miesięcznik wydawany przy Gimnazjum Miejskim nr 2 w Mińsku Mazowieckim od 2004r. nr 10 (82) – maj 2012

W maju w „Twoim dziecku”:

Gimnazjaliści w drodze – fotorelacja z pielgrzymki (s. 3) Podsumowanie Tygodnia Języków Obcych (s. 4) Z archeologią za pan brat – wywiad z panem Januszem

Kamińskim(s. 5) Temat numeru – czas gimnazjalisty (s. 6-7) Prawo w szkole – prawo autorskie(s. 8) DO IT – zajęcia edukacji artystycznej (s. 9) Majowe świętowanie - Nie ma jak u Mamy (s. 10) Maj w mieście i poza nim (s. 11) Twoja strona – burze z piorunami (s. 12)

24 czerwca zabierzcie swojego pupila na VIII Wystawę Psów i Innych Zwierząt Domowych

DZIAŁO SIĘ * BĘDZIE * SIĘ DZIAŁO ____________________________________________________________________________________

STR. 2 TD 10 (82) 2012

*** 7 maja 2012

rocznica uchwalenia Konstytucji 3-go Maja

Uroczysty apel będący jedno-cześnie lekcją historii i patrio-tyzmu przygotowała klasa 1b. Na montaż słowno-muzyczny złożyły się przede wszystkim wiersze i piosenki z epoki stanisławow-skiej. Nie zabrakło biało-czerwonych kotylionów. Jednak największy podziw wzbudziły barwne stroje szlacheckie części występujących artystów.

*** 14-18 maja 2012 Tydzień Europejski

*** 24 maja 2012

sukcesy zespołu muzycznego „ARS NOVA”

*** 23 maja 2012

SUPERGIMBUS 2012

Relację z obchodów przeczytacie na stronie 4. Zachęcamy do lektury!

*** 8/20 maja 2012

Kulturomaniak 2012

*** 25 maja 2012

O czym szumią mazowieckie wierzby?

PRZED NAMI: - Dzień Dziecka (1.06.) - Dzień Ojca (23.06.) - Wystawa Psów i Innych Zwierząt Domowych (24.06.) - bal trzecioklasistów (26.06.) - koniec roku szkolnego (29.06.)

Z ogromną radością informujemy, że szkolne koło teatralne „Teraz MY” zajęło I miejsce w Woje-wódzkim Przeglądzie Twórczości Artystycznej Dzieci, Młodzieży i Dorosłych „Kulturomaniak 2012”. Spektakl „Po drugiej stronie” okazał się najlepszym w kategorii gimnazjów. Gratulujemy sukcesu i akto-rom i opiekunkom – paniom Annie Lubienieckiej i Dorocie Sugier!

Michał Wiktorek z kl. 1a zajął II miejsce w Inte-gracyjnym Konkursie Plastyczno-Recytatorskim „O czym szumią mazowieckie wierzby?” organizo-wanym przez Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Wyróżnienia zdobyli też Agata Grecka (1a) i Arkadiusz Gruba (1b). Brawo!

*** 17 maja 2012

Pierwsza piesza szkolna pielgrzymka

W przeddzień rocznicy urodzin Jana Pawła II wyruszyliśmy w pieszą pielgrzymkę do kościoła p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Hucie Mińskiej. Wszyscy dotarli do celu! Padający deszcz nie zniechęcił pątników, którzy już podjęli decyzję, że za rok też z radością wezmą udział w pielgrzymce z okazji urodzin Patrona. Fotorelacja na str. 3! Zerknijcie koniecznie…

Szkolny zespół muzyczny również nie próżnował! W ma-ju „ARS NOVA” wywalczyła I miejsce w Festiwalu Pio-senki o Zdrowiu oraz nagrodę specjalną w Przeglądzie Piosenki Dzięcięcej i Młodzieżowej „Wesołe nutki”.

Kolejny sukces to dyplom dla 3f jako najlepiej dopingującej klasy! Gratulujemy!

Reprezentantem naszego gimnazjum został wybrany Wadim Wawrzeńczak z 3f. Co prawda tytułu Supergimbusa nie udało mu się wywalczyć, ale i tak zajął II miejsce wśród gimnazjalistów naszego miasta.

PRZED WAMI DROGA ____________________________________________________________________________________

TD 10 (82) 2012 STR. 3

17 maja br. (w przeddzień urodzin papieża Jana Pawła II) grupa ok. 120 uczniów i nauczycieli wzięła

udział w pierwszej historycznej pieszej pielgrzymce. Powędrowaliśmy do Huty Mińskiej. Nie przestraszyliśmy się deszczu. Przedstawiamy fotorelację z tej niezwykłej wyprawy.

Deszcz nam niestraszny!

Grunt to dobry humor!

Mieliśmy swój transparent, sprzęt nagłaśniający, parasole, płaszcze i…

DUCHA WALKI!

SZEFOWA POBOŻNEGO WĘDROWANIA – pani Iwona Szulawska (mistrzyni!)

