KWIECIEŃ – klasa II – edukacja zintegrowana · Omówienie na forum klasy a następnie...

KWIECIEŃ – klasa II – edukacja zintegrowana

Propozycje planów pracy oraz scenariusze zajęć z ćwiczeniami Didasko dla klasy 2 – suplement do „Poradnika dla nauczyciela klasy drugiej …”,wyd. MEN Strona 1

25. tydzień nauki – Spotkanie z Andersenem. Brzydkie kaczątko. (MARZEC)

Temat: Spotkanie z Andersenem. Brzydkie kaczątko. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna

Edukacja przyrodnicza

Jakie znamy rodzaje książek dla dzieci. Burza mózgów. 1.1.a; 1.2.d; 1.3.c

Baśnie, bajki i legendy - wprowadzenie do tematu. (plik IX_Czarodziejski list.pdf) 1.2.a; 1.3.c

Bajkopisarze i ich najsłynniejsze prace. Pogadanka. 1.1.a; 1.2.c; 1.3.c

Bajki, baśnie i legendy. Praca w grupach. Wypowiedzi dzieci o ich ulubionych bajkach. 1.2.a; 1.2.d; 1.3.a; 1.3.d

Znam tę baśń. Konkurs. 1.2.a; 1.2.d; 1.3.a; 1.3.d

Jaka to bajka? Zabawa dramowa. 1.4.a; 1.4.b

Cechy baśni. Prezentacja. 1.1.a; 1.2.a; 1.2.b; 1.2.d; 1.3.c

Uzupełnianie treści bajek i wyrażeń związanych z bajkami. Pisownia wyrazów z „ó”. (Moje ćwiczenia cz. B, str. 38-39).

1.3.a; 1.3.f

Wymyślamy zakończenia bajek. Praca w grupach 1.2.d; 1.3.a; 1.3.b; 1.3.c

Ilustracje w baśniach. Swobodne wypowiedzi. 1.1.a; 1.1.b; 1.3.c

Baju baj bajeczko. Układanie baśni z uwzględnieniem jej charakterystycznych cech. 1.3.a; 1.3.c; 1.3.d

Propozycje zajęć:

• Jakie znamy rodzaje książek dla dzieci. Burza mózgów. 2 kwietnia - Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci. Dzieci przynoszą do szkoły swoje własne książki lub wypożyczają książki z biblioteki. Dzielą je w zaproponowany przez siebie sposób na grupy. Zapisanie w tabeli lub na wykresie wymienionych przez dzieci rodzajów książek wraz z przykładami.

o baśnie, bajki, opowiadania, powieści, poezja, encyklopedie, poradniki o przygodowe, podróżnicze, fantastyczno-naukowe, fantasy, historyczne, detektywistyczne

• Baśnie, bajki i legendy - wprowadzenie do tematu. Po dzwonku, np. pani sekretarka wnosi do klasy „Czarodziejski list” zaadresowany do klasy drugiej. (plik IX_Czarodziejski list.pdf) Przeczytanie i omówienie listu.



• Bajkopisarze i ich najsłynniejsze prace. Pogadanka. Opowiadanie nauczyciela o najbardziej znanych autorach baśni. Hans Christian Andersen to pochodzący z biednej rodziny pisarz duński obdarzony niezwykłą wrażliwością i bogatą wyobraźnią. Z powodu kompleksów był człowiekiem nieśmiałym i samotnym. Pisał wiersze, humoreski, sztuki teatralne. Światową sławę przyniosły mu jednak baśnie i opowiadania dla dzieci, których pierwszy zbiór ukazał się w 1835 roku. Napisał około 150 baśni. Niektóre z nich były utworami oryginalnymi, wiele jest opartych na motywach ludowych. Do najbardziej znanych na leżą: Brzydkie kaczątko, Dziewczynka z zapałkami, Księżniczka na ziarnku grochu, Królowa śniegu, Calineczka. Andersen jest uważany za autora najlepszych baśni świata. Bracia Grimm – ukończyli studia prawnicze, byli twórca mi filologii germańskiej, członkami Akademii Nauk w Berlinie. Pracowali w bibliotece królewskiej w Kassel, następnie – jako profesorowie Uniwersytetu w Getyndze. Zasłynęli jednak przede wszystkim jako zbieracze i wydawcy niemieckich baśni ludowych. Pierwszy zbiór pracowicie spisanych ok. 200 baśni wydali w 2 tomach w latach 1812–1815. Wśród nich zna la zły się baśnie: Śpiąca królewna, Jaś i Małgosia, Czerwony Kapturek, O siedmiu krukach. Braci Grimm uważa się za autorów najpopularniejszych baśni świata. Charles Perrault – pisarz francuski, członek Akademii Francuskiej. W 1697 roku wydał zbiór bajek pt. Bajki Babci Gąski, tłumaczonych potem na wiele języków.

• Bajki, baśnie i legendy. Praca w grupach. Wypowiedzi dzieci o ich ulubionych bajkach. Dzieci zapisują nazwy znanych utworów. Wybór bajki, która jest ulubioną dla największej ilości dzieci.

• Znam tę baśń. Konkurs. Słuchanie fragmentów baśni czytanych przez nauczyciela lub nagranych na płycie. Odgadywanie tytułów.

• Jaka to bajka? Zabawa dramowa. Dziecko lub para dzieci wyciąga z czarodziejskiej czapki tytuł baśni. Poprzez dramę ma/mają przedstawić tytuł, który wylosował/wylosowali. Inni uczniowie odgadują, o jaką baśń chodziło. Mogą używać wcześniej przygotowanych rekwizytów.

• Cechy baśni. Prezentacja. Omówienie na forum klasy a następnie przygotowanie w grupach, na dużym formacie, wspólnej prezentacji zawierających cechy charakterystyczne baśni. Wypisane cechy baśni dzieci mogą zobrazować za pomocą dopisanych słów lub narysowanych elementów.

o nieokreślony czas (dawno, dawno temu…) o nieokreślone miejsce (za górami, za lasami, za siedmioma rzekami…)



o zawiera morał (nauka płynąca z baśni) o walka dobra ze złem o dobro zawsze wygrywa (źli zostają ukarani, dobrzy i uczciwi otrzymują nagrodę) o baśniowe postacie realistyczne (król, książę, królowa, matka chrzestna, rycerz, dzieci, babcia) o postacie fantastyczne ( trole, wróżki, czarownice, skrzaty, krasnoludki, dobre i złe duchy, olbrzymy, smoki, zwierzęta o ludzkich

cechach, o przedmioty fantastyczne (latający dywan, lampa, magiczna kula, zaczarowana różdżka, latająca miotła, kije samobije,

siedmiomilowe buty, czapka-niewidka, czarodziejski kufer, magiczne rośliny, zaczarowane instrumenty); o występują siły nadprzyrodzone, zjawiska fantastyczne, cudowne zdarzenia (otwierane skały, zamiana żaby w królewicza,

zamiana dyni w karocę…)

• Uzupełnianie treści bajek i wyrażeń związanych z bajkami. Pisownia wyrazów z „ó”. (Moje ćwiczenia cz. B, str. 38-39).

• Wymyślamy zakończenia bajek. Praca w grupach. Wymyślanie nowych zakończeń bajek i ich prezentacja w dramie. Dzieci podzielone na grupy otrzymują fragmenty bajki. Po przeczytaniu tekstu wymyślają zakończenie, przydzielają sobie role i odgrywają scenki.

• Ilustracje w baśniach. Oglądanie książek z baśniami pod kątek oceny ilustracji. Swobodne wypowiedzi o tym, czy ilustracje odgrywają dużą rolę w baśniach.

• Baju baj bajeczko. Układanie baśni z uwzględnieniem jej charakterystycznych cech. o Praca w parach. Każda para otrzymuje duży arkusz papieru. Nauczyciel przygotowuje każdej pary koperty z 3-4 hasłami, które

trzeba użyć w baśni. Dzieci wymyślają baśń, zapisują ją na kartonach a następnie ilustrują. Prezentacja baśni w sali. o Wykonanie własnej książki-baśni. Wymyślenie, zapisanie i zilustrowanie przez dzieci własnych baśni lub napisanie własnymi

słowami już wcześniej poznanej baśni. Stworzenie okładki do baśni.

Polecamy: - Wioletta Piasecka „W poszukiwaniu szczęścia. Biografia H. Ch. Andersena - Baśnie i bajki polskie – serial animowany produkcji polskiej z 2002-2005 roku, zrealizowany w Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych w Poznaniu.

Serial liczy 26 odcinków.



25. tydzień nauki – Sztuka (MARZEC)

Temat: Sztuka. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Sztuka. Wyjaśnienie znaczenia słowa „sztuka”. W jaki sposób możemy wyrazić nasze emocje i uczucia? Swobodne wypowiedzi. Sztuka teatralna.

1.1.a; 1.1.c; 1.2.a; 1.3.c; 1.3.d

Przed spektaklem. Wiersz - praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 35). Czytanie przez nauczyciela wiersza. Omówienie wiersza. Teatr – budowanie słownictwa. Rozmowa na temat ilustracji przedstawiającej teatr (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 34). Omówienie znaczenia wyrazów występujących w wierszu i wyszczególnionych na ilustracji. Pracownicy teatru. Rozwiązywanie testu. (Plik IV_teatr.pdf – str. 1)

1.1.a; 1.1.c; 1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.2.d; 1.3.c

5.9

Teatr. Praca z tekstem. Ciche czytanie tekstu „Teatr”, podkreślenie w tekście najważniejszych wiadomości (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 32, 33). Omówienie przeczytanego tekstu. Historia teatru. Uzupełnianie zdań na podstawie uzyskanych wiadomości wyrazami z ramki. (Plik IV_teatr.pdf – str. 2)

1.1.a; 1.1.c; 1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.2.d; 1.3.c

5.9

Zebranie wiadomości o teatrze. Burza mózgów. Zapis wiadomości w formie mapy myśli.

1.1.a; 1.1.c; 1.3.b; 1.3.c

Maski teatralne. Praca plastyczna. 5.9

Zabawa dramowa: „Egzamin do szkoły teatralnej”. 1.2.c; 1.3.a; 1.4.b

Propozycje zajęć:

• Sztuka. o Wyjaśnienie znaczenia słowa „sztuka” (utwory, dzieła artystyczne: malarstwo, rzeźba, architektura, film, teatr, muzyka,

literatura) o Swobodne wypowiedzi. W jaki sposób możemy wyrazić nasze emocje i uczucia? (obraz, dźwięk, słowo, mimika) o Sztuka teatralna – widowisko, w trakcie którego grupa aktorów daje przedstawienie na żywo dla publiczności.



• Przed spektaklem. Wiersz - praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 35). o Czytanie przez nauczyciela wiersza „Przed spektaklem”. o Omówienie wysłuchanego wiersza. Swobodne wypowiedzi. Jakie odczucia wywołuje wiersz? Podkreślenie w wierszu wyrazów

związanych z nastrojem i odczuciami. o Teatr – budowanie słownictwa.

� Podkreślenie w wierszu wyrazów związanych z teatrem. � Rozmowa na temat ilustracji przedstawiającej teatr (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 34). � Omówienie znaczenia wyrazów występujących w wierszu i wyszczególnionych na ilustracji. � Pracownicy teatru. Rozwiązywanie testu. (Plik IV_teatr.pdf – str. 1)

• Teatr. Praca z tekstem. o Ciche czytanie tekstu „Teatr”, podkreślenie w tekście najważniejszych wiadomości (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 32, 33). o Omówienie przeczytanego tekstu. Na podstawie tekstu odpowiedzi na pytania dotyczące historii teatru, np.:

1. Gdzie i kiedy powstał teatr? 2. Gdzie odgrywano przedstawienia? 3. Co i w jakim kształcie otaczało scenę? 4. Gdzie kilkaset lat temu odbywały się widowiska? 5. Kto tam występował? 6. Gdzie w późniejszych czasach odbywały się przedstawienia? 7. Gdzie dziś wystawiane są sztuki?

o Historia teatru. Uzupełnianie zdań na podstawie uzyskanych wiadomości wyrazami z ramki. (Plik IV_teatr.pdf – str. 2)

• Zebranie wiadomości o teatrze. Burza mózgów. Zapis wiadomości w formie mapy myśli.

• Maski teatralne. Praca plastyczna. Wykonanie przez dzieci masek teatralnych. Dzieci wycinają maski z kartonu, ozdabiają je w wybrany przez siebie sposób, używając różnorodnych materiałów.

• Zabawa dramowa: „Egzamin do szkoły teatralnej”. Dzieci w parach lub pojedynczo, losują kartki z zadaniem do zainscenizowania, np. Powiedz wiersz tak, jak byś był bardzo smutny, płakał, był szczęśliwy, dzwonił do koleżanki i namawiał ją do pójścia do kina, prosił o coś mamę.



26. tydzień nauki – Zaułek słówek – wielka litera i cudzysłów.

Temat: Zaułek słówek – wielka litera i cudzysłów. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Zasady stosowania znaków interpunkcyjnych. Przypomnienie i omówienie zasad stosowania wielkiej litery, cudzysłowów i innych znaków interpunkcyjnych.

1.3.e; 1.3.f

Oglądanie, czytanie i omówienie rożnych plakatów, programów, recenzji (teatralnych, filmowych). Zwrócenie uwagi na cechy charakterystyczne recenzji teatralnej.

1.1.b; 1.1.c; 1.1.d; 1.3.c

Głośne czytanie recenzji teatralnej przedstawienia „Kopciuszek”, zwrócenie uwagi na cudzysłów i wielką literę, podkreślanie w tekście nazwisk (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 40)

1.1.b; 1.1.c; 1.1.d; 1.3.a; 1.3.c

Samodzielne uzupełnianie plakatu teatralnego na podstawie przeczytanej recenzji (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 41)

1.3.a; 1.3.c; 1.3.f

Baśń „Kopciuszek”. Praca z testem baśni. Bohaterowie, kolejność wydarzeń, pisanie dialogów do ilustracji (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 42, 43), inscenizowanie fragmentów baśni.

1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.2.d; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.f; 1.3.g

Baśń „O królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach”. Praca z tekstem. Kolejność zdarzeń, bohaterowie baśni, uzupełnianie tekstów wypowiadanych przez bohaterów baśni (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 3 str. 44-45), zaproponowanie tekstów rozpoczynających przedstawienie dotyczące baśni (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 4 str. 45).

1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.2.d; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.f; 1.3.g

Tworzenie plakatów teatralnych. Praca plastyczna w grupach. 1.1.d

Propozycje zajęć:

• Zasady stosowania znaków interpunkcyjnych. Przypomnienie i omówienie zasad stosowania wielkiej litery, cudzysłowów i innych znaków interpunkcyjnych. Nauczyciel przygotowuje na paskach papieru zdania określające zasady. Zdania te przecina, oddzielając nazwę. Wkłada paski do kopert dla każdej grupy. Dzieci układają zasady a w zeszytach zapisują przykłady zastosowania.



– Myślnik występuje w dialogu (czyli rozmowie dwóch lub więcej osób) na początku wypowiedzi każdej osoby lub w środku/na końcu wypowiedzi, jako dopowiedzenie narratora. „ ” Cudzysłów stosujemy, gdy piszemy słowa przez kogoś wypowiedziane. Oznaczamy nim też tytuły różnych utworów np. książek, filmów, utworów muzycznych i spektakli teatralnych. ? Znak zapytania stawiamy na końcu zdania, kiedy o coś chcemy zapytać. ! Wykrzyknik stawiamy na końcu zdania, kiedy ma ono oznaczać rozkaz, życzenie lub okrzyk. Wielką literą rozpoczynamy zdanie, piszemy imiona i nazwiska, nazwy miast, państw, rzek, jezior.

• Oglądanie, czytanie i omówienie rożnych plakatów, programów, recenzji (teatralnych, filmowych). Zwrócenie uwagi na cechy charakterystyczne recenzji teatralnej.

• Głośne czytanie recenzji teatralnej przedstawienia „Kopciuszek”, zwrócenie uwagi na cudzysłów i wielką literę, podkreślanie w tekście nazwisk (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 40).

• Samodzielne uzupełnianie plakatu teatralnego na podstawie przeczytanej recenzji ( Moje ćwiczenia, cz. B, str. 41).

• Baśń „Kopciuszek”. o Wysłuchanie baśni „Kopciuszek” z nagrania lub przeczytanej przez nauczyciela. o Wypisanie na tablicy nazw osób występujących w wysłuchanej baśni. Zwrócenie uwagi na wielką literę w nazwach osób. o Omówienie kolejności wydarzeń. o Pisanie dialogów do ilustracji z baśni o Kopciuszku (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 42, 43). o Inscenizowanie fragmentów baśni.

• Baśń „O królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach”. o Wysłuchanie baśni „O królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach” z nagrania lub przeczytanej przez nauczyciela. o Omówienie kolejności zdarzeń i bohaterów baśni. o Uzupełnianie tekstów wypowiadanych przez bohaterów baśni (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 3 str. 44-45). o Zaproponowanie tekstów rozpoczynających przedstawienie dotyczące baśni (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 4 str. 45).

• Tworzenie plakatów teatralnych. Praca plastyczna. Redagowanie i ilustrowanie plakatów teatralnych do jednej z dwóch omawianych baśni – praca w grupach.



26. tydzień nauki – O mnichu Gwidonie, co nadał nazwy dźwiękom.

Temat: O mnichu Gwidonie, co nadał nazwy dźwiękom Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Rytmiczne zabawy. Różnorodne zabawy rytmiczno-muzyczne. 5.4

Fryderyk Chopin. Pogadanka nauczyciela na temat polskiego kompozytora. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.c; 1.3.d

5.9

Wysłuchanie fragmentów utworów muzycznych F. Chopina. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat swoich odczuć.

1.3.a; 1.3.b; 1.3.c

Malowanie muzyki. Praca plastyczna. 5.4

Propozycje zajęć:

• Rytmiczne zabawy. o Zabawa w rytmiczne echo. Nauczyciel podaje prosty rytm wyklaskując go. Najpierw rytm powtarzają dziewczynki, potem

chłopcy, potem wszyscy razem. Zabawę powtórzyć kilka razy zmieniając rytm. o Zabawa w rytmiczną orkiestrę. Nauczyciel ustawia dzieci w kilku szeregach. Każdy szereg to inna grupa. Podział może być drogą

losową - uczniowie losują karteczki z nazwami chopinowskich utworów muzycznych, np.: walc, mazurek, polonez, ballada,

sonata. Nauczyciel podaje prosty rytm uderzając w dłonie i uda. Dzieci włączają się w naśladowanie kolejno, szeregami. Zabawa kończy się, gdy wszyscy włączą się do rytmicznej orkiestry, głośno i równo powtarzają rytm. Zabawę powtórzyć kilka razy zmieniając rytm.

o Zabawa natężająca dźwięki. Naśladując nauczyciela uczniowie uderzają cicho palcami o palce, klaszczą (coraz głośniej), klaszczą i tupią nogami o podłogę. Zabawę powtórzyć kilka razy.

o Zabawa muzyczna „Dyrygent”. W zabawie bierze udział cała klasa + prowadzący (nauczyciel). Prowadzący staje na środku klasy. Nie ma ze sobą żadnych instrumentów, czy przedmiotów. Zabawa polega na wykorzystaniu przestrzeni po bokach prowadzącego, jako dźwięków (np. fortepianu). Przeskok na bok w odpowiedniej odległości oznacza zagranie o jeden dźwięk wyżej, bądź niżej, w zależności w którą stronę skoczy prowadzący. W zabawie należy zachować proporcję, gdyż odległość pięciu dźwięków w przeskoku może być kłopotliwa w realizacji. Przy każdym dokonanym skoku prowadzący śpiewa dźwięk, który odzwierciedla odległość tego skoku. Początek ćwiczenia (wprowadzenia w zabawę) polega na zilustrowaniu zasad. Prowadzący



wykonuje skok w miejscu i śpiewa dźwięk. Klasa powtarza zaśpiewany dźwięk. Należy dźwięk zapisać na pięciolinii i podpisać go. Następnie prowadzący skacze w bok o "jedną odległość" i śpiewa o jeden dźwięk wyżej (jeśli przeskoczył w swoje lewo). Klasa śpiewa razem z prowadzącym, zapisuje kolejny dźwięk na pięciolinii. Ponownie prowadzący skacze w bok i śpiewa znów o jeden dźwięk wyżej, a klasa razem z nim. Dla lepszego zrozumienia zasad prowadzący "wraca tą samą drogą", aby klasa wiedziała, że skacząc w inną stronę (w prawo) dźwięk "schodzi". Kolejne etapy zabawy zapisujemy na pięciolinii. Po wykonaniu kilku prób w odległości 3 dźwięków następuje próba odwzorowania skokami prostej piosenki (znanej klasie, np. „ Wlazł kotek na płotek”) przez prowadzącego. Dzieci śpiewają razem z nim, a prowadzący skokami jednocześnie manipuluje rytmem, czyli jest pewnego rodzaju dyrygentem. Należy pamiętać, że każdy skok oznacza zaśpiewanie przez wszystkich dźwięku. Prowadzący musi być najgłośniejszy, by zniwelować ewentualne rozbieżności w śpiewie. Kiedy piosenka zostanie zakończona, poproszony jest chętny uczeń o spróbowanie "zagrania" jakichś dźwięków poprzez skoki. Inny uczeń próbuje zapisać na pięciolinii (za pomocą nut) zagrane przez wykonawcę dźwięki.

• Fryderyk Chopin. Pogadanka nauczyciela na temat polskiego kompozytora. Wymienienie nazw gatunków muzycznych komponowanych przez Chopina: ballada, polonez, mazurek, nokturn, sonata, etiuda…

• Wysłuchanie fragmentów utworów muzycznych F. Chopina. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat swoich odczuć. Propozycje:

- Polonez g-moll http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Polonez_g-moll_/id/2 - Polonez fantazja” As-dur http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/id/129 - Polonez As-dur op. 53 „Heroiczny” http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/id/116 - Etiuda c-moll, op.10 nr 12 „Rewolucyjna” http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Etiuda_c-moll/id/171 - Sonata b-moll op. 35 http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Sonata_b-moll_/id/92 - (jej trzecia część to Marsz pogrzebowy) - Preludium Des-dur op. 28 nr 15 „Deszczowe” http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Preludium_Des-

dur/id/208 - Walc Des-dur op. 64 nr 1 „Minutowy” http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Walc_Des-dur_/id/259 - Walc Es-dur op.18 http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Walc_Es-dur_/id/63 - Walc h-moll op. 69 nr 2 http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Walc_h-moll_/id/25 - Scherzo h-moll op. 20 http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Scherzo_h-moll_/id/65



- Barkarola Fis-dur op. 60 http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/Barkarola_Fis-dur/id/128 - Mazurek B-dur op. 7 nr 1 http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/name/mazurek/id/149

• Malowanie muzyki. Praca plastyczna. Uczniowie słuchają wybranego utworu F. Chopina. Nauczyciel prosi uczniów o zwrócenie uwagi

na pytania O czym może opowiadać muzyka? Co możemy zobaczyć/ wyobrazić sobie słuchając tej muzyki? Jakie uczucia w nas wzbudza? Itp. Podczas ponownego słuchania utworu próbują namalować swoje odczucia.

