„Jak pomóc dziecku w nauce”

O jakości uczenia i wychowania dzieci

decydują: nauczyciele, sami uczniowie i rodzice.

Każdy z nich jest tak samo ważny.

Jaka jest rola rodziców?

Bez ich aktywności edukacja dziecka nie będzie udana. Rodzice wiedzą,że trzeba pomagać w nauce,

ale jak to robić w praktyce?

„Dobrze wychować młodych to sztuka, do

której nie wystarczy ani samo serce, ani sama

głowa. To musi iść w parze.”

Nie da się sformułować gotowej recepty, jak pomagać dziecku w nauce. Do każdego należy podchodzić indywidualnie. Jedne dzieci nie mają prawie żadnych problemów z nauką, innym „nie idzie” z większości przedmiotów. Rodzicielska „pierwsza pomoc” powinna być więc dostosowana do potrzeb dziecka, a rodzice znają swoje dzieci najlepiej.

Oto kilka refleksji na temat, jak rodzice mogą pomóc

dziecku w nauce:

Interesuj się postępami dzieckaSama obecność rodziców na zebraniu w szkole jest dla dziecka bardzo istotna. Świadczy o zainteresowaniu rodziców problemami syna czy córki.

Wspieraj, ale nie wyręczajPraca domowa ma na celu dwie

rzeczy:• Dostarcza możliwość ćwiczenia i doskonalenia nowych

umiejętności• Uczy odpowiedzialności,

samodyscypliny, samodzielności, wytrwałości oraz umiejętności gospodarowania czasem.

Praca domowa angażuje trzy strony: dziecko, nauczyciela i rodziców. Każda ze stron ma własne zadania i obowiązki. Rodzice często za bardzo się angażują

i wyręczają dziecko w odrabianiu zadań domowych. Powinni je jedynie wspierać poprzez: przypominanie o odrabianiu lekcji, pomoc w rozwiązywaniu niektórych zadań, sprawdzanie pisemnych prac domowych, odpytywanie z podręcznika itp.

Mądrze motywujMotywacja jest siłą pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy, rozszerzania zainteresowań. Kara nie zmotywuje dziecka do nauki, lepsze od kar są nagrody, ale stosowanie ich musi być ostrożne. „Złotym środkiem” jest drobna nagroda, np. w postaci uznania rodziców, pochwały. Dziecko będzie miało wtedy poczucie, że rodzice interesują się jego problemami.

Nie realizuj własnych marzeń poprzez dziecko

Rodzice chcą jak najlepiej dla swojego dziecka. Pragną, by osiągało sukcesy w szkole,

w przyszłości zdobyło atrakcyjny zawód, pracę. Jeżeli uważamy, że coś jest dla dziecka dobre (nauka języka obcego, gra na instrumencie, zajęcia sportowe), spróbujmy je tym zainteresować, ale dopuśćmy możliwość,

że dziecko to odrzuci, bo okaże się to dla niego nudne lub zbyt trudne. Nie próbujmy realizować swoich niespełnionych marzeń poprzez dziecko. Zadaniem rodziców jest zauważyć talenty dzieci, ich pewne predyspozycje i pomóc je rozwijać.

Doceniaj osiągnięcia dzieckaNależy rozróżnić tutaj dwa pojęcia: osiągnięcia a stopnie. Łatwo jest oceniać osiągnięcia dziecka, które otrzymuje dobre stopnie, a gorzej jest z dzieckiem, które ma kłopoty w nauce. Jest różnica między dzieckiem, które nie chce się uczyć, a takim, które uczy się wolno i ma trudności w nauce. W rozpoznaniu problemu może pomóc rozmowa z wychowawcą, pedagogiem szkolnym lub badanie w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej.

Nie pozwól dziecku, by źle mówiło

o sobieCzęsto mamy okazję słyszeć,

że dziecko źle mówi o sobie: „jestem głupi”, „nie dam rady”, „i tak mi się nie uda”. Te słowa są wrogami sukcesu. Każde dziecko może być postrzegane jako osoba o wielorakich cechach: raz nieśmiała, raz hałaśliwa, raz powolna i zamyślona, a raz szybka i zdecydowana.

Aby wzmocnić wiarę dziecka we własne możliwości rodzice

powinni:stworzyć sytuację, w której dziecko może

zobaczyć siebie w lepszym świetlepozwolić dziecku usłyszeć, jak mówimy o

nim coś pozytywnegookreślić wzór zachowania, jakiego

oczekujemyprzypomnieć dziecku jakieś poprzednie

osiągnięciapowiedzieć, jakie są nasze oczekiwania

wobec dzieckauwierzyć w możliwości dziecka

„Kto wie, kim każdy z nas mógłby się stać, gdyby

choć jedna osoba uwierzyła w nas na tyle, by pomóc nam zbadać niezbadaną

cząstkę naszej osobowości”

Buduj w dziecku poczucie własnej wartości

• Zadaniem rodziców jest pomóc znaleźć dziecku jego silne strony i nauczyć je wykorzystywać. Dziecko będzie pozytywnie myślało o sobie, gdy będzie miało poczucie własnej wartości. Rolą rodziców jest pomóc wykształcić w dziecku energię i inicjatywę, by nauczyło się pokonywać niepowodzenia szkolne, życiowe. Jest to szczególnie ważne w okresie dojrzewania, bo wówczas często jedynym źródłem poczucia własnej wartości jest akceptacja grupy rówieśniczej.

• Wiara we własne możliwości może zaprowadzić na sam szczyt, a jej brak powoduje utratę fantastycznych okazji do nauki, zabawy, poznania interesujących ludzi.

„Nasze wątpliwości są jak zdrajcy. Sprawiają, że tracimy dobro, które

częstokroć moglibyśmy zyskać, dlatego,

że lękamy się spróbować.”

William Szekspir