Otucha

5/11/2018 Otucha - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/otucha 1/104

John Maxwell

Błogosław i bądź błogosławiony

Otucha zmienia wszystko

1



Dla Ricka Goada

1963-2007

To przyjaciel, który dodawał mi otuchy i wniósł do mego życia wiele

wartościowego.

Kochał mnie bezwzględnie.

Służył mi stale i codziennie dawał mi radość.

A słowa „Rick zmienił moje życie” powtórzą za mną tysiące ludzi.

2



Spis treści

Wstęp .................................................................................................................. 5

Otucha pozwala nam iść do przodu. ................................................................... 8

MĄDRE SŁOWA ............................................................................................... 10

OTUCHA I WYTRWAŁOŚĆ ................................................................................ 11

OTUCHA DLA CZŁOWIEKA DOBREJ MYŚLI....................................................... 15

Eksperyment z otuchą .................................................................................... 18

WSPANIALE UTALENTOWANI POTRZEBUJĄ OTUCHY .......................................20

Dodawaj otuchy sam sobie ............................................................................ 22

Otucha sprawia, że stajemy się lepsi. ............................................................... 23

WIERZ W SIEBIE ............................................................................................. 25

Pozytywnie podłączeni................................................................................... 28

KAŻDY DOCENIA MIŁE SŁOWO ....................................................................... 30

Pomagaj ludziom w spełnianiu pragnień ........................................................ 34

POMAGAJ LUDZIOM WZNOSIĆ SIĘ NA WYŻSZY POZIOM ŻYCIA ....................... 36

Tak mało trzeba ............................................................................................. 37

Otucha daje nam nadzieję. ............................................................................... 40

KRZEPIENIE NADZIEI...................................................................................... 42

Jak walczyć ze zniechęceniem ........................................................................ 43

Otucha dla prezydenta ................................................................................... 45

Nadzieja w Panu ............................................................................................. 47

MATEMATYKA ................................................................................................. 49

Otucha zmienia życie ........................................................................................ 54

PIĘĆ RZECZY, JAKIE O LUDZIACH POWINIEN WIEDZIEĆ KAŻDY, KTO CHCEDODAWAĆ OTUCHY ........................................................................................ 56

Wyciągaj rękę do najbliższych ........................................................................ 60

SŁOWA NAUCZYCIELA ZMIENIAJĄ ŻYCIE .........................................................62

BŁOGOSŁAW I BĄDŹ BŁOGOSŁAWIONY .......................................................... 65

3



CO MUSISZ WIEDZIEĆ, ABY DODAWAĆ LUDZIOM OTUCHY ............................ 68

JAK DAWAĆ INNYM COŚ WARTOŚCIOWEGO ................................................... 70

Otucha umacnia zespół. ................................................................................... 71

DODAJĄC OTUCHY ZAWODNIKOM, BUDUJESZ DRUŻYNĘ ................................ 73

DWA RODZAJE LIDERÓW ................................................................................ 76

Uhonorowanie całego zespołu ........................................................................ 78

POMAGAJĄC KOLEGOM, POPRAWIASZ ZESPÓŁ ............................................... 80

Otucha wiedzie do rzeczy wielkich. .................................................................. 82

KAŻDEMU WIELKIEMU CZŁOWIEKOWI KTOŚ DODAWAŁ OTUCHY ................... 85

Nie oczekuj otuchy od „ekspertów” ............................................................... 90

MOC PASJI....................................................................................................... 91

OTUCHY DODAJE MU PASJA Z NAJMŁODSZYCH LAT ........................................ 94

EPILOG .............................................................................................................. 97

4



Otucha to tlen dla duszy.

GEORGE MATTHEW ADAMS

Wstęp

Dodając komuś otuchy, zmieniasz jego życie

Każdy potrzebuje otuchy. Każdy też, kto ją otrzymuje, ulega zmianie – zarówno

młody, jak i stary, znany i nieznany, ten, kto odnosi wielkie sukcesy i ten, kto

tylko skromniejsze. Jak powiedział Mark Twain, „Jeden komplement daje mienergię do życia na cały miesiąc”.

Czasami otucha wywiera wpływ naprawdę głęboki. Jedno słowo nauczyciela może

zmienić całe życie dziecka. Jedno słowo męża lub żony potrafi uratować

małżeństwo. Jedno słowo lidera jest w stanie zainspirować podwładnego do

wykorzystania całego swego potencjału. Zig Ziglar mówi: „Nigdy nie wiadomo, w

którym momencie kilka szczerych słów może wywrzeć wpływ na całe życie”.

Na czym polega prawdziwa otucha, która potrafi trwale zmienić człowieka?Dodawać otuchy to pomagać komuś w zgromadzeniu odwagi, na którą zapewne

nie zdobyłby się w inny sposób. Odwagi, aby mierzyć się z każdym kolejnym

dniem, aby słusznie postępować, aby podejmować ryzyko i aby dawać coś od

siebie. Istota dodawania otuchy polega na odkrywaniu wartości drugiego

człowieka. Jeśli dzięki naszej pomocy ludzie czują się bardziej wartościowi, zdolni i

zmotywowani, to zmieniamy na zawsze ich życie. I obserwujemy, jak oni

zmieniają świat.

Gdy wychowujesz dzieci, spoczywa na tobie odpowiedzialność za dodawanie

otuchy swojej rodzinie. Jeśli jesteś przywódcą jakiejś organizacji, to skuteczność

twojego zespołu rośnie wprost proporcjonalnie do otuchy, jaką otrzymuje od

ciebie zespół. Masz też zaszczyt wspierać słowami podnoszącymi na duchu

przyjaciół, którzy przechodzą trudne chwile albo dążą do osiągnięcia czegoś

wielkiego. Na kartach tej książki pokazujemy, w jaki sposób otucha jest w stanie

zmienić dosłownie wszystko - pojedynczych ludzi, rodziny, szkoły,

5



przedsiębiorstwa i kościoły – ponieważ tworzy ona warunki, w których człowiek

wydobywa z siebie wszystko, co najlepsze.

Mam nadzieję, że książka także ciebie podniesie na duchu. Wierzę, że zawarte tu

cytaty, opowieści i uwagi pomogą ci i będą cię inspirować. A gdy już w ciebiewstąpi otucha, proszę, abyś przekazywał ją innym. Pamiętaj, że otucha zmienia

wszystko. Błogosław i bądź błogosławiony!

6



Ponieważ Bóg nas kocha, mamy powód, aby podnosić innych na duchu.

Dzięki Boskiej miłości mamy możność dodawania otuchy.

Boska miłość podsuwa nam sposoby napełniania ludzi otuchą.

John Maxwell

7



Bądźcie mocni i mężnego serca,

wszyscy, którzy pokładacie ufność w Panu!

(Ps 21,25)

Otucha pozwala nam iść do przodu.

Człowiek jest w stanie zajść znacznie dalej, jeśli ktoś w niego wierzy.

John C. Maxwell

8



Nie pozwalaj, aby dopadało cię uczucie zniechęcenia, a w końcu z pewnością

osiągniesz sukces.

Abraham Lincoln

9



MĄDRE SŁOWA

Dziewiętnastowieczny pisarz Walt Whitman przez wiele lat starał się

zainteresować kogoś swoją poezją. Gdy popadł już w kompletne zniechęcenie,

otrzymał zmieniający życie list od miłośnika jego dzieł: „Drogi panie, trudno być

ślepym na cudowne przesłanie Źdźbeł trawy . Uważam ten niezwykły utwór za

najwnikliwszy i najmądrzejszy, z jakim miała do czynienia Ameryka. Witam u

progu wspaniałej kariery”. Podpisano: Ralph Waldo Emerson.

Whitman zrobił cudowną karierę, a teraz uchodzi za jednego z największych

przedstawicieli amerykańskiej literatury. Ale w trudnych chwilach, aby iść do

przodu, potrzebował otuchy. Gdy docieramy na skraj porażki, trafne słowo w

stosownej chwili pomaga nam pozostać w grze. Jeśli z powodu zniechęcenia lubzmęczenia nie możemy iść przed siebie, czyjaś empatia dodaje nam nowych sił.

Nie ma najmniejszych wątpliwości: nic tak nie pomaga przetrwać jak otucha.

10



OTUCHA I WYTRWAŁOŚĆ

W 1962 roku urodził się Rick Hyot. Rodzice – jak to w przypadku pierworodnego

dziecka – bardzo się ekscytowali i wiązali z nim wiele nadziei. Ale podczas porodu

wokół szyi Ricka zacisnęła się pępowina i odcięła dopływ tlenu do mózgu.

Zdiagnozowano u niego dziecięce porażenie mózgowe. „Gdy miał osiem

miesięcy”, wspomina jego ojciec, Dirk, „lekarze powiedzieli, że nic z niego nie

będzie. Stwierdzili, że do końca życia będzie jarzyną”.1 Ale rodzice nie dali za

wygraną. Zdecydowali wychowywać go jak każde inne dziecko.

POD GÓRĘ. Czasami bywało ciężko. Rick miał bezwład wszystkich kończyn i z

powodu ograniczonej kontroli nad językiem nie mówił. Ale rodzice pracowali nad

nim, uczyli go wszystkiego, czego potrafił się nauczyć i wciągali go do rodzinnychzajęć. Kiedy miał dziesięć lat, jego życie uległo zmianie, bo inżynierowie z Tuft

University stworzyli urządzenie, które umożliwiło porozumiewanie się za

pośrednictwem komputera. Pierwsze słowa, które powoli i z bólem udało mu się

wystukać na klawiaturze, brzmiały: „Naprzód Bruins”. Wtedy rodzina, która w

rozgrywkach NHL kibicowała klubowi Boston Bruins, dowiedziała się, że Rick jest

miłośnikiem sportu.

Gdy miał piętnaście lat, dowiedział się o wyścigu na pięć kilometrów, podczasktórego miano zbierać pieniądze na pomoc dla młodego sportowca

sparaliżowanego w wypadku. Powiedział ojcu, że chce wziąć w nim udział. Dick

Hyot, podpułkownik Narodowej Gwardii Lotniczej, zbliżał się do czterdziestki i nie

był w najlepszej kondycji. Mimo to zgodził się pchać syna na specjalnie

przystosowanym wózku inwalidzkim. Przekroczyli linię mety na przedostatnim

miejscu. Wtedy Rick, według wspomnień ojca, „zabłysnął najwspanialszym

uśmiechem, jaki człowiek może ujrzeć w życiu”. Po wyścigu chłopak napisał:

„Tato, czułem się tak, jakbym wcale nie był niepełnosprawny.” Od tego dnia życie

toczyło się zupełnie inaczej.

WSPÓLNA PRACA

Co robi ojciec, gdy jego syn, który nie rusza się bez wózka, oświadcza, że chce

wziąć udział w wyścigu? Staje się jego rękami i nogami. Tak powołano „Drużynę

Hoyt”. Dick zorganizował dla Ricka specjalistyczny wózek i sparaliżowany

nastolatek wraz z ojcem w kiepskiej kondycji mogli razem pobiec – i to nie raz.

Wkrótce zaczęli podchodzić do treningów coraz poważniej. W 1981 roku po raz

11



pierwszy wspólnie wystartowali w bostońskim maratonie. Od tamtej pory nie

opuścili w Bostonie ani jednego maratonu przez dwadzieścia lat.

Po czterech latach biegania postanowili podjąć większe wyzwanie: triatlon.

To wyścig składający się z pływania, biegu i jazdy rowerowej. Nie było towyzwanie bagatelne, bo Dick musiał nauczyć się pływać! Ale udało się. „To on

mnie motywował”, wyjaśnia, „i gdyby nie on, wycofałbym się z zawodów. A tak

użyczam mu rąk i nóg, aby mógł startować jak inni.”2

Za najtrudniejszy wyścig na świecie uchodzi Triatlon Ironman na Hawajach.

Składa się z trzech następujących zaraz po sobie etapów: pływania na 2,4 mili,

wyścigu kolarskiego na dystansie 112 mil i maratonu, czyli 26,2 mili. Dla każdegouczestnika to prawdziwa próba sił. W 1989 Dick i Rick wzięli wspólnie udział. W

wyścigu pływackim Dick ciągnął za sobą łódeczkę z Rickiem. Potem przejechał

112 mil na rowerze z synem na siodełku przymocowanym do kierownicy. Przed

biegiem był wykończony.

Wystarczyło jednak, że przypomniał sobie słowa syna:

Podczas wyścigu wydaje mi się, że moja niepełnosprawność znika. Tylko wtedy

naprawdę czuję się jak każdy. Dzięki pozytywnemu wsparciu wcale nie czuję się

ułomny. Wydaje mi się, że jestem pełnowartościowym człowiekiem, który nie zna

żadnych ograniczeń.

Oczywiście udało im się ukończyć bieg w dobrym czasie trzynastu godzin i

czterdziestu trzech minut. Od tamtej pory Rick zdobył dyplom college’u i pracuje

na Boston University, pomagając w projektowaniu systemów komputerowych dla

niepełnosprawnych. I naturalnie nadal startuje w zawodach z ojcem, który ma już

ponad 60 lat i jest na emeryturze. Do marca 2007 roku Drużyna Hoyt wzięła

udział w 942 wyścigach. Ukończyli 65 maratonów i 216 triatlonów, w tym cztery

na dystansie Ironman. I nadal biegają. „Nie ma na tym świecie nic, czego

wspólnie nie moglibyśmy dokonać”, mówi Dick.4 Na tym polega moc otuchy.

12



Na podstawie:

Siedemnaście niepodważalnych praw pracy zespołowej

We współczesnym świecie istnieją trzy rodzaje ludzi: „zatruwacze studni”, którzy

człowieka zniechęcają, tłamszą jego kreatywność i co chwila mówią, że mu się

nie uda; „kosiarze trawników”, którzy mają dobre intencje, ale tak bardzo są

zaabsorbowani sobą, swoimi potrzebami i swoim trawnikiem, że nigdy nie

udzielają pomocy nikomu innemu; a także „poprawiacze życia”, którzy próbują

inspirować innych, podnosić ich na duchu i wzbogacać ich życie. Sami musimy

być „poprawiaczami życia” i musimy się nimi otaczać.

Walt Disney

13



Bij brawo, gdy ktoś zrobi coś dobrze. W ten sposób uszczęśliwisz dwie osoby na

raz.

SAMUEL GOLDWYN

14



OTUCHA DLA CZŁOWIEKA DOBREJ MYŚLI

Całkiem niedawno moja żona Margaret odebrała telefon. Przez chwilę

rozmawiała, a potem spojrzała na mnie, zakryła dłonią mikrofon i zapytała:

„Znasz jakiegoś Dicka Vermeila?”

Prawie wyrwałem jej słuchawkę z ręki.

Vermeil to legendarny szkoleniowiec. Zaczynał w 1959 roku jako trener drużyny

licealnej, a potem przeszedł wszystkie szczeble kariery trenerskiej. Zdobył tytuł

selekcjonera roku w kategorii trenerów szkół średnich, trenerów college’u,

trenerów NCDAA i NFL. W latach dziewięćdziesiątych wrócił z emerytury i zaczął

szkolić drużynę St. Louis Rams, a w 1999 roku zdobył z nią Superpuchar. Czy to

prawdziwy Dick Vermeil? I dlaczego do mnie dzwoni?

To naprawdę był Dick Vermeil. Dzwonił w jakiejś sprawie, którą poruszałem na

Maximum Impact, czyli lekcji na płycie CD otrzymywanej co miesiąc przez

piętnaście tysięcy prenumeratorów. Wspominałem tam, że gdy przeczytam

znakomitą książkę i dużo z niej wyniosę, wysyłam do autora notkę z

podziękowaniami i piszę, jak duże książka ta miała dla mnie znaczenie. Każdy

nauczyciel lubi usłyszeć potwierdzenie, że jego praca wywiera jakiś wpływ na

ludzi.

Vermeil zadzwonił, bo chciał mi powiedzieć, że od sześciu lat czyta moje książki i

otrzymuje płyty CD. Słucha lekcji w samochodzie w drodze na trening i z

powrotem, a czasami o moich koncepcjach opowiada zawodnikom i innym

trenerom. Chciał po prostu powiedzieć mi o tym.

Rozmowę z nim poczytuję sobie za prawdziwy zaszczyt. Takie słowa dodają

otuchy i energii na długi czas!

Poświęć chwilę i porozmawiaj z kimś, kto dodał ci otuchy. Powiedz mu, co jego

czyn dla ciebie znaczy. Każdy potrzebuje otuchy!

15



W college’u grałem w futbol amerykański. Ani nie byłem potężny – ważyłem

ledwie 75 kilo – ani zbyt dobry. Raz miałem złamaną rękę, raz szyję i sześć razy

nos.

Gdy o tym opowiadałem, ludzie pytali, dlaczego to robię. Początkowo niemiałem na to odpowiedzi. Ale kiedyś mnie olśniło. Nie grałbym i nie starał się tak

bardzo, gdyby na trybunach nie siedzieli dopingujący mnie kibice – rodzina i

przyjaciele. Ale oni tam byli, więc ja grałem.

TOM MALONE

Były prezes i dyrektor Milliken and Company

16



Dzięki wierze wszystko jest możliwe. Dzięki miłości wszystko jest wartościowe.

17



Eksperyment z otuchą

Kilka lat temu przeprowadzono eksperyment, który miał na celu zmierzyć ludzką

zdolność do znoszenia bólu. Jak długo bosonogi postoi w wiadrze lodowatej wody?

Wtedy dokonano odkrycia, że jeśli przy osobie stojącej w wodzie z lodem jest

ktoś, kto dodaje wsparcia i otuchy, dwukrotnie rośnie jej zdolność tolerowania

bólu.

18



Dodawanie otuchy polega na podjęciu decyzji, że twój problem jest moim

problemem.

JOHN C. MAXWELL

19



WSPANIALE UTALENTOWANI POTRZEBUJĄ OTUCHY

Jerzy Fryderyk Haendel był cudownym dzieckiem. Wprawdzie ojciec zamierzał

wysłać go na studia prawnicze, jego od najmłodszych lat ciągnęło do muzyki. W

wieku siedemnastu lat otrzymał stanowisko organisty katedralnego w rodzinnym

miasteczku Halle. Po roku został skrzypkiem i klawesynistą w cesarskiej operze w

Hamburgu. Zanim skończył dwadzieścia jeden lat, był już wirtuozem klawiatury.

Kiedy zajął się komponowaniem, natychmiast zdobył sławę i wkrótce został

mianowany kapelmistrzem na dworze elektora Hanoweru (późniejszego króla

Anglii Jerzego I). Po przenosinach do Anglii jego sława nadal rosła. Zanim

skończył czterdzieści lat, znał go już cały świat.

Jednak mimo talentu i sławy napotykał na drodze wiele przeciwności. Pomiędzyangielskimi kompozytorami panowała ostra rywalizacja. Publiczność była

kapryśna i czasami ignorowała jego koncerty. Często padał ofiarą nagłych zmian

trendów politycznych. Zdarzało się, że nie miał grosza przy duszy albo stawał na

skraju bankructwa. Odrzucenie i porażka bardzo bolą, zwłaszcza gdy następują

po sukcesach.

Oliwy do ognia dolewały jeszcze kłopoty ze zdrowiem. Miał jakiś wylew albo

zawał, po którym pozostał mu paraliż czterech palców prawej dłoni. Wyszedł ztego, ale bardzo przygnębiony.

Wreszcie w 1741 roku uznał, że chociaż ma dopiero pięćdziesiąt sześć lat, czas

odejść na emeryturę. Był pogrążony w rozżaleniu, niechęci i długach. Dręczyło go

przeczucie, że za długi trafi do więzienia. Ósmego kwietnia wystąpił na koncercie,

który miał być pożegnalny. Poddawał się załamany i zrozpaczony.

Ale w sierpniu tego samego roku doszło do rzeczy niesłychanej. Odwiedził go

bogaty przyjaciel, Charles Jennings. Dodał mu otuchy, wręczając libretto oparte

na życiu Jezusa Chrystusa. Dzieło to na tyle zaintrygowało Haendla, że postanowił

wrócić do pracy. Zaczął pisać. Szybko poczuł przypływ weny. Pisał trzy tygodnie

bez przerwy. Kolejne dwa dni zabrały orkiestracje. Po dwudziestu czerech dniach

ukończył złożony z 260 stron manuskrypt Mesjasza.

Obecnie utwór ten uchodzi za dzieło sztuki muzycznej i kulminację twórczości

kompozytorskiej Haendla. Jeden z jego biografów, sir Newman Flower, tak

powiedział o komponowaniu Mesjasza: „Zwarzywszy na ogrom dzieła i krótki czas

20



powstawania, praca ta pozostanie – być może na zawsze - największym

wyczynem w dziejach kompozytorstwa muzycznego”.

Według: Nie oglądaj się na porażkę

21



Dodawaj otuchy sam sobie

Nie pozwalaj sobie, aby:

Martwić się, gdy postępujesz najlepiej, jak potrafisz.

Spieszyć się, gdy sukces zależy od dokładności.

Myśleć źle o kimkolwiek, jeśli nie znasz całej prawdy.

Nie próbować, a uznawać, że coś jest niemożliwe.

Tracić czas na błahostki.

Przyjmować, że dobre intencje stanowią wystarczającą wymówkę.

Trwać w niechęci do Boga lub drugiego człowieka.

22



Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa

Jezusa

(Flp 1,6)

Otucha sprawia, że stajemy się lepsi.

Każdy ma w swoim życiu wzloty i w większości przypadków stanowią one wynik

otuchy, którą ktoś nas natchnął.

George M. Adams

23



Taktuj człowieka jako takiego, jakim wydaje się być, a stanie się gorszy. Ale

potraktuj go, jakby już stał się tym, kim mógłby być, a sprawisz, że stanie się

tym, kim być powinien.

Johann Wolfgang Goethe

24



WIERZ W SIEBIE

Kilka lat temu w szkole z okolic San Francisco przeprowadzono eksperyment.

Dyrektor wezwał do siebie troje nauczycieli i powiedział: „Ponieważ stanowicie

trójkę najlepszych pedagogów i macie znakomite doświadczenie, damy wam

dziewięćdziesięciu wyselekcjonowanych uczniów z najwyższym ilorazem

inteligencji. Pozwalamy wam w tym roku pracować z nimi w ich tempie i

zobaczymy, ile się nauczą”.

Nauczyciele, uczniowie i rodzice uznali, że to znakomita koncepcja. Najwyraźniej

ten rok dobrze im służył. Osiągnęli wyniki średnio o 20 do 30 proc. wyższe od

przeciętnych w całym regionie San Francisco.

Po zakończeniu roku szkolnego dyrektor wezwał trójkę nauczycieli i powiedział:

„Muszę wam coś wyznać. Wcale nie mieliście dziewięćdziesięciu najbardziej

rozwiniętych intelektualnie uczniów. To były zwyczajne, przeciętne dzieciaki.

Wybraliśmy je losowo i przydzieliliśmy do was”.

Oczywiście nauczyciele natychmiast doszli do wniosku, że za wspaniałe postępy

w nauce muszą odpowiadać ich wyjątkowe zdolności pedagogiczne.

„Ale muszę przyznać się do jeszcze jednej rzeczy”, rzekł dyrektor. „Nie jesteścienajlepszymi nauczycielami. Wasze nazwiska wybraliśmy przypadkiem”.5

Dlaczego zatem przez cały rok uczniowie i nauczyciele osiągali wyniki na tak

wspaniałym poziomie? Otuchy dodawała im wiara w siebie!

Na podstawie: Your Roadmap to Success

25



Powiem ci, co sprawia, że ktoś jest wspaniałym menedżerem. On uważa, że jego

ludzie są lepsi niż w rzeczywistości. Zmusza człowieka, żeby miał o sobie dobre

zdanie. Pokazuje mu, że w niego wierzy. Sprawia, że człowiek sam z siebie

wydobywa więcej. A gdy już pokaże ci, jak dobry jesteś, zawsze obsadza cię do

takich ról, w których musisz dawać z siebie wszystko, co najlepsze.

REGGIE JACKSON

26



Jeszcze nigdy nie widziałem człowieka, niezależnie od stanowiska, który lepiej

wykonywałby pracę i wkładał w nią więcej wysiłku pod wpływem krytyki niż w

warunkach, w których czuje się akceptowany.

CHARLES SCHWAB

27



Pozytywnie podłączeni

Psycholog Henry H. Goddard prowadził badania nad poziomem energii u dzieci.

Podłączał je do urządzenia zwanego ergografem i sprawdzał, jak reagują na

cudze słowa. Odkrył, że gdy zmęczone dziecko usłyszy słowo pochwały, ergograf

wskazuje, że doświadcza natychmiastowego przypływu energii. Natomiast gdy

dziecko jest krytykowane lub zniechęcane, urządzenie pokazuje nagły spadek

energii.

Nigdy nie wolno lekceważyć mocy zawartej w słowach otuchy.

28



Jeszcze dzisiaj powiedz komuś coś pozytywnego. O nieżywych nawet kamienny

nagrobek ma coś dobrego do powiedzenia.

