Technik.logistyk 342[04] z4.02_u

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Emilia Agnieszka Zamkowska

Posługiwanie się drugim j ęzykiem obcym w realizacji zadań logistycznych 342[04].Z4.02

Poradnik dla ucznia Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy Radom 2007


1

Recenzenci: dr hab. Halina Stasiak mgr Ewa Chybicka Opracowanie redakcyjne: mgr Emilia Agnieszka Zamkowska Konsultacja: mgr inŜ. Halina Śledziona Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 342[04].Z4.02 Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji zadań logistycznych zawartego w modułowym programie nauczania dla zawodu technik logistyk. Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007


2

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie 3 2. Wymagania wstępne 4 3. Cele kształcenia 5 4. Materiał nauczania 6

4.1. Informacja o niemieckich centrach gospodarczych oraz podstawowe pojęcia z zakresu logistyki

6

4.1.1. Materiał nauczania 6 4.1.2. Pytania sprawdzające 15 4.1.3. Ćwiczenia 16 4.1.4. Sprawdzian postępów 19

4.2. Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki 21 4.2.1. Materiał nauczania 21 4.2.2. Pytania sprawdzające 40 4.2.3. Ćwiczenia 41 4.2.4. Sprawdzian postępów 45

4.3. Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów 46 4.3.1. Materiał nauczania 46 4.3.2. Pytania sprawdzające 64 4.3.3. Ćwiczenia 65 4.3.4. Sprawdzian postępów 69

5. Sprawdzian osiągnięć 70 6. Literatura 75


3

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o rachunku kosztów zadań logistycznych z zakresu gospodarki magazynowej.

W poradniku zamieszczono: − wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć juŜ ukształtowane,

abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika, − cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem, − materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki

modułowej, − zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy juŜ opanowałeś określone treści, − ćwiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować

umiejętności praktyczne, − sprawdzian postępów, − sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi

opanowanie materiału całej jednostki modułowej, − literaturę.

Schemat układu jednostek modułowych

742[04].Z4. Język obcy zawodowy

742[04].Z4. 01 Posługiwanie się językiem obcym w realizacji zadań

logistycznych

742[04].Z4. 02 Posługiwanie się drugim

językiem obcym w realizacji zadań logistycznych


4

2. WYMAGANIA WST ĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć: − określać podstawowe środki transportu, − określać podstawowe jednostki miar i wag, − korzystać z map, − przyjmować, redagować i wysyłać korespondencję, − nawiązywać kontakty z pracodawcą, klientem, − posługiwać się językiem obcym zawodowym w kontaktach z klientami i pracodawcą, − nawiązywać współpracę z przedsiębiorstwami w kraju i za granicą, − posługiwać się właściwymi strukturami gramatycznymi w języku obcym zawodowym

pisanym i mówionym, − korzystać z komputera i jego oprogramowania, − posługiwać się słownikami dwujęzycznymi i branŜowymi, − organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii, − korzystać z róŜnych źródeł informacji.


5

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć: − udzielić informacji o działalności logistycznej, − określić zadania zawodowe logistyka, − posłuŜyć się aktami prawnymi dotyczącymi działań z zakresu logistyki, − opisać zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce

elektronicznej, − przeprowadzić negocjacje z klientem w zakresie zadań logistycznych, − przygotować dokumenty związane z zaopatrzeniem materiałowym w przedsiębiorstwie, − przygotować pisemna ofertę dla klienta − opisać proces technologiczny produktów, − opisać zapasy magazynowe, − opisać zapas cykliczny i bezpieczeństwa − opisać regały magazynowe wysokiego składowania i znakowanie towaru, − opisać zasady dobierania opakowania i przygotowania towaru do dystrybucji, − opisać środki transportu wewnętrznego, − opisać stan techniczno-eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych, − opisać organizację przewozu osób w komunikacji publicznej, − opisać dobór środków transportu do realizacji konkretnego zadania, − sporządzić oferty cenowe na usługi logistyczne, − sporządzić korespondencję realizowanego zadania logistycznego, − wystawić fakturę, − skorzystać z ofert i innych informacji prezentowanych w Internecie.


6

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Informacja o niemieckich centrach gospodarczych oraz podstawowe pojęcia z zakresu logistyki

4.1.1. Materiał nauczania Centra gospodarcze w Niemczech

Państwo Niemieckie jest federacją, składającą się z 16 landów. Stolicą federacji jest Berlin. Republika Federalna Niemiec jest członkiem – załoŜycielem Unii Europejskiej. Zamieszkuje ją 82 miliony mieszkańców. Niemcy rozciągają się 850 km na długości południkowej (od Sylt do Oberstdorf) i ponad 600 km szerokości równoleŜnikowej (od Aachen do Görlitz – Zgorzelec). Centralne połoŜenie Niemiec w Unii Europejskiej i bardzo dobrze rozwinięty system komunikacji przyczynia się do tego, Ŝe Republice Federalnej Niemiec przysługuje znacząca rola w systemie międzynarodowego transportu.

W Berlinie znajduje się duŜe skupisko ludności. Obszar miasta cechuje się gęstą zabudową terenu. Stolica Niemiec, szczególnie po zjednoczeniu nabrała duŜego znaczenia w systemie komunikacji. W Berlinie krzyŜują się dwie duŜe europejskie osie komunikacji drogowej. Z jednej strony linia Sztokholm – Praga – Wiedeń – Budapeszt w kierunku północno – południowym, a w kierunku zachodnio – wschodnim linia ParyŜ – Warszawa – Moskwa. W Berlinie znajduje się równieŜ centralny węzeł kolejowy. Znajdujące się tam dworce kolejowe, obsługują wiele międzynarodowych linii. TakŜe w Ŝegludze śródlądowej Berlin jest waŜnym węzłem komunikacyjnym. Rzeki Havel i Spree stanowią waŜne środki komunikacji wodnej. Poprzez kanały mają połączenie z rzekami Elbe (Łaba) i Oder (Odra). Drogami wodnymi moŜna bez problemu dotrzeć do portów morskich. W aglomeracji Berlina znajdują się trzy lotniska: Berlin-Schönenfeld, Berlin-Tegel i Berlin-Tempelhof.

Kolejnym wielkim ośrodkiem administracyjnym i gospodarczym jest Hamburg. WaŜną rolę w tym mieście spełnia port. Ale Hamburg nie oferuje tylko usług w dziedzinie transportu morskiego. Jest tam równieŜ rozwinięty ośrodek przemysłu maszynowego, chemicznego i metalurgicznego. Ponadto miasto to jest waŜnym węzłem komunikacyjnym w transporcie drogowym i kolejowym. Transport powietrzny korzysta z lotniska Fuhlsbüttel.

Port w Bremie, podobnie jak port w Hamburgu odgrywa równie waŜną rolę zarówno w Ŝegludze śródlądowej, jak i morskiej. W Bremie znajduje się wiele firm importujących towary z całego świata.

Zagłębie Rury (Ruhrgebiet) to znany region przemysłu cięŜkiego, gdzie wydobywa się węgiel i produkuje stal. Zagłębie obejmuje jedenaście wielkich miast i wyróŜnia się dobrze rozwiniętą siecią autostrad, trakcji kolejowych, a takŜe śródlądowymi drogami wodnymi. Port Reński (Reihnhafen) „Duisburg-Ruhrort”, naleŜy do jednego z większych portów rzecznych w Europie. Zagłębie Ruhry poprzez system rzeczny i sieć kanałów jest połączone z międzynarodową Ŝeglugą śródlądową i morską.

W kierunku południowym od Zagłębia Ruhry rozwinął się duŜy rejon gospodarczy Rheinschiene, gdzie znajduje się wiele przedsiębiorstw usługowych.

Frankfurt leŜy w rejonie gospodarczym Ren-Men (Rhein-Main). Znajduję się tam wiele głównych siedzib banków, przedsiębiorstw handlowych i zakładów przemysłowych. Lotnisko Ren-Men (Rhein-Men) jest najwaŜniejszym lotniskiem w Niemczech, zarówno pod względem liczby pasaŜerów, jak pod względem obrotów. Centralne połoŜenie w Europie, bardzo dobre połączenia drogowe i kolejowe, bliska odległość do portów śródlądowych nad Renem (Rhein) i Menem (Main) i wielkie lotnisko sprawiają, Ŝe rejon Ren-Men jest bardzo waŜnym centrum gospodarczym i transportowym w Niemczech.


7

Miasta Ludwigshafen, Heidelberg i Mannheim znajdują się w regionie Rhein-Neckar-Dreieck. Szczególną rolę w tym regionie odgrywa działalność spedycyjno-transportowa. Saargebiet (terytorium Saar) jest punktem centralnym niemieckiego przemysłu cięŜkiego.

PoniewaŜ terytorium Saar jest połoŜone przy zachodniej granicy, jest tam wzmoŜony ruch tranzytowy. Istotną rolę w komunikacji spełnia takŜe kanał Saar (Saarkanal). W regionie „Mittlere Neckar” są produkowane wyroby zaawansowane technologicznie (np. samochody, artykuły elektryczne). Wiele z tych wyrobów jest eksportowanych.

W Bawarii (Bayern) znajduje się centrum przemysłowe Nürnberg-Fürth-Erlangen. Region ten ma spełnia szczególną rolę w odniesieniu do wschodnioeuropejskich państw, dzięki centralnemu połoŜeniu w sieci autostrad. Towary nie nadające się do transportu są przewoŜone transportem kolejowym i rzecznym do Norymbergii (Nürnberg) i stamtąd dopiero rozwoŜone w róŜnych kierunkach.

Monachium (München) wraz z okolicznymi terenami stanowi centrum przemysłowe na południu Niemiec. Jest to centrum równieŜ istotne dla południowych sąsiadów Niemiec (Austrii, Włoch). Dobre połączenia drogowe, sprawnie funkcjonujący węzeł kolejowy oraz duŜy port lotniczy „Franz-Joseph-Strauß” gwarantują, Ŝe to milionowe miasto równieŜ w przyszłości będzie pełnić istotną rolę centrum przemysłowo-usługowego.

Rys. 1. Niemieckie centra gospodarcze [www.germanok.boo.pl]


8

Kolejnym duŜym centrum administracyjnym i targowym jest Hannover. Miasto jest stolicą Dolnej Saksonii (Niedersachsen). Do tego regionu naleŜą takŜe miasta Wolfsburg i Braunschweig. W Wolfsburgu znajduje się główna siedziba wielkiego producenta samochodów, jakim jest firma Volkswagen. Kanał wodny pomiędzy rzekami Ems i Elbe (Mittellandkanal), sprzyja gospodarczej dostawie surowców i róŜnorodnych produktów statkami śródlądowymi. Znajduje się tam gęsta sieć autostrad i połączeń kolejowych. Transport lotniczy moŜe korzystać z połoŜonego w Hanowerze lotniska Hannover-Langenhagen.

W Saksońskim Okręgu Przemysłowym (Sächsischer Industrierevier) istnieją dobre połączenia kolejowe i drogowe pomiędzy miastami Chemnitz, Zwickau i Dresden.

Miasta Halle i Leipzig (Lipsk) tworzą jeden z największych węzłów kolejowych w Europie [tłumaczenie własne].

Deutschland ist ein Bundesstaat, der aus 16 Ländern besteht. Bundeshauptstadt ist Berlin. Die Bundesrepublik Deutschland ist Gründungsmitglied der Europäischen Union und mit über 82 Millionen Einwohnern deren bevölkerungsreichster Staat. Herauszuheben ist die Tatsache, dass die Lage Deutschlands im Zentrum der Europäischen Union mit über 850 km Nord-Süd-Ausdehnung (gemessen von Sylt bis Oberstdorf) und mehr als 600 km West-Ost-Ausdehnung (gemessen von Aachen bis Görlitz) dazu führt, dass der Bundesrepublik eine herausragende Rolle in Bezug auf Verbindungen zu den anderen europäischen Wirtschaftszentren zukommt.

Das Ballungsgebiet Berlin hat nach der Wiedervereinigung eine überragende Bedeutung im Verkehrswesen erreicht. Durch Berlin führen zwei große europäischen Achsen des Straßenverkehrs: Zum einen die Strecke von Stockholm-Prag-Wien-Budapest in Nord-Süd-Richtung, zum anderen in West-Ost-Richtung die Strecke von Paris-Warschau-Moskau. Als zentraler Eisenbahnknotenpunkt finden sich in Berlin selbstverständlich spezielle Güterbahnhöfe, mit denen viele internationale Linien bedient werden können. Auch im Binnenschiffsverkehr ist Berlin ein wichtiger Verkehrsknotenpunkt. Havel und Spree bilden wichtige Zubringer zu den Kanälen, die die Verbindung zu Elbe und Oder und damit den Seehäfen herstellen. Im Ballungsgebiet stehen drei Flughäfen für die Beförderung per Flugzeug zur Verfügung: Berlin-Schönefeld, Berlin-Tegel, Berlin-Tempelhof.

Der Großraum Hamburg ist eines der wichtigsten Dienstleistungs- und Verwaltungszentren Deutschlands. Der Hafen mit seinen speziellen Arbeitsplätzen ist ein bedeutender Wirtschaftszweig. Nicht nur Dienstleistungen rund um den Seetransport werden geboten, sondern auch in Industriebetrieben, die Produkte zur Versorgung der Seeschifffahrt herstellen (z.B. Maschinen, Aluminium, Chemieprodukte), sind mehr Mitarbeiter beschäftigt als mit der eigentlichen Hafenarbeit. Außerdem stellt diese Stadt für den Straßen- und Schienenverkehr den wichtigsten Knotenpunkt im Norden dar. Für Transporte per Flugzeug steht der Flughafen Fuhlsbüttel zur Verfügung.

Ähnlich wie in Hamburg spielen die Bremischen Häfen eine sehr große Rolle sowohl im Binnenschifffahrts- als auch im Seeschifffahrtsverkehr. Zumeist beschränken sich die Aufgaben auf den Dienstleistungsbereich, wie z.B. den Handel mit importieren Gütern.

Das Ruhrgebiet, die bekannteste Region der Schwerindustrie (Kohle, Eisen, Stahl) in Deutschland umfasst elf Großstädte und zeichnet sich durch seine sehr gute Verkehrsanbindung an Autobahnen, Schienennetz und vor allem Binnenwasserstraßen aus. Über den Rheinhafen „Duisburg-Ruhrort”, einem der größten in Europa, ist das Ruhrgebiet mit der internationalen Binnenschifffahrt und damit auch der Seeschifffahrt verbunden.

An das Ruhrgebiet anschließend hat sich in südlicher Richtung der Wirtschaftsraum, die Rheinschiene entwickelt. Dieser Wirtschaftsraum zeichnet sich durch einen hohen Anteil von Dienstleistungsunternehmen aus.


9

In Frankfurt, der Metropole des Wirtschaftsraums Rhein-Main, finden sich viele Hauptsitze von Banken, Handels- und Industriebetrieben. Der Rhein-Main-Flughafen (FRAPORT) ist der größte Arbeitgeber und sowohl nach Passagierzahlen als auch nach Frachtaufkommen bislang der bedeutendste Flughafen in Deutschland. Die zentrale Lage in Europa, die sehr guten Verkehrsanbindungen über Straße und Schiene, kurze Verbindungswege zu den Binnenhäfen an Rhein und Main und der Flughafen machen diese Region auch zu einem Zentrum der Wirtschaft und des Verkehrs in Deutschland.

Die Städte Ludwigshafen, Heidelberg und Mannheim grenzen regional das Rhein-Neckar-Dreieck ab, in dem das Speditions- und Transportgewerbe eine überragende Rolle einnimmt.

Das Saargebiet stellt einen weiteren Standort der deutschen Schwergüterindustrie dar. Aufgrund seiner westlichen Randlage fallen dem Saargebiet viele Aufgaben im Transitverkehr zu. Dabei bildet der Saarkanal neben den Eisenbahnverbindungen den wichtigsten Verkehrsweg.

Das Gebiet „Mittlere Neckar” ist hauptsächlich wegen der Herstellung hochwertiger Produkte (z.B. Kfz, Maschinen, Elektroartikel) sehr stark auf den Export angewiesen.

Nürnberg-Fürth-Erlangen ist wichtigstes Zentrum in Bayern. Diese Region nimmt vor allem in Bezug auf die osteuropäischen Staaten eine herausragende Stellung ein. Durch seine zentrale Lage im deutschen Autobahnnetz werden Güter, die sich nicht für den Eisenbahntransport eignen oder nicht über den Main-Donau-Kanal verschifft werden können, häufig den Weg nach Nürnberg nehmen und erst dort in die verschiedenen Richtungen verteilt werden.

München und Umland stellen die Drehscheibe zu den südlichen Nachbarländern (z.B. Österreich, Italien) dar. Gute Straßenanbindungen, ein leistungsfähiger Rangier- und Umschlagbahnhof und der Flughafen „Franz-Joseph-Strauß” als Umschlagplatz auch für Frachtgüter stellen sicher, dass die Millionenstadt in Zukunft weiter für Industrie- und Dienstleistungsbetriebe als Standort in Frage kommt.

Die Städte Braunschweig, Hannover und Wolfsburg grenzen ein Gebiet ab, in dem Hannover als Hauptstadt des Landes Niedersachsen das Verwaltungs- und Messezentrum im Norden Deutschlands darstellt. Wolfsburg als Hauptsitz eines Automobilherstellers ist an den Mittellandkanal angebunden, was die wirtschaftliche Lieferung von Rohstoffen, Ersatzteilen, usw. über Binnenschiffe begünstigt. Sowohl Autobahnen als auch der Schienenverkehr bedienen dieses Gebiet in ausreichendem Maße. Flughäfen, z.B. Hannover-Langenhagen, stehen für Luftfracht zur Verfügung.

Im Sächsischen Industrierevier bestehen Verkehrsverbindungen von und nach Chemnitz, Zwickau und Dresden mittels Schienenverkehr und Straßen.

Die Städte Halle und Leipzig zusammen bilden einen der größten Eisenbahnknotenpunkte Europas und haben Anschluss an internationale Autobahnen [1, s. 294, 295, 296, 297]. Definicja logistyki

Znaczenie słowa logistyka wywodzi się z terminologii wojskowej, od greckiego słowa logos (rozum, rachunkowość), a takŜe z germańsko-francuskiego słowa loger (zaopatrzyć, wspierać). Termin „maréchal de logis” wprowadził szwajcarski generał Jomini (1779 - 1869). Określenie logistyka zastosowano we francuskich słuŜbach dla określenia zaopatrzenia wojska i rozmieszczenia sił zbrojnych.

Wprowadzone przez generała Jomini pojęcie zostało takŜe wykorzystane w siłach zbrojnych USA. Problemy zaopatrzenia armii amerykańskiej w czasie drugiej wojny światowej, przyczyniły się do szerszego zainteresowania się problematyką dotyczącą transportu, przeładunku, magazynowania. W celu rozwiązania problemu zastosowano


10

rozwiązania matematyczne. Ten sposób planowania został w latach 50-siątych przeniesiony na cywilny obszar funkcjonowania transportu i podróŜy.

W przedsiębiorstwie wyróŜnia się następujące sfery logistyki: − logistyka nabywania – optymalne nabycie środków produkcyjnych (w tym materiałów,

energii, informacji) u dostawców do własnych magazynów i własnej produkcji, − logistyka magazynowania – optymalny wybór siedziby, organizacji magazynu, techniki

magazynowania, − logistyka produkcji – optymalne ukształtowanie procesu produkcji od przyjęcia materiału

do wydania wyprodukowanego produktu do dystrybucji, − logistyka transportu – optymalne ukształtowanie wewnątrzzakładowego

i zewnątrzzakładowego transportu w dziedzinie wyboru dróg i środków transportu oraz sposobów załadunku i rozładunku,

− logistyka części zapasowych – optymalne nabycie części zapasowych i zapewnienie ciągłości produkcji,

− logistyka konserwacji – gwarancja stałej gotowości przedsiębiorstwa i urządzeń produkcyjnych (maszyny, narzędzia, środki transportu, pojazdy),

− logistyka dystrybucji – optymalne przejęcie produktów z produkcji lub z magazynu i ich przekazanie klientom,

− logistyka usuwania odpadów – usuwanie niepotrzebnych materiałów po niskich kosztach i w sposób przyjazny środowisku naturalnemu,

− logistyka informacji – kształtowanie sprawnego przepływu informacji i budowa systemu informacji z pomocą EPD (elektroniczne przetwarzanie danych). Celem logistycznego planu w przedsiębiorstwie jest wzajemne rzeczowe i czasowe

współdziałanie logistycznych sfer i zespolenie ich w jeden łańcuch planowania. Proces logistyczny nie dotyczy jedynie przedsiębiorstwa, ale stopniowo włączani są do niego dostawcy i klienci. Mówi się wówczas o tworzeniu łańcucha zaopatrzenia (Supply Chain) [tłumaczenie własne]. Logistik als Begriff

Der Begriff der Logistik geht zurück auf den Sprachgebrauch im Militärwesen. Er leitet sich her sowohl aus dem griechischen Wortstamm logos (Verstand, Rechenkunst) als auch aus dem germanischen-französischen Wortstamm loger (versorgen, unterstützen). Der Schweizer General Jomini (1779 bis 1869) in französischen Diensten führte die Bezeichnung Logistik für die Versorgung und räumliche Verteilung von Streitkräften auf den Wortstamm „maréchal de logis” (loger) zurück.

Das Gedankengut von Jomini fand seine Anwendung in den US-Streitkräften. Insbesondere die Nachschubprobleme der amerikanischen Armee während des Zweiten Weltkrieges führten zur verstärkten Hinwendung zu mathematischen Lösungen für Transport-Umschlags-, und Lagerungsprozesse. In den 50er Jahren wurden die dabei gewonnenen mathematischen Planungsmodelle für Transport- und Tourenplanung auf den zivilen Bereich übertragen [3, s. 430].

Im Unternehmen gibt es folgende Logistikbereiche: − Beschaffungslogistik – zur optimalen Beschaffung der Objekte (Material, Energie,

Information) bei den Lieferanten bis in die eigenen Lager und die eigene Produktion − Lagerlogistik – zur optimalen Standortwahl, Lagerorganisation und Lagertechnik − Produktionslogistik – zur optimalen Gestaltung des Fertigungsprozesses von der

Übernahme des bereitgestellten Materials bis zur Abgabe der hergestellten Produkte an die Distribution


11

− Transportlogistik – zur optimalen Gestaltung des innerbetrieblichen und außerbetrieblichen Transports hinsichtlich Transportwege, Transportmittel, Be- und Entladung

− Ersatzteillogistik – zur optimalen Beschaffung und Bereithaltung von Ersatzteilen − Instandhaltungslogistik – zur Gewährleistung der ständigen Betriebsbereitschaft der

Anlagen (Maschinen, Werkzeuge, Fördermittel, Fahrzeuge) − Distributionslogistik – zur optimalen Übernahme der Produkte aus der Fertigung oder

dem Lager und deren Weiterleitung zum Kunden − Entsorgungslogistik – zur kostengünstigen und umweltfreundlichen Entsorgung nicht

mehr benötigter Materialien − Informationslogistik zur Gestaltung zur reibungslosen Informationsflusses und zum

Aufbau eines betriebsinternen wie betriebsübergreifenden Informationssystems mithilfe der EDV Ziel des Logistikkonzepts eines Unternehmens muss sein, die logistischen Aktivitäten

sachlich und zeitlich aufeinander abzustimmen und zu einer Konzeptkette zu verknüpfen. Die Logistikkette beginnt und endet nicht an den Toren des Unternehmens, zunehmend werden Lieferanten und Kunden in die Kette mit einbezogen. Man spricht in diesem Zusammenhang von Supply Chain (Versorgungskette) [1, s. 472] Podstawowe pojęcia logistyki Wysyłający/nadawca

Przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją, dalszą obróbką towaru (przetwarzaniem) i ich handlem wysyłają towar do miejsca zapotrzebowania. Nazywa się ich wysyłającymi, czyli inaczej nadawcami. Przewoźnik

Wysyłający, jeśli nie przewozi towaru własnymi środkami komunikacji, zleca przewóz innym przedsiębiorstwom. Przedsiębiorstwa te dokonują transportu w ramach działalności gospodarczej. Są one nazywane przewoźnikami. Przewoźnikami są przedsiębiorstwa komunikacji kolejowej, samochodowej oraz Ŝeglugi śródlądowej, a takŜe komunikacji lotniczej.

Ekspedytor

W umowie przewozu partnerem przewoźnika jest ekspedytor. Przekazuje on przewoźnikowi towar o odpowiedniej jakości i jest zobowiązany do zapłaty frachtu. Umowa przewozu (HGB §§ 407-452 – HGB – Handelsgesetzbuch – kodeks handlowy).

Transport towaru dokonywany jest po zawarciu umowy przewozowej. W umowie przewozowej uczestniczą ekspedytor, przewoźnik oraz odbiorca. Ekspedytor zawiera z przewoźnikiem umowę przewozu i przekazuje mu przesyłkę do transportu. Przesyłka obejmuję wszystkie towary, które wydane zostają z listem przewozowym lub innymi podobnymi dokumentami. Odbiorca ma wobec przewoźnika prawo otrzymania przesyłki (umowa na rzecz osoby trzeciej).

Rys. 2. Łańcuch spedycyjny w umowie przewozu

ekspedytor przewoźnik odbiorca

umowa przewozu


12

Umowa frachtowa na transport statkiem Na podstawie przepisów czwartej ksiąŜki kodeksu prawnego (HGB §§ 476-905) na

transport statkiem obowiązują inne przepisy. Umowa frachtowa na transport statkiem zawierana jest pomiędzy frachtującym i przewoźnikiem (armatorem). Frachtujący przekazuje przewoźnikowi odpowiednio opakowany do transportu morskiego towar i do momentu dostarczenia go do odbiorcy; przewoźnik ma prawo do morskiego frachtu. Jeśli frachtujący nie dostarcza sam towaru do portu załadowania statku, zleca on dostawę przedsiębiorcy, który działa jako spedytor portu morskiego i dostarcza towar na statek. Spedytor.

Aby transport prawidłowo przebiegał, wysyłający/nadawca powinien posiadać odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Tylko wtedy moŜe on uniknąć ponoszenia duŜego ryzyka i niepotrzebnych kosztów. Mogą one zaistnieć przy nieodpowiednim wyborze środków transportowych, przedsiębiorstw transportowych i przy niedostatecznej znajomości warunków transportu, przepisów dotyczących relacji gospodarczych z zagranicą oraz przepisów celnych. Dlatego przez wysyłającego najchętniej zatrudniany jest specjalista, który profesjonalnie organizuje transport towarów, i swoją wiedzą oraz doświadczeniem sprawnie przyczyni się do pokonania trudności w przewaŜeniu towarów. Takim specjalistą jest firma spedycyjna. Pomaga ona sprawnie zrealizować zarówno krajową, jak i międzynarodową, wymianę towarów. Swoją pracę realizuje poprzez przedsiębiorstwo spedycyjne. Przedsiębiorstwa spedycyjne wspólnie tworzą działalność spedycyjną. Umowa spedycji (HGB §§ 453 – 466)

Spedytor wykonuje swoja działalność, jeśli pomiędzy nim a wysyłającym/nadawca zostanie zawarta umowa spedycyjna. Wysyłający/nadawca jest zleceniodawcą lub klientem spedytora. Zleceniodawca wnosi poszczególne przepisy o transporcie towarów do umowy kupna-sprzedaŜy i zestawia je w pisemnym zamówieniu, które przesyła spedytorowi. Jeśli spedytor przyjmie umowę, umowa spedycyjna jest zawarta. Następnie spedytor załatwia przewóz towarów, zawierając umowę przewozu z przewoźnikiem i wywiązuje się z dalszych zadań. Jako partner umowy z przewoźnikiem spedytor staje się wysyłającym/nadawcą. Jako wynagrodzenie spedytor otrzymuje prowizje za wykonanie przewozu.

Rys. 3. Umowa kupna w transporcie towarów

Rys. 4. Umowa spedycji i frachtowa w transporcie towarów

sprzedający kupujący

wysyłający/nadawca umowa kupna odbiorca

umowa spedycji umowa frachtowa (załatwianie transportu) (wykonanie transportu) wysyłający/nadawca wysyłający/nadawca

zleceniodawca spedytor przewoźnik


13

Spedytor zleca przewóz towarów przedsiębiorstwu transportowemu (spedycja wysyłkowa) lub odbiera towar od przedsiębiorstwa transportowego (spedycja odbioru). W kaŜdym przypadku działa on we własnym imieniu. Spedycja nie jest wiec transportem towarów.

Rys. 5. Spedytor w transporcie towarów

Umowa spedycyjna obowiązuje jako umowa cywilnoprawna na określoną pracę (BGB §§

631 bis 630 – BGB – Bürgerlichesgesetz – Kodeks Cywilny). Spedytor jest zobowiązany do świadczenia usługi, a mianowicie zorganizowania transportu.

Umowa przewozu obowiązuje jako umowa o dzieło (BGB §§ 631 bis 651). Przewoźnik jest zobowiązany do wykonania określonej w umowie pracy, a mianowicie wykonanie usługi transportowej, która polega na zrealizowaniu przewozu towarów. Spedytor nie moŜe być odpowiedzialny za prawidłowość przewozu. Odpowiada tylko za wykonanie zlecenia. Umowa składu (HGB §§ 467 – 475 h)

Towary muszą być często magazynowane. Tym zajmuje się spedytor lub niezaleŜny przedsiębiorca składowy (posiadacz składu), który dysponuje własnym lub wynajętym pomieszczeniem składowym. Magazynowanie objęte jest warunkami umowy składu, która zawierana jest pomiędzy składującym/magazynującym, a przedsiębiorcą składowym (posiadaczem składu). Posiadacz składu otrzymuje umówione wynagrodzenie (składowe) [tłumaczenie własne]. Grundbegriffe Versender

Die Unternehmen der Urerzeugung, der Weiterverarbeitung und des Handels senden ihre Güter nach den Orten des Bedarfs. Sie sind die Versender in der Wirtschaft. Frachtführer

Befördern die Versender ihre Güter nicht mit eigenen Verkehrsmitteln, so beauftragen sie andere Unternehmen mit der Beförderung. Diese Unternehmen führen die Beförderung gewerbsmäßig durch. Sie heißen Frachtführer. Frachtführer sind die Unternehmen des Eisenbahnverkehrs, des Güterkraftverkehrs, der Binnenschifffahrt und außerdem der Luftfahrt. Absender

Der Absender ist der Frachtvertragspartner des Frachtführers. Er übergibt dem Frachtführer das Gut in geeigneter Beschaffenheit und ist zur Zahlung der Fracht verpflichtet. Frachtvertrag (HGB §§ 407-452).

Die Güterbeförderung wird nach Abschluss eines Frachtvertrages ausführt. Am Frachtvertrag sind der Absender, der Frachtführer und der Empfänger beteiligt. Der Absender schließt mit dem Frachtführer den Frachtvertrag und übergibt ihm die Sendung zur Beförderung. Eine Sendung umfasst alle Güter, die mit einem Frachtbrief oder einem ähnlichen Dokument bei einem Beförderungsbetrieb aufgeliefert werden. Der Empfänger hat gegen den Frachtführer das Recht auf Auslieferung der Sendung. (Vertrag zugunsten eines Dritten).

wysyłający spedytor przedsiębiorstwo transportowe

spedytor odbiorca

spedycja wysyłkowa spedycja odbioru


14

Rys 6. Speditionskette im Frachtvertrag

Seefrachtvertrag. Es gelten die abweichenden Vorschriften des vierten Buches HGB §§ 476-905. Beim

Seefrachtvertrag wird der Frachtvertrag zwischen dem Befrachter und dem Verfrachter, dem Reeder, geschlossen. Der Befrachter übergibt das seetransportgerecht verpackte Gut dem Verfrachter zum Seetransport und zur Ablieferung an den Empfänger; der Verfrachter hat Anspruch auf die Seefracht. Liefert der Befrachter das Gut im Verschiffungshafen nicht selbst an, so beauftragt er mit der Anlieferung einen Ablader, der als Seehafenspediteur tätig ist. Spediteur.

Ein Versender muss umfangreiche Kenntnisse und Erfahrungen haben, wenn die Beförderung richtig durchgeführt werden soll. Nur dann kann er die Risiken und Kosten vermeiden, die durch falsche Auswahl von Verkehrsmitteln oder –betrieben, durch Unkenntnis von Beförderungsbedingungen, Außenwirtschafts- oder Zollvorschriften zusätzlich entstehen können. Von den Versendern wird daher gerne ein Fachmann eingeschaltet, der den Güterverkehr organisiert und der mit seinen Kenntnissen und Erfahrungen dazu beiträgt, die Schwierigkeiten im Güterverkehr zu überwinden. Dieser Fachmann ist Spediteur. Er hilft den Versendern, den nationalen und den internationalen Warenaustausch reibungslos abzuwickeln. Seine Tätigkeit übt er gewerbsmäßig in den Speditionsunternehmen aus. Die Speditionsunternehmen bilden zusammenbetrachtet das Speditionsgewerbe. Speditionsvertrag (HGB §§ 453 – 466)

Der Spediteur wird tätig, wenn zwischen ihm und dem Versender ein Speditionsvertrag abgeschlossen ist. Der Versender ist der Auftraggeber oder Kunde des Spediteurs. Der Auftraggeber entnimmt die einzelnen Vorschriften über die Güterbeförderung dem Kaufvertrag und stellt sie in seinem schriftlichen Auftrag, den er dem Spediteur übersendet, zusammen. Nimmt der Spediteur diesen Vertrag an, ist der Speditionsvertrag geschlossen. Jetzt besorgt der Spediteur die Güterbeförderung, indem er einen Frachtvertrag mit einem Frachtführer abschließt und alle weiteren Aufgaben erledigt. Als Vertragspartner des Frachtführers wird der Spediteur zum Absender. Der Spediteur bekommt als Entgelt für die Besorgung der Beförderung die vereinbarte Vergütung (Provision).

Rys. 7. Kaufvertrag im Güterverkehr

Absender Frachtführer Empfänger

Frachtvertrag

Verkäufer Käufer

Versender Kaufvertrag Empfänger


15

Rys. 8. Speditionsvertrag und Frachtvertrag im Güterverkehr

Der Spediteur veranlasst die Güterbeförderung durch ein Beförderungsunternehmen

(Versandspedition) oder nimmt die Güter von einem Beförderungsunternehmen in Empfang (Empfangsspedition). Er wird in eigenem Namen tätig. Spedition ist also nicht gleich Güterbeförderung. Versandspedition Empfangsspedition

Rys. 9. Der Spediteur im Güterverkehr

Der Speditionsvertrag gilt als Dienstvertrag (BGB §§ 631 bis 630); der Spediteur schuldet die Leistung eines Dienstes, und zwar die Besorgung der Güterbeförderung. Der Frachtvertrag gilt als Werkvertrag (BGB §§ 631 bis 651); der Frachtführer ist zur Herstellung des versprochenen Werkes verpflichtet und zwar zur Erstellung der Beförderungsleistung, die in der Durchführung der Beförderung liegt. So kann ein Spediteur nicht für die Ordnungsmäßigkeit der Beförderung verantwortlich gemacht werden, er haftet nur für seine Besorgertätigkeit (vgl. aber HGB § 462). Lagervertrag (HGB §§ 467 – 475 h)

Oft müssen Güter eingelagert werden. Das übernehmen Spediteur oder selbständige Lagerhalter, die über eigene oder gemietete Lagerräume verfügen. Für die Einlagerung gelten die Bedingungen des Lagervertrages, der zwischen dem Einlagerer und dem Lagerhalter geschlossen wird. Der Lagerhalter bekommt als Entgelt für die Lagerung die vereinbarte Vergütung (Lagergeld) [3, s. 25, 26, 27]. 4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Jakie są największe centra gospodarcze Niemiec? 2. Jaka jest infrastruktura największych ośrodków przemysłowych w Niemczech? 3. Jak definiujemy znaczenie słowa logistyka? 4. Jakie są sfery logistyki w przedsiębiorstwie? 5. Jaki jest cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie? 6. Kim są w znaczeniu logistycznym wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor,

spedytor? 7. Czym jest umowa przewozu, spedycji, składu oraz umowa frachtowa na transport

statkiem?

Speditionsvertrag Frachtvertrag (Besorgen der Beförderung) (Durchführen der Beförderung)

Auftraggeber Spediteur Frachtführer

Versender Spediteur Beförderungs- betrieb

Spediteur Empfänger


16

4.1.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Uzupełnij luki w zdaniach podanym słownictwem. 1) Ich hätte gern eine ............................ . 2) Würden Sie mir eine Auskunft .................. . 3) Wäre es Ihnen am Vormittag ..................... . 4) Würden Ihnen der Januar oder Februar ............. . 5) .............. es um 14 Uhr? 6) Wir wären Ihnen dankbar, wenn Sie uns Ihren Katalog/ Ihre Preislist .................. würden. 7) Wir würden uns freuen, wenn Sie unser .................. berücksichtigen würden. 8) Ich würde mich freuen, mit Ihnen in ..................................... treten zu können. 9) Bitte liefern Sie mir zu den vereinbarten ............................ die Ware. 10) Verpackung, Porto und Versicherung gehen zu unseren ............ . a) passen b) Geschäftsbeziehungen c) zusenden d) sehen e) lieber f) Information g) Angebot h) Bedingungen i) Lasten j) Ginge

Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z materiałem nauczania , 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) uzupełnić luki w ćwiczeniu, 4) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − gramatyka języka niemieckiego, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, − przybory do pisania. Ćwiczenie 2

Dopasuj do form niemieckich odpowiednie formy polskie. 1) Geld von der Bank abheben 2) das Geld bei einer Bank einzahlen 3) Geld bei der Bank anlegen 4) Geld auf das Konto einzahlen 5) Geld auf das Konto überweisen 6) Geld vom Konto abheben


17

7) einen Scheck ausstellen 8) mit einem Scheck zahlen 9) die Scheckkarte vorzeigen 10) mit der Kreditkarte bezahlen 11) in jeder Währung zahlen 12) bar bezahlen 13) zum Tageskurs umrechnen a) płacić czekiem b) podjąć pieniądze z konta c) przekazać (przelać) pieniądze na konto d) płacić w kaŜdej walucie e) podjąć pieniądze z banku f) ulokować pieniądze w banku g) płacić gotówką h) wpłacić pieniądze do banku i) wystawić czek j) przeliczyć po kursie dnia k) przedłoŜyć bankową kartę gwarancyjną dołączoną do czeku l) płacić kartą kredytową m) wpłacić pieniądze na konto 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 1) znać słownictwo z zakresu form płatności, 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) dopasować do form niemieckich odpowiednie formy polskie, 4) nanieść rozwiązania do tabelki, 5) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, − przybory do pisania. Ćwiczenie 3

Zredaguj mini słownik ze słownictwem zawodowym dla technika logistyki. Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) przeczytać wybrane fragmenty z materiału nauczania, 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim, 4) wyszukać w tekście zwroty i słownictwo zawodowe w języku niemieckim, 5) przetłumaczyć słownictwo i zwroty korzystając ze słowników i Internetu,


18

6) ułoŜyć słownictwo w kolejności alfabetycznej, 7) wydrukować słownik, 8) zaprezentować efekt pracy w grupie.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − materiały informacyjne, − stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu i drukarką, − papier formatu A4, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden słowniki branŜowe, − obowiązujące podręczniki zawodowe, − przybory do pisania, − literatura z rozdziału 6. Ćwiczenie 4

Określ pisemnie i ustnie zadania logistyka w języku niemieckim.


Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) obejrzeć film niemieckojęzyczny o pracy logistyka, 4) obejrzeć foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim, 5) przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur,

prospektów, 6) dokonać selekcji materiału, 7) określić pisemnie i ustnie zadania logistyka, 8) przedstawić efekt pracy w grupie.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − film w języku niemieckim o pracy logistyka, − telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD, − foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden słowniki branŜowe, − przybory do pisania. Ćwiczenie 5

Udziel ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim. Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) obejrzeć film niemieckojęzyczny o działalności logistycznej, 4) obejrzeć foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim,


19

5) przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur, prospektów,

6) dokonać selekcji materiału, 7) określić ustnie elementy działalności logistycznej, 8) udzielić ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim grupie

uczniów.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − film w języku angielskim o działalności logistycznej, − telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD, − foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden słowniki branŜowe, − przybory do pisania. Ćwiczenie 6 Opisz w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych w Twoim mieście.


1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie usług infrastrukturalnych swojego miasta, 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) zebrać materiały o stanie techniczno – eksploatacyjnym usług infrastrukturalnych miasta, 4) dokonać selekcji materiału, 5) opisać stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych w języku

niemieckim, 6) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − materiały informacyjne, − mapy miast, − foldery, broszury, przewodniki turystyczne o miastach, − aktualne podręczniki, − stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − przybory do pisania. 4.1.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) wymienić centra gospodarcze państwa niemieckiego

i scharakteryzować ich infrastrukturę? � �

2) opisać stan infrastrukturalny swojego miasta? � � 3) zdefiniować znaczenie słowa logistyka? � � 4) określić sfery logistyki w przedsiębiorstwie? � �


20

5) wyjaśnić na czym polega cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie? � � 6) zdefiniować podstawowe pojęcia logistyczne takie jak:

wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor, spedytor? � �

7) określić umowę przewozu, spedycji, składu oraz umowę frachtową na transport statkiem?

� �

8) opracować w języku niemieckim mini słownik ze słownictwem zawodowym dla technika logistyki?

� �

9) określić w mowie i piśmie zadania logistyka? � � 10) udzielić informacji o działalności logistycznej? � � 11) opisać w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny

miejskich usług infrastrukturalnych swojego miasta? � �


21

4.2. Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki

4.2.1. Materiał nauczania List handlowy

Jako list handlowy określana jest forma listu pomiędzy partnerami handlowymi (przedsiębiorstwo – przedsiębiorstwo, ale takŜe osoba prywatna – przedsiębiorstwo i odwrotnie). W liście obowiązuje odpowiednia forma i styl. Forma listów handlowych jest w Niemczech ujednolicona przez Niemiecki Komitet Normalizacji (DIN) w normach DIN 5008 i w DIN 676. Jako przykład listu handlowego wybrany został stosowany wzór E.6 według wytycznej DIN 5008 [własne tłumaczenie].

Rys.10. Wzór listu handlowego według wytycznej DIN 5008 [10]

gdzie: A – dane nadawcy, B – data, C – dane odbiorcy, D – dotyczy (formuła pism urzędowych), E – zwrot grzecznościowy, F – tekst, G – pozdrowienie, H – podpis, I – informacja o załącznikach, J – informacja „do wiadomości“, K – postskriptum.


22

Rys.11. Wzór listu handlowego według DIN 5008 bez nadruku firmy [tłumaczenie własne]

Felix Kostner Hagen, 14.05. 2007 Glaswerke GmbH Sachsenstraße 3 58226 Hagen Doręczenie przyśpieszone Kropf & Krampe OHG Herrn Andreas Hoppe Steilgasse 5 A – 5640 BADGASTEIN Pana zapytanie z dnia 8. 05. 2007 Szanowny Panie Hoppe, dziękujemy za Pana zapytanie i zainteresowanie naszymi szklanymi produktami. Niniejszym otrzymuje pan nasz katalog z najnowszym cennikiem. JeŜeli Pana zamówienie przekroczy określony obrót, otrzyma Pan na koniec roku rabat w wysokości 3%. Nasz przedstawiciel, pan Heinz Hopfer, odwiedzi Pana w najbliŜszych dniach i przedstawi Panu kilka nowości. Mamy nadzieję, Ŝe nasze warunki będą Panu odpowiadały i wkrótce złoŜy Pan zamówienie. Z powaŜaniem Kropf & Krampe OHG

Berger

ppa. A. Berger – kierownik działu Załącznik 1 katalog


23

Wyjaśnienia: − die Straße – ulica, − OHG – Offene Handelsgesellschaft – jawna spółka handlowa, − ppa. – per procura w zastępstwie, na podstawie pełnomocnictwa. Geschäftsbrief

Als Geschäftsbrief wird die Briefform zwischen „Geschäftspartnern” (Geschäft – Geschäft, aber auch Privatperson – Geschäft und umgekehrt) bezeichnet. Dabei gelten spezielle Stilformen und –vorlagen. Die Gestaltung von Geschäftsbriefen wird in Deutschland durch das Deutsche Institut für Normung (DIN) in DIN 5008 und in DIN 676 geregelt. Als Beispiel für einen Geschäftsbrief wird hier das Anwendungsbeispiel E.6 aus den Richtlinien der DIN 5008 gewählt [6]. Gestaltung eines offiziellen Schreibens mit Bausteinen:

Rys. 12. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 [10]

A – Absenderangaben B – Datum C – Empfängerdaten D – Betreff E – Anrede F – Text G – Gruß H – Unterschrift I – Anlagevermerk J – Verteilervermerk K – das Postskriptum


24

Rys. 13. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 ohne Briefkopf [2, s. 159]

Felix Kostner Hagen, den 14.05.2007 Glaswerke GmbH Sachsenstraße 3 58226 Hagen Eilzustellung Kropf & Krampe OHG Herrn Andreas Hoppe Steilgasse 5 A – 5640 BADGASTEIN Ihre Anfrage vom 8. 05. 2007 Sehr geehrter Herr Hoppe, vielen Dank für Ihre Anfrage und Ihre Interesse an unsere Glaserzeugnissen. Sie erhalten hiermit unseren Katalog mit der neuesten Preisliste. Für den Fall, dass Sie mit unseren Erzeugnissen einen noch zu definierenden Umsatz überschreiten, bekommen Sie am Jahresende einen Rabatt von 3%. Unser Vertreter, Herr Heinz Hopfer, wird Sie in den nächsten Tagen besuchen und Ihnen einige Neuheiten vorstellen. Wir hoffen, dass unsere Bedingungen Ihren Wünschen entsprechen und Sie uns bald einen Auftrag erteilen. Mit freundlichen Grüßen Kropf & Krampe OHG

Berger ppa. A. Berger – Abteilungsleiter Anlage 1 Katalog


25

Oferta Oferta jest oświadczeniem woli sprzedającego, wobec danej osoby. Sprzedający jest

związany ofertą i musi zgodnie z ofertą dostarczyć towar. Przez klauzurę ograniczającą odpowiedzialność cywilną, sprzedawca zwalnia się z obowiązku dostawy (np.: „Jak długo wystarczy zapas”, „Niezobowiązująca”, „Cena bez zobowiązań oferenta” itp.)

Oferta powinna zawierać następujące informacje: −−−− określony gatunek, jakość, ilość i cena towaru, −−−− warunki dostawy i płatności, −−−− koszty opakowania, −−−− termin dostawy, −−−− miejsce wykonania zobowiązania i właściwość miejscowa sądu, −−−− ewentualne zastrzeŜenia własności rzeczy sprzedanej, −−−− warunki gwarancji [tłumaczenie własne]. Das Angebot

Das Angebot ist eine Willenerklärung des Verkäufers an eine bestimmte Person. Der Verkäufer ist an dieses Angebot gebunden und muss entsprechend dem Angebot liefern. Durch eine Freizeichnungsklausel („Solange Vorrat reicht”, „Unverbindlich”, „Preis freibleibend” usw.) entbindet sich der Verkäufer von seiner Lieferpflicht.

Das Angebot sollte Angaben enthalten über: − Art, Güte, Menge und Preis der Ware, − die Liefer- und Zahlungsbedingungen, − die Verpackungskosten, − die Lieferzeit, − den Erfüllungsort und Gerichtsstand, − einen evtl. Eigentumsvorbehalt sowie − Gewährleistungspflichten [1, s. 501, 502].


26

Rys. 14. Wzór oferty [tłumaczenie własne]

Weserstraße 25-29 28279 Bremen

Lampenwelt AG Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen Emder Elektrogroßhandels GmbH Dollartstraße 33 26723 Emden

OFERTA 12. styczeń 2007

Szanowna Pani Janssen, na targach Lichterwelten w Bremen na koniec roku mogliśmy Pani przedstawić nasze produkty. Szczególnie zainteresowana była Pani naszymi lampami sufitowymi Luxor DLL/99 i prosiła nas Pani o stosowną ofertę. Oferujemy Pani lampę według poniŜszych warunków: Cena za sztukę 45,90 EUR łącznie z opakowaniem. Przy zakupie co najmniej 400 sztuk udzielamy rabat w wysokości 12,5%. Warunki płatności: płatne w ciągu 8 dni z odliczeniem 2% skonto lub w ciągu 14 dni bez odliczenia. Dostawa następuje loco zakład w ciągu 10 dni. Szczegółowy opis produktu, jak równieŜ ogólne warunki handlowe przedstawiamy w załączniku. Oferta jest waŜna do końca lutego. Będziemy zadowoleni, jeśli nasza oferta sprosta Pani oczekiwaniom i złoŜy Pani zamówienie. Z powaŜaniem Załączniki Lampenwelt AG prospekt lamp sufitowych R. Wilhelms AGB

katalog ppa. Robert Wilhelms


27

Rys. 15. Muster eines Angebots [1, s. 504]

Weserstraße 25-29 28279 Bremen

Lampenwelt AG Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen Emder Elektrogroßhandels GmbH Dollartstraße 33 26723 Emden ANGEBOT 12. Januar 2007 Sehr geehrte Frau Janssen, auf der Messe Lichterwelten in Bremen Ende letzten Jahres konnten wir Ihnen unsere Produkte vorstellen. Sie interessierten sich besonders für unsere Deckenleuchte Luxor DLL/99 und baten um ein entsprechendes Angebot. Wir bieten Ihnen diese Lampe zu folgenden Bedingungen an: Preis je Stück 45,90 EUR einschließlich Verpackung, bei Abnahme von mindestens 400 Stück gewähren wir einen Preisnachlass von 12,5%. Die Zahlungsbedingung lautet: zahlbar innerhalb 8 Tagen unter Abzug von 2% Skonto oder innerhalb von 14 Tagen ohne Abzug. Die Lieferung erfolgt ab Werk innerhalb 10 Tagen. Eine ausführliche Produktbeschreibung ist wie auch unsere Allgemeinen Geschäftsbedingungen der Anlage beigefügt. Das Angebot gilt bis Ende Februar. Wir wurden uns freuen, wenn Ihnen unser Angebot zusagt und sehen Ihrer Bestellung gerne entgegen. Mit freundlichen Grüßen Anlagen Lampenwelt AG Prospekt Deckenleuchten R. Wilhelms AGB Katalog ppa. Robert Wilhelms


28

Przesyłka międzynarodowa Cło jest podatkiem, który pobierany jest za towar przy przekraczaniu granicy. RozróŜnia

się import (przywóz), eksport (wywóz), jak równieŜ tranzyt przez obszar celny. Import (przywóz) jest to przywiezienie towarów do obszaru celnego Wspólnoty (UE), natomiast eksport to wywóz towarów z obszaru celnego. Według kodeksu celnego, obszar celny to suwerenne terytorium Wspólnoty, w obrębie którego przemieszczanie towarów nie wiąŜe się z koniecznością ponoszenia opłat celnych. Obszar celny objęty jest granicą celną.

Państwa objęte cłem, są to zagraniczne terytoria, które zostały przyłączone do obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej. Państwa wyłączone spod cła są to terytoria, które nie zostały włączone do obszaru celnego Wspólnoty. Według artykułu 166 kodeksu cywilnego wolne strefy i przestrzenie są to części obszaru celnego Wspólnoty lub obszaru celnego, które od pozostałego obszaru celnego są oddzielone i w których towary niepochodzące ze Wspólnoty są składowane bez opłat importowych (cła importowego) np. port w Hamburgu, lotniska, prywatne magazyny (składy), które otrzymały pozwolenie z punktu odprawy celnej.

RozróŜnia się dwa rodzaje cła: cło od wartości i cło preferencyjne. W wielu przypadkach pobierane jest cło od wartości. Wartość towaru w granicach UE (cena fakturowa łącznie z kosztami przewozowymi i ubezpieczeniem) obowiązuje w zasadzie jako podstawa do obliczenia wartości celnej, z której według uzgodnionych stawek (taryf) zostaje pobrane. Cła preferencyjne są wyjątkowymi taryfami opłat, które zostały uzgodnione przez wiele krajów. Szczególnie dla towarów z krajów rozwijających się obowiązują wyjątkowe taryfy opłat. TakŜe dla towarów z obecnych krajów EFTA (European Frez Trade Association – Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu) – Szwajcarii, Islandii, Norwegii – jak równieŜ krajów, z którymi Unia Europejska zawarła umowy preferencyjne.

Dla obiegu towarowego z krajów trzecich (będących poza Unia Europejską) stworzono jednolity formularz celny. Jest to znormalizowany dokument, który jest zgłoszeniem do odprawy celnej. Zastępuje on wszystkie dotąd uŜywane formularze celne. Z wprowadzeniem tego dokumentu został zastosowany „Harmonijny System Znakowania i Kodowania Towarów” (HS – skrót w języku niemieckim). Jest to międzynarodowy system słuŜący klasyfikacji towarów. Towar Wspólnoty Europejskiej, który pozostaje na terenie Unii Europejskiej jest dobrem Wspólnoty, a handel jest wewnętrzny – (INTRA) –jest niedozorowany celnie. Handel z krajami trzecimi (będącymi poza Unia Europejską) określany jest jako EXTRA – handel (handel zewnętrzny, do którego naleŜy równieŜ handel z krajami EFTA (Europejska Strefa Wolnego Handlu) Islandia, Norwegia, Szwajcaria.

Oprócz znormalizowanego formularza zgłoszeniowego do odprawy celnej nadal niezbędne są na określone towary zezwolenia na import i eksport lub świadectwa pochodzenia z poszczególnych krajów. Ponadto wymagane są często jeszcze inne dokumenty jak np. potwierdzenia preferencyjne (ulgi celne przez zaświadczenie obrotu towarowego), faktura handlowa, deklaracja celna zawartości przesyłki, lis przewozowy itd.

W transgranicznym europejskim transporcie towarów stosowane są często: − CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym (CMR: Umowa Przewozu

w Międzynarodowym Transporcie Drogowym) − CIM – list przewozowy stosowany w kolejowym transporcie towarowym (CIM: Umowa

Przewozu w Kolejowym transporcie Przewozowym) − list przewozowy stosowany przy wysyłce towarów Ŝeglugą − Air Waybill - lotniczy list przewozowy [tłumaczenie własne].

Wskazówka: Instrukcję do wypełnienia znormalizowanego dokumentu celnego moŜna otrzymać z serwera pod adresem www.zoll.de


29

Rys. 16. Świadectwo pochodzenia (Ursprungszeugnis)


30

Rys. 17. Zgłoszenie eksportowe (Ausfuhranmeldung)


31

Rys. 18. Kopia zgłoszenia eksportowego (Durchschrift der Ausfuhranmeldung)


32

Rys. 19. CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym (CMR-Frachtbrief) [1, s. 389]


33

Internationaler Versand Der Zoll ist eine Steuer, die beim Grenzübertritt für eine Ware erhoben wird. Man

unterscheidet zwischen Einfuhr und Ausfuhr sowie Durchfuhr durch das Zollgebiet. Einfuhr ist das Verbringen von Waren in das Zollgebiet der Gemeinschaft, während als Ausfuhr das Verbringen von Waren aus dem Zollgebiet bezeichnet wird. Unter Zollgebiet versteht der Zollkodex (ZK) das Hoheitsgebiet der Gemeinschaft mit den Zollanschlüssen, aber ohne die Zollausschlüsse. Das Zollgebiet wird von der Zollgrenze umschlossen. Zollanschlüsse sind ausländische Staatsgebiete, die dem Zollgebiet der Europäischen Gemeinschaft angeschlossen sind. Zollausschlüsse sind Hoheitsgebiete, die einem Nicht-EU-Zollgebiet angeschlossen sind. Freizonen und Freiläger nach Artikel 166 des Zollkodex sind Teile des Zollgebietes der Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet getrennt sind und in denen nicht Gemeinschaftswaren ohne Erhebung der Eingangsabgaben gelagert werden, z.B. im Hamburger Hafen, auf Flughäfen oder in privaten Lagerhäusern, die von der Zollstelle eine Genehmigung erhalten haben.

