SŁUPSKA RADA SENIORÓW

Działamy dla Ciebie

SENIORZENIE JESTEŚ SAM!

59 848 84 00

Czujesz się samotny, zagubiony w świecie ciągłych zmian,

nie chcesz angażować w swoje sprawy przepracowanych

członków rodzin, a może niepokoi Cię sytuacja sąsiada

- dzwoń wybierając numer:

TELEOPIEKA - usługa, dającą możliwość

całodobowego wezwania pomocyw przypadku zagrożenia życia,

zdrowia lub bezpieczeństwa(np. nagłe zasłabnięcie, upadek).

Miejski Ośrodek PomocyRodzinie w Słupsku.ul. Słonecznej 15 D,

tel. 59 840 04 95

TELEFON SENIORA (TEL-SEN)

Nr 59 848 84 00TELEFON SENIORA TELEFON SENIORA

- (Tel-Sen) jest narzędziem pozwalającym na wysłuchanie, wspieranie,aktywizowanie, interweniowanie i wyłanianie osób pozostawionychsamym sobie. Funkcjonowaniem telefonu seniora zgodnie z wskazaniemprzedstawicieli Słupskiej Rady Seniorów zajmują się Strażnicy Miejscy.

E-RECEPTA

w telefonie lub specjalnym breloku.

„Przycisk życia”

• Samodzielny Publiczny Miejski Zakład Opieki Zdrowotnej w Słupsku (SPMZOZ);• Centrum Zdrowia SALUS.

Osoby przewlekle chore mogą uniknąć uciążliwych kolejekdo lekarza po kolejną receptę. W Słupsku usługę zdalnegozamawiania recept tzw. e-receptę lub receptę online oferujądwa podmioty:

rada.seniorzy@um.slupsk.pl

Więcej informacji znajdziesz na stronie internetowej Miasta Słupskawww.slupsk.pl zakładka seniorzy lub w Wydziale Zdrowia

i Spraw Społecznych Urzędu Miejskiego w Słupsku(Plac Zwycięstwa 1 pok. 208).

KOPERTA ŻYCIAKoperta życia to forma wsparcia dzięki, której

możliwa jest natychmiastowa i specjalistyczna

pomoc osobom do których przybywa pogotowie

ratunkowe. Formularz umieszczony w plastikowej

kopercie może być podstawowym źródłem

informacji dla osób ratujących w przypadku kiedy

czas na udzielenie pomocy odgrywa kluczową rolę.

Zgodnie z wskazaniami koperta z aktualnym danymi

powinna znajdować się w lodówce.

Szanowni Państwo!Nasze pismo ma zachęcić seniorów do korzystania z oferty miasta i organizacji pozarządowych, z bogactwa której wiele osób po prostu nie zdaje sobie sprawy. Warto od czasu do czasu wyjść poza swój świat i poznać nowych ludzi, wspólnie zrobić coś dobrego. Relacje są bardzo ważne w naszym życiu. I właśnie o tych relacjach,

dostępie do narzędzi budujących społeczną aktywność piszemy w dzisiejszym Informatorze Seniora.Życie nie jest tym, co człowiek przeżył, ale tym, co i jak zapamiętał - taką oto myślą dzieli się z nami Gabriel García Márquez w książce „Sto lat samotności”. W tej specyficznej sadze rodzinnej samotność, cierpienie, utrata pamięci i rytuały codzienności mają prowokować do refleksji nad światem i życiem. Naszym życiem i naszym przemijaniem.

Polecam

Drodzy Seniorzy, Drogie Seniorki!Numer, który trzymacie w rękach, poświęciliśmy aktywności społecznej osób starszych. Piszemy w nim o rozwiązaniach, dzięki którym Wasza wiedza i doświadczenie przysłużą się Waszym sąsiadom, dzieciom i wnukom. Inicjatywa Lokalna to narzędzie, dzięki któremu każdy może zrealizować ciekawą i potrzebną inicjatywę na rzecz lokalnej społeczności. Nowe ławki na skwerze, remont Klubu Seniora i wiele innych przedsięwzięć można zrealizować właśnie przy wykorzystaniu mechanizmu Inicjatywy Lokalnej. Będziemy również przedstawiać

działalność słupskich organizacji pozarządowych. W kolejnych numerach zaprezentujemy poszczególne organizacje, wraz z ich propozycjami kierowanymi do osób starszych.

Ponadto:Miasto przyjazne seniorom ..6 Co Słupsk ma do zaoferowania.

Wyzwanie przyjęte .............11 NGO dla seniorów.

Łyk kultury .......................13Kawałko o historii i pamięci w książce Matuszkiewicza. Sylwetki ............................14Sroka rozmawia z Jurałowicz-Kurzydło o Kaszubach i hafcie.

Informator seniora

Spełniaj marzeniaMarta Makuch o możliwościach, jakie daje Inicjatywa Lokalna.

Bezpieczna PrzystańMałgorzata Mogielnicka w rocznicowym tekście o Dziennym Domu Pomocy Społecznej.

Podyskutujmy o książkachWojciech Juszczak przekonuje, że o książkach można dyskutować z takim samym zapałem, jak o piłce nożnej. A nawet większym.

Samotność w tłumie

Redaktorki naczelne: Marta Makuch, Danuta Sroka Redaktor prowadzący: Piotr Michalak Teksty: Marianna Borawska, Anna Buczkowska-Pawlik, Wojciech Juszczak, Arkadiusz Kawałko, Marta Makuch, Małgorzata Mogielnicka, Danuta Sroka Projekt, skład i łamanie: Piotr Michalak Okładka: Piotr Michalak/Sławomir Żabicki (foto) Korekta: Zygmunt Zienkiewicz Wydawcy: Miejska Biblioteka Publiczna im. M. Dąbrowskiej w Słupsku, Centrum Inicjatyw Obywatelskich Druk: Zakład Poligraficzny GRAWIPOL, Słupsk Nakład: 500 sztuk Adres redakcji: ul. Grodzka 3, 76-200 Słupsk, tel. 59 840 58 23, sekretariat@mbp.slupsk.pl, ul. Sienkiewicza 19, 76-200 Słupsk, tel. 59 840 29 20, cio@cio.slupsk.pl.

8

12

4

Projekt dofinansowany ze środków Programu Rządowego na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020Projekt dofinansowany ze środków Miasta Słupsk

fot.

Arch

iwum

MBP

fot.

Arch

iwum

CIO

ZAPRASZAMY DO BIBLIOTEKIW PAŹDZIERNIKU I LISTOPADZIE

WWW.BIBLIOTEKA.SLUPSK.PL

26.10.2016, 17:00

Jakub Żulczyk w bibliotece. Czytelnia MBP

14 - 19 listopadaTydzień Babskiej MocyCzytelnia MBP

11 listopada 16:00Tomasz LachSpotkanie autorskie Komeda Jazz Festival

Klub Czarnego Krążka

10 listopada 18:00Filip SpringerSpotkanie autorskie Miasto Archipelag, Czytelnia MBP

Żywa biblioteka28.10 – 16:00 MAK29.10 – 10:00 MAK

10 listopada 16:00 Patriotyczne karaokeKlub Czarnego Krążka

Szanowni Państwo!Nasze pismo ma zachęcić seniorów do korzystania z oferty miasta i organizacji pozarządowych, z bogactwa której wiele osób po prostu nie zdaje sobie sprawy. Warto od czasu do czasu wyjść poza swój świat i poznać nowych ludzi, wspólnie zrobić coś dobrego. Relacje są bardzo ważne w naszym życiu. I właśnie o tych relacjach,

dostępie do narzędzi budujących społeczną aktywność piszemy w dzisiejszym Informatorze Seniora.Życie nie jest tym, co człowiek przeżył, ale tym, co i jak zapamiętał - taką oto myślą dzieli się z nami Gabriel García Márquez w książce „Sto lat samotności”. W tej specyficznej sadze rodzinnej samotność, cierpienie, utrata pamięci i rytuały codzienności mają prowokować do refleksji nad światem i życiem. Naszym życiem i naszym przemijaniem.

Polecam

Drodzy Seniorzy, Drogie Seniorki!Numer, który trzymacie w rękach, poświęciliśmy aktywności społecznej osób starszych. Piszemy w nim o rozwiązaniach, dzięki którym Wasza wiedza i doświadczenie przysłużą się Waszym sąsiadom, dzieciom i wnukom. Inicjatywa Lokalna to narzędzie, dzięki któremu każdy może zrealizować ciekawą i potrzebną inicjatywę na rzecz lokalnej społeczności. Nowe ławki na skwerze, remont Klubu Seniora i wiele innych przedsięwzięć można zrealizować właśnie przy wykorzystaniu mechanizmu Inicjatywy Lokalnej. Będziemy również przedstawiać

działalność słupskich organizacji pozarządowych. W kolejnych numerach zaprezentujemy poszczególne organizacje, wraz z ich propozycjami kierowanymi do osób starszych.

Ponadto:Miasto przyjazne seniorom ..6 Co Słupsk ma do zaoferowania.

Wyzwanie przyjęte .............11 NGO dla seniorów.

Łyk kultury .......................13Kawałko o historii i pamięci w książce Matuszkiewicza. Sylwetki ............................14Sroka rozmawia z Jurałowicz-Kurzydło o Kaszubach i hafcie.

Informator seniora

Spełniaj marzeniaMarta Makuch o możliwościach, jakie daje Inicjatywa Lokalna.

Bezpieczna PrzystańMałgorzata Mogielnicka w rocznicowym tekście o Dziennym Domu Pomocy Społecznej.

Podyskutujmy o książkachWojciech Juszczak przekonuje, że o książkach można dyskutować z takim samym zapałem, jak o piłce nożnej. A nawet większym.

