TELEFONIA DIALOG S.A.“Linie telefoniczne w tym budynku obsługuje DIALOG oraz informacja o...

TELEFONIA DIALOG S.A.

PROJEKTOWANIE I BUDOWA SIECI TELEKOMUNIKACYJNEJ

ZN-02/TD S.A.- 07 BUDOWA SIECI ABONENCKICH

= Wrocław, marzec 2002 r. =

Budowa Sieci Abonenckich

Przygotowana przez: Numer Normy. StronaDepartament Planowania i Modelowania Sieci ZN-02/TD S.A. - 07 2/35Zatwierdzona przez: Data Wersja 2

SPIS RZECZY

1. Wstęp...................................................................................................................................................3 1.1. Zakres rzeczowy normy .........................................................................................................3 1.2. Zakres stosowania normy ......................................................................................................3 1.3. Podstawowe dokumenty.........................................................................................................3 1.4. Wymagania szczególne Telefonii DIALOG S.A. dotyczące oznakowania miejsca

prowadzenia prac budowlanych..........................................................................................................4 1.4.1. Tablica informacyjna....................................................................................................4 1.4.2. Tabliczka certyfikacyjna...............................................................................................4

2. Zasady budowy sieci abonenckiej .......................................................................................................5 2.1. Zasady budowy sieci abonenckiej w obszarach o zabudowie wielorodzinnej.......................5

2.1.1. Realizacja instalacji abonenckich w zakresie pionów instalacyjnych..........................5 2.1.1.1. Podstawowe zasady .................................................................................................5 2.1.1.2. Materiały ...................................................................................................................5 2.1.1.3. Narzędzia................................................................................................................13 2.1.1.4. Wykonanie instalacji wewnątrzbudynkowej............................................................15 2.1.1.5. Wykorzystanie istniejących instalacji wewnątrzbudynkowych ...............................16 2.1.2. Wykonanie przyłączy abonenckich............................................................................16

2.2. Zasady budowy sieci abonenckiej podziemnej w obszarach o zabudowie jednorodzinnej.17 2.2.1. Zaciąganie kabli do doprowadzeń abonenckich........................................................17 2.2.1.1. Kanalizacja kablowa ...............................................................................................17 2.2.1.2. Posadowienie słupków kablowych .........................................................................18 2.2.1.3. Zasady zaciągania kabli .........................................................................................19 2.2.2. Układanie kabli doziemnych ......................................................................................20 2.2.3. Wykonanie instalacji wewnątrz budynku ...................................................................21

2.3. Zasady budowy sieci abonenckiej nadziemnej w obszarach o zabudowie jednorodzinnej.22 2.3.1. Posadowienie słupów ................................................................................................22 2.3.1.1. Zasady ogólne ........................................................................................................22 2.3.1.2. Elementy linii nadziemnej .......................................................................................22 2.3.1.3. Ustawianie słupów linii kablowej nadziemnej (LKN)...............................................23 2.3.2. Wprowadzenie i instalacja kabla na słupie................................................................26 2.3.2.1. Zasady instalowania ...............................................................................................26 2.3.2.2. Wysokość zawieszenia kabla .................................................................................27 2.3.2.3. Skręcanie kabla samonośnego wzdłuż osi.............................................................27 2.3.2.4. Usytuowanie i mocowanie złączy kablowych .........................................................28 2.3.2.5. Uziemianie linki nośnej i ekranu .............................................................................28 2.3.2.6. Prowadzenie kabla i linek wzdłuż słupa .................................................................28 2.3.2.7. Zasady ustalania zwisów........................................................................................28 2.3.3. Doprowadzenie kabla do budynku ............................................................................29 2.3.4. Uzgodnienia z właścicielami słupów..........................................................................29

3. Podstawowe elementy i materiały stosowane do budowy sieci abonenckiej....................................30 3.1. Kable.....................................................................................................................................30 3.2. Rury instalacyjne ..................................................................................................................30 3.3. Puszki, skrzynki, gniazdka abonenckie................................................................................31 3.4. Osprzęt do instalacji kabli telekomunikacyjnych na podbudowie słupowej .........................31 3.5. Słupy.....................................................................................................................................31 3.6. Systemy odgromowe i uziemiające ......................................................................................31 3.7. Urządzenia ochrony przed przepięciami i przetężeniami.....................................................33

4. Testy końcowe...................................................................................................................................34 5. Testy odbiorcze..................................................................................................................................34 6. Dokumentacja powykonawcza ..........................................................................................................35



1. Wstęp

1.1. Zakres rzeczowy normy Norma dotyczy budowy sieci abonenckich wykonywanych z kabli

telekomunikacyjnych o żyłach miedzianych, zaprojektowanych wg normy zakładowej ZN-02/TD S.A.-06.

Określenia związane są zawarte w normie ZN-02/TD S.A.-01.

1.2. Zakres stosowania normy Ustalenia zawarte w normie należy stosować przy budowie poszczególnych

rodzajów sieci abonenckiej, stosownie do zakresu wg ZN-02/TD S.A.-06.

1.3. Podstawowe dokumenty Podstawowy dokument, wg którego następuje realizacja rozwiązań

technicznych tych elementów sieci abonenckiej, dla których wg przepisów Prawa budowlanego należy uzyskać pozwolenie na budowę, stanowi projekt budowlany.

Projekt budowlany powinien być opracowany m.in. dla zewnętrznych fragmentów sieci abonenckiej realizowanej jako linie kablowe przebiegające w kanalizacji kablowej lub bezpośrednio w ziemi lub jako linie kablowe nadziemne.

Projekt budowlany zostaje przekazany do realizacji po zakończeniu pełnej procedury formalno-prawnej wymaganej zgodnie z przepisami prawa budowlanego.

Niezależnie od projektu budowlanego opracowywany jest projekt wykonawczy, zawierający wszystkie niezbędne, szczegółowe rozwiązania i parametry w zakresie szerszym niż projekt budowlany. Projekt wykonawczy zawiera również (ewentualnie w formie osobnego tomu) rozwiązania w zakresie budowy tych części składowych sieci abonenckiej, dla których nie musi być sporządzany projekt budowlany (dotyczy to w szczególności odpowiedniego zakresu instalacji wewnątrzbudynkowych i instalacji zewnętrznych). Szerzej problematyka ta jest omówiona w normie ZN-02/TD S.A.-01.

Dokumentacja techniczna na budowę sieci abonenckich powinna być przygotowana pod względem formatu wg normy ZN-02/TD S.A.-01.

Projekty budowlane i wykonawcze należy sporządzać w formie osobnych tomów dla poszczególnych obiektów (budynki, zakłady, zespoły domów jednorodzinnych itp.), w których budowana będzie sieć abonencka. W szczególności zalecane jest, aby wykonywane były w oddzielnej, samodzielnej formie dokumentacyjnej projekty dla sieci abonenckich wymagających uzyskania pozwolenia na budowę.

Przy realizacji projektu jednostka prowadząca budowę powinna dysponować, oprócz projektów budowlanych wraz z pozwoleniami na budowę oraz projektów wykonawczych, kompletem dokumentów w postaci obowiązujących przepisów, rozporządzeń, zarządzeń, wytycznych itp., których przestrzeganie jest obowiązujące. Do obowiązujących dokumentów normatywnych zalicza się w szczególności normy zakładowe Telefonii DIALOG S.A., Polskie Normy wprowadzone do stosowania Rozporządzeniem odpowiednich ministrów resortowych oraz Rozporządzenia



Ministra Łączności dotyczące sieci telekomunikacyjnych budowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosowanie szeregu dokumentów normatywnych, a w szczególności Polskich Norm, opiera się na zasadzie dobrowolności. Również pożądane i pożyteczne jest wykorzystywanie, na zasadzie dobrowolności, formalnie nie obowiązujących już norm branżowych, w których zawarty jest szereg istotnych ustaleń i danych technicznych dotyczących budowy sieci kablowych abonenckich. W normie ZN-02/TD S.A.-01 podano zestawienie tych dokumentów wraz z komentarzami.

Zagadnienia wspólne dotyczące budownictwa telekomunikacyjnego (kwalifikacje personelu, instruktaż na stanowisku pracy, prace przygotowawcze, zagadnienia bhp itp.) są zawarte również w normie ZN-02/TD S.A.-01.

1.4. Wymagania szczególne Telefonii DIALOG S.A. dotyczące oznakowania miejsca prowadzenia prac budowlanych

1.4.1. Tablica informacyjna Tablica informacyjna jest to metalowa tablica o formacie A-3 w kolorze białym,

na której znajduje się logo DIALOG oraz podstawowe informacje o inwestorze, pola do wypełnienia o wykonawcy, kierowniku budowy i kierownika Biura Projektu.

Tablice informacyjne powinny być umieszczane na widocznych miejscach na obszarze prowadzenia prac przez firmę wykonawczą.

Wymóg wykonania i umieszczania tablic informacyjnych powinien być przekazany firmie wykonawczej w formie aneksu do umowy. Wymóg ten powinien być skutecznie egzekwowany.

Koszty wykonania i instalacji tablic informacyjnych ponoszą wykonawcy w ramach budżetu zadania.

1.4.2. Tabliczka certyfikacyjna Tabliczka certyfikacyjna jest to metalowa tabliczka w kolorze złotym z napisem

“Linie telefoniczne w tym budynku obsługuje DIALOG oraz informacja o TELECENTRUM 0801 12 15 18”.

Tabliczki certyfikacyjne mają być umieszczane w widocznym miejscu na klatkach schodowych lub obiektach, w których Dialog ma swoje linie telefoniczne, zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i w przemysłowych i instytucjonalnych.

W obiektach, w których już działają linie telekomunikacyjne Dialogu, tabliczki certyfikacyjne powinny być wykonane i zainstalowane na zlecenie Regionu. Dla aktualnie prowadzonych prac budowlanych, jak i w wypadku nowych zadań, instalacja tabliczek certyfikacyjnych powinna być realizowana przez firmy wykonawcze w ramach budżetu zadania.

Tabliczki certyfikacyjne zamawia kierownik projektu w ramach budżetu zadania w Departamencie Administracji.

Tabliczki certyfikacyjne są instalowane na stałe po zakończeniu prac instalacyjnych.



2. Zasady budowy sieci abonenckiej

2.1. Zasady budowy sieci abonenckiej w obszarach o zabudowie wielorodzinnej

2.1.1. Realizacja instalacji abonenckich w zakresie pionów instalacyjnych

2.1.1.1. Podstawowe zasady W obszarach o zabudowie wielorodzinnej stosuje się w sieci abonenckiej

instalacje abonenckie wewnątrzbudynkowe lub zewnętrzne. Instalacje wewnątrzbudynkowe znajdują zastosowanie w szczególności w

osiedlach mieszkaniowych budowanych systemem blokowym, a także w innych budynkach, zwłaszcza wielokondygnacyjnych i wieloklatkowych.