Materiały dodatkowe:

- Film „Latająca maszyna” (2011) The Flying Machine, reż. M. Clapp, G. Lindsey - Narodowy Instytut Fryderyka Chopina

� Polecane książki dla dzieci: http://pl.chopin.nifc.pl/institute/publications/children � Konspekty lekcji w klasach I-III http://pl.chopin.nifc.pl/institute/education/lessons/id/1148

- Spis filmów do muzyki Fryderyka Chopina http://tvsfa.com/index.php/filmy-do-muzyki-fryderyka-chopina/



26. tydzień nauki – Jak daleko do tej sztuki?

Temat: Jak daleko do tej sztuki? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Teatralne lalki. Różne rodzaje lalek. Pogadanka. 1.1.a; 1.3.c

Wspólny opis wybranej lalki. 1.3.a; 1.3.f; 1.3.g

Marionetki. Praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 36). 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a

Teatralne lalki. Prace plastyczno – techniczne. Wykonanie lalki wybraną techniką. 5.4

Przedstawienie w teatrzyku lalek. Zabawa dramowa. (Moje ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 37).

1.4.a; 1.4.b

Propozycje zajęć:

• Teatralne lalki. Pogadanka. Opowiadanie nauczyciela o teatralnych lalkach. Oglądanie lalek zgromadzonych w klasie lub oglądanie zdjęć i ilustracji lalek z różnych źródeł.

RODZAJE LALEK

Marionetka – najstarsza lalka, najtrudniejszą w operowaniu, ale dająca najwięcej możliwości animowania. Porusza się ją poprzez nitki lub druty połączone z poszczególnymi częściami lalki. Pacynką to lalka zbudowana przy pomocy rękawicy. Głową porusza palec wskazujący, natomiast rękami lalki manipuluje kciuk i palec środkowy. Kukiełka jest osadzona na kiju i prowadzona od dołu. pochodzi od tradycyjnej lalki szopkowej, Jamajka – wywodzi się z tradycji azjatyckiej, do poruszania wymaga dwóch lub więcej osób; ma uchwyt, wewnętrzny korpus, dwa druty, drążki przyłączone do rąk i poruszane od dołu. Lalka cieniowa to płaska figura o ruchomych stawach wycięta z grubego papieru lub skóry. którą porusza się za podświetlonym ekranem. Posługuje się nią jawajski teatr cieni (wayang). Jest to figura, wycięta ze skory lub papieru. Oświetlana od tyłu, jest wyraźnie widoczna na tle białego, półprzezroczystego ekranu. Japońskie lalki burnaleu sięgają 2/3 wysokości człowieka. Każda z nich prowadzona jest przez kilku operatorów widocznych dla publiczności. Przedstawieniu towarzyszy tekst śpiewany lub deklamowany przy wtórze lutni.



• Wspólny opis wybranej lalki. Zapisanie opisu na tablicy i w zeszytach.

• Marionetki. Praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 36). o Ciche czytanie tekstu „Marionetki” o Nauczyciel zapisuje na tablicy pytania, dotyczące przeczytanego tekstu o marionetkach. Dzieci czytają pytania, zaznaczają

odpowiednie fragmenty tekstu. Samodzielnie piszą w zeszytach odpowiedzi.

• Teatralne lalki. Prace plastyczno – techniczne. Wykonanie lalki wybraną techniką.

o Pacynki na rękawiczkach. Każda rękawiczka może przedstawiać od jednego do pięciu bohaterów, a także elementy scenografii. Do przygotowania pacynek nadają się rękawiczki włóczkowe. Trzeba jednak uważać, aby po odcięciu jednego z palców się nie popruły. Dlatego najlepiej od razu obszyć brzegi. Mniej kłopotów będzie z dużymi, rękawicami ogrodniczymi (najlepsze są te w jasnych kolorach). Materiały: rękawiczki z włóczki i materiału; skrawki filcu i grubszych kolorowych tkanin; resztki włóczki, futerek, koronek; koraliki (parami), guziczki, cekiny, wata, igła, nić, klej. Wykonanie: Postacie naszywać na poszczególne palce tak, aby po założeniu rękawiczki twarz wypadła na opuszku palca, czubek głowy na czubku palca, a na paznokciu tylna część głowy. Inaczej lalką nie będzie można dobrze poruszać. Oczy zrobić z koralików, cekinów lub małych guziczków. Włosy i brody zrobić z włóczki, kordonku lub futerka. Można je nastroszyć lub zapleść warkoczyki. Uszy i dzioby ptaków – ze skrawków filcu i grubszych materiałów. Z rękawic roboczych można odciąć kciuk, wypchać go watą i doszyć prostopadle do jednego palca tak, by powstała głowa konia lub osła. Grzywę z włóczki naszyć wzdłuż głowy. Z filcu wyciąć uszy i nozdrza. Znaleźć dwa wypukłe koraliki na oczy. Wszystko przyszyć. W miejscu odciętego kciuka doszyć zieloną poduszkę z materiału wypchaną watą. Będzie przypominała krzak lub drzewo

o Pacynki na pudełkach.

Materiały: pudełka po zapałkach, klej, papier kolorowy, kawałki tiulu, koronki, kokardki, tasiemki, cekiny, koraliki, guziki, patyczki, nożyczki, ołówek, gruby, czarny flamaster.



Wykonanie: Rozsunąć pudełka po zapałkach i wyjąć szufladki (nie będą już potrzebne). Na kartonik położyć płasko pudełko i obrysować. Wykorzystując ten prostokąt, narysować okrągłą głowę (obok powinny się zmieścić uszy). Wyciąć i nakleić na kolorową stronę pudełka. Małe, okrągłe oczka wyciąć z papieru kolorowego i nakleić. Obrysować je czarnym flamastrem. Narysować czarny nosek. Założyć na rękę brązową rękawiczkę. Głowę wsunąć na dwa palce (wskazujący i serdeczny) i lalka gotowa.

o Pacynki ze skarpetek. Materiały: skarpety frotte, wata, guziki, nitki, włóczki, koraliki, skrawki materiału, kolorowe flamastry. Dzieci wypychają skarpetkę watą, tworząc głowę lub rysują bądź przyszywają oczy z guzików czy koralików, wypychają nos watą i zawiązują jego koniec nitką. Dowolnie przyozdabiają pacynkę dostępnymi materiałami.

o Laleczka z kołeczka. Laleczki zrobione z barwnych, płóciennych kołek są bardzo dekoracyjne. Mogą być

większe podparte na tekturowej rurce i zupełnie malutkie na czubek palca. Materiały: karton (format A3), kolorowe ścinki (25 cm szerokości), wełna, kordonek, guziczki, koraliki, wąskie tasiemki, kokardki, wata, igła z dużym oczkiem, ołówek, nożyczki, kartonik (5x8 cm), taśma klejąca. Wykonanie: Na kartonie o formacie A3 narysować dwa koła. Jedno o średnicy 25 cm, drugie – 10 cm. Wyciąć.Większe koło odrysować na kolorowym płótnie i wyciąć. Pośrodku rozłożyć mniejszą formę koła i odrysować. Igłę nawlec kordonkiem. Zrobić z jednej strony supełek. Przeszyć drobną fastrygą dookoła po narysowanej w środku linii. Kiedy ściegi się spotkają, zsunąć igłę (rys. 1). i wyrównać długość pozostających na końcach nitek. Na drugim końcu nitki również zrobić supełek. Z waty uformować kulkę i położyć pośrodku obszycia. Ściągnąć nitki z obydwu stron i równomiernie rozsunąć fastrygę. Pozostawić tunel na palec i zawiązać nitkę na kokardkę (rys. 2). Głowę wykończyć, przyszywając z koralików oczy i usta. Przyszyć wełniane



warkoczyki. Na szyi lub na głowie zawiązać kolorową chustkę. Z kartonika (5x8 cm) złożyć rurkę o wysokości 5cm. Skleić taśmą klejącą. W rurkę włożyć palec. Nałożyć lalkę, a czubek palca umieścić w otworze głowy. Laleczką można poruszać.

Cztery lalki w jednej. Warto wykonać lalkę, która kryje w sobie wiele postaci. Tajemnica lalki polega na tym, że aktor chowa ją za siebie i odwraca figurkę, przekładając w tym czasie równomiernie spódnicę. Kiedy ponownie pokaże lalkę, widzowie oglądają jej nową twarz. Materiały: gruby karton (format A4), blok rysunkowy (format A4), papier kolorowy, ołówek, nożyczki, czarny mazak, gładkie płótno (20x60 cm), igła z dużym oczkiem, kordonek lub włóczka na włosy.

Przygotowanie formy: - Arkusz z bloku złożyć na cztery. - Ułożyć przed sobą krótszym bokiem i złożonymi krawędziami na dół. -Od góry narysować połowę okrągłej głowy, głębokie załamanie na szyję, jedną rękę i wąski korpus (do talii). - Wyciąć, nie przecinając złożonych krawędzi. - Rozłożyć. Wykonanie kukiełki: - Papierową formę przyłożyć do kartonu lub tektury i odrysować, a następnie wyciąć. - Na jedną stronę tekturowej lalki przykleić arkusz niebieskiego papieru. Na drugą – pomarańczowego. -Wełnę pociąć na kawałki o długości 30cm. Każdy kawałek nawlekać na igłę z dużym oczkiem i przewlekać przez czubek głowy, tworząc włosy. Można je związywać po dwa, aby się nie wysuwały, lub wszystkie razem zawiązać w supeł. Uwaga! Obie lalki powinny różnić się długością włosów. - Po niebieskiej stronie lalki narysować grubym flamastrem dwie smutne twarze. Na jednej łezkę pod okiem i usta w podkówkę, drugą zdziwioną lub przerażoną – okrągłe oczy i buzia – podłużny owal. Po pomarańczowej stronie narysować jedną twarz uśmiechniętą – z wystającym z boku końcem języczka jakby oblizywała się po zjedzeniu czegoś smacznego, drugą – roześmianą, z rozchylonymi ustami i wesołymi oczami (rys. 1).

- Wzdłuż jednej z dłuższych krawędzi tkaniny przewlec nitkę (kordonek) drobną fastrygą. Zmarszczyć. Owinąć nią korpus lalki, dopasowując do talii obwód spódnicy. Końce kordonku wyrównać do tej samej długości z obydwu stron i zawiązać.

• Przedstawienie w teatrzyku lalek. Zabawa dramowa. (Moje ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 37). Wykorzystanie wcześniej wykonanych lalek.



26. tydzień nauki – Przyroda w malarstwie.

Temat: Przyroda w malarstwie. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Malarstwo. Swobodne wypowiedzi. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.c

Świat widziany oczami artystów (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 46 - 47). 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

Vincent van Gogh - pogadanka nauczyciela na temat twórczości van Gogha. Pokaz obrazów malarza. Rozpoznajemy obrazy – zabawa puzzlami.

1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

5.9

Zabawa w artystę malarza. Prace plastyczne. 1.3.c

Malarze ruchomych obrazów. Zabawa ruchowa. 5.4

Propozycje zajęć:

• Malarstwo. Swobodne wypowiedzi. Oglądanie (w zgromadzonych książkach / albumach o malarstwie / w internecie) obrazów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na te, które przedstawiają pejzaże. Rozmowa na temat obrazów: tematów, kolorystyki, nastroju, światła. Wypowiedzi dzieci na temat, który z obrazów najbardziej je zainteresował i dlaczego.

• Świat widziany oczami artystów (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 46 - 47). Rozmowa na tematy zaproponowane w ćwiczeniach. Analiza kolorystyki wybranych obrazów, określenie ich nastroju i uczuć wg kolorów.

• Vincent van Gogh - pogadanka nauczyciela na temat twórczości van Gogha, uważanego za największego kolorystę w światowej historii sztuki.

o Pokaz obrazów malarza - rozmowa na temat użytych kolorów, zastosowanych technik o Rozpoznajemy obrazy. Praca w grupach. Nauczyciel wybiera kilka obrazów Vincenta van Gogha (tyle ile będzie grup dzieci) i

tnie je na puzzle. Każdy obraz wkłada do oddzielnej koperty, rozdaje kopertę każdej z grup. Dzieci w grupach układają obrazy Przykładowe obrazy: ◦ Gwieździsta noc

◦ Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami



◦ Irysy ◦ Kościół w Auvers ◦ Martwa natura z chodakami i naczyniami ◦ Gaj oliwny ◦ Łodzie rybackie na plaży ◦ Pokój van Gogha w Arles I ◦ Wspomnienie ogrodu w Etten ◦ Czerwona winnica

• Zabawa w artystę malarza. Prace plastyczne – propozycje: o Kolory i nastrój. Mieszanie kolorów, nazywanie kolorów podstawowych, uzyskanie barw dopełniających i pochodnych –

zabawy farbami. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat ich ulubionych kolorów i możliwości wykorzystania ich do różnych wnętrz. Znaczenie koloru w pomieszczeniach.

o Pejzaż w stylu Van Gogha. Praca plastyczna. Zadaniem dzieci jest namalowanie obrazu przedstawiający przyrodę, z wykorzystaniem kolorów uwielbianych przez Vincenta van Gogha, takich jak: żółty, niebieski, pomarańczowy, zielony, fioletowy, czerwony. Stworzenie wystawy prac.

• Malarze ruchomych obrazów. Zabawa ruchowa. o Dzieci dobierają się w grupy. Każda grupa zapisuje na kartce kolejne cyfry od 1 do takiej liczby, ile dzieci jest w grupie.

Dzieci losują karteczki. o Zadaniem grup jest stworzenie ruchomego obrazu na dowolny, wymyślony przez grupę temat. Temat ten zapisują na

kartce i podają nauczycielowi. o Każda grupa kolejno prezentuje swój „obraz”. Kolejni członkowie grupy (od numeru 1) wchodzą na scenę (tworzenie

obrazu). Pierwsza osoba rozpocznie budowanie obrazu, wykona jakiś ruch czy wymyślony gest, może zabrać ze sobą jakiś rekwizyt. Następne osoby podchodzą kolejno, aby zaprezentować swój ruch i gest, wkomponowując go w poprzednią postać. Kiedy wszystkie postaci znajdą się już na scenie (obrazie), dzieci na chwilę zastygają w bezruchu, pozwalając pozostałym dzieciom obejrzeć ukończony obraz. Pozostałe dzieci w klasie proponują tytuł obrazu. Nauczyciel odczytuje pierwotny tytuł z karteczki przekazanej przez grupę. Dzieci wspólnie oceniają, czy pomysł obrazu został prawidłowo odebrany przez resztę klasy.

Źródła dodatkowe: Carme Martin „Nazywam się Vincent van Gogh”, Wyd. Media Rodzina 2007



26. tydzień nauki – Skąd wiesz?

Temat: Skąd wiesz? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Zabawa „Król kolorów” 5.4

Jak możemy zobaczyć, nie widząc? Doświadczenia dotyczące opisywania swoich odczuć bez użycia wzroku.

1.1.a; 1.3.a; 1.3.c

6.1

Kolory – zabawa w skojarzenia. 1.1.a; 1.3.a; 1.3.c

„Kolory łączcie się" - zabawy ruchowe z użyciem i bez użycia zmysłu wzroku.

Alfabet Braille’a. Zapoznanie się z alfabetem, zapisywanie słów za pomocą Braille’a.

1.1.a; 1.1.b; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e

5.1; 5.2; 5.5

Propozycja dodatkowa – praca z książką Menena Cottina „Czarna księga kolorów” wydawnictwa Widnokrąg

1.1.a; 1.1.b; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e

5.1; 5.2; 5.5

Propozycje zajęć:

• Zabawa „Król kolorów”. Jedno dziecko staje się królem kolorów. Wypowiada kolor, a zadaniem dzieci jest przyniesienie przedmiotu w danym kolorze. Komu nie uda się odnaleźć przedmiotu, oddaje fant. W każdej kolejnej rundzie „królem” zostaje inne dziecko. Na koniec dzieci wykupują fanty w zaproponowany przez nauczyciela sposób.

• Jak możemy zobaczyć, nie widząc? Doświadczenia o „Dotknij i powiedz, co widzisz?” Nauczyciel przygotowuje materiały o różnej strukturze. Dzieci z zawiązanymi oczami

mówią, co „widzą” dotykając dany materiał np. futerko, aksamit, metal, wełnę, papier ścierny itp. o Jak możemy poczuć kolory? Nauczyciel przygotowuje różne pachnące produkty np. pomarańcza, cebula, szczypiorek,

pomidor itp. Dzieci z zawiązanymi oczami, bez dotykania, wąchają smakują i podają kolor z jakim kojarzy im się dany produkt.



• Kolory – zabawa w skojarzenia. o I wersja zabawy. Dzielimy dzieci na grupy. Każda grupa losuje jedną kolorową kartkę: żółtą, czarną, zieloną,

pomarańczową, czerwoną itp. Zadaniem grup jest namalowanie na białych kartonach różnych rzeczy, które kojarzą się dzieciom z danym kolorem.

o II wersja zabawy. Nauczyciel pisze na tablicy nazwy kolorów. Zadaniem dzieci jest dopisanie jak największej liczby przedmiotów, które kojarzą się dzieciom z danym kolorem, np.

zielony: trawa, papryka, łąka, żaba, liście… żółty: cytryna, słońce, gruszka…

• „Kolory łączcie się" - zabawy ruchowe. o Dzieci losują woreczki lub kartki w różnych kolorach. Biegają po sali przy skocznej muzyce. W momencie jej ustania

dobierają się według podanego kodu, np. czerwone łączcie się. Dzieci z pozostałymi kolorami kucają. Zielone i żółte łączcie się. Inne „kolory” kucają, itp.

o Slalom - I wersja - klasyczna zabawa polegająca na płynnym mijaniu zygzakiem rozstawionych kijków, woreczków, ale z zawiązanymi oczami. Zadaniem pozostałych dzieci (można wybrać kilkoro dla utrzymania większego porządku) jest za pomocą słów „w prawo”, „w lewo”, „prosto” doprowadzić zawodnika do mety.

o II wersja slalomu – nauczyciel rozkłada na podłodze woreczki. Wybiera jedno dziecko. Zabawa odbywa się jak poprzednio, tylko po zawiązaniu oczu dziecku, nauczyciel zbiera woreczki. Reszta dzieci znów wypowiada słowa „w lewo”, „w prawo” itp. tak, jakby nadal woreczki leżały na ziemi. Po doprowadzeniu dziecka do mety, odwiązujemy mu oczy i pokazujemy, iż na podłodze nic nie leżało.

• Alfabet Braille’a. o Rozmowa z dziećmi, o tym jak czytają osoby niewidome? Pokaz alfabetu Braille’a np. przez przyniesienie pustych

opakowań po lekach na których wydrukowana jest nazwa leku alfabetem Braille’a. o Rozdanie dzieciom wydrukowanego alfabetu oraz czystych kartek. Informacja nauczyciela na temat alfabetu. o Praca plastyczna „Moje imię w alfabecie Braille’a”. Dzieci najpierw za pomocą kropek piszą swoje imię, a potem

nakłuwają miejsca kropek. Namawiamy dzieci, aby spróbowały w domu napisać imiona swoich rodziców, rodzeństwa, dziadków . mogą również napisać dowolne wyrazy i dać np. rodzicom do odczytania.

• Propozycja dodatkowa – praca z książką Menena Cottina „Czarna księga kolorów” wydawnictwa Widnokrąg



„Czarna książka kolorów” umożliwia spotkanie widzących z niewidomymi. Jest książką dla wszystkich, gdyż uczy współodczuwania i uwrażliwia na odmienność. Książka jest prawie cała czarna – czarne ilustracje, czarny braille, jedynie tekst odcina się od tła jasnymi literami. Autorka książki wyobraziła sobie przyjaźń dwóch chłopców, z których jeden, Tomek, jest niewidomy. Jego widzący przyjaciel opowiada nam, jak Tomek potrafi poczuć, dotknąć, usłyszeć czy spróbować kolorów. Czytając tę opowieść, też zaczynamy je widzieć inaczej, tak jak Tomek żyjący w „świecie ciemności”. Przed czytelnikiem otwierają się nowe przestrzenie – zmysłów, wyobraźni i odczuć. „Tomek nie widzi kolorów. Są one dla niego tysiącami smaków, zapachów, dźwięków i emocji. Pogrążony w mroku chłopiec zaprasza nas, byśmy spróbowali odkrywać je tak, jak on: wcale ich nie widząc”. „Czarna książka kolorów” otrzymała New Horizons Award w 2007 roku na Targach Książki Dziecięcej w Bolonii. (źródło: http://www.wydawnictwo-widnokrag.pl/books.php?body=article&name=czarna&lang=pl)

o Obejrzenie i wspólne przeczytanie książki. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat lektury. o Moja czarna książka kolorów - praca plastyczna: Dzieci na czarnych kartkach nalepiają czarną plastelinę, wykonując

własne rysunki swojej "czarnej książki kolorów". Wystawa prac.

Żródła dodatkowe:

• Alfabet Braille’a: http://www.braille.pl/index.php?body=system http://www.braille.edu.pl/alfabet_braille'a.html

• Internetowy Translator Brajlowski http://www.braille.edu.pl/

• Wiele propozycji dotyczących tematu zmysłów zostało przedstawionych w suplemencie dla klasy I. Grudzień, 14. tydzień nauki – temat: Poznajemy świat za pomocą zmysłów



27. tydzień nauki – Ścieżka pod górę.

Temat: Ścieżka pod górę. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Wiosenna łąka. Praca plastyczna. Słuchanie utworu muzyki klasycznej, malowanie obrazka do wysłuchanego utworu. (Mój dziennik, str. 48-49).

1.2.a; 1.2.d; 1.3.a

5.4

Opowiadanie „Niespodzianka”. Praca z tekstem. Czytanie opowiadania, omówienie wysłuchanego opowiadania. Wspólne zapisanie w punktach kolejności zdarzeń. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 48–49)

1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.3.a; 1.3.c

6.2; 6.4

Rozwiązywanie ćwiczeń na podstawie tekstu (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 50–51). Wyróżnianie nazw roślin i nazw zwierząt. Przypomnienie kolejności liter w alfabecie, układanie nazw w kolejności alfabetycznej.

1.2.b; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.e

6.2; 6.4

Łąka. Doskonalenie własnych wypowiedzi. Praca w parach. Układanie zdań rozwiniętych, układanie historyjek, układanie dialogu, wypowiedzi na zadany temat.

1.1.b; 1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.3.a; 1.3.c

6.2; 6.4

Propozycje zajęć:

• Wiosenna łąka. Praca plastyczna. o Nauczyciel prosi dzieci, żeby zamknęły oczy, włącza Koncert nr 1 E-dur „Wiosna” z cyklu „Cztery pory roku” Antonio

Vivaldiego. Dzieci słuchając muzyki wyobrażają sobie, że chodzą po łące. o Po wysłuchaniu utworu dzieci malują łąkę, którą sobie wyobraziły (Mój dziennik, str. 48-49). o Prezentacja prac plastycznych i ustny opis namalowanej łąki.

• Opowiadanie „Niespodzianka”. Praca z tekstem. o Czytanie przez nauczyciela opowiadania „Niespodzianka” (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 48–49). o Omówienie wysłuchanego opowiadania, ze szczególnym zwróceniem uwagi na kolejność wydarzeń. Wspólne zapisanie w

punktach kolejności zdarzeń.

• Rozwiązywanie ćwiczeń na podstawie tekstu (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 50–51).



o Wypisanie nazw roślin. Wyróżnianie nazw roślin i nazw zwierząt, które można spotkać na łąkach. o Przypomnienie kolejności liter w alfabecie, oglądanie encyklopedii, wyszukiwanie podanych nazw roślin i ich opisu –

praca w grupach. o Samodzielne ułożenie nazw kwiatów w kolejności alfabetycznej.

• Łąka. Doskonalenie własnych wypowiedzi. Praca w parach. Nauczyciel przygotowuje zdjęcie /ilustrację wiosennej łąki z jak największą liczbą szczegółów. Dzieci wykonują w parach zadania, np.:

o Układanie zdań rozwiniętych. W kopercie dla każdej pary nauczyciel przygotowuje 3 kartoniki z ze zdaniami prostymi. Zadaniem dzieci jest ułożenie zdań rozwiniętych. np. Motyl lata. � Kolorowy motyl radośnie lata nad wiosenną łąką.

o Układanie historyjek. Dzieci układają 5-6 zdaniową historyjkę, której akcja toczy się na łące. o Układanie dialogu. Nauczyciel przygotowuje w kopercie nazwy dwóch mieszkańców łąki, np. biedronka i motyl. Zadaniem dzieci

jest pisemne ułożenie krótkiego dialogu. o Wypowiedź na zadany temat. Dzieci dostają kopertę z zapisanym początkiem wypowiedzi. Zadaniem ich jest przygotowanie

wypowiedzi. Np.: Nocą nad łąkę nadleciał olbrzymi ptak…; Pewnego dnia łąkę nawiedziła olbrzymia ulewa...



27. tydzień nauki – Zaułek słówek - wyrazy z ó niewymiennym.

Temat: Zaułek słówek-wyrazy z ó niewymiennym. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Szukamy wyrazów z „ó”. Zabawa ortograficzna. 1.1.b; 1.1.c; 1.3.e; 1.3.f

Mój ilustrowany słownik ortograficzny. Zapisanie wybranych słów w słowniku i zilustrowanie (Mój dziennik str. 108)

1.1.b; 1.1.c; 1.3.e; 1.3.f

Ćwiczenia ortograficzne z ó niewymiennym. (Karta pracy IV_Wyrazy z ó.pdf) 1.1.b; 1.1.c; 1.3.e; 1.3.f

Propozycje zajęć:

• Szukamy wyrazów z „ó”. Zabawa ortograficzna. Wyszukiwanie wokół siebie, na ilustracjach nazw przedmiotów, które zawierają „ó”. Zapisanie wyrazów na małych karteczkach, segregowanie według różnych kryteriów, np.

1) nazwy ludzi, zwierząt, przedmiotów; 2 2) wyrazy rozpoczynające się na daną literę; 3) uszeregowanie według alfabetu

• Mój ilustrowany słownik ortograficzny. Zapisanie wybranych słów w słowniku i zilustrowanie (Mój dziennik str. 108)

• Ćwiczenia ortograficzne z ó niewymiennym. (Karta pracy IV_Wyrazy z ó.pdf) Rozwiązanie krzyżówki: WIEWIÓRKA

1. Pomagała Kopciuszkowi. (wróżka) 2. Zwierzę domowe podobne do zająca. (królik) 3. Nazwa cyfry oznaczająca liczbę 8. (ósemka) 4. Nosi swój dom na grzbiecie a nie jest ślimakiem. (zółw) 5. W skrzydle ptaka lub do pisania (pióro) 6. Ptak - kiedy lata nisko nad ziemią, zwiastuje deszcz (jaskółka) 7. Kwaśny - nazywany jest korniszonem. (ogórek) 8. Siedzi na tronie. (król) 9. Stawiamy na niej książki. (półka)



27. tydzień nauki – Jakie są źródła energii?

Temat: Jakie są źródła energii? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Energia elektryczna. Praca z tekstem (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 52 -53). Rozmowa z dziećmi na temat: Co to jest energia elektryczna? Zaznaczanie fragmentów tekstu, redagowanie odpowiedzi na pytania.

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.f

Odnawialne i nieodnawialne źródła energii. Projekt w grupach. Omówienie pojęcia „odnawialny” i „nieodnawialny”. Przykłady źródeł energii, podział na źródła odnawialne i nieodnawialne. Przygotowanie grupach plakatu - prezentacji na temat jednego ze źródeł energii.

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.f

6.6

Wykorzystujemy energię słoneczną, energię wiatru oraz wody. Doświadczenia. Swobodne wypowiedzi.

1.1.a; 1.3.c 5.4 6.1; 6.6

Propozycje zajęć:

• Energia elektryczna. Praca z tekstem (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 52 -53). o Przeczytanie tekstu „Energia elektryczna” o Rozmowa z dziećmi na temat: Co to jest energia elektryczna? o Zaznaczenie w tekście akapitu mówiącego o drodze energii od miejsca wytworzenia do miejsc wykorzystania. o Redagowanie odpowiedzi na pytania zamieszczone pod tekstem.

• Odnawialne i nieodnawialne źródła energii. Projekt w grupach. o Omówienie pojęcia „odnawialny” i „nieodnawialny” o Przykłady źródeł energii, podział na źródła odnawialne i nieodnawialne

Odnawialne źródła energii – źródła energii, których wykorzystywanie nie wiąże się z długotrwałym ich deficytem, ponieważ ich zasób odnawia się w krótkim czasie. (żródło: Wikipedia) Odnawialne źródła energii: słońce, gorące źródła wodne, woda, wiatr, bioenergia (biomasa, biogaz, biopaliwo)



Nieodnawialne źródła energii - czyli źródła, których zasoby odtwarzają się bardzo powoli bądź wcale. Nieodnawialne źródła energii: węgiel, gaz ziemny, ropa naftowa, uran

o Podział dzieci na grupy. Każda z grup losuje nazwę jednego ze źródeł energii. Szuka informacji w różnych źródłach.

Przygotowuje plakat - prezentację zawierającą podstawowe informacje: jakie to źródło energii (odnawialne lub nieodnawialne), do czego jest wykorzystywane, plusy i minusy danego źródła energii, ilustracje/zdjęcia. Wystawa prac w klasie, prezentacja przez poszczególne grupy.

• Wykorzystujemy energię słoneczną i energię wiatru. Doświadczenia. Do czego można wykorzystać energię słońca, wody i wiatru? Swobodne wypowiedzi.

o Wykorzystujemy ciepło pochodzące z energii słonecznej - Dzieci układają kawałki czekolady na herbatnikach na dwóch talerzykach. Jeden talerzyk ustawiają w cieniu, drugi

na słońcu. (To samo doświadczenie można wykonać z krakersami i cieniutkimi plasterkami żółtego sera). - Ogrzanie wody umieszczonej w plastikowej butelce pomalowanej z zewnątrz na ciemny kolor oraz z butelce

przeźroczystej. - Wykorzystanie ciepła promieni słonecznych do napełnienia balonów. Dzieci wykorzystują puste butelki z

poprzedniego doświadczenia. Na szyjki obu butelek nakładają malutkie balony. Wystawiają butelki na słońce. Promienie słoneczne ogrzewają powietrze w butelkach, rozszerza się ono i wypełnia balon – szybciej w ciemnej butelce. Doświadczenie to powinno się wykonać w słoneczny i ciepły dzień (tak, żeby niska temperatura powietrza, mimo oddziaływania promieni słonecznych nie wpłynęła na przebieg doświadczenia)

o Wykorzystanie energii pochodzącej z przepływu wody - Dzieci wykonują różnego rodzaju koła wodne (z plastikowego jednorazowego talerzyka z naciętymi brzegami,

kawałka styropianu) i umieszczonymi w miejscach nacięcia łopatkami (jako łopatki można wykorzystać plastikowe łyżeczki, małe plastikowe jednorazowe kubeczki, , umieszczone na patyku, nad miską polewają je wodą wprawiając w ruch.

o Wykorzystanie siły wiatru - Farma wiatrowa. Budowa różnego rodzaju wiatraczków – ustawienie ich na szkolnym trawniku.



- Pojazdy napędzane siłą wiatru. Dzieci z lekkich materiałów budują pojazdy wyposażone w turbinę / wiatraczek. Wyścigi pojazdów (dmuchanie, napędzanie przy pomocy powietrza dmuchanego z suszarki).

Polecamy: Prezentacja: http://www.zielonaenergia.eco.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=102&Itemid=191

W ramach zestawu edukacyjnego opracowany został zestaw 6 doświadczeń z zakresu wykorzystania energii odnawialnej i nieodnawialnej. Doświadczenia przygotowane zostały w wersji podstawowej które można przeprowadzić w przedszkolu i szkole podstawowej oraz wersji rozszerzonej skierowanej do gimnazjum i szkół średnich.



27. tydzień nauki – Plastikowa butelka. – Jak można wykorzystać śmieci?

Temat: Plastikowa butelka. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Drugie życie przedmiotów. Burza mózgów. 1.1.a; 1.3.a; 1.3.c

6.6

Ekologia. Wyjaśnienie znaczenia słowa ekologia. Czytanie tekstów na temat ekologii, uzupełnianie karty w dzienniku (Mój dziennik, str. 74, Wycinanki, karta ‘Jestem ekologiem’)

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.f

6.6

Żyjemy na wspólnej planecie. Projekt klasowy. Przygotowanie i ocena zdjęć z różnych miejsc na Ziemi. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat zachodzących zmian, zagrożeń i niebezpieczeństw. Pomysły na pomoc planecie zapisane w postaci plakatu lub mapy myśli. Praca plastyczna.

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c;

6.6

Ekologia. Rozszerzamy słownictwo. Wyjaśnienie i zapisanie w zeszytach pojęć związanych z ekologią.

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c; 1.2.a; 1.3.a; 1.3.e; 1.3.f

6.6

Segregacja śmieci. Swobodne wypowiedzi dzieci. (Mój dziennik, str. 75, Wycinanki). 1.1.a; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.f

6.6

Segregujmy śmieci. Praca plastyczna w grupach. Przygotowanie pojemników do szkolnej segregacji śmieci oraz ogłoszeń zachęcających inne dzieci do segregowania śmieci.

1.3.a; 1.3.b 5.4 6.6

Drugie życie przedmiotów. Projekt plastyczny. 6.6

Propozycje zajęć:

• Drugie życie przedmiotów. Burza mózgów. Nauczyciel gromadzi w sali stare gazety, tekturę, tekturowe rolki po papierze toaletowym i ręcznikach kuchennych, szklane słoiki i butelki, plastikowe butelki lub pojemniki po jogurtach, śmietanie itp.



Swobodna rozmowa na temat zgromadzonych przedmiotów. Co to są za przedmioty? Jak możemy je posegregować, według jakich kryteriów? W jaki sposób możemy je jeszcze wykorzystać?

• Ekologia. Wyjaśnienie znaczenia słowa ekologia. Czytanie tekstów na temat ekologii, uzupełnianie karty w dzienniku (Mój dziennik, str. 74, Wycinanki, karta ‘Jestem ekologiem’)

• Żyjemy na wspólnej planecie. Projekt klasowy.

o Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Każda grupa dostaje zadanie od nauczyciela tak, aby grupy nie wiedziały o swoich zadaniach. Pierwsza grupa wyszukuje w gazetach, czasopismach lub w internecie zdjęcia przedstawiające zadymione miasta, śmieci w miastach, wysypiska śmieci, zabudowę miast bez zieleni, obszary po klęskach ekologicznych itp. Druga grupa wyszukuje kolorowe ilustracje krajobrazów, zwierząt, roślin itp. Przyczepiają ilustracje na dwie bardzo duże tablice. Każda grupa omawia co przedstawiają przygotowane przez dzieci zdjęcia i ilustracje. Następnie dwie tablice zestawiamy ze sobą.

o Kto doprowadził do takich zmian na planecie? Na jakiej planecie chcielibyśmy mieszkać? Jakie są zagrożenia związane z zanieczyszczeniem naszej planety? Co możemy zrobić, aby nie dopuścić do zniszczenia naszej planety? Burza mózgów. Zapisanie pomysłów w postaci plakatu lub w postaci mapy myśli.

o „Sadzenie drzew”. Praca plastyczna. Każde dziecko otrzymuje kartkę, na której maluje palcem umoczonym w zielonej farbie drzewo. Po wyschnięciu dzieci wycinają drzewa i przyczepiają je do tablicy ze zdjęciami zniszczonego krajobrazu.

• Ekologia. Rozszerzamy słownictwo. Wyjaśnienie i zapisanie w zeszytach pojęć, np. o Segregacja śmieci – grupowanie odpadów w celu ich ponownego wykorzystania. o Recykling to wielokrotne przetwarzanie odpadów (papieru, kartonu, szkła, puszek, opakowań plastikowych). Na

przykład: z gazet i kartonu można ponownie zrobić papier - w ten sposób oszczędza się drzewa; z opakowań plastikowych, po ich zmieleniu i przetworzeniu, wytwarza się dywany, materiały budowlane, a nawet odzież.

o Kompostowanie – odpady naturalne z gospodarstwa domowego rozkładają się w ziemi na kompost, który może służyć do nawożenia roślin.

o Złomowiska – służą do składowania złomu, to znaczy zużytych przedmiotów metalowych, które mogą być wykorzystywane jako surowiec wtórny.



• Segregacja śmieci. Swobodne wypowiedzi dzieci. Rozmowa z dziećmi na temat: „Co to jest segregacja śmieci i dlaczego jest tak ważna?” (Mój dziennik, str. 75, Wycinanki).

• Segregujmy śmieci. Praca plastyczna w grupach. Przygotowanie pojemników do szkolnej segregacji śmieci z wykorzystaniem kartonowych pudeł, oznakowanie ich w odpowiedni sposób, umieszczenie w wyznaczonych miejscach szkoły. Wykonanie ogłoszeń zachęcających inne dzieci do segregowania śmieci. Powieszenie plakatów przy pojemnikach.

• Drugie życie przedmiotów. Projekt plastyczny. Projektowanie i przygotowanie przedmiotów ze zgromadzonych w klasie materiałów. Wystawa prac. Propozycje:

o Robot z recyklingu (z różnych plastikowych pojemników) o Ekobiżuteria (z nakrętek, słomek) o Doniczki na wiosenne kwiaty (z butelek pet, plastikowych pojemników) o Ziołowy ogródek w kartonowych butelkach po mleku o Piórnik na przybory szkolne (z małego kartonowego pudełka i rurek po papierze toaletowym) o Lampiony na tealighty (ze słoików, puszek aluminiowych) itp.

Polecamy: Umberto Eco, Eugenio Carmi „Gnomy z planety Gnu”, Wydawnictwo Dolnośląskie



28. tydzień nauki – Gazeta przyjazna - 22 kwietnia. (Dzień Ziemi)

Temat: Gazeta przyjazna – 22 kwietnia. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Nasza planeta Ziemia. Prezentacja podstawowych informacji. Zabawa dramowa. 1.4.a; 1.4.b 6.6

Nasza planeta Ziemia. Konkurs. 1.1.a; 1.3.a; 1.3.f; 1.3.g

6.6

Nasza planeta Ziemia. Pisemne wypowiedzi. Co ludzie mogą zrobić dla naszej planety? Co ja mogę zrobić dla Ziemi? Karta pracy (IV_Dzień Ziemi.pdf)

1.1.a; 1.3.a; 1.3.e; 1.3.f

6.6

Planeta marzeń. Praca plastyczna w grupach/parach. 6.6

Propozycje zajęć:

• Nasza planeta Ziemia. Prezentacja podstawowych informacji. Zabawa dramowa. Nauczyciel przygotowuje na paskach papieru podstawowe informacje na temat Ziemi – na każdym pasku jedną. Każda para dzieci otrzymuje jeden pasek. Dzieci samodzielnie przez kilka minut zapoznają się z informacjami, zastanawiają się w jaki sposób daną informację mogą przekazać klasie, aby najłatwiej było ją zapamiętać. Mogą przygotować szybkie rysunki, przedmioty, zaprezentować scenkę itp.

Przykładowe informacje: Ziemia jest planetą o kształcie zbliżonym do kuli. Na powierzchni Ziemi występują lądy i morza. Łączna powierzchnia mórz jest ponad dwa razy większa niż powierzchnia lądów. Obwód Ziemi wynosi ponad 40 tysięcy kilometrów. Na Ziemi wyróżniamy 7 kontynentów: Europę, Azję, Afrykę, Amerykę Północną, Amerykę Południową, Australię, Antarktydę. Na Ziemi występują 3 oceany: Spokojny, Atlantycki, Indyjski. Najwyższą górą na Ziemi jest Mount Everest. 22 kwietnia obchodzimy Dzień Ziemi.



Największym zwierzęciem lądowym jest słoń afrykański. Największym zwierzęciem na Ziemi jest płetwal błękitny żyjący w oceanach. Najdłuższą rzeką świata jest Amazonka.

• Nasza planeta Ziemia. Konkurs. Nauczyciel przygotowuje 10 pytań dotyczących przekazanych informacji. Zdaje pytania ustnie, dzieci zapisują odpowiedzi na kartkach. Następnie dzieci wymieniają się w parach kartkami. Nauczyciel ponownie czyta pytania, dzieci udzielają odpowiedzi i sprawdzają poprawność wykonanych testów swoich kolegów. Na koniec sumują liczbę prawidłowych odpowiedzi i oddają pracę właścicielom.

• Nasza planeta Ziemia. Co ludzie mogą zrobić dla naszej planety? Co ja mogę zrobić dla Ziemi? Pisemne wypowiedzi. Karta pracy (IV_Dzień Ziemi.pdf)

• Planeta marzeń. Praca plastyczna w grupach/parach. Nauczyciel dzieci na grupy. Rozdaje gazety z kolorowymi ilustracjami przyrody, ścinki z drukarki, kawałki materiałów itp. Dzieci tworzą swoją planetę marzeń.



28. tydzień nauki – Jak zbudowana jest roślina?

Temat: Jak zbudowana jest roślina? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Jak zbudowana jest roślina? Doświadczenie. Praca w grupach. 1.1.a; 1.1. c; 1.3.a

6.1; 6.4

Uprawa rośliny. Doświadczenia. Uprawa roślin z cebulek lub nasion. Prowadzenie dziennika obserwacji. Wypowiedzi na temat obserwowanych zmian.

1.1.a; 1.1. c; 1.3.a

6.1; 6.2; 6.4

Co jest niezbędne roślinom do życia? Doświadczenie. Swobodne wypowiedzi. 1.1.a; 1.1. c; 1.3.a

6.1; 6.2; 6.4

Jak rośliny przewodzą wodę? Doświadczenie. Praca w grupach. 1.1.a; 1.1. c; 1.3.a

6.1; 6.2; 6.4

Propozycje zajęć:

• Jak zbudowana jest roślina? Doświadczenie. Praca w grupach. Każda grupa otrzymuje jedną roślinę. Dzieci oglądają rośliny, opisują ich wygląd, budowę, kolor. Na podstawie zgromadzonych książek, albumów, informacji z internetu, okazów roślin w szkole, dzieci zbierają informacje na temat części roślin. Każda grupa przygotowuje na dużym szarym arkuszu schematyczny rysunek swojej rośliny, podpisuje poszczególne jej części. Prezentacje w grupach.

• Uprawa rośliny. Doświadczenia. Propozycje: o Uprawa roślin z cebulek. Doświadczenie w parach. Każda para otrzymuje cebulkę (np. narcyz, tulipan, krokus, cebulki

dymki). Dzieci sadzą cebulki w pojemnikach po jogurtach, serkach. Nauczyciel wyjaśnia, że każde pudełko powinno mieć dziurkę – odpływ wody, żeby była odpowiednia wilgotność. Dzieci wspólnie z nauczycielem przygotowują kartę dzienniczka obserwacji, w którym będą ilustrowały i opisywały zmiany w wyglądzie rośliny w trakcie jej wzrostu.

o Uprawa roślin z nasion. Doświadczenie. Każde dziecko przeprowadza doświadczenie indywidualnie i w specjalnym

dzienniczku czy na przygotowanej karcie obserwacji zapisuje/rysuje swoje obserwacje. Nasiona: fasoli, kukurydzy, rzodkiewki, rzeżuchy. Proponowane sposoby przeprowadzenia doświadczenia:



- Uprawa w przeźroczystej koszulce biurowej. Zgięte w połowie waciki zwilżamy wodą i w każdym umieszczamy jedno, dwa nasionka. Umocowujemy każdy wacik za pomocą taśmy klejącej wewnątrz przezroczystej koszulki. Tak przygotowaną koszulkę przyklejamy do tekturki. Podlewamy nasiona delikatnie każdego dnia.

- Uprawa w słoiku. Słoik z wodą, u góry przymocowana gumką dwukrotnie złożona gaza. 2-3 nasiona umieszczamy na gazie tak, aby były cały czas wilgotne.

- Uprawa w słoiku lub w torebce strunowej. Do słoika / torebki strunowej wkładamy zwinięty w dwie warstwy rulon ręcznika kuchennego. Na dno słoika / torebki wlewamy 2-3 cm wody, ręcznik wchłaniając tą wodę będzie cały czas wilgotny. Ziarno fasoli wkładamy pomiędzy ściankę słoika / torebki a ściankę ręcznika. Na tle ręcznika bardzo dobrze widoczne są pojawiające się w trakcie wzrostu poszczególne części rośliny.

