KoniecGrecja przed Aleksandrem

Mapa Autorzy

„„Wydaje mi się,Wydaje mi się,

że nie było takiego krajuże nie było takiego kraju

ani takiego miasta, ani nawet ani takiego miasta, ani nawet

pojedynczego człowieka,pojedynczego człowieka,

do którego nie dotarłoby imię do którego nie dotarłoby imię

Aleksandra.Aleksandra.

moim zdaniem na pewno nie urodził się moim zdaniem na pewno nie urodził się

taki człowiek,taki człowiek,

niepodobny do wszystkich innych,niepodobny do wszystkich innych,

bez specjalnego zrządzenia bogów.”bez specjalnego zrządzenia bogów.”

Flawiusz ArrianFlawiusz Arrian

Aleksander Wielki (356- 334 p.n.e.)

Uwaga! Wypowiedzi Aleksandra nie zostały przez niego autoryzowane.

Oaza Amona

Memfis

Teby 335

Tyr

Granik

Sardes

Issos

Babilon Suza

Persepolis

Śmierć Dariusza

Przeprawa przez Indus

Początek odwrotu

„W IV wieku p.n.e., podczas gdy Macedonia rosła w siłę w Grecji panował chaos. Żadna Polis nie

potrafiła dłużej utrzymać hegemonii, często odwoływano się do pomocy

Persji. Nieustanne wojny i zmieniające się sojusze, a także upadek sztuki wojennej czyniły Grecję łatwym łupem. Jedyną

nadzieją dla Grecji było wówczas zjednoczenie wokół Aten i wspólna walka przeciw Macedonii. Jednak Ateńczycy pozostali głusi na moje

nawoływania. Filip bez trudu zwyciężył pod Cheroneją w 338r.

p.n.e. i utworzył Związek Koryncki, ogólno grecką organizację, której

został hegemonem.” Demostenes,

polityk i mówca ateński.

„Z całą pewnością to mnie Aleksander zawdzięcza swój sukces. To ja zbudowałem

potęgę Macedonii, ja uczyniłem jej armię

niezwyciężoną, ja wreszcie pokonałem Greków i

zmusiłem Grecję by była mi posłuszna.”

Filip, król Macedonii,

ojciec Aleksandra

„Ja natomiast zadbałam by nie ominęło go następstwo tronu.

Po śmierci Filipa, o której spowodowanie byłam

oskarżana, nie wahałam się pozbawić życia wszystkich

którzy mogliby zagrozić władzy mojego syna.”

Olimpias,

matka Aleksandra

Aleksander Wielki o bitwie pod Issos:

„Po kilku pierwszych potyczkach z armią perską, wreszcie stanąłem

naprzeciw samego Wielkiego Króla Dariusza. Dariuszowi udało się

zająć dogodne pozycje otaczając moją armię. Jednak nie pozwoliłem

swoim wojskom upaść na duchu przemówiłem do nich podkreślając ich własną wielkość i słabość oręża perskiego.Zwycięstwo w tej bitwie zawdzięczałem własnej odwadze,

opiece bogów i tchórzostwu Dariusza, który przed czasem

opuścił pole bitwy. Całe starcie trwało nie więcej niż dwie godziny.

W ręce mojej armii wpadły wspaniałe łupy. Królowe potraktowałem godnie, z

szacunkiem jaki należał się matce i żonie Wielkiego Króla oraz

szlachetnością jaka przystoi przyszłemu władcy perskiemu.”

Taktyka Aleksandra

„Gdy przybyłem do Tyru. Odmówiono mi otwarcia bramy. Mieszkańcy wierzyli,

że wyspiarskie położenie miasta uniemożliwia atak od strony lądu. Jednak

nie docenili mnie. Nie zważając na wielkie trudy takiego przedsięwzięcia moja armia wybudowała groblę, która

umożliwiła nam zwycięski szturm. Uparci Fenicjanie drogo zapłacili za swoją

głupotę, miasto zostało splądrowane i zniszczone, dwa tysiące obrońców

poniosło śmierć na krzyżach, a pozostali mieszkańcy stali się niewolnikami.

Natomiast grobla usypana przez moje wojska pozostała i dzięki niej Tyr przestał

być wyspą.”

Aleksander o zdobyciu Tyru

Tyr

Tyr

„Po śmierci mojego ojca państwa greckie uznały moją władzę. Jednak już rok

później, gdy dotarła do nich fałszywa wiadomość o mojej śmierci Teby za

namową Aten podniosły bunt. Zareagowałem szybciej niż się

spodziewano, już kilkanaście dni po wybuchu buntu moje wojska stanęły u bram Teb, które po krótkim oblężeniu

zostały zdobyte. Miasto zburzono a jego mieszkańców sprzedano w niewolę. To wystarczyło aby znowu zapewnić mi

posłuch, a wyrok na Teby wydałem nie ja, lecz członkowie Związku Korynckiego,

którego byłem hegemonem.”

Aleksander o buncie Teb:

„Gdy przekroczyłem Hellespont z zamiarem podboju państwa perskiego towarzyszyło mi zaledwie 40 tysięcy

piechoty i 5 tysięcy jazdy. Przez kilka dni nie napotykałem armii przeciwnika, obawiałem się, że Persowie planują

wciągnąć mnie w głąb swojego terytorium stosując taktykę spalonej ziemi.

Zdecydowano się jednak wydać mi bitwę nad brzegiem rzeki Granik. Było to bardzo nieroztropne, gdyż stromy brzeg utrudniał

manewry konnicy. Widząc to nie zarządziłem postoju po długim marszu,

lecz natychmiast poprowadziłem żołnierzy do walki. Zwycięstwo było całkowite i otworzyło mi drogę do Sardes, stolicy

Perskiej w Azji Mniejszej, które poddało mi się bez walki.”

Aleksander o bitwie nad Granikiem:

Granik- plan bitwy

Schemat bitwy nad Granikiem

„Po bitwie pod Gaugamelą Dariusz został pozbawiony tronu przez satrapę Baktrii Bessosa, a

wkrótce zginął z jego ręki. Sytuacja ta była dla mnie

korzystna, mogłem wystąpić jako prawowity następca i mściciel Wielkiego Króla.

Zadbałem o jego uroczysty pogrzeb w którym osobiście

uczestniczyłem.”

Aleksander o śmierci Dariusza

Zuzanna Czerniejewska

Aleksandra Kozielska

Anna Gawrysiak

Olga Szczot

Pod kierunkiem Katarzyny Gibel