JOHN C. MAXWELL

29



KAŻDY DOCENIA MIŁE SŁOWO

W drugim dziewięcioleciu dwudziestego wieku w Chicago na Northwest University

lekarz, doradca i psycholog George W. Crane zaczął wykładać psychologię

społeczną. Chociaż nie miał doświadczenia w nauczaniu, wnikliwie studiował

ludzką naturę i święcie wierzył, że nauka psychologii najlepiej odbywa się w

praktyce.

Jedne z pierwszych zajęć prowadził ze studentami wieczorowymi, którzy

generalnie byli starsi niż przeciętni żacy. W ciągu dnia ludzie ci pracowali w

chicagowskich sklepach, biurach i fabrykach, a później doskonalili się na

wieczorowych zajęciach.

Pewnego razu po ćwiczeniach podeszła do niego młoda kobieta o imieniu Lois.

Przyjechała do pracy urzędniczej w Chicago z małego miasteczka w Wisconsin.

Zwierzyła się Crane’owi, że czuje się samotna i wyobcowana.

„Nie znam tu nikogo oprócz kilku dziewczyn z biura”, rozpaczała. „Wieczorami

wracam na stancję i piszę listy do domu. Przy życiu trzyma mnie tylko nadzieja na

list od przyjaciół z Wisconsin”.

Tydzień później w reakcji na problem Lois Crane zaproponował coś, czemu nadałnazwę Klub Komplementów. Było to jedno z kilku pierwszych jego zadań

praktycznych.

„Psychologię stosujecie codziennie i w każdym miejscu, w domu, w autobusie, na

ulicy i w pracy”, mówił studentom. „W pierwszym miesiącu wasze zadanie polega

na prowadzeniu Klubu Komplementów. Polega to ta tym, aby każdego dnia

powiedzieć szczery komplement trzem różnym osobom. Jeśli ktoś chce, ta liczba

może być większa. Ale na zaliczenie trzeba codziennie przez trzydzieści dnimówić komplement co najmniej trzem osobom (…) Po miesiącu napiszecie pracę

opisującą swoje doświadczenia. Uwzględnicie w niej zmiany, jakie zauważyliście u

ludzi z otoczenia, a także zmiany, jakie zajdą w waszym spojrzeniu na życie”.6

Niektórzy studenci mieli opory przed tym zadaniem. Jedni narzekali, że nie

wiedzą, co powiedzieć. Inni bali się odrzucenia. Jeszcze inni uważali, że mówienie

komplementów komuś, kogo się nie lubi, jest nieuczciwe. „Czy chwalenie swojego

wroga nie jest hipokryzją?”, zapytał jeden ze studentów.

30



„Nie, powiedzenie komplementu wrogowi nie jest hipokryzją”, odparł Crane.

„Komplement to szczere i obiektywne pochwalenie pewnej cechy lub myśli, która

zasługuje na pochwałę. Zauważamy wtedy, że nie ma ludzi, którzy całkowicie

byliby pozbawieni pozytywów (…) Taki komplement może podnieść na duchu

kogoś samotnego, kto już prawie poddał się i zrezygnował z robienia dobrych

uczynków. Nigdy nie wiadomo, czy komplement nie trafia do chłopca,

dziewczynki, mężczyzny lub kobiety, którzy przeżyweają krytyczne chwile.7

Studenci Crane’a odkryli, że szczere komplementy wywierają pozytywny wpływ

na otoczenie i chyba jeszcze silniejszy na nich samych. Lois rozpromieniała i

zamieniła się w bardzo towarzyską osobę, która wchodząc do pomieszczenia,

rozświetla je swoją obecnością. Inna już prawie rzuciła pracę jako sekretarka w

kancelarii prawnej, bo miała trudnego szefa, ale zaczęła mówić mu komplementy– początkowo przez zaciśnięte zęby. Przestał być wobec niej grubiański, a ona

przestała oceniać go przesadnie negatywnie. Nauczyli się szczerze rozmawiać,

zbliżyli do siebie, a w końcu pobrali.

Dzisiaj Klub Komplementów George’a Crane wydaje się nieco sztywniacki. Ale

stojąca za nim zasada jest aktualna tak samo jak w latach dwudziestych

ubiegłego wieku. Nasuwa się wniosek[, że Crane uczył czegoś, co ja później

nazwałem Zasadą Windy. Zgodnie z nią osobę, z którą łączą nas jakieś relacje,możemy albo podnosić na duchu, albo dołować. Crane starał się wpajać swoim

studentom działanie aktywne. „Świat pragnie”, mówił, „abyś go docenił. Czuje

głód komplementów. Ktoś musi zrobić pierwszy krok i zacząć mówić otoczeniu

miłe rzeczy”. Wziął sobie do serca słowa Benjamina Franklina, który mówił: „tak

samo jak próżnych słów trzeba się wystrzegać milczenia po próżnicy”.

Na podstawie Zwyciężysz, ale nie w pojedynkę

31



Patrząc wstecz z perspektywy czasu na swoje życie, ujrzysz momenty, w których

żyłeś naprawdę. To te, w których działałeś w duchu miłości.

HENRY DRUMMOND

32



Najwspanialszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla drugiego człowieka, to nie

podzielić się z nim swoim bogactwem, lecz odsłonić przed nim jego własne.

BENJAMIN DISRAELI

33



Pomagaj ludziom w spełnianiu pragnień

Psychologowie twierdzą, że w głębi duszy wszyscy ludzie pragną tego samego.

Jeśli chcesz dodawać ludziom otuchy, pomagaj im w spełnianiu tych

podstawowych, głębokich pragnień.

Ludzie chcą robić słuszne rzeczy – stawaj u ich boku.

Ludzie chcą znajdować lepsze sposoby robienia tego, co robią – dodawaj im sił.

Ludzie chcą osiągać rzeczy, z których byliby dumni – dodawaj im motywacji.

Ludzie chcą należeć do zespołów osiągających nadzwyczajne rzeczy – zachęcajich do tego.

Ludzie pragną uznania za to, kim są i co osiągnęli – składaj im wyrazy szacunku.

34



Jak rozpoznać człowieka, który pragnie otuchy? On oddycha.

Truett Cathey

35



POMAGAJ LUDZIOM WZNOSIĆ SIĘ NA WYŻSZY POZIOM ŻYCIA

Święcie wierzę, że w gruncie rzeczy każdy człowiek – nawet ten najbardziejnegatywnie nastawiony – chce dodawać otuchy. Wszyscy pragniemy pozytywnie

wpływać na innych. I to jest możliwe. Jeśli chcesz podnosić ludzi na duchu i

wnosić do ich życia nową wartość, pamiętaj o poniższych rzeczach:

DODAWAJ OTUCHY CODZIENNIE. Rzymski filozof Lucjusz Annaeus Seneka

zauważył: „Gdziekolwiek znajduje się istota ludzka, tam pojawia się szansa, aby

być dobrym”. Jeśli chcesz podnosić ludzi na duchu, czyń to codziennie.

KTOŚ, KTO DODAJE OTUCHY, ZDAJE SOBIE SPRAWĘ, JAK NIEWIELKA RÓŻNICA

DZIELI RANIENIE OD POMAGANIA. Drobiazgi wykonywane każdego dnia mają na

ludzi większy wpływ, niż ci się wydaje. Wykonując zwyczajne rzeczy, dysponujesz

mocą sprawiającą, że życie innych staje się lepsze lub gorsze. Twoje słowa i

uczynki najsilniej wpływają na osoby najbliższe – rodziców, dzieci, partnerów.

Korzystaj z tej siły mądrze.

W NEGATYWNYCH WARUNKACH OSOBY DODAJĄCE OTUCHY INICJUJĄ RZECZY

POZYTYWNE. Być pozytywnie nastawionym w warunkach sprzyjających lub

neutralnych to jedno. Co innego inicjować zmiany w sytuacjach negatywnych.

Właśnie o to starają się ci, co podnoszą na duchu. Czasami wystarczy dobre

słowo, kiedy indziej dobry uczynek, od czasu do czasu trzeba wykazać się

kreatywnością.

CI, CO DODAJĄ OTUCHY INNYM, ROZUMIEJĄ, ŻE ŻYCIE JEST TYLKO JEDNO. Pasuje

tu jeden z moich ulubionych cytatów: „Tylko raz przejdę przez to życie. Niech

więc już teraz uczynię wszelkie dobro, które mogę uczynić i niech okażę wszelką

uprzejmość każdej istocie. Obym nie zwlekał z tym ani tego nie poniechał.

Ponownie bowiem drogą tą szedł nie będę”. Ludzie dodający otuchy nie czekają

na jutro, aż będzie „lepszy” dzień na pomaganie innym. Działają tu i teraz!

Każdy może dodawać otuchy. Nie trzeba być bogatym, nie trzeba być geniuszem.

Nie musisz mieć wszystkiego. Wystarczy troska o ludzi i odrobina inicjatywy.

NA PODSTAWIE Zwyciężysz, ale nie w pojedynkę

36



Tak mało trzeba

Tak mało trzeba, aby nas zasmucić.

Wystarczy lekceważące słówko lub grymas powątpiewania.

Uśmieszek pogardy na drogich ustach.

Wtedy choćby cel był blisko, nogi robią się z kamienia.

Tracimy odwagę i nadzieję.

Tak mało trzeba, aby nas zasmucić.

Tak mało trzeba, aby nas rozweselić.

Ochocze klaśnięcie dłoni przyjaciela.

Słowo osoby, która nas rozumie.

Ukończenie zadania, które dawno temu błędnie zaplanowaliśmy.

Tracimy wówczas wszelkie zwątpienie i strach.

Do szczęścia trzeba tak niewiele.

IDA GOLDSMITH MORRIS

37



Przypochlebiaj się,

A pewnie ci nie uwierzę.

Krytykuj mnie,

A pewnie cię nie polubię.

Lekceważ mnie,

A pewnie ci nie wybaczę.

Dodawaj mi otuchy,

A nigdy ci nie zapomnę.

WILLIAM ARTHUR WARD

38



Życie to bieg z przeszkodami. Są łuki i zakręty, zwycięstwa i porażki. Gdy

skaczesz przez płotek, pamiętaj najpierw przerzucić serce. Reszta pójdzie za nim.

MICHELLE LEONARD

39



Niech nas ogarnie łaska Twoja Panie,

według ufności pokładanej w Tobie!

(Ps 33,22)

Otucha daje nam nadzieję.

Wiara trzyma człowieka, który trzyma się wiary.

Matka Teresa z Kalkuty

40



Tajemnicą otuchy jest nadzieja.

John C. Maxwell

41



KRZEPIENIE NADZIEI

Gdy w 1914 roku sir Ernest Schackleton wyruszył na morze, przyświecał mu

ambitny cel, aby jako pierwszy przemierzyć Antarktykę. Jednak jego statek

Endurance nawet nie dotarł do obozu bazowego. Na wiele miesięcy utkwił na

lodowatych wodach, a w końcu zatonął. Shackleton i jego dwudziestu siedmiu

załogantów utknęli dwieście mil od cywilizacji. Pływali między krami na zaledwie

trzech łodziach ratunkowych, mieli tylko kilka namiotów i skromne zapasy

prowiantu.

W końcu dotarli do niewielkiej wysepki. Większość została tam w oczekiwaniu na

powrót Shackletona, który wraz z garstką ludzi wyruszył na łodziach ratunkowych

osiemset mili po wzburzonych wodach w kierunku stacji wielorybników. W końcupo osiemnastu miesiącach od katastrofy Shackleton powrócił i wszystkim udało

się przetrwać te gehennę.

W jaki sposób podtrzymywali w sobie nadzieję? Po pierwsze dzięki optymizmowi.

Shackleton uznał kiedyś optymizm za „prawdziwą odwagę moralną”. Sam ani

przez chwilę nie przestawał wierzyć w ocalenie załogi. A jego optymizm był

zaraźliwy. Udzielał się każdemu, z kim miał styczność.

Po drugie umacniał w swoich ludziach poczucie, że są ważni. Każdego prosił o

wyrażanie opinii. Rozdawał zadania tak, aby każdy czuł, że przyczynia się do

znalezienia wyjścia z sytuacji.

Dodawał im też otuchy humorem i niefrasobliwą atmosferą. Odkrył, że w

warunkach napięcia, zdolność do rozładowania nastroju neutralizuje strach,

pomaga załodze odzyskać energię oraz przezwyciężać przeszkody w drodze do

celu. Być może brzmi to dziwnie, ale do nielicznych rzeczy wyniesionych przez

Schackletona z tonącego statku należało bandżo. Chciał zapewnić ludziom

odrobinę muzyki.

Napoleon powiedział, że przywódca jest dostawcą nadziei. Schackleton stanowi

znakomity przykład na to, że jedna osoba jest w stanie dzięki nadziei

podtrzymywać przy życiu innych.

Jeśli znasz kogoś, kto przechodzi ciężką próbę – choruje albo ma kłopoty

finansowe – to dobrymi i pełnymi miłości słowami dodasz mu wiary w siebie,

pomożesz mu dźwigać ciężar, wniesiesz do jego życia nadzieję i otuchę.

42



Jak walczyć ze zniechęceniem

Odrzuć odrzucanie.

Traktuj błędy jako tymczasowe.

Traktuj porażki jako odosobnione incydenty.

Bądź zawsze dobrej myśli.

Koncentruj się na swoich mocnych stronach.

Do osiągania każdej rzeczy podchodź w sposób indywidualny.

Bierz się w garść.

43



Żaden człowiek nie upada tak nisko, aby nie mógł się podnieść dzięki Boskim

nakazom. I żaden nie wznosi się tak wysoko, aby mógł lekceważyć wpływ Boga

na swoje życie. Pod opieką Boga wszyscy pozbawieni nadziei - wdowa, sierota,

bezpłodna, eunuch czy odmieniec – są bezpieczni i spełnieni.

DALLAS WILLARD

The Divine Conspiracy

44



Otucha dla prezydenta

Na ekspozycji w instytucie Smithsonian wystawione są osobiste drobiazgi, któreAbraham Lincoln miał ze sobą tego wieczora, gdy został zastrzelony: mała

chusteczka z wyszytym A. Lincoln, scyzoryk noszony przez chłopców ze wsi,

futerał na okulary z bawełnianym sznurkiem, pięciodolarowy banknot

konfederatów oraz wypłowiały wycinek gazetowy z artykułem wychwalającym

jego wybór na prezydenta. Tekst zaczyna się od słów: „Abe Lincoln to jeden z

największych w dziejach mężów stanu …”

Dlaczego Lincoln, uważany za jednego z najznakomitszych prezydentów Stanów

Zjednoczonych, nosił ze sobą ten artykuł? Bo kierował krajem w jednym z

najtrudniejszych okresów w histroii. Często go krytykowano, oceniano i grożono.

Czasami musiał sobie przypomnieć, że ktoś w niego wierzy.

45



Okryje cię swymi piórami

i schronisz się pod Jego skrzydła:

Jego wierność to puklerz i tarcza.

(Ps 91,4)

46



Nadzieja w Panu

Psalm 91 należy do najbardziej pocieszających fragmentów Biblii. Opisujepoczucie bezpieczeństwa, jakiego można zaznać dzięki wierze w Boga, a zawarte

tam obietnice składają się na wnikliwy obraz nadziei. Zastanów się nad nią,

przyjmij ją do siebie, a później idź i dziel się nią z innymi.

BÓG OBIECUJE TWOJA KORZYŚĆ

Swoją obecność Nie musisz być samotny, choćbyś

przechodził nie wiadomo przez co.

Swoją ochronę Gdy podejmujesz inicjatywę i ryzyko,Bóg zapewnia ci bezpieczeństwo.

Swój pokój Nie musisz czuć się niebezpiecznie na

nieznanym terenie.

Swoją perspektywę Boskie spojrzenie na życie z

perspektywy wieczności zapewnia ci

poczucie stabilności.

Swoje zasoby Niezależnie od tego, jakie są twojepotrzeby, Bóg je zaspokaja.

Swoją moc W niesprzyjających czasach, Bóg

pomaga w osiąganiu celów.

47



Czasami nasze światło przygasa i roznieca je dopiero druga osoba. Wszyscy

winniśmy dogłębną wdzięczność tym, którzy rozpalają nasze światło na nowo.

ALBERT SCHWEITZER

48



MATEMATYKA

Pod względem relacji istnieją w zasadzie tylko cztery rodzaje ludzi:

1. KTÓRZY WNOSZĄ COŚ DO ŻYCIA. Lubimy ich. Wiele osób na tym świecie

pragnie nieść pomoc innym. Można je nazwać „dodawaczami”. Sprawiają, że

życie innych staje się przyjemniejsze i radośniejsze. Pastor John Wesley radził:

Czyń tyle dobra, ile możesz,

Z tylu sił, z ilu możesz.

Na wszystkie sposoby, którymi możesz

We wszystkich miejscach, w których możesz,

O każdej porze, w której możesz

Wszystkim ludziom, którym możesz

Tak długo, jak tylko możesz.

On był „dodawaczem".

Ludzie, którzy wnoszą do cudzego życia coś wartościowego, prawie zawsze robią

to specjalnie. Podkreślam to, ponieważ aby wnosić wartość do cudzego życia,

należy dawać siebie, a to rzadko zdarza się przypadkiem. Sam bardzo lubię ludzi i

chcę im pomagać. Za cel stawiam sobie być ich łatwym przyjacielem.

Niedawno dyrektor generalny pewnej korporacji poprosił mnie, abym w jego

firmie wygłosił prelekcję na temat zarządzania. Przeprowadziłem sesję dla jego

dyrektorów i kadry kierowniczej. Tak bardzo się do mnie przekonał, że chciał

zrobić dla mnie coś miłego.

„John, podoba mi się to, co zrobiłeś dla nas”, powiedział, gdy siedzieliśmy w jego

gabinecie. „Co ja mogę zrobić dla ciebie?”

49



„Nic”, odparłem. „Niczego nie musisz dla mnie robić”. Oczywiście dostałem od

korporacji pieniądze za swoje wystąpienia, które zresztą sprawiły mi wiele

radości. Jego ludzie byli inteligentni i otwarci na wiedzę.

„No coś ty”, rzekł dyrektor. „Każdy czegoś chce. A ty?”

„Słuchaj, chyba każdy chce mieć łatwego przyjaciela, prawda? Takiego, który

niczego nie chce.", powiedziałem, patrząc mu prosto w oczy. „Ja właśnie chcę być

takim łatwym przyjacielem”.

„No dobrze”, rzekł dyrektor. „Będziesz moim łatwym przyjacielem”. O to właśnie

mi chodzi. Pisarz Frank Tyger mówi: „Przyjaźń składa się z nastawionego ucha,

wyrozumiałego serca i pomocnej dłoni”. Właśnie to oferuję swoim przyjaciołom.

2. KTÓRZY UJMUJĄ COŚ Z ŻYCIA. Ich tolerujemy . W sztuce Juliusz Cezar Cassius

zapewnia: „*Akt IV, sc. III, przed wejściem poety około strony lub więcej”. Tak

robią „odejmowacze”. Nie pomagają nosić nam naszych ciężarów, a sprawiają

wręcz, że cięższe stają się te, które już mamy. Najsmutniejsze jest to, że

zazwyczaj „odejmowacze” robią to nieświadomie. Jeśli nie umiesz wnosić coś do

życia przyjaciół, to zapewne automatycznie coś z niego ujmujesz.

W relacjach międzyludzkich brać jest łatwo. O wiele trudniej dawać. Różnica jest

mniej więcej taka jak pomiędzy budowaniem i burzeniem. Aby na przykład

zbudować piękne krzesło, potrzebne są umiejętności rzemieślnika, czas i energia.

A rozbicie krzesła trwa chwilę i nie wymaga żadnych umiejętności.

3. KTÓRZY POMNAŻAJĄ COŚ W ŻYCIU. Tych cenimy . „Dodawaczem” może zostać

każdy, kto zechce. Wystarczy zamiar wnoszenia czegoś do cudzego życia i

realizowanie tego zamiaru. Właśnie tego uczył studentów George Crane, którywymyślił Klub Komplementów. Natomiast aby w relacjach międzyludzkich

wznieść się na wyższy poziom – i zostać „mnożnikiem” – trzeba działać

świadomie, strategicznie i umiejętnie. Im większy talent i większe zasoby, tym

większy potencjał, aby zostać „mnożnikiem”.

Ja mam szczęście. W moim życiu jest wielu mnożników, a więc utalentowanych

ludzi, którzy pomagają mi w odnoszeniu sukcesów: John Hull, David Hyot, Tom

Mullins. Oni służą mi z całego serca. Każdy z nich jest najlepszy w swojej

dziedzinie. Cenią sobie działania partnerskie. Zawsze mają wspaniałe pomysły. Z

50



pasją podchodzą do robienia rzeczy wartościowych. Pomagają precyzować moją

wizję i maksymalizować moje możliwości.

W twoim życiu prawdopodobnie też są tacy ludzie. Pomagają ci odnosić sukcesy i

mają potrzebne do tego umiejętności. Zastanawiając się nad tym, kto odgrywa wtwoim życiu rolę mnożnika, poświęć chwilę czasu, aby zadzwonić lub napisać do

nich i powiedzieć im, jakie mają w twoim życiu znaczenie.

4. KTÓRZY DZIELĄ COŚ W ŻYCIU. Ich unikamy . R. G. LeTourneau, założyciela

firmy Catepilar produkującej ciężki sprzęt budowlany, zapytano skąd wzięła się

nazwa Model G nadana jednej z pierwszych spycharek. Odpowiedział, że kiedyś

jeden z klientów o to samo zapytał sprzedawcę, a ten z refleksem typowym dlakomiwojażerów powiedział: od pierwszej litery angielskiego słowa „gossip", czyli

plotka. „Ponieważ ta maszyna również bruździ i szybko się rozchodzi”.

„Dzielnikami” nazywamy ludzi, którzy „lubią sprowadzać na ziemię”, co oznacza,

że dołują człowieka jak mogą i kiedy mogą. Przypominają prezesa firmy, który

rozesłał do personelu okólnik: „Poszukać w firmie bystrego, dziarskiego i młodego

człowieka, który mógłby zająć moje miejsce. A później go wyrzucić”.

„Dzielnicy” robią tyle szkód dlatego, że – w odróżnieniu od „odejmowaczy” –

przeważnie podejmują swoje negatywne działania całkiem świadomie. To

szkodliwi ludzie, którzy czują się lepiej lub lepiej wyglądają w swoich oczach, gdy

próbują sprawić, aby innym było gorzej. W efekcie sieją spustoszenie i niszczą

relacje.


51



Sześć zdań najbardziej podnoszących na duchu.

Kocham cię.

Obiad na stole.

Wszystko przebaczam.

Reszty nie trzeba.

Zeszczuplałaś.

Wierzę w ciebie.

52



Oto Ja dokonuję rzeczy nowej:

pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?

Otworzę też drogę na pustyni,

ścieżyny na pustkowiu.

(Iz 43,19)

53



Otucha zmienia życie

Niektórzy ludzie uważają, że dostrzeganie przeszkód świadczy o dojrzałości iwnikliwości. Do tego jednak wystarczy zaledwie przeciętna inteligencja. Bóg chce,

aby ludzie widzieli, co jest za przeszkodami i zachęcali innych do ich

pokonywania.

54



Ludzie chcą, aby ich doceniać, a nie im imponować.

Chcą być traktowani jak istoty ludzkie, a nie jak rezonator cudzego ego.

Chcą być uznawani za to, kim są, a nie za środek do zaspakajania czyjejś

próżności.

SYDNEY A. HARRIS

55



PIĘĆ RZECZY, JAKIE O LUDZIACH POWINIEN WIEDZIEĆ KAŻDY,

KTO CHCE DODAWAĆ OTUCHY

Człowiek ma przeolbrzymi wpływ na życie otoczenia. Czasem podnosząc kogoś

na duchu, zmieniacz jego dzień, tydzień, a nawet życie. Dzięki tobie rusza w

zupełnie inną stronę.

Ale trudno dodawać ludziom otuchy, jeśli nie wiemy, co ich podnosi na duchu.

Prowadź rozpoznanie. Dowiaduj się, co im szkodzi, a co ich uwzniośla.

Na początek pięć rzeczy, które powinieneś o ludziach wiedzieć.

1. KAŻDY CHCE BYĆ KIMŚ

Każdy chce być akceptowany. Każdy chce być kochany. Każdy pragnie być

dobrze odbierany. Każdy chce być kimś. Prawda ta dotyczy zarówno

najmłodszych dzieci jak i najstarszych dorosłych.

Jak pomagać ludziom, aby czuli, że są kimś? Traktuj ich jak dziesiątki. Jestem

przekonany, że możesz wydobyć z ludzi dokładnie tyle, ile po nich się

spodziewasz. Jeśli traktujesz ich jak dziesiątki, reagują jak dziesiątki. A jeśli

traktujesz kogoś jak dwójkę, to postępuje jak dwójka. Ludzie pragną uznania i

afirmacji. To naturalne, głębokie pragnienie. Okazując po prostu, że w nich

wierzymy, pomagamy im osiągać wielkość.

2. NIKOMU NIE ZALEŻY, CO WIESZ, PÓKI WIE, JAK CI ZALEŻY

Nikogo nie obchodzi, jacy jesteśmy inteligentni. Nikogo nie ciekawi zasób naszej

wiedzy ani nasze osiągnięcia. Jedyna i najważniejsza rzecz, jaka ludzi interesuje,

to czy naprawdę nam na nich zależy.