Instalacje zewnętrzne stanowią rozwiązanie alternatywne dla sieci wewnątrzbudynkowej w sytuacji, gdy wykonanie instalacji abonenckiej wewnątrz budynku jest niemożliwe lub w znacznym stopniu utrudnione. Jest to bliżej określone w normie ZN-02/TD S.A.-06.

Instalacje abonenckie wewnątrzbudynkowe wg powyższych ogólnych zasad należy dla każdego obiektu realizować wg zatwierdzonego projektu wykonawczego, wg systemów wykonania określonych w normie ZN-02/TD S.A.-06.

2.1.1.2. Materiały Podstawowe materiały do wykonywania sieci abonenckich

wewnątrzbudynkowych należy stosować wg zatwierdzonego projektu technicznego i aktualnej listy materiałów dopuszczonych do stosowania w Telefonii DIALOG S.A. (ZN-02/TD S.A.-10).

• Obudowy zakończeń kablowych wnętrzowe (skrzynki/puszki kablowe wnętrzowe) Obudowy wnętrzowe stosuje się do wykonania punktów dystrybucyjnych (DP),

puszek przelotowo-odgałęźnych (B) na poszczególnych poziomach budynku (w pionowych ciągach instalacyjnych).

Obudowy wnętrzowe mogą być wykonane ze stali, z tworzyw sztucznych lub z aluminium, muszą być przystosowane do zamontowania zamków typu FAB oraz powinny mieć trwale umieszczone logo DIALOG.

Obudowy wnętrzowe (skrzynki/puszki kablowe wnętrzowe) mają pojemności 10, 20, 30, 50, 70, 100 i 200 par.

• Kable sieci abonenckiej (kable instalacyjne) dla pomieszczeń o wilgotności względnej do 90%

W poszczególnych ciągach sieci wewnątrzbudynkowej abonenckiej (DP-B-PA) o wilgotności względnej do 90%, a więc w większości instalacji budynkowych, stosuje się kable typu YTKSY , o zalecanych pojemnościach (liczbie wiązek) od 1x4 do 53x2. Kable YTKSY powinny mieć żyły o średnicy 0,5 mm.



Inne liczby wiązek (czwórek/par) niż określone wyżej i inne średnice żył mogą być stosowane po uprzednim uzgodnieniu (przy budowie sieci abonenckiej należy stosować typy kabli w poszczególnych ciągach ściśle wg projektu wykonawczego).

Kabel YTKSY jest to telekomunikacyjny (T) kabel (K) stacyjny (S) o żyłach jednodrutowych w izolacji polwinitowej (Y) i powłoce polwinitowej (Y), produkowany wg norm:

- PN-92/T-90320 Telekomunikacyjne kable stacyjne i zakończeniowe małej częstotliwości, o izolacji i powłoce polwinitowej. Ogólne wymagania i badania.

- PN-92/T-90321 Telekomunikacyjne kable stacyjne małej częstotliwości, o izolacji i powłoce polwinitowej.

Budowa i własności kabli YTKSY są zgodne z wymaganiami międzynarodowymi CEI 189/2.

Budowa kabli YTKSY: a) żyły z miękkich drutów miedzianych wg PN-83/E-90150 Kable i przewody

elektryczne. Własności drutów miedzianych; druty nieocynowane lub ocynowane (c), o średnicy 0,5 lub 0,8 mm,

b) izolacja - polwinitowa, jednobarwna lub dwubarwna, c) wiązki - parowe, z wyjątkiem kabli 2 - parowych, które mają 1 czwórkę

gwiazdową, d) obwój ośrodka - taśmy z materiału niehigroskopijnego (np. z estrofolu), e) powłoka - polwinitowa. Kable YTKSY mogą być stosowane w temperaturze otoczenia od – 40°C do

+70°C, w wilgotności względnej powietrza do 90%, natomiast temperatura, przy której kable mogą być układane, wynosi od –15 °C do +50 °C.

Dopuszczalny promień zginania: 10 x średnica zewnętrzna kabla. Kable YTKSY są produkowane o następujących liczbach wiązek (podano dla

średnicy żył 0,5 mm): 1x2, 1x4, 3x2, 4x2, 5x2, 6x2, 7x2, 10x2, 12x2, 14x2, 21x2, 28x2, 30x2, 35x2, 42x2, 48x2, 53x2.

Kable typu YTKSY są przeznaczone do łączenia między sobą urządzeń telefonicznych, telegraficznych, teletransmisyjnych, a także innych urządzeń służących do przetwarzania informacji.

Żyły, izolowane polwinitem, są skręcane w wiązki parowe (z wyjątkiem kabla 2-parowego, który, jak podano wyżej, zawiera 1 wiązkę gwiazdową). Odpowiednia liczba wiązek jest skręcana warstwowo w ośrodek.

Rdzeń wielowiązkowy i warstwy wewnętrzne są owinięte tasiemką syntetyczną o barwach:

- rdzeń - czerwona, - I warstwa - niebieska, - II warstwa - żółta. Skręcany ośrodek jest owinięty jedną lub kilkoma taśmami z tworzywa.

Następnie jest nałożona zewnętrzna powłoka z polwinitu czarnego lub szarego. Pod powłoką może być umieszczona cienka i mocna nitka lniana lub poliamidowa służąca do rozrywania powłoki podczas prac instalacyjnych.

Żyły w kablu są wyróżnione za pomocą barwnej izolacji (tablica 1).



Tablica 1 Wyróżniające barwy izolacji żył w kablach YTKSY

Numer kolejny wiązki

żyła a

żyła b

1 2 3 1 biała niebieska 2 pomarańczowa 3 zielona 4 brązowa 5 szara 6 czerwona niebieska 7 pomarańczowa 8 zielona 9 brązowa

10 szara 11 czarna niebieska 12 pomarańczowa 13 zielona 14 brązowa 15 szara 16 żółta niebieska 17 pomarańczowa 18 zielona 19 brązowa 20 szara 21 biało-niebieska niebieska 22 pomarańczowa 23 zielona 24 brązowa 25 szara 26 czerwono-

niebieska niebieska

27 pomarańczowa 28 zielona 29 brązowa 30 szara 31 czarno-niebieska Niebieska 32 Pomarańczowa 33 Zielona 34 Brązowa



Numer kolejny wiązki

żyła a

żyła b

35 Szara 36 żółto-

niebieska Niebieska

37 Pomarańczowa 38 Zielona 39 Brązowa 40 Szara 41 biało-

pomarańczowa Niebieska

42 Pomarańczowa 43 Zielona 44 Brązowa 45 Szara 46 Czerwono-

pomarańczowa

Niebieska

47 Pomarańczowa 48 Zielona 49 Brązowa 50 Szara 51 czarno-

pomarańczowa Niebieska

52 Pomarańczowa 53 Zielona

Przykładowo, na rys.1 został przedstawiony profil kabla YTKSY 35x2.



Rys.1. Profil kabla YTKSY 35x2

Kable typu YTKSY charakteryzują się następującymi własnościami elektrycznymi:

- maksymalna rezystancja pętli żył 0,5 mm w temperaturze 200C wynosi 185,6 Ω/km, a żył 0,8 mm - 75 Ω/km,

- minimalna rezystancja izolacji w temperaturze 20 ± 5 °C wynosi 500 MΩ•km,

- Pojemność skuteczna C par w gotowym kablu wynosi 120 nF/km (wartość średnia wynosi 95 nF/km dla żył 0,5 mm i 90 nF/km dla żył 0,8 mm,

- Asymetria pojemności dla odcinka 500 m osiąga maks. 400 pF dla 90% i 500 pF dla 10% pomiarów.

- Odporność na napięcie probiercze przyłożone przez 1 minutę pomiędzy żyły 0,5 mm wynosi co najmniej: 1500V (napięcie stałe) lub 1000 V (napięcie przemienne). Dla żył 0,8 mm odpowiednio: 2250 V i 1500 V.

- Tłumienność falowa jednostkowa toru w temperaturze 20 °C, przy f=800 Hz wynosi: - dla żył 0,5 mm α = 1,85 dB/km, a dla żył 0,8 mm α = 1,13 dB/km.

W tablicy 2 podano podstawowe cechy konstrukcyjne kabli YTKSY. Tablica 2

Podstawowe cechy konstrukcyjne kabli YTKSY

Liczba wiązek

Minimalna grubość powłoki

Znamionowa średnica

zewnętrzna

Orientacyjna masa

Długość odcinka

Numer bębna

(wielkość) mm mm kg/km m 1 2 3 4 5 6



Liczba wiązek

Minimalna grubość powłoki

Znamionowa średnica

zewnętrzna

Orientacyjna masa

Długość odcinka

Numer bębna

(wielkość) mm mm kg/km m

1x2x0,5 (c) 0,8 4,0 16,5 500 krążki, 6 1x4x0,5 (c) 0,8 4,4 22,3 500 krążki, 6 3x2x0,5 (c) 0,8 5,4 30,7 500 krążki, 6 4x2x0,5 (c) 0,8 5,8 37,0 500 6 5x2x0,5 (c) 0,8 6,2 44,0 500 6 6x2x0,5 (c) 0,9 6,8 53,0 500 6 7x2x0,5 (c) 0,9 6,9 55,0 500 6 10x2x0,5 (c) 0,9 8,4 78,0 500 6 12x2x0,5 (c) 0,9 8,7 89,0 500 6 14x2x0,5 (c) 0,9 9,0 100,0 500 6 21x2x0,5 (c) 1,0 10,3 142,0 500 6 28x2x0,5 (c) 1,0 12,0 188,0 500 8 30x2x0,5 (c) 1,0 12,4 200,0 500 8 35x2x0,5 (c) 1,1 12,8 225,0 500 8 42x2x0,5 (c) 1,1 13,4 262,6 500 8 48x2x0,5 (c) 1,1 15,0 300,2 500 10 53x2x0,5 (c) 1,1 15,4 326,6 500 10

(c) – dodatkowe oznaczenie dla żył ocynowanych

Wielkości bębnów w tablicy 2 podano wg PN-76/O-79353 Opakowania transportowe drewniane. Bębny do kabli i przewodów.

Zgodnie z powyższą normą średnice tarcz głównych wynoszą: - bęben nr 6 - 630 mm, - bęben nr 8 - 800 mm, - bęben nr 10 - 1000 mm. Pakowanie kabli YTKSY: krążki, bębny drewniane, z zastosowaniem

szczelnego zakończenia odcinków fabrykacyjnych za pomocą kapturków termokurczliwych.

• Kable sieci abonenckiej (kable instalacyjne) dla pomieszczeń o wilgotności względnej przekraczającej 90%

W pomieszczeniach o wilgotności względnej przekraczającej 90% stosuje się przewody i kable w izolacji polietylenowej. Stosowanie tego rodzaju kabli jest w praktyce konieczne w stosunkowo nielicznych instalacjach abonenckich wykonywanych w pomieszczeniach o bardzo dużej (przekraczającej 90%) wilgotności. Instalację, a w szczególności dobór kabli, należy stosować ściśle wg zatwierdzonego projektu wykonawczego, z kabli podanych w tym projekcie.

Na kablach powinien być umieszczony napis Telefonia DIALOG S.A..

• Łączniki żył



W sieci kablowej abonenckiej stosuje się łączniki żył kablowych (ŁŻ) 1-żyłowe (pojedyncze - ŁŻj) i wielożyłowe (modułowe - ŁŻw), uszczelnione (Łżu). Przy budowie sieci abonenckiej należy stosować rodzaje łączników wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.

Łączniki żył podano (przykładowo) w tablicy 3. Tablica 3

Łączniki żył kablowych, 1-żyłowe (ŁŻ1) i wielożyłowe, modułowe (ŁŻm), uszczelnione

Lp. Nazwa materiału Typ 1 Łącznik ŁŻ1p (jednożyłowy,

prosty) UY2

Tel-Splice 23 i 23YF

2 Łącznik ŁŻ10 (odgałęźny) UR2 Tel-Splice równoległy

3 Łącznik ŁŻm10 (modułowy, 10-parowy, prosty)

9700-10-C AMP-

STACK 10 4 Łącznik ŁŻm10

(jw. odgałęźny) 9700-10-C

AMP- STACK 10 odgałęźny

5 Łącznik ŁŻm20 (20-parowy) 9700-20-C AMP-

STACK 20 6 Łącznik ŁŻm20 (odgałęźny) AMP-

STACK 20 odgałęźny

• Osłony złączowe Osłony złączowe należy stosować wg zatwierdzonego projektu technicznego.

Przykładowo, mogą to być osłony termokurczliwe (przelotowe i odgałęźne), a także osłony typu ICSA - owijane na zimno (również przelotowe i odgałęźne).

• Łączówki, głowice Łączówki i głowice należy stosować w sieci abonenckiej wg zatwierdzonego projektu wykonawczego. Przewiduje się stosowanie łączówek kablowych oraz zespołów łączówkowych (głowic) producentów według aktualnej listy materiałów dopuszczonych do stosowania w Telefonii DIALOG S.A (ZN-02/TD S.A.-10) (podstawową osłoną dla instalacji pionowych są korytka elektroinstalacyjne) Jako osłony w szczególności stosuje się elementy podane w normie ZN-02/TD S.A.-06.



• Korytka osłonowe Korytka osłonowe (korytka kablowe, listwy montażowe) stosuje się przy okablowaniu poziomym klatek schodowych i korytarzy, dla doprowadzenia kabli instalacyjnych małoparowych (z reguły YTKSY 1x4) z puszek przelotowo-odgałęźnych B do puszek abonenckich PA. Na pewnych odcinkach, np. gdy puszki B rozmieszczane są na co drugim piętrze, korytka osłonowe mogą na krótkich odcinkach przebiegać również pionowo. Montowanie korytek należy przeprowadzać w miejscach określonych w zatwierdzonym projekcie wykonawczym. Należy stosować korytka osłonowe z materiałów termoplastycznych trudnopalnych. W szczególności znajdują zastosowanie korytka osłonowe wg normy ZN-02/TD S.A-06.

• Akcesoria Przy wykonywaniu instalacji abonenckich wewnątrzbudynkowych stosuje się

różnego rodzaju akcesoria instalacyjne, a w szczególności: - złączki i kształtki , - uchwyty metalowe, - kołki, - wkręty, - opaski mocujące kabel, - kleje do mocowania małoparowych kabli instalacyjnych. W szczególności znajdują zastosowanie akcesoria określone w normie

zakładowej ZN-02/TD S.A.-06. Akcesoria należy stosować wg zatwierdzonego projektu wykonawczego,

dostarczone przez producentów określonych w tym projekcie.

• Materiały budowlane W zależności od potrzeb, przy wykonywaniu instalacji abonenckich stosowane

są materiały budowlane, takie jak np. cement, piasek, gips, pianka montażowa itp.

2.1.1.3. Narzędzia Przy wykonywaniu instalacji wewnątrzbudynkowych, w tym pionów

instalacyjnych, znajdują zastosowanie narzędzia podstawowe (standardowe) i specjalistyczne do wykonywania otworów w ścianach, mocowania kabli i osłon oraz skrzynek (puszek) kablowych, łączenia kabli itp.

Przykładowo można wymienić następujące narzędzia (sprzęt standardowy i specjalistyczny):

1) Drabina spełniająca wymagania BHP. 2) Komplet podstawowych narzędzi jak młotki, przebijaki itp. 3) Wiertarka udarowa o zastosowaniu uniwersalnym, wraz z odpowiednimi

przystawkami, przystosowana do wiercenia otworów w murach i różnego rodzaju twardych konstrukcjach (podstawowe wymagania: średnice wierteł zwykłych i widiowych do 25 mm, pobór mocy od 450 W do 750 W).



4) Pistolet do wstrzeliwania kołków, przeznaczony w szczególności do instalowania korytek i uchwytów do kabli, mocowania wsporników, skrzynek, puszek itp.

5) Palnik gazowy z zaworem głównym do otwierania, zamykania i regulacji płomienia oraz z zaworem dźwigniowym do włączania przepływu gazu ustalonego zaworem głównym. Powinna istnieć możliwość regulacji płomienia na całkowitą długość ok. 30 cm z żółtą częścią płomienia ok. 10 cm. Palnik znajduje zastosowanie przy wszelkich pracach wymagających podgrzewania.

6) Butla do gazu na gazy płynne nieagresywne korozyjnie, dla których nadciśnienie próbne nie przekracza 3 MPa.

7) Dmuchawa gorącego powietrza stosowana np. do obkurczania rur termokurczliwych.

8) Spawarka elektryczna stacjonarna, umożliwiająca łączenie przez spawanie lub napawanie elementów stalowych o grubości do 6 mm, zasilana z sieci 380 V/50 Hz lub 220 V/50 Hz.

9) Spawarka elektryczna polowa, umożliwiająca łączenie przez spawanie elementów stalowych (kształtowników, rur itp.) o grubości do 3 mm, zasilana z sieci 220 V/50 Hz, o masie umożliwiającej przenoszenie jej przez jednego montera wykorzystującego uchwyty wbudowane w spawarkę.

10) Młot wyburzeniowy spalinowy, przeznaczony w szczególności do wiercenia i kruszenia betonu.

11) Młot wibracyjny do wbijania uziomów (udarowy), z napędem elektrycznym.

12) Krążkarka kablowa, stosowana do odwijania kabla z bębnów i formowania w kręgi.

13) Narzędzie do zaciskania łączników żył pojedynczych, umożliwiające ucięcie izolowanych żył kablowych za pomocą ostrych krawędzi tnących oraz zaciśnięcie łącznika za pomocą gładkich płaszczyzn (zaciskanie łącznika pojedynczego narzędziem zaciskowym powinno być możliwe przy użyciu siły ręcznej nie większej niż 120 N).

14) Narzędzie do zaciskania łączników żył modułowych typu MS2 hydrauliczne, umożliwiające zaciskanie łączników modułowych MS2 10- i 25-parowych (zaciskanie łącznika modułowego narzędziem zaciskowym powinno być możliwe przy użyciu siły ręcznej nie większej niż 200 N).

15) Narzędzie do zaciskania łączników żył modułowych typu MS2 mechaniczne, umożliwiające zaciśnięcie łączników 10-parowych serii 9700 (przy użyciu siły ręcznej nie większej niż 200N).

16) Narzędzie do zaciskania łączników żył modułowych typu U 710 mechaniczne, umożliwiające zaciśnięcie łączników 5-, 10-, 20- i 25-parowych (przy użyciu siły ręcznej nie większej niż 200 N).

17) Nożyce ręczne do przecinania kabli o żyłach miedzianych w powłokach polietylenowych i polwinitowych.

18) Przyrząd do zdejmowania izolacji żył w powłokach termoplastycznych i cięcia żył.



2.1.1.4. Wykonanie instalacji wewnątrzbudynkowej Ze względu na różnorodność rozwiązań konstrukcyjnych budynków i ich

wzajemnego usytuowania instalacja abonencka wykonywana jest wg rozwiązań indywidualnych, dostosowanych do konkretnych budynków. Konkretna instalacja powinna być wykonywana ściśle wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.

Ewentualne konieczne korekty i zmiany w stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego mogą być uwzględnione jedynie po uprzednim wprowadzeniu przez projektanta zmian w dokumentacji w trybie nadzoru autorskiego i po dokonaniu wymaganych, zgodnie z obowiązującą procedurą, wpisów w dzienniku budowy.

Przykłady wykonywania instalacji w różnego typu obiektach (budynkach) są szczegółowo podane w normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06.

Wg ogólnych, obowiązujących zasad, kabel rozdzielczy sieci dostępowej powinien kończyć się głowicą umieszczoną w punkcie dystrybucyjnym (DP), z reguły w piwnicy budynku.

W większych budynkach, jak np. wieżowce o wielu klatkach schodowych, w piwnicy budynku umieszczone jest złącze rozdzielcze (przy wlocie kabla do budynku), z którego rozprowadzane są osobne kable do poszczególnych punktów dystrybucyjnych, których może być kilka (na ogół 2 lub 3). Odcinki kabli od złącza rozdzielczego do punktów dystrybucyjnych stanowią ostatnie ogniwo sieci dostępowej rozdzielczej. Tym niemniej celowe jest uwzględnienie wykonania tych odcinków w ramach realizacji sieci instalacyjnej wewnątrzbudynkowej, powinny być one zatem ujęte w projekcie wykonawczym instalacji wewnątrzbudynkowej. Odcinki tych kabli na całym przebiegu od złącza rozdzielczego do punktu dystrybucyjnego powinny być osłonięte korytkami kablowymi lub osłonami rurowymi, mocowanymi do ściany za pomocą uchwytów metalowych, kołków i wkrętów rozmieszczanych w odległości nie większej niż 40 cm. Również złącze kablowe powinno być osłonięte i zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych w sposób określony w projekcie wykonawczym.

Wprowadzenie kabla rozdzielczego do budynku powinno być wykonane z uwzględnieniem tzw. przerwy gazowej, ewentualnie w rurze (rurach), lecz przy zastosowaniu skutecznego gazowego uszczelnienia wlotu do budynku, stosownie do szczegółowych rozwiązań w tym zakresie określonych jednoznacznie w projekcie technicznym.

Piony instalacyjne pomiędzy punktami dystrybucyjnymi (DP) a puszkami przelotowo - odgałęźnymi (B) wykonywane są w korytkach elektroinstalacyjnych lub rurach RVS. Korytka elektroinstalacyjne lub rury RVS powinny być wprowadzone do skrzynek/puszek na głębokość ok. 1 cm.

Przy kształtowaniu przebiegu instalacji należy stosować odpowiednie złączki i kształtki. Należy przestrzegać zasady, aby do skrzynek/puszek wprowadzane były korytka/rury , a nie złączki.

Skrzynki/puszki kablowe powinny być instalowane na wysokości minimum 2 m, licząc od poziomu kondygnacji do dolnej płaszczyzny obudowy kablowej.

Przy wykonywaniu przewiertów przez ściany korytka/rury osłonowe należy wprowadzać w otwór na głębokość około 2 cm. W otworze przepustowym nie należy umieszczać rurki przepustowej. Wprowadzone do otworu korytko/rura powinno być



umocowane i uszczelnione pianką montażową lub gipsem, natomiast przewierty na poziomie piwnic powinny być tak wykonane, aby gwarantowały izolację przed przenikaniem wilgoci.

Doprowadzenia kabli abonenckich na odcinkach od puszek przelotowo-odgałęźnych (B) do puszek abonenckich (PA) wykonywane są (kablami YTKSY 1x4) w czasie budowy sieci wewnątrzbudynkowej tylko do realizowanych na podstawie zawartych umów lokalizacji abonenckich. Kable te muszą być osłonięte na całym przebiegu listwami osłonowymi (korytkami kablowymi). Kable oraz listwy osłonowe mogą być mocowane do ściany za pomocą uchwytów lub za pomocą specjalnego kleju i powinny przebiegać (klatki schodowe, korytarze) na wysokości minimum 2 m od podłogi.

Zaleca się, aby dla tych mieszkań, w których nie jest przewidywana (chwilowo) lokalizacja stacji abonenckiej, przewidywać pozostawienie w puszkach B po 0,5 m zapasu kabla instalacyjnego.

Puszki abonenckie niekiedy mogą nie być stosowane, jeśli przebieg rurki lub listwy osłonowej umożliwia doprowadzenie kabla abonenckiego wprost do gniazdka abonenckiego.

Puszka abonencka jest instalowana bezpośrednio w pomieszczeniu abonenta lub w bezpośrednim sąsiedztwie.

Dopuszcza się, w zależności od przebiegu kabla instalacyjnego do pomieszczenia abonenta, umieszczanie większej liczby puszek abonenckich, np. dwóch; jedna puszka pełni wówczas rolę puszki przelotowej, druga - końcowej.

W wypadku lokalizacji abonenckich zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie punktów dystrybucyjnych (DP) kable instalacyjne do poszczególnych abonentów mogą być prowadzone wprost z poszczególnych punktów dystrybucyjnych, bez pośrednictwa puszek przelotowo-odgałęźnych (B).

2.1.1.5. Wykorzystanie istniejących instalacji wewnątrzbudynkowych Należy mieć na uwadze, że w wielu budynkach, szczególnie starszych, istnieją

instalacje telefoniczne stanowiące integralną część ich standardowego wyposażenia. Instalacje te były zaprojektowane i wykonane wg odmiennych zasad od obowiązujących w Telefonii DIALOG S.A. Generalnie przyjmuje się, że instalacje te nie są wykorzystywane do podłączania stacji abonenckich klientów Telefonii DIALOG S.A. Odstępstwa od tej zasady mogą być dopuszczane wyjątkowo i zawsze powinny być na etapie sporządzania projektu wykonawczego uzgodnione z upoważnionym przedstawicielem Telefonii DIALOG S.A.

2.1.2. Wykonanie przyłączy abonenckich Przyłącze abonenckie (telekomunikacyjne) jest szczegółowo określone w

normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06. Przy realizacji projektu wykonawczego w zakresie przyłączy abonenckich i

związanych z nimi instalacji wewnątrzbudynkowych należy uwzględniać w szczególności następujące wymagania: • Lokalizacja ciągów instalacyjnych powinna zapewniać łatwy dostęp do skrzynek i

puszek kablowych, bezpieczeństwo instalacji (zminimalizowanie możliwości



uszkodzeń mechanicznych i prób włamaniowych) oraz powinna uwzględniać zalecenia właściciela budynku.

• Korytka kablowe osłaniające ciągi kablowe poziome powinny być usytuowane na wysokości minimum 2 m od podłogi.

• Puszki przelotowo-odgałęźne (B) powinny być usytuowane w miejscach umożliwiających dogodne odprowadzenie ciągów poziomych (i niekiedy pionowych) do abonentów.

• W sytuacjach, gdy instalacja sieci abonenckiej realizowana jest częściowo na zewnętrznych ścianach budynków, kable do wysokości 2,5 m od poziomu gruntu powinny być instalowane w rurach osłonowych, przy czym powinny być one dostosowane do instalowania na przestrzeniach otwartych (rury gładkościenne czarne mocowane za pomocą uchwytów dostarczanych wraz z rurami przez producenta).

• W punktach dystrybucyjnych (DP) oraz w punktach przelotowo-odgałęźnych (B) wszystkie pary kablowe powinny być ponumerowane.

Jeżeli podczas budowy przyłączy abonenckich będzie zachodzić konieczność zmian w wykonawstwie w stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego, zmiany takie powinny być wprowadzone wyłącznie w trybie określonym w p. 2.1.1.4.

2.2. Zasady budowy sieci abonenckiej podziemnej w obszarach o zabudowie jednorodzinnej

2.2.1. Zaciąganie kabli do doprowadzeń abonenckich

2.2.1.1. Kanalizacja kablowa Przy realizacji doprowadzeń kablowych sieci abonenckiej do poszczególnych

budynków na obszarach zabudowy jednorodzinnej jest wykorzystywana kanalizacja kablowa wg zasad określonych w normie dotyczącej projektowania sieci abonenckich – ZN-02/TD S.A.-06.

W miejscach odgałęzień do poszczególnych budynków instaluje się na ogół odgałęźniki kanalizacyjne, co pozwala na rezygnację z budowy studni odgałęźnych.

W zależności od potrzeb stosuje się odgałęźniki pojedyncze lub podwójne, jednostronne (rys. 2).

Y - pojedynczy jednostronny "raz w przód"



YD - podwójny jednostronny "dwa razy w przód"

Rys. 2. Odgałęźniki kanalizacyjne Odgałęźniki są dostosowane do średnic rur: - na ciągu głównym 110 mm, - na ciągu odgałęźnym 50 mm i 40 mm. Zasadą jest przedłużanie kanalizacji od odgałęźnika do granicy działki posesji i

prowadzenie do budynku abonenckiego od ogrodzenia przez teren posesji kabla ziemnego.

Zasadą jest również instalowanie odgałęźników przy działkach, na których nie ma jeszcze zabudowy lub gdy w chwili obecnej nie będzie instalowana w danym budynku stacja telefoniczna.

Jeżeli z warunków realizacji projektu wykonawczego wynika, że kabel abonencki łączący punkt dystrybucyjny (DP) ze stacją abonencką będzie doprowadzony w rurze kanalizacyjnej (osłonowej) poza odgałęźnik aż do ściany budynku abonenckiego, należy stosować wprowadzenie kabla do budynku z zastosowaniem przerwy gazowej lub wprowadzić rurę do budynku z zastosowaniem skutecznych uszczelnień, stosownie do rozwiązań określonych w projekcie technicznym.

Kanalizacja kablowa powinna być układana na głębokości minimum 0,6 m. Odległość między sąsiednimi studniami nie może przekraczać 120 m.

Budowę lub rozbudowę kanalizacji kablowej dla potrzeb kablowej sieci abonenckiej w obszarach zabudowy abonenckiej należy realizować wg zatwierdzonego projektu budowlanego i wykonawczego. W wypadku zaistnienia konieczności zmian w stosunku do zatwierdzonej dokumentacji obowiązuje tryb określony w p. 2.1.1.4.

2.2.1.2. Posadowienie słupków kablowych W rozwiązaniach sieci abonenckiej podziemnej na obszarach zabudowy

jednorodzinnej punkty dystrybucyjne (DP), obejmujące zgrupowanie kilku lub kilkunastu sąsiadujących budynków, są lokalizowane z reguły w słupkach kablowych.

W wypadku przewidzianego w dokumentacji umieszczenia słupka kablowego na odcinku kabla abonenckiego między odgałęźnikiem a budynkiem abonenckim stosuje się sposób montażu słupka podany przykładowo na rys. 3.

Słupki należy ustawiać wg lokalizacji określonej w zatwierdzonym projekcie budowlanym. Zmiany w tym zakresie są dozwolone jedynie wg procedury określonej w p. 2.1.1.4.



Rys.3. Sposób montażu słupka kablowego połączonego z odgałęźnikiem rurowym

2.2.1.3. Zasady zaciągania kabli Przewidziane do zaciągnięcia odcinki kabli abonenckich od studni kablowej do

budynków abonenckich nie powinny w zasadzie przekraczać 80 m, z tym że w uzasadnionych wypadkach dopuszcza się odcinki dłuższe, rzędu 100 ÷ 120 m.

Zaleca się, aby średnia długość sieci abonenckiej wyprowadzanej z jednego słupka nie przekraczała 100 m i aby słupki kablowe obsługiwały nie więcej niż 10 potencjalnych lokalizacji abonenckich i nie mniej niż 8 wskazanych do podłączenia (przy małej gęstości lokalizacji abonenckich stosuje się zwielokrotnienie głowic abonenckich - do maksymalnie 3).

Przykładowe rozlokowanie zaciąganych odcinków (3 odcinki kabla abonenckiego - we wspólnym otworze na odcinku kanalizacji S1 - S2) przedstawiono na rys. 4.

S1 S2

3 3 3

2 2 2

1 1 1 1 - odgałęźnik kanalizacyjny (odgałęźnik rurowy) 2 - odcinek rury ochronnej lub kabel ziemny 3 - budynek abonenta Rys. 4. Typowy (przykładowy) układ wykorzystania kanalizacji rozdzielczej do

rozprowadzenia kabli abonenckich

Pomiędzy studniami nie powinno być więcej niż 4 odgałęźniki, przy czym dwa odgałęźniki skierowane do studni 1 i dwa do drugiej. Przypadek wg rys.4 jest



przewidziany dla odejść < 30 par. Dla odejść > 30 par dopuszczalne są tylko dwa odgałęźniki.

Kable abonenckie należy zaciągać w kierunku od budynku abonenckiego poprzez odgałęźnik w stronę studni kablowej, jak to przedstawiono na rys. 5.

Uwaga !Prowadzenie instalacji i sposób rozszycia kabli w poszczególnych pionach przeprowadzaćw ten sam sposób, jak w przypadku budynku jednoklatkowego.

złącze rozgałęźne

Pion PionPion

Piwnica

instalacje pionów do wykonania w pierwszym etapieinstalacje do mieszkań konkretnych abonentówzostaną wykonane w II etapie

kabel rozdzielczy w rurce osłonowejRVS φ 47mm niepalnej

kabel rozdzielczy w rurce osłonowejRVS φ 47mm niepalnej

złącze rozgałęźne

Rys. 5. Zasada zaciągania kabli abonenckich

Z reguły na odcinku DP - granica działki abonenta kabel abonencki jest zaciągany do kanalizacji, natomiast na odcinku od granicy działki (za odgałęźnikiem)do budynku - układany bezpośrednio w ziemi.