Każdy chciał śpiewać do mikrofonu. Niektórzy

dostali nawet propozycję wystartowania

w MAM TALENT!

NIEZŁA OBSTAWA!

Jeden z edukacyjnych postojów. Czego się nauczyliśmy? Pielgrzymkowego kroku

autorstwa pewnego dyrektora.

PIELGRZYMI U CELU – kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej

Pomocy w Hucie Mińskiej. Tu zostawiliśmy

nasze intencje.

Nie samą drogą żyje człowiek, ale po długiej drodze kiełbaska z grilla smakuje wybornie!

MY CHCEMY JESZCZE RAZ!

TYDZIEŃ EUROPEJSKI W GM2 ____________________________________________________________________________________

STR. 4 TD 10 (82) 2012

UCZMY SIĘ JĘZYKÓW Tydzień Języków Obcych to przedsięwzięcie obchodzone w naszej szkole nie po raz pierwszy. W ciągu tygodnia bogatego w atrakcje językowe można było poczytać wiele słów w 4 językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim, poznać historię, kulturę i tradycję Niemiec i Ro-sji, włącznie z posmakowaniem narodowych potraw, napojów, czy choćby przeczytaniem gazet w obcych językach. Odbyły się także liczne konkursy, m.in. „Znane twarze Europy” oraz turnieje tematyczne dotyczące wiedzy o Rosji, Niemczech i Anglii.

Podsumowanie działań zaproponowanych przez językowców odbyło się 18 maja w sali teatralnej. Początek stanowił doskonały występ muzyczny Oli Zychowicz (śpiew) oraz Piotrka Witkowskiego (pianino). Następnie poszczególne osoby z klas drugich rozpoczęły przedstawianie projektów edukacyjnych związanych oczywiście z kulturą krajów Europy. Jako pierwsze swoją pracę „Młody Polak, młody Niemiec – ich codzien-ność i nie tylko” przedstawiły uczennice klasy 2f, które na specjalnej makiecie zamieściły najważ-niejsze informacje na temat Niemców i Polaków. Kolejny projekt zaprezentowały uczennice z klasy 2e, a zajęły się one tematem „Kuchnia niemiecka, austriacka i szwajcarska” i pokazały widowni pre-zentację multimedialną zawierającą informacje o odżywianiu się mieszkańców krajów niemiecko-języcznych oraz ich ulubionych przysmakach. Później na rzutniku pojawił się krótkometrażowy film „Guten Morgen RTL”, który chyba najbardziej rozbawił wszystkich zebranych. Jedzeniem typowym dla Niemców zajęli się również chłopcy z 2d, którzy pracowali nad pro-jektem „Przysmaki kuchni niemieckiej”. Następnie

na środek wyszły uczennice z klasy 2a ze swoją prezentacją multimedialną o nazwie „Najsłyn-niejsze miasta Rosji”. Dziewczyny zaproponowały zebranym wycieczkę po Rosji. W pracy uwzglę-dnione zostały wszystkie ważne informacje, od planu wycieczki na kolejne dni, po koszt oraz środki transportu. W końcowej części podsu-mowania swoje artystyczne talenty zapre-zentowały uczennice klasy 2d, które zatańczyły dwa tańce europejskie – walca angielskiego oraz polkę. Na koniec nadszedł czas na rozdanie nagród dla zwycięzców konkursów organizowanych podczas Tygodnia Języków Obcych. W quizie dotyczącym Rosji wygrała Julia Cyran (3b), krajów niemieckojęzycznych – Mirek Bogusz (3f), natomiast krajów anglojęzycznych – Julia Ładno (3g). Potem pani wicedyrektor Aleksandra Wróbel wręczyła kolejne nagrody za konkurs „Znane twarze Europy”. Pierwsze miejsce zajęła klasa 2d zajmująca się Danią. Zdaniem jury wykonali oni najładniejszy plakat. Drugie miejsce przyznano klasie 1a z pracą na temat Austrii, a trzecie klasie 1b za znane twarze Słowacji. Zwycięzcom serdecznie gratulujemy! Na pożegnanie uczennice z 2e zrobiły niespo-dziankę gościom zgromadzonym w sali teatralnej i poczęstowały każdego sałatką ziemniaczaną, którą nauczyły się przygotowywać podczas pracy nad projektem o kuchni krajów niemieckoję-zycznych. Po minach smakoszy można było poznać, że była przepyszna. Po raz kolejny udowodniliśmy, że lubimy angażować się w różnego rodzaju imprezy szkolne i nie jesteśmy leniwi. Do zobaczenia za rok!

fot. Rosyjskie danie zjedzone podczas przerwy!

