LAT FILHARMONII

styczeń

FILHARMONII LAT

WARMIŃSKO-MAZURSKIEJIM. FELIKSA NOWOWIEJSKIEGOW OLSZTYNIE

kalendarium styczeń

2

8 stycznia /piątek/ godz. 19.00 sala koncertowa Filharmonii

GALA MARSZAŁKOWSKA GlassDuo – Szklana harfaPiotr Sułkowski – dyrygent, Orkiestra Symfonicz-na FW-M, GlassDuo: Anna i Arkadiusz Szafrań-cowie

m.in. CHOPIN, CZAJKOWSKI, DVOŘÁK, SIBELIUS, PIAZZOLLA, STRAUSS

10 stycznia /niedziela/ godz. 11.00 sala koncertowa Filharmonii

KONCERT RODZINNYGlassDuo – Szklana harfaPiotr Sułkowski – dyrygent, Orkiestra Symfonicz-na FW-M, GlassDuo: Anna i Arkadiusz Szafrań-cowie

...czyli grające kieliszki

12 stycznia /wtorek/ godz. 19.00 sala koncertowa Filharmonii

OLGA LIPIŃSKA I PRZYJACIELEHanna Śleszyńska, Monika Dryl, Anna Sroka--Hryń, Paweł Wawrzecki, Robert Rozmus, Kacper Kuszewski, Łukasz Borkowski oraz zespół muzyczny w składzie: Czesław Majewski, Ryszard Poznakowski, Robert Obcowski, prowadzenie koncertu – Olga Lipińska i Paweł Wawrzecki


Z NOWEGO JORKU DO TEKSASUAmerican POP koncertMariusz Smolij – dyrygent, Orkiestra Symfonicz-na FW-M

COPLAND, GERSHWIN, WILLIAMS, PORTER

16 stycznia /sobota/ godz. 18.55 sala koncertowa Filharmonii

THE METROPOLITAN OPERA LIVE IN HDGeorges Bizet – Poławiacze pereł Wystąpią: Diana Damrau (Leila), Matthew Polen-zani (Nadir), Mariusz Kwiecien (Zurga), Nicolas Testé (Nourabad). Reżyseria: Penny Woolcock, scenografia: Dick Bird. Dyryguje Gianandrea Noseda.


W 70. ROCZNICĘ ŚMIERCI FELIKSA NOWOWIEJSKIEGO (7 II 1877 – 18 I 1946) Koncert symfonicznyJerzy Kosek – dyrygent, Agnieszka Ufniarz – for-tepian, Paweł Panasiuk – wiolonczela, Orkiestra Symfoniczna FW-M

NOWOWIEJSKI


MISTRZOWSKIE RECITALE FORTEPIANOWEHubert Rutkowski – fortepian

BEETHOVEN, RAMEAU, LESZETYCKI, PADEREWSKI, LUTOSŁAWSKI

30 stycznia /sobota/ godz. 18.55 sala koncertowa Filharmonii

THE METROPOLITAN OPERA LIVE IN HDGiacomo Puccini – Turandot Wystąpią: Nina Stemme (Turandot), Anita Hartig (Liu), Marco Berti (Kalaf), Alexander Tsymbalyuk (Timur). Reżyseria i scenografia: Franco Zeffirel-li. Dyryguje Paolo Carignani.

8 stycznia 2016 (piątek), godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

Gala MarszałkowskaGlassDuo – szklana harfa

Piotr Sułkowski – dyrygentGlassDuo – Anna i Arkadiusz SzafrańcowieOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

W programie m.in.:Piotr Czajkowski – Suita z Jeziora łabędziego, Antonin Dvořák – Taniec słowiański nr 7, Fryderyk Chopin – Etiuda op. 10 nr 9, Astor Piazzolla – Adios Nonino, Sting – Fragile, Zequinha de Abreu – Tico-tico, Arek Szafraniec – Songueira, Jean Sibelius – Valse Triste, najpiękniejsze polki i walce Straussa.

Znane melodie Chopina, Czajkowskiego, Dvořáka, Sibeliusa, Piazzolli, walce i polki Straussa, a także popularne piosenki zabrzmią w wykonaniu orkiestry oraz grane na... szklanych kieliszkach. I nie chodzi tu bynajmniej o żart. „Nieziemski” dźwięk wydoby-wany z odpowiednio przygotowanych i dostrojonych czasz szklanych fascynował od dawna. Na takiej zasadzie działała na przykład szklana harmonika, instrument bardzo ceniony w XVIII i XIX wieku, za twórcę którego uważa się Benjamina Franklina, jednego z Ojców Założycieli Stanów Zjednoczonych. Utwory na harmonikę szklaną kompono-wał Mozart, w Warszawie grywał na tym instrumencie młody Chopin, zaś Mickiewicz wspominał o niej w Wielkiej Improwizacji z Dziadów:

... kładę me dłonie

Na gwiazdach jak na szklanych harmoniki kręgach.

To nagłym, to wolnym ruchem,

Kręcę gwiazdy moim duchem;

Milijon tonów płynie; w tonów milijonie

Każdy ton ja dobyłem, wiem o każdym tonie ...

3

MarszałekWojewództwa Warmińsko-Mazurskiego

Gustaw Marek Brzezin

GlassDuo czyli Anna i Arkadiusz Szafrańcowie

Artyści odwołują się do ciekawych dziejów szklanej harfy, wskrzeszając jednocześnie starą, zapomnianą już nieco tradycję. Są jedynymi w Polsce instrumentalistami profesjonalnie uprawiającymi tę sztukę.

Instrument, na którym koncertują to naj-większa profesjonalna szklana harfa na świecie. Jej skala sięga niemal 5 oktaw, a tworzą je kieliszki, których nie trzeba napełniać wodą! Doświadczenia Glass-Duo wykraczają poza ramy działalności recitalowej. Muzycy biorą udział w więk-szych przedsięwzięciach artystycznych jak również prowadzą warsztaty gry na kieliszkach.

Duet bierze udział w festiwalach muzycz-nych, dokonuje prawykonań utworów specjalnie dla nich pisanych, grywa samo-dzielnie oraz z towarzyszeniem zarówno kameralistów jak i orkiestr – również sym-fonicznych. Współpracował m.in. z zespo-łami tej rangi, co Sinfonia Varsovia czy Orkiestra Filharmonii Narodowej i kom-pozytorami tego formatu, co Zbigniew Preisner. Muzyka nagrana przez GlassDuo wykorzystywana jest w spektaklach gra-nych na scenach m.in. Teatru Ateneum w Warszawie, Teatru im Stefana Jaracza w Łodzi, czy Teatru Nowego w Słupsku. Muzycy GlassDuo mają również na swym koncie współpracę z Instytutami Polskimi oraz innymi placówkami dyplomatycz-nymi, na których zaproszenie odwiedzili m.in. Wiedeń, Sofię, Warnę, Bukareszt, Charków, Hunedoarę, Dusseldorf, Kali-ningrad, Wilno, Brukselę, czy Houston.