W kanalizacji kablowej i na odcinkach przebiegu doziemnego należy stosować kable wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.

W wypadku konieczności uzasadnionych w trakcie budowy odstępstw od projektu budowlanego i wykonawczego obowiązuje procedura wg p. 2.1.1.4.

2.2.2. Układanie kabli doziemnych W sieci abonenckiej w obszarach zabudowy jednorodzinnej mogą występować

krótkie odcinki kabli układanych bezpośrednio w ziemi na odcinkach od odgałęźnika usytuowanego przy granicy terenu stanowiącego własność abonenta do budynku.

Kable układać należy na głębokości i wg przebiegu określonego w zatwierdzonym projekcie budowlanym, a ewentualnych uzasadnionych odstępstw od dokumentacji dokonywać wyłącznie zgodnie z procedurą wg p. 2.1.1.4.

Przy układaniu kabli należy stosować w odpowiednim zakresie zasady, a w szczególności technologię robót, określone w normie dotyczącej budowy kabli o żyłach miedzianych w sieci dostępowej – ZN-02/TD S.A.-05.

W szczególności należy mieć na uwadze, że stosownie do danych zawartych w Rozporządzeniu Ministra Łączności z dn. 4.09.1997 r., podanych w załączniku nr



40 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla telekomunikacyjnych kabli miejscowych, kable nieopancerzone mogą być układane bezpośrednio w ziemi na terenach o małym zagrożeniu uszkodzeniami mechanicznymi.

Tereny posesji prywatnych na obszarach zabudowy jednorodzinnej są z reguły uważane za spełniające powyższy warunek.

Wprowadzenie kabla do budynku powinno być wykonane wg zasad określonych w p. 2.2.1.1.

W niektórych wypadkach, np. ze względu na usytuowanie budynku lub z innych powodów, w dokumentacji technicznej przewiduje się doprowadzenie przyłączeniowego kabla abonenckiego w rurze ochronnej bezpośrednio od odgałęźnika do budynku, bez przebiegu kabla bezpośrednio w ziemi. Obowiązują wówczas zasady budowy wg p. 2.2.1.

W wypadku przewidzianego w projekcie wykonawczym wprowadzenia kabla na zewnętrzną ścianę budynku, kabel do wysokości 2,5 m powinien być zabezpieczony rurą osłonową spełniającą wymagania podane w p. 2.1.2.

Rura osłonowa powinna być umieszczona w gruncie na takiej głębokości, aby kabel był osłonięty na całym odcinku usytuowania na głębokości mniejszej od normatywnej.

Jeżeli kabel jest wyprowadzony na zewnętrzną ścianę budynku na niewielką wysokość, np. 0,5 m, i na tej wysokości wprowadzony do budynku, powinien być na całym odcinku przebiegu po ścianie zewnętrznej osłonięty rurą spełniającą wymagania wg p. 2.1.2, sięgającą w głąb gruntu zgodnie z zasadą podaną wyżej.

Ze względu na krótkie odcinki kabli układanych bezpośrednio w ziemi, wykopy dla kabli sieci abonenckiej wykonywane są z reguły ręcznie, z uwzględnieniem rekultywacji gruntu wg wskazań właściciela posesji. W wypadku napotkania w wykopie urządzeń uzbrojenia podziemnego nie podanych w dokumentacji technicznej obowiązuje procedura postępowania określona w normie ZN-02/TD S.A.-01.

W sposób szczególny należy zwracać uwagę na istniejące doprowadzenia do budynku instalacji gazowej. W razie stwierdzenia w wykopie obecności gazu, wykop należy natychmiast opuścić, zabezpieczyć barierami lub odgradzającymi taśmami ostrzegawczymi i bezzwłocznie zgłosić pojawienie się gazu właściwym terenowo służbom gazownictwa. Prace przy układaniu kabla mogą być wznowione dopiero po usunięciu przyczyn awarii i stwierdzeniu, że gaz się już nie ulatnia.

Przy wykonywaniu wykopu należy również zwracać uwagę na inne instalacje podziemne, a w szczególności na mogące przebiegać na niewielkiej głębokości kablowe przyłącza elektroenergetyczne.

W wypadku koniecznych w trakcie budowy zmian w stosunku do zatwierdzonego projektu budowlanego i wykonawczego, np. odcinkowych zmian usytuowania trasy kabla na terenie posesji, obowiązuje procedura postępowania określona w p. 2.1.1.4.

2.2.3. Wykonanie instalacji wewnątrz budynku Instalacja wewnątrz budynku abonenta powinna być wykonana zgodnie z

zasadami określonymi w normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06 oraz wg zatwierdzonego projektu technicznego.



Odstępstwa w stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego, dotyczące przebiegu instalacji wewnątrzbudynkowej, a w szczególności dotyczące lokalizacji gniazdka abonenckiego wg życzeń i wskazań abonenta, są dozwolone bez obowiązku spełnienia procedury określonej w p. 2.1.1.4, jednakże pod warunkiem uwzględnienia wprowadzonych zmian w dokumentacji powykonawczej i dokonania odpowiednich zapisów w tym zakresie w dzienniku budowy.

W wypadku wykorzystywania istniejących instalacji abonenckich wewnątrzbudynkowych dla potrzeb zakładanej stacji abonenckiej włączanej do struktury sieciowej Telefonii DIALOG S.A. obowiązuje procedura wg p. 2.1.1.5.

2.3. Zasady budowy sieci abonenckiej nadziemnej w obszarach o zabudowie jednorodzinnej

2.3.1. Posadowienie słupów

2.3.1.1. Zasady ogólne Instalacje abonenckie nadziemne są przewidziane do stosowania, jako

dozwolone rozwiązanie alternatywne w stosunku do sieci podziemnej (kanalizacyjnej), wyłącznie na obszarach o niskiej koncentracji abonentów i o niskim przewidywanym stopniu rozwoju sieci. Są to zatem z reguły obszary wiejskie, obszary o rozproszonej zabudowie jednorodzinnej, pojedyncze lokalizacje abonentów prywatnych usytuowane w znacznym oddaleniu od skupiska głównego.

W powyższych wypadkach mogą występować potrzeby w zakresie budowy linii nadziemnych z kablami samonośnymi o długości np. kilkuset metrów.

W rozwiązaniach wykorzystujących linie kablowe nadziemne punkt dystrybucyjny (DP) znajduje się z reguły na słupie i jest zrealizowany jako obudowa kablowa wykonana w postaci skrzynki kablowej słupowej. W zależności od rozwiązania projektowego punkt dystrybucyjny może być zrealizowany także jako słupek kablowy lub jako skrzynka kablowa ścienna (w zewnętrznej ścianie budynku).

Przy budowie abonenckiej linii kablowej nadziemnej należy stosować w odpowiednim zakresie materiały, narzędzia i metody wg normy dotyczącej budowy sieci dostępowych z kabli o żyłach miedzianych – ZN-02/TD S.A.- 05.

2.3.1.2. Elementy linii nadziemnej

• Słupy Na odcinkach linii abonenckich należy stosować słupy przewidywane w normie

ZN-02/TD S.A.-05 (z reguły słupy drewniane o długościach 6; 7 oraz 8,5 m). Słupy stosowane do budowy linii powinny pochodzić od producentów, którzy

uzyskali dla swych wyrobów (poszczególnych rodzajów słupów) pozytywną opinię (atest) uprawnionej jednostki naukowo-badawczej. Ocena przydatności słupów służących do budowy linii kablowych nadziemnych może być dokonana na podstawie opracowania pt. Informator Techniczny. Elementy podbudowy linii kablowych nadziemnych. Rodzaje, własności, metody badań; Zakład Doświadczalny Budownictwa Łączności - czerwiec 1998 r.



Do budowy linii należy stosować słupy wg zatwierdzonego projektu wykonawczego. Odstępstwa od projektu w zakresie rodzajów słupów (np. rodzaj drewna, wymiary) są dozwolone jedynie przy zachowaniu procedury wg p. 2.1.1.4.

• Kable W sieci abonenckiej należy stosować wyłącznie kable samonośne wg

zatwierdzonego projektu technicznego. Przyłącza abonenckie realizowane są kablami samonośnymi typu

XzTKMXpwn - telekomunikacyjny (T) kabel (K) miejscowy (M), samonośny (n), pęczkowy, o izolacji z polietylenu piankowego z warstwą polietylenu jednolitego (Xp), o powłoce polietylenowej z zaporą przeciwwilgociową (Xz), wypełniony (w).

Jest to kabel samonośny typu ósemkowego. Zasadą jest stosowanie kabli o żyłach średnicy 0,5 mm. Typowymi profilami tego kabla stosowanymi w sieci abonenckiej są kable o liczbie czwórek 5, 10, 15.

Żyły są wykonane z drutów miedzianych miękkich wg PN-83/E-90150 Kable i przewody elektryczne. Własności drutów miedzianych.

Przy budowie sieci abonenckiej z kabli nadziemnych stosuje się stopniowanie profilu w miarę rozprowadzania kabli do poszczególnych abonentów, tak aby na poszczególnych odcinkach linii przebiegał tylko jeden kabel.

Zgodnie z obowiązującą zasadą, do każdej stacji abonenckiej doprowadzane są dwie pary.

W celu zapewnienia dogodnego stopniowania liczby par w ciągu kablowym zasadą jest stosowanie kabli XzTKMXpwn o liczbie par 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 lub 9 i o średnicy żył 0,5 mm.

• Osprzęt Do zawieszania kabli nadziemnych w sieci abonenckiej należy stosować, w

odpowiednim zakresie, osprzęt wg projektu technicznego (osprzęt wg normy ZN-02/TD S.A.-05).

Przy zawieszaniu kabli nadziemnych w sieci abonenckiej znajdują zastosowanie uchwyty kotwiące, wieszaki płytkowe oraz inne elementy wyszczególnione w powyższej normie i przewidziane w projektach wykonawczych na budowę danej linii.

Osprzęt powinien spełniać wymagania podane w normie ZN-02/TD S.A.-05.

2.3.1.3. Ustawianie słupów linii kablowej nadziemnej (LKN) Słupy LKN powinny być ustawiane ściśle wg lokalizacji określonej w projekcie

budowlanym. Zmiany tej lokalizacji mogą nastąpić tylko w sytuacjach szczególnych, zaistniałych w ostatnim czasie utrudnień terenowych. Wymagana jest w tym celu procedura podana w p.2.1.1.4. Ponieważ wprowadzenie zmian lokalizacyjnych wymaga korekty projektu budowlanego i ponownego dopełnienia wymagań formalnych dotyczących uzyskania pozwolenia na budowę, prowadzi to zwykle do znacznych utrudnień i opóźnień w realizacji inwestycji, toteż należy dokładać starań, aby budowa LKN przebiegała wg wytyczonej w projekcie budowlanym trasy.

