Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

34
13 – Glos Duszy Autor: Lukasz „Strzelba” Przelaskowski Opole/Polska/Wroclaw 2004-2011

description

Polecany podkład muzyczny do słuchania przy czytaniu: http://www.youtube.com/watch?v=0wvapr8WvBs

Transcript of Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

Page 1: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

13 – Głos Duszy

Autor: Łukasz „Strzelba” Przelaskowski

Opole/Polska/Wrocław 2004-2011

Page 2: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

1

Spis treści

1. Dla Ani wiersz ………………………………………………………….. 3

2. Gówno i muchy ………………………………………………………… 4

3. Kap ……………………………………………………………………... 5

4. Pływak ………………………………………………………………….. 6

5. Serce Polaka ……………………………………………………………. 7

6. Ciężar serca, 21 dla Ani ………………………………….…………….. 8

7. Czar wiru ……………………………………………………………….. 9

8. Dla Leniuszka ………………………………………………………….. 10

9. Dobra, choć szalona czarownica ……………………………………….. 11

10. Dorosłe Dzieci ………………………………………………………… 12

11. Listopad ……………………………………………………………….. 13

12. Liść ……………………………………………………………………. 14

13. Morskie fale – ukojenie ……………………………………………….. 15

14. Oczy słońca – miłość ………………………………………………….. 16

15. Powrót Króla …………………………………………………………... 17

16. Rozmyślanie ………………………………………………………….... 18

17. Rozmyślanie II ………………………………………………………… 19

18. Rozmyślanie III ………………………………………………………... 20

19. Rozmyślanie IV ………………………………………………………... 21

20. SMS ……………………………………………………………………. 23

21. Urok nocy ……………………………………………………………… 24

22. W ………………………………………………………………………. 25

23. W Dworku po piwku …………………………………………………... 26

24. Zakłopotany ……………………………………………………………. 27

25. Nie słysząc zła ………………………………………………………... 28

26. Nirka ………………………………………………………………….. 29

27. Noc …………………………………………………………………..... 30

Page 3: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

2

28. Piekielny wiek ………………………………………………………… 31

29. Porywczość …………………………………………………………… 32

30. Przemijanie na jawie ………………………………………………….. 33

Page 4: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

3

Dla Ani wiersz

Nie jestem Najlepszy w pisaniu wierszy

Ale pisze szczerze, bo od serca

Nie jestem Najlepszy w mówieniu wierszy

Ale mówię szczerze, bo od serca

Nie jestem Najprzystojniejszy

Nie jestem Najmądrzejszy

Nie jestem Najbogatszy

Nie jestem Naj…

Za to jestem i chce być przy Tobie

Dzisiaj składam ku twym stopom hołd

Hołd wiary, uczucia, i pokory

Page 5: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

4

Gówno i muchy

Życie jest gównem dla Ludzkich Mas

Życie jest gównem dla ludzkich much

Wciąż mają w dupie takich jak Ty i Ja

Wciąż olewają i srają na takich jak Ty i Ja

Już nie wiem, co bardziej śmierdzi

Gówno czy ludzki do pieniędzy szał?

Życie, gówno i Byt

Bycie śmierdzi przed, podczas jak i po

Bycie spala każdy pomysł twój na życie

Więc jednym pewnym, co zrobimy w życiu jest danie dojścia do głosu odbycie

Page 6: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

5

Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap,kap,kap Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap,kap,kap,kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap,Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap,kap,plum

Page 7: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

6

Pływak

Przepłynąłem dziś przez morze

Morze pytań i odpowiedzi

Szybowałem dziś przez chmury

Chmury czasu i przestrzeni lat

Przebiegłem dziś przez góry

Góry wznoszące trudy

Góry uczące pokory

Myślami zawsze przy Tobie

Page 8: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

7

Serce Polaka

Kroki Me kieruj ę przez rynek

Stare, szare miasto, pusto tu

Uliczki są tu bardzo wąskie

Uliczki przeplatane w krzyż

Sam, niezmienny na pory roku

Postawiony dla bohaterów

Stoi niewzruszony na śmiech i łzy.

Kto Im dzi ś zechce i podziękuje

Kto Im zechce i odda szacunek.

Oni nie odeszli, są dalej w Nas

Pamiętasz historię babciną?

Pamiętasz, powinieneś, Ja tak.

,,Ciche poranne niebo w Polsce

Nagle w tle słyszę ryk bombowców

Nagle w tle słyszę wystrzał armat

Nagle widzę pierwszą Polską krew.

Złamanie ojczystej granicy

Przedziera się stado dzikich wron

Sojusznik zdradził wkracza przez wschód

Odwrócenie twarzy przez zachód

Pozostawieni na pustyni

Poświęcenie Ojca, za mało

Poświęcenie Matki, za mało

Odebrano Im Ich Wielki Skarb

W duszy wyryte są trzy słowa:

Bóg, Honor, Ojczyzna, ot i tyle

To, to, co Nas od wieków trzyma’’.

A On sam stoi w swym ogromie

Stoi w cieniu wielkiej przeszłości.

Wygrali śmy, Serce Polaka

Tik, tak, tik, tik, tak, tik, tik ... żywo!

Page 9: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

8

Ciężar serca, 21 dla Ani

Coś ściska Mi gardło

Łzy spływają do ust,

Usta jednak milczą.

W głowie setki pytań

Wróciły wspomnienia

Serce woła o pomstę

Ciche pukanie do drzwi.

Page 10: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

9

Czar wiru

Tańczą liście trzy Tańczmy, więc i My

Szalony to dzień Wesoły to dzień

Niech wiatr prowadzi Nas

Jak liście po ziemi Jak chmury po niebie

Niech pcha, wprost przed siebie

Czar wiru usypia Zmęczone umysły Czar wiru pobudza Zatracone zmysły

Niech wiatr prowadzi Nas

Jak liście po ziemi Jak chmury po niebie

Niech pcha, wprost przed siebie

Świerszcze cykają dziś Melodia przyrody Serce nadaje rytm Magia wokół jest

Niech wiatr prowadzi Nas

Jak liście po ziemi Jak chmury po niebie

Niech pcha, wprost przed siebie

Taniec dusz na łące Las pochłania echo

Zapach polnych kwiatów Musimy dalej biec

Niech wiatr prowadzi Nas ...

Page 11: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

10

Dla Leniuszka

Bukiet kwiatów oznaką miłości

Prezent oznaką wielkiej wierności

Wszystko ofiarowałbym Tobie

Twoje spojrzenie zniewala

Twój urok rozpala Me serce

Nie pozwól, aby miłość jak kwiaty zwiędła

Nie pozwól, aby łańcuch z sercem przerwanym był

Nie mów Nie, jeśli myślisz Tak

Jeśli Nic nie czujesz

Jeśli tego nie dostrzegasz

Kwiaty spal

Serce przygaś słowem NIE

A Me uczucie z wielkim bólem odsunie się w cień.

Page 12: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

11

Dobra, choć szalona czarownica

Zadzwoniłem, zaproponowałem spotkanie

Wyraziła zgodę, ciepły uśmiech na twarzy

Nadszedł czwartek, czas spotkania powoli zbliżał się

Posprzątałem kuchnię i pokój, świece były też

Zadzwonił domofon, dzieliły Nas dwa piętra

Otworzyłem drzwi, stałem i czekałem na Aśkę

Miałem ogoloną brodę, wąsy zostały

Stanęła u progu, nie była pewna czy też wejść

Dziesięć minut później czytała moje wiersze

Przypisywała je do różnych epok w czasie

Przypominała różne znane i Mnie osoby

Kiedy Sam na głos przeczytałem swój wiersz

Spojrzała głęboko w Me oczy, rzuciła czar.

Rozmowa o wierszach, poglądach, wyjście do Dworka

Czy pozyskałem od Niej rękę przyjaciela?

Czy pozyskałem od Niej serce dziewczyny?

Gdy tak to spisuję telefon mój milczy.

Za siedem godzin wzejdzie słońce, sobotni dzień.

Page 13: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

12

Dorosłe Dzieci

Dziecko upadło, dziecko powstało

Każdy z Nas był kiedyś dzieckiem

Każdy z Nas Jest Nim po dziś dzień

Każdy nadal chowa się, biega, twarz zasłania

Czyż tak nie jest?

Czy nie chowamy się w obawie Odkrycia?

Czy nie biegniemy w obawie Złapania?

Czy nie zasłaniamy w obawie Ujrzenia Prawdy?

Jeśli nie jest tak to jak?

Page 14: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

13

Listopad

Idę powoli, poprzez mgłę

Idę powoli, szukam Cię

Odeszłaś tak szybko i nagle

Odeszłaś bez pożegnania

Dziś stoją obok Ciebie, Sam

Zapalam świecę, ronię łzę

Jedną, dwie ...

