PROGRAM NAUCZANIA

Natalia Klonowska

!

PROGRAM NAUCZANIA

przedmiotu

HISTORIA MUZYKI Z LITERATURĄ MUZYCZNĄ

w szkołach muzycznych II stopnia

przeznaczony dla instrumentalistów oraz sekcji rytmiki (I semestr IV roku)

!Warszawa 2014

�1

SPIS TREŚCI

!1. Uwagi wstępne……………………………………………………………….………………………3

1.1. Ogólne cele przedmiotu…………………………………………………………..……….……..3

1.2. Etap kształcenia………………………………………………………………………………………..3

1.3 Koncepcja…………………………………………………………………………………………..……..4

2. Podstawa programowa……………………………………………………………….……………5

2.1. Treści nauczania............................................................................................5

3. Cele szczegółowe i osiągnięcia....................................................................6

3.1. Cele kształcenia.............................................................................................6

3.2. Efekty nauczania............................................................................................6

4. TEST Z LITERATURY MUZYCZNEJ -‐ UTWORY..................................................7

5. Organizacja treści nauczania -‐ tabela 1........................................................9

6. Metody dydaktyczne……………………………………….………………………………………14

7. Formy sprawdzania osiągnięć uczniów……………….………………….…………….….16

8. Proponowane kryteria oceniania…………….………………………………………………17

�2

1.Uwagi wstępne

!1.1. Ogólne cele przedmiotu

Do głównych celów nauczania przedmiotu historii muzyki należy przekazanie uczniom wiedzy z zakresu dziejów muzyki. Uczeń powinien poznać cechy muzyki w kolejnych okresach, twórczość najważniejszych kompozytorów oraz charakterystykę konkretnych kierunków, form oraz stylów. Ponadto istotne jest wykształcenie u uczniów muzycznej percepcji na ponadprzeciętnym poziomie. Istotą przedmiotu nie powinno być wyłącznie nabywanie wiedzy teoretycznej, ale także praktyczne posługiwanie się nią w innych obszarach muzyki - w muzycznej analizie, percepcji, a nawet podczas artystycznego wykonawstwa muzyki przez instrumentalistów. Uczeń powinien mieć zatem wykształcony aparat percepcji muzyki, aby świadomie dostrzegać różnice w muzyce różnych okresów, stylów oraz gatunków. Powinnością nauczyciela jest ukazanie historii muzyki w kontekście kulturowym, historycznym, społecznym, politycznym, a także w odniesieniu do innych dziedzin sztuki.

!1.2. Etap kształcenia

Historia muzyki z literaturą to przedmiot realizowany w klasach III – VI w szkołach muzycznych II stopnia. Jest objęty obowiązkowym, dyplomowym egzaminem ustnym. Przedstawiony przeze mnie program dotyczy okresu I połowy XX wieku. Realizowany jest on w pierwszym semestrze IV klasy II stopnia szkoły muzycznej (34 godziny). Ze względu na egzamin dyplomowy w IV klasie zwraca się szczególną uwagę na stopniowe powtarzanie i nawiązywanie do wiedzy dotyczącej wcześniejszych epok. Do prezentacji tematów nauczania, celów szczegółowych oraz dopasowania odpowiedniej literatury muzycznej przyjęłam formę tabeli z podziałem na poszczególne jednostki lekcyjne. Z procesem nauczania związane jest przeprowadzanie sprawdzianów oraz testów. Ponieważ duże znaczenie ma także znajomość odpowiednio wyselekcjonowanej literatury muzycznej przedstawiam także wykaz literatury muzycznej obowiązującej na sprawdzianach słuchowych. Należy pamiętać, że wiedza teoretyczna z zakresu historii muzyki powinna być konsekwentnie uzupełniania o przykłady dzieł muzycznych.