GlassDuo brało udział m.in. w festiwalach: International Festival „Round About Cho-

pin” (Austria), Klaipeda Music Spring (Li-twa),

Polish Harmonies „Chopin & Beyond” (USA ), Festival di Santo Stefano (Włochy), La Folle Journée w Warszawie, Interna-tional Music Festival „RESUREXIT” (Li-twa), Automne Musical de Marchienne” (Belgia), Singapore Festival of Arts (Sin-gapur), Altstadtherbst Kulturfestival Düs-seldorf (Niemcy), Internationaal Festival van Vlaanderen Gent (Belgia), Warszaw-ska Jesień (Polska), International Music Festival Mood Indigo (Indie), Festiwal „Mozartiana” (Polska), „Musica Negli Hor-ti” (Włochy), Festival Internazionale della Cultura (Włochy), International Bach Fe-stival „Bakhosluzheniye” (Rosja), Między-narodowy Festiwal Chopinowski (Polska), Dni Muzyki Karola Szymanowskiego (Pol-ska), International Classical Music Festival (Litwa), Kristupo Vasara (Litwa), Open East Festival Anglia, i w wielu innych.

GlassDuo ma na swym koncie również m.in.: koncert podczas prezentacji projektu Eu-ropejskiego Centrum Solidarności (ECS) w Stałym Przedstawicielstwie Rzeczy-pospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej w Brukseli, występ z okazji Abu Dhabi Me-dical Distinction Award Ceremony (2011, Emirates Palace, Abu Dhabi, United Emi-

4

5

Piotr Sułkowskidyrygent

Dyrektor naczelny i artystyczny Filharmo-nii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie. Posiada ogromne doświadczenie opero-we, zdobyte w czasie wieloletniej pracy dyrygenta – a w latach 2006-07 dyrektora artystycznego – w Operze Krakowskiej, oraz w Opera Wildwood Festival AR (USA), którego był dyrektorem muzycznym. Przygotował wiele premier operowych, w tym kilka prawykonań. Między innymi w 2007 r., podczas Festiwalu Muzyki Pol-skiej, w ramach obchodów Roku Szyma-nowskiego we współpracy z PWM, doko-nał światowego prawykonania nieznanej operetki Karola Szymanowskiego Loteria na mężów, czyli narzeczony nr 69. Zrealizo-wany przez Piotra Sułkowskiego w 2004 r. w Krakowie Gwałt na Lukrecji Benjamina Brittena został uznany na Bydgoskim Fe-stiwalu Operowym za najlepszy spektakl roku. Współtwórca Krakowskiej Opery Kameralnej, z którą zrealizował kilka pro-dukcji. W latach 2008-09 pracował jako za-stępca dyrektora Chóru Polskiego Radia w Krakowie. Od roku 2009 do 2011 był kierownikiem muzycznym Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej. Od roku 2008 do 2014 był pierwszym gościnnym dyry-gentem Signature Symphony Orchestra w Tulsa (USA).

Współpracuje z wieloma orkiestrami, a także zajmuje się pracą dydaktyczną,

zarówno na Akademii Muzycznej w Kra-kowie, jak i w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. Od 1993 r. dyrygent orkiestry POSM im. Chopina w Krakowie, z którą we Francji realizował programy edukacyjne dla młodzieży. Pomysłodaw-ca i dyrektor artystyczny Festiwalu Barba-kan, odbywającego się w okresie letnim w Krakowie. W 2008 r., w ramach Festi-walu Rozstaje poprowadził jubileuszowy koncert na Rynku Głównym w Krakowie ze światowej sławy solistą – Gheorgem Za-mfirem. W 2010 r. koncertem w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie zainaugu-rował działalność Fundacji Panteon Na-rodowy. Zrealizował nagranie z muzyką Bartosza Chajdeckiego do serialu histo-rycznego Czas honoru.

W 2010 r. w Pampelunie (Hiszpania), na zaproszenie Coro Premier Ensemble de la A.G.A.O, z okazji 20-letniego jubile-uszu tego zespołu, przygotował wraz z Orquesta Sinfonica de Navarra premie-rę Carmen Bizeta. W 2010 r., wraz z Orkie-strą Akademii Beethovenowskiej zreali-zował międzynarodowy projekt operowy

rates), koncert z okazji losowania grup na Puchar Azji w piłce nożnej AFC Asian Cup 2011 Finals (Doha, Qatar), koncert – Wiel-

ki Finał obchodów ponownego otwarcia Queen Elizabeth Olympic Park (Londyn 2013).

fot.

Ark

adiu

sz K

orc

zin

6

Fidelio – ofiarom holokaustu na podsta-wie opery Beethovena, a przedstawione w kilku miastach w Polsce spektakle uzyskały bardzo dobre recenzje m.in. w prestiżowym, angielskim czasopismie Opera. W 2011 r. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej odbył podróż koncertową do Hiszpanii, gdzie w Bilbao i w Pampelunie pod jego kie-rownictwem przygotowano spektakle Toski Pucciniego. Rok później z tą samą orkiestrą oraz solistą Eduardem Kunzem zainaugurował w Filharmonii Narodowej w Warszawie cykl „Wielkie koncerty forte-pianowe”. W 2011 r. uzyskał tytuł doktora sztuki muzycznej.

W 2012 r. został powołany przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji do Rady Pro-gramowej Radia Olsztyn. Wraz z orkie-strą Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Olsztyna za rok 2012: Statuetkę św. Ja-kuba w dziedzinie kultury za widowisko

taneczno-muzyczne wg Dziadka do orze-chów Czajkowskiego. W 2013 r. Warmiń-sko-Mazurski Klub Biznesu, za działalność artystyczną i popularyzowanie muzyki klasycznej wśród mieszkańców regionu Warmii i Mazur, przyznał Piotrowi Suł-kowskiemu tytuł i statuetkę Osobowość Warmii i Mazur w kategorii kultura. Od 2014 jest wiceprzewodniczącym Zarządu Zrzeszenia Filharmonii Polskich. W 2014 r. prowadzona przez Piotra Sułkowskiego Filharmonia Warmińsko-Mazurska otrzy-mała Laur Najlepszym z najlepszych za suk-cesy i osiągnięcia na skalę ogólnopolską i międzynarodową – za promocję Warmii i Mazur w 2013 r. W 2014 r. Piotr Sułkow-ski został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Me-dalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2015 roku za „twórcze osiągnięcia w dziedzinie kultury Warmii i Mazur” otrzymał nagrodę Wojewody Warmińsko--Mazurskiego: statuetkę Pegaza.

7

10 stycznia 2016 (niedziela), godz. 11.00sala koncertowa Filharmonii

Koncert rodzinnyGlassDuo – szklana harfa

Piotr Sułkowski – dyrygentGlassDuo – Anna i Arkadiusz SzafrańcowieOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

W programie m.in.:Piotr Czajkowski – Suita z Jeziora łabędziego, Antonin Dvořák – Taniec słowiański nr 7, Fryderyk Chopin – Etiuda op. 10 nr 9, Astor Piazzolla – Adios Nonino, Sting – Fragile, Zequinha de Abreu – Tico-tico, Arek Szafraniec – Songueira, Jean Sibelius – Valse Triste, najpiękniejsze polki i walce Straussa.

