A M I N Y - pg.gda.pl · 1. do słowa amina dodaje się w przedrostku nazwę reszty alkilowej lub...
-
Upload
trinhkhanh -
Category
Documents
-
view
213 -
download
1
Transcript of A M I N Y - pg.gda.pl · 1. do słowa amina dodaje się w przedrostku nazwę reszty alkilowej lub...
A M I N Y
Aminy – pochodne amoniaku, w których jeden (aminy 1o), dwa (aminy 2o) lub trzy (aminy 3o) atomy wodoru zostały zastąpione resztami organicznymi (alifatycznymi bądź aromatycznymi).
Przykłady aminAminy pierwszorzędowe (1o)
CH3CH2 NH2
etyloamina
(CH3)2CH NH2
izopropyloamina
(CH3)3C NH2
tert-butyloamina
NH2NH2 CH2NH2
cykloheksyloamina
NH2
anilina benzyloamina
-naftyloamina
H
Aminy drugorzędowe (2o)
(CH3CH2)2 NH
dietyloamina
(CH3)2CH NH
N-fenylo-N-izopropyloamina
NH CH2NH
N-metyloanilina N-benzylo-N-metyloamina
CH3CH3
Aminy trzeciorzędowe (3o)
(CH3CH2)3 N
trietyloamina
N
CH2NN
N,N-dimetyloanilina
N-benzylo-N-metylo-N-propyloamina N,N-dietylo-N--naftyloamina
CH3
(CH3)2
CH2CH2CH3
(CH2CH3)2
Inne związki organiczne zawierające azot
☼ Iminy
☼ Nitryle
R CH NH R CH NAr
R C N C N
benzenokarbonitryl (benzonitryl, cyjanek fenylu)
☼ Amidy i imidy
☼ Związki nitrowe
R CO
NH2
R CO
NHR'
R CO
NR'2
NH
O
Oftalimid
C
NH
O
butyrolaktamamid cykliczny
NO2R NO2
nitroalkannitrobenzen
☼ Związki nitrozowe
☼ Pochodne hydroksyloaminy
☼ Pochodne hydrazyny
R CO
NH
NHOH
R CH OHNOH
fenylohydroksyloamina
NH(H3C)2 N NH2NH2
fenylohydrazyna1,1-dimetylohydrazyna
nitrozobenzen
N ON O
Hnitrozocykloheksan
☼ Azozwiązki i sole diazoniowe
☼ Aromatyczne związki heterocykliczne
NH
N
NH
N N
N
N N
N NH
N
pirol imidazol pirydyna chinolina
pirymidyna puryna
N
akrydyna
azobenzen (difenylodiazen)
N N N N X
sól benzenodiazoniowa
Nazewnictwo amin1. do słowa amina dodaje się w przedrostku nazwę reszty alkilowej
lub arylowej przyłączonej do atomu azotu, np. propyloamina, benzyloamina, metyloamina;
2. słowo amina poprzedza się nazwą macierzystego węglowodoru połączonego literką o, np. metanoamina, benzenoamina, etanoamina;
NH2
CH3 NH2
metanoaminabenzenoamina
CH3CH2 NH2
etanoamina
CH3CH2CH2 NH2
propyloamina
CH2NH2
benzyloamina
CH3 NH2
metyloamina
3. przedrostek amina dodaje się do rdzenia nazwy
węglowodoru macierzystego, np. aminoetan,
aminobenzen, aminobutan;
4. nazwę reszty alkilowej lub arylowej połączonej z atomem azotu dodaje się do rdzenia azan, np. metyloazan, fenyloazan, etyloazan;
NH2
CH3 NH2
aminometan
CH3CH2CH2CH2 NH2
aminobenzen aminobutan
NH2
CH3 NH2
metyloazan
CH3CH2 NH2
fenyloazanetyloazan
5. dla amin 2o i 3o podajemy alfabetycznie wszystkie łańcuchy węglowodorowe połączone z atomem azotu stawiając przed jej nazwą dużą literkę N- co oznacza, że reszta alkilowa lub arylowa związana jest bezpośrednio
z atomem azotu grupy aminowej, np. N,N-dietylobutylo-amina, N-metylo-N-(2-pentylo)amina.
