POLSKIE - opzptu.pl · ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz tel. 52 36 55 306 fax 52 37 12 630...

1

POLSKIETOWARZYSTWOUROLOGICZNE

Siedziba Zarządu :

Polskie Towarzystwo Urologiczne Oddział Północno-Zachodni

www.ptupz.pl

Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. Jana Bizielaul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz

tel. 52 36 55 306fax 52 37 12 630

e-mail: [email protected] S.A. V O/W-wa: 39 1240 1066 1111 0000 0022 1186

CME-CPD – 6 punktów

2


Wiosenne spotkanie naukowe Oddziału Północno-Zachodniego Pol-skiego Towarzystwa Urologicznego odbędzie się w Inowrocławiu. Organi-zatorem sympozjum jest Zespół Oddziału Urologii Specjalistyczne go ZOZ, Szpitala Powiatowego im. dra L. Błażka w Inowrocławiu, pod kierowni ctwem dr. n. med. Szymona Kwiatkowskiego.

Nasza konferencja będzie miała wyjątkowy charakter ponieważ organi-zujemy ją wspólnie z Oddziałem Mazowieckim PTU. Mamy nadzieję, że taka formuła spotkania przyczyni się do pogłębienia wzajemnych kontaktów, przy-jaźni oraz umożliwi poznanie specyfiki pracy zaprzyjaźnionego Oddziału PTU.

Przed kilkoma laty w liście do Państwa napisałem:Spotykamy się w okresie przemyśleń nad zmarnowanymi latami niedokoń-

czonej reformy „służby zdrowia”. Musimy zastanowić się czy nie dokonała się ona za naszym przyzwoleniem. Za chwilę znowu rozpocznie się kampania wy-borcza i kolejni „uzdrawiacze” będą przekonywać społeczeństwo do swoich cu-downych „recept”. Co zrobić aby nasz głos, lekarzy urologów został zauważony, żebyśmy mogli powiedzieć im stanowcze NIE. Co zrobić aby młodzi adepci nie musieli znajdować normalności poza granicami Polski.

Dzisiaj te słowa są nadal aktualne. Dzisiaj ponownie mówimy o potrze-bie reformy „służby zdrowia”. Niestety, po raz kolejny reformami zajmują się politycy, a nie fachowcy. Czy polityk potrafi stworzyć koszyk gwarantowa-nych świadczeń medycznych. Nie potrafi ale niestety go tworzy. Co mamy w takim razie zrobić aby mieć wpływ na NFZ. Czy mamy jeszcze nadzieję na zrozumienie, na dotarcie z naszymi argumentami do decydentów. Kto i w czyim imieniu, w tak nieudolny sposób decyduje o tym, jak będzie leczone nasze społeczeństwo. NFZ nie zdaje sobie sprawy, że wyceniając poszczególne procedury kreuje postępowanie dyrekcji szpitali, lekarzy i całej służby zdro-wia. Jest oczywiste, że lekarz decyduje o sposobie terapii ale płatnik zaniża-jąc wycenę procedur zabiegowych, narażając w ten sposób szpitale na straty, pośrednio sugeruje ograniczenie wykonywania niektórych operacji i/lub np. leczenie zachowawcze. Będziemy mieli okazje podczas naszego spotkania

Od prezesa

3


zapytać specjalistów radioterapii i chemioterapii jak opłacana jest np. rady-kalna radioterapia czy brachyterapia raka stercza. Z pewnością te procedury wymagają drogiego i specjalistycznego sprzętu i być może sama operacja jest tańsza. Ale nie aż tak tania, wyceniona poniżej kosztów, nie uwzględniająca krzywej nauki i ryzyka nieuniknionych powikłań np. u „trudnych”, obciążo-nych pacjentów. Dlaczego my chirurdzy lecząc chorych zgodnie ze standar-dami światowymi mamy ponosić pełną odpowiedzialność za stratę finanso-wą. Decydując o tak niskiej wycenie procedur płatnik – NFZ reprezentujący obywateli, którzy powierzyli mu swoje pieniądze pośrednio sugeruje, że nie życzy sobie takiego sposobu leczenia. Nie potrafię tego racjonalnie wyjaśnić, chyba nie ma wpływu na takie postępowanie lobby farmaceutyczne czy lobby producentów sprzętu jakkolwiek wydatki na refundacje leków stale wzrastają w przeciwieństwie do procedur zabiegowych. Czy to oznacza zmierzch chi-rurga, niepotrzebnego zabiegowca, który swoim postępowaniem naraża szpi-tal na stratę. Otóż nie, nadal pozostaniemy fachowcami w swojej dziedzinie, lekarzami kierującymi się etyką i dobrem pacjenta. Musimy tylko przetrzy-mać ten trudny czas dyletantów i pomimo braku nadziei nadal krzyczeć „tak nie wolno”. Jeżeli nie uda nam się przekonać polityków to przynajmniej prze-konajmy społeczeństwo, że decyzje zapadają bez naszego przyzwolenia.

Bardzo dziękuję w imieniu zarządu gościom, wykładowcom za przyjęcie zaproszenia do wzięcia udziału w naszej konferencji. Dziękuję kolegom z kli-nik i oddziałów urologii za przygotowanie ciekawych referatów. Gratulujęza-angażowania.

Zapraszam do Inowrocławia. Jak zwykle liczę na dobrą, przyjazną atmo-sferę oraz mamy nadzieje sprzyjającą aurę.

Z koleżeńskim pozdrowieniem

Dr n. med. Piotr Jarzemski

4


Przewodniczący dr n. med. Piotr Jarzemski Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. Jana Biziela, ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz, tel. 52 365 53 06, fax 52 371 26 30 e-mail: [email protected] Wiceprzewodniczący dr n. med. Krzysztof Szkarłat Szpital Specjalistyczny, ul. Piechowskiego 36, 83-400 Kościerzyna, tel. 58 686 04 63 e-mail: [email protected] Sekretarz dr n. med. Sławomir Listopadzki Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. Jana Biziela, ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz, tel. 52 365 53 06, fax 52 371 26 30 e-mail: [email protected] Skarbnik lek. med. Jacek Szyperski Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. Jana Biziela, ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz, tel. 52 365 53 06, fax 52 371 26 30 e-mail: [email protected] Członek dr n. med. Szymon Kwiatkowski Publiczny Specjalistyczny ZOZ, Szpital Powiatowy im. dr. L. Błażka ul. Poznańska 97, 88-100 Inowrocław, tel. 52 354 55 68 e-mail: [email protected] Członek lek. med. Marek Draczyński Szpital Specjalistyczny, ul. Piechowskiego 36, 83-400 Kościerzyna, tel. 58 686 04 63 e-mail: [email protected]

Zarząd Oddziału Północno-Zachodniego PTU

Komisja Rewizyjna Przewodniczący dr n. med. Stanisław Stępień 10 Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką, ul. Powstańców Warszawy 5, 85-681 Bydgoszcz, tel. 52 377-32-10Członek lek. med. Jacek Kabziński e-mail: [email protected] Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. Jana Biziela, ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz, tel. 52 365-53-06 fax 371-26-30Członek lek. med. Jerzy Stępniewicz „ZDROWIE” NZOZ Sp. z o.o. ul. Hallera 31, 82-500 Kwidzyn, tel. 55 645-83-48

5


Województwo zachodnio-pomorskie1. Klinika Urologii Pomorskiej Akademii Medycznej

prof. dr hab. med.Andrzej Sikorski

ul. Powstańców Wielkopolskich 7270-111 Szczecin

91 466110191 4661100

2. Oddział Urologii, Wojewódzki Szpital Zespolony

dr n. med.Jerzy Świtała

ul. Arkońska 471-455 Szczecin 91 4541498

3. Oddział Urologii, Szpital Miejski im. Św. K. Boromeusza

dr n. med.Marek Grabowski

Al. Wyzwolenia 5271-506 Szczecin

91 4713541 91 4713549

4. Oddział Urologii,Szpital Wojskowy

lek. med.Igor Frulenko

ul. Piotra Skargi 9/11 70-902 Szczecin 91 8105883

5. Oddział Urologii, Szpital Wojewódzki im. M. Kopernika

dr n. med. Anatol Pachman

ul. Chałubińskiego 775-581 Koszalin

94 348829094 3451334

Lista Oddziałów UrologiiWojewództwo pomorskie

1. Katedra i Klinika Urologii Gdańskiego UniwersytetuMedycznego

prof. dr hab. med. Kazimierz Krajka

ul. Kliniczna 1A80-402 Gdańsk

58 3493823 58 3493824

2. Oddział Urologii Szpital Specjalistyczny im. Św. Wojciecha Adalberta

dr n. med. Arkadiusz Mikszewicz

ul. J. Pawła II 5080-462 Gdańsk

58 7684573 58 5564515 wew. 689

3. Oddział Urologii Szpital Marynarki Wojennej

dr n. med.Jan Iwanicki

ul. Polanki 11780-305 Gdańsk

58 5526565

4. Oddział Urologii, Szpital Miejski im. J. Brudzińskiego

dr n. med. Lech Stachurski

ul. Wójta Radtkego 181-348 Gdynia

58 6665554 58 5511182

5. Oddział Urologii, Szpital Specjalistyczny im. F. Ceynowy

dr n. med.Marek Lubocki

ul. dr. Jagalskiego 1084-200 Wejherowo

58 5727451 58 6770011

6. Oddział Urologii, Szpital Specjalistyczny

dr n. med.Krzysztof Szkarłat

ul. Piechowskiego 3683-400 Kościerzyna

58 6860463 58 6860469 58 6860465

7. Oddział Urologii, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny

dr n. med. Janusz Kordasz

ul. Obrońców Wybrzeża 476-200 Słupsk

59 8428471 59 8413415

8. Oddział Urologii „ZDROWIE”Sp. z o.o. NZOZ

lek. med.Jerzy Stępniewicz

ul. Hallera 3182-500 Kwidzyn

55 6458348

Klinika/Oddział Ordynator Adres Telefon/fax

6


Województwo kujawsko-pomorskie

1. Katedra i Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej Dziecięcej Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. A. Jurasza

prof. dr hab. med.Zbigniew Wolski

ul. M. Skłodowskiej- -Curie 9, 85-094 Bydgoszcz

52 5854500 52 5854501

2. Oddział Urologii i Onkologii Urologicznej Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. Jana Biziela

dr n. med. Piotr Jarzemski

ul. Ujejskiego 7585-168 Bydgoszcz

52 365530852 3712630

3. Oddział Urologii, Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką

dr n. med. Waldemar Dudzic

ul. Powstańców Warszawy 585-681 Bydgoszcz

52 584758452 3787065

4. Oddział Kliniczny Urologii Onkologicznej Centrum Onkologii im. prof. F. Łukaszczyka

dr. n. med.Jerzy Siekiera

ul. Romanowskiej 2 85-796 Bydgoszcz 52 3743872

5. Oddział Urologii,SpecjalistycznySzpital Miejski

lek. med.Romuald Butkiewicz

ul. Batorego 17/1987-100 Toruń

56 6100255 wew. 254

6. Oddział Urologii,Wojewódzki Szpital Zespolony

lek. med.Artur Białeta

ul. Wieniecka 4987-800 Włocławek

54 412937554 4129484

7. Oddział Urologii i Onkologii Urologicznej Specjalistyczny ZOZ,Szpital Powiatowy im. dra L. Blazka

dr n. med. Szymon Kwiatkowski

ul. Poznańska 9788-100 Inowrocław

52 3545568 52 3550908

8. Oddział Urologii, Szpital Specjalistyczny im. dr. W. Biegańskiego

lek. med.Tadeusz Czumiel

ul. Sikorskiego 3286-300 Grudziądz

56 450034052 4500343

Województwo warmińsko-mazurskie

Klinika/Oddział Ordynator Adres Telefon/fax

1. Oddział Urologii,Miejski Szpital Zespolony

lek. med.Marek Żabiński

ul. Niepodległości 4410-900 Olsztyn 89 5326361

2. Oddział Urologii,Wojewódzki Szpital Zespolony

lek. med.Jan Meller

ul. Królewiecka 14682-300 Elbląg 55 2395981

3. Oddział Urologii Szpital Powiatowy im. J. Śniadeckiego

dr n. med. Wiesław Kotarski

ul. Warszawska 4111-500 Giżycko

87 4285271 wew. 225, 22787 4283677

7


SPRAWOZDANIE Z JESIENNEGO SPOTKANIA NAUKOWEGOODDZIAŁU PÓŁNOCNO-ZACHODNIEGOPOLSKIEGO TOWARZYSTWA UROLOGICZNEGOKWIDZYN (GNIEW) 6 listopada 2010

W dniach 5-6 listopada 2010 roku odbyło się jesienne spotkanie na-ukowe Oddziału Północno-Zachodniego Polskiego Towarzystwa Urolo-gicznego na Zamku w Gniewie. Gospodarzem sympozjum był zespół Od-działu Urologii „ZDROWIE” w Kwidzyniu, pod kierownictwem ordynatora dr. Jerzego Stępniewicza. Zaproszonymi gośćmi – wykładowcami byli: dr n. med. Grzegorz Ludwikowski z Katedry i Zakładu Andrologii Kli-nicznej Collegium Medicum UMK im. L. Rydygiera w Bydgoszczy, oraz lek. med. Beata Ciesielska, seksuolog z Łodzi.