Samotność w tłumie

Redaktorki naczelne: Marta Makuch, Danuta Sroka Redaktor prowadzący: Piotr Michalak Teksty: Marianna Borawska, Anna Buczkowska-Pawlik, Wojciech Juszczak, Arkadiusz Kawałko, Marta Makuch, Małgorzata Mogielnicka, Danuta Sroka Projekt, skład i łamanie: Piotr Michalak Okładka: Piotr Michalak/Sławomir Żabicki (foto) Korekta: Zygmunt Zienkiewicz Wydawcy: Miejska Biblioteka Publiczna im. M. Dąbrowskiej w Słupsku, Centrum Inicjatyw Obywatelskich Druk: Zakład Poligraficzny GRAWIPOL, Słupsk Nakład: 500 sztuk Adres redakcji: ul. Grodzka 3, 76-200 Słupsk, tel. 59 840 58 23, sekretariat@mbp.slupsk.pl, ul. Sienkiewicza 19, 76-200 Słupsk, tel. 59 840 29 20, cio@cio.slupsk.pl.

8

12

4

Projekt dofinansowany ze środków Programu Rządowego na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020Projekt dofinansowany ze środków Miasta Słupsk

fot.

Arch

iwum

MBP

fot.

Arch

iwum

CIO

ZAPRASZAMY DO BIBLIOTEKIW PAŹDZIERNIKU I LISTOPADZIE

WWW.BIBLIOTEKA.SLUPSK.PL

26.10.2016, 17:00

Jakub Żulczyk w bibliotece. Czytelnia MBP

14 - 19 listopadaTydzień Babskiej MocyCzytelnia MBP

11 listopada 16:00Tomasz LachSpotkanie autorskie Komeda Jazz Festival

Klub Czarnego Krążka

10 listopada 18:00Filip SpringerSpotkanie autorskie Miasto Archipelag, Czytelnia MBP

Żywa biblioteka28.10 – 16:00 MAK29.10 – 10:00 MAK

10 listopada 16:00 Patriotyczne karaokeKlub Czarnego Krążka

elem Klubów Książki jest przede wszyst-kim ożywienie środowisk skupionych wokół bibliotek, wykreowanie mody na czytanie poprzez

akcentowanie przyjemności płynących z lektury.

Dyskusja o książkach z in-nymi czytelnikami umożliwia poszerzenie horyzontów literac- kich, kształtuje niezależną myśl krytyczną. DKK poprzez swoją działalność podnosi rangę czy-telnictwa wobec konkurencyj-nych sposobów spędzania wol-nego czasu.

Dyskusyjne Kluby Książki to projekt adresowa-ny do czytelników korzystających z bibliotek pu-blicznych. Oparty jest na założeniu, że potrzebne

są miejsca, w których można rozmawiać o wspólnie przeczytanych książkach oraz kształtuje przekonanie, iż nie trzeba być krytykiem, by czerpać przyjemność

z dyskutowania o literatu-rze. Celem Klubów jest tak-że ożywienie środowisk sku-pionych wokół bibliotek.

Klubowiczem może zo-stać każdy sympatyk i czy-telnik biblioteki niezależnie od wieku czy rodzaju zainte-resowań. Aby uczestniczyć w Klubie nie trzeba być znawcą literatury, gdyż nikt tutaj nie ocenia gu-

stów czytelniczych i szanuje zdanie innych. Podczas spotkań Dyskusyjnego Klubu Książki

staramy się przestrzegać następujących zasad:

• szanujemy opinie innych, im więcej różnych opinii tym lepiej,

• nie oceniamy gustów czytelniczych klubowiczów,

• nie wszystkie lektury nam się spodobają, ale mimo to próbujmy je przeczytać,

• przychodzimy na spotkanie nawet, jeśli nie udało się nam dokończyć lektury,

• każdy członek klubu jest mile widziany, bez względu na to, w jakim tempie czyta,

• jesteśmy otwarci na nowych autorów i nowe książki,

• przede wszystkim mamy się dobrze bawić.W ramach klubu DKK, staramy się organizować

spotkania autorskie ze znanymi polskimi pisarzami. Gościli już u nas tacy pisarze, jak: Anna Bialer, Ka-tarzyna Bonda, Magdalena Kordel, Marek Krajew-ski, Krzysztof Koziołek, Monika i Rafał Chojnaccy

Agnieszka Walczak – Chojecka, i wielu innych. W planach są kolejne spotkania, o których będziemy na bieżąco informować.

Dyskusyjne Kluby Książki, to także miejsca spo-tkań dla dzieci i młodzieży. Podczas nich, nie tylko omawiamy książki ale również prowadzimy intere-sujące warsztaty np. jak napisać kryminał. Młodzież uczestniczy również w rozmaitych zajęciach plastycz-nych, projekcjach filmowych, grała w gry planszowe. Te działania pokazują młodzieży, że biblioteka to nie tylko ciekawe książki, lecz również szereg interesują-cych zajęć zachęcających młode pokolenie do częste-go odwiedzania bibliotek.

Spotkania w DKK odbywają się pod koniec każ-dego miesiąca (z wyjątkiem lipca i sierpnia), w go-dzinach popołudniowych, gdzie w miłej atmosferze, przy kawie, herbacie i ciasteczkach toczą się interesu-jące dyskusje przede wszystkim o książkach, ale rów-nież na tematy dotyczące życia społecznego i wielu innych. To doskonała okazja do miłego spędzenia czasu.

W naszej Bibliotece powstały trzy Kluby. Dwa z nich adresowane są do czytelników dorosłych: Filia nr 3 ul Zyg. Augusta 14 / Filia nr 5 ul. J. Kazimierza 19 i w Wypożyczalni Centralnej ul. Grodzka 3.

Natomiast Dyskusyjny Klub Książki dla dzieci i młodzieży działa w Filii nr 3.

Zachęcamy do czytania i rozmowy o książkach! Zaproś swoich znajomych, przyjaciół, w grupie jest zawsze raźniej i ciekawie!

144książki omówiliśmy w naszej bibliotece

Dyskusyjne Kluby Książki to wspólny projekt Instytutu Książki i bibliotek wojewódzkich. Adresowany jest do ludzi poszukujących miejsca, w którym można porozmawiać o przeczytanych książkach.

Dyskusyjne Kluby Książki to wspólny projekt Instytutu Książki i bibliotek wojewódzkich. Adresowany jest do ludzi poszukujących miejsca, w którym można porozmawiać o przeczytanych książkach.

C

Informator senIora 54 Informator senIora

MIEJSCAMIEJSCA

W DKK gościło wielu znanych pisarzy: Anna

Bialer, Katarzyna Bonda, Magdalena Kordel, Marek

Krajewski, Krzysztof Koziołek, Monika i Rafał

Chojnaccy, Agnieszka Walczak-Chojecka

TEKST: Wojciech Juszczak FOTO: Sławomir Żabicki

Podyskutujmy o książkachPodyskutujmy o książkach

elem Klubów Książki jest przede wszyst-kim ożywienie środowisk skupionych wokół bibliotek, wykreowanie mody na czytanie poprzez

akcentowanie przyjemności płynących z lektury.

Dyskusja o książkach z in-nymi czytelnikami umożliwia poszerzenie horyzontów literac- kich, kształtuje niezależną myśl krytyczną. DKK poprzez swoją działalność podnosi rangę czy-telnictwa wobec konkurencyj-nych sposobów spędzania wol-nego czasu.

Dyskusyjne Kluby Książki to projekt adresowa-ny do czytelników korzystających z bibliotek pu-blicznych. Oparty jest na założeniu, że potrzebne

są miejsca, w których można rozmawiać o wspólnie przeczytanych książkach oraz kształtuje przekonanie, iż nie trzeba być krytykiem, by czerpać przyjemność

z dyskutowania o literatu-rze. Celem Klubów jest tak-że ożywienie środowisk sku-pionych wokół bibliotek.

Klubowiczem może zo-stać każdy sympatyk i czy-telnik biblioteki niezależnie od wieku czy rodzaju zainte-resowań. Aby uczestniczyć w Klubie nie trzeba być znawcą literatury, gdyż nikt tutaj nie ocenia gu-

stów czytelniczych i szanuje zdanie innych. Podczas spotkań Dyskusyjnego Klubu Książki

staramy się przestrzegać następujących zasad:

• szanujemy opinie innych, im więcej różnych opinii tym lepiej,

• nie oceniamy gustów czytelniczych klubowiczów,

• nie wszystkie lektury nam się spodobają, ale mimo to próbujmy je przeczytać,

• przychodzimy na spotkanie nawet, jeśli nie udało się nam dokończyć lektury,

• każdy członek klubu jest mile widziany, bez względu na to, w jakim tempie czyta,

• jesteśmy otwarci na nowych autorów i nowe książki,

• przede wszystkim mamy się dobrze bawić.W ramach klubu DKK, staramy się organizować

spotkania autorskie ze znanymi polskimi pisarzami. Gościli już u nas tacy pisarze, jak: Anna Bialer, Ka-tarzyna Bonda, Magdalena Kordel, Marek Krajew-ski, Krzysztof Koziołek, Monika i Rafał Chojnaccy

Agnieszka Walczak – Chojecka, i wielu innych. W planach są kolejne spotkania, o których będziemy na bieżąco informować.

Dyskusyjne Kluby Książki, to także miejsca spo-tkań dla dzieci i młodzieży. Podczas nich, nie tylko omawiamy książki ale również prowadzimy intere-sujące warsztaty np. jak napisać kryminał. Młodzież uczestniczy również w rozmaitych zajęciach plastycz-nych, projekcjach filmowych, grała w gry planszowe. Te działania pokazują młodzieży, że biblioteka to nie tylko ciekawe książki, lecz również szereg interesują-cych zajęć zachęcających młode pokolenie do częste-go odwiedzania bibliotek.

Spotkania w DKK odbywają się pod koniec każ-dego miesiąca (z wyjątkiem lipca i sierpnia), w go-dzinach popołudniowych, gdzie w miłej atmosferze, przy kawie, herbacie i ciasteczkach toczą się interesu-jące dyskusje przede wszystkim o książkach, ale rów-nież na tematy dotyczące życia społecznego i wielu innych. To doskonała okazja do miłego spędzenia czasu.

W naszej Bibliotece powstały trzy Kluby. Dwa z nich adresowane są do czytelników dorosłych: Filia nr 3 ul Zyg. Augusta 14 / Filia nr 5 ul. J. Kazimierza 19 i w Wypożyczalni Centralnej ul. Grodzka 3.

Natomiast Dyskusyjny Klub Książki dla dzieci i młodzieży działa w Filii nr 3.

Zachęcamy do czytania i rozmowy o książkach! Zaproś swoich znajomych, przyjaciół, w grupie jest zawsze raźniej i ciekawie!