Bei den Zollarten unterscheidet man zwischen dem Wertzoll und Präferenzzoll. In den meisten Fällen wird der Wertzoll erhoben, d.h. der Warenwert frei EU-Grenze (Rechnungspreis zuzüglich Frachtkosten und Versicherung) gilt in der Regel als Grundlage für den Zollwert, von dem nach bestimmten festgelegten Sätzen der Zoll erhoben wird. Präferenzzölle sind Ausnahmetarife, die mit vielen Ländern vereinbart worden sind. Besonders für Waren aus den Entwicklungsländern gelten diese Ausnahmetarife. Auch für Waren aus den Rest-EFTA-Ländern (Europäische Freihandelszone) – Schweiz, Island, Norwegen – sowie den Ländern, mit denen die EU Präferenzabkommen abgeschlossen hat, werden keine oder nur geringere Zölle erhoben, sofern der Ursprung der Waren durch Präferenzpapiere nachgewiesen wird.

Für den Warenverkehr mit Drittländern hat man einen einheitlichen Zollvordruck geschaffen, das Einheitspapier (EP). Das Einheitspapier (Zollanmeldung) ersetzt alle bisher verwendeten Zollvordrucke. Mit der Einführung des Einheitspapiers wurde ein „Harmonisiertes System zur Bezeichnung und Codierung der Waren (HS)” angewendet. Das HS ist ein internationales System zur Klassifizierung von Waren. Die Güter aus der Europäischen Gemeinschaft, die innerhalb der EU bleiben, sind Gemeinschaftsgut, der Handel wird INTRA-Handel genannt und zollamtlich nicht überwacht. Der Handel mit Drittländern wird als EXTRA-Handel bezeichnet, dazu gehört auch Handel mit den EFTA-Ländern (Europäische Freihandelszone) Island, Norwegen und Schweiz. Neben dem Einheitspapier sind aber für bestimmte Waren nach wie vor Einfuhrgenehmigungen, Ausfuhrgenehmigungen oder Ursprungszeugnisse für einzelne Staaten erforderlich.

Außerdem sind oftmals weitere Dokumente erforderlich wie z.B. Präferenznachweisen (Zollvergünstigungen durch Warenverkehrsbescheinigungen) Handelsfaktura, Zollinhaltserklärung, Frachtbrief usw.

Im grenzüberschreitenden europäischen Güterverkehr wird häufig verwendet: − der CMR-Frachtbrief (CMR: Übereinkommen über den Beförderungsvertrag im

internationalen Straßengüter-Verkehr) beim Güterverkehr − der CIM-Frachtbrief (CIM- Übereinkommen über den Eisenbahnfrachtverkehr) beim

Schienengüterverkehr − der Frachtbrief beim Güterversand mit dem Binnenschiff − Luftfrachtbrief (Air Waybill = AWB) verwendet [1, s. 458, 459, 460]

Tipp: Das „Merkblatt” zum Ausfüllen des Einheitspapiers kannst du unter www.zoll.de/downloaden.


34

Sposób dostarczenia towaru W obecności przewoźnika (kierowcy) odbiorca kontroluje,

− czy towar jest przeznaczony dla niego (jeśli nie, towaru nie przyjmuje), − czy liczba opakowań zgadza się z danymi w załączonym dokumencie, − czy towary lub opakowania są widocznie uszkodzone.

Dokumentami kontrolnymi są poświadczenie dostawy, adres pomocniczy na paczce pocztowej lub list przewozowy. Ponadto w dziale zakupów lub przy pomocy dowodów zakupów (zamówienia, oferty, potwierdzenia zlecenia) sprawdza się, czy towar został właściwie zamówiony i czy termin dostawy został zachowany.

Przy rozładunku uŜywane są urządzenia transportowe. Jeśli towar jest bez usterek, kupiec potwierdza odbiór podpisując się na dokumencie kontrolnym. Jeśli opakowanie wykazuje uszkodzenia, które powstały w czasie transportu lub liczba opakowań z odnotowanymi na dokumencie kontrolnym nie zgadza się, doręczyciel zobowiązany jest do potwierdzenia uszkodzeń lub braku opakowań. MoŜe to być wykonane na dokumentach załączonych do przesyłki lub na formularzu specjalnie do tego celu przeznaczonym (tzw. ustalenie stanu faktycznego). Jeśli towar zostanie przyjęty, zostaje wystawione poświadczenie nadejścia towaru w elektronicznym systemie przetwarzania danych.

KaŜdy egzemplarz jest odnotowany w następujących działach: − zakupu, − księgowości, − magazynie [tłumaczenie własne].

Rys. 20. Formularz tzw. ustalenie stanu faktycznego

(Tatbestandsaufnahme) [1, s. 18]


35

Rys. 21. Formularz tzw. poświadczenie nadejścia towaru

(Wareneingangsschein) [1, s. 20]

Wege der Warenanlieferung In Anwesenheit des Frachtführers (Fahrers) kontrolliert der Empfänger,

− ob die Ware für ihn bestimmt ist, wenn nicht, wird die Ware nicht angenommen, − ob die Anzahl der Packstücke mit den Angaben auf den Begleitpapieren übereinstimmt, − ob Beschädigungen an der Ware oder Verpackungen feststellbar sind.

Als Kontrollpapiere dienen vor allem Lieferschein, Paketkarte oder Frachtbrief. Außerdem wird in der Einkaufsabteilung bzw. mithilfe der Einkaufsunterlagen (Bestellung, Angebot, Auftragsbestätigung) geprüft, − ob die Waren überhaupt von uns bestellt wurden − und ob die Lieferzeit eingehalten worden ist.

Beim Entladen kommen Fördermittel in Frage. Bei einwandfreier Lieferung bestätigt der Käufer den Empfang auf dem Begleitpapier durch seine Unterschrift. Weist die Verpackung Schäden auf, die auf den Transport zurückzuführen sind oder stimmt die Anzahl der Packstücke nicht mit denen auf den Begleitpapieren überein, wird der Überbringer aufgefordert, den Schaden oder die Mindermenge zu bestätigen. Dies kann ebenfalls auf den Begleitpapieren erfolgen oder auf einem eigens dafür entwickelten Vordruck, der sog. Tatbestandsaufnahme. Ist die Ware übernommen, stellt die Warenannahme in vielen Betrieben über EDV einen Wareneingangsschein aus. Je ein Exemplar wird in folgende Abteilungen geleitet: Einkaufsabteilung, Buchhaltung und Lagerbestandsverwaltung [1, s. 16, 17].


36

Technika kodowania Zastosowanie kodów kreskowych sprawdziło się w gospodarce magazynowej. Dzięki

temu identyfikowanie towarów następuje bez najmniejszej wątpliwości. MoŜliwe jest takŜe łatwe i bezbłędne przekazywanie danych. Dzięki kodom kreskowym moŜliwe jest podanie informacji uzupełniających o towarze, takich jak: data produkcji, data waŜności, dane ilościowe, daty wysyłki oraz odbioru. Wraz z rozwojem kodów, rozwinęła się takŜe technika czytników. Do odczytu matrix-kodów stosuje się odpowiednie matrix-kamery, albo systemy szybkiego przetwarzania obrazu. Stosowane są takŜe przenośne czytniki kodów (np. przenośne terminale) oraz nieprzenośne (skanery lub CCD-liniowe kamery).

Całkowicie nowe moŜliwości oferuje technologia oznaczania ładunków przy pomocy częstotliwości radiowej (zespół odbiornik-nadajnik). W tym przypadku moŜna mówić o „elektronicznych etykietach”. Transmisja danych przebiega na drodze radiowej. MoŜliwy jest zapis duŜej ilości danych, np. temperatur wskazanych podczas transportu mroŜonek spoŜywczych. W tej technologii kaŜdą przerwę w chłodzeniu moŜna łatwo udowodnić [tłumaczenie własne].

Rys. 22. Code 128 [www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]

Rys. 23. PDF 417 – wariant kodu kreskowego, który ma swoja własną strukture kodu (PDF 417 ist eine Variante der gestapelten Strichcodes basierend auf einer eigenen Codestruktur) [www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]

Rys. 24. Maxi Code – wariant Matrix Codes (Maxi Code ist eine Variante der Matrix Codes) [www.ruoss-

kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm Codiertechniken

Der Einsatz von Strichcodes in der Lagerwirtschaft hat sich bewährt. Die Ware kann eindeutig identifiziert werden, eine einfache und fehlerfreie Weiterleitung der Daten ist möglich. Es sind Zusatzinformationen wie Herstellungs- und Verfalldatum, Mengenangaben, Versender- oder Empfängerdaten gefragt. Entsprechend der Weiterentwicklung der Codes ist auch die Technik der Lesegeräte weiterentwickelt worden. So sind z.B. für die Matrixcodes entsprechende Matrix-Kameras oder schnelle Bildverarbeitungssysteme notwendig. Lesegeräte werden sowohl mobil (z.B. Lesestifte, tragbare Terminals) als auch stationär (z.B. Scanner oder CCD-Zeilen-Kameras) eingesetzt.

Völlig neue Möglichkeiten bietet die RFID-Technik (radiofrequente Transpondertechnik). Man könnte von „elektronischen Etiketten” sprechen. Die Datenübertragung erfolgt auf elektromagnetischem Weg. Außerdem lässt sich eine Fülle von


37

Daten speichern. So wäre es möglich, bei Tiefkühlkost die Temperaturen während des Transports zu speichern, so das eine unterbrochene Kühlung nachgewiesen werden kann [1, s. 21, 22]. Inwentaryzacja

Inwentaryzacja, jest oszacowaniem na określony dzień, wszystkich istniejących wartości majątkowych oraz długów przedsiębiorstwa. KaŜdy kupiec (kupcem w rozumieniu kodeksu handlowego jest ten, kto prowadzi działalność handlową jako działalność gospodarczą) jest zobowiązany stosownie do § 240 HGB (Handlesgesetzbuch – kodeks handlowy) i §§ 140, 141 AO (Abgabenordnung – podstawowa ustawa podatkowa, zawierająca podstawowe zasady prawa podatkowego i przepisy postępowania prawnego) w ramach prawidłowej księgowości do inwentaryzacji. W szczególności, kiedy zakłada lub przejmuje przedsiębiorstwo, zamyka je, a takŜe na koniec roku gospodarczego. Rezultatem inwentaryzacji jest spis inwetaryzacyjny, czyli to, co ukazuje wszystkie składniki majątkowe i długi, według jakości, ilości oraz wartości.

Rodzaje inwentaryzacji − Inwentaryzacja fizyczna powstaje wówczas, gdy fizyczne przedmioty majątkowe są

spisywane na podstawie liczenia, mierzenia lub waŜenia. Oszacowanie jest dozwolone, jeśli dokładne spisanie (pod względem ekonomicznym) jest niemoŜliwe (np. zasoby węgla na hałdzie).

− Inwentaryzacja ksiąŜkowa obejmuje pod względem wartości wszystkie przedmioty nie fizyczne i długi, na przykład wierzytelności, zobowiązania, lub pieniądze posiadane na koncie w banku, na podstawie zapisów rachunkowych (dowodów księgowych) lub innych dokumentów.

− Inwentaryzacja urządzeń środków trwałych zastępuje w księgowości, fizyczną inwentaryzację ruchomego majątku trwałego. Fizyczna inwentaryzacja zastępowana jest inwentaryzacją urządzeń dóbr ruchomego majątku trwałego (np. pojazdy samochodowe, maszyny, wyposaŜenie firmy, czyli wartościowe dobra gospodarcze). W spisie urządzeń musi być prowadzona dla kaŜdego przedmiotu karta z następującymi

danymi: − dokładne oznakowanie/określenie przedmiotu, − wartość bilansowa w dniu ostatecznym bilansu, − dzień nabycia lub produkcji, − wysokość kosztów nabycia lub produkcji, − okres uŜytkowania, − dzień sprzedaŜy/zbytu. Termin inwentaryzacji

Zasadniczo inwentaryzację przeprowadza się w ostatnim dniu bilansu, czyli 31 grudnia kaŜdego roku kalendarzowego, albo ostatnim dniu roku handlowego. PoniewaŜ spisanie przedmiotów wiąŜe się ze znacznym nakładem czasowym i personalnym, dlatego teŜ są dopuszczalne tak zwane uproszczone postępowania z elastycznymi terminami dla dóbr majątku obrotowego [tłumaczenie własne]. Die Inventur

Die Inventur ist die Bestandsaufnahme aller vorhandenen Vermögenswerte und Schulden eines Unternehmens zu einem bestimmten Stichtag. Jeder Kaufmann ist gemäß § 240 HGB und §§ 140, 141 AO im Rahmen der ordnungsmäßigen Buchführung zur Inwentur verpflichtet, und zwar wenn er ein Unternehmen gründet oder übernimmt, wenn er es schließt, sowie zum Schluss eines jeden Geschäftsjahres. Das Ergebnis einer Inventur ist das Inventar,


38

ein Bestandsverzeichnis, das alle Vermögensteile und Schulden nach Art, Menge und Wert aufführt.

Arten der Inventur − Körperliche Inwentur. Die körperlichen Vermögensgegenstände werden durch Zählen,

Messen oder Wiegen aufgenommen. Eine Schätzung mit anschließender Bewertung ist ebenfalls erlaubt, wenn eine exakte Aufnahme wirtschaftlich unzumutbar oder unmöglich ist (zum Beispiel Kohlevorräte auf Halde).

− Buchinventur. Die Buchinventur erfasst wertmäßig alle nicht körperlichen Gegenstände und Schulden, zum Beispiel Forderungen, Verbindlichkeiten oder Bankguthaben, anhand von buchhalterischen Aufzeichnungen (Belegen) oder anderen Unterlagen.

− Anlageninventur. In der Anlagenbuchhaltung ersetzt die Anlageninventur die körperliche Bestandsaufnahme für Güter des beweglichen Anlagevermögens (Kraftfahrzeuge, Maschinen, Büro- und Geschäftsausstattungen, nicht aber geringwertige Wirtschaftsgüter). Im Anlagenverzeichnis muss für jeden Gegenstand eine Anlagenkarte mit folgenden

Angaben geführt werden: − genaue Bezeichnung des Gegenstandes: − Bilanzwert am Bilanzstichtag − Tag der Anschaffung oder Herstellung − Höhe der Anschaffungs- oder Herstellungskosten − Nutzungsdauer − jährliche Abschreibung − Tag des Abgangs − Zeitpunkt der Inventur.

Grundsätzlich ist die Inventur zum Bilanzstichtag durchzuführen, also am 31.12. eines Kalenderjahres oder am letzten Tag des Geschäftsjahres. Da die Aufnahme der Bestände aber mit einem erheblichen zeitlichen und personellen Aufwand verbunden sein kann, sind für Güter des Umlaufvermögens so genannte Vereinfachungsverfahren mit flexibleren Terminen zulässig [7]. Waluta UE

Euro jest walutą Europejskiej Unii Walutowej i obok amerykańskiego dolara jest jedną z waŜniejszych walut w światowym systemie walutowym. Euro jest kontrolowane w Europejskim Banku Centralnym (EBC) we Frankfurcie nad Menem. Jest on wspólnym organem walutowym państw członkowskich Europejskiej Unii Walutowej i tworzy z Narodowymi Bankami Centralnymi poszczególnych krajów UE (w Polsce NBP) Europejski System Banków Centralnych (ESBC). EBC jest w ramach Unii Europejskiej organem sui generis (łac., swego rodzaju; w swoim (własnym) rodzaju). Jest to instytucja ponadnarodowa z podmiotowością prawną, która została załoŜona 1988 w ramach Europejskiej Unii Gospodarczej i Walutowej. Swoją siedzibę ma w Eurotower we Frankfurcie nad Menem. Praca i zadania Europejskiego Banku Centralnego zostały uregulowane w umowie zawartej w 1992 o Unii Europejskiej w Maastricht (w Holandii), jak równieŜ w róŜnych innych protokołach. Europejski Bank Centralny powinien funkcjonować niezaleŜnie od wszelkich politycznych wpływów, co jest jednak nieustannie poddawane krytyce [tłumaczenie własne]. Die Währung der Europäischen Union

Der Euro ist die Währung der Europäischen Währungsunion und neben dem US-Dollar die wichtigste im Weltwährungssystem. Er wird von der Europäischen Zentralbank in Frankfurt am Main kontrolliert. Die Europäische Zentralbank (EZB) ist die gemeinsame Währungsbehörde der Mitgliedstaaten der Europäischen Währungsunion und bildet mit den


39

nationalen Zentralbanken (NZB) der EU-Staaten das Europäische System der Zentralbanken (ESZB). Sie ist im Rahmen der Europäischen Union ein Organ sui generis. Sie ist eine supranationale Institution mit Rechtspersönlichkeit, die 1998 im Rahmen der Europäischen Wirtschafts- und Währungsunion gegründet wurde und ihren Sitz im Eurotower in Frankfurt am Main hat. Die Arbeit und die Aufgaben der EZB werden im 1992 in Maastricht geschlossenen Vertrag über die Europäische Union sowie in verschiedenen Protokollen geregelt. Die EZB soll unabhängig von politischer Einflussnahme sein, was jedoch von Kritikern immer wieder bezweifelt wird [4, 5]. Formy grzecznościowe

Aby wyrazić w sposób uprzejmy Ŝyczenie, prośbę albo zgodę, stosuje się w języku niemieckim formy trybu przypuszczającego II (Konjunktiv II). Przykłady:

Uprzejme Ŝyczenia: − Chciałbym/Chciałaby państwa aktualny prospekt. − ZłoŜyłbym/ZłoŜyłabym z chęcią zamówienie. − Czy mógłbym/mogłabym rozmawiać z kompetentnym współpracownikiem?

Uprzejme prośby: − Czy mógłby Pan/mogłaby Pani udzielić mi informacji? − Mógłby Pan/Mogłaby Pani powiedzieć mi, czy mogę jeszcze cofnąć zamówienie? − Mógłby Pan/Mogłaby Pani połączyć mnie z panem Müller?

Uprzejme propozycje: − Czy będzie Panu/Pani pasować ósmego? − MoŜe być o 8 godzinie? − Odpowiadałby Panu/Pani bardziej poniedziałek, czy wtorek?

Aby wyrazić Ŝądanie w języku niemieckim, uŜywa się form trybu rozkazującego: − Proszę przysłać mi dokumenty! − Proszę dostarczyć mi jak uzgodniliśmy następujące artykuły: …………… ! − Proszę potwierdzić zamówienie! Höflichkeitsformeln

Um einen höflichen Wunsch, eine höfliche Bitte, einen höflichen Vorschlag oder höfliche Zustimmung auszudrücken, verwendet man im Deutschen Formen des Konjunktivs II.

Höfliche Wünsche: − Ich hätte gern Ihren aktuellen Prospekt. − Ich würde gern Bestellung aufgeben. − Könnte ich bitte mit dem zuständigen Mitarbeiter sprechen?

Höfliche Bitten: − Würden Sie mir bitte eine Auskunft geben? − Könnten Sie mir bitte sagen, ob ich noch die Bestellung ablehnen kann? − Würden Sie mich bitte mit Herrn Müller verbinden?

