Gospodarczy Gabinet Cieni BCC zadania do końca kadencji i …€¦ · To o 0,2 punktu więcej...

Gospodarczy Gabinet Cieni BCC, XII posiedzenie 13.04.2015 r. 1

Warszawa, 13 kwietnia 2015 r.

RAPORT

Gospodarczy Gabinet Cieni BCC – zadania do końca kadencji i ocena I kwartału

Ministrowie Gospodarczego Gabinetu Cieni Business Centre Club, który

istnieje od ponad trzech lat,* dokonali oceny działań rządu w I kwartale br. na 2,7

punktu w skali od 0 do 5. To o 0,2 punktu więcej wobec IV kw. 2014 roku i o 0,4

punktu więcej w porównaniu do III kw. 2014. Działania premier Ewy Kopacz zostały

ocenione na 4 punkty, a więc aż o 1 punkt lepiej od ostatniej oceny działań

poprzedniego szefa rządu, Donalda Tuska, za III kw. ubiegłego roku. To najwyższa

ocena szefa rządu od początku działania gabinetu cieni BCC.

Najwyżej została oceniona aktywność rządu w obszarach: finanse,

przedsiębiorczość, prawo gospodarcze, rynek i prawo pracy oraz infrastruktura (po 4

punkty), co związane jest z przynoszącą coraz lepsze efekty polityką rządu oraz

zmianami prawnymi w tych dziedzinach.

Najbardziej krytycznie ministrowie Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC ocenili

działania rządu – podobnie jak w poprzednich kwartałach – w zakresie spółdzielczości,

uregulowań dot. rynku finansowego, spółek Skarbu Państwa i środowiska

naturalnego (tylko po 1 pkt).

Kolejne posiedzenie Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC odbyło się w

poniedziałek, 13 kwietnia 2015 r. w Warszawie. Poza oceną działań rządu oraz

aktywności poszczególnych ministrów, gabinet cieni rekomendował rządowi Ewy

Kopacz listę wskazań-priorytetów, których realizację należy rozpocząć jeszcze przed

końcem najbliższej kadencji i kontynuować już po wyborach. Tematem głównym były

problemy polskiego górnictwa i branży energetycznej oraz propozycje koniecznych

działań restrukturyzacyjnych i niezbędnych zmian strukturalnych.

* Gospodarczy Gabinet Cieni BCC to think tank, który powstał w kwietniu 2012 r., aby wspierać

działania rządu służące gospodarce oraz inspirować i monitorować prace resortów kluczowych z

punktu widzenia rozwoju przedsiębiorczości. To gabinet gospodarczych fachowców, będących

najbliżej problemów, z którymi na co dzień zmagają się polscy przedsiębiorcy i gospodarka.


Ocena i priorytety dla rządu

MAREK GOLISZEWSKI przewodniczący Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Prezes i założyciel Business Centre Club (od 1991 r.). Prezes Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego. B.

wiceprzewodniczący Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych, przewodniczący Zespołu ds. Dialogu Społecznego (2002-2008). Członek Narodowej Rady Integracji Europejskiej (2002 r.). Inicjator Rady

Przedsiębiorczości RP (2002 r.). Założyciel Koalicji Pro-Euro (2007 r.). 22 58 26 100 [email protected]

OCENA PREMIER: 4 pkt

Premier Ewa Kopacz wyraźnie krzepnie. Otoczona mikro i makroekonomicznymi

problemami, z kampanią prezydencką i parlamentarną na głowie, coraz precyzyjniej steruje

rządem. Trudno oczekiwać, że uwierający „spadek” po poprzednim rządzie zostanie szybko

zniwelowany.

Zapaść w górnictwie, zły stan energetyki, niewydolny system zabezpieczenia społecznego,

deficyt sektora finansów publicznych, dług publiczny, zanieczyszczone powietrze,

przeciążona ochrona zdrowia – to tylko niektóre stany zapalne. Naprawa wymaga pełnej

kadencji, by rozłożyć w czasie niepopularne działania i nie wywołać społecznej rewolty.

Potrzebny będzie pani premier mandat całego społeczeństwa dla często niepopularnych i

radykalnych decyzji.

Zakładamy, że taka jest taktyka pani premier i w tym względzie otrzymuje kredyt zaufania.

Pozytywnie należy odnieść się do działań rządu pod jej kierunkiem w wielu istotnych

sferach. Oznaczają próbę zapalenia „zielonego światła dla przedsiębiorczości”, ze

świadomością – jak należy przypuszczać – że stamtąd wywodzą się przecież miejsca pracy,

płace i podatki. Te działania to m.in. wydłużenie do 2016 roku programu wsparcia dla

przedsiębiorców na rzecz eksportu ich produkcji czy wsparcie Banku Gospodarstwa

Krajowego 25 mld złotych na zasilenie polskiej przedsiębiorczości. Trwają prace nad ustawą

antykryzysową dla firm, które straciły na embargu (500 mln z Funduszu Gwarantowanych

Świadczeń Pracowniczych). Niebagatelną rolę może odegrać zainicjowana przez

Ministerstwo Gospodarki ustawa Prawo Działalności Gospodarczej, usuwająca –

przynajmniej w założeniach – wiele barier na drodze rozwoju firm. Podobnie ułatwienia dla

podatników opracowane w Ministerstwie Finansów – od ustanowienia Bazy Wiedzy

Administracji Podatkowej, rozszerzenia pakietu usług urzędów skarbowych dla mniejszych

firm do wyselekcjonowania urzędów skarbowych dla dużych przedsiębiorstw. Rząd

przyspieszył prace nad Kodeksem budowlanym, niezwykle ważną – dziś zaniedbaną –


podwalinę rozwoju budownictwa i wzrostu gospodarczego oraz nad nowelizacją prawa

zamówień publicznych. Wyrażamy nadzieję, że będzie ona zgodna z projektem złożonym w

Parlamencie prze BCC.

Nie sposób również nie zauważyć oddanych do użytku 160 km dróg ekspresowych i

podpisanych umów na budowę następnych 300 km. Także modernizacji kolei, choć na razie

początkowego jej stadium. Pozytywnie odczytujemy zamiar zwiększenia do roku 2020

finansowania nauki do 2% PKB (i w tej samej wysokości deklarację nakładów na

modernizację armii). Również koncepcja staży dla studentów w urzędach administracji

publicznej i finansowanie studiów zagranicznych dla najlepiej uczących się, to dobry

kierunek. Polska gospodarka potrzebuje wysokowykwalifikowanych operatorów

najnowocześniejszych technologii, ale także pracowników o statusie rzemieślników. Stąd

cieszy wdrażanie programu odbudowy szkolnictwa zawodowego.

Niepokoi natomiast zawirowanie wokół ordynacji podatkowej i brak wyraźnego poparcia ze

strony rządu dla propozycji prezydenta Bronisława Komorowskiego. Również rządowa

zapowiedź dotycząca koncesjonowania sprzedaży węgla, jego wymogów jakościowych oraz

zmian w prawie zamówień publicznych preferujących produkty pochodzenia

wspólnotowego, wywołują znak zapytania. Oby nie oznaczały powrotu do gospodarki

nakazowo-rozdzielczej. Wszystkie działania rządu wymagają pieniędzy, których brakuje.

Konieczne są zatem rozważne oszczędności. Dlatego jako dobry prognostyk odczytywać

trzeba rządową zasadę „złotówka za złotówkę” czyli pomniejszania świadczenia społecznego

o taką kwotę, o jaką przekroczy się próg dochodowy. Zbyt wiele mamy dziś w Polsce biedy,

ale i wyłudzeń dotacji socjalnych dla np. fałszywych bezrobotnych. Zasilają szarą strefę,

budują tym nieuczciwą konkurencję wobec firm, chcących płacić uczciwie podatki.

Z uznaniem trzeba odnieść się do patronatu pani premier nad odbudowaniem dialogu

społecznego między związkami zawodowymi, pracodawcami i rządem, reprezentowanym

przez ministra pracy i polityki społecznej. Projekt ustawy o Radzie Dialogu Społecznego,

zastępującej dotychczasową Trójstronną Komisję ds. Społeczno-Gospodarczych, to wyjście

naprzeciw odbudowywaniu zaufania społecznego, co prezes Rady Ministrów deklarowała w

pierwszych słowach swojego expose. Wydaje się natomiast, że więcej uwagi rząd powinien

poświęcić udziałowi Polski w Unii Bankowej i Unii Energetycznej oraz dalszemu zmniejszaniu

deficytu sektora finansów publicznych i jeszcze większą dyscypliną w wydawaniu pieniędzy

publicznych.

Postawa premier Ewy Kopacz staje się coraz wyraźniej konsekwentna i jednoznaczna, co

upoważnia do przyznania jej za I kwartał 2015 roku 4 punktów.


WSKAZANIA DLA RZĄDU EWY KOPACZ

– 20 PRIORYTETÓW DO KOŃCA KADENCJI

1. Aktualna kondycja górnictwa węgla kamiennego wymaga pilnego

podjęcia niezbędnych działań naprawczych uwzględniających obecne i

perspektywiczne realia rynkowe, a także konieczność racjonalnych

zmian strukturalnych.

2. Ze względu na zbliżający się koniec obecnej kadencji Parlamentu,

priorytetem jest doprowadzenie do uchwalenia ustawy o Radzie

Dialogu Społecznego – następczyni Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-

Gospodarczych.

Ta nowa ustawa niezbędna jest do pokonania już prawie dwuletniego pata w prowadzeniu

działań, wynikających z zapisów wciąż obowiązującej ustawy o Trójstronnej Komisji ds.

Społeczno-Gospodarczych.

3. Zrealizowana jak najszybciej, jeszcze przed wyborami parlamentarnymi

jesienią br., powinna być inicjatywa ustawowa prezydenta dotycząca

kilku ważnych zmian w Ordynacji podatkowej.

4. Budżet 2016 – deficyt finansów publicznych wyraźnie poniżej 3%.

Przed wyborami minister finansów ma przygotować dla rządu, a rząd przesłać do Sejmu i

Senatu, projekt budżetu na 2016 rok. Priorytetem powinno być przygotowanie takiego

budżetu, aby wreszcie wynik sektora finansów publicznych w roku 2016 był wyraźnie poniżej

3% PKB, co jest warunkiem zakończenia przez Komisję UE procedury nadmiernego deficytu.

5. Przyspieszenie wykorzystania pieniędzy unijnych z mijającej

perspektywy finansowej 2007-2013.

Do końca roku mamy do wydania jeszcze prawie 47 mld zł z Unii Europejskiej z mijającej

perspektywy 2007-2013, czyli prawie 17 proc. z całkowitej kwoty 282 mld zł (68 mld euro)

przyznanych Polsce środków z UE w ramach polityki spójności.

6. Zadeklarowanie i realizacja obecności Polski w procesie tworzenia Unii

Bankowej w Unii Europejskiej oraz działania na rzecz obecności Polski

w strefie euro.


7. Skuteczna walka z oszustwami podatkowymi w podatku VAT.

Luka budżetowa w VAT jest szacowana na 30-40 mld zł, z czego zasadnicza część przypada

na skutki oszustw podatkowych; egzekucja należności budżetowych z tego tytułu nie

przekracza 5% w skali roku. Bardzo szeroka skala oszustw podatkowych skutkuje

zaburzeniami rynkowymi (konkurencja).

8. Podjęcie prac nad ograniczeniem i likwidacją przywilejów

emerytalnych (zwłaszcza w górnictwie) oraz zmiany w systemie

rentowym, ograniczenie i likwidacja deficytu funduszu rentowego.

9. Uchwalenie ustawy o nadzorze właścicielskim Skarbu Państwa.

Jej brak wpływa na pogarszający się sposób zarządzania firmami państwowymi.

10. Likwidacja Ministerstwa Skarbu Państwa, ponieważ gros działalności

tego resortu „wchodzi” w zakres prac innych ministerstw.