Niektórym liderom trudno to pojąć. Oni chcą imponować. Łakną podziwu. Pragną,

aby inni szli za nimi. Ale większości podwładnych to zupełnie nie interesuje.

Owszem, oczekują od lidera kompetencji i charakteru. Jednak przede wszystkim

chcą wiedzieć, że z całego serca troszczy się o nich i dba o ich interesy.

3. KAŻDY KOGOŚ POTRZEBUJE

Film Tytani opowiada opartą na faktach historię trenera Hermana Boone, który

prowadzi do zwycięstwa zintegrowaną rasowo drużynę. W jednej ze scenrozmawia z Louie Lastikiem, sympatycznym napastnikiem liniowym. Na pytanie,

56



czy Louie wybiera się do college’u, zawodnik odpowiada: „Ja? Nie. Panie trenerze,

nie jestem mózgowcem”. Jakiś czas później trener mówi ściszonym głosem: „Jeśli

nie pójdziesz do college’u, to nie dlatego, że się nie kwalifikujesz. Od dzisiaj co

tydzień masz mi przynosić do wglądu swoją kartę ocen. Razem będziemy ją

analizować, okej?”

Pod koniec filmu Louie zalany łzami podchodzi do Boona. „Trenerze, mam C plus.

Idę do college’u”. Ponieważ trener okazał mu zainteresowanie, chłopak osiągnął

więcej, niż wierzył, że go stać.

Podobnie to wygląda u większości ludzi. Każdy szuka kogoś, kto w niego

zainwestuje i zachęci, aby stawał się tym, na kogo Bóg go stworzył. Rozglądaj się

za ludźmi, którzy skorzystają na twojej otusze i pomocy.

4. KTO POMAGA JEDNEJ OSOBIE, WYWIERA WPŁYW NA RZESZE

Gdy wkładasz serce w pomaganie jednej osobie, w zdumiewający sposób twoja

otucha ulega rozmnożeniu. Podnosząc na duchu jednego człowieka, wywierasz

wpływ na wielu innych. Im bardziej pozytywnie oddziałujesz na kogoś, tym

większe prawdopodobieństwo, że ten ktoś zacznie pozytywnie oddziaływać na

innych. Otucha rozchodzi się na wszystkie strony niczym fale powstające pod

wpływem kamyka wrzuconego do wody.

Problem polega na tym, że mamy wrodzoną skłonność do powściągliwości.

Dlaczego? Wcale nie dlatego, że nie chcemy zaspokoić potrzeb, ale dlatego, że

czekamy, aż zrobi to ktoś inny. Kto chce dodawać otuchy, nie może myśleć w ten

sposób. Powinien ruszać do przodu i udzielać pomocy.

5. BÓG KOCHA WSZYSTKICH

Często podchodzimy wybiórczo do tych, którym chcemy pomagać i dawaćwsparcie. Szukamy ludzi podobnych do nas. Niektórzy nawet są przekonani, że

powinni pomagać tylko tym, którzy wierzą w to samo, co oni, i myślą tak samo,

jak oni. Nie tędy droga.

Kilka lat temu zetknąłem się z tekstem ilustrującym, jak ludzie traktują człowieka,

który wpadł do dziury i nie może wyjść.

Ktoś z podejściem subiektywnym powiedział: „Współczuję ci”.

Nastawiony obiektywnie: „To logiczne, że tam wpadłeś”.

57



Faryzeusz rzekł: „Do dziur wpadają tylko źli ludzie”.

Matematyk wyliczył, w jaki sposób człowiek wpadł do dziury.

Dziennikarz chciał wyłączność na artykuł o człowieku, który wpadł do dołu.

Fundamentalista powiedział: „Zasłużyłeś sobie”.

Kalwinista: „Gdybyś był zbawiony, nie wpadłbyś do tej dziury”.

Ormianin: „Zostałeś zbawiony i nadal siedzisz w dziurze”.

Człowiek z charyzmą: „Mów po prostu, że nie jesteś w dziurze”.

Realista: „Dziura taka właśnie jest”.

Geolog określił pokłady ziemi widoczne w dziurze.

Urzędnik skarbowy zapytał, czy opłacił podatek za dziurę.

Inspektor okręgowy – czy ma pozwolenie na kopanie dziur.

Człowiek użalający się nad sobą: „Jeśli nie widziałeś mojego doła, to nic nie

widziałeś”.

Optymista: „Mogło być gorzej”.

Pesymista: „Będzie jeszcze gorzej”.

Jezus na jego widok podał mu rękę i wyciągnął go z dziury.

Nigdy nie powinniśmy zapominać, że Bóg kocha każdego i że należy traktować

ludzi, jak traktowałby ich Jezus. Postępuj tak, a ludzie przy tobie zawsze będą

czuć się podniesieni na duchu.

58



Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem!

(2 Kor 13,12)

59



Wyciągaj rękę do najbliższych

Za pośrednictwem prostego dotyku możemy przekazać niesłychany ładunek

miłości, afirmacji i akceptacji. Prowadzone kilka lat temu badania na

uniwersytecie UCLA pokazały, że dla zachowania zdrowia fizycznego i

emocjonalnego potrzebujemy osiem do dziecięciu ważnych dotknięć dziennie.

Mianem ważnego dotknięcia naukowcy określili delikatne poklepanie,

pogłaskanie, pocałunek lub przytulenie „ważnej osoby”, czyli męża, żony, rodzica

albo bliskiego przyjaciela.

JAMES MERRITT

How to be a Winner and Influence Anybody

60



Niewiele rzeczy na tym świecie działa silniej niż pozytywny dotyk. Na przykład

uśmiech. Słowo nadziei i optymizmu. „Na pewno ci się uda” wypowiedziane w

trudnej chwili.

RICHARD M. DEVOS

61



SŁOWA NAUCZYCIELA ZMIENIAJĄ ŻYCIE

Antwone Fisher urodził się w zakładzie karnym w Ohio, gdzie jego matka

odsiadywała wyrok. W tym czasie jego ojciec od dwóch miesięcy już nie żył. W

efekcie chłopak wychowywał się w rodzinie zastępczej. Przez trzynaście lat

mieszkał u małżeństwa, które znęcało się nad nim słownie, fizycznie i

psychicznie. Nigdy nie dostał od nich kieszonkowego ani prezentu na gwiazdkę.

Przez wiele lat był ofiarą przemocy seksualnej. Często zastępczy rodzice

przywiązywali go do słupka w piwnicy i dotkliwie okładali. Kiedyś zastępcza

matka chwaliła się, że pobiła go aż do nieprzytomności.

W trzeciej klasie stracił wszelką wrodzoną chęć nauki. Ponadto opiekunka stale

mu wpajała, że jest najgorszym dzieckiem na świecie, że niczego się nie nauczy inie ma przed nim żadnej przyszłości. Nie zdał do piątej klasy i musiał powtarzać

czwartą. Wtedy jednak stała się rzecz cudowna. Rodzina zastępcza

przeprowadziła się i Antwone przeniósł się do szkoły w innym rejonie. Tam uczyła

Brenda Profit. „Jeśli jakieś istoty odgrywają w naszym życiu rolę aniołów, to w

moim przypadku była to pani Profit”.9

Pod okiem pani Profit Fisher zaczął inaczej o sobie myśleć. „Gdyby szacunkiem do

siebie samego można napełniać coś w rodzaju baku z paliwem”, mówił, „toPickettowie (rodzina zastępcza) opróżnili mnie do sucha. A pani Profit pomogła to

wszystko zmienić”.10 Lecz mimo postępów na koniec roku znów nie zasługiwał

na promocję. Groziło mu, że zostanie w czwartej klasie trzeci raz. Wtedy jednak

nastąpił kolejny przełom. W szkole zapadła decyzja, że Brenda Profit będzie

uczyła swoją klasę także w piątej i szóstej klasie. Mając to na uwadze, umożliwiła

Fisherowi promocję. Później doszło do zdarzenia, które już na zawsze zmieniło

sposób myślenia chłopca.

Pewnego razu w klasie było czytanie. Fisher tak nieśmiały, że czasami się jąkał,

został poproszony do czytania na głos. Lecz zamiast wpaść w panikę, płynnie

przeczytał cały tekst i nawet z powodzeniem wymawiał trudne słowa. Pani Profit

udzieliła mu pochwały: „Jestem z ciebie dumna. Muszę ci powiedzieć, że wahałam

się z twoją promocją do piątej klasy. Ale teraz cieszę się, że cię przepuściłam.

Radzisz sobie znakomicie”. Wtedy właśnie w głowie Fishera coś zaskoczyło. Tak o

tym pisze:

62



Jej szczere i troskliwe słowa zadziałały na mnie jak grzmoty i błyskawice. Na

zewnątrz skromnie przyjąłem pochwałę, ale w środku przeżywałem olśnienie. Po

raz pierwszy w życiu zdałem sobie sprawę, że sam mogę wpływać na swoje

sprawy. I nawet nie tylko na swoje (…) Ta lekcja stanowiła dla mnie sztabkę złota,

którą przez resztę życia noszę ze sobą w tylnej kieszeni”.11

W tamtej chwili zaczął inaczej o sobie myśleć – i to zmieniło jego życie. Później

przeżywał jeszcze wiele wzlotów i upadków, ale wiedział, że nie jest beznadziejny

i że ma przed sobą przyszłość. Nie poszedł w ślady rodzeństwa z rodziny

zastępczej, które wdało się w przestępstwa i narkotyki.

Obecnie Antwone Fisher żyje z myślenia. Odnosi sukcesy w Hollywood jako

scenarzysta. Wyrósł na porządnego człowieka z własną rodziną, o której zawsze

marzył. Ma żonę i córkę. Na pytanie, jakie przesłanie zawiera historia jego życia,

odpowiedział: „Nadzieja jest zawsze. Nawet gdy masz ciężkie początki, na twojej

drodze zawsze zjawiają się dobrzy ludzie”.12

Na podstawie Today Matters

63



Najlepszym sposobem na poprawienie sobie humoru jest poprawianie humoru

wszystkim dokoła.

MARK TWAIN

64



BŁOGOSŁAW I BĄDŹ BŁOGOSŁAWIONY

Dan Clark wspomina, jak w wieku kilkunastu lat czekał z ojcem w kolejce po bilety

do cyrku. Tuż przed nimi stała pewna rodzina. Rodzice trzymali się za ręce, a

obok ośmioro dzieci poniżej dwunastu lat grzecznie się bawiło. Byli ubrani prosto i

schludnie. Dan domyślił się, że nie mają za wiele pieniędzy. Dzieciaki z radością

rozprawiały o tym, co je czeka w cyrku, i łatwo było wywnioskować, że to dla nich

zupełnie nowe przeżycie.

Przy kasie bileter zapytał, ile podać biletów.

„Osiem dziecięcych”, powiedział z dumą mężczyzna, „i dwa dla dorosłych.

Idziemy do cyrku całą rodziną”.

Ale gdy kasjer wymienił sumę do zapłacenia, kobieta rozłożyła ręce i opuściła

głowę. Mężczyzna pochylił się do okienka. „Ile?” Kasjer powtórzył. Ewidentnie nie

mieli tylu pieniędzy. Wyglądali na przybitych.

Clark opowiada, że wszystkiemu przyglądał się jego ojciec. W pewnej chwili

wsunął rękę do kieszeni, wyjął dwadzieścia dolarów i dyskretnie rzucił banknot na

ziemię. A potem pochylił się, podniósł pieniądze, klepnął ojca ośmiorga dzieci w

ramię i powiedział:

„Przepraszam, to panu wyleciało z kieszeni”.

Tamten od razu zorientował się, o co chodzi.

„Dziękuję panu”, spojrzał ojcu Clarka w oczy, uścisnął mu rękę i ze łzą w oku

dodał: „Bardzo dziękuję. To dla mnie i dla mojej rodziny naprawdę wiele znaczy”.

Clark wrócił z ojcem do samochodu i wrócili do domu. Wtedy nie starczyło im już

pieniędzy, aby pójść do cyrku. Ale to się nie liczyło. Podnieśli na duchu tamtą

rodzinę. Oni nigdy tego nie zapomną.


65



Choćbyś nie wiem, jak bardzo był zajęty, musisz znaleźć czas, aby druga osoba

poczuła się przy tobie ważna.

MARY KAY ASH

66



Kto wierzy w nasze możliwości, nie tylko nas stymuluje, lecz także tworzy

atmosferę, w której łatwiej osiągnąć sukces.

JOHN H. SPALDING

67



CO MUSISZ WIEDZIEĆ, ABY DODAWAĆ LUDZIOM OTUCHY

Jeśli ludzie czują się niepewnie… daj im wiarę w siebie.