Doły do ustawienia słupów mogą być wykonywane ręcznie lub z zastosowaniem odpowiednich maszyn, np. samochodowego zespołu wiertniczo-



dźwigowego (świdroustawiacza), będącego maszyną hydrauliczno-dźwigową służącą do wiercenia dołów w gruntach I, II i III kategorii oraz ustawiania słupów.

Przy ustawianiu słupów mogą być też stosowane różnego rodzaju żurawie, np. żurawie kołowe samojezdne.

Doły pod słupy powinny być tak przygotowane, aby ustawiony słup trzymał się mocno i nie zdradzał tendencji do odchyleń w jakąkolwiek stronę.

Wymaganą głębokość zakopania słupów podano w tablicy 4. Tablica 4

Głębokość zakopania słupów

Rodzaj gruntu Zwykły miękki (I - II kat.)

Twardy (podmokły- III - IV kat.)

Skalisty (kamienisty –

V - VI kat.) Długość słupa [m] 6 7 8,5 6 7 8,5 6 7 8,5 Głębokość zakopania [m] 1,2 1,3 1,5 1,1 1,2 1,4 0,8 1,0 1,1

W wyjątkowych wypadkach, gdy np. występuje grunt bagnisty, słup może być

zakopany na mniejszą głębokość pod warunkiem wzmocnienia słupa odpowiednią obsadą drewnianą, stalową lub betonową. Sposób wykonania wzmocnienia powinien być określony w projekcie wykonawczym.

Dla słupów ustawionych na pochyłościach naturalnych wynoszących 45° oraz na pochyłościach o powierzchni wzmocnionej, przekraczających 45°, należy stosować głębokość zakopania zwiększoną o 10 %, przy czym w tych wypadkach głębokość zakopania należy mierzyć przy płytszym boku dołu.

W gruntach miękkich w razie obsypywania się ścianek dołu w czasie kopania należy je zabezpieczyć deskami lub żerdziami, wzmocnionymi wspornikami przez oszalowanie.

Podstawowe zasady ręcznego ustawiania słupów pojedynczych przedstawiają się następująco: a) w dole przy ścianie należy ustawić pionowo deskę oporową (poślizgową),

podtrzymywaną przez robotnika, b) słup ułożyć tak, aby znalazł się 30 ÷ 40 cm od ściany oporowej dołu, c) podnieść wierzchołek słupa i zsunąć słup tak, aby podstawa słupa mocno

opierała się o deskę oporową, d) podnosić słup początkowo bezpośrednio rękami, a następnie przy ewentualnym

wspomaganiu uchwytami (widłami), e) po ustawieniu słupa wyjąć deskę oporową, f) sprawdzić pionowe ustawienie słupa oraz właściwe usytuowanie w stosunku do

osi linii, g) zasypywać dół warstwami ziemi o grubości 15 ÷ 20 cm, stopniowo ją ubijając,

równomiernie i dokładnie wokół słupa, za pomocą ubijaka, h) po zasypaniu dołu i ubiciu ziemi należy dookoła słupa uformować niewielki

kopczyk, ubijając ziemię łopatą.



Należy zwracać uwagę, aby każdy słup pojedynczy był ustawiony pionowo i w ten sposób, aby ewentualne krzywizny znalazły się w kierunku linii, a daszek słupa, w miarę możliwości, prostopadle do kierunku linii.

Ustawienie słupów pojedynczych w gruntach błotnistych, gdzie nie ma możliwości wykopania dołu, można wykonywać w sposób następujący: a) zaostrzyć słup przy podstawie, wykonując 3 - 4 zaciosy, b) zaznaczyć na obwodzie słupa miejsce, do którego powinien być zagłębiony, c) przywiązać do wierzchołka słupa 4 linki, każda o długości równej 1,3 ÷ 1,5

długości słupa, d) wykopać lub wywiercić świdrem dół do takiej głębokości, jaka będzie możliwa do

uzyskania, e) ustawić w dole deskę oporową, f) podnieść słup za pomocą linek i wideł, opuszczając go dolnym, zaostrzonym

końcem po desce, g) po podniesieniu słupa wyjąć deskę, rozciągnąć linki po czterech kątach kwadratu i

poruszając słupem z równoczesnym naciskaniem w dół przy pomocy linek - wbić go w grunt do wymaganej, zaznaczonej głębokości.

Dalsze czynności wykonywać w sposób uprzednio opisany. W gruntach skalistych lub kamienistych wykopanie dołu może być bardzo

utrudnione. Jeżeli w trakcie wykonawstwa rezygnuje się z zastosowania do wykonania dołów np. materiałów wybuchowych, można zastosować metodę zobrazowaną na rys. 6.

Rys. 6. Ustawienie słupa pojedynczego w gruncie skalistym

W tym wypadku słup należy obłożyć kamieniami, tworząc kopiec o wysokości

0,8 - 1,0 m i o średnicy podstawy rzędu 1,5 m. Kamienie powinny być związane ze sobą zaprawą cementową.



Przy ustawianiu słupów bliźniaczych należy je tak ustawiać, aby płaszczyzna utworzona przez pojedyncze słupy była prostopadła do kierunku linii. Daszki obu słupów pojedynczych, tworzących słup bliźniaczy, powinny być również usytuowane prostopadle do kierunku linii.

W wypadku słupów narożnych dopuszcza się odchylenie od ustawienia pionowego z maksymalnym zapasem 20 cm przy wierzchołku słupa usytuowanym w kierunku przeciwnym do siły naciągu powodowanej przez zawieszony kabel.

Mocowanie kabli samonośnych w sieci abonenckiej bezpośrednio do obiektów trwałych (np. do ścian budynków, dachów itp.), a nie do słupów, może być realizowane jedynie w tych wypadkach, jeżeli rozwiązanie takie (np. na kilku przelotach linii) jest przewidziane w zatwierdzonym projekcie budowlanym (wykonawczym).

2.3.2. Wprowadzenie i instalacja kabla na słupie

2.3.2.1. Zasady instalowania Wprowadzanie i instalowanie kabla na słupach należy wykonywać, w

odpowiednim zakresie, wynikającym z projektu technicznego budowy linii abonenckich, zgodnie z zasadami podanymi w normie ZN-02/TD S.A.-05.

Kolejność prac montażowych w zakresie osprzętu do zawieszania kabli jest w dużym stopniu uzależniona od przyjętego sposobu zawieszania kabla na poszczególnych odcinkach linii.

Haki ewentualnie zaciski mocujące powinny być montowane po naprężeniu kabla i dobraniu zwisów. W wypadku braku obejm umożliwiających indywidualne instalowanie rolek (bez pośrednictwa haków) dopuszcza się inną kolejność: instalowanie najpierw haków lub zacisków mocujących, zawieszanie na nich rolek i wieszaków, a następnie kabla.

Sprzęt i narzędzia oraz sposoby zawieszania kabla na słupach należy stosować, w odpowiednim zakresie, wg powyższej normy. Ogólnie biorąc, stosuje się 3 metody instalowania kabla samonośnego na słupach (ZN-02/TD S.A.-05):

- instalowanie kabla ułożonego na ziemi, - zawieszanie kabla rozwijanego z wózka ruchomego, - zawieszanie kabla rozwijanego z bębna stacjonarnego. Metody te są szczegółowo omówione w normie ZN-02/TD S.A.-05. Przy budowie sieci abonenckiej ze względu na niewielkie na ogół długości

poszczególnych odcinków linii kablowych mogą być stosowane metody uproszczone, dostosowane do konkretnych warunków budowy, będące kombinacją powyższych metod bądź też może być stosowana np. tylko pierwsza z metod.

Przy zawieszaniu kabla należy mieć na uwadze, że: a) kabel nie może ocierać się o słup ani o elementy instalacyjne; b) siły naciągu i siły ciężkości powinny być przenoszone wyłącznie przez linkę nośną

kabla - sił tych nie może przenosić powłoka ani ośrodek kabla; c) siły rozciągające nie mogą działać na złącza kablowe; d) złącza należy instalować przy słupach, przy czym powinny one być mocowane do

słupów w ten sposób, aby nie przenosiły sił wzdłużnych;



e) dopuszcza się mocowanie złączy odgałęźnych o specjalnej konstrukcji na kablu między sąsiednimi słupami w celu doprowadzenia kabla przyłączeniowego do budynku abonenta;

f) jeżeli obustronne obciążenie słupa jest w przybliżeniu jednakowe, to: - przy prostoliniowym przebiegu trasy lub przy zakrętach nie większych od 15°

kabel może być mocowany wahliwie w wieszakach zawieszanych na hakach, z tym że przy przebiegu prostoliniowym płaszczyzna haka powinna być prostopadła do osi kabla, natomiast przy zakrętach w granicach do 15°

wypadkowa siła ciągu kabla działająca na hak słupa narożnego powinna działać w kierunku zgodnym z płaszczyzną haka;

- przy zakrętach trasy w granicach 15° - 30° kabel zaleca się mocować do słupów narożnych sztywno (niewahliwie), stosując osobne haki dla każdej strony lub zaciski mocujące;

g) przy odchyleniach od przebiegu prostoliniowego większych od 30° zaleca się zawieszać kabel na trzpieniach obejm dwudzielnych, montowanych na słupach narożnych;jeżeli obciążenie słupa różni się znacznie dla obu stron (słup końcowy, duże nachylenie trasy itp.), zaleca się, niezależnie od wielkości kąta załamania trasy, zaczepiać kabel na trzpieniach obejm dwudzielnych;

h) kabel zawieszony na słupach nie powinien być zginany bardziej, niż to wynika z dopuszczalnego minimalnego promienia gięcia danego typu kabla wg warunków technicznych producenta.

2.3.2.2. Wysokość zawieszenia kabla Wysokość zawieszenia kabla na poszczególnych odcinkach trasy (wzdłuż ulic,

dróg, pól, na skrzyżowaniach z ulicami, wjazdami do bram itp.) powinna być taka, aby przy największym zwisie normalnym odległości pionowe od powierzchni ziemi do najniższego punktu kabla nie były mniejsze niż:

• 3,5 m dla linii biegnących wzdłuż ulic i dróg publicznych w miejscach niedostępnych dla pojazdów i ciężkiego sprzętu rolniczego;

• 4,0 m dla linii biegnących przez pola i przy zjazdach na pola uprawne oraz nad wjazdami do zabudowań gospodarczych;

• 3,0 m dla linii biegnących poza miastami i miejscowościami o zwartej zabudowie oraz w miejscach niedostępnych dla pojazdów i ciężkiego sprzętu rolniczego;

• 5,0 m przy skrzyżowaniach z ulicami, drogami i wjazdami do bram. Wysokości zawieszenia, zgodne z powyższymi zasadami, powinny być

określone dla poszczególnych odcinków linii w projekcie wykonawczym.