Pierwszego dnia o godz. 20.00 odbyło się tradycyjne spotkanie kole-żeńskie. Drugiego dnia zjazdu o godz. 9.00 rozpoczęto sumpozjum na-ukowe Oddziału Północno-Zachodniego PTU. W zebraniu uczestniczy-ło 76 osób. Program obejmował 3 sesje. Sesja pierwsza prowadzona przez dr. n. med. Piotra Jarzemskiego dotyczyła problemów starzenia się męż-czyzny. Dr n. med. Grzegorz Ludwikowski, Kierownik Katedry i Zakładu Andrologii Klinicznej Collegium Medicum UMK im. L. Rydygiera w Byd-goszczy wygłosił referat na temat roli androgenów w procesie starzenia się mężczyzny. Następnie dr Marcin Organek z Oddziału Urologii Szpitala Uni-wersyteckiego nr 2 im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy omówił problem zespołu niedoboru androgenów w starszym wieku ADAM. Po zakończeniu refera-tów odbyła się dyskusja.

W części drugiej sympozjum, prowadzonej przez dr. n. med. Krzyszto-fa Szkarłata, Pani dr Beata Ciesielska, specjalista seksuolog, wygłosiła refe-rat dotyczący problemów diagnostyki i leczenia wytrysku przedwczesnego u młodych mężczyzn. Jako druga swój referat dotyczący patogenezy, symp-tomatologii i leczenia priapizmu omówiła dr Joanna Bagińska z Katedry

8


i Kliniki Urologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Następnie prof. Kazimierz Krajka przedstawił sprawozdanie z XIV Kongresu Międzynaro-dowego Towarzystwa Medycyny Seksualnej w Seulu, oraz zreferował temat Shunga – barwny, erotyczny drzeworyt japoński. Po zakończeniu sesji wy-kładowej miała miejsce dyskusja .

Część trzecia to sesja referatowa prowadzona przez dr. n. med. Sławomi-ra Listopadzkiego i dr. Jerzego Stępnewicza. Wygłoszono 9 referatów przy-gotowanych przez koleżanki i kolegów z poszczególnych oddziałów regio-nu północno-zachodniego. Dyskusja miała miejsce po każdym z referatów. Wszystkie prace były bardzo dobrze przygotowane i przedstawione.

W ostatniej części kończącej sympozjum omówiono bieżące problemy Oddziału Północno-Zachodniego Polskiego Towarzystwa Urologicznego. Do grona członków Polskiego Towarzystwa Urologicznego rekomendowano i przyjęto większością głosów następujących kolegów: lek. med. Pawła Paw-licza, lek. med. Michała Puszyńskiego, lek. med. Magdalenę Waleryś.

Uczestnikom rozdano certyfikaty potwierdzające udział w sympozjum szkoleniowo-naukowym z przydzielonymi 6. punktami CME – CPD.

Z poważaniem

9


NOWI KOLEDZY

Lek. med. Michał Puszyński

Pracuje w Oddziale Urologii i Onkologii Urologicznej Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego Nr 2 w Szczecinie – wprowadzony przez prof. dr hab. n. med. Andrzeja Sikorskiego i dr n. med. Adama Gołąb.

Lek. med. Magdalena Waleryś

Pracuje w Oddziale Urologii i Onkologii Urologicznej 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy – wprowadzona przez lek. med. Marcina Miklasa i lek. med. Waldemara Dudzic

Lek. med. Paweł Pawlicz

Pracuje w Oddziale Urologii Szpitala Wojewódzkiego im. M. Kopernika w Koszalinie – wprowadzony przez dr n. med. Anatola Pachmana i lek. med. Romana Jędrzejewskiego

10


RAMOWY PROGRAM WIOSENNEGO SPOTKANIA ODDZIAŁU PÓŁNOCNO-ZACHODNIEGO I ODDZIAŁU MAZOWIECKIEGO POLSKIEGO TOWARZYSTWA UROLOGICZNEGO, Inowrocław 01-02 kwiecień 2011

Z przyjemnością informuję, że wiosenne spotkanie Oddziałów Północno-Zachodniego i Oddziału Mazowieckiego Polskiego Towarzystwa Urologicznego odbędzie się w Uzdrowisku „OAZA” (dawny „Metalowiec”) w Inowrocławiu, ul. Świętokrzyska 76, w dniach 01-02 kwietnia 2011 roku.

Gospodarzem spotkania będzie Zespół Oddziału Urologii Specjalistyczne-go ZOZ, Szpitala Powiatowego im. dra L. Błażka w Inowrocławiu, pod kierowni-ctwem dr n. med. Szymona Kwiatkowskiego (52 354-55-68).

Rejestracja uczestników, oraz rezerwacja noclegu w sekretariacie Oddziału Urologii Szpitala Powiatowego w Inowrocławiu pod nr telefonu 52 354-55-68.Koszt uczestnictwa 0 zł.Koszt pobytu w hotelu (1 doba) z piątku na sobotę + bankiet w piątek + śniadanie w sobotę + obiad w sobotę wynosi 220 zł./osoby.

RAMOWY PROGRAM

01.04.2011 15.00 RAJD UROLOGÓW – miejsce spotkania Uzdrowisko

„OAZA” w Inowrocławiu, ul. Świętokrzyska 76 (informacja, zaproszenie, formularz zgłoszeniowy w załączeniu).

18.00 Zebranie Zarządu Oddziału Północno-Zachodniego PTU.

19.00 Powitanie uczestników, uroczysta kolacja.

02.04.2011 Konferencja Naukowo-Szkoleniowa. Teatr Miejski w Inowrocławiu, ul. Plac Klasztorny 2 9.05-11.00 Sesja I 11.00-11.30 Przerwa 11.30-12.30 Sesja II 12.30-13.00 Przerwa 13.00-15.30 Sesja III – Referatowa 15.30-16.00 Sprawy bieżące Oddziału Północno-Zachodniego PTU. 16.00 Obiad

11


...nie można tego oddzielić. To jest człowiek.

Rozmowaz prof. med. Wojciechem Pypno

Ordynatorem Klinki Urologii CMKP w Warszawie

Prezesem Oddziału MazowieckiegoPolskiego Towarzystwa UrologicznegoPrezesem Fundacji Pomocy Urologom

im. Wojciecha HusiatyńskiegoKonsultantem

Województwa Mazowieckiegow dziedzinie urologii

Jaka jest struktura terytorialna i jak pracuje zarządzany przez Pana Oddział PTU?

Oddział liczy około 240 osób, tak wynika z naszej bazy danych. Z tej liczby człon-ków – kilkunastu nie jest urologami, którzy w zasadzie nie uczestniczą w życiu towarzystwa. Sporo też jest martwych dusz – czyli takich członków, którzy nie płacą składek. Sądzę, że w marcu ten problem zostanie uregulowany centralnie przez Zarząd Główny PTU w ten sposób, że jeśli ktoś nie płaci składek (w końcu niezbyt wysokich) i nie bierze udziału w pracach towarzystwa, przestanie być członkiem PTU. Czynnie, a twierdzę to na podstawie obecności na zebraniach, w pracach oddziału udział bierze ok. 100 członków. Nieaktywni członkowie nie płacący składek stanowią poważne obciążenie (w tym finansowe) dla towarzy-stwa. Terytorialnie granice oddziału pokrywają się z granicami administracyj-nymi województwa, z jednym wyjątkiem. Koledzy z Kielc z własnej inicjatywy zadeklarowali przynależność do naszego oddziału. W Oddziale Mazowieckim PTU spotykamy się około 6-8 razy do roku. Do niedawna formuła tych spot-

12


kań opierała się na organizacji takiej sesji przez wybraną placówkę terenową lub warszawską. Od niedawna organizatorem tych sesji jest zarząd Oddziału Mazo-wieckiego. W przeważającej większości są to spotkania tematyczne, poświęcone jednemu zagadnieniu, a kierowane głównie do naszych młodszych kolegów.

Rozumiem, że głównym celem oddziału towarzystwa jest propagowanie naj-nowszej wiedzy z zakresu urologii?

Tak. W tym celu w ubiegłą sobotę odbyło się posiedzenie zorganizowane przez klinikę prof. Borkowskiego poświęcone najważniejszym w urologii pracom wy-danych drukiem w ubiegłym roku, a celem było pokazanie członkom co naj-ważniejszego działo się w światowej urologii w minionym roku. Takie posie-dzenie organizujemy od lat, a jego atutem jest najwyższa frekwencja członków. Nie zamykamy się na wiedzę wyłącznie w obrębie urologii. Organizujemy także interdyscyplinarne spotkania – najczęściej z patologami, które wnoszą bardzo wiele w edukację naszych członków. Są to spotkania cykliczne z udziałem au-torytetów patologii. Dużą nadzieję na integrację środowiska i podnoszenie zna-czenia ośrodków urologicznych pozawarszawskich pokładamy w wyjazdowych spotkaniach organizowanych przez ośrodki z terenu województwa np. w Siedl-cach czy Płocku. Integracja środowiska lekarzy urologów jest ważnym elemen-tem działania naszego oddziału. Chcemy by nasi koledzy mieli poczucie więzi, poczucie tego, że jesteśmy niewielkim środowiskiem i tym bardziej powinno być ono zintegrowane – krótko mówiąc zaprzyjaźnione ze sobą. Dlatego ubolewam, że na większości posiedzeń brakuje młodych kolegów. Wydaje się, że rok 2010 był w tym względzie rokiem przełomowym. Na organizowanych przez oddział spotkaniach pojawia się coraz więcej młodych kolegów. Kolejnym zadaniem od-działu jest obrona naszych członków przed … NFZ. Ostatnia taka sprawa doty-czyła krzywdzących opinii o lekarzu stosującym w leczeniu nowotworów stercza analogi LH-RH. NFZ wystąpił do rzecznika odpowiedzialności zawodowej prze-ciwko młodemu lekarzowi za stosowanie w leczeniu analogów LH-RH. Nie dość, że przypadek przekazany przez NFZ rzecznikowi był prawidłowo prowadzony, to kontroler NFZ zarzucił w konkluzji lekarzowi działanie przeciwko zdrowiu i życiu. Kontroler wykazał się delikatnie rzecz ujmując ignorancją w zakresie diagnostyki i leczenia, a pozwolił sobie na najcięższy zarzut wobec lekarza. Dla-tego wystąpiłem z wnioskiem do rzecznika odpowiedzialności zawodowej o po-stępowanie dyscyplinarne wobec kontrolera. Ale na tym nie koniec. Zamierzam w czerwcu tego roku zorganizować posiedzenie poświęcone hormonoterapii raka stercza z udziałem autorytetów tego zagadnienia. Na to posiedzenie zapro-szę przedstawicieli NFZ, choć nie jestem pewien czy przyjdą.