Basia Gruba i Angelika Przyborowska, 2f

WYWIADOWNIA ____________________________________________________________________________________

TD 10 (82) 2012 STR. 5

Z ARCHEOLOGIĄ ZA PAN BRAT – wywiad z panem Januszem Kamińskim, nauczycielem historii i wiedzy o społeczeństwie w naszym gimnazjum

Twoje dziecko (TD): Czy to prawda, że z wykształcenia jest Pan archeologiem? p. Janusz Kamiński (p. Kamiński): Tak. Ukończyłem studia archeologiczne w zakresie chrześcijańskiego antyku na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. TD: Mógłby Pan powiedzieć nieco więcej na temat swoich studiów? p. Kamiński: Wspomniany kierunek studiów wywodzi się z archeologii biblijnej. Został utworzony z inicjatywy wybitnego profesora archeologii śródziemnomorskiej Kazimierza Michałowskiego. Profesor, prowadząc badania archeologiczne w Egip-cie i na Bliskim Wschodzie, zetknął się z antykiem chrześcijańskim. Na Uniwersytecie Warszawskim w czasach PRL-u o takim kierunku studiów nie mogło być mowy, więc powstał na ATK związanej z Kościołem. Wykładowcami archeologii chrześcijań-skiej na ATK byli przede wszystkim uczniowie profesora Michałowskiego, samodzielni pracownicy naukowi Uniwersytetu Warszawskiego, Muzeum Narodowego w Warszawie oraz znani polscy bibliści, którzy kończyli studia doktoranckie na uczelniach w Rzymie i w Jerozolimie. TD: Czym się Pan kierował, wybierając taki zawód? p. Kamiński: Gdy uczęszczałem do liceum, zainte-resowałem się historią starożytną, dużo czytałem. Po przeczytaniu książki profesora Jerzego Gąssowskiego Z archeologią za pan brat, wiedziałem, że po zdaniu matury pójdę na studia archeologiczne do Torunia. Jednak kolega nakłonił mnie, aby wybrać studia na ATK. Z profesorem Jerzym Gąssowskim spotkałem się osobiście, kiedy odbywałem studenckie praktyki na stanowisku archeologicznym w Krzesku. Przyjechał do nas z wizytą patronacką. TD: Jakie zajęcia na archeologii utkwiły Panu w pamięci najbardziej? p. Kamiński: Miło wspominam praktyki wykopa-liskowe w Krzesku koło Siedlec i w Robertowie koło

Płocka oraz muzealne w Muzeum Narodowym w War-szawie. Objazdy naukowe po Mazowszu, Wielko-polsce i Małopolsce, poświecone początkom chrześcijaństwa w Polsce. Dużym zainteresowaniem cieszyły się zajęcia z epigrafiki, na których odczy-tywaliśmy inskrypcje pierwszych chrześcijan w języku hebrajskim, greckim, koptyjskim i łacińskim. TD: Czy pamięta Pan temat swojej pracy magisterskiej? p. Kamiński: Temat pracy magisterskiej brzmiał: Góra Nebo–Siyagha okresu bizantyjskiego w kon-tekście świadectw historycznych i archeolo-gicznych. TD: Jak to się stało, że został Pan nauczycielem? p. Kamiński: Po studiach, zamiast podjąć pracę w Muzeum Narodowym w Warszawie, zdecydowałem się na nauczanie w szkole. TD: Czy mógłby pan na zakończenie wywiadu opowiedzieć jakąś ciekawostkę archeologiczną? p. Kamiński: Bardzo chętnie. Opowiem o pewnym powstańcu. W 1833 r. w Egipcie pojawili się pierwsi powstańcy listopadowi. Część z nich starała się stworzyć u boku ówczesnego władcy Egiptu Muhammada Alego polskie legiony, część zaś przyje-chała w celach turystycznych. Prawdopodobnie jeden z nich wyrył na najwyższej piramidzie faraona Cheopsa napis: „Przekażcie wiekom pamiętny dzień 29 listopada 1830r.” Angelika Przyborowska, 2f

fot. materiały z archiwum prywatnego p. Kamińskiego

CZAS NIEDOCENIONY ____________________________________________________________________________________

STR. 6 TD 10 (82) 2012

NIE MAM NA NIC CZASU – DZIEŃ Z ŻYCIA GIMNAZJALISTY

WYKRES OBRAZUJE DOBĘ GIMNAZJALISTY

Zwróciliście kiedyś uwagę na to, ile czasu zajmują wam codzienne czynności? Mieliście wrażenie, że nie wyrabiacie się ze wszystkim? A może choć przez chwilę marzyliście, by doba miała przynajmniej kilka godzin więcej? Spokojnie – nie tylko wy…

