KONSPEKT WYKŁADU

„Pominięcie prawodawcze” w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego

dr Piotr RadziewiczZakład Prawa Konstytucyjnego i Badań Europejskich INP PAN

Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

2013-06-25 2 Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

KONSPEKT WYKŁADU

1. Pojęcie pominięcia prawodawczego

2. Podstawy dogmatyczne

3. Funkcje i użycia pojęcia

4. Konsekwencje orzecznicze

5. Wpływ na legislację


POJĘCIE — UWAGI OGÓLNE

Pominięcie prawodawcze jest:– przykładem braku normatywnego w treści aktu prawnego,– instytucją prawną swoistą dla orzecznictwa TK,– instytucją prawną wypracowaną na wewnętrzne potrzeby procedur kontroli

konstytucyjności prawa.

Pojęcia tożsame merytorycznie: „pominięcie legislacyjne”, „pominięcie ustawodawcze” (kiedy przedmiotem badania jest ustawa), „luka tetyczna”, „luka prawna”, „luka konstrukcyjna”, „zaniechanie względne”, „unormowanie niepełne”, „unormowanie fragmentaryczne”, „regulacja o niepełnym zakresie”.


ISTOTA POJĘCIA

1. Kontrola pominięć prawodawczych jest dokonywana przez TK w zwykłym trybie badania hierarchicznej zgodności norm prawnych.

2. Cechą charakterystyczna pominięć jest specyficznie ujęty przedmiot kontroli.


DEFINICJA — KONTROLA UNORMOWANIA NIEPEŁNEGO

„W aktualnym stanie prawnym Trybunał Konstytucyjny nie ma kompetencji do orzekania o zaniechaniach ustawodawcy polegających na nie wydaniu aktu ustawodawczego, choćby obowiązek jego wydania wynikał z norm konstytucyjnych. W przypadku natomiast aktu ustawodawczego wydanego i obowiązującego Trybunał Konstytucyjny ma kompetencję do oceny jego konstytucyjności również z tego punktu widzenia, czy w jego przepisach nie brakuje unormowań, bez których, ze względu na naturę objętej aktem regulacji, może on budzić wątpliwości natury konstytucyjnej. Zarzut niekonstytucyjności może więc dotyczyć zarówno tego, co ustawodawca w danym akcie unormował, jak i tego, co w akcie tym pominął, choć postępując zgodnie z konstytucją powinien był unormować” (sygn. K 25/95).


DEFINICJA — ZWIĄZEK TREŚCIOWY

„[…] linia demarkacyjna oddzielająca sytuacje «zaniechania ustawodawczego» oraz «regulacji fragmentarycznej i niepełnej» związana jest z odpowiedzią na pytanie, czy istotnie w danej sytuacji zachodzi jakościowa tożsamość (albo przynajmniej daleko idące podobieństwo) materii unormowanych w danym przepisie i tych pozostawionych poza jego zakresem. Podkreślić przy tym warto pożądaną ostrożność w dokonywaniu tego rodzaju oceny. Zbyt pochopne «upodobnienie» materii nieunormowanych z tymi, które znalazły swoją wyraźną podstawę w treści badanego przepisu, grozi bowiem każdorazowo postawieniem zarzutu o wykraczanie przez Trybunał Konstytucyjny poza sferę kontroli prawa i uzurpowanie sobie uprawnień o charakterze prawotwórczym” (sygn. K 24/07).


USTALENIA DEFINICYJNE — PODSUMOWANIE (1/3)

TK rozróżnia akt normatywny, który nie został wydany, mimo że obowiązuje wiążąca prawodawcę norma prawna obligująca go do jego wydania w celu uregulowania danej dziedziny życia społecznego (nieobjęte kognicją TK zaniechanie prawodawcze), i akt normatywny wydany, ale o treści ukształtowanej nieprawidłowo z punktu widzenia standardów konstytucyjnych (objęte kognicją TK pominięcie prawodawcze).



Pominięciami prawodawczymi niespornie są m.in. luki konstrukcyjne w przepisach, braki normatywne uniemożliwiające „funkcjonowanie mechanizmów prawnych” (pominięcie niezbędnych norm konstrukcyjnych lub gwarancyjnych) oraz dyskryminujące zróżnicowania sytuacji lub podmiotów podobnych.