Höfliche Vorschläge: − Würde es Ihnen am neunten passen? − Ginge es um 8 Uhr? − Wäre Ihnen der Montag oder der Dienstag lieber?

Um eine Aufforderung auszudrücken, verwendet man Formen des Imperativs. − Schicken Sie mir bitte die Unterlagen zu! − Liefern Sie mir bitte wie abgesprochen folgende Artikel: …………..! − Bestätigen Sie bitte den Auftrag!


40

Środki j ęzykowe stosowane w negocjacjach Jednym z najwaŜniejszych załoŜeń skutecznych negocjacji jest przemyślane

zastosowanie środków językowych. Wybór sformułowań dostosowany jest do przedmiotu, charakteru dyskusji, partnera oraz zamiaru.

Krótkie zestawienia środków językowych, które naleŜą do stylu dyskusji w języku niemieckim, nastawionego na sukces. − Składanie propozycji: wyraŜenia takie jak: „Myślę …", „Sądzę …”, „Moim zdaniem”

nadają propozycjom osobista nutę i sygnalizują gotowość akceptacji innych poglądów. − Stosowanie pytań: kto pyta, dowiaduję się szybciej, co jego rozmówcy myślą.

Sformułowanie typu „Jestem zdania” lub „Proponuję …” moŜna zastąpić zręcznymi sformułowaniami „Nie sądzi Pan/ Pani/ Państwo, Ŝe …”, „Nie powinniśmy …”. Forma pytającą podkreśla respektowanie czyjegoś odmiennego zdania. Innym środkiem językowym jest pytanie retoryczne. Pytanie takie jak np. „Jaką rolę odgrywa …” zachęca słuchacza do myślenia.

− Zastosowanie trybu przypuszczającego: NaleŜy stosować w miarę moŜliwości tryb przypuszczający, dzięki temu rozmowa staje się milsza. NaleŜy jednak uwaŜać, aby argumenty przez to nie zostały osłabione np.: „Sprzeciwiam się niechętnie Panu/ Pani/ Państwu …”, „Powinien Pan/ Pani/ Państwo ewentualnie rozwaŜyć …”.

− WyraŜanie ubolewania: Frazy wprowadzające, jak np.: „Niestety nie mogę …”, „Ku mojemu ubolewaniu …” osłabiają ostrą negatywną wypowiedź [tłumaczenie własne].

Sprachliche Mittel in Verhandlungen

Eine der wichtigsten Voraussetzungen für erfolgreiche Verhandlungen ist der überlegte Einsatz von Sprachmitteln. Die Auswahl von Formulierungen richtet sich nach dem Gegenstand der Diskussion, dem Charakter des Gesprächs, den Partnern in der Verhandlung und der persönlichen verfolgten Absicht.

Eine kurze Zusammenstellung jener Sprachmittel, die zu einem erfolgversprechenden Diskussionsstil in der deutschen Sprache gehören: − Personalisierung von Vorschlägen: Ausdrücke wie „ich denke", „ich glaube", „meiner

Meinung/Ansicht nach" verleihen den Vorschlägen eine persönliche Note und zeigen ausdrücklich Ihre Bereitschaft, auch andere Auffassungen zu akzeptieren.

− Nutzung der Frageform: Wer Fragen stellt, erfährt schneller, was seine Gesprächpartner denken. Formulierungen wie „Ich bin der Meinung" oder „Ich schlage vor, dass ..." lassen sich durch geschickte Fragekonstruktionen wie „Denken Sie nicht auch, dass ..." oder „Sollten wir nicht ...?" ersetzen. Die Frageform betont Ihre Bereitschaft, auch andere Meinungen zu respektieren. Ein weiteres Stilmittel ist die rhetorische Frage. Fragesatz wie z.B.: „Welche Rolle spielt das nun für uns?" regt den Zuhörer zum Mitdeneken an.

− Gebrauch von Konjunktiv: Benutzen Sie nach Möglichkeit den Konjunktiv, wodurch Sie eine freundlichere Gesprächsituationen schaffen können. Beachten Sie dabei, dass dadurch Argumente abgeschwächt werden können, z.B.: „Ich möchte Ihnen ungern widersprechen, aber ...", „Sie sollten eventuell bedenken, dass ..."

− Ausdrücke des Bedauerns: Einleitungsfloskeln wie „Leider kann ich ...", „Zu meinem Bedauern kann ich ..." schwächen eine scharfe negative Stellungnahme ab. [2, s.325,326]

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Z czego składa się list handlowy? 2. Jak redaguje się pisemna ofertę w języku niemieckim? 3. Jak zdefiniujesz w języku niemieckim cło, cło od wartości, cło preferencyjne?


41

4. Jak zdefiniujesz w języku niemieckim obszar celny, wolne strefy i przestrzenie? 5. Czym jest import, eksport, tranzyt przez obszar celny? 6. Czym jest handel wewnętrzny i zewnętrzny? 7. Jak zdefiniujesz w języku niemieckim formularz celny? 8. Jakie są rodzaje listów przewozowych w transgranicznym europejskim transporcie

towarów? 9. Jakie informacje zawarte są w dokumentacji typu świadectwo pochodzenia, zgłoszenie

eksportowe, CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym? 10. Jakie są etapy dostarczania towaru? 11. Jak naleŜy wypełniać dokumenty związane zaopatrzeniem materiałowym w

przedsiębiorstwie – formularze tzw. ustalenie stanu faktycznego oraz poświadczenie nadejścia towaru?

12. Na czym polega technika kodowania? 13. Jakie znasz rodzaje inwentaryzacji? 14. Czym jest Europejski Bank Centralny? 15. W jaki sposób wyraŜa się Ŝyczenia, prośby, propozycje i Ŝądania w języku niemieckim? 16. Jakie środki językowe stosowane w negocjacjach? 4.2.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Przyporządkuj fragmenty listu do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu handlowego. 1 2 3 4 5 6 7 8

1

2

3

4

5

6

7 8

A. Unsere Bestellung vom 15.05.2007 B. Mit freundlichen Grüßen Andreas Hoppe C. Kropf & Krampe OHG Herrn Andreas Hoppe Steilgasse 5 D. Sehr geehrter Herr Kostner, E. Felix Kostner Glaswerk GmbH Sachsenstraße 3 58226 Hagen F. Anlagen 1 Kopie der Bestellung G. leider müßen wir Ihnen mitteilen, dass die von uns mit Schreiben vom 15.05.2007 bestellten Gläser immer noch nicht eingetroffen sind. Bitte klären Sie diese Angelegenheit. Unserem Schreiben legen wir eine Kopie der Bestellung bei.


42


Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 1) zapoznać się z materiałem nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) przyporządkować fragmenty listów do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu

handlowego, 4) nanieść rozwiązania do tabelki, 5) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka niemieckiego Duden,

− przybory do pisania. Ćwiczenie 2

Pracując w parach przeprowadźcie korespondencję zawodową realizowanego zadania logistycznego w języku niemieckim.


1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) przeczytać ze zrozumieniem wzory korespondencji handlowej, 4) wypisać potrzebne zwroty z wzorów korespondencji, 5) zastosować zasady prowadzenia korespondencji zawodowej w języku niemieckim, 6) zredagować wybrany dokument dotyczący realizowanego zadania logistycznego

w języku niemieckim, np. list handlowy, 7) przeprowadzić korespondencję zawodową w języku niemieckim przy uŜyciu internetu, 8) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − stanowiska komputerowe z drukarkami i dostępem do internetu, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden słowniki branŜowe, − obowiązujące podręczniki zawodowe, − wzory korespondencji handlowej, − pakiety multimedialne, − literatura z rozdziału 6, − przybory do pisania. Ćwiczenie 3

Przeprowadź w języku niemieckim negocjacje handlowe z wybranym partnerem, które kończą się zawarciem kontraktu.


1) zapoznać się z materiałem nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),


43

2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) znać zasady prowadzenia negocjacji w języku niemieckim, 4) potrafić prowadzić negocjacje w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden słowniki branŜowe, − przybory do pisania. Ćwiczenie 4

Wyszukaj w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane z działalnością logistyczną, a następnie wykorzystaj je w pracy logistyka.


1) przeczytać materiał nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) wyszukać w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane

z działalnością logistyczną, 4) dokonać analizy i selekcji materiałów, 5) odpowiedzieć na wybrana ofertę przy uŜyciu Internetu, 6) wykorzystać wybrane informacje w pracy logistyka, 7) przedstawić rezultat swej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − przybory do pisania, − literatura z rozdziału 6. Ćwiczenie 5

Sporządź w języku niemieckim dokumentację związaną z działalnością logistyczną. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) przeczytać ze zrozumieniem wzory dokumentacji, 4) dokonać analizy wzorcowej dokumentacji, 5) zastosować zasady redagowania dokumentacji w języku niemieckim, 6) sporządzić wybraną dokumentację związaną z działalnością logistyczną w języku

niemieckim, 7) wydrukować zredagowaną dokumentację, 8) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.


44

WyposaŜenie stanowiska pracy: − stanowiska komputerowe z drukarkami, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − wzory dokumentów, umów, listów handlowych, ofert, − obowiązujące podręczniki zawodowe, − pakiety multimedialne, − literatura z rozdziału 6. Ćwiczenie 6

Wypełnij w języku niemieckim formularze związane z działalnością logistyczną takie jak: faktura, firmowy druk zamówienia, deklaracja celna.


1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) przeczytać ze zrozumieniem druki formularzy w języku niemieckim, 4) zgromadzić odpowiednie zwroty i słownictwo, 5) wypełnić formularze w języku niemieckim, 6) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − formularze faktur, firmowych druków zamówienia, deklaracji celnej w języku

niemieckim, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − obowiązujące podręczniki zawodowe, − przybory do pisania, − literatura z rozdziału 6. Ćwiczenie 7

Przeprowadź rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) wysłuchać nagrania z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku

niemieckim, 4) wynotować potrzebne zwroty z nagrania, 5) dokonać analizy wzorcowych formularzy z rozliczeniami finansowymi, 6) opracowywać rozliczenie finansowe w języku niemieckim, 7) opracować scenariusz konwersacji, 8) przeprowadzić rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym, 9) zastosować zwroty grzecznościowe uŜywane w rozmowie w języku niemieckim.


45

WyposaŜenie stanowiska pracy: − nagranie z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku niemieckim, − magnetofon, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − wzory rozliczeń finansowych, − obowiązujące podręczniki zawodowe, − przybory do pisania, − literatura z rozdziału 6. 4.2.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) określić w języku niemieckim pojęcia takie jak: cło, cło od wartości,

cło preferencyjne, obszar celny, wolne strefy i przestrzenie, eksport, tranzyt przez obszar celny, handel wewnętrzny i zewnętrzny? � �

2) redagować korespondencję zawodową w języku niemieckim? � � 3) prowadzić korespondencje zawodową w języku niemieckim? � � 4) przeprowadzić negocjacje w języku niemieckim? � � 5) wyszukiwać w Internecie oferty i informacje związane z działalnością

logistyczna i wyszukiwać je w pracy logistyka? � � 6) sporządzić dokumentację zawodową w języku niemiecki? � � 7) wypełnić w języku niemieckim formularze związane z działalnością

logistyczną? � � 8) przeprowadzić w języku niemieckim rozliczenie finansowe

z partnerem niemieckojęzycznym? � � 9) wymienić środki płatnicze w języku niemieckim? � �


46

4.3. Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów 4.3.1. Materiał nauczania Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe

Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe słuŜą do przemieszczania materiału wewnątrz zakładu.

Rys. 25. Środki transportu wewnątrzzakładowego

Przenośniki transportu ciągłego mają stałą drogę transportu. Przemieszczany towar moŜe

być umieszczany na przenośniku ręcznie lub automatycznie, w ten sam sposób moŜe być z niego zdejmowany.

Rys.26. Podział przenośników transportu ciągłego

Przenośniki transportu ciągłego bez styczności z podłoŜem transportują towary na szynie,

która przymocowana jest do sufitu. Natomiast przenośniki transportu mające styczność z podłoŜem mają zazwyczaj stałą trasę transportową. Trasa ta znajduje się albo pod powierzchnią (np. przenośnik łańcuchowy zgarniakowy) lub nad powierzchnią (np. przenośnik rolkowy, wałkowy, taśmowy, łańcuchowy).

środki transportu wewnątrzzakładowego

przenośnik transportu ciągłego (ta sama droga transportowa;

realizowany jest transport ciągły)

przenośnik o ruchu okresowym (zmienna droga transportowa; transport realizowany w miarę

potrzeby)

przenośniki transportu ciągłego

bez styczności z podłoŜem transport podwieszony np.: – obwodowy przenośnik łańcuchowy – przenośnik Power-and-Free – elektryczna kolejka podwieszana

mające styczność z podłoŜem transport na nawierzchni np.: − przenośnik łańcuchowy − przenośnik taśmowy − przenośnik rolkowy


47

Rys. 27. Podział przenośników transportu okresowego

Przenośniki o ruchu okresowym są uŜywane tylko w razie potrzeby. Dźwigi mogą być stałe lub przewoźne. Do dźwigów stałych zalicza się windy i dźwigi bramowe (dźwigi mechaniczne stałe). Windy znajdują zastosowanie w wielopiętrowych budynkach i słuŜą do transportu osób i materiałów w kierunku pionowym. Urządzenia do transportu poziomego transportują materiały na powierzchniach hal produkcyjnych. Samojezdne wózki widłowe są najczęściej uŜywanymi urządzeniami do transportu poziomego.

Rys. 28 Podział przenośników sterowanych automatycznie

Automatyczne systemy transportowe składają się z trasy, która słuŜy do przemieszczania

ładunku i sterowania samego pojazdu. Indukcyjnie sterowane pojazdy (teletraksy) są sterowane przez umieszczone tuŜ pod powierzchnią pętle indukcyjne. Sterowanie nowoczesnych automatycznych systemów transportowych moŜe odbywać się przez nawigację laserową. Jako pojazdy głownie wykorzystuje się ciągniki, które ciągną jedną lub więcej przyczep.

We współczesnych czasach automatyzacji, mają dalej zastosowanie manualnie obsługiwane środki transportu np. wózki paletowe, wózki transportowe, wózki rolkowe, wózki piętrowe, rolkowa taczka schodowa, czterokołowy wózek do transportu cięŜkiego, dwukołowa taczka z moŜliwością doczepienia do haka pociągowego.

przenośniki o ruchu okresowym

dźwigi, transport pionowy − windy, − pomosty podnoszące - dźwigi

mechaniczne stałe − Ŝurawie

urządzenia do transportu mające styczność z podłoŜem, nie poruszające się po szynach: − wózek wysokiego podnoszenia, − wózek niskiego podnoszenia, − podnośnik łańcuchowo –

zgrzebłowy, − ręcznie obsługiwane transportowe

urządzenia pomocnicze np. dwukołowa taczka

automatyczne systemy transportowe

sterowane induktywnie

sterowane laserowo

sterowane magnetycznie

sterowane optycznie


48

Rys. 29. Podział urządzeń do obsługi regałów

Urządzenia do obsługi regałów słuŜą do układania i wydawania towarów

przechowywanych w regałach. Są to np. wózki wysokiego podnoszenia oraz wózki do obsługi regałów wysokiego składowania. W zaleŜności od rodzaju regałów, urządzenia do ich obsługi: − poruszają się wyłącznie po szynach wzdłuŜ regałów, co oznacza Ŝe dla obsługi jednego

regału potrzebne jest jedno urządzenie, − poruszają się niezaleŜne od regałów i poprzez zwrotnice kierunkowe mogą

przemieszczać się i obsługiwać wiele regałów [tłumaczenie własne].

Rys. 30. Wózek widłowy z napędem elektrycznym (Elektro-Deichsel-Gabelhubwagen) [1, s. 160]

Rys. 31. Wózek widłowy z platformą dla operatora - napęd elektryczny (Elektro-Deichselstapler mit

Fahrerstandplattform, radunterstützt) [1, s. 160]

urządzenia do obsługi regałów

zaleŜne od regałów niezaleŜne od regałów


49

Rys. 32. Wózek widłowy samobieŜny (Dieselstapler, freitragend) [1, s. 160]

Rys. 33. Ręczny wózek widłowy (Handgabelhubwagen) [1, s. 160]

Fördermittel

Unter Fördermitteln versteht man alle Transportmittel für den innerbetrieblichen Materialfluss.

Rys. 28.

Rys. 34. Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport

Stetigförderer haben einen linienförmigen, gleichbleibenden Förderweg, auf dem die Güter ständig transportiert werden. Das Fördergut wird manuell oder automatisch auf den sich bewegenden Stetigförderer gelegt bzw. von diesem entnommen.

Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport

Stetigförderer gleicher Transportweg

ständiger Transport

Unstetigförderer unterschiedlicher Transportweg

Transport bei Bedarf


50

Rys. 35. Stetigförderer

Flurfreie Stetigförderer befördern die Güter an einer von der Decke abgehängten Schiene. Flurgebundene Stetigförderer haben eine feste Förderstrecke. Die Förderstrecke dieser Stetigförderer befindet sich entweder im Boden, z.B. bei den Unterflurschleppkettenförderer oder über dem Boden z.B. Rollenbahnen, Gurtförderer oder Kettenförderer.

Rys. 36. Unstetigförderer

Unstetige Fördermittel werden nur bei Bedarf eingesetzt. Hebezeuge können ortsfest und fahrbar sein. Zu den ortfesten Hebezeugen zählen Aufzüge und bestimmte Hebebühnen. Sie werden in mehrgeschossigen Gebäuden eingesetzt und dienen der Beförderung von Personen und Gütern in vertikaler Richtung. Flurförderzeuge befördern bei Bedarf die Güter auf dem Hallenboden. Gabelstapler sind wegen ihrer vielfältigen Einsatzmöglichkeiten die am häufigsten eingesetzten Flurförderzeuge.

Stetigförderer

flurfrei Beförderung an der Decke z.B.

– Kreiskettenförderer – Power-and-Free-Förderer – Elektrohängebahn

flurgebunden Beförderung am Boden z.B.

– Kettenförderer – Gurtförderer – Rollenbahn

Unstetigförderer

Hebezeuge vertikaler Transport − Aufzüge, − Hebebühnen, − Krane

Flurförderzeuge bodengebundenen, nicht auf Schienen fahrend − Stapler, − Hubwagen, − Schlepper, − Wagen, − manuell bedienbare

Transporthelfer, − z. B.: Sackkarre


51

Rys. 37. fahrerlose Transportsysteme

Fahrerlose Transportsysteme (FTS) bestehen aus der Förderstrecke, die zur Steuerung des

Fahrzeuges dient und dem Fahrzeug selbst. Induktiv gesteuerte Fahrzeuge (Teletraks) werden durch die im Boden verlegten Induktionsschleifen zum jeweiligen Empfangsort geleitet. Die Steuerung neuer FTS-Anlagen erfolgt durch Lasernnavigation. Als Fahrzeuge werden hauptsachlich Schleppfahrzeuge, die einen oder mehrere Wagen ziehen, oder Fahrzeuge mit eigener Tragfähigkeit, vergleichbar den Gabelhubwagen, eingesetzt.

Auch in der heutigen Zeit der Automatisierung werden noch rein manuell Fördermittel eingesetzt z.B. Paletten- Transportwagen, Rollwagen, Etagen-Transportwagen, Treppenrollende Karre, Viereckroller, Sackkarre mit Anhängemöglichkeit an Kranhaken.

Rys. 38. Regalbediengeräte

Regalbediengeräte dienen der rationellen Einlagerung und Auslagerung der Güter in den

Regalen z.B. Schubmaststapler, Hochregalstapler. Regalabhängige Regalbediengeräte fahren schienengeführt in Längsrichtung durch den Regalgang und sind nicht frei verfahrbar. Dies bedeutet, dass für jeden Regalgang ein eigenes Fahrzeug erforderlich ist. Regalunabhängige Regalbediengeräte können über Weichen oder mithilfe von Umsetzwagen zwischen den einzelnen Regalen verfahren werden und mehrere Regalgänge bedienen [1, s. 155,156, 157, 158, 159,161, 162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170]. Pomocnicze środki transportu

Do pomocniczych środków transportu naleŜą opakowania transportowe, których zadaniem jest ochrona przewoŜonego produktu oraz ułatwienie manipulacji przy załadunku i rozładunku oraz składowaniu.

Opakowania dzieli ze względu na: − rodzaj opakowania (skrzynia, pudło, paleta, kontener, zbiornik itd.), − zastosowany materiał (drewno, karton, szkło, metal, tworzywo sztuczne, tekstylia), − częstotliwość uŜycia (opakowanie bezzwrotne - jednorazowego uŜytku, opakowanie

zwrotne - wielokrotnego uŜytku). Opakowania papierowe mogą być wykonane z: kartonu, tektury litej (sklejanej) i tektury

falistej.

fahrerlose Transportsysteme

induktiv gesteuert

Laser- navigation

magnetische Navigation

optische Navigation

Regalbediengeräte

regalabhängig regalunabhängig


52

Opakowania wykonane z tworzywa sztucznego lub metalu (boksy, zbiorniki, skrzynie) mogą być: − składowane w stosach, − poukładane na europaletach, − składane, − wstawiane w jedno w drugie.

Palety ze względu na budowę dzieli się na: − palety płaskie, − palety skrzyniowe, − palety słupkowe, − palety z pełnymi ściankami.

Palety ze względu na sposób wykorzystania dzieli się na: − palety bezzwrotne, − palety zwrotne.

Palety ze względu na ich wymiary dzieli się na: − europalety (znormalizowane), − firmowe lub przemysłowe palety (nieznormalizowane).

Palety ze względu na moŜliwość ich podjęcia dzieli się na: − czterowejściowe (z 4 stron moŜliwe podniesienie) − dwuwejściowe (moŜliwość podniesienia tylko z 2 stron).

Wymiary europalety płaskiej są następujące: 1200×800×144 mm (długość × szerokość × wysokość). Paleta skrzyniowa wewnątrz posiada wymiary: 1200×800×800 mm, a na zewnątrz 1240×835×970 mm.

Wymiary kontenerów podawane są w stopach (1’= 1 stopa = 30,48 cm). W uŜytkowaniu znajdują się kontenery o wymiarach 20’ i 40’. Według norm ISO („Mi ędzynarodowa Organizacja Standaryzacji”) wyróŜnia się: kontenery międzykontynentalne i kontenery kontynentalne. Ze względu na budowę wyróŜnia się: − kontener standartowy (przeznaczony na zamkniętą drobnicę), − hardtop – kontener, − oraz opentop-kontener (z otwieranym dachem), − cysterny (dla przewozu cieczy), − kontenery na ładunek masowy (dla materiału sypkiego) [tłumaczenie własne]. Förderhilfsmittel

Unter Fördermitteln werden alle Packmittel verstanden, die das Fördergut schützen, lade-, transportier- und lagerfähig machen. Packmittel lassen sich unterteilen nach: − Art des Packmittels: Kiste, Schachtel, Palette, Container, Behälter usw.; − verwendetem Material: Holz, Karton/Pappe, Glas, Metall, Kunststoff, Textilien; − Häufigkeit der Verwendung: Einwegverpackung, Mehrwegpackung.

Zu Packstoffen aus dem Grundstoff Papier zählen: Karton, Vollpappe und Wellpappe. Packmittel aus Kunststoff oder Metall (Boxen, Behälter, Kisten) können:

− gestapelt werden (Stapelboxen) − auf EUR-Paletten abgestimmt sein (Euro-Boxen) − falt- und klappbar sein − nestbar sein (ineinander stellen).

Paletten kann man unterscheiden nach: − Aufbau: Flachpalette (ohne Aufbau) und Gitterbox-, Rungen-, Vollwandpalette


53

− Verwendung: Einwegpalette und Mehrwegpalette (EUR-Palette) − Abmessung: EUR-Palette (genormt) und Firmen-, Industriepaletten (nicht genormt). − Unterfahrbarkeit: Vierwegpaletten (von 4 Seiten unterfahrbar) und Zweiwegpaletten (nur

von Längsseiten unterfahrbar). EUR-Paletten haben folgende Maße (L × B × H):

− Flachpalette: 1200 × 800 × 144 mm. − Gitterboxpaletten: Innen: 1200 × 800 × 800 mm und Außen: 1240 × 835 × 970 mm.

Container gibt es u.a. − nach Länge vor allem als 20’- und 40’-Container (1’ = 1 Fuß = 30,48 cm) − nach Transporteinsatz: Überseecontainer/ISO-Container (ISO – „international

Organization for Standardization”) und Binnencontainer bzw. Wechselbrücken. − nach Bauweise: Standard-Container (geschlossen für Stückgut), Hardtop- und Opentop-

Container (Dach zu öffnen), Tank-Container (für Flüssigkeiten) und Bulk-Container (für Schüttgut) [1, s. 153, 252].

Wybór rodzaju komunikacji

Wybór środka komunikacji zaleŜny jest od: − rodzaju transportowanego towaru, − kosztów transportu, − szybkości transportu, − pewności transportu, − zanieczyszczenia środowiska przez środki transportu.

NaleŜy pamiętać o federalnej ustawie dotyczącej ochrony przed emisjami zanieczyszczeń. Celem ustawy jest ochrona ludzi, zwierząt, roślin, gleby, wody, atmosfery i pozostałych dóbr przed szkodliwymi wpływami środowiska, a takŜe zapobieganie ich powstawaniu. Zakłady, maszyny, sprzęt, pojazdy mechaniczne, nieruchomości gruntowe, które mają szkodliwy wpływ na środowisko, są takim rodzajem obiektów, na których posiadanie i uŜytkowanie jest wymagane zezwolenie. Ustawa dotycząca bezpiecznego uŜytkowania sprzętów i produktów obowiązuje producentów, osoby importujące i handlowców. Mogą oni wprowadzić do obrotu jedynie takie środki techniczne i produkty konsumpcyjne, które spełniają wymogi ustawy o bezpieczeństwie i zdrowiu.

W krajach Unii Europejskiej mogą być wprowadzane do obrotu tylko maszyny i sprzęty, które maja oznaczenie CE. Umieszczenie na wyrobie znaku CE oznacza, Ŝe produkt spełnia wymagania dyrektywy dotyczącej maszyn w UE oraz spełnia odpowiednie normy. Zgodnie z rozporządzeniem o niebezpiecznych materiałach, ich opakowania muszą być tak wykonane, by zawartość nie wydostała się przez przypadek na zewnątrz. Niebezpieczne materiały są odpowiednio oznakowane i opakowane.

Zgodnie z ustawą o transporcie materiałów niebezpiecznych zostały one podzielone na 9 klas (częściowo z podklasami). KaŜda klasa, a takŜe podklasa ma własne oznaczenie (z widocznym symbolem o róŜnych kolorach). Dzięki ich umieszczeniu, wszystkie osoby stykające się z tym towarem są poinformowane o moŜliwym niebezpieczeństwie. Transport drogowy materiałów niebezpiecznych regulowany jest w przepisach GGVSE (rozporządzenie dotyczące transportu drogowego i kolejowego niebezpiecznych materiałów) oraz w ADR (europejskiej umowie dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych) [tłumaczenie własne].


54

Die Wahl der Verkehrsmittel hängt z.B. ab von: − der Art des beförderten Gutes, − den Kosten des Transports, − der Schnelligkeit des Transports, − der Sicherheit des Transports, − der Umweltbelastung durch die Verkehrsmittel.

An dieser Stelle muss Bundesimmissionsschutzgesetz erwähnt werden. Zweck des Gesetzes ist es, Menschen, Tiere, Pflanzen, den Boden, das Wasser, die Atmosphäre und sonstige Kulturgüter vor schädlichen Umwelteinwirkungen zu schützen und ihrem Entstehen vorzubeugen. Betriebsstätten, Maschinen, Geräte, Fahrzeuge und Grundstücke, von denen schädliche Umwelteinwirkungen ausgehen, sind genehmigungspflichtige Anlagen. Die Errichtung und der Betrieb dieser Anlage sind genehmigungspflichtig. Dagegen verpflichtet Geräte- und Produktsicherungsgesetz Hersteller, Importeur und Händler, nur solche technischen Arbeitsmittel und Verbraucherprodukte in den Verkehr zu bringen, die die Anforderungen des Gesetzes an die Sicherheit und Gesundheit erfüllen.

In den Ländern der Europäischen Union dürfen nur noch Maschinen und Geräte in den Verkehr gebracht werden, die die CE-Kennzeichnung (CE = Communauté Européenne) tragen. Bringt ein Hersteller an seinem Produkt die CE-Kennzeichnung an, erklärt er hiermit, dass das Produkt den Vorschriften der EU-Maschinen-Richtlinie entspricht und den vorgeschriebenen Konformitätsbewertungsverfahren (Konformität = Übereinstimmung) unterzogen wurde. Nach Gefahrstoffverordnung müssen die Verpackungen gefährlicher Stoffe so beschaffen sein, dass vom Inhalt nichts ungewollt nach außen gelangen kann. Gefährliche Stoffe sind entsprechend zu kennzeichnen und zu verpacken. Übrigens werden Gefahrgüter nach Gefahrgutbeförderungsgesetz in 9 Klassen (teilweise mit Unterklassen) eingeteilt. Für jede Klasse bzw. Unterklasse von gefährlichen Gütern gibt es ein eigenes Kenzeichnen (mit einem aussagekräftigen Symbol und in unterschiedlichen Farben), sodass durch das Anbringen dieses Kennzeichnens jeder Sachkundige über die verbundene Gefahr informiert wird. Die Beförderung von gefährlichen Gütern auf der Straße ist in der GGVSE (Gefahrgutverordnung Straße/Eisenbahn) und im ADR (Europäisches Übereinkommen über die internationale Beförderung gefährlicher Güter auf Straßen) geregelt [1, s. 96, 274, 308, 347]. Przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe (KEP)

BranŜa KEP obejmuje przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe. Cechą charakterystyczną przesyłek kurierskich jest ich osobiste dostarczenie przez kuriera. Przesyłki ekspresowe są dostarczane za pośrednictwem centrów przeładunkowych. Usługa gwarantuje określony termin dostawy. Przesyłki pocztowe są dostarczane równieŜ przez centra przeładunkowe z określonym czasem oczekiwania. Graniczna wielkość i waga przesyłek jest określona. Szczególną formą branŜy kurierskiej są przesyłki realizowane przy pomocy pociągów. Przesyłki kurierskie są wówczas przewoŜone pociągami ICE, EC lub IC. W branŜy KEP stosuje się technikę RFID. Jest to technika posługująca się częstotliwościami radiowymi, która słuŜy do identyfikacji przesyłek, opakowań transportowych, a takŜe aktualizacji inwentaryzacyjnej przy przyjęciu i wydaniu towarów i przechowywania danych w pamięci podczas transportu [tłumaczenie własne]. Niemiecka Poczta Word Net

Niemiecka Poczta Word Net jest przedsiębiorstwem, które realizuje usługi branŜy pocztowej przy pomocy innowacyjnych rozwiązań w transporcie i logistyce. BranŜa przesyłek ekspresowych Niemieckiej Poczty Word Net stała się w roku 2002 głównym udziałowcem przedsiębiorstwa DHL. Nazwa DHL pochodzi od trzech załoŜycieli przedsiębiorstwa. Są nimi: Adrian Dalsey, Larry Hillblom i Robert Lynn. Zapoczątkowali oni w 1969 roku,


55

w USA realizowanie usług kurierskich w celu przekazywania przesyłek. Przesyłka pocztowa posiada specjalne miejsce przeznaczone na jej oznakowanie (adres, rodzaj, zawartość itp.), kody kreskowe identcode i leitcode. Identcode oznacza przesyłkę jako pakiet pocztowy i zawiera informacje o nadawcy. Leitcode zawiera informacje o produkcie i odbiorcy. Dzięki systemowi przetwarzania informacji INFRA i systemowi śledzenia przesyłki Track and Track (T&T) moŜliwe jest śledzenie i dokumentowanie przebiegu transportu przesyłki, pomiędzy poszczególnymi punktami odbioru. Przy wysyłaniu za granicę uwzględnia się postanowienia importowe i przepisy celne danego kraju. Przesyłki listowe Poczty Niemieckiej obejmują listy i wszelkie podobne do listów przesyłki, na przykład: drobne towary, ksiąŜki, broszury informacyjne oraz druki reklamowe [tłumaczenie własne]. Kurier-, Express- und Paketdienste (KEP-Dienste)

KEP-Dienste umfassen; Kurierdienste, Expressdienste und Paketdienste. Kurierdienste sind gekennzeichnet durch die permanente, persönliche Begleitung und Zustellung der Sendung durch einen Kurier. Expressdienste befördern nicht direkt und persönlich, sondern über Umschlagzentren. Sie garantieren einen festen Ausliefertermin. Paketdienste befördern ebenfalls über Umschlagzentren mit bestimmten Laufzeiterwartungen. Pakete sind meist in Größe und Gewicht beschränkt. Eine besondere Form des Kurierdienstes ist IC-Kurierdienst. Die Sendungen werden mit ICE-, EC- und IC-Zügen befördert. In der KEP-Branche findet die RFID-Technologie Anwendung zur Identifikation von Sendungen und Transportbehältern, zur Bestandsfortschreibung im Wareneingang und Warenausgang, zur mobilen Datenspeicherung während des Transports [1, s. 404]. Deutsche Post World Net

Die Deutsche Post Net ist ein Unternehmen, das traditionelle Erfahrungen in Postdienstleistungen mit innovativen technischen und organisatorischen Lösungen in Transport und Logistikvereint. Paket- und Expressdienst der Deutschen Post World Net werden von Unternehmensbereich DHL erbracht. DHL steht übrigens für die drei Unternehmensgründer Adrian Dalsey, Larry Hillblom und Robert Lynn, die 1969 in den USA mit Kurierdienstleistungen für Reedereien angefangen haben. Ein Postpaket wird mit einem Aufschriftfeld, Identcode und Leitcode versehen. Der Identcode kennzeichnet die Sendung als Postpaket und enthält wichtige Absenderangaben. Der Leitcode enthält Informationen über das Produkt und den Empfänger. Mit dem Informationsverarbeitungssystem INFRA und dem Sendungsverfolgungssystem Track and Track (T&T) ist es somit möglich, den Laufweg einer Sendung zu verfolgen und dokumentieren. Beim Versand ins Ausland sind in jedem Fall die Einfuhr- und Zollbestimmungen des jeweiligen Landes zu beachten. Briefsendungen der Deutschen Post umfassen Briefprodukte, und briefähnliche Sendungen, beispielsweise Warensendungen, Büchersendungen, Infopost und Postwurfsendungen [1, s. 405, 417]. Samochodowy transport towarów

W samochodowym transporcie towarów przewaŜają pojazdy, których dopuszczalna waga całkowita wraz z przyczepą wynosi 3,5 tony. PoniewaŜ Niemcy zajmują centralne połoŜenie w Europie, niemieckie drogi, a w szczególności autostrady naleŜą do najbardziej uŜytkowanych dróg europejskich. Ustawa z 19 kwietnia 2002 roku, dotycząca ponoszenia opłat na określonych odcinkach autostrad federalnych na terenie Niemiec, za uŜytkowanie tych dróg przez cięŜkie pojazdy uŜytkowe wprowadza cło drogowego (tzw. myto). Obowiązuje ono tylko samochody cięŜarowe. Cłem na autostradach niemieckich są objęte wszystkie niemieckie i zagraniczne samochody cięŜarowe o dopuszczalnej masie całkowitej 12 ton. Wszystkie samochody poruszające się po drogach publicznych podlegają


56

odpowiednim przepisom, o dopuszczeniu osób i pojazdów do ruchu (StVZO). W przepisach tych uwzględniono rodzaju budowy pojazdów, ich wymiary, nacisk na oś i całkowitą wagę.

Aby realizować transport samochodowy w Niemczech wykonywany w ramach działalności gospodarczej, konieczne jest uzyskanie pozwolenia (licencji). W przypadku gdy jakaś firma produkcyjna realizuje transport samochodowy własnym pojazdem, pozwolenie nie jest wymagane. JeŜeli transport w ramach działalności gospodarczej odbywa się samochodem o cięŜarze ponad 3,5 tony, przedsiębiorca musi posiadać pozwolenie. Licencja na transport dla niemieckiego przedsiębiorcy, który ma siedzibę firmy na terenie Niemiec, jest przyznawana na okres 5 lat. Przedsiębiorca otrzymuje jedno pozwolenie oddzielnie na kaŜdy uŜywany pojazd. Pozwolenie to kierowca musi wozić ze sobą.

W międzynarodowym towarowym transporcie samochodowym obowiązują kierowców oficjalne pozwolenia: licencja Wspólnoty (licencja UE), zezwolenie EKMT oraz obustronne umowy.

Licencja UE uprawnia niemieckiego przewoźnika transportu samochodowego do przewozu towarów pomiędzy wszystkimi państwami członkowskimi Unii Europejskiej, a takŜe dodatkowo w krajach nie naleŜących do Unii, ale naleŜących do Europejskiej Przestrzeni Gospodarczej (dotyczy Norwegii, Islandii, Lichtensteinu). Licencja unijna uprawnia do transportu w państwach członkowskich UE, to znaczy do kabotaŜu. Pod pojęciem kabotaŜu rozumie się w tym przypadku transport towarów przez przedsiębiorcę, który nie ma siedziby w kraju, w którym dokonuje transportu. Przykładem moŜe być francuski przedsiębiorca, który transportuje towar z Hannoveru do Berlina.

W niektórych państwach kierowca realizując w międzynarodowy transport musi posiadać zezwolenia EKMT. Okaziciel licencji EKMT moŜe świadczyć usługi transportowe pomiędzy państwami członkowskimi EKMT, przy czym załadunek i rozładunek moŜe mieć miejsce na terytorium państw członkowskich. Licencja uprawnia do ruchu tranzytowego, ale nie do kabotaŜu. Ogólna liczba wydawanych licencji EKMT jest ograniczona. Wydawana jest ona na okres jednego roku.

Obustronne (dwustronne) zezwolenia potrzebne są dodatkowo do realizowania transportu w krajach „trzecich” (nie naleŜących do Unii Europejskiej). Są one udzielane przedsiębiorstwom jako czasowe pozwolenia na jedne lub kilka kursów, jeśli przedsiębiorca okaŜe się dokumentem, z którego wynika, Ŝe w jego ojczyźnie prowadzi przedsiębiorstwo transportowe. Przedsiębiorcy transportowi ubezpieczają się od szkód, które mogą powstać w czasie transportu, załadunku i rozładunku i za które ponoszą odpowiedzialność według czwartego rozdziału kodeksu handlowego i umowy przewozowej [tłumaczenie własne]. Güterkraftverkehr

Der Güterkraftverkehr ist die geschäftsmäßige oder entgeltliche Beförderung von Gütern mit Kraftfahrzeugen, die einschließlich Hänger ein höheres zulässiges Gesamtgewicht als 3,5 Tonnen haben. Aufgrund der Zentralen Lage Deutschlands in Mitteleuropa gehören die deutschen Straßen, insbesondere die Autobahnen, zu den am stärksten befahrenen Strecken Europas. Mit dem Gesetz vom 12. April 2002 zur Einführung von streckenbezogenen Gebühren für die Benutzung von Bundesautobahnen mit schweren Nutzfahrzeugen wurde eine rechtliche Grundlage für die Lkw-Maut geschaffen. Mautpflichtig sind alle in- und ausländischen Lkw über 12 Tonnen zulässigem Gesamtgewicht auf deutschen Autobahnen. Kraftwagen, die zum öffentlichen Verkehr zugelassen werden, unterliegen je nach Bauart, Abmessungen, Achslasten und Gesamtgewichten den Vorschriften der Straßenverkehrs-Zulassungs-Ordnung (StVZO).

Im Güterkraftverkehr unterscheidet man zwischen gewerblichem Güterkraftverkehr und Werkverkehr. Der gewerbliche Güterkraftverkehr ist erlaubnispflichtig, der Werkverkehr ist erlaubnisfrei.Lkw-Unternehmer benötigen zur gewerblichen Güterbeförderung behördliche


57

Genehmigungen. Für den gewerblichen Güterkraftverkehr über 3,5 Tonnen benötigt der Unternehmer eine Erlaubnis. Die Erlaubnisurkunde wird einem Unternehmer mit Sitz im Inland für die Dauer von fünf Jahren erteilt. Der Unternehmer erhält für jedes eingesetzte Fahrzeug eine Erlaubnisausfertigung, die vom Fahrer mitgeführt werden muss.

Für den grenzüberschreitenden Güterkraftverkehr gelten als vom Fahrer mitzuführende behördliche Genehmigungen die Gemeinschaftslizenz (EU-Lizenz), die CEMT-Genehmigung oder bilaterale Verträge.

Mit der Gemeinschaftslizenz ist z. B. der deutsche Güterkraftverkehrsunternehmer berechtig zum Gütertransport zwischen allen Mitgliedsstaaten der EU und den zusätzlichen nicht zur EU gehörenden Staaten des Europäischen Wirtschaftsraumes, d.h. Norwegen, Island, Lichtenstein. Die Gemeinschaftslizenz berechtigt auch zum Gütertransport in den Mitgliedsstaaten, d.h. zum Kabotageverkehr. Unter Kabotageverkehr versteht man die Güterbeförderung durch einen Unternehmer, der seinen Sitz nicht in dem Land hat, in dem er die Beförderung durchführt z.B. ein französischer Unternehmer befördert Güter von Hannover nach Berlin.

Für einige Staaten im grenzüberschreitenden Güterkraftverkehr benötigt der Fahrer eine CEMT-Genehmigung (CEMT: Konferenz der europäische Verkehrsminister). Mit dieser Genehmigung darf der Inhaber alle Beförderungen im gewerblichen internationalen Güterverkehr durchführen, bei denen die Be- und Entladeorte im Hoheitsgebiet der CEMT-Mitgliedsstaaten liegen. Sie berechtigt auch zum Transitverkehr, jedoch nicht zum Kabotageverkehr. Die Gesamtzahl der auszugebenden CEMT-Genehmigungen ist limitiert (begrenzt) und wird für ein Jahr erteilt.

Bilaterale (zweiseitige) Genehmigungen benötigt man zusätzlich für das Befahren von Drittstaaten. Sie werden für eine Fahrt, für mehrere Fahrten oder als Zeitgenehmigung dem Unternehmer erteilt, wenn er den Nachweis bringt, dass er im Heimatland ein Güterkraftverkehrsunternehmen betreibt. Die Genehmigung berechtigen zum Transport zwischen den Vertragsstaaten. Der Lkw-Unternehmer hat sich gegen Schäden zu versichern, für die er bei Beförderungen mit Be- und Entladeort im Inland nach dem Vierten Abschnitt des Handelsgesetzbuches in Verbindung mit dem Frachtvertrag haftet (Güterschaden-Haftpflichtversicherung) [1, s. 381, 382, 383, 387. 388, 395]. Kolejowy przewóz towarów

Głównym przewoźnikiem w kolejowym transporcie towarów jest spółka Railion, naleŜąca do koncernu Niemieckiej Kolei. Wyspecjalizowała się ona w transporcie towarów w duŜych ilościach oraz ładunków masowych (towary jednego gatunku przewoŜone bez opakowania w duŜych ilościach np. węgiel, ruda Ŝelaza, zboŜe). Zamówienia na transport pojedynczych wagonów przyjmuje centrum obsługi klienta w Dusiburgu. Zamówienie powinno być złoŜone, co najmniej 24 godziny przed planowanym załadunkiem. Pociągi towarowe (bezpośrednie jednogrupowe) są pociągami towarowymi o długości do 700 metrów i wadze brutto do 5000 ton. Z reguły są one całkowicie załadowywane przez jednego klienta (ładującego) i kursują z miejsca załadunku do miejsca rozładunku.

W transporcie połączonym, towary przewoŜone są w róŜnych środkach transportowych. RozróŜnia się:

− połączony transport „towarzyszący”, gdy kierowca jedzie pociągiem, na którym załadowany jest jego samochód cięŜarowy. Po zakończonym transporcie kolejowym przejmuje on swój pojazd.

− połączony transport „nietowarzyszący”, gdy naczepy siodłowe, wymienne zbiorniki lub kontenery przeładunkowe są załadowywane na wagon kolejowy przez przewoźnika i dalej są transportowane koleją.


58

Ŝegluga

Ŝegluga śródlądowa Ŝegluga morska

Ŝegluga rzeczna

Ŝegluga kanałowa

Ŝegluga przybrzeŜna (kabotaŜowa)

Ŝegluga pełnomorska

(wielka)

Freightways to europejskie, międzynarodowe trasy kolejowe słuŜące do przewozu kolejowego towarów na tych samych warunkach, przez wszystkie przedsiębiorstwa komunikacji kolejowej, które posiadają siedzibę na terenie Unii Europejskiej. W międzynarodowym kolejowym transporcie towarowym istnieje podczas przewozu obowiązek posiadania listu przewozowego [tłumaczenie własne]. Schienengebundener Güterverkehr

Träger des Schienengüterverkehrs ist in erster Linie die Railion AG des Konzerns Deutsche Bahn. Die Deutsche Bahn hat sich im Güterverkehr auf den Transport großer Transportmengen, auf Massengüter spezialisiert. Aufträge für den Transport von einzelnen Waggons nimmt das Kundenservicezentrum Duisburg entgegen. Bestellt werden sollte mindestens 24 Stunden vor der beabsichtigen Beladung. Ganzzüge sind komplette Güterzüge von bis zu 700 Meter Länge und einer Bruttolast von bis zu 5 000 Tonnen. Sie werden in der Regel von einem Kunden (Verlader) voll ausgelastet und fahren von der Beladestelle zur Entladestelle.

Im Kombinierten Verkehr werden die Güter mit unterschiedlichen Verkehrsmitteln transportiert.

Man unterscheidet: − Begleiteter Kombinierter Verkehr: Der Fahrer fährt mit dem Zug, auf dem sein Lkw

verladen ist mit und übernimmt den Lkw nach dem Bahntransport wieder. − Unbegleiteter Kombinierter Verkehr: Sattelanhänger, Wechselbehälter oder Container

werden von einem anderen Verkehrträger auf Bahnwagen umgeschlagen und auf dem Bahnweg weitertransportiert. Freightways sind europäische, grenzüberschreitende Fahrbahntrasse für den

Schienengüterverkehr, die von allen Eisenbahnverkehrsunternehmen mit Sitz in der EU zu gleichen Bedingungen benutz werden dürfen. Im internationalen Schienengüterverkehr besteht Beforderungspflicht und Frachtbriefzwang [1, s. 418, 424, 423, 432]. Wodny transport towarów

Transport wodny jest jednym z waŜniejszych przewoźników w Republice Federalnej Niemiec. Rodzaje Ŝeglugi przedstawiono na rysunku 33.

Rys. 39. Rodzaje Ŝeglugi


59

Podczas powstania szkód w trakcie transportu morskiego, ich przyczynę i wielkość ustala specjalny rzeczoznawca (tak zwany komisarz awaryjny). Określana jest wówczas wysokość szkody dotycząca zarówno statku, jak i ładunku oraz koszty Ŝeglugi [tłumaczenie własne]. Schifffahrt

Einer der wichtigsten Verkehrsträger in der Bundesrepublik Deutschland ist die Schifffahrt.

Man unterscheidet die Schifffahrt wie folgt:

Rys. 40. Arten der Schifffahrt

Bei Schäden (Havarien) ermitteln Sachverständiger (sog. Havariekommissare) deren

Ursache und die Höhe [1, s. 433, 447]. Lotniczy transport towarów

W ostatnich latach wzrosło znaczenie frachtu lotniczego. Charakterystyczne cechy tego transportu, takie jak szybkości i pewność, przyczyniły się do tego, Ŝe transport lotniczy jest korzystniejszy przy realizowaniu przesyłek dalekomorskich. Mimo wysokich kosztów frachtu, transport lotniczy jest niekiedy bardziej korzystny, niŜ transport statkiem, koleją, czy teŜ samochodem. Wiele towarzystw lotniczych zjednoczyło się w Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych. Organizacja ta powstała w celu stworzenia jednolitego systemu uŜytkowania przestrzeni powietrznej. Transport lotniczy jest szczególnie korzystny w przypadku towarów delikatnych o wysokiej jakości, lub łatwo ulegających zepsuciu, a takŜe przesyłek pilnych. Przy wysyłce towarów zajmujących duŜo miejsca, objętość równa 6 dm3 liczy się jako 1 kg wagi transportowej [tłumaczenie własne]. Luftfrachtverkehr

In den letzten Jahren hat das Frachtaufkommen per Flugzeug ständig zugenommen. Auch die Schnelligkeit und Sicherheit haben dazu beigetragen, dass das Flugzeug trotz der höheren Frachtkosten für den Versand nach Übersee oft günstiger ist als der Transport per Schiff, oft auch noch günstiger als der Transport mit Bahn oder Lkw auf dem Festland. Viele Luftverkehrsgesellschaften haben sich international zum „Internationalen Verband der Luftverkehrsgesellschaften” (IATA = international Air Transport Association) zusammengeschlossen, um ein einheitlichen System für die Nutzbarmachung des Luftraumes zu schaffen. Der Versand per Luftfracht eignet sich vor allem für hochwertige, eilbedürftige, empfindliche oder leicht verderbliche Güter. Beim Versand sperriger Güter werden 6 dm3 Rauminhalt als 1 kg Transportgewicht berechnet [1, s. .450,457].

Schifffahrt

Binnenschifffahr Seeschifffahrt

Flussschifffahrt Kanalschifffahrt Küstenschifffahrt Hochseeschifffahrt


60

Składowanie towarów Pod pojęciem magazyn moŜna rozumieć:

− pomieszczenie, w którym są przechowywane przedmioty, − przedmioty, które zostały zmagazynowane.

Magazyny moŜna rozróŜnić w zaleŜności od rodzaju pracy przedsiębiorstwa, lokalizacji magazynu, typu konstrukcji magazynu lub właściciela magazynu. Przy przedsiębiorstwach przemysłowych mogą funkcjonować: − magazyny surowców, magazyny materiałów pomocniczych lub magazyny surowców

i materiałów. Magazyny te spełniają przede wszystkim funkcję zapewnienia odpowiednich surowców lub materiałów dla zaopatrzenia produkcji.

− magazyny przejściowe/buforowe. Tego rodzaju magazyny pojawiają się wówczas, gdy produkowane materiały przechodzą wiele stopni produkcji (np. element blaszany przy budowie samochodu: tłocznia→karoseria→lakierowanie→montaŜ końcowy). W takim wypadku moŜe pojawić się czas oczekiwania między operacjami, a wiec takŜe konieczność magazynowania przejściowego.

− magazyny gotowych produktów/towarów/magazyny sprzedaŜy. Głównym zadaniem magazynów gotowych produktów jest ich przechowywanie gotowych wyrobów po wyprodukowaniu, a przed sprzedaŜą.

− magazyny specjalne (np. magazyny narzędziowe, opakowań, części zapasowych itp.) Biorąc pod uwagę lokalizację, rozróŜnia się:

− magazyny centralne, połoŜone w pobliŜu miejsc produkcyjnych, − magazyny lokalne. Jeśli odległość miedzy magazynem, a miejscem produkcyjnym jest

duŜa, zaleca się zakładać w pobliŜu obszaru produkcyjnego pojedyncze lokalne magazyny zakładowe, w celu skrócenia drogi transportowej,

− magazyny podręczne. Szczególnie w miejscu produkcyjnym na stanowisku pracy znajdują się magazyny podręczne z takimi akcesoriami jak śruby, uszczelki, nity, kable itp. Według typu konstrukcji rozróŜnia się magazyny:

− odkryte, − bunkry, − silosy, − magazyny ze zbiornikami na ciecze, − magazyny płaskie, − piętrowe magazyny, − magazyny z wysokiego składowania, − magazyny pneumatyczne.

Magazyny odkryte przeznaczone są do przechowywania towarów odpornych na zmienne warunki atmosferyczne oraz w niewielkim stopniu naraŜone na kradzieŜ (np. materiały sypkie, drewno, materiały budowlane). Bunkry, silosy, zbiorniki na ciecze słuŜą do magazynowania materiałów sypkich, cieczy lub gazów. Płaskie (jednokondygnacyjne) magazyny mają około 7 metrów wysokości. Magazyn piętrowy (wielokondygnacyjny) jest utworzony poprzez umieszczenie kilku magazynów płaskich, na kilku piętrach. Magazyny wysokiego składowania, to magazyny mające wysokość powyŜej 12 metrów. Magazyny pneumatyczne składają się z pokrycia halowego, które stanowi nieprzepuszczalna (impregnowana) tkanina, która przyjmuje kształt wypełnionego balona, przy pomocą dmuchawy.

Biorąc pod uwagę kryterium własności magazynu, rozróŜnia się: − magazyn własny przedsiębiorstwa,


61

− magazyn obcy, gdy towary są przekazywane innemu przedsiębiorstwu do zmagazynowania [tłumaczenie własne]. Urządzeniami magazynowymi są regały stałe i przejezdne. W regałach przechowywane

są towary z wykorzystaniem środków pomocniczych (palety, szuflady itd.) lub bez nich. W technice magazynowej rozróŜnia się:

− według zastosowania urządzeń magazynowych: magazyny powierzchniowe i regałowe, − według wysokości stosu: magazynowanie spiętrzane w stosach lub niespiętrzane, − według dostępu do regałów: magazynowanie rzędowe lub blokowe.

Magazynowanie towarów w regałach zwiększa moŜliwość wykorzystania powierzchni oraz moŜliwość dostępu do przechowywanych towarów. Przy statycznym magazynowaniu, towary są umieszczane w nieruchomych regałach. Przy dynamiczny magazynowaniu towary w regałach lub nawet regały z towarem mogą się przemieszczać. W zaleŜności od rodzaju regału moŜliwe jest magazynowanie blokowe i rzędowe. Powszechnie spotyka się regały płaskie podłogowe, paletowe oraz długie regały towarowe. W zaleŜności od techniki magazynowania i stopnia automatyzacji stosowane są następujące rodzaje regałów: wjazdowe, przejazdowe, wysięgnikowe, komorowe, kasetowe, przesuwne, cyrkulacyjne, kolumnowe, wsuwane, kanałowe, automatyczne zbiorniki oraz regały wysokiego składowania [tłumaczenie własne].

Rys. 41. Magazyn odkryty (Freilafer) [1, s. 44]

Rys. 42. Bunkier, silos, magazyn ze zbiornikami na ciecze (Bukner-/ Silo-/ Tanklager) [1, s. 44]


62

Rys. 43. Magazyny płaskie (Flachlager) [1, s. 44]

Rys. 44. Magazyny piętrowe (Etagenlager) [1, s. 44]

Rys. 45. Magazyny z wysokiego składowania (Hochregallager) [1, s. 44]


63

Rys. 46. Magazyny pneumatyczne (Traglufthallenlager) [1, s. 44]

Güter lagern

Unter dem Begriff Lager versteht man zweierlei: − den Raum, in dem Güter auf Vorrat aufbewahrt werden, − die Gegenstände selbst, die gelagert werden.

Zu den wichtigsten Unterscheidungsmerkmalen zählen: die Betriebsart des Unternehmens, der Lagerstandort, die Lagerbauweise und der Lagereigentümer.

Zu den Lägern bei Industriebetrieben gehören: − Roh-, Hilfs-, Betriebsstofflager. Diese Lager erfüllen vorwiegend eine

Sicherungsaufgabe, d.h. die reibungslose Versorgung der Produktion mit Roh-, Hilfs-, und Betriebsstoffen.

− Zwischen-/Pufferlager. Durchlaufen die hergestellten Produkte mehrere Fertigungsstufen (beim Automobilbau: Presswerk → Karosseriebau → Lackierung → Endmontage), dann entstehen dazwischen häufig Wartezeiten und somit Zwischenläger.

− Fertigwaren-/Erzeugnis-/Verkaufslager. Aufgabe des Fertiglagers ist hauptsachlich die Überbrückung zwischen Produktion und Verkauf.

− Sonderlager wie z. B. Werkzeug-, Packmittel-, Büromaterial-, Ersatzteillager usw. Nach dem Lagerstandort unterscheidet man:

− Zentrale Lager in der Nähe der Produktionsstätten. − Dezentrale Lager. Ist die Entfernung zwischen dem Lager und den Produktionsstätten

groß, empfiehlt es sich, in der Nähe des Fertigungsbereichs einzelne dezentrale Lager anzulegen, um die Transportwege zu verkürzen.

− Handlager. Besonders im Bereich der industriellen Fertigung befindet sich am jeweiligen Arbeitsplatz Handlager für Kleinteile wie Schrauben, Dichtungen, Nieten, Kabel usw. Nach der Lagerbauform unterscheidet man:

− Freilager, − Bunkerlager, − Silolager, − Tanklager, − Flachlager, − Etagenlager, − Hochregallager, − Traglufthallenlager.

Freilager sind für die Lagerung von witterungsunempfindlichen und wenig diebstahlgefärdeten Gütern geeignet z.B. Schüttgüter, Holz, Baustoffe. Bunker, Silos oder Tanks sind Speicherbehältnisse zur Lagerung von Schüttgütern, Flüssigkeiten oder Gasen.


64

Flachlager haben ca. sieben Meter Höhe. Ein Etagenlager ist prinzipiell ein übereinander angeordnetes Flachlager auf mehreren Stockwerken. Hochregallager sind Lager mit Höhen über ca. zwölf Meter. Traglufthallenlager bestehen aus einer Hallenhaut eines luftundurchlässigen Gewebes, welche durch Gebläse ballonartig über einer befestigten Grundflache aufgespannt wird.

Nach dem Eigentümer unterscheidet man: − Eigenlager des Unternehmens − Fremdlager. Die Güter werden oftmals einem anderen Unternehmen zur Lagerung

überlassen [1, s. 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46,].

Unter Lagereinrichtungen versteht man ortsfeste und verfahrbare Regale und Schränke zum Lagern von Gütern. In Regallagern werden die Güter mit oder ohne Lagerhilfsmittel (Schubladen, Paletten usw.) in Regalen aufbewahrt, die auf dem Boden stehen oder fest mit dem Boden verbunden sind.

Bei der Lagertechnik kann unterscheiden werden: − nach dem Einsatz von Lagereinrichtungen in Boden- oder Regallagerung − nach der Stapelhöhe in ungestapelte und gestapelte Lagerung − nach dem Zugriff in Reihenlagerung und Blocklagerung.

Zu den Lagereinrichtungen zählen Regale und Schränke. Die Lagerung von Gütern in Regalen erhöht die Raumausnutzung und die Zugriffsmöglichkeit. Bei der statischen Regallagerung werden die Güter im Regal während der Lagerung nicht bewegt. Bei der dynamischen Regallagerung werden entweder die Guter im Regal oder das ganze Regal mit den Gütern bewegt. Je nach Regalart ist eine Block- oder Reihenlagerung möglich. Zu den gängigen Regalarten gehören Fachboden-, Paletten- und Langgutregale. Je nach Lagertechnik und Automatisierungsgrad werden diese Regalarten als Einfahr-, Durchfahr-, Kragarm-, Waben-, Kassetten-, Verschiebe-, Umlauf-, Turm-, Einschub-, Kanal-, automatisches Behälter- oder automatisches Hochregal eingesetzt [1, s. 61, 74, 75]. 4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Jakie znasz urządzenie transportu wewnętrznego? 2. Jaki jest podział przenośników transportu ciągłego, przenośników o ruchu okresowym,

automatycznych systemów transportowych, urządzeń do obsługi regałów? 3. Jak naleŜy zdefiniować pomocnicze środki transportu w języku niemieckim? 4. Jakie są rodzaje opakowań w języku niemieckim? 5. Od czego zaleŜy wybór rodzaju komunikacji? 6. Jaki jest główny cel ustawy dotyczącej ochrony przed emisjami zanieczyszczeń? 7. Czemu słuŜy oznakowanie towarów? 8. Jakimi przepisami regulowany jest transport drogowy materiałów niebezpiecznych? 9. Jak określisz w języku niemieckim przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe? 10. Na czym polega technika RFID? 11. Jak oznaczona jest przesyłka pocztowa? 12. Jak zdefiniujesz cło drogowe w języku niemieckim? 13. Czego dotyczą przepisy StVZO w Niemczech? 14. Jak zdefiniujesz oficjalne pozwolenia w międzynarodowym transporcie samochodowym

takie jak: licencja UE, zezwolenie EKMT oraz obustronne umowy? 15. Jak są rodzaje kolejowego przewozu towarów? 16. Czym są Freightways? 17. Jakie znasz rodzaje Ŝeglugi w języku niemieckim?


65

18. Jak opiszesz transport lotniczy w języku niemieckim? 19. Jakie znasz rodzaje magazynów w języku niemieckim? 20. Jakie znasz regały magazynowe? 4.3.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy przepisów prawa dotyczących zadań logistycznych. Wnioski z analizy zapisz w formie notatki w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie praw dotyczących logistyki w języku niemieckim,

2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim, 4) przetłumaczyć niezrozumiałe zwroty na język polski, 5) zredagować notatkę z lektury tekstu w języku niemieckim, 6) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − kartki z fragmentami aktów prawnych dotyczących logistyki, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − przybory do pisania. Ćwiczenie 2

Wykonaj w języku niemieckim projekt organizacji przewozu osób w komunikacji publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska.


1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie przewozu osób w komunikacji publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska,

2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) wysłuchać ze zrozumieniem w języku niemieckim nagrania tekstu o organizacji

przewozu osób w komunikacji publicznej, 4) opisać środki transportu komunikacji publicznej w języku niemieckim, 5) określić grupy konsumentów najczęściej korzystających z określonych środków

transportu, 6) dokonać analizy rozkładów jazdy poszczególnych środków transportu, 7) dokonać analizy tras poszczególnych środków transportu przy uŜyciu map, 8) wykonać projekt organizacji przewozu osób w komunikacji publicznej w języku

niemieckim, 9) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.


66

WyposaŜenie stanowiska pracy: − nagranie tekstu w języku niemieckim o organizacji przewozu osób w komunikacji

publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska, − magnetofon, − rozkłady jazdy, − mapy Europy i świata w języku niemieckim, − stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, Ćwiczenie 3

Opisz zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce elektronicznej w języku niemieckim.


1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce elektronicznej języku niemieckim,

2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) wypisać słownictwo branŜowe w języku niemieckim, 4) opisać zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce

elektronicznej w języku niemieckim, 5) przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − literatura materiału przewodniego, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka


Zapoznaj się z ofertami ubezpieczeń transportowych poszczególnych firm ubezpieczeniowych i przedstaw najbardziej korzystna ofertę ubezpieczeń transportowych.


Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie ubezpieczeń transportowych w języku

niemieckim, 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) wypisać słownictwo branŜowe w języku niemieckim, 4) dokonać analizy ofert ubezpieczeń transportowych, 5) przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − literatura materiału przewodniego, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − przybory do pisania.


67

Ćwiczenie 5 Opisz w języku niemieckim zapasy magazynowe, cykliczne i bezpieczeństwa.


1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie zapasów magazynowych cyklicznych i bezpieczeństwa w języku niemieckim,

2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim o rodzajach zapasów, 4) wynotować słownictwo zawodowe, 5) opisać zapasy magazynowe, cykliczne i bezpieczeństwa w języku niemieckim 6) przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − literatura materiału przewodniego, − tekst o rodzajach zapasów w języku niemieckim, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka


Zaznajom się z procesem technologicznym wybranego produktu i przedstaw poszczególne operacje wykonania procesu technologicznego w formie projektu w języku niemieckim.


1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie procesu technologicznego wybranego produktu w języku niemieckim,

2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) wynotować słownictwo zawodowe, 4) zaznajomić się z podstawowymi elementami tego procesu 5) dokonać analizy kosztów zuŜytych materiałów narzędzi i czasu oraz kosztów eksploatacji

maszyn, kosztów ogólnowarsztatowych itp. 6) zapoznać się z przyrządzaniem i narzędziami 7) wykonać projekt procesu technologicznego wybranego produktu, 8) zaprezentować rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − materiały informacyjne, − stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe.


68

Ćwiczenie 7 Opisz w języku niemieckim zasady obierania opakowań i przygotowania towaru do

dystrybucji.


Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) obejrzeć film w niemieckiej wersji językowej o doborze opakowań i przygotowaniu

towaru do dystrybucji, 4) wynotować słownictwo zawodowe, 5) określić zasady dobierania opakowań i przygotowania towaru do dystrybucji, 6) opisać zasady dobierania opakowań i przygotowania towaru do dystrybucji, 7) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − film o doborze opakowań i przygotowaniu towaru do dystrybucji, − odbiornik telewizyjny, − magnetowid lub odtwarzacz płyt DVD, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − przybory do pisania, − literatura z rozdziału 6. Ćwiczenie 8

Opisz w języku niemieckim regały wysokiego składowania. Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) wyszukać informacje i materiały o regałach wysokiego składowania – literatura, internet, 4) dokonać selekcji informacji i materiałów, 5) przetłumaczyć niezrozumiałe zwroty uŜywając słowników, 6) opisać regały wysokiego składowania, 7) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, − słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka

niemieckiego Duden, słowniki branŜowe, − przybory do pisania, − literatura z rozdziału 6.


69

Ćwiczenie 9 Opisz w języku niemieckim zasady znakowania towaru. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia), 2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 3) obejrzeć film w niemieckiej wersji językowej o znakowaniu towaru, 4) wynotować słownictwo zawodowe, 5) określić zasady znakowania, 6) opisać zasady znakowania towaru, 7) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy: − film o znakowaniu towaru, − odbiornik telewizyjny, − magnetowid lub odtwarzacz płyt DVD, − słowniki dwujęzyczne i branŜowe, − przybory do pisania, − literatura z rozdziału 3. 4.3.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) opisać w języku niemieckim środki transportu wewnętrznego? � � 2) opisać w języku niemieckim pomocnicze środki transportu? � � 3) opisać rodzaje środków transportu? � � 4) nazwać w języku niemieckim opakowania? � � 5) wymienić przepisy i pozwolenia obowiązujące w transporcie

samochodowym krajowym (Niemcy) i międzynarodowym? � �

6) określić w języku niemieckim rodzaj magazynu? � � 7) określić w języku niemieckim rodzaje regałów magazynowych? � � 8) przeczytać ze zrozumieniem akty prawne w języku niemieckim? � � 9) dokonać analizy aktów prawnych w języku niemieckim? � � 10) wykonać w języku niemieckim projekt organizacji przewozu osób w

komunikacji publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska?

� �

11) opisać w języku niemieckim zadania logistyczne z zakresu zarządzania łańcuchem dostaw? � �

12) dokonać analizy ofert ubezpieczeń transportowych? � � 13) opisać w języku niemieckim zapasy magazynowe, cykliczne

i bezpieczeństwa? � �

14) opisać w języku niemieckim proces technologiczny produktów? � � 15) opisać w języku niemieckim zasady dobierania opakowań

i przygotowania towaru do dystrybucji? � �


70

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

Instrukcja dla ucznia 1. Przeczytaj uwaŜnie instrukcję. 2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi. 3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych. 4. Test zawiera 20 zadań. Do kaŜdego zadania dołączone są 4 moŜliwości odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa. 5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki naleŜy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania. 7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóŜ jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas. 8. Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia! ZESTAW ZADA Ń TESTOWYCH 1. Zwei große europäische Achsen des Straßenverkehrs: eine Strecke von Stockholm-Prag-

Wien-Budapest in Nord-Süd-Richtung, eine andere Strecke von Paris-Warschau-Moskau in West-Ost-Richtung führen durch a) Frankfurt am Main. b) Hannover. c) Berlin. d) München.

2. Der Spediteur ist ein Fachmann

a) der dem Frachtführer das Gut übergibt und zur Zahlung der Fracht verpflichtet ist. b) der seine Güter nicht mit eigenen Verkehrsmitteln befördert, nur andereUnternehmen

mit der Beförderung beauftragt. c) der seine Güter nach den Orten des Bedarfs sendet. d) der den Güterverkehr organisiert und dank seinen Kenntnissen und Erfahrungen die

Schwierigkeiten im Güterverkehr überwindet.

3. Für die Einlagerung gelten die Bedingungen a) des Speditionsvertrages. b) des Lagervertrages. c) des Frachtvertrages. d) des Kaufvertrages.

4. Der Begriff der Logistik geht zurück auf den Sprachgebrauch in

a) dem landwirtschaftlichen Betrieb. b) der Ökonomie. c) dem Schulwesen. d) dem Militärwesen.


71

5. Skrót „ppa.” oznacza a) z powaŜaniem. b) z pozdrowieniami. c) na podstawie pełnomocnictwa. d) postscriptum.

6. Nazwę dokumentu „Ursprungzeugnis” naleŜy przetłumaczyć na język polski jako

a) deklaracja celna. b) świadectwo pochodzenia. c) list przewozowy. d) zgłoszenie eksportowe.

7. Freizonen und Freilager sind a) Teile des Zollgebietes der Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene

Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet getrennt sind und in denen nicht Gemeinschaftswaren ohne Erhebung der Eingangsabgaben gelagert werden.

b) Teile des Zollgebietes der Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet getrennt sind und in denen nicht Gemeinschaftswaren mit Erhebung der Eingangsabgaben gelagert werden.

c) ausländische Staatsgebiete, die dem Zollgebiet der Europäischen Gemeinschaft angeschlossen sind.

d) Hohheitsgebiete, die einem Nicht-EU-Zollgebiet angeschlossen sind. 8. Weist die Verpackung Schäden auf, die auf den Transport zurückzuführen sind oder

stimmt die Anzahl der Packstücke nicht mit denen auf den Begleitpapieren überein, wird der Überbringer aufgefordert, den Schaden oder die Mindermengen zu bestätigen, auf einem dafür entwickelten Vordruck, der sog. a) Lieferschein. b) Wareneingangsschein. c) Tatbestandsaufnahme. d) Verpackung.

9. Zwrot „środki transportu wewnątrzzakładowego” w języku niemieckim to

a) Förderhilfsmittel für den innerbetrieblichen Transport. b) Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport. c) Fördertuch für den innerbetrieblichen Transport. d) Fördermaschine.

10. Wózek widłowy samobieŜny w języku niemieckim to a) Dieselstapler, freitragend. b) Handgabelhubwagen. c) Elektro-Deichsel-Gabelhubwagen. d) Elektro-Deichselstapler mit Fahrerstandplattform, randunterstützt.

11. EUR-Flachpalette hat folgende Maße (L × B × H)

a) 1240 × 835 x 970 mm. b) 144 × 800 × 1200 mm. c) 1200 × 800 × 800 mm. d) 1200 × 800 × 144 mm.


72

12. Die CE-Kennzeichnung ist a) eine Kennzeichnung nach EU-Recht für bestimmte Produkte in Zusammenhang mit

der Produktsicherheit. b) EU-Fahrererlaubnisklasse fur Kraftwagen über 7,5 t zulässiger Gesamtmasse. c) eine Kennzeichnung des schnellen Zuges. d) eine Genehmigung im grenzüberschreietenden Güterkraftverkehr.

13. Diese behördliche Genehmigung berechtigt den deutschen Güterkraftverkehrsunternehmer zum Gütertransport zwischen allen Mitgliedsstaaten der EU und den zusätzlich nicht zur EU gehörenden Staaten des Europäischen Wirtschaftsraumes, d.h. Norwegen, Island, Lichtenstein. Es geht um a) Erlaubnisurkunde. b) Gemeinschaftslizenz. c) CEMT-Genehmigung. d) Bilaterale Genehmigungen.

14. Beim Versand sperriger Güter per Flugzeug werden 6 dm3 Rauminhalt als

a) 3 kg transportgewicht berechnet. b) 2 kg Transportgewicht berechnet. c) 1 kg Transportgewicht berechnet. d) 1,5 kg Transportgewicht berechnet.

15. Niemiecki skrót „StVZO” oznacza języku polskim

a) bezpieczeństwo ruchu drogowego. b) kodeks drogowy. c) odpowiedzialność cywilną za szkody wyrządzone przez ruch pojazdów drogowych. d) przestępstwo ruchu drogowego.

16. Europäische, grenzüberschreitende Fahrbahnstraße für den Schienengüterverkehr, die von allen Eisenbahnverkehrsunternehmen mit Sitz in der EU zu gleichen Bedingungen benutz werden dürfen, heißen a) Railway. b) Bahnabzweigung. c) Bahnfracht. d) Freightways.

17. Zweck dieses Gesetzes ist es, Menschen, Tiere, Pflanzen, den Boden, das Wasser, die Atmosphäre und sonstige Kulturgüter vor schädlichen Umwelteinwirkungen zu schützen und ihrem Entstehen vorzubeugen. Betriebsstätten, Maschienen, Geräte, Fahrzeuge und Grundstücke, von denen schädliche Umweltwirkungen ausgehen, sind genehmigungspflichtig. Es geht um a) Bundesimmissionsschutzgesetz. b) Geräte-und Produktsicherungsgesetz. c) Gefahrstoffverordnung. d) Gefahrgutbeförderungsgesetz.

18. Der Europäische Zentralbank befindet sich in

a) in Berlin. b) in Frankfurt am Main. c) in Hamburg. d) in München.


73

19. Der Industriebetrieb führt für die benötigten Werkzeuge und das benötigte Büromaterial eigene Werkzeuglager und Büromateriallager.Es geht um a) Roh-, Hilfs-, Betriebsstofflager. b) Zwischen-/Pufferlager. c) Fertigwaren-/Erzeugnis-/Verkaufslager. d) Sonderlager.

20. Magazyny pneumatyczne w języku niemieckim to

a) Etagenlager. b) Hochregallager. c) Traglufthallenlager. d) Freilager.


74

KARTA ODPOWIEDZI Imię i nazwisko ............................................................................... Posługiwanie się drugim j ęzykiem obcym w realizacji zadań logistycznych Zakreśl poprawną odpowiedź

Nr zadania

Odpowiedź Punkty

1 a b c d 2 a b c d 3 a b c d 4 a b c d 5 a b c d 6 a b c d 7 a b c d 8 a b c d 9 a b c d 10 a b c d 11 a b c d 12 a b c d 13 a b c d 14 a b c d 15 a b c d 16 a b c d 17 a b c d 18 a b c d 19 a b c d 20 a b c d

Razem:


75

6. LITERATURA 1. Baumann/ Baumgart/ Geltinger/ Kähler/ Lewerenz/ Schliebner: Logistische Prozesse.

Berufe der Lagerlogistik. Bildungsverlag EINS, Troisdorf 2006 2. Bęza S./ A. Kleinschmidt: Deutsch im Büro. POLTEXT, Warszawa 2004 3. Oelke W.: Güterverkehr-Spedition-Logistik. Speditionsbetriebslehre. Verlag Gehlen, Bad

Homburg vor der Höhe 2000 4. http://de.wikipedia.org/wiki/Euro 5. http://de.wikipedia.org/wiki/Europ%C3%A4ische_Zentralbank 6. http://de.wikipedia.org/wiki/Gesch%C3%A4ftsbrief 7. http://de.wikipedia.org/wiki/Inventur 8. www.germanok.boo.pl 9. http://www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm 10. http://www.rz.fh-ulm.de/projects/onhelp/2_offz2.htm

Technik.logistyk 342[04] z4.02_u

Education

Transcript of Technik.logistyk 342[04] z4.02_u