując metodę ekstrakcji wspomaganej

ultradźwiękami (UAE) oraz 50% (v/v) wodny roztwór etanolu jako ekstrahent. W następnymetapie, w celu uzyskania liofilizatów, zastosowano technikę suszenia sublimacyjnemu

w próżni. Otrzymane suche przetwory roślinne poddano standaryzacji chemicznej

z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej w układzie faz odwróconych

(RP-HPLC) w połączeniu z detekcją PDA oraz spektrometrią mas (MS-ToF).

W liofilizatach stwierdzono obecność 8 związków izoflawonowych, w tym czterech

glikozydów (daidzyny, genistyny, ononiny i sissotryny) oraz czterech aglikonów (daidzeiny,

genisteiny, formononetyny i biochaniny A). Zawartość fitoestrogennych składników była

zróżnicowana, z zauważalną ilościową dominacją glikozydów ononiny i sissotryny oraz ich

aglikonów: formononetyny i biochaniny A w obu gatunkach koniczyn.


25/58



25

Potencjał przeciwutleniający i odżywczy chleba pszennego wzbogaconego

łuską siemienia lnianego

Łukasz Sęczyk

Katedra Biochemii i Chemii Żywności, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, Lublin, Polska

W ostatnich latach, ze względu na wysoki potencjał nutraceutyczny i odżywczy,

obserwuje się wzrost zainteresowania siemieniem lnianym oraz produktami jego

przetwarzania jako składnikami wzbogacającymi żywność. Łuska siemienia cechuje się

wysoką zawartością błonnika pokarmowego oraz polifenoli w szczególności lignanów,

pochodnych kwasów fenolowych i flawonoidów. Polifenole charakteryzują się wysokim

potencjałem przeciwutleniającym, dzięki czemu mogą chronić organizm człowieka przed

wystąpieniem stresu oksydacyjnego, który sprzyja powstawaniu takich chorób jak choroby

nowotworowe czy układu sercowo-naczyniowego.

Celem badań było ustalenie wpływu dodatku (1%-5%; w/w) zmielonej łuski siemienia

lnianego, na potencjał przeciwutleniający i odżywczy chleba pszennego.

W próbach chleba ekstrahowanych w układzie aceton/metanol/H2O (1/1/1; v/v/v) lub

poddanych procesowi trawienia in vitro, oznaczono zawartość związków fenolowych ogółem,

oraz aktywność przeciwutleniającą (zdolność redukcji rodnika ABTS oraz jonów Fe3+).

Potencjał odżywczy oceniono w oparciu o analizę strawności białka oraz skrobi po procesietrawienia in vitro. Dodatkowo oznaczono zawartość skrobi opornej (RS), szybko (RDS)

i wolno (SDS) trawionej oraz wyznaczono przewidywany indeks glikemiczny (eGi).

Wzbogacanie na poziomie 5% (w/w) łuski siemienia lnianego spowodowało wzrost

zawartości związków fenolowych o 93%, aktywności antyrodnikowej o 176% oraz siły

redukcji Fe3+ o 220%. Ponadto antyoksydanty polifenolowe były biodostępne in vitro.

Fortyfikacja nie miała istotnego wpływu na strawność skrobi, zawartość RS, RDS i SDS oraz

eGI, jednak zaobserwowano spadek relatywnej strawności białka o 8% w przypadku dodatku

5% łuski siemienia lnianego.

Podsumowując, fortyfikacja chleba pszennego pozwoliła na otrzymanie produktuo zwiększonym potencjale antyoksydacyjnym, przy nie znacznej zmianie jego właściwości

odżywczych. Można również przypuszczać, że konsumpcja tego rodzaju produktu

fortyfikowanego może wywołać pozytywne skutki w organizmie człowieka związane

z działaniem antyoksydantów polifenolowych.