Natomiast, ważne dla gospodarki, zadania prywatyzacyjne należy ulokować w odrębnej

agencji lub w nowym departamencie wchodzącym w skład Ministerstwa Gospodarki.

11. Zmiany prawne wprowadzające zachęty dla inwestorów kapitałowych

inwestujących w innowacje, nowe technologie i startupy.

Skoordynowanie po stronie rządu działań związanych ze startupami i przedsiębiorczością.

Wprowadzenie zmian w prawie wizowym umożliwiających przyjazd obcokrajowców

chcących inwestować i rozwijać swoje startupy w kraju.

12. Zorganizowanie „białego szczytu ponad podziałami”, którego efektem

byłoby uzyskanie narodowego konsensu w sprawie długofalowej wizji i

strategii dla ochrony zdrowia.

System ochrony zdrowia w Polsce wymaga pilnie stworzenia, ponad partyjnymi podziałami i

interesami, pod patronatem prezydenta RP, takiej wizji i strategii z uwzględnieniem

wszystkich wyzwań, jakie przed nim stoją, w tym – przede wszystkim – problemu

starzejącego się społeczeństwa. Jest to fundamentalna sprawa, bowiem różne zmiany i

nowe regulacje, jakie są wprowadzane przez kolejne rządy nie zapewniają spójności,

harmonii i efektywności systemu ochrony zdrowia.

13. Bezwzględnym priorytetem w obszarze infrastruktury pozostaje

modernizacja sieci kolejowej, taboru oraz dalsza restrukturyzacja

spółek kolejowych ze szczególnym uwzględnieniem Kolei

Regionalnych.


14. Usprawnienie systemu zamawiania uzbrojenia i sprzętu wojskowego, aby efektywnie modernizować polską armię.

15. Przygotowanie i przeprowadzenie procedury uchwalenia ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej dla ubogich, finansowanej przez państwo.

16. Priorytetem rządu w obszarze środowiskowym powinno być skoncentrowanie działań na obniżeniu poziomu zanieczyszczenia powietrza w całej Polsce.

Prawie 50 tysięcy Polaków umiera co roku z powodu drastycznie wysokich stężeń pyłów i wyjątkowo rakotwórczego beznzoalfapirenu.

17. Podjęcie działań ograniczających rozproszenie funduszy promocyjnych na zbyt dużą liczbę agend wykonawczych, aby zwiększyć efektywność wydawania środków i wsparcia polskich przedsiębiorców za granicą.

18. Rozpoczęcie przez rząd prac nad ustawowym uregulowaniem systemu stanowienia prawa w Polsce i wyeliminowanie przypadków naruszania procedur, zawartych w Regulaminie pracy Rady Ministrów z 2014 r.

19. Zwiększanie możliwości dostępu do Internetu przy jednoczesnym

podnoszeniu świadomości wykorzystania tego medium.

Zwiększenie potrzeby wykorzystania nowoczesnych technologii ICT w procesie nauczania

(głównie w szkolnictwie), a także dostarczenie zintegrowanych i kompleksowych

elektronicznych usług administracji publicznej.

20. Znowelizowanie ustawy o spółdzielniach socjalnych.

Wniosek taki przekazany został do Sejmu w raporcie o sytuacji w spółdzielniach socjalnych.

Brakuje odpowiedniego wsparcia rządowego a sama ustawa zawiera wiele zapisów, które

hamują zakładanie, a później już funkcjonowanie tych spółdzielni w praktyce.


Gospodarka

DR JANUSZ STEINHOFF minister gospodarki Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Wicepremier w latach 1997–2001 minister gospodarki w rządzie Jerzego Buzka. Ekspert ds. energetyki, ochrony

środowiska, procesów restrukturyzacji górnictwa. Poseł w latach 1989-1993 oraz 1997-2001. B. prezes Wyższego Urzędu Górniczego, wiceprezes Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach (1996-1997). Ekspert BCC ds.

gospodarki i energetyki. [email protected]

OCENA Z UZASADNIENIEM – Jakie działania zasługują na poparcie/krytykę?

Ocena: 3 pkt Działania, które zasługują na aprobatę:

Pozytywnie należy ocenić aktywność legislacyjną Ministerstwa Gospodarki a w szczególności:

1. Opracowanie i udział w pracach parlamentarnych uchwalonej 20.02.2015 r. roku ustawy o

odnawialnych źródłach energii. Ustawa ta, niewątpliwie stwarzająca wiele problemów

natury legislacyjnej, wprowadza istotne zmiany w zakresie wsparcia wytwarzania energii ze

źródeł odnawialnych. Ustawa wprowadza zmianę systemu świadectw pochodzenia energii

na system aukcyjny obejmujący różne technologie wytwarzania energii i różnej wielkości

instalacje wytwórcze. Ustawa określa również w sposób transparentny finansowanie OZE i

zasady funkcjonowania rozproszonych źródeł energii. Uchwalenie ustawy wpisuje się w

zobowiązania naszego kraju dotyczącego wdrożenia dyrektywy 2009/28/WE o promocji

odnawialnych źródeł energii.

2. Opracowanie projektu ustawy o wspieraniu polubownych metod rozwiązywania sporów.

Celem nowej regulacji jest upowszechnienie mediacji w sprawach cywilnych, w tym między

przedsiębiorstwami. Projekt ustawy obejmuje wprowadzenie zmian w postępowaniu

cywilnym, kosztów sądowych, prawa podatkowego, wymogów dotyczących zawodu

mediatora oraz arbitrażu. Wprowadzenie ustawy w istotny sposób może przyczynić się do

redukcji czasu rozstrzygania sporów oraz znaczącego odciążenia sądów powszechnych.

3. Opracowanie projektu ustawy Prawo Działalności Gospodarczej. Projekt wprowadza nową

definicję działalności gospodarczej oraz katalog zasad dotyczących praw przedsiębiorców

koherentny z regulacjami UE. Podstawowym celem projektu ustawy wg jej autorów jest

,,urzeczywistnienie konstytucyjnej zasady wolności gospodarczej i zagwarantowanie jej

wykonywania w duchu społecznej gospodarki rynkowej z uwzględnieniem aktualnej sytuacji

społecznej i gospodarczej”. Tak określony cel ustawy zawarty jest w preambule projektu.

4. Opracowanie projektu ustawy o systemie zgodności i nadzoru rynku oraz o zmianie

niektórych ustaw. Ustawa dotyczy problemu regulacji zasad prowadzenia oceny zgodności

wyrobów, warunków i trybu udzielania akredytacji jednostkom oceniającym zgodność i

zasady, a także tryb ich autoryzacji oraz sposób ich notyfikacji przez Komisję Europejską.


Pozytywnie należy również ocenić aktywność ministra gospodarki w promocji współpracy

gospodarczej z zagranicą. Przykładem racjonalnych i skutecznych działań w tej materii były

zorganizowane misje gospodarcze do Indii, Turkmenistanu i Algierii.

Działania, które oceniamy krytycznie:

Krytycznie należy ocenić zarówno sposób organizacji jak i skuteczność sprawowanego przez

Ministerstwo Gospodarki nadzoru nad górnictwem węgla kamiennego. Obecna zapaść tej branży,

której jedną z przyczyn jest spadek cen węgla, w znaczącym stopniu jest efektem niepodejmowania

niezbędnych działań restrukturyzacyjnych w przeszłości. Oceniając krytycznie fakt niepodjęcia

koniecznych, trudnych w społecznym odbiorze, działań restrukturyzacyjnych należy jednak

uwzględnić brak woli politycznej do ich podjęcia przez władze koalicji rządzącej.


Finanse

PROF. STANISŁAW GOMUŁKA minister finansów Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC B. wiceminister finansów. W latach 1970-2005 wykładowca London School of Economics and Political Sciences, University of London. Doradca kolejnych ministrów finansów Polski. Negocjator Polski z klubami Paryskim i

Londyńskim w sprawie zmniejszenia polskiego długu zagranicznego i członek tzw. Grupy Strategicznej wicepremiera Balcerowicza. Konsultant m.in. OECD, MFW, Komisji Europejskiej ds. Europy Wschodniej. Główny ekonomista BCC.

609 556 506 [email protected]


Ocena: 4 pkt

Działania, które zasługują na aprobatę:

1. Rozpoczęcie prac nad nową ordynacją podatkową. Powołany przez ministra finansów

publicznych zespół ekspertów podatkowych przygotował w I kw. obszerny dokument

analityczny na temat nowej Ordynacji podatkowej.

2. Instrukcja ministra finansów do służb skarbowych, aby ograniczyć szczegółowe kontrole do

przypadków dobrze uzasadnionych.


1. Brak szczegółowego, średniookresowego planu pokazującego, w jaki sposób rząd zamierza

zejść z wynikiem sektora finansów publicznych do obszaru w pobliżu zera lub nadwyżki w

najbliższych 3 latach, kiedy tempo wzrostu PKB może wynieść wyraźnie powyżej 3%.

2. Brak propozycji nowelizacji ustawy o finansach publicznych, która dostosowałaby sposób

liczenia deficytu budżetowego państwa i długu publicznego do nowej procedury Eurostatu,

ESA-2010.

PRIORYTETY – Jakie działania i dlaczego powinien podjąć rząd w danym obszarze?

1. Zrealizowana jak najszybciej, to znaczy jeszcze przed wyborami parlamentarnymi jesienią

br., powinna być inicjatywa ustawowa Prezydenta dotycząca kilku ważnych zmian w

Ordynacji podatkowej. To priorytet nr 1.

2. Przed wyborami minister finansów ma przygotować dla rządu, a rząd przesłać do Sejmu i

Senatu, projekt budżetu na rok 2016. Priorytetem nr 2 powinno być przygotowanie takiego

budżetu, aby wreszcie wynik sektora finansów publicznych w roku 2016 był wyraźnie poniżej

3% PKB, co jest warunkiem zakończenia przez Komisję UE procedury nadmiernego deficytu.


Polityka podatkowa

DR IRENA OŻÓG minister ds. polityki podatkowej Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Irena Ożóg jest doktorem nauk ekonomicznych (SGPiS), absolwentką Centrum Podyplomowego Kształcenia

Pracowników Administracji Państwowej (poprzednik Krajowej Szkoły Administracji Publicznej) i licznych kursów w zakresie administracji, zarządzania, biznesu. Prawie 20 lat była urzędniczką w służbie publicznej (Ministerstwo

Finansów), w tym w latach 1991-1992 jako wicedyrektor, w latach 1992-1998 dyrektor Departamentu Podatków Bezpośrednich, a w latach 2001-2003 jako wiceminister finansów odpowiedzialna za podatki. Od 1991 r. jest wykładowcą w SGH i na Uniwersytecie Warszawskim. Po odejściu z MF, wraz z partnerami, założyła kancelarię

prawniczą – Spółkę Doradztwa Podatkowego Ożóg i Wspólnicy. 22 480 81 00 [email protected]


Ocena: 2 pkt


W I kwartale 2015 r. nie dostrzegam takich działań.


1. Silna opozycja do projektu prezydenckiego noweli ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie

wprowadzenia do ordynacji podatkowej zasady in dubio pro tributario

2. Presja na przyjęcie przez Radę Ministrów i skierowanie do sejmu projektu zmiany ordynacji

podatkowej z przepisami szkodliwymi dla przedsiębiorców i budżetu państwa, w

szczególności z zamiarem wprowadzenia klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania o

zakresie znacznie wykraczającym poza wymogi Komisji Europejskiej - przy równoczesnym

niewykorzystywaniu już istniejących instrumentów prawnych pozwalających przeciwdziałać

agresywnemu planowaniu podatkowemu.

3. Fatalnie zaprojektowana, częściowo wdrażana od 1 kwietnia br., reforma administracji

podatkowej, co obniży sprawność tej administracji, a także nosi znamiona naruszenia

Konstytucji w obszarze dwuinstancyjności postępowania podatkowego (w poprzednich

latach wdrażany model już funkcjonował i – po negatywnej ocenie – minister finansów

wycofał się z niego). Projekt kolejnej ustawy, przyjęty przez Radę Ministrów, pogłębia

krytyczną ocenę tej reformy.


Skuteczna walka z oszustwami podatkowymi w podatku VAT

Uzasadnienie:

1. Luka budżetowa w VAT jest szacowana na 30 – 40 mld zł, z czego zasadnicza część przypada

na skutki oszustw podatkowych; egzekucja należności budżetowych z tego tytułu nie

przekracza 5% w skali roku.

2. Bardzo szeroka skala oszustw podatkowych skutkuje zaburzeniami rynkowymi

(konkurencja).


Rynki finansowe

DR STANISŁAW KLUZA minister ds. rynków finansowych Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Pierwszy przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego (2006–2011). B. minister finansów. Doktor nauk

ekonomicznych w zakresie ekonomii ze specjalnością ekonometria, finanse i statystyka. Ekspert BCC ds. rynków finansowych.

22 564 92 70 [email protected]


Ocena: 1 pkt

Działania zasługujące na aprobatę:

1. Propozycja wprowadzenia większej ochrony klientów osób korzystających z firm pożyczkowych.

2. Przyspieszenie działań uregulowania tematu martwych kont.


1. Nieusuwanie systemowego uprzywilejowania banków w Polsce, skutkującego ich gorszym

spełnianiem swojej roli w gospodarce rynkowej oraz podwyższonym ryzykiem tworzenia baniek

na wybranych rynkach (np. nieruchomości).

2. Pasywność rządu (w tym ze szczególnym akcentem na Ministerstwo Finansów) w temacie tzw.

kredytów frankowych.

3. Powolność w implementacji dyrektywy CRD IV i rozporządzenia CRR (wymogów

ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych).

4. Brak uadekwatniania wymogów ostrożnościowych wobec banków spółdzielczych ze względu na

poziom ryzyka, który generują oraz ich rolę gospodarczą.

5. Przyzwolenie, aby proces obejmowania systemu SKOK nadzorem i egzekwowania standardów

bezpieczeństwa odbywał się z istotnym udziałem w debacie politycznej (uwaga łączna w

stosunku do wszystkich uczestników safety net). Działania takie nie podnoszą bezpieczeństwa

ani bezpośrednio podmiotów z problemami, ani całego systemu finansowego. Przenosi się to

również na uszczerbek reputacyjny dla banków, stoi to w sprzeczności z zasadami sprawowania

nadzoru nad rynkiem finansowym.


PRIORYTET STRATEGICZNY (długookresowy)

Zadeklarowanie i realizacja obecności Polski w procesie tworzenia Unii Bankowej w Unii Europejskiej

oraz działania na rzecz obecności Polski w strefie euro.

PRIORYTETY BIEŻĄCE

1. Ograniczenie sektorowego uprzywilejowania działalności bankowej w Polsce.

2. Implementacja dyrektywy CRD IV i rozporządzenia CRR.

3. Stworzenie adekwatnych reguł gry spółdzielczych instytucji finansowych.


Promocja gospodarki za granicą

DR WOJCIECH WARSKI minister ds. zagranicznej promocji przedsiębiorców Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Wiceprzewodniczący Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych. Przedsiębiorca, właściciel i prezes firmy

informatycznej SOFTEX DATA. Od połowy lat 90. mocno zaangażowany w działalność w organizacjach przedsiębiorców. Specjalista w zakresie promocji gospodarczej i stosunków gospodarczych. Przewodniczący

Konwentu BCC. 601 375 008 [email protected]


Ocena: 3,5 pkt


Niewielki udział polskich firm sektora MŚP w polskim eksporcie (ok. 28 000 podmiotów

eksportujących towary i usługi o wartości 8,1 mld euro, przy 10 – 15-krotnie większym eksporcie

tego sektora w czołowych państwach UE np. 80 mld we Włoszech i 119 mld w Niemczech) skutkuje

szeregiem działań rządu dla animowania działań firm sektora MŚP w tym zakresie. Dotychczasowe

działania nie przynosiły pożądanego skutku np. „paszport do eksportu” angażował jedynie 5% firm

korzystających z jakichkolwiek form wspierania eksportu, a dofinansowanie udziału w targach i

wystawach – 12%.

Z racji uruchamiania nowych programów współfinansowanych przez UE, ciężar nowo

projektowanych działań proeksportowych przesunął się obecnie do Ministerstwa Infrastruktury i

Rozwoju, które koordynuje wykorzystanie funduszy w ramach programów regionalnych. Z tych

pieniędzy finansowane będą projekty adaptacji oferty firm sektora MŚP do wymogów zagranicznych

rynków zbytu, opracowywanie programów wejścia na rynki obce, udział firm w promocjach

branżowych na targach i w misjach gospodarczych. Dodatkowe działania w tym zakresie przewiduje

program Polska Wschodnia.

W programie Inteligentny Rozwój przewidziane jest wsparcie dla firm uczestniczących w

międzynarodowych projektach B+R lub nawiązujących działania kooperacyjne służące włączaniu się

w łańcuch dostaw czołowych firm o zaawansowanej technologicznie produkcji. Wsparcie znajdą też

firmy realizujące własne projekty lokowania zaawansowanych produktów na rynkach zagranicznych,

lub szukające finansowania zagranicznego dla projektów o charakterze innowacyjnym.

Nadal prowadzona jest stała działalność Ministerstwa Gospodarki, utrzymująca portale informacyjne

www.eksporter.gov.pl i www.trade.gov.pl (niepotrzebnie rozdzielone), jak również współpraca z

przedsiębiorcami poprzez sieć placówek Wydziałów Promocji Handlu i Inwestycji (WPHI) oraz

Centrów Obsługi Inwestora i Eksportera (COIE). Równolegle, działalność (głównie interwencyjną i w

ramach obsługi misji) na rzecz przedsiębiorców za granicą prowadzi Ministerstwo Spraw

Zagranicznych.

Działania, które oceniamy krytycznie: Mimo dostrzeżenia szansy rozwoju eksportu i zarazem luki wsparcia dla sektora MŚP w tym

obszarze, nie następują pożądane zmiany w wykorzystaniu istniejących form stałego (a nie

akcyjnego) wspierania przedsiębiorców za granicą. Utrzymywana jest dychotomia pracy placówek

dyplomatycznych oraz placówek podległych MG w działaniach wsparcia.

http://www.eksporter.gov.pl/

http://www.trade.gov.pl/


Nadal nie została stworzona definicja, ani nawet nie jest dyskutowana kwestia „koszyka usług” na

rzecz biznesu, wykonywanych bezpłatnie przez WPHI. Ewolucja działań WPHI w kierunku wsparcia

operacyjnego musi –z wielu powodów– być formalnie uznana i popierana przez kierownictwo MG.

Również poprzez określenie możliwości wykonania i rozliczenia w kraju katalogu typowych usług

płatnych po koszcie wykonania zlecenia. Konieczne jest uzupełnienie pracy WPHI białym wywiadem i

pracą lokalnych pracowników/lobbystów. Ta forma działań jest wprawdzie kosztowna, ale

poczyniona inwestycja ma wyjątkowo szybką i dużą stop zwrotu.


Krytykujemy brak i nieustannie postulujemy podjęcie działań ograniczających rozproszenie funduszy

promocyjnych na zbyt dużą liczbę agend wykonawczych, szczególnie w postaci różnych „komórek

organizacyjnych” zakamuflowanych w urzędach centralnych. Utrzymywanie dla celów wyraźnie

pozamerytorycznych sztucznego rozproszenia działań wielu agend rządowych skutkuje mniejszą

efektywnością wydawania środków.

Postulujemy takie ocenianie i zorganizowanie pracy polskich placówek za granicą, które pozwoli na

dłuższe utrzymywanie na placówkach kadr, które osiągają ponadprzeciętne wyniki pracy i są dobrze

oceniane w budowaniu relacji lokalnych, szczególnie na tzw. rynkach trudnych.

Po raz kolejny podkreślamy konieczność formalnego uporządkowania relacji ambasad i personelu

dyplomatycznego z WPHI, z personelem handlowo-operacyjnym. Niezbędne jest określenie wspólną

instrukcją ministrów gospodarki i spraw zagranicznych sposobu koordynacji wysiłków wydziałów

zagranicznych Ministerstwa Gospodarki (WPHI) z działaniami na placówkach ambasadorów i osób

podległych MSZ.

Wyrażane niekiedy opinie o niezasadności rozbudowanych działań zagranicznych i kierujące polskich

przedsiębiorców do lokalnych kancelarii prawnych i lobbystów, oznacza niezrozumienie, że

priorytetowe traktowanie eksportu – jako ogromnej szansy przyspieszenia rozwoju gospodarczego –

wymaga niestandardowych rozwiązań, szczególnie wobec przedsiębiorców sektora MŚP.

Pomoc przedsiębiorcom za granicą nie może być postrzegana jako nadzwyczajny „gest” Państwa

wobec tej grupy społecznej, ale jako należny – z racji spodziewanych efektów gospodarczych i

społecznych w kraju – sposób redystrybucji dochodu narodowego. Wymaga to stałej pracy

lobbingowej i informacyjnej w celu zmiany mentalności wielu jeszcze decydentów życia

gospodarczego i mediów.


Spółki Skarbu Państwa i prywatyzacja

DR GRAŻYNA MAGDZIAK minister skarbu i prywatyzacji Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Ekspert z zakresu zagadnień prywatyzacyjnych, analizy finansowej przedsiębiorstw, rynku kapitałowego i

restrukturyzacji. Doradca parlamentarny i doradca ekonomiczny wielu firm. Od 20 lat prezes jednej z najlepszych firm doradczych – BAA Polska. Stały członek Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych z ramienia przedsiębiorców. Jedna z założycielek BCC, członek Rady Organizatorów oraz Konwentu BCC.

22 562 33 43 [email protected]


Ocena: 1 pkt Działania, które zasługują na aprobatę:

1. Stworzenie i wdrożenie projektu „Staż dla młodych” w spółkach Skarbu Państwa. Do

konkursu zgłosiło się ponad 1500 osób i z tej grupy – po rozmowach kwalifikacyjnych –

najwyżej oceniani kandydaci uzyskają 3 – 6-miesięczny, płatny staż w największych firmach

państwowych. Pomysł jest dobry bo pozwoli na wprowadzenie do tych – często bardzo

skostniałych struktur – młodych wykwalifikowanych, pełnych zapału pracowników; założyć

bowiem można, iż część z nich otrzyma później stały angaż. Ponadto, jest to dla znacznej

grupy absolwentów szansa na poznanie w praktyce funkcjonowania dużych przedsiębiorstw.

2. Coraz mocniejsze „osadzenie się” PIR jako podmiotu wspierającego rozwój priorytetowych i

rentownych przedsięwzięć infrastrukturalnych, w tym podpisanie 23 umów inwestycyjnych

na kwotę ok. 4,5 mld zł. Ponadto stworzenie w ramach PIR Funduszu Infrastruktury

Samorządowej, który finansować będzie projekty samorządowe. To ważne przedsięwzięcie

ponieważ inwestycje realizowane przez samorządy zostały zahamowane z racji dużego

zadłużenia tego sektora gospodarki.

3. Kontynuacja prywatyzacji firm państwowych, podlegających MSP. Proces ten przebiega dużo

wolniej niż w latach wcześniejszych, ponieważ to co zostało do zbycia to w większości

podmioty z różnego typu problemami, albo pakiety mniejszościowe. Niemniej działania te są

cały czas systematycznie realizowane.


1. Pomimo wielokrotnej krytyki, MSP w dalszym ciągu podejmuje działania leżące w gestii

ministra gospodarki, co pogłębia chaos kompetencyjny w rządzie oraz w spółkach Skarbu

Państwa; nie wiadomo kto odpowiada za strategie funkcjonowania tych podmiotów.

