Karta (sylabus) modułu/przedmiotu MECHANIKA I BUDOWA MASZYN

Studia pierwszego stopnia

Przedmiot: Wytrzymałość Materiałów II Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy Kod przedmiotu: MBM 1 N 0 4 44-0 _0 Rok: II Semestr: 4 Forma studiów: Studia niestacjonarne Rodzaj zajęć i liczba godzin w semestrze:

45

Wykład 9

Ćwiczenia 18

Laboratorium 18

Projekt -

Liczba punktów ECTS: 5 Sposób zaliczenia: Egzamin Język wykładowy: Język polski

Cel przedmiotu

C1 Przekazanie wiedzy z zakresu analizy i rozwiązywania prostych konstrukcji metodami energetycznymi.

C2 Przekazanie podstawowej wiedzy z zakresu rozwiązywania wybranych układów dwuwymiarowych.

C3 Przygotowanie studenta do samodzielnego rozwiązywania problemów obejmujących złożone przypadki wytrzymałości materiałów.

C4 Przekazanie wiedzy dotyczącej wybranych metod pomiarowych stosowanych w wytrzymałości materiałów.

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji

1 Zna i potrafi stosować prawa mechaniki ogólnej. 2 Zna i potrafi rozwiązywać proste przypadki wytrzymałości materiałów. 3 Zna podstawy matematyki wyższej i fizyki.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 opisuje siły wewnętrzne elementów konstrukcyjnych maszyn dla obciążeń złożonych

EK 2 formułuje zależności pomiędzy obciążeniem i geometrią konstrukcji, a naprężeniami w złożonych stanach obciążeń

EK 3 posługuje się metodami energetycznymi do rozwiązania prostych konstrukcji statycznie niewyznaczalnych

EK4 zna podstawowe metody pomiarowe odkształceń i obciążeń elementów konstrukcyjnych

W zakresie umiejętności:

EK5 potrafi dobierać wymiary przekrojów elementów konstrukcyjnych oraz określić przemieszczenia w złożonych przypadkach obciążeń

EK6 analizuje otrzymane wyniki obliczeń wytrzymałościowych dla złożonych przypadków obciążeń

EK7 potrafi korzystać z typowej aparatury laboratoryjnej stosowanej w wytrzymałości materiałów

W zakresie kompetencji społecznych: EK8 pracuje samodzielnie rozwiązując przedstawiony problem EK9 potrafi pracować zespołowo w trakcie zajęć praktycznych

Treści programowe przedmiotu Forma zajęć – wykłady

Treści programowe

W1 Wprowadzenie do metod energetycznych. Podstawowe pojęcia i twierdzenia. Twierdzenia o wzajemności prac Bettiego i wzajemności przemieszczeń Maxwella.

W2 Metody energetyczne dla układów statycznie wyznaczalnych. Twierdzenia Castigliano. Metoda siły dodatkowej. Uproszczenie Wereszczagina w obliczeniach całek Mohr’a.

W3 Metody energetyczne dla układów statycznie niewyznaczalnych. Metoda Maxwell’a-Mohr’a. Twierdzenie Menabrei. Zasada symetrii oraz antysymetrii.

W4 Rozwiązywanie belek wieloprzęsłowych – metoda trzech momentów. W5 Wytrzymałość złożona. Hipotezy wytężeniowe.

W6 Powłoki cienkościenne w stanie błonowym. Równanie Laplace’a. Obliczenia typowych zbiorników cienkościennych.

W7 Rura grubościenna. Zadanie Lamego. W8 Zginanie płyt cienkich. Walcowe zginanie płyt. W9 Płyty kołowe.

Forma zajęć – ćwiczenia Treści programowe

ĆW1 Energia potencjalna sprężystości układów liniowo-sprężystych. Twierdzenie Castigliano – przykłady.

ĆW2 Metody energetyczne dla układów statycznie wyznaczalnych- przykłady. ĆW3 Metoda sił –przykłady. ĆW4 Przykłady z wytrzymałości złożonej. ĆW5 Metoda trzech momentów. ĆW6 Obliczenia wytrzymałościowe zbiorników cienkościennych. ĆW7 Zadanie Lamego – przykłady. ĆW8 Rozwiązywanie płyt cienkościennych. ĆW9 Kolokwium.

Forma zajęć – laboratoria Treści programowe

L1 Zajęcia wprowadzające: szkolenie BHP oraz organizacja zajęć w laboratorium. Statyczna próba rozciągania metali. Udarowa próba zginania.

L2 Badanie stanu odkształceń i naprężeń w belce przy czystym zginaniu.

L3 Wyznaczanie modułu sprężystości G w rurze skręcanej.

L4 Badania rozkładu naprężeń w przekroju poprzecznym mimośrodowo rozciąganego pręta.