CH3CH2CH2CH2 N CH3
CH3
N,N-dimetylobutyloamina
CH3CHCH2CH2CH3
N-metylo-N-(2-pentylo)amina
NH CH3
Właściwości fizykochemiczne
■ Aminy są słabymi zasadami. W roztworach wodnych pozostają w równowadze z jonem amoniowym. Aminy są związkami polarnymi, w wodzie rozpuszczają się podobnie jak alkohole, co wynika, ze zdolności tworzenia wiązań wodorowych. Rozpuszczalność amin w wodzie maleje wraz ze wzrostem liczby atomów węgla w cząsteczce.
N H O
H
H
N H
O
H
H
Niskocząsteczkowe aminy mieszają się z wodą w całym zakresie stężeń, charakteryzują się one nieprzyjemnym, rybim zapachem. Większość amin to ciecze, jedynie metyloamina, dimetyloamina, trimetyloamina i etyloamina są w temp. pokojowej gazami.
Metyloamina CH3NH2 – trujący, bezbarwny, łatwopalny
gaz o nieprzyjemnym zapachu. Przechowuje się ją skroploną w ampułkach, albo
w postaci chlorowodorku metyloaminy CH3NH3+Cl-. Handlowo dostępna jest jako
40% roztwór wodny. Znalazła ona zastosowanie przy produkcji barwników,
pestycydów, surfaktantów, w preparatyce farmaceutycznej, a skroplona jako
rozpuszczalnik.
Dimetyloamina (CH3)2NH – bezbarwny gaz o zapachu
gnijących ryb. Jest produktem rozkładu białek w wyniku gnicia. Stosowana jest
jako adsorbent gazów kwaśnych, czynnik flotacyjny, stabilizator benzyny i rozpuszczalnik, w przemyśle włókienniczym oraz do produkcji mydeł, środków depilacyjnych i czyszczących.
Etyloamina CH3CH2NH2 – bezbarwna, łatwopalna, lotna amina
o zapachu amoniaku. Wykorzystywana jest do produkcji leków, pestycydów, inhibitorów korozji, rafinacji ropy naftowej oraz w syntezie organicznej.
■ Hybrydyzacja atomu azotu sp3 i geometria cząsteczki piramidalna o kątach między wiązaniami wynoszącymi w ~109o. Atom azotu związany jest z trzema podstawnikami za pośrednictwem wiązań s.
■ Cząsteczki amin zawierające trzy różne podstawniki związane z atomem azotu są chiralne. Nie można jednak ich rozdzielić na enancjomery, ponieważ w temperaturze pokojowej szybko zachodzi inwersja konfiguracji (przekształcenie jednego enancjomeru w drugi). W inwersji bierze udział płaski produkt przejściowy, powstający w wyniku zmiany hybrydyzacji atomu azotu z sp3 na sp2, wolna para elektronowa atomu azotu zajmuje orbital p.
Nsp3
W przypadku 4o soli amoniowych nie dochodzi doinwersji konfiguracji więc ich formy enancjomeryczne
można wyodrębnić.
N
R
R'
"R
sp3
N
R
R'"R
sp2
N
R
R'
R"
sp3
Enancjomery
Stan przejściowy, płaski
Zasadowość aminAminy wykazują właściwości zasadowe (mają zdolność do reakcji z kwasami) ze względu na obecność wolnej pary elektronowej na atomie azotu.
1. Reakcje amin z kwasami mineralnymi i kwasami Lewisa
(CH3CH2)3 N
trietyloamina
NH2
anilina
+ H2SO4 (CH3CH2)3 NH HSO4
wodorosiarczan trietyloamoniowy
+ HCl
NH3 Cl
chlorek fenyloamoniowychlorowodorek aniliny(nierozpuszczalna w wodzie)
(rozpuszczalny w wodzie)
+ BF3 (CH3CH2)3 N
kompleks
BF3
kwas Lewisa
(CH3CH2)3 N
trietyloamina
2. Stała równowagi reakcji amin z wodą (Kb) i pKb jako miara ich zasadowości
R N + H2OKb
amina
+ HOH
HR N
kation amoniowy
H
H
H
Kb =[R-NH3] [ OH]
[R-NH2]
pKb = - log Kb miara zasadowości amin
3. Stała równowagi reakcji kationu amoniowego z wodą (Ka)
i pKa jako miara jego kwasowości
Im wyższa wartość pKa kationu amoniowego (im słabszy kwas), tym mocniejsza amina (zasada z nim sprzężona).
+ H2OKa
+R N
kation amoniowy
H
H
H
Ka =[R-NH2] [H3O ]
[R-NH3 ]
pKa = - log Ka miara kwasowości kationu
amoniowego
R N
amina
H
HH3O
pKa + pKb = 14 pKb = 14 - pKa
4.Porównanie zasadowości amin w zależności od ich rzędowości, w roztworach wodnych
5. Porównanie zasadowości amin alifatycznych i aromatycznych
pKb 13 9.4 8.7 3.4
H3C N
metyloamina
H
H
wzrost zasadowości
NH2
anilina
NH2
toluidyna
CH3
NH2
p-nitroanilina
NO2
* Aminy alifatyczne są mocniejszymi zasadami od amin
aromatycznych tej samej rzędowości.Grupy alkilowe wywołujące +I stabilizują jon amoniowy i zwiększają zasadowość amin. Solwatacja jonu amoniowego przez cząsteczki wody, również działa na ten jon stabilizująco i wpływa na wzrost zasadowości amin. Zazwyczaj, aminy 1o i 2o są mocniejszymi zasadami niż aminy 3o. Aminy aromatyczne są słabszymi zasadami niż alifatyczne, ponieważ wolna para elektronowa atomu azotu oddziałuje z elektronami p pierścienia aromatycznego, co zmniejsza jej dostępność dla tworzenia wiązania z protonem.
Na zasadowość amin aromatycznych mają wpływ podstawniki znajdujące się w pierścieniu
aromatycznym.
* Podstawniki elektronodonorowe (np. –NH2, -OR, -CH3 (alkil)) w pozycjach orto i para względem grupy aminowej zwiększają gęstość elektronową w pierścieniu, co sprzyja stabilizacji jonu amoniowego i zwiększa zasadowość amin aromatycznych.
* Podstawniki elektronoakceptorowe (np. –CHO, -COR, -NO2, -SO3R, -CF3) w pozycjach orto i para względem grupy aminowej zmniejszają zasadowość amin aromatycznych.
Nukleofilowość amin
Aminy wykazują właściwości nukleofilowe ze względu na obecność wolnej pary elektronowej na atomie azotu, tj. reagują z halogenkami alkilowymi oraz ulegają acylowaniu w reakcji substytucji nukleofilowej (SN).
Alkilowanie amin
X = Cl; Br; I
+NH R' X H N
R'
+ X
anilina
90 oC+
chlorek benzylu
NH2 CH2Cl NHCH2
NaHCO3
N-benzyloanilina
R NH2R X
R NH
R
+ HB+X-
B
R XB
R N
R
+ HB+X-
R
R X
R N
R
R
R X
czwartorzędowa sól amoniowa
Arylowanie amin
Acylowanie amin
F
NO2
O2N + NH N
NO2
O2NB
Y = Cl; Br; OCH3; OCOR'
