Anonimowi Narkomani to stowarzyszenie non-profit dla kobiet i mężczyzn dla których za-żywanie narkotyków stało się dużym problemem. AN pomaga w powrocie do zdrowia uza-leżnionym, którzy spotykają się regularnie aby nawzajem pomagać sobie w codziennej ab-stynencji. Program AN zakłada całkowitą abstynencję od substancji psychoaktywnych. Uczestnicy podlegają tylko jednej regule, którą jest chęć pozostania trzeźwym. Program AN to zbiór zasad spisanych w prosty sposób, czyli tak aby każdy mógł przestrzegać w codziennym życiu. Najważniejszą rzeczą jest to, że program działa. W organizacji AN nie ma żadnych ukrytych motywów, AN nie jest związane z żadną inną organizacją. Uczest-nicy nie płacą żadnych opłat, ani nie składają żadnych przysiąg, nie składają też żadnych obietnic. AN nie jest połączone z żadną organizacją polityczną, religijną czy prawną, nie podlega też żadnej obserwacji. Każdy może dołączyć do AN, niezależnie od wieku, rasy, seksualnej orientacji, przekonań religijnych lub ich braku. Dla członków AN nie jest istotne życie jakie dana osoba prowadziła w przeszłości, jaki jest jej status finansowy, ani substancje, które kiedyś zażywała. Doświadczenie mówi, że regu-larne uczestnictwo w spotkaniach pomaga w pozostaniu “czystym”Uczestnictwo w AN jest dobrowolne, a członkiem może zostać każdy, kto szuka pomocy w radzeniu sobie z substancjami psychoaktywnymi i chce zaprzestać ich zażywania. Podstawowa zasada anonimowości pozwala uzależnionym na uczestnictwo w spotkaniach bez obawy przed prawnymi lub socjalnymi konsekwencjami (reprekusjami). To bardzo ważne dla uzależnionego, który decyduje się na swój pierwszy meeting. Anonimowość jest również bardzo pomocna w zasadzie równości. Dzięki temu, ani żaden uczestnik, ani żadne wydarzenie nie przeszkadza w odbiorze podstawowego przesłania, czyli zdrowienia w AN. Każdy uczestnik proszony jest więc o zachowanie anonimowości pozostałych członków AN, tak jeśli chodzi o imię i nazwisko, wygląd, jak również osobiste szczegóły, które mogłyby ułatwić ich identyfikację. Przesłanie zdrowienia obecne jest w artykułach o stowarzyszeniu, jednak dane osobowe zachowane są w tajemnicy. AN nie jest tajną organizacją, po prostu zachowuje zasadę anonimowości. Współpraca z prasą przebiega w bardzo dobrych warunkach, mamy więc nadzieję, że przesłanie “zdrowienia” jak mediach, odegra ogromną rolę w popularyzacji idei, niosąc nadzieję wyjścia z nałogu tysiącom uzależnionych. Dziękujemy za zrozumie-nie. AN zachęca swoich członków aby zachowali całkowitą abstynencją od narkotyków (włącznie z alkoholem), ponieważ członkowie AN nauczyli się, że całkowita abstynencja zapewnia najlepsze podstawy dla zdrowienia i rozwoju osobistego. Z drugiej strony jednak AN nie zabrania używek takich jak kofeina, nikotyna czy cukier. Podobnie, zażywanie leków przepisanych przez lekarza, szczególnie w szczególnych przypadkach medycznych i psychiatrycznych nie jest ani zabronione ani zalecane. W przypadkach dotyczących tych obszarów, AN pozostawia decyzję zainteresowanym i zachęca aby odnosili się w tych kwestiach do doświadczeń osobistych lub innych członków stowarzyszenia, również konsultując się z lekarzem.Spotkania (meetingi)Podstawową usługą świadczoną przez AN są meetingi, czyli spotkania przeprowadzane raz w tygodniu. Każda grupa jest autonomiczna, jednak organizacja opiera się na 12 za-sadach znanych w całej organizacji. Meetingi, przeważnie odbywające się w salach wynaj-mowanych od różnych świeckich i religijnych organizacji mogą mieć formę “otwartą dla wszystkich” co oznacza, że na takie spotkanie może przyjść każdy, nawet osoba nieuza-leżniona. Inną formą są meetingi “otwarte tylko dla uzależnionych”. Taka forma spotkanie przeznaczona jest tylko dla osób, które mają problem z substancjami zmieniającymi świadomość. Meetingi prowadzone są przez członków AN wybranych do tego celu. Po-

zostali mogą wziąć udział dzieląc się swoimi doświadczeniami w zdrowieniu i walce z narkotykami czy alkoholem, nadzieją i siłą jaką daje im uczestniczenie w AN.AN jest stowarzyszeniem świeckim, które zachęca swoich członków aby kultywowali i rozwijali indywidualne rozumienie “duchowego przebudzenia”, które może, ale nie musi związane być z religią.Uzależnienie pomagają sobie nawzajem. AN wyznaje zasadę, że jednym z na-jważniejszych czynników sprzyjających walce z używkami jest terapeutyczna wartość jaką posiadają uzależnieni pracujący ze sobą i niosący sobie pomoc nawzajem. W trakcie spotkań, uczestnicy regularnie dzielą się osobistymi doświadczeniami, zabierając głos nie jako profesjonaliści ale jako zwykli ludzie, którzy odkryli, że dzielenie się przynosi rozwiązanie problemu. AN nie korzysta z pomocy profesjonalnych terapeutów, ośrodków terapeutycznych czy szpitali. AN nie zapewnia finansowych, psychiatrycznych czy też me-dycznych usług swoim członkom. http://ukna.org/content/what-na

Aniu, jeśli chcesz skorzystać z mojej rady, to sobie myślę, że przyda się hmm glosariusz czyli słownik pojęć dotyczących NA. Niektóre słowa ująłem w cudzysłów, bo myślę, że Ty, Darek czy ja wiemy co one oznaczają, a praca będzie dla czytelnika, który może ALE NIE MUSI być obeznany z takimi pojęciami. Pomyśl o tym, to ładnie wygląda i pokazuje wkłąd Twojej pracy czyli dbanie o czytelnika.

Historia ANAnonimowi Narkomani powstali w 1953 roku wywodząc się bezpośrednio z tradycji Anoni-mowych Alkoholików. Anonimowi Alkoholicy to stowarzysenie opierające swoją działalność na programie 12 kroków, dzięki któremu wielu uzależnionych od narkotyków czy alkoholu znalazło drogę do trzeźwości. Czwarta tradycja daje każdej grupie Anonimowych Alkoholików autonomię, która pozwala jej na otwarcie “zamkniętego meetingu” dla osób z uzależnieniami nie związanymi z alkoholem. Uzależnienie od innych substancji mają swobodny wstęp na “meetingi otwarte”. Współzałożyciel AA, Bill Wilson, podjął rozważania na temat ut-worzenia stowarzyszenia dla osób uzależnionych od narkotyków już w 1944. W 1947 or-ganizacja NARCO (również znana pod nazwą Anonimowi Uzależnieni) odbywała spotka-nia na terenie więzienia stanowego w Lexington, Kentucky. W 1948 w więzieniu w Nowym Jorku, pewien członek NARCO powołał na krótko do życia stowarzyszenie nazwana NA (Narcotics Anonymous) czyli Anonimowi Narkomani. W tym samym czasie powstało 12 in-nych grup działających między innymi w stanie Texas i California. Stowarzyszenia zrzeszały ludzi, którzy dążyli do trzeźwości.AN jakie znamy dzisiaj wywodzi się z programu Anonimowych Alkoholików i zostało za-łożone przez Jimmy’ego Kinnona w 1953. Meetingi odbywały się w Los Angeles, Califor-nia. Założyciele, którzy w większości wywodzili się z AA, oficjalnie zatwierdzili istnienie AN i wydali pozwolenie na używanie programu 12 kroków i 12 tradycji przez stowarzyszenie nazwane po prostu Narcotics Anonymous. W 1954 wydana została publikacja nazwana Małą Żółtą Broszurką. Zawierała ona 12 kroków i wczesne założenia programu. W tym czasie AN nie była jeszcze ogólnie znana. Początkowo grupy AN miały sporo problemów ze znalezieniem miejsca spotkań, które często odbywały się w prywatnych domach członków. AN napotykała na trudności szczególnie w stanie Nowy Jork. Obowiązujące w tym stanie prawo dotyczące narkotyków czyli “Rockefeller drug laws” zabraniało spotykać się osobom uzależnionym od narkotyków, co sprawiało, że meetingi automatycznie stawały się nielegalne, w konsekwencji stawiając AN po stronie tych którzy łamią prawo. Uzależnienie musieli więc przemieszczać się w miejsca na miejsce, dbać o to, aby spotkanie nie było inwigilowane czego konsekwencją byłaby wizytą policji i aresztowania. Dodatkowo wiele grup AN nie przestrzegało tradycji i 12 kroków, często przyjmując datki

finansowe, co stało w sprzeczności z tradycjami AA. Pod koniec lat 50 zeszłego stulecia, meetingi odbywały się coraz rzadziej, a 1959 przez 4 miesiące nie odbyło się żadne spotkanie AN. Założyciele na czele z J. Kinnonem postanowili odbudować AN tym razem przestrzegając ściśle programu.W następnych latach mimo początkowego braku zainteresowania nawet ze strony władz AA, stowarzyszenie Narcotics Anonymous powoli nabierało znaczenia, zyskując nowych członków i rozrastając się poza granice Ameryki Północnej. Garść szczegółów z życia AN:• w 1960 odbyło się pierwsze spotkanie AN• w 1978 liczba zarejestrowanych grup wynosiła poniżej 200 w trzech krajach• w 1983 istniało już 2,966 grup na terenie 12 krajów• w 1993 w 60 krajach istniało już 13,000 grup• w 2002, 1008 krajów gościło ponad 21,500 grup AN• w 2007 licna grup wynosiła powyżej 25,065 w 127 krajachhttp://www.vvana.info/History_of_N.php