13


Kieruje Pan również Fundacją Pomocy Urologom im. Wojciecha Husiatyń-skiego, czemu służy ta fundacja?

Należałoby przypomnieć, od czego się zaczęło. W 2005 roku we wrześniu w czasie imprezy urologicznej na statku „Dar Młodzieży” doszło do tragicznego wypadku, którego ofiarami było kilku naszych kolegów, a śmierć poniósł mój zastępca i bliski przyjaciel – Wojciech Husiatyński. Był jedną z wybijających się postaci średniego pokolenia w naszej profesji. Jego śmierć była tym bardziej tra-giczna, że osierocił czwórkę dzieci w wieku szkolnym. Naturalnym odruchem całego środowiska była chęć niesienia pomocy rodzinie dotkniętej nieszczęś-ciem. Wojtka dochody były podstawą bytu tej rodziny. Pomoc zorganizowana ad hoc przekształciła się w instytucję. Okazało się bowiem, że ludzi w potrzebie w naszym środowisku, może nie aż tak spektakularnie dotkniętych tragedią jak rodzina Wojtka, jest więcej. Fundacja zaczęła pomagać rodzinom kolegów, którzy zmarli lub utracili zdolność do pracy i zarobkowania z terenu całej Polski. Przed powstaniem fundacji, pomocą zajmowała się komisja zapomogowo-pożyczkowa ZG PTU, pomoc ta jednak miała charakter doraźny. Powstanie fundacji zaak-ceptował ZG PTU i to dzięki „kapitałowi początkowemu” uzyskanemu od ZG możliwe było rozpoczęcie działalności i pomnożenie środków finansowych. Głównym celem fundacji jest pozyskiwanie środków finansowych, które później są przeznaczone na edukację – poprzez comiesięczne stypendia i wypoczynek dzieci zmarłych kolegów. Obecnie fundacja wspiera finansowo sześć rodzin z ca-łego kraju. To najpiękniejszy przejaw naszego koleżeństwa i jedności zawodowej. Wspiera nas wiele instytucji i osób. Oprócz już wspomnianego ZG PTU fundację wspierają oddziały PTU: mazowiecki, białostocki, koledzy z Łodzi, kol. Kidawa, Zbrzeźniak, Kuzaka, Roman Sosnowski, Rosłan, Bużański, Pypno – co miesiąc wpłacają na konto fundacji stałą kwotę. Każda z rodzin, które otaczamy opieką ma z fundacją i ze mną osobiście kontakt, co umożliwia nam niesienie także po-mocy niematerialnej. Czasem życzliwość i rozmowa jest więcej warta od pienię-dzy. Ostatnio pomogliśmy naszemu koledze, który został poszkodowany przez powódź. Stracił właściwie wszystko. Dom, wyposażenie gabinetu lekarskiego. Pomogła nam w tym firma Meden – Inmed, która ofiarowała sprzęt medyczny, a następnie fundacja sprzedała w drodze licytacji, a pieniądze uzyskane tą drogą skierowała bezpośrednio poszkodowanemu. Monitorujemy także bieżącą sytua-cję w środowisku lekarzy poprzez prezesów oddziałów PTU.

14


Pańskim miejscem pracy jest Klinka Urologii Centrum Medycznego Kształce-nia Podyplomowego w Warszawie, może parę słów o tej placówce?

Aby nazwa była pełna należy dodać: Drugi Zespół Dydaktyczny. Trochę to pewnie wszystko jest zawiłe dla osoby postronnej, ale postaram się wyjaśnić. A mówię dla porządku o drugim zespole, bo klinika składa się z dwóch oddzia-łów. Jeden to szpital w Międzylesiu pod kierownictwem prof. Borówki i drugi w Szpitalu im. W. Orłowskiego na Czerniakowskiej, którym kieruję ja. Całością jeśli chodzi o dydaktykę kieruje prof. Borówka jako kierownik kliniki. Kiero-wany przeze mnie oddział ma ciekawą historię. Poprzedni kierownicy oddziału to sławy polskiej urologii jak profesorowie Krzeski, Kazoń. Naszym celem sta-tutowym jest dydaktyka, czyli organizacja różnego rodzaju kursów – obowiąz-kowych i nieobowiązkowych dla adeptów naszej specjalności. I – co oczywiste – zajmujemy się leczeniem chorych. Jak każdy szpital nie mamy jakiejś specyfiki czy profilu leczonych u nas pacjentów, z tą różnicą, że jako klinika otrzymuje-my z terenu województwa najcięższe przypadki. W kierowanym przeze mnie oddziale zatrudnionych jest sześciu lekarzy i sześciu adeptów. Niektórzy adepci odbywają staż chirurgiczny poza oddziałem urologii, co dziś jest absolutną ko-niecznością.

Wśród młodych lekarzy panuje opinia, że dostać się na staż urologiczny jest bardzo trudno.

To była prawda jeszcze parę lat temu. Od dwóch-trzech lat jest sytuacja taka, że w ośrodkach akredytowanych jest więcej miejsc do otwarcia specjalizacji niż chętnych. Dla przykładu. Pod koniec ubiegłego roku miałem osiem miejsc spe-cjalizacyjnych w województwie, a tylko dwie rezydentury. Zgłosiło się trzech adeptów. Jak więc młody lekarz ma robić specjalizację, jeśli nie dostanie rezy-dentury? Dlatego wystąpiłem do p. minister Kopacz o dodatkowe rezydentury i na szczęście dostałem dwie następne, co umożliwiło rozpoczęcie specjalizacji przez cztery osoby. Ale to i tak mało, bo w województwie mazowieckim są nadal cztery nieobsadzone miejsca. Są z pewnością sposoby by zachęcić młodych leka-rzy do specjalizacji urologicznej. Pewnego potencjału dopatruję się w procesie studiów medycznych. Trudno zachęcić kogoś do urologii kto przez sześć lat stu-diów ma ledwie tygodniowy blok zajęć z tej gałęzi medycyny. Może wykładowcy akademiccy winni prezentować dziedzinę, w której są specjalistami w bardziej atrakcyjny sposób? Pewnie jest też i tak, że sytuacja, którą prezentuję jest specy-ficzna dla mojego województwa, w innym regionie może być inaczej.

15


Czy urologia się podzieli na drobniejsze odłamy i lekarze będą się specjalizo-wać np. tylko w jednym elemencie układu moczowego, albo tylko w jednej tech-nice chirurgicznej?

Zubożeniem myślenia lekarskiego jest tworzenie bardzo wąskich specjalizacji. Jako przedstawiciel starej szkoły, zaczynałem studia w okresie medycyny „ro-mantycznej” dziś jest inaczej. Jestem przeciwny tworzeniu specjalizacji leka-rza od nerki prawej lub lewej albo górnego odcinka moczowodu. To jest jeden układ, a jego elementy wchodzą ze sobą we wzajemne interakcje. Dlatego uczę moich młodszych kolegów, że mają się nie zajmować nerką, a pacjentem. Który oprócz nerki ma mózg, myśli, oddycha, ma przewód pokarmowy i nie można tego oddzielić. To jest człowiek. Więc dzielenie urologii na węższe specjalizacje jest pomysłem nietrafionym. Podobnie rzecz ma się z technikami chirurgiczny-mi. Nie wyobrażam sobie chirurga, który posługuje się wyłącznie technikami laparoskopowymi. Obecnie jest tak, że są chirurdzy, którzy operują wyłącznie metodami „klasycznymi”. Niedługo będzie tak, że obowiązkiem chirurga będzie umiejętność operowania wszystkimi dostępnymi technikami. Co do technik. Do niedawna laparoskopia uważana była za technikę młodą, a co za tym idzie, niepewną co do odległych wyników leczenia. Dziś można powiedzieć, że tech-nika ta znalazła zastosowanie w praktyce chirurgicznej, a jedynym kryterium jej stosowania jest doświadczenie i zdrowy rozsądek klinicysty. Większość operacji urologicznych da się wykonać w sposób tradycyjny i laparoskopowy, a wybór techniki, to wybór operatora, którego szczególnym zadaniem jest zastosowanie tej najlepszej, dającej dobre wyniki odległe. Dopiero wówczas powinniśmy brać pod uwagę inne czynniki, takie jak: komfort pacjenta, długość przebywania w szpitalu, utratę krwi i wreszcie rachunek ekonomiczny. Wbrew pozorom tu nie ma konfliktu. Wszystkie nowoczesne metody leczenia są i będą stosowane przez najbliższe dziesięciolecia. Konkludując: chirurg urolog do skutecznego leczenia musi umieć stosować wszystkie metody z bogatego wachlarza technik.

Co zmieniłby Pan w swojej pracy?

Zacząłbym od systemu w którym funkcjonujemy. Myślę o finansach. System ten jest bardzo niekorzystny dla jednostek klinicznych. Wszelkie przymiarki do reformy służby zdrowia co i raz wprawiają pracowników klinik w stan frustra-cji. Wszelkie próby przekształcenia szpitali w spółki prawa handlowego można sobie wyobrazić w stosunku do normalnych szpitali. Z pewnością będą na sie-bie zarabiać i się rozwijać. Bywam w wielu szpitalach, podziwiam nowoczesny

16


sprzęt, wyposażenie, po czym wracam do siebie i jestem sfrustrowany. Dochodzi do paradoksów. Są oddziały niekliniczne posiadające doskonały sprzęt, ale nie potrafią go wykorzystać. Chcą się tego nauczyć, u mnie. Tylko, że w mojej klini-ce, albo takiego sprzętu nie ma jeszcze, albo jest i ledwie dyszy. Nie raz zdarzyło się odwoływać zabiegi z powodu awarii sprzętu. To jest największy problem kli-niki – brak nowoczesnego i sprawnego sprzętu. System nie widzi różnicy między szpitalem klinicznym a nieklinicznym. Sytuacja powoli staje się dramatyczna. Jak już wspomniałem naszym celem statutowym jest kształcenie specjalistów. Wobec wspomnianych braków w systemie, cel ten jest coraz trudniej i z coraz większym wysiłkiem osiągany. Oczywiście sprawa szkolenia specjalistów i po-trzebny do tego sprzęt to niewątpliwie problem. Jednak szkolenie specjalistów, to nie tylko sprzęt i najnowsze technologie. To także swego rodzaju filozofia na-uczania. Streścić można ją tak: dajemy młodemu człowiekowi samodzielność, ale skrupulatnie kontrolowaną. Szkolony ma wówczas świadomość, że podejmu-je decyzje na własne ryzyko i odpowiedzialność, a rolą szkolącego jest by adepta w tym przekonaniu umocnić, a co najważniejsze przyglądać się jego decyzjom i odpowiednio reagować w koniecznych przypadkach. Myślę, że to najlepsza me-toda, sam byłem w ten sposób szkolony. Specjalizację odbywałem we Wrocławiu. Obsada oddziału oparta była na ordynatorze, moim znakomitym nauczycielu i urologu dr. Władysławie Dobrzęckim i sześciu adeptach, którzy nie mieli żad-nego pojęcia o urologii. Wobec tego ordynator brał udział we wszystkich opera-cjach. Jednak po jakimś czasie, prosił adepta o rozpoczęcie zabiegu, mówiąc: ja się domyję. I się nie domywał. Adept kończył zabieg sam. Dopiero po latach się dowiedziałem, że szef zobowiązał instrumentariuszki by jeśli stwierdzą jakieś „wahnięcie” podczas zabiegu, natychmiast go wołać. Dlatego zawsze nas dziwi-ło, że szef nagle się znajdował na sali operacyjnej w trudnej sytuacji. Sporo wysił-ku kosztowało mnie przekonanie moich kolegów w klinice, by „stali na hakach”, umożliwiając adeptom samodzielne operowanie, jednak pod kierunkiem star-szego kolegi. Nie ma innego, lepszego sposobu nauki. Warunki do nauki wiedzy teoretycznej są nieporównywalne do tych w których ja zaczynałem swoje życie zawodowe. Dziś gudielines, kongresy, spotkania, konferencje międzynarodowe, nieograniczony dostęp do literatury światowej, wreszcie program opracowany przez Komitet Edukacji PTU – wszystko to sprawia, że nauka jest nie tylko szyb-sza i łatwiejsza, ale też stoi na bardzo wysokim poziomie. Ale – jest i łyżka dzieg-ciu. Obecnie regulamin specjalizacji nie przewiduje ile i jakie zabiegi operacyjne ma wykonać adept (kiedyś tak było). Sądzę, że niebawem dojdzie do tego rodzaju zmian. Wykonanie kilku określonego rodzaju zabiegów nikogo nie uczyni mi-strzem, ale zapewni minimum pewności i doświadczenia młodemu lekarzowi.

