DrodzyPaństwo

Czy zastanawialiście się kiedyś w jakim kierunku podąża sztuka? Czy jesteśmy w stanie to przewidzieć? Czym za-skoczą nas kolejne pokolenia artystów? Jaka jest nasza rola w tej niekończącej się sztafecie pokoleń? ...Kiedy zaproponowano mi objęcie funkcji dyrektora artystycznego elbląskiego festiwalu jazzowego „Jazzbląg“ by-łem lekko zaskoczony i nie do końca pewny, czy sprostam tego typu odpowiedzialności. Po namyśle postanowiłem podjąć wyzwanie. Uświadomiłem sobie, iż jest to idealna okazja do przekazania uniwersalnych treści, dotyczących piękna życia człowieka, którymi dzielę sie na co dzień, tworząc własną muzykę. A zatem mottem, które przyświe-cało mi w realizacji koncepcji tegorocznego Festiwalu była próba połączenia wysublimowanych form ekspresji mu-zycznej w sposób maksymalnie komunikatywny dla współczesnego odbiorcy. Najbardziej naturalną formą przeka-zu muzycznego, od samego początku powstania muzyki, był śpiew, dlatego nie mogło go zabraknąć na tegorocznej odsłonie Jazzbląga. Ikona polskiego jazzu - Urszula Dudziak, Beata Przybytek oraz Ida Zalewska to trzy wspaniałe kobiece głosy, nawiązujące swym stylem do korzeni jazzu, bluesa, oraz soulu. Nie zabraknie też głosu męskiego w postaci Marka Dyjaka, który w charakterystyczny dla siebie sposób wykorzystuje elementy jazzu do tworzenia indywidualnego misterium przekazu. Czym jest Jazz, jak nie połączeniem tradycji z nowoczesnością, dlatego nie mogło zabraknąć na tegorocznej odsłonie Jazzbląga legend polskiego jazzu. Tym razem udało się zaprosić Wojtka Karolaka oraz Janusza Muniaka. Na szczególną uwagę zasługują projekty: Piotra Wyleżoła, który wystąpi z własnym projektem z udziałem jednego z najbardziej interesujących amerykańskich saksofonistów jazzowych dzisiejszych czasów Stephen‘em Riley‘em oraz zespół nominowanego w tym roku do nagrody Fryderyka Marcina Gawdzisa.Mam nadzieję, że tegoroczny festiwal Jazzbląg okaże sie dla Państwa idealną okazją do spędzenia niezapomnia-nych chwil z współczesną muzyką jazzową.

Serdecznie zapraszamJerzy Małek

MAREKDYJAK

17 li

pca

2014

Jazzbląg, podobnie jak niemal wszystkie najciekawsze festiwale tej muzyki w Polsce, od początku ma szeroką formułę repertuarową, uwzględniającą wykonawców względem źródłowo rozumianego jazzu peryferyj-nych, a ciekawie go czasem dopełniających. Należy do nich na pewno Kuba Badach, brawurowo wykonu-jący dwa lata temu własne wersje piosenek Andrzeja Zauchy, czy reprezentujący raczej wykonawstwo „poważne” Atom String Quartet, najbardziej chyba nieoczekiwany gość festiwalu ubiegłorocznego (go-dzi się zaznaczyć, że w obu wypadkach w roli akompaniatora wystąpiła Elbląska Orkiestra Kameralna). Kolejnego interesującego przykładu dostarcza tutaj inauguracyjny wieczór edycji obecnej.Otworzy go mianowicie Marek Dyjak, nierzadko postrzegany w kontekście tak zwanej piosenki poetyc-kiej. Kontekst to rozległy, obejmujący zarówno seraficzne pienia młodego Grechuty, jak i wybuchową ekspresję Demarczyk, czy wreszcie szorstki, męski liryzm Władimira Wysockiego. Gdzieś w rejonie tego ostatniego sytuowałby się nasz artysta: hydraulik z zawodu, od lat walczący z nałogiem alkoholowym, i w związku z tym w tekstach konsekwentnie eksponujący tematy alienacji, buntu, niespełnień życio-wych czy marginalizacji społecznej.Posiada on „najbardziej prawdziwy głos na polskim rynku muzycznym”, choć z niejaką przekorą nazywa siebie „barowym grajkiem”. Podobnie jak wspomniany wyżej słynny pieśniarz rosyjski, czasem występuje solo, przygrywając sobie na gitarze - ma też jednak stałą grupę towarzyszącą, w której składzie znajdują się wszechstronni i  cenieni jazzmani w rodzaju Jerzego Małka czy Arka Skolika. Uwiarygodnia to  jego obecność na tegorocznym Jazzblągu - a zarazem nasuwa skojarzenia z innym znanym artystą zagra-nicznym w osobie Toma Waitsa, występującego z „knajpianym” combo i kreującego się na „wyklętego” pogrobowca beatników w obcym, post-hipisowskim świecie.Czy „barowy” liryzm Dyjaka da się zinterpretować w kategoriach postbeatnikowskiej bohemy, jest kwestią nader dyskusyjną. Bezdyskusyjna jest natomiast odrębna, dość mocna pozycja tego wy-konawcy na rodzimej scenie muzyki w szerokim sensie popularnej, poświadczona dziewięcio-ma albumami z lat 1997-2013. Szczególnie oryginalny i ciekawy wydaje się najnowszy, Kobie-ty, zawierający utwory z repertuaru śpiewających pań (na przykład Elżbiety Mielczarek albo Krystyny Jandy), które to utwory zapewne zostaną uwzględnione w programie festiwalowego występu Dyjaka.

Marek Dyjak – śpiewJerzy Małek – trąbkaMarek Tarnowski - fortepianMichał Jaros - kontrabasArek Skolik – perkusja

WOJCIECH KAROLAK QUARTET

17 li

pca

2014

Stałym wątkiem repertuarowym Jazzblągu są koncerty rodzimych klasyków jazzowych, niezmiennie pozostają-cych w dobrej dyspozycji artystycznej. Najpierw przekonaliśmy się o tym dzięki Tomaszowi Stańce i  jego prze-lotnie reaktywowanemu „polskiemu kwartetowi” (obejmującemu cały skład obecnego Marcin Wasilewski Trio), przy okazji następnej – za sprawą Michała Urbaniaka w doborowym towarzystwie muzyków afroamerykańskich i rodzimych. Tegoroczna edycja, choć o dzień krótsza niż poprzednia, jest pod tym względem bodaj najbogatsza – o czym już pierwszego wieczoru zaświadczy występ kwartetu Wojciecha Karolaka.Lider, znany i ceniony głównie jako wirtuoz organów Hammonda – a nawet największy mistrz tego instrumentu w skali europejskiej, według ankiety „JAZZ FORUM” AD 1973 – na scenie muzycznej zadebiutował piętnaście lat wcześniej, i to jako... saksofonista grupy Jazz Believers. Udzielał się też w kwintecie Andrzeja Kurylewicza w cha-rakterze pianisty i, okazjonalnie, kompozytora. W 1961 roku miał już pierwszy własny zespół: trio, które działało przez trzy lata, z dobrym skutkiem towarzysząc występującym wówczas w Polsce jazzmanom amerykańskim (na przykład Donowi Ellisowi). Później nagrał kilka płyt autorskich - przede wszystkim Time Killers (1985), uznaną za najlepszy polski album jazzowy lat 1980-tych. Na ogół występował jednak w grupach pod wodzą innych mu-zyków: Urbaniaka, Ptaszyna, głównie zaś Śmietany. W świadomości odbiorczej utrwalił się przez to jako mistrz drugiego planu, czyli muzyk tak czy inaczej ważny – jeśli uświadomimy sobie rolę, jaką w pamiętnym kwin-tecie Milesa Davisa z przełomu lat 1950/1960 odgrywał Bill Evans, kolega Karolaka po instrumentalnym fachu. Zdolność spełniania wymagań tak różnych liderów świadczyłaby przede wszystkim o wszech-stronności artystycznej naszego pianisty – podobnie jak jego kompozycje do filmów, głównie do popularnej Konopielki Witolda Leszczyńskiego, albo współpraca z blues-rockowym zespołem Guitar Workshop Leszka Cichońskiego.Na trzeciej edycji Jazzblągu Karolak zaprezentuje się na czele własnego kwartetu – z dyrektorem ar-tystycznym festiwalu w roli trębacza. W repertuarze zespołu są też jednak standardy bluesowe czy tematy z historycznego kanonu rodzimej piosenki literackiej, wykonywane ze znakomitym wyczu-ciem swingu, należycie kontrolowaną swadą improwizacyjną i niezawodnym zmysłem estradowego bon ton. Niewykluczone, że w programie znajdą się też nawiązania do twórczości wspomnianego wyżej Jarka Śmietany, we współpracy z którym nagrał on takie płyty, jak na przykład I Love the Blues (2011).