2. Kierownictwo resortu skarbu spotyka się ze związkami zawodowymi z branży górniczej,

kolejowej, lotniczej i energetycznej, a minister głosi pogląd, że gotów jest do rozmów ze

związkami „w każdej ważnej sprawie”; proponuje nawet, że będą to spotkania cykliczne.

Oznacza to kolejną ekspansję działań MSP na obszary leżące w kompetencji innego członka

rządu; tym razem ministra pracy i polityki społecznej. To nowy przykład niejasnego podziału

zadań rządu oraz braku pracy dla części urzędników resortu skarbu.

3. Ministerstwo Skarbu Państwa zainicjowało projekt konsolidacji działalności kolejnych


przewoźników towarowych należących do takich firm jak PKN ORLEN, LOTOS, KGHM, AZOTY,

JSW, czyli stworzenia tzw. „narodowego przewoźnika”. To bardzo nierozsądny pomysł bo

takie projekty powstawać powinny oddolnie, z uwzględnieniem specyfiki każdej ze spółek

przewozowych, a nie jako decyzja odgórna. Ponadto taki podmiot byłby konkurencyjny

wobec giełdowego PKP Cargo, należącego w 33% do PKP SA.


1. Likwidacja Ministerstwa Skarbu Państwa, ponieważ gros działalności tego resortu „wchodzi”

w zakres prac innych ministerstw. Natomiast, ważne dla gospodarki, zadania prywatyzacyjne

należy ulokować w odrębnej agencji lub w nowym departamencie wchodzącym w skład

Ministerstwa Gospodarki.

2. Uchwalenie ustawy o nadzorze właścicielskim Skarbu Państwa. Jej brak wpływa na

pogarszający się sposób zarządzania firmami państwowymi.


Przedsiębiorczość

DARIUSZ ŻUK minister przedsiębiorczości Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Prezes i współtwórca Polski Przedsiębiorczej – think tanku działającego w obszarze przedsiębiorczości i grupy

instytucji, w której skład wchodzą takie organizacje jak Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości (największa sieć AIP w Europie, 1300 start up’ów), AIP Seed Capital (41 inwestycji) oraz AIP Business Link (tworzona sieć najlepszych globalnie 5 centrów biznesu). Ekspert BCC ds. przedsiębiorczości.



Ocena: 4 pkt Działania, które zasługują na poparcie:

1. Ogłoszenie pierwszych konkursów w nowej perspektywie środków UE dla przedsiębiorczości

oraz ogłoszenie wytycznych, które w dużym stopniu zawierają postulaty środowiska.

2. Ogłoszenie konceptu „strefy ekonomiczne 2.0”, czyli bardziej znaczące wspieranie polskich

firm i przedsiębiorczości w strefach ekonomicznych.

3. Rozpoczęcie konsultacji przez Ministerstwo Finansów na temat zmian w prawie

podatkowym w celu rozwoju przedsiębiorczości.


Krajowy Fundusz Kapitałowy, który miał być funduszem rozwojowym w coraz większym stopniu ,

utrudnia rozwój rynku kapitałowego poprzez nadmiar biurokracji i wymagań. Takie głosy trafiają ze

środowiska funduszy i instytucji na rynku VC.


1. Zmiany prawne wprowadzające zachęty dla inwestorów kapitałowych inwestujących w

innowacje, nowe technologie i startupy.

2. Wprowadzenie zmian w prawie wizowym umożliwiających przyjazd obcokrajowców

chcących inwestować i rozwijać swoje startupy w kraju.

3. Stworzenie TechCity – miejsca w Warszawie dla najlepszych polskich startupów oraz

skoordynowanie po stronie rządu działań związanych ze startupami i przedsiębiorczością.


Ochrona Zdrowia

ANNA JANCZEWSKA-RADWAN minister ds. systemu ochrony zdrowia Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Prezes Ogólnopolskiej Izby Gospodarczej Wyrobów Medycznych „POLMED”. Właścicielka firmy Medim. Założycielka

Polskiego Stowarzyszenia Właścicielek Firm. W latach 2004–2008 członek Rady Zamówień Publicznych przy prezesie Urzędu Zamówień Publicznych. W 1991 r. uzyskała tytuł Pierwszej Damy Biznesu, a 1997 r. tytuł Businesswoman. Ekspert BCC ds. służby zdrowia.

602 335 003, 600 916 626 [email protected]


Ocena: 3 pkt


1. Przedłożenie do konsultacji społecznych przez minister Beatę Małecką-Liberę projektu ustawy o zdrowiu publicznym, zgodnie z zapowiedziami z grudnia 2014 roku. Ustawa wyznacza strategiczne kierunki na rzecz poprawy jakości życia społeczeństwa Polski i zakłada, że troska o zdrowie obywateli będzie również obowiązkiem wielu resortów. Przedsiębiorcy zatrudniający w Polsce 16 milionów pracowników, w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu, mogą odegrać w zakresie profilaktyki i propagowania zdrowego trybu życia bardzo ważną rolę.

2. Przyjęcie przez Rząd ustawy o leczeniu niepłodności, która kompleksowo reguluje to zagadnienie, w tym między innymi postępowanie z komórkami i zarodkami rozrodczymi, procedury bezpieczeństwa, zasady powoływania Centrów Leczenia Niepłodności, funkcjonowanie banków. Ustawa przewiduje powołanie Rady d/s Niepłodności, która ma być organem opiniodawczo-doradczym Ministra Zdrowia. Polska ,jako ostatni kraj w Europie, wprowadziła w ubiegłym roku refundację zapłodnienia metodą in vitro dla pacjentów cierpiących na to schorzenie.

3. Zapowiedz premier Ewy Kopacz przekazania na początku kwietnia oceny dotychczasowego funkcjonowania pakietu onkologicznego i wprowadzenia niezbędnych zmian i modyfikacji w ustawie. Spotkania zespołu ds. POZ i pakietu onkologicznego z udziałem przedstawicieli MZ, NFZ, świadczeniodawców oraz konsultantów ds. onkologii odbywają się od lutego. Mamy nadzieję, że zespół wypracowuje konieczne zmiany i przepisy wykonawcze, które mają zapewnić optymalizację funkcjonowania tego pakietu. Powołanie takiego zespołu postulowało BCC w styczniowych rekomendacjach GGC.

4. Polityka informacyjna oraz nadzór Ministerstwa Zdrowia nad realizacją i wykorzystaniem środków na ochronę zdrowia z Funduszy Unijnych w perspektywie finansowej 2014-2020.Do wydania na ochronę zdrowia w wielu programach będzie prawie trzykrotnie wyższa kwota, niż w poprzedniej perspektywie.

5. Oczekiwana od 2 lat transpozycja tzw. dyrektywy fałszywkowej do ustawy Prawo farmaceutyczne, której celem jest przeciwdziałanie obrotowi sfałszowanymi produktami leczniczymi. 6. Kontynuacja konsultacji społecznych Ministerstwa Zdrowia ze środowiskiem przedsiębiorców w zakresie zmian w ustawie o bezpieczeństwie żywności i żywienia dotyczących rynku suplementów diety. Inicjatorem tych spotkań, które rozpoczęły się w ubiegłym roku jest BCC.


1. W Radzie ds. zdrowia publicznego w ramach projektu ustawy o zdrowiu publicznym nie przewidziano przedstawiciela pracodawców. Uważamy to za niedopatrzenie, wobec istotnej roli, jaką pracodawcy mogą odgrywać w profilaktyce i promocji zdrowego trybu życia w miejscach pracy.


2. Praktyki dyskryminowania przez NFZ sektora prywatnych świadczeniodawców przy podziale środków publicznych. Preferowanie przez NFZ, w nieuzasadnionych przypadkach, kompleksowości usług, a nie ich jakości, godzi zarówno w interesy pacjentów, jak i wielu prywatnych świadczeniodawców.

3. Nadal brak procedowania ustawy o dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych, mimo zapowiedzi Ministra Zdrowia z grudnia 2013, iż nastąpi to w 2014 roku. Założenia do tej ustawy miały być przedstawione zgodnie z zapowiedziami Ministerstwa Zdrowia w lutym 2014 roku. Ponieważ dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne to niewątpliwe korzyści dla pacjentów, świadczeniodawców, lekarzy i pracodawców oraz poprawa efektywności mechanizmów funkcjonowania i finasowania systemu ochrony zdrowia nasze zastrzeżenia budzą opóźnienia we wprowadzaniu tych ubezpieczeń.

4. Projektowana zmiana w zarządzeniu Prezesa NFZ w sprawie określenia kryteriów oceny ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Zmiana ta przewiduje rezygnację z określonych wymagań, które dotyczą systemu kontroli zakażeń szpitalnych. Nowelizacji i dostosowania do dzisiejszych wyzwań wymaga też ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych z 5 grudnia 2008 roku. Według Polskiego Towarzystwa Zakażeń Szpitalnych obniżenie częstości zakażeń o 1 proc. może zmniejszyć koszty leczenia aż o 7-10 proc.

5. Rozporządzenie wykonawcze dotyczące dyrektywy fałszywkowej, zawarte w Dobrych Praktykach Dystrybucyjnych wykracza poza wytyczne europejskie i sprawia, że polskie hurtownie są mniej konkurencyjne od ich zagranicznych konkurentów. Polskie hurtownie muszą spełniać dodatkowe wymagania, których koszty muszą same ponosić.


1. Zorganizowanie pod patronatem Prezydenta RP „białego szczytu ponad podziałami”, którego

efektem byłoby uzyskanie narodowego konsensu w sprawie długofalowej wizji i strategii dla ochrony

zdrowia. W minionych latach podjęto szereg dyskusji i powstało kilka opracowań na ten temat. Nie

udało się jednak dotąd wypracować takiego dokumentu, który miałby moc wiążącą dla kolejnych

rządów. System ochrony zdrowia w Polsce wymaga pilnie stworzenia, ponad partyjnymi podziałami

i interesami, takiej wizji i strategii z uwzględnieniem wszystkich wyzwań, jakie przed nim stoją, w

tym przede wszystkim problemu starzejącego się społeczeństwa. Jest to fundamentalna sprawa,

bowiem różne zmiany i nowe regulacje, jakie są wprowadzane przez kolejne rządy nie zapewniają

spójności, harmonii i efektywności systemu ochrony zdrowia.

2. Przyśpieszenie prac nad nowelizacją ustawy Prawo Farmaceutyczne z uwzględnieniem procedury

notyfikacyjnej w trybie określonym w dyrektywie 98/34/WE. Notyfikacja powinna nastąpić przed

drugim czytaniem projektu tej ustawy.

3. Powołanie okrągłego stołu ds. braku niektórych leków i ich wywozu za granicę, z udziałem

przedstawicieli MZ, NFZ, producentów, hurtowników, aptekarzy, rynku szpitalnego, stowarzyszeń

pacjentów. Proponowane zapisy w ramach nowelizacji ustawy Prawo farmaceutyczne budzą wiele

kontrowersji. Sytuacja wymaga szerokiej dyskusji w oparciu o doświadczenia krajowe i zagraniczne,

tak by w efekcie zaproponowane rozwiązania nie zagrażały polskim przedsiębiorcom.


Cyfryzacja i rozwój społeczeństwa informacyjnego

KRZYSZTOF SZUBERT minister ds. cyfryzacji Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Absolwent Politechniki Warszawskiej, na stanowiskach kierowniczych zarówno polskich jak i zagranicznych

przedsiębiorstw branży informatycznej od ponad dziesięciu lat. Inicjator oraz pierwszy Przewodniczący Koalicji na Rzecz Społeczeństwa Informacyjnego (KRESI). Przewodniczący Komisji BCC ds. Informatyki, Telekomunikacji i Społeczeństwa Informacyjnego. Przedstawiciel BCC w Mazowieckiej Radzie Innowacyjności (Urząd Marszałkowski)

oraz sejmowej Komisji Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii. Prezes Zarządu CONNECT DISTRIBUTION sp. z o. o. – laureata wielu prestiżowych nagród i wyróżnień, m.in. Medal Europejski, Gazela Biznesu czy Diamenty Forbes’a.