8

12 stycznia 2016 (wtorek), godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

Olga Lipińska i przyjaciele

Muzykę do wierszy Gałczyńskiego skom-ponowali: Adam Sławiński, Ryszard Po-znakowski, Czesław Majewski, Krzysztof Knittel.

Na scenie zobaczymy znanych i lubianych aktorów teatrów dramatycznych oraz gwiazdy Kabaretu Olgi Lipińskiej. Wystą-pią: Hanna Śleszyńska, Monika Dryl, Anna Sroka-Hryń, Paweł Wawrzecki, Robert Rozmus, Kacper Kuszewski, Łukasz Bor-kowski oraz zespół muzyczny w składzie: Czesław Majewski, Ryszard Poznakowski, Robert Obcowski.

Koncert poprowadzą Olga Lipińska i Pa-weł Wawrzecki.

Organizatorem koncertu jest Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsz-tynie oraz Filharmonia Warmińsko-Mazur-ska.

To koncert w dużej mierze poświęcony twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskie-go – jego twórczości poetyckiej oraz satyrycznej (skecze i fragmenty Teatrzyku Zielona Gęś). W programie koncertu znajdą się też wybrane piosenki z Kabaretu Olgi Lipińskiej.

9


Z Nowego Jorku do Teksasu American POP Koncert

Mariusz Smolij – dyrygentOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

W programie m.in.:John Williams – The Cowboys Overture (Texas) Cole Porter/arr. Custer – Cole Porter Salute (Nowy Jork) John Moss (arr) – The Best of Frank Sinatra (Las Vegas) George Gershwin – Suita z Porgy and Bess (South Carolina) Aaron Copland – Saturday Night Waltz & Hoe Down Bob Krogstad (arr) – Curtain Up! (Nowy Jork) The Phantom of the Opera, Chorus Line, Gypsy John Williams – Harry’s Wondrous World (Hollywood/California) Muzyka z filmu „Harry Potter” George Gershwin – Embraceable You (Nowy Jork) Fiddle Faddle (Kentucky) Ward/Gates – America the Beautiful Miller/Porter/ Prima Big Bands!

Mariusz Smolijdyrygent

Prowadzi orkiestry w Stanach Zjednoczo-nych i Europie. American Symphony Or-chestra League, prestiżowa organizacja z siedzibą w Nowym Jorku zrzeszająca orkiestry symfoniczne w Ameryce Pół-nocnej, umieściła jego nazwisko na liście najwybitniejszych mistrzów batuty.

Jest absolwentem Akademii Muzycz-nej w Katowicach w klasie skrzypiec. W 1986 roku, wraz z założonym przez siebie Kwartetem Smyczkowym im. Krzysztofa

Pendereckiego wyjechał do USA. Konty-nuował tam studia m.in. w prestiżowej Eastman School of Music w Rochester w stanie Nowy Jork. W 1998 roku z ra-mienia tej instytucji otrzymał stopień doktorski.

10

W wyniku zwycięstw w szeregu poważ-nych konkursów, Mariusz Smolij od wie-lu lat związany jest stałymi kontraktami z wybitnymi instytucjami muzycznymi w USA. Dyrygował również ponad 100 orkiestrami w 26 krajach na czterech kontynentach, występując na najbardziej prestiżowych estradach koncertowych świata, m. in. w nowojorskiej Carnegie Hall, w nowojorskim Lincoln Center, w Kimmel Center w Filadelfii, w ABC Hall w Johannesburgu, w Narodowym Cen-trum Kultury w Pekinie, w Concertgebo-uw w Amsterdamie, w Tonhalle w Zurichu czy w Salle Gaveau w Paryżu.

Na liście prowadzonych przez niego or-kiestr znajdują się między innymi: Atlanta Symphony Orchestra, Detroit Symphony Orchestra, Houston Symphony, Roche-ster Philharmonic, New Jersey Symphony Orchestra, Indianapolis Symphony, India-napolis Chamber Orchestra, Orchestra of the Lyric Opera – Chicago, Omaha Symphony Orchestra, Missouri Sympho-ny, St. Louis Philharmonic, Symphony of Nova Scotia (Canada), Johannesburg Philharmonic Orchestra (South Africa), Jerusalem Symphony, Israel Symphony Orchestra, Israel Chamber Orchestra, Rotterdam Chamber Orchestra, Orche-stra da Camera Fiorentina, Orchestra Teatro Olimpico - Vicenza, Orchestra Sin-fonica Lecce (Włochy), Orchestre Lamo-ureux Paris (Francja), Sinfonieorchester Basel (Szwajcaria), Bergishe Symphoni-ker, Kiel Philharmonie (Niemcy), Staatsor-chester Frankfurt, Bułgarska Filharmonia Narodowa w Sofii, Serbska Filharmonia Narodowa w Belgradzie, Narodowa Fil-harmonia Boliwii i wiele innych.

Artysta nagrywał dla firm płytowych Hun-garoton, CDAccord oraz dla Narodowego Radia USA (NPR). Od 2004 r. regularnie współpracuje z wytwórnią NAXOS. Wyda-ne przez tę firmę CD z muzyką Andrzeja Panufnika, nagrane wspólnie z Polską Orkiestrą Kameralną, zostało wyróżnione w Londynie przez gazetę „London Eve-ning Standard” oraz doskonale oce-nione przez wielu krytyków w Europie Zachodniej i USA. Kolejne CD, nagrane z Filharmonią Poznańską, poświęcone było muzyce Tadeusza Szeligowskiego. Sześć ostatnich CD z muzyką kompozy-torów węgiersko-amerykańskich (Miklós Rózsa, Eugene Zador) nagrał Mariusz Smolij z Budapesztańską Orkiestrą Sym-foniczną. W 2015 jego nagranie muzyki Grażyny Bacewicz z zespołem Capella Bydgostiensis otrzymało Nagrodę Fryde-ryka.

W Polsce dyrygent często współpracuje z Polską Orkiestrą Kameralną oraz z or-kiestrą Sinfonia Varsovia, z którą dokonał szeregu nagrań (dla Naxos i CDAccord) i którą prowadził również podczas tour-nées koncertowych w Japoni, we Francji oraz w USA. Artysta dyrygował gościnnie większością polskich zespołów filharmo-nicznych i radiowych, m.in. orkiestrą Fil-harmonii Narodowej w Warszawie pod-czas festiwalu Forum Lutosławskiego. W latach 2002-2004 pełnił funkcję dyrekto-ra artystycznego Filharmonii Wrocław-skiej oraz Festiwalu Wratislavia Cantans.

W Stanach Zjednoczonych pełni funkcję dyrektora artystycznego orkiestry kame-ralnej Riverside Symphonia w New Jersey oraz Acadiana Symphony Orchestra w Lo-usianie. W latach 1994-1997 był drugim dyrygentem New Jersey Symphony Or-

11

chestra, a w okresie 2000-2003 na zapro-szenie Christopha Eschenbacha pracował jako stały dyrygent w Houston Symphony Orchestra. Pomiędzy rokiem 1996 a 2000 zajmował pozycję profesora dyrygentury na Northwestern University w Chicago – Evanston, będąc w tym czasie najmłod-szym wykładowcą dyrygentury pośród wszystkich czołowych uczelni amery-

kańskich. Jest wysoce poszukiwanym pedagogiem i prowadził międzynarodo-we kursy m.in. w Czechach, na Słowacji, w Stanach Zjednoczonych, w Chinach, w Polsce oraz w Konserwatorium w Zuri-chu (Szwajcaria). Od 2009 roku jest row-nież gościnnym profesorem i dyrygen-tem univerytetu muzycznego w Tianjin (Chiny).