17


Może porozmawiajmy o profesorze Wojciechu Pypno?

Urodziłem się... dawno temu, we Lwowie. Przez całe lata w dowodzie figurował wpis: miejsce urodzenia ZSRR. Powojenne dzieje polaków z tamtych terenów po-dzieliła i moja rodzina. Wraz z nią osiadłem w Bielsku-Białej. Dalsze koleje losu to edukacja na poziomie podstawowym i licealnym i studia – te już we Wrocła-wiu. Dlaczego medycyna? Nie ma jednej odpowiedzi. Może dlatego, że mój ku-zyn, który dla mnie był autorytetem, studiował medycynę właśnie? Może wpływ literatury i nieco romantyczna wizja piękna zawodu? Zapewne były i inne przy-czyny. Choć nic nie było przesądzone. W liceum polonistka widziała mnie na polonistyce. Mój nauczyciel gry na skrzypcach, chciał bym kontynuował naukę w Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Zatem mogłem wybrać i wybrałem – medycynę, choć w rodzinie tradycji medycznych nie było. Po skończeniu uczelni moje preferencje już krążyły wokół chirurgii. Mój pierwszy przełożony z czasów podyplomowego stażu, chciał bym poszedł za nim – do Kielc. Tak się złożyło, że wcielono mnie do wojska. Nim ukończyłem służbę, we Wrocławiu powstał najnowocześniejszy w tym czasie Szpital Kolejowy, gdzie ogłoszono na-bór młodych lekarzy. Chciałem się podjąć pracy na chirurgii, ale gdy dotarłem przed oblicze ordynatora, okazało się, że na oddziale chirurgii jest już komplet. Nie ukrywałem rozczarowania. Siedzący obok ordynator urologii starając się mnie pocieszyć powiedział: – Panie kolego, urologia jest znacznie piękniejsza i ciekawsza niż chirurgia. To zdanie spowodowało, że obaj Panowie ostro się przy mnie posprzeczali. I w taki oto sposób zostałem urologiem, a dzień w którym to się wydarzyło to jeden z najszczęśliwszych dni mego życia. Potem specjalizacja i dziesięcioletnia praca na tamtejszym oddziale. Do Warszawy przeniosłem się z przyczyn rodzinnych. Prekursorem urologii dziecięcej w Polsce był dr Krzeski, jako pierwszy w Polsce wprowadzał nowoczesną urologię dziecięcą, a szczegól-nie urologię wad rozwojowych. W tym czasie na Czerniakowskiej istniał duży pododdział urologii dziecięcej (na łącznie 54 łóżka było 12 łóżek dziecięcych). W pewnym okresie nie bardzo było komu się zająć tym pododdziałem, padło na mnie, trochę też i z mojego wyboru. Żal mi było dzieci, bo była zapowiedź likwi-dacji tego oddziału. Był to rok 1983 i prowadziłem ten oddział do 2000 roku czyli do momentu gdy przepisy pozwalały na prowadzenie leczenia u nas dzieci.

18


Ciekawa historia. Ale mieliśmy rozmawiać o Panu, tymczasem znów nam się omsknęło na urologię. Czym profesor żyje poza urologią?

Dużą część życia poświęciłem muzyce, za sprawą mojego muzycznego wy-kształcenia. Mówimy o muzyce klasycznej, choć nie uciekam od lżejszych form. W ogóle dzielę muzykę na dobrą i złą. Najbardziej ulubionymi kompozytorami są J.S. Bach i Ludwig van Beethoven, może dlatego, że to właśnie im muzyka za-wdzięcza najwięcej. Przeważającą część mojej kolekcji nagrań to dzieła tych dwu mistrzów. Moim ulubionym dziełem Beethovena jest V Koncert fortepianowy Es-dur nazywany „Cesarskim”. Na temat tego koncertu zdarzyło mi się nawet prowadzić godzinną audycję radiową, nie jedyną zresztą. Znam ten koncert nie-zwykle dobrze. Wszystko przez kobiety. W pierwszym okresie pracy we Wroc-ławiu miałem dziewczynę – pianistkę. Była niezwykle zdolna. Na dyplomie jako jedna z nielicznych grała właśnie ten koncert, niesłychanie trudny. Przysłuchi-wałem się jej próbom nad opanowaniem utworu. By być użytecznym starałem się wymruczeć z partytury partię orkiestry. Dlatego znam to dzieło na pamięć do dzisiaj. Od tamtego czasu upłynęło sporo czasu. Słuchałem różnej muzyki, różnych kompozytorów. Mimo tego, a może właśnie dlatego ten koncert jest ko-chanym przeze mnie dziełem. W muzyce fascynuje mnie także Gustaw Mahler.

Literatura? Z reguły, muzycy jako ludzie wrażliwi, zaczytują się na śmierć. A Pan?

Niedobrze ze mną w tej materii. Kompletnie nie znam literatury najnowszej. Z braku czasu. Obiecałem sobie, że jak przejdę w zawodzie na spoczynek, to nadrobię te braki. Moim wyborem w literaturze jest poezja. Autorzy? Jestem znawcą – amatorem K.I. Gałczyńskiego. Nie stronię od Barańczaka i Miłosza. Barańczak odpowiada mi z powodu zbieżności poglądów – autora i moich.

Skoro o poglądach mowa. Jakie ma Pan poglądy polityczne?

Niechętnie o tym mówię. Są to sprawy osobiste – bardzo. Byłem przewodni-czącym komisji Solidarności na terenie szpitala. Relegowano mnie z uczelni. Po okrągłym stole zaczęła działać komisja mecenasa Tadeusza de Virion, która przywracała do pracy, ludzi relegowanych z powodów politycznych. Rzecz jasna nie odbywało się to automatycznie. Uczelnia przyjęła mnie ponownie do pracy po wyroku sądowym. Dalej chyba nie muszę się opowiadać?

rozmawiał Wiesław Karpusiewicz, 16 marca 2011 r. w Warszawie

19


Cztery lata później...

rozmowa z dr n. med.

Szymonem Kwiatkowskim, koordynatorem

Oddziału Urologii i Onkologii UrologicznejSzpitala Specjalistycznego w Inowrocławiu,

oraz lekarzami tego oddziału

Ostatnio rozmawialiśmy o Pana pracy w 2007 roku. Wtedy inowrocławski szpi-tal wychodził na prostą – przestał przynosić straty. Dziś na pierwszy rzut oka w szpitalu widać zmiany. Choćby plakietka na piersi – na której napis głosi – koordynator.

Prawda. Wiele się zmieniło. Dawniej pełniłem funkcję ordynatora oddziału. Dziś jestem jego koordynatorem. Czyli też szefem, choć o nieco innych obowiązkach. Podlega mi dwóch konsultantów dr Cezary Ciomek i dr Marcin Zaremba. Oby-dwaj mają zakres zadań i odpowiedzialności jak ordynator. Każdy z nich z kolei ma asystentów (obecnie dwóch) o nieco mniejszym zakresie uprawnień i odpowie-dzialności. Na oddziale pracują jeszcze dwaj rezydenci. Łącznie siedmiu lekarzy. W tym systemie pracujemy już od półtora roku. System się sprawdza. Wreszcie jestem w stanie opanować ten żywioł nie tylko od strony medycznej. Mam nawet czas na należyte prowadzenie dokumentacji, statystyk. Nie oznacza to w żadnym wypadku, że moja rola sprowadza się jedynie do administrowania oddziałem.

20


Nadal operuję. Na oddziale jest 28 łóżek. Jest to wystarczająca ilość miejsc, choćby z tego powodu, że na leczenie większej liczby chorych NFZ nie da środków. Stosu-jemy nowoczesne metody leczenia, które skracają do niezbędnego minimum po-byt pacjenta na oddziale. Trzy dni pobytu w szpitalu z reguły wystarcza większości pacjentów. Możemy wykonać pięć – sześć zabiegów dziennie. Pomijam sprawy chorych przyjętych na ostrym dyżurze, bo to przecież chleb powszedni każdego szpitala. W 2010 roku hospitalizowaliśmy 1353 chorych z tego leczonych zabiego-wo było 1223. Zestawienie tych danych pozwala na stwierdzenie, że nasz oddział bezsprzecznie zajmuje się chirurgicznym leczeniem chorób układu moczowego. Pracę trochę komplikuje fakt, że chorzy onkologiczni maja pierwszeństwo przed „zwykłymi” chorymi. Takie jednostki chorobowe jak np. guz jądra wymagają le-czenia w trybie pilnym. Często tryb pilny w przypadku takiej choroby oznacza kilka dni od diagnozy do przyjęcia na oddział. Są kolejki na planowe zabiegi. Czas oczekiwania na taki zabieg to ok. 3-4 miesięcy.

Gołym okiem widać, że szpital, jego estetyka bardzo się zmienił – na korzyść.

Z mego okna widać nowo wybudowany budynek, w którym m.in. znalazła swe miejsce stacja dializ. Trwa następna inwestycja – przebudowa izby przyjęć. Dyrek-cja planuje również budowę nowego bloku operacyjnego. Właścicielem szpitala jest powiat. W zasadzie jesteśmy przygotowani do przekształcenie się w spółkę prawa handlowego. Wówczas będziemy samodzielni. Na razie czekamy na refor-mę systemu, która nam to umożliwi. Podział obowiązków lekarzy wynika z tego, że nie mamy etatów, a jesteśmy zatrudnieni na podstawie kontraktów. Oddział uro-logii to nie jedyny oddział szpitala, który jest w ten sposób zorganizowany. Więk-szość z szesnastu oddziałów szpitala pracuje właśnie w ten sposób. Płaca lekarza składa się z trzech składników. Za pracę na oddziale, w poradni i za dyżury. Asy-stenci zaś dodatkowo uzyskują gratyfikację za ilość punktów, które wypracowali dla oddziału. Ten składnik jest zmienny i zależy od tego kto i ile wykonał operacji i leczył pacjentów. Ale i tu nie ma dowolności. Moim zadaniem jest tak rozkładać obowiązki, by wszyscy równo byli obciążeni pracą i nikt się nie przepracował. Ta-kie postawienie sprawy nie tylko pozwala na godną płacę dla lekarzy, ale umożli-wia inwestycje. Koniec ubiegłego roku był pod tym względem szczególnie dobry. Kupiliśmy nowy stół operacyjny, aparat do znieczulenia, mamy nowy tor wizyjny z kamerą powiększającą dwu i półkrotnie z automatycznym zoomem, a pracującą w systemie HD, laser holmowy, kupiliśmy też giętki fiberoskop. Obecnie negocjuje-my zakup aparatu rtg z ramieniem „C”. Ale – coś za coś. Jesteśmy bardzo restrykcyj-nie pilnowani przez dyrekcję szpitala, szczególnie w mierze przekroczeń budżetu.

21


Dwa procent przekroczenia to górny próg. Większe odchylenia od założonego budżetu wiążą się nie tylko z koniecznością tłumaczenia się z faktu dlaczego tak się stało, ale wręcz z konsekwencjami finansowymi. W tym roku finansowanie leczenia przez NFZ jest znów za małe w stosunku do potrzeb. Prosiliśmy o więcej – niestety bez skut-ku. Dramatyczna sytuacja jest w poradni, bowiem na tę formę leczenia otrzymali-śmy mniej o jedną trzecią funduszy niż w zeszłym roku. Dlatego w poradni kolejki sięgają roku. Jako lekarz nie mogę się z tym pogodzić, to jest niezgodne z zasadami etyki. Nawet się zastanawiam czy nie wystąpić do dyrekcji szpitala by zaprzestać tej niemal fikcyjnej formy leczenia. Chory z guzem pęcherza składający raz w roku wizytę w poradni – to jest nieporozumienie. Dyrekcja od kwietnia zapowiada ko-mercjalizację. Być może będzie to sposób na rozładowanie kolejek. Są przecież pacjenci, których stać na prywatne leczenie i wyrażają taką wolę – a obecnie nie ma takiej możliwości. Spróbujemy coś z tym zrobić. Mamy świetną kadrę, dosko-nały sprzęt i nie możemy leczyć, bo NFZ nie ma na to pieniędzy! Pytałeś o ambicje naukowe lekarzy. Oddział, sala operacyjna, poradnia, dom. I tak w koło. Pewnie wszyscy mają jakieś ambicję, ale w tym miejscu praca naukowa to niemal kator-żniczy wysiłek. Choć nauce się też staramy przysłużyć. Od lat współpracujemy z Zakładem Immunologii Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu, wykonując na ich rzecz pewne prace badawcze. Jak dotąd z tej współpracy ukazał się jeden artykuł, ale sadzę, że będą następne. Prowadzimy także badania kliniczne drugiej i trzeciej fazy – na podstawie umów podpisanych z firmami. To finansowo opłacal-na działalność zarówno dla szpitala jak i zespołu.

Obraz oddziału jaki się rysuje na podstawie Pana relacji nie jest trochę zbyt optymistyczny?

Wszystko można przecież sprawdzić. Popytaj lekarzy na oddziale.

Lek. med. Marcin Zaremba:Bezsprzecznie stanowimy zespół. Jestem samodzielny i posiadam uprawnienia, które w dawniejszym systemie miał ordynator. Koordynator odciąża mnie od za-jęć administrowania, a przede wszystkim jako najbardziej doświadczony lekarz może zawsze coś podpowiedzieć w razie wątpliwości. Złe strony tego systemu? No wiem, każdy kij ma dwa końce. Ale naprawdę, złych stron nie widzę. Tu się dobrze pracuje, bo szef pozwala pracować. Nie wtrąca się bez potrzeby. Wie, że pracujemy zgodnie ze standardami. Ma do nas zaufanie. Bywa, że zwraca uwagę, na jakieś niedociągnięcia czy niedopatrzenia. Częściej jednak bywa, że to my zwracamy się o poradę do szefa. Zresztą nie czuję się kompetentny by oceniać swego szefa,

22


choćby tylko dlatego, że zbyt wielu ich nie miałem. W tym miejscu pracuję już prawie dziesięć lat, nie-bawem skończę 36 lat. Mam jedną żonę i dwie córki. Może dlatego nie mam zbyt wiele czasu. Gdybym miał czas? Starałbym się napisać doktorat.

Lek. med. Mariusz PłodzidynNa oddziale pracuję od 1987 roku. Od tego czasu w urologii dokonał się ogromny postęp. Inne meto-dy leczenia, instrumentarium. Inna wiedza, kontakt ze światem, możliwość czerpania z doświadczeń innych poprzez kontakty, wyjazdy. Urologia wów-czas i dziś to prawie zupełnie inna dziedzina me-dycyny. Wtedy nie wykonywaliśmy wielu zabiegów, które dziś są niemal rutynowe, jak choćby PCNL czy URS. Dziś na oddziale mamy giętki fiberoskop, który podczas zabiegu PCNL pozwala zajrzeć do każdego kielicha nerki. W końcu minęło prawie ćwierć wieku i postęp daje się zauważyć. Mieszkam w Inowrocławiu i nie planuję żadnych rewolucji w moim życiu zawodowym i prywatnym. Mimo że ciągle chcę mi się pracować i rozwijać, to jednak czas robi swoje. Muszę powoli zacząć myśleć o emeryturze. Nie, nie denerwują mnie młodzi. Wprost przeciwnie, razem stanowimy zgrany zespół. To jest oddział do-skonały. Nie ma zgrzytów, wszystko jest poukładane i dograne.

Lek. med. Karol PaneckiNa oddziale pracuję 18 lat. Zmiany wyszły oddzia-łowi na dobre. Oddział jest wyremontowany, mamy wiele dobrego sprzętu. Nie ma już sytuacji takich, jak dawniej – można by zrobić taki zabieg, ale nie ma czym. Co do ambicji naukowych – najnormalniej w świecie nie mam na to czasu. Praca na oddziale to spory wysiłek jeśli chce się ją wykonywać dobrze. W poradni też nie jest łatwo. W trakcie dyżuru w po-radni przyjmuję ok. 30 pacjentów. To wszystko i tak

23


za mało, bo do poradni są roczne kolejki. Zatem część pacjentów trafia na oddział, gdzie ich zaopatrzenie jest droższe niż w poradni.

Lek. med Dariusz KrzemieńPracuję tu przeszło dwa lata. Pracę zacząłem bezpo-średnio po stażu. Dlaczego urologia? Trochę przypa-dek, trochę z wyboru. Chyba mam szczęście, bo tu jest się czego i od kogo nauczyć. Mam sporo czasu by się nauczyć urologii i zostać specjalistą, co pewnie się stanie około roku 2014. Póki co cieszę się z trzytygo-dniowego syna – Pawła.

Zespół lekarzy Oddziału Urologii i Onkologi Urologicznej Szpitala Specjalistycznego w Inowrocławiu. Od lewej stoją: Mariusz Kinal, Mariusz Płodzidyn, Dariusz Krzemień, Szymon Kwiatkowski, Cezary Ciomek, Maciej Zaremba, Karol Panecki, nieobecny Kon-rad Lebiedziński.

rozmawiał Wiesław Karpusiewicz, 14 marca 2011 w Inowricławiu

24


PROGRAM NAUKOWY SPOTKANIA ODDZIAŁUPÓŁNOCNO-ZACHODNIEGO I ODDZIAŁU MAZOWIECKIEGO POLSKIEGO TOWARZYSTWA UROLOGICZNEGO,INOWROCŁAW, 2 kwietnia 2011

Godz. 09.00 Powitanie uczestników, otwarcie konferencji: Kol. Piotr Jarzemski, przewodniczący Oddziału Północno-

-Zachodniego PTU Kol. Wojciech Pypno, przewodniczący Oddziału Mazowieckiego

PTU. Kol. Szymon Kwiatkowski, Ordynator Oddziału Urologii i Onkologii Urologicznej Specjalistycznego ZOZ, Szpitala

Powiatowego im. dra L. Błażka w Inowrocławiu

Godz. 09.05-10.00 Sesja szkoleniowo-naukowa część ITemat. Rak stercza Prowadzenie: prof. dr hab. med. Wojciech Pypno, dr n. med. Piotr Jarzemski 1. Diagnostyka i leczenie nowotworów stercza w Oddziale Urologii

i Onkologii Urologicznej Specjalistycznego ZOZ, Szpitala Powiatowego im. dr. L. Błażka w Inowrocławiu.

Dr Dariusz Krzemień, dr n. med. Szymon Kwiatkowski (20 min). 2. Rak gruczołu krokowego i zmiany typu ASAP w biopsjach

gruboigłowych w materiale Oddziału Urologicznego Szpitala Bielańskiego w Warszawie.

Dr Jarosław Ratajski, Dr Beata Szerstobitow, Dr Maciej Wysocki, Dr n. med. Piotr Kryst (20 min).

3. Radioterapia raka stercza – nowoczesne techniki. Prof. dr hab. med. Roman Makarewicz – Centrum Onkologii im. prof. F. Łukaszczyka w Bydgoszczy (20 min). 4. Wpływ poziomu testosteronu na zmianę terapii zaawansowanego

raka stercza. Dr n. med. Tomasz Borkowski – Katedra i Klinika Urologii

Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (20 min).

25


5. Chemioterapia. Ogólne zasady leczenia hormonoopornego raka prostaty.

Dr Mariusz Kwiatkowski, dr n. med. Ewa Chmielowska – Centrum Onkologii im. prof. F. Łukaszczyka w Bydgoszczy (20 min).

6. Leczeniu chorób kości spowodowanych przerzutami nowotworowymi (rola bisfosfonianów)

Oddział Urologii Onkologicznej. Centrum Onkologii w Krakowie Dr n. med. Janusza Jaszczyński, prof. dr n. med. Andrzej Stelmach

(10 min). Dyskusja

Godz. 11.00-11.30 Przerwa

Godz. 11.30-12.30 Sesja szkoleniowo-naukowa część II Prowadzenie: dr n. med. Krzysztof Szkarłat, dr n. med. Piotr Kryst

1. Gorączka a ryzyko raka. Prof. dr hab. med. Wiesław Kozak – Zakład Immunologii,

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu (15 min) 2. Czy związki emocjonalne i zespół Sjogrena to jedyne co łączy

okulistę i urologa? lek. med. Anita Szkarłat – Oddział Okulistyki Szpital Miejski Gdańsk

Zaspa, dr med. Krzysztof Szkarłat – Oddział Urologii im. Prof. Kazimierza

Adamkiewicza, Kościerzyna (15 min). 3. Zabieg czy operacja – rozważania medyczno-językowe dr hab. med. Marcin Słojewski – Klinika Urologii Pomorskiej

Akademii Medycznej w Szczecinie (15 min). Dyskusja 15 min.

Godz. 12.30-13.00 Przerwa

26


Godz. 13.00-15.30 Sesja referatowa Prowadzenie: dr n. med. Szymon Kwiatkowski, dr n. med. Sławomir Listopadzki

1. Finasteryd i Dutasteryd w leczeniu przeszkody podpęcherzowej u chorych z rozrostem łagodnego stercza. Prezentacja wyników badania COMBAT.

