maj 2013

Słowo

Życia

„Dawajcie a będzie wam dane; miarą dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną

ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze”.

(Łk 6,38)

Czy nigdy ci się nie zdarzyło, że otrzymałeś od przyjaciela jakiś

podarunek i odczułeś potrzebę

odwzajemnienia się?

Nie po to, aby spłacić dług, ale by wyrazić prawdziwą wdzięczność i miłość? Na pewno

tak.

Jeżeli tobie się to zdarza, możesz

sobie wyobrazić, jak to jest u Boga; u Boga, który jest

Miłością.

On zawsze odwzajemnia każdy dar, jaki ofiarujemy naszym bliźnim w Jego Imię. Prawdziwi chrześcijanie doświadczają

tego bardzo często. I za każdym razem jest to niespodzianką.

Bóg bowiem jest niewyczerpany w swoich pomysłach. Można tu

przytoczyć setki, tysiące przykładów, można napisać o tym całą książkę.

Okazałoby się wówczas, jak

bardzo prawdziwe jest zdanie:

„Miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną

i wypełnioną ponad brzegi

wsypią w zanadrza wasze", co

oznacza obfitość z jaką Bóg odpłaca, Jego wielkoduszn

ość.

„Zapadła już noc, gdy w skromnym mieszkaniu w Rzymie grupka dziewcząt, która  chciała żyć

Ewangelią, przygotowywała się do snu.

Nagle zadzwonił dzwonek. Kto mógłby przyjść o tej porze? W drzwiach stanął mężczyzna, na którego twarzy malował się wielki niepokój a nawet rozpacz:

następnego dnia miał zostać eksmitowany z mieszkania wraz z całą rodziną,

ponieważ nie zapłacił czynszu.

Oddały mu wszystko bez wahania.

Dziewczęta spojrzały na siebie i bez słowa sięgnęły

do szuflady, w której przechowywały resztę

swoich pensji oraz pieniądze odliczone na opłacenie

rachunków za gaz, telefon i światło.

Tej nocy zasnęły szczęśliwe. Ktoś inny o nich pamiętał.

‘Przyjeżdżam natychmiast taksówką’ - odezwał się głos

owego mężczyzny. Zdziwione czekały.

Jeszcze przed świtem zadzwonił telefon:

Twarz gościa mówiła, że coś się zmieniło: ‘Wczoraj wieczorem, zaledwie wróciłem

do domu, otrzymałem spadek, którego się nigdy nie spodziewałem. Serce

mi mówiło, że muszę się z wami

podzielić’. Podarowana suma była dwukrotnie

większa od tej, którą tak hojnie

ofiarowały”.

„Dawajcie a będzie wam dane; miarą dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną

ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze”.

Spróbuj. Ale nie po to, aby

zobaczyć efekt, lecz dlatego,

że kochasz Boga.

Czy i ty przeżyłeś kiedyś podobne doświadczenie?

Jeżeli nie, pamiętaj, że dar ofiarowany temu, kto

prosi, powinien być ofiarowany

bezinteresownie, bez liczenia na rewanż.

Jeżeli tylko chcemy, mamy skarby niewyczerpane: nasz wolny czas, serce, uśmiech, radę, naszą kulturę, pokój,

nasze słowo, które może przekonać kogoś posiadającego, aby podzielił się z tym, który niczego nie ma...

Powiesz: „niczego nie posiadam”.Nieprawda.

Rozejrzyj się: pamiętasz tego chorego w szpitalu, tę samotną wdowę, kolegę, który odszedł od ciebie przygnębiony, tego

młodego człowieka bez pracy, ciągle smutnego, brata potrzebującego pomocy, swego przyjaciela w więzieniu,

tego nieśmiałego ucznia? W nich czeka na ciebie Chrystus.

Powiesz: „ale nie wiem, komu mam dawać”.

Przyjmij postawę chrześcijanina, którą przesiąknięta jest cała

Ewangelia, a która jest zaprzeczeniem

zamknięcia się i zbytniego zatroskania.

Odrzuć pewność opartą na dobrach ziemskich, a oprzyj

się na Bogu. Tak sprawdzi się twoja wiara w Niego,

która szybko zostanie potwierdzona darem, jaki do

ciebie powróci.

Jasne, że Bóg nie postępuje w ten sposób, aby cię wzbogacić czy też wzbogacić nas. Czyni tak, aby

wielu innych zobaczyło te małe cuda sprowokowane naszym dawaniem i czyniło podobnie.

Czyni to, abyśmy mając więcej, mogli więcej dawać, abyśmy - jako prawdziwi administratorzy dóbr należących do Boga - pozwalali im krążyć we

wspólnocie, która nas otacza, aż będzie można o nas powiedzieć, jak mówiono o pierwszej wspólnocie

jerozolimskiej: "nikt z nich nie cierpiał niedostatku".

Czy nie czujesz, że żyjąc w ten

sposób przyczyniasz się

do odnowy społecznej, której oczekuje świat?

"Dawajcie, a będzie wam dane". Z pewnością Jezus myślał przede wszystkim

o nagrodzie, którą otrzymamy w niebie, ale wszystko to, co spotyka nas już tu na ziemi, jest zapowiedzią i

gwarancją tej nagrody.

Tekst: Chiara Lubich, październik 1998Grafika Anna Lollo we współpracy z ks. Placido D’Omina (Sycylia, Włochy)

* * * Ten komentarz do Słów życia jest tłumaczony na 96 języków i dialektów,

dociera do kilku milionów ludzi na całym świecie za pośrednictwem druku, radia, telewizji i Internetu - więcej informacji na http://focolare.pl/

• Plik PPS jest tłumaczony na wiele języków i dostępny na stronie

www.santuariosancalogero.org

“Dawajcie a będzie wam dane; miarą

dobrą, ubitą, utrzęsioną i

wypełnioną ponad brzegi wsypią

w zanadrza wasze“.