Dla rodziców uczniów kl IV

Jak mogę pomóc swojemu dziecku?

1. Przygotuj z dzieckiem plan lekcji z wyraźnie zaznaczonymi numerami sal.

2. We wrześniu poproś dziecko o sporządzenie listy uczących je nauczycieli

3. Powiadom wychowawcę o szczególnych zaleceniach wobec dziecka ( np. ze względu na stan

zdrowia).

4. Od początku zwracaj uwagę, aby dziecko zapisywało, co ma zadane- pisemnie i ustnie; odpytuj

wyrywkowo. 5.

Nie utożsamiaj dziecka z oceną. Zwracaj raczej uwagę na umiejętności zdobywania wiedzy i

wykorzystywania jej; radzenia sobie w sytuacjach problemowych.

6. Ustal z dzieckiem, że odrabia lekcje tego dnia, kiedy są zadane.

7. Chwal dziecko za postępy- nie za oceny.

8. Pozwalaj na wspólne z kolegami odrabianie lekcji, ale kontroluj je.

9. Pozwól na odrabianie lekcji od tych przedmiotów, które lubi.

10. Zapewnij dziecku przy pracy umysłowej bezwzględny spokój.

11. Pomóż mu w organizacji czasu wolnego- nuda to największy wróg.

12. Pozwól dziecku oswoić się z nową sytuacją, dopiero później zaproponuj zajęcia dodatkowe.

13. Zostaw dziecku czas wolny na swobodny wypoczynek i nieprzewidziane planem zajęcia.

14. Współpracuj z wychowawcą i nauczycielami uczącymi Twoje dziecko

15. Korzystaj z oferowanej Ci przez nauczycieli, pedagoga pomocy,

16. Interesuj się postępami dziecka w nauce i zachowaniu przychodząc w pierwsze wtorki miesiąca.

To tylko najważniejsze zmiany, jakie czekają przyszłych czwartoklasistów, a także rady, w jaki sposób

pomóc dziecku przekroczyć próg klasy czwartej.

Jak pomóc dzieciom w przekroczeniu

progu klas III-IV.

Przekroczenie progu klas III - IV powoduje silne napięcie emocjonalne dzieci. Aby

pomagać w sposób przemyślany należy znać prawa rozwojowe tego wieku.

W młodszym wieku szkolnym wyróżnia się dwie fazy: pierwsza obejmuje 6-8 lat, druga 9-

11. Właściwości rozwojowe drugiej fazy to wzbogacenie mowy i zasobu słownictwa,

sprawność posługiwania się językiem ojczystym, opanowanie umiejętności czytania i pisania,

wzrost aktywności i samodzielności myślenia, opanowanie operacji logicznych nie tylko na

rzeczywistym, ale także wyobrażalnym materiale. Dziecko przestaje uznawać w sposób

bezwarunkowy autorytet dorosłych, zwłaszcza rodziców, liczy się zdanie rówieśników,

tworzą się ścisłe grupy, których normy i cele są silnie uzewnętrzniane. Zachodzą widoczne

zmiany pod względem rozwoju i sprawności fizycznej. U niektórych dzieci - częściej u

dziewcząt niż u chłopców - mogą wystąpić wyraźne objawy dojrzewania płciowego. W tym

okresie przybywa dziecku nowa sfera aktywności - czytelnictwo. Na tym etapie uczeń

powinien opanować tę umiejętność w takim stopniu, żeby czytać nie tylko z obowiązku, ale

także dla przyjemności. Związana z tym mowa pisana rozwija się na tyle, że staje się nowym

środkiem wyrazu i komunikowania się. Mimo, że zdarzają się błędy ortograficzne dzieci

coraz częściej i sprawniej korzystają ze słowników ortograficznych. Poprawnie i sprawnie

opisują przedmioty, posługują się zdaniami złożonymi, w dalszym jednak ciągu konieczne

jest ćwiczenie czytania. Niezbędna jest kontrola zeszytów, a zwłaszcza prac domowych.

Może to być praca ustna, pisemna lub ilustracja - ma to na celu wdrażanie do

systematyczności. Należy zwrócić uwagę, aby dziecko samodzielnie wykonywało te zadania.

Wskazane jest też podpisywanie ocen w zeszytach, ponieważ mobilizuje to uczniów do

dokładności - nie chodzi tu o nagany czy karanie za gorsze oceny, one są tylko sygnałem, że

należy zwrócić większą uwagę na dany zakres materiału, powtarzać i utrwalać go w domu.

Dotyczy to między innymi tabliczki mnożenia, mimo, że część dzieci dobrze radzi sobie z

działaniami w zakresie 100, niezbędne jest w dalszym ciągu utrwalanie jej w domu. W tym

wieku zwykle nie występują większe kłopoty z układaniem i rozwiązywaniem zadań

tekstowych. Dzieci sprawnie radzą sobie z zadaniami tekstowymi, a także nietypowymi

wymagającymi logicznego myślenia, świadczy to, iż rozumieją treść i potrafią wyłonić błędy.

Mimo to konieczne jest kontrolowanie i utrwalanie przerobionego w szkole materiału. Jeżeli

jest zadanie, z którym dziecko nie potrafi sobie poradzić, można zwrócić jego uwagę na

pewne punkty czy istotne szczegóły, które przeoczyło, tak, aby samo odkrywało i poprawiało

swoje błędy poprzez samokontrolę. Rozwiązywanie trudnych zagadnień zarówno

praktycznych jak i teoretycznych uczy logicznego myślenia, a o to głównie chodzi. Te dzieci,

które mają problemy z edukacją matematyczną wymagają więcej pomocy, zainteresowania i

kontroli ze strony rodziców, a przede wszystkim egzekwowania systematycznego odrabiania

zadanych prac domowych.

W tym wieku, w zakresie rozwoju umysłowego zaznacza się doskonalenie procesów

spostrzegania, stopniowo przestają być potrzebne ilustracje i popieranie każdego wyjaśnienia

konkretem, ponieważ spostrzeżenia nabierają charakteru abstrakcyjnego i uogólnionego.

Pamięć mechaniczna zaczyna przekształcać się w pamięć logiczną.

Intensywnie rozwija się świadomość społeczna dziecka, które ma już ukształtowane

przekonania i poglądy społeczne na sprawy bliskiego mu środowiska. Równolegle z

rozwojem społecznym przebiega rozwój moralny, co uzewnętrznia się w szacunku dla

ustalonych norm i reguł postępowania, a także w uwzględnianiu w swych ocenach nie tylko

czynów ale i intencji sprawców.

Przedstawione zmiany rozwojowe w wieku 9-11 lat łączą się jednocześnie z

przekroczeniem progu klasy III i nowym silnym przeżyciem - przejściem do klasy IV, co

bardzo często jest dla dziecka stresujące. Zdarza się, że dziecko w klasach I-III jest bardzo

dobrym uczniem - gdyż na tym etapie edukacji wymagania są konkretnie sprecyzowane, a

więc dziecko dobrze sobie radzi. Jednak, gdy trzeba myśleć abstrakcyjnie, wyciągać wnioski,

rozumować samodzielnie, podawać nowe, własne pomysły, lub podejmować niewielkie

ryzyko, wówczas paraliżuje je strach przed niepowodzeniem. Oceny i pewność siebie

obniżają się w klasach starszych. U dzieci tych można zauważyć wycofanie z życia klasy,

zamkniecie w sobie, napady złości, czasem depresje, symulowanie choroby, przygnębienie,

trudności w koncentracji uwagi, silne napięcie przed zajęciami związane z niepewnością jak

wypadnie. Dzieci te dążą do doskonałości stawiając sobie zbyt wysokie wymagania, dlatego

też często czują się bezradne w swych usiłowaniach. Mają tendencje do działań

zdezorganizowanych, zapominają o pracach domowych, nie słuchają lub zbyt dużo mówią na

lekcjach. Brak im umiejętności uczenia się. Niektóre są powolne i dokładne, inne wypełniają

swe obowiązki bardzo szybko, ale głównie koncentrują się na tym, aby wykonać zadanie jak

najszybciej, a nie na tym by wykonać dobrze. Często telewizja i komputer są sposobem

ucieczki przed odrabianiem lekcji. Dzieci mogą próbować nastawiać rodziców wzajemnie

przeciw sobie, lub przeciw nauczycielowi, tylko po to aby zwrócić na siebie uwagę, zmusić

do wspólnego odrabiania zadanych prac. Mają przy tym nieskończenie wiele wymówek na

swą obronę: że szkoła jest nudna, złe oceny to wina nauczyciela, że nie są zdolne itp.

Dużą rolę w przezwyciężaniu tych trudności odgrywają rodzice, ponieważ mogą pomóc

dziecku odzyskać wiarę w siebie przez akceptację, dostrzeganie nawet drobnych osiągnięć. W

znacznym stopniu mogą ułatwić przejście przez ten trudny dla dziecka okres, muszą jednak

nastawić się na cierpliwość i wytrwałość. W niektórych przypadkach wsparciem może być

konstruktywna krytyka, w innych akceptacja ciekawych pomysłów, motywowanie do nauki i

osiągania lepszych rezultatów, przyswajanie umiejętności radzenia sobie z rywalizacją.

Nauczy to dziecko przegrywania w sposób produktywny, tak aby wyciągnęło korzyści z

porażki, a jednocześnie poznało radość ze zdobywania nowych wiadomości i osiągania

sukcesów.

Podsumowując omówione zagadnienia należy zwrócić uwagę że:

szkolne sukcesy są bardziej prawdopodobne, gdy rodzice przekazują jednolite i jasno

określone wymagania,

właściwych zachowań będą uczyły się wówczas, gdy będą miały odpowiednie wzory

do naśladowania,

należy unikać rozmów o dzieciach przy dzieciach, ponieważ może to wpłynąć

dramatycznie na zachowanie i poczucie własnej wartości,

należy unikać przesadnych reakcji zarówno na sukcesy jak i niepowodzenia dziecka,

gdyż prowadzi to do odczuwania silnej presji w dążeniu do sukcesów, bądź rozpacz i

zniechęcenia w razie porażki,

nie wyręczać w pokonywaniu przeszkód, ponieważ poprzez samodzielne

pokonywanie trudności dziecko uczy się poczucia własnej wartości,

zakres swobód powinien być poszerzany stopniowo w miarę dojrzewania - prowadzi

to do odpowiedzialności za własne postępowanie,

nie wolno szukać w dziecku sprzymierzeńca przeciw drugiemu rodzicowi, lub przeciw

nauczycielowi, gdyż może to prowadzić do przeciwstawiania się dorosłym i buntu,

dorośli powinni unikać konfrontacji z dziećmi dopóki nie mają całkowitej pewności

wyegzekwowania swych zakazów czy nakazów,

dzieci muszą nauczyć się funkcjonować w sytuacjach rywalizacji z innymi - tylko

wówczas będą osiągać sukcesy,

dziecko musi dostrzegać związki między wysiłkiem a uzyskiwanymi wynikami -

wtedy będzie dążyło do osiągania sukcesów,

rodzice muszą zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa i akceptacji, są to

podstawowe potrzeby człowieka. Dziecko w chwili niepowodzenia nie może czuć się

opuszczone i samotne, należy wspólnie rozwiązać problem, pomóc mu.

Rodzice mogą korzystać z literatury fachowej. W przypadku zaobserwowania

niepokojących objawów należy kontaktować się z pedagogiem szkolnym, psychologiem lub

logopedą, którzy zawsze służą fachową poradą i pomocą. Duże znaczenie ma utrzymywanie

stałego kontaktu z nauczycielem. Wspólne rozwiązywanie problemów pomoże, albo

przynajmniej złagodzi silne przeżycia emocjonalne związane z przejściem do klasy IV.

Literatura:

S. Rimm - Bariery szkolnej kariery.

M. Żebrowska - Psychologia dzieci i młodziezy.

A.. Faber i E. Mazlish - Jak mówić, aby dzieci nas słuchały.

INFORMATOR DLA RODZICÓW DZIECI PRZECHODZĄCYCH DO KL.4 I ICH NAUCZYCIELI ORAZ WYCHOWAWCÓW.

zagadnienie klasa III klasa IV

nauczyciel Jeden wychowawca, który w kl..3 już dobrze zna dzieci, ich trudności i słabe strony, które trzeba wzmocnić, może działać zanim nastąpi kolejny problem (np. pyta regularnie nauczyciela matematyki czy Karol nie ma ponownie zaległości).

Dzieci mają poczucie bezpieczeństwa, przyzwyczajają się do opieki wychowawcy.

Nowy wychowawca, który dopiero czegoś się o dzieciach dowie, czasami ma z dziećmi tylko 1 godzinę zajęć w tygodniu- godzinę wychowawczą.

Dzieci tracą poczucie bezpieczeństwa, słabo znają nowego wychowawcę, czują się porzucone i pozostawione same sobie. Warto wdrożyć już pod koniec kl.3 program adaptacyjny.

sala Ta sama własna sala, pozostawianie przyborów i książek w szafkach, gