Czuj zuch wrzesień 2013 (2)

Nr 2/2013 (2) WRZESIEŃ 2013

W numerze

Czuj!

Witamy po wakacjach!

Mamy nadzieje, że Wasze kolonie

się udały, słoneczko dopisywało, a

zuchy wróciły do domu z

szerokimi uśmiechami.

Oddajemy w wasze ręce

(i komputery) nowy numer „Czuj

Zucha” i mamy nadzieje, że

pomoże on Wam przebrnąć przez

pierwsze ciężkie (ale też najlepsze i

najbardziej owocne) miesiące

pracy z gromadą!

Pochwalcie się nam! Jak było na

kolonii? Jak wyszedł nabór? Może

właśnie Twoje zuchy robią coś

super? Jeżeli tak opisz to i wyślij

nam a już w następnym numerze

zobaczysz śmiejące się do Ciebie z

Czuj Zucha Twoje zuchy!

Referat Zuchowy Chorągwi Gdańskiej

1. Za górami, za lasami, czyli co się

dzieje?...................................................str. 2

2. Dobre rady zawsze w cenie:

ROZPOCZYNAMY ROK HARCERSKI

a) Plan pracy gromady – pomoc na cały

rok……...……………………….........…str. 6

b) Dobry nabór to podstawa…....….str. 7

3. Chorągwiane Gromady: 6 GZ ze

Starogardu Gdańskiego......................str.9

4. Kilka słów dla starszych:

MOTYWACJA.....................................str.11

4. Gry i zabawy nie tylko dla

zuchów...............................................str. 17

Czuj Zuch! Nr 2/2013 (2) WRZESIEŃ 2013

Strona 2 Nr 2/2013 (2) WRZESIEŃ 2013

PAŹDZIERNIK

CYKL SPOTKAŃ Z

PROFESJONALISTAMI!

Odpowiedzialność, bezpieczeństwo,

uśmiech dziecka, odpowiedzialność,

bezpieczeństwo, uśmiech dziecka,

odpowiedzialność, odpowiedzialność,

bezpieczeństwo…

CEL CYKLU

Poszerzenie i ugruntowanie

wiedzy dotyczącej baaardzo

szeroko pojętej

odpowiedzialności i

bezpieczeństwa w pracy z

zuchami

Wydanie materiałów

opracowanych przez

instruktorów zuchowych

Chorągwi Gdańskiej – wspólna

praca nad informatorami pod

nadzorem merytorycznym

profesjonalistów z

poszczególnych dziedzin

Integracja, wymiana

doświadczeń

Za górami, za lasami,

czyli co się dzieje?

5 października

16:00-18:30

DH w Gdańsku



LISTOPAD

CYKL SPOTKAŃ Z

PROFESJONALISTAMI

Odpowiedzialność, bezpieczeństwo,

uśmiech dziecka, odpowiedzialność,

bezpieczeństwo, uśmiech dziecka,

odpowiedzialność, odpowiedzialność,

bezpieczeństwo…

Ostatnie z serii spotkań z cyklu z

profesjonalistami poświęcone będzie

rozwojowi dziecka. Problemom

przyjrzymy się z perspektywy Pedagoga i

Psychologa.

Po spotkaniu każdy uczestnik dostanie

sporządzony zbiór materiałów,

sporządzonych na spotkaniach.

Zachęcamy również do wysyłania

wszystkich nurtujących Was pytań na

adres: [email protected]

Tak było podczas spotkania z lekarzem!

16 listopada

16:00-18:30

DH w Gdańsku

mailto:[email protected]



XXVI RAJD ŚLADAMI PRZESZŁOŚCI GDAŃSKA

V TRASA ZUCHOWA ZAPRASZA

NA PRZYGODE,!!!

Chcecie przeżyć niesamowitą przygodę u

boku wspaniałego i zwariowanego

wynalazcy?