Ludzie lubią czuć się wyjątkowi… udzielaj im szczerych pochwał.

Ludzie oczekują lepszego jutra… dawaj im nadzieję.

Ludzie potrzebują zrozumienia… wysłuchuj ich.

Ludziom brak wytyczonego kierunku… naprowadzaj ich.

Ludzie są egoistami… w pierwszej kolejności zaspokajaj ich potrzeby.

Ludzie popadają w zniechęcenie… dodawaj im otuchy.

Ludzie chcą być kojarzeni z sukcesem… pomagaj im odnosić zwycięstwo.

Ludzie pragną bliskich relacji… dawaj im wspólnotę.

Ludzie poszukują wzorców do naśladowania… dawaj im przykład.

68



Każdy nosi na piersiach niewidzialny medalik z napisem: „Spraw, abym czuł się

ważny!” Nigdy nie zapominaj o tym, gdy pracujesz z ludźmi.

MARY KAY ASH

69



JAK DAWAĆ INNYM COŚ WARTOŚCIOWEGO

Gdy ktoś w człowieka inwestuje i wnosi do jego życia nową wartość, zawsze

dodaje mu otuchy. Dawać innym coś wartościowego można następującymi

sposobami:

SZCZERZE ICH CENIĄC. Jak pokazać, że kogoś się ceni? Wierząc w niego, zanim

on uwierzy w nas. Służąc mu, zanim on zacznie służyć nam. Kochając go, zanim

on nas pokocha. Dając, nie oczekując niczego w zamian.

PODNOSZĄC SWOJĄ WARTOŚĆ. Nie można dawać czegoś, czego się nie ma.

Dobre intencje nigdy nie przemawiają tak donośnie jak dobre uczynki. Zasługuj

sobie na to, abyś mógł dawać. RozwijaJ siebie, abyś mógł być mentorem.

Zdobywaj doświadczenie, abyś mógł dzielić się wiedzą.

WIEDZĄC I RESPEKTUJĄC, CO CENIĄ INNI. Co się dzieje, gdy koncentrujesz się

wyłącznie na realizacji własnych zamiarów? Niewiele wiesz o otaczających cię

ludziach. Za swój priorytet postaw cudze priorytety. Poproś, aby inni opowiedzieli

ci swoje historie. Posłuchaj o ich nadziejach i marzeniach. Niech ich sukcesy będą

częścią twojej misji.

ROBIĄC RZECZY, KTÓRE CENI BÓG. Gdy twoje życie dobiegnie kresu, po cobędziesz żył? Wszystko co ziemskie obróci się w pył – ty także. Zajmuj się

rzeczami, które przetrwają dłużej od ciebie.

70



A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa

te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca

Pana naszego Jezusa Chrystusa.

(Rz 15,5-6)

Otucha umacnia zespół.

Wielkość miłości do Boga nigdy nie przekroczy głębi miłości do siebie nawzajem.

PATRICK MORLEY

71



Najważniejszym składnikiem w przepisie na sukces jest wiedza, jak postępować z

ludźmi.

THEODORE ROOSEVELT

72



DODAJĄC OTUCHY ZAWODNIKOM, BUDUJESZ DRUŻYNĘ

Czy kiedykolwiek należałeś do drużyny przegranej? Gdy duch słabnie, a

atmosfera gęstnieje, zawodnicy się wypalają i zespół sprawia wrażenie, że stoi w

miejscu, wtedy łatwo o zniechęcenie.

Jak znaleźć wyjście z takiej sytuacji? Odwołać się do morale zespołu! Gdy

potrafisz zmienić morale, potrafisz zmienić zespół. Morale daje wielką moc. Oto

uzasadnienie moich słów:

1. WYSOKIE MORALE MOCNO PRZESADZA.

Gdy cały zespół jest pozytywnie nastawiony i każdy zawodnik ma o sobie dobre

zdanie, wszystko wydaje się w porządku. Przygotowania przebiegają gładko. Jakakolwiek przerwa wydaje się niepotrzebna. Drobne zwycięstwa zawierają

słodycz, wielkie przynoszą uczucie niepokonania. Zespołowe gwiazdy nigdy nie

zawodzą i nawet przeciętni zawodnicy grają powyżej swoich możliwości.

Niektórzy ludzie nazywają taki okres dobrą passą lub mówią, że dopisuje

szczęście. Ale w gruncie rzeczy chodzi o wysokie morale. Drużynie o wysokim

morale kibicują wszyscy. W biznesie – ludzie kupują akcje firmy, gdzie panuje

wysokie morale. W show biznesie - gazety i telewizje proszą o wywiady,producenci płacą horrendalne sumy za występy zespołów o wysokim morale. Czy

z dnia na dzień zespół z nieutalentowanego może stać się utalentowany? Czy jest

naprawdę aż tak dobry, jak pisze o nim prasa? Zapewne nie. Morale powoduje,

że do zespołu wszyscy odnoszą się z wielką przesadą.

2. WYSOKIE MORALE TO DŹWIGNIA.

Gdy w zespole panuje wysokie morale, wyniki jednostek wznoszą się na zupełnie

inny poziom. Zespół koncentruje się na swoim potencjale, a nie na problemach.

Reprezentanci zespołu wkładają więcej serca. Każdemu łatwiej wyzbywać się

egoizmu. Zawodnicy wierzą w siebie i to im pomaga osiągać wyniki na wyższym

poziomie.

Gdy zespół ponosi porażki, zachodzi zjawisko odwrotne. Gracze skupiają się na

problemach. Spada poziom zaangażowania poszczególnych zawodników. Zamiast

przyciągać zawodników, zespół ich odpycha. I wszyscy zaczynają troszczyć się

bardziej o siebie niż o kolegów z zespołu. Gdy przegrywacie, cierpią wszyscy.

73



3. WYSOKIE MORALE TO WIELKA ENERGIA.

Wysokie morale dostarcza zespołowi ogromnej energii. Zawodnicy są jak króliczki

z reklamy Energizera: działają i działają w nieskończoność. Żadna góra nie

wydaje się za wysoka. Żaden projekt nie jest zbyt trudny. Żaden wyścig zbytdługi. Energia dodaje entuzjazmu i zespół nabiera rozpędu, w którym staje się

prawie nieposkromiony.

4. WYSOKIE MORALE WIELE ELIMINUJE

Dzięki energii i rozpędowi morale potrafi wiele eliminować. Gdy zespół przegrywa

i morale spada, nawet najmniejszy problem wyrządza wiele szkód. Natomiast

zespół z wysokim morale mknie do przodu nawet pomimo ogromnych przeszkód i

przeciwności wydawałoby się nie do pokonania. Problemy - niezależnie odwielkości – jakby znikały.

5. WYSOKIE MORALE JAKO WYZWALACZ

Wysokie morale w pewien sposób także uwalnia zespół. Zwycięstwa dają

swobodę oddechu. Dobry zespół wykorzystuje ją, aby podejmować nowe

wyzwania, wypróbować nowe pomysły, nowe koncepcje, nowe ruchy, na co w

innym razie nie mógłby sobie pozwolić. Dzięki temu wyzwala innowacyjność i

kreatywność. W efekcie wysokie morale uwalnia potencjał zespołu.

Jak więc zmienić sytuację, jeśli w naszym zespole panuje niskie morale? Od czego

wystartować? Najlepiej od dodawania otuchy. Ludzie podniesieni na duchu gotowi

są na nieco cięższą pracę. Do siebie i kolegów odnoszą się nieco bardziej

pozytywnie. Zaczynają wierzyć, że są w stanie odnosić zwycięstwa. Najmniejsze

powodzenie stanowi pożywkę dla dalszych sukcesów – zwłaszcza gdy w chwilach

marazmu i porażek reprezentanci zespołu nawzajem podtrzymują się na duchu.

Jeśli chcesz odmienić zespół, odmieniaj każdego gracza osobno. Czy nie

moglibyście tego, co robicie, wykonywać lepiej? Być może. Ale nigdy nie

wiadomo, co można osiągnąć, jeśli nie dodamy otuchy tym, którzy mają to

osiągnąć. Każdemu pomagaj jak najefektywniej wykorzystywać talent i zdolności,

a zespół zajdzie dalej niż można się spodziewać.

Na podstawie: Siedemnaście niepodważalnych praw pracy zespołowej

74



Ja jestem chłop z Arkansas, ale nauczyłem się kierować zespołem. Jednych

podnosić na duchu, a innych nieco uspokajać, aby ich serce biły jednym

wspólnym rytmem zespołowym. Zawsze powtarzam trzy rzeczy:

Jeśli coś idzie źle, moja wina.

Jeśli coś idzie dosyć dobrze, nasza zasługa.

Jeśli coś idzie znakomicie, wasze osiągnięcie.

To wystarczy, aby ludzie grali dla ciebie w piłkę i zwyciężali.

BEAR BRYANT

75



DWA RODZAJE LIDERÓW

W drugiej połowie dziewiętnastego wieku o rządy w Wielkiej Brytanii rywalizowało

dwóch wielkich ludzi: William Gladstone i Benjamin Disraeli. Ci dwaj wielcy

politycy byli zagorzałymi rywalami. Uczuć, jakimi się darzyli, można domyślać się

na podstawie pewnej uwagi poczynionej kiedyś przez Disraeliego: „Jaka jest

różnica pomiędzy pechem a nieszczęściem? Jeśli Gladsone wpadnie do Tamizy, to

jest pech. A jeśli go stamtąd ktoś wyciągnie żywego, to już nieszczęście”.

Gladstone przez trzydzieści lat kierował liberałami i dla wielu stanowił uosobienie

cech wiktoriańskiej Anglii. Miał za sobą karierę w służbie publicznej, był wielkim

oratorem, mistrzem finansów i człowiekiem dogłębnie moralnym. Jako jedyny w

dziejach dostąpił zaszczytu czterokrotnego wyboru na premiera Wielkiej Brytanii.Pod jego rządami w Wielkiej Brytanii wprowadzono ogólnokrajowy system

oświatowy, przeprowadzono reformy parlamentarne i znaczna liczba robotników

otrzymała prawa wyborcze.

Z zupełnie innego środowiska wywodził się Benjamin Disraeli, który był

premierem dwa razy. Polityką zajął się w wieku trzydziestu kilku lat. Zasłynął jako

dyplomata i reformator społeczny. Jednak do jego największych osiągnięć należy

nakłonienie Wielkiej Brytanii do zakupu udziałów w Kanale Sueskim.

Obydwaj przywódcy wiele uczynili dla Wielkiej Brytanii, ale dzieliło ich podejście

do ludzi. Różnicę tę najlepiej ilustruje opowieść młodej damy, która jednego

wieczoru jadła kolację z Gladstonem, a drugiego z Disraelim. Zapytana o

wrażenia odpowiedziała: „Po kolacji z panem Gladstonem wychodziłam z jadalni

w przekonaniu, że to najinteligentniejszy człowiek w Anglii. Natomiast

towarzysząc panu Disraeliemu miałam wrażenie, że ja jestem najinteligentniejszą

kobietą w Anglii”.

Oto znakomita lekcja na temat przywództwa. Liderzy zdobywają wiarę, zaufanie i

przyjaźń podwładnych, stawiając w centrum uwagi nie siebie, lecz ich. Zasada ta

sprawdza się we wszystkich dziedzinach życia.

Na podstawie

Dwadzieścia cztery bezdyskusyjne cechy przywódcy

76



…nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz

w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma

na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich!

(Flp 2,3-4)

77



Uhonorowanie całego zespołu

Kto buduje zwycięską drużynę, nigdy nie zapomina, że na ogół sukcesów składają

się role odegrane przez każdego z reprezentantów.

Najlepszego przykładu dostarcza Winston Churchill. Podczas najmroczniejszego

okresu drugiej wojny świtowej w Wielkiej Brytanii były kłopoty ze znalezieniem

ludzi do pracy w kopalniach węgla. Wielu mężczyzn uciekało od brudnej,

niewdzięcznej pracy w niebezpieczeństwie i zaciągało się do wojska, które

cieszyło się powszechnym podziwem i uznaniem. Tylko że bez węgla zarówno

wojsko jak i zwykli ludzie mieliby wiele kłopotów.

Dlatego pewnego dnia Churchill spotkał się bezpośrednio z górnikami i z pasją

opowiedział im, ile ich praca znaczy dla Anglii i jak wielką rolę odgrywają w

utrzymaniu wolności kraju. Podczas jego przemówienia w oczach twardych

mężczyzn pojawiły się łzy. Wrócili do swej prozaicznej pracy z nowym zasobem sił

i motywacji.

Wszyscy potrzebują otuchy. Wystarczy każdemu powiedzieć, że cenimy jego

pracę, a zespół działa sprawniej, a także staje się silniejszy i skuteczniejszy.

