Strona 1

Udział pracodawców w systemie kształcenia

i egzaminów potwierdzających kwalifikacje

w zawodzie buduje sukces ucznia na rynku pracy

Projekt : „Rozwój banków zadań do egzaminu zawodowego”

Strona 2

O projekcie

Cel szczegółowy POWER

Dostosowanie kształcenia i szkolenia zawodowego do potrzeb rynku

pracy poprzez zaangażowanie przedstawicieli pracodawców i

pracowników na wszystkich etapach jego programowania.

Cel projektu

Rozbudowanie istniejącej obecnie bazy zadań egzaminacyjnych

poprzez stworzenie nowych zadań na egzamin potwierdzający

kwalifikacje w zawodzie z zaangażowaniem

pracodawców/przedstawicieli pracodawców, którzy uczestniczyć

będą w każdym etapie procesu, tj. tworzenia zadań, recenzowania

ich oraz oceniania zdających.

Oś priorytetowa II : Efektywne polityki publiczne dla rynku pracy, gospodarki i edukacji

Działanie 2.1 : Kształcenie i szkolenie zawodowe dostosowane do potrzeb

zmieniającej się gospodarki.

Okres realizacji : Od 1.05.2016 r. do 31.01.2019 r.

Obszar realizacji : Cała Polska

Realizator : Centralna Komisja Egzaminacyjna Ministerstwo Edukacji Narodowej

Stan prawny na 01 września 2017 r.

Strona 3

Spis treści

1.Zamiast wstępu.

2.Różne modele kształcenia zawodowego.

3.Organizacja kształcenia zawodowego w Polsce.

4.Formy współpracy szkół z pracodawcami („dobre praktyki”).

5.Egzamin w kwalifikacjach.

6.Udział pracodawców w systemie egzaminacyjnym.

7.Kto może prowadzić szkołę kształcącą w zawodach?

8.Młodociany pracownik.

Strona 4

I. Zamiast wstępu

Dostosowanie kształcenia zawodowego do potrzeb rynku pracy jest priorytetem edukacji

zawodowej. Celem jej jest zapewnienie wykwalifikowanych kadr dla rozwijającej się

gospodarki w takim zakresie i tempie, aby zrównoważyć zapotrzebowanie na pracowników z

możliwością ich wykształcenia i przygotowania do wejścia na rynek pracy.

Pojęcie kształcenia zawodowego definiuje się najczęściej w literaturze pedagogicznej jako

proces, którego celem jest przekazanie uczniom określonego zasobu wiedzy i umiejętności z

zakresu przemysłu, rolnictwa i hodowli oraz szeroko rozumianych usług. Proces ten obejmuje

przekazanie określonego zasobu wiedzy ogólnej oraz specjalistycznych umiejętności

teoretycznych i praktycznych, których opanowanie uprawnia uczniów do wykonywania

wybranego zawodu. Rezultatem kształcenia zawodowego jest wykształcenie zawodowe

uzyskane w określonej specjalności 1) .

W wielu krajach pracodawcy włączają się w system edukacji poprzez między innymi:

identyfikację potrzeb kwalifikacyjno-zawodowych niezbędnych dla zmieniającego się rynku

pracy, w weryfikację określonych wymagań kwalifikacji, kompetencji zawodowych, podstawy

programowej dla zawodów, a także czynnie uczestniczą w procesie przygotowywania i

przeprowadzania egzaminów.

Realizowany w Niemczech i Austrii system dualny edukacji zawodowej jest pewną gwarancją

celowości i jakości kształcenia. Jest też wskazówką dla reform wprowadzanych w naszym

kraju. Wiodącą rolę w systemie dualnym mają pracodawcy. To oni są inicjatorami

wprowadzenia do systemu szkolnego nowego zawodu, określenia zakresu umiejętności,

wiedzy i kompetencji absolwenta, współuczestniczą w redagowaniu podstawy programowej

dla zawodu, wspomagają proces edukacyjny, wreszcie uczestniczą w ostatnim ogniwie

szkolnej edukacji zawodowej, w egzaminie. Mogą brać udział w opracowaniu zadań

egzaminacyjnych jako autorzy lub recenzenci. Wreszcie mogą pełnić funkcję egzaminatorów.

Wynik egzamin zawodowego jest informacją przede wszystkim dla zdającego, ale także dla

nauczycieli, weryfikując ich pracę. Egzamin jest jednocześnie wykładnią dla nowego cyklu

edukacyjnego wskazując mocne i słabe strony organizacji edukacji zawodowej. Obecność

przedstawicieli pracodawców na tym etapie kończącym jeden a zaczynającym następny cykl

edukacyjny jest niezwykle cenna. Państwa uwagi, wiedza i umiejętności umożliwią

dostosowywanie edukacji do Waszych oczekiwań będących jednocześnie oczekiwaniami

rynku pracy. Dzisiejszy rynek pracy i edukacja rozwijają się równolegle zbyt rzadko krzyżując

swe drogi. A przecież tylko dzięki pełnej współpracy można rozwiązać problemy kadrowe

rynku pracy.

Strona 5

II. Różne modele kształcenia zawodowego

System dualny nauczania pozwala na dostosowanie edukacji do potrzeb i oczekiwań pracodawców a uczniom/absolwentom pozwala na łagodne, płynne przejście z okresu edukacji szkolnej do aktywności na rynku pracy. System dualny realizowany na poziomie szkolnictwa zawodowego i technicznego jest dominującym w stosunku do systemu szkolnego w Szwajcarii, w Niemczech, Austrii. Występuje także w Czechach, na Węgrzech i w Holandii. Jakie korzyści wynikają z rozwiniętego systemu dualnego dla pracodawców ? Odpowiedzi w procentach:

Główne powody stosowania systemu dualnego Niemcy Austria Szkolenie dla potrzeb firmy 94 91 Szkolenie pracowników , których nie ma rynku 90 85 Zmniejszenie fluktuacji 80 71 Możliwość doboru spośród najlepszych stażystów 74 74 Uniknięcie błędów w rekrutacji kadr 73 58 Oszczędności na wprowadzaniu do pracy pracowników rekrutowanych na rynku pracy

58 42

Budowanie prestiżu firmy 57 51 Oszczędności na zatrudnianiu niewykwalifikowanych pracowników 42 47 Oszczędności kosztów rekrutacji pracowników 35 28 Mieczysław Kabaj, „Wpływ systemów kształcenia zawodowego na zatrudnienie i bezrobocie młodzieży”, IPiSS, Warszawa, 2012

•Zajęcia teoretyczne odbywają się w szkole

•Zajęcia praktyczne w warsztatach szkolnych, w CKP , w pracowniach i laboratoriach

•Praktyka zawodowa w klasach technikum u pracodawców na podstawie zawartych ze szkołą umów

•Kształcenie modułowe z wykorzystaniem szkolnych pracowni

SYSTEM SZKOLNY

• Zajęcia teoretyczne odbywają się w szkole

• zajęcia praktyczne u pracodawcy SYSTEM DUALNY

Strona 6

III. Organizacja kształcenia zawodowego w Polsce

Edukacja szkolna obejmuje tylko te zawody, które ujęte są w Rozporządzeniu MEN z 23

marca 2017 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2017 r. poz.

622). Kontynuowane jest kształcenie wg znowelizowanej klasyfikacji zawodów na podstawie

Rozporządzenia MEN z 2012 r.

Klasyfikacja właściwa według rozporządzenia:

Zawody zostały podzielone na jedną lub dwie kwalifikacje. Bywają wspólne kwalifikacje dla

kilku zawodów - są jednocześnie skróconą ścieżką uzyskania uprawnień do wykonywania

pokrewnych zawodów.

Wszystkie zawody klasyfikacji szkolnej pogrupowane zostały w ramach obszarów kształcenia

1. Administracyjno-usługowy (AU)

2. Budowlany (BD)

3. Elektryczno-elektroniczny (EE)

4. Mechaniczny i górniczo-hutniczy (MG)

5. Rolniczo-leśny z ochroną środowiska (RL)

6. Turystyczno-gastronomiczny (TG)

7. Medyczno-społeczny (MS)

8. Artystyczny(ST)

Szkoły

ponadpodstawowe

e

Pięcioletnie

technikum

Branżowa szkoła

I stopnia

Branżowa szkoła

II stopnia

Czteroletnie liceum

ogólnokształcące

Szkoła policealna

Szkoła specjalistyczna

przysposabiająca do

pracy

Strona 7

W zakresie każdego obszaru występuje kilkanaście kwalifikacji i zawodów. Zawody

nauczane w branżowej szkole I stopnia posiadają jedną kwalifikację , na poziomie technikum

dwie. Np. obszar budowlany to 31 kwalifikacji nauczanych w 16 jednokwalifikacyjnych

zawodach branżowej szkoły I stopnia i 10 dwukwalifikacyjnych w technikum.

Obszar

budowlany

Technik budowy dróg,

Mechanik maszyn i

urządzeń do robót

ziemnych i drogowych,

Technik robót wykończeniowych

w budownictwie,

Monter zabudowy i robót

wykończeniowych w bud.

Technik budownictwa,

Technik urządzeń i

systemów energetyki

odnawialnej,

Technik inżynierii

sanitarnej,

Monter instalacji i

urządzeń

sanitarnych,

Technik

gazownictwa Monter izolacji przemysłowych,

Blacharz izolacji przemysłowych,

Monter izolacji budowlanych,

Monter konstrukcji budowlanych Technik dróg

kolejowych i obiektów

inżynieryjnych, Monter

nawierzchni kolejowych Betoniarz-zbrojarz, Murarz-

tynkarz, Kominiarz, Kamieniarz,

Cieśla , Dekarz, Zdun Technik budownictwa

wodnego

Monter budownictwa

wodnego

Technik renowacji

elementów architektury,

Technik geodeta

Występują zawody jednokwalifikacyjne na poziomie technikum jak np. technik spedytor z

obszaru kształcenia administracyjno-usługowego, z obszaru artystycznego np. stroiciel

fortepianów i pianin. Większość zawodów z obszaru medyczno-społecznego również posiada

jedną kwalifikacji. O efektach kształcenia zawodowego stanowi rozporządzenie MEN z dnia 31

marca 2017 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. z 2017 r., poz.

860). Podstawy programowe wskazują umiejętności jakie powinien osiągnąć uczeń po

ukończeniu nauki zawodu np.:

„Mechanik pojazdów samochodowych 723103

Diagnoza i naprawa podzespołów i zespołów pojazdów samochodowych - kwalifikacja

MG.18

Strona 8

Uczeń :

1) przyjmuje pojazd samochodowy do diagnostyki oraz sporządza dokumentację tego

przyjęcia

2) przygotowuje pojazd samochodowy do diagnostyki

3)charakteryzuje budowę pojazdów samochodowych oraz wyjaśnia zasady działania

podzespołów i zespołów tych pojazdów ...”

Dominującym systemem kształcenia zawodowego w Polsce jest kształcenie szkolne, formę

kształcenia dualnego realizują przede wszystkim Akademie rzemiosła lub szkoły

współpracujące z Izbą Rzemieślniczą. Praktyczna nauka zawodu młodocianych pracowników

realizowana jest u pracodawców indywidualnych, najczęściej zrzeszonych w izbach

rzemieślniczych ( egzamin zawodowy organizowany jest przez Izbę Rzemieślniczą ).Własne

szkoły kształcące w zawodach prowadzą także osoby prawne w pełni realizując

naprzemienność kształcenia zawodowego teoretycznego i praktycznego np. organem

prowadzącym Zespół Szkół Budowlanych w Poznaniu jest Wielkopolska Izba Budownictwa,

czy Zespół Szkół Zawodowych PBO w Zielonej Górze prowadzony przez Przedsiębiorstwo

Budownictwa Ogólnego sp. z o.o.

IV. Formy współpracy szkół z pracodawcami

Dzięki lokalnym projektom „partnerstwa wiedzy” zwiększył się udział urzędów

państwowych, uczelni, lokalnych przedsiębiorców w organizowanie praktyk dla uczniów i

staży dla nauczycieli. W ten sposób umożliwia się im dostęp do nowoczesnych technologii,

maszyn i urządzeń.