+NHB
R CO
YR C
O
N
amid
CH3CH2CH2 NH2
propyloamina
+ CH3CH2 CO
Cl
chlorek propionylu
CH3CH2 CO
NHCH2CH2CH3
N-propylopropanoamid
- HCl
Metody otrzymywania amin
1. Alkilowanie amoniaku i amin – nie można otrzymać czystej aminy bez zanieczyszczeń aminami o wyższej rzędowości.
2. Otrzymywanie amin 1o
Synteza Gabriela
CH3CH CHCH2Cl
1-chlorobut-2-en
1. N-ftalimidek potasu, DMF
2. NH2NH2, EtOHCH3CH CHCH2NH2
1-aminobut-2-en(- ftalazyna)
N
O
O
HKOH
ftalimid
N
O
O
KR
N-ftalimidek potasu
X
-KXN
O
O
R
N-alkiloftalimid
NH2NH2EtOH
hydrazyna
NH
O
O
R
NHNH2
NH
O
O
NH
ftalazyna
+R NH2
amina 1o
hydroliza
OH
O
O
OH
kwas ftalowy
+R NH2
amina 1o
Przegrupowanie Hofmanna i Curtiusa
CR Cl
O
chlorek kwasowy
NaN3
(-NaCl)CR N
O
N N(-N2)
R N C O
H2O
R NH2 + CO2
amina 1o
izocyjanian
azydek
CR NH2
O
amid
Br2
4NaOH, H2OR NH2 + 2NaBr + Na2CO3 + 2H2O
amina 1o
Redukcyjne aminowanie aldehydów i ketonów (reakcja z amoniakiem) – otrzymuje się aminy o jeden rząd wyższe w porównaniu do aminy użytej w reakcji
CR R'
O
aldehyd lub keton
(-H2O)
CH
amina 1o
+ NH3 CR R'
OH
hemaminal
NH2
CR R'
NH
imina
[H]
R R'
NH2
[H] : H2 / Ni; LiAlH4;
NaBH3CN
(cyjanotrihydroboran
sodu)
O + NH3
H2 / NiNH
H
NH2
cykloheksanon imina cykloheksyloamina
Redukcja nitrozwiązków
1. Fe, HCl
2. OH
NO2
nitrobenzen
NH2
anilina
NO2Ar[H]
NH2Ar
[H] - Sn/HCl, NaOH; H2/kat. wobec tlenków Cu2O, Cr2O3 lub BaO
Na2S
H2O
NO2
1,3-dinitrobenzen
NH2
NO2 NO2
3-nitroanilina
Obecnie najlepsza przemysłowa metoda otrzymywania aniliny –
technologia bezodpadowa:
NH3 (amonoliza)OH
fenol
NH2
anilina
425 oC, 20 MPa, kat.+ H2O
Redukcja nitryli
Redukcja azydków
R NH2
amina 1o
R C N1. LiAlH4
2. H2O
C N
cyklopropylometyloamina
1. LiAlH4
2. H2OCH2NH2
nitryl
cyjanek cyklopropylu
R N N N R NH2
amina 1oazydek alkilu
R BrNaN3 1. LiAlH4
2. H2O
Redukcja amidów
CR NH2
O
amid
1. LiAlH4
2. H2OR CH2NH2
amina 1o
Otrzymywanie amin 1o zawierających grupę -NH2
przy 3o atomie węgla, np. t-butyloaminy, którą trudno otrzymać na innej drodze (reakcja Rittera):
C CH3
CH3
H3C
OH
C
O
H3C CH3
H2SO4H2SO4
C CH3
CH3
H3C
O
HH
C
CH3
H3C CH3
- H2O
t-butanolizobuten
karbokationt-butylowy
CH3CH2 C NC
CH3
H3C CH3
C N
CH3
H3C
CH3
C CH2CH3
C N
CH3
H3C
CH3
C CH2CH3H2O
C N
CH3
H3C
CH3
C CH2CH3
O
H H
- H
C N
CH3
H3C
CH3
C CH2CH3
O
H
C N
CH3
H3C
CH3
C CH2CH3
OH
1. H / H2O
C NH2
CH3
H3C
CH3
CH3CH2C
O
O+
karbokationt-butylowy
+
propionitryl
amid
t-butyloamina
2. OH
anion propionianowy
3. Otrzymywanie amin 2o
Redukcja amidów monopodstawionych
1. LiAlH4
2. H2OCH3C NHC(CH3)3
O
N-tert-butyloacetamid
CH2H3C NHC(CH3)3
N-tert-butylo-N-etyloamina
Redukcyjne aminowanie aldehydów i ketonów(reakcja z aminą 1o)
H2 / Ni
heptanal
+CH3(CH2)5 C
O
H H2N NCH3(CH2)5 CH
imina
NHCH3(CH2)5 CH2
N-heptyloanilina
anilina
4. Otrzymywanie amin 3o
Redukcja amidów dipodstawionych
Redukcyjne aminowanie aldehydów i ketonów(reakcja z aminą 2o)
1. LiAlH4
2. H2O
N,N-dimetylocykloheksylo-karboksyamid
C N(CH3)2
O
N,N-dimetylo(cykloheksylometylo)-amina
CH2 N(CH3)2
H2 / Ni
pentanal
+CH3(CH2)3 C
O
H CH3(CH2)3
HC
N-pentylopiperydyna
NH
piperydyna
N
CH3(CH2)3 CH2 N
+ HO
jon iminowy
PytanieWychodząc z propan-1-olu otrzymać propyloaminę wykorzystując cztery
różne metody syntezy.
Odpowiedź
CH3CH2CH2OHPBr3
lub HBrCH3CH2CH2Br
CH3CH2CH2Br + N K
O
O
N
O
O
CH2CH2CH3
CH3CH2CH2NH2+
NH2NH2
NH
NH
O
O
propan-1-ol bromek propylu
propyloamina
bromek propylu
SN2
1. LiAlH4
2. H2OCH3CH2CH2Br
NaN3CH3CH2CH2N3 CH3CH2CH2NH2
CH3CH2CH2OHPCC
CH2Cl2CH3CH2C
O
H
NH3
H2 / NiCH3CH2CH2NH2
CH3CH2CH2OHKMnO4
CH3CH2C
O
OH
1. SOCl2
2. NH3
CH3CH2C
O
NH2
1. LiAlH4
2. H2O
CH3CH2CH2NH2
bromek propylu azydek propylu propyloamina
propan-1-olpropanal
propyloamina
propan-1-olkwas propanowy propanoamid
propyloamina
Wpływ grupy aminowej na reaktywność pierścienia aromatycznego w reakcji substytucji elektrofilowej (SE)
Grupa aminowa –NH2 jest grupą elektronodonorową (+M), która silnie aktywuje pierścień aromatyczny na SE kierując
podstawniki w pozycje orto i para.
NH2 NH2 NH2 NH2
Bromowanie aniliny
NH2
Br2
H2O
NH2
anilina
2,4,6-tribromoanilina
BrBr
Br
NH2
Br2
-HBr
NH2
4-etyloanilina 2-bromo-4-etylo-anilina
Br
CH2CH3CH2CH3
Ac2O
Py
NHAc
CH2CH3
N-acetylo-4-etyloanilina
NHAc
Br
CH2CH3
NaOH
H2O
N-acetylo-2-bromo-4-etyloanilina
Nitrowanie aniliny – aniliny nie poddaje się bezpośredniemu nitrowaniu, ponieważ kwas azotowy ma właściwości utleniające, a pierścień aromatyczny wzbogacony w elektrony jest bardzo podatny na utlenianie.
NH2
HNO3
H2SO4
NHAc
anilina NO2
Ac2O
Py
NHAc
acetanilid
NHAc
NO2
o-nitroacetanilid
+
p-nitroacetanilid
H2O, OH-
NH2
NO2
NH2
NO2
o-nitroanilina
+
p-nitroanilina
Sulfonowanie aniliny
NH2
H2SO4
NH3 O3SOH
anilina
- H2O
NHSO3H
180 oC
NH2
kwas sulfanilowykwas
4-aminobenzenosulfonowy
wodorosiarczananiliniowy
SO3H
NH3
jon obojnaczy
SO3H
NH3
SO3
NH2
SO3
H OH
Alkilowanie i acylowanie Friedla-Craftsa – jest możliwe po uprzednim zacylowaniu grupy aminowej, ponieważ grupa aminowa tworzy kompleks z kwasem Lewisa biorącym udział w reakcji. Po przeprowadzeniu reakcji substytucji amid można zhydrolizować z powrotem do aminy. N-Acylowane aminy to słabe zasady oraz złe odczynniki nukleofilowe. Grupa acyloaminowa osłabia własności elektronodonorowe grupy aminowej, pierścień fenylowy w anilidach jest mniej podatny na SE niż w anilinie.
NH2COCl
AlCl3
anilina
Ac2O
Py
NHAc
N-acetyloanilina
NaOH
H2O
NHAc
C O
NH2
C O
4-aminobenzofenon
Utlenianie amin – aminy są bardzo podatne na działanie utleniaczy. Przebieg reakcji zależy od budowy aminy, rodzaju utleniacza oraz od warunków reakcji.
R NH2 R NHOH R N O R NO2
amina hydroksyloamina związek nitrozo
związek nitrowy
[O] [O] [O]
NH2K2Cr2O7, H+
anilina p-chinon
OO
Utlenianie 1o i 2o amin alifatycznych prowadzi z reguły do mieszaniny różnych produktów.
R CH2NH2
1o amina
KMnO4 R CH NH R CHOH2O
H2 O
2 , RCO3 H
R CH2NHOH + +R CH2N O R CH2NO2
Eliminacja Hofmanna – otrzymywanie alkenów mniej rozgałęzionych w wyniku eliminacji 4o wodorotlenków amoniowych.
Reguła Hofmanna – czwartorzędowe kationy amoniowe ulegają eliminacji z utworzeniem mniej rozgałęzionego alkenu.
NH2
CH3I
nadmiar N(CH3)3 I
Ag2O
H2O
N(CH3)3 OHH
+N(CH3)3 - H2O
butyloaminajodek trimetylobutyloamoniowy
wodorotlenek trimetylobutyloamoniowy
but-1-entrimetyloamina
- AgI
CH3I
nadmiar
Ag2O
H2O
+N(CH3)3
- H2O
sec-butyloamina
but-1-en (95%)
trimetyloamina
NH2 N(CH3)3 I
jodek sec-butylo-trimetyloamoniowy
N(CH3)3 OH
wodorotlenek sec-butylo-trimetyloamoniowy
HH
but-2-en (5%)
+
+ AgI
Testy analityczne
1. test rozpuszczalności – aminy nierozpuszczalne w wodzie rozpuszczają się w rozcieńczonych roztworach mocnych kwasów tworząc sole rozpuszczalne w H2O;
2. test izonitrylowy – aminy 1o można wykryć na podstawie przykrego zapachu powstającego izonitrylu;
+ CHCl3 + 3KOHR NH2
amina 1o
+ 3KCl + 3H2O
izonitrylAr NH2
Ar N C
R N Club
3. test Hinsberga – reakcja z benzenosulfochlorkiem wobec roztworu NaOH:
S Cl
O
O
+ R NH2
BS NH-R
O
Oamina 1o
sulfonamid
rozpuszczalny w alkaliach
S Cl
O
O
+R
NHB
S N
O
O
amina 2o sulfonamid
nierozpuszczalny w alkaliach
R
R
R
S Cl
O
O
+R
NB
amina 3o
R
R nie reaguje
Reakcje amin z kwasem azotawym (azotowym(III), HNO2)
Kwas azotawy (HNO2) jest bardzo nietrwały, rozkłada się w temp. pokojowej, dlatego generuje się go in situ w środowisku reakcji
z azotanu(III) sodu (NaNO2) i odpowiedniego kwasu: HCl, H2SO4, HCOOH, AcOH.