26/58



26

Wpływ diosminy na poziom białek z rodziny VEGF w osoczu krwi

pacjentów z przewlekłą niewydolnością kończyn dolnych

Michał Woźniak*, Daniel Zalewski**, Anna Bogucka-Kocka**

* Katedra i Zakład Botaniki Farmaceutycznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

** Katedra i Zakład Biologii z Genetyką, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

Przewlekła niewydolność żylna kończyn dolnych jest chorobą dotyczącą blisko

połowy osób w Polsce. Z powodu dużej różnorodności czynników etiologicznych

i zróżnicowanego obrazu choroby sprawia duże trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Do

molekularnych mechanizmów patogenezy tej choroby należą zmiany w poziomie białek

wpływających na stan śródbłonka naczyń oraz proces angiogenezy. Do tych białek należąmiędzy innymi czynniki wzrostu śródbłonka naczyń: VEGF-A, VEGF-C, VEGF165 oraz

czynnik nekrozy komórek nowotworowych TNFα.

Jednym z najczęściej zalecanych substancji leczniczych w terapii przewlekłej

niewydolności żylnej kończyn dolnych jest diosmina. Jest to związek pochodzenia roślinnego,

obecny w wielu preparatach dostępnych w aptekach i wydawanych bez recepty. Do głównych

działań farmakologicznych diosminy należy zmniejszanie przepuszczalności naczyń żylnych,

przeciwdziałanie zastojom żylnym oraz poprawianie reologicznych parametrów krwi, jak

również hamowanie stanów zapalnych i procesów krzepnięcia krwi. Celem naszych badań jest ocena wpływu diosminy na poziom białek VEGF -A,

VEGF-C, VEGF165, TNFα w osoczu u pacjentów ze zdiagnozowaną przewlekłą

niewydolnością żylną kończyn dolnych. Stężenie tych białek zostało zbadane przed

rozpoczęciem oraz po zakończeniu trzymiesięcznej terapii zmikronizowaną diosminą,

podawaną w dawce 500 mg dwukrotnie w ciągu dnia.

Otrzymane wyniki wskazują na wystąpienie zmian w poziomach badanych białek

w osoczu krwi u niemal wszystkich pacjentów. Zaobserwowano również wysoki stopień

zróżnicowania tych zmian zarówno pod względem kierunku (wzrost/spadek) jak i wielkości.

U większości pacjentów nastąpił spadek poziomu badanych białek, w przypadku białkaVEGF-A aż u ponad 70% osób. Najbardziej zbliżonym rozkładem kierunków zmian

charakteryzują się białka VEGF-C i TNFα. Najmniejszymi zmianami zawartości w osoczu

charakteryzuje się czynnik VEGF165.

Przeprowadzone badania stanowią wstępną część szerszego projektu badawczego ,

dotyczącego molekularnych mechanizmów działania epigenetycznych czynników

terapeutycznych, stosowanych w przewlekłej niewydolności żylnej kończyn dolnych.


27/58



27

Ocena czynników ryzyka wystąpienia i stanu klinicznego pacjentów

hospitalizowanych w ostrej fazie udaru niedokrwiennego mózgu

Lidia Kotuła , Alicja Petniak, Jolanta Karwat, Paulina Gil- Kulik, Janusz Kocki

Zakład Genetyki Klinicznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Niespodziewane, nagłe objawy udaru mózgu znane były od dawna. Według definicji

Światowej Organizacji Zdrowia udar mózgu to nagłe wystąpienie ogniskowych lub

globalnych zaburzeń czynności mózgu, trwające dłużej niż 24 godziny spowodowane

wyłącznie przez przyczyny naczyniowe.W Polsce rejestruje się około 60 000 nowych

przypadków udarów rocznie, konieczna jest więc poznanie epidemiologii, czynników ryzyka

i przebiegu różnych typów chorób naczyniowych w populacji Polski, tak by było można

zastosować odpowiednia profilaktykę i metody leczenia.

Cel pracy była ocena pacjentów hospitalizowanych w ostrej fazie udaru

niedokrwiennego mózgu pod względem czynników etiologicznych predysponujących do

wystąpienie chorób naczyniowych centralnego układu nerwowego. Ocenie poddano też stan

neurologiczny (za pomocą skali NIHSS) i funkcjonalny (z użyciem skali mRS) pacjentów.

