42

nr 9.156 wrzesień 2014

edukacja wieloobszarowa

■ Cel ogólny: budzenie zainteresowania starożytnym Egiptem.

■ Cele szczegółowe – dziecko:● słucha opowiadania nauczyciela i na jego podstawie odpowiada na pytania;● rozwija dużą motorykę;● rozumie kod alfabetu i potrafi dopasować element do przedstawionego kodu;● podporządkowuje się regułom zabawy.

■ Przygotowanie do zabawy:Nauczyciel prezentuje podstawowe informacje na temat Egiptu – pokazuje egipską flagę i pań-stwo na mapie. Zwraca uwagę na architekturę, historię oraz wierzenia. Dekoruje salę, tworzy gazetkę tematyczną.Dawniej i dziś Egipt to długi, wąski pas ziemi leżący w północno-wschodniej Afryce. (...) Z południa na północ Egiptu, wąską doliną płynie rzeka Nil, która u ujścia rozgałęzia się, tworząc deltę. (...) W Egipcie najważniejszą osobą był faraon. To on stał na czele wszystkich urzędników, wojska i kapłanów. Za życia uważano go za istotę półboską. Po śmierci oddawano mu cześć boską.

(źródło: Mumia. Tajemnice starożytnej cywilizacji i sekrety faraonów, praca zbiorowa, wyd. Arkady, Warszawa 2008)

■ Przebieg zajęć:● Po wodę do Nilu. W pałacu faraona zabrakło wody. Wszyscy poddani się martwią, co to będzie!

Trzeba dostarczyć wodę pitną z rzeki do pałacu faraona. • Pomoce: elementy toru przeszkód, dwie duże miski – jedna z wodą, kubek dla każdej drużyny.• Przebieg: Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Ustawia dwa tory przeszkód. Każdy musi

jak najszybciej pokonać tor przeszkód z wodą w ręce. Dzieci napełniają kubeczek wodą z jed-nej miski, pokonują z kubeczkiem w ręku tor przeszkód i wylewają wodę do drugiej miski.

● Wyścigi wielbłądów. Faraon jest nam bardzo wdzięczny za pomoc w noszeniu wody i w na-grodę zaprasza nas na przejażdżkę na swoich wielbłądach. Wielbłądy to zwierzęta, które są przystosowane do życia w gorącym i suchym klimacie. Mogą nie pić i nie jeść przez wiele dni. W garbie mają zgromadzone zapasy tłuszczu, przetwarzane potem na pokarm. Dzięki szerokim kopytom nie zapadają się w piasek i potrafią zatkać nozdrza, gdy nadchodzi piaskowa burza. Zaraz się przekonamy, czy noszenie garbu na grzbiecie to łatwe zadanie.• Pomoce: fotografia wielbłądów na pustyni, poduszki, elementy toru przeszkód.• Przebieg: Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Każdy zespół musi pokonać swój tor prze-

szkód. Wielbłądy kładą poduszkę na grzbiecie i idąc na czworakach, próbują nie zgubić garbu. ● Hieroglify. Już wkrótce faraon planuje posłać nas do szkoły. Musimy nauczyć się egipskiego al-

fabetu. Oj, nie będzie to łatwe zadanie! Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, co to są hieroglify: Pismo hieroglificzne jest najbardziej znanym i fascynującym rodzajem pisma. Pierwsze hieroglify były bezpośrednim odzwierciedleniem myśli. Egipcjanie ograniczyli się do przedstawienia przedmio-tów życia codziennego, używali znaków obrazujących przedmioty, które były częścią ich życia codziennego. Nośnikami pisarskimi były kości, płótna, glina, kamień, drewno aż po papirus, podstawowy materiał, którym posługiwali się skrybowie, wytwarzany z łodygi pewnego gatunku trzciny rosnącej w Delcie.

(źródło: Starożytny Egipt. Encyklopedia małego erudyty, praca zbiorowa, wyd. Elżbieta Jarmołkiewicz, Świebodzin 2010)

W starozytnym Egipcie

scenariusz zajęć dla najstarszej grupy przedszkolaków

Michalina Krzemień, Magdalena Soja .

wydrukowane pomoce dydaktyczne (10 kart A4) zostały dołączone do miesięcznika – szczegóły na str. 5

prenumerata

PLUS!

43

nr 9.156 wrzesień 2014

edukacja wieloobszarowa

• Pomoce: fotografia przedstawiająca hieroglify, hieroglifowy alfabet, tekturowa wizytówka (dla każdego dziecka), klej, ewentualnie nożyczki.

• Przebieg: Nauczyciel proponuje, żeby każdy ułożył swoje imię z egipskich hieroglifów. Zadanie można wykonać na dwa sposoby (do wyboru przez prowadzącego):– porozcinać plansze z hieroglifami i umieścić je w pojemniczkach oznaczonych literą naszego

alfabetu; następnie dzieci podchodzą do pojemniczków z literami pochodzącymi z ich imie-nia, wybierają hieroglify i na tekturowych wizytówkach wyklejają swoje imię;

– dać każdemu dziecku planszę z hieroglifami i poprosić, aby samo wycięło z niej litery, które wchodzą w skład jego imienia; na stole należy przygotować dodatkowe hieroglify oznaczają-ce litery często występujące, np. A, aby dziecko mogło dobrać spośród nich brakujące znaki.