Wojciech Karolak – organyTomasz Grzegorski – saksofon tenorowyJerzy Małek – trąbkaArek Skolik – perkusja

PIOTRWYLEŻOŁ TRIOfeat.STEPHEN RILEY

18 li

pca

2014

Polski jazz nowoczesny od początku w istotnej mierze stał pianistami: by wymienić tylko nieodżałowanych Krzysz-tofa Komedę, Andrzeja Trzaskowskiego czy Andrzeja Kurylewicza (udzielającego się także na trąbce). Godnymi ich następcami okazali się między innymi ś. p. Mieczysław Kosz, Andrzej Jagodziński albo wyróżniony ostat-nio prestiżową nagrodą Grammy Włodzimierz Pawlik, a także liczni przedstawiciele młodszych generacji, od Leszka Możdżera przez Sławomira Jaskułke, Marcina Maseckiego czy Dominika Wanię, po Piotra Wyleżoła.Ten ostatni (rocznik 1976), już od 2007 roku jest profesorem swego instrumentu w Katedrze Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Krakowie – ukończywszy wcześniej klasę fortepianu pod kierunkiem Wojciecha Niedzieli na słynnym Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej AM w Katowicach. Zna go publicz-ność koncertowa kilkudziesięciu krajów świata; nie mniej okazała jest też liczba koneksji wykonawczych Wyleżoła, obejmująca między innymi Tomasza Stańkę, Ptaszyna, Michała Urbaniaka, Urszulę Dudziak albo Tomasza Szukalskiego, z muzyków zagranicznych zaś - Gary’ego Bartza czy przede wszystkim Ni-gela Kennedy’ego (od 2005 roku na zasadzie stałej współpracy). Reprezentując zasadniczo mainstream jazzu nowoczesnego, nie ucieka od spotkań z muzykami z jego obrzeży - patrz recital na dwa forte-piany ze Sławkiem Jaskułke, nagrany podczas festiwalu Jazz w Gdyni – nade wszystko zaś jest liderem własnego tria, które nagrało do tej pory trzy albumy (w tym dwa w obecnym składzie). Ostatni z nich, Children’s Episodes (2009) – wydany, jako pierwsza polska płyta, w prestiżowej serii „New Talent”, obok nagrań cenionych jazzmanów amerykańskich w rodzaju pianisty Brada Mehldaua czy gitarzysty Kurta Rosenwinkla - otrzymał nominację do nagrody Fryderyk 2010 w kategorii Jazzowy Album Roku.Na tegorocznym Jazzblągu trio Wyleżoła wystąpi z gościem z USA w osobie tenorzysty Stephena Ri-leya, z którym okazjonalnie grywa od dwóch lat. Porównywany z Joe’m Hendersonem czy z Sonny’m Rollinsem, a przez Branforda Marsalisa uważany za „jednego z najciekawszych saksofonistów śred-niego pokolenia na świecie”, może się on pochwalić dziesięcioma albumami, nagranymi w  latach 2005-2013. Współpracował też między innymi z Wyntonem Marsalisem. Rayem Charlesem, Joshuą Redmanem i Michaelem Breckerem, a w repertuarze ma tematy Ellingtona, Coltrane’a, Davisa bądź Hancocka - co komponuje się poniekąd z mainstreamowymi preferencjami jego trzech polskich ko-legów. Warto też dodać, że odbędzie z nimi trzecią już trasę koncertową; otrzyma ona dokumentację w postaci płyty, która ma być zarejestrowana podczas dwóch występów w budapesztańskim Music Center.

Piotr Wyleżoł – fortepianMichał Barański – kontrabasŁukasz Żyta – perkusjaStephen Riley – saksofon tenorowy

