11n a s z e s p r a w y9 marca 2017 r.Z i e m i a P i o t r k o w s k a

Niccolo Ugo Foscolo, jeden z bar-dziej interesujących poetówi prozaików, zaliczanych czasa-

mi do preromantyków, zauważył, żekażda łza uczy nas jakiejś prawdy. Życie,to tyle, co cierpienie. Oczywiście zdarzająnam się krótsze albo dłuższe okresy, kiedywzględna wygoda naszego ludzkiegobytowania pozostaje na tyle jaskrawa, żeniemal nie dostrzegamy dyskomfortutowarzyszącego naszej egzystencji; nie-wygody, która jest obecna nawet w najbar-dziej szczęśliwych momentach naszegożycia. Niewygody, albo po prostu cierpie-nia.Najbardziej nawet spełnieni bywamyprzecież zmęczeni, głodni, zaniepokojeni,wystraszeni, zdezorientowani, niepewnijutra, rozdarci wewnętrznie. Można bymnożyć bez końca epitety opisujące naszból. Smutna, a może nawet przerażającakonstatacja. Czy jednak naprawdę?Natura rzeczywistości, która nas otaczajest, rzecz jasna, nierozpoznana i każdy,kto twierdzi, że zna istotę świata, jest zwy-kłym kłamcą. Naturalnie naukowcy mogąnam opowiedzieć o konstrukcji fizycznejtego co nas otacza, filozofowie przedsta-wią nam ogląd natury w określonej per-spektywie, duchowni powiedzą namo rzeczach ostatecznych. Wszyscy onibędą mieli w pewnym sensie rację,w takim samym zresztą stopniu jak ślepcyz hinduskiej przypowieści, których zada-

niem było opisanie słonia. Pierwszy z nichchwytając trąbę zauważył, że słoń jestpodobny do węża, drugi, który chwyciłnogę stwierdził, że przypomina drzewo.Ten, który oparł się o brzuch uznał, że słońwygląda jak spory pagórek. Każdy z nichmiał rację, podobnie jak przywołaniwcześniej naukowiec, filozof i ksiądz.Oczywiście można równie dobrze powie-dzieć, że wszyscy się mylili. Kiedy jednakw miejsce słonia stawiamy świat, którynas otacza, w jednej przynajmniej kwestiinie ma mowy o pomyłce. Świat przypomi-na słoik z muchami, w którym mały chło-piec trzyma złowione owady, po to abyprzynajmniej od czasu do czasu móc jedręczyć. Tyle wie nawet ślepiec.Tymczasem większość z nas infantylniepozostaje na etapie tej prostej obserwacji,nie zadając sobie trudu dociekania, cóżmiałoby z tego wynikać. Kiedy jednakprzyjrzymy się bliżej naszemu bólowi,okazuje się, że zasadniczo jest on obecnynie tyle w tym, co na zewnątrz, ile raczejw nas samych. Podejmując wysiłekrefleksji odkrywamy, że źródłem cierpie-nia jesteśmy my sami. Miałem kiedyśprzyjemność rozmawiać z pewnym roz-sądnym duchownym, który zauważyłtrafnie, że chrześcijanie – o ile są nimi nietylko z nazwy – rozpoznali przeciwnika.To nie diabeł i jego zastępy demonów, tonie okrutny świat jest przeciwko nam.Rozpoznaliśmy przeciwnika i okazało się,

że my sami nim jesteśmy. Wszystkieduchowe tradycje mówią to samo. Okazu-je się, że również psycholodzy widzą spra-wy podobnie, kiedy dla przykładu czyta-my prace psychoanalityków, choćbyJunga, odkrywamy w nich coś, co jestnazywane archetypem cienia. Nasząmroczną naturę, która drzemie w ukryciu isprawuje nad nami kontrolę dopóty, dopó-ki nie zostanie rozpoznana jako część skła-dowa naszej osobowości. Wówczas tracimoc i może być nie tylko kontrolowana,ale nawet użyteczna.Przyglądając się powyższemu, z jeszczewiększą uwagą zauważymy, że to, coprzysparza nam bólu, owa drzemiącaw nas zwierzęcość, per se, jest raczej neu-tralna. Rzeczywisty konflikt powstaje nagranicy pomiędzy naszą zwierzęcościąa naturą społeczną, która każe nam prag-nąć, albo żywić awersję, czy wreszciepowoduje swoisty rodzaj iluzji, jaka nigdyby nie powstała, gdyby nie wymogi oto-czenia. To właśnie pragnienia, albo prag-nienia o znaku ujemnym, czyli właśnieawersja powodują, że cierpimy, a wspom-niana wcześniej iluzja przekonuje nas, żeświat może nam dać to czego tak napraw-dę dać nie może. Okłamywani przezsamych siebie wierzymy, że udany zwią-zek uczyni nas szczęśliwymi, że dobrapraca da nam satysfakcję, że wygodnydom da nam poczucie bezpieczeństwa.Tymczasem wszystkie te pożyteczne rze-

czy zrodzą jedynie cierpienie. Udanyzwiązek sprawi, że będziemy drżeć namyśl o chorobie czy śmierci naszego part-nera, dobra praca sprawi, że będziemymieć mało wolnego czasu, wygodny domspowoduje, że będziemy musieli spłacaćkredyt albo przynajmniej rachunki zaogrzewanie i media. Uważny czytelnikzauważy zapewne w tym miejscu, że popierwsze, to uproszczenia, a po drugie, żecały ten wywód trąci nihilizmem. Zga-dzam się co do pierwszego. Oczywiściemożna kupić dom za gotówkę, nawet jed-nak wtedy, prędzej czy później, pojawi sięproblem, problem, który płynie z podsta-wowej właściwości świata jaką jest złożo-ność i nietrwałość. Kredyt, czy brak czasu,to tylko ilustracje. Czy jednak wszystko toskazuje nas na nihilizm? Wręcz przeciw-nie, wszystko to każe nam akceptowaćkształt świata, który zawiera w sobieświatło i mrok, ból i rozkosz, radość i smu-tek, ale co najważniejsze wskazuje na kie-runek naszych ludzkich poszukiwań. Nato, co istnieje w nas i jest rożne od tego conas otacza; na tego, który patrzy przeznasze oczy i słucha naszymi uszami. Nastałą i zawsze żywą obecność w nas, którajako jedyna zawiera w sobie permanentnyspokój przynoszący ulgę od pragnieńi żywość egzystencji, która wystarczaw każdej sytuacji, obojętne czy nazwiemyją dobrą czy złą.

Ale, ale - a co z domem, pracą, żoną albomężem, samochodem i telefonem? Pra-wie trzy tysiące lat temu Lao Tze na topytanie odpowiedział następująco:Trzydzieści szprych zbiega się w środkukoła,lecz użyteczność wozu jest w pustym środ-ku

Wypalona skorupa tworzy kształt glinianejmisy,lecz użyteczność jest w jej pustce

Aby wznieść dom, budujesz ściany,lecz użyteczność domu jest w pustej prze-strzeni

Korzyść wynika z tego co istnieje,lecz użyteczność z tego, czego nie ma

Nasza wewnętrzna natura jest jedyną nie-złożoną rzeczywistością, niezłożoną,a więc nie podlegającą rozkładowi, pustąjak fizyczna próżnia, która zdaniem fizy-ków zawiera w sobie wszystko co istnieje.Korzystajmy więc z przedmiotów i zda-rzeń, ale wartości szukajmy w sobie, gdzieistnieje wszystko jako możliwość i gdzienie ma pragnienia, a jest jedynie spokójżycia w każdej kolejnej chwili.

