Szkoła Podstawowa nr 1 w Wolbromiu Nr 2(23) Kwartalnik ... · si ę o nowe pomieszczenie s ......

W numerze m. in.:

Wywiad z fotografem s. 2-3

Sprawdzian szóstoklasisty s. 4

Potyczki z Kulturą s. 6-7

Konkursowo s. 16-17, 20-24

W stadninie koni s. 26

6c na wesoło s. 33 Sport w naszej szkole s. 34

Szkoła Podstawowa nr 1 w Wolbromiu

Nr 2(23)

Kwartalnik Wiosna 2012

Gromadzimy pamiątki przeszłości Izba regionalna w naszej szkole

Stary, piękny i zabytkowy budynek naszej szkoły sprzyja sięganiu do przeszłości i poznawaniu tego, co było kiedyś. W przyziemiu gmachu szkoły od 5 lat istnieje izba regionalna, która w tym roku powiększyła się o nowe pomieszczenie sąsiadujące z obecnym, stworzona dzięki inicjatywie i staraniom pani dyrektor El żbiety Sojki. Na temat izby regionalnej rozmawiamy z panią dyrektor. Czarno na Białym: Skąd powstał pomysł na stworzenie izby regionalnej w naszej szkole? Elżbieta Sojka: Pomysł stworzenia izby regionalnej pojawił się 6 lat temu, gdy zostałam dyrektorką tej szkoły. Wcześniej istniał już kącik regionalny w sali historycznej. Dlaczego widziałam potrzebę utworzenia izby? W szkole zgromadziliśmy przez lata bardzo dużo źródeł historycznych, czyli śladów przeszłości. Znajdowały się w różnych miejscach – w szafach, na strychu. Kiedyś te eksponaty gromadził były, już nieżyjący, nauczyciel historii – pan Mieczysław Broda. Udało mu się zebrać wiele pamiątek i dokumentów, zwłaszcza z okresu II wojny światowej - tak powstała (nieistniejąca już od dawna) Izba Pamięci Narodowej. Uważałam, że moim obowiązkiem jako nauczycielki historii jest udostępnienie tych śladów przeszłości uczniom, abyście mogli to wszystko poznać i zobaczyć.

czytaj s. 5

CZARNO NA BIAŁYM NR 2(23), WIOSNA 2012

GAZETKA SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 1 IM. H. SIENKIEWICZA W WOLBROMIU 2

Fotograf – baczny obserwator rzeczywistości...

Przedstawiamy wam dziś pana Tomasza Wiecha – fotografa docenionego wieloma nagrodami.

Jest absolwentem politologii na Uniwersytecie

Jagiellońskim w Krakowie. Od 2008 roku studiuje w Instytucie Twórczej Fotografii na Uniwersytecie Śląskim w Opawie w Czechach. W swej pracy najbardziej zainteresowany jest obrazowaniem przemian w Europie Środkowo-Wschodniej, zwłaszcza w Polsce. Wykonywał również cykle fotograficzne w Rumunii, Słowacji i na Ukrainie. Jak sam mówi, najbardziej lubi fotografować takie miejsca i sytuacje, gdzie pozornie nic nie dzieje. Od 2004 do 2010 roku pracował jako fotoreporter w "Gazecie Wyborczej", od 2010 roku jest wolnym strzelcem. Jego zdjęcia, dystrybuowane przez Agencję Gazeta, pojawiały się w większości najważniejszych polskich gazet i magazynów. Otrzymał wiele znaczących nagród w dziedzinie fotografii prasowej, między innymi: Grand Press Photo (2006), WBK Press Photo (2006, 2007), World Press Photo (2009). Prowadzi bloga, tam, między innymi pięknymi fotografiami, znaleźć można kilka zdjęć z Wolbromia. Czarno na Białym: Kiedy mówimy: fotograf to zwykle myślimy o osobie, która pracuje w studio fotograficznym, robi zdjęcia do paszportów, dokumentów, legitymacji. Dokumentuje na zdjęciach ważne wydarzenia (śluby, Komunie Święte). Czy właśnie tym Pan się zajmuje? Tomasz Wiech: Nie mam studia fotograficznego. Działam w różnych miejscach. Oczywiście zajmuję się także dokumentowaniem Komunii Świętych i ślubów, ale bardziej skupiam się na wydarzeniach, takich które dzieją się w świecie, ale również w Polsce.

CznB: Kiedy postanowił Pan zostać fotografem? TW : Zdjęcia robiłem, tak amatorsko, już w szkole średniej, potem na studiach. I chyba na studiach postanowiłem, że spróbuję zająć się fotografią na poważnie. Jakoś tak wyszło – po prostu! CznB: Jakie wydarzenie, w którym Pan uczestniczył jako fotograf, zrobiło na Panu największe wrażenie? TW : Ojej! Ale trudne pytanie... Ja generalnie staram się fotografować takie rzeczy, które wydają się bardzo bliskie i proste. I najczęściej takie robią na mnie wrażenie. Więc nie jadę do Afryki szukać niesamowitych wrażeń, tylko biorę aparat i rower i np. objeżdżam Kraków i szukam takich rzeczy, które są dla mnie fajne. To może być osoba, która idzie ulicą i śmiesznie wygląda, albo np. czyjeś urodziny. I nagle okazuje się, że na tych urodzinach można zrobić super zdjęcie. Takie codzienne rzeczy. CznB: Otrzymał Pan nagrodę World Press Photo. Co to za nagroda i za co ją Pan otrzymał? TW : To jest konkurs dla fotografów, takich reporterowo-dokumentalnych. Nagrodę dostałem za zdjęcia dokumentalne, czyli nie za fotografię mody ani nie za fotografię przyrody. Generalnie za zdjęcie dotyczące rzeczywistości. To było zdjęcie zrobione w biurze, które przedstawia mężczyznę z kanapką. Takie codzienne... CznB: Czy robiąc zdjęcie wie Pan, że to będzie zdjęcie na konkurs?



TW : Nie ...(śmiech). Robię różne zdjęcia, czasami takie, żeby mi ktoś zapłacił za nie, bo jest taka potrzeba, takie zlecenie. A czasami robię zdjęcia dlatego, że sobie wymyśliłem jakiś temat. Tak było z tym biurem. Wymyśliłem sobie, że będę fotografował „biuro”, więc chodziłem po biurze i robiłem zdjęcia. A czasami po prostu idę ulicą i coś zobaczę, a że mam aparat - to fotografuję. Ostatnio fotografowałem np. Paragwaj i pracuję nad tym długo, to jasne! Mam ochotę to gdzieś wysłać - po prostu wysyłam. Ale nie mam czegoś takiego, że fotografuję jakieś wydarzenie i wiem, że to jest takie super zdjęcie. CznB: Ma Pan swój ulubiony motyw, temat lub osoby, które lubi Pan fotografować? TW .: Motyw, temat lub osoby... To są pytania rozkładające na łopatki...(śmiech).

Owszem są takie rzeczy, które często fotografuję. Lubię fotografować baloniki albo... hmm...może to być nawet pusta ściana- albo coś takiego. Czasem fotografuję przyrodę. Lubię też fotografować moją córkę Antoninę. CznB: Jakie są Pana zainteresowania, oprócz fotografii? TW : Takie bardzo ogólnohumanistyczne, czytam książki, oglądam filmy. Czym się jeszcze interesuję?… No wiesz, tak wszystkim po trochu. Fotografia mieści się w tak wielu dziedzinach. Jeśli interesujemy się fotografią, to poprzez te zdjęcia poznajemy to, o czym ta fotografia mówi, to się wszystko między sobą łączy. Bo jeżeli ktoś fotografował np. Wielką Brytanię to oglądając te zdjęcia czegoś się o Wielkiej Brytanii dowiaduje. Tak więc interesuję się wieloma rzeczami poprzez zdjęcia. CznB: Co trzeba zrobić, żeby zostać fotografem? TW : Robić zdjęcia...Dużo zdjęć! CznB: Dziękuję Panu za wywiad. TW : Proszę bardzo. Cała przyjemność po mojej stronie.

TW: To zdjęcie na 99% będzie pierwszym w albumie o Polsce, który niebawem się ukaże.

World Press Photo – najważniejszy konkurs branżowy fotografów z całego świata pracujących dla prasy. Fundacja World Press Photo działa od 1955 roku. Odbywa się corocznie, wyniki ogłaszane są w lutym. Przebiega w kilkunastu kategoriach obejmujących fotografie pojedyncze i serie (reportaże), takich jak zdjęcie roku, zdarzenia, ludzie w zdarzeniach, sportowe sytuacje, ludzie sportu, życie codzienne, portrety, sztuka, przyroda. Przyznawane jest też wyróżnienie jury młodzieżowego.

Fot. Tomasz Wiech, „Śniadanie w korporacji”. Zdjęcie nagrodzone na World Press Photo Agnieszka Majda kl. 5c



Pierwszy trudny sprawdzian

3 kwietnia w naszej szkole, podobnie jak w całej Polsce, odbył się zewnętrzny Sprawdzian Szóstoklasisty. Pisaliśmy go w sali gimnastycznej oraz salach 20 i 21. Mieliśmy godzinę na wykonanie 26 zadań, za które maksymalnie można będzie otrzymać 40 punktów. Sprawdzian po szóstej klasie jest obowiązkowy, to warunek ukończenia szkoły podstawowej, ale nie ma wpływu na to, czy dostaniemy się do gimnazjum. Opinie uczniów o sprawdzianie są różne, ale najbardziej wszyscy narzekali na zbyt mało czasu na rozwiązanie wszystkich zadań. Co sądzą o sprawdzianie uczniowie klas szóstych? Czarno na Białym: Co według ciebie było najtrudniejsze w teście? Magda Nocoń kl. 6a: Trudno powiedzieć, większość zadań była łatwa. Ogólnie sprawdzian nie był trudny. CznB: Co cię najbardziej zaskoczyło w teście? Zuza Kopeć kl. 6b: Dla mnie największym zaskoczeniem była jedna z form wypowiedzi- opowiadanie. Problemem dla mnie nie był temat, ale to, że miałam zapisać nie mniej niż połowę miejsca, a czasu miałam tylko 5 minut. CznB: Które z zadań otwartych podobało ci się najbardziej? Justyna Barczyk kl. 6c: Opowiadanie oczywiście.

Temat był łatwy, miło się pisało taką formę wypowiedzi. CznB: Co sadzisz o sprawdzianie kompetencji? Wiktoria Konsor kl. 6a : Myślę, że na rozwiązanie wszystkich zadań było za mało czasu! Uważam, ze zadania z języka

polskiego i matematyki powinny być osobno. Cznb: Które zadanie z matematyki sprawiło ci najwięcej trudności, na czym ono polegało? Maciek Furman kl. 6a: Najwięcej trudności sprawiło mi zdanie z sześcianem. Polegało ono na obliczeniu ilości zamalowanych kratek, po podzieleniu przez daną liczbę.

Sprawdzian przebiegał w ciszy i spokoju. Po zakończeniu wszyscy wyszli z sal szczęśliwi

i uśmiechnięci. Ciekawe czy dlatego, że im dobrze poszło, czy że mają to już za sobą? Na wyniki poczekamy do czerwca.

Kasia Kowalska kl. 6a

Gromadzimy pamiątki przeszłości - izba regionalna w naszej szkole Ciąg dalszy ze str. 1 CznB: Jak powstawała izba regionalna? ES: Najpierw, 5 lat temu, powstało jedno pomieszczenie, w tym roku w wyremontowanej salce obok tego pierwszego, powstała druga salka, w której zgromadzono

przede wszystkim pamiątki z okresu II wojny światowej. Moim zamiarem jest także utworzenie kącika PRL – u, czyli tego co wydarzyło się w naszym kraju po II wojnie światowej.



CznB: Jaki cel przyświecał powstaniu izby? ES: Uważam, że w poznawaniu historii źródła historyczne mają ogromną wartość – nie zastąpią ich słowa czy najlepszy wykład nauczyciela. Poznajecie po prostu żywą historię. Moim celem było, aby każdy uczeń tej szkoły miał możliwość bezpośredniego poznania historii swojego regionu i swojej małej Ojczyzny. Wszystkie eksponaty są wystawione do wglądu uczniów, możecie je dotknąć, zobaczyć. To ważne, aby ślady przeszłości przekazywać z pokolenia na pokolenie. CznB: W jaki sposób gromadzone są eksponaty do izby? ES: Jak już wcześniej nadmieniłam, część eksponatów to te zgromadzone przez wspomnianego pana Brodę. Obecnie z roku na rok na mój apel uczniowie samodzielnie poszukują śladów przeszłości, pamiątek rodzinnych, wszelkich źródeł związanych z naszym regionem. Chętnie przynoszą np. lampy naftowe, znalezione u babci stare sprzęty, dokumenty itp. To wszystko wzbogaca izbę.

