Wyklad 161718
-
Upload
guest51e810 -
Category
Documents
-
view
5.755 -
download
3
Transcript of Wyklad 161718
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia nierozłączne w techniceZGRZEWANIE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
OPOROWE
DYFUZYJNE
TARCZOWE
WYBUCHOWE
ULTRADZWIĘKOWE
POŁĄCZENIA ZGRZEWANE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Zgrzewanie jest procesem łączenia elementów konstrukcji polegającym na ich podgrzaniu w miejscu styku do temperatury plastyczności przy równoczesnym odpowiednim nacisku.
Podstawowe odmiany technologii zgrzewania oporowego to:- zgrzewanie punktowe (jedno- i dwustronne),-zgrzewanie garbowe,- zgrzewanie liniowe (na zakładkę, liniowo-doczołowe),- zgrzewanie doczołowe zwarciowe,- zgrzewanie doczołowe iskrowe.
Metodą zgrzewania można łączyć ze sobą różnorodne metale i ich stopy
Norma PN-74/M .69020 określa parametry zgrzein punktowych w zależności od grubości łączonych blach.
POŁĄCZENIA ZGRZEWANE OPOROWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA ZGRZEWANE
Zgrzewanie punktowe Zgrzewanie liniowe Zgrzewanie garbowe
Zgrzewanie doczołowepunktowe
Zgrzewanie doczołowe iskrowe
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA ZGRZEWANE
Zgrzewanie elektryczne oporowe składa się z 3 faz.
Faza I - łączone elementy zostają poddane sile docisku dwóch elektrod, a po dociśnięciu zostaje włączony prąd elektryczny o wysokim natężeniu. Na skutek jego przepływu powstaje zjawisko oporu elektrycznego (szczególnie na styku powierzchni łączonych elementów) tworząc strefę roztopionego uplastycznionego metalu zwanego jądrem zgrzeiny. Faza II – rozrost jądra zgrzeiny wraz ze wzrostem ilości powstającego ciepła. Proces zgrzewania musi być tak zaprojektowany, aby jądro zgrzeiny (jego wielkość) zapewniało powstanie połączenia o wystarczającej wytrzymałości. Faza III - wyłączenie prądu jednakże zgrzeina pozostaje nadal pod dociskiem elektrod. W tym czasie jądro zgrzeiny osiąga maksymalną wielkość. Rozpoczyna się proces krzepnięcia (rekrystalizacji) metalu w jądrze zgrzeiny .
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA ZGRZEWANE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia nierozłączne w techniceLUTOWANIE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA LUTOWANE są to połączenia części metalowych za pomocą spoiwa nazywanego lutem, którym jest metal o niższej temperaturze topnienia niż łączone elementy.
Lutowanie miękkie - jest stosowane często w połączeniach przewodzących prąd, lecz nie przenoszących dużych sił. Ten typ lutowania stosowany jest również w konstrukcjach z blach cienkich.
Rozróżnia się:
Lutowanie miękkie metali ciężkich (stali, miedzi, cynku, itp. oraz ich stopów) lutami ołowiowo-cynowymi o temperaturze topnienia od 180 do 325 st. C i lutami specjalnymi (odpornymi na wysokie lub niskie temperatury, niskotopliwymi itd.) o temperaturze topnienia do 325 st. C; Lutowanie miękkie metali lekkich (aluminium, magnezu i ich stopów); najczęściej używane luty: cynkowo-kadmowe (temperatura topnienia 320 st. C), cynkowo-cynowe (260-320 st. C) - cynkowo-aluminiowe (430 st. C)
POŁĄCZENIA LUTOWANE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA LUTOWANE MIĘKKIE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Lutowanie twarde jest połączeniem o własnościach pośrednich pomiędzy lutowaniem miękkim i spawaniem
Rozróżnia się:
Lutowanie twarde metali ciężkich; stosowane luty: miedziane, mosiężne, srebrne i specjalne, temp. topnienia tych lutów od 600 do 1450 st. C Lutowanie twarde metali lekkich ; do lutowania aluminium i jego stopów używa się najczęściej lutów aluminiowo krzemowych( 83% Al., 13 % Si ,) a do lutowania magnezu i jego stopów – lutów magnezo-aluminiowo-cynkowych (83 % Mg, 12%Al., 5% Zn) : temp. topnienia tych lutów wynoszą od 530 do 570 st. C Połączenia lutowane wykonuje się zwykle jako zakładkowe i nakładkowe.