Płomienie zniczy migoczą

W tę magiczną, jesienną noc

Cień przeszłości padł na Mą twarz

Chyba Mnie znasz, wołaj Mi czas.

Page 15: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

14

Li ść

Liść,

Trójlistny,

Wisi,

Ostatni z jesiennych liści

Samotnik,

Pomarańczowy,

Wzdycha

Smagany przez wiatr

Smutas,

Zmęczony,

Rozmyśla

Ściskany przez chłód

Ścierwo,

Zwinięte,

Marzy

Przyjdzie czas i poleci hen daleko w las

Page 16: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

15

Morskie fale – ukojenie

Szum morza utula do snu niczym słodki głos matki

Kłębiące się fale ocierają swe twarze o brzeg plaży

Przychodzą i odchodzą jak zmienne pory roku Ziemi

Kiedy dobijają do brzegu, przynoszą dzieciństwo

Kiedy wdzierają się w głąb Ziemi, niosą ze sobą młodość

Kiedy odpływają zabierają to, co przyniosły.

Page 17: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

16

Oczy Słońca – Miłość

Bezład i pustka

A w ciszy znana piosenki nutka

Oczy szukające czegoś nowego

Spoglądają to w prawo to w lewo

Badają, co w świecie dzieje się tak ekstrawagandowego

A może... abstrakcyjnego

Czegoś, na co dzień odmiennego.

Błądzą

Jak ślepiec bez laski i psa

Krążą

Jak planety wokół słońca

Wyłapują

Jak oko radaru

Upatrują

Jak lupa snajpera

Czas goni, czas pędzi, a Im nadal mało

Przez chwilę Me spojrzenie się zatrzymało

Czego pragniemy?

Czego łakniemy?

Czego oczekujemy, kiedy już to znajdziemy?

Page 18: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

17

Powrót Króla

Krew z krwi, kość z kości

Zrodzony w Duchu Wielkości

Zrodzony w Wielkim Majestatacie

Stąpając drogą swego przeznaczenia

Sięgam tam gdzie dawno już Nikt nie zmierza

Powoli odkrywam pisany Mi los

Upływają życia cenne Dni

Pora by mit prawdziwym stał się w życiu Mym

I dalszym pokoleniom sprzyjał ku szczęściu podwładnych Ich.

Page 19: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

18

Rozmyślanie

Siedzę, nie robię nic

Myślę, nie robię nic

Patrzę, nie robię nic

Słyszę, nie robię nic

Żyję, nie robię nic

Ruch tego mi potrzeba

Nieznany ból ciałem moim poniewiera

Życie Nie po to jest, korzystaj ile chcesz

Kochaj jak najmocniej, poprzez łzy śmiej

Baw, ciesz i bierz, co niesie dzień.

Page 20: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

19

Rozmyślanie II

Płynie Odra

Na jednym z jej brzegów siedzę Sam

Promienie zachodzącego słońca

Zakłóca ten porządek tylko barka

Nad Odrą most, samochody

Niedzielna poranna cisza maleje, ruch wzrasta

Rośnie w sile hałas, dźwięk, pisk, ryk, wycie

Ciemne chmury

Ciemne Ptaki

Czekam powrotu

Czekam usłyszenia głosu

Wiem, wrócić przyjdzie znowu

Tutaj czeka na mnie dalsza szkoła życia.

Page 21: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

20

Rozmyślanie III

Raz stoję, a raz siedzę

Raz biegnę, a raz zmierzam

Raz patrzę, a raz nie widzę

Raz słucham, a raz nie słyszę

Raz czuję, a raz nie czuję

Raz tak, a raz siak

Słyszę głosy, które milczą

Widzę świat, którego nie ma

Serce me w kamień się zamienia

Ciało sztywne na uczucia

Obojętne na dobro

Obojętne na zło

W duszy nieprzebrana, niczym studnia, pustka

Oczy wpatrzone w niezbadaną przestrzeń

Oczy przechodniów tkają myśl na Mym Ciele

W co się dziś zamienię

Niezbadana wyobraźnia i fantazja

Czy takich jak jest wielu?

Czy tylko rodzę się, co sto lat jako jeden?

Rodzę się ku Mojemu pocieszeniu czy utrapieniu?

Szukam od wieków upragnionego celu.

Myśli skłębione jak fale

Czy kiedyś w końcu Cię odnajdę?

Page 22: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

21

Rozmyślanie IV

Moim jedynym i prawdziwym przyjacielem jest cień. Gotowy zawsze

powtórzyć za mną wszelkie możliwe ruchy np. jeśli podskoczę zrobi to i on lub

gdy upadnę na plecy w błysku oka robi to i on. Poświęcenie jego nie ma granic.

Wybaczam, więc mu, że czasem mnie opuszcza, ale gotów szybko powrócić i

przyłączyć się do mych ruchów, niczym mim w pantomimie, a rozśmiesza jak

cyrkowy klaun. Niestety bywają takie dni, że ronię łzę, niestety nie mogę

potwierdzić czy w ogóle i on też gotów uronić choć jedną. Najważniejsze, że

jest przy mnie w te chwile dobre, złe, gorsze i lepsze – to się liczy. Nie musi

poklepać po ramieniu lub szepnąć na ucho słowa dla otuchy. Kiedy ja obrywam,

obrywa i on tylko, że ja czuję, a on po prostu jest. Ciekawe czy jest na siłę, czy z

litości lub wyboru – jeśli jakiś miał. Można by powiedzieć, że pełni wartę

dożywotnią od narodzin Mych, aż do śmierci. Razem dorastamy, uczymy się

chodzić, wykonywać rozpoznawalnych w społeczeństwie różnych ruchów i

gestów. Stajemy się zagadką Sfinksa ’’w młodości chodzi na czterech, będąc

dorosły na dwóch, a pod koniec życia na trzech’’. Czy jest samotny w tym

czasie? Nie, bo kiedy ja jestem z Nią i on ma partnerkę, którą kocha, a więc

zgadzamy się w gustach, poglądach i w ogóle. Można by powiedzieć, że

jesteśmy bliźniakami syjańskimi zrośniętymi na stałe, którzy znaleźli swoją

miłość w podobnych osobach z przeciwnej płci, zagubione dusze. Czy ja mam

duszę, a co dopiero on? A może jak wierzą hinduiści – rodzimy się na nowo po

śmierci szukając bratniej duszy ponownie, a chrześcijanie rodzą się po to by

umrzeć, gdzie za życia na ziemi mają własny, jeden tylko wybór miłości.

Ciekawie łączą ich i innych filozofów poglądy z różnych kultur oraz wyznań,

szczególnie te, gdzie mowa o szukaniu przez całe życie naszej drugiej pasującej

do nas miłosnej połowy, czyli duszy. Czy podobnie jest z cieniem? A może on

sam nas znajduje lub nawet nie opuszcza po śmierci, bo przecież nawet

kościotrupy mają cień, a do wszystkiego potrzebne jest oczywiście światło,

Page 23: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

22

odwieczny symbol życia, nadziei. Ja, cień i ... moje odbicie lustrzane. No tak

narcyzm i samouwielbienie nie wchodzą w grę, wolę, aby mój cień towarzyszył

mi w poszukiwaniu tej jedynej. Tylko, kto będzie pierwszy z nas dwóch w

trafieniu na tą jedyną? Może mój cień pierwszy padnie na Nią lub jej cień na

Mnie, albo obydwa przeplotą się gdzieś na ulicy, chodniku, a ja i ona tego nie

zauważymy. Padanie cienia jednego z nas na drugą osobę to jak zaczarowany

podryw, który bez ich bycia ( istnienia cieni ) mógłby nigdy Nas nie złączyć.

Cień pokazuje nam, że prawdziwe uczucia i zakochanie na odległość nie dla

niego, a więc i nie dla nas. Rozmowa, spotkanie, bycie blisko siebie jest

prawdziwym momentem wyrazu uczuć, nawet tych złych. W tych momentach

nie ma się przed sobą tajemnic, widzi się i rozmawia w cztery oczy używając

nauki gestykulacji tak dobrze opanowanej i wyuczonej razem we dwóch, bo co

dwóch to nie jeden. Choć ja myślę za dwóch, często korzystam z jego pomysłów

np. wślizgiwania się tu i ówdzie. Śmieję się z niego także, bo ja tak np.

wydłużać się nie potrafię, nie potrafię być na podłodze, ścianie i suficie

jednocześnie - bez utrzymanki i pomocy, a On jeszcze żongluje. Sklejeni

planem życia współgramy ze sobą jak wskazówki zegara bim bam bom, a gdzie

kukułka? Fuck this…. znów zaspałem do pracy….

Page 24: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

23

SMS

Teraz wracam do Domu

Przemykam Butobusem

Przez wioski

Po kryjomu

Właśnie mijam Głębinów

Którego Wody są lekko Wzburzone

Mży, ale nie jest Mi ponuro

Lekko zamglone góry

Stoją na warcie

Dom

Page 25: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

24

Urok nocy

Noc także urok ma

Ukazuje gwiazdy

Ucisza hałas dnia

Utula do snu Nas.

Tworzy własny taniec

Wielki taniec cieni

Taniec uśpionych pól.

Zmniejsza wokół przestrzeń

Resztę chowa w kieszeń.

Page 26: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

25

W

Wzrost, wiek, wiedza, wola walki, wygląd Wszystko we wszystkim

Wszystko i więcej wypełnia wszechświat Widzialny i nie widzialny wymiar

Wizje, wrażenia, wyobraźnia Wszechświat to Wyspa w Warce i Winie.

Page 27: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

26

-W Dworku po piwku-

’’Jaki dzisiaj dzień ? ’’ Jaki dzisiaj dzień?

Przez kufel piwa biegnie życie Me Dookoła gwar, dym papierosów

Jest późna noc, słyszę kuszący głos Fantastyczny znak, dobrze go znam

Daj mi więcej nim zacznie się nowy dzień Daj Mi tę magiczną moc, wytycz cel Powoli chowam się w cień, uciekam

Ofiara ot, czym się stałem.

’’Mocne Piwo’’ Mocne piwo, słodki smak Słabe piwo, gorzki smak

Znam je wszystkie, wciąż to samo Zamawiam jedno, drugie

Wciąż za mało. Gdzie jest koniec? Gdzie drogi kres?

Otacza mnie szklany kufla brzeg. Gdzie mój port?

Gdzie ma przystań? Gdzie się podziała ta piękna Ojczyzna?

Kraj mlekiem i miodem płynący Piękny niczym kwitnąca wiśnia.

’’Dzień sądu’’

Nadszedł dziś dzień sądu Nadszedł dziś dnia drogi kres

Nie poddam się tak łatwo. Płonie moje ciało

Płonie moja dusza Rośnie morze krzyży.

Wszystko gdzieś przepadło. Każdy dziś coś stracił Każdy też coś zyskał Jeden stracił życie

Drugi zyskał wolność.

‘’Muzyka’’ Czym jest muzyka, potęgą.

Czym jest muzyka, wyrocznią. Czym jest muzyka, wsparciem.

Czym jest muzyka, ostoją. Czym jest muzyka, uczuciem.

Page 28: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

27

Zakłopotany

O czym myślała?

Co ujrzała

Kiedy tak ze Mnie się śmiała?

Spoglądała niewinnie,

Śledziła Me ruchy zalotnie,

W kurtce trzymała swe dłonie.

Zdziwiłem się wielce zakłopotany,

Odszedłem, więc zirytowany.

Spojrzałem na swe odbicie w szybie wystawnej

Najpierw buty, potem spodnie,

Dalej kurtka, szalik no i czapka,

Obróciłem się dwukrotnie,

Plecak też na miejscu,

Trochę włosy rozczapiżone,

Wiem! Pewnie to przez brodę.

Zebrał się kłębuszek pytań.

Może w końcu ktoś mi pomoże

Wiem, że śmiech to zdrowie

ALE

Z nerwów włos już jeży się na głowie.

W ramach pomocy piszcie na adres ZDESPEROWANY

Na pewno dotrze

Za poprawną odpowiedź, wypiję Twoje maleńka zdrowie.

Page 29: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

28

Nie słysząc zła

Nie słysząc zła, pakuje się w nie

Nie słysząc zła, zamieniam się w nie

Nie słysząc zła, czynię Je.

Page 30: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

29

NIRKA

Zapomnij o wszystkim, co znasz,

Zapomnij o wszystkim, co wiesz,

Niech nicość otoczy Cię

Niech świat stanie się szary i zamglony dla oczu Twych

O Losie, co przyniesiesz Mi dziś?

Niczym wiatr przywiewasz Mi czarne dni,

Które miotają na Mojej drodze Błyskawice!

Wszystko to niczym cierń na głowie ciąży i wykrwawia Mnie!

Więc niech nadejdzie Nicości Już Dzień!

Pierworodny synu ojca nie oglądaj się nigdy wstecz,

Gdzie spoczywa grono twoich przodków.

Usiani na cmentarnej ścieżce życia stali się padliną czasu.

Lecz zasiane przez nich ziarno dało owoc krwisty

Teraz Ty wytyczasz nowy szlak i zasiewasz ziarno życia.

Nadaj swoim celom sens oraz rozwijaj się ku Niebu

I Twemu przeznaczeniu!

Inaczej staniesz się padliną cmentarnych hien!

Czas przeminął, czas odszedł w niepamięć

Zrobiłeś, co mogłeś, zasiałeś ziarno, rozwinąłeś się

Nigdy nie poddałeś się, chociaż ciężko było

Teraz rozwiń skrzydła i odleć hen ku Niebu.

Page 31: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

30

NOC

Zaczyna zmierzchać, ostatnie śpiewy ptaków

Rozciągają się echem pośród lasu, kniei.

Nawołują do snu, a zarazem powitania nocy

Świerszcze grają swój ostatni w tym dniu koncert.

Ostatnie odgłosy lasu zaczynają cichnąć, słabnąć, a następnie gasnąć.

Wody jeziora poruszane lekkim wiatrem szumią z lekka

I ciskają się o porywiste brzegi ziemi.

Nastała głęboka cisza,

Którą, co rusz huczenie sowy przerywa.

Ostatnie promienie słońca zgasły, być przestały.

Teraz gwiazdy powstały i ukazały swą niezliczoną liczebność na niebie.

Między gonionymi chmurami na niebie przez wiatr,

Przebija się jasny księżyc, którego blask

Głębi w sobie tajemnice świata,

Zagubionym kierunek wyznacza

I tak, kiedy się na niego patrzę

Jakoś milej czas ucieka.

Page 32: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

31

Piekielny wiek

Czy to ptaki powracają na wiosnę mamo?

Warkot silników, szerokie skrzydła, szyk bojowy

Każdy w karabin maszynowy uzbrojony

Bomby, spadające ze świstem, poszły w dół

Rozdzierający huk zagłusza uszy ludzi

Dom po domu płonie już

Ciała martwe leżą na wpół porozrywane

Dookoła terror, panika, krzyk i krew

Z niebios lecą bomby nienawiści

Czy widzisz ten rząd bomb?

Czy słyszysz nadchodzącą śmierć?

Czy czujesz bicie swego serca?

Nikt nie pomoże tobie już o nie!

Piekielny wiek, piekielny wiek, piekielny wiek…

Page 33: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

32

Porywczość

Moje nerwy nie są ze stali

Porywczość ich niczym fala o brzeg porywisty wali

Kłębi się we mnie wszystko niczym huraganowa pogoda.

Kręci, nęci, rozszarpuje od wewnątrz,

Rzuca i miota me myśli na takie pomysły,

Na jakie człowiek mało, kiedy docieka,

Powietrze ledwo, co powoli, niejednostajnie

Z trudem do mnie dociera.

Pot całe ciało oblewa, a radość niepewna,

Z głębi serca wychodzi i śpiewa:

„Niech żyje Polska piosenka”!

Page 34: Poezja Lucasa Strzelby Przelaskowskiego

33

Przemijanie na jawie

Wciąż się to powtarza, nigdy nie przemija

Zawiniona Boska kara,

Teraz ona mnie dostała

Złapała, schwytała w swe sidła mocarne

Bezlitosne na uczucia ludzkie.

Grunt pod nogami ci się wali,

A rozum ledwo, co nadąża.

Nie wszystko staje się jasne jak słońce,

Lecz ponure i prawdziwe przypominające nocny koszmar

Jesteś sam, bez żadnego wsparcia

I pomocnej dłoni

Powoli staczasz się na dno w taką piękną porę roku

Jaką jest lato.

Starasz się zapomnieć, zatopić swe smutki w alkoholu,

Lecz nie jest tak łatwo,

Jak zdawać by się mogło.

Z dnia na dzień gnijesz w swym bólu i smutku.

Strapiony, wynędzniały, od wszystkich odrzucony,

Nawet śmierć cię już nie koi.

Stajesz się jawą, zmorą

Przez każdego znienawidzoną

I przez wieki opuszczoną, osamotnioną

Z życia ludzkiego wytrąconą.

Jest to przykład człowieka na klęskę skazanego,

Lecz przykładem dla innych świecącego.

Także nigdy się nie poddawaj

I pomocną rękę podawaj.