42 MMAAJJ 22000022

K a¿dy etap zasadzki musi byæ skrupulatnie przygotowanyi dok³adnie wykonany. Podstawowym typem zasadzki

organizowanej przez pluton (dru¿ynê) jest zasadzka punktowa,w której si³y przeciwnika s¹ atakowane w jednym miejscu (wyzna-czona jest jedna strefa œmierci).

Zasadzka punktowa plutonu

Zasadniczym etapem w czasie dzia³ania patrolu w rejonie za-sadzki jest rozpoznanie przysz³ego rejonu zeœrodkowania.

Organizowanie rejonu zeœrodkowania

Polega ono na zatrzymaniu plutonu 200–400 m przed pla-nowanym rejonem zeœrodkowania (RZ) i na przygotowaniu po-stoju orientacyjnego (nas³uchiwanie i obserwacja). Je¿eli nie maoznak zagro¿enia, dowódca plutonu wraz z dowódcami dru¿yn,radiotelefonist¹ oraz ubezpieczeniem RZ (po jednym ¿o³nierzuz ka¿dej dru¿yny) udaje siê na rozpoznanie i potwierdzenie rejo-nu zeœrodkowania.

Po potwierdzeniu lokalizacji RZ dowódca plutonu organizujejego rozpoznanie. Je¿eli zaplanowany rejon odpowiada wymaga-niom, dowódca plutonu rozlokowuje ubezpieczenie na godzinie0600, 1000 i 0200. Po rozstawieniu ubezpieczeñ dowódcy wracaj¹do si³ g³ównych plutonu, prowadz¹ pluton do RZ i rozlokowuj¹zgodnie z ustalonym porz¹dkiem.

Pluton rozlokowuje siê na pozycjach w RZ parami, w ugru-powaniu do obrony okrê¿nej na planie ko³a lub trójk¹ta. Po za-jêciu pozycji, jego dowódca koryguje rozlokowanie dru¿yni okreœla im pasy obserwacji. Dowódcy dru¿yn okreœlaj¹podw³adnym sektory obserwacji oraz kontroluj¹ za³adowaniei zabezpieczenie broni. Po skorygowaniu pozycji ¿o³nierze naprzemian w parach przygotowuj¹ siê do dalszego dzia³ania (po-prawiaj¹ maskowanie indywidualne i przygotowuj¹ wyposa¿enieprzewidziane do u¿ycia w akcji).

Rekonesans strefy œmierci

Dowódca plutonu wraz z dowódcami poszczególnych grupi zespo³em obserwacyjnym udaje siê na rekonesans strefy œmierci.Podczas rekonesansu 100% si³ plutonu w RZ pozostaje w pe³nejgotowoœci do dzia³ania: ka¿dy ¿o³nierz znajduje siê na swoim sta-nowisku z przygotowanym wyposa¿eniem (plecak zapiêty i u³o¿onyprzed ¿o³nierzem, broñ prze³adowana i zabezpieczona).

Poruszaj¹c siê w kierunku planowanej strefy œmierci, w dogod-nym miejscu miêdzy RZ i stref¹, dowódca plutonu ustala punkt roz-winiêcia (PR) i organizuje w nim postój orientacyjny. Po zakoñcze-niu nas³uchiwania i obserwacji dowódca lokalizuje planowan¹strefê œmierci, a nastêpnie wyznacza stanowisko dla zespo³u obser-wacyjnego. Zespó³ ten od razu przystêpuje do obserwacji strefyœmierci i jej otoczenia.

Nastêpnie dowódca plutonu okreœla granicê strefy œmierci,granicê dzia³ania oraz pozycje poszczególnych elementów i g³ów-nych œrodków ogniowych. Po czym wraz z podleg³ymi dowódcamiwraca do RZ. Nikt z plutonu nie przekracza linii stanowisk poszcze-gólnych elementów, by nie zdemaskowaæ operacji.

Zajêcie pozycji

Poszczególne elementy plutonu zajmuj¹ swoje pozycje w na-stêpuj¹cej kolejnoœci: grupa ubezpieczaj¹ca, grupa wspieraj¹ca igrupa szturmowa. Zajêcie pozycji przez ka¿d¹ z grup odbywa siêw ciszy i w sposób zapewniaj¹cy jak najlepsze maskowanie. Koñ-cowe odcinki dróg podejœcia do swoich pozycji grupy pokonuj¹czo³gaj¹c siê. Grupa wspieraj¹ca i szturmowa wychodz¹ na pozycjedopiero po zajêciu stanowisk i osi¹gniêciu gotowoœci przez ubez-pieczenia. Zajêcie pozycji przez si³y patrolu w rejonie zasadzkiprzedstawiono na rysunku 1.

Dowódca plutonu opuszcza RZ z grup¹ wspieraj¹c¹ i sztur-mow¹ oraz niezbêdnym personelem specjalistycznym. Dowódcygrup zatrzymuj¹ je w PR, dowódca plutonu natomiast nawi¹zujekontakt z zespo³em obserwacyjnym i odbiera od niego informa-cjê o sytuacji w rejonie zasadzki. Je¿eli nast¹pi³y zmiany, do-wódca ocenia je i koryguje dotychczasowe ustalenia. Je¿elizmiany nie nast¹pi³y, podaje dowódcy grupy wspieraj¹cej sygna³do zajêcia pozycji.

W czasie gdy grupa wspieraj¹ca zajmuje pozycje, dowódcagrupy szturmowej rozlokowuje podleg³ych ¿o³nierzy parami nawysokoœci PR, ka¿d¹ parê na wprost jej stanowiska (rys. 2). Nasygna³ dowódcy plutonu grupa zajmuje swoje stanowiska. Pozajêciu pozycji przez grupê szturmow¹ zespó³ obserwacyjnyprzemieszcza siê do PR sk¹d ubezpiecza dalsze dzia³anie patro-lu w rejonie akcji.

Przygotowanie grupy szturmowej do akcji obejmuje:

v wyznaczenie sektorów ognia przez jej dowódcê oraz przygoto-wanie ograniczników sektora ognia przez ka¿dego z ¿o³nierzy;

SZKOLENIE WOJSK

ETAPY ZASADZKI (2)Dzia³anie patrolu w rejonie zasadzki obejmu-je siedem zasadniczych etapów: organizowa-nie rejonu zeœrodkowania, rekonesans strefyœmierci, zajêcie pozycji, uderzenie ogniowe,szturm, dzia³anie zespo³ów oraz odskok.

Por. in¿.ROBERTBASA£YGA16 BATALION

POWIETRZNODESANTOWY

43PPRRZZEEGGLL¥¥DD WWOOJJSSKK LL¥¥DDOOWWYYCCHH

SZKOLENIE WOJSK

v rozmieszczenie min dzia³ania kierunkowe-go oraz innych œrodków ra¿enia w ramachsystemu ognia (œrodki te musz¹ jednocze-œnie blokowaæ podejœcie do pozycji grupy zestrefy œmierci);

v organizowanie systemu informowaniai alarmowania;

v wzajemne maskowanie siê ¿o³nierzy nastanowiskach;

v odbezpieczenie broni przez wszystkich¿o³nierzy;

v kontrolê gotowoœci ka¿dego ¿o³nierzaprzez dowódcê grupy.

Przygotowanie grupy wspieraj¹cej doakcji obejmuje natomiast:

p wyznaczenie sektorów ognia dla ka¿degoœrodka ogniowego;

p rozmieszczenie min dzia³ania kierunkowe-go i ewentualnie innych œrodków ra¿eniablokuj¹cych podejœcie do pozycji grupy ze strefy œmierci;

p organizowanie systemu informowania i alarmowania;

p wzajemne maskowanie siê ¿o³nierzy na stanowiskach;

p odbezpieczenie broni przez wszystkich ¿o³nierzy grupy;

p kontrolê gotowoœci ka¿dego ¿o³nierza przez dowódcê grupy.

Przygotowanie ubezpieczeñ bocznych do akcji zaœ to:

o rozmieszczenie min dzia³ania kierunkowego i ewentualnie in-nych œrodków ra¿enia blokuj¹cych podejœcie do pozycji grupy zestrefy œmierci;

o rozmieszczenie min dzia³ania kierunkowego na prawdopodob-nych podejœciach ewentualnych odwodów przeciwnika oraz naewentualnej drodze wycofywania siê przeciwnika ze strefy œmierci;

o przygotowanie do rozmieszczenia ewentualnych min przeciw-pancernych (ubezpieczenia rozmieszczaj¹ je na podejœciach dostrefy œmierci dopiero po zainicjowaniu zasadzki lub w momenciezagro¿enia przez ewentualne zmotoryzowane si³y przeciwnika);

o zamaskowanie siê ¿o³nierzy na stanowiskach;

o odbezpieczenie broni przez wszystkich ¿o³nierzy grupy;

o kontrola gotowoœci ka¿dego ¿o³nierza przez dowódcê grupyubezpieczaj¹cej (w miarê mo¿liwoœci).

Uderzenie ognioweUbezpieczenie boczne przekazuje informacjê o zbli¿aj¹cych siê

si³ach przeciwnika. Je¿eli dowódca plutonu uwa¿a, ¿e zasadzkamo¿e byæ z jakichkolwiek uzasadnionych wzglêdów nieudana, plu-ton przepuszcza przeciwnika. W ka¿dej innej sytuacji rozpoczynaakcjê w sposób wczeœniej ustalony i przeæwiczony.

W wypadku zdemaskowania plutonu przed zainicjowaniem za-sadzki ka¿dy wykryty ¿o³nierz samodzielnie otwiera ogieñ do prze-

ciwnika, a pozosta³a czêœæ plutonu idzie w jego œlady, wykorzystu-j¹c wszystkie posiadane œrodki ra¿enia. W zale¿noœci od sytuacjipluton w takim wypadku albo kontynuuje dzia³anie, albo zrywakontakt z przeciwnikiem i wycofuje siê.

Je¿eli zasadzka przebiega w ciemnoœciach bez wykorzystywa-nia indywidualnych przyrz¹dów noktowizyjnych, natychmiast pozainicjowaniu uderzenia ogniowego mog¹ byæ wystrzelone nabojeoœwietlaj¹ce aby ostrza³ by³ skuteczniejszy. Wszelkie œrodki oœwie-tlaj¹ce wystrzeliwuje siê za pozycje w³asne, dziêki czemu utrudnia-j¹ one przeciwnikowi dzia³anie w strefie œmierci, nie oœlepiaj¹c jed-noczeœnie patrolu.

Je¿eli przewidziane jest wykorzystanie w czasie zasadzkiwsparcia artyleryjskiego, dowódca plutonu kieruje ogniem si³wspieraj¹cych przy pomocy przydzielonego obserwatora ognia ar-tylerii (jest to podstawowa metoda) lub osobiœcie drog¹ radiow¹.

Grupy szturmowa i wspieraj¹ca prowadz¹ ostrza³ w wyznaczo-nych sektorach do okreœlonego momentu (na przyk³ad do wystrze-lenia amunicji z pod³¹czonych magazynków) lub okreœlonego sy-gna³u (na przyk³ad dŸwiêku gwizdka b¹dŸ wystrza³u z pistoletu sy-gna³owego w centralny odcinek strefy œmierci).

SzturmPo przerwaniu ognia ka¿dy z ¿o³nierzy jak najszybciej zmienia

magazynek na pe³ny (niezale¿nie od tego, czy wyczerpa³ amunicjê,czy te¿ nie) i obserwuje wyznaczony sektor. W tym czasie dowódcaplutonu ocenia sytuacjê: je¿eli cel uderzenia ogniowego zosta³osi¹gniêty (przeciwnik zosta³ zlikwidowany), podaje sygna³ doszturmu, w przeciwnym wypadku – do ponownego uderzenia. Nie-zale¿nie od oceny sytuacji ka¿dy ¿o³nierz, który widzi jakikolwiekruch w strefie œmierci, samodzielnie otwiera ogieñ, co dla plutonujest sygna³em, ¿e ostrza³ nie powiód³ siê. W takim wypadku plutonpowtarza uderzenie ogniowe.

Rys. 1. Si³a patrolu po zajêciu pozycji w rejonie zasadzki

44 MMAAJJ 22000022

SZKOLENIE WOJSK

Po sygnale do szturmu grupa szturmowa opuszcza pozycjei poruszaj¹c siê skokami w parach, przemieszcza siê przez stre-fê œmierci w kierunku granicy dzia³ania (rys. 3). Podczas sztur-mu dowódca plutonu wraz z radiotelefonist¹ i niezbêdnym per-sonelem specjalistycznym porusza siê za grup¹ szturmow¹, zaj-muj¹c stanowisko na skraju strefy œmierci – w miejscu, z które-go mo¿e najlepiej kontrolowaæ dzia³anie grupy. W wypadku za-gro¿enia ze strony przeciwnika grupa ta kontynuuje szturm a¿ doca³kowitej likwidacji jego si³.

Po przejœciu przez strefê œmierci zajmuje ona pozycje na granicydzia³ania. Je¿eli w trakcie szturmu by³ prowadzony ogieñ, ¿o³nierzezmieniaj¹ magazynki na pe³ne. Po zajêciu stanowisk na granicy dzia-³ania dowódca grupy sprawdza, czy ponios³a ona straty oraz kontrolu-je zapas amunicji. W razie potrzeby równomiernie j¹ rozdziela. W wy-padku strat wœród obs³uguj¹cych wa¿niejsze œrodki ogniowe dowód-ca grupy natychmiast przydziela je innym ¿o³nierzom. Informacjeo stratach i stanie amunicji przekazuje dowódcy plutonu.

Dzia³anie zespo³ówDowódca plutonu podaje sygna³ do rozpoczêcia dzia³ania

zespo³om przeszukuj¹cym (rys. 4), a nastêpnie kolejnym przewi-dzianym do u¿ycia. Ka¿dy zespó³ nawi¹zuje z dowódc¹ plutonukontakt wzrokowy. Je¿eli sytuacja rozwija siê zgodnie z planem,dowódca sygnalizuje zespo³owi przyst¹pienie do dzia³ania wewczeœniej ustalony sposób (w przeciwnym wypadku korygujeustalenia). Po wykonaniu zadania ka¿dy zespó³ sygnalizuje do-wódcy plutonu zakoñczenie dzia³ania i zajmuje dotychczasowestanowisko na granicy dzia³ania.

Kolejnoœæ czynnoœci wykonywanych w strefie œmierci:

P Odsuniêcie broni od rannych i zabitych ¿o³nierzy przeciwnikaprzez zespo³y przeszukuj¹ce oraz rozbrojenie i odstawienie ewentu-

alnych jeñców poza strefê œmierci przez ze-spó³ obezw³adniaj¹cy.

P Ewakuacja w³asnych rannych i zabitychze strefy œmierci oraz udzielenie im pierw-szej pomocy przez zespó³ ewakuacyjny.

P Przeszukanie zabitych ¿o³nierzy prze-ciwnika przez zespo³y przeszukuj¹ce.

P Zebranie i przygotowanie do transportuokreœlonego wyposa¿enia i dokumentówprzeciwnika oraz przejrzenie i zabezpieczenieka¿dego egzemplarza zabieranej broni przezzespo³y przeszukuj¹ce.

P Zebranie i przygotowanie do zniszczeniapozosta³ego uzbrojenia i ekwipunku prze-ciwnika przez zespo³y przeszukuj¹ce i ze-spó³ niszcz¹cy.

Je¿eli do rejonu zasadzki zbli¿aj¹ siêdodatkowe si³y przeciwnika, ubezpiecze-

nia – w zale¿noœci od zaawansowaniadzia³añ plutonu w strefie œmierci – po-wstrzymuj¹ je tak d³ugo, jak d³ugo mog¹

siê broniæ, nie dopuszczaj¹c do ca³kowitego zwi¹zania siê wal-k¹. W skrajnej sytuacji dowódca plutonu mo¿e wykorzystaæ gru-pê wspieraj¹c¹ do dodatkowej os³ony zagro¿onych elementówpatrolu.

OdskokDowódca plutonu podaje poszczególnym elementom sygna³y

do odskoku z rejonu akcji. Odskok odbywa siê w kolejnoœci od-wrotnej ni¿ podczas zajmowania pozycji przed akcj¹, tzn. najpierwgrupa szturmowa, nastêpnie grupa wspieraj¹ca i po niej grupaubezpieczaj¹ca.

Po wycofaniu siê grupy szturmowej ze strefy œmierci dowódcaplutonu podaje sygna³ do wykonania zadania zespo³owi niszcz¹ce-mu. Zespó³ odpala lonty ³adunków wybuchowych b¹dŸ odbezpie-cza granaty od³amkowe przeznaczone do zniszczenia okreœlonegosprzêtu i wraz z dowódc¹ plutonu wycofuje siê do PR. Grupawspieraj¹ca ubezpiecza odskok dowódcy plutonu i zespo³u ni-szcz¹cego, a nastêpnie wycofuje siê za nimi. W PR dowódcy kon-troluj¹ stany osobowe podleg³ych elementów, po czym elementykontynuuj¹ odskok do RZ.

Grupa ubezpieczaj¹ca, w zale¿noœci od wczeœniejszych usta-leñ, opuszcza swoje pozycje po sygnale dowódcy plutonu poda-nym drog¹ radiow¹ lub po eksplozji ³adunków wybuchowych.

Po wycofaniu siê do rejonu zeœrodkowania ka¿dy element pluto-nu pobiera wyposa¿enie i zajmuje stanowiska w obronie okrê¿nej te-go rejonu, wskazane przez dowódcê grupy ubezpieczaj¹cej. Czynno-œci wszystkich elementów w tym rejonie polegaj¹ na jak najszybszymprzygotowaniu siê do jego opuszczenia oraz na sprawdzeniu stanuosobowego i ekwipunku przez dowódców poszczególnych szczebli.Po zakoñczeniu procedur zwi¹zanych z kontrol¹ stanu osobowegoi wyposa¿enia pluton opuszcza rejon dzia³ania. W pierwszym etapie

Rys. 2. Sposób zajmowania pozycji przez grupê szturmow¹

45PPRRZZEEGGLL¥¥DD WWOOJJSSKK LL¥¥DDOOWWYYCCHH

SZKOLENIE WOJSK

wycofuje siê w innym kierunku ni¿ faktycz-nie zaplanowany.

Zasadzka punktowadru¿yny

Zasadniczym etapem w czasie dzia³a-nia patrolu w sile dru¿yny w rejonie za-sadzki jest zajêcie rejonu zeœrodkowania.