W związku z tym, że coraz częściej słyszymy narzekanie na ciągły brak czasu, na niewyrabianie się w wyznaczonych (nierzadko twardo narzuconych) terminach, postanowiliśmy jako redakcja zbadać problem. Zaczęliśmy od przeprowadzenia ankiety w 8 klasach naszego gimnazjum, żeby się przekonać, ile godzin w ciągu doby nasze koleżanki i koledzy przeznaczają na sen, rodzinę, szkołę, naukę (odrabianie lekcji), rozrywkę (zabawę, sport, relaks), na hobby i inne czynności (niezdefiniowane w naszej ankiecie). Pierwszy – niezwykle interesujący - wniosek z analizy ankiet jest taki, że… współczesny nastolatek nie mieści się w dobie! Z naszej ankiety wynika, że doba trwa średnio 25,5 godziny! Interesujące, czyż nie? Nas to nie zdziwiło – współczesny nastolatek żyje w pośpiechu, robiąc tylko to, co konieczne, nie poświęcając zbyt wiele uwagi (czasu) swojej rodzinie, gospodarując tylko chwilę na własne hobby. Szkoda – przecież zainteresowania pozwalają nam się rozwijać. Warto też zwrócić uwagę na to, że czas

przeznaczany na relaks jest prawie niezauważalny! Jak wynika z badania, średnio śpimy 6-7 godzin. Nie jest to dramatyczny wynik, ale i tak trochę za mało - jesteśmy w okresie dorastania, więc potrzebujemy nieco więcej snu, żeby zdrowo się rozwijać.

Drugą częścią ankiety była wizja idealna, czyli wymarzony dzień młodego człowieka, w którym sam mógłby decydować, ile godzin na co przeznaczyć. Ankietowani byli prawie jednogłośni, przeznaczając więcej godzin na odpoczynek, a jednocześnie ograniczając godziny spędzane w szkole i przeznaczane na naukę.

Doby nie wydłużymy, więc co poradzić w takiej sytuacji? Dobrym rozwiązaniem będzie robienie planów. Jeśli świadomie zaczniemy zarządzać swoim czasem i będziemy wiedzieli, ile czasu możemy przeznaczyć na daną czynność, łatwiej nam będzie znaleźć chwilę dla siebie. W pierwszej kolejności róbmy to, co musimy. Nie odkładajmy nic na potem, zgodnie ze znaną wszystkim zasadą: co masz zrobić dzisiaj, zrób jutro – będziesz miał dwa dni wolnego. W rzeczywistości u wielu osób wzrośnie frustracja i poczucie winy spowodowane niezrobieniem czegoś ważnego. Postarajmy się uporać ze wszystkimi lekcjami i z nauką do – powiedzmy - godziny dwudziestej. Resztę czasu można poświęcić na to, co sprawi nam przyjemność i pozwoli odpocząć, zregenerować siły przed kolejnym dniem.

Na koniec pocieszenie… Skoro zdecydowaną większość naszego czasu poświęcamy szkole (i na razie, niestety, nie jesteśmy w stanie tego zmienić), a już za miesiąc zaczynają się wakacje, to oznacza, że czekają nas dwa miesiące rozrywek i relaksu, WYŁĄCZNIE!

sen

rodzina

szkoła

zabawa, relaks

nauka

hobby

Ania Zielińska i Paulina Patoka, 3g Czas się nie śpieszy – to my nie nadążamy.

Lew Tołstoj

CZAS WYJĄTKOWY ____________________________________________________________________________________

TD 10 (82) 2012 STR. 7

CZAS WOLNY? Szkoła to nie wszystko, ale na pewno spora część naszego życia (co potwierdziło badanie

omówione w artykule na stronie obok ). Jednak ilu z nas na dłuższą metę mogłoby siedzieć z nosem w książce i zakuwać do kolejnej klasówki albo spędzać całe dnie w szkole? Na pewno wiele osób lubi ROBIĆ COŚ, co nie jest związane ze szkołą. Aby dowiedzieć się co, przeprowadziłyśmy ankietę, która uzupełnia wyniki badania dotyczącego doby nastolatka.

Jak widać na powyższym wykresie, najczęstszą formą spędzania czasu jest spotykanie się z przyjaciółmi. Niestety, w naszym mieście mało jest miejsc, gdzie można w ciekawym otoczeniu spędzić czas ze znajomymi. Jednak wam to chyba nie przeszkadza, skoro najwięcej osób zaznaczyło właśnie ten sposób spędzania wolnego czasu.

Na drugim miejscu znalazło się granie na instrumencie (najczęściej wymienialiście – gitarę), z czego wynika, że w naszej szkole jest wielu utalentowanych ludzi… Jeśli robicie naprawdę coś fajnego, to uważamy, że nie powinniście tego ukrywać, tylko pokazać światu, co umiecie. Może trzeba zorganizować „Mam talent” w naszej szkole? Z ankiety wynika, że drzemią w nas pokłady niewykorzystanego talentu. Czyżby kompleksy? Niepotrzebnie!

Kolejnymi sposobami na „zabicie” czasu jest granie na komputerze i oglądanie telewizji. Jest to troszeczkę martwiące. TV i granie jest dobre, ale przez krótki czas. Nikomu nie zaszkodzi, jeśli w ramach odprężenia posiedzi przed szklanym ekranem 1-2 godziny dziennie. Jednak kilkanaście godzin spędzonych na graniu lub oglądaniu filmów to już gruba przesada; co więcej - może spowodować pogorszenie się wzroku, itp. Liczymy, że macie troszeczkę rozumu i wiecie, co jest dla was dobre. Recepta na telewizor jest bardzo prosta – wystarczy wziąć program TV i zaplanować, co się chce obejrzeć. Obejdzie się wtedy bez bezmyślnego skakania po kanałach, które nas gubi i na które tracimy swój bezcenny czas.