!�3

1.3. Koncepcja

Koncepcja programu jest oparta na chronologicznej selekcji głównych nurtów, kompozytorów oraz stylów muzyki z I połowy XX wieku oraz przestawienia ich w logicznym dla ucznia porządku. Nauczyciel powinien przedstawiać każdy z tematów również w możliwie najbardziej logicznym porządku. Konieczne jest włączenie dodatkowych metod i przedmiotów dydaktycznych, takich jak odtwarzacz audio, dvd, projektor, prezentacje multimedialne, strony internetowe. Ważne, aby proces nauczania aktywował więcej niż jeden zmysł. Zalecane są także dodatkowe, nieobowiązkowe elementy edukacji. Do takich działań należy np. organizacja co miesięcznego udziału w wydarzeniach artystycznych, spektaklach lub koncertach muzycznych, np. w filharmonii (niekoniecznie związany z danym działem tematycznym), a także zachęcenie uczniów do stworzenia koła miłośników muzyki poważnej. Nauczyciel bowiem poza przekazywaniem teoretycznej wiedzy z historii muzyki powinien pamiętać o rozbudzaniu w uczniach chęci do obcowania z samą muzyką.

!!!!!!!!!!!!!!

�4

2. Podstawa programowa

Program nauczania uwzględnia podstawę programową zawartą w Rozporządzeniu Ministra Kultury z dnia 09 grudnia 2010 roku, Dz. U. z dnia 21 stycznia 2011 roku. Program nauczania zawiera odpowiednie treści nauczania oraz osiągnięcia uczniów.

!2.1. Treści nauczania - muzyka I połowy XX wieku

Tematy zajęć:

• Wprowadzenie do epoki XX wieku w muzyce i sztuce

• Impresjonizm we Francji (Calude Debussy, Maurice Ravel)

• Ekspresjonizm (Arnold Schönberg, Alban Berg, Anton Webern)

• Młoda Polska (Mieczysław Karłowicz, Karol Szymanowski)

• Kierunki narodowe - Związek Radziecki, Anglia, Węgry, Polska

• Twórczość Igora Strawińskiego

• Witalizm (Igor Strawiński, Sergiej Prokofiew, Béla Bartók)

• Twórczość Béli Bartóka. Folkloryzm

• Początek neoklasycyzmu (Igor Strawiński, Sergiej Prokofiew)

• Neoklasycyzm - Niemcy, Francja, Włochy

• Neoklasycyzm w Polsce

• Dodekafonia i serializm (Arnold Schönberg)

• Muzyka amerykańska w I połowie XX wieku (Charles Ives, Aaron Copland)

!!

�5

3. Cele szczegółowe i osiągnięcia

3.1.Cele kształcenia

Uczeń po zakończeniu procesu realizacji programu nauczania przedmiotu

historii muzyki posiada ugruntowaną wiedzę na temat muzyki I połowy XX

wieku, powinien zatem:

• wskazywać ramy czasowe tego okresu

• charakteryzować przemiany zachodzące w muzyce XX wieku (np. odejście od tonalności)

• wymieniać i charakteryzować główne kierunki muzyczne ( takie jak: impresjonizm, ekspresjonizm, neoklasycyzm, witalizm, dodekafonia)

• opisać znaczenie i różnorodność stylów narodowych

• omówić twórczość najważniejszych kompozytorów I połowy XX wieku:Claude Debussy <> Maurice Ravel <> Mieczysław Karłowicz <> Karol Szymanowski <> Igor Strawiński <> Paul Hindemith <> Eric Satie <> Darius Milhaud <> Arthur Honegger <> Francis Poulenc <> Benjamin Britten <> Béla Bartók <> Arnold Schönberg <> Alban Berg <> Anton Webern <> Charles Ives <> Georg Gershwin <> Grażyna Bacewicz

• krótko scharakteryzować poszczególne ośrodki i grupy twórców

• omówić zmiany w poszczególnych elementach dzieła muzycznego

• scharakteryzować muzykę w Polsce w I połowie XX wieku

!3.2. Efekty nauczania

Uczeń:

• potrafi scharakteryzować przemiany w muzyce na początku XX wieku

• zna terminy i pojęcia odnoszące się do muzyki I połowy XX wieku

�6

• wymienia najważniejszych twórców i kierunki muzyczne (wskazuje ramy czasowe)

• potrafi scharakteryzować wszystkie znaczące nurty muzyki I połowy XX wieku

• kojarzy przykłady muzyczne z konkretnymi twórcami

• wskazuje cechy charakterystyczne poszczególnych dzieł

• rozpoznaje gatunki i formy charakterystyczne dla epoki

• przyporządkowuje techniki kompozytorskie do poszczególnych stylów

• rozwija swoją wrażliwość na muzykę współczesną

• potrafi zanalizować współczesne dzieło muzyczne

!!

4. TEST Z LITERATURY MUZYCZNEJ - UTWORY :

!• C. Debussy: Preludium do Popołudnia Fauna, L.85

• C. Debussy: Nokturn Chmury, L.91

• M. Ravel: Boléro

• M. Ravel: Rapsodia hiszpańska

• M. Karłowicz: Poemat symfoniczny Stanisław i Anna Oświecimowie op. 12

• K. Szymanowski: Trzy poematy na fortepian Metopy op.29

• K. Szymanowski: muzyka do baletu Harnasie op.55

• A. Skriabin: Poemat symfoniczny Prometeusz - Poemat Ognia op.60

• I. Strawiński: balet Ognisty Ptak, balet Pietruszka, balet Święto Wiosny

• B. Bartók: opera Zamek Księcia Sinobrodego

�7

• S. Profokiew: balet Romeo i Julia op.64, I Symfonia D-dur Klasyczna op.25, III cz.

• D. Szostakowicz: IX Symfonia Es-dur op.70

• B. Britten: Opera Żerbracza op.43

• P. Hindemith: Ludus tonalis op.45

• A. Honegger: oratorium Król Dawid

• F. Poulenc: opera Dialogues des Carmelites

• G. Bacewicz: Koncert na orkiestrę smyczkową

• A. Schönberg: cykl melodramatów Pierrot lunaire op.21

• A. Berg: Koncert skrzypcowy Pamięci Anioła

• Ch. Ives: Sonata nr 2 na fortepian Concord, Mass., 1840-1860, nr 2 op.19

• A. Copland: Symphony for Organ

• G. Gerswin: Rhapsody in Blue

�8

!5. Organizacja treści nauczania -‐ tabela 1

!!

Zakres tematyczny

Temat lekcji jedn.lekc.

Cele szczegółowe Literatura muzyczna

Lekcja wprowadzająca

0,5 Przedstawienie zakresu materiału, wymagań i kryteriów oceniania

Muzyka XX wieku -‐ ogólna charakterystyka

Wprowadzenie do muzyki XX wieku

0,5 -Omówienie cech charakterystycznych dla epoki.!-Główne kierunki w architekturze, malarstwie i literaturze. -Nowe podejście do melodyki, harmoniki, faktury, rytmiki, agogiki, artykulacji, kolorystyki.!-Muzyka w XX wieku w kontekście politycznym, społecznym i kulturowym

! !Impresjonizm !

Impresjonizm. Debussy

2 -Impresjonizm w malarstwie - odniesienie do muzyki. !-Cechy stylu na gruncie harmoniki i kolorystyki dźwiękowej. !-Twórczość Claude’a Debussy’ego. !-Formy orkiestrowe, fortepianowe, kameralne, wokalno-instrumentalne. !-Gatunki: pieśń, preludium, miniatura fortepianowa, opera.

C.Debussy:!-Preludium do Popołudnia Fauna, !-Trzy szkice symfoniczne Morze,!-Nokturn Chmury,!-Arabeska I !

Impresjonizm. Ravel

1 -Impresjonizm w twórczości Maurice'a Ravela. -Podkreślenie wartości harmoniki i rytmiki. !-Elementy atonalizmu, folkloru.

M.Ravel: !-Pawana dla zmarłej infantki, !-Le Tombeau de Couperin, !-Boléro, !-Rapsodia hiszpańska

�9

Ekspresjonizm Ekspresjonizm w muzyce. Skriabin

1 -‐Ekspresjonizm w malarstwie i literaturze. Rozwój ekspresjonizmu w muzyce. -‐Główne cechy i założenia. -‐Wskazanie przemian w zakresie dzieła muzycznego i faktury. -‐A. Skriabin jako przedstawiciel ekspresjonizmu słowiańskiego -‐ mistyczna postawa. -‐Cechy stylu A.Skriabina.