Zbigniew Wolski, Bartosz Misterek Katedra i Klinika Urologii, Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy. 2. Litotrypsja laserowa (Laser StoneLight – laser czerwony) w leczeniu kamicy moczowodowej Grzegorz Kapuściński, Łukasz Wójcik, Piotr Kryst Oddział Urologiczny Szpitala Bielańskiego w Warszawie 3. Litotrypsja laserem holmowo – yagowym złogów w moczowodzie Mariusz Jasiński, Teresa Gawlik-Jakubczak, Jan Iwanicki, Stanisław Dobrzański Oddział Urologii, 7 Szpital Marynarki Wojennej w Gdańsku 4. Przerzut raka urotelialnego do powrózka nasiennego i najadrza M. Gajda1; A. Chyhrai2; H. Wunderlich2; I. Petersen1

Institut für Pathologie1, Klinik für Urologie2 der FSU Jena 5. Pierwotny rak przedniej cewki moczowej u mężczyzny – opis przypadku Zbigniew Wolski, Janusz Tyloch, Patryk Warsiński Katedra i Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Dziecięcej Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr A. Jurasza w Bydgoszczy 6. Kamica uchyłka cewki moczowej – przypadek kliniczny. A. Bławat, J. Kordasz, J. Głuchowski Oddział Urologii WSS Słupsk 7. Guz ziarniniakowy nerki – rzadki przypadek sarkoidozy

wielonarządowej M. Lubocki, P. Rzepecki, Oddział Urologii Szpitala Specjalistycznego im. F. Ceynowa w Wejherowie

27


8. Pęknięcie guza nerki prawej u pacjenta z obustronnym naczyniakomięśniakotłuszczakiem – opis przypadku

M. Karczewski, M. Woroniecki, T. Purwin, W. Lewandowski Oddział Urologii SP ZOZ w Giżycku 9. Niestandardowe operacje laparoskopowe – trudne przypadki

Oddziału Urologii w Wejherowie M. Lubocki, P. Rzepecki, J. Stępniewska, K. Węgrzyn Oddział Urologii Szpitala Specjalistycznego im. F. Ceynowy w Wejherowie 10. Laparoskopowe wycięcie torbieli nerki techniką single port Magdalena Waleryś, Marcin Miklas, Marcin Kurant, Stanisław Stępień, Waldemar Dudzic

10 Wojskowy Szpital Kliniczny w Bydgoszczy – Kliniczny Oddział Urologii i Onkologii Urologicznej

11. Implantacja stentu MEMOKATH 051 – opis przypadku Konrad Lebiedziñski, Cezary Ciomek Oddział Urologii i Onkologii Urologicznej PS ZOZ Inowrocław

Godz. 15.30-16.00. Sprawy bieżące Oddziału Północno-Zachodniego Polskiego Towarzystwa Urologicznego

28


Komitet Naukowy

Przewodniczący: dr n. med. Krzysztof Szkarłat Członkowie: prof. dr hab. med. Zbigniew Wolski prof. dr hab. med. Kazimierz Krajka prof. dr hab. med. Andrzej Sikorski dr n. med. Piotr Jarzemski

Streszczenia Prezentowanych Prac

29


FINASTERYD I DUTASTERYD W LECZENIU PRZESZKODY PODPĘCHERZOWEJ U CHORYCH Z ROZROSTEM ŁAGODNYM STERCZA

Zbigniew Wolski, Bartosz Misterek

Katedra i Klinika Urologii, Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Juraszaw Bydgoszczy

Łagodny rozrost stercza (ŁRS) jest chorobą znacznie obniżającą jakość życia mężczyzn. Objawy towarzyszące powstawaniu łagodnego rozrostu stercza są przewlekłe i postępujące. Dotyczą one ponad 50% mężczyzn w wieku >50 lat i aż 90% pacjentów, którzy osiągnęli 80 rok życia (wpływa na to wydłużający się średni czas życia). Postęp choroby skutkuje poważnymi następstwami: na-głym zatrzymaniem moczu, kamicą pęcherza moczowego, upośledzeniem funkcji nerek, przerostem i rozstrzeniami pęcherza moczowego wymagający-mi pilnej interwencji urologicznej. Rozrost stercza uzależniony jest od działania hormonów androgenowych. Wewnątrz komórek stercza dochodzi do konwersji testosteronu do aktywnego metabolitu dohydrotestosteronu przy udziale en-zymów konwertujących testosteron. Leki z grupy inhibitorów 5-alfa reduktazy (5ARIs) mają udowodniony wpływ na zmniejszenie rozmiarów stercza poprzez modyfikację stężenia DHT oddziałującego na komórki nabłonkowe i rdzenio-we. Wpływ 5ARIs na wielkość stercza wynika z blokowania enzymu 5-alfa re-duktazy konwertującej testosteron do dihydrotestosteronu (DHT), czyli formy aktywnej odpowiedzialnej za wzrost, proliferację i rozwój gruczołu krokowego oraz ułatwiającej zanik i apoptozę komórek. Istnieją dwa typy reduktazy: typ I występujący w większości tkanek, w skórze i wątrobie oraz typ II w sterczu i układzie płciowym mężczyzn. Leczenie 5ARIs może odbywać się w dwóch schematach: monoterapii lub dwulekowym w powiązaniu z lekiem blokującym alfa-receptory. Obecnie dostępne są dwa preparaty: finasteryd i dutasteryd. Fina-steryd jest substancją mającą powinowactwo tylko do reduktazy typu II, obniża stężenie DHT o 70% w osoczu i o 80-85% w komórkach stercza już po 2 tygo-dniach od podania. Udowodniono, że po stosowaniu preparatu przez 12 miesię-cy objętość stercza zmniejsza się o 18-20%. Dutasteryd działa równocześnie na oba typy reduktazy I i II, tym skuteczniej redukuje stężenie DHT w porównaniu z finasterydem (94-97% vs 68-85%). Jego działanie wpływa także na zmniejszenie objętości stercza o około 23% po 12 miesiącach stosowania, a po 4 latach o 28%. Finasteryd i dutasteryd są preparatami stosowanymi w leczeniu umiarkowanych

30


(8-19 IPSS) i ciężkich objawów ŁRS (>20 IPSS). Wpływają na zmniejszenie ryzyka ostrego zatrzymania moczu i konieczności leczenia zabiegowego. Finasteryd jest wskazany u pacjentów z powiększonym gruczołem krokowym o objętości powyżej 40 ml. Regularne stosowanie w dawce 5 mg skutkowało redukcją objętości gru-czołu krokowego o 18-20%, poprawą wyniku oceny objawów o 3,3 punktu oraz poprawą szybkości przepływu moczu o 1,9 ml/s. Zaobserwowane działania nie-pożądane finasterydu są związane głównie z zaburzeniami funkcjonowania seksu-alnego, należy do nich impotencja, spadek libido oraz zaburzenia ejakulacji. Kli-niczne korzyści ze stosowania dutasterydu to m.in. szybsze działanie przynoszące poprawę objawów choroby. Wykazano, że redukuje objętość gruczołu krokowego i poprawia szybkość przepływu już po 1 miesiącu stosowania (m.in. badanie Com-bAT). Redukcja objawów była wyraźnie widoczna po 6 miesiącach, jednak w jed-nym z kluczowych badań poprawę zaobserwowano już w 3 miesiącu. Dutasteryd redukuje ryzyko AUR (o 57% w okresie 2 lat) i ryzyko operacji związanej z BPH (48% w okresie 2 lat). Skuteczniej obniża poziom DHT oraz powoduje znaczącą poprawę jakości życia już od szóstego miesiąca. Redukcja ryzyka wystąpienia AUR i operacji związanej z BPH utrzymuje się w okresie długotrwałego stosowania tego leku (przez 4 lata). Preparat dutasterydu jest odpowiedni dla mężczyzn z objawami LUTS spowodowanymi powiększeniem gruczołu krokowego o objętości powyżej 30 ml.

LITOTRYPSJA LASEREM HOLMOWO – YAGOWYM ZŁOGÓWW MOCZOWODZIE

Mariusz Jasiński, Teresa Gawlik-Jakubczak, Jan Iwanicki, Stanisław Dobrzański

Oddział Urologii, 7 Szpital Marynarki Wojennej w Gdańsku

Wstęp. Litotrypsja podczas ureteroskopii jest obecnie standardowym postępo-wania w usuwaniu złogów z górnych dróg moczowych. W celu dezintegracji zło-gów wykorzystuje się obecnie różne rodzaje energii,w tym energię laserową.

31


Cel pracy. Analiza przypadków leczenia kamicy moczowodowej z użyciem lase-ra holmowo-yagowego.Materiał i metoda. W latach 2006-2010 w Oddziale Urologii Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku wykonano 73 zabiegi rozkruszenia złogu w moczowodzie z użyciem lasera holmowo-yagowego. Rozpoznanie oraz przygotowanie do za-biegu obejmowało: Usg jamy brzusznej, urografię, badania laboratoryjne krwi i moczu, EKG, RTG klatki piersiowej, chemioprofilaktykę zakażeń układu mo-czowego. W moczowodzie prawym wykonano 39 zabiegi, w lewym 34. Do zabiegów wy-korzystano urządzenie amerykańskiej firmy Laserscope, sztywny ureteroskop oraz włókna grubości 200, 320 i 550 mikronów. Zdecydowana większość zło-gów (91,78%-67) była zlokalizowana w dolnej lub środkowej części moczowodu. Średnica złogów wahała się od 5 mm do 20 mm. W trakcie zabiegów wykorzy-stywano drut wiodący, fluoroskopię oraz ureterografię wstępującą. Cewnik mo-czowodowy pozostawiono u 24 pacjentów. Założenie stentu JJ nie było standar-dowym postępowaniem.Wyniki. Nie zanotowaliśmy powikłań po URSL z użyciem lasera. Rozkrusze-nie oraz usunięcie złogu w trakcie jednego zabiegu wykonano u 68 pacjentów. U dwóch pacjentów zabieg wykonano w 2 etapach. W 1 przypadku z powodu znacznego zwężenia dystalnego odcinka moczowodu konieczna była konwersja do techniki otwartej i wykonanie czasowej ureterokutaneostomii. W 1 przypad-ku wykonaliśmy konwersję do ureterolitotomii otwartej z powodu znacznego obrzęku moczowodu i rozmiaru złogu. Nie stwierdziliśmy istotnych uszkodzeń ciągłości moczowodu oraz innych powikłań wczesnych lub odległych. Nie od-notowaliśmy przemieszczenia złogu do wyższych odcinków moczowodu lub miedniczki nerkowej.Kruszenie złogu laserem Ho-Yag jest bardzo efektywne. W zasadzie niezależnie od składu chemicznego postęp kruszenia jest szybki. Nie obserwuje się istotnego odrzucania złogu w trakcie zabiegu. W naszej ocenie jednym z ograniczeń lasera jest czerwony kolor znacznika który podczas krwawienia ze śluzówki moczowo-du staje się słabo widoczny. Problem dotarcia do złogu przy znacznym obrzęku śluzówki, zwężeniu lub przy kolankowatym zagięciu moczowodu jest wspólny dla techniki endoskopowej niezależnie od rodzaju energii używanej do kruszenia.Wniosek. Właściwy dobór chorych i doświadczenie w technice endoskopowej pozwala na skuteczne kruszenie złogów w moczowodzie laserem Ho-Yag.

32


PRZERZUT RAKA UROTELIALNEGODO POWRÓZKA NASIENNEGO I NAJĄDRZA

M. Gajda1; A. Chyhrai2; H. Wunderlich2; I. Petersen1

Institut für Pathologie1, Klinik für Urologie2 der FSU Jena

Wstęp. Rak pęcherza moczowego jest jednym z najczęstszych nowotworów stwierdzanych u mężczyzn, ale równie często występuje u kobiet i stanowi ok. 3% wszystkich nowotworówzłośliwych. Rak pęcherza moczowego to drugi co do częstości występowa-nia nowotwór układu moczopłciowego oraz istotna przyczyna chorobowości i umieralności na całym świecie. Jego śmiertelność jest szczególnie duża w niektórych krajach Europy Środkowo-Wschodniej, w tym niestety w Polsce. W 2000 roku w Polsce zarejestrowano 4543 nowych zachorowań na nowotwory raka pęcherza moczowego. W Niemczech w roku 1997 zarejestrowano 10300 no-wych przypadków raka pęcherza u mężczyzn i 4700 u kobiet.Raki pęcherza moczowego szerzą się przez styczność na narządy przylegające, jak: odbytnica, esica, gruczoł krokowy, moczowód, pochwa, macica, więzadło szerokie oraz kości. Odległe przerzuty drogą naczyń chłonnych i krwionoś-nych występują w węzłach chłonnych biodrowych, brzusznych, klatki piersiowej i szyi, w kościach miednicy, kości krzyżowej, kręgosłupie, płucach, otrzewnej, opłucnych, wątrobie i nadnerczach. Rzadziej stwierdza się przerzuty w mózgu, skórze, jelicie, sercu, macicy, jajniku, prostacie i jądrze. Niezwykle rzadką lo-kalizacją jest przerzut raka urotelialnego do najądrza i powrózka nasiennego.Materiał. W niniejszym doniesieniu przedstawiono przypadek przerzutu raka urotelialnego do najądrza i powrózka nasiennego u 84 letniego chore-go, u którego wykonano lewostronną orchidektomię z powodu podejrzenia ropnego zapalenia najądrza. Zwrócono również uwagę na trudności diag-nostyczne spowodowane skąpymi danymi dotyczącymi przebiegu choroby.Nowotwory złośliwe jądra stanowią 3,6% wszystkich nowotworów, 8,1% sta-nowią przerzuty. Przerzuty do jądra w materiale autopsyjnym stanowią 0,02%-2,5%. Wśród nowotworów rozwijających się w obrębie moszny wyróżniamy grupę tak zwanych pozajądrowych guzów nowotworowych. Wywodzą się one z najądrza, powrózka nasiennego lub osłonek jądra. Są one ponad stukrotnie rzadziej spotykane od guzów jądra. Pojawiają się głównie u osób starszych, choć obserwowano je u młodszych mężczyzn i dzieci. Około 33% to guzy złośliwe, 6-8% stanowią przerzuty z innych narządów.