URSZULA DUDZIAK SUPER-BAND

18 li

pca

2014

Śledząc historyczną ewolucję wykonawstwa jazzowego, łatwo zauważyć, jak istotny udział mają w niej śpie-wające panie: Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Nina Simone, czy – spośród tych, które nadal są z nami - choćby Dianne Reeves, Dee Dee Bridgewater albo Cassandra Wilson. Na Jazzblągu zaznaczyły one swą obecność w roku ubiegłym: zarówno z poetycką subtelnością (Krystyna Stańko), jak i z prawdzi-wym rhythm-nad-bluesowym wigorem (Brenda Boykin). Dopiero jednak teraz pojawi się na festiwalowej estradzie wokalistka ze światowej ekstraklasy jazzu.Urszula Dudziak, o  której tu  mowa, od dziesięcioleci godnie pełni funkcję Jazzowej Pani Ambasador naszego kraju na forum międzynarodowym. Urodzona siedemdziesiąt lat temu w beskidzkiej wiosce pod daleką od typowego jankeskiego optymizmu nazwą Straconka, do dziś zachowuje iście młodzieńczą kondycję ducha i ciała, dobrze odnajdując się w kręgach nowojorskiej socjety artystyczno-intelektualnej (jako partnerka zmarłego literata Jerzego Kosińskiego), nade wszystko zaś pośród światowej elity jazzowej czy wręcz rockowej. Występowała wszak z artystami tak odmiennymi, jak Dizzy Gillespie, Lionel Hampton, Vienna Art Orchestra, Bobby McFerrin, a nawet Sting (z dwoma ostatnimi łączy ją upodobanie do wie-logłosowych, elektronicznie multyplikowanych faktur wokalnych). Obdarzona niezwykle rozległą skalą głosu i naturalną łatwością frazowania, a także nieposkromionym talentem gawędziarskim, szybko zjednuje sobie publiczność i  krytyków – już na wczesnym etapie amerykańskiej kariery została bowiem uznana przez „Los Angeles Times” za Śpiewaczkę Roku 1979.Wydała do tej pory około pięćdziesięciu albumów - w tym nowatorski, znakomicie przyjęty New-born Light, pod wspólnym szyldem z innym naszym jazzowym ambasadorem w USA, wybitnym pianistą Adamem Makowiczem - a piosenkę „Papaya” wylansowała na światowy przebój. On-giś znana jako gwiazda jazz-rockowego zespołu swego ex-małżonka Michała Urbaniaka, obec-nie występuje na czele własnego Superband, którego głównym instrumentalistą jest dość wszechstronny w sensie wykonawczo-kompozytorskim Jan Smoczyński. Wraz z pozostałymi czterema muzykami proponują oni atrakcyjny konglomerat jazzu, popu i folku: obficie orna-mentowany przez humorystyczne monologi liderki, która ostatnio objawiła się też we wciele-niu literackim (patrz autobiograficzna książka Wyśpiewam wam wszystko).

Urszula Dudziak – śpiewJan Smoczyński - instrumenty klawiszoweŁukasz Poprawski – saksofonRobert Cichy – gitaryKrzysztof Pacan – gitara basowaArtur Lipiński – perkusja

MARCIN GAWDZIS QUINTET

19 li

pca

2014

Nadspodziewanie udanym epizodem ubiegłorocznego Jazzblągu był wieczór inauguracyjny „Elbląg i przyjaciele” z udziałem zarówno interesujących muzyków lokalnych, jak i, przede wszystkim, szeroko znanych jazzmanów o elbląskich korzeniach: głównie trębacza Jerzego Małka i wibrafonisty Dominika Bu-kowskiego. W kwintecie tego drugiego na trąbce grał Marcin Gawdzis, pod którego kierunkiem obaj wspo-mniani instrumentaliści kształcili się swego czasu w miejscowym liceum muzycznym.Wieczór ów pokazał, jak ważnym i ciekawym miejscem na jazzowej mapie Polski jest Elbląg – i trochę szkoda, że muzyk rangi Gawdzisa miał w nim udział niezbyt eksponowany. A jest to przecież postać znana w wymiarze ogólnopolskim, na przykład jako wykładowca bydgoskiej Akademii Muzycznej (będący, jak wielu polskich jazzma-nów jego pokolenia, absolwentem Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej katowickiej AM) i, przede wszystkim chyba, jako muzyk sesyjny. Grywa w tym charakterze nawet z wykonawcami dość dalekimi od jazzu, jak Atrakcyjny Kazimierz, Formacja Nieżywych Schabuff, Nocna Zmiana Bluesa, a nawet Natalia Kukulska, Kayah albo Krzysztof Krawczyk. Spośród muzyków jazzowych współpracował natomiast choćby z Lorą Szafran, Zbigniewem Wromblem, Bogdanem Hołownią, Maciejem Sikałą, Karolem Szymanowskim, zespołem Quintessence Eryka Kulma, Big Bandem Józefa Eliasza czy, last but not least, jedną z gwiazd poprzedniego Jazzblągu, Krystyną Stańko. Reprezentuje ona, podobnie jak Sikała bądź Kulm, trójmiejske środowisko jazzowe, gdzie na talent instrumentalny Gawdzisa zawsze był szczególny popyt.Wydawałoby się dziwne, że muzyk tak wszechstronnie kompetentny i aktywny do niedawna nie udzielał się de facto na własny rachunek. Swój Marcin Gawdzis Quintet założył bowiem dopiero w 2013 roku, niewiele wcześniej wkroczywszy w piątą dekadę żywota. Zespół ten, ze wspomnianym wcześniej byłym uczniem lidera (a także szefem własnego in-teresującego kwintetu) w roli wibrafonisty, nagrał dotychczas jedna płytę Shadows of Autumn (2014). Zawiera ona słuszną dawkę dojrzałej, wysmakowanej oraz precyzyjnie wyważonej dynamicznie i kolorystycz-nie muzyki z kręgu nowoczesnego mainstreamu i spotka się zapewne z uznaniem festiwalowej publiczności. Wolno bowiem przypuszczać, że materiał z tego albumu - nominowanego do nagrody Fryderyk 2014 w kategorii Jazzowy Debiut Roku – stanowić będzie trzon występu kwintetu Gawdzisa na tegorocznej edycji Jazzblągu.