Będzie to wieczór z muzyką, która każde-mu natychmiast kojarzy się z Ameryką. Muzyczna podróż po tym rozleglym kraju.

Kowbojskie klimaty Teksasu przypo-mni muzyka Johna Williamsa (ur. 1932) do filmu The Cowboys. Ten kompozytor i dyrygent, długoletni szef orkiestry sym-fonicznej Boston Pops, należy do chy-ba najbardziej wziętych i nagradzanych kompozytorów muzyki filmowej naszych czasów. Współpracując przez lata ze Ste-venem Spielbergiem, prócz serii z Indianą Jonesem, opatrzył swoją muzyką jesz-cze szereg innych filmowych przebojów tego reżysera, a mianowicie: E.T., Gwiezd-ne wojny, Imperium kontratakuje, Powrót Jedi, Szczęki, Park Jurajski, Lista Schindlera. Skomponował także muzykę do filmów: Superman, Kevin sam w Nowym Jorku, oraz do trzech filmów o Harrym Potterze: Har-ry Potter i kamień filozoficzny, Harry Potter i komnata tajemnic, Harry Potter i wię-zień Azkabanu. W dwóch z owych filmów o przygodach Harrego Pottera użył Wil-liams charakterystycznego tematu „Harry-’s Wondrous World”, który też usłyszymy

w dalszym ciągu wieczoru, a który każe myśleć o Kalifornii i o „fabryce snów” w Hollywood...

Motywy kowbojskie powrócą zaś jesz-cze w muzyce Aarona Coplanda (1900-1990), uważanego za „najbardziej amery-kańskiego” twórcę amerykańskiej muzyki poważnej, która jest – podobnie jak cała kultura amerykańska – amalgamatem wie-lu składników: neoklasyki, jazzu, wielkiej, romantycznej symfoniki europejskiej, mu-zyki popularnej, rozrywkowej czy wreszcie – w nienajmniejszym procencie – lokalne-go folkloru amerykańskiej prowincji, jak to można usłyszeć np. w jego popularnych „baletach kowbojskich”: Billy the Kid czy Rodeo. Z tego ostatniego baletu pochodzą Saturday Night Waltz oraz Hoe-Down – ta-niec w rodzaju ludowych „square dance” z regionu Appalachów. Copland skompo-nował Rodeo dla zespołu Baletów Rosyj-skich w Monte Carlo – grupy, która wraz z wybuchem wojny znalazła schronienie w Stanach Zjednoczonych; balet miał pre-mierę w roku 1942 i cieszy się wielką popu-larnością, czego może dowodzić na przy-

Wprowadzenie

12

kład fakt, Iż taneczny motyw „Hoe-Down” w latach 70. wzięło na warsztat trio rocka progresywnego Emerson, Lake & Palmer.

Z Nowym Jorkiem kojarzą się największe przeboje sceny muzycznej. W progra-mie znajdzie się więc klasyka musicalu lat 50. XX w., czyli West Side Story Leonarda Bernsteina oraz fragmenty z opery Porgy and Bess Gershwina z lat 30. – pierwsza „czarna muzyka” na operowej scenie No-wego Jorku. A skoro o Gershwinie mowa, to zabrzmi też jego sławny przebój Em-braceable You z musicalu Girl Crazy, który w latach 1930-31 miał 272 przedstawie-nia, toteż melodia owa stała się wręcz symbolem beztroskich, „swingujących lat dwudziestych”. Nie zabraknie, rzecz jasna, musicali powojennych, które złożą się na efektowny przegląd historii nowojorskie-go Broadwayu.

W melodyjny nastrój wieczoru wpiszą się również wielkie, klasyczne już przeboje

mistrzów jazzu i piosenki: tych, którzy two-rzyli podwaliny pod amerykański fenomen musicalowego stylu. Wśród nich przede wszystkim Cole Porter (1891-1964), któ-ry podobnie jak Gershwin szukał swych inspiracji również w Paryżu, a obok niego – Frank Sinatra (1915-1998).

A za podsumowanie tej muzycznej wę-drówki po Stanach Zjednoczonych posłuży melodia America the Beautiful, czyli popu-larna pieśń patriotyczna, sławiąca piękno tego wielkiego kraju, konkurująca nawet z amerykańskim hymnem narodowym. Jej tekst napisała w roku 1893 skromna na-uczycielka literatury Katharine Lee Bates (1859-1929), muzykę: Samuel Augustus Ward (1848-1903).

America! America! God shed His grace on thee,

And crown thy good with brotherhood, from sea to shining sea!

13

16 stycznia 2016 (sobota), godz. 18.55sala koncertowa Filharmonii

THE METROPOLITAN OPERA LIVE IN HDGeorges Bizet – Les pecheurs de perles (Poławiacze pereł)Wystąpią: Diana Damrau (Leïla), Matthew Polenzani (Nadir), Mariusz Kwiecien (Zurga), Nicolas Testé (Nourabad). Reżyseria: Penny Woolcock. Scenografia: Dick Bird. Dyryguje Gianandrea Noseda.

Planowany czas trwania przedstawienia: 2:55, w tym jedna przerwa

Cejlon, piękna kapłanka Brahmy i zakochani w niej dwaj rybacy. Odwieczny temat mi-łości, zdrady i zemsty, umieszczony przez twórcę Carmen w egzotycznej scenerii. Opera wraca na nowojorską scenę po 100 latach nieobecności na niej. Zaś nowa insce-nizacja wyczarowuje na tej scenie bajeczne widoki podmorskiego świata.

Dia

na D

amra

u ja

ko L

eila

fot.

Kri

stia

n Sc

hulle

r /

Met

rop

olit

an O

per

a

Jerzy Kosek dyrygent

Urodzony w 1960 r. w Ornecie, ukończył z wyróżnieniem średnią szkołę muzycz-ną w Olsztynie w klasie fortepianu, a na-stępnie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w klasie dyrygentury prof. Karola Stryji w Akademii Muzycznej w Katowicach. Kontynuował studia w Halle w klasie prof. Olafa Kocha i w Wiedniu w klasach prof. Karla Ősterreichera i Vaclava Neumanna.

Jest laureatem III Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów w Katowicach w 1987 roku i finalistą I Międzynarodowe-

14


Koncert symfoniczny w 70. rocznicę śmierci Feliksa Nowowiejskiego (7 II 1877 – 18 I 1946)

Jerzy Kosek – dyrygentPaweł Panasiuk – wiolonczelaAgnieszka Ufniarz – fortepianOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Program:Feliks Nowowiejski:– Uwertura do baletu „Król wichrów” („Tatry”) op. 37Koncert wiolonczelowy op. 55AllegroAriosoPassacaglia– Koncert fortepianowy d-moll „Słowiański” op. 60Allegro moderatoAndantinoGrave maestoso. Vivace assai–Marsz pretorianów z oratorium „Quo vadis”

15

go Konkursu Dyrygentów w Jerozolimie w 1995 roku.

Dyrygował większością orkiestr symfo-nicznych i kameralnych w Polsce, a tak-że w Niemczech, Austrii, Danii, Holandii, na Węgrzech, na Ukrainie, w Jugosławii, Wenezueli, Izraelu, Portugalii, w Chinach i w USA (m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku). W swoim dorobku ma nagranych 16 płyt CD, muzykę do filmów, muzykę dla radia i telewizji polskiej, izraelskiej, USA i jugosłowiańskiej.

W roku 2002 uzyskał kwalifikacje I stopnia w dziedzinie dyrygentury w Akademi Mu-zycznej w Warszawie. W roku 2011 – sto-pień doktora habilitowanego w Akademii Muzycznej w Poznaniu.

W roku 1985 został dyrygentem Filhar-monii Śląskiej w Katowicach, w latach 1990-1999 pełnił funkcję dyrektora na-czelnego i artystycznego Filharmonii

Częstochowskiej, w latach 1999-2003 był dyrektorem naczelnym i artystycz-nym Filharmonii Olsztyńskiej, w latach 2000-2004 – dyrektorem artystycznym Filharmonii Koszalińskiej, 2004-2006 – dy-rektorem artystycznym Filharmonii Rze-szowskiej, 2010-2014 dyrektorem naczel-nym i artystycznym Filharmonii Sudeckiej.

W latach 1985-1988 pracował na eta-cie asystenta w Akademii Muzycznej w Katowicach, w latach 1994-1998 był asystentem w Wyższej Szkole Pedago-giczne w Częstochowie, w latach 1999-2001 pracował na Uniwersytecie War-mińsko-Mazurskim w Olsztynie, w latach 2004-2005 – w Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach jako adiunkt, 2005-2011 – na stanowisku profesora na Uniwersytecie Rzeszowskim, od roku 2011 jest profeso-rem w Akademii Muzycznej im. J. I. Pade-rewskiego w Poznaniu.

Paweł Panasiuk wiolonczela

Jest absolwentem warszawskiej Akade-mii Muzycznej (obecnie Uniwersytet Fry-deryka Chopina) w klasie wiolonczeli prof. Andrzeja Zielińskiego. Ukończył także Tri-nity College of Music w Londynie, gdzie studiował pod kierunkiem prof. Natalii Pawluckiej. W swoim dorobku ma współ-pracę z wieloma orkiestrami i zespoła-mi na świecie, m.in. z Trinity Symphony Orchestra, z St.Paul Sinfonia Orchestra w Londynie, z North Iceland Symphony Or-chestra, z Jon Leifs Camerata, z Orkiestrą Polskiego Radia, z Orkiestrą Straussow-ską, z Małą Filharmonią, z Landtvig String Quartett i z Kwartetem Radomiensis.

Koncertował w wielu krajach Europy, a także w Kuwejcie, w Japonii i na Gren-landii. Dokonał wielu nagrań, m.in. dla Polskiego Radia, dla Mittenwald Label i dla Warner Music. Od 2010 r. jest wio-lonczelistą Filharmonii Warmińsko-Ma-zurskiej. Prowadzi aktywną działalność koncertową, a także dydaktyczną, ze

16

wskazaniem na wczesną pedagogikę. W roku 2015 rozpoczął współpracę z olsz-

tyńskim zespołem kameralnym „Pro Mu-sica Antiqua”.

Agnieszka Ufniarz fortepian

Laureatka Pierwszej Nagrody Między-narodowego Konkursu Pianistycznego Dorothy MacKenzie Artist Recognition Award w Nowym Jorku w 2004 r., należy do grona najbardziej utalentowanych pol-skich pianistów swojego pokolenia.

Jej grę można było usłyszeć w najwięk-szych miastach Europy, a także w obu Amerykach, na Bliskim Wschodzie, oraz w Azji w renomowanych salach koncer-towych, jak m.in. Carnegie Hall w Nowym Jorku, Musashino Shimin Concert Hall w Tokio, Auditorio Nacional oraz Teatr Królewski w Madrycie, Salle Cortot oraz Salle Gaveau w Paryżu, Teatro Municipal w Sao Paulo czy Museum of Art w Tel Avi-vie.

Artystka ma za sobą udział w takich festi-walach muzycznych, jak: Verbier Festival & Academy w Szwajcarii, Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku, „Chopin w barwach jesieni” w Antoninie, Festiwal Chopinia-na w Warszawie, Wawer Music Festival, Festival Pianistico di Roma w Rzymie, Les Nuits de la Villa Calvi na Korsyce, „Chopin w Barbakanie” w Krakowie, czy Festiwal Emanacje organizowany przez Europej-skie Centrum Muzyki Krzysztofa Pende-reckiego.

Ponadto brała udział w koncercie z okazji przystąpienia nowych państw członkow-skich Unii Europejskiej w Fundacji Car-los Amberes w Madrycie, w uroczystym koncercie z okazji obchodów 25 rocznicy

„Solidarności” w Ambasadzie Rzeczypo-spolitej Polskiej w Brukseli, w galowym koncercie „Za sławienie Polski i polskości” transmitowanym przez TVP Polonia, jak i w koncercie z okazji obchodów 50. rocz-nicy Poznańskiego Czerwca.

Dokonała nagrań dla Telewizji Polskiej, Polskiego Radia oraz Telewizji Hiszpań-skiej, występowała z recitalami w Bel-gii, Brazylii, Hiszpanii, Francji, Izraelu, Luksemburgu, w Niemczech, Portugalii, Polsce, USA, we Włoszech oraz w Japo-nii. Dyskografia artystki zawiera płyty z muzyką kameralną oraz album solowy „Agnieszka Ufniarz – Piano Recital” za-rejestrowany w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lu-sławicach. Na płycie znajdują się utwory Brahmsa, Chopina, Granadosa, Rachma-ninowa oraz Liszta. Nad jakością tego na-grania czuwali wybitni reżyserzy dźwięku i zarazem laureaci nagrody Grammy – An-drzej Sasin i Aleksandra Nagórko.

Poza działalnością solistyczną artystka z zamiłowaniem uprawia kameralistykę. Jej muzycznymi partnerami byli m.in. Manderling Quartet, Israel Philharmonic Quartet, sopranistka Iwona Sobotka oraz

17

bas Marek Gasztecki. W tej dziedzinie pia-nistka została uhonorowana specjalną na-grodą za najlepsze wykonanie utworów kameralnych na międzynarodowym kon-kursie pianistycznym w Aomori w Japonii.

Ponadto występowała z Orkiestrą Kame-ralną PR „Amadeus”, z Orquestra Sinfo-nica Municipal de Sao Paulo, z Concerto Cottbus, z Orkiestrami Filharmonii Po-znańskiej, Filharmonii Olsztyńskiej oraz z Sinfonietta Polonia; pod batutą Agnieszki Duczmal, Jacka Rogali, Jose Maria Florencio, Nabila Shehaty, Marka Pijarowskiego, Zygmunta Rycherta oraz Cheung Chau.