Wiele osób lubi także uprawiać różnego rodzaju sporty. Kto wie, może kiedyś wyrośnie z kogoś zawodowy piłkarz albo światowej sławy koszykarz? Oczywiście sportowcom życzymy wszystkiego dobrego :D. To akurat bardzo pozytywny sposób spędzania czasu wolnego. Oby ta grupa się powiększała, choć przy oporach dzisiejszej młodzieży przed lekcjami w-fu może być różnie. Skutki odczujemy prawdopodobnie w dorosłym życiu.

W kategorii „inne” znalazło się, m.in. gotowanie, sms-owanie, spędzanie czasu na dworze, a także czytanie książek. To ostatnie bardzo nas ucieszyło, ponieważ coraz częściej słyszy się o tym, że młodzież nie czyta książek. Jak widać, ankieta jest dowodem na to, że są młodzi ludzie, którzy lubią czytać i robią to z wielką ochotą.

spotkania z przyjaciółmi

gra na instrumencie

gra na komputerze

oglądanie telewizji

sport

inne

Klaudia Krasna i Natalia Pietrzak z kl. 1f

MAM PRAWO ____________________________________________________________________________________

STR. 8 TD 10 (82) 2012

Prawo w szkole część II – Prawa autorskie

Czas na prawa autorskie, które odgrywają równie ważną rolę w naszym szkolnym życiu, jak i tajemnica korespondencji. Co się kwalifikuje do tego pojęcia?

Prawo autorskie wokół nas Możemy na różnych produktach codziennego użytku zauważyć taki znak: © , jest to symbol praw autorskich. Jak sama nazwa mówi, chodzi o prawa autora do własnego dzieła. Może to być wytwór w różnej formie: dzieło plastyczne, praca słowna, skomponowany utwór, wykonane zdjęcie, itd. Przekładając z polskiego na nasze, ustawa mówi, że to, co zostało wykonane przez konkretną osobę lub grupę osób, jest wyłącznie ich własnością. Każdy z nas ma prawa autorskie, ale o tym w kolejnym podpunkcie.

Prawo w prawie Ustawa z 4 lutego 1994 roku

„Art. 81. 1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga

zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku: 1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych; 2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.”

Ale o co chodzi? W naszej szkole nie trzeba bardzo się wysilać,

żeby zobaczyć na przerwie uczniów fotografujących innych aparatem tradycyjnym czy komórką. Lubimy robić zdjęcia. Jednak jeżeli nie chcesz, żeby ktoś Cię fotografował - on nie może tego robić! Jeżeli to zrobi, masz prawo domagać się usunięcia zdjęcia. Może się zdarzyć, że padłeś ofiarą takiego przestępstwa, a na dodatek ktoś wykorzystał zrobione zdjęcie do naśmiewania się z Ciebie, publikowania albo dzięki niemu zapewnił sobie pieniądze. Bez Twojej zgody nikt nie może tak postąpić.

Każdy rodzic, na początku roku, na zebraniu podpisywał zgodę na publikowanie naszych danych

osobowych i naszego wizerunku w celach promocji działań szkoły. Znaczy to, że jeśli wygrasz jakikolwiek konkurs, Twoje imię i nazwisko, a nawet zdjęcie, mogą być wywieszone na wejściowych drzwiach do szkoły (nawet czcionką 72!). Jeżeli nie chcesz być obiektem fotografowania Twoich kolegów czy koleżanek, powiedz im to, a jeżeli dojdzie do naruszenia Twoich dóbr, zgłoś to wychowawcy, pedagogowi albo dyrektorowi. Na ostatnim spotkaniu pierwszoklasistów z panią policjant dokładnie takie przykłady podawano jako przestępstwa, które znalazły finał w sądzie rodzinnym. Nie warto ryzykować! Zostało Ci przydzielone zadanie specjalne – masz wykonać zdjęcie swojej pani od angielskiego do gazetki szkolnej. Możesz je wykonać WYŁĄCZNIE podczas pełnienia funkcji zawodowej przez nauczyciela. Nie możesz zrobić zdjęcia, kiedy pani będzie robiła zakupy w Biedronce czy szła z rodziną do kościoła.

Podsumujmy Jeżeli cytujemy czyjeś słowa, zawsze

powinniśmy podać autora tego tekstu. Nie przywłaszczamy sobie

autorstwa cudzego utworu, projektu albo wykonania.

Nie rozpowszechniamy bez zgody autora cudzego utworu, projektu albo wykonania.

Nikomu nie robimy zdjęć ani nie filmujemy bez jego zgody.

Nie wykorzystujemy czyichś wytworów do celów, do których nie są przeznaczone.