JEDNOSTKI SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO,

URZĘDY PAŃSTWOWE

SZKOŁY I PLACÓWKI

OŚWIATOWE

PRACODAWCY UCZELNIE

EDUKACJA

ZAWODOWA

Strona 9

Kolejną inicjatywą był projekt realizowany przez PARP z udziałem Polskiego Stowarzyszenia

Zarządzania Kadrami „Biznes dla edukacji”, którego celem było nawiązanie współpracy grup

pracodawców skupionych wokół różnych branż ze szkołami i uczelniami. Inną koncepcją

realizacji współpracy między przedsiębiorcami, instytucjami oświatowymi a jednostkami

badawczo-rozwojowymi są klastry przemysłowe. Przykładem modelu klastrowego jest

działalność Stowarzyszenia Grupy Przedsiębiorców Przemysłu Lotniczego „Dolina Lotnicza”,

które było odpowiedzią na konieczność utworzenie zaplecza wykwalifikowanych

pracowników niezbędnych do rozwoju przedsiębiorstw przemysłu lotniczego.

Badania przeprowadzone przez MEN w 2010 r. z zakresu współpracy firm z placówkami

oświatowymi wskazują, że 23% organizacji objętych badaniem współpracuje ze szkołą/CKP.

Najczęściej były to firmy z sektora MŚP. Niewiele zmieniło się od tamtej pory.

Formy współpracy przedsiębiorstw współpracujących ze szkołami lub Centrami Kształcenia

Praktycznego wymieniane przez badanych przedstawia poniższy wykres:

Na podstawie źródła: Badanie funkcjonowania systemu kształcenia zawodowego w Polsce. Raport z badania

wśród przedsiębiorstw metodą wywiadów telefonicznych CATI, MEN, Warszawa 2010, s. 18.

Inne formy współpracy występujące w organizacji pracy szkoły to :

przeprowadzanie części praktycznej egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w

zawodzie,

0% 10% 20% 30% 40% 50% 60% 70%

Szkolenia dla nauczycieli

Finansowanie stypendiów dla uczniów

Organizacja olimpiad i konkursów

Współorganizacja wycieczek dydatycznych dla …

Patronat szkoły/CKP lub pracowni

Opracowywanie programów nauczania we …

Dostarczanie wyposażenia pracowni

Dostarczanie materiałów/surowców do …

Umowa partnerska ze szkołą zawodową

Wzbogacanie bazy szkoły w materiały …

Szkolenia dla uczniów przy współpracy ze …

Kształcenie zawodowe(teoretyczne i praktyczne)

Sponsorowanie szkół

Praktyki zawodowe

Zajęcia praktyczne

Strona 10

udział pracodawców jako egzaminatorów w egzaminie potwierdzającym

kwalifikacje w zawodzie 3) .

Dobre Praktyki:

Klasy patronackie

Dla uczniów i nauczycieli firma organizuje specjalistyczne kursy zakończone wydaniem

odpowiedniego certyfikatu. Pracodawcy promują uczniów stypendiami, premiami lub innymi

formami nagrody. Klasy patronackie prowadzą m.in. Haering Polska, Man Truck&Bus Polska,

AHK Polska (Polsko-Niemiecka Izba Przemysłowo-Handlowa). W branży motoryzacyjnej od

wielu lat Volkswagen współpracuje z Zespołem Szkół nr 1 w Swarzędzu prowadząc kształcenie

w zawodach mechanika i elektromechanika pojazdów samochodowych, mechatronika,

operatora obrabiarek skrawających. Klasy patronackie w branży motoryzacyjnej prowadzi

także firma Peugeot Polska4) i Solaris Bus&Coach SA. Programy edukacyjne realizowane przez

firmy skierowane są częściej do studentów, rzadziej do uczniów szkół ponadgimnazjalnych.

Skierowane do szkół i placówek oświatowych to np. :

„Praktyczna nauka zawodu z FAKRO” - skierowany do uczniów w zawodach

budowlanych

pracodawca

•podpisuje umowę ze szkołą

•uczestniczy w opracowaniu programu nauczania

•część praktyczna nauczania w całości odbywa się u pracodawcy przy użyciu jego technologii, maszyn,materiałów

szkoła/CKP

•W programie nauczania szkoła uwzględnia oczekiwania pracodawcy

•jeżeli firma działa na rynku zagranicznym szkoła wprowadza do planu nauczania odpowiedni język obcy 4)

•prowadzi kształcenie teoretyczne

Strona 11

„Lidl Akademia Handlowa”- skierowany do uczniów w zawodzie technika handlowca i

sprzedawcy

„MAPEI BRANDED SCHOOL- Szkoła pod patronatem MAPEI – firma uruchomiła

Mobilne centrum szkoleniowe MAPEI - autobus, który dociera do uczniów wielu

szkół budowlanych.

„Zagrzewamy do nauki” program edukacyjny PGNiG TERMIKA SA

„Edukacja zawodowa a świat mody” to program firmy ACUS właściciela marki

odzieżowej Cateria i inne programy.

V. Egzamin z kwalifikacji w zawodzie

Egzamin z kwalifikacji w zawodzie jest wprowadzony do systemu egzaminów zewnętrznych.

Składa się z dwóch części i jest formą oceny poziomu opanowanie wiedzy i umiejętności

zdającego w zakresie jednej kwalifikacji wyodrębnionej w danym zawodzie, ustalone w

podstawie programowej kształcenia w zawodach. Do egzaminu mogą przystąpić uczniowie,

absolwenci i osoby które ukończyły kwalifikacyjny kurs zawodowy.

Część pisemna - test 40 zadań

wielokrotnego wyboru. Trwa 60 minut .

Przeprowadzany w formie elektronicznej lub z

wykorzystaniem arkuszy egzaminacyjnych i

kart odpowiedzi.

Próg zdawalności - 50%

odpow

Część praktyczna to wykonanie jednego

zadania, którego rezultatem jest wyrób, usługa

lub dokumentacja. Trwa od 120 do 240 minut w

zależności od kwalifikacji.

Próg zdawalności - 75%

Strona 12

Po zdaniu obu części zdający otrzymuje świadectwo w zakresie jednej kwalifikacji.

Po zdaniu wszystkich kwalifikacji wyodrębnionych w danym zawodzie i ukończeniu

odpowiedniego poziomu wykształcenia otrzymuje dyplom potwierdzający kwalifikacje

zawodowe.

Kwalifikacyjny kurs zawodowy a pracodawca:

Kkz to forma szybkiego pozyskania wykwalifikowanego pracownika (forma krótsza niż szkoła

dla dorosłych – kształcenie w konkretnej wymaganej przez pracodawcę kwalifikacji).Kkz daje

możliwość podnoszenia kwalifikacji lub przekwalifikowania się osób dorosłych.

VI. Możliwości udział pracodawców w systemie egzaminacyjnym:

*Art.9 c ust.4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, 1954, 1985 i 2169 oraz z 2017 r. poz. 60, 949 i 1292)

Prowadzi swój własny ośrodek egzaminacyjny

U niego odbywa się część praktyczna egzaminu.

Warunek:

• prowadzi praktyczną naukę zawodu oraz

• uzyskał upoważnienie od Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej

Pracodawca - egzaminatorem *

•jest przedstawicielem pracodawcy lub orgaznizacji pracodawców albo stowarzyszenia lub samorządu zawodowego

• posiada kwalifikacje wymagane od instruktora praktycznej nauki zawodu albo posiada przygotowanie zawodowe uznane przez dyrektora szkoły lub placówki za odpowiednie do prowadzenia zajęć z zakresu kształcenia zawodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy – Prawo oświatowe, i spełnia warunki określone w ust. 3 pkt 3 i 4

•spełnia warunki art.10 pkt 5 ust.2-4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela

•ukończył z wynikiem pozytywnym szkolenie dla kandydatów na egzaminatorów organizowane przez OKE i uzyskał wpis do ewidencji egzaminatorów

Strona 13

Pracodawca – egzaminatorem. Co trzeba zrobić, aby pełnić funkcję

egzaminatora?

krok 1

• Złożyć wymagane dokumenty w OKE wymienione we "Wniosku o przyjęcie na szkolenie dla kandydatów na egzaminatorów i wpis do ewidencji OKE"

krok 2 • Ukończyć szkolenia dla egzaminatorów z wynikiem

pozytywnym

krok 3

• Wystąpić do dyrektora własciwej OKE o wpis do ewidencji egzaminatorów w zakresie danej kwalifikacji

krok 4 • Egzaminator powoływany jest przez dyrektora właściwej

OKE w zależności od potrzeb

Strona 14

Kto może być instruktorem praktycznej nauki zawodu? Osoba, która ma :

Kopalnia Budryk - przygotowania do egzaminu uczniów ZSP w Ornontowicach

Przygotowanie pedagogiczne :

• przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny wymagany od nauczycieli