Agnieszka Ufniarz jest wychowanką wy-bitnej pianistki, prof. Tatiany Szebanowej, pod kierunkiem której ukończyła z wyróż-nieniem Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Swoją edukację kontynuowała dzięki stypen-diom Fundacji Albeniza w Madrycie, Rzą-du Francuskiego oraz Rządu Izraelskiego w prestiżowych uczelniach: w Wyższej Szkole Muzycznej Królowej Zofii w Ma-drycie, w Ecole Normale de Musique A. Cortot w Paryżu oraz na Uniwersytecie w Tel Avivie (Buchmann – Mehta Scho-ol of Music) u legendarnego profesora Dmitrija Baszkirowa oraz u Emanuela Krasovskiego, Claudia Martinez-Mehne-ra i Eldara Nebosina. Dzięki kursom mi-

strzowskim miała możliwość doskonalić swoje umiejętności także u innych wy-bitnych pianistów i pedagogów: u Bruno Canino, Wiktora Mierżanowa, Andrzeja Jasińskiego, Karla Heinza Kammerlinga, Vitalija Margulisa, Jeroma Rose’a, An-drasa Schiffa, Alicji de Larrocha, Jeffreya Swanna.

Pianistka jest laureatką wielu nagród oraz stypendiów: Stypendium Ministra Kultury i Sztuki, Stypendium Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie, nagrody „Estrady Młodych” na XXXIII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, Bearenreiter Verlag Prize na European Young Concert Arti-sts International Audition w Lipsku, The Isman Faimily Prize oraz Rina Menashe Prize przyznanych przez Tel-Hai Piano Masterclasses (Izrael) czy Kellner Scholar-ship przyznanego przez Verbier Festival & Academy. Jest również zwyciężczynią Ogólnopolskiego Konkursu Pianistyczne-go im. F. Chopina w Warszawie oraz Ogól-nopolskiego Konkursu Pianistycznego w Koninie.

Agnieszka Ufniarz pochodzi z Poznania. W swoim rodzinnym mieście została uho-norowana Stypendium Marszałka Woje-wództwa Wielkopolskiego w dziedzinie kultury. Od 2006 r. mieszka w Paryżu, gdzie prowadzi działalność koncertową oraz kursy mistrzowskie.

Feliks Nowowiejski (7 II 1877 – 18 I 1946)Patron Filharmonii Warmińsko-Mazur-skiej, kompozytor, dyrygent, organista, pedagog, organizator życia muzycznego, silnie związany był z ziemią warmińską.

Urodził się w podolsztyńskim Barczewie. Pierwsze nauki muzyki pobierał w la-tach 1887-1893 w szkole przy klasztorze w Świętej Lipce. Od 1893 roku mieszkał w Olsztynie, współpracował z orkiestrą

Wprowadzenie

18

tutejszego pułku grenadierów, był orga-nistą katedry Świętego Jakuba. Z Olszty-na wyjechał na dalsze studia do Berlina, zwieńczone w roku 1906 skończeniem mistrzowskiej szkoły kompozycji w Köni-gliche Akademie der Künste pod kierun-kiem kompozytora Maxa Brucha.

Już w czasie studiów berlińskich młody organista z Olsztyna zdążył zapisać na swoim koncie pierwsze sukcesy: dwukrot-nie otrzymaną Nagrodę im. Meyerbeera zwaną Rzymską (w roku 1902 i ponownie w roku 1904). Za pieniądze związane z tą nagrodą twórca odbył podróż po Niem-czech, Francji, Belgii, Włoszech i Afryce Północnej, a następnie przyjechał do Pol-ski. Tu w roku 1906 odbyły się jego dwa koncerty kompozytorskie: 11 kwietnia we Lwowie i 20 kwietnia w Warszawie.

Ale największe zaszczyty dopiero kom-pozytora czekały. Przyszły za sprawą ora-torium „Quo Vadis” wykonanego po raz pierwszy w roku 1907 w Usti nad Łabą, a następnie w ostatecznej wersji – w 1909 roku w Amsterdamie, skąd – przyjęte tam entuzjastycznie – ruszyło w świat, okla-skiwane w wielu krajach Europy a także w Ameryce, gdzie jego twórca sam dyry-gował nim w nowojorskiej Carnegie Hall.

Nowowiejski działał na wielu polach – jako twórca, jako pedagog i jako społecznik – w Krakowie oraz w Berlinie, zaś od 1919 roku, już w odrodzonej Polsce, osiadł na stałe w Poznaniu, gdzie (z wyjątkiem lat wojny spędzonych w Krakowie) mieszkał i tworzył do końca życia.

Autor słynnej „Roty” nie zaniedbał rów-nież swoich kontaktów z rodzinną War-mią; włączył się w działalność Komitetu Plebiscytowego, organizował koncerty, wspierał działalność chórów amatorskich pielęgnujących tradycje pieśni polskiej.

„Król wichrów” to baśń baletowa, osnuta na motywach legend ludowych. Akcja toczy się wśród skalistych gór, przepaści, lasów, moczarów, zielonych hal, w komnatach fan-tastycznego zamczyska i w podkrakowskiej chacie chłopskiej, a jej treścią są losy pięknej pasterki Lelui i jej narzeczonego Perłowica, którym na drodze do szczęścia staje nie tyl-ko lubieżny Graf, lecz nawet i sam Król Wi-chrów. Muzyka w stylistyce neoromantycz-nej, bogata jest w motywy ludowe. Historię tę pierwotnie ujął Nowowiejski w formie opery-baletu „Tatry”; późniejszą wersję ba-letową ułożył, usuwając partie wokalne.

Koncert wiolonczelowy op. 55 pisał No-wowiejski w roku 1938 w Poznaniu. Utwór zbudowany jest w klasycznej formie trzy-częściowej, jego język to późny romantyzm o bogatej fakturze, ujęty w karby klasycznie trzyczęściowej struktury, w której część druga i trzecia nawiązują do dawnych form (arioso i passacaglia).

Koncert fortepianowy d-moll „Słowiań-ski” op. 60, ukończony we wrześniu 1941 roku w Krakowie, jest jedną z ostatnich kompozycji Nowowiejskiego, bowiem w grudniu tegoż roku kompozytor uległ wy-lewowi krwi do mózgu, po którym już nigdy nie wrócił do pełni zdrowia. Podobnie jak wcześniejszy wiolonczelowy, koncert for-tepianowy wyrasta z bliskiej Nowowiejskie-mu poetyki późnego romantyzmu; zgodnie z podtytułem: „Słowiański” pobrzmiewają w nim nuty „słowiańskej zadumy” i remi-niscencje muzyki ludowej: rytmy mazura w drugiej częsci, krakowiaka i poloneza – w trzeciej.