Programy komputerowe też podlegają ochronie praw autorskich.

Nie wykorzystujemy czyjegoś wizerunku w sposób, który mógłby tę osobę skrzywdzić, poniżyć, upokorzyć. Zawsze myśl – co Ty zrobiłbyś na jej miejscu.

Jeżeli padłeś ofiarą takich przestępstw, zgłoś to jak najszybciej.

Piotr Witkowski z kl. 1f

ARTYSTYCZNIE ____________________________________________________________________________________

TD 10 (82) 2012 STR. 9

DO IT – ZAJĘCIA EDUKACJI ARTYSTYCZNEJ

DO IT – cykl ośmiu spotkań prowadzonych przez studentki z Instytutu Edukacji Artystycznej - Ewę Zychowicz i Monikę Koczur. Projekt miał na celu umożliwienie uczestnikom poznania samych siebie, swoich mocnych i słabych stron oraz pobudzenie swojej kreatywności poprzez różne dziedziny sztuki (malarstwo, muzykę, literaturę, happeningi).

25 maja w miejskim parku odbyły się już ostatnie zajęcia, w których uczestniczyło dziesięć dziewczyn z naszej szkoły. W niekonwencjonalny sposób uczyły się wyrażania swoich emocji – tworzyły ich obraz za pomocą foliowych torebek. Pokazane uczucia były bardzo rożne: złość, depresja, miłość, radość...

Drugie zadanie polegało na wspólnym tworzeniu abstrakcyjnego obrazu. Dziewczyny rzucały foliówkami z farbą w środku w wielki arkusz papieru. Mimo że groziło im ubabranie się w plakatówkach, uczestniczki chętnie podjęły się tego zadania i ruszyły do akcji . Już po chwili z pustego białego papieru powstało bardzo oryginalne dzieło. Według planu po stworzeniu abstrakcyjnego obrazu, dziewczyny miały domalować na nim coś rzeczywistego,, ale w wyniku malowania rękoma, finał okazał się… mieszanką wybuchową! Jedno trzeba przyznać - wszyscy bawili się świetnie!

P&M spółka zoo

FOLIOWE EMOCJE…

RADOSNE TWORZENIE

DO IT!

WALKA Z WIATREM!

MAJOWE ŚWIĘTOWANIE ____________________________________________________________________________________

TD 10 (82) 2012 STR. 10

Kilka dni temu nasze Mamy zostały obsypane

przez nas kwiatami, czekoladkami czy innymi prezentami z okazji Dnia Matki. Wszyscy pamiętamy o tym specjalnym dniu i staramy się odwdzięczyć Mamom za wychowanie i czas poświęcony na nasze dodatkowe zainteresowania. Każdy z nas wie też, którego majowego dnia obchodzimy Dzień Matki, ale czy ktokolwiek wie, skąd pochodzi to święto? Jak się kiedyś nazywało? Od czego się zaczęło? W tym krótkim artykule znajdziesz odpowiedzi na postawione pytania i nie tylko. Dzień Matki obchodzony jest obecnie prawie na całym świecie - tak jak w Polsce - 26 maja. Święto to przypomina nam, że Mamie należy się wdzięczność i szacunek za trud wychowania nas na przyzwoitych i dobrych ludzi. Tego dnia obdarowujemy Mamy przeróżnymi prezentami, takimi jak laurki, czekoladki czy kwiaty. Święto zostało zapoczątkowane przez starożytnych Rzymian i Greków. Zwyczaj powrócił w XVII w. w Anglii pod nazwą „Niedziela u Matki” i oznaczał on wizytę w katedrze. Dzień, w którym święto było obchodzone, był dniem wolnym od pracy. Do angielskiej tradycji należało składanie Matkom życzeń i podarunków, głównie kwiatów i czekoladek w zamian za otrzymane błogosławieństwo. Zwyczaj przetrwał do ok. XIX wieku. Ponownie zaczęto go obchodzić po zakończeniu II wojny światowej.

Historia tego święta wygląda inaczej w USA. W 1858 r. amerykańska nauczycielka Ann Maria Reeves Jarvis ogłosiła „Dni Matczynej Pracy”, zaś

od 1872 r. „Dzień Matek dla Pokoju” promowała Julia Ward Howe. Z czasem zwyczaj ten rozpowszechnił się na niemal wszystkie stany, zaś w 1914 r. Kongres USA uznał przypadający na drugą niedzielę maja „Dzień Matki” za święto narodowe. W Polsce Dzień Matki obchodzono po raz

pierwszy w 1914 roku w Krakowie. Współcześnie Dzień Matki to święto obchodzone w ponad 40 krajach, co ciekawe, w każdym z nich w innym czasie – od lutego (Norwegia), aż po grudzień (Indonezja, Panama).