Marcin Gawdzis – trąbkaDominik Bukowski – wibrafon, marimbafonSzymon Łukowski – saksofon, klarnetMaciej Sadowski – kontrabasSławomir Koryzno - perkusja

BEATA PRZYBYTEK

19 li

pca

2014

A oto kolejna śpiewająca pani na tegorocznym afiszu. Podobnie jak na przykład Maciej Obara albo Dominik Wania, Beata Przybytek reprezentuje to pokolenie wykonawców jazzowych, którzy swej ukochanej muzyki nie musieli uczyć się w wa-runkach domowych czy, uchowaj Boże, politycznej bądź obyczajowej opresji. Ma ona przecież dość rozległe kompetencje w dziedzinie sztuki dźwięku: wykształcona na renomowanym Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach jest także pianistką i kompozytorką - a koniunkcja pojęć „jazzu i muzyki rozrywkowej” zdaje się trafnie określać obszar jej zainteresowań artystycznych.Jest główną laureatką 24 Międzynarodowych Spotkań Wokalistów Jazzowych. Występowała również na Jazz Jamboree albo Bielska Zadymka Jazzowa, a  w gronie muzyków, z  którymi współpracowała, są: Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak, Jarosław Śmietana, Piotr Wojtasik, Wojciech Karolak czy Jazz Band Ball Orchestra. Brała też udział w Fundacji Kalinowe Serce - „Śpiewając Jazz” obok, między innymi, Marianny Wróblewskiej. Wszelako jej własny repertuar od początku był znacznie bardziej nacechowany rhythm-and-bluesowo czy nawet funkowo – jak sugerowałaby pierwsza, nie całkiem jeszcze udana płyta You Don’t Know What Love Is (2003, dystrybucja w formie dodatku do jednego z nu-merów JAZZ FORUM). Potem wydała The Island (2004), Wonderland (2006, dystrybucja w Polsce i w Japonii), w roku 2012 nastąpił zaś przełom – dzięki albumowi I’m Gonna Rock You. Zgodnie z tytułem, mamy tu wiele ener-gii bez mała rockowej – szczególnie imponuje jednak bogactwo aranżacji, swada interpretacji wokalnej i swoboda poruszania się po różnych obszarach muzyki zwanej popularną. W rezultacie płyta została wyróżniona nagrodą muzyczną PR III im. Mateusza Święcickiego „Mateusz Trójki 2013” jako „peł-na uroku, pomysłów kompozytorskich i jazzowego nastroju”. Do kolekcji swoich nagród w styczniu tego roku dołączyła także nagrodę IKAR przyznawaną w dziedzinie kultury i sztuki przez Prezydenta Miasta Bielska-Białej.W roku ubiegłym Beata Przybytek potwierdziła swe umiejętności albumem Czemu się dzisiaj we-selić nie mamy, objętym patronatem medialnym między innymi przez TVP Kultura i PR III. W roku bieżącym potwierdzi je zapewne występem na Jazzblągu, kiedy to towarzyszyć jej będą Bogusław Kaczmar (fortepian), Damian Kurasz (gitara), Adam Kowalewski (kontrabas), Arek Skolik (perkusja), Sławomir Berny (instrumenty perkusyjne) i Elżbieta Łuszczakiewicz (dodatkowy głos wokalny).