A.Skriabin: -Poemat !symfoniczny Prometeusz,!-Symfonia IV Poemat Ekstazy, !-Koncert fortepianowy fis-moll

Ekspresjonizm Szkoły Wiedeńskiej

2 -Rozwój twórczości Arnolda Schönberga, Antona Weberna i Albana Berga na gruncie stylu ekspresjonistycznego.!-Charakterystyka Szkoły Wiedeńskiej i postawy naturalistycznej.

A.Schönberg: !-Erwartung op.17 !-Pierrot Lunaire op.21!A.Berg: -opera Wozzeck

Muzyka polska na początku XX wieku

Młoda Polska 2 -Termin Młoda Polska. !-Nawiązanie do stylistyki neoromantycznej.!-Przedstawiciele: K.Szymanowski, L.Różycki, G.Fitelberg, A.Szeluto oraz zaprzyjaźniony M.Karłowicz. !-Znaczenie twórczości Mieczysława Karłowicza, programowość i symfonika. !-Działalność Grzegorza Fitelberga

M.Karłowicz: !-Stanisław i Anna Oświecimowie op.12 -Symfonia e-moll Odrodzenie !-poemat symfoniczny Rapsodia litewska !

Sprawdzian wiadomości

1

Życie i twórczość Igora Strawińskiego

2 -Biografia kompozytora. !-Trzy fazy twórczości (rosyjska, neoklasyczna, dodekafoniczna). !-Kierunki, nurty, ideologie przejawiające się w stylu kompozytora. Ideologia. !-Współpraca z Diagilewem. !-Twórczość baletowa. !-Innowacje w zakresie rytmiki, melodyki, harmoniki, tonalności, orkiestracji i kolorystyki.

I.Strawiński: -‐balet Ognisty Ptak, -‐balet Pietruszka, -‐balet Apollo i Muzy, -‐balet Wesele, -‐balet Pocałunek Wieszczki

Zakres tematyczny



�10

Kierunki narodowe

Kierunki narodowe a indywidualny styl. Wprowadzenie

3 -Zasięg geograficzny. !-Ideologia. -Rosyjskie tradycje. !-Rosyjskie elementy ludowe i zdobycze impresjonizmu.!-Renesans diatoniki.!-Polirytmia. !-Dynamiczna rola instrumentacji. !-Rozwój motoryki i kolorystyki. -Przedstawiciele: D.Szostakowicz, S.Prokofiew, D.Kabalewski

S.Profokiew: !-balet Romeo i Julia, !-balet Piotruś i Wilk, !-Suita Scytyjska, !D.Szostakowicz: !-IX Symfonia Es-Dur, op. 70

Rozpowszechnienie kierunków narodowych

2 -Inne przykłady przejawów stylistyki narodowej. !-Anglia: B.Britten, !-Węgry: B.Bartok, Z.Kodaly,!-Polska: K.Szymanowski, L.Rogowski, T.Szeligowski, J.Maklakiewicz.

B.Britten: -Opera Żebracza, Z.Kodaly: !-Wariacje na temat węgierskiej pieśni ludowej, L.Rogowski: !-Symfonia Radosna, T.Szeligowski:!-Wesele lubelskie, J.Maklakiewicz:!-Suita łowicka

Witalizm Witalizm 2 -Charakterystyka witalizmu. !-Zmiany w zakresie elementów dzieła muzycznego. !-Rola rytmu. !-Witalizm w twórczości I.Strawińskiego, S.Prokofiewa, B.Bartóka

I.Strawiński: !-balet Święto wiosny S. Prokofiew: !-I Koncert fortepianowy Des-dur, op. 10, !B.Bartók: !-Bagatele,op. 6

Folkloryzm Folkloryzm na przykładzie twórczości Béli Bartóka

2 -Życie i twórczość Beli Bartoka. !-Okresy twórczości. !-Cechy stylu folklorystycznego w twórczości kompozytora.!-Folklor węgierski.

B. Bartók: !-3 Pieśni węgierskie,!-Improwizacje na temat węgierskich pieśni chłopskich op. 20,!-opera Zamek Księcia Sinobrodego

Zakres tematyczny



�11

Neoklasycyzm Początek neoklasycyzmu w muzyce XX wieku

1 -Ramy czasowe neoklasycyzmu. !-Charakterystyka stylu neoklasycznego w muzyce.!-Neoklasycyzm w twórczości I.Strawińskiego i S.Prokofiewa.!-Wprowadzenie terminu pandiatonizm.

S.Prokofiew: !-Symfonia Klasyczna D-dur, op.25, !I.Strawiński: !-balet Pulcinella,!-opera Żywot Rozpustnika,!Koncert na fortepian i instrumenty dęte

Neoklasycyzm niemiecki, francuski, włoski

2 -Ukazanie zróżnicowania stylu neoklasycznego w różnych ośrodkach. !-Charakterystyka stylu neoklasycznego w twórczości Paula Hindemitha (Niemcy).!-Opis działalności grupy artystycznej Les Six (Francja).!-Nurt neoklasyczny w twórczości A.Honeggera, D.Milhauda, F.Poulenca.!-Neoklasycyzm włoski w twórczości Alfreda Caselli. !

P.Hindemith: !-Ludus tonalis, A.Honegger:!-oratorium Król Dawid, !-oratorium Joanna d'Arc na stosie, F.Poulenc: !-opera Dialogues des Carmelites, A.Casella: !-Partita na fortapian

Neoklasycyzm w Polsce

1 Neoklasycyzm wtórny w twórczości kompozytorów polskich. Analiza stylu neoklasycznego w twórczości Grażyny Bacewicz.

G.Bacewicz: !-Koncert na smyczki,!-Sinfonietta, !-Symfonia na orkiestrę smyczkową, !W. Lutosławski:!-Wariacje !symfoniczne, !K.Meyer:!VI Symfonia Polska op.57

Sprawdzian 1

Dodekafonia Dodekafonia i serializm

2 -Pojęcie dodekafonii. !-Arnold Schönberg jako twórca dodekafonii i założyciel wiedeńskiej szkoły dodekafonicznej. !-Wpływ dodekafonii na muzykę XX wieku.

A.Schönberg: !-Suita na !fortepian, !-Pięć utworów !fortepianowych,!-Serenada

Zakres tematyczny



�12

!!!!

!!!

Kontynuatorzy koncepcji Schönberga

1 -Dodekafoniczna twórczość A.Berga i A.Weberna !-kontynuacja koncepcji A.Schönberga. !-Rozwój nowych nurtów i technik kompozytorskich.!-Wprowadzenie pojęć: serializm i punktualizm.

A.Berg: !-Koncert skrzypcowy Pamięci 'Anioła, !A.Webern: !-Trzy religijne pieśni ludowe op. 17

Muzyka amerykańska

Muzyka amerykańska w I połowie XX wieku

2 -Przedstawienie oryginalnego stylu Ch.Ivesa. Cechy muzyki programowej oraz różnorodne źródła twórczości. !-Inni twórcy: George Gershwin, Aaron Copland, Douglas Moore, Roy Harris, Arthur Farwell.

Ch.Ives: !-I Symfonia, !-II Symfonia, !-III Symfonia, !-IV Symfonia (fragmenty), !-Sonata nr 2 na fortepian Concord, Mass.,1840-1860, A.Copland:!-Symphony for Organ, !-Dance Symphony !

Podsumowanie 1

Sprawdzian pisemny i test z literatury muzycznej

2

RAZEM: 34

Zakres tematyczny



�13

6. Metody dydaktyczne !Wykład

Wykład oraz metoda podająca są najbardziej tradycyjnymi metodami nauczania. Elementy wykładu powinny się pojawiać w tych momentach, w których wprowadzane są nowe informacje teoretyczne lub podsumowywany jest materiał dot. danego stylu czy kierunku -‐ tak aby uczeń dostał pełną wiedzę z danego zakresu wcześniej omawianego np. poprzez metodę dyskusji czy pracy w grupach.