Pominięcie prawodawcze jest zagadnieniem odnoszącym się, po pierwsze, do treści kontrolowanego prawa (meritum regulacji), po drugie zaś — ma status problemu konstytucyjnego, a więc jest istotne z punktu widzenia norm ustawy zasadniczej.


USTALENIA DEFINICYJNE — WYPOWIEDZI WYPADKOWE

Pominięć prawodawczych: – nie można utożsamiać ogólnie z lukami prawnymi (bez dalszego przybliżenia),– nie można usunąć za pomocą wykładni prawa (w tym wykładni w zgodzie z

Konstytucją),– nie można utożsamiać z „niespójnościami poziomymi”,– nie można utożsamiać z pojęciami i zwrotami niedookreślonymi.


WZORCE KONTROLI:

– normy konstytucyjne dotyczące równego traktowania i zakazu dyskryminacji,– inne normy konstytucyjne dotyczące praw i wolności jednostki,– normy konstytucyjne dotyczące ustroju państwa,– normy konstytucyjne dotyczące formalnych aspektów państwa prawa, w tym

prawidłowej legislacji.


PODSTAWY DOGMATYCZNE

Art. 188 KonstytucjiTrybunał Konstytucyjny orzeka w sprawach:

1. zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją,2. zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których

ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie,3. zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe,

z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami,4. zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych,5. skargi konstytucyjnej, o której mowa w art. 79 ust. 1.


FUNKCJE POJĘCIA

Pominięcie prawodawcze służy TK do:1. ustalenia kognicji (funkcja ustrojowa),2. oceny dopuszczalności rozstrzygania sprawy co do meritum (funkcja

procesowa),3. wyznaczenia przedmiotu kontroli (funkcja procesowa i materialnoprawna),4. wyznaczenia przedmiotu derogacji normy prawnej (funkcja

matrialnoprawna).


UŻYCIA POJĘCIA

Pominięcie prawodawcze jest stosowane:– we wszystkich trybach kontroli,– co do zasady na wniosek, jeśli chodzi o zagadnienia przedmiotu kontroli i

zakres derogacji,– z urzędu, jeśli chodzi o wyznaczenie kognicji TK w sprawie.


KONSEKWENCJE ORZECZNICZE — WYROKI ZAKRESOWE

Orzeczenia TK stwierdzające pominięcia prawodawcze mają charakter wyroków zakresowych, zawierających którąś z formuł: „w zakresie, w jakim pomija”, „w zakresie, w jakim pozbawia”, „w zakresie, w jakim nie określa”, „w zakresie, w jakim wyłącza”, „w zakresie, w jakim nie przyznaje” itd. W warstwie merytorycznej ujmują „pominięcie” pozytywnie albo negatywnie — zależnie od kontekstu przedmiotu niezgodności.

Zakres pominięcia może zostać wyodrębniony według różnego kryterium: podmiotowego, przedmiotowego, czasowego — zależnie od okoliczności sprawy.


KONSEKWENCJE ORZECZNICZE — WYROKI ZOBOWIĄZUJĄCE

Zdaniem TK, wyrok stwierdzający pominięcie prawodawcze nie wywołuje skutków uchylających (mimo stwierdzenia niezgodności normy prawnej), tylko jest swego rodzaju „apelem” do ustawodawcy, aby ten odpowiednio dostosował wadliwe prawo do wymogów konstytucyjnych. Jednocześnie nie ma waloru prawotwórczego, czyli nie uzupełnia (w miejsce prawodawcy) niekonstytucyjnego „pominięcia”. W piśmiennictwie prawniczym takie wyroki określa się niekiedy mianem „zobowiązujących” (w przeciwieństwie do wyroków „rozporządzających” TK, które wywołują bezpośredni skutek derogacyjny — zmieniają stan prawny).


KONSEKWENCJE ORZECZENIE — WYROKI ROZPORZĄDZAJĄCE

W orzecznictwie jest obecne także drugie stanowisko, które traktuje wyroki „z pominięciem” tak samo jak inne rozstrzygnięcia TK o niezgodności, czyli ze skutkiem derogacyjnym (TK najczęściej w ogóle nie wypowiada się o skutkach stwierdzenia „pominięcia” w uzasadnieniu orzeczeń).


Dziękuję za uwagę

KONSPEKT WYKŁADU

Documents

Transcript of KONSPEKT WYKŁADU