Beata Przybytek – wokalBogusław Kaczmar - fortepianDamian Kurasz - gitaraAdam Kowalewski – kontrabasArek Skolik - perkusjaSławomir Berny - instrumenty perkusyjneElżbieta Łuszczakiewicz – dodatkowy wokal

JANUSZ MUNIAK & FRIENDS

19 li

pca

2014

Spośród muzyków, których można by zaliczyć do szeroko rozumianego grona „ojców założycieli” polskiego jazzu nowoczesnego, na Jazzblągu wystąpili do tej pory, jak już przypomnieliśmy, Tomasz Stańko (2012) i Michał Urbaniak (2013). W roku bieżącym, oprócz Wojciecha Karolaka, uczyni to saksofonista i flecista Janusz Muniak, długoletni współpracownik pierwszego z nich: na początku w hardbopowym Jazz Darings we wczesnych latach 1960-tych, a potem w słynnym Kwintecie Stańki, u zarania dekady następnej okrzyk-niętym freejazzową rewelacją na skalę europejską. W tym radykalnym kierunku Muniak podążał dalej na czele własnego kwartetu: vide pamiętny koncert na Jazz Jamboree 1980 z Donem Cherry’m w roli głównej. Zarazem jednak od początku kariery wykazywał on rzadką wszechstronność w podejściu do muzykowania jazzowego: już w latach 1960-tych grał w sekstecie wybitnego pianisty i kompozytora Andrzeja Trzaskowskiego, dążącego raczej do syntezy jazzu i muzyki zwanej poważną w ramach „trzeciego nurtu”, a w dekadzie następnej z powodzeniem uprawiał jazz ludyczny czy wręcz roz-rywkowy w kierowanym przez Ptaszyna S.P.P.T. Chałturnik. Skłaniał się też ku jazzowi lirycznemu: na przykład we współpracy ze świetną, osiadłą w USA wokalistką Grażyną Auguścik w pierwszej dekadzie bieżącego stulecia.Ten uniwersalizm wiąże się zapewne z faktem, że artysta od lat prowadzi w swym rodzinnym Kra-kowie znany klub jazzowy „U Muniaka”. Zarazem jednak nadal pozostaje aktywny jako muzyk: ostat-nio udziela się chociażby w Janusz Muniak Project z reprezentującymi młodą generację pianistą Paw-łem Kaczmarczykiem, kontrabasistą Maciejem Adamczakiem i perkusistą Łukaszem Żytą. Występuje też z zaproszonym na niniejszą imprezę Piotr Wyleżoł Trio.W ich gronie znajdą się wszechobecny na trzeciej edycji naszego festiwalu perkusista Arek Skolik, kon-trabasista Jakub Dworak, związany z inspirującym się muzyką etniczną z różnych stron świata zespołem Acoustic Acrobats, Kuba Płużek, krakowski pianista młodego pokolenia, udzielający się we własnym ze-spole bądź też w kwartecie saksofonisty Jarka Bothura, oraz... ostatnia już na tegorocznym afiszu śpie-wająca pani. Będzie to Ida Zalewska, dawna wokalistka bluesowego Terraplane, jako artystka solowa wyraźnie bliższa jazzu (patrz choćby debiutancki album As Sung by Billie Holiday z 2012 roku). W sumie zapowiada się więc spotkanie jazzowego doświadczenia z nie tylko jazzową młodością, godnie, jak wolno mieć nadzieję, zamykające Jazzbląg nr 3.

Janusz Muniak – saksofonJakub Dworak – kontrabasKuba Płużek – fortepianIda Zalewska – śpiewArkadiusz Skolik - perkusja

Imprezy towarzyszące:15 lipca 2014, godz. 18, Krużganek Galerii ELotwarcie wystawy “Jazz on the cover” - okładki Jazz Forum autorstwa Rafała Olbińskiego

20 lipca 2014, godz. 13Mała Akademia Jazzu - “Dzieci lubią jazz”

Bilety w sprzedaży od czerwca 2014

Bilety: 50 zł, w przedsprzedaży 40 złKarnety: 130 zł, w przedsprzedaży 100 złNa imprezy towarzyszące wstęp wolny.

Informacje o Festiwalu: jazzblag.galeria-el.plProfil Facebook: facebook.com/jazzblag

Organizatorzy:Jerzy Wilk, prezydent miasta ElblągaCentrum Sztuki Galeria ELElbląskie Towarzystwo Kulturalne

Dyrektor artystyczny Festiwalu: Jerzy Małek

Teksty w folderze: Jerzy Małek, Andrzej DorobekSkład: Marcin LachowskiProjekt okładki: Janusz Kozak

Zrealizowano przy wsparciu �nansowym Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego