GitaraGitara – instrument muzyczny z grupy strunowych szarpanych z pudłem rezonansowym, gryfem i progami na podstrunnicy. Przeważnie ma 6 strun, lecz można spotkać również gitary z 4, 5, 7, 8, 10 oraz 12 strunami. Instrument ten odgrywa ważną rolę w muzyce

bluesowej, country, flamenco, rockowej oraz w wielu formach popu.Instrument ten transponuje o oktawę w dół, tzn. wszystkie dźwięki zapisane w nutach

brzmią na gitarze oktawę niżej niż wynikałoby to z zapisu nutowego (np. najniższa struna to E wielkie, a zapis nutowy jest wykonywany w kluczu wiolinowym jako e). Klucz wiolinowy z dopisaną małą ósemką pod spodem nazywa się kluczem gitarowym.

Gitary są wykonywane i naprawiane przez lutników, a obecnie w coraz większym stopniu maszynowo, jednak najlepszej jakości instrumenty są nadal wykonywane ręcznie bądź z

dużym udziałem człowieka.Muzyk, który gra na gitarze to gitarzysta. Muzyk grający na gitarze basowej to basista

(ewent. gitarzysta basowy).

Gitara BasowaGitara basowa − instrument strunowy szarpany, najczęściej elektryczny, z progami na

podstrunnicy (gryfie); stosuje się także gitary basowe bezprogowe (fretles, z ang. fretless). Gitara basowa — podobnie jak kontrabas — transponuje o oktawę w dół. Tradycyjne gitary basowe mają cztery struny E1, A1, D, G, czyli wydają dźwięki odpowiednio: 41,2 Hz, 55 Hz, 73,4 Hz i 98 Hz. Łączna skala gitary basowej obejmuje dźwięki (w brzmieniu) od E1 do g1, jest więc identyczna ze skalą kontrabasu 4-strunowego. Oprócz tradycyjnego stroju EADG, głównie w muzyce cięższej stosuje się strój obniżony, gdzie o ton niżej stroi się całą gitarę (DGCF) lub tylko najniższą strunę (DADG). Oprócz czterostrunowych, istnieją także modele pięciostrunowe (z dodatkową dolną struną H2 lub C1) (jak kontrabas 5-strunowy, orkiestrowy), sześciostrunowe (jak pięciostrunowy plus górna struna C), ośmiostrunowe (gdzie dla każdej struny, takiej jak w gitarze czterostrunowej jest dodana druga strojona o oktawę wyżej) oraz dwunastostrunowe, spokrewnione z Chapman stickami. Firma Modulus wyprodukowała w latach 80 XX w. osiemnastostrunową gitarę basową (jej szyjka ma 6 cali szerokości). Osoba grająca na gitarze basowej to basista. Gitara basowa zazwyczaj należy do sekcji rytmicznej zespołu muzycznego w muzyce rozrywkowej, jednak obecnie jest często wykorzystywana jako instrument solowy.

Gitara Elektryczna

Gitara elektryczna – gitara, w której drgania stalowej struny umieszczonej w polu magnetycznym są przekształcane w zmiany napięcia elektrycznego za pomocą przetwornika elektromagnetycznego.

Gitara Klasyczna

Gitara klasyczna – oryginalna gitara, z której wyewoluowała cała rodzina instrumentów akustycznych i elektrycznych.

Gitara SiedmiostrunowaGitara siedmiostrunowa – gitara posiadająca siedem strun, w odróżnieniu

od typowej popularnej gitary sześciostrunowej, co ma na celu zwiększenie zakresu tonalnego instrumentu i poszerzenia możliwości jego kreatywnego wykorzystania przez gitarzystę. Jest ona najczęściej kojarzona z elektryczną gitarą używaną przez muzyków numetalowych i gitarzystów-wirtuozów, spopularyzowana przez firmę Ibanez w latach 90. XX wieku serią Universe. Elektryczna gitara siedmiostrunowa swoim początkiem sięga późnych lat 30. Ślady klasycznej wersji gitary siedmiostrunowej można znaleźć również w twórczości XIX-wiecznego kompozytora Napoléona Coste. Stosowana zarówno w "ciężkich" odmianach muzyki rockowej, muzyce jazzowej, jak i klasycznej, czy akustycznej. Znana jest też odmiana akustyczna, rozpowszechniona w Rosji, i z tego powodu nazywana rosyjską lub niekiedy cygańską.

Gitara Dwunastostrunowa

Gitara dwunastostrunowa - gitara, w której zamiast tradycyjnych sześciu występuje dwanaście strun (każda struna jest zdwojona). Wszystkie struny są strojone unisono, przy czym dwie najwyższe w interwale prymy, a pozostałe w interwale oktawy.

E-e , A-a , d-d1, g-g1, b-b , e-e.

Gitara Dziesięciostrunowa

Gitara dziesięciostrunowa – gitara będąca odmianą gitary klasycznej, przy której do istniejących sześciu strun dodano jeszcze cztery struny basowe.

Gitara Akustyczna

Gitara akustyczna – gitara wywodząca się z gitary klasycznej.

Gitara ElektrycznoakustycznaGitara akustyczno-elektryczna (także gitara elektroakustyczna,

ang. electric-acoustic guitar) – gitara akustyczna wyposażona dodatkowo w mikrofon lub przetwornik piezoelektryczny. Pomimo podobieństwa nazwy, gitary elektroakustyczne różnią się znacznie budową od gitar elektryczno-akustycznych.

Gitary elektroakustyczne są najczęściej wyposażone w przetworniki piezoelektryczne. Wbudowany w gitarę przedwzmacniacz jest zwykle wyposażony w korektor graficzny (do 6 pasm) i zasilany przez baterię. Ze względu na łatwość podłączenia do systemu nagłośnieniowego (nie wymagają mikrofonów), gitary te są często stosowane na koncertach.

Gitary elektroakustyczne są często wykorzystywane w muzyce folkowej i czasami klasycznej.

Gitara Elektroklasyczna• Gitara elektroklasyczna – gitara klasyczna z wbudowanym mikrofonem

lub przetwornikiem piezoelektrycznym. Jedyną różnicą między gitarą klasyczną a elektroklasyczną jest wykorzystanie elektroniki do wzmocnienia dźwięku. Za pomocą kabla możliwe jest podłączenie instrumentu do wzmacniacza, za czym idzie możliwość konwertowania i obróbki dźwięku wydobywanego mechanicznie podczas gry.

• Gitary elektroklasyczne często wyposażone są w przetworniki piezoelektryczne. Wbudowany w gitarę przedwzmacniacz jest zwykle wyposażony w korektor graficzny (do 6 pasm) zasilany bateriami.

• Gitary elektroklasyczne jak i klasyczne wykorzystywane są głównie do wykonywania muzyki klasycznej, nie wyklucza to jednak zastosowań w muzyce popularnej oraz rozrywkowej. Jednymi z wielu muzyków korzystających z tego rodzaju gitar są rosyjski muzyk Igor Presniakov

• oraz młody koreański gitarzysta Sungha Jung.

Gitara Flamenco• Gitara flamenco (zwana też gitarą hiszpańską ze względu na

kraj pochodzenia) - odmiana gitary klasycznej. Gitara flamenco jest wytwarzana z drzewa cyprysowego dlatego w odróżnieniu od gitar klasycznych są wykonane najczęściej w kolorach od jasnożółtego do pomarańczowego. Pudło jest nieznacznie węższe i płytsze od pudła gitary klasycznej. Struny zawieszone są zazwyczaj bliżej progów niż w gitarze klasycznej, co ułatwia grę szybkich przebiegów, i nadaje ostrzejsze brzmienie oraz efekt perkusyjny podczas grania akordów (obijanie się strun o progi). Elementem gitary flamenco jest golpeador, który pozwala na wykonywanie techniki golpe.

Gitara Hawajska

• Gitara hawajska – odmiana gitary, która wykształciła się w kulturze muzycznej Hawajów. Początkowo, od zwykłej gitary akustycznej różniła się strojem i techniką gry, lecz z czasem przekształciła się w samodzielny instrument.

• Gitara hawajska nie ma ustalonego stroju. Strojona jest zwykle w skalach durowych w zależności od potrzeb i upodobań artysty.

• Liczba strun gitary hawajskiej jest też zmienna i dochodzi do ośmiu.

Gitara Hollow Body (Gibsonka)

• Arch Top (lub Hollow body) – typ budowy gitar akustycznych oraz elektryczno-akustycznych charakteryzujący się występowaniem grubego pudła rezonansowego oraz otworami rezonansowymi w kształcie stylizowanej litery f. Mają niższe boki, a spód z wierzchnią płytą są wypukłe. Mostek może nie być przymocowany do pudła, a przytrzymywany jedynie siłą nacisku strun. W modelach przeznaczonych do rock'n'rolla zdarzają się czasem mostki typu Bigsby. Potocznie takie gitary nazywa się gitarami orkiestrowymi lub "gibsonką".

Gitara Barytonowa• Gitara barytonowa – odmiana standardowej gitary, o wydłużonej menzurze, która

pozwala na niższe strojenie. Jako pierwsza gitarę barytonową przedstawiła w końcu lat 50. XX w. The Danelectro Company. Nie była ona jednak początkowo popularna, zarówno wśród muzyków, jak i słuchaczy. Mimo to, instrument zaczął pojawiać się w muzyce surf oraz jako tło w wielu ścieżkach filmowych. Można też go usłyszeć w nagraniach muzyków country (Merle Haggard, Johnny Cash, Dwight Yoakam, George Jones, Willie Nelson), często dublującego partię basu akustycznego. Na gitarze barytonowej zostały zagrane otwierające takty piosenki "Woman from Liberia" folk-popowego piosenkarza Jimmiego Rodgersa. W ostatnim czasie używali jej Stevie Ray Vaughan i Barenaked Ladies.

• Standardowe strojenie normalnej gitary to EADGHE. Gitarę barytonową stroi się zazwyczaj o kwintę niżej (ADGCEA), kwartę niżej (HEADF#H) lub o oktawę niżej (EADGHE). Gretsch, Fender, Jerry Jones i inne firmy produkowały gitary barytonowe, aczkolwiek w mniejszych ilościach, z powodu niskiego zainteresowania.

• Gitary barytonowe mają korpus wielkosci zwykłej gitary, lecz dłuższą menzurę, która pozwala na niższe strojenie bez zbyt drastycznego zmieniania naprężenia. Menzura zwykłej gitary wynosi od 24.75" do 25.6", a grubość sześciu strun waha się standardowo od .010"-.047" do .013"-.0.56". Parametry te dla gitary barytonowej wynoszą odpowiednio 27"-30" oraz między .016"-.070" a .017"-.080"

Gitara Dobro

Gitara rezofoniczna (m.in. gitara Dobro) – rodzaj gitary akustycznej skonstruowany w 1927 przez muzyków George'a Beauchampa i Johna Dopyerę w celu wzmocnienia dźwięku zwykłej gitary akustycznej.

Ukulele

Ukulele − odmiana gitary o niewielkich rozmiarach i czterech strunach. Gra się palcami lub z użyciem kostki (piórka), zwykle używana jako instrument akompaniujący.

Technika Gry

• Na gitarze gra się palcami (opuszkami i paznokciami albo samymi opuszkami) lub kostką. Kostka jest przeznaczona głównie do gry akordami na gitarze z metalowymi strunami (akustycznej, elektrycznej). Istnieją również tzw. "pazurki" zrobione z metalu lub tworzywa sztucznego, które nakłada się na palce.

• Możliwe jest granie jednocześnie kostką i palcami (technika hybrydowa).

Rodzaje Gitar

Gitary można podzielić na dwie duże kategorie: akustyczne i elektryczne.

StrunyDawniej struny gitar wykonywane były z preparowanych zwierzęcych jelit, współcześnie używane są

najczęściej struny nylonowe i stalowe.Strun nylonowych standardowo używa się w gitarach klasycznych. Strun stalowych używa się w

pozostałych typach gitar. Sporadycznie stosuje się również struny wykonane z innych materiałów lub ich połączeń, np. struny stalowo-jedwabne.

Istnieją gitary dwunastostrunowe, w których każda struna jest zdwojona. Dwie najwyższe struny strojone są unisono, a pozostałe w interwale oktawy.

W rosyjskiej i meksykańskiej muzyce ludowej występują także gitary siedmiostrunowe. Są one wykorzystywane również przez niektóre współczesne zespoły metalowe, w celu uzyskania ciężkich brzmień.

Spotykana jest również gitara ośmiostrunowa – w Polsce „opatentował” ją krakowski gitarzysta Krzysztof Sadłowski na potrzeby festiwalu Warszawska Jesień. Na festiwalu tym wykonał utwór Anny Zawadzkiej-Gołosz Concerto na ośmiostrunową gitarę i smyczki z fortepianem.

Konstruowane są także gitary dziesięciostrunowe. Różnica między taką gitarą a gitarą tradycyjną 6-strunową polega na dodaniu 4 strun basowych. Wprowadzenie dodatkowych strun ma m.in. na celu wierniejsze wykonywanie muzyki renesansu i baroku na gitarze. Wiele utworów lutniowych z tamtego czasu wymaga większej skali niż pozwala na to zwykła gitara. Wykonanie takich utworów na gitarze 6-strunowej jest możliwe jedynie dzięki transkrypcji. Propagatorem takiego instrumentu był hiszpański gitarzysta klasyczny Narciso Yepes.

Budowa GitaryPudło rezonansowe ma decydujący wpływ na brzmienie instrumentu. Jego płytę

wierzchnią wykonuje się z drewna o najwyższych własnościach rezonujących - z reguły używa się świerku i cedru. Nadaje się to tego jedynie drewno o drobnych słojach i całkowicie suche. Wnętrze pudła rezonansowego jest ożebrowane dla wzmocnienia konstrukcji i ma duży wpływ na brzmienie instrumentu. W płycie wierzchniej wycina się otwór rezonansowy, wokół którego wykonuje się ozdobną rozetę. Bok oraz tył pudła wykonuje się zazwyczaj z jednej lub dwóch sklejonych listew. Same struny gitary wydają bardzo cichy dźwięk. Żeby uzyskać wystarczającą głośność, wibracje są wzmacniane mechanicznie pudłem rezonansowym lub elektronicznie. Stąd główny podział gitar na akustyczne i elektryczne.

W gitarach akustycznych drgania strun są przenoszone przez mostek do płyty wierzchniej. Płyta ta, zazwyczaj wykonana ze sprężystego drewna (np. świerk, cedr), wprawia w drgania powietrze produkując dźwięk.

W gitarach elektrycznych przetworniki zamieniają drgania strun na sygnał elektryczny, który jest później wzmacniany przez wzmacniacz i emitowany przez głośniki.