Ocena: 3 pkt

Wyższa ocena za ostatni kwartał jest wynikiem m.in. widocznej współpracy Ministerstwa

Administracji i Cyfryzacji oraz Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju w zakresie wspólnego

dopracowywania Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa (POPC) 2014-2020 – zarówno na forum

Komitetu Monitorującego POPC, ale szczególnie na forum Grupy ds. Sieci Szerokopasmowych (GdSS)

– BCC jest aktywnym członkiem obu gremiów, zarówno KM POPC jak i GdSS.

GdSS zajmuje się tzw. Priotetem-1, czyli pracuje nad zadaniem: „Powszechny dostęp do szybkiego

Internetu” (alokacja środków ponad 1 miliard euro), skierowanym głównie do przedsiębiorców

telekomunikacyjnych. POPC 2014-2020 to bez wątpienia najważniejszy w perspektywie najbliższych

kilku lat program operacyjny wsparcia inwestycji w zakresie szeroko rozumianej informatyzacji oraz

cyfryzacji Polski, dysponujący budżetem blisko 10 miliardów złotych.

Istotnym elementem wyższej oceny (niejako na zachętę) są również podjęte przez Ministerstwo

Administracji i Cyfryzacji prace w zakresie opracowania długofalowej wizji architektury

korporacyjnej państwa. Wymaga to oczywiście od MAiC znaczącej determinacji oraz konsekwencji –

szczególnie, iż jest to zadanie o charakterze strategicznym, długoterminowym i horyzontalnym –

niemniej mamy nadzieję, iż niniejszy projekt uda się z sukcesem uruchomić – co będziemy bacznie

monitorować.


Najważniejszy priorytet:

Stwórzmy sprawny ośrodek sterowania procesem cyfryzacji i informatyzacji Polski – ze szczególnym

uwzględnieniem zarządzania oraz monitorowania projektów informatycznych polskiej administracji.

Sprawność systemów e-administracji państwowej określa stabilność państwa ! natomiast

pojawiające się problemy (jak np. ostatnio w kontekście systemu Państwowej Komisji Wyborczej,

czy zintegrowanego Systemu Rejestrów Państwowych) – prócz obszaru do daleko idących

interpretacji i dywagacji politycznych, podważają istotnie zaufanie obywateli do instytucji

publicznych!


Podejdźmy poważnie do tematu informatyzacji najważniejszych procesów o znaczeniu służby

publicznej w celu ich usprawnienia oraz zapewnienia pełnej przejrzystości, efektywności i jawności

finansowej z uwzględnieniem dostępu do zintegrowanych i kompleksowych usług administracji

publicznej -> prawdziwej e-administracji

Pozostałe, szczegółowe priorytety dla rządu na dalszy okres – bez zmian, czyli:

1. Zwiększanie możliwości dostępu do Internetu przy jednoczesnym podnoszeniu

świadomości wykorzystania tego medium.

2. Zwiększenie potrzeby wykorzystania nowoczesnych technologii ICT w procesie

nauczania (głównie w szkolnictwie).

3. Dostarczenie zintegrowanych i kompleksowych elektronicznych usług administracji

publicznej

Na szczególna uwagę zasługuje fakt, iż przyjęte 3 osie priorytetowe ww. Programu Operacyjnego

Polska Cyfrowa 2014-2020 (POPC) są praktycznie tożsame z 3 priorytetami opracowanymi przez

Gospodarczy Gabinet Cieni BCC i promowanymi od ponad 2 lat.


Przemysł obronny

GEN. LEON KOMORNICKI minister ds. przemysłu obronnego Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Od 1968 r. do 1998 r. żołnierz zawodowy WP. Od 1991 prezes

Fundacji Poległym i Pomordowanym na Wschodzie. Przedsiębiorca i właściciel firmy doradczej. Członek Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego. Ekspert spraw wewnętrznych i administracji. Członek Loży Założycieli i Rady Organizatorów BCC.



Ocena: 3 pkt Ocena istniejących rozwiązań w zakresie prac badawczo-rozwojowych w obszarze obronności bezpieczeństwa, a innowacyjność w gospodarce państwa. Wnioski i zalecenia. 1. Tematy badawcze w obszarze obronności powinny być zbieżne z określonym w wyniku przeglądu potrzeb operacyjnych, programem uzbrojenia. Natomiast same programy powinny powstawać pod wpływem rozwijających się w toku projektów naukowo- badawczych nowych technologii. Nowe technologie powinny determinować również w dużym stopniu określenie zdolności. I tak na podstawie analizy priorytetowych zdolności operacyjnych w obszarze obronności zidentyfikowano następujące obszary technologiczne:

1. technologie informacyjne i sieciowe, 2. sensory i obserwacja, 3. broń precyzyjna i uzbrojenie, 4. platformy bezzałogowe (autonomiczne), 5. ochrona i przetrwanie na polu walki, 6. nowoczesne materiały, w tym wysokoenergetyczne i inteligentne.

2. Tematy projektów naukowo-badawczych ogłaszanych przez NCBiR w obszarze obronności powinny bezpośrednio odpowiadać na potrzeby głównego użytkownika, które zostały zdefiniowane w programie uzbrojenia. W praktyce wygląda to tak, że gestorzy uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW) jako przedstawiciele tego użytkownika składają propozycję tematów do opracowania w NCBiR. Zatem można powiedzieć, że Komitet Sterujący NCBiR zleca poprzez swoich członków przygotowanie projektu (ZPP), oni zgodnie z przygotowanym już wcześniej np. przez P 2 Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – (zarysem uzasadnienia biznesowego) – priorytetowymi obszarami technologicznymi (czyli należy tutaj zwrócić uwagę, że obowiązkiem gestorów powinno być podanie tematów wpisujących się w priorytetowe obszary technologiczne), przekazują tematy do Komitetu Sterującego wraz z założeniami projektu. Czyli tak naprawdę etap przygotowania projektów naukowo- badawczych do tego momentu jest niezależny od Dostawcy! Zanim jednak konkretny program zostanie skierowany do realizacji, będzie poddany opiniowaniu przez członków Rady Uzbrojenia. Natomiast przedstawiciele gestorów uzbrojenia i sprzętu wojskowego, wojsk (eksploatatorzy UiSW) bądź centralnych organów logistycznych będą zaangażowani w nadzorowanie realizacji programów i projektów badawczych prowadzonych w NCBiR jako członkowie zespołów nadzorujących. Po zakończeniu projektów wybrane egzemplarze demonstratorów technologii i prototypów UiSW będą testowane przez przyszłych użytkowników w celu doprecyzowania i weryfikacji wymagań, tak by faza rozwojowa projektów, jak również ewentualne późniejsze wdrożenia były zgodne z określonymi przez SZ RP wstępnymi założeniami taktyczno – technicznymi (WZTT).

3. Problem z uzasadnieniem biznesowym w tych projektach pojawia się z racji tego, że przedstawiciele gestora nie muszą być ekspertami w zakresie nowoczesnych technologii, a znając priorytetowe kierunki badań też nie są w stanie określić założeń projektów. Stąd tematy zgłaszane do NCBiR mogą cechować się niską wartością naukową, bądź mogą być konkretnym zamówieniem zgodnym z WZTT, które już istnieje. Jest to niewątpliwie problem, który dla dobra zwiększenia efektywności działania podmiotów odpowiedzialnych za realizację tych projektów powinno się rozwiązać, nie mówiąc już o realizacji


przyjętych strategii. Taka konstrukcja generowania tematów projektów badawczych i prac rozwojowych wpływa także na rozliczenie projektu. Mianowicie jeśli zgodnie z kryteriami oceny merytorycznej wymagane jest prowadzenie projektu uznaną metodyką np. P 2 Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, z czego wynika, że już na etapie przygotowania wniosku powinno się ją stosować, to przy dokonaniu wyboru najlepszego wniosku, w wyborze w którym uczestniczy także gestor (klient), zawarte w nim cele i opisane produkty będą wiążące i zgodnie z metodyką powinny stanowić podstawę do oceny i zatwierdzenia przez zamawiającego wyników projektu i odebranie produktu.

Zgodnie z metodyką, jeśli w projekcie zostanie zapisane, że IX poziom gotowości technologicznej zostanie osiągnięty poprzez wykorzystanie opracowanego systemu przez zamawiającego do celów np. szkoleniowych bo takie jest uzasadnienie biznesowe tego projektu to można uznać, że po zaimplementowaniu tego rozwiązania cele ujęte w uzasadnieniu biznesowym zostały osiągnięte, technologia powinna zostać odebrana przez zamawiającego i projekt rozliczony i zamknięty. W praktyce napotkano już wiele problemów z niezrozumieniem się pomiędzy przedstawicielami gestora, a specjalistami dziedzinowymi.

4. Patrząc przez pryzmat procesu powstawania innowacji, jego cech należy w pełnym przekonaniu stwierdzić że model przyjęty w konkursach organizowanych przez NCBiR jest modelem niedoskonałym. Taki model można zastosować w odniesieniu do projektów tzw. „zamawianych”.

Znacznie lepszym rozwiązaniem był przyjęty przez MNiSW sposób finasowania projektów badawczych i prac rozwojowych o obszarze obronności i bezpieczeństwa przez wejściem w życie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 reformującej system nauki. Tryb konkursu nie narzucał z góry tematów projektów naukowo-badawczych. Konkurs ogłaszany był na dowolne projekty mieszczące się w strategicznych wymienionych wyżej obszarach. Logika tak przygotowanego konkursu jest zbieżna zarówno z podejściem „zdolnościowym”, bowiem propozycja zgłaszanych przez konsorcja, przedsiębiorców oraz jednostki naukowo-badawcze tematów jest kwintesencją potencjalnych technologii mających zastosowanie w obszarze obronności i bezpieczeństwa. Umożliwienie zgłaszania dowolnych tematów daje możliwość większej ilości podmiotów do prezentacji swoich rozwiązań dzięki czemu można wychwycić technologię o których nie koniecznie musi wiedzieć gestor albo jego przedstawiciele. Naturalnym układem partnerskim w pracach rozwojowych jest połączenie wiedzy z różnych dziedzin. Połączenie to jest gwarantem innowacyjności, co z kolei przekłada się na postęp w dziedzinie nowych rozwiązań naukowych. Połączenie to następuje na styku różnych dziedzin naukowych, a w przypadku wytworzenia gotowego produktu także na styku z przemysłem. Relację tą można zauważyć na rysunku nr.1 gdzie projekty naukowo –badawcze powinny wejść w relacje podczas określania wymagań operacyjnych – nie powinny być one narzucone z góry! Po zidentyfikowaniu luki technologicznej na nowo powinno się dokonać weryfikacji programów badań mających na celu jej eliminację.

Takie podejście powoduje też minimalizację ryzyka związanego z zbędnym ograniczaniem przez gestorów możliwości prezentacji przez naukowców oraz partnerów przemysłowych rozwiązań które mogą być kluczowe dla bezpieczeństwa i obronności Państwa. Powoduje również oddanie w ręce nauki możliwości zaprezentowania i wyboru spośród najlepszych w kraju pomysłów- tych wartych zainwestowania. Projekty rozwojowe „zamawiane” powinny być realizowane na innej drodze i przez specjalnie przygotowaną i powołaną do tego instytucję, tak jak to ma miejsce w innych wiodących Państwach ( Urząd Uzbrojenia).

Podsumowując:

Uzyskanie określonych zdolności wiąże się z osiągnięciem wysoce innowacyjnych rezultatów projektów

badawczo-rozwojowych. Takie wyniki możliwe są do uzyskania poprzez działania przygotowawcze w

projekcie będące zbieżne z określonymi wcześniej priorytetowymi zdolnościami technologicznymi;

określenie zdolności projektowanego rozwiązania do transformacji technologicznej – uzasadnienie

biznesowe; działanie w partnerstwie naukowo-przemysłowym oraz obszarowym podejściu

dofinansowania projektów badawczych i prac rozwojowych.


Ubezpieczenia społeczne

DR WOJCIECH NAGEL minister ds. ubezpieczeń społecznych Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Zastępca przewodniczącego Rady Nadzorczej ZUS oraz zespołu problemowego ds. ubezpieczeń społecznych Komisji

Trójstronnej. Był dwukrotnie doradcą ministra pracy, szefem Funduszu Rehabilitacji oraz zastępcą szefa Krajowego Urzędu Pracy. Doktor nauk ekonomicznych o specjalizacji ubezpieczenia społeczne. Członek Konwentu BCC oraz ekspert BCC ds. ubezpieczeń społecznych i pracy.



Ocena: 2 pkt

Działalność legislacyjna MPiPS w I kwartale 2015 roku dotyczyła zasadniczo zagadnień

okołoubezpieczeniowych. Oznacza to, iż ubezpieczenia społeczne sensu stricto nie były w głównym

nurcie pracy resortu i jego przedłożeń na forum rządowym. Nie zostały także podjęte prace

programowe m.in. nad wypracowaniem nowych rozwiązań dla rozwoju trzeciego filara. Warto wciąż

jednak podjąć te prace projektowe, które byłyby punktem wyjścia do działalności nowego rządu w

obszarach zaniedbanych, w tym także w prawie ubezpieczeń społecznych.


Z inicjatywy Ministra Pracy i Polityki Społecznej w omawianym okresie rząd przyjął następujące

projekty ustaw:

1. Projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych i innych ustaw.

Projekt zawiera propozycję świadczenia rodzicielskiego w wysokości tysiąca złotych, jako formę

wsparcia rodzin wychowujących dzieci. Świadczenie ma przysługiwać rodzicom, którzy do tej pory

nie mogli skorzystać z takich uprawnień, w tym osobom bezrobotnym, wykonującym pracę na

zlecenie, oraz studentom i rolnikom. Świadczenie rodzicielskie będzie niezależne od dochodu w

rodzinie. Zgodnie z założeniami projektu ustawy osoby uprawnione od 2016 r. będą otrzymywać

świadczenie rodzicielskie – 1000 zł netto miesięcznie przez rok po urodzeniu dziecka. Zakresem

uregulowań objęto również rodziców, których dzieci urodziły się przed 1 stycznia 2016 r. jeśli od

urodzenia dziecka nie minęły 52 tygodnie. Okresy otrzymywania świadczeń są zależne od liczby

urodzonych dzieci w omawianym okresie.

Projekt ustawy obejmuje rodziców podlegających powszechnemu systemowi ubezpieczeń

społecznych. Jest związany z podjętą w pewnym zakresie przez rząd polityką prorodzinną – w 2014

r. urodziło się ok. 376 tys. dzieci (w 2013 r. – 370 tys.).

Pewną niekonsekwencją w stosunku do rozwiązań podatkowych (tzw. ulga na dziecko i dzieci), ma

być przyznawanie świadczeń rodzicielskich niezależnie od dochodu. W przypadku ulg zastosowano

kryterium dochodowe, np. dobrze zarabiający rodzice posiadający 1 dziecko z orzeczeniem o

niepełnosprawności, zostali pozbawieni możliwości korzystania z ulgi na dziecko.

2. Projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych

Rodzina, która otrzymuje zasiłki rodzinne wraz z dodatkami, w przypadku uzyskania dochodu

powodującego przekroczenie progu uprawniającego do takich świadczeń, w nowej regulacji nie

utraci do nich prawa. Świadczenia te będą jedynie stopniowo obniżane wraz ze wzrostem dochodu.

Nowe rozwiązania mają obowiązywać od 2016 r., szacuje się, iż skorzysta wówczas z nich ok. 160 tys.

rodzin.

Obecny próg przekroczy próg dochodowy wynosi 574 zł na osobę w rodzinie i 664 zł na osobę


w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym. Jego przekroczenie obecnie powoduje utratę prawa do

zasiłków. Nowe rozwiązania zmierzają w stronę symetrycznego obniżania świadczeń w miarę

wzrostu dochodu.

Projekt nowych unormowań ma na celu podejmowanie pracy przez rodziców, z uwzględnieniem

możliwości utrzymania prawa do zasiłków rodzinnych, w sytuacji wzrostu dochodów. Posiada walor

aktywizujący zawodowo.

3. Uchwała Rady Ministrów w sprawie ustanowienia programu wieloletniego „Senior-

WIGOR” na lata 2015-2020, na wniosek ministra pracy i polityki społecznej.

Program, w ramach którego będą powstawać dzienne domy Senior-WIGOR - opieki dla starszych

osób, zapewniające im zwłaszcza kompleksową opiekę oraz możliwość dobrego spędzania czasu.

Program jest adresowany do osób nieaktywnych zawodowo w wieku 60+. Ma zapewnić adekwatną

do wieku i stanu zdrowia ofertę opiekuńczą i socjalną (w tym posiłki). Przewiduje się działania o

charakterze m.in. edukacyjnym, kulturalnym, oraz ruchowym. Wspomina się także o gimnastyce

leczniczej oraz terapii zajęciowej. Przewiduje się, iż na realizację programu z budżetu państwa

zostanie przeznaczone 370 mln zł (do 2020 r.), w tym 30 mln zł w bieżącym roku.

Autorzy programu postawili sobie za cel poprawę jakości życia seniorów, wzrost poczucia

bezpieczeństwa oraz bardziej aktywne spędzanie wolnego czasu. Liczą na rozwój działań

samopomocowych. Program jest bardzo ambitny, ma ograniczać procesy marginalizacji i

wykluczenia społecznego osób starszych. W 2015 roku ma powstać lub być zmodernizowanych ok.

100 placówek, zwłaszcza w nisko dochodowych gminach, docelowo ich liczba ma się 12-krotnie

zwiększyć.

Wydaje się, iż słabością proponowanych rozwiązań może być sposób finansowania tworzenia

domów Senior przez samorząd terytorialny. Wątpliwości budzi także wysokość kwoty

zaangażowanych środków w perspektywie wieloletniej.


Brak oczekiwanych działań w obszarze ujednolicania rozwiązań w systemie emerytalnym i

rentowym, w kierunku jego powszechności zasad, uczestnictwa i aktuarialności finansowej. Istnieje

poważne ryzyko, iż deficyt systemu ubezpieczeń społecznych stopniowo będzie powiększać się.

Wieloletnie zaniechania powodują wzrost zobowiązań państwa wobec przyszłych pokoleń.


Priorytety pozostają niezmienne, w perspektywie końca kadencji obecnego rządu oraz faktycznego

zakończenia prac legislacyjnych w parlamencie w czerwcu b.r. – niestety po raz kolejny nie zostaną

zrealizowane. Należą do nich:

1. Podjęcie prac nad ograniczeniem i likwidacją przywilejów emerytalnych (zwłaszcza w

górnictwie).

2. Zmiany w systemie rentowym, ograniczenie i likwidacja deficytu funduszu rentowego.

3. Zmiany prawne w trzecim filarze, zwłaszcza w PPE, prowadzące do wzrostu liczby oszczędzających na emeryturę.


Rynek pracy i prawo pracy

ZBIGNIEW W. ŻUREK minister pracy Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Sekretarz Prezydium TK ds. Społeczno-Gospodarczych, przewodniczący Zespołu ds. rozwoju dialogu społecznego,

członek Zespołu prawa pracy; zastępca przewodniczącego Rady Ochrony Pracy przy Sejmie RP, przewodniczący Zespołu ds. Prawno-Organizacyjnych. Od 1990 r. zajmuje się działalnością ekspercką i konsultingową. Mediator, wpisany na listę mediatorów przy Ministrze Pracy i Polityki Społecznej. Wiceprezes, członek i założyciel BCC,

sekretarz generalny Związku Pracodawców BCC. Ekspert BCC ds. prawa pracy. 690 485 442 [email protected]


Ocena: 4 pkt

Działania, które zasługują na poparcie:

Prace nad projektem ustawy o Radzie Dialogu Społecznego. Zgodnie z ustaleniami ze stroną

społeczną, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej podjęło energiczne prace nad społecznym

projektem nowych zasad prowadzenia dialogu społecznego w Polsce. Należy mieć nadzieję, że dalsze

działania na drodze do uchwalenia przedmiotowej ustawy będą prowadzone równie efektywnie.

W celu ograniczenia kosztów pracodawców, które wynikają z przechowywania dokumentacji

pracowniczej – ministerstwo Gospodarki wspólnie z Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej

określiły nowe, korzystniejsze okresy przechowywania dokumentacji pracowniczej.

Działania, które oceniamy częściowo krytycznie:

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej opracowało projekt nowelizacji Kodeksu pracy w kwestii

umów terminowych. Nowelizacja spowodowana jest dostosowaniem polskiego prawa do regulacji

unijnych. Część przepisów można uznać w tym kontekście za zasadne. Niemniej przedmiotowy

projekt zbyt restrykcyjnie określa maksymalny czas trwania umowy terminowej na 36 miesięcy

(pracodawcy postulowali okres 48 miesięcy).

Ponadto w sytuacji określenia maksymalnego czasu trwania umowy terminowej – nie jest zasadne

ograniczanie maksymalnej liczby umów o pracę w tym okresie.

Zasadne jest natomiast uzależnienie długości okresu wypowiedzenia umowy terminowej od okresu

zatrudnienia u danego pracodawcy.

Zasadne jest także umożliwienie pracodawcy jednostronnego zwolnienia pracownika z obowiązku

świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia – z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.


Pierwszym priorytetem, superpilnym ze względu na zbliżający się koniec obecnej kadencji

Parlamentu, jest doprowadzenie do uchwalenia ustawy o Radzie Dialogu Społecznego – następczyni

Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych. Ta nowa ustawa niezbędna jest do pokonania już

prawie dwuletniego pata w prowadzeniu działań, wynikających z zapisów wciąż obowiązującej

ustawy o Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych. Do zakończenia największego od

kilkunastu lat kryzysu w prowadzeniu dialogu społecznego w Polsce.


Aby go przezwyciężyć - w mozolnym trudzie w czasie szeregu spotkań na przestrzeni ostatnich

kilkunastu miesięcy - strona społeczna: reprezentatywne organizacje pracodawców i pracobiorców -

wypracowały kompromisowy projekt nowych zasad prowadzenia dialogu społecznego w Polsce.

Projekt ten został następnie zaakceptowany przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Aktualnie

jest on w fazie rozpoczętych konsultacji społecznych.

Projekt ten jest szansą na choć częściowe wspomożenie odbudowania zaufania obywateli do

państwa i jego instytucji. Nieprzeprowadzenie tego projektu przez ścieżkę legislacyjną i

nieuchwalenie nowej ustawy przez parlament obecnej kadencji – skutkowałoby pogłębieniem i

utrwaleniem na wiele lat głębokiego kryzysu zaufania i dialogu w Polsce.

Drugim priorytetem, postulowanym przez Business Centre Club od lat, jest nowy Kodeks pracy. Co

warte podkreślenia – nie jest naszym postulatem kolejna, nawet stosunkowo głęboka nowelizacja

lecz uchwalenie nowego Kodeksu pracy. Ten dziś obowiązujący liczy ponad czterdzieści lat. Powstały

jeszcze w PRL, w roku 1974, w szczytowym okresie „epoki Gierka” dawno stracił swą aktualność.

Wielokrotnie nowelizowany zatracił czytelność.

Wiele jego zapisów abstrahuje od dynamicznie zmieniających się na przestrzeni ostatnich

kilkudziesięciu lat, nie tylko w Polsce, stosunków pracy. Wiele zapisów jest zbyt szczegółowych,

pozostawiających zbyt mało swobody Stronom. Brak usankcjonowania szeregu zmian, jakie nastąpiły

na rynku pracy w ostatnich kilku, kilkunastu latach.

Brak także w dziś obowiązującym Kodeksie pracy mechanizmów, zachęcających pracodawców i ich

związki do tworzenia na szeroką skalę zbiorowych układów pracy. A mogłyby one powstawać, gdyby

strony, pracodawcy i pracobiorcy, mieli więcej swobody w indywidualnym kształtowaniu

wzajemnych praw i obowiązków. Mogłyby w ten sposób powstawać oddolnie swoiste „lokalne

Kodeksy”, które precyzyjniej i lepiej regulowałyby stosunki pracy w branżach czy regionach.

Tymczasem trudno oprzeć się wrażeniu, że kolejnym ekipom rządowym, działającym na przestrzeni

ostatnich kilkunastu lat, brakowało i brakuje odwagi i woli politycznej do radykalnego

unowocześnienia stosunków pracy w Polsce. Uwzględnienia wszystkich zmian, jakie do stosunków

pracy wnosi rozwój świata i gospodarek różnych krajów.

Gospodarki krajów, które nie będą podążać za rozwojem gospodarczo – społecznym świata –

nieuchronnie będą tracić na konkurencyjności a obywatele tych krajów odczują spadek poziomu

życia.


Zagospodarowanie funduszy europejskich

DR JERZY KWIECIŃSKI minister ds. rozwoju regionalnego Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Wiceminister rozwoju regionalnego (2005-2008) bezpośrednio odpowiedzialny za koordynację polityki rozwoju kraju i

polityki spójności (Strategia Rozwoju Kraju 2007-2015 i Narodowa Strategia Spójności 2007-2013) oraz za negocjacje z Komisją Europejską. Uczestniczył w przygotowaniu programów operacyjnych. Od maja 2008 r. prezes zarządu Fundacji Europejskie Centrum Przedsiębiorczości i wiceprezes zarządu Europejskiego Centrum Przedsiębiorczości sp.

z o.o. Ekspert BCC ds. rozwoju regionalnego i funduszy strukturalnych. 22 826 37 00 [email protected]


Ocena: 2 pkt

Polsce grozi niewykorzystanie poważnych kwot z Unii Europejskiej w ramach polityki spójności z mijającej perspektywy finansowej 2007-2013, pomiędzy 12 a 20 mld złotych, pomimo stosunkowo dobrej opinii Polski w UE, jeśli chodzi wykorzystywanie funduszy europejskich i efekty tej polityki. Na ostatni rok i teraz na ostatnie 3 kwartały tego roku realizacji mijającej perspektywy 2007-2013 pozostały do wydatkowania rekordowo duże środki.

W lutym nastąpiło zakończenie negocjacji i inauguracja nowej perspektywy finansowej 2014-2020, ale o około pół roku później niż było to zapowiadane przez rząd. Wymogi regulacyjne i wymogi Komisji Europejskiej są bardzo wysokie na tę nową pespektywę i nie będzie to łatwa perspektywa do realizacji.

Działania, które zasługują na poparcie:

Zakończenie negocjacji z Komisją Europejską nowej perspektywy finansowej 2014-2020.

Negocjacje krajowych i regionalnych programów operacyjnych zostały zakończone w lutym tego roku poprzez zatwierdzenie ostatnich programów operacyjnych: programu krajowego Inteligentny Rozwój i 9-ciu programów regionalnych. Uroczysta inauguracja nowej perspektywy miała miejsce w lutym w Warszawie z udziałem Pani Komisarz Elżbiety Bieńkowskiej i Pani Coriny Cretu, Komisarz ds. rozwoju regionalnego.

Ważne są prace nad uruchomieniem realizacji nowej perspektywy, w tym nad przygotowaniem i uzgodnieniem z KE programów pomocowych jak i nad przygotowaniem całego krajowego systemu zarządzania w nowej perspektywie finansowej 2014-20, zarówno na poziomie centralnym jak i regionalnym. Uruchomienie pierwszych dużych konkursów dla przedsiębiorców na projekty badawcze przez NCBR

Na początku kwietnia Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBR) uruchomiło dwa pierwsze duże konkursy dla przedsiębiorców na projekty badawcze w ramach Programu Inteligentny Rozwój, tzw. „szybką ścieżkę” i „demonstrator”, z łącznym, imponującym budżetem ponad 2 mld złotych, zgodnie z przyjętym wcześniej harmonogramem. Na uznanie zasługuje konsekwentna realizacja planu i determinacja, pomimo faktu, że Program Inteligentny Rozwój był ostatnim z programów krajowych zatwierdzonych przez KE. Jest to dobry prognostyk na wykorzystanie unijnych pieniędzy na budowę innowacyjnej Polski.


Wykorzystanie pieniędzy unijnych z perspektywy finansowej 2007-2013.

W 2015 roku zachodzi niestety sytuacja, przed którą BCC przestrzegał w poprzednich latach – znaczące nałożenie się realizacji dwóch perspektyw finansowych: zamykania mijającej perspektywy 2007-2013 i rozpoczęcia nowej perspektywy 2014-2020. Zamiast w 2015 roku tylko skupić się na


wydawaniu końcówek z pieniędzy unijnych z mijającej perspektywy finansowej 2007-2013 i przede wszystkim zająć się uruchamianiem nowej perspektywy 2014-2020, będziemy musieli głównie koncentrować się na realizacji mijającej perspektywy 2007-2013 i wydać rekordową wielkość środków unijnych, aby nie stracić znaczących pieniędzy z UE będących w dyspozycji Polski. W tym roku powinniśmy wydać o 10 mld zł środków z UE więcej niż w 2014 roku. Ryzyko niewykorzystania znaczących środków przyznanych Polsce na lata 2007-2013 w ramach polityki spójności jest bardzo duże. Zamiast koncentrować wysiłki na jakości i uzyskiwanych efektach działań, będziemy zapewne koncentrować się na ilościowym wykorzystywaniu funduszy unijnych.

Nadal niewystarczająca jest nadkontraktacja (kontraktacja wynosi 102,2 proc.; dla minionej perspektywy 2004-2006 wyniosła 107,5 proc.), szczególnie w obszarach zagrożonych. Spowoduje to poważne zagrożenie, że jeżeli jakieś projekty zostaną zakwestionowane przez Komisję Europejską, pojawią się oszczędności czy jakieś projekty wypadną, to nie będziemy mogli ich zastąpić nowymi projektami i nie wykorzystamy w pełni dostępnych pieniędzy z UE.

Najbardziej zagrożone niewykorzystaniem obszary wsparcia z funduszy unijnych to: transport

kolejowy, społeczeństwo informacyjne, w tym szczególnie internet szerokopasmowy, ostatnia mila

dla firm, centralne projekty informatyczne, oraz gospodarka odpadami.


Przyspieszenie wykorzystania pieniędzy unijnych z mijającej perspektywy finansowej 2007-2013.

Priorytet główny jest dokładnie ten sam, który wskazaliśmy w poprzednim raporcie GGC BCC.

Do końca roku mamy do wydania jeszcze prawie 47 mld zł z Unii Europejskiej z mijającej perspektywy 2007-2013, czyli prawie 17 proc. z całkowitej kwoty 282 mld zł (68 mld euro) przyznanych Polsce środków z UE w ramach polityki spójności. W całym 2014 roku wydawaliśmy średnio miesięcznie 3,8 mld zł i w sumie wydaliśmy 45,4 mld zł z UE. To oznacza, że przez pozostałe 3 kwartały 2015 roku mamy wydać więcej pieniędzy unijnych niż wydaliśmy w całym 2014 roku. Wydaje się to mało prawdopodobne.

Średnio w I kwartale tego roku, czyli w ostatnich trzech miesiącach, miesięcznie wydawaliśmy 2,9

mld zł z UE, czyli znacząco mniej niż w poprzednim IV kwartale2014 roku, kiedy wydawaliśmy kwotę

5,8 mld zł miesięcznie. Oznacza to, że jeżeli nie przyśpieszymy wydawania unijnych pieniędzy w

najbliższych miesiącach tego roku i będziemy wydawać tak jak w 2014 roku to stracimy 12,5 mld zł

z UE, co gorsza, jeśli będziemy wydawać je tak jak w I kwartale tego roku to stracimy 20 mld

złotych. Brak dobrej, silnej koordynacji i silnego nadzoru nad wydawaniem pieniędzy unijnych

może skutkować niewykorzystaniem znaczących, dostępnych Polsce środków europejskich na cele

inwestycyjne w ramach polityki spójności. Trzeba jednak zauważyć, że zazwyczaj pierwszy kwartał

roku jest najwolniejszy pod względem wykorzystywania funduszy europejskich i w kolejnych

kwartałach jest lepiej.

Pewnym tymczasowym rozwiązaniem tego problemu mogłoby być przedłużenie wydatkowania tej

perspektywy o pół roku czy nawet o rok. Z taką inicjatywą wystąpiły jeszcze w zeszłym roku kraje

Grupy Wyszehradzkiej, w tym Polska, ale Komisja Europejska odrzuciła wtedy ten postulat. Trzeba

też pamiętać, biorąc pod uwagę doświadczenia poprzednich perspektyw finansowych, że

wydawanie ostatnich pieniędzy w ramach danej kończącej się perspektywy jest najtrudniejsze, bo na

koniec zostają te najtrudniejsze projekty do realizacji. Ponadto niewystarczająca jest

nadkontraktacja, która też mogłaby być rozwiązaniem tego problemu.


Prawo gospodarcze

MEC. ANDRZEJ KALWAS minister ds. prawa gospodarczego Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Minister Sprawiedliwości w latach 2004-2005. Prezes krajowej Rady Radców Prawnych w latach 1995-2004. Dziekan Warszawskiej Izby Radców Prawnych w latach 1983-1995. Sędzia Trybunału Stanu w latach 1989-1991 oraz w kadencji 2002-

2004. Współzałożyciel Krajowej Izby Gospodarczej w Warszawie. Przewodniczący Rady Arbitrażowej Sądu Arbitrażowego przy Krajowej Izbie Gospodarczej i arbiter tego sądu. Członek komitetów redakcyjnych czasopism prawniczych.. Specjalizacje: prawo administracyjne, gospodarcze, handlowe, cywilne, sprawy pracownicze, a w szczególności w prawie antymonopolowym i problematyce nieuczciwej konkurencji.



Ocena: 4 pkt Działania zasługujące na aprobatę:

Na poparcie zasługuje przywracanie małych (rejonowych) sądów zlikwidowanych niesłusznie przez

b. ministra sprawiedliwości Jarosława Gowina. Należy poprzeć także zasadę, że pomoc prawną dla

osób, których nie stać na radcę prawnego czy adwokata z wyboru, będą świadczyć wyłącznie

pełnomocnicy posiadający pełne kwalifikacje zawodowe radcy prawnego czy adwokata.

Działania, które oceniamy krytycznie: Przeznaczenie zbyt małych środków na wynagrodzenia dla adwokatów i radców prawnych, którzy

będą świadczyć pomoc prawną (przedsądową i sadową) osobom ubogim, ponieważ godziwe

wynagrodzenia, odpowiednie do nakładu pracy i kwalifikacji, są gwarancją motywacji do podjęcia tej

pracy i dobrego jej wykonania.


Przygotowanie i przeprowadzenie procedury uchwalenia ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej dla

ubogich, finansowanej przez państwo. Ustawa ta powinna być uchwalona przez Sejm

w maju tego roku, ponieważ opóźnienie procedur spowoduje, że przedwyborcze gry polityczne

utrudnią parce legislacyjne. Ustawa ma istotne znaczenie dla podniesienia poziomu świadomości

prawnej społeczeństwa. Polska jest ostatnim krajem w Unii Europejskiej, które nie ma systemowego

rozwiązania tej kwestii.