Aminy alifatyczne■ Aminy 1o alifatyczne z kwasem azotawym tworzą
nietrwałe sole diazoniowe, które szybko ulegają przemianie w alkeny, alkohole oraz inne produkty podstawienia:
t-butyloamina
+
C
NH2
NaNO2
HCl
CH3
CH3H3C
izobuten
C
CH3
CH2H3C +
t-butanol
C
OH
CH3
CH3H3C
chlorek t-butylu
C
Cl
CH3
CH3H3C
■ Aminy 2o alifatyczne z kwasem azotawym dają N-nitrozoaminy:
■ Aminy 3o alifatyczne nie reagują z kwasem azotawym.
NaNO2
dietyloamina
(CH3CH2)2 NHHCl
N-nitrozodietyloamina
(CH3CH2)2 N N O
Aminy aromatyczne
■ Aminy 1o aromatyczne dają z kwasem azotawym sole diazoniowe:
NaNO2
anilina
HClNH2
chlorek benzenodiazoniowy
N N Cl
■ Aminy 2o aromatyczne z kwasem azotawym dają N-nitrozoaminy:
NaNO2
N-etyloanilina
HClN
H
CH2CH3
N-nitrozo-N-etyloanilina
NN
CH2CH3
O
■ Aminy 3o aromatyczne reagują z kwasem azotawym ulegając reakcji substytucji elektrofilowej (SE) w pierścieniu aromatycznym dając p-nitrozopochodne:
NaNO2
N,N-dietyloanilina
HClN
CH2CH3
CH2CH3
p-nitrozo-N,N-dietyloanilina
NCH2CH3
CH2CH3
NO
(NO )
SE
Przykładowe pytania1. Następujące związki uszereguje według malejącej zasadowości:
a. anilina, benzyloamina, o-nitroanilina, benzamid
b. metyloamina, anilina, N-metyloanilina, amoniak
c. 2,4-dichloroanilina, 2,4-dinitroanilina, 2,4-dimetyloanilina,
4-chloro-2-nitroanilina
2. Podaj wzory i nazwy produktów następujących reakcji:
anilina + acetaldehydH2, Ni
a.
anilina + jodek metylu (nadmiar)
NaNO2, H2SO4
b.
anilina + bezwodnik octowyc.
N,N-dietyloanilinad.H2O
3. Jak rozróżnić na drodze chemicznej:a. etyloaminę od trimetyloaminyb. cykloheksyloaminę od anilinyc. N-metyloanilinę od p-toluidyny
4. Wykorzystując reakcję aminolizy redukcyjnej otrzymać:a. dibenzyloaminęb. N-benzylopiperydynęc. N,N-dimetylobenzyloaminę
5. Mając do dyspozycji butyroamid podaj kolejne etapy otrzymywania propyloaminy.
6. Następujące związki lub/i aniony uszereguje według malejącej zasadowości:
a. H3C-, H2N
-, HO-, F-
b. H2O, NH3, H2N-, HO-
c. H2N-, HO-, CN-, NO3
-
7. Podaj kolejne etapy następujących transformacji:
8. Podaj produkty (wzór + nazwa) reakcji acetanilidu z każdym z następujących reagentów: a. LiAlH4
b. HNO3 / H2SO4
c. Br2 / AcOHd. chlorek acetylu / AlCl3e. 6M HCl, Δf. NaOH aq., Δ
butan-1-ola.
cykloheksanolb.
alkohol izopropylowyc.
d.
pentyloamina
N-metylocykloheksyloamina
1-amino-2-metylopropan-2-ol
alkohol izopropylowy 1-aminopropan-2-ol
9. Podaj struktury związków A-C w następującej transformacji:
10. Jakie produkty otrzymasz w następujących reakcjach:
(S)-oktan-2-ol + H3C SO2Clpirydyna
A
NaN3
MeOH / H2O
B1. LiAlH4
2. HOC
b.
a. +(CH3)2C CHCCH3
O
NH3
O + HN
Dziękuję za uwagę