- Uprawa w butelce pet. Butelkę przeźroczystą 2-l po wodzie mineralnej rozcinamy na pół. Dolną część stawiamy i do niej wkładamy górną część butelki - szyjką do dołu. Wsypujemy ziemię i zasadzamy fasolkę. Podlewamy. Woda przesiąkająca do dolnej części stanowi gwarancję stałego nawilżenia. Tak wyhodowaną fasolkę/nasionko możemy później łatwo przesadzić do ziemi, dłużej będzie rosła, bo czerpie składniki odżywcze z gleby, niestety, nie można obserwować wyrastających korzeni.

• Co jest niezbędne roślinom do życia? Eksperyment. Na podstawie rozmowy z dziećmi oraz obserwacji założonych już upraw określamy, co jest potrzebne do życia roślinom. Zapisujemy odpowiedzi dzieci na dużej kartce i wieszamy w klasie. Część przygotowanych upraw możemy umieścić w ciemnym pomieszczeniach, część przestać podlewać itp. Zapisujemy założenia i przewidywania dzieci na temat tego, co stanie się z uprawami w zależności od warunków. Zapisujemy przewidywania dzieci. Obserwujemy rośliny przez kilkanaście dni. Porównujemy wyniki obserwacji z wcześniejszymi założeniami.

• Jak rośliny przewodzą wodę? Doświadczenie. Praca w grupach. Dzieci dzielimy na kilka grup. Każda grupa otrzymuje / losuje jeden rodzaj rośliny (przygotowane wcześniej przez nauczyciela). Do doświadczenia można wybrać takie rośliny jak: białe kwiaty (gerber, goździk), jasne liście kapusty rzymskiej, liście cykorii, seler naciowy. Każda z grup przygotowuje słoik z wodą oraz 2-3 słoiki z wodą zabarwione kilkoma kroplami barwnika spożywczego (czerwony, niebieski, żółty). Umieszczamy każdą z roślin w słoikach i w ciągu kolejnych dni obserwujemy w jaki sposób roślina pobiera wodę i jak zmienia się jej kolor.

� Gałązkę selera naciowego można do 1/3 wysokości naciąć i te trzy części włożyć pojedynczo do szklaneczek z zabarwioną na różne kolory wodą. Po jakimś czasie obserwujemy przewodzenie wody w górę rośliny i zabarwianie liści na różne kolory.



28. tydzień nauki – Zaułek słówek – wyrazy z rz niewymiennym.

Temat: Zaułek słówek-wyrazy z rz niewymiennym. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Kiedy napisać rz? – omówienie zasad pisowni wyrazów z „rz”, ćwiczenia (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 58 - 59).

1.1.b; 1.1.c; 1.3.e; 1.3.f

Pisownia wyrazów z rz według różnych zasad ortograficznych. Wyrazy z rz niewymiennym ( Karta pracy IV_rz niewymienne.pdf)

1.1.b; 1.1.c; 1.3.e; 1.3.f

Propozycje zajęć:

• Kiedy napisać rz? – omówienie zasad pisowni wyrazów z „rz”, ćwiczenia (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 58 - 59).

• Pisownia wyrazów z rz według różnych zasad ortograficznych. Wyrazy z rz niewymiennym ( Karta pracy IV_rz niewymienne.pdf)

Ćwiczenia 1: Rozwiązanie: Pion: (1) grzyb, burza, (2)rzęsa, (4)morze, (5)orzeł, (9)orzech, (10)krzesło, (11)malarz, Poziom: (1 wiersz) grzmot, rzeka, (2) talerz, (3) brzoza, (6)drzewo, (7)dworzec, (8) zwierzę, (9) nietoperz



28. tydzień nauki – Do czego roślinie potrzebne są kwiaty i nasiona?

Temat: Do czego roślinie potrzebne są kwiaty i nasiona? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


„Dlaczego rośliny kwitną i skąd się biorą owoce i nasiona?” Burza mózgów. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

6.2; 6.4

Kwiaty i owoce. Doświadczenie. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

6.1; 6.2; 6.4

Od pyłku do nasiona. Praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 56-57, Mój dziennik, str. 42, 43, Wycinanki)

1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

6.2; 6.4

Znaczenie roślin dla życia ludzi i zwierząt. Swobodne wypowiedzi dzieci. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 57)

1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

6.2; 6.4

Jestem botanikiem. Kreatywne pisanie. (Karta pracy IV_botanik.pdf) 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

6.2; 6.4

Propozycje zajęć:

• „Dlaczego rośliny kwitną i skąd się biorą owoce i nasiona?” Burza mózgów. Zapisanie pytania na tablicy oraz wszystkich odpowiedzi dzieci, bez oceny ich poprawności.

• Kwiaty i owoce. Doświadczenie. Oglądanie zgromadzonych w klasie żywych kwiatów, owoców oraz różnego rodzaju nasion. Wyodrębnianie poszczególnych części kwiatów, porównywanie budowy. Porównywanie budowy różnych owoców oraz nasion.

• Od pyłku do nasiona. Praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 56-57, Mój dziennik, str. 42, 43, Wycinanki) Samodzielne przeczytanie przez dzieci tekstu. Podkreślenie zdań, które pomagają odpowiedzieć na zadane pytanie. Podkreślenie na tablicy tych odpowiedzi dzieci, które okazały się słuszne.

• Znaczenie roślin dla życia ludzi i zwierząt. Swobodne wypowiedzi dzieci. Zapisanie wypowiedzi w postaci mapy myśli. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 57)



• Jestem botanikiem. Kreatywne pisanie. (Karta pracy IV_botanik.pdf) Wyjaśnienie przez nauczyciela znaczenia słowa „botanik”. Stworzenie przez dzieci opisu wymyślonej rośliny.

o Zebranie wszystkich kart w jedną książkę. Stworzenie wspólnej okładki.



28. tydzień nauki – W leśnej pasiece.

Temat: W leśnej pasiece. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Pokaz produktów pszczelarskich. Degustacja miodu. Swobodne wypowiedzi. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.c

6.1; 6.9

Opowiadanie „Pszczoła”. Praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 60-61) Czytanie i omówienie tekstu. Zaznaczanie fragmentów tekstu, samodzielne odpowiadanie na pytania do tekstu.

1.2.a; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

5.4 6.2; 6.4; 6.6; 6.8; 6.9

Powiedzenia typu „Pracowity jak…; głodny jak…” Uzupełnienie powiedzeń (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 2 str. 70). Ustne wyjaśnienie znaczenia.

Powtórzenie wiadomości o rzeczownikach i czasownikach. Samodzielne rozróżnianie wśród wyrazów: rzeczowników i czasowników (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 3 str. 63).

1.1.b; 1.1.c; 1.3.c; 1.3.e

Pisownia wyrazów z „ó” wymiennym (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 4 str. 63). 1.1.b; 1.1.c; 1.3.e; 1.3.f

Propozycje zajęć:

• Pokaz produktów pszczelarskich. Degustacja miodu. Swobodne wypowiedzi. Zgromadzenie przykładowych produktów pszczelarskich lub ich zdjęć. Wspólne przygotowanie kanapek z miodem. W jaki sposób powstaje miód? Jakie jeszcze produkty otrzymujemy dzięki pracy pszczół?

- wosk – służy pszczołom do budowania plastrów w ulu, używany do produkcji świec, leków, kosmetyków - propolis - jest substancją, której pszczoły używają do uszczelniania gniazda, określa się go „naturalnym antybiotykiem XXI wieku” - mleczko pszczele - jest to substancja o konsystencji gęstej śmietany, barwy białej, służy do karmienia larw i młodych pszczół,

poprawia sprawność psychiczną i fizyczną człowieka - piegrza – pyłek pszczeli pokryty miodem, ma działanie lecznicze i odżywcze, poprawia odporność i kondycję - jad pszczeli - wydzielina gruczołu jadowego pszczoły robotnicy i matki pszczelej, jest używany jako składnik leku szczególnie w różnych

postaciach reumatyzmu



• Opowiadanie „Pszczoła”. Praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 60-61). o Czytanie przez nauczyciela opowiadania „Pszczoła” o Omówienie wysłuchanego opowiadania. Zwrócenie uwagi na organizację życia pszczół. Swobodne wypowiedzi. o Ciche czytanie opowiadania i podkreślanie w nim fragmentów opisujących pracę wykonywaną przez poszczególne pszczoły. o Samodzielne uzupełnianie zdań na podstawie opowiadania (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 1 str. 70).

• Powiedzenia typu „Pracowity jak…; głodny jak…” Uzupełnienie powiedzeń (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 2 str. 70). Ustne wyjaśnienie znaczenia.

• Powtórzenie wiadomości o rzeczownikach i czasownikach. Samodzielne rozróżnianie wśród wyrazów: rzeczowników i czasowników (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 3 str. 63).

• Pisownia wyrazów z „ó” wymiennym (Moje ćwiczenia, cz. B, ćw. 4 str. 63).



29. tydzień nauki – Owady-pszczoły i mrówki.

Temat: Owady – pszczoły mrówki. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Owady – najliczniejsza grupa zwierząt. Burza mózgów. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c;

6.2; 6.4; 6.6; 6.8;

Budowa owada. Doświadczenie. Oglądanie owada pod mikroskopem. Narysowanie schematu oglądanego owada.

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c

6.2; 6.4; 6.6; 6.8;

Moja prezentacja o owadach. (Mój dziennik, str.28 - 29 Wycinanki – Owady) 1.1.a; 1.1.c; 1.2.a; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

6.2; 6.4; 6.6; 6.8;

Owady. Notatka. Przypomnienie zasad tworzenia notatki. Tworzenie notatki. 1.1.a; 1.1.c; 1.2.a; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

6.2; 6.4; 6.6; 6.8;

Owady - mieszkańcy łąk. Praca plastyczna. 6.2; 6.4; 6.6; 6.8;

Propozycje zajęć:

• Owady – najliczniejsza grupa zwierząt. Burza mózgów. Jakie znamy owady? Zapisanie jak największej liczby owadów wymienionych przez dzieci. Wyszukiwanie zdjęć/ilustracji owadów w różnych źródłach. Oglądanie filmów przyrodniczych.

• Budowa owada. Doświadczenie. Oglądanie owada pod mikroskopem. Narysowanie schematu oglądanego owada. Zaznaczenie części ciała.

• Moja prezentacja o owadach. (Mój dziennik, str.28 - 29 Wycinanki – Owady). o Czytanie tekstu o owadach o Przygotowanie prezentacji o owadach w dzienniku.



• Owady. Notatka. Przypomnienie zasad tworzenia notatki. Wspólne napisanie – na podstawie tekstu w podręczniku, dzienniku i innych źródeł - notatki na tablicy, przepisanie notatki do zeszytów.

• Owady - mieszkańcy łąk. Praca plastyczna. Przyglądając się mieszkańcom łąk, oglądając kolorowe albumy owadów, zróbmy wycinankową zabawę. Materiały: papier kolorowy, ołówek, nożyczki, klej, patyki do szaszłyków lub słomki do napojów, igła z czarną nitką, taśma klejąca. Wykonanie:

- Złożyć papier kolorowy w formę kwadratu według rysunków.

- Otrzymaną składankę ułożyć szczytem do góry. Widoczna pośrodku oś symetrii ustawiona jest pionowo. Od góry

narysować połowę kształtu owada tak, aby skrzydłami lub pancerzem dotykał bocznych krawędzi. - Przygotować więcej kwadratów w rożnych kolorach i nanieść na nie rysunki mieszkańców łąk w taki sposób, jak

pokazano na rysunkach. - Kwadraty z rysunkami złożyć na pół i wyciąć rysunki, nie przecinając szczytu (głowy) i bocznych krawędzi.