Ciekawe zwyczaje ze świata: W Mongolii to święto obchodzone jest aż

dwa razy w roku. W USA to oficjalne święto państwowe. We Włoszech dzieci pieką mamom ciastka

w kształcie serc. W Jugosławii popularny jest zwyczaj zwany

„łóżkowym więzieniem”. Dzieci nie wypuszczają swoich mam z łóżka, jeżeli nie dostaną od nich słodyczy. W zamian za to pomagają im w domowych obowiązkach, tak by mogły wypoczywać.

Marta Helewska z kl. 1f

Pamiętajcie, że maj to także czas świętowania urodzin naszego miasta. 21 maja 1421 roku otrzymaliśmy prawa miejskie, które do dziś obowiązują, co oznacza, że Mińsk skończył właśnie 591 lat. Nieźle się trzyma, jak na tak leciwy wiek. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że kwitnie! Świętowanie urodzin miasta zaplanowano z rozmachem. Festiwal 4M już za nami, przed nami lotniczy piknik, Rajd Weteranów Szos, sztuczne ognie przy Pomniku Lotnika i zabawy z rycerzami na Starym Rynku we wtorek, 29 maja. Świętujmy zatem!

NIE ZAPOMNIJCIE O DNIU OJCA.

OBCHODZIMY GO 23 CZERWCA!

W MIŃSKU I POZA NIM ____________________________________________________________________________________

TD 10 (82) 2012 STR. 11

MIASTO MUZYKI, ŻE HEY

Przez ostatni weekend Mińskiem rządziła muzyka. Od piątku do niedzieli, codziennie na wielkiej scenie przed pałacem występowały mniej lub bardziej znane gwiazdy polskiej sceny muzycznej. Było kogo posłuchać. W piątek wystąpił Krzysztof Napiórkowski i zespół IZRAEL. W sobotę festiwalową sceną zawładnęła muzyka rockowa. Pięć młodych zespołów, które nie nagrały jeszcze swojej debiutanckiej płyty, walczyło o główną nagrodę, czyli 5 tys. zł. Do rywalizacji stanęły: warszawskie formacje: Dahaca i Plan, olsztyńska Messa, szczeciński Uperfiled oraz Ebda Cereal z Katowic. Jurorzy najwyżej ocenili grupę z Olsztyna, w której perkusista ma 14 lat! i to był jego koncertowy debiut. Jurorzy docenili bardzo wysoki (jak na wiek członków grupy, najstarszy ma 23 lata) poziom muzycznych umiejętności. Chłopaki wymiatali!

Zresztą tego dnia było ostro do końca, a to za sprawą Power of Trinity i ich przeboju „Chodź ze mną” oraz grupy Luxtorpeda, która rozsadziła

mińską publiczność. W niedzielę można było usłyszeć jeden miński zespół, potem nagrodzono Messę w pełnym koncercie i dwie gwiazdy. Wystąpił liryczny Jarosław Wasik z zespołem i dynamiczna Kasia Nosowska i HEY. Na koncercie grupy HEY bawiły się prawdziwe tłumy.

Zespół zaprezentował najnowsze nagrania z płyt: „Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!” i „Echosystem”, ale nie zabrakło też starego, dobrego „Teksańskiego”. Pogoda dopisała, publiczność też, gwiazd aż w nadmiarze i to za zupełną darmochę. Ciekawe, kto pojawi się w Mińsku za rok na trzeciej edycji Festiwalu 4M (Mińsk Mazowiecki Miasto Muzyki).

KOMPUTEROWY ZJAZD 25 maja rozpoczął się XI Ogólnopolski Zjazd Opiekunów Szkolnych Pracowni Internetowych. Nie mogło nas tam zabraknąć. Pod opieką pana Mariusza Jaguścika i pani Justyny Kołodziejczyk wyruszyliśmy o ósmej sprzed szkoły. Do Mrozów dotarliśmy pociągiem. O 10-tej, razem z delegacjami z innych miejscowości, weszliśmy do budynku gimnazjum i liceum w Mrozach. Rozdano nam zrobione specjalnie na tę okazję identyfikatory i zaproszono na salę gimnastyczną. Pierwszy opowiadał przedstawiciel firmy produkującej programy antywirusowe dla szkół – Arcavir, który wcześniej pracował przy Gadu-Gadu. Dowiedzieliśmy się, co zagraża naszym komputerom, jak można je ,,zarazić’’ i jak ,,wyleczyć’’. Podczas krótkiego quizu wygrać można był Arcavira z ważnością na rok. Następnie zaproszono nas na krótką przerwę organizacyjną. Zostaliśmy poczęstowani sokiem i drożdżówkami. Gdy znów przekraczaliśmy próg sali gimnastycznej, rozdano nam specjalne numerki. Kolejny wykład poprowadził dealer produktów Apple, pracownik firmy Sad. Pokazywał nam możliwości tworzenia prezentacji na iPadach. Gdy wiedzieliśmy co i jak, podzielono nas na grupy, rozdano tablety i kazano zrobić prezentację na temat cyfrowej szkoły. Grupa naszej delegacji zajęła drugie miejsce, a jej członkowie dostali multimedialne encyklopedie kosmosu. Trzeci wykład poprowadzili dwaj panowie prezentujący nam możliwości graficzne tabletów. Opowiadali, m.in. jak nauczyć komputer naszego charakteru pisma, jakich tabletów używać do rysowania, itp. Na koniec pani dyrektor szkoły w Mrozach losowała numery (spośród wcześniej nam rozdawanych) i wręczała szczęśliwcom przeróżne nagrody. Na pożegnanie powiedziała: „Z Mrozów nikt nie wyjeżdża z pustymi rękami”. Przy wyjściu rozdano każdemu plecak pełen przeróżnych gadżetów firm uczestniczących w zjeździe.