POŁĄCZENIA LUTOWANE TWARDE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA LUTOWANE TWARDE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia nierozłączne w techniceNITOWANIE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Zastosowanie: łączenie płaskich elementów konstrukcyjnych
NITOWANE POŚREDNIE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
NITOWANIE BEZPOŚREDNIE
Bezpośrednie połączenie płyt metalowych cieńszej i grubszej
Bezpośrednie połączenie koła zębatego z wałkiem
Zastosowanie: łączenie płaskich elementów konstrukcyjnych
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia nierozłączne w techniceWALCOWANIE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIE ZA POMOCĄ ZAWALCOWANIA
Połączenie rury cienkościennej z rurą lub prętem
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia nierozłączne w techniceZWINIĘCIA
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIE POPRZEZ ZAWINIĘCIE
Połączenia blach cienkich poprzez zawinięcie
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia nierozłączne w techniceSPAWANIE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA SPAWANE
POŁĄCZENIA SPAWANE są stosowane rzadziej w konstrukcjachdrobnych i konstrukcjach mechanicznych urządzeń elektronicznych.Wykorzystywane są natomiast głównie w konstrukcjach dużych
ELEKTRYCZNE:
- ŁUKOWE RĘCZNE- POD TOPIKIEM- W OSŁONIE GAZÓW - ATOMOWE- PLAZMOWE- ELEKTRONOWE- ELEKTROŻUŻLOWE- LASEROWE
GAZOWE:
- Acetylenowo - tlenowe
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
ŁUKOWE
POŁĄCZENIA SPAWANE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
W OSŁONIE GAZÓW
POŁĄCZENIA SPAWANE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA SPAWANE
ELEKTROŻUŻLOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Rodzaje złącz spawanych
-złącze doczołowe -Złącze zakładkowe-Złącze nakładkowe -Złącze kątowe
-Złącze teowe-Złącze krzyżowe -Złącze przyległe
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Rodzaje spoin i sposób ich oznaczania wg.[PN-EN 22553:1997]
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Rodzaje złącz spawanych
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Rodzaje złącz spawanych
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie metodą TIG
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Zalety metody TIG: - wysoką jakość złączy spawanych, które są pozbawione niezgodności spawalniczych - łatwość obserwowania metody, co pozwala na kontrolę procesu podczas spawania - łatwość ustawiania parametrów i kontrolowania ich - brak rozprysku - możliwość wykonania połączeń zarówno z zastosowaniem spoiwa jak i bez
Wady metody TIG: - mała wydajność - wysokie umiejętności manualne spawacza - konieczność stosowania w większości przypadków osłony gazowej grani - konieczność dokładnego przygotowania brzegów łączonych elementów - możliwość przedostania się do spoiny wolframu w postaci wtrąceń poprzez niewłaściwe zajarzenie łuku oraz kontakt elektrody z ciekłym jeziorkiem spawalniczym.
Spawanie metodą TIG
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Elektroda nietopliwa wykonana jest z wolframu lub stopu wolframu z pierwiastkami zmniejszającymi pracę wyjścia elektronów (Tor, Lantan, Cyrkon, Cer) przyczyniając się do większej trwałości elektrody. Spawanie TIG przeprowadzone może być prądem stałym oraz prądem przemiennym.Spawanie prądem stałym- spawanie niklu i jego stopów, tytanu, miedzi- spawanie z biegunowością dodatnią (elektroda podłączona jest do bieguna dodatniego) i ujemną (elektroda podłączona jest do bieguna ujemnego),- przy biegunowości dodatniej elektroda musi mieć znacznie większą średnicę niż przy podłączeniu do bieguna ujemnego,- przy biegunowości ujemnej spawanie zapewnia mniejsze nagrzewanie elektrody i wydłużenie czasu jej pracy,Spawanie prądem przemiennym- spawanie aluminium, magnezu,- redukuje zjawisko rozpylania powierzchniowej warstwy tlenków,- gorsza stabilność łuku.