Organizacja rejonu zeœrodkowania

200–400 m przed planowanym re-jonem zeœrodkowania (RZ) dowódcadru¿yny zatrzymuje dru¿ynê i organizujepostój orientacyjny (nas³uchiwaniei obserwacja). Je¿eli nie ma oznak za-gro¿enia, dru¿yna kontynuuje podejœciedo RZ. Ze wzglêdu na ma³¹ liczebnoœæ,patrol w sile dru¿yny i mniejszy mo¿e pomijaæ etap rozpoznaniaplanowanego rejonu zeœrodkowania i zajmowaæ ten rejon z mar-szu, aby unikn¹æ rozdzielenia niewielkich si³. W takim wypadkudru¿yna, podchodz¹c do planowanego RZ, zachowuje wzmo¿on¹ostro¿noœæ, organizuj¹c czêstsze postoje orientacyjne.

Dru¿yna organizuje rejon zeœrodkowania na planie ko³a o nie-wielkich rozmiarach. Dziêki ma³ym jego rozmiarom zapewnionyjest bezpoœredni kontakt miêdzy poszczególnymi ¿o³nierzami pa-trolu, a on sam jest trudniejszy do wykrycia.

Je¿eli planowany RZ odpowiada wymaganiom, dowódca dru-¿yny podaje ka¿demu z podw³adnych sektor obserwacji i czynnoœcido wykonania: przygotowanie siê do dalszego dzia³ania lub ubez-pieczanie pozosta³ych cz³onków patrolu. Dru¿yna przygotowuje siêdo dalszego dzia³ania i ubezpiecza na przemian stanowiskami: codrugi ¿o³nierz poprawia maskowanie i przygotowuje wyposa¿enieprzewidziane do u¿ycia w akcji, pozostali prowadz¹ obserwacjêi nas³uchiwanie w wyznaczonych sektorach.

Rekonesans strefy œmierci

Dowódca dru¿yny wraz z zespo³em obserwacyjnym oraz radio-telefonist¹ (lub innym ¿o³nierzem, je¿eli radiotelefonista nie wcho-dzi w sk³ad patrolu) wychodzi na rekonesans strefy œmierci. Pod-czas tego rekonesansu 100% si³ dru¿yny w rejonie zeœrodkowaniapozostaje w pe³nej gotowoœci do dzia³ania: ka¿dy ¿o³nierz znajdujesiê na swoim stanowisku z ekwipunkiem przygotowanym do na-tychmiastowego u¿ycia (plecak jest zapiêty i u³o¿ony przed ¿o³nie-rzem, broñ prze³adowana i zabezpieczona).

Poruszaj¹c siê w kierunku planowanej strefy œmierci, w dogod-nym miejscu miêdzy rejonem zeœrodkowania i obiektem, dowódcadru¿yny ustala punkt rozwiniêcia (PR) i organizuje w nim postójorientacyjny. Po zakoñczeniu nas³uchiwania i obserwacji dowódcalokalizuje strefê œmierci, a nastêpnie wyznacza stanowisko dla ze-spo³u obserwacyjnego, po czym zespó³ ten rozpoczyna obserwacjêstrefy i jej otoczenia. Dowódca dru¿yny precyzuje granice strefyœmierci, granicê dzia³ania oraz pozycje cz³onków patrolu, po czym

wraz z radiotelefonist¹ wraca do RZ, gdzie przekazuje ostateczneustalenia dotycz¹ce planu dzia³ania.

Zajêcie pozycjiDru¿yna opuszcza rejon zeœrodkowania ca³oœci¹ si³ i z ca³ym

wyposa¿eniem, a zbêdny w czasie akcji ekwipunek zostawiai maskuje w punkcie rozwiniêcia. Po zatrzymaniu dru¿ynyw punkcie rozwiniêcia dowódca nawi¹zuje kontakt wzrokowyz zespo³em obserwacyjnym i odbiera od niego informacjê o sy-tuacji w rejonie strefy œmierci. Je¿eli zaistnia³y zmiany, dowód-ca dru¿yny ocenia je i koryguje dotychczasowe ustalenia. Je¿elizmiany nie nast¹pi³y, dru¿yna kontynuuje dzia³anie.

Dowódca dru¿yny rozlokowuje podleg³ych ¿o³nierzy na wyso-koœci punktu rozwiniêcia, na wprost ich stanowisk. Po rozlokowa-niu podaje sygna³, po którym dru¿yna dociera do pozycji i zajmujestanowiska. Po zajêciu stanowisk dowódca œci¹ga zespó³ obserwa-cyjny i w³¹cza go do sk³adu dru¿yny.

