Strona 1

Stro

na1

w imieniu Fundacji Kapucyni i Misje dziękujemy !

że przyłączyłeś się do braci kapucynów, misjonarzy

pracujących w Republice Środkowoafrykańskiej i Republice Czadu

Przedstawiamy owoce naszej akcji „pączkowania 2019”Czyli projekty zrealizowane przez misjonarzy z pieniędzy

zebranych podczas ubiegłorocznej akcji „Wyślij pączka do Afryki 2019”

1. Obwoźny plac zabaw dla dzieci w parafii Bam --- Czad

misjonarz br. Paweł Kubiak pracujący w bam w Czadzie, zorganizował w swojej parafii plac zabaw dla dzieci im. Aniołów

Stróżów. przygotował ścieżki rowerowe, wyposażył plac w huśtawki i zjeżdżalnie. Plac jest codziennie tłumnie oblegany,

a dzieci są szczęśliwe bawiąc się wspólnie.

Dlatego misjonarz postanowił stworzyć możliwość podobnej zabawy dzieciom w dziesięciu wioskach, które należą do parafii, do których

jeździ z posługą duszpasterską. Zakupiliśmy 10 rowerków dla dzieci, 1 trójkołowy dla dzieci

niepełnosprawnych, przenośne huśtawki, zjeżdżalnie, sprzęt sportowy (piłki, skakanki, ringo, gumy do skakania(.

Br. Paweł jadąc do wioski aby spowiadać i odprawiać Msze św. zawsze na pace swojego samochodu zabiera taki obwoźny plac zabaw. Jego wizyty są wyczekiwane przez wszystkich, a dzieci szaleją z radości!

Strona 2

Stro

na2

2. Dożywianie osieroconych dzieci w parafii Ndim w RŚA

od kilku lat pomagamy zapłacić sierotom czesne w szkole, bo wszystkie szkoły w RŚA są płatne, oraz opłacamy im jeden posiłek w szkolnej stołówce.

Parafia Ndim obejmuje swoim zasięgiem 18 wiosek, w których pod opieką krewnych żyją osierocone przez obojga rodziców dzieci. Sytuacja sieroctwa

wynika głównie z trwającej nadal w RŚA wojny domowej, a podczas niepokojów cierpią głównie dzieci.

rodzice są zdeterminowani, by posyłać ich dzieci do szkoły. Wsparcie ze strony misji katolickiej dla dzieci aby kontynuowały dalszą naukę jest konieczne, gdyż sami rodzice zastępczy nie mają dostatecznych środków na ten cel.

Od każdej rodziny wymagany był wkład finansowy 3 tyś. FCFA na rok niezależnie od liczby posłanych do szkoły sierot.

Chodzi o wyrabianie poczucia odpowiedzialności osobistej za dzieci w rodzinie, a zarazem uczestnictwo w zbiorowym wysiłku społeczności lokalnej.

Katechiści i rodzice zastępczy dzieci zrzeszeni są w grupie samopomocowej i trzymają pieczę nad sierotami dbając o ich integrację w szkole i kościele,

uprawiają też razem pole, by edukować sieroty do pracy i choć symbolicznie uczestniczyć w zapewnieniu im wyżywienia.

W 2019 udało nam się udzielić tej formy pomocy ponad 200-tu dzieciom!

Strona 3

Stro

na3

3. Leczenie kolejnych 5 osób niepełnosprawnych ruchowoz parafii Ndim --- RŚA

Po sukcesie programu leczenia osób niepełnosprawnych ruchowo z parafii Ndim w RŚA w klinice ortopedycznej w Czadzie w ubiegłych latach, w 2019 udało nam się usprawnić i przywrócić do normalnego życia

kolejne potrzebujące osoby!

W parafii Ndim, br. Robert Wieczorek wraz z siostrami podjął wysiłek odwiedzin u chorych we wszystkich wioskach

i sporządził rejestr osób niepełnosprawnych. Każdy chory został szczegółowo opisany, założono mu kartę choroby i

zrobiono zdjęcie. W warunkach środkowoafrykańskiej wioski, osoby niepełnosprawne ruchowo, są skazane na poruszanie się na czworaka

lub są przykute do jednego miejsca.

Rodziny starają się nimi opiekować, ale nie mają środków na wysłanie ich do szpitala. W przypadku wielu pacjentów wiąże się to z podwójną podróżą: pierwsza na konsultację wstępną, a druga na wyznaczoną na późniejszy

termin operację w czasie pracy misji chirurgicznej, kiedy to lekarze z Europy zachodniej przyjeżdżają dwa razy w roku,

aby wykonać zaplanowane operacje i zabiegi. Rekonwalescencja pacjentów i ćwiczenia rehabilitacyjne są czasochłonne i

konieczne przed wyrobem protezy lub aparatu ortopedycznego.

Udało nam się też zakupić kolejne 5 wózków inwalidzkich poruszanych siłą mięśni rąk, dla dorosłych niepełnosprawnych ruchowo.

Strona 4

Stro

na4

4. Budowa studni głębinowej w parafii Ndimw wiosce Kounang - RŚA

Wieś Kounang jest dużą miejscowością będącą siedzibą gminy Diluki.

Wieś jest położona przy głównej drodze i jej populacja wciąż rośnie w liczbę.

Mieszkańcy nie mieli pompy wodnej na miejscu.

Najbliższa pompa głębinowa znajdowała się w odległości 1 km. Często więc

używali wody podskórnej, czerpanej z kilkumetrowej głębokości

ujęć kopanych przy domach.

przedstawili misjonarzowi prośbę o sfinansowanie nowej pompy głębinowej

z czystą wodą. Udało nam się wybudować nową studnię głębinową. Woda

została znaleziona na głębokości 65 m.

Ta realizacja pomogła miejscowej ludności w poprawie ich codziennego bytu

i przyczyniła się do polepszenia stanu zdrowia.

z nowej studni korzysta cała społeczność wioski

--- ponad 500 osób dorosłych!

Strona 5

Stro

na5

5. Szkoła dla Judith Mbotouga z parafii Ndim --- RŚA

Judith Mbotouga ma obecnie 21 lat i jest córką Pascala, długoletniego katechisty z centrum Ndim. Jako roczne dziecko zapadła na chorobę Haine-Medina (Polio( i w efekcie cierpi na paraliż obu kończyn dolnych. Nie sposób określić stopnia zaniedbania ze strony rodziców (szczepienie?(, ale pewne jest, że od początku choroby starali się robić co w ich mocy, by pomóc córce. Słuchali rad sióstr z przychodni zdrowia organizując dla Judith co kilka lat aparaty do chodzenia. W 2018 roku skorzystała też z pomocy finansowej naszej Fundacji Kapucyni i Misje i otrzymała w klinice ortopedycznej w Moundou nowe aparaty do przemieszczania się oraz trzykołowy wózek-rower napędzany siłą mięśni rąk. Sama dziewczyna jest pracowita i ambitna. Odznacza się przy tym podziwu godnym optymizmem i uśmiechem. Nie użala się nad sobą.

Misjonarz br. Robert Wieczorek przekonał rodziców Judith, że skoro dziewczyna nie może chodzić, to w przyszłości musi zarobić na siebie głową i rękami. Zdeterminowani rodzice, motywowali córkę do dalszej nauki, aż w tym roku skończyła liceum i zdała maturę (za pierwszym razem!(. Wyczyn ten odbił się szerokim echem we wsi i okolicy, zwłaszcza, że większość dziewcząt kończy swą edukację w podstawówce. Misjonarz postanowił, że trzeba jej pomóc w zdobyciu zawodu.

Judith zdała egzamin do Szkoły Pedagogicznej JP II w Bangui i została przyjęta mimo --- co jest zrozumiałe - początkowych obiekcji s. Dyrektor Marie Ange, czy dziewczyna będzie w stanie sobie poradzić z powodu swego kalectwa. To szkoła założona przez Stowarzyszenie Nauczania Katolickiego w RCA (ECAC( dla kształcenia kadr na potrzeby nauczania w naszych szkołach. Judith po dwóch latach otrzyma dyplom nauczyciela dla szkoły podstawowej. Jest pierwszą osobą z parafii Ndim, która uczęszcza do tej szkoły więc odważnie przeciera szlak kolejnym kandydatom. Jako wyspecjalizowana nauczycielka może pomóc w podniesieniu poziomu nauczania w naszych szkołach, gdy kiedyś wróci do Ndim.

Judith zamieszkała u swej ciotki Catherine, co jednak wiąże się z codziennym pokonywaniem dystansu 5 km dzielącego ją od szkoły. w 2019 r. dzięki wsparciu darczyńców z Polski, udało nam się zapłacić za czesne w szkole Judith, pokryć koszty transportu do szkoły i pokryciu części kosztów pobytu dziewczyny .

Pomoc dla Judith jest próbą udowodnienia, że także ludzie pokrzywdzeni przez los, pozbawieni równych szans, mogą osiągnąć w życiu wyższy cel i uczestniczyć w życiu społeczeństwa jako pożyteczne i równouprawnione jego jednostki.

Strona 6

Stro

na6

6. Nauka szycia dla dziewcząt w Bocaranga --- RŚA

W Centrum Edukacyjnym dla młodzieży przy misji w Bocaranga, otworzyliśmy szkołę dla dziewcząt połączoną z nauką szycia na maszynach i nauką

szydełkowania. przyjęliśmy 15 dziewcząt znajdujących się w trudnej sytuacji rodzinnej i materialnej. Chętnych jest wiele, ale wybraliśmy 15 dziewcząt w wieku 15 --- 18 lat, które nie uczęszczają do szkoły. Kilka z dziewcząt, które zostały zakwalifikowane są już samotnymi matkami z dziećmi. Zajęcia z j. francuskiego i matematyki pozwoliły im podnieść poziom intelektualny,

pomagając im zarazem w codziennym życiu i komunikacji. Na Zajęciach szycia na maszynach i zajęciach szydełkowani, dziewczyny uczą się zawodu krawcowej,

co daje im szanse na samodzielne utrzymanie w przyszłości.

7. Szkoła dla dzieci z buszu, parafia Bocaranga --- RŚA

Strona 7

Stro

na7

Staraliśmy się pomóc ubogiej młodzieży i dzieciom, przybywającym z brusu (wioski położone głęboko w buszu(, które chcą podjąć naukę w Bocaranga, a których rodzice nie są w stanie zapłacić za kształcenie.

Pokryliśmy koszty opłaty za szkołę, wyposażenia uczniów (zeszyty, długopisy, mundurek szkolny( oraz zapłaciliśmy czesne za internat dla dziewczyn przy misji sióstr Miłosierdzia w Bocaranga. Dziewczyny, które już mieszkają w internacie, misjonarz br. Tomasz Świtała przywiózł z wiosek w brusie: 4 z Tolle i 2 z Dibono. Są w klasach 5,6,7 podstawówki oraz w liceum w pierwszej klasie. Szkoła prowadzona przez siostry miłosierdzia świętej Antidy ma dobry poziom.

Wyjazd do takiej dobrej szkoły do Bocaranga jest dla dziewczyn z brusu wielką promocją. Rozszerza ich horyzonty. Widać to było już po pierwszym miesiącu pobytu w internacie. Wcześniej dziewczyny były bardzo nieśmiałe, niepewne siebie...

8. Zajęcia dla dzieci w Centrum Kulturalnym w Ngaoundaye w RŚA

Misjonarz br. Maciej Jabłoński zaobserwował w Ngaoundaye, miejscowości gdzie pracuje na misji, że wiele dzieci błąka się bez celu. Jest to związane z tym, że nie wszystkie uczęszczają do szkoły, a i te, które mają to szczęście uczestniczyć w zajęciach szkolnych, z powodu złej organizacji i niskiego poziomu nauczania oraz częstego odwoływania zajęć, spędzają czas przy drodze. W Ngaoundaye, w godzinach pozalekcyjnych, nie ma wielu możliwości konstruktywnego spędzenia czasu wolnego, zaangażowania się w około-szkolne zajęcie dodatkowe. Nuda, bezcelowość, brak nadziei na lepsze jutro, rodzi patologię. Pragniemy temu przeciwdziałać, aktywizując dzieci i młodzież, w ramach już istniejącego Centrum Kultury.

W ramach pracy Centrum Kultury sfinansowaliśmy: 1. Pracę z dziećmi i młodzieżą w ramach „Szkoły muzycznej”.

2. działanie drużyny piłkarskiej juniorów (chłopcy 15-18 lat(.3. Działanie drużyny piłkarskiej trampkarzy (chłopcy 10-14 lat(.

4. czytelnię i miejsca do odrabiania prac domowych i nauki5. Remont auli w Centrum Kultury

Strona 8

Stro

na8

9. Remont kaplicy w parafii Bocaranga w wiosce Gamanga --- RŚA

Kaplica w Gamanga została wybudowana 10 lat temu. Wymiary kaplicy to 16m na 7m. Kaplica jest murowana z cegły, zostały wykonane tynki, jednak

brakowało posadzki. Kaplica nie miała również zakrystii --- „tymczasowo” księgido katechezy i liturgii, alby ministrantów i inne drobiazgi katechista

przechowywał w skrzyni w prezbiterium. Nowo wybudowana Zakrystia będzie służyć również jako miejsce na nocleg dla kapłana przybywającego z posługą

sakramentalną. Wymurowano też ławki --- stałe, z betonowymi nogami i drewnianymi siedziskami. Dodatkowo wykonano duży krzyż metalowy przed

kaplicą, a w kaplicy umieszczono drewniany krzyża Pana Jezusa frasobliwego w prezbiterium. Udało się też wyposażyć zakrystię w meble.

10. Budowa studni głębinowych w parafii Baibokoum --- C zad

Strona 9

Stro

na9

Podobnie jak w wioskach w Republice Środkowoafrykańskiej, tak samo w Czadzie kobiety i dziewczęta ponoszą główną odpowiedzialność za zaopatrzenie domu w wodę.

Czerpią ją z każdego zagłębienia w ziemi, do którego przesącza się woda powierzchniowa. Jak łatwo się domyślić taka woda nie nadaje się do picia bo jest brudna i zanieczyszczona. Ale niestety służy nie tylko do celów gospodarczych.

Dlatego budujemy studnie, aby mieszkańcy wioski mieli dostęp do czystej i zdrowej wody. Jest to podstawowe dobro, bez którego rozwój i wyższy poziom życia nie jest możliwy.

11. Pomoc dla ubogich, starszych i niepełnosprawnychw parafii Baibokoum - Czad

W pracy duszpasterskiej w parafiach misjonarze spotykają się codziennie z

różnymi potrzebami ludzi, którzy proszą o pomoc. Dlatego świadczymy pomoc socjalną

dla osób bardzo ubogich. Finansujemy zakup żywności, kosztów leczenia, nauki dla

dzieci z rodzin wielodzietnych i biednych, transport i leczenie osób niepełnosprawnych

w centrum dla niepełnosprawnych w Moundou.

Strona 0

Stro

na10

12. Budowa boiska dla dzieci w Bam - Czad

wykonaliśmy boisko o nawierzchni betonowej o wymiarach 17 m x 10 m. Boisko służy

starszym dzieciom i młodzieży z parafii Bam. Znajduje się obok placu zabaw im. Aniołów

Stróżów, który od 2 lat doskonale funkcjonuje w parafii.

Na boisku dzieci i młodzież grają w gry zespołowe (siatkówka, koszykówka, piłka nożna(

równocześnie ucząc się współpracy i współzawodnictwa. Do tej pory młodym

parafianom znana była tylko gra w piłkę nożną, która odbywała się na niewielkim

płaskim terenie, ale każdorazowo taka rozrywka kończyła się przebiciem piłki

(kolczaste krzaki, twarde trawy( lub kontuzjami (nieprzygotowany, kamienisty teren

składający się głównie z dziur w ziemi(. Teraz mogą bawić się i grać bezpiecznie.

13. Budowa studni głębinowej w parafii Bocarangaw wiosce Gamanga - RŚA

Strona 11

Stro

na11

Udało nam się wybudować koleją studnię głębinową, tym razem we wsi Gamanga

w Republice Środkowoafrykańskiej, w parafii baibokoum.

Aby skorzystać z czystej i zdatnej wody, kobiety i dzieci musiały codziennie pokonywać

6 kilometrów, aby dotrzeć do Najbliższych pomp głębinowych z wodą zdatną do picia,

które znajdują się w sąsiednich wsiach Sangami i Kake. We wspomnianych wsiach pompy

są oblegane przez miejscowe kobiety, stąd niechętnie patrzyły na przybyszy z innych

wiosek. Wywiercenie studni w Gamanga ułatwiło życie ponad 400 osobom, bo tylu jest

mieszkańców wioski. Teraz mają własną studnię i cieszą się darem czystej wody.

14. Budowa kaplicy w Boyangou, parafia Ngaoundaye --- RŚA

W miejscowości Boyangou mieszka około 150 katolików i katechumenów. Są to w

zdecydowanej większości ubodzy rolnicy. Jest to wspólnota żywa, zdeterminowana,

mająca świadomość, że powinni świecić przykładem, także w aspekcie zaaranżowania

godnej świątyni. Była tam mała kaplica 20m x 10m, która z trudem mieściła wiernych.

Celem naszego projektu było wbudowanie w Boyangou nowej kaplicy, która

mogłaby sprostać potrzebom tamtejszej wspólnoty chrześcijan.

Strona 12

Stro

na12

15. Rozbudowa i remont kaplicy w Boko, parafia Ngaoundaye --- RŚA

Boko to miejscowość położona przy granicy z Kamerunem, pomiędzy

miejscowościami Mann i Yamba. Chcieliśmy rozbudować i wyremontować istniejącą

kaplicę, która mogłaby sprostać potrzebom tamtejszej wspólnoty chrześcijan.

Udało się postawić mury, które wydłużyły o 4 m budynek, wykonać wylewki i tynki

(wewnątrz i na zewnątrz( oraz rozbudować zakrystię.