144książki omówiliśmy w naszej bibliotece

Dyskusyjne Kluby Książki to wspólny projekt Instytutu Książki i bibliotek wojewódzkich. Adresowany jest do ludzi poszukujących miejsca, w którym można porozmawiać o przeczytanych książkach.

Dyskusyjne Kluby Książki to wspólny projekt Instytutu Książki i bibliotek wojewódzkich. Adresowany jest do ludzi poszukujących miejsca, w którym można porozmawiać o przeczytanych książkach.

C

Informator senIora 54 Informator senIora

MIEJSCAMIEJSCA

W DKK gościło wielu znanych pisarzy: Anna

Bialer, Katarzyna Bonda, Magdalena Kordel, Marek

Krajewski, Krzysztof Koziołek, Monika i Rafał

Chojnaccy, Agnieszka Walczak-Chojecka

TEKST: Wojciech Juszczak FOTO: Sławomir Żabicki

Podyskutujmy o książkachPodyskutujmy o książkach

ażną formą wspierającą seniorów oraz osoby

mające trudności z wyjściem z mieszkania jest E-RECEPTA, umożliwiająca zamawianie recept na długotrwale przyjmowane leki bez konieczności wizyty u lekarza. Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie uruchomił z myślą o seniorach TELEOPIEKĘ. To system umożliwiający wezwanie pomocy poprzez „Przycisk życia” w telefonie lub breloczku, który włącza alarm odbierany w Centrum Operacyjno – Alarmowym. Tam podejmowana

jest odpowiednia interwencja. Osoby zainteresowane teleopieką powinny się skontaktować z pracownikami MOPR telefonicznie (59 840 04 95) lub osobiście (Słoneczna 15 D).Warto także wspomnieć o NIEZBĘDNIKU SŁUPSKIEGO SENIORA. Broszura zawiera przydatne informacje: numery alarmowe placówek służby zdrowia, pogotowia, instytucji pomocnych seniorom, klubów seniora oraz o działalności Słupskiej Rady Seniorów i innych form wsparcia osób starszych. Szczególnej uwadze polecamy również działalność organizacji pozarządowych, które oferują swym uczestnikom różnorodne wykłady i zajęcia sprzyjające rozwojowi aktywności intelektualnej, fizycznej i społecznej.

Marianna Borawska

elefon Seniora TEL - SEN o numerze 59 848 84 00

funkcjonuje w Straży Miejskiej w godzinach jej pracy, tj. od 6.00 – do 22.00. Dzwoniąc pod wskazany numer, osoby starsze mogą liczyć na wysłuchanie, wsparcie, udzielenie pomocy,

czy życzliwe słowa. Warto zapamiętać ten numer i zawsze mieć przy sobie. Kolejną inicjatywą Słupskiej

Rady Seniorów jest KOPERTA ŻYCIA. Zawiera ona ważne dane ułatwiające uzyskanie wiedzy niezbędnej w przypadku udzielania natychmiastowej pomocy przez służby ratownicze. Kartę wydają pielęgniarki środowiskowe Samodzielnego Publicznego Miejskiego Zakładu Opieki Zdrowotnej (Tuwima 37), pracownicy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie (Słoneczna 15D) oraz Centrum Obsługi Mieszkańców Urzędu Miejskiego w Słupsku (Plac Zwycięstwa 3). Zgodnie z ustaleniami Koperta z aktualnymi danymi osoby powinna być umieszczona w lodówce, na której naklejony jest załączony znaczek.

(MB)

Pisząc o Słupsku jako miejscu przyjaznym seniorom trzeba zauważyć wielość różnorodnych inicjatyw, zarówno tych miejskich, jak i podejmowanych przez organizacje społeczne pracujące z seniorami.

Z inicjatywy Słupskiej Rady Seniorów powołano dwie cenne inicjatywy: Telefon Seniora oraz Kopertę Życia. Ich zadaniem jest zapewnić osobom starszym wsparcie w sytuacjach kryzysowch oraz nieść pomoc w wypadku zagrożenia zdrowia i życia.

e wrześniu odbyło się pierwsze spotkanie

organizacyjne, podczas którego rozmawialiśmy o przyszłej działalności naszego klubu. Wspólnie zadecydowaliśmy o różnorodnej formie „podgórnych spotkań”, od dyskusji nad wybraną książką, spotkań z interesującymi ludźmi do wspólnych wyjść do kawiarni, by przy filiżance

kawy porozmawiać o nurtujących nas problemach społecznych. W kolejnych miesiącach będziemy gościć nietuzinkowe osobowości z naszego regionu, jak np. dr Mariannę Borawską, która zaprezentuje sylwetki najsłynniejszych Pomorzanek, czy prof. Zbigniewa Sobisza z relacją o podróży do Lombardii. Spotkania mają charakter otwarty, zapraszamy wszystkich zainteresowanych.Prosimy o kontakt w bibliotece lub pod numerem telefonu 59 843 18 71.

(AB)

Filia nr 7 MBP przy ul. Podgórnej 1 aktywnie włączyła się w działalność na rzecz społeczności lokalnej i aktywowała działający w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Marii Dąbrowskiej klub seniora.

słupskA rAdA seniorówMając na uwadze wzrost liczby seniorów, a co za tym idzie zwiększające się potrzeby osób starszych, z inicjatywy Roberta Biedronia Rada Miejska powołała ciało, którego celem jest zapewnienie seniorom wpływu na sprawy dotyczące społeczności Miasta Słupska, ze szczególnym uwzględnieniem seniorów. Rada Seniorów jest organem doradczym, konsultacyjnym i inicjatywnym wobec Rady Miejskiej w Słupsku i Prezydenta Miasta Słupska. W skład Rady powołani zostali przedstawiciele organizacji pozarządowych działających na rzecz osób starszych, Uniwersytetów Trzeciego Wieku, Rady Miejskiej w Słupsku oraz Prezydenta Miasta Słupska. Zachęcamy do współdecydowania o działaniach na rzecz seniorów poprzez zgłaszanie pomysłów, tworzenia nowych, Waszych projektów, udziale w spotkaniach konsultacyjnych.Aby umożliwić Państwu kontakt z członkami Słupskiej Rady Seniorów, zachęcamy do rozmów m.in. w czasie dyżurów, pełnionych przez członków Słupskiej Rady Seniorów, które mają miejsce w każdy ostatni poniedziałek miesiąca. Jeżeli jesteś gotowy do rozmowy, masz pomysł, a może coś Cię niepokoi, zapraszamy do korzystania z dyżuru w godzinach 14.00-16.00 w Słupskim Centrum Organizacji Pozarządowych i Ekonomii Społecznej przy ul. Niedziałkowskiego 6 pok nr 4 lub zgłosić sie do nas za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem:rada.seniorzy@um.slupsk.pl!

(MB)

WW

T

Informator senIora 76 Informator senIora

MIaSto PRZyjaZne SenIoRoMMIaSto PRZyjaZne SenIoRoM

słupsk dba o seniorów podgórne spotkania

Miasto ratuje życie

TELEOPIEKA - 59 840 04 95 FILIA NR 7 MBP - ul. Podgórna 1

TEL-SEN - 59 848 84 00

fot.

Piot

r Mic

hala

k

fot.

Piot

r Mic

hala

k

fot.

Piot

r Mic

hala

k

ażną formą wspierającą seniorów oraz osoby

mające trudności z wyjściem z mieszkania jest E-RECEPTA, umożliwiająca zamawianie recept na długotrwale przyjmowane leki bez konieczności wizyty u lekarza. Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie uruchomił z myślą o seniorach TELEOPIEKĘ. To system umożliwiający wezwanie pomocy poprzez „Przycisk życia” w telefonie lub breloczku, który włącza alarm odbierany w Centrum Operacyjno – Alarmowym. Tam podejmowana

jest odpowiednia interwencja. Osoby zainteresowane teleopieką powinny się skontaktować z pracownikami MOPR telefonicznie (59 840 04 95) lub osobiście (Słoneczna 15 D).Warto także wspomnieć o NIEZBĘDNIKU SŁUPSKIEGO SENIORA. Broszura zawiera przydatne informacje: numery alarmowe placówek służby zdrowia, pogotowia, instytucji pomocnych seniorom, klubów seniora oraz o działalności Słupskiej Rady Seniorów i innych form wsparcia osób starszych. Szczególnej uwadze polecamy również działalność organizacji pozarządowych, które oferują swym uczestnikom różnorodne wykłady i zajęcia sprzyjające rozwojowi aktywności intelektualnej, fizycznej i społecznej.

Marianna Borawska

elefon Seniora TEL - SEN o numerze 59 848 84 00

funkcjonuje w Straży Miejskiej w godzinach jej pracy, tj. od 6.00 – do 22.00. Dzwoniąc pod wskazany numer, osoby starsze mogą liczyć na wysłuchanie, wsparcie, udzielenie pomocy,

czy życzliwe słowa. Warto zapamiętać ten numer i zawsze mieć przy sobie. Kolejną inicjatywą Słupskiej

Rady Seniorów jest KOPERTA ŻYCIA. Zawiera ona ważne dane ułatwiające uzyskanie wiedzy niezbędnej w przypadku udzielania natychmiastowej pomocy przez służby ratownicze. Kartę wydają pielęgniarki środowiskowe Samodzielnego Publicznego Miejskiego Zakładu Opieki Zdrowotnej (Tuwima 37), pracownicy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie (Słoneczna 15D) oraz Centrum Obsługi Mieszkańców Urzędu Miejskiego w Słupsku (Plac Zwycięstwa 3). Zgodnie z ustaleniami Koperta z aktualnymi danymi osoby powinna być umieszczona w lodówce, na której naklejony jest załączony znaczek.

(MB)

Pisząc o Słupsku jako miejscu przyjaznym seniorom trzeba zauważyć wielość różnorodnych inicjatyw, zarówno tych miejskich, jak i podejmowanych przez organizacje społeczne pracujące z seniorami.

Z inicjatywy Słupskiej Rady Seniorów powołano dwie cenne inicjatywy: Telefon Seniora oraz Kopertę Życia. Ich zadaniem jest zapewnić osobom starszym wsparcie w sytuacjach kryzysowch oraz nieść pomoc w wypadku zagrożenia zdrowia i życia.

e wrześniu odbyło się pierwsze spotkanie

organizacyjne, podczas którego rozmawialiśmy o przyszłej działalności naszego klubu. Wspólnie zadecydowaliśmy o różnorodnej formie „podgórnych spotkań”, od dyskusji nad wybraną książką, spotkań z interesującymi ludźmi do wspólnych wyjść do kawiarni, by przy filiżance

kawy porozmawiać o nurtujących nas problemach społecznych. W kolejnych miesiącach będziemy gościć nietuzinkowe osobowości z naszego regionu, jak np. dr Mariannę Borawską, która zaprezentuje sylwetki najsłynniejszych Pomorzanek, czy prof. Zbigniewa Sobisza z relacją o podróży do Lombardii. Spotkania mają charakter otwarty, zapraszamy wszystkich zainteresowanych.Prosimy o kontakt w bibliotece lub pod numerem telefonu 59 843 18 71.

(AB)

Filia nr 7 MBP przy ul. Podgórnej 1 aktywnie włączyła się w działalność na rzecz społeczności lokalnej i aktywowała działający w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Marii Dąbrowskiej klub seniora.

słupskA rAdA seniorówMając na uwadze wzrost liczby seniorów, a co za tym idzie zwiększające się potrzeby osób starszych, z inicjatywy Roberta Biedronia Rada Miejska powołała ciało, którego celem jest zapewnienie seniorom wpływu na sprawy dotyczące społeczności Miasta Słupska, ze szczególnym uwzględnieniem seniorów. Rada Seniorów jest organem doradczym, konsultacyjnym i inicjatywnym wobec Rady Miejskiej w Słupsku i Prezydenta Miasta Słupska. W skład Rady powołani zostali przedstawiciele organizacji pozarządowych działających na rzecz osób starszych, Uniwersytetów Trzeciego Wieku, Rady Miejskiej w Słupsku oraz Prezydenta Miasta Słupska. Zachęcamy do współdecydowania o działaniach na rzecz seniorów poprzez zgłaszanie pomysłów, tworzenia nowych, Waszych projektów, udziale w spotkaniach konsultacyjnych.Aby umożliwić Państwu kontakt z członkami Słupskiej Rady Seniorów, zachęcamy do rozmów m.in. w czasie dyżurów, pełnionych przez członków Słupskiej Rady Seniorów, które mają miejsce w każdy ostatni poniedziałek miesiąca. Jeżeli jesteś gotowy do rozmowy, masz pomysł, a może coś Cię niepokoi, zapraszamy do korzystania z dyżuru w godzinach 14.00-16.00 w Słupskim Centrum Organizacji Pozarządowych i Ekonomii Społecznej przy ul. Niedziałkowskiego 6 pok nr 4 lub zgłosić sie do nas za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem:rada.seniorzy@um.slupsk.pl!

(MB)

WW

T

Informator senIora 76 Informator senIora

MIaSto PRZyjaZne SenIoRoMMIaSto PRZyjaZne SenIoRoM

słupsk dba o seniorów podgórne spotkania

Miasto ratuje życie

TELEOPIEKA - 59 840 04 95 FILIA NR 7 MBP - ul. Podgórna 1

TEL-SEN - 59 848 84 00

fot.

Piot

r Mic

hala

k

fot.

Piot

r Mic

hala

k

fot.

Piot

r Mic

hala

k

nicjatywa lokalna jest jedną z wielu form współ-pracy samorządów z mieszkańcami. Przy jej wy-korzystaniu realizowane są tzw. zadania publicz-ne, czyli usługi na rzecz lokalnej społeczności.

Inicjatywa lokalna jest więc partnerstwem pomię-dzy samorządem a obywatelami, którego celem jest realizacja przedsięwzięć na rzecz dobra wspólnego. Mechanizm inicjatywy lokalnej został wprowadzony w 2010 roku.

Dla kogo?Z mechanizmu inicjatywy lokalnej mogą skorzy-

stać wszyscy pełnoletni mieszkańcy gminy/miasta. Wniosek o realizację zadania publicznego w ramach

Inicjatywy Lokalnej maja prawo złożyć minimum dwie osoby. Mogą to zrobić samodzielnie lub za pośrednictwem organizacji pozarządowej (fundacji, stowarzyszenia), jednak to oni nadal pozostają wnio-skodawcami przedsięwzięcia. Organizacja pozarzą-dowa pełni w takim wypadku rolę pełnomocnika w kontaktach mieszkańców z jednostkami samorzą-du terytorialnego, przy czym musi ona posiadać co najmniej pisemne pełnomocnictwo od grupy wnio-skującej.

Jak wypełnić wniosek?Mieszkańcy zgłaszają swój pomysł na specjalnym

formularzu. Formularz dostępny jest na stronie in-

ternetowej Urzędu Miejskiego w Słupsku pod adre-sem: http://www.slupsk.pl/ngo/dokumenty/2529.html. Składa się on z 11 elementów: 1. Nazwa przedsięwzięcia.2. Informacja o grupie inicjatywnej.

Tu należy scharakteryzować osoby, które zgłaszają zadanie – np. kto za co będzie odpowiedzialny.

3. Lokalizacja przedsięwzięcia4. Forma własności nieruchomości, na której

przedsięwzięcie będzie realizowane. WAŻNE: Realizacja zadań publicznych o charakterze infrastrukturalnym w ramach Inicjatywy Lokalnej musi odbywać się na terenie będącym własnością samorządu. Oznacza to,

że „produkty” powstałe w ramach przedsięwzięcia pozostaną własnością Miasta Słupsk. Zatem działania te nie mogą być realizowane na terenie należącym np. do Spółdzielni Mieszkaniowej.

5. Opis inicjatywy. Należy szczegółowo opisać działania. W tej części wniosku warto wskazać, które prace zostaną wykonane przez mieszkańców społecznie, na które zadania osoby wnioskujące posiadają środki finansowe (lub rzeczowe) oraz które prace będą wymagały wsparcia (rzeczowego lub finansowego) ze strony samorządu. Inicjatorzy powinny tu także wskazać, jaki jest stan przygotowania zadania, np. czy posiadają wstępny budżet lub czy opracowano harmonogram czasowo-rzeczowy przedsięwzięcia.

6. Opis grupy adresatów zadania. Tu należy opisać grupę osób, którym działanie będzie służyć, np dzieci i rodzice mieszkający w okolicy placu zabaw.

7. Uzasadnienie potrzeby realizacji projektu. To jeden z ważniejszych elementów wniosku. Należy dokładnie opisać problem oraz to, jak projekt ten problem rozwiąże, w jaki sposób realizowane przedsięwzięcie wpłynie na poprawę jakości życia mieszkańców, kto skorzysta na działaniach, jaki będzie efekt prowadzonych prac.

8. Opis zakładanych celów realizacji inicjatywy. Tu należy wymieniać cele, czyli po co mają być przeprowadzone zadania, wraz ze wskazaniem w jaki sposób zostaną osiągnięte.

9. Opis poszczególnych działań.10. Harmonogram realizacji przedsięwzięcia.11. Kalkulacja przewidywanych kosztów.

Kompletny wniosek powinien być podpisany przez przedstawiciela/przedstawicieli wnioskodaw-ców oraz zawierać stosowne załączniki.

Kto ocenia wniosek?Wniosek oceniany jest przez Zespół ds. wspie-

rania inicjatyw lokalnych, powołany przez Pre-zydenta Miasta Słupska. W jego skład wchodzi dwójka przedstawicieli Prezydenta Miasta Słupska, dwójka przedstawicieli Rady Miejskiej w Słupsku oraz dwójka przedstawicieli organizacji pozarządo-

spełniaj marzenia. Lokalnie

Masz ciekawy pomysł? Chcesz zaangażować

w swoje działania przyjaciół, znajomych lub mieszkańców?

Inicjatywa lokalna to rozwiązanie dla Ciebie!

Informator senIora 98 Informator senIora

teMat nUMeRUteMat nUMeRU

TEKST: Marta Makuch FOTO: Piotr Michalak

I

nicjatywa lokalna jest jedną z wielu form współ-pracy samorządów z mieszkańcami. Przy jej wy-korzystaniu realizowane są tzw. zadania publicz-ne, czyli usługi na rzecz lokalnej społeczności.

Inicjatywa lokalna jest więc partnerstwem pomię-dzy samorządem a obywatelami, którego celem jest realizacja przedsięwzięć na rzecz dobra wspólnego. Mechanizm inicjatywy lokalnej został wprowadzony w 2010 roku.

Dla kogo?Z mechanizmu inicjatywy lokalnej mogą skorzy-

stać wszyscy pełnoletni mieszkańcy gminy/miasta. Wniosek o realizację zadania publicznego w ramach

Inicjatywy Lokalnej maja prawo złożyć minimum dwie osoby. Mogą to zrobić samodzielnie lub za pośrednictwem organizacji pozarządowej (fundacji, stowarzyszenia), jednak to oni nadal pozostają wnio-skodawcami przedsięwzięcia. Organizacja pozarzą-dowa pełni w takim wypadku rolę pełnomocnika w kontaktach mieszkańców z jednostkami samorzą-du terytorialnego, przy czym musi ona posiadać co najmniej pisemne pełnomocnictwo od grupy wnio-skującej.

Jak wypełnić wniosek?Mieszkańcy zgłaszają swój pomysł na specjalnym

formularzu. Formularz dostępny jest na stronie in-

ternetowej Urzędu Miejskiego w Słupsku pod adre-sem: http://www.slupsk.pl/ngo/dokumenty/2529.html. Składa się on z 11 elementów: 1. Nazwa przedsięwzięcia.2. Informacja o grupie inicjatywnej.

Tu należy scharakteryzować osoby, które zgłaszają zadanie – np. kto za co będzie odpowiedzialny.

3. Lokalizacja przedsięwzięcia4. Forma własności nieruchomości, na której

przedsięwzięcie będzie realizowane. WAŻNE: Realizacja zadań publicznych o charakterze infrastrukturalnym w ramach Inicjatywy Lokalnej musi odbywać się na terenie będącym własnością samorządu. Oznacza to,

że „produkty” powstałe w ramach przedsięwzięcia pozostaną własnością Miasta Słupsk. Zatem działania te nie mogą być realizowane na terenie należącym np. do Spółdzielni Mieszkaniowej.

5. Opis inicjatywy. Należy szczegółowo opisać działania. W tej części wniosku warto wskazać, które prace zostaną wykonane przez mieszkańców społecznie, na które zadania osoby wnioskujące posiadają środki finansowe (lub rzeczowe) oraz które prace będą wymagały wsparcia (rzeczowego lub finansowego) ze strony samorządu. Inicjatorzy powinny tu także wskazać, jaki jest stan przygotowania zadania, np. czy posiadają wstępny budżet lub czy opracowano harmonogram czasowo-rzeczowy przedsięwzięcia.

6. Opis grupy adresatów zadania. Tu należy opisać grupę osób, którym działanie będzie służyć, np dzieci i rodzice mieszkający w okolicy placu zabaw.

7. Uzasadnienie potrzeby realizacji projektu. To jeden z ważniejszych elementów wniosku. Należy dokładnie opisać problem oraz to, jak projekt ten problem rozwiąże, w jaki sposób realizowane przedsięwzięcie wpłynie na poprawę jakości życia mieszkańców, kto skorzysta na działaniach, jaki będzie efekt prowadzonych prac.

8. Opis zakładanych celów realizacji inicjatywy. Tu należy wymieniać cele, czyli po co mają być przeprowadzone zadania, wraz ze wskazaniem w jaki sposób zostaną osiągnięte.

9. Opis poszczególnych działań.10. Harmonogram realizacji przedsięwzięcia.11. Kalkulacja przewidywanych kosztów.

Kompletny wniosek powinien być podpisany przez przedstawiciela/przedstawicieli wnioskodaw-ców oraz zawierać stosowne załączniki.

Kto ocenia wniosek?Wniosek oceniany jest przez Zespół ds. wspie-

rania inicjatyw lokalnych, powołany przez Pre-zydenta Miasta Słupska. W jego skład wchodzi dwójka przedstawicieli Prezydenta Miasta Słupska, dwójka przedstawicieli Rady Miejskiej w Słupsku oraz dwójka przedstawicieli organizacji pozarządo-

spełniaj marzenia. Lokalnie

Masz ciekawy pomysł? Chcesz zaangażować

w swoje działania przyjaciół, znajomych lub mieszkańców?

Inicjatywa lokalna to rozwiązanie dla Ciebie!

Informator senIora 98 Informator senIora

teMat nUMeRUteMat nUMeRU

TEKST: Marta Makuch FOTO: Piotr Michalak

I

wych, wskazanych przez Słupską Radę Organizacji Pozarządowych. Wniosek oceniany jest w oparciu o szczegółowe kryteria oceny wniosków o realizację zadania publicznego w ramach Inicjatywy Lokalnej. Kryteria te zostały podzielone na 4 grup:• Kryterium I – uzasadnienie potrzeby realizacji

projektu (łącznie 10 pkt.),• Kryterium II – racjonalność i efektywność

wydatków (łącznie 10 pkt.),• Kryterium III – zadania i rezultaty

(łącznie 10 pkt.),• Kryterium IV – racjonalność i efektywność

wydatków (łącznie 5 pkt.),• Kryterium V – stan przygotowania zadania

(łącznie 5 pkt.).Jeżeli wniosek otrzyma pozytywną ocenę, Miasto

Słupsk podpisuje z inicjatorami pisemną umowę na realizację zadania publicznego w trybie Inicjatywy Lokalnej.

Informator senIora 1110 Informator senIora

teMat nUMeRU

Masz ciekawy pomysł?

Potrzebujesz pomocy!

Czekamy na Ciebie!

Centrum Inicjatyw Obywatelskich

Ul. Sienkiewicza 19,

76-200 Słupsk

Tel. 59 840 29 20

E-mail: cio@cio.slupsk.pl

rganizacje oferują bogate, zróżnicowane przedsięwzięcia, odbiorcami których są seniorzy i seniorki. Działalność NGO na rzecz seniorów jest niezwykle ważna –

osoby starsze coraz śmielej wkraczają w życie spo-łeczne na poziomie lokalnym, a nie zawsze posiadają odpowiednią wiedzę i kompetencje, by robić to sku-tecznie. Organizacje pozarządowe winny być zatem „przewodnikiem” dla osób starszych. Edukować, wspierać w działaniu, zachęcać do podejmowania wyzwań.

Według danych Miasta Słupska, w Słupsku za-rejestrowanych jest ponad 300 organizacji pozarzą-dowych, według wiedzy Centrum Inicjatyw Oby-watelskich* – aktywnie działa niewiele ponad 150. Znaczna część słupskich organizacji to stowarzysze-nia, posiadające osobowość prawną. Słupskie NGO kierują swoje działania przede wszystkim do dzieci

i młodzieży, osób starszych i osób niepełnospraw-nych. Najczęstszą formą działalności, stosowaną przez organizacje pozarządowe w Słupsku, są: spo-tkania, szkolenia, udzielanie informacji oraz porad-nictwo/konsultacje. Niezwykle rzadko jest to bezpo-średnie wsparcie finansowe.

Z jakiego wsparcia ze strony słupskich organizacji pozarządowych mogą skorzystać seniorzy i seniorki? O tym już w następnym numerze.

*Wykorzystane w artykule dane pochodzą z ba-dania własnego, przeprowadzonego wśród słupskich organizacji pozarządowych przez Centrum Inicjatyw Obywatelskich pod koniec 2013 roku.

1Instytut Prawa i Spraw Socjalnych, Raport na temat sytuacji osób starszych w Polsce, Warszawa 2012, s. 5.

Marta Makuch

Według prognoz Głównego Urzędu Statystycznego do 2035 roku osoby powyżej 65 roku życia, stanowić będą niemal ¼ ogółu polskiego społeczeństwa1. Społeczeństwo stoi więc przed wyzwaniem, jak umiejętne włączyć je w życie społeczne. oczekiwania i potrzeby seniorów w przeważającej mierze zaspokajają dziś organizacje pozarządowe (nGo).

senior - wyzwanie przyjęte

o

nGo DLa SenIoRÓW

Wachlarz zadań realizowanych w ramach

inicjatywy lokalnej jest bardzo szeroki i obejmuje

przedsięwzięcia z zakresu:

• działalności wspomagającej rozwój wspólnot

i społeczności lokalnych,

• działalności charytatywnej,

• podtrzymywania i upowszechniania tradycji

narodowej,

• pielęgnowania polskości oraz rozwoju

świadomości narodowej, obywatelskiej

i kulturowej,

• działalności na rzecz mniejszości narodowych

i etnicznych oraz języka regionalnego, kultury,

sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa

narodowego,

• promocji i organizacji wolontariatu,

• edukacji, oświaty i wychowania,

• działalności w sferze kultury fizycznej i turystyki,

ochrony przyrody, w tym zieleni w miastach

i wsiach, porządku i bezpieczeństwa publicznego.

JAK MIASTO WSPIERA INICJATYWĘ LOKALNĄ?

• wsparcie rzeczowe – np. użyczenie materiałów,

potrzebnego sprzętu i narzędzi,

• wsparcie organizacyjne – np. pomoc

merytoryczna w zakresie opracowania

dokumentacji, wsparcie informacyjne,

• wsparcie finansowe – np. zakup i przekazanie

wnioskodawcom potrzebnych materiałów

(inicjatorzy nie otrzymują środków finansowych

od samorządu); zakup ten musi się odbyć

zgodnie z Ustawą prawo o zamówieniach

publicznych.

CO MOŻNA ZROBIĆ W RAMACH INICJATYWY LOKALNEJ?

fot.

Beat

a Ba

lcer

zak

wych, wskazanych przez Słupską Radę Organizacji Pozarządowych. Wniosek oceniany jest w oparciu o szczegółowe kryteria oceny wniosków o realizację zadania publicznego w ramach Inicjatywy Lokalnej. Kryteria te zostały podzielone na 4 grup:• Kryterium I – uzasadnienie potrzeby realizacji

projektu (łącznie 10 pkt.),• Kryterium II – racjonalność i efektywność

wydatków (łącznie 10 pkt.),• Kryterium III – zadania i rezultaty

(łącznie 10 pkt.),• Kryterium IV – racjonalność i efektywność

wydatków (łącznie 5 pkt.),• Kryterium V – stan przygotowania zadania

(łącznie 5 pkt.).Jeżeli wniosek otrzyma pozytywną ocenę, Miasto

Słupsk podpisuje z inicjatorami pisemną umowę na realizację zadania publicznego w trybie Inicjatywy Lokalnej.

Informator senIora 1110 Informator senIora

teMat nUMeRU

Masz ciekawy pomysł?

Potrzebujesz pomocy!

Czekamy na Ciebie!

Centrum Inicjatyw Obywatelskich

Ul. Sienkiewicza 19,

76-200 Słupsk

Tel. 59 840 29 20

E-mail: cio@cio.slupsk.pl

rganizacje oferują bogate, zróżnicowane przedsięwzięcia, odbiorcami których są seniorzy i seniorki. Działalność NGO na rzecz seniorów jest niezwykle ważna –

osoby starsze coraz śmielej wkraczają w życie spo-łeczne na poziomie lokalnym, a nie zawsze posiadają odpowiednią wiedzę i kompetencje, by robić to sku-tecznie. Organizacje pozarządowe winny być zatem „przewodnikiem” dla osób starszych. Edukować, wspierać w działaniu, zachęcać do podejmowania wyzwań.

Według danych Miasta Słupska, w Słupsku za-rejestrowanych jest ponad 300 organizacji pozarzą-dowych, według wiedzy Centrum Inicjatyw Oby-watelskich* – aktywnie działa niewiele ponad 150. Znaczna część słupskich organizacji to stowarzysze-nia, posiadające osobowość prawną. Słupskie NGO kierują swoje działania przede wszystkim do dzieci

i młodzieży, osób starszych i osób niepełnospraw-nych. Najczęstszą formą działalności, stosowaną przez organizacje pozarządowe w Słupsku, są: spo-tkania, szkolenia, udzielanie informacji oraz porad-nictwo/konsultacje. Niezwykle rzadko jest to bezpo-średnie wsparcie finansowe.

Z jakiego wsparcia ze strony słupskich organizacji pozarządowych mogą skorzystać seniorzy i seniorki? O tym już w następnym numerze.

*Wykorzystane w artykule dane pochodzą z ba-dania własnego, przeprowadzonego wśród słupskich organizacji pozarządowych przez Centrum Inicjatyw Obywatelskich pod koniec 2013 roku.

1Instytut Prawa i Spraw Socjalnych, Raport na temat sytuacji osób starszych w Polsce, Warszawa 2012, s. 5.

Marta Makuch

Według prognoz Głównego Urzędu Statystycznego do 2035 roku osoby powyżej 65 roku życia, stanowić będą niemal ¼ ogółu polskiego społeczeństwa1. Społeczeństwo stoi więc przed wyzwaniem, jak umiejętne włączyć je w życie społeczne. oczekiwania i potrzeby seniorów w przeważającej mierze zaspokajają dziś organizacje pozarządowe (nGo).

senior - wyzwanie przyjęte

o

nGo DLa SenIoRÓW

Wachlarz zadań realizowanych w ramach

inicjatywy lokalnej jest bardzo szeroki i obejmuje

przedsięwzięcia z zakresu:

• działalności wspomagającej rozwój wspólnot

i społeczności lokalnych,

• działalności charytatywnej,

• podtrzymywania i upowszechniania tradycji

narodowej,

• pielęgnowania polskości oraz rozwoju

świadomości narodowej, obywatelskiej

i kulturowej,

• działalności na rzecz mniejszości narodowych

i etnicznych oraz języka regionalnego, kultury,

sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa

narodowego,

• promocji i organizacji wolontariatu,

• edukacji, oświaty i wychowania,

• działalności w sferze kultury fizycznej i turystyki,

ochrony przyrody, w tym zieleni w miastach

i wsiach, porządku i bezpieczeństwa publicznego.

JAK MIASTO WSPIERA INICJATYWĘ LOKALNĄ?

• wsparcie rzeczowe – np. użyczenie materiałów,

potrzebnego sprzętu i narzędzi,

• wsparcie organizacyjne – np. pomoc

merytoryczna w zakresie opracowania

dokumentacji, wsparcie informacyjne,

• wsparcie finansowe – np. zakup i przekazanie

wnioskodawcom potrzebnych materiałów

(inicjatorzy nie otrzymują środków finansowych

od samorządu); zakup ten musi się odbyć

zgodnie z Ustawą prawo o zamówieniach

publicznych.

CO MOŻNA ZROBIĆ W RAMACH INICJATYWY LOKALNEJ?

fot.

Beat

a Ba

lcer

zak

waga całego świata koncentruje się wo-kół problemu wzrastającej liczby senio-rów. Według prognoz demograficznych w 2020 roku ponad miliard osób powyżej

60 lat będzie zamieszkiwać ziemię. Problemy i po-trzeby ludzi starszych stają się więc najważniejszymi celami i zadaniami społecznymi współczesnych rzą-dów i państw.

Najlepszym sprzymierzeńcem powinna się stać rodzina, zobowiązana zarówno w sposób natural-ny, jak i prawny do pomocy i opieki nad rodzicem, dziadkiem czy babcią. Nie każdemu jednak jest ona dana, różnie bowiem układają się ludzkie losy. Często dzieje się tak, że starszy człowiek, nie mając wsparcia w najbliższych, będąc samotnym, opuszczonym bez odpowiednich środków do życia, skłania się do szu-kania pomocy środowiskowej lub instytucjonalnej. Co prawda, nie zastąpi ona nigdy pomocy najbliż-szych, ale istniejące formy wsparcia socjalnego zaspa-kajają zdrowotne, materialne i społeczne potrzeby osób starszych.

Uznając efektywność formy pomocy pośredniej między pomocą domową a instytucjonalną cało-dobową oraz korzystając z jej doświadczeń pragnę w niniejszym artykule przedstawić charakterystykę Dziennego Domu Pomocy Społecznej „Bezpiecz-na Przystań”.

Pierwszy Dzienny Dom Pomocy Społecz-nej został powołany 2 IX 1981 r. Przy ul. Mie-rosławskiego 6 w Słupsku rozpoczęła przyj-mowanie pierwszych podopiecznych Elżbieta Aksiewicz. W 1982 r. kierownikiem jednostki została Krystyna Wysokińska. W październiku 1990 roku otwarto filię DDPS (na 25 miejsc), w budynku po Mini Żłobku przy ul. Nowotki (obecnie ul. Rome-ra), która w 1995 r. została przeniesiona na ul. Łuka-siewicza 4 do wydzielonych pomieszczeń w Żłobku nr 3. Kierownikiem Domu została Gizela Włodarczyk. W październiku 1996 r. istniejące Domy połączono i przeniesiono do dzisiejszej siedzi-

by DDPS, obsługującej 80 miejsc przy ul. Jaracza 9. W lipcu 2005 r. na emeryturę przeszła Krystyna Wysokińska. Zastąpiła ją Małgorzata Mogielnicka.

Podopieczni Domu najczęściej rekrutują się spo-śród emerytów i rencistów. Najliczniejszą grupę sta-nowią osoby będące w trudnej sytuacji materialnej, z poczuciem osamotnienia, w złym stanie zdrowia. Dla nich pobyt w Domu pozwala zapomnieć o samotności i pokonać trudności związane z życiem codzien-nym. Podczas codziennych zajęć wykorzystywane są wszelkie okazje, rocznice, ważne wydarzenia i święta. Wspólne wycieczki, uroczystości, spotkania z miesz-kańcami innych domów, sprzyjają wzajemnej inte-gracji. Jubileusz 35-lecia to okazja do zaprezentowa-nia swojej tożsamości – zapraszamy.

Małgorzata Mogielnicka

CZAS POGARDY I NADZIEIWydana właśnie nakładem Gminnej Biblioteki Publicznej w Kobylnicy książka pt.” Czas pogardy i nadziei” jest zapisem wspomnień piętnastu mieszkańców, którzy swoje powojenne życie związali mniej

lub bardziej z gminą Kobylnica. Urodzeni w latach 1922-1934 bohaterowie książki wracali do swojej przeszłości, którą skrzętnie zapisał Bogusław Matuszkiewicz. Znajdziemy tu historie, których pozazdrościć mogliby scenarzyści hollywoodzkich produkcji. Na przykład opowieść więźnia, który dobrowolnie oddał w Auschwitz życie za 35 kolegów. Odkryjemy też losy cudem ocalałego z katastrofy morskiej rozbitka, którego statek „Cap Arcona” poszedł w maju 1945 roku na dno z prawie 7000 osobami na pokładzie.Można odnieść wrażenie, że wspomnienia bohaterów „Czasu pogardy i nadziei” są pewną próbą oczyszczenia i usystematyzowania wydarzeń z przeszłości. Książka jest świetnym przykładem na to, że budowanie tożsamości regionalnej i czysto ludzkiej nie jest możliwe bez znajomości historii. Osoba pozbawiona pamięci zbiorowej nie jest w stanie przekazać ogromu wartości pielęgnowanych przez poprzednie pokolenia. Bohaterowie książki wielokrotnie przywołują czyny swoich ojców, matek, dziadków. Tych piętnaście opowieści unaocznia wszystkim, ile pojedynczy człowiek jest w stanie przeżyć, nie zatracając przy tym siebie. Czytając jednak „Czasy pogardy i nadziei” można przekonać się, że pomimo serii tragicznych przeżyć, można dalej iść przez życie z podniesioną głową. I to jest tutaj najbardziej budujące.

Arkadiusz Kawałko

Bogusław Matuszkiewicz, Czas pogardy i nadziei, Gmina Kobylnica, Kobylnica 2016.

Informator senIora 1312 Informator senIora

ŁyK KULtURy35 Lat DoMU PoMoCy SPoŁeCZnej

Dzienny Dom Pomocy Społecznej świadczy usługi w zakresie:• Zaspokajania potrzeb

kulturalno – oświatowych.• Terapii zajęciowej.• Dwóch posiłków dziennie.• Zapewnienie urządzeń do

utrzymania higieny osobistej.• Opieki pielęgnacyjnej.• Pomocy w załatwianiu spraw

socjalno – bytowych.

Celem Bezpiecznej Przystani – jest zapewnienie podopiecznym – osobom sprawnym jak i o zmniejszonej sprawności psychofizycznej – pomocy i udziału w aktywnych formach życia społecznego. Istotnym elementem działalności Domu jest aktywizacja osób starszych.

Bezpieczna przystań

U

fot.

Piot

r Mic

hala

k

waga całego świata koncentruje się wo-kół problemu wzrastającej liczby senio-rów. Według prognoz demograficznych w 2020 roku ponad miliard osób powyżej

60 lat będzie zamieszkiwać ziemię. Problemy i po-trzeby ludzi starszych stają się więc najważniejszymi celami i zadaniami społecznymi współczesnych rzą-dów i państw.

Najlepszym sprzymierzeńcem powinna się stać rodzina, zobowiązana zarówno w sposób natural-ny, jak i prawny do pomocy i opieki nad rodzicem, dziadkiem czy babcią. Nie każdemu jednak jest ona dana, różnie bowiem układają się ludzkie losy. Często dzieje się tak, że starszy człowiek, nie mając wsparcia w najbliższych, będąc samotnym, opuszczonym bez odpowiednich środków do życia, skłania się do szu-kania pomocy środowiskowej lub instytucjonalnej. Co prawda, nie zastąpi ona nigdy pomocy najbliż-szych, ale istniejące formy wsparcia socjalnego zaspa-kajają zdrowotne, materialne i społeczne potrzeby osób starszych.

Uznając efektywność formy pomocy pośredniej między pomocą domową a instytucjonalną cało-dobową oraz korzystając z jej doświadczeń pragnę w niniejszym artykule przedstawić charakterystykę Dziennego Domu Pomocy Społecznej „Bezpiecz-na Przystań”.

Pierwszy Dzienny Dom Pomocy Społecz-nej został powołany 2 IX 1981 r. Przy ul. Mie-rosławskiego 6 w Słupsku rozpoczęła przyj-mowanie pierwszych podopiecznych Elżbieta Aksiewicz. W 1982 r. kierownikiem jednostki została Krystyna Wysokińska. W październiku 1990 roku otwarto filię DDPS (na 25 miejsc), w budynku po Mini Żłobku przy ul. Nowotki (obecnie ul. Rome-ra), która w 1995 r. została przeniesiona na ul. Łuka-siewicza 4 do wydzielonych pomieszczeń w Żłobku nr 3. Kierownikiem Domu została Gizela Włodarczyk. W październiku 1996 r. istniejące Domy połączono i przeniesiono do dzisiejszej siedzi-

by DDPS, obsługującej 80 miejsc przy ul. Jaracza 9. W lipcu 2005 r. na emeryturę przeszła Krystyna Wysokińska. Zastąpiła ją Małgorzata Mogielnicka.

Podopieczni Domu najczęściej rekrutują się spo-śród emerytów i rencistów. Najliczniejszą grupę sta-nowią osoby będące w trudnej sytuacji materialnej, z poczuciem osamotnienia, w złym stanie zdrowia. Dla nich pobyt w Domu pozwala zapomnieć o samotności i pokonać trudności związane z życiem codzien-nym. Podczas codziennych zajęć wykorzystywane są wszelkie okazje, rocznice, ważne wydarzenia i święta. Wspólne wycieczki, uroczystości, spotkania z miesz-kańcami innych domów, sprzyjają wzajemnej inte-gracji. Jubileusz 35-lecia to okazja do zaprezentowa-nia swojej tożsamości – zapraszamy.

Małgorzata Mogielnicka

CZAS POGARDY I NADZIEIWydana właśnie nakładem Gminnej Biblioteki Publicznej w Kobylnicy książka pt.” Czas pogardy i nadziei” jest zapisem wspomnień piętnastu mieszkańców, którzy swoje powojenne życie związali mniej

lub bardziej z gminą Kobylnica. Urodzeni w latach 1922-1934 bohaterowie książki wracali do swojej przeszłości, którą skrzętnie zapisał Bogusław Matuszkiewicz. Znajdziemy tu historie, których pozazdrościć mogliby scenarzyści hollywoodzkich produkcji. Na przykład opowieść więźnia, który dobrowolnie oddał w Auschwitz życie za 35 kolegów. Odkryjemy też losy cudem ocalałego z katastrofy morskiej rozbitka, którego statek „Cap Arcona” poszedł w maju 1945 roku na dno z prawie 7000 osobami na pokładzie.Można odnieść wrażenie, że wspomnienia bohaterów „Czasu pogardy i nadziei” są pewną próbą oczyszczenia i usystematyzowania wydarzeń z przeszłości. Książka jest świetnym przykładem na to, że budowanie tożsamości regionalnej i czysto ludzkiej nie jest możliwe bez znajomości historii. Osoba pozbawiona pamięci zbiorowej nie jest w stanie przekazać ogromu wartości pielęgnowanych przez poprzednie pokolenia. Bohaterowie książki wielokrotnie przywołują czyny swoich ojców, matek, dziadków. Tych piętnaście opowieści unaocznia wszystkim, ile pojedynczy człowiek jest w stanie przeżyć, nie zatracając przy tym siebie. Czytając jednak „Czasy pogardy i nadziei” można przekonać się, że pomimo serii tragicznych przeżyć, można dalej iść przez życie z podniesioną głową. I to jest tutaj najbardziej budujące.

Arkadiusz Kawałko

Bogusław Matuszkiewicz, Czas pogardy i nadziei, Gmina Kobylnica, Kobylnica 2016.

Informator senIora 1312 Informator senIora

ŁyK KULtURy35 Lat DoMU PoMoCy SPoŁeCZnej

Dzienny Dom Pomocy Społecznej świadczy usługi w zakresie:• Zaspokajania potrzeb

kulturalno – oświatowych.• Terapii zajęciowej.• Dwóch posiłków dziennie.• Zapewnienie urządzeń do

utrzymania higieny osobistej.• Opieki pielęgnacyjnej.• Pomocy w załatwianiu spraw

socjalno – bytowych.

Celem Bezpiecznej Przystani – jest zapewnienie podopiecznym – osobom sprawnym jak i o zmniejszonej sprawności psychofizycznej – pomocy i udziału w aktywnych formach życia społecznego. Istotnym elementem działalności Domu jest aktywizacja osób starszych.

Bezpieczna przystań

Ufo

t. Pi

otr M

icha

lak

Porozmawiajmy o hafcie, kolorach, miłości do świata i ludzi, o przyrodzie, po prostu o Tobie, Heniu. Kiedy rozpoczęła się Twoja znajomość z nitką?Dość dawno temu, w dzieciństwie. Moja mama zaj-mowała się krawiectwem, ja podglądałam, uzupeł-niałam, zachwycałam się barwą, splotem i przyglą-dałam się zdobniczym materiałom. Szyłam ubranka dla lalek z resztek materiałów. Czasem brakowało mi w nich odpowiednich kolorów, szukałam ich w naturze. W moich dziecięcych czasach ściany zdobiono haftowanymi makatkami, które informo-wały jej mieszkańców i gości o tym, że np. „Świeża woda zdrowia doda”. Taka makatka wisiała nad ławą,

na której stało wiadro wody zaczerpniętej wprost ze studni. I to chyba też była taka inspiracja dla mnie. Dopiero w szkole na pracach ręcznych zaczę-łam uczyć się haftu. Wymarzyłam sobie mój własny dom, z haftowaną pościelą i pięknym obrusem na stole, czysty, poukładany, wielki, z gromadką dzieci.

Marzenia się spełniają, szczególnie gdy im pomagamy. Wiele osób oczekuje cudów, narzeka, obwiniając świat i ludzi, niekiedy nawet trudno określić za co. Jaki jest Twój stosunek do życia i pracy? Zawsze wiedziałam, że w życiu trzeba sobie same-mu pomóc, że nic nie otrzymuje się za darmo i na zawsze, że czas jest zbyt krótki, by go marnować na

smutek i oczekiwanie na szczęście. Młodość przeszła szybko. Gdy wyszłam za mąż, praca w gospodarstwie oraz wychowanie trójki dzieci wypełniało cały mój czas. Jednak starałam się zawsze w tym biegu znaleźć odrobinę wolności dla własnych pasji. Wciąż wra-całam do haftu. W latach osiemdziesiątych nastała moda na haft richelieu, który opanowałam do per-fekcji. Następnym krokiem w moim hafciarstwie był haft kaszubski. No właśnie, istnieją różne techniki haftu. Skąd czerpa-łaś wiedzę? Spotykałam na swojej drodze życia różnych ludzi. Wystarczyło, że ktoś mi pokazał haft kaszubski, objaśnił znaczenie kolorów, motywów. Nie bardzo przekonywały mnie kaszubskie kolory, miedzy inny-mi dlatego, że niebieskich tulipanów nie spotykałam w naturze w latach osiemdziesiątych. Powoli zaczy-nałam wgłębiać się w tematykę, poznawać różne szkoły haftu oraz jego techniki.

Wspominałaś, że rok 1996 był dla Ciebie rokiem prze-łomowym, rokiem który odmienił Twoje życie. Co się takiego wydarzyło?Zmarł nagle mój mąż Wacław. Nie był to dla mnie łatwy czas. I nagle w moim domu pojawiła się Hu-gona Ostrowska-Wójcik – kustoszka Muzeum Po-morza Środkowego w Słupsku. Zobaczyła mój ob-rus na ołtarzu w kościele. Wcześniej odwiedził mnie Henryk Soja z Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach

i zachwycił się kaszubską firanką zawieszoną w kuch-ni. Zostałam zaproszona na warsztaty hafciarskie do Muzeum. Instruktorką była Józefa Sitarz z Prze-chlewa. Pod jej czujnym artystycznym okiem uczy-łam się każdego ściegu, poznawałam nieprzebrane możliwości komponowania barw. Poznałam wiele szkół kaszubskiego haftu. Chciałam się tą wiedzą dzielić z innymi. W Smołdzinie powstało Koło Ha-fciarskie. Na warsztaty zapisało się piętnaście pań. Miałyśmy swoją pracownię. Z czasem nasze prace były eksponowane na wystawach sztuki ludowej. Wyjeżdżałyśmy na spotkania z hafciarkami z innych kół. Od tego czasu haftowanie stało się moim nieod-łącznym zajęciem. Zachwyciła mnie historia związana z obrusem, który przypadkiem trafił w twoje ręce, a z którego wyczaro-wałaś cudo dopisując haftem jej zakończenie. Jak to było z tym obrusem?Stary obrus trafił w moje ręce przypadkiem, z led-wie widocznym pięknym wzorem, który dawna wła-ścicielka miała wyhaftować. Nie dokończyła jednak

swojej robótki. Zostawiła ją z wieloma innymi rze-czami, gdy musiała po wojnie opuścić swój rodzinny dom. Po pięćdziesięciu latach dokończyłam rozpo-czętą pracę. Za pośrednictwem mediów odnalazłam rodzinę dawnej niemieckiej hafciarki. Jej potom-kowie byli bardzo wzruszeni. Ten obrus spina dwa światy, ten sprzed 1945 roku i nasz czas po wojnie.Od wielu już lat mieszkasz w Słupsku i nadal two-rzysz: haftujesz, piszesz, śpiewasz, hodujesz kwia-ty na balkonie, pysznie gotujesz, bierzesz udział w wielu projektach. Skąd taki pęd do aktywności? Lubię ludzi i świat. Zamieszkanie w Słupsku nie od-izolowało mnie od aktywności. Wręcz przeciwnie, nawiązałam wiele nowych znajomości. Wiele osób prosi mnie o wyhaftowanie różnych rzeczy. Działam w Zrzeszeniu Kaszubskim, więc nie mam czasu na nudę. Haftuję stroje ludowe, krawaty, szaty litur-giczne, makaty, serwety, obrusy. Moje hafty cieszą oczy w wielu krajach. Dzień, w którym z jakiegoś powodu nie wezmę w ręce mojej robótki, uważam za dzień stracony. To miłe dla mnie zajęcie wypełnia mi samotny czas, odsuwa niedobre myśli, daje satys-fakcję, ułatwia kontakty z ludźmi. Cieszy mnie, gdy moje wnuczki z zaciekawieniem przyglądają się jak babcia haftuje. Patrzę na nich i tak sobie dywaguję, może kiedyś któraś z nich zacznie haftować.

Informator senIora14

SyLWetKI

Stary obrus trafił w moje

ręce przypadkiem, z ledwie

widocznym pięknym wzorem,

który dawna właścicielka miała

wyhaftować. Nie dokończyła

jednak swojej robótki. Zostawiła

ją z wieloma innymi rzeczami,

gdy musiała po wojnie opuścić

swój rodzinny dom.

Kobieta wielu pasji – hafciarka, pieśniarka ludowa, poetka, znakomita gospodyni domowa… Jakie jeszcze pasje nosi w sobie Henryka jurałowicz-Kurzydło?

wystarczy pokazać mi haft...Z Henryką Jurałowicz-Kurzydło ROZMAWIA Danuta Sroka FOTO: Sławomir Żabicki

15Informator senIora

Porozmawiajmy o hafcie, kolorach, miłości do świata i ludzi, o przyrodzie, po prostu o Tobie, Heniu. Kiedy rozpoczęła się Twoja znajomość z nitką?Dość dawno temu, w dzieciństwie. Moja mama zaj-mowała się krawiectwem, ja podglądałam, uzupeł-niałam, zachwycałam się barwą, splotem i przyglą-dałam się zdobniczym materiałom. Szyłam ubranka dla lalek z resztek materiałów. Czasem brakowało mi w nich odpowiednich kolorów, szukałam ich w naturze. W moich dziecięcych czasach ściany zdobiono haftowanymi makatkami, które informo-wały jej mieszkańców i gości o tym, że np. „Świeża woda zdrowia doda”. Taka makatka wisiała nad ławą,

na której stało wiadro wody zaczerpniętej wprost ze studni. I to chyba też była taka inspiracja dla mnie. Dopiero w szkole na pracach ręcznych zaczę-łam uczyć się haftu. Wymarzyłam sobie mój własny dom, z haftowaną pościelą i pięknym obrusem na stole, czysty, poukładany, wielki, z gromadką dzieci.

Marzenia się spełniają, szczególnie gdy im pomagamy. Wiele osób oczekuje cudów, narzeka, obwiniając świat i ludzi, niekiedy nawet trudno określić za co. Jaki jest Twój stosunek do życia i pracy? Zawsze wiedziałam, że w życiu trzeba sobie same-mu pomóc, że nic nie otrzymuje się za darmo i na zawsze, że czas jest zbyt krótki, by go marnować na

smutek i oczekiwanie na szczęście. Młodość przeszła szybko. Gdy wyszłam za mąż, praca w gospodarstwie oraz wychowanie trójki dzieci wypełniało cały mój czas. Jednak starałam się zawsze w tym biegu znaleźć odrobinę wolności dla własnych pasji. Wciąż wra-całam do haftu. W latach osiemdziesiątych nastała moda na haft richelieu, który opanowałam do per-fekcji. Następnym krokiem w moim hafciarstwie był haft kaszubski. No właśnie, istnieją różne techniki haftu. Skąd czerpa-łaś wiedzę? Spotykałam na swojej drodze życia różnych ludzi. Wystarczyło, że ktoś mi pokazał haft kaszubski, objaśnił znaczenie kolorów, motywów. Nie bardzo przekonywały mnie kaszubskie kolory, miedzy inny-mi dlatego, że niebieskich tulipanów nie spotykałam w naturze w latach osiemdziesiątych. Powoli zaczy-nałam wgłębiać się w tematykę, poznawać różne szkoły haftu oraz jego techniki.

Wspominałaś, że rok 1996 był dla Ciebie rokiem prze-łomowym, rokiem który odmienił Twoje życie. Co się takiego wydarzyło?Zmarł nagle mój mąż Wacław. Nie był to dla mnie łatwy czas. I nagle w moim domu pojawiła się Hu-gona Ostrowska-Wójcik – kustoszka Muzeum Po-morza Środkowego w Słupsku. Zobaczyła mój ob-rus na ołtarzu w kościele. Wcześniej odwiedził mnie Henryk Soja z Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach

i zachwycił się kaszubską firanką zawieszoną w kuch-ni. Zostałam zaproszona na warsztaty hafciarskie do Muzeum. Instruktorką była Józefa Sitarz z Prze-chlewa. Pod jej czujnym artystycznym okiem uczy-łam się każdego ściegu, poznawałam nieprzebrane możliwości komponowania barw. Poznałam wiele szkół kaszubskiego haftu. Chciałam się tą wiedzą dzielić z innymi. W Smołdzinie powstało Koło Ha-fciarskie. Na warsztaty zapisało się piętnaście pań. Miałyśmy swoją pracownię. Z czasem nasze prace były eksponowane na wystawach sztuki ludowej. Wyjeżdżałyśmy na spotkania z hafciarkami z innych kół. Od tego czasu haftowanie stało się moim nieod-łącznym zajęciem. Zachwyciła mnie historia związana z obrusem, który przypadkiem trafił w twoje ręce, a z którego wyczaro-wałaś cudo dopisując haftem jej zakończenie. Jak to było z tym obrusem?Stary obrus trafił w moje ręce przypadkiem, z led-wie widocznym pięknym wzorem, który dawna wła-ścicielka miała wyhaftować. Nie dokończyła jednak

swojej robótki. Zostawiła ją z wieloma innymi rze-czami, gdy musiała po wojnie opuścić swój rodzinny dom. Po pięćdziesięciu latach dokończyłam rozpo-czętą pracę. Za pośrednictwem mediów odnalazłam rodzinę dawnej niemieckiej hafciarki. Jej potom-kowie byli bardzo wzruszeni. Ten obrus spina dwa światy, ten sprzed 1945 roku i nasz czas po wojnie.Od wielu już lat mieszkasz w Słupsku i nadal two-rzysz: haftujesz, piszesz, śpiewasz, hodujesz kwia-ty na balkonie, pysznie gotujesz, bierzesz udział w wielu projektach. Skąd taki pęd do aktywności? Lubię ludzi i świat. Zamieszkanie w Słupsku nie od-izolowało mnie od aktywności. Wręcz przeciwnie, nawiązałam wiele nowych znajomości. Wiele osób prosi mnie o wyhaftowanie różnych rzeczy. Działam w Zrzeszeniu Kaszubskim, więc nie mam czasu na nudę. Haftuję stroje ludowe, krawaty, szaty litur-giczne, makaty, serwety, obrusy. Moje hafty cieszą oczy w wielu krajach. Dzień, w którym z jakiegoś powodu nie wezmę w ręce mojej robótki, uważam za dzień stracony. To miłe dla mnie zajęcie wypełnia mi samotny czas, odsuwa niedobre myśli, daje satys-fakcję, ułatwia kontakty z ludźmi. Cieszy mnie, gdy moje wnuczki z zaciekawieniem przyglądają się jak babcia haftuje. Patrzę na nich i tak sobie dywaguję, może kiedyś któraś z nich zacznie haftować.

Informator senIora14

SyLWetKI

Stary obrus trafił w moje

ręce przypadkiem, z ledwie

widocznym pięknym wzorem,

który dawna właścicielka miała

wyhaftować. Nie dokończyła

jednak swojej robótki. Zostawiła

ją z wieloma innymi rzeczami,

gdy musiała po wojnie opuścić

swój rodzinny dom.

Kobieta wielu pasji – hafciarka, pieśniarka ludowa, poetka, znakomita gospodyni domowa… Jakie jeszcze pasje nosi w sobie Henryka jurałowicz-Kurzydło?

wystarczy pokazać mi haft...Z Henryką Jurałowicz-Kurzydło ROZMAWIA Danuta Sroka FOTO: Sławomir Żabicki

15Informator senIora

SŁUPSKA RADA SENIORÓW

Działamy dla Ciebie

SENIORZENIE JESTEŚ SAM!

59 848 84 00

Czujesz się samotny, zagubiony w świecie ciągłych zmian,

nie chcesz angażować w swoje sprawy przepracowanych

członków rodzin, a może niepokoi Cię sytuacja sąsiada

- dzwoń wybierając numer:

TELEOPIEKA - usługa, dającą możliwość

całodobowego wezwania pomocyw przypadku zagrożenia życia,

zdrowia lub bezpieczeństwa(np. nagłe zasłabnięcie, upadek).

Miejski Ośrodek PomocyRodzinie w Słupsku.ul. Słonecznej 15 D,

tel. 59 840 04 95

TELEFON SENIORA (TEL-SEN)

Nr 59 848 84 00TELEFON SENIORA TELEFON SENIORA

- (Tel-Sen) jest narzędziem pozwalającym na wysłuchanie, wspieranie,aktywizowanie, interweniowanie i wyłanianie osób pozostawionychsamym sobie. Funkcjonowaniem telefonu seniora zgodnie z wskazaniemprzedstawicieli Słupskiej Rady Seniorów zajmują się Strażnicy Miejscy.

E-RECEPTA

w telefonie lub specjalnym breloku.

„Przycisk życia”

• Samodzielny Publiczny Miejski Zakład Opieki Zdrowotnej w Słupsku (SPMZOZ);• Centrum Zdrowia SALUS.

Osoby przewlekle chore mogą uniknąć uciążliwych kolejekdo lekarza po kolejną receptę. W Słupsku usługę zdalnegozamawiania recept tzw. e-receptę lub receptę online oferujądwa podmioty:

rada.seniorzy@um.slupsk.pl

Więcej informacji znajdziesz na stronie internetowej Miasta Słupskawww.slupsk.pl zakładka seniorzy lub w Wydziale Zdrowia

i Spraw Społecznych Urzędu Miejskiego w Słupsku(Plac Zwycięstwa 1 pok. 208).

KOPERTA ŻYCIAKoperta życia to forma wsparcia dzięki, której

możliwa jest natychmiastowa i specjalistyczna

pomoc osobom do których przybywa pogotowie

ratunkowe. Formularz umieszczony w plastikowej

kopercie może być podstawowym źródłem

informacji dla osób ratujących w przypadku kiedy

czas na udzielenie pomocy odgrywa kluczową rolę.

Zgodnie z wskazaniami koperta z aktualnym danymi

powinna znajdować się w lodówce.