System stanowienia prawa

WITOLD MICHAŁEK minister ds. procesu stanowienia prawa Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Członek i współzałożyciel Stowarzyszenia Profesjonalnych Lobbystów w Polsce. Współwłaściciel firmy lobbingowej i

doradczej UNILOB. Koordynator i konsultant w wielu międzynarodowych projektach, mających na celu pomoc we wprowadzaniu regulacji i instytucji gospodarki rynkowej w krajach Europy Środk.-Wsch., Azji i Afryki,

finansowanych przez USAID, UE oraz rząd Wielkiej Brytanii. Ekspert BCC ds. gospodarki, legislacji i lobbingu. 605 426 959 [email protected]


Ocena: 3,5 pkt Działania zasługujące na aprobatę:

Platforma „Rządowy Proces Legislacji” (RPL), będąca podstawowym źródłem informacji dotyczących

przebiegu procesu legislacyjnego, została wyposażona w nowy interfejs, dzięki czemu łatwiejsze jest

teraz korzystanie z tego serwisu. Informacje tam zawarte są też bardziej czytelne. Daje to szansę

zwiększenia liczby użytkowników monitorujących lub konsultujących zamieszczone na platformie

projekty legislacyjne.


Nadal zdarzają się przypadki przygotowywania przez rząd projektów ustaw bez poprzedzających je

założeń. Takie postępowanie, niezgodne z zapisami Regulaminu pracy Rady Ministrów, często

uzasadniane jest tym, że projekt ustawy wynika z treści np. expose premiera.

Ominięcie etapu projektu założeń do ustawy skutkuje brakiem możliwości zaopiniowania głównych

kierunków przyszłej ustawy, co z kolei niesie ryzyko zawarcia w jej treści błędnych lub

nieprawidłowych zapisów, które mogłyby zostać wyeliminowane na etapie prac nad założeniami do

danej ustawy.


W obszarze systemu stanowienia prawa priorytetem powinno być, postulowane od dawna,

rozpoczęcie przez rząd prac nad uregulowaniem tego systemu w drodze odrębnej ustawy.

Uzasadniają to powtarzające się przypadki naruszania zasad/procedur zawartych w zaledwie rok

temu przyjętym Regulaminie pracy Rady Ministrów oraz brak sankcji za takie naruszanie. Samo

monitorowanie i publikowanie przez niezależne pozarządowe organizacje działań niezgodnych z

Regulaminem nie jest niestety wystarczające dla skłonienia niektórych projektodawców do

zaprzestania naruszania zapisów regulaminowych oraz stosowania zasad poprawnej legislacji.


Środowisko naturalne

RYSZARD PAZDAN minister środowiska Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Ekspert Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska poprzednich kadencji, członek szeregu polskich i zagranicznych

stowarzyszeń zawodowych, m.in. przedstawiciel Polski w PREPARE/EUREKA (zarządzanie programami zapobiegania zanieczyszczeniom). Założyciel i prezes firmy ATMOTERM SA. Autor wielu publikacji i ekspertyz

dotyczących m.in. handlu pozwoleniami do emisji CO2, oddziaływań na środowisko, zarządzania informacjami środowiskowymi. Przewodniczący Komisji BCC ds. zmian klimatycznych i ryzyk środowiskowych.



Ocena: 1 pkt


Pierwszy kwartał bieżącego roku trudno uznać za nadzwyczaj aktywny w obszarze środowiskowym,

aczkolwiek wydarzyły się dwa działania zasługujące na poparcie.

Przede wszystkim została uchwalona przez Sejm i podpisana przez prezydenta, oczekiwana od 5 lat

ustawa o odnawialnych źródłach energii. Przy silnym sprzeciwie Rządu i Senatu, ustawa ta

wprowadziła duże preferencje dla osób budujących tzw. mikroinstalacje elektroenergetyczne na

potrzeby własne i z możliwością odsprzedaży energii elektrycznej do sieci publicznej z gwarancją

ceny na okres 15 lat. Jest to bardzo pozytywny krok w kierunku zmniejszenia zanieczyszczenia

powietrza.

Drugim przypadkiem jest opracowanie przez Ministerstwo Środowiska projektu Krajowego

Programu Ochrony Powietrza, który obecnie jest w fazie szerokich konsultacji. Zadaniem tego

programu jest wprowadzenie idei strategicznego planowania w obszarze ochrony powietrza. Jest to

działanie ze wszech miar godne poparcia, jednak aby miało sens musi mu być nadany przez rząd

niezwykle wysoki priorytet i być ściśle skoordynowane ze strategicznymi planami innych resortów

(gospodarka, rozwój, rolnictwo).

Działania, które zasługują na krytykę:

Krytycznie oceniam brak postępu przy odbiurokratyzowaniu ochrony środowiska oraz brak działań

związanych z ujednoliceniem całego systemu baz danych o środowisku, uwzględniając przy tym

informacje już gromadzone w różnych urzędach.


Priorytetem rządu w obszarze środowiskowym powinno być w najbliższym czasie

skoncentrowanie działań w celu obniżenia poziomu zanieczyszczenia powietrza w całej Polsce.

Niezwykle wysokim poziomem jego zanieczyszczenia, Polska deklasuje wszystkie państwa w całej

Europie, a w oficjalnym rankingu 10 najbardziej zanieczyszczonych miast, sześć to miasta polskie na

czele z Krakowem (w którym jakość powietrza jest 100-krotnie gorsza niż np. w Londynie) a cztery


pozostałe to miasta bułgarskie. Prawie 50 tysięcy Polaków umiera co roku z powodu drastycznie

wysokich stężeń pyłów i wyjątkowo rakotwórczego beznzoalfapirenu.

Biorąc pod uwagę, że za tak tragiczny stan polskiego powietrza w prawie 90% odpowiada spalanie

paliw stałych w indywidualnych paleniskach domowych, dla realizacji tego priorytetu, celem ochrony

zdrowia i życia obywateli, w trybie nadzwyczajnym, powinny być uchwalone normy jakościowe dla

węgla dopuszczanego do sprzedaży, normy emisyjne nowych kotłów na paliwa stałe oraz tzw.

obszarowe normy emisyjne. Brak takich norm powoduje powszechne akceptowanie sprzedawania

węgla odpadowego zawierającego szczególnie duże ilości zanieczyszczeń (np. popiołu czy rtęci), oraz

nadmiernych emisji z technicznie niesprawnych urządzeń. Wprowadzenie obszarowych norm emisji

pozwoliłoby określić miejsca o szczególnie restrykcyjnych wymaganiach, gdzie koncentracja sił i

środków pozwoliłaby na uzyskanie maksymalnych efektów. Jest to niezwykle istotne z uwagi na

planowane już od tego roku uruchomienie ogromnych środków z unijnego programu operacyjnego

POIŚ przeznaczonych do ograniczania niskiej emisji.


Infrastruktura

MACIEJ GRELOWSKI minister infrastruktury Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Menedżer z wieloletnim doświadczeniem. Prezes Orbis SA (1993-2004), prezes Polskiego Instytutu Dyrektorów

(2004-2005), członek Rad Nadzorczych wielu spółek publicznych. Wykładowca Corporate Governance w WSB w Nowym Sączu. Ekspert w zakresie zarządzania. Doradca gospodarczy. Laureat prestiżowych nagród

Stowarzyszenia Managerów, "Gazety Parkiet", BCC. Przewodniczący Rady Głównej BCC. 502 333 330 [email protected]


Ocena: 4 pkt Działania, które zasługują na poparcie:

1. Realizacja działań na rzecz wykorzystania środków UE w nowej perspektywie potwierdza

sprawność działania Min. Infrastruktury i Rozwoju, znacząco podwyższając ocenę resortu.

2. Unikanie populizmu decyzyjnego oraz wprowadzenie zrównoważonej perspektywy dla

operacyjnej działalności sieci autostrad ze szczególnym uwzględnieniem problemu poboru

opłat zaadresowanego do Dyrektywy Europejskiej ETC.

3. Stworzenie strategii dla dróg ekspresowych i wsparcie programów dróg lokalnych.


Dalej występujące opóźnienia w procesie realizacji zadań wynikających zarówno ze starej jak i nowej

perspektywy finansowej.


1. Bezwzględnym priorytetem pozostaje modernizacja sieci kolejowej, taboru oraz dalsza

restrukturyzacja spółek kolejowych ze szczególnym uwzględnieniem Kolei Regionalnych.

2. Dokończenie, w dowolnym finasowaniu, sieci polskich autostrad przyjmując za konieczną

realizację strategicznie niezbędnego odcinka A1 od Strykowa w stronę Śląska.

3. Konieczne działania na rzecz podniesienia standardów bezpieczeństwa w ruchu lotniczym.


Spółdzielczość

MIECZYSŁAW GRODZKI minister ds. spółdzielczości Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC Rzeczoznawca budowlany GINB, rzeczoznawca szacowania nieruchomości, lustrator spółdzielczy. Zastępca

przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego Krajowej Rady Spółdzielczej, zastępca przewodniczącego RN Związku Rewizyjnego Banków Spółdzielczych im. Franciszka Stefczyka, Przewodniczący Rady Mazowieckiej Okręgowej Izby

Inżynierów Budownictwa. Prowadzi własną firmę - Przedsiębiorstwo Budowlane GROMAR. Za swoją działalność został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Przewodniczący Komisji Spółdzielczej BCC.



Ocena: 1 pkt


1. Na plus należy zaliczyć wyartykułowanie wniosku do Sejmu o nowelizację ustawy o

spółdzielniach socjalnych, pozwalającej na wsparcie dla tego sektora.

2. Zmiana warunków korzystania młodych rodzin z pomocy w programie Mieszkanie dla

Młodych, w tym uwzględnienie lokali spółdzielczych.

3. Zapowiedź, że spółdzielnie mieszkaniowe będą mogły partycypować we wsparciu ze

środków unijnych na inwestycje.


1. To przede wszystkim dyskryminujące działania wobec SKOK, prowadzone przez agendy

rządowe, na pewno nie w interesie spółdzielczej grupy finansowej. Realizowana akcja może

doprowadzić do dalszego ograniczenia kapitału rodzimego, obecnego w bankach

spółdzielczych i SKOK-ach, a tym samym podrożyć finansowanie gospodarstw domowych.

2. Nie uwzględnianie spółdzielczości w tworzeniu nowych miejsc pracy, wobec

kilkumilionowego bezrobocia w Polsce.


1. Znowelizować ustawę o spółdzielniach socjalnych. Wniosek taki przekazany został do Sejmu

w raporcie o sytuacji w spółdzielniach socjalnych. Brakuje odpowiedniego wsparcia

rządowego a sama ustawa zawiera wiele zapisów, które hamują zakładanie, a później już

funkcjonowanie tych spółdzielni w praktyce. Dziś istnieje ok. 1 tys. takich spółdzielni, z

których część nie funkcjonuje gospodarczo. Na rynku tymczasem jest miejsce na kilka-

kilkanaście razy więcej takich spółdzielni, które powinny angażować ludność z terenów

objętych bezrobociem strukturalnym i wykluczoną społecznie.

2. Stworzyć system wspierania budownictwa mieszkaniowego dla młodych rodzin, który

umożliwi realizowanie nowych inwestycji spółdzielczych dla niezamożnych rodzin. Dziś brak

takiej możliwości, a realizowany program, nie zaspokaja potrzeb mieszkaniowych.

3. Zaangażować się w prace nad nową ustawą o spółdzielniach, która wesprze konsolidację

sektora spółdzielczego, umożliwi aktywną gospodarkę i tworzenie nowych miejsc pracy.

Obecne prace w Sejmie nad projektami poselskimi nie dają takich gwarancji i w efekcie –

jeżeli ustawa zostanie uchwalona – może nastąpić dalszy, szybki regres sektora.

Gospodarczy Gabinet Cieni BCC zadania do końca kadencji i …€¦ · To o 0,2 punktu więcej...

Documents

Transcript of Gospodarczy Gabinet Cieni BCC zadania do końca kadencji i …€¦ · To o 0,2 punktu więcej...