NIEPEŁNOSPRAWNE MASS MEDIA. PRZEDSIĘWZIĘCIA MEDIALNE KIEROWANE DO OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH, JAKO ŹRÓDŁO UŻYTECZNYCH INFORMACJI ORAZ WZORÓW ZACHOWAŃ.

mgr Paweł Rozmus

PRACA MAGISTERSKAnapisana pod kierunkiem

dr hab. Barbary Gąciarz – prof. nadzw.

Akademia Górniczo-Hutniczej w Krakowie

GŁÓWNE TEZYPodstawowe cele pracy to:

zdiagnozowanie, jak wygląda oferta polskich środków

masowego przekazu kierowana do osób

niepełnosprawnych oraz jaka jest zawartość tych

programów.

sprawdzenie, ile czasu tego rodzaju audycje zajmują w

całości programu oferowanego przez daną stację oraz czy

czas emisji tych treści daje szanse na ich dotarcie do

szerokiego grona odbiorców.

GŁÓWNE TEZY odpowiedź na pytanie: czy istnieje zainteresowanie

tego rodzaju produkcjami oraz czy jest sens tworzyć

taką hermetyczną ofertę programową, a jeśli tak,

to jaką te programy pełnią rzeczywistą funkcję wśród

niepełnosprawnych i jak są przez nich oceniane?

próba wyciągnięcia wniosków o skutkach jakie ma

zawartość analizowanych programów dla odbiorców

mediów (zarówno sprawnych i niepełnosprawnych).

GŁÓWNE TEZYStruktura pracy:

Rozdział 1: sytuacja osób niepełnosprawnych w

Polsce oraz zagadnienia związane z socjologicznym

ujmowaniem niepełnosprawności.

Rozdział 2: teorie użyteczne do analizy mass

mediów, charakterystyka głównych tendencji oraz

zjawisk związanych z rolą i oddziaływaniem środków

masowej komunikacji.

GŁÓWNE TEZYStruktura pracy:

Rozdział 3: Analiza zawartości i funkcji programów

telewizyjnych (McQuail) : W-skersi (TVP 1) Potrzebni

(TVPInfo), Anna Dymna: Spotkajmy się (TVP2), Zielone

drzwi (TVN).

Rozdział 4: oceny użyteczności tych programów i opinie

odbiorców na ich temat. Najistotniejsze funkcje, jakie

mogą one spełniać.

METODA BADAWCZA

Wykorzystane metody badawcze:

ilościowa oraz jakościowa analiza zawartości/treści

programów telewizyjnych (nakierowana na formę

prezentacji niepełnosprawności).

ankieta internetowa (www.e-ankiety.pl): pytania

o znajomość i użyteczność oferty medialnej kierowanej

do osób niepełnosprawnych, ocena atrakcyjności i roli

tego rodzaju przekazów.

Wypełniona przez 159 osób niepełnosprawnych.

SYNTEZA WNIOSKÓW oferowane programy związane z tematyką

niepełnosprawności są słabo rozpoznawalne i

oceniane raczej negatywnie przez widzów.

nadawcy (zarówno publiczni, jak i komercyjni) nie są

w stanie wyjść poza schemat balansowania między

dwoma (stereotypowymi) obrazami

niepełnosprawności.

Osoba budząca litość vs „super-kaleka”.

SYNTEZA WNIOSKÓW Dominujące funkcje programów, to przede wszystkim

mobilizowanie (niepełnosprawnych do aktywnego trybu życia

i reszty społeczeństwa do niesienia pomocy), a także wyjaśnianie

specyfiki niepełnosprawności i informowanie o tym, z czego mogą

skorzystać osoby niepełnosprawne.

Tematyka niepełnosprawności w mediach spychana jest na margines

i prezentowana w mało atrakcyjnej formie.

Media nie wykorzystują potencjału w walce ze stereotypami

(należy włączać te treści do głównego strumienia mediów).

WYKORZYSTANIE PRAKTYCZNE

systematyczne kompendium wiedzy związanej

z wpływem mediów na społeczeństwo oraz

konstruowaniem atrakcyjnych przekazów medialnych.

źródło rekomendacji, które powinny spowodować,

wyciągnięcie tematyki niepełnosprawności z

medialnego marginesu i ułatwić budowanie przekazów,

dających szansę uzyskania rzetelnej wiedzy o

niepełnosprawności.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

e-mail: pawel.rozmus@uj.edu.pl