CznB: Które ze zgromadzonych pamiątek uważa Pani za najcenniejsze? ES: Cenne są wszystkie. Można by uznać, że najcenniejsze to te najstarsze. Ale tak naprawdę każda pamiątka ma dużą wartość, oczywiście historyczną nie finansową. Z każdej się wiele dowiadujemy, na przykład z dawnych szkolnych kronik i dzienników lekcyjnych - jak dawniej uczyły się dzieci, jaki procent uczniów to dzieci z rodzin rzymskokatolickich, a jaki z żydowskich. CznB: Czy w izbie odbywają się zajęcia dla uczniów? ES: Tak. W bieżącym roku szkolnym odbyły się tam lekcje historii w klasach czwartych poświęcone śladom przeszłości. Ostatnio w czasie remontu izby zajęć tam nie było, ale teraz już można z niej korzystać. Z tego co wiem w najbliższym czasie planowane są tam zajęcia kół regionalnych, lekcje historii i inne. Z pewnością każdy uczeń szkoły tam trafi. CznB: Dziękujemy za rozmowę i cenne informacje.

Szymon Król kl. 4a, Marcin Pijaj kl. 4c

Apel pani dyrektor!

Jeśli chcesz zostać współtwórcą izby regionalnej – zbieraj pamiątki przeszłości! Szczególnie poszukiwane są eksponaty dokumentujące okres PRL – u. Poszukujemy kałamarza

do ławki z otworem z dawnych lat oraz Elementarza Falskiego z lat 60-70. Poproś Rodziców i Dziadków o pomoc. Zostań badaczem przeszłości!



Żywa lekcja historii

Historię możemy poznawać w różny sposób, ale z pewnością jedna z ostatnich lekcji historii, która przybliżyła nam czasy II wojny światowej, była bardzo ciekawa. Pani dyrektor Elżbieta Sojka zaprosiła na lekcje z szóstymi klasami panią Wiktorię Wójcik, która miała 13 lat, gdy wybuchła II wojna światowa. To czasy dla nas bardzo odległe.

Pani Wójcik uzgodniła z panią dyrektor, że opowie nam, co pamięta z tamtego okresu swojego życia. Spotkanie odbyło się 12 kwietnia i wzięły w nim udział wszystkie szóste klasy. Gdy weszliśmy do sali, pani Wiktoria usiadła na honorowym miejscu, a my siedzieliśmy i słuchaliśmy z wielkim zaciekawieniem. Podeszliśmy do tematu

bardzo poważnie. Usłyszeliśmy wiele przejmujących wojennych historii. Ja zapamiętałam historię o tym, jak zginął jej brat. Jeden z Niemców dla zabawy rozkazał wjechać Polakowi na idącego poboczem brata pani Wiktorii. Były to czasy, kiedy ludzie musieli słuchać rozkazów Niemców. Jeżeli by się sprzeciwił, zginąłby i on więc wykonał rozkaz. Potem niespodziewanie zjawił się na pogrzebie i powiedział: ”Ja tego człowieka będę miał na sumieniu do końca życia”.

Po wysłuchaniu opowieści, mieliśmy czas na zadawanie pytań. Jedni pytali o naloty bombowe, a inni o losy

Żydów w naszym mieście. Pod koniec pani Wiktoria dostała od nas ozdobny upominek. Mamy nadzieję, że zarówno my, jak i pani Wiktoria Wójcik, miło zapamiętamy ten dzień. Dziękujemy i czekamy na kolejną taką wizytę.

Kasia Kowalska kl. 6a

„Potyczki z Kultur ą” - po raz kolejny

Dużych przeżyć

dostarczyli nam 21 marca - w pierwszy dzień wiosny, utalentowani aktorzy i wokaliści ze szkół gminy Wolbrom. W Domu Kultury odbył się Przegląd Szkolnej Twórczości Artystycznej. Obejrzeliśmy 17 występów, które zachwyciły i rozbawiły publiczność. Zarówno



młodsi jak i starsi uczniowie szkół podstawowych i gimnazjalnych byli perfekcyjnie przygotowani.

Kółko teatralne klas 1-3 z naszej szkoły w kategorii „Teatr” otrzymało wyróżnienie za przedstawienie pt. Nie ma tego złego, za przepiękne kostiumy sceniczne i przemyślaną scenografię. Przygotowały je panie Agnieszka Gardeła i Agnieszka Kołodziej.

Kółko teatralne klas 4-6 w kategorii „Teatr” dostało wyróżnienie za spektakl pt. Kruszynka, przygotowany przez panią Anetę Gajowiec, Agnieszkę Maj oraz Renatę Kaczmarczyk. Szczególnie podobała się gra aktorska postaci Słonia.

Dominika Sikora z klasy 5c dostała wyróżnienie w kategorii „Wokalno-instrumentalnej”. W kategorii „Taniec” wyróżnienie otrzymał zespół „Karmen”, przygotowywany przez

panią Beatę Kośmider i Agnieszkę Kołodziej. Znakomite jury, które oceniało występy uczniów składało się z Justyny Gomułki-Błaszczyk - instruktorki teatru w Gminnym Ośrodku Kultury w Kluczach, Katarzyny Gałązki-Biedul - choreografki w Domu Kultury w Wolbromiu oraz Marty Gaweł - instruktorki muzyki w Domu Kultury w Wolbromiu.

Jesteśmy bardzo zadowoleni i dumni z zajętych miejsc w konkursie przez naszą szkołę. Mamy nadzieję, że w następnym roku otrzymamy o wiele lepsze miejsca i nie braknie nam sił na dalsze wyzwania.

Gabrysia Nosal, Magdalena Nocoń kl. 6a

W dniu świętego Walentego dla każdego coś miłego

Niby dzień taki jak każdy, a jednak trochę inny, z atmosferą serdeczności i wielu uśmiechów.

14 lutego to Dzień Zakochanych, czyli popularne walentynki. Imieniny w tym dniu obchodzi święty Walenty. Czy chcecie poznać historię tego święta?

Święto wywodzi się z tradycji anglosaskiej i ma ponad 500 lat, a święty Walenty jest jego patronem od wieku XV. Był lekarzem i duchownym. Żył w III w. w Cesarstwie



Rzymskim. Ówczesny cesarz Klaudiusz II zakazał brać śluby młodym legionistom, bo jego zdaniem nieżonaci mężczyźni bez

rodziny byli dużo lepszymi żołnierzami. Łamiąc zakaz cesarza Walenty w tajemnicy błogosławił młodym zakochanym parom, za co trafił do więzienia i został skazany na

śmierć. Siedząc w więzieniu zakochał się w pięknej córce strażnika, do której pisywał listy i podpisywał je jako „Twój Walenty. Taki sam podpis do dzisiaj widnieje na każdej walentynce. A jak przebiegały walentynki u nas w szkole? Już od poniedziałku każdy mógł każdemu wrzucić walentynkę do poczty walentynkowej zorganizowanej przez Samorząd Uczniowski. Gdy nadszedł wtorek - 14 lutego- dziewczyny z klas V zaczęły rozdawać ozdobne kartki. Niestety, nie każdy otrzymał walentynkę. Lecz byli i tacy uczniowie, którzy dostali po kilka walentynkowych kartek. Dziewczyny chłopakom, chłopaki dziewczynom rozdawali drobne upominki. To było naprawdę miłe! Ten dzień na zawsze zostanie w naszych sercach.

Paulina Haberko, Kinga Konopka kl. 5c

Witaj upragniona wiosno

Choć pierwszy wiosenny dzień okazał się wietrzny, nie przestraszyło to uczniów klas 1-3. Wraz ze swoimi paniami: Barbarą Kocioł, Marią Osmendą, Barbarą Starzyk, Marią Dziubą, Katarzyną Mąką i Agnieszką Gardełą udali się, by pożegnać zimę i przywitać wiosnę. Po spaleniu i zatopieniu symboli zimy, słomianych marzann, wracali weseli do szkoły niosąc wysoko kolorowe gaiki.

Mamy nadzieję, że zima wróci do nas dopiero w grudniu.

Redakcja



Rekolekcje

Na rekolekcjach, U nas w kościele, Nauczyliśmy się bardzo wiele. W kościele na rekolekcjach, Czuliśmy się jak u Jezusa na lekcjach. Po prostu, Jednym słowem, Wyczyszczone dusze mamy, Bo w kościele uważamy.

Alicja Paszkowska kl. 5 c

Prima Aprilis – nie patrz, bo się pomylisz!

Każdy z nas pamięta o tym niesamowitym dniu, bo wtedy możemy bezkarnie urządzać sobie dowcipy i nikt się nie obraża. Łacińskie prima aprilis to po polsku pierwszy kwietnia. W tym dniu zabawa polega na robieniu żartów, celowym wprowadzaniu w błąd, kłamaniu, konkurowaniu w próbach sprawienia, by inni uwierzyli w coś nieprawdziwego. Tego dnia również w mediach pojawiają się różne żartobliwe informacje. Pochodzenie zwyczaju nie jest jeszcze wyjaśnione do końca. Prima aprilis zaczął być popularny w późnym średniowieczu. W krajach anglojęzycznych 1 kwietnia nazywany jest „Dniem Głupców”. W Wielkiej Brytanii, Australii oraz RPA (Republika Południowej

Afryki) wzajemne żartobliwe oszukiwanie jest dozwolone tylko do południa. A jakie kawały robiły dzieci z naszej szkoły?: Ania N. (kl. 5 a): Przestawiłam godzinę zegarów do przodu o 1 godz. Rodzina się nabrała. Marta K. (kl. 5 c): Powiedziałam koleżance Emilii, że jest brudna na twarzy. Dominika S. (5 c): Nabrałam koleżanki, że „chodzę” z kolegą. Zuzia A. (kl. 4c ): Gdy wracałyśmy z kościoła, mama nabrała mnie, że mam podarty płaszcz.

Wynika z tego, że uczniom naszej szkoły nie brakuje pomysłów na zabawne dowcipy.

Alicja Paszkowska kl.5 c

W naszej parafii w dniach 28, 29, 30 marca odbyły się rekolekcje wielkopostne. W tym roku odwiedził nas ks. Tomasz Zmarzły - nasz rekolekcjonista. Już pierwszego dnia można było zauważyć długie kolejki dzieci i młodzieży do spowiedzi. Ciekawe, czy towarzyszyło im mocne postanowienie poprawy?

Podobało nam się, w jaki sposób ksiądz Tomasz tłumaczył, dlaczego sakrament pokuty jest taki ważny. Ks. Tomasz wyszedł na środek, przedstawił się nam i zaczął przynosić jakieś pudła, na których były napisane takie słowa jak: chciwość, pycha, obżarstwo, lenistwo, czyli nazwy grzechów. Takich pudeł ze słowami było 9 i jedno bez żadnego słowa. Ksiądz ustawił te pudła tak, że stworzyła się piramida grzechów. Wszedł w tę piramidę, a kartony się rozsypały. Ksiądz próbował nam w ten sposób wytłumaczyć, że grzechy tworzą mur i tylko pan Bóg może go zburzyć przez sakrament pokuty. Rekolekcjonista nauczył nas też piosenki, która brzmiała tak:

Idzie nasza karawana,

Przez lasy, góry do Pana, Oh aaa.

Idzie nasza karawana, Prowadzi ją sam Bóg.

Alicja Paszkowska kl. 5c, Kasia Kowalska kl. 6a



Symbolika świąt Wielkanocnych Ze świętami Wielkanocnymi, które niedawno obchodziliśmy, wiąże się wiele zwyczajów i obrzędów, które warto przypomnieć. Jednym z najbardziej znanych zwyczajów jest święcenie pokarmów. Do koszyka

wielkanocnego wkładamy potrawy, ale niektórzy z nas z pewnością nie wiedzą, co one oznaczają. Warto poznać ich symbolikę.

Baranek - jest symbolem Zmartwychwstałego Chrystusa, którego Chrześcijanie nazywają również Barankiem Bożym. Figurka baranka przypomina nam o zwycięstwie życia nad śmiercią, ale także o odkupieniu wszystkich grzechów, przez męczeńską śmierć Jezusa. Baranek powinien mieć charakterystyczną czerwoną chorągiewkę symbolizującą właśnie tryumf życia.

Jajko - jest symbolem życia, ale także zwycięstwa życia nad śmiercią. Podobnie jak w wigilijny wieczór dzielimy się opłatkiem, składamy sobie wzajemnie życzenia, tak samo robimy w niedzielny,

wielkanocny poranek, dzieląc się właśnie jajkiem.

Chleb - podczas Wielkiego Czwartku Chrystus przemienił go w swoje ciało, stąd też chleb odgrywa w chrześcijańskiej kulturze ogromną rolę. Chleb symbolizuje pomyślność oraz dobrobyt.

Wędlina - kiełbasa, szynka etc. Symbolizuje przede wszystkim dostatek w rodzinie, ale również płodność.

Ciasto - najczęściej wkładamy do koszyka symboliczną babeczkę. Najważniejsze to upiec ją samodzielnie. Dzięki temu mamy zapewnić sobie dostatek. Ponadto ciasto symbolizuje szeroko rozwinięte umiejętności. Sól i chrzan - sól symbolizuje przetrwanie oraz moc odstraszenia sił zła. Natomiast chrzan ludzką siłę. Bazie i bukszpan - zielony kolor to kolor nadziei, zatem bukszpan to nadzieja chrześcijan na zmartwychwstanie i nieskończenie ich życia. Bazie mają nam zapewnić nagrodę w niebie.

Kinga Konopka kl. 5c

Tuż przed Wielkanocą...

4 kwietnia z okazji zbliżających się świąt Wielkiej Nocy do naszej szkoły przybyły członkinie Kół Gospodyń Wiejskich w Kąpiołkach i Łobzowie. Panie zaprezentowały nam dawne narzędzia gospodarskie i opowiedziały o zwyczajach i obrzędach wielkanocnych. Na spotkanie przybył także ksiądz, aby pobłogosławić pokarmy, którymi następnie wszyscy się rozkoszowali.

Marcin Pijaj kl. 4c



Warsztaty wielkanocne w Domu Kultury

Przed świętami Wielkanocnymi, 23 marca, koła regionalne z naszej szkoły z klas 5a i 5b uczestniczyły w bardzo ciekawym spotkaniu – warsztatach wielkanocnych prowadzonych w Domu Kultury przez panie z koła gospodyń wiejskich. Zabrały nas na te zajęcia - panie Renata Kaczmarczyk i Barbara Starzyk.

Gospodynie przekazały nam wiele ciekawych informacji o obrzędach i obyczajach wielkanocnych. Ozdabialiśmy według własnego pomysłu pisanki na kartkach. Panie oceniły nas i powiedziały, że wszystkie projekty są piękne i nie mogą wybrać najlepszego. Dlatego wszyscy zostali uznani za zwycięzców i dostali po dwa czekoladowe jajeczka. Następnie odbył się quiz z zapamiętanych podstawowych wiadomości o Wielkanocy. Pracowaliśmy w trzyosobowych drużynach. Dostaliśmy kartkę, na której była krzyżówka. Kto pierwszy ten lepszy! Trzy pierwsze drużyny dostały po małym upominku związanym z Wielkanocą. Uczyliśmy się także robić palmy z różnorodnych materiałów: gałązek, bibuły itp.

Pod koniec spotkania dostaliśmy mały poczęstunek. Warsztaty udały się rewelacyjnie! Z pewnością mamy teraz większą wiedzę o świętach Wielkanocnych, które obchodzimy przecież co roku. Dziękujemy miłym paniom gospodyniom!

Klaudia Dudzik kl. 5b

Uczniom, którzy lubią czytać (oraz tym, którzy jeszcze nie wiedzą, jakie to ciekawe zajęcie) polecam książkę: M jak dżem Agnieszki Tyszki. Bohaterką książki jest Nela. Dziewczyna ma wstrętne koleżanki, które cały czas jej dokuczają. Na szczęście dostaje zaproszenie od babci. Dzięki temu wyjazdowi poznaje fantastyczną koleżankę. Po powrocie rodzice postanawiają całe jej życie postawić „do góry nogami”. Zmienia szkołę! Czy będzie jej tam lepiej niż w poprzedniej? Czy znajdzie nowe koleżanki? Czy zmiany wyjdą na lepsze? Jeśli chcecie znać

odpowiedź, przeczytajcie tę książkę! Kolejna, polecana przeze mnie

książka to Rasmus i włóczęga Astrid Lindgren. Głównym bohaterem jest Rasmus, który mieszka w domu dziecka. Pewnego dnia wpadł na pomysł, aby uciec z tego domu, pełnego złości i niesprawiedliwości. Podczas swojej wędrówki natknął się na włóczęgę. Rasmus opowiedział mu całą swoją historię. Włóczęga zaproponował Rasmusowi, by mu towarzyszył. Jesteście ciekawi, czy Rasmus wróci do domu dziecka? Czy będzie mu dobrze z włóczęgą? Przeczytajcie!

Agnieszka Majda kl. 5c



Kącik młodego twórcy

Lubicie baśnie? Mamy nadzieję, że tak. Dziś zapraszamy do poznania baśni niezwykłych, bo wymyślonych przez uczniów naszej szkoły z klas 3a i 3b.

Laura i Smok

W dolinie zwanej Diamentowym Rajem żyła mała dziewczynka. Była wzrostu stokrotki, miała piękną twarz, lecz jeszcze piękniejsze serce. Na imię miała Laura. Pilnowała czarno-białego smoka Luksika. Był on synem króla smoków, władcy Diamentowego Raju. Laura, chociaż była malutka, świetnie się dogadywała z Luksikiem, razem się bawili i uczyli nowych rzeczy.

Była jego opiekunką, ponieważ gdy się urodził, stało się coś strasznego. Na ich krainę napadł ród czerwonych nosorożców z zamiarem podbicia ich królestwa. Nie udało im się to. W gniewie wrogowie zabrali Luksikowi oczy. Był kompletnie ślepy, lecz miał dobry węch i słuch. Największym marzeniem smoka było zobaczyć swoją najlepszą przyjaciółkę.

W dniu swoich szóstych urodzin poprosił o to w myślach. Laura wiedziała, że coś chodzi mu po głowie i zapytała: Dlaczego jesteś taki smutny? Smok odpowiedział: Bardzo chciałbym cię zobaczyć… Jest jeden sposób, by to osiągnąć. Potrzebuję jednak twojej pomocy. Laura zgodziła się, nie pytając nawet, jak mogłaby to zrobić. Umówili się na drugi dzień na smoczej polanie, by tam porozmawiać o szczegółach. Otóż w zamku czerwonych nosorożców, w lochach na

samym dole, w jednej z czerwonych komnat, ukryte były największe skarby, a wśród nich oczy Luksia. Dziewczynka wsiadła na smoka i wzbili się wysoko nad dolinę. Gdy dotarli na miejsce, smok od razu został zauważony. Na szczęście Laurze udało się go ukryć. O całym wydarzeniu dowiedzieli się rodzice smoka i przybyli mu na ratunek. Zrobił się wielki gwar, dwa rody zaczęły ze sobą walczyć. Był to idealny moment, żeby wkraść się do lochu. Laura przemknęła między korytarzami, przecisnęła się przez kraty i znalazła to, czego tak pragnął jej przyjaciel. Oczy zamknięte były w magicznym pojemniku. Laura wyszła niespostrzeżenie, lecz nie mogła poradzić sobie z tak dużym bagażem. Nagle usłyszała czyjeś kroki: Już po mnie - pomyślała. Odwróciła małą główkę i ujrzała króla smoków. Powiedział Laurze, że pokonał ze swoją armią czerwone nosorożce, chociaż zawsze wydawało mu się to niemożliwe.

Wszyscy byli bardzo wdzięczni za pomoc Laury, a najbardziej jej przyjaciel, który odzyskał wzrok. Król obiecał nosorożcom, że puści je wolno, jeśli będą żyć razem w pokoju. Zgodziły się na to. Wspólnie założyli wielki Czerwono-Diamentowy Raj. A Laura i Luksik pozostali najlepszymi przyjaciółmi po wszystkie czasy.

Aleksandra Zwolak kl. 3b

Najlepsze przyjaciółki

Dawno, dawno temu, za wielkimi

górami, na wzgórzu, w dużym królestwie mieszkała księżniczka Bella. Miała długie, rude włosy. Była miła, sympatyczna i wesoła, mimo że była niewidoma. Miała w swym królestwie ogromny plac zabaw z

dużymi złotymi huśtawkami i zjeżdżalniami. Chodziły się tam bawić dzieci z całego królestwa. Bella jednak nie miała prawdziwej przyjaciółki, a bardzo tego pragnęła.



Pewnego dnia królestwo zbankrutowało. Król z rodziną musiał się przeprowadzić do skromnej chatki. Zjawiła się tam któregoś dnia nieznajoma dziewczynka. Na imię miała Milena. Miała duży uśmiech i czarne, krótkie włosy. Bardzo szybko zaprzyjaźniła się z Bellą. Zostały najlepszymi przyjaciółkami. Milena opowiedziała Belli o zaczarowanym jeziorku, które ma uzdrawiającą moc. Księżniczka wiedziała, że tylko prawdziwa koleżanka będzie mogła jej pomóc. Dziewczynki udały się na poszukiwania. Powędrowały do lasu. Drogę wskazywały

im zwierzęta. Jadły same leśne przysmaki: maliny, borówki i jeżyny. Wreszcie dotarły do jeziorka. Bella przemyła oczy wodą i odzyskała wzrok. Dziewczynki wróciły do domu, a tam zdenerwowani rodzice już na nie czekali. Opowiedziały im o tym, jak dotarły do jeziorka i że zawsze pozostaną przyjaciółkami.

Bella przekonała się o tym, że przyjaciółki poznaje się w biedzie. Dziewczynki nie złamały przyrzeczenia. Nadal się przyjaźnią, gdzieś daleko, daleko…..

Weronika Żuchowicz kl.3b

Stasiu Brzózka

Pewnego pięknego letniego dnia para ubogich wieśniaków wybrała się do lasu na grzyby i jagody. Byli to bardzo biedni, ale i bardzo porządni ludzie. Kiedy szukali grzybów zauważyli dziwną postać przemykającą pomiędzy drzewami. Podeszli więc bliżej i zobaczyli, że niesie ona malutkie dziecko. Kiedy postać ta zauważyła wieśniaków wystraszyła się i zostawiła dziecko pod brzozą. Zabrali zatem ze sobą dziecko i je nakarmili. Nikt nie zgłosił się po małego chłopca, więc postanowili go wychować, ponieważ nie mogli mieć już dzieci. Dali chłopcu na imię Stasiu, a przezywali Brzózka, bo na nodze tuż nad kostką miał znamię w kształcie brzozy.

Lata mijały, a Stasiu dorastał i pomagał swoim rodzicom w gospodarstwie. Kiedy miał siedemnaście lat poszedł z ojcem do lasu po drzewo na opał. Kiedy chciał ściąć jedną z brzóz jego ojciec powiedział mu, że właśnie pod tym drzewem został znaleziony i że nie jest ich prawdziwym dzieckiem. Chłopcu było bardzo smutno, dlatego przytulił się do brzozy. Jakie było jego zdziwienie, kiedy brzoza zmieniła się we wróżkę. Wróżka powiedziała chłopcu, że jeżeli tylko będzie miał kłopoty, to zawsze może na nią liczyć, a ona mu pomoże. Odtąd Stasiu codziennie przychodził do wróżki Honoraty. Nigdy jednak nie prosił o rzeczy dla siebie, a tylko o rzeczy potrzebne

mieszkańcom wioski. O zapasowe koło dla młynarza, który woził zboże do młyna; o lekarstwa dla swoich rodziców; o nowe ubranie dla dzieci sąsiadów; o nową łódź dla rybaka, którą stracił podczas sztormu. Stasiu pomagał też leśnym zwierzętom podczas zimy. Wszyscy chwalili go za jego dobre serce.

Kiedy Stasiu skończył osiemnaście lat zapragnął poznać swoich prawdziwych rodziców. Poprosił więc wróżkę, żeby wyczarowała dla niego rumaka, coś do jedzenia i ubranie. Chłopak wrócił do wioski, pożegnał się ze swoimi przybranymi rodzicami i wyruszył w podróż w poszukiwaniu prawdziwych rodziców. Stasiu podróżował kilka dni i w końcu natrafił na bardzo bogatą krainę, w której panował jednak ogromny smutek. Było tam wielu młodych mężczyzn i jeden z nich powiedział mu, że przybyli tam, żeby odczarować królewnę Agatę zamienioną w brzozę i pojąć ją za żonę. Aby odczarować królewnę należało spełnić tylko jeden warunek. Trzeba było mieć dobre serce. Na tego któremu się to uda, czekała wielka nagroda, królestwo i wielka wdzięczność rodziców królewny. Agatę w brzozę zamieniła zła wróżka, która była zazdrosna o jej urodę. Stasiu postanowił, że też spróbuje odczarować królewnę i ustawił się w kolejce do zaczarowanej brzozy.

Następnego dnia, kiedy nadeszła jego



Złota księżniczka Za górami, za lasami w malowniczej wiosce mieszkała Hania

wspólnie z matką. Były biedne, miały stary dom, dziewczyna miała zniszczone ubrania i tylko jedną sukienkę. Marzyła o pięknych strojach i wspaniałym pałacu, w którym mieszkałaby. Często nocą śniło jej się, że pod jej dom podjeżdża piękna kareta i książę prosi ją o rękę.

Hania miała wielu kandydatów, którzy prosili ją o rękę. Ona jednak każdego odrzucała, ponieważ marzyła o swoim wyśnionym księciu. Matka martwiła się o córkę, zwłaszcza, że odwiedzał ich przyjaciel Hani, Jacek, który bardzo kochał dziewczynę. Spacerowali wspólnie po łące, chłopak zrywał dla niej kwiaty. Jednak dziewczyna nawet jemu odmówiła i ciągle marzyła o księciu.

Któregoś dnia przed chatę Hani zajechała złota kareta. Wysiadł z niej piękny królewicz i poprosił o jej rękę. Nawet chwilę nie zastanawiała się i odjechała z wybrankiem do jego królestwa. Jechali przez wiele krain. W końcu zobaczyła piękny zamek, jeszcze piękniejszy niż w jej snach. Gdy weszli do środka, ujrzała wiele komnat. W pokoju, który miał należeć do niej zobaczyła łóżko ze szczerego złota. Zapytała, gdzie jest pościel, a królewicz odpowiedział, że tutaj wszystko jest ze szczerego złota, tak jak w jej śnie. Kiedy zeszli do jadalni podano złotego kurczaka i złotą sałatę. Dziewczyna poprosiła o zwykłe pieczywo, gdy służący przyniósł chleb, okazało się, że też jest ze złota. Hania zaczęła płakać.

Raz w roku mogła odwiedzać matkę. Widywała wtedy swojego przyjaciela Jacka, który z żoną i dwójką dzieci spacerowali po łące, po której kiedyś ona spacerowała. Hania zrozumiała wtedy, że chciwość nie prowadzi do niczego dobrego i w życiu ważne jest prawdziwe szczęście.

Aleksandra Rotter kl. 3a

kolej przytulił brzozę, ale nic się nie wydarzyło. Kiedy zmartwiony odchodził dalej szukać swoich rodziców zauważył, że koło brzozy, którą przytulił rośnie jeszcze jedna, niższa brzoza, o którą nikt się nie troszczył. Podszedł do niej i ją przytulił. Zdziwił się bardzo, kiedy okazało się, że brzoza zamieniła się w piękną królewnę Agatę.

Kiedy brzoza zamieniła się w królewnę, zjawili się jej rodzice, którzy bardzo się ucieszyli i obiecali, że wyprawią wielką ucztę na cześć Stasia. Chłopak zakochał się w królewnie od pierwszego wejrzenia i postanowił jeszcze tego samego dnia się oświadczyć. Wybrał się więc do królewskiego ogrodu, żeby nazbierać piękny bukiet róż dla swojej wybranki. Było bardzo gorąco, więc zdjął buty. Na uczcie zjawiło się wiele par

królewskich, a także przybrani rodzice Stasia, których chłopak zaprosił. Kiedy mieli siadać do stołu pewna królowa nagle zaczęła płakać. Zauważyła znamię nad kostką Stasia i rozpoznała w nim swojego zaginionego syna. Okazało się, że przed laty został on porwany przez doradcę dworu, który chciał rządzić królestwem.

Chłopak odzyskał swoich prawdziwych rodziców, pojął za żonę piękną królewnę i odtąd rządził obydwoma królestwami. Nie zapomniał jednak o swoich przybranych rodzicach, którym zawdzięczał swoje wychowanie. Na ślubie pojawiła się również wróżka Honorata, która w prezencie podarowała młodej parze sadzonkę brzozy, na pamiątkę magicznej przemiany królewny. Odtąd wszyscy żyli długo i szczęśliwie.

Szymon Kluza kl. 3a

W warzywniaku W warzywniaku jak zazwyczaj Aby zabić nudę wielką Tak warzywa rozmawiały A gwar przy tym był niemały Marchew mówi do selera: Hej selerze! Czy coś ci doskwiera? Ze smutkiem seler na to: „Oj w życiu niełatwo, oj niełatwo” Kapusta do fasoli się zwróciła: „Czy na wycieczce kiedyś byłaś? Na to ta odpowiedziała: „Byłam w Płocku i w Puławach” Takie to są sklepowe rozmowy Gdzie humor ze smutkiem się przeplata Zwłaszcza gdy włączy się sałata.

Marcin Pijaj kl. 4c



Kącik języka angielskiego

1. Rozwiąż krzyżówkę i sprawdź swoją wiedzę na temat Wielkiej Brytanii. Odgadnij hasło.

1. Należą do niej: Anglia, Szkocja, Walia i Irlandia Północna. 2. To miasto jest stolicą Anglii i Wielkiej Brytanii. 3. Najsłynniejszy most w Anglii. 4. To miasto jest stolicą Irlandii Północnej. 5. Rzeka, która przepływa przez Londyn. 6. Czego stolicą jest Cardiff?

Pokoloruj

2.Przetłumacz. Zielona piłka- ......................................................... Sok bananowy- ...................................................... 3.Skreśl nie pasujące słowo. BANANA –APPLE –PINAAPPLE –JEANS -ORANGE

Marcin Pijaj kl. 4c



Czy wiemy wszystko?

„Omnibus - wiem wszystko” to konkurs skierowany do uczniów kl. 1-3 z całego powiatu olkuskiego, który ma sprawdzić wiedzę dzieci z różnych dziedzin. Co roku gminny etap tego konkursu odbywa się u nas w szkole. Odwiedzają nas wtedy przedstawiciele z różnych szkół wraz z opiekującymi się nimi nauczycielami. Do tej pory w konkursie startowały trzyosobowe drużyny. W bieżącym roku nastąpiła zmiana. Uczniowie rywalizowali indywidualnie. Każdy odpowiadał za siebie.

W etapie gminnym, który odbył się 27 marca uczestniczyły szkoły z Zarzecza, Poręby Dzierżnej, Jeżówki, Łobzowa, Gołaczew, Kąpieli Wielkich, Dłużca, Wierzchowiska, Zespołu Szkół pod Lasem oraz Szkoły Podstawowej nr 1 w Wolbromiu. Przewodniczącą komisji konkursowej była pani Aneta Gajowiec, a

pomagały jej panie: Barbara Kocioł, Katarzyna Mąka, Maria Osmenda. Naszą szkołę reprezentowali uczniowie, którzy w etapie szkolnym zajęli pierwsze miejsca: klasy I - Aleksandra Cebulska kl. 1b (op. Maria Osmenda ) klasy II – Kamil Janik kl. 2b (op. Maria Dziuba) klasy III - Wiktoria Tr ętowicz kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła)

Kto okazał się najlepszy z poszczególnych klas i przeszedł do następnego etapu? Wyniki są następujące: klasy I - Jakub Banaś z Dłużca klasy II - Angelika Nowak z Kąpieli Wielkich klasy III - Maria Paszkowska z Zespółu Szkół w Wolbromiu Uczennice naszej szkoły Aleksandra Cebulska i Wiktoria Trętowicz zajęły trzecie miejsca w swoich grupach wiekowych. Etap powiatowy odbył się w Olkuszu 24 kwietnia.


Matematyczne potyczki

1 lutego w naszej szkole odbył się szkolny etap IX edycji konkursu matematycznego „DEXTER” przeznaczonego dla uczniów klas trzecich. Uczestnicy konkursu musieli wykazać się umiejętnościami większymi niż te, które nabyli w czasie lekcji. Nad prawidłowym



przebiegiem konkursu czuwały panie Agnieszka Gardeła i Katarzyna Mąka, a zwycięzcami zostali: I miejsce: Zofia Lenart kl. 3a (op. Katarzyna Mąka) Aleksandra Zwolak kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła) Wiktoria Trętowicz kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła) II miejsce: Szymon Kluza kl. 3a (op. Katarzyna Mąka) III miejsce: Patrycja Pałka kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła)

Uczennice, które zajęły I miejsca reprezentowały naszą szkołę w etapie gminnym, który odbył się 14 marca w Zespole Szkół w Wolbromiu. Tam nie miały sobie równych i z następującymi lokatami zakwalifikowały się do etapu powiatowego: I miejsce: Zofia Lenart kl. 3a (op. Katarzyna Mąka) II miejsce: Wiktoria Tr ętowicz kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła) III miejsce: Aleksandra Zwolak kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła) Jako reprezentantki naszej gminy dziewczynki stanęły w konkursowe szranki w etapie powiatowym 18 kwietnia, w SP nr 9 w Olkuszu, którego zostały laureatkami. Zajęły: Zosia Lenart – IV miejsce, a Wiktoria Trętowicz - V miejsce.

Redakcja

Zmagań z ortografią ciąg dalszy

Uczennice Julia Myszor kl. 2b (op. Maria Dziuba), Aleksandra Zwolak kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła) oraz Paulina Kuś kl. 3a i Emilia Dela kl. 3a (op. Katarzyna Mąka) reprezentowały naszą szkołę w gminnym etapie konkursu ortograficznego „Mały Mistrz Ortografii” , który odbył się 6 marca w Zespole Szkół w Dłużcu. Do etapu powiatowego, mającego miejsce w Szkole Podstawowej w Bolesławiu w dniu 16 kwietnia zakwalifikowały się: I miejsce: Julia Myszor kl. 2b III miejsce: Aleksandra Zwolak kl. 3b

Nasze przedstawicielki zostały laureatkami konkursu, a Aleksandra Zwolak zajęła IV miejsce.

W drugim etapie Wojewódzkiego Konkursu Ortograficznego Kaktus, który został przeprowadzony 1 lutego w Krakowie wzięli udział: Julia Myszor kl. 2b (op. Maria Dziuba) oraz Dawid Pacia kl. 3b i Aleksandra Zwolak kl. 3b (op. Agnieszka Gardeła). Uczniowie mieli za zadanie poprawnie wykonać test. Do trzeciego etapu zakwalifikowali się Dawid Pacia kl. 3b i Julia Myszor kl. 2b, a do kolejnego tylko Dawid Pacia. Został on laureatem konkursu i zakwalifikował się do pierwszej dwudziestki.

Redakcja



KONKURS „ PLAY & EXPLORE” Od stycznia 2012 r. w naszej szkole rozpoczął

działalność klub PLAY & EXPLORE. Do klubu należy grupa 10 uczniów klasy 2a, którzy pod opieką nauczycielki Barbary Olewińskiej będą uczyli się języka angielskiego

poprzez gry, zabawy i projekty plastyczne. Zajęcia powiązane są z konkursem WYDAWNICTWA NOWA ERA Sp. z o.o. pod nazwą Play & Explore, w którym zadaniem głównym jest wykonanie 5 projektów i udokumentowanie ich zdjęciami, które zostaną umieszczone na stronie wydawnictwa. Pierwsza z prac wykonanych do 6 lutego 2012 r. przez uczestników zajęć pt. Animal Parade została nagrodzona i można ją obejrzeć w galerii prac na stornie organizatora NOWA ERA.

Redakcja

Piękne czytanie w języku angielskim

W I etapie Konkursu „Pięknego czytania w języku angielskim” dla uczniów klas 4-6, który odbył się 7 marca 2012 r. oraz w II etapie - 12 marca 2012 r. wzięło udział 61 uczniów naszej szkoły. Celem tej rywalizacji było wzbudzanie wśród uczniów zainteresowania czytaniem w obcym języku krótkich, oryginalnych tekstów literackich.

W pierwszym etapie zadaniem uczniów było przeczytane wylosowanego fragmentu lektury oraz wykonanie zadań testowych sprawdzających znajomość przeczytanych tekstów literackich. Do drugiego etapu jury w składzie pani Barbara Olewińska i Paulina Konieczna wytypowało 16 najlepszych uczniów, którzy kolejny raz pięknie czytali wylosowane fragmenty wybranych przez siebie historyjek.

Wyniki konkursu:

klasy 4 I miejsce - Emilia Krężel kl. 4a II miejsce - Karolina Frączek kl. 4c i Zofia Kuś kl. 4c III miejsce - Zofia Matejkiewicz kl. 4b Wyróżnienie - Mikołaj Śliwa kl. 4b

klasy 5 I miejsce - Dominika Sikora kl. 5c II miejsce - Agnieszka Majda kl. 5c III miejsce - Aleksandra Żak kl. 5b Wyróżnienie - Emilia Żuber kl. 5c, Klaudia Dudzik kl. 5b

klasy 6 I miejsce - Katarzyna Haberka kl. 6a i Dominika Pajączkowska kl. 6a II miejsce - Wiktoria Konsor kl. 6a III miejsce - Kamila Rozlach kl. 6c Wyróżnienie - Izabela Rosół kl. 6c

Redakcja



Olimpus z języka angielskiego

Tegoroczna edycja konkursu Olimpus odbyła się 11 stycznia. Mogli w nim brać udział uczniowie klas 4-6, którzy wykazują zamiłowanie do nauki języka angielskiego. Uczestnicy rozwiązywali test wyboru, składający się z 30 pytań obejmujących czytanie, komunikację, gramatykę oraz słownictwo. Odpowiedzi uczniów zamieszczone na specjalnych kartach odpowiedzi zostały wysłane do organizatora konkursu firmę „Olimpus”. Panie Paulina Konieczna i Barbara Olewińska zorganizowały konkurs i nadzorowały jego przebieg.

A oto wrażenia uczestników konkursu:

Kinga Skomro kl. 5b: Nad niektórymi zadaniami trzeba było więcej pomyśleć. Z niecierpliwością czekam na wyniki. Ola Żak kl. 5b: Zadania nie były bardzo trudne. Tylko dwa sprawiły mi trudność, ale jakoś sobie z nimi poradziłam. Myślę, że dobrze mi poszło.

W kategorii klas 4: I miejsce: Marcin Pijaj kl. 4c - 19 miejsce w rankingu ogólnopolskim

II miejsce: Emila Kr ężel kl. 4a - 21 miejsce w rankingu ogólnopolskim III miejsce: Maciej Gamrot kl. 4a - 22 miejsce w rankingu ogólnopolskim

W kategorii klas 5:

I miejsce: Wiktor Siewiorek kl. 5b - 17 miejsce w rankingu ogólnopolskim II miejsce: Dominik Dziuba kl. 5b - 20 miejsce w rankingu ogólnopolskim

III miejsce: Aleksandra Adamczyk kl. 5a - 21 miejsce w rankingu ogólnopolskim Kinga Skomro kl. 5b - 21 miejsce w rankingu ogólnopolskim

W kategorii klas 6:

I miejsce: Izabela Rosół kl. 6c - 20 miejsce w rankingu ogólnopolskim Nadia Sikora kl. 6b - 20 miejsce w rankingu ogólnopolskim

II miejsce: Katarzyna Haberka kl. 6a - 23 miejsce w rankingu ogólnopolskim III miejsce: Oskar Świerczek kl. 6c - 25 miejsce w rankingu ogólnopolskim


Sprawdzamy się w matematycznym Olimpusie

W szkolnym etapie Ogólnopolskiej

Olimpiady Matematycznej OLIMPUS, który odbył się w naszej szkole 10 stycznia uczestniczyli uczniowie z klas 4 – 6. Konkurs cieszył się dużym powodzeniem, gdyż wzięło w nim udział aż 33 uczniów. Każdy uczestnik konkursu otrzymał test z pytaniami dostosowanymi do wieku. Test zawierał 30 pytań, które opracować należało

w 55 minut. Można było spotkać polecenia o różnym stopniu trudności, były zadania proste i złożone. Uczestnicy konkursu to uczniowie, którzy dobrze radzą sobie z matematyką i chcieli sprawdzić swoje umiejętności i wiadomości. Przebieg konkursu nadzorowały panie - Aneta Bąchor oraz Agnieszka Gamrat.



Chcesz się sprawdzić? Spróbuj i ty. Oto niektóre z konkursowych zadań:

• Obwód kwadratu wynosi 30 cm. Ile wynosi długość boku kwadratu? A) 2,6 cm? B) 15 cm? C) 6,5 cm? D) 7,5 cm?

• Jaki kąt tworzą wskazówki zegara o godz. 17? A) prosty B) ostry C) rozwarty D) wklęsły

• Za 12 dag wędliny zapłacono 3,48 zł. Ile kosztuje 1 kg tej wędliny? A) 31 zł B) 28zł C) 29 zł D)33 zł

Powodzenia! A oto wyniki matematycznego Olimpusa: Miejsce w

szkole Miejsce w

Polsce Imię i nazwisko Klasa

1 X Bartosz Duch 4a 1 X Jakub Bąchor 5b 1 X Dominik Dziuba 5b 1 X Karolina Gwóźdź 5b 1 V Adrian Furman 6c

Karolina Janus kl. 4c

Internet – czy właściwie z niego korzystasz?

Dzień Bezpiecznego Internetu

W naszej szkole co roku 7 lutego obchodzimy Dzień Bezpiecznego Internetu. Ten dzień jest podsumowaniem całorocznych zajęć, w których uczestniczymy w ramach projektu ”Dziecko w sieci”. Wspólnie z Sieciakami i Sieciuchami uczymy się, jak bezpiecznie korzystać z Internetu. Poznajemy zasady bezpiecznego poruszania się po Internecie, na przykład tego, aby nie podawać swoich

prawdziwych danych, takich jak adres, numer telefonu czy nazwisko. 7 lutego komisja w składzie: p. Edyta Kuś, p. Barbara Starzyk, p. Agnieszka Kołodziej oraz p.Edyta Oleksy podsumowały konkurs na plakat i logo Dnia Bezpiecznego Internetu. Komisja wyłoniła po trzy osoby z klas II-III i IV-VI, które ich zdaniem wykonały najciekawsze prace.

Oto wyniki: Klasy II-III

I miejsce: Emilia Paszkowska kl. 3a, II miejsce: Zuzanna Haberka i Julia Rogóż kl. 2a,

III miejsce: Zofia Barczyk i Gabriela Barczyk kl. 2a

Klasy IV-VI I miejsce: Paulina Haberko kl. 5c, II miejsce: Gabriela Nosal kl. 6a,

III miejsce: Gabriela Dudek kl. 6a i Izabela Rosół kl. 6c

Najlepsze prace trafiły na wystawę na I piętrze. Prace były różnorodne - przedstawiały Sieciaki – dobrych w Internecie, Sieciuchy – hakerów (tzw. czyste

zło). Miały nam przekazać, aby uważać w Internecie i bezpiecznie serfować po sieci. Na plakatach widniały hasła m.in.:



„Z sieciakami nie da rady”, „Lepiej korzystać z zabaw na świeżym powietrzu, niż psuć wzrok przed ekranem komputera”.

Wszystkim nagrodzonym życzymy dalszych sukcesów, nie tylko w szkole, lecz również w życiu.

Alicja Paszkowska, kl. 5 c

Mój szkolny kolega z misji Pod takim właśnie hasłem przebiegała w naszej szkole akcja, która składała się z konkursów – literackiego i plastycznego, a także z działalności charytatywnej. O cel akcji zapytaliśmy panią katechetkę Edytę Kuś, która jest jej organizatorem: „Mój szkolny kolega z misji to akcja ogólnopolska, która ma na celu propagować pomoc potrzebującym, szczególnie z krajów najbiedniejszych na świecie, głównie z Afryki. Ma obudzić nasze serca, skłonić nas do pomocy misjonarzom, którzy zmagają się z wieloma trudami w swej pracy. Mamy przez to zrozumieć, że my też możemy zostać misjonarzami. W naszej szkole dzieci zawsze bardzo chętnie biorą udział w tym przedsięwzięciu. Uczestniczą w konkursach, a szczególnie czekają na akcję charytatywną.” Od 1 lutego do 30 marca dzieci mogły oddawać prace plastyczne lub literackie. Uczniowie klas 1-3 zgłosili do konkursu 45 prac plastycznych, a klas 4-6 - 40 prac. Prac literackich natomiast było 25. Panie miały bardzo trudny wybór, gdyż wiele z nich zasługiwało na wyróżnienie.

W składzie szkolnej komisji konkursowej dla klas 1-3 była pani Barbara Starzyk i siostra Borgiasza, a dla klas 4-6 pani Edyta Kuś i pani Edyta Oleksy. A oto laureaci konkursów: I miejsce w konkursie plastycznym kl. 1-3: Gabriela Rogalska kl. 3b I miejsce w konkursie plastycznym kl. 4-6: Kamila Rozlach kl. 6c I miejsce w konkursie literackim: Kaja Pasternak kl. 5a

Dzięki akcji charytatywnej gromadziliśmy fundusze na pomoc misjom. Ola Zgadzaj, Sandra Ciepał kl. 5b

Konkurs na najpiękniejszą ozdobę wielkanocną

Marcowe dni zwykle spędzamy w domu przed telewizorem lub komputerem. Oczekujemy na wiosnę i Święta Wielkanocne. To bardzo dobry czas na wykonanie wielkanocnych ozdób – pięknych pisanek, palm i innych. Tak pewnie sądzili wszyscy, którzy wzięli udział w wielkanocnym konkursie. 26 marca odbył się konkurs na najpiękniejszą ozdobę wielkanocną. Konkurs zorganizowały panie: Aneta Gajowiec, Lidia Kozieł, Małgorzata Sosnowska.

A oto wyniki: I miejsce: Aleksandra Zwolak kl. 3b II miejsce: Gabriela Wolczyńska kl. 1b III miejsce: Paulina Haberko kl. 5c Wyróżnienia: Patrycja Kupczyk kl. 4a Laura Woźniak kl. 2a Maciej Gamrat kl. 4c Ola Paulewicz kl. 3b Piękne ozdoby wprowadziły świąteczną atmosferę do świetlicy i udekorowały szkolne korytarze.

Paulina Haberko kl. 5c



Przesłuchanie godne mistrzów! „Mam Talent i ja” w naszej szkole

Już po raz drugi

odbył się w naszej szkole ,,talent show’’, w którym każdy posiadacz talentu mógł się zaprezentować w tym, w czym jest dobry. Do szkolnego „Mam Talent i ja” zgłosiło się 18 uczestników, zarówno indywidualnych, jak i zespoły. Ponad połowa uczestników wybrała jako swój talent śpiewanie.

Casting odbył się 12 kwietnia. Do finału jednak nie dostali się wszyscy. Jury w składzie: p. Agnieszka Gardeła, p. Agnieszka Kołodziej, p. Edyta Oleksy oraz siostra Borgiasza wybrało 11 uczestników, którzy swoje umiejętności będą mogli zaprezentować w finałowym spotkaniu. Szczęśliwa jedenastka to: - Katarzyna Skuła -Weronika Tarnówka

- Aleksandra Zwolak - Gabriela Ulanowska - Julia Rogóż - Dominika Sikora - Kornelia Serwatka i Emilka Żuber - The Colour Girls w składzie: Aleksandra Zgadzaj, Aleksandra Wolska i Barbara Gajowiec - Igor Drążkiewicz - Krzysztof Skalski Następny etap, czyli finał już w czerwcu!


Świetlik oświeca umysły

20 marca 2012 r. w naszej szkole odbyła się V edycja Ogólnopolskiego Konkursu Nauk Przyrodniczych „Świetlik”. Konkurs przebiegał w formie testu wyboru. Uczniowie przed częścią pisemną musieli przeprowadzić kilka prostych eksperymentów z użyciem przyrządów i przedmiotów domowego użytku. W rywalizacji mogli wziąć udział uczniowie klas 1-6 ze szkół podstawowych.

Uczniowie klas 1-2 w ciągu 45 min. mieli do wykonania 18 zadań. Zawodnicy z klas 3-4 zmagali się z 24 zadaniami w czasie jednej godziny. Najstarsza grupa wiekowa, czyli uczniowie klas 5-6 rozwiązywali 30 zadań w ciągu 75 min.

Wyniki konkursu zostaną ogłoszone na stronie „Świetlika” w maju. Konkurs zorganizowały panie: Izabela Klimek i Edyta Kołodziej. Zwycięzcy mogą liczyć na nagrody.

Dominik Dziuba kl. 5b

VIII Szkolna Zbiórka Makulatury W styczniu po raz kolejny

zbieraliśmy makulaturę, by w ten sposób przyczynić się do ochrony środowiska naturalnego.