33


Przerzuty nowotworu złośliwego do najądrza i powrózka nasiennego należą do rzadko spotykanej patologii tego narządu. W 1925 Henke i Lubardch donoszą o przerzucie raka nerki do najądrza i jest to pierwsze doniesienie o tej lokalizacji przerzutu w ogóle. Przerzuty raka urotelialnego do najądrza i powrózka nasiennego należą do rzad-ko spotykanej patologii tego narządu. W piśmiennictwie indeksowanym w mię-dzynarodowym systemie MEDLINE spotyka się tylko pojedyncze doniesienia. W najądrzu i powrózku nasiennym najczęściej spotyka się przerzuty raka pro-staty, nerki i przewodu pokarmowego. Przerzuty powstają wskutek przeniesie-nia komórek nowotworowych z ogniska pierwotnego prądem krwi lub chłonki. Może również dojść do naciekania nowotworu z narządów sąsiednich (per con-tiguum).Powyższy przypadek powinien przypominać o czujności onkologicznej, szcze-gólnie w przedłużającym się leczeniu zapalenia najądrza, a także w przypadku stwierdzenia żylaków powrózka nasiennego.

PIERWOTNY RAK PRZEDNIEJ CEWKI MOCZOWEJU MĘŻCZYZNY – OPIS PRZYPADKU

Zbigniew Wolski, Janusz Tyloch, Patryk Warsiński

Katedra i Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i DziecięcejSzpital Uniwersytecki nr 1 im. dr A. Jurasza w Bydgoszczy

Wstęp. Pierwotny rak męskiej cewki moczowej jest nowotworem występującym rzadko. 80% nowotworów cewki to raki płaskonabłonkowe, rzadziej występują: rak przejściowo-komórkowy, gruczolakorak oraz rak śluzowokomórkowy. Pierw-szym objawem zazwyczaj jest krwiomocz pojawiający się na początku mikcji, bądź wyciek krwi z cewki niezależnie od mikcji oraz zwężenie strumienia moczu.Celem pracy jest przedstawienie chorego, u którego rozpoznano raka przejścio-wo komórkowego dystalnego odcinka cewki moczowej.Opis przypadku. Przedstawiono chorego M.K lat 76 (nr historii choroby 30876/08; 25294/10), u którego rozpoznano i leczono pierwotnego raka przejściowo ko-mórkowego obwodowego odcinka cewki moczowej. Pierwszymi objawami były: krwiomocz na początku mikcji, zwężenie strumienia moczu oraz wyczuwalny gu-

34


KAMICA UCHYŁKA CEWKI MOCZOWEJ– PRZYPADEK KLINICZNY

A. Bławat, J. Kordasz, J. Głuchowski

Oddział Urologii WSS Słupsk

Wstęp. Uchyłki cewki należą do rzadszych schorzeń układu moczowego. W około 67-90% są pochodzenia wtórnego do innych chorób (zwężeń cewki, ropni okołocewkowych, krwiaków okołocewkowych, kamieni cewkowych),

zek w dystalnym odcinku cewki moczowej. USG nie wykazało zmian w górnych drogach moczowych ani pęcherzu. Wykonano uretrocystografię mikcyjną oraz uretrocystoskopię, które potwierdziły rozpoznanie guza cewki moczowej przed-niej i brak nowotworu w pęcherzu. W dniu 18-11-2008 wykonano elektroresekcję przezcewkową guza. W badaniu histopatologicznym wycinków z guza cewki roz-poznano: carcinoma transitionale G3, high grade, a „brak tkanek prawidłowych uniemożliwia ocenę głębokości naciekania”. W styczniu 2009 wykonano kolejną elektroresekcję, a w badaniu histopatologicznym „utkania nowotworowego nie stwierdzono”. W kontrolnej urethrocystoskopii stwierdzono wznowę miejscową nowotworu. W marcu 2010 wykonano kolejną eletroresekcję guza cewki – bada-nie histopatologiczne” „carcinoma urotheliale G2, high grade, pT1”. Ze względu na występującą kolejna wznowę miejscową chorego zakwalifikowano do zabiegu operacyjnego polegającego na częściowym wycięciu cewki moczowej w odcin-ku dystalnym. Zabieg wykonano w dniu 07-10-2010 roku. Przebieg pooperacyj-ny bez powikłań. Chory po upływie czterech miesięcy dolegliwości nie zgłasza. Mocz oddaje prawidłowo, szerokim strumieniem. Stan miejscowy nie budzi nie-pokoju. Wnioski.1. W diagnostyce krwiomoczu występującego na początku mikcji należy także rozważyć występowanie rzadkich chorób nowotworowych cewki moczowej.2. W radykalnym leczeniu raka cewki moczowej męskiej, gdy ognisko nowotwo-rowe znajduje się w odcinku dystalnym cewki, możliwe jest zachowanie części prącia.

35


a tylko w około 10-33% występują jako wady wrodzone. Najczęściej stwierdza się je w cewce przedniej wraz z towarzyszącym jej zwężeniem. Kamicę cewki moczowej w krajach zachodnich rozpoznaje się w mniej niż 2% przypadków schorzeń układu moczowego, a kamicę uchyłka cewki moczowej w około 15% przypadków chorych z kamicą cewki. Kamica cewki moczowej oraz uchyłka może być pochodzenia migracyjnego lub miejscowego powstałego na skutek współwystępowania innych schorzeń. Najczęściej kamienie te przemieszczają się z pęcherza lub nerek do cewki lub jej uchyłka. Celem naszej pracy było przed-stawienie przypadku kamicy uchyłka cewki moczowej rozpoznanego przypad-kowo podczas diagnostyki przyczyny zatrzymania moczu.Materiał. Chory J.M. lat 72 został przyjęty do O. Urologii (X, 2010) z powodu objawów infekcji układu moczowego z towarzyszącym zatrzymaniem moczu. W trakcie diagnostyki rozpoznano duży uchyłek cewki przedniej, wypełniony kamieniem. W związku z wysokimi parametrami stanu zapalnego początkowo włączono antybiotykoterapię empiryczną, a następnie w 7 dobie hospitalizacji wykonano zabieg usunięcia uchyłka oraz szczelnie wypełniającego go kamienia. W celu uzupełnienia ubytku wykonano tubularyzację cewki moczowej na cewniku średnicy 16 Ch. Chorego wypisano w trzeciej dobie po zabiegu w stanie dobrym. Wnioski. Uchyłki cewki moczowej trudno rozpoznać w badaniu przedmioto-wym chorego. Objawy ich występowania są mało charakterystyczne, a operacje chirurgiczne otwarte są metodami z wyboru w tego typu schorzeniach.

GUZ ZIARNINIAKOWY NERKI– RZADKI PRZYPADEK SARKOIDOZY WIELONARZĄDOWEJ

M. Lubocki, P. Rzepecki,

Oddział Urologii Szpitala Specjalistycznego im. F. Ceynowa w Wejherowie

Wstęp. Sarkoidoza jest chorobą wielonarządową o niewyjaśnionej etiologii. Za-padalność w Polsce wynosi ok. 10/100 000 młodych dorosłych. Coraz częściej dotyka również chorych w 5-6 dekadzie życia. Najbardziej typowym obrazem w badaniach dodatkowych są powiększone węzły chłonne śródpiersia oraz zmia-

36


ny śródmiąższowe w obrębie płuc, co determinuje najczęstsze objawy choroby. Rozpoznanie najczęściej ustala się na podstawie biopsji błony śluzowej oskrzeli lub węzłów chłonnych śródpiersiowych. Makroskopowe zajęcie układu moczo-wego jest bardzo rzadko obserwowane. W badaniach autopsyjnych u 20% cho-rych stwierdzono zajęcie nerek.Cel pracy. Opis przypadku sarkoidozy wielonarządowej rozpoznanej na podsta-wie badania histopatologicznego nerki wyciętej z powodu guza cT1bN0M0GxMateriał i metoda. Chora lat 58 przyjęta na Oddział Urologii w Wejherowie (10-2010) z powodu stwierdzonej w badaniach obrazowych zmiany patologicz-nej w obrębie nerki prawej. W wywiadzie – depresja, wzmożony apetyt, wzrost wagi ciała o 20 kg, bez objawów ze strony układu moczowego. W badaniu rtg klatki piersiowej – zagęszczenie miąższu i nieco szersze wnęki płuc – zmiany zastoinowe. Z rozpoznaniem guza nerki prawej cT1b N0M0Gx zakwalifikowano do nefrektomii laparoskopowej.Wyniki. Przebieg operacji i okres około-operacyjny – niepowikłany. Chora wy-pisana w drugiej dobie po operacji. W badaniu histopatologicznym stwierdzono guz ziarniniakowy z cechami sarkoidozy bez cech nowotworu złośliwego. Kon-sultacja pulmonologiczna oraz wykonane TK klatki piersiowej potwierdziły sar-koidozę wielonarządową.Wnioski.1. Guz ziarniniakowy nerki o cechach sarkoidozy jest niezwykle rzadki nawet przypadku zajęcia nerek przez proces chorobowy.2. Rozpoznanie sarkoidozy przed operacją nie wpłynęłoby na zmianę postępo-wania urologicznego. Należy brać pod uwagę tę jednostkę chorobową szczegól-nie w przypadku trudności w ocenie histologicznej preparatu z wyciętej nerki.

37


PĘKNIĘCIE GUZA NERKI PRAWEJ U PACJENTAZ OBUSTRONNYM NACZYNIAKOMIĘŚNIAKOTŁUSZCZAKIEM– OPIS PRZYPADKU

M. Karczewski, M. Woroniecki, T. Purwin, W. Lewandowski

Oddział Urologii SP ZOZ w Giżycku

Przedstawiamy przypadek 31 – letniego pacjenta z objawami krwawienia do przestrzeni zaotrzewnowej u którego ostatecznie rozpoznano obustronne angio-myolipoma. Chory, dotychczas bez wywiadu chorób przewlekłych, został przy-jęty do Oddziału Chirurgii Ogólnej z trzydniowym wywiadem bólów brzucha zlokalizowanych po stronie prawej, z ich wyraźnym nasileniem w dniu przy-jęcia. Wykonane doraźnie wyniki badań laboratoryjnych w granicach normy, w badaniu USG obustronne zmiany w nerkach o niejasnym charakterze: w ob-rębie miedniczki i kielichów nerki prawej obszar o echogeniczności tkankowej o wymiarach około 55 x 66 mm ciągnący się wzdłuż moczowodu tworząc pole o niejednorodnej echogeniczności poniżej dolnego bieguna nerki o średnicy 10 cm, po stronie lewej w okolicy garbika nerki widoczny niejednorodny obszar o wzmożonej echogeniczności średnicy około 5 cm. Wykonana następnego dnia tomografia komputerowa jamy brzusznej wykazała guz górnego bieguna nerki prawej z krwiakiem w przestrzeni zaotrzewnowej, w obrębie nerki lewej widocz-ne trzy ogniska guzowate o takim samym charakterze średnicy maksymalnie po około 35 mm z widoczną w obrębie mas guzów tkanką tłuszczową. W kolejnych badaniach laboratoryjnych stwierdzono narastającą niedokrwistość. Pacjent w trybie pilnym został przekazany do Oddziału Urologii z rozpoznaniem pęk-niętego guza nerki prawej z krwiakiem przestrzeni zaotrzewnowej i zakwalifiko-wany doraźnie do leczenia operacyjnego. Wykonano nefrektomię prawostron-ną. Ze względu na utratę krwi (ok. 1200 ml) przetoczono 4 j KKCz. Okres po-operacyjny bez powikłań. Wypisany do domu w ósmej dobie po operacji z raną wygojoną. W badaniu histopatologicznym stwierdzono wieloogniskową zmia-nę o charakterze angiomyolipoma nerki prawej z widoczną martwicą w guzie, z obfitymi skrzepami krwi w otoczeniu.

38


NIESTANDARDOWE OPERACJE LAPAROSKOPOWE – TRUDNE PRZYPADKI Z ODDZIAŁU UROLOGII W WEJHEROWIE

M. Lubocki, P. Rzepecki, J. Stępniewska, K. Węgrzyn

Oddział Urologii Szpitala Specjalistycznego im. F. Ceynowy w Wejherowie

Wstęp. Operacje laparoskopowe na trwałe wpisały się do słownika zabiegów wy-konywanych w urologii. Coraz chętniej operujemy przypadki tzw. powtarzalne, co daje wprawnemu „laparoskopiście” możliwość stosunkowo szybkiego opano-wania metody. Jak w każdym przypadku tak i w laparoskopii poszukujemy stan-dardów, które podpowiedzą jak ułożyć chorego, ile zastosować portów i gdzie je umieścić. Niestety na takie pytania często musimy odpowiedzieć sobie sami. Dlatego prawdziwym wyzwaniem dla urologa są tzw. operacje niestandardowe, wykonywane nie kilkadziesiąt a kilka razy w roku lub rzadziej. Cel pracy. Krótka prezentacja niestandardowych operacji laparoskopowych przeprowadzonych na Oddziale Urologii w WejherowieMateriał i metoda:

1. Laparoskopowa rekonstrukcja moczowodu u chorych po przebytych ope-racjach w obrębie miednicy mniejszej

2. Operacje nerkooszczędzajęce ( LNSS) – jedyna „ zdrowa” nerka u 85. letniej chorej – operacja powikłana przeto-

ką moczową – guz wnęki nerki modelujący naczynie dodatkowe do górnego bieguna

u 24. letniego sportowca3. Laparoskopowa plastyka połączenia miedniczkowo-moczowodowego

w nerce podkowiastej z zastosowaniem szwów kierunkowych zakłada-nych przez powłoki brzuszne

4. Nefrektomia laparoskopowa w guzach T25. Laparoskopowe wycięcie nerki z powodu wodonercza olbrzymiego

Wyniki. We wszystkich omawianych przypadkach uzyskano bardzo dobry wynik terapeutyczny (u chorych nowotworowych czystość onkologiczną), przy krótkim okresie hospitalizacji, minimalnym urazie operacyjnym oraz szybki powrót chorych do pełnej aktywności fizycznej. Wnioski.1. Operacje „niestandardowe” wymagają dużej odwagi od operatora, ale to m.in. na nich opiera się postęp w medycynie.

39


LAPAROSKOPOWE WYCIĘCIE TORBIELI NERKI TECHNIKĄ SINGLE PORT

Magdalena Waleryś, Marcin Miklas, Marcin Kurant, Stanisław Stępień,Waldemar Dudzic

10 Wojskowy Szpital Kliniczny w Bydgoszczy – Kliniczny Oddział Urologiii Onkologii Urologicznej Wstęp. Postęp w dziedzinie doskonalenia technik laparoskopii oraz miniatury-zacji narzędzi daje możliwość wykonania operacji laparoskopowych przez poje-dyncze nacięcie powłok. Film przedstawia laparoskopowe wycięcie olbrzymiej torbieli nerki techniką single port.Materiał i metoda. Dwie operacje laparoskopowego wycięcia torbieli ner-ki przez pojedynczy port wykonano w styczniu bieżącego roku. U mężczyzny w wieku 33 lat wykonano marsupializację 8-cm torbieli dolnego bieguna nerki prawej modelującej UKM. Natomiast u kobiety w wieku 42 lat wycięto olbrzy-mią, wielokomorową, 15 cm torbiel przedniej powierzchni nerki lewej. Do ope-racji wykorzystano SINGLE PORT firmy Storz typu x-cone. Port został umiesz-czony w powłokach metodą minilaparotomii przez cięcie wokół pępka. Uży-to narzędzi dostosowanych do techniki single port firmy Storz oraz Covidien, a także standardowych narzędzi laparoskopowych. Wyniki. Operacja została przeprowadzona z powodzeniem u obu chorych bez potrzeby wprowadzenia dodatkowych portów. Czas pierwszej operacji wyniósł 60, drugiej 180 minut. Utraty krwi nie odnotowano. Odessano jedynie zawar-tość torbieli. Przebieg niepowikłany. Dreny usunięto w następnej dobie. Chorzy wypisani do domu w drugiej dobie po operacji bez dolegliwości.

2. Trudno wytyczyć granice operacjom laparoskopowym w urologii. Na pew-no czynnikiem dyskwalifikującym nie może być wiek chorego, a coraz rzadziej przeciwskazaniem jest zaawansowanie choroby nowotworowej.3. Szwy kierunkowe zakładane przez powłoki brzuszne (tzw. podwieszki) znacz-nie ułatwiają szycie w laparoskopii i ograniczają liczbę stosowanych portów.

40


IMPLANTACJA STENTU MEMOKATH 051 – OPIS PRZYPADKU

lek med Konrad Lebiedziñski, lek med. Cezary Ciomek

Oddział Urologii i Onkologii Urologicznej PS ZOZ Inowrocław

Przedstawiono przypadek pacjentki z obustronnym zwężeniem moczowodów na tle popromiennym (po radioterapii z powodu raka trzonu macicy) jak i po zabiegu implantacji protezy aortalno-dwuudowej w przebiegu zespołu Leris-cha. Pacjentka w przebiegu kilkuletnim wielokrotnie hospitalizowana celem leczenia wodonercza obustronnego. Po czterech latach pacjentce wszczepiono stent moczowodowy nitinolowy termorozprężalny MEMOKATH 051 dł 15 cm. W trakcie ponad rocznej obserwacji nie stwierdzono krwiomoczu, kolki nerko-wej lewostronnej, pacjentka nie korzystała z pomocy w ramach IP. Nie stwierdza się w kontrolnych badaniach moczu infekcji czy erytrocyturii. Obserwuje się również nieznaczny spadek kreatyniny i wzrost GFR. Stenty nitinolowe wydają się być dobrą alternatywą dla osób przewlekle cewni-kowanych met DJ.

Wnioski. Przedstawiona technika operacyjna jest skuteczna, ale technicznie bardzo trudna. Stanowi kolejną alternatywę dla operacji otwartych oraz klasycz-nej laparoskopii. Należy się jednak zastanowić dla jakiej grupy chorych oraz do jakiego rodzaju zabiegów ją wykorzystywać.

41


ZAPROSZENIE

JESIENNE SPOTKANIE NAUKOWE ODDZIAŁUPÓŁNOCNO-ZACHODNIEGO POLSKIEGO

TOWARZYSTWA UROLOGICZNEGOSZCZECIN – MIĘDZYZDROJE, 18-19 listopad 2011

Z przyjemnością informujemy, że jesienne spotkanie Oddziału

Północno-Zachodniego Polskiego Towarzystwa Urologicznego od-będzie się w Międzyzdrojach w dniach 18-19 listopada 2011 roku. Gospodarzem spotkania będzie Zespół Oddziału Urologii Woje-wódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie, pod kierownictwem dr n. med. Jerzego Świtały (91 454-14-98).

42


KALENDARZ UROLOGA 2011Rok Miesiąc Dzień Tytuł Miejsce Organizator

2011 Styczeń 3-6 Rozjazd Urologiczny Krynica GórskaMaciej Fortuna Oddział Urologii w Nowym Sączu oraz Katedra i Klinika Urologii w Warszawie

2011 Luty 1-6Warsztaty laparoskopoweKurs praktyczny

OlsztynBWE. Zespół Oddziału Urologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 im. dr. Jana Biziela w Bydgoszczy

2011 Marzec 18-22 Kongres EUA Wiedeń Europejskie Towarzystwo Urologiczne

2011 Kwiecień 1-2Kongres Oddziału Północno-Zachodniego PTU

InowrocławOddział Północno-Zachodni i Mazowiecki Polskiego Towarzystwa Urologicznego

11-12Warsztaty LaparoskopoweKurs Zaawansowany

BydgoszczBWE. Zespół Oddziału Urologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 im. dr. Jana Biziela w Bydgoszczy

2011 Maj 6-8VIII Lubelskie Dni Urologiczne Uroonkologia

Sandomierz n/Wisłą

Oddział Lubelski Polskiego Towarzystwa Urologicznego

14-19 Kongres AUA Waszyngton Amerykańskie Towarzystwo Urologiczne

27-28IV Pomorskie Spotkanie Uro-Onkologiczne

Jastrzębia Góra

Polskie Towarzystwo Onkologiczne i Oddział Północno-Zachodni Polskiego Towarzystwa Urologicznego

2011 Czerwiec 3-4

Międzynarodowy Kongres KOBIETA I MĘŻCZYNA, ZDROWIE REPRODUKCYJNE I SEKSUALNE

Warszawa Hotel Hilton

Prof. Lew Starowicz Doc. Piotr Radziszewski Warszawa

10-12 Urosilesiana Szczyrk Oddział Śląski Polskiego Towarzystwa Urologicznego

18 Egzamin ustny EBU Warszawa Polskie Towarzystwo Urologiczne

LipiecSierpień

2011 Wrzesień 1-4 Urosurf ChałupySekcja Adeptów i Oddział Północno-Zachodni Polskiego Towarzystwa Urologicznego

8-10 Kongres PTU Gdańsk Polskie Towarzystwo Urologiczne

2011 Październik 6-8 Kongres Sekcji Endourologia i ESWL Poznań Sekcja Endourologii i ESWL

16-20 31 Kongres SUI Berlin Światowe Towarzystwo Urologii

2011 Listopad 5VIII Spotkanie Naukowe Sekcji Adeptów Urologii

Bydgoszcz Sekcja Adeptów PTU

18-19Kongres Oddziału Północno-Zachodniego PTU

MiędzyzdrojeOddział Północno-Zachodni Polskiego Towarzystwa Urologicznego

19 Egzamin pisemny EBU Warszawa Polskie Towarzystwo Urologiczne

2011 Grudzień 1-3 Światowy Kongres Endourologii i SWL Kyoto Japonia Towarzystwo Endourologii

i SWL

43


Biuletyn Oddziału Północno-Zachodniego Polskiego Towarzystwa Urologicznego

Redaguje kolegium Redaktor naczelny: Piotr Jarzemski Redakcja: Krzysztof Szkarłat, Wiesław Karpusiewicz, Violetta Jurak – sekretarz redakcji

Wydawca: Wydawnictwo WM sp. z o.o. 85-051 Bydgoszcz, ul. Pomorska 76, tel. 052 3401-806e-mail: [email protected]

ISBN 84-86194-56-1

POLSKIE - opzptu.pl · ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz tel. 52 36 55 306 fax 52 37 12 630...

Documents

Transcript of POLSKIE - opzptu.pl · ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz tel. 52 36 55 306 fax 52 37 12 630...