Spawanie metodą TIG - parametry
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie metodą TIG - parametry
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Rodzaj metalu spawanego
Rodzaj procesu spawania
Rodzaj gazu ochronnego Opis podstawowych własności
Aluminium i stopy aluminium
Ręczne Ar Łatwe zajarzenie łuku i duża czystość spoiny
Automatyczne He , He+Ar Duże prędkości spawania, możliwość spawania bez podgrzewania wstępnego
Magnez i stopy magnezu
Grubość złącza poniżej 1,5mm Ar Łatwość regulacji przetopienia i duża czystość spoiny
Grubość złącza powyżej 1,5mm He Dobre przetopienie, najlepsze wyniki przy spawaniu prądem stałym
Stal węglowaRęczne Ar Łatwość regulacji kształtu spoiny i zajarzenia łuku, możliwość spawania
we wszystkich pozycjach
Automatyczne Ar+He Zwiększone przetopienie i szybkość spawania
Stale Cr-Ni Austenityczne
Ręczne Ar Ułatwiona regulacja przetopienia cienkich blach
Automatyczne
Ar+He Zwiększona głębokość przetopienia i szybkość spawania
Ar+max 35% H2
Unika się podtopień, wymagane jest mniejsze natężenie przepływu niż czystego Ar
He Największe głębokości przetopienia i energie liniowe spawania
Cu, Ni i ich stopy Ręczne i automatyczne
Ar Duża łatwość spawania cienkich blach i cienkich rur
Ar+He Zapewnione wyższe energie liniowe spawania
He Możliwość spawania grubych blach z dużymi prędkościami bez podgrzewania wstępnego
Tytan i jego stopy Ręczne i automatyczne
Ar Duża czystość spoiny
He Większa głębokość przetopienia przy spawaniu grubych blach
Własności fizyczne gazów ochronnych stosowanych przy spawaniu TIG
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie metodą MIG/MAG
metoda MIG - spawanie w osłonach gazów obojętnych (nieaktywnych) (Ar, He) lub ich mieszanin (Ar + He)metoda MAG - spawanie w osłonach gazów aktywnych (CO2, O2, H2, N2).
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Elektroda topliwa w postaci drutu pełnego, zwykle o średnicy od 0,5¸4,0 mm, podawana jest w sposób ciągły przez specjalny system podający, z prędkością w zakresie od 2,5¸50 m/min. Palnik chłodzony może być wodą lub powietrzem.
Obecnie prawie wyłącznie stosuje się spawanie MIG/MAG prądem stałym z biegunowością dodatnią. Spawanie prowadzone jest jako półautomatyczne zmechanizowane, automatyczne lub w sposób zrobotyzowany.
Zastosowanie metody spawania MIG/MAG:- wszystkie metale, które mogą być łączone za pomocą spawania łukowego (stale węglowe i niskostopowe, stale odporne na korozję, aluminium, miedź, nikiel i ich stopy).
Spawanie metodą MIG/MAG - parametry
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Zalety metody MIG/MAG: - operatywność - łatwa możliwość obserwowania jeziorka spawalniczego i śledzenia całego procesu - możliwość wykorzystania szerokiego asortymentu materiałów - wysoka wydajność - możliwość mechanizacji i robotyzacji procesu
Wady metody MIG/MAG : - niebezpieczeństwo zakłóceń osłony gazowej przez podmuch powietrza - jakość złączy uzależniona w dużej mierze przez umiejętności manualne spawacza
Spawanie metodą MIG/MAG
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Gaz ochronny Działanie chemiczne Spawane metale
Ar obojętny Zasadniczo wszystkie metale poza stalami węglowymi.
He obojętny Al., Cu, stopy Cu, stopy Mg, zapewniona duża energia liniowa spawania.
Ar+20-80% He obojętny Al., Cu, stopy Cu, Mg, zapewnione duże energie liniowe spawania, mała przewodność cieplna gazu.
N2 redukujący Spawanie miedzi z dużą energią liniową.
Ar+20-25% N2 redukujący Spawanie miedzi z dużą energią liniową łuku, lepsze jarzenie się łuku niż w osłonie 100% N2.
Ar+1-2% O2 słabo utleniający Zalecana głównie do spawania stali odpornych na korozję i stali stopowych.
Ar+3-5% O2 utleniający Zalecana do spawania stali węglowych i niskostopowych.
CO2 utleniający Zalecana wyłącznie do spawania stali niskowęglowych.
Ar+20-50% CO2 utleniający Zalecana wyłącznie do spawania stali węglowych i niskostopowych.
Ar+10% CO2+5% O2 utleniający Zalecana wyłącznie do spawania stali węglowych i niskostopowych.
CO2+20% O2 utleniający Zalecana wyłącznie do spawania stali niskowęglowych i niskostopowych.
90% He+7,5% Ar+2,5% CO2 slabo utleniający Stale odporne na korozję.
60% He+35% Ar+5%CO2 utleniający Stale niskostopowe o wysokiej udarności.
Własności fizyczne gazów ochronnych stosowanych przy spawaniu MIG/MAG
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie łukiem krytym
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie elektrodami otulonymi
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie plazmowe
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie acetylenowo - tlenowe
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie acetylenowo - tlenowe
Zalety palnika: - operatywność - łatwa możliwość obserwowania jeziorka spawalniczego i śledzenia całego procesu - możliwość wykorzystania szerokiego asortymentu materiałów - wysoka wydajność - możliwość mechanizacji i robotyzacji procesu
Wady palnika : - niebezpieczeństwo zakłóceń osłony gazowej przez podmuch powietrza - jakość złączy uzależniona w dużej mierze przez umiejętności manualne spawacza
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Spawanie acetylenowo - tlenowe Metoda spawania w prawo
Metoda spawania w lewoMetoda spawania w górę
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Roboty spawalnicze
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia rozłączne w techniceWCISKOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA WCISKOWE
Mogą być wielokrotnie łączone i rozłączane pod warunkiem nieuszkodzenia powierzchni styku.Połączenie wciskowe uzyskuje się poprzez wtłoczenie czopa jednej części do otworu drugiej. Na skutek wtłoczenia w obydwu elementach powstają odkształcenia sprężyste.W połączeniach wciskowych stosowane jest pasowanie wtłaczane np. H7/s7, dlatego można je nazywać połączeniami wtłaczanymi.
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA WCISKOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia kształtowe w techniceKOŁKOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA KOŁKOWE
Są to połączenia realizowane przy pomocy elementów konstrukcyjnych o kształcie walca lub stożka nazywanych kołkami.
Rozróżnia się:
kołki złączne przeznaczone do łączenia części mechanicznych,kołki ustalające przeznaczone do ustalania wzajemnego położenia części mechanicznych,kołki prowadzące . pełniące rolę elementów prowadzących w parachkinematycznych.
Materiał kołków: stal 45, 55.
Kształty i wymiary kołków określają normy. Parametry kołków walcowychokreśla norma PN-66/M-85021.
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA KOŁKOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia kształtowe w techniceSWORZNIOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA SWORZNIOWE
Sworznie są to krótkie wałki służące zwykle do tworzenia połączeń przegubowych (par kinematycznych).
Sworznie są wykonywane jako: walcowe (pełne i drążone) oraz kształtowe z łbem lub bez łba.
Sworznie walcowe gładkie . PN-63/M-83001Sworznie walcowe z łbem . PN-63/M-83001
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia kształtowe w techniceWPUSTOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA WPUSTOWE
W połączeniu wpustowym elementem łączącym jest wpust.Kształty oraz wymiary wpustów są znormalizowane. Wymiary wpustów pryzmatycznych określa norma PN-70/M-85005, natomiast wpustów czółenkowych norma PN-70/M-85008.
Zastosowanie wpustów:Połączenia kół z wałkami, sprzęgieł z wałkami oraz korb, dźwigni zwałkami itp.
Połączenia wpustowe są wykonywane jako:spoczynkowe - pasowanie N9/h9 w wałku i w piaście,ruchowe . pasowanie N9/h9 w wałku oraz F9/h9 w piaście.
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA WPUSTOWE
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Połączenia gwintowe w technice
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
POŁĄCZENIA GWINTOWE
Rodzaje: połączenia pośrednie, połączenia bezpośrednieW połączeniach pośrednich wykorzystywane są łączniki gwintowe:wkręty, śruby, nakrętki.W połączeniach bezpośrednich części są łączone za pomocąwykonanego na nich gwintu wewnętrznego i zewnętrznego.Najczęściej stosowany jest gwint metryczny zwykły lubdrobnozwojowy
Podstawy Techniki
Wykładowca: mgr inż. Łukasz Sobczyk
Lp. Nazwa gwintu Wymiary Skrót literowy
Oznaczenie gwintu
1. Metryczny zwykły Średnica zewnętrzna śruby w [mm], np. d=12 mm
M M12
2. Metryczny drobnozwojny (drobnozwojowy)
Średnica zewnętrzna śruby i skok gwintu w [mm]
M M12x1
3. Calowy (Whitwortha) Średnica zewnętrzna śruby w calach ["] - ¾"
4. Calowy drobnozwojny Średnica zewnętrzna śruby i skok gwintu ["] W W7/8"x1/16"
5. Rurowy calowy zewnętrzny (walcowy) – szczelność uzyskiwana poza gwintem (dodatkowa uszczelka ściśnieta)
Średnica wewnętrzna rury w calach (a właściwie nazwa rury, bo śr. wewn. zależy od grubości ścianki rury )
G G 3/4
6. Rurowy zewnętrzny (stożkowy) szczelność uzyskiwana na gwincie
Oznaczenie rury ( przybliżeniu średnica wewn. w calach)
R R2
7. Rurowy calowy walcowy wewnętrzny ze szczelnością uzyskiwaną na gwincie
j.w. Rp Rp2``
8. Rurowy calowy wewnętrzny (stożkowy) ze szczelnością uzyskiwaną na gwincie
j.w. Rc
9. Rurowy Briggs`a Średnica wewnętrzna rury w calach ( jej nazwa = średnicy nominalnej)
St.B St.B.3/4``