Wszystkie klasy zebrały łącznie 2195 kg, a najlepszymi okazały się: I miejsce: kl. 4a - 438 kg II miejsce: kl. 5b - 394 kg

III miejsce: kl. 2a - 327 kg Szkolni Mistrzowie w zbieraniu makulatury: I miejsce: Szymon Król – 175 kg II miejsce: Milena Maślisz – 140 kg III miejsce: Alicja Ma ślisz – 120 kg IV miejsce: Jakub Jarzmik – 115 kg V miejsce: Gabriela Ledwin – 100 kg

Szymon Król kl. 4a



Parę słów o makulaturze

Papier jest szczególnym produktem, pochodzącym z jednego z naszych najbardziej drogocennych źródeł surowców naturalnych jakimi są lasy. Włókno celulozowe jest na tyle mocne, że można je wykorzystać aż siedmiokrotnie jako nowy surowiec do produkcji papieru, zanim ostatecznie stanie się paliwem biologicznym, a w końcu popiołem, który posłuży jako nawóz dla następnego pokolenia drzew.

W Europie, średnio, makulatura stanowi aż 48% surowca do produkcji papieru. W Polsce wskaźnik ten jest sporo niższy i kształtuje się na poziomie 36%. Jeszcze większe różnice występują we wskaźnikach odzysku makulatury. Średni wskaźnik odzysku w Europie wynosi 56%, w Polsce – tylko 33%. Wskaźniki te mogą być wyższe – dzięki jeśli będzie wzrastała świadomość ekologiczna, a do zagadnienia podejdziemy rozważnie.

UWAGA!

W czerwcu odbędzie się kolejna zbiórka makulatury. Nie wyrzucajcie starych książek, zeszytów i gazet do śmietnika, lecz przynieście je do szkoły. Liczy się każdy kilogram!

Szymon Król kl. 4a

Rozmowa z lasem

Pewnego dnia wybrałam się do lasu. Możecie wierzyć lub nie, ale przeprowadziłam z nim ciekawą rozmowę. Milena: Jak możemy dbać o pana, aby pan był szczęśliwy? Las: Nie śmiećcie w lesie i zwracajcie uwagę innym. Ostrożnie obchodźcie się z ogniem, a ogniska palcie w miejscach do tego wyznaczonych. Reagujcie również na każde zagrożenie pożarem. Nie niszczcie roślin. Nie hałasujcie – to płoszy ptaki i zwierzęta. M: Czy możemy zapobiec pożarom lasów? L: Wzniecić pożar, gdy w lesie jest sucho, jest bardzo łatwo. O wiele trudniej jest go ugasić, a kiedy pożar lasu wymyka się spod kontroli staje się kataklizmem. W płomieniach giną rośliny i zwierzęta, a niekiedy także i ludzie. Podczas wakacji jest

wielu turystów, którzy ciesząc się z obcowania z przyrodą często zapominają, że należy być ostrożnym i czujnym szczególnie wtedy, gdy rozpalają na biwaku ognisko lub grilla, nie mówiąc już o paleniu papierosów. Zastanówcie się, czy wasza wiedza jest wystarczająca, aby bezpiecznie móc odpocząć wśród leśnych ostępów. M: Czy w każdym lesie jest leśniczy? Jaką on pełni funkcję? L: Hmmm… leśniczy dogląda lasu, czy gdzieś nie ma pożaru. Karmi zwierzęta zimą, sadzi młode drzewka, a nawet zbiera śmieci, które pozostawili źle wychowani turyści. M: Dzi ękuj ę za rozmowę. Mam nadzieję, że kiedyś do niej wrócimy.

Milena Maślisz kl. 5b



WYCIECZKOWO

Konie to piękne i mądre zwierzęta!

O tym, jak pięknymi i mądrymi zwierzętami są konie – mogli się przekonać uczestnicy wycieczki do stadniny koni w Udorzu.

Wyprawa miała miejsce w słoneczny

piątek, 9 marca. Uczestniczyli w niej uczniowie z SKKT i LOP-u od pierwszej do szóstej klasy. Organizatorami wycieczki były panie: Edyta Oleksy, Maria Osmenda, Katarzyna Mąka, Beata Kośmider, Edyta Kuś, Barbara Starzyk i Aneta Bąchor.

W Udorzu – malowniczej wiosce położonej niedaleko Wolbromia, zwiedzaliśmy stadninę, którą uznaliśmy za bardzo ciekawe miejsce. Zaciekawiło nas, że każdy koń ma

swój boks i bez pomocy człowieka potrafi do niego sam trafić. To chyba najlepszy dowód na to, jak mądre są konie. Jak wyglądała stadnina? Oprócz boksów dla koni znajdowała się w niej duża powierzchnia wysypana piaskiem, na której konie mogły ćwiczyć skoki oraz biegi. Było też osobne pomieszczenie do przechowywania sprzętu dla koni i przyjeżdżających gości. Po zwiedzaniu stadniny piekliśmy kiełbaski, bo świeże powietrze wyzwoliło nasz głód. Mogliśmy także przejechać się bryczką, którą ciągnęły konie. Na koniec wycieczki dodatkowe atrakcje! Pies grał z nami w piłkę nożną! Najbardziej podobało nam się to, że mogliśmy głaskać konie i kucyki i trochę z nimi pobyć. To bardzo nas zbliżyło do tych pięknych i mądrych zwierząt! Wszystkim uczestnikom wycieczki bardzo podobała się wyprawa do Udorza. Może i wy odwiedzicie stadninę koni?

Paulina Haberko, kl. 5c 1. 2. 3. 4. 5. 6.

1. Ptaki, które nisko latają przed deszczem. 2. Nazwa kwiatu i cukierka. 3. Podobna do pszczoły. 4. Żółty wiosenny kwiat. 5. ..................... rzeki do morza. 6. Wiosenny kwiat koloru białego lub fioletowego.

Sandra Ciepał kl. 5b



Na rajdzie Na rajdzie jest bardzo wesoło Wszyscy się śmieją wkoło Piękne miejsca podziwiamy Pogodę też dobrą mamy. Wokół barw różnych wiele, Jakby kolorów było wesele Żaby i biedronki są wśród nas, A my idziemy przez gęsty las. Po wędrówce długiej, rajdowej Wszyscy czują się zdrowiej!

Alicja Paszkowska kl. 5 c

Przebiśniegi - gdzie wy jesteście?

Szukamy przebiśniegów! – z takim

zamiarem wyruszyliśmy14 kwietnia na trasę rajdu „Przebiśniegom na spotkanie” rozpoczynającego sezon turystyczny. Pogoda nam dopisała: słońce mocno świeciło, czasem zawiał wietrzyk, a pod koniec pokropił deszcz. Czyli pogoda idealna na wędrówkę.

Wszystkich uczestników rajdu było ok. 70, głównie członkowie SKKT i LOP- u. Wraz z nami wędrowały panie: Edyta Oleksy, Maria Osmenda, Aneta Bąchor, Beata Kośmider, Katarzyna Mąka oraz siostra Borgiasza. Wyruszyliśmy z Podzamcza, szliśmy niebieskim szlakiem przez Lachowiznę, Krępę, Centurię, aż do

mety w Niegowonicach. Dzielnie dotrzymywaliśmy kroku panu przewodnikowi, który miał świetną kondycję. Mieliśmy jeden dłuższy przystanek, można było się wtedy napić, coś zjeść, odpocząć. Ci, którzy mieli jeszcze dużo energii bawili się na placu zabaw lub oglądali żaby i skrzek. W czasie wędrówki mogliśmy posłuchać pięknie śpiewających ptaków i zobaczyć fiołki, biedronki i inne oznaki wiosny.

Takie wycieczki piesze lubi prawie każdy uczeń naszej szkoły. Dużo frajdy i super zabawy. Zachęcam do brania udziału w rajdach! Następny już w maju.

Klaudia Dudzik kl.5b Bądź trendy tej wiosny!

Każda dziewczyna lubi dbać o urodę i

modnie się ubrać. Wybór mamy ogromny. W tym sezonie półki przepełnione będą modnymi zwiewnymi i lekkimi strojami, dobrze aby także były kolorowe. Na wiosnę proponujemy trochę energetyzujących kolorów. W szkole z umiarem, choć stylowo. Znów modny dżins! Eleganckie kamizelki i leginsy są hitem tego sezonu. Dżins nigdy nie wychodzi z mody. Podobnie chętnie noszone są obcisłe spodnie, tuniki, leginsy. Liczą się i

dodatki: okulary przeciwsłoneczne, biżuteria, apaszka. Nie zapomnijmy, że w kosmetyczce każdej z nas powinien znaleźć się wystrzałowy błyszczyk.

Jeśli masz wątpliwości, potrzebna jest rada zaufanej przyjaciółki. Żeby być modnym nie trzeba wielkiego nakładu. Liczy się pomysłowość i odwaga. Pamiętajcie jednak: najważniejsze to być naturalną.

Zuzanna Statuch kl. 4a



W naszej szkole już kolejny rok działa kółko rozwijające wielorakie inteligencje dzieci. Prowadzą je panie Barbara Kocioł i Katarzyna Mąka.

Czarno na Białym: Ilu uczniów uczestniczy w zajęciach? Barbara Kocioł: Na zajęcia zgłosiło się ponad dwudziestu uczniów z klasy 1a i 3a. CznB: Co uczniowie robią w czasie zajęć? BK: Dzieci podejmują różne formy aktywności. Staramy się, aby zajęcia były różnorodne i wpływały na rozwój wszystkich inteligencji dzieci (polonistycznej, matematycznej, wizualno-przestrzennej, muzycznej, ruchowej, przyrodniczej, intrapersonalnej i interpersonalnej). Niektóre efekty zajęć można zobaczyć w GALERII POD DRZEWKIEM, czy chociażby jako elementy dekoracyjne szkoły. Niedawno uczniowie siali i sadzili kwiaty, które również upiększą szkołę wewnątrz i na zewnątrz. CznB: Czy zajęcia odbywają się tylko w szkole? BK: Uczniowie w ramach koła mają możliwość również uczestniczyć np. w rajdach czy, jak to było zimą, w wyjeździe do stadniny koni. CznB: Dziękujemy za rozmowę.

Redakcja

Troll i szczęśliwe numerki

W ubiegłym roku szkolnym w naszej szkole z inicjatywy Samorządu Uczniowskiego pojawiły się ,,szczęśliwe numerki''. Uczeń, którego numerek zawisł na tablicy Samorządu, po uprzednim wylosowaniu, był zwolniony w tym dniu z pytania. Do tej pory wszystko przebiegało bez zakłóceń, ale od kilku dni zaczęły się problemy. Podczas lekcji, gdy nikt niczego się nie spodziewał, Troll wyrywał,

odwracał do góry nogami lub zmieniał numerki na tablicy. Gdy zaczynała się przerwa, panie dyżurujące dziwiły się, dlaczego numerki zmieniły się lub znikały. Powstało zamieszanie, bo nie było wiadomo, kto tak naprawdę posiada ,,szczęśliwy numerek'' i może uniknąć odpytywania. Oczywiście wina spadała na uczniów. Uwaga! Troll nadal atakuje. Od dziś pilnujemy numerków!

Paulina Haberko, Agnieszka Majda kl. 5c



Przesądy – tylko z przymrużeniem oka!

Wielu ludzi wierzy w tak zwane przesądy, na przykład życzymy koledze połamania nóg, student zawsze zakłada ten sam garnitur na egzamin, a znalazca czterolistnej koniczyny podskakuje z radości Czy warto wierzyć w przesądy? Z pewnością nie wolno ich traktować zbyt poważnie Z pewnymi wyjątkami przesądy są nieszkodliwe i wprowadzają w nasze codzienne, szare życie trochę humoru i zabawnych sytuacji. Tak też należy je traktować – z przymrużeniem oka! Każdy przesąd ma swoją niepowtarzalną historię. Przedstawię wam najciekawsze.

Pechowa 13

Niechęć do 13 prawdopodobnie wywodzi się ze starożytnej Babilonii. Posługiwano się tam systemem liczbowym opartym na liczbie 12. Za jego pomocą opisano porządek świata: było 12 miesięcy w roku, 12 godzin dnia i nocy, 12 znaków zodiaku. Dwunastkę (czyli cztery trójki) uznano za liczbę świętą. Stała się ona symbolem harmonii, szczęścia i ładu. Dodanie jedynki burzyło ów ład, tworzyło trzynastkę – znak chaosu, zamętu, zniszczenia, przeciwieństwo doskonałości i porządku. Do dzisiaj liczba 13 wzbudza w nas niepokój i staramy się jej unikać. W wielu biurowcach brak trzynastego piętra. Francuzi niechętnie budują domy o numerze trzynaście. W niektórych samolotach (zwłaszcza za Atlantykiem) nie ma trzynastego miejsca. Chińczycy natomiast uważają 13 za najszczęśliwszą liczbę pod słońcem (tak jak południowoamerykańscy Indianie), za to panicznie boją się liczby 4.

Czarny kot Koty uważane były za święte i otaczano kultem w wielu pogańskich religiach. W starożytnym Egipcie za zabicie kota groziła kara śmierci. W średniowieczu chrześcijaństwo uznało kota za pomocnika czarownic i wcielenie zła. Najtrudniejszy żywot miały koty czarne, które brutalnie zabijano. Aby ustrzec się przed złem należało natychmiast zmienić trasę wędrówki lub

splunąć przez lewe ramię. Co ciekawe, Anglicy twierdzą, że właśnie czarny kot przynosi szczęście zaś biały pecha. Pukanie w niemalowane drewno

Choć jest ku temu coraz mniej możliwości, żeby nie zapeszyć lubimy odpukać w niemalowane (inaczej w nieheblowane) drewno. Jesteście ciekawi dlaczego? Nasi przodkowie, zamieszkujący Europę w czasach przedchrześcijańskich, mówiąc o swoich sukcesach, stukali w ściany domów. Nie chcieli, by ich słowa usłyszeli bogowie, którzy mogli stać się zazdrośni o ludzkie powodzenie. Dawniej wierzono też, że w pniach drzew mieszkają opiekuńcze duchy i bóstwa. Po wypowiedzeniu jakiegoś życzenia, budzono je pukaniem w pień drzewa i proszono o pomoc.

Życzenie niepowodzenia

Ten stary przesąd wiąże się z przekonaniem, że życzenia szczęścia – za sprawą przewrotnych bogów – przyciągają jego odwrotność, czyli niepowodzenie. Stąd w odruchu obronnym mówi się czegoś coś „pozornie” przykrego np. „połamania nóg” licząc na przeciwny efekt. Jakby było mało starych zabobonów, wciąż powstają nowe. Na przykład tablica rejestracyjna, na której obok siebie znajdują się co najmniej dwie takie same cyfry, przynosi szczęście kierowcy i temu, kto na nią patrzy. Niektórzy piłkarze nie golą się przed meczem. Są także przesądy szkolne, m.in. trzecia osoba wchodząca do klasy będzie tego dnia pytana, a pierwszą literę na klasówce, maturze czy innym egzaminie należy napisać lewą ręką i pożyczonym długopisem. Jak twierdzą chociażby np. informatycy, nie powstały jeszcze żadne zabobony dotyczące komputerów.

Tyle ciekawostek o przesądach, które dziś mogą dostarczać trochę zabawy, ale nie należy w nie wierzyć. Radzimy polubić czarne koty, a trzynastka to naprawdę świetna liczba.

Szymon Król kl. 4a



U dentysty może być miło!

Chyba każdy z nas boi się wizyty u dentysty, bo kojarzymy ją z bólem i nieprzyjemnym borowaniem. Jednak ostatnio przekonaliśmy się, że wizyta u dentysty może być przyjemna, a sam dentysta miły i uprzejmy. Przedstawiamy wywiad z lekarzem stomatologiem panem Arkadiuszem Chojowskim, który wraz ze swoją asystentką, co jakiś czas kontroluje nasze zęby.

Czarno na Białym: Skąd pomysł na to, aby zostać dentystą? Arkadiusz Chojowski: Trudne pytanie. Chyba marzyłem o tym już od przedszkola.. CznB: Czy lubi Pan swoją pracę? ACh: Bardzo lubię, szczególnie przyjemnie pracuje mi się z dziećmi. CznB: Jakich rad udzieliłby nam Pan, abyśmy mieli zdrowe i zadbane zęby? ACh: Przynajmniej dwa razy dziennie myć je dobrymi szczoteczkami rano i wieczorem, po posiłkach. Wieczorem najlepiej po umyciu zębów nic już nie jeść. Jest bardzo dużo szczoteczek, lecz nie wszystkie spełniają wymagania, które oferują i zachwalają producenci. Moim zdaniem najlepsze są szczoteczki produkowane przez firmę Elgydium. Jeśli chodzi o czas szczotkowania, jest to ok. 2 minuty. Najlepszą pastą dla dzieci w waszym wieku

jest Elmex. CznB: Jak ocenia Pan stan zębów uczniów naszej szkoły? ACh: Jest bardzo dobry. Zawdzięczacie to działaniom profilaktycznym, takim jak: kontrole, szczotkowanie, fluoryzacje prowadzone przez panie pielęgniarki. Generalnie można powiedzieć, że 98% uczniów waszej szkoły ma bardzo ładne, zadbane zęby. CznB: Kto pomaga Panu w pracy? ACh: Moją prawą ręką jest pani asystentka Agnieszka Rawicka. Lekarz i asystentka zawsze pracują w zespole. Pani Agnieszka jest niezastąpiona. Rejestruje, przygotowuje różne preparaty i umila pracę dentyście. CznB: Dziękujemy za cenne rady. My przekonaliśmy się, że dentysta może być bardzo miły. Myślimy, że wy też.

Aby sprawdzić, czy umiecie dbać o zęby, rozwiążcie quiz: 1. Zęby powinno się szczotkować co najmniej: a) 1 raz dziennie b) 2 razy dziennie c) 3 razy dziennie 2. Zęby powinno się szczotkować nie krócej niż: a) 1 minutę b) 2 minuty c) 3 minuty 3. Zęby powinno się szczotkować: a) przed posiłkami b) między posiłkami

c) po posiłkach 4. Po umyciu zębów przed snem, można się napić: a)coli b) soku c) wody 5. Stomatologa powinno się odwiedzać co najmniej: a) co 3 miesiące b) co 6 miesięcy c) co 12 miesięcy

Poprawne odpowiedzi to: 1b, 2b, 3c, 4c, 5b. Apelujemy! Dbajcie o swoje zęby, przecież mają wam służyć całe życie!

Martyna Strzałka, Marcin Pijaj, Michalina Haberka kl. 4c



Czy rozwijamy swoje talenty?

Zastanawialiście się kiedyś, w czym jesteście dobrzy, do czego macie talent? Dlaczego tak ważne jest, aby dostrzegać i rozwijać swoje talenty? Czy wasze talenty są zauważane i doceniane? Takie pytania zadaliśmy kilku naszym kolegom i koleżankom. Co o tym sądzą? Mikołaj S. kl. 4a: Sądzę, że każdy ma jakiś talent, ale nie każdy go rozwija. Jeśli rozwijasz swój talent, możesz zostać mistrzem w dziedzinie, która cię pasjonuje. Na przykład mój talent do jazdy na snowboardzie został nagrodzony w czasie ferii zimowych. Zdobyłem złoty medal za jazdę prostą i rotację całym ciałem. Paulina H. kl. 5c: Nie wolno marnować talentów. Sądzę, że bardzo dobrze wychodzi mi rysowanie oraz dekorowanie. Dlatego biorę udział w różnych konkursach plastycznych. Ala P. kl. 5c: Ja mam talent do rysowania oraz pisania opowiadań i wierszy. Jestem też

dobra z ortografii. Mój talent został doceniony w gazetce szkolnej, są w niej moje artykuły, wiersze, rysunki. Piotr K. kl. 4a: Myślę, że mój talent to gra w tenisa stołowego i pisanie ciekawych opowiadań. Każdy talent powinien być zauważony i doceniony. Michalina H. kl. 4c: Mój talent to pisanie ładnych opowiadań. Dobrze radzę sobie też z ortografią. Staram się rozwijać swoje talenty. Chodzę na konkursy w tych dziedzinach i zajmuję dość wysokie miejsca. Bardzo lubię swoje talenty.

Oni mają swoje pasje..

Chcielibyśmy przedstawić wam uczniów, którzy mają swoje pasje, często nagrodzone

już sukcesami i zgodzili się nam o nich opowiedzieć. Może ich przykład zachęci was do poszukiwania i rozwijania własnych pasji? Przedstawiamy... Ewę Pijaj z klasy 2a CznB: Czym się pasjonujesz? Ewa Pijaj: Sportem, a szczególnie piłką nożną. Należę do klubu – Przebój Wolbrom Żaczki. CznB: Dlaczego wybrałaś jako dyscyplinę piłkę nożną? EP: Mój tata i brat grali w piłkę nożną, więc i mnie to zainteresowało. CznB: Jak często trenujesz? EP: Cztery razy w tygodniu. CznB: Masz jakieś osiągnięcia w swojej dyscyplinie? EP: Tak. Zajęłam wspólnie z drużyną II miejsce Turnieju Coca – Cola Cap, VI miejsce w Turnieju Piłki Nożnej w Bukownie, I miejsce w konkursie Wiedzy o Małopolsce. CznB: Czy uprawianie sportu sprawia ci przyjemność? EP: Tak, i to wielką! CznB: Jak godzisz uprawianie sportu z nauką? EP: Nie zastanawiałam się, ale nigdy nie miałam problemów z nauką. CznB: Czy brałaś udział w jakichś zawodach?

EP: Tak. Brałam udział w różnych turniejach organizowanych przez KS Przebój Wolbrom. CznB: Jak zachęciłabyś kolegów do zainteresowania swoją pasją? EP: Zaprosiłabym ich na trening, żeby sami się przekonali, jak jest fajnie.



Julią Myszor z klasy 2b Czarno na Białym: Czym się pasjonujesz? Julia Myszor: Śpiewaniem, ale bardzo lubię też czytać książki. Zaczęłam czytać, gdy miałam 4 lata. Książki mnie ciekawią, przy nich odpoczywam. CznB: Kiedy czytasz? JM: Czytam codziennie po przyjściu ze szkoły. CznB: Czy masz jakieś osiągnięcia związane z czytaniem?

JM: Tak. Zdobyłam I miejsce w konkursie ortograficznym Kakatus na etapie szkolnym i brałam udział w eliminacjach w Krakowie. Zdobyłam również I miejsce w konkursie ortograficznym Mały Mistrz Ortografii Powiatu Olkuskiego na etapie szkolnym i gminnym, a obecnie oczekuję na wyniki z etapu powiatowego. To dzięki czytaniu łatwiej zapamiętuję pisownię wyrazów. CznB: Czy nauka ortografii sprawia ci przyjemność? JM: Sprawia mi dużą przyjemność, łatwo uczę się zasad ortografii i stosuję je. CznB: Kim chciałabyś zostać w przyszłości? JM: W przyszłości chciałabym być aktorką i projektantką mody.

Grzegorza Jaroszewicza i Kubę Substelnego z klasy 4a CznB: Czym się pasjonujecie? Grzesiek: Pasjonuję się judo

Kuba: Ja również. CznB: Jak długo uprawiacie ten sport? G: Trenuję od 5 lat. Ćwiczę w UKS Judo pod kierunkiem trenera Roberta Biegaja.

K: Około 3 lata, również trenuję w klubie. CznB: Dlaczego właśnie tę dyscyplinę sportu wybraliście? G: Chciałem kształtować sylwetkę, być silny i wysportowany. K: Można się nauczyć samoobrony. CznB: Jak często trenujecie? G i K: Chodzimy 3 razy w tygodniu po 2 godziny. Treningi są dosyć ciężkie, robimy przerzuty, trzymania, biegamy. CznB: Czy macie jakieś osiągnięcia w tej dyscyplinie? G: Mam 40 dyplomów, 4 medale. Moim największym osiągnięciem jest zajęcie II miejsca na zawodach międzynarodowych w Sosnowcu. K: Mam 6 medali(jeden z Węgier) i około 40 dyplomów. CznB: Jak zachęcilibyście kolegów do zainteresowania się judo? G: Judo jest fajne i odrywasz się od zajęć w domu. Można poćwiczyć, nauczyć się samoobrony. Wyjazdy na zawody są bardzo ciekawe, lubię emocje związane z nimi.