Ze wzglêdu na niewielkie rozmiary rejonu zasadzki oraz ma³¹liczebnoœæ, patrole w sile dru¿yny nie wystawiaj¹ wysuniêtychubezpieczeñ bocznych ani tylnych. Funkcjê ubezpieczeñ bocznychpe³ni¹ w tym wypadku skrajni ¿o³nierze dru¿yny, a ubezpieczeniatylnego – radiotelefonista dowódcy dru¿yny (je¿eli wchodzi w sk³adpatrolu) lub jeden z ¿o³nierzy zajmuj¹cy swoje stanowisko w cen-trum pozycji dru¿yny.

Przygotowanie do akcji patrolu w sile dru¿yny obejmuje:

O wyznaczenie sektorów ognia ka¿demu ¿o³nierzowi przez dowód-cê dru¿yny oraz przygotowanie ograniczników sektora ognia przezwszystkich ¿o³nierzy;

O rozmieszczenie min dzia³ania kierunkowego i ewentualnie innychœrodków ra¿enia blokuj¹cych podejœcie do pozycji dru¿yny ze strefyœmierci (w czasie akcji mog¹ byæ one wykorzystane do ra¿enia si³przeciwnika w strefie œmierci w ramach ogólnego systemu ognia);

O rozmieszczenie min dzia³ania kierunkowego i ewentualnie in-nych œrodków ra¿enia na podejœciach ewentualnych odwodówprzeciwnika do strefy œmierci;

Rys. 3. Dzia³anie grupy szturmowej podczas szturmu

46 MMAAJJ 22000022

SZKOLENIE WOJSK

O organizowanie systemu informowania i alarmowania;

O zamaskowanie siê na stanowiskach;

O odbezpieczenie broni przez wszystkich ¿o³nierzy dru¿yny;

O kontrolê gotowoœci ka¿dego ¿o³nierza przez dowódcê dru¿yny.

Uderzenie ognioweSkrajny ¿o³nierz dru¿yny przekazuje informacjê o zbli¿aj¹-

cych siê si³ach przeciwnika. Je¿eli dowódca dru¿yny uwa¿a, ¿ezasadzka mo¿e byæ z jakichkolwiek uzasadnionych wzglêdównieudana, dru¿yna przepuszcza przeciwnika. W ka¿dej innej sy-tuacji dru¿yna rozpoczyna akcjê w sposób wczeœniej ustalonyi przeæwiczony.

W wypadku zdemaskowania dru¿yny przed zainicjowaniem za-sadzki ka¿dy wykryty ¿o³nierz samodzielnie otwiera ogieñ, a pozo-sta³a czêœæ dru¿yny idzie w jego œlady, wykorzystuj¹c wszystkie po-siadane œrodki ra¿enia. W zale¿noœci od sytuacji dru¿yna w takimwypadku albo kontynuuje dzia³anie, albo zrywa kontakt z przeciw-nikiem i wycofuje siê.

¯o³nierze dru¿yny prowadz¹ ostrza³ w wyznaczonych sektorachdo okreœlonego momentu (na przyk³ad do wystrzelenia amunicjiz pod³¹czonych magazynków) lub okreœlonego sygna³u (na przy-k³ad dŸwiêku gwizdka b¹dŸ wystrza³u z pistoletu sygna³owegow centralny odcinek strefy œmierci).

SzturmPo przerwaniu ognia ka¿dy ¿o³nierz jak najszybciej zmienia

magazynek na pe³ny (niezale¿nie od tego, czy wyczerpa³ amunicjê,czy te¿ nie) i prowadzi obserwacjê w wyznaczonym sektorze. W tymczasie dowódca dru¿yny ocenia sytuacjê: je¿eli cel uderzeniaogniowego zosta³ osi¹gniêty (przeciwnik zosta³ zlikwidowany), po-daje sygna³ do szturmu, w przeciwnym wypadku – do ponownegouderzenia. Niezale¿nie od oceny sytuacji ka¿dy ¿o³nierz, który zau-wa¿a jakikolwiek ruch w strefie œmierci, samodzielnie otwieraogieñ, co dla dru¿yny jest sygna³em, ¿e ostrza³ nie powiód³ siê.W takim wypadku dru¿yna powtarza uderzenie ogniowe.

Po sygnale do szturmu ca³a dru¿yna opuszcza pozycje i porusza-j¹c siê skokami w parach, przemieszcza siê przez strefê œmierci w kie-runku granicy dzia³ania. W trakcie szturmu dowódca dru¿yny przemie-szcza siê w sk³adzie dru¿yny. W wypadku zagro¿enia ze strony prze-ciwnika dru¿yna kontynuuje szturm zgodnie z zasadami ognia i ma-newru a¿ do ca³kowitej likwidacji jego si³.

