Patron szkoły

Autorki: Ola Adamska, Dagmara Szczęśniak i Ola Maciejewska

Janusz Korczak,

a tak naprawdę Henryk Goldszmit

urodził się 22 lipca 1878

w Warszawie, a zmarł 7 sierpnia 1942 r. w Treblince.

Był lekarzem, pedagogiem, pisarzem oraz działaczem

społecznym.

Pochodził ze spolonizowanej rodziny Goldszmitów

- jego pradziad był szklarzem, dziadek lekarzem, zaś ojciec,

Józef Goldszmit, znanym warszawskim adwokatem.

Za życia był bardzo znanym i zdolnym pisarzem napisał m.in. :

- „Król Maciuś I”

- „Kajtuś Czarodziej”

- „Uparty chłopiec”

- „Prawo dziecka do szacunku”

Janusz Korczak wraz z pedagogiem Stefanią Wilczyńską założyli i prowadzili Dom Sierot

dla dzieci żydowskich w Warszawie. W listopadzie 1940 Dom Sierot został przeniesiony. Podczas przeprowadzki Janusz

Korczak został aresztowany przez Niemców za brak

obowiązkowej opaski.

5 sierpnia 1942 roku Niemcy zlikwidowali prowadzony

przez Korczaka Dom Sierot dla dzieci żydowskich w

Warszawie. Było to równoznaczne z wydaniem

wyroku śmierci na wszystkich pensjonariuszy oraz personel tej placówki.

Janusz Korczak stanął na czele pochodu dwustu podopiecznych z domu sierot, którzy 5 sierpnia zostali wywiezieni

z Warszawy do obozu koncentracyjnego

w Treblince.

Czterogodzinny marsz dzieci był wstrząsającym widokiem dla mieszkańców Warszawy.

Ostatnią drogę Janusza Korczaka z dziećmi można

bardzo źle zapamiętać, ponieważ był już wtedy

bardzo chory. Zginął wraz

z dziećmi i wychowawcami domu sierot w komorze

gazowej obozu koncentracyjnego.

Janusz Korczak zdawał sobie sprawę, że nie może uniknąć

śmierci, a zwłaszcza

jego podopieczni.

Zrozumiał, że jedyne co może zrobić to dotrzymać

im towarzystwa

przy tak trudnej chwili.

Janusz Korczak pisał również cytaty

o dzieciach m.in.:

Janusz Korczak pisał książki dla dzieci.

Nie zapominał także o dorosłych,

poza książkami, które dla nich pisał, poświęconymi pedagogice i psychologii,

to do nich kierował audycje radiowe, prowadzone w II Rzeczypospolitej, występując jako „Stary Doktor”.