19

„Marsz Pretorianów Nerona na Forum Romanum” z oratorium „Quo Vadis” to fragment efektowny, często przy rozma-itych okazjach – jak świadczą o tym relacje współczesnych – wykonywany przez same-go kompozytora na fortepianie. Oratorium to, zainspirowane powieścią, która przynio-sła międzynarodową popularność Sienkie-wiczowi, również dla Nowowiejskiego oka-zało się szczęśliwe. Napisał je w roku 1903

pod wrażeniem podróży do Włoch, dokąd wyjechał jako laureat kompozytorskiej Na-grody im. Meyerbeera zwanej Rzymską. Wykonane zostało po raz pierwszy w roku 1907 w Usti nad Łabą, a następnie w osta-tecznej wersji w 1909 roku w Amsterdamie, skąd – przyjęte tam entuzjastycznie – ruszy-ło w świat, oklaskiwane w wielu krajach Europy i w Ameryce, przynosząc Nowowiej-skiemu głośny światowy sukces.


Mistrzowskie recitale fortepianowe

Hubert Rutkowski – fortepian

W programie:Ludwig van Beethoven – Polonaise op. 89Jean Rameau – Gawot z wariacjamiTeodor Leszetycki:– Ballada wenecka op. 39 nr 1 – Toccata (Hommage à Czerny) op. 46 nr 5 – Aria op. 36 nr 1 – Hommage à Chopin op. 46 nr 9 Ignacy Jan Paderewski: – Nocturne op. 16 nr 4 – Polonaise op. 9 nr 6Witold Lutosławski – Sonata (1934)AllegroAdagio ma non troppoAndante – Allegretto - Andantino

20

Hubert Rutkowski fortepian

Pianista jest absolwentem Akademii Mu-zycznej im. Fryderyka Chopina w War-szawie w klasie prof. Anny Jastrzębskiej--Quinn. Muzykę kameralną studiował pod kierunkiem prof. Krystyny Borucińskiej. Po ukończeniu tych studiów odbył na ma-cierzystej uczelni studia doktoranckie pod kierunkiem prof. Alicji Palety-Bugaj. W la-tach 2005-2010 odbył także mistrzowskie studia podyplomowe w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu w klasie prof. Jewgenija Koroliova.

Jest laureatem wielu nagród na krajo-wych i międzynarodowych konkursach pianistycznych. Zdobył m.in.: Nagrodę Główną na Konkursie Chopinowskim w Hanowerze (2007), wyróżnienie „Me-dalla per Unanimitat” na 52. Międzyna-rodowym Konkursie Pianistycznym Marii

21

Canals w Barcelonie (2006), I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym w Warszawie (2000), III nagrodę na Mię-dzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Wilnie (1999).

Ważnym momentem w karierze Huber-ta Rutkowskiego było dokonanie nagrań płytowych dzieł fortepianowych Juliana Fontany, przyjaciela i ucznia Fryderyka Chopina oraz utworów Teodora Leszetyc-kiego dla wytwórni Acte Préalable (2007, 2008). W Roku Chopinowskim 2010 arty-sta zrealizował nagranie „Pupils of Cho-pin” z muzyką uczniów Chopina dla wy-twórni NAXOS. Od tego czasu prowadzi aktywną działalność koncertową w więk-szości krajów Europy, Azji, Ameryki Łaciń-skiej i USA. Występował m.in. w ramach Schleswig Holstein Musik Festival, Festi-walu „Raritäten der Klaviermusik” Schloss vor Husum, Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku oraz Międzynarodowego Festi-walu im. Artura Rubinsteina w Łodzi.

Hubert Rutkowski jest założycielem i prezesem Towarzystwa Muzycznego im.

Teodora Leszetyckiego w Warszawie. Od kwietnia 2013 r. jest również dyrektorem artystycznym Towarzystwa Chopinow-skiego w Hamburgu, a w lipcu 2013 r. powołał w Hamburgu do życia Niemiecki Konkurs Pianistyczny Muzyki Polskiej.

W ostatnich latach pasją Huberta Rut-kowskiego stały się fortepiany historycz-ne XIX wieku. Jako pianista i pedagog współpracuje z Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu, gdzie prowadzi cykl koncertów na instrumentach kolekcji Andreasa Beuermanna. Tam też dokonał nagrania wczesnych utworów Debussy’e-go na fortepianie Erarda z 1880 roku dla brytyjskiej wytwórni Piano Classics.

W kwietniu 2010 r. objął stanowisko pro-fesora Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu, jako jeden z najmłodszych profesorów tej uczelni. Od listopada 2011 prowadzi również klasę fortepianu w Hochschule für Künste w Bremen.

Polonaise C-dur op. 89 na fortepian Lu-dwika van Beethovena (1770-1827) po-wstał w czasie obrad Kongresu Wiedeńskie-go, kiedy to m.in. decydowały się losy Polski po upadku Napoleona. Trudno dociec, jakie intencje kierowały kompozytorem, gdy właśnie ten polonez, i to w takich okolicz-nościach dedykował carowej Elżbiecie Alek-siejewnej, małżonce Aleksandra I. Caryca

wynagrodziła go sumą 50 dukatów. Nie je-dyny to zresztą przypadek, gdy Beethoven zwracał się w stronę najbardziej polskiego z tańców. Wspaniałe polonezowe rytmy dźwięczą w finale (Rondo alla polacca) jego Koncertu potrójnego na skrzypce, wiolon-czelę i fortepian z orkiestrą op. 56, a wcze-śniej – w Allegretto alla Polacca z Serenady D-dur op. 8 na trio smyczkowe.

Wprowadzenie

22

Gawot z wariacjami Jeana Philippe’a Ra-meau (1683-1764) przenosi słuchacza w wyrafinowany świat dźwiękowy klawesy-nistów francuskich XVII/XVIII wieku, działa-jących w Paryżu i przy dworze w Wersalu. Jean-Philippe Rameau, przyjaciel encyklo-pedystów, kompozytor i teoretyk muzyki, autor poważnych oper w stylu tragedii lirycznych oraz baletów, był również twór-cą około 60 subtelnych miniatur klawesy-nowych, cieszących się wielką popularno-ścią, które opublikował w Paryżu w trzech zeszytach. Wśród drobiazgów zebranych w tych zeszytach były i tak charakterystycz-ne i powszechnie znane po dziś dzień jak Le Rappel des Oiseaux (Zwoływanie się ptaków), La Poule (Kura), Le Tambourin (Tamburyn), czy wręcz sentymentalne już Les Tendres Plaintes (Czułe skargi). Do najbardziej zna-nych należy również Gawot z wariacjami .