78



W pracy zespołowej dobre jest to, że zawsze masz kogoś u swego boku.

Margaret Carty

79



POMAGAJĄC KOLEGOM, POPRAWIASZ ZESPÓŁ

Podziwem i sympatią w zespole zawsze cieszą się ci gracze, którzy pomagają

innym wznosić się na wyższy poziom, dodają im sił i ułatwiają odnosić sukcesy.

To tacy ludzie jak gwiazda klubu Boston Celtic, środkowy Bill Russel, który

powiedział: „O tym, czy rozegrałem dobry mecz, najwięcej mówi to, na ile udało

mi się poprawić grę moich kolegów”.

Zawodnicy będący wsparciem dla swoich kolegów mają kilka cech wspólnych:

1. CENIĄ KOLEGÓW

„Jeszcze nigdy nie widziałem człowieka”, powiedział przemysłowiec Charles

Schwab, „niezależnie od stanowiska, który lepiej wykonywałby pracę i wkładał wnią więcej wysiłku pod wpływem krytyki niż w warunkach, w których czuje się

akceptowany”. Koledzy z zespołu dokładnie wiedzą, kiedy w nich wierzysz. Ludzie

zwykle osiągają takie wyniki, jakich spodziewają się po nich ci, których szanują.

2. WIEDZĄ I BIORĄ POD UWAGĘ, CO CENIĄ KOLEDZY

Gracze wspierający kolegów, słuchają, o czym koledzy mówią, i obserwują, na co

wydają pieniądze. Dzięki tej wiedzy i chęci nawiązania porozumienia między

ludźmi tworzą się silne więzi. A dzięki nim możliwe jest pojawianie się kolejnej

cechy.

3. PODNOSZĄ WARTOŚĆ SWOICH KOLEGÓW

Istotę pomagania kolegom stanowi podnoszenie ich wartości. Wymaga to

szukania sposobów podwyższania umiejętności kolegów i poprawy ich

nastawienia. Poszukiwania darów, talentów, indywidualnych cech, a potem

pomagania w wykorzystaniu ich dla dobra całego zespołu. Dzięki temu możnawznieść się na zupełnie nowy poziom.

4. PODNOSZĄ SWOJĄ WARTOŚĆ

Doskonalą siebie nie tylko dlatego, że dzięki temu korzystają na tym osobiście,

ale także dlatego, że w ten sposób pomagają innym. Nie można dawać czegoś,

czego się nie ma. Na przykład wspaniały koszykarz Karl Malone zawsze miał

wsparcie Johna Stocktona, najlepszego pomocnika wszechczasów. W

amerykańskim footballu wielki skrzydłowy Jerry Rice osiągał lepsze wyniki dzięki

80



takim rozgrywającym jak Joe Montana i Steve Young. Jeśli chcesz ulepszać zespół,

doskonal siebie.

Na podstawie Czterdziestu siedmiu niezbędnych cech gracza zespołowego

81



Serce człowieka nie zdołało pojąć,

jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.

(1 Kor 2,9)

Otucha wiedzie do rzeczy wielkich.

82



Samochód nie ruszyłby z miejsca, gdyby nie mała, ulotna iskierka, która wprawia

w ruch całą machinę. Każdego zawodnika staram się przekonywać, żeby poczuł

się jak ta iskierka, która wprawia w ruch nasz mechanizm.

KNUTE ROCKNE

83



Ufaj ludziom, a będą tobie ufać. Odnoś się do nich jak do wielkich, a okażą się

wielcy.

RALPH WALDO EMERSON

84



KAŻDEMU WIELKIEMU CZŁOWIEKOWI KTOŚ DODAWAŁ

OTUCHY

Każdy kogoś potrzebuje. Nikt niczego nie osiągnąłby bez pomocy innych. Osoby,

które dokonały największych osiągnięć w dziejach, dokonały ich dzięki ludziom,

którzy pojawili się w ich życiu.

Ostatnio kinomani oglądali filmowe wersje Opowieści z Narnii i Władcy pierścieni.

Prawie wszyscy wiedzą, że filmy powstały na podstawie książek. Jednak tylko

nieliczni zdają sobie sprawę, że ich autorzy, C. S. Lewis i J. R. R. Tolkien byli

profesorami w Oksfordzie i łączyła ich zażyła przyjaźń. Co czwartek w

towarzystwie jeszcze innych pisarzy spotykali się przy drinku, rozmawiali o

swoich pracach pisarskich i czytali fragmenty niepublikowanych dzieł.

To właśnie Tolkien nakłaniał Lewisa, zaprzysięgłego ateistę, do zainteresowania

się chrześcijaństwem. W końcu Lewis się nawrócił. Z kolei Lewis zachęcał

Tolkiena do kontynuacji prac i starań o publikację. Gdyby nie ich przyjaźń i

wzajemne podtrzymywanie na duchu, świat byłby uboższy o jedne z najlepszych

książek dwudziestego wieku i pewnie najlepsze powieści fantasy wszechczasów.

Wprawdzie ich przypadek może wydawać się czymś wyjątkowym, lecz jeśli

przyjrzeć się osiągnięciom wielkich ludzi, to często okazuje się, że otrzymywali

wsparcie przyjaciół i wielbicieli.

Przez wiele lat gigant przemysłu motoryzacyjnego Henry Ford był przyjacielem i

sąsiadem płodnego wynalazcy Thomasa Edisona. Poznali się na konwencie

sponsorowanym przez firmę Edisona. Forda przedstawiono mu jako „młodzieńca,

który wymyślił wóz na ropę”. Rozmawiali chwilę na temat samochodu i nagle

Edison z ekscytacją walnął pięścią w stół. „Udało ci się! Twój samochód ma

własny napęd i wozi ze sobą własną elektrownię”.

Tak później Ford wspominał ich pierwsze spotkanie: „Nigdy wcześniej od żadnego

człowieka nie otrzymałem tyle otuchy. Miałem nadzieję, że podążam w dobrym

kierunku. Czasami wiedziałem, że tak jest, a czasami tylko przypuszczałem. A tu

nagle jak grom z jasnego nieba spadły na mnie słowa pełnej akceptacji z ust

największego na świecie geniusza wynalazczości”.13 W kolejnych latach tych

dwóch wielkich ludzi wspólnie pracowało, podróżowało i bawiło się.

85



Autor hymnów religijnych Charles Wesley cierpiał na zapalenie opłucnej i dręczyły

go wątpliwości względem wiary. Pewnego razu odwiedziła go grupa chrześcijan,

którzy zaopiekowali się nim i opowiedzieli mu historie o działaniu Boga w ich

życiu. Po tej wizycie Wesley poczuł się silniejszy nie tylko na ciele, ale i na duszy.

Napisał popularny hymn O for a Thousand Tongues Sing, a potem jeszcze wiele,

wiele innych, wnosząc znaczny wkład do muzyki kościelnej.

Sir Izaak Newton wśród wielu uchodzi za najważniejszego naukowca ery

nowożytnej. Słynie głównie z prawa grawitacji i trzech zasad dynamiki. Jednak

być może nigdy nie opublikowałby dzieła z tej tematyki, gdyby nie Edmond

Halley. Kiedyś ten szanowany uczony odwiedził Newtona w Cambridge, aby

omówić pewien problem, nad którym pracował. Okazało się, że Newton już ten

problem rozwiązał. Wtedy Halley namówił go do opublikowania wyników pracy. Wefekcie w 1687 roku spod drukarskiej prasy wyszło dzieło Principia Mathematica

Philosophiae Naturalis, które stanowi podwalinę badań nad mechaniką i które

zmieniło sposób patrzenia człowieka na świat.

Młoda żydówka Estera, od imienia której zatytułowano jedną z biblijnych ksiąg,

poślubiła króla perskiego Kserksesa i została królową. Jeden z doradców króla

uknuł spisek mający na celu wymordowanie Żydów. Wtedy wujek Estery,

Mordocheusz, namawiał ją, aby stanęła w obronie swojego narodu, takimisłowami: „kto wie, czy nie ze względu na tę właśnie chwilę dostąpiłaś godności

królowej?” (Est 4,14). Gdy zdobyła się na odwagę, aby zwrócić się do króla,

uratowała swój lud.

Przyjrzyj się życiu ludzi, którzy dokonali wielkich czynów, a znajdziesz tych, którzy

ich w tym wspierali.

Kto ciebie wspiera, abyś dokonał rzeczy wielkich? Kogo Bóg zesłał, aby był dla

ciebie pociechą, podnosił cię na duchu i towarzyszył ci w podróży? Pomagaj

innym robić to, do czego stworzył ich Bóg, a będziesz miał udział w ich

osiągnięciach.

W książce Catherine Ryan Hyde Pay It Forward i w powstałym na jej podstawie

filmie dwunastoletni Trevor McKinney snuje prosty – lecz niewiarygodnie

poruszający – plan zmiany świata. Chce dla trzech osób zrobić coś pożytecznego,

lecz zamiast brać za to pieniądze, proponuje, aby zapłacili dobrymi uczynkami dla

trzech kolejnych osób. Uważa, że w rezultacie jego planu fala dobra odmieni życie

86



na całym świecie. Ten dwunastolatek chce, aby lepiej żyło się jego matce,

nauczycielce i niezliczonym rzeszom ludzi, których nigdy nie widział na oczy.

Nawet najdrobniejsze akty dobroci i słowa otuchy w życiu innych ludzi bywają

spotęgowane i efektem kuli śniegowej prowadzą do czegoś, czego nie byliśmy wstanie nawet sobie wyobrazić.

87



Każdy początek jest konsekwencją.

Każdy początek kończy coś.

PAUL VALERY

88



Na tym świecie większość rzeczy, których warto było dokonać, wcześniej zostało

uznanych za niemożliwe.

NIEZNANY AUTOR

89



Nie oczekuj otuchy od „ekspertów”

Każdego dnia mamy do czynienia z defetystami o wąskich umysłowościach. Nie

pozwalajmy im gasić naszego entuzjazmu i mącić naszej wizji. Nie dawajmy im

kraść naszych marzeń. Przedstawiają mądrość pod postacią krótkowzroczności.

Pamiętaj o poniższych twierdzeniach tak zwanych „ekspertów”.

Niemożliwe, aby latały urządzenia cięższe od powietrza.

LORD KELVIN, prezes England’s Royal Society, 1895

Już wynaleziono wszystko, co było do wynalezienia.

Charles H.Duell, dyrektor amerykańskiego urzędu patentowego, 1899

Mądra i odpowiedzialna kobieta wcale nie chce głosować .

GROVER CLEVELAND, prezydent USA, 1905

Nie istnieje żadne prawdopodobieństwo, że człowiekowi kiedykolwiek uda się

ujarzmić siłę atomu.

ROBERT MILLIKEN, zdobywca Nagrody Nobla z fizyki, 1923

Nigdy nie zapominaj, że zmierzamy tam, dokąd prowadzą nas marzenia.

90



MOC PASJI

„Eksperci” wiele czasu poświęcają na ustalenie, co powoduje, że ludzie osiągają

sukcesy. Na czele listy najważniejszych czynników znajduje się pasja. Przyjrzyjmy

się czterem prawdom na temat pasji:

PASJA TO PIERWSZY KROK NA DRODZE DO OSIĄGNIĘĆ. Twoje pragnienia

decydują o twoim losie. Im większy ogień, im większe pragnienie, tym większy

potencjał.

PASJA WZMACNIA SIŁĘ WOLI. Pasji nic nie zastąpi. Jeśli czegoś naprawdę bardzo

pragniesz, to znajdziesz silę, aby to osiągnąć.

PASJA CIĘ ZMIENIA. Jeśli podążasz za swoją pasją, to czy tego chcesz, czy nie,stajesz się człowiekiem bardziej oddanym i produktywnym. W końcowym efekcie

pasja ma silniejszy wpływ niż osobowość.

PASJA SPRAWIA, ŻE NIEMOŻLIWA STAJE SIĘ MOŻLIWE. Istoty ludzkie

skonstruowane są w ten sposób, że jeśli coś rozpali ich duszę, to znikają

niemożliwości. Ogień w sercu sprawia, że w życiu wszystko jest wykonalne.

Gdy odkrywamy w sobie pasję, to możemy mieć pewność, że czekają nas wielkie

rzeczy. Co zrobić, aby ją odkryć? I jak pomóc innym w jej odkrywaniu?

91



Przyjaciele pomagają w snuciu wizji lub blokują marzenia.

NIEZNANY AUTOR

92



Twoja przeszłość jest ważna, ale nie aż tak, jak twój sposób widzenia przyszłości.

JOHN C. MAXWELL

93



OTUCHY DODAJE MU PASJA Z NAJMŁODSZYCH LAT

Co chłopak taki jak Ruben Martinez robił w takim miejscu jak Miami w Arizonie?