- Rozłożyć. Wierzch ozdobić charakterystyczną wycinanką. - Dokleić po kilka par odnóży oraz czułki. Uplastycznić. - Przykleić do patyczka taśmą klejącą lub zawiesić na nitce. - Można wcześniej zasiać np. rzeżuchę lub owies Łąka ładnie wygląda, jeśli patyki z wycinanki są tylko trochę wyższe

od roślin, między którymi zostały wpięte lub gdy unoszą się nisko nad rzeżuchą, zawieszone na nitkach.

Polecamy: Film „Nela mała reporterka. Farma owadów” http://vod.tvp.pl/17221786/farma-owadow Założenie Formikarium - hodowli mrówek: http://www.mrowkoyad.pl/?pl_zestawy-startowe,37



29. tydzień nauki – Mrówka nie może żyć sama.

Temat: Mrówka nie może żyć sama. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


„Mrówki” Praca z tekstem. (Mój dziennik, str. 30). Czytanie i omówienie tekstu, wyszukiwanie i zaznaczanie fragmentów opisujących pracę mrówek, wypisywanie informacji na podstawie tekstu, uzupełnianie kart w dzienniku (Mój dziennik, str. 31. Wycinanki – Karta „Mrówki”)

1.1.a; 1.1.c; 1.2.a; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

5.4 6.2; 6.4; 6.6; 6.8

Fascynujące mrówki. Prezentacja w grupach. 1.1.a; 1.1.c; 1.2.a; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.e; 1.3.f

6.2; 6.4; 6.6; 6.8

Propozycje zajęć:

• „Mrówki” Praca z tekstem. (Mój dziennik, str. 30). o Czytanie przez nauczyciela tekstu „Mrówki” o Omówienie wysłuchanego opowiadania. Zwrócenie uwagi na organizację życia mrówek. o Ciche czytanie opowiadania i podkreślanie w nim fragmentów opisujących pracę wykonywaną przez mrówki. o Wypisanie wszystkich prac wykonywanych przez mrówki. o Samodzielne czytanie informacji na temat budowy mrówek oraz życia mrówek. Uzupełnianie karty w Dzienniku

(Mój dziennik, str. 31. Wycinanki – Karta „Mrówki”)

• Fascynujące mrówki. Prezentacja w grupach. Na podstawie różnych źródeł dzieci wyszukują ciekawostki na temat mrówek. Przygotowują i omawiają prezentację.

Informacje na podstawie książki: Katarzyna Mitros, Pomysłowiec i przyroda. Mrówki. Wydawnictwo Didasko

�Mrówki są owadami. �Tak jak wszystkie owady mrówki mają głowę, tułów, odwłok i sześć odnóży. �Mrówki zazwyczaj nie mają skrzydeł. Przez krótki czas, tzn. w okresie lotu godowego, mają je królowa i jej partner.



�Na głowie mrówki widać czułki, żuwaczki i oczy. Czułkami mrówka dotyka wszystkiego wokoło oraz inne mrówki. W ten sposób poznaje najbliższe otoczenie. Żuwaczki przypominają z wyglądu szczypce. Mrówka nie ma rąk, ale może przynosić żywność czy materiały do budowy mrowiska, trzymając je w żuwaczkach. Używa ich również do obrony. Oczy: Niektóre mrówki dobrze widzą, ale większość z nich ma słaby wzrok. Najlepiej zauważają przedmioty, które się poruszają.

�Mrówki mają różne rozmiary. �Mrówki mają różne kolory. Niektóre są czarne, inne szare, a jeszcze inne rdzawo-żółte lub rudo-czerwone. �Mieszkają one w gniazdach, które nazywamy mrowiskami. Mrowiska można znaleźć w najróżniejszych miejscach. �W mrowisku żyje wiele mrówek. Dzielą się one pracą i współdziałają przy jej wykonaniu. �Najważniejsza dla życia gniazda jest królowa, bo tylko ona składa jaja. �Z jaj wylęgają się larwy, które z wyglądu wcale nie przypominają dorosłych mrówek. �Larwy są mało ruchliwe i dużo jedzą. �Po pewnym czasie larwa zamienia się w poczwarkę. Poczwarka nie je, ani się nie porusza. W jej ciele zachodzą różne zmiany, które powodują, że przekształca się ona w dorosłą mrówkę. �Królową, larwami, poczwarkami i jajami opiekują się mrówki robotnice. �Mrowiska pilnują mrówki robotnice nazywane żołnierzami. �Jeśli mrówka robotnica znajdzie coś smacznego do jedzenia, zawiadamia o tym inne mrówki. Aby mogły one łatwo odnaleźć drogę do smakowitego kąska, zaznacza ją przy pomocy pachnącej wydzieliny. �Mrówki znoszą do mrowiska niemal wszystko (szczątki dużych zwierząt, inne owady, rośliny, owoce, nasiona), ale każdy gatunek ma swoje ulubione potrawy. �Niektóre mrówki potrafią hodować w mrowisku grzyby i mszyce. Mszyce wydalają spadź, która jest słodka i bardzo mrówkom smakuje. �Ludzie uważają mrówki za pożyteczne owady, ponieważ spulchniają one ziemię, niszczą szkodniki i usuwają szczątki zwierząt. �Niektóre gatunki mrówek upodobały sobie życie w ludzkich domostwach. Maluteńkie mrówki faraona wchodzą masowo do cukru, chleba i innych produktów spożywczych. Inne mrówki wielkich rozmiarów niszczą meble i drewniane budynki. A to ciekawe! �Mrówki są bardzo silne i dźwigają do mrowiska różne ciężkie rzeczy. �Wszystkie mrówki robotnice to samice. �Mrówki mają dwa żołądki. Jeden dla siebie, a drugi do przenoszenia pokarmu dla innych mieszkańców mrowiska. �Mrówki nie mają na głowie uszu, ale rozpoznają dźwięki (“słyszą”) dzięki nogom. �Przestraszona mrówka piszczy, ale nam trudno ten dźwięk usłyszeć, bo jest bardzo cichy. W jaki sposób mrówka go wydaje? Potrzyj o siebie dwie kartki papieru, co słyszysz? Właśnie w ten sposób, poprzez pocieranie o siebie dwóch specjalnych części ciała mrówki wołają o pomoc.



29. tydzień nauki – Gołąb i mrówka

Temat: Gołąb i mrówka. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Co to jest przyjaźń? Mapa myśli. 1.3.a; 1.3.c; 1.3.d

5.1; 5.2; 5.3; 5.4

Wiersze o przyjaźni. Praca z wierszem. Szukanie odpowiedzi na pytania dotyczące przyjaźni. Zredagowanie notatki.

1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.2.d; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

5.1; 5.2; 5.3; 5.4

Przyjacielskie uczucia. Definicja cech przypisanych przyjaźni. Swobodne wypowiedzi dzieci.

1.2.a; 1.2.b; 1.2.c; 1.2.d; 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

5.1; 5.2; 5.3; 5.4

Tworzenie przepisu na przyjaźń – plakat. Praca w grupach. 1.3.a; 1.3.c; 1.3.e; 1.3.f

5.1; 5.2; 5.3; 5.4

Upominek dla przyjaciela. Praca plastyczna w parach. 1.3.e; 1.3.f 5.1; 5.2; 5.3; 5.4

Propozycje zajęć:

• Co to jest przyjaźń? Mapa myśli. Zapisanie wypowiedzi w postaci mapy myśli.

• Wiersze o przyjaźni. Praca z wierszem. o Nauczyciel przygotowuje wiersze, które mówią o przyjaźni. Dzieci dzielą się na grupy 3-4 osobowe, każda grupa

otrzymuje jeden wiersz (kilka grup może mieć ten sam wiersz). Czytanie wierszy. o Dzieci na podstawie wierszy próbują odpowiedzieć na zadawane przez nauczyciela pytania:

Kto jest bohaterem wiersza? O czym mówi wiersz? Jak możemy określić przyjaźń na podstawie wiersza?



Kto zasługuje na naszą przyjaźń? Jak rozpoznać prawdziwą przyjaźń? Czym powinniśmy kierować się przy wyborze przyjaciela? Jaki powinien być przyjaciel? Jakie uczucia wiążą się z przyjacielem? Kiedy potrzebujemy przyjaciela? Czy dobrze jest mieć przyjaciela?

o Na podstawie kilku utworów dzieci tworzą jedną wspólną odpowiedź na temat przyjaźni, którą zapisujemy na tablicy, a później przepisują ją do zeszytów.

Propozycje utworów:

Hanna Łochocka „Ona i ja” Mieczysława Buczkówna „Koledzy” Henryk Hampel „Mój przyjaciel” Wanda Chotomska „Najlepiej razem” Stanisław Grabowski „Chcesz się ze mną zaprzyjaźnić?”

• Przyjacielskie uczucia. Definicja cech przypisanych przyjaźni. Swobodne wypowiedzi dzieci. Stworzenie listy cech (np. akceptacja, takt, dyskrecja, przestrzeganie prywatności przyjaciela, szczerość, pomoc, uczciwość, oddanie, wierność, lojalność, podziw, sympatia, zaufanie, cierpliwość, radość, humor).

• Tworzenie przepisu na przyjaźń – plakat. Praca w grupach. Uczniowie tworzą przepis wykorzystując w/w cechy dobrej przyjaźni. Mogą być w wersji rymowanek, np.:

� 3 czubate łyżki sympatii, 2 duże łyżki stołowe zaufania, 3 pełne szklanki radości z bycia razem, kubeczek humoru, szczypta cierpliwości

� garść szczerości, 2 szklanki radości, 7 zaczerpnięć zaufania, szczypta prywatności przestrzegania � 2 szklanki uczciwości, łyżka lojalności, kilogram oddania, kopa zaufania

• Upominek dla przyjaciela. Praca plastyczna w parach. Projekt i wykonanie upominku dla przyjaciela. Propozycje: o Malowanie kamyka polnego farbą akrylową z miłym napisem dla przyjaciela



o Kartka dla przyjaciela. Dzieci tworzą kartkę na której zapisują w pionie imię przyjaciela. Następnie do każdej litery występującej w imieniu koleżanki/kolegi dopisują same jego zalety. Ilustrują kartkę i dają w prezencie. Np.: M- mądry U – uczciwa Z - zaufana A- ambitny L – lojalna O - otwarta R- radosny A – akceptująca S- szczera E- elegancki I - inteligentna K- kulturalny A – anielsko cierpliwa



29. tydzień nauki – Zaułek słówek – wyrazy z ż niewymiennym.

Temat: Zaułek słówek – wyrazy z ż niewymiennym. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Zapoznanie z pisownią wyrazów z ż (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 64). 1.1.b; 1.3.e;

Układanie opowiadania z dowolnymi wyrazami z ż (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 64). 1.1.b; 1.3.e; 1.3.a; 1.3.f

Ćwiczenia ortograficzne z wyrazami z ż (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 65). 1.1.b; 1.3.e; 1.3.f

Propozycje zajęć:

• Zapoznanie z pisownią wyrazów z ż (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 64).

• Układanie opowiadania z dowolnymi wyrazami z ż (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 64).

• Ćwiczenia ortograficzne z wyrazami z ż (Moje ćwiczenia, cz. B, str. 65).

KWIECIEŃ – klasa II – edukacja zintegrowana · Omówienie na forum klasy a następnie...

Documents

Transcript of KWIECIEŃ – klasa II – edukacja zintegrowana · Omówienie na forum klasy a następnie...