L5 Wyznaczanie linii ugięcia belki z zastosowaniem twierdzenia o wzajemności przemieszczeń.

L6 Dynamometr pierścieniowy. L7 Badania elastooptyczne. L8 Badania wytrzymałości zmęczeniowej materiałów. L9 Wytrzymałość połączeń klejonych.

Metody dydaktyczne 1 Wykład problemowy z wykorzystaniem środków audiowizualnych.

2 Ćwiczenia rachunkowe: rozwiązywanie zadań przez studentów pod kontrolą prowadzącego.

3 Laboratorium: metoda praktyczna oparta na obserwacji i pomiarze, pokazy, metoda aktywizująca związana z praktycznym działaniem studentów.

Obciążenie pracą studenta

Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności

Godziny kontaktowe z wykładowcą, w tym: 47

Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane w formie zajęć dydaktycznych – łączna liczba godzin w semestrze

45

Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane w formie np. konsultacji w odniesieniu – łączna liczba godzin w semestrze

2

Praca własna studenta, w tym: 78 Przygotowanie się do zajęć – łączna liczba godzin w semestrze 49

Przygotowanie się do laboratorium – łączna liczba godzin w semestrze 29

Łączny czas pracy studenta 125 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu: 5

Liczba punktów ECTS w ramach zajęć o charakterze praktycznym (ćwiczenia, laboratoria, projekty)

3

Literatura podstawowa

1 Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów, Warszawa, PWN, 2004.

2 Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Zadania z wytrzymałości materiałów. Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2000.

3 Instrukcje do ćwiczeń dostępne w laboratorium.

Literatura uzupełniająca 1 Komorzycki C., Teter A.: Podstawy statyki i wytrzymałości materiałów. Wydawnictwo Politechniki

Lubelskiej, Lublin, 2000.

2 Banasiak M., Grossman K, Trombski M.: Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów. PWN, Warszawa, 1998.

3 Sobiesiak, K. Szabelski K. (pod red.): Laboratorium wytrzymałości materiałów. Wydawnic-twa Uczelniane Politechniki Lubelskiej, Lublin 1994.

Macierz efektów kształcenia

Efekt kształcenia

Odniesienie danego efektu kształcenia do

efektów zdefiniowanych

dla całego programu

(PEK)

Cele przedmiotu

Treści programowe

Metody dydaktyczne

Metody oceny

EK 1 MBM1A_W05++ C2, C3

W1, W2, W3, W4, W5, W6,

W7,W8,W9, ĆW1, ĆW2, ĆW3, ĆW4, ĆW5, ĆW6, ĆW7, ĆW8,

ĆW9, L4, L7,

1, 2, 3 O1, O2, O3

EK 2 MBM1A_W05++ C2, C3

W1, W2, W3, W4, W5, W6,

W7,W8,W9, ĆW1, ĆW2, ĆW3, ĆW4, ĆW5, ĆW6, ĆW7, ĆW8,

ĆW9, L4, L7,

1, 2, 3 O1, O2, O3

EK 3 MBM1A_U05++ C1

W1, W2, W3, W4,

ĆW1, ĆW2, ĆW3, ĆW4, ĆW5, L5,

1, 2, 3 O1, O2, O3

EK4 MBM1A_W08++ C4 L1, L2, L3, L4, L5, L6, L7, L8, L9

3 O3

EK5 MBM1A_U09++ C1

ĆW1, ĆW2, ĆW3, ĆW4, ĆW5, ĆW6, ĆW7, ĆW8,

ĆW9

2 O2

EK6 MBM1A_U09++ C2, C3

ĆW1, ĆW2, ĆW3, ĆW4, ĆW5, ĆW6, ĆW7, ĆW8,

ĆW9, L1, L2,

2, 3 O2, O3

L3, L4, L5, L6, L7, L8,

L9

EK7 MBM1A_U19++ C4 L1, L2, L3, L4, L5, L6, L7, L8, L9

3 O3

EK8 MBM1A_K04++ C3

ĆW1, ĆW2, ĆW3, ĆW4, ĆW5, ĆW6, ĆW7, ĆW8,

ĆW9

2 O2

Ek9 MBM1A_K03++ C4 L1, L2, L3, L4, L5, L6, L7, L8, L9

3 O3

Metody i kryteria oceny

Symbol metody oceny

Opis metody oceny Próg zaliczeniowy

O1 Zaliczenie pisemne z ćwiczeń 50% O2 Egzamin pisemny 50% O3 Sprawozdania z wykonanych doświadczeń laboratoryjnych 100%

Autor programu: Dr hab. inż. Andrzej Teter, prof. PL

Adres e-mail: a.teter@pollub.pl Jednostka organizacyjna: Katedra Mechaniki Stosowanej, Wydział Mechaniczny PL