Wyruszmy razem w przyszłość najnowocześniejszym

wehikułem!

Ale czy ta podróż uda nam się bez problemów?

Aby się przekonać już dziś zgłoście się na

trasę zuchową XXVI RŚPG !

Kiedy: 9 -11 listopada

(kończymy uroczystą

paradą)

Komendantka trasy:

pwd. Zuzanna Korczak

Więcej

informacji już

wkrótce na: : www.facebook.com/

zuchygdanska



PLAN PRACY, CZYLI POMOC W ŚRÓDROCZNYM DZIAŁANIU.

Dobre rady zawsze w cenie:

POCZĄTEK ZUCHOWEGO ROKU



AKCJA NABOROWA !

Wrzesień to początek naszej noworocznej pracy w gromadach. To czas kiedy drużynowi przy ścisłej pracy z przybocznymi gromad zuchowych (i nie tylko), szykują się do naboru w swoich jednostkach. Przyczyną może być nowo powstająca gromada, oddanie części zuchów do drużyny harcerskiej bądź po prostu poszerzenie stanu liczebnego w gromadzie.

Dobra akcja naborowa powinna odznaczać się kilkoma cechami:

Napisanie planu działania przy ścisłej pracy z przybocznym!

Znalezienie szkoły, przedszkola do którego uderzycie!

Udanie się do dyrektora placówki w której zamierzasz przeprowadzić nabór,

prosząc o zgodę. Jeśli nie jesteś pełnoletni zabierz opiekuna gromady.

Jak zachęcić dzieci do przyjścia na zbiórkę???



OTO KILKA PROPOZYCJI :

Kolorowe plakaty w szkole; ze zdjęciami, które przedstawiają Was w różnych

sytuacjach. Ważne żeby były kolorowe, czytelne oraz zawierały podstawowe

informacje ( jak się nazywacie, gdzie i kiedy macie zbiórki i koniecznie numer

kontaktowy).

Ulotki, które można rozdawać w salach i w czasie przerw. Pamiętaj o

poprawnym języku. Im ciekawsza szata graficzna tym bardziej przyciąga

maluchy. Możesz przygotować coś co będzie nawiązaniem do zbiórki

naborowej.

Wizyty w klasach są jednymi z bardziej popularnych. Wchodzisz w pięknym

mundurze, zachwycone dzieci zadają ci mnóstwo pytań, a jeśli przeprowadzisz

z nimi jakich pląs, to już są twoje.

Impreza szkolna, wymaga to więcej czasu i przygotowań, ale podczas balu,

można malować dzieciom twarze. Przy wyjściu można rozdawać ulotki.

A może krótka scenka o małym zuchu ?

Zbiórka podczas zajęć? – czemu nie! Żeby mieć taką możliwość musisz mieć

zgodę dyrektora oraz wychowawcy. Aby taką uzyskać umów się wcześniej na

spotkanie.

Portal społecznościowy – to miejsce, gdzie możesz stworzyć super wizytówkę

swojej gromady wysyłając zaproszenia do innych grup, reklamując się na ich

stronach.

1. Fajnie kiedy podczas wizyt z dziećmi zapoznajecie ich z fabułą,

która może ich czekać podczas zbiórki na której dalej będziecie

kontynuować temat.

2. Dobrze, kiedy po pierwszej zbiórce od razu przeprowadzisz

zebranie z rodzicami i o wszystkim ich poinformujesz. Nie

zapomnij jak ważne są zgody na przynależność do organizacji

oraz opłacanie składek.

Dobra rada !

Druhu Drużynowy, Druhno Drużynowa, nie ma na co czekać !

Czas zabrać się za planowanie, to ciężki orzech do zgryzienia dla każdego w rozpoczynającym

się roku. Jednakże dobrze przygotowany plan to połowa sukcesu! Trzymamy za Ciebie kciuki !

Jeżeli masz jakieś pytania pisz do referatu a na pewno nie pozostawimy Cię bez odpowiedzi!!



Czuj!

Jesteśmy 6 Gromadą Zuchową "Ogniki" z Hufca Starogard Gdański. Nasza obrzędowość gromady związana jest z bajką "Fineasz i Ferb". W tym roku w październiku obchodzimy swoje 4 urodziny, jesteśmy aktualnie najstarszą gromadą w naszym Hufcu. Zbiórki odbywają się w poniedziałki po południu w Hufcu.

To my!

Na podstawie bajki tak jak Fineasz i Ferb przeżywamy niesamowite przygody, tworzymy historię, którą zapamiętujemy przez długi czas. Biwaki, rajdy są dla nas małą szkołą życia, gdzie nasza kadra w pocie czoła starannie nas wychowuje na wspaniałych, przykładnych obywateli. Cykle, sprawności to dla nas jak rzucenie kości, w której rzut 6 jest sukcesem, który owocuje na dalsza naszą przyszłość. Wszędzie nas widać, bo jesteśmy zgrani. Wiedzą o nas w

Chorągwi bo o miano "Kamykowej Gromady" się staramy i na pewno z tym się uporamy. Na Antka się wybieramy bo przyjaciół do kroniki zbieramy!

Nocka zuchowa

Barwy nasze zielone są, bo jak każdy zuch: las,woda,góry przyjazne nam i dużo radości sprawiają. Nasza kadra głowę pomysłów ma co nie miara i na zbiórkach zawsze nam z nimi "odwala". Co październik zuchy 3 gwiazdki przechodzą do 16 Drużyny Harcerskiej" Tambylcy" im. Szarych Szeregów, gdzie idąc szlakiem harcerskim poznają przygody życia harcerskiego, przeżywają niesamowite chwile i wspominają je później mile.

Chorągwiane Gromady:

6 GZ „Ogniki”

„



W ubiegłym roku zuchowym poznawaliśmy życie ludzi z Afryki. Pomagaliśmy Stasiowi i Nel w przygodach afrykańskich. Poszukiwaliśmy słonia, byliśmy na uczcie każdy z nas mógł się stać spartaninem, poznać zasady Sparty. Najbardziej wspominamy kolonię gdzie pomagaliśmy przez dwa tygodnie Piotrusiowi w walce z Kapitanem Hakiem. Wszystko odbywało się w Bazie Harcerskiej Papiernia Hufca Malbork. Każdy z nas przez moment poczuł się bohaterem, gdy odbił z rąk Kapitana Haka biedną porwaną Wendy.

Byliśmy na wycieczce rowerowej! :)

Zawody pływackie w Bydgoszczy!

Byliśmy na biwaku w Pelplinie razem z 16

DH "Tambylcy"

a to nasz tort urodzinowy!



Zaczynamy nowy rok harcerski. Wiadomo, na początku mamy w sobie dużo

energii, chęć do działania, dużo pomysłów - mamy MOTYWACJĘ. Niestety, taki

stan nie trwa wiecznie, napotykamy na trudności, wpadamy w rutynę i okazuje się,

że nie chce się nam, nie mamy ochoty, nie widzimy sensu naszych działań. Co w

takim razie zrobić? Trzeba znaleźć motywację!

Zacznijmy od najprostszego: czym jest motywacja? Jak podaje wikipedia:

to stan gotowości istoty rozumnej do podjęcia określonego działania, to

wzbudzony potrzebą zespół procesów psychicznych i fizjologicznych określający

podłoże zachowań i ich zmian. A tak po prostu, jest to rozpoczęcie, a następnie

kierowanie i podtrzymywanie aktywności skierowanej na określony cel.

Według piramidy potrzeb Maslova, aby normalnie funkcjonować, musimy

zaspokoić swoje potrzeby od tych najbardziej oczywistych (potrzeby fizjologiczne)

do tych bardziej złożonych (samorealizacja). Przeanalizujmy zatem hierarchię

potrzeb Maslova pod kątem pracy z zuchami i kadrą.

Potrzeby fizjologiczne (najbardziej widoczne na biwakach i koloni): gdy nie są

zaspokajane dominują nad innymi potrzebami, trudno jest się nam skupić, bywamy

rozdrażnieni, spada nasza motywacja do prowadzenia zajęć lub uczestnictwa w

nich; dlatego właśnie tak ważny jest regularny, odpowiedniej długości sen,

zbilansowane posiłki itd.

Potrzeby bezpieczeństwa: kiedy ta potrzeba jest zaspokajana? Najzwyczajniej w

świecie - wtedy, gdy czujemy się bezpiecznie, gdy wiemy, że nie jesteśmy

narażenie na niekonstruktywną krytykę. Poczucie bezpieczeństwa motywuje

również do protestu, gdyby taka sytuacja miała miejsce.

Potrzeby przynależności i miłości: to potrzeby społeczne. Ludzie chcą należeć do

grupy, nawiązywać bliższe relacje z innymi, a harcerstwo daje taką możliwość

poprzez udział w życiu gromady, uczestnictwo w działaniach namiestnictwa i

hufca.

Potrzeba uznania: widoczna szczególnie u tych, którzy spotykają się z wysokimi

wymaganiami, negatywnymi ocenami. Recepta jest prosta: należy doceniać i

Coś dla starszych, czyli kilka słów o

MOTYWACJI

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stan_psychiczny

http://pl.wikipedia.org/wiki/Potrzeba

http://pl.wikipedia.org/wiki/Psychika

http://pl.wikipedia.org/wiki/Fizjologia



szczerze chwalić (Niestety, wielu (zbyt wielu) instruktorów skarży się na to, że są

niedoceniani. Drodzy drużynowi, pamietajcie o swoich przybocznych, nie skąpcie

pochwał swoim podopiecznym.)

Potrzeba samorealizacji: to potrzeba, która pojawia się, gdy pozostałe zostaną

zaspokojone. Wtedy mamy motywację, by zdobywać stopnie, sprawności, odznaki.

Należy wiedzieć, że nie sama potrzeba wzbudza motywację – potrzeba wskazuje

nam cel, do którego chcemy zmierzać, potem uświadamiamy sobie, jakie działanie

pomoże nam do tego dążyć. Wtedy pojawia się motywacja. Nie wolno zapominać,

że wszystko zależy od konkretnej osoby, jej możliwości, umiejętności i przede

wszystkim: osobowości. W identycznej sytuacji jedna osoba będzie zmotywowana,

druga nie.

Dla nas (jako kadry ZHP) tak samo ważne jest motywowanie siebie, jak i

motywowanie innych (motywowanie kogoś, to sprawianie, by druga osoba zrobila

coś, ponieważ ona sama tego chce, a nie tego, czego my chcemy; to nie musi się

wykluczać) Jak to zrobić? To wcale nie jest takie trudne, tego można się nauczyć!

PRAWA MOTYWACJI:

1. Aby motywować innych, sam musisz mieć motywację.

Wyobraź sobie sytuację: jeśli chcesz pojechać na kolonię, musisz zdobyć pieniądzę

przeprowadzając akcję zarobkową. Akcja zarobkowa może mieć dowolny

charakter. Jeśli nie jest dla Ciebie problemem przygotowanie rękodzieła, a szczerze

nienawidzisz akcji w sklepie, oczywistym jest, że łatwiej będzie Ci zachęcić (czytaj:

zmotywować) zuchy (i kadrę) do majsterki niż „stania w sklepie”. Jeśli chcesz, by

dzieciaki i Twoja kadra rozwijały się harcersko poprzez wdrażanie w życie systemu

stopni i sprawności, sam je zdobywaj. Nic tak nie motywuje jak osobisty przykład.

Sytuacja hipotetyczna: masz dwoje przybocznych, ale wiesz, że jedno z nich

szykuje się do odejścia, więc szukasz kolejnego przybocznego. Fajny chłopak, z

potencjałem, ale lekko zaniedbany harcersko (np. nie zdobywa stopni i sprawności).

Jeśli widzi, że zuchy realizują cykle sprawnościowe, zdobywają sprawności

indywidualne, kadra realizuje próby na stopnie (odpowiednie do swojego wieku!!),

nowy przyboczny też będzie chciał się rozwijać. Warto pamiętać, że to działa w

dwie strony – motywując innych, motywujesz siebie!

2. Motywacja wymaga konkretnego, jasno określonego celu.

Motywujemy do określonego celu. Zarówno my, jak i osoba motywowana musimy

mieć cały czas świadomość celu. To ważne, żeby po drodze się nie zniechęcić.



Warto wyobrażać sobie wymarzony rezultat pracy (np. mundur z zieloną lilijką na

rękawie ;-)), to znacznie podwyższa motywację!

3. Motywacja jest procesem ciągłym.

Nie wystarczy raz zmotywować i odpuścić. Na początku jest ona wysoka, ale wraz

z upływem czasu, napotykaniem na trudności spada. Motywację trzeba

podtrzymywać, a czasem wzniecac na nowo.

4. Motywacja wymaga przejawów uznania.

To bardzo proste – pochwały motywują. Uznanie można wyrażać w różny sposób,

może to być szczery komplement, pochwała w rozkazie lub nagroda. Wszystko

zależy od inwencji osoby motywujacej i osobistych upodobań osoby

motywowanej (np. Olę bardziej motywuje oficjalna pochwała w rozkazie, Maciek

czułby się dowartościowany rozmową w cztery oczy z drużynową).

5. Współuczestnictwo motywuje.

Ludzie zawsze bardziej angażują się w sprawy, które współtworzą. Łatwiej będzie

zrealizować plan pracy gromady, który stworzysz współnie z przybocznymi, gdy

maja wpływ na to, jakie sprawności chcecie zrealizować, niż wtedy, gdy przyjdziesz

do nich z gotowym pomysłem. Czasem będzie oznaczało to realizację słabszego

pomysłu niż Twój, ale nie ma w tym nic złego (warto jednak tak przedstawić swój

pomysł, by uznali go za swój, oczywiście po „kilku” poprawkach).

6. Motywuje nas poczucie rozwijania się.

Satysfakcja z osiągniętego celu bardzo motywuje. Niezmiernie ważne jest

pokonywanie samego siebie, stawianie sobie wyzwań – dziś przebiegłam 3

kilometry bez zadyszki, za dwa miesiące będzie to 5 kilometrów. Nie wolno jednak

zapominać, że cel ma być realistyczny. Jeśli nigdy nie jeździłam na rolkach,

postanowienie, że w ciągu miesiąca nauczę się jeździć tak, że bez problemu

pokonam kilkudziesięciokilometrową trasę jest założeniem mało realnym, a

wszyscy wiemy, że porażka raczej nie motywuje.

7. Każdego coś motywuje.

A naszym zadaniem jest dowiedzieć się co to jest i umiejętnie wykorzystac to.

Wymaga to pracy, ale jeśli już poznamy osobę na tyle, by wiedzieć, co jest dla niej

ważne, co ją motywuje, będzie nam łatwiej.



SKUTECZNA MOTYWACJA:

Motywacja jest możliwa tylko wtedy, gdy :

- cele i zadania są różnorodne

Szereg podobnych zadań zamiast motywować, nudzi.

- cele i zadania są zrozumiałe

Należy się upewnić, że cel jest zrozumiały. Ochocze dążenie do czegoś, co nie

bardzo ma sens jest niemożliwe

- mamy swobodę działania

Nikt nie lubi, gdy zostaje mu coś narzucone. Wspólne wymyślanie i planowania jest

niezwykle motywujące i pouczające. Nie dotyczy to jedynie kadry, zuchy przecież

też współtworzą plan działania.

- rezultaty działań są widoczne na bieżąco

Trudno dążyć do celu, który jest bardzo odległy. Warto każde zadanie podzielić na

kilka mniejszych, tak, by móc na bieżąco monitorować działania. Satysfakcja z

wykonanej pracy jest niezwykle motywująca do dalszego działania!

Czynniki pozbawiające motywacji:

- niepowodzenia

Świadomość tego, że coś nam się nie udało osłabia naszą chęć do działania. Jeśli

nasza motywacja jest silna, zazwyczaj przechodzimy do porządku dziennego, ale

jeśli jest to kolejne niepowodzenie i/lub nasza motywacja jest słaba, może być to

destrukcyjne. Na tym etapie niezmiernie ważne jest wspieranie tej drugiej osoby.

Nie wolno mu pozwolić, żeby jedna porażka podkopała jego poczucie własnej

wartości.

- negatywne opinie

Nie chodzi o to, żeby nie krytykować wcale, ale o to, by krytyka zawsze była

konstruktywna i nie niszczyła poczucia własnej wartości. To najgorsze, co możemy

zrobić. Niezmiernie ważne jest to, by krytykować zachowania, nie ludzi!

- poczucie, że jest się nieważnym, niedocenionym, niezauważonym

Chyba nikogo nie zdziwi, że takie odczucia nas zniechęcają i powodują, że

wątpimy we własne możliwości, czasem nawet czujemy się beznadziejnymi

drużynowymi/instruktorami/wychowawcami. Skoro inni nie zauważają moich

sukcesów, może tak naprawdę nie jestem dobry w tym, co robię? Należy także

bardzo uważnie przyglądać się naszym podopiecznym. Być może okaże się, że

mamy w gromadzie gwiazdę, która jest „dobra we wszystkim”, a pomijamy zucha,

który błyszczy wiedzą z konkretnej dziedziny lub potrafi cos naprawdę



wyjątkowego. To bardzo ważne, by doceniać innych (cechy metody harcerskiej:

pozytywność, indywidualność).

- chaos

Zła organizacja demotywuje. Gdy nie możemy kontrolować sytuacji, nie pracujemy

efektywnie. To bardzo ważne, by zaplanować pracę. Przedsięwzięcie ma marne

szanse na powodzenie, jeśli podział obowiązków będzie niejasny.

- niechęć osoby motywującej do wykonania zadania

Trudno zachęcić kadrę/zuchy do udziału w imprezie, która Twoim zdaniem jest

słaba. Jeśli musisz wziąć w niej udział, postaraj się znaleźć jakieś plusy, rozejrzyj się,

może jest ktoś, kto bardziej „czuje” temat.

- zły podział obowiązków

Dawanie zadań osobom, które się na tym kompletnie nie znają lub takim osobom,

które wykonują konkretne prace stale (zajmowanie się projektem każdego plakatu,

jaki wypuszcza hufiec może być nudne).

- nadmierne pobłażanie

Brak zasad lub ich nieprzestrzeganie demotywuje. Oczywiście nie wolno popadać

w paranoję, nadmierna kontrola też zniechęca, ale totalny luz jest destrukcyjny.

Rodzaje motywacji, czyli motywacja zewnętrzna i wewnętrzna.

Motywacja zewnętrzna występuje wtedy, gdy robimy coś, aby coś osiągnąć, aby

zdobyć uznanie, nagrodę, pochwałę. Jest to dosyć skuteczny, ale chwiejny sposób

motywowania. Strata szansy na nagrodę oznacza brak motywacji. Motywacja

wewnętrzna występuje wtedy, gdy robimy coś dla samej przyjemności robienia,

tylko i wyłącznie dla własnej satysfakcji. Motywacja wewnętrzna jest bardziej

skuteczna i trwała, ale trzeba się nauczyć. Dzieci szybciej poczują się

zmotywowane nagrodą, znaczkiem sprawności niż satysfakcją z nauczenia się

nowej rzeczy. Instruktor zazwyczaj zdobywa stopień dla własnej satysfakcji,

podkładka nie cieszy go tak, jak zucha znaczek sprawności. Oczywiście nie

wyklucza to radości z „lansu” złotym sznurem (motywacja zewnętrzna). Na dłuższą

metę cieszy jednak pokonanie słabości i nabycie nowych umiejętności niż kolor

podkładki.

Są różne sposoby motywacji. Wybór rodzaju zależy od wielu czynników: cech

osoby motywujących i osoby motywowanej, okoliczności, rodzaju zadania i wieli,

wielu innych.

Tyle teorii. Jeśli chodzi o moje odczucia w tej kwestii, to uważam, że coraz częściej

instruktorzy/drużynowi tracą motywację, wypalają się i odchodzą. Dlaczego tak się



dzieje? Czują się niedoceniani, nie słyszą pochwał. Nikt nie interesuje się ich

problemami. Hufiec zapomina, że oprócz wymagania od nas dokumentacji i

zbierania składek powinien nas wspierać. Na drużynowych zrzuca się zbyt wiele

obowiązków, z którymi młodzi często sobie nie radzą. Przytłoczeni obowiązkami,

zaniedbują je. Wiadomo, że zawsze motywują nas dzieci – ich uśmiechnięte buzie,

odnoszone sukcesy. Satysfakcja z naszej pracy wychowawczej jest bezcenna, ale to

za mało. Zdecydowanie za mało. Co my możemy zrobić? O ile nasz wpływ na

instruktorów hufca jest niewielki, to mamy szansę zadbać o młodą kadrę - naszych

nieocenionych przybocznych. Doceniajmy ich i wspierajmy, niech wiedzą, że

zawsze mogą na nas liczyć.

Na podstawie artykułu: Tajniki sztuki motywacji, hm. Sabina Kremska, Kurier Harcerski, nr

2/2007 r.

phm. Karina Baczewska



Rozwiąż krzyżówkę :

1. Nosi go każdy zuch.

2. Trójkątne obrazki na rękawie mundurka.

3. Jesteś zuchem, musisz ich przestrzegać.

4. Jest dzielny i odważny.

5. To jest znak gromady.

6. Zuchy w niej zapisują swoje przygody.

7. Co tydzień na nią przychodzisz, by się świetnie bawić.

8. W nocy na niebie są z nich obrazy, może też być na zuchowym mundurku.

Gry i zabawy nie tylko

dla zuchów

„

Masz pomysł na artykuł

do naszego kwartalnika?

Napisz go i prześlij na

adres :

[email protected]



Zuchowy Śpiewnik (zbieraj kartki z każdego numeru! )

3. Plastelina

Ulepiłem sobie domek CG

Z niewidzialnej plasteliny aG

Dwa okienka, dwa kominy

Z niewidzialnej plasteliny.

A w okienkach kwiatki, bratki

Z niewidzialnej plasteliny

A dla taty krawat w kwiatki

Z niewidzialnej plasteliny

Lala la...

Ulepiłem sobie pieska

Łaciatego z czarnym pyszczkiem

Lalkę Kaśkę i Tereskę

I pistolet i siostrzyczkę.

Namęczyłem się ogromnie

Zbiłem łokieć, stłukłem szklankę

Mamo, tato chodźcie do mnie

Mam ja dla was niespodziankę

Lala la...

Czemu na mnie tak patrzycie

I zdziwione macie miny

Czyście nigdy nie widzieli

Niewidzialnej plasteliny.

Czuj zuch wrzesień 2013 (2)

Documents

Transcript of Czuj zuch wrzesień 2013 (2)