!Praca z nagraniem

Podczas zajęć historii muzyki cała teoria powinna skupiać się na przedmiocie muzyki jakim jest dzieło muzyczne i sama muzyka. Nie można więc zapominać o znaczeniu wprowadzania przykładów muzycznych. Teoria zawsze podążała za praktyką, taki porządek powinien być przyjęty także w trakcie zajęć. Częste wprowadzanie utworu przed wprowadzeniem charakterystyki danego problemu rozbudza w uczniach proces samodzielności oraz prawidłowej percepcji dzieła muzycznego. Często, w momentach gdy cechy utwory podawane są przed włączeniem nagrania uczeń nie skupia się już na analizie dzieła lub też ma problem z rzeczywistym odnalezieniem cech w utworze.

!Praca z podręcznikiem

Samodzielna praca ucznia z podręcznikiem aktywuje uczniów do samodzielnej pracy. Warto zadawać uczniom zadania, które powinni rozwiązać po zapoznaniu się z tekstem. Nauczyciel powinien na każdych zajęciach zalecać dodatkową literaturę dla uczniów chętnych do poszerzenia wiedzy na dany temat.

!!�14

Praca z partyturą

Jest bardzo istotną metodą, która uczy analizy dzieła muzycznej, analizy porównawczej czy odpowiedniego odczytywania partytury. Warto często wprowadzać przykłady nutowe i źródłowe, aby uatrakcyjnić naukę i przygotować ucznia na pracę analityczną.

!Praca w grupach

Praca w grupach pomaga w przyswojeniu się ucznia do przyszłej sytuacji zawodowej, która często opiera się na współpracy z innymi jednostkami, np. przy wspólnym projekcie. Ta metoda nie powinna być jednak wprowadzana często, ponieważ jest bardzo czasochłonna podczas realizacji. Można ją wprowadzać przed każdym sprawdzianem, aby dwie rywalizujące ze sobą grupy starały się odpowiedź na jak największą ilość pytań dotyczących materiału z lekcji.

!Dyskusja i debata

Podczas dyskusji uczeń kształtuje własny gust muzyczny, opiniowanie i krytykowanie dzieł muzycznych oraz stylów. Warto pogłębiać w uczniach próbę wyrażania własnego zdania, aby kształtować ich własny stosunek do wartości danego obszaru muzycznego.

Metaplan

Należy korzystać z wielu pomocy metodycznych, aby ułatwić uczniom przyswajanie wiedzy. Mapa myśli pozwala zwizualizować treści nauczania, a także ukazać je w logicznej całości. Uczniowie mogą skorzystać z tej metody robiąc własne notatki w postaci metaplanu, aby efektywniej przygotować się do egzaminu.

!

�15

Prezentacje mul]medialne, nagrania audio, nagrania dvd

W trosce o podtrzymanie koncentracji uczniów warto przygotować dodatkowe pomoce dydaktyczne, które będą uzupełnieniem do przekazywanych teoretycznych treści. Powinna

!7. Formy sprawdzania osiągnięć uczniów

Nieodłącznym elementem procesu nauczania jest sprawdzanie wiedzy uczniów. Odbywa się to za pomocą zadawania prac domowych, odpowiedzi ustnych, kartkówek, sprawdzianów pisemnych, testów oraz sprawdzianów słuchowych.

Prace domowe powinny być zadawane po każdych zajęciach, a czas na ich realizację nie powinien przekraczać 30 minut.

Odpowiedzi ustne oraz kartkówki powinny dotyczyć materiału z 1-‐2 ostatnich zajęć. Nie powinny być oceniane stopniami, lecz oceną kształtującą (tj. opisem, który podpowie uczniowi jaką część materiału powinien jeszcze przyswoić).

Sprawdziany pisemne oraz testy należy zapowiadać z 2-‐tygodniowym odstępem czasowym. Należy szczegółowo określić zakres materiału oraz kryteria oceniania.

Sprawdzian słuchowy powinien być nieodłącznym elementem każdego sprawdzianu i egzaminu (1-‐3 utworów, na podstawie których uczeń odpowiada na pytanie). Określa on zasób literatury muzycznej, którą posługuje się uczeń. Sprawdzian słuchowy na zakończenie semestru jest osobnym elementem zaliczenia przedmiotu i obejmuje listę 25 utworów.

�16

8. Kryteria oceniania

Proponowane kryteria mają na celu odpowiednio ocenić wiedzę uczniów z zakresu muzyki I połowy XX wieku. Kryteria odnoszą się zarówno do testu pisemnego jak i sprawdzianu słuchowego. Ponieważ sprawdziany pisemne w trakcie semestru zawierają w sobie elementy sprawdzianu słuchowego ocena jest wspólnym wynikiem obu tych części.

!Sprawdzian słuchowy jako element testu pisemnego w trakcie trwania semestru:

W trakcie semestru sprawdzian słuchowy powinien zawierać się w treści testu pisemnego. Część pytań powinna być oparta o treść zaczerpniętą z usłyszanego utworu. Pobudzi to ucznia do rozwijania analizy słuchowej, a nie wyłącznie pamięciowej. Dodatkowo punktowana będzie znajomość przedstawionego dzieła.

!Sprawdzian słuchowy z całego semestru:

Jeden punkt uczeń uzyskuję podając nazwisko kompozytora, gatunek, nazwę kompozycji oraz numer części. Za jeden prawidłowo opisany utwór uczeń dostaje 1 pkt. W sytuacji, gdy uczeń wskaże prawidłowo dwa z czterech elementów opisowych nauczyciel przyznaje 0,5 pkt.

!

!

Ilość utworów Wartość procentowa Ocena

25 100% Celujący

22-24 84%-96% Bardzo dobry

16-20 64%-80% Dobry

13-15 52%-60% Dostateczny

11-12 44%-48% Dopuszczający

0-10 0%-44% Niedostateczny

�17

!Sprawdzian pisemny:

!Celujący Uczeń korzysta zarówno z wiedzy dostarczonej podczas zajęć,

jak i z wiedzy nadprogramowej (wykraczającej poza podręczniki i materiały z zajęć). Potrafi odnieść wiedzę o muzyce I połowy XX wieku do wcześniejszych epok. Oprócz wskazania usłyszanego utworu potrafi określić epokę, styl, gatunek oraz technikę. Dodatkowo aktywnie uczestniczy w życiu muzycznym - jako muzyk lub słuchacz muzyki.

Bardzo dobry Uczeń korzysta z wiedzy dostarczonej podczas zajęć. Nie ma problemu ze szczegółowym opisaniem epoki, charakterystyki stylów, technik i kompozytorów. Celnie łączy twórców z dziełami. Szczegółowo opisuje utwory z zakresu listy.

Dobry Uczeń korzysta z wiedzy dostarczonej podczas zajęć w stopniu zadowalającym. Potrafi szczegółowo przedstawić daną problematykę. Dopuszczalne są drobne błędy w opisie danego stylu, techniki czy twórczości kompozytora. Rozpoznaje większość utworów z listy i potrafi odnieść je do konkretnego stylu.

Dostateczny Uczeń korzysta z wiedzy dostarczonej podczas zajęć w stopniu wystarczającym. Potrafi określić ogólne założenia epoki, stylu, twórczości danego kompozytora. Dopuszczalne są drobne błędy w odpowiedziach. Potrafi rozpoznać więcej niż połowę utworów i dopasować ich do konkretnej epoki.

Dopuszczający Uczeń korzysta tylko z ogólnej wiedzy dostarczonej podczas zajęć, nie korzysta ze szczegółowych opisów. Potrafi omówić epokę, styl, technikę, twórczość danego kompozytora na poziomie podstawowym. Pojawiają się znaczące błędy w wypowiedzi, ale ogólny zakres problematyki jest zrozumiały. Rozpoznaje przynajmniej 11 utworów z podanej listy

Niedostateczny Uczeń nie spełnia wymagań odpowiednich dla oceny dopuszczającej.

�18

PROGRAM NAUCZANIA

Documents

Transcript of PROGRAM NAUCZANIA