michaŁ SzUlc

Psychologia ... psychologii

Pusta micha, pełny duch

Tolek Gałązka ma głos Jak się mata ludzie kochane!Znowu problemy z ta całą Unią Europejską. Jak mówiwujek Teofil, a on jest wytrawnym wiejskim poli-tykiem, to Turcja nas tak bardzo zapraszała dowstąpienia do Unii, bo chciała się zemścić za odsieczwiedeńską. W zeszłym tygodniu było u nas zebraniepszczelarzy. Narzekali, że wszystkie pszczołyuciekły do Brukseli , bo poczuły lipę.Teraz znowu w Brukseli wybory się szykują i chętnychdo „koryta” jest wielu.A jak nie wiadomo, o co chodzi, to chodzi o kasę i to nie o byle jaką. Tak było i jest. Trwa wieczna walka o pieniądze i stanowiska, a tam gdzie się dwóch bije,tam……..U nas we wsi zachorował stary Maciaszczyk. Bogaty był, bo i spadek dostał po dziad-kach i dorobił się majątku na grzybach , które sprowadzał z Zachodnich Niemiec. Alechłopisko zachorowało. Przyszedł syn z żoną, co to mieli majątek odziedziczyć i stojątacy smutni przy łóżku Maciaszczyka. Synowa po cichutku pyta:- Panie doktorze, jestjakaś szansa?Na to lekarz: - Żadna, to tylko lekka grypa.Patrzejta, jak te dni lecą. Dzień Kobiet szybko minął. Wczoraj kobitki takie radosnebyły, a dzisiaj już są normalne. Wszystko, co dobre, szybko się kończy .Chłopy jużprzetrzeźwiały . Ale trzeba przyznać, że u nas mieszkają piękne kobiety. Jak się jeszczewypindrują, to aż trudno je poznać. Dziadek Wicenty, stary zbereźnik, jak się taknapatrzał, to poszedł zaraz do doktora i się pyta;- Panie doktorze, słyszałem , że na niemoc płciową dobre jest pszczele mleczko? Doktor długo mu się przyglądał, a na koniec rzekł; -Myślę, że trochę racji w tym jest. Po tym mleczku, panie Wicenty, pobrzęczeć, to panjeszcze pobrzęczy, ale użądlić, to pan już nie da rady.Wnuczka Wicentego znowuż, to taka wyuzdana chodzi, można rzec, niemoralna taka.Nieprzystojnie się ubiera, jakby biedna była i materiału na sukienkę zabrakło, albo co.Gdyby mogła, to by nago się panoszyła. A to obecnie nie wszystkim by się podobało. Alesię kiedyś nadziała. Wzięła tą tabletkę, co ją reklamują, jako „dzień po”. Przez tydzień jączyściło, a Wicenty musiał spać przy otwartym oknie. Na studia też nie zdała. Profesor jazapytał;- Co to jest „perpetuum mobile”?- Na co ona z całą stanowczościąodpowiedziała:-„Perpetuum mobile”, to jest takie urządzenie, które nigdy nie staje.Na to profesor; - Droga pani, żyję już na tym świecie siedemdziesiąt pięć lat i też mamtakie urządzenie, które nigdy nie staje, ale ono nie nazywa się „perpetuum mobile”.Wszystkiego dobrego kochane kobiety, na cały rok!!! Pilnujcie swojego święta, żebywam kto nie ukradł.

Porządkowanie oświetlenia ulicznegoGmi na Łęki Szlacheckie

Gmina Łęki Szlacheckie przystąpi-ła do porządkowania zagadnieńdotyczących oświetlenia ulicznego.

Po wspólnej inwentaryzacji wraz z PGEDystrybucja S.A. kolejnym etapem jestzawieranie umów w sprawie majątkuoświetleniowego. Powyższe umowydotyczyć będą oświetlenia ulicznego orazwykorzystania konstrukcji wsporczych

napowietrznych linii elektroenergetycz-nych niskiego i średniego napięcia. W związku z realizacją powyższegoprzedsięwzięcia w dniu 6 marca br. w Urzędzie Gminy Łęki Szlacheckieodbyło się spotkanie z przedstawicielamiPGE Dystrybucja S.A. Głównym założeniem powyższegospotkania było omówienie oraz uzgod-nienie treści proponowanych umów na

oświetlenie uliczne. Ze względu nawcześniej ustalony budżet Gminy, nadzień dzisiejszy problemem dla samo-rządów staje się zabezpieczenie środ-ków finansowych na realizację umów.Wójt Gminy- Piotr Łączny zaprosiłprzedstawicieli Rejonu Piotrków Tryb.do udziału w Konwencie Wójtów w dn.24.03.2017 r., na którym poruszone będąpowyższe temat.(L)