To mała mieścina górnicza w południowo wschodniej części stanu zamieszkała

przez dwa tysiące osób. Od chwili założenia w 1907 roku zmieniła się niewiele.

Gdy Martinez dorastał w latach czterdziestych i pięćdziesiątych, większość ludzi

pracowała przy wydobyciu miedzi, podobnie jak teraz. Jego rodzice, imigranci z

Meksyku, pracowali w kopalni. W Miami nie było za bardzo co robić. Ale Martinez

był ciekawy świata i odkrył w sobie pasję do książek. Czytanie nie było rzeczą

łatwą w rodzinie, w której rodzice nie przepadali za lekturą, a w miasteczku

brakowało nawet publicznej biblioteki.

„Matka zawsze mówiła, żebym zostawił te książki i posprzątał podwórko”,wspomina. „Chowałem się więc na dworze, aby mi nikt nie przeszkadzał w

czytaniu. 14

Gdy dziecko pragnie czytać, staje się bardzo przedsiębiorcze. „Co rano za

piętnaście siódma”, opowiada, „roznosiciel przynosił sąsiadowi gazety. Ja się

budziłem, wymykałem tylnymi drzwiami, przechodziłem do sąsiada i czytałem

gazety. Systematycznie co rano. Potem starannie składałem gazety i odkładałem

na miejsce.15

W końcu sąsiad go przyłapał. Ale nie zabronił mu czytania, lecz wręcz zachęcił do

dalszej lektury. Wsparcia i inspiracji dostarczyli mu też nauczyciele. Cały czas

rozniecali jego miłość i pożyczali mu książki.

Później przeprowadził się do Kalifornii i został fryzjerem. Ale pasja czytelnicza,

która podtrzymywała go na duchu, gdy był chłopcem, nadal się rozwijała. Będąc

właścicielem zakładu fryzjerskiego, zaczął pożyczać książki ze swojego zbioru

liczącego dwieście woluminów. Ale ponieważ książki często nie wracały, znalazł

inne rozwiązanie. Zaczął je sprzedawać. Po kilku latach salon fryzjerki z książkami

zamienił się w księgarnię z jednym symbolicznym fortelem fryzjerskim. Swój lokal

Martinez nazwał Libreria Martinez Books and Art Galery.

„Zaczynaliśmy od dwóch książek”, opowiada, „potem było dziesięć i dwadzieścia

pięć. I tak krok po kroczku nasze obroty przekroczyły dwa miliony egzemplarzy.

Właśnie tak się dzieje, gdy człowiek ośmiela się marzyć”.16 Teraz księgarnia ma

na stanie siedemnaście tysięcy tytułów i uchodzi za jednego z największych w

94



USA sprzedawców książek hiszpańskojęzycznych. W 2001 roku Martinez otworzył

drugą księgarnię i trzecią dla dzieci.

„Ojcowie i matki”, zwraca się do rodziców, „chcecie, aby wasze dzieci były pod

kreską, czy nad kreską? Musicie im czytać, zachęcać do czytania, popieraćczytanie (…) Wtedy dzieci będą nad kreską. Będą miały szczególne miejsce na

świecie. Dzięki czytaniu.

Talent Martineza został dostrzeżony. W 2004 roku zdobył stypendium Fundacji

MacArthura – często zwane „grantem dla geniuszy” – w uznaniu za „łączenie roli

handlowej i ośrodka społeczności w celu uznania literatury i zachowania

latynoamerykańskiego dziedzictwa literackiego”. Również w 2004 roku został

Rzecznikiem Biznesu Mniejszości Narodowych w amerykańskim urzędzie do

spraw drobnej przedsiębiorczości. Whitter College przyznał mu w 2005 roku tytuł

honoris causa z nauk humanistycznych, a portal inc.com uznał go za jednego z

dwudziestu sześciu najbardziej fascynujących przedsiębiorców.

Sam Martinez nie wyhamowuje. Ma ponad sześćdziesiąt lat, ale nie zamierza

spoczywać na laurach. To, co robi, dodaje mu energii.

„Na obcinaniu włosów zarabiałem więcej niż na sprzedawaniu książek”, mówi.

„Ale to, co teraz robię, daje mi radość życia”. Zamierza utworzyć siećdwujęzycznych księgarni ponadnarodowych. Do 2012 roku chce otworzyć

dwadzieścia pięć placówek. Prawdopodobnie nikt w Stanach Zjednoczonych

bardziej niż on nie zachęcił do czytania hiszpańskojęzycznych Amerykanów.

„Gdybym został w przemyśle górniczym, teraz żyłbym sobie wygodnie na

emeryturce. Ale postanowiłem pójść na swoje i otworzyć zakład fryzjerski. Teraz

w księgarniach zamierzam pracować do końca życia”.

Na podstawie Talent is Never Enough

95



Nigdy nie sprawdzisz, na ile stać Boga, jeśli nie porwiesz się na niemożliwe.

NIEZNANY AUTOR

96



EPILOG


Profesorowie ekonomii Gary Hamel i C.K. Prahalad opisali eksperyment naukowy

przeprowadzony na małpach. Cztery zwierzaki wpuszczono do pomieszczenia, w

którym stał wysoki słup. Na samej górze słupa wisiała kiść bananów. Jedna z

głodnych małp wspięła się po palu i już sięgała banana, gdy nagle polał się na nią

strumień zimnej wody. Zakwiliła, zeskoczyła na podłogę i zaprzestała prób. Każda

z pozostałych małp podjęła podobną próbę i za każdym razem kończyło się tak

samo. Po kilku podejściach małpki dały za wygraną.

Wtedy naukowcy jednego ze zwierzaków wyprowadzili z pomieszczenia, a na jego

miejsce wpuścili inną małpę. Gdy ta nowa zaczęła wspinać się na słup, pozostała

trójka złapała ją i ściągnęła na podłogę. Jeszcze kilka razy próbowała wejść po

banany, ale za każdym razem reszta jej przeszkadzała i w końcu zrezygnowała.

Naukowcy po kolei wymienili wszystkie małpy z pomieszczenia na nowe. Za

każdym razem, gdy nowicjuszka próbowała wspinać się po banany, pozostałe ją

ściągały. Po pewnym czasie w pomieszczeniu nie było już zwierzaków, któreotrzymały zimny prysznic. Żadna z nich nie wspinała się na słup, ale też żadna

nie wiedziała właściwie dlaczego.

Czasami zachowujemy się jak te małpy. Żyjemy w świecie, w którym gdy

próbujemy wspinać się i realizować swoje marzenia, cała rzesza ludzi rzuca się,

aby ściągnąć nas na dół. Niestety czasami próbują w ten sposób wyświadczyć

nam przysługę.

Lekarstwem jest dodawanie otuchy i podnoszenie na duchu. Wspierając innych i

tworząc wokół siebie atmosferę zachęty, uzyskujemy moc ulepszania życia

innych ludzi.

Gdy starasz się podnosić ludzi na duchu, niech dodają ci otuchy te ośmielające

cytaty z Pisma Świętego:

Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych,

umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,

97



(Ps 10,17)

Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana,

jakie zgotuje nam dzisiaj.

(Wj 13,17)

Sam Pan, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci.

Nie lękaj się i nie drżyj!

(Pwt 31,8)

Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą,

niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię

obdarzy pokojem.

(Lb 6,24-26)

Dodawanie otuchy czy podnoszenie na duchu naprawdę potrafi wszystko zmienić.

Niech Bóg cię błogosławi, a ty dziel się tym błogosławieństwem i nieś otuchę

ludziom spotykanym w życiu!

98



Śmiałe serce to połowa bitwy.

DWIGHT EISENHOWER

99



PRZYPISY

1. Father-Son Duo Are World Class Competitors. Despite Odds CNN.com , 29

listopada 1999.

2. Ibidem

3. Ibidem

4. Ibidem

5. Mohncy, Nell Beliefs Can Influence Attitudes, “Kingsport Times-News”. 25 lipca

1986.

6. George W. Crane, Dr Crane Radio Talks, część 1, Hopkins Syndicate. Inc.,Mellot 1948

7. Ibidem[[

8. Ibidem

9. Antwone Quenton Fisher i Mim Eichler Rivas. Finding Fish, Perennial, Nowy Jork

2001

10.Ibidem

11. Ibidem

12. Rebecca Murray, The Real Antwone Fisher Talks About the Movie 'Antwone

Fisher ’ http//romanticmovies.about.com/library/weekly/aaantwonefisherintc.htm.

25 lipca 2003.

13. Patrica Zacharias, Henry Ford and Thomas Edison, friendship of giants, “The

Detroit News". http://info.detnews com/history/story/index.cfm?id=105&category=people, sprawdzane 14 lipca 2007

14. Ana Figueroa, Rueben Martinez Barber and Book Lover , “AARP Secunda

Juventud” Kwiecień, maj 2005. http://www.aarpsegundajuvencud.org

/english/nosotros/2005-AM/05AM_bookshop.html.

15. Life and Times, (przedruk). “KCET News”, 11 listopada 2004,

http://www.kcet.org/lifeandtimes/archives/20041109.php

16. Figueroa, Rueben Martinez Barber and Book Lover

100

http://cnn.com/

http://uvencud.org/

http://www/

http://kcet.org/lifeandtimes/ar

http://cnn.com/

http://uvencud.org/

http://www/

http://kcet.org/lifeandtimes/ar



101



JOHN C. MAXWELL

Uznany na całym świecie ekspert do spraw zarządzania, mówca i autor książek

sprzedanych w łącznym nakładzie 13 milionów. Jego firma wyszkoliła ponad dwa

miliony liderów w wielu krajach. Jest on założycielem EQUIP i INJOY StewardshipServices. Każdego roku wygłasza przemówienia na zaproszenia firm z listy

Fortune 500, rządów i organizacji tak różnych jak amerykańska akademia

wojskowa West Point i krajowa liga futbolu amerykańskiego. Jego książki trafiają

na listy bestsellerów „New York Timesa”, „Wall Street Journal” i „BusinessWeek”.

Portal leadershipgurus.net uznał go za czołowego guru od zarządzania na całym

świecie. Znalazł się także wśród 25 autorów wytypowanych do Galerii Sław

utworzonej na dziesięciolecie Amazon.com. Prawa przywództwa, Developing

the Leader Within You i 21 Indispensable Qualities of a Leader osiągnęłymilionowe nakłady.

102



OKŁADKA

[front]

JOHN C. MAXWELL


Otucha zmienia wszystko

[skrzydełka]

Otucha naprawdę może zmienić wszystko - pojedynczych ludzi, rodziny, szkoły,

przedsiębiorstwa i kościoły – ponieważ tworzy ona warunki, w których człowiek

wydobywa z siebie wszystko, co najlepsze. Gdy starasz się przekazać

błogosławieństwo, zostajesz podwójnie pobłogosławiony.

Ponieważ Bóg nas kocha, mamy powód, aby podnosić innych na duchu.

Dzięki Boskiej miłości mamy możność dodawania otuchy.

Boska miłość podsuwa nam sposoby napełniania ludzi otuchą.

John Maxwell

JOHN C. MAXWELL

Uznany na całym świecie ekspert do spraw zarządzania, mówca i autor książek

sprzedanych w łącznym nakładzie 13 milionów. Jego firma wyszkoliła ponad dwa

miliony liderów w wielu krajach. Jest on założycielem EQUIP i INJOY Stewardship

Services. Każdego roku wygłasza przemówienia na zaproszenia firm z listy

Fortune 500, rządów i organizacji tak różnych jak amerykańska akademia

wojskowa West Point i krajowa liga futbolu amerykańskiego. Jego książki trafiają

na listy bestsellerów „New York Timesa”, „Wall Street Journal” i „BusinessWeek”.

Portal leadershipgurus.net uznał go za czołowego guru od zarządzania na całymświecie. Znalazł się także wśród 25 autorów wytypowanych do Galerii Sław

103



utworzonej na dziesięciolecie Amazon.com. Prawa przywództwa, Developing

the Leader Within You i 21 Indispensable Qualities of a Leader osiągnęły

milionowe nakłady.

[ostatnia strona okładki]

Cud otuchy zmienia życie.

Otucha stanowi niezbędny składnik potrzebny do rozwoju pozytywnego

nastawienia i udoskonalania życia. Korzysta z niej zarówno ten, który ją

otrzymuje, jak i ten, kto jej dodaje.

John Maxwell przedstawia praktyczne porady na temat skutecznego podnoszenia

na duchu, które zmienia rodziny, kościoły, zespoły i pojedyncze osoby. Dzięki

niemu stają się zdrowsze, szczęśliwsze i pewniejsze.

Otucha zmienia wszystko pomaga cenić i rozwijać relacje między ludźmi.

104

Otucha

Documents

Transcript of Otucha