2.3.2.3. Skręcanie kabla samonośnego wzdłuż osi W celu zmniejszenia amplitudy wahań kabla powodowanych przez wiatr

należy przed ostatecznym zamocowaniem skręcać kabel wokół osi wzdłużnej, wykonując tę czynność na co drugim słupie, bezpośrednio przed zamocowaniem kabla. Należy wykonać jeden pełny skręt (360°) na każde 10 m długości przęsła linii.



2.3.2.4. Usytuowanie i mocowanie złączy kablowych Złącza kablowe należy umieszczać zgodnie z zasadami określonymi wyżej w

p. 2.3.2.1 - d) i e). W wypadku złącza umieszczonego przy słupie należy je tak sytuować i

mocować do słupa, aby znajdowało się nieco niżej niż kabel. Po obu stronach złącza powinny być uformowane niewielkie zapasy kabla.

2.3.2.5. Uziemianie linki nośnej i ekranu Uziemianie linki nośnej kabli nadziemnych należy wykonywać wg zasad

podanych w Załączniku nr 32 do Rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 4.09.1997 r., zgodnie z którym kablowe linie nadziemne powinny mieć uziemiony element nośny na obydwu końcach kabla oraz na wszystkich słupach, na których znajdują się uziemienia. Rezystancja uziomów słupowych nie powinna być większa niż 10 Ω.

Ekran kabla (bariera Glovera) powinien być uziemiony wyłącznie na krańcach kabla, z zachowaniem ciągłości metalicznej ekranu na całym przebiegu kabla.

W celu połączenia linki nośnej kabla z uziomem (lub sąsiednim odcinkiem) należy przeciąć na długości około 100 mm mostek (łącznik) łączący linkę z kablem, obnażyć linkę na tym odcinku i połączyć, np. zaciskiem płytkowym, z linką prowadzącą do uziomu lub do linki sąsiedniego odcinka, zabezpieczając zarazem miejsce połączenia przed korozją.

2.3.2.6. Prowadzenie kabla i linek wzdłuż słupa W wypadku kabla sprowadzanego wzdłuż słupa np. do kanalizacji kablowej

oraz linek uziomowych prowadzonych wzdłuż słupa należy przestrzegać następujących zasad.

Linki i kable należy tak prowadzić wzdłuż słupa, aby nie przeszkadzały w korzystaniu ze słupołazów i aby same nie ulegały uszkodzeniom przez słupołazy lub drabiny.

Kabel i linkę uziomową przeprowadza się w rurze stalowej lub z tworzywa sztucznego, umocowanej do słupa.

Na słupach z materiału nieprzewodzącego należy przedłużać linkę uziemiającą tak, aby wystawała ponad wierzchołek słupa, spełniając rolę piorunochronu.

2.3.2.7. Zasady ustalania zwisów Zwis powinien być tak dobrany, aby dopuszczalna siła ciągnienia w warunkach

normalnych (wg określenia największego zwisu normalnego) nie przekraczała wartości dopuszczalnych dla danego typu kabla, podanych w warunkach technicznych producenta.

Mocowanie linki nośnej kabli na słupach przelotowych zaleca się za pomocą obejmy elastycznej (wieszaka), z dopuszczeniem stosowania również płytkowych obejm elastycznych.



Na końcach linii i na zakrętach, a także przy złączach, zaleca się stosowanie uchwytów kotwiących lekkich (o drobnych ząbkach). Na co piątym słupie, przy przebiegu prostoliniowym, należy także stosować uchwyty kotwiące.

Na trwałość kabla (czas życia), jak też zachowanie się osprzętu, ma wpływ głównie naciąg kabla.

2.3.3. Doprowadzenie kabla do budynku Kable należy przytwierdzać do budynku za pomocą wsporników mocowanych i

rozmieszczonych w obiektach trwałych (budynki i inne obiekty o charakterze stacjonarnym) wg indywidualnego rozwiązania projektowego, podanego w projekcie wykonawczym.

Do zawieszania kabli należy używać typowego osprzętu stosowanego w liniach podwieszanych.

Odcinki przebiegu linii między konstrukcjami wsporczymi umieszczonymi na obiektach trwałych nie powinny przekraczać długości, przy których siła naciągu kabla przekraczałaby naciąg dopuszczalny podany w warunkach technicznych dla danego typu kabla.

Wprowadzanie kabla abonenckiego nadziemnego do budynku może być realizowane również kablem ułożonym w ziemi (ewentualnie w rurze kanalizacyjnej) na odcinku przebiegu przez teren posesji od słupa kablowego ustawionego na granicy posesji (lub w pobliżu) do ściany budynku. Wykonanie wprowadzeń powinno być realizowane wg zatwierdzonego projektu wykonawczego, z uwzględnieniem zasad podanych w p.2.2.

W wypadku konieczności odstępstwa od rozwiązań podanych w projekcie wykonawczym należy zachować obowiązującą procedurę wg p. 2.1.1.4.

2.3.4. Uzgodnienia z właścicielami słupów Linie kablowe nadziemne (LKN) abonenckie mogą być zawieszane na

podbudowie innych operatorów oraz na podbudowie linii elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do 1 kV. Zawieszanie LKN na podbudowie innych operatorów telekomunikacyjnych może być stosowane wyjątkowo. Na wykorzystanie podbudowy energetycznej lub innego operatora zgodę musi wyrazić operator – Telefonia DIALOG S.A.

LKN na podbudowie elektroenergetycznej do 1 kV należy budować wg zasad podanych w normie ZN-02/TD S.A.-05 oraz wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.

W zakresie instalowania LKN abonenckich na podbudowie energetycznej do 1 kV należy w szczególności przestrzegać zasad i zaleceń podanych w powyższej normie ZN-02/TD S.A.-05.

W każdym wypadku wykorzystania podbudowy energetycznej do podwieszania LKN wymagane jest przeprowadzenie uzgodnień i podpisanie szczegółowej umowy pomiędzy operatorem telekomunikacyjnym – Telefonią DIALOG S.A. a właściwą terenowo jednostką eksploatacyjną energetyki (Zakład/Rejon Energetyczny). Umowa powinna m.in. szczegółowo określać zasady dzierżawy podbudowy słupowej, łącznie z zasadami eksploatacji i utrzymania, oraz dostępu upoważnionych pracowników do kabli telekomunikacyjnych, jak też powinna



zawierać jednoznacznie sformułowane uregulowania dotyczące zasad odpowiedzialności za ewentualne uszkodzenia obu rodzajów sieci (telekomunikacyjnej i energetycznej). Analogiczna umowa musi być zawarta w wypadku wykorzystywania podbudowy innego operatora telekomunikacyjnego.

Komplet dokumentów dotyczących zawartych umów (w formie potwierdzonych kserokopii) powinien stanowić integralną część zatwierdzonej dokumentacji technicznej (projektu budowlanego, wykonawczego), wg której realizowana jest budowa.

3. Podstawowe elementy i materiały stosowane do budowy sieci abonenckiej

3.1. Kable Do budowy sieci abonenckiej należy stosować kable zgodne z zatwierdzonym

projektem technicznym. Bliższe dane techniczno-eksploatacyjne dotyczące kabli stosowanych w sieci abonenckiej zamieszczono również w p. 2.1.1.2, 2.2.1.3. i 2.3.1.2.

W wypadku budowy sieci abonenckiej w wykonaniu specjalnym, np. w wypadku sieci zawierających w mniejszym lub w większym stopniu elementy okablowania strukturalnego, należy stosować kable wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.

Okablowanie strukturalne jest zwykle wykonywane w jednym budynku lub w kilku budynkach znajdujących się w pobliżu i zajmowanych przez instytucje, których poszczególne komórki organizacyjne wymagają połączenia siecią lokalną (LAN).

W okablowaniu strukturalnym znajdują zastosowanie zarówno kable miedziane, jak i kable światłowodowe (OTK).

Do budowy okablowania strukturalnego należy stosować kable wg Rozporządzenia Ministra Łączności z dn.4.09.97r., załącznik nr 23 Wymagania techniczne na okablowanie strukturalne.

3.2. Rury instalacyjne Rury instalacyjne wraz z osprzętem do ich mocowania należy stosować wg

zatwierdzonego projektu wykonawczego. Rury instalacyjne i osprzęt powinny pochodzić od producentów/dostawców gwarantujących cechy techniczno-eksploatacyjne wg p. 2.1.1.2.

Stosownie do rozwiązania podanego w projekcie wykonawczym - jako ciągi instalacyjne, oprócz instalacji rurowej, są stosowane różnego rodzaju kanały i listwy instalacyjne, szczegółowo określone w normie zakładowej ZN-02/TD S.A.-06.

Zmiany w trakcie budowy w zakresie asortymentu rur instalacyjnych w stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego mogą nastąpić wyłącznie wg procedury formalno-prawnej omówionej w p.2.1.1.4.



3.3. Puszki, skrzynki, gniazdka abonenckie Puszki, skrzynki i gniazdka abonenckie należy stosować wg zatwierdzonego

projektu wykonawczego. Elementy te powinny charakteryzować się cechami techniczno-eksploatacyjnymi podanymi w p. 2.1.1.2.

Zmiany w trakcie budowy w zakresie asortymentu obudów zakończeń kablowych w stosunku do zatwierdzonego projektu wykonawczego mogą nastąpić wyłącznie wg procedury formalno-prawnej omówionej w p.2.1.1.4.

3.4. Osprzęt do instalacji kabli telekomunikacyjnych na podbudowie słupowej Osprzęt należy stosować wg zatwierdzonego projektu wykonawczego.

Powinien on pochodzić od producentów/dostawców gwarantujących spełnienie określonych dla tych wyrobów wymagań. Stosować należy mianowicie osprzęt o cechach techniczno-eksploatacyjnych wg omówienia zawartego w p. 2.3.1.2 oraz w normie ZN-02/TD S.A.-05 dotyczącej budowy sieci dostępowych miedzianych.

Stosowany osprzęt powinien mieć pozytywną opinię (atest) upoważnionej jednostki naukowo-badawczej. Preferowany jest osprzęt spełniający wymagania podane w opracowaniu ZDBŁ DT-93/ZDBŁ-69 Przegląd i uzupełnienie instrukcji i wymagań dotyczących instalowania kabli nadziemnych (nowy osprzęt).

Zmiany w trakcie budowy dotyczące stosowanego osprzętu do zawieszania kabli mogą nastąpić wyłącznie przy spełnieniu wymaganej procedury formalnej wg p. 2.1.1.4.

3.5. Słupy Należy stosować słupy wg zatwierdzonego projektu wykonawczego. Słupy

powinny charakteryzować się parametrami materiałowo-eksploatacyjnymi podanymi w p.2.3.1.2, z ewentualnym dopuszczeniem odstępstw od zatwierdzonego projektu wykonawczego wg zasad podanych w p. 2.1.1.4.

3.6. Systemy odgromowe i uziemiające Systemy ochrony odgromowej w kablowej sieci abonenckiej należy stosować

zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Łączności z dn. 4.09.1997r. - załącznik nr 32 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla zabezpieczenia linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed przepięciami i przetężeniami powstającymi w torach telekomunikacyjnych przewodowych.

Zakres i sposób wykonania systemów odgromowych i uziemiających dla poszczególnych linii w sieci abonenckiej należy stosować wg zatwierdzonych projektów wykonawczych.

• Kable układane bezpośrednio w ziemi lub w kanalizacji

a) Ochrona odgromowa w terenach uzbrojonych W terenach z podziemnymi metalowymi konstrukcjami (np. rurociągi wodne)

prawdopodobieństwo uszkodzenia kabla przez wyładowania atmosferyczne jest stosunkowo małe. Konieczność i zakres stosowania ochrony powinny być ustalane



na etapie projektu wykonawczego. Podczas budowy ewentualne wątpliwości co do zakresu bądź przewidywanej skuteczności ochrony należy ustalać każdorazowo z projektantem w trybie nadzoru autorskiego, a koniecznych zmian czy rozszerzenia dokumentacji technicznej w tym zakresie dokonywać wg zasad podanych w p.2.1.1.4.

Ogólnie biorąc, ochrona odgromowa powinna być zastosowana w szczególności:

- przy zbliżeniu kabla do uziomów instalacji odgromowej, słupów, masztów itp.,

- przy zbliżeniu kabla do wysokich, pojedynczych drzew lub szeregu drzew, wysokich nieuziemionych konstrukcji itp.,

- przy zbliżeniu kabla do uziemionych słupów elektroenergetycznych i telekomunikacyjnych.

a) Ochrona odgromowa w terenach otwartych i nieuzbrojonych Ochronę odgromową należy stosować w szczególności:

- na skraju lasu, - przy zbliżeniu kabla do pojedynczych, wysokich drzew, szeregu drzew,

nieuziemionych konstrukcji, - przy zbliżeniu kabla do uziemionych słupów elektroenergetycznych i

telekomunikacyjnych, masztów, kominów itp. a) Środki ochrony odgromowej

Jako środki ochrony stosuje się przede wszystkim: - uziemione linki odgromowe układane wzdłuż kabli, - zaciąganie kabli do rur stalowych, - stosowanie rur instalacyjnych, - uziemianie pancerzy kabli ziemnych. Środki ochrony odgromowej w konkretnych sytuacjach zagrożeń należy

projektować i wykonywać korzystając z metod obliczeń i elementów ochrony podanych w Wytycznych ochrony odgromowej telekomunikacyjnych kabli dalekosiężnych o powłokach metalowych - Instytut Łączności, 1973r.

W sąsiedztwie słupów linii wysokich napięć ochronę przed oddziaływaniem niebezpiecznym i wyładowaniami atmosferycznymi należy projektować i wykonywać na podstawie Wytycznych o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej prądu stałego (załącznik do Zarządzenia nr 13 Ministra Łączności z dn. 28.02.1986r.)

• Linie kablowe nadziemne (LKN) LKN powinny mieć uziemiony metalowy element nośny na obu końcach kabla

oraz na wszystkich słupach, na których znajdują się uziemienia. Rezystancja uziomów nie powinna przekraczać 10 Ω.

Zasadą jest instalowanie w miejscu połączenia linii kablowej nadziemnej z kablem ziemnym (lub przebiegającym w kanalizacji) na wszystkich torach odgromników o wytrzymałości prądowej minimum 10 kA (przy impulsie 8/20 µs) oraz o dynamicznym napięciu zapłonu poniżej 800V (1kV/µs).

• Uziomy



W celu osiągnięcia wymaganych wartości rezystancji uziemienia zaleca się wykonywanie uziomów pionowych (szpilkowych) z prętów ocynkowanych lub pomiedziowanych.

Uziomy powinny być umieszczone w gruncie na głębokości nie mniejszej niż 2,5 m tak, aby wierzchołek znalazł się na głębokości nie mniejszej niż 0,8 m. W wypadku konieczności stosowania kilku prętów pionowych odległości między sąsiednimi prętami nie powinny być mniejsze od ich długości i nie mniejsze od 10 m.

Uziomy pionowe należy pogrążać w gruncie jedną z trzech metod: ręczną, obrotową (za pomocą urządzeń przystosowanych do wkręcania prętów) lub udarową (za pomocą wibratorów zainstalowanych na konstrukcji wsporczej).

Można również stosować uziomy poziome, jeżeli zapewnią one wymaganą rezystancję uziemienia.

Uziomy słupowe i uziomy stacji abonenckich powinny być usytuowane nie bliżej niż:

• 50 m - od uziemień elektrycznych podstacji trakcyjnych i uziemień słupów linii elektroenergetycznych o napięciu znamionowym Un ≥ 110 kV,

• 20 m - od uziemień słupów linii elektroenergetycznych o napięciu znamionowym 30kV ≤ Un < 110kV oraz od słupów sieci trakcyjnej.

Powyższe odległości mogą być zmniejszone, jeśli zostaną zachowane dopuszczalne wartości napięć występujących na uziemieniach zgodnie z Wytycznymi o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej prądu stałego.

Na słupach drewnianych piorunochron wraz ze zwodem odgromowym powinny być wykonane z jednego odcinka bednarki. Zwód odgromowy powinien być oddzielony od przewodu odprowadzającego szczeliną powietrzną wg BN-75/8984-03 Urządzenia ochrony odgromowej konstrukcji wsporczych.

Linka nośna kabla powinna być uziemiona przez dołączenie jej przewodem izolowanym do przewodu uziemiającego lub doprowadzeniowego z pominięciem szczeliny w zwodzie odgromowym.

Zaleca się, aby połączenie linki nośnej z przewodem izolowanym powinno nastąpić bez usuwania izolacji z linki nośnej (za pomocą zacisków perforujących).

Ochrona odgromowa w konkretnych sytuacjach jest realizowana wg zatwierdzonego projektu wykonawczego, a wszelkie odstępstwa od tego projektu są dozwolone jedynie wg procedury formalnej omówionej w p.2.1.1.4.

3.7. Urządzenia ochrony przed przepięciami i przetężeniami Ochronę należy realizować wg Wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla

zabezpieczenia linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed przepięciami i przetężeniami powstającymi w torach telekomunikacyjnych przewodowych (załącznik nr 32 do Rozporządzenia Ministra Łączności z dn. 4.09.1997r.).

Zabezpieczenie urządzeń abonenckich zgodnie z powyższymi wymaganiami powinno być wykonywane następująco: • W wypadku doprowadzenia toru do abonenta w sieci dostępowej i abonenckiej

kablem w kanalizacji lub ziemnym nie jest wymagane zabezpieczenie, jeśli instrukcja zainstalowanej stacji abonenckiej nie stanowi inaczej.



• W wypadku doprowadzenia toru do abonenta w sieci dostępowej i abonenckiej w całości lub częściowo kablem nadziemnym należy stosować ochronnik abonencki wyposażony co najmniej w odgromniki gazowe o wytrzymałości prądowej 10 kA przy impulsie 8/20 µs oraz o dynamicznym napięciu zapłonu poniżej 800 V przy wzroście napięcia z szybkością 1 kV/µs. Rezystancja uziemienia ochronnika abonenckiego nie może być większa niż 10 Ω.

Zabezpieczenie należy wykonywać wg zatwierdzonego projektu wykonawczego z dopuszczeniem odstępstw jedynie wg procedury formalnej podanej w p. 2.1.1.4.

4. Testy końcowe W testach końcowych (badaniach końcowych) stosuje się, zależnie od

szczegółowego zakresu zrealizowanej budowy sieci abonenckiej, następujące metody badań:

• oględziny, • sprawdzenie wymiarów, • sprawdzenie materiałów, • sprawdzenie głębokości i sposobu ułożenia elementów sieci (kanalizacja

kablowa, kable), • sprawdzenie wykonania zbliżeń i skrzyżowań (kanalizacji kablowej, kabli) z

elementami uzbrojenia i urządzenia terenu, • pomiary linii. Testy końcowe przeprowadza wykonawca, odpowiednio, w trakcie budowy i

po wykonaniu poszczególnych elementów sieci abonenckiej w celu sprawdzenia spełnienia przez poszczególne elementy wymaganych warunków technicznych, określonych w projekcie technicznym i normach zakładowych Telefonii DIALOG S.A.

Wykonawca powinien przeprowadzić testy końcowe dla 100 % wykonanych prac. Protokoły z tych testów powinny być dostarczone Komisji Odbiorczej przed rozpoczęciem się odbioru. Wszystkie protokoły powinny być rejestrowane i archiwizowane.

Pozytywny wynik testów końcowych stanowi przesłankę zgłoszenia wybudowanej sieci abonenckiej do odbioru.

5. Testy odbiorcze Testy odbiorcze stanowią podstawę do przyjęcia wybudowanej sieci

abonenckiej przez Komisję Odbiorczą. Wykonawca powinien zapewnić Komisji Odbiorczej konieczny sprzęt

pomiarowy. Wszystkie protokoły sporządzone przez Komisję Odbiorczą powinny być rejestrowane i archiwizowane.

Przy odbiorach wybudowanej sieci należy stosować się do norm zakładowych operatora - Telefonii DIALOG S.A., z uwzględnieniem wymaganych parametrów techniczno-eksploatacyjnych określonych w zatwierdzonym projekcie technicznym.

Wymagane dokumenty do przeprowadzenia odbioru wybudowanej linii kablowej stanowią:



a) normy zakładowe Telefonii DIALOG S.A. oraz obowiązujące dokumenty formalno-prawne (Polskie Normy, Rozporządzenia, Zarządzenia itp.),

b) projekt techniczny (odpowiednio do zakresu - projekt budowlany, projekt techniczno-wykonawczy),

c) dokumentacja powykonawcza, d) dziennik (dzienniki) budowy, wypełnione i podpisane przez upoważnione

osoby, e) protokoły testów (badań) końcowych, przeprowadzonych przez wykonawcę. Badania transmisyjne sieci abonenckiej polegają na sprawdzeniu ciągłości

elektrycznej torów (żył) pomiędzy punktami dystrybucyjnymi a poszczególnymi puszkami, stosownie do relacji wg projektu technicznego.

Przy badaniu sieci abonenckiej należy również stosować, zależnie od zakresu budowy, metody określone w normach ZN-02/TD-S.A.-03 (budowa kanalizacji kablowej) i ZN-02/TD-S.A.-05 (budowa sieci dostępowych miedzianych).

Stosować należy również formularze wg powyższych norm.

6. Dokumentacja powykonawcza Dokumentacja powykonawcza powinna być sporządzona wg zasad podanych

w normie ZN-02/TD S.A.- 01.

TELEFONIA DIALOG S.A.“Linie telefoniczne w tym budynku obsługuje DIALOG oraz informacja o...

Documents

Transcript of TELEFONIA DIALOG S.A.“Linie telefoniczne w tym budynku obsługuje DIALOG oraz informacja o...