Po przejœciu przez strefê œmierci dru¿yna zajmuje pozycje na gra-nicy dzia³ania. Je¿eli podczas szturmu by³ prowadzony ogieñ, ¿o³nie-rze zmieniaj¹ magazynki na pe³ne. Po zajêciu stanowisk na granicydzia³ania dowódca dru¿yny sprawdza, czy patrol poniós³ straty, orazkontroluje zapas amunicji. W razie potrzeby równomiernie j¹ rozdzie-la. W wypadku strat wœród obs³uguj¹cych wa¿niejsze œrodki ogniowedowódca dru¿yny natychmiast przydziela je innym ¿o³nierzom. Po zo-rientowaniu siê w sytuacji zajmuje on stanowisko w miejscu, z które-go mo¿e najlepiej kontrolowaæ dzia³anie dru¿yny.

Ubezpieczenia boczne (skrajni ¿o³nierze dru¿yny) uczestnicz¹w szturmie razem z pozosta³ymi ¿o³nierzami. Po przejœciu przezstrefê œmierci i osi¹gniêciu granicy dzia³ania ¿o³nierze ci zajmuj¹stanowiska na obu skrajach strefy œmierci, w odleg³oœci kontaktug³osowego z dowódc¹ dru¿yny – w miejscach umo¿liwiaj¹cychprowadzenie jak najlepszej obserwacji dróg podejœcia ewentual-nych odwodów przeciwnika.

Dzia³anie zespo³ów

Dowódca dru¿yny podaje sygna³ do rozpoczêcia dzia³ania ze-spo³owi przeszukuj¹cemu i w razie potrzeby innym przewidzianymdo u¿ycia. Zespó³ nawi¹zuje kontakt wzrokowy z dowódc¹ dru¿yny.Je¿eli sytuacja rozwija siê zgodnie z planem, dowódca sygnalizujemu przyst¹pienie do dzia³ania we wczeœniej ustalony sposób,w przeciwnym wypadku koryguje ustalenia. Po wykonaniu zadaniazespó³ przeszukuj¹cy zajmuje miejsce przy zebranym wyposa¿eniu,przygotowuje œrodki do jego niszczenia i sygnalizuje dowódcy dru-¿yny swoj¹ gotowoœæ.

Kolejnoœæ czynnoœci do wykonania w strefie œmierci przez pa-trol w sile dru¿yny jest nastêpuj¹ca:

v odsuniêcie broni od rannych i zabitych ¿o³nierzy przeciwnika;

v ewakuacja w³asnych rannych i zabitych ze strefy œmierci orazudzielenie im pierwszej pomocy;

v przeszukanie zabitych ¿o³nierzy przeciwnika;

v zebranie i przygotowanie do transportu okreœlonego wyposa¿e-nia i dokumentów przeciwnika oraz przejrzenie i zabezpieczenieka¿dego egzemplarza zabieranej broni;

v zebranie i przygotowanie do zniszczenia pozosta³ego uzbrojeniai ekwipunku przeciwnika.

W wypadku otrzymania sygna³u od ubezpieczeñ o podchodze-niu do strefy œmierci du¿ych si³ przeciwnika dowódca dru¿yny za-rz¹dza natychmiastowy odskok.

Odskok

Odskok patrolu w sile dru¿yny odbywa siê w nastêpuj¹cej ko-lejnoœci: ¿o³nierze ubezpieczaj¹cy granicê dzia³ania, ubezpieczeniaboczne i zespó³ przeszukuj¹cy.

Rys. 4. Technika dzia³ania zespo³ów przeszukuj¹cych w strefie œmierci

47PPRRZZEEGGLL¥¥DD WWOOJJSSKK LL¥¥DDOOWWYYCCHH

SZKOLENIE WOJSK

W czasie opuszczania strefy œmierci przez ubezpieczenia bocz-ne dowódca dru¿yny podaje sygna³ zespo³owi przeszukuj¹cemu dozniszczenia zebranego wyposa¿enia. Zespó³ odpala lonty ³adunkówwybuchowych b¹dŸ odbezpiecza granaty od³amkowe przeznaczonedo zniszczenia okreœlonego sprzêtu i wraz z dowódc¹ dru¿yny wy-cofuje siê do punktu rozwiniêcia. ¯o³nierze z ubezpieczeñ bocznychos³aniaj¹ odskok dowódcy dru¿yny i zespo³u przeszukuj¹cego, poczym wycofuj¹ siê za nimi.

W punkcie rozwiniêcia ka¿dy ¿o³nierz pobiera swoje wyposa¿e-nie i zajmuje stanowisko w obronie okrê¿nej, a dowódca dru¿ynykontroluje jej stan osobowy. Je¿eli stan osobowy jest zgodny, dru-¿yna opuszcza rejon dzia³ania, w pierwszym etapie wycofuj¹c siêw innym kierunku ni¿ faktycznie zaplanowany.