Szymon Król, Mikołaj Starzyk kl. 4a



Klasa 6c na wesoło Wie to dobrze cała szkoła- szósta "c" szalona i wesoła! Napisaliśmy rymowanki krótkie, dzięki nim poznacie nas w minutkę. Pani Aneta Nasza Pani super jest i ubiera się the best! Daniel Banaś Daniel brązowe loczki ma i macha nimi co dnia Martyna Banaś Martynka to grzeczna dziewczyna cicha i niedokuczliwa Justyna Barczyk Justyna jest mądra i obwarzanki wcinać ciągle zdolna Klaudia Chaberka Klaudia zawsze jest uśmiechnięta każdy o tym pamięta Adrian Furman Adrian wszystkim pomóc może i ma w mózgu wiedzy morze Klaudia Gałęziewska Klaudia ładnie rysuje i cukierkiem zawsze poczęstuje

Weronika Grzanka Weronika ślicznie śpiewa, aż się trzęsą wszystkie drzewa Julka Haberka Julka codziennie się śmieje jej uśmiech nigdy nie "więdnieje" Przemek Haberka Przemek ksywę "Pióo" ma i nie zna imion wszystkich pań Damian Kalarus Damian bardzo zdolny jest na hulajnodze jeździ the best Jasiu Kamionka Jasiek świetne żarty zna i w piłkę dobrze gra Krzysiek Kolanko Krzysiek zawsze się śmieje, nawet, gdy leje i wieje Karolina Kulczycka Karolina to sprytna dziewczyna do każdego słowa ma "ryma" Paulina Kwiatkowska Paulina robi dużo zdjęć, obejrzyj je w necie, jeśli masz chęć Asia Nasiek Asia lubi zwierzęta tak, że po szkole lata, jak ptak

Grzesiek Nocoń Grzesiek na lekcjach za cicho siedzi i każda pani się z nim biedzi Olek Rea Olek szalony jest i placki lubi jeść Iza Rosół Iza sprytny móżdżek ma i używa go każdego dnia Kamila Rozlach Kamila "Świstak" przezwisko ma i angielski dobrze zna Tomek Sikora Tomek szybki jest i grzeczny zawsze też Dawid Sokół Dawid wysportowany jest i na judo chodzić chce Roksana Sołtysik Roksana fajne włosy ma i głupawkę prawie co dnia Oskar Świerczek Oskar niezłe teksty ma i fajną czakę nosi co dnia Zuzia Świerczek Zuzia ciągle tylko gada, aż jej grzywka na nos spada Sandra Wodecka Sandra ma pieska słodkiego, nie znajdzie się takiego drugiego



SPORT SPORT SPORT

POWIATOWE ZAWODY W TENISIE STOŁOWYM INDYWIDUALNYM DZIEWCZAT I CHŁOPCÓW SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

Do turnieju zgłosili się zawodnicy z następujących szkół powiatu olkuskiego:

Szkoły Podstawowej w Olkuszu, Szkoły w Bukownie, Szkoły w Kluczach, Szkoły w Jangrocie, Szkoły w Łobzowie, Szkoły Podstawowej nr 1 w Wolbromiu. Naszą szkołę reprezentowali uczniowie, którzy zajęli odpowiednie miejsca:

2 lutego 2012 r. w SP nr 10 w Olkuszu DZIEWCZĘTA CHŁOPCY

VIII miejsce - Kaja Pasternak kl. 5a IX-XII miejsca - Aleksandra Wolska kl. 5b XIII-XVIII miejsca - Zuzanna Kope ć kl. 6b

III miejsce - Krzysztof Skalski kl. 5b IV miejsce - Jakub Paszkowski kl. 5c VII-VIII miejsca - Dominik Jele ń kl. 6a

MIEJSKO-GMINNE ZAWODY W PIŁCE SIATKOWEJ DZIEWCZ ĄT

POWIATOWE ZAWODY W PIŁCE SIATKOWEJ DZIEWCZ ĄT

MIEJSKO-GMINNE ZAWODY W PIŁCE SIATKOWEJ CH£OPCÓW

MIEJSKO-GMINNE ZAWODY W PIŁCE R ĘCZNEJ CHŁOPCÓW

Do zawodów uczniów przygotowali nauczyciele wychowania fizycznego: Beata Kośmider, Ewelina Hudzińska, Tomasz Wójcicki, Robert Biegaj.


1 marca 2012 r. w SP nr 1 w Dłużcu I miejsce – SP 1 Wolbrom drużyna w składzie: Wiktoria Bany ś kl. 6a,Wiktoria Konsor kl. 6a, Martyna Rotarska kl . 6a, Aleksandra Starzyk kl. 6a, Angelika Wilczyńska kl. 6a, Dominika Pajączkowska kl. 6a, Katarzyna Kowalska kl. 6a

16 marca 2012 r. w Bukownie II miejsce – SP 1 Wolbrom drużyna w składzie: Wiktoria Bany ś kl. 6a,Wiktoria Konsor kl. 6a, Martyna Rotarska kl . 6a, Aleksandra Starzyk kl. 6a, Angelika Wilczyńska kl. 6a, Dominika Pajączkowska kl. 6a, Katarzyna Kowalska kl. 6a, Gabriela Nosal kl. 6a, Magdalena Nocoń kl. 6a

6 marca 2012 r. w SP nr 1 w Dłużcu III miejsce – SP 1 Wolbrom drużyna w składzie: Maciej Furman kl. 6a, Paweł Rdest kl. 6a, Krystian Krzemień kl. 6a, Krystian Igielski kl. 6a, Dominik Jeleń kl. 6a, Jakub Bąchor kl. 5b, Krzysztof Skalski kl. 5b, Rafał Rosół kl. 6b, Dawid Sokół kl. 6b, Tomek Gwiazda kl. 5a

15 marca 2012 r. w SP nr 1 w Dłużcu II miejsce – SP 1 Wolbrom drużyna w składzie: Paweł Rdest kl. 6a, Krystian Krzemień kl. 6a, Krystian Igielski kl. 6a, Dominik Jeleń kl. 6a, Jakub Bąchor kl. 5b, Rafał Rosół kl. 6b, Dawid Sokół kl. 6b, Wojciech Osuszek kl. 6b



Szansa dla szkolnych piłkarzy Głosowanie już się zaczęło!

Ajax Amsterdam jest słynnym

holenderskim klubem, z którym zaczęła współpracować NIVEA. Dzięki tej współpracy w 2012 r. Powstał program „Szkółki Piłkarskie NIVEA” pod patronatem Ajaxu Amsterdam. Obecnie ogłoszony został konkurs, do którego została zgłoszona również nasza szkoła.

Konkurs odbywa się w II etapach. Pierwszy etap, czyli głosowanie, ma za zadanie wyłonić 100 zwycięskich drużyn i trwa od 30.01.2012r. do 17.06.2012r. Podstawą wyboru szkół jest liczba głosów oddanych przez internautów na daną szkołę. Zwycięskich 100 szkół podstawowych z całej Polski będzie trenować piłkę nożną (dzieci w wieku 7-13 lat), otrzyma najwyższej klasy program treningowy oraz

sprzęt sportowy. Wezmą one udział w turnieju, który będzie zwieńczeniem cyklu treningowego, czyli II etapu tego konkursu i potrwa od 01.09.2012 r. do 30.06.2013 r. Sześć zwycięskich drużyn turnieju i ich trenerzy wyjadą na letni obóz szkoleniowy Akademii Ajax do Amsterdamu.

Zachęcamy do głosowania na naszą szkołę na stronie www.szkolkinivea.pl Oczywiście przed zagłosowaniem trzeba się zarejestrować. Wtedy przyjdzie e-mail aktywacyjny z linkiem, który będzie trzeba potwierdzić klikając w niego i można się już zalogować. Niestety w ciągu dnia można głosować tylko raz. Jeśli chcesz, aby to właśnie nasza szkoła znalazła się w zwycięskiej czołówce – głosuj codziennie! Zachęć też kolegów do głosowania.


Wywiad z nauczycielem wychowania fizycznego - panem Tomaszem Wójcickim,

który zgłosił naszą szkołę do konkursu „Szkółki Piłkarskie NIVEA”. CznB: Jaki zawód mógłby Pan wykonywać zamiast nauczyciela wychowania fizycznego? Tomasz Wójcicki: Z pewnością żadnego innego. Ten zawód daje ciągłą różnorodność i zmienność działań. Każdego dnia może zdarzyć się coś nieoczekiwanego. Nie ma takich samych klas ani jednakowych uczniów. Każdy rocznik wymaga innej pracy a także eliminuje rutynę. CznB: Czy podoba się Panu ta praca? TW: Tak. Praca z dziećmi sprawia mi ogromną satysfakcję. Jest ciężka, ale widząc jej efekty i uśmiech dzieci jestem naprawdę szczęśliwy. Zawód nauczyciela jest to pewna szczególna droga odpowiedzialności za drugiego człowieka. Nauczycielem nie powinno się zostać przez przypadek. Ta decyzja musi być świadoma, refleksyjna i odpowiedzialna. Bycie nauczycielem to wpisywanie się w trzy wymiary specjalisty, pedagoga i człowieka. CznB: Jaki jest Pana ulubiony sport?

TW: Nie będę ukrywał, że jest to piłka nożna. Jest to moja pasja od dzieciństwa. Pamiętam, kiedy jako mały chłopiec zaczynałem kopać piłkę i mogłem to robić non stop. Ten sport daje dużo możliwości a sumienność, obowiązkowość i praca włożona w solidne treningi przynoszą zawsze efekty. CznB: Jaką radę dałby Pan uczniom, którzy chcą grać w piłkę nożną? TW: Z własnego doświadczenia wiem , że aby uprawiać daną dyscyplinę, w tym przypadku piłkę nożną, musimy pamiętać, by sprawiała nam radość i satysfakcję. Przede wszystkim najważniejsze są treningi, które mają wpływ na rozwój osobowy dzieci. Taki trening na pewno poprawi sprawność fizyczną, rozbudzi ciekawość i kreatywne myślenie, nauczy cieszyć się z zespołowego sukcesu oraz radzić sobie z małymi niepowodzeniami, a także uczy zasad fair play. CznB: Jakie oceny miał Pan w szkole?



Powtórka dobrych manier: • gdy wchodzimy do

mieszkania, szkoły, biura to pierwsi pozdrawiamy

• podczas powitania i rozmowy wyjmujemy r ęce z kieszeni

• w kinie nie powinniśmy komentować na głos filmu

• w gronie mniejszym niż 7 osób nie mówi się na ucho

U W A G A ! Rozlosowano nagrody za rozwiązanie zadania z poprzedniego numeru Czarno na Białym. Otrzymują je: Patrycja Ciepał kl. 4a, Jakub Pielka kl. 1a i Patrycja Pielka kl. 4a.

Gratulujemy! Poprawne rozwiązanie krzyżówki: Boże Narodzenie.

TW: Hmmm, bardzo trudne pytanie:) Nie byłem prymusem, uczyłem się nieźle i jak każdemu zdarzały się czasem jedynki…

CznB: Dziękujmy za ciekawy wywiad. TW: Ja również dziękuję.

Mikołaj Starzyk, Piotr Kurta i Wiktor Zawisza kl. 4a

Humor z zeszytów uczniów SP1 Leszek leżąc pod drzewem, był nieświeży jak trup. Wraz z wycięciem wyskoczył na drzewo. Leszek i Mieszek w pewnej chwili usłyszeli niebezpieczeństwo, którym był niedźwiedź.

Humor z zeszytów uczniów wybrała pani Jadwiga Mizura.

Już niedługo Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej Euro 2012! Przypominamy, że na pierwszym piętrze w szkole znajduje się skrzynka kontaktowa gazetki CZARNO NA BIAŁYM, do której można wrzucać różne pytania do redakcji, wasze opowiadania i ciekawe materiały, wiersze i historyjki, tematy do dyskusji, a my zamieścimy je na łamach gazetki. Zapraszamy do wspólnego redagowania naszej gazetki! Redakcja zastrzega sobie prawo do przeredagowywania i skracania dostarczonych materiałów. Wszystkie zamieszczone w tym numerze zdjęcia pochodzą z archiwum redakcji. Red. naczelny: Katarzyna Kowalska z-ca red. nacz.: Agnieszka Majda, sekretarz: Paulina Haberko Skład redakcji: Dominik Dziuba, Klaudia Dudzik, Ola Zgadzaj, Milena Maślisz, Kinga Konopka, Martyna Strzałka, Michalina Haberka, Karolina Janus, Zuzanna Statuch, Marcin Pijaj, Piotr Kurta, Szymon Król, Mikołaj Starzyk, Alicja Paszkowska, Sandra Ciepał, Gabriela Nosal, Magdalena Nocoń. Sekcja rysunkowa: Alicja Paszkowska, Sandra Ciepał Opiekunowie: Jadwiga Mizura, Izabela Klimek, Katarzyna Mąka

Szkoła Podstawowa nr 1 w Wolbromiu Nr 2(23) Kwartalnik ... · si ę o nowe pomieszczenie s ......

Documents

Transcript of Szkoła Podstawowa nr 1 w Wolbromiu Nr 2(23) Kwartalnik ... · si ę o nowe pomieszczenie s ......