• albo ukończony kurs pedagogiczny zatwierdzony przez kuratora oświaty

Wymagane kwalifikacje:

• co najmniej tytuł mistrza w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, którego będą nauczać

• lub świadectwo ukończenia technikum, technikum uzupełniającego lub szkoły równorzędnej albo świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej lub policealnej i tytuł zawodowy w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać

• lub świadectwo ukończenia liceum zawodowego i tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w zawodzie, którego będą nauczać, oraz co najmniej czteroletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu tytułu zawodowego

• lub świadectwo ukończenia liceum ogólnokształcącego, liceum technicznego, liceum profilowanego, uzupełniającego liceum ogólnokształcącego, technikum i technikum uzupełniającego, kształcących w innym zawodzie niż ten, którego będą nauczać, lub średniego studium zawodowego i tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w zawodzie, którego będą nauczać, oraz co naj mniej sześcioletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu tytułu zawodowego

• lub dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku (specjalności) odpowiednim dla zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu dyplomu lub dyplom ukończenia studiów wyższych na innym kierunku (specjalności) oraz co najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać

Strona 15

Ośrodek Egzaminacyjny w PBO sp. z o.o. w Zielonej Górze - Przygotowania do egzaminu uczniów ZSZPBO

VII . Kto może prowadzić szkołę kształcącą w zawodach?

Dzisiejsze szkoły zawodowe w znakomitej większości powstawały w drugiej połowie XX wieku jako odpowiedź na potrzeby rynku pracy różnych branż przemysłu, rolnictwa, leśnictwa, handlu i usług, kolejnictwa itd. Wiele z nich powstało przy dużych zakładach pracy jako szkoły przyzakładowe, decyzją odpowiednich ministrów. Do dziś funkcjonują w Polsce szkoły resortowe prowadzone przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Ministra Środowiska, Ministra Obrony Narodowej, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. „Swoje” szkoły prowadzi też Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ustawa o systemie oświaty wprowadzona w 1991 roku „oddała” prowadzenie i zakładanie szkół publicznych ponadgimnazjalnych jednostce samorządu terytorialnego - powiatom. Jednak dopuszcza zakładanie i prowadzenie szkół również przez osoby prawne i fizyczne. Nie ma więc przeszkód prawnych, które uniemożliwiałyby pracodawcom zakładanie i prowadzenie szkół. Procedury zakładania szkół publicznych wymagają:

aktu założycielskiego,

zezwolenia na założenie szkoły udzielonego przez odpowiedni organ jednostki samorządu terytorialnego i wpisanie szkoły do rejestru szkół publicznych i o uprawnieniach szkół publicznych.

do wniosku należy także dołączyć projekt statutu szkoły (zezwolenie na założenie szkoły wydaje się na czas nieokreślony).

Zasady finansowania szkół publicznych prowadzonych przez inne podmioty niż jednostki samorządu terytorialnego określają przepisy art. 80 ust. 3 ustawy o systemie oświaty.

Strona 16

VIII. Młodociany pracownik

Organizacja edukacji szkolnej ucznia - młodocianego pracownika:

Mechanizmy finansowe : dofinansowanie kosztów kształcenia zawodowego wypłacane z Funduszu Pracy

dofinansowanie realizowane na pdst. art.70b ustawy o systemie oświaty uzależnione jest od formy kształcenia i czasu jego realizacji i podlega rewaloryzacji (kwota dofinansowania wynosi: dla zawodów o 36 - miesięcznym cyklu kształcenia - 8081,00zł).

Zgodnie ze znowelizowanym art. 70b ust. 11 ustawy o systemie oświaty dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianych pracowników stanowi pomoc de minimis udzielaną zgodnie z warunkami określonymi w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1

1.Kształcenie teoretyczne ogólne odbywa się w szkole a zawodowe na kursach. Kształcenie praktyczne - u pracodawcy

• Kształcenie ogólne odbywa się w systemie klasowo-lekcyjnym

• Kształcenie zawodowe teoretyczne - 4 tygodnie w każdej klasie (po 136 godzin lekcyjnych) w Oddziałach Dokształcania i Doradztwa Zawodowego.