Zasadzka z³o¿ona

Najmniejsz¹ si³¹ organizuj¹c¹ zasadzkê z³o¿on¹ jest pluton. Przy-gotowuje siê j¹ w terenie, który ogranicza mo¿liwoœæ manewru prze-ciwnika jedynie do dróg, strumieni i tym podobnych szlaków. W ra-mach organizowania zasadzki z³o¿onej dowódca patrolu wyznacza re-jon zasadzki centralnej (central ambush) oraz rejony zasadzek zewnê-trznych (outlying ambushes) (rys. 5). Ich przygotowanie i przebieg s¹identyczne jak w wypadku zasadzki punktowej.

Zasadzka centralna inicjuje ca³¹ zasadzkê z³o¿on¹. Jej rol¹ jestlikwidacja si³ przeciwnika b¹dŸ zadanie im maksymalnych strat.Element patrolu przygotowuj¹cy zasadzkê centraln¹ powinien dys-ponowaæ najwiêksz¹ si³¹ ognia, dlatego te¿ wskazane jest skupie-nie najsilniejszych œrodków ra¿enia w jego rejonie dzia³ania.

Zasadzki zewnêtrzne s¹ organizowane na odcinkach najbardziejprawdopodobnego wycofywania siê przeciwnika z rejonu zasadzkicentralnej oraz na podejœciach ewentualnych odwodów. Rol¹ tych za-sadzek jest odciêcie dróg ucieczki si³ przeciwnika wycofuj¹cych siêz rejonu zasadzki centralnej oraz powstrzymanie odwodów. Na szcze-blu plutonu ka¿d¹ z zasadzek zewnêtrznych organizuje dru¿yna, a naszczeblu kompanii i batalionu – pluton. Elementy patrolu odpowie-dzialne za zasadzki zewnêtrzne nie rozpoczynaj¹ swojego dzia³ania,zanim nie zostanie zainicjowana zasadzka centralna.

Zasadzka na pojazdy opancerzone

Celem zasadzki na pojazdy opancerzone (antiarmor ambush)jest ich likwidacja lub trwa³e unieruchomienie i pozbawienie mo¿-liwoœci prowadzenia ognia. Kompanie i bataliony mog¹ organizo-waæ zasadzki na pojazdy opancerzone bez dodatkowych wzmoc-nieñ. Plutony przygotowuj¹ takie zasadzki z za³o¿eniem, ¿e ich ce-lem bêdzie zniszczenie jednego lub dwóch pojazdów. Je¿eli celemma byæ wiêksza ich liczba, pluton powinien byæ wzmocniony do-datkowymi œrodkami przeciwpancernymi. W wypadku zasadzki napojazdy opancerzone patrol dzieli siê na grupê ogniow¹ (armor-kil-ler element), grupê wspieraj¹c¹ (support element) oraz grupê ubez-pieczaj¹c¹ (security element).

Grupê ogniow¹ stanowi¹ œrodki przeciwpancerne. Pozosta³eœrodki ra¿enia s¹ uzupe³nieniem ogólnego systemu ognia, tworz¹cgrupy wspieraj¹c¹ i ubezpieczaj¹c¹. Broñ przeciwpancerna jest roz-mieszczana tak, by jak najlepiej by³y wykorzystane jej mo¿liwoœcira¿enia. W zale¿noœci od warunków terenowych jest ona rozloko-wana z ty³u, na skrzyd³ach lub w œrodku si³ patrolu.

Zasadzka na pojazdy opancerzone jest organizowana w terenie,który ogranicza mo¿liwoœæ manewru przeciwnika jedynie do okreœlo-nej drogi b¹dŸ innego szlaku komunikacyjnego. Ze wzglêdu na mo¿-liwoœci manewrowe pojazdów elementy zasadzki powinny byæ rozmie-szczone tak, aby od strefy œmierci oddziela³y je naturalne przeszkody.

Wskazane jest, aby elementy patrolu otwiera³y ogieñ dopieropo zatrzymaniu przeciwnika w strefie œmierci. Musi wiêc zostaæopracowany odpowiedni do warunków terenowych sposób zatrzy-mania pojazdów. Wymóg ten jest podyktowany stosunkowo ma³¹szybkostrzelnoœci¹ œrodków przeciwpancernych oraz brakiem mo¿-liwoœci b³yskawicznego korygowania ognia, je¿eli cel nie zostanietrafiony pierwszym strza³em. Grupa ogniowa, w miarê mo¿liwoœci,powinna najpierw zniszczyæ pierwszy i ostatni pojazd przeciwnika.

Ze wzglêdu na du¿e mo¿liwoœci przeciwdzia³ania ze strony prze-ciwnika zasadzka na pojazdy opancerzone opiera siê na gwa³townym,lecz krótkotrwa³ym uderzeniu ogniowym i szybkim odskoku. W jej wy-padku ¿aden z elementów patrolu nie wchodzi do strefy œmierci.

Rys. 5. Zasadzki z³o¿one (wariant)