● Koty i myszy. W pałacu też zalęgły się myszy! Potrzebujemy sprytnego kota, aby je wyłapać!• Pomoce: fotografia figurki kota.• Przebieg: Spośród dzieci nauczyciel wybiera kota i myszkę. Reszta przedszkolaków staje w kole

i łapie się za ręce. Mysz musi uciekać, a kot ma ją złapać. Biegają wokół koła lub przebiegają przez środek koła. Dzieci przepuszczają myszkę lub kota, unosząc lub opuszczając ręce. Moż-na śpiewać piosenkę „Uciekaj myszko do dziury”. Po chwili zabawy wszystkie dzieci klaszczą i wtedy kot może łatwiej złapać myszkę. Zabawę można powtórzyć kilka razy.

W Starożytnym Egipcie kot był zwierzęciem otoczonym szczególną czcią. Był związany z kultem bogini Bastet – symbolu miłości macierzyńskiej, łagodności (...), opiekunki domowego ogniska. Bastet przedstawiano jako kota, bo który dom mógł obejść się bez tego zwierzątka.

(źródło: Starożytny Egipt. Encyklopedia małego erudyty, praca zbiorowa, wyd. Elżbieta Jarmołkiewicz, Świebodzin 2010)

● Mumie. Faraon ma do nas tak wielkie zaufanie, że postanowił wyjawić nam największą tajem-nicę Egiptu. Zaraz się dowiemy, jak starożytni tworzyli mumie.• Pomoce: fotografia egipskiej mumii, papier toaletowy.• Przebieg: Dzieci dobierają się w cztero-, pięcioosobowe zespoły. Za pomocą papieru toale-

towego owijamy jedno dziecko z grupy, tworząc mumię. Na koniec mumie ożywają i straszą wszystkie dzieci (papierowy bałagan posprzątamy w następnym zadaniu do wykonania).

Egipcjanie wierzyli w istnienie innego życia po śmierci. Jeżeli przetrwa ciało, nie ulegając rozkła-dowi, to duch lub dusza będą żyć wiecznie. Nauczyli się więc je mumifikować, czyli konserwować i tak powstała mumia. (...) W czasie mumifikacji balsamiści recytowali zaklęcia i modlitwy mające zmarłemu umożliwić powrót do życia. Owijając ciało bandażami, wkładali między tkaninę amu-lety mające chronić ciało zmarłego.

(źródło: Mumia. Tajemnice starożytnej cywilizacji i sekrety faraonów, praca zbiorowa, wyd. Arkady, Warszawa 2008)

● Zbieramy skarabeusze. Skarabeusz to duży, czarny, połyskliwy chrząszcz, występujący w Afry-ce. W starożytnym Egipcie skarabeusz był uznawany za zwierzę święte. Na naszej pustyni wśród piasku żyje pewnie wiele skarabeuszy. Spróbujcie je odnaleźć! Ale pamiętajcie – ten owad był w Egipcie czczony, więc nie można go dotykać rękami!• Pomoce: fotografia skarabeusza, malutkie czarne kamienie oraz klamerki do prania.• Przebieg: Zadaniem dzieci jest uprzątnięcie sali z papieru toaletowego, czyli piasku pustyni,

i szukanie skarabeuszy (mogą być to malutkie czarne kamienie) za pomocą specjalnych przy-rządów do poszukiwania – klamerek do prania. Niczego nie wolno dotknąć rękami.

● Róża pustyni. Faraon ma dla nas ostatnie zadanie. Prosi, abyśmy pomogli w pracy artystom, którzy ozdabiają jego grobowiec.• Pomoce: glina samoutwardzająca się, fotografia z różą pustyni.• Przebieg: Proponujemy dzieciom wykonanie róży pustyni z gliny. Dzieci formują cienkie „pla-

cuszki” i układają na kształt kwiatu. ▪

Michalina Krzemień – absolwentka Uniwersytetu Śląskiego. Na-uczyciel i logopeda z czteroletnim stażem. Pracuje w Niepublicznym Artystycznym Przedszkolu „Sezamkowo”. Dzięki kreatywności oraz ar-tystycznym zamiłowaniom kształtuje wyobraźnię młodych umysłów.

Magdalena Soja – absolwentka Uniwersytetu Śląskiego. Nauczyciel kontraktowy z czteroletnim stażem. Pracuje w Niepublicznym Arty-stycznym Przedszkolu „Sezamkowo”. Kładzie nacisk na wszechstron-ny rozwój dzieci i rozbudzanie zainteresowania przyrodą.

gotową kartę pracy znajdziesz na stronie

www.dopobrania.blizejprzedszkola.pl