Do badania włączono pacjentów Oddziału Udarowego z Pododdziałem Wczesnej

Rehabilitacji Poudarowej Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr 4 w Lublinie.

W pierwszej dobie w badaniu wzięło udział 32 pacjentów, w trzeciej dobie 29,w ósmej 24. Średnia wieku wszystkich pacjentów wynosiła 71,53. Najczęstszym czynnikiem

ryzyka było nadciśnienie tętnicze, potem kolejno: dyslipidemia i przebyty epizod

zakrzepowo- zatorowy. Na podstawie badania neurologicznego i badań obrazowych

stwierdzono ognisko udarowe w półkulach mózgu u 59% pacjentów, w okolicy

podnamiotowej u 22% a udar pnia mózgu u 19% badanych.W pierwszej dobie średnia liczba

punktów w skali NIHSS wynosiła 8,62 a w ósmej dobie 3,28.Stan funkcjonalny pacjentów

oceniany za pomocą mRS wynosił w pierwszej dobie 3,13 w ósmej 1,25.


28/58



28

Sesja posterowa

P1. Bany IzabelaP2. Błaszczak Jolanta P3. Bojakowska Urszula

P4. Bojakowska Urszula

P5. Chojnacki Michał P6. Czemierska Magdalena

P7. Czernicka Lidia

P8. Dudek Adrianna

P9. Gałęza JustynaP10. Gładysz Agata P11. Kaławaj Katarzyna P12. Kaszubska Katarzyna

P13. Kosiek Szymon

P14. Kowalczyk Anna

P15. Kruk-Słomka Marta P16. Okińczyc Piotr P17. Pięt Mateusz P18. Polski Andrzej

P19. Rola Beata

P20. Sadok Ilona

P21. Sadok Ilona

P22. Sęczyk Łukasz P23. Stanisławki Grzegorz P24. Szałapata Katarzyna P25. Szwerc Wojciech

P26. Szymańska Katarzyna P27. Wlizło Kamila P28. Wójciak-Kosior MagdalenaP29. Wójtowicz Agata P30. Zając Adrian


29/58



29

Effect of Zn and Pb on the secondary metabolite profile in metallicolous

and non-metallicolous populations of Echium vulgare L.

Izabela Bany1 , Sławomir Dresler 1*, Małgorzata Wójcik 1 , Magdalena Wójciak -Kosior 2 ,

Ireneusz Sowa 2 , Wojciech Szwerc 2 , Grzegorz Stanisławski 1 , Agnieszka Hanaka1 ,

Małgorzata Mazur 3 , Tomasz Kubrak 4 , Anna Tukiendorf 1

*Corresponding author: [email protected]; phone: +48 81 5375078

1Department of Plant Physiology, Maria Curie-Skłodowska University,

Akademicka 19, 20-033 Lublin, Poland2Department of Inorganic Chemistry, Medical University of Lublin,

Chodźki 4a, 20-093 Lublin, Poland3Department of Plant Physiology, University of Life Science in Lublin,

Akademicka 15, 20-950 Lublin, Poland4Department of Biopharmacy, Medical University of Lublin,

Chodźki 4a, 20-093 Lublin, Poland

Echium vulgare L. (Boraginaceae) is a plant with a wide distribution range within the

warm temperate climate zone. In the natural state, it usually occurs on lightweight, permeable

sandy soils but also on fertile loamy soils. This plant is often encountered on dry meadows,

grasslands, wasteland, and metalliferous dumps. E. vulgare has traditionally been

recommended for a variety of medical applications. The plant extract contains natural

antioxidants such as phenolic acids, flavonoids, or shikonin. Additionally, both shoots and

roots are a source of a purine derivative – allantoin.

The aim of the present study was to investigate the effect of supplementation of the

growth medium with Zn and Pb on secondary metabolism of selected populations of

E. vulgare. Two populations originated from the waste heaps formed of by-products

contaminated with Zn and Pb located in Brzeziny Śląskie (MC population) and Piekary

Śląskie (MZ population) (southern Poland). The reference population originated from an

uncontaminated area in Kazimierz Dolny (NM population) (south-eastern Poland). The plantswere cultivated in hydroponics under control conditions and with Zn or Pb excess. Fresh plant

biomass, leaf area, content of heavy metals, and the composition and content of secondary

metabolites in the roots and shoots were determined. The study showed that both metals

induced stress symptoms in plants of all populations; however, the highest phytotoxicity was

observed in the NM population. Metal concentrations generally decreased in the order:

MZ > MC > NM populations. Addition of heavy metals changed the profile of some

secondary metabolites. Especially, an increase in allantoin, chlorogenic acid, and rosmarinic

acid concentrations was found in all populations.


30/58



30

Żel krzemionkowy pokryty polianiliną jako sorbent w analizie prostych

kwasów organicznych

Jolanta Błaszczak , Ireneusz Sowa, Ryszard Kocjan

Zakład Chemii Analitycznej, Katedra Chemii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

Żel krzemionkowy to najbardziej popularny adsorbent w metodach rozdzielczych.

Pomimo, że jest to najczęściej stosowana faza stacjonarna ma pewne ograniczenia

np. w alkalicznym środowisku ulega hydrolizie [1]. Z tego powodu coraz częściej używa się

wypełnień opartych na bazie modyfikowanego żelu krzemionkowego. W naszych badaniach

korzystaliśmy z wypełnienia, którym był żel krzemionkowy pokryty filmem polianiliny (Si -

PANI). Dzięki tej modyfikacji uzyskaliśmy sorbent o znacznie większej stabilności niż żel

krzemionkowy [2,3].

Celem naszej pracy było dobranie optymalnego układu do badań prostych kwasów

organicznych z wykorzystaniem techniki ekstrakcji do fazy stałej (SPE), jako sorbent stosując

żel krzemionkowy oraz fazę Si-PANI. Badaniu poddano kwasy organiczne: kwas jabłkowy,

kwas fumarowy, kwas cytrynowy, kwas bursztynowy oraz kwas malonowy.

Zoptymalizowane warunki posłużą do oczyszczania soków drzewnych z matrycy cukrowej,

przed jakościową i ilościową analizą HPLC.

[1] I. Sowa a, M. Wójciak -Kosior, P. Drączkowski, W. Szwerc, J. Tylus , A. Pawlikowski , R. Kocjan,

Evaluation of pH and thermal stability of sorbent based on silica modified with polyaniline using high-

resolution continuum source graphite furnace atomic absorption spectrometry and Raman

spectroscopy, Microchemical Journal, 118 (2015) 88-94.

[2] L. Brožová, P. Holler, J. Kovářová, J. Stejskal, M. Trchová, The stability of polyaniline in strongly

alkaline or acidic aqueous media, Polym. Degrad. Stab. 93 (2008) 592 – 600.

[3] I. Šedĕnková, M. Trchová, J. Stejskal, Thermal degradation of polyaniline films prepared in

solutions of strong and weak acids and in water — FTIR and Raman spectroscopic studies, Polym.

Degrad. Stab. 93 (2008) 2147 – 2157.


31/58



31

Przystosowania psychiczne do choroby nowotworowej piersi i style

radzenia sobie z chorobą – doniesienia wstępne

Urszula Bojakowska

Samodzielna Pracownia Epidemiologii (SKN), Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

Wstęp: Strategie radzenia sobie z chorobą na ogół utożsamiane są ze sposobami

przystosowania się do choroby nowotworowej. Mamy do czynienia z dwoma różnymi stylami

zmagania się z chorobą: bierny – destrukcyjny przejawiający się lękiem i ogólną rezygnacją

oraz konstruktywny polegająca na podjęciu walki o zdrowie i życie.

Cel pracy: Celem pracy była ocena przystosowania psychicznego do chorobynowotworowej piersi i określenie stylu radzenia sobie z chorobą wśród pacjentek.

Materiał i metoda: Badaniami wstępnymi objęto 70 kobiet z chorobą nowotworową

piersi z województwa lubelskiego. Badania prowadzono metodą sondażu diagnostycznego

z wykorzystaniem Skali Przystosowania Psychicznego do Choroby Nowotworowej Mini –

MAC.

Wyniki: Pacjentki z chorobą nowotworową piersi wybierają konstruktywne strategie

walki z chorobą. W analizowanej grupie 64,3% uzyskało wyniki wysokie a 35,7% przeciętne.

W stylu destrukcyjnym największa badanych osiągnęło wyniki niskie (78,6%).

W prowadzonych badaniach uzyskano wyższe wyniki dla konstruktywnego stylu radzeniasobie z chorobą nowotworową niż standaryzowane a dla destrukcyjnego stylu niższe. Takie

zmienne jak miejsce zamieszkania i wykształcenie nie mają istotnego wpływu na strategie

radzenia sobie z chorobą. Jedynie stan cywilny istotnie wpływa na takie strategie jak duch

walki i pozytywne przewartościowanie.

Wnioski: Wśród kobiet z nowotworem piersi dominują konstruktywne strategie

radzenia sobie z chorobą przejawiające się walką o życie i zdrowie.

Źródło finansowania: Środki własne.


32/58



32

Rozpowszechnienie czynników ryzyka wśród pacjentek z chorobą

nowotworową piersi – badania wstępne

Urszula Bojakowska

Samodzielna Pracownia Epidemiologii (SKN), Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

Wstęp: Na patogenezę raka gruczołu piersiowego ma wpływ wiele czynników, z tego

powodu jest ona trudna do ustalenia.

Cel pracy: Celem pracy była ocena rozpowszechnienia czynników ryzyka w grupie

kobiet z chorobą nowotworową piersi.

Materiał i metoda: Badaną grupę stanowiło 50 kobiet z chorobą nowotworową piersi.

W badaniach zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Jako narzędzie badawcze użyto

kwestionariusza ankiety własnego autorstwa skonstruowanego specjalnie na potrzeby

badania. Obejmował on 74 pytania z zakresu czynników ryzyka raka piersi.

Wyniki: U 18% kobiet rak piersi występował w najbliższej rodzinie, a 86% kobiet

w przeszłości chorowała na inne nowotwory. Średni wiek pierwszej miesiączki to ponad

13 lat. Większość kobiet była w wieku pomenopauzalnym (86%), a średni wiek w którym

wystąpiła menopauza to 49 lat. W badanej grupie 42% kobiet posiadało 2 dzieci, a 14% było

bezdzietne. Średni wiek w którym kobiety urodziły pierwsze dziecko to 24,9 lat. Większość

nie przyjmowała doustnej antykoncepcji (92%), ani nie stosowało HTZ (72%). Tylko 6%miało przed zdiagnozowaniem choroby rozpoznaną inną chorobę piersi. Na promieniowanie

jonizujące było narażone 2% respondentek, a na czynniki chemiczne w środowisku pracy

14% badanych kobiet.

Wnioski: Występowanie innych nowotworów w przeszłości stanowiło główny czynnik

sprzyjający zachorowaniu na raka piersi. Czynniki hormonalne w analizowanej grupie miały

marginalne znaczenie, podobnie narażenie na czynniki fizyczne i chemiczne.

Źródło finansowania: Środki własne.


33/58



33

Znaczenie mutacji białka p53 w przewlekłej białaczce limfocytowej

Michał Chojnacki*, Mateusz Pięt**, Adrian Zając***

*Zakład Hemotoonkologii Doświadczalnej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

**Zakład Wirusologii i Immunologii,

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowkiej w Lublinie, Lublin, Polska

***Zakład Anatomii Porównawczej i Antropologii,

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowkiej w Lu blinie, Lublin, Polska

Białko p53 jest jednym z czynników transkrypcyjnych odpowiedzialnych za regulację

cyklu komórkowego. Działanie białka opiera się głównie na indukcji szeregu mechanizmów

naprawy DNA lub skierowaniu komórki na drogę apoptozy. Jest ono produktem genu TP53,zlokalizowanego na chromosomie 17, należącego do supresorów nowotworowych. Mutacje

TP53 uniemożliwiają zahamowanie fazy cyklu w miejscu kontrolnym oraz powodują

deregulację apoptozy, skutkując transformacją nowotworową i proliferacją uszkodzonych

komórek. Utrata funkcji białka p53 jest jednym z głównych procesów nowotworzenia i może

prowadzić do niestabilności komórek czy ich oporności na chemioterapeutyki.

Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) jest najczęściej występującym typem

białaczki u osób dorosłych w populacji zachodniej. Dotyczy ona głownie osób starszych. PBL

jest chorobą długo żyjących limfocytów B, które zdolne są do proliferacji i akumulacji w krwi

obwodowej, szpiku kostnym i węzłach chłonnych. PBL jest chorobą heterogenną klinicznie,

o niepoznanej etiologii. Niektórzy z pacjentów nie wymagają leczenia ze względu na bardzo

powolny rozwój choroby, natomiast wiele przypadków wykazuje oznaki szybkiego rozwoju

choroby co wymaga podjęcia natychmiastowego leczenia.

W przypadku chorych nieleczonych na PBL częstość występowania mutacji w genie

TP53 stanowi 10- 15%. Natomiast u chorych opornych na leczenie fludarabiną wzrasta do

nawet 50%. U chorych, u których wykrywana jest abberacja cytogenetyczna del17p

wykazano mono- lub bialleliczną mutację TP53 w 80 % przypadków. Przeprowadzone

badania wykazały, że w przypadku braku współtowarzyszącej delecji 17p mutacje w genieTP53 związane były z krótszym czasem przeżycia. Spektrum mutacji TP53 u chorych na PBL

podobnie do innych nowotworów jest szerokie, wykazano jednak swoiste cechy dla tej grupy.

Zaobserwowano przewagę tranzycji G>A w porównaniu z C >T, podczas gdy w przypadku

innych nowotworów obserwowano podobne proporcje obu zmian.

Aktualnie mutacje TP53 uznawane są za silny czynnik predykcyjny związany

z gorszym przeżyciem oraz remisją choroby, dlatego odjęte zostały próby standaryzacji

analizy mutacji oraz wdrożenia jej jako badania rutynowego.


34/58



34

Choroby wywoływane przez Actinobacteria

Magdalena Czemierska*, Katarzyna Szałapata*, Kamila Wlizło*, Aleksandra Szcześ**,

Anna Jarosz-Wilkołazka*

*Zakład Biochemii, Wydział Biologii i Biotechnologii,

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

**Zakład Zjawisk Międzyfazowych , Wydział Chemii,

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Patogenność mikroorganizmów występujących w środowisku oraz toksyczność

substancji przez nie wytwarzanych sprawiają, że coraz częściej zapadamy na choroby, które

ciężko jest wyleczyć. Okazuje się, że nawet bakterie należące do tej samej rodziny, mogą jednocześnie wytwarzać tak zbawienne dla człowieka substancje jak antybiotyki,

i równocześnie zagrażać naszemu zdrowiu i życiu przez syntezę szkodliwych związków.

Przykładem tego typu mikroorganizmów są bakterie należące do promieniowców

(Actinobacteria). Rodzaje takie jak Streptomyces, Nocardia, Micromonospora oraz

Saccharopolyspora, zdolne są do wytwarzania antybiotyków o różnej strukturze chemicznej

i szerokim spektrum działania. Istnieją jednak szczepy bakteryjne, należące do

promieniowców, które wywołują stany chorobowe zarówno u ludzi jak i zwierząt.

Najważniejsze z nich to promienica i nokardioza, choroby niezwykle trudne w rozpoznaniu

i leczeniu. Promienica (Actinomycosis) to choroba zakaźna wywołana przez promieniowcez gatunku Actinomyces bovis (u zwierząt) i Actinomyces israeli (u człowieka). Choroba ta

powoduje obrzęki i zniekształcenia kości oraz twarde guzy zawierające ropną wydzielinę.

Jako proces chorobowy może zaburzać funkcjonowanie wątroby, nerek, płuc oraz

spowodować zmiany na skórze. Innym przykładem choroby wywoływanej przez

promieniowce jest nokardioza. Choroba ta znana jest w dwóch odmianach: nokardiozy

płucnej, wywoływanej przez Nocardia asteroides oraz jako nokardioza podskórna,

wywoływana przez Nocardia brasiliensis. Nokardioza podskórna występuje rzadziej,

a zakażenia odzwierzęce nie zostały udokumentowane w literaturze. Możliwa jest natomiastdroga zakażenia człowiek – człowiek, z którą mamy do czynienia w przypadku transplantacji.

Choroby wywołane przez promieniowce stanowią wyzwanie dla diagnostów, ze

względu na trudności ich odróżniania od innych chorób takich jak gruźlica czy zapalenie płuc.

Niezwykle istotne jest przy tym jak najszybsze podjęcie leczenia w związku z powstawaniem

nieodwracalnych zmian zagrażających zdrowiu, a nawet życiu człowieka.

Praca współfinansowana ze środków Narodowego Centrum Nauki w ramach grantu

badawczego DEC-2012/07/B/ST5/01799.


35/58



35

Zastosowanie techniki bioautografii-TLC w badaniach właściwości

przeciwbakteryjnych i hamujących aktywność acetylocholinoesterazy

wybranych ekstraktów roślinnych z rodziny Zingiberaceae

Lidia Czernicka*,**, Wirginia Kukuła-Koch**, Agnieszka Grzegorczyk***, Ewa Poleszak*

*Katedra i Zakład Farmacji Stosowanej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin, Polska

**Katedra i Zakład Farmakognozji z Pracownią Roślin Leczniczych,


***Katedra i Zakład Mikrobiologii Farmaceutycznej z Pracownią Diagnostyki Mikrobiologicznej,


Postęp naukowy i rozwój cywilizacji przyczyniły się do wydłużenia życiaspołeczeństwa, co zwiększyło ryzyko pojawienia się chorób neurodegeneracyjnych.

W świetle powyższych danych coraz częściej poszukiwane są nowe strategie terapeutyczne

włączające związki aktywne z surowców roślinnych. Sam etap izolacji oraz identyfikacji

takich związków z ekstraktu roślinnego i badania aktywności farmakologicznych są procesem

czasochłonnym. W danej pracy zostanie przedstawiona technika bioautografii – TLC, jest to

metoda łącząca chromatografię cienkowarstwową z badaniami mikrobiologicznymi.

Umożliwia ona rozdzielenie na płytce TLC związków czynnych z matrycy, łącznie

z wskazaniem, który związek posiada właściwości przeciwbakteryjne czy hamująceacetylocholinoesterazę. Dzięki zastosowaniu techniki bioautografii TLC, skrócony zostaje

czas trwania analiz poprzez szybkie wyodrębnienie i identyfikację związków aktywnych

o poszukiwanych właściwościach bez konieczności ich izolacji z mieszaniny.

Eterowe wyciągi z kurkumy i imbiru w różnych stężeniach naniesiono na płytki TLC

i rozwinięto w wybranych układach rozpuszczalników. Dla kurkumy wybrano układy

rozpuszczalników: MeOH : dichlorometan (DCM) (0,5: 9,5 v/v) i DCM, a dla imbiru MeOH:

DCM (0,5: 9,5 v/v) i n-heksan: DCM(1: 9 v/v). Po pr zeprowadzeniu badań

mikrobiologicznych zauważono znaczne zahamowanie strefy wzrostu bakterii Gram

dodatnich w zależności od stężenia naniesionych ekstraktów. Wyznaczono MIC- minimalnestężenie hamujące rozwój drobnoustrojów dla imbiru i kurkumy.

Bioautografię TLC w przeprowadzonych badaniach wykorzystano celem określenia

właściwości inhibicyjnych badanych wyciągów w stosunku do enzymu -

acetylocholinoesterazy. Przygotowane w wymienionych wcześniej układach z dodatkiem

substratu płytki, spryskano roztworem zawierającym acetylocholinoesterazę, a po inkubacji

pokryto je roztworem soli Fast Blue B. Związki będące inhibitorami enzymu w teście in vitro

obserwowano jako jasne pasma odbarwiające tło.

Podsumowując, zarówno imbir jak i kurkuma posiadają znaczne właściwości

przeciwbakteryjne i hamujące acetylocholinoesterazę, dzięki czemu mogą być wykorzystane

w leczeniu m. in. choroby Alzheimera.


36/58



36

Makrofagi TAM, czyli jak mikrośrodowisko nowotworu zmienia

układ immunologiczny

Adrianna Dudek , Katarzyna Kaławaj

Zakład Wirusologii i Immunologii, Wydział Biologii i Biotechnologii,

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Lublin, Polska

Specyficzne mikrośrodowisko nowotworu tworzy się już w jego początkowej fazie

rozwoju w obrębie guza pierwotnego. W odpowiedzi na czynniki obecne w środowisku

monocyty różnicują się do makrofagów i jako komórki immunologicznie kompetentne są

przyciągane do miejsca guza.

Makrofagi związane z nowotworem (TAM) powstają z monocytów infiltrujących

tkankę nowotworową, najczęściej są komórkami immunosupresyjnymi, o fenotypie

zbliżonym do makrofagów M2 (aktywowanych drogą alternatywną). Są one rekrutowane

przez komórki guza za pomocą produkowanych przez nie czynników chemotaktycznych,

takich jak chemokiny i czynniki wzrostowe. TAMs to populacja komórek heterogennych,

których właściwości, charakterystyczne markery oraz produkowane cytokiny i chemokiny

zależą od otaczającego środowiska i które mogą się różnić nawet w obrębie jednego typu

nowotworu. Do ich cech charakterystycznych należą m.in. słaba aktywność

przeciwbakteryjna i przeciwnowotworowa, wydzielanie dużych ilości czynników wzrostuoraz chemokin, nadekspresja genów dla arginazy-1, białek szoku cieplnego (HSP27),

glikoproteiny CD68, receptora CD163 i receptora dla fragmentu Fc immunoglobulin oraz

cząstek supresyjnych B7H4 oraz B7H1, produkcja metaloproteinaz serynowych (MMP2,

MMP7, MMP9, MMP12), cyklooksygenazy 2 (COX-2), katepsyny czy proteaz serynowych

oraz wpływanie hamująco na układ immunologiczny, na przykład poprzez anergię

dziewiczych limfocytów T.

Doniesienia naukowe wskazują, iż wyniki badań są niejednoznaczne. Część z nich

dowodzi, że ilość makrofagów TAM w otoczeniu nowotworu koreluje z jego rozwojem,

stadium, inwazyjnością wobec tkanek przyległych, zezłośliwieniem, a także przerzutowaniemdo węzłów chłonnych, a więc wzrastająca ilość TAM wiąże się ze złymi prognozami dla

chorych. Inne badania natomiast dowodzą, że podwyższona ilość makrofagów TAM

(zwłaszcza tych o fenotypie zbliżonym do prozapalnych M1) może hamować rozwój guza ,

szczególnie w jego początkowym stadium rozwoju, co wiąże się z dobrymi rokowaniami dla

pacjentów.


37/58



37

Porównanie trwałości wybranych leków hipotensyjnych

Justyna Gałęza , Anna Gumieniczek

Katedra i Zakład Chemii Leków, Uniwersytet Medyczny w Lublinie,

ul. Jaczewskiego 4, 20-090, Lublin

Hydrochlorotiazyd to lek moczopędny, który wykazuje silne działanie hipotensyjne,

głównie poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego jonów sodowych i chlorkowych

w końcowym odcinku nefronu. Ponadto w większych dawkach działa rozkurczająco na

mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, co zwiększa efekt hipotensyjny [1].

Indapamid jest lekiem o działaniu zbliżonym do hydrochlorotiazydu, jednak

wykazującym dłuższe działanie hipotensyjne. Leki te stosowane są w leczeniu chorób układu

krążenia, przede wszystkim w nadciśnieniu pierwotnym, w monoterapii bądź w połączeniu

z innymi

Książka Abstraktów VII LSDNF

Documents

Transcript of Książka Abstraktów VII LSDNF