Teodor Leszetycki (1830-1915) był jed-nym z najbardziej wpływowych nauczycieli fortepianu w drugiej połowie XIX wieku. Uosabiał imponującą ciągłość dawnej tra-dycji pianistycznej. Urodzony w Łańcucie, gdzie jego ojciec był zatrudniony jako nauczyciel muzyki rodziny Potockich, stu-diował grę fortepianową w Wiedniu u le-gendarnego Carla Czernego, tego same-go, który wykształcił m.in. Franza Liszta, a sam pobierał nauki u Johanna Nepomuka Hummla, Antonia Salieriego i Ludwika van Beethovena! Po latach zaś lekcji u Czerne-go Leszetycki sam zaczął nauczać, wpierw w Petersburgu, gdzie w 1862 roku został współzałożycielem sławnego Konserwato-rium, następnie w Wiedniu, gdzie w swojej prywatnej klasie wykształcil tysiące studen-tów, w tym plejadę słynnych pianistów epo-

ki. Jego uczniami byli: Ignacy Jan Paderew-ski, Ignacy Friedman, Anna Jesipowa, Artur Schnabel, Osip Gabriłowicz, Benno Moisie-jewicz, Mieczysław Horszowski... Że zaś sam koncertował, w jego własnym dorob-ku, obok rzeczy dużych, jak np. dwie opery (Die Bruder von San Marco oraz Die Erste Fal-te), znalazł się szereg charakterystycznych miniatur, z których tego wieczoru usłyszy-my Balladę wenecką w klimacie barcaroli, kantylenową Arię oraz dwa muzyczne hoł-dy, które Leszetycki składa bohaterom swo-jej młodości: Carlowi Czernemu – w formie toccaty, oraz Chopinowi – w rytmie fanta-stycznego walca, brzmiącego z lisztowskim rozmachem.

Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) zdo-bywał pianistyczne szlify u Leszetyckiego w latach 1884-85 i 1887-88, dzięki wspar-ciu, jakiego udzieliła mu wielka aktorka He-lena Modrzejewska. Wkrótce potem rozpo-częła się jego długoletnia kariera światowa, za której datę początkową zwykło się uwa-żać sensacyjne występy Paderewskiego w paryskiej sali Erarda w 1888 r.

Dwa drobne utwory, które usłyszymy tego wieczoru, powstały odpowiednio: Nokturn B-dur z cyklu Miscellanea op. 16 – prawdo-podobnie około 1886-88. Polonez H-dur z cyklu Tańce polskie op. 9 – w 1884 r.

Sonata fortepianowa Witolda Lutosław-skiego (1913-1994) należy do najwcze-śniejszych utworów tego kompozytora. Powstała w 1934 roku, jeszcze podczas jego studiów w Konserwatorium War-szawskim i on sam wykonał ją rok później na koncercie studenckim. Komponował ją zresztą z myślą o własnych, wirtuozowskich

23

popisach pianistycznych, nie przywiązując do niej głębszej wagi artystycznej, w związ-ku z czym za jego życia rzecz pozostawała w rękopisie. Drukiem wydana została do-piero po śmierci kompozytora, kiedy już

z innej perspektywy patrzymy na jego doro-bek, w tej młodzieńczej sonacie widząc jego pierwsze próby i poszukiwania brzmienio-we pod wpływem impresjonistów: Debus-sy’ego i Ravela.

24

30 stycznia 2016 (sobota), godz. 18.55sala koncertowa Filharmonii

THE METROPOLITAN OPERA LIVE IN HDGiacomo Puccini – Turandot Wystąpią: : Nina Stemme (Turandot), Anita Harig (Liu), Marco Berti (Calaf). Alexander Tsymbalyuk (Timur). Reżyseria i scenografia: Franco Zeffirelli. Dyryguje Paulo Carigna-ni.

Planowany czas trwania przedstawienia: 3:35, w tym dwie przerwy

Piękna i okrutna księżniczka chińska ma wielu adoratorów, a każdemu z kandyda-tów do swojej ręki zadaje trzy zagadki; kto nie odpowie – ten da głowę pod topór. Gło-wy spadają. Ale i ją samą czeka zagadka...

Ta fantastyczna baśń operowa jest ostat-nim dziełem Pucciniego. Dokończona po jego śmierci na podstawie pozostawionych szkiców, światła sceny ujrzała w La Scali pod batutą Arturo Toscaniniego. Metropolitan przypomina ją w legendarnej dziś, pełnej przepychu inscenizacji Franco Zeffirelliego z roku 1987. M

arco

Ber

ti ja

ko K

alaf

fot.

Mar

ty S

ohl

/ M

etro

po

litan

Op

era

Orkiestra Symfoniczna

Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Natan Dondalski – I koncertmistrz

Monika Dondalska– koncertmistrz

Michał Marcol– koncertmistrz

Artur Milian– koncertmistrz

Olga KłosowskaJan Dondalski Yuriy Rizun Zbigniew CiuciasTomasz Jabłoński Dominika SitarzEwa WiśniewskaViktoriya KrasyunMonika Kościelna

Maciej Niedźwiedź Tadeusz KorpalEwald WawrzyniukBartosz Bukowian

Roman Kuźniak Emilia JarmoszewiczAleksandra ZakrzewskaBeniamin Lewi

Grzegorz Dybała

Anna MrachaczMarta RusiniakLucyna DobrychłopKrzysztof DanielewiczMaksymilian CybowskiWojciech SuwalskiLech GrzegorzewskiMarina PiweckaDaniela WojtyłowiczKatarzyna Składanek

Anna Jundziłł Anna Kłosowska-GrycSimona Kassak-HajnyMarlena Mentkowska

Józef MorusiewiczPaweł SzulcTomasz AmbrożukMichał KowalewskiSergio Mondejar AlarconJacek Swędrzyński

Sławomir Horodyski Bartosz Zwolski Jan Burzyński

Piotr Stolarz Dorota Michalska Katarzyna LorekJacek SzwecJoanna KorczinJustyna OstrowskaAnna PerkowskaAnna TarnowskaFily Katrin Diakité

Agnieszka ZwolskaZofia RadwańskaMateusz Kubański

Paweł Hulisz Paweł BanasiukHenryk KarniłoMichał TyrańskiOstap PopovychDamian Marat

Małgorzata Ambrożuk-Buczek

Krzysztof Koziatek – koncertmistrz

Paweł PanasiukBarbara PirogowiczEwa GawrońskaSylwia Bronecka-BednarczykMagdalena NiedźwiedźAgnieszka PołubińskaAgnieszka Szulc Magdalena Rapcia

Cezary GrycDominik JastrzębskiKarolina Wiak-Rembowska

Henryk ZinkiewiczAleksander MiśnikiewiczRafał Krauze Eiko Hasegawa

fortepian Agnieszka Panasiuk inspektor orkiestry Paweł Szulc bibliotekarz Ewa Gawrońskastroiciel fortepianów Piotr Jurga

I skrzypce

kontrabasy

fagoty

tuba

II skrzypce

flety

waltornie

perkusja

altówki

oboje

trąbki

harfa

wiolonczele

klarnety

puzony

dyrygent Piotr Sułkowski

Dyrektor naczelny i artystycznyPiotr Sułkowski

Przedsprzedaż i sprzedaż biletów prowadzi kasa biletowa Filharmonii ul. Bartosza Głowackiego 1poniedziałek-piątek: godz. 10.00-18.00oraz dwie godziny przed koncertem

Omówienie programów: Tadeusz Szyłłejko

Mecenas Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Sponsorzy Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Patroni medialniZ uwagi na prawa autorskie przypominamy o całkowitym zakazie fotografowania oraz nagrywania dźwięku i obrazu podczas koncertu

Prosimy o wyłączenie telefonów komórkowych

LAT FILHARMONII

Documents

Transcript of LAT FILHARMONII