GAZETKA PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ

P .W. WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO W JAŹWINIE ROK V LIPIEC 2011 NR 7/45/2011

D

„DO SYNA SWEGO NAS PROWADŹ” 2 i 3 lipca 2011 r. będziemy przeŜywać doroczne uroczystości odpustowe ku czci Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, którą czcimy w Stoszowie jako Matkę Pocieszenia. Będą to dni wdzięczności, naszej Wspólnoty, za dar Błogosławionego Jana Pawła II . Uroczystości w Stoszowie rozpoczną się juŜ w sobotę 2 lipca o godz. 23.00 modlitwą róŜańcową. Na to modlitewne spotkanie z Jaźwiny o godz. 21.45 wyruszy piesza pielgrzym- ka. W niedzielę 3 lipca 2011 r. g.12.30 tradycyjne, od blisko trzech wieków odprawiane naboŜeń-

stwo Drogi KrzyŜowej, a o godz. 13.00 uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem O. Ryszarda redemptorysty z Barda Śląskiego. Serdecznie zapraszamy do wspólnej, radosnej modlitwy.

3. Inni ludzie. Bóg przemawia przez innych

ludzi – to kolejny sposób mówienia Boga do nas. W Starym Testamencie przemawiał Bóg przez proroków, np. Amosa, lecz ostatecznie przemówił do nas przez swojego Syna – Jezusa. Przemawiał teŜ przez Apostołów, zwłaszcza wtedy, gdy tworzyli pierwsze gminy chrześcijańskie, ale przemawia teŜ i dziś. Czyni to nie tylko przez Ojca Świętego, biskupów i kapłanów. Pragnie, aby kaŜdy z nas stał się Jego głosem, Jego narzędziem. Słowa Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mt 28,19) dotyczą wszystkich chrześcijan. W katedrze wrocławskiej często modliła się po swoim nawróceniu wrocławianka, Edyta

Stein, późniejsza s. Teresa Benedykta od KrzyŜa, karmelitanka. Jako ateistka pojechała odwiedzić swoją przyjaciółkę w Bergzaben w Palatynacie. Podczas pobytu u niej sięgnęła do podręcznej biblioteczki, chciała poczytać coś przed udaniem się na spoczynek. Natrafiła na ksiąŜkę zatytułowaną śycie św. Teresy, którą skończyła czytać o świcie, mówiąc: To jest Prawda. Następnie udała się do księgarni, by kupić katechizm i poprosić o chrzest. Bóg przemówił do niej przez Ŝycie św. Teresy. RównieŜ i dziś Bóg uŜywa ludzi, by komunikować swoje orędzie, aby przekazywać swoje słowo. W ksiąŜce Robinsona zatytułowanej Mgławice ziemi jest taka scena, kiedy to do młodego lekarza, który szczycił się, Ŝe jest chrześcijaninem przyszedł przyjaciel, równieŜ lekarz, lecz niewierzący. Po kilku godzinach rozmowy, przy rozstaniu, ów ateista powiedział: Przyszedłem do ciebie, bo twierdziłeś, Ŝe jesteś chrześcijaninem. Myślałem, Ŝe usłyszę coś o Bogu, który podobno nas kocha, o Chrystusie, który ponoć powstał z martwych i czeka na nas, a my na Niego. Ty jednak plotłeś jakieś głupstwa o meczu, ględziłeś o postępie medycyny, zdradziłeś Kogoś, przede wszystkim Jego – Chrystusa. Oto wyzwanie dla kaŜdego z nas. Ks. prof. Mariusz Rosik.

Co zrobić z prywatnymi praktykami modlitewnymi w czasie wakacji, kiedy plan naszego dnia ulega zmianie? Jedna z opowieści Ŝydowskich, zwanych midraszami, głosi: „Gdy masz się modlić, idź do synagogi w swym mieście; jeŜeli nie moŜesz modlić się w synagodze, módl się w polu, jeŜeli nie moŜesz modlić się w polu, módl się w domu; jeŜeli nie moŜesz modlić się w domu, módl się w łóŜku i tam przynajmniej mów do Boga w swym sercu, i zachowaj ciszę”. Nie zawsze jest czas wakacji, ale zawsze jest czas modlitwy. Twierdzenie, Ŝe modlitwa jest waŜna w Ŝyciu człowieka wierzącego, jest oczywiste. Jest tak waŜna, Ŝe nie moŜna znaleźć za nią substytutu. Nie moŜna jej niczym zastąpić. Ewangelista Marek przytacza ciekawy epizod z Ŝycia Jezusa: „Wstawszy wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, wyszedł z domu i udawszy się na miejsce samotne, modlił się tam”. (Mk 1,35) Jezus modlił się, gdy było całkiem ciemno, a więc jeszcze w nocy. Modlił się kosztem własnego snu. Przed Nim był wyczerpujący dzień, pełen zadań, spotkań, nauczania. Zamiast przygotować się do niego przez odpoczynek – Jezus modli się. Epizod ten wskazuje jasno, jak waŜna powinna być modlitwa w Ŝyciu chrześcijanina. Nie ulega więc wątpliwości, Ŝe miejsce przeznaczone na modlitwę w duŜym stopniu wpływać moŜe na jej jakość i intensywność. MoŜna modlić się niemal wszędzie, w autobusie i miejscu pracy, za kierownicą i na spacerze. Zaryzykowałbym stwierdzenie, Ŝe czas wakacji sprzyja

modlitwie, zwłaszcza jednej z jej form – dziękczynieniu. Bo czyŜ nie jest łatwiej dziękować Bogu za piękno świata, gdy czerwona kula słońca zniŜa się za horyzont, a łagodne morskie fale delikatnie obmywają stopy? Albo gdy górski wiatr smaga twarz wpatrzoną w poszarpaną linię Tatr? Modlitwa wakacji to przede wszystkim dziękczynienie. Wdzięczność jest sposobem spojrzenia na Ŝycie; jest

postawą, która kaŜe Ŝycie traktować jako dar. Badania prowadzone na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Missouri dowodzą, Ŝe osoba, która potrafi być wdzięczna, ma zdecydowanie większą siłę oddziaływania na innych niŜ osoby pozbawione tej cechy. Człowiek umiejący dziękować duŜo łatwiej nawiązuje więzy przyjaźni i jest łagodniejszy w ocenie innych. Traktując kaŜde dobro, które go spotyka, jako dar, łatwiej znosi doświadczenie cierpienia i krzywdy. Ks. prof. Mariusz Rosik

Jak zachować się, gdy spotkamy na ulicy kapłana idącego z Najświętszym Sakramentem do chorego; gdy przychodzi do naszego domu, w którym na Pana Jezusa czeka ktoś z naszych chorych domowników? Był taki czas, kiedy z posługą tego Sakramentu szedł nie tylko sam kapłan, ale towarzyszył mu, idąc przed nim z dzwonkiem i zapaloną świecą, ministrant. Dziś tej praktyki nie ma. MoŜe to z powodu pośpiechu? A szkoda! Pamiętam jak w roku 1958, jako harcerz, byłem ze swoją druŜyną na wycieczce w Krakowie. Szliśmy grupą przez Rynek, gdy nagle wiele osób się zatrzymało, niektórzy klękali. Nawet tramwaj przystaną... i w tej ulicznej ciszy, która nagle zapanowała w tym miejscu, słychać było delikatny dzwonek. To szedł kapłan z Najświętszym Sakramentem poprzedzany przez starszego Pana ubranego w komŜę, z dzwonkiem i zapaloną małą latarnią. A jak dziś ludzie zachowują się w takich przypadkach. Powiem – róŜnie. Co miesiąc odwiedzam około czterdzieści osób w ich domach. I ... mam róŜne doświadczenia. Zdarzyło się tak, Ŝe w drzwiach ktoś z papierosem w ręku zapraszał do wejścia. Ktoś był tak bardzo zajęty pracą na podwórku, Ŝe nawet nie podniósł głowy. Ktoś wygodnie się rozsiadł pod parasolem z załoŜoną nogą na nogę i tylko lekko zgiął kark. Warto postawić pytanie? Czy była w tych ludziach świadomość i wiara, Ŝe to nie ksiądz przychodzi, jak po kolędzie, ale on jest cieniem Tego, który przychodzi na to podwórko, do tego domu - sam Bóg w Najświętszej Eucharystii. Są teŜ i takie rodziny, w których ta świadomość i wiara jest wielka. Kto tylko jest w domu, przerywa swą pracę i przychodzi do pokoju , w którym leŜy chory i wspólnie uczestniczymy przez modlitwę, w udzielaniu sakramentu chorych czy Komunii Świętej. A jak zachować się na ulicy? Wyznaniem naszej wiary i jej świadectwem wobec innych będzie zatrzymanie się na chwilę, w duszy swej pozdrowienie przechodzącego Jezusa. Tych kilkadziesiąt sekund nie zburzy naszego porządku dnia. Pamiętajmy teŜ, nie powinniśmy przy tej okazji załatwiać spraw, które załatwić moŜna w kancelarii czy w innych okolicznościach. Ks. Stanisław.

Stoszów. Wierni Stoszowa, Janczowic i Kołaczowa podjęli trud uporządkowania podejścia do kościoła. Prace ruszyły. Pragnieniem wszyst- kich jest, aby na święto naszej Matki, 2 i 3 lipca, nowa droga była gotowa. Wielkiego wsparcia materiałowego udziela nam Pan Wójt Gminy

Łagiewniki. Serdecznie dziękujemy. Na zdjęciach trwające prace na podejścia do kościoła. Jaźwina. DruŜyna składająca się z ośmiu ministrantów szkoły podstawowej, 6 czerwca, wzięła udział w Turnieju Piłki NoŜnej o puchar Księdza Dziekana. Zajęli trzecie miejsce i powrócili z brązowym medalem. Na zdjęciu: Mariusz Pawłowski, Adam Grejnia, Piotr Wilkoszyński, Emil Wawrzyniak, Michał Grejnia, Norbert Bojnarowicz , Piotr Soboń, Sebastian Kolasa. Gratulujemy.

Byliśmy na Jasnej Górze. W tym roku nie do Barda Śląskiego i nie do Wambierzyc, ale na Jasną Górę udaliśmy się z dziećmi pierwszokomunij- nymi i ich rodzicami na dwudniową, dziękczynną piel - grzymkę. Modliliśmy się 30.05 o g. 21.00 na Apelu Jasnogórskim,; następnego dnia 31.05 po zwiedzeniu Jasnej Góry - udział w Eucharystii w kaplicy Cudownego Obrazu o godz. 11.00. W drodze powrotnej nawiedziliśmy Sanktuarium Matki BoŜej Patronki Rodzin w Leśniowie. Było nas 37 osób. ksk

Na zdjęciu: W drodze na Apel Jasnogórski . Jaźwina 5.06. Doroczna uroczystość odpustowa w kościele parafialnym. Uroczystości przewodniczył O. Andrzej

Zając - Redemptorysta z Wrocławia, który prowadził w tym roku Renowację Misji świętych w naszej parafii. W wygłoszonym Słowie BoŜym, rozwijając zapewnienie Jezusa „Oto ja jestem z wami po wszystkie dni, aŜ do skończenia świata” (Mt 28,20) i „Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was” (J 14,18)

wskazał na miejsca, gdzie doświad -czamy dzisiaj obecności Jezusa

pośród nas. Warto przypomnieć tę myśl. Chrystusa spotykamy: w sakramentach św.; w Słowie BoŜym; wspól –nocie zgromadzonej w imię Jezusa, w drugim człowieku – szczególnie potrzebującym; we własnym ludzkim sercu; w ludzkiej słabości; w Maryi; w przyrodzie i kosmosie. Pięknie dziękuję wszystkim tym, którzy przygotowali tę uroczystość, którzy wzięli w niej udział dając świadectwo wiary i przynaleŜności do wspólnoty parafialnej. Ks. Stanisław.

„Życzę Wam, Młodym, aby Wasze "wzrastanie w latach i w m ądrości" dokonywało si ę przez obcowanie z przyrod ą. Miejcie na to czas! Nie żałujcie go!” Biedny starzec. śył sobie kiedyś pewien starzec, który nigdy nie był młody. I dla-

tego nie nauczył się jak Ŝyć. A nie umiejąc Ŝyć nie wiedział jak umrzeć. Nie znał ani nadziei, ani niepoko- ju; nie wiedział jak płakać ani jak się śmiać. Nie przejmował, się ani nie dziwił tym, co zdarzyło się na świecie. Spędzał dni nudząc się na progu swojego domu i patrząc na ziemię. Nie zaszczycił nawet jednym spojrzeniem nieba – tego lazurowego kryształu, który

Pan Bóg takŜe i dla niego czyścił delikatną watą chmur. Jakiś wędrowiec czasem go o coś zapytał. Miał bowiem tyle lat, Ŝe ludziom zda-wało się, Ŝe jest bardzo mądry i pragnęli coś uszczknąć z jego wiedzy. - Co powinniśmy robić, by osiągnąć szczęście? – pytali go młodzi. - Szczęście jest wynalazkiem głupich – odpowiadał starzec. Przychodzili ludzie o szlachetnych duszach, którzy pragnęli stać się poŜyteczni dla bliźnich. – Co mamy czynić, by pomóc naszym braciom? – pytali go. – Kto się poświęca dla ludzi, ten jest szaleńcem – odpowiadał starzec z ponurym uśmiechem. – Jak mamy kierować nasze dzieci drogami dobra? Pytali go rodzice. – Dzieci są jak węŜe – odpowiadał starzec. MoŜecie się spodziewać po nich jedynie trujących ukąszeń. RównieŜ artyści i poeci zwracali się o radę do starca, którego uwaŜali za mędrca: - Naucz nas jak wyraŜać uczucia, które nosimy w duszy. – Lepiej abyście milczeli – mamrotał pod nosem starzec. Powoli jego zgorzknienie i złość zaczęły się rozprzestrzeniać, najbliŜsze otoczenie zamieniało się w ponury zakątek, gdzie nie rosły kwiaty, ani nie śpiewały ptaki, wiał chłodny wiatr Pesymizmu (tak bowiem nazywał się ten zły starzec). Miłość, dobroć i wielkoduszność zamroŜone tym śmiertelnym podmuchem więdły i wysychały. Wszystko to nie podobało się Panu Bogu, postanowił więc w jakiś sposób temu zaradzić. Dobry Bóg zawołał dziecko i powiedział: - Pójdź i ucałuj tego biednego staruszka. Dziecko objęło swymi delikatnymi, pulchnymi rączkami starca i wycisnęło wilgotny, głośny pocałunek na jego po – marszczonej twarzy. Wówczas staruszek po raz pierwszy w Ŝyciu zdumiał się. Jego podejrzliwe oczy nagle zabłysły. Jeszcze nigdy w Ŝyciu nikt go nie pocałował. W ten sposób otworzyły mu się oczy na świat, a potem umarł uśmiechając się. Czasami rzeczywiście wystarcza jeden pocałunek. Jedno „Kocham cię”’ nawet takie tylko wyszeptane. Jedno nieśmiałe „dziękuję”. Jedna szczera opinia. To tak bardzo łatwo uczynić kogoś szczęśliwym. Dlaczego więc tego nie czynimy? („Czy jest tam ktoś” Bruno Ferrero)

Parafia Rzymskokatolicka p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego w Jaźwinie. Jaźwina 80 58-210 Łagiewniki Msze św. w niedziele i święta

Jaźwina 8.00 i 12.15 Uciechów 9.30 Stoszów 11.00 Duszpasterstwo chorych: Chorych z posługą sakramentów świętych w ich domach odwiedzam w pierwszą sobotę miesiąca od g. 10.00 Odpust w Stoszowie 2 – 3 lipca 2011 Dni wdzięczności naszej w parafii za beatyfikację Jana Pawła II. 2 lipca – sobota – g. 23.00 RóŜaniec z Janem Pawłem II Prosimy wziąć świece. 3 lipca 2011 - niedziela g. 12.30 Droga KrzyŜowa g. 13.00 Uroczysta Eucharystia. Chrzty: - w każdą drugą niedzielę miesiąca - chrzest należy zgłosić dwa tygodnie przed tą uroczystością. Wymagane dokumenty: - świadectwo urodzenia dziecka z USC; -zaświadczenie rodziców chrzestnych, że są praktykującymi katolikami, - świadectwo ślubu kościelnego Śluby: - narzeczeni zgłaszają się trzy miesiące przed planowanym dniem zawarcia małżeństwa. Wymagane dokumenty: - dowód osobisty, - aktualne świadectwo chrztu św. ważne trzy miesiące do daty ślubu, - świadectwo bierzmowania, - zaświadczeni uczestnictwie w katechezach przedmałżeńskich Kancelaria parafialna. Czynna w soboty: godz. 8.00 – 9.00 15.00 – 16.00 Sprawy pilne w każdej chwili. Uwaga: nie załatwiamy spraw w niedziele i święta. Jedynie sprawy pilne, losowe. Gazetkę redaguje zespół: Ks. Stanisław Kucharski Alina Kuźniecowska Edyta Chmielnicka-Kozak Wydawca: Parafia Rzymskokatolicka p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego w Jaźwinie tel. 74 893 80 20 e-mail: parafia.jazwina@gmail.com