Bartek Szczepankowski z kl. 1f

BURZE Z PIORUNAMI – czym są? Jak się zachowywać, kiedy nadejdą?

Pioruny jednych fascynują i ciekawią, innych przerażają. Burza i błyskawice wywołują u ludzi naprawdę skrajne emocje, które mogą skłonić do stawiania pytań o to, jakie jest prawdopodobieństwo, że piorun trafi w miejsce, w którym akurat się znajdujemy? Ile jest prawdy w tym, że telefony komórkowe mogą ściągnąć na nas nieszczęście? W tym artykule postaram się rozwiać wszelkie wątpliwości i odpowiedzieć na powyższe pytania…

Czym tak naprawdę są pioruny? Według naukowców to bardzo silne wyładowania atmosferyczne powstające naturalnie, zwykle towarzyszące burzom. Wraz z piorunem można zaobserwować i usłyszeć także grzmot dźwiękowy, pojawiający się przy prędkościach przekraczających prędkość światła oraz zjawisko świetlne zwane błyskawicą. Wyróżnia się trzy rodzaje piorunów. Pierwszy z nich jest spotykany najczęściej i właśnie ze względu na to nie ma szczególnej nazwy. Widać go podczas każdej letniej burzy. Następny z nich jest już rzadziej spotykany - jest to piorun kulisty. Wyrządza o wiele więcej szkód niż typowy rodzaj pioruna, ponieważ może wlatywać do środka pomieszczeń. Dlatego tak ważne jest zamykanie okien w czasie burzy. Trzecim z piorunów, jest piorun paciorkowy, zwany inaczej łańcuszkowym. Jest on jednym z najbardziej enigmatycznych zjawisk zachodzących w przyrodzie. Niestety, nie dość, że brakuje zdjęć udowadniających jego istnienie, to jeszcze ma on niewielu świadków.

Burzę z piorunami jakoś trzeba przetrwać, więc należy pamiętać, że w czasie burzy nie wolno:

kąpać się, chodzić na spacery, stawać pod wolno stojącymi drzewami, przebywać w pobliżu słupów energetycznych.

Jeżeli jesteśmy w domu, powinniśmy wyłączyć wszystkie urzą- dzenia elektryczne i trzymać się z daleka od gniazdek i wszelkich metalowych przedmiotów. Gdy burza złapie nas na otwartej przestrzeni, powinniśmy szybko znaleźć jakieś schronienie. Jeśli nie ma możliwości skrycia się w budynku, trzeba znaleźć wgłębienie w ziemi i tam ukucnąć ze złączonymi i przyciągniętymi do siebie nogami. W górach i na dużych wysokościach należy zniżyć się przynajmniej o 100 metrów i usiąść na plecakach, by ustrzec przed możliwym piorunem, przepływającym przez ziemię. A co z telefonami komórkowymi? Są na to dwie teorie. Jedna mówi o tym, że telefony wytwarzają pole elektromagnetyczne (podobnie jak większość metalowych przedmiotów), które przyciąga pioruny. Za to fizycy twierdzą, że to pole jest zbyt małe, by przyciągnąć coś tak potężnego jak piorun. Od nas zależy, w którą wersję uwierzymy…

W najbliższych tygodniach można spodziewać się letnich burz, więc mam nadzieję, że ten artykuł choć trochę uświadomił czytelnikom „Twojego dziecka”, czym są pioruny i jak się przed nimi chronić .

Basia Gruba, 2f

TD (Twoje Dziecko) redagują: Majka Wiśniewska, Paulina Patoka, Anna Zielińska, Asia Parafiańczyk, Barbara Gruba, Angelika Przyborowska, Monika Cinkowska, Klaudia Krasna, Piotr Witkowski, Martyna Lenarczyk, Natalia Sułek, Kinga Radzio, Angelika Roguska, Kamila Nalazek, Kamila Zagórska, Julia Kulbacka, Oliwia Urbańska, Karolina Brewczyńska, Bartek Szczepankowski, Marta Helewska. Spotkania redakcyjne odbywają się we wtorki od godz. 14.30 do 15.15 w sali nr 20 i w sali nr 12 Zapraszamy do współpracy! Nie możesz przyjść, napisz lub zgłoś nam temat – zajmiemy się nim! Kontakt z redakcją – akozuchowska@wp.pl, izasag@poczta.onet.pl lub twojedziecko@onet.pl