2. Kształcenie teoretyczne ogólne i zawodowe odbywa się w szkole

a kształcenie praktyczne - u pracodawcy

• Kształcenie ogóle odbywa się w systemie klasowo-lekcyjnym

• Kształcenie teoretyczne zawodowe odbywa się w systemie klasowo-lekcyjnym

• Kształcenie zawodowe może być realizowane w szkole w systemie modułowym

• Kształcenie szkolne jest naprzemienne z kształceniem u pracodawcy.

Strona 17

Jakie warunki trzeba spełnić, aby ubiegać się o dofinansowanie do kosztów kształcenia?

Przypisy:

1. C.Kupisiewicz , M. Kupisiewicz – Słownik pedagogiczny , W-wa 2009 s.90. 2. http://www.edunet-poland.pl/ edukacja zawodowa w Niemczech dualny system

kształcenia zawodowego. 3. Współpraca pracodawców ze szkołami zawodowymi. Teraźniejszość i przyszłość

KOWEZiU Warszawa 2013. 4. Współpraca pracodawców ze szkołami zawodowymi. Teraźniejszość i przyszłość

KOWEZiU Warszawa 2013 s.58.

Akty prawne:

1. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, 1954, 1985 i 2169 oraz z 2017 r. poz. 60, 949 i 1292)

2. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe ( Dz. U. z 2017r.,poz.59 i 949) 3. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. w sprawie

szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie ( Dz. U.2017 r., poz.1663)

4. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 sierpnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie egzaminu czeladniczego, egzaminu mistrzowskiego oraz egzaminu sprawdzającego, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych(Dz. U.2017 r. poz.1607)

Art 70 b

uso

•Umowa pracodawcy z młodocianym pracownikiem o kształcenie ma charakter umowy na czas nieokreślony (Kodeks Pracy dział Zatrudnienie młodocianych)

Art 70 b

uso

•Pracodawca lub osoba prowadząca zakład w imieniu pracodawcy albo osoba zatrudniona u pracodawcy posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych określone w przepisach w sprawie przygotowania zawodowego młodocianychi ich wynagradzania

Art.70 b uso

•Dofinansowanie przyznaje wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce zamieszkania młodocianego pracownika

•Dofinansowanie stanowi pomoc de minimis

•Zaświadczenie potwierdzające zdanie przez młodocianego egzaminu czeladniczego lub dyplom zawodowy wydany przez Okręgową Komisję Egzaminacyjną

Strona 18

5. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu ( Dz. U.2017 r., poz.1644)

6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 13 marca 2017 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2017 r., poz.622).

7. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 marca 2017 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. z 2017 r., poz. 860).

8. Obwieszczenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 13 sierpnia 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie ramowego programu szkolenia kandydatów na egzaminatorów, sposobu prowadzenia ewidencji egzaminatorów oraz trybu wpisywania i skreślania egzaminatorów z ewidencji(Dz. U. z 2015r., poz. 1305).

9. Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Karta Nauczyciela Dz. U. 2017 r., poz.1189).

10. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych ( Dz. U. z 2017r., poz.1632)

11. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy( Dz. U. z 2016 r. poz.1666, 2138 i 2255 oraz z 2017 r. poz.60 i 962)

Bibliografia i netografia:

1. Stan szkolnictwa zawodowego w Polsce - raport KOWEZiU Warszawa 2013. 2. P. Zaręba, R. Kupczyk, J. Misztal, M. Hadrian, A. Biernat „Współpraca Szkół

Zawodowych z pracodawcami” KOWEZiU Warszawa 2013. 3. Szkolnictwo Zawodowe w Polsce a w innych krajach Unii Europejskiej - Płock

2014. 4. M. Kabaj „Wpływ systemów kształcenia zawodowego na zatrudnienie i

bezrobocie młodzieży” IPiSS Warszawa 2012. 5. A. Jawor-Joniewicz „Raport specjalny dotyczący biznesu i edukacji w Polsce” PARP

Warszawa 2014. 6. R. Nowakowska-Siuta Kształcenie Zawodowe w krajach Unii Europejskiej CKE

Warszawa 2014. 7. http/www.edunet-poland.pl/pl/informator/edukacja zawodowa w Niemczech

dualny system kształcenia zawodowego. 8. http://www.biznesdlaedukacji.parp.gov.pl 9. http://www.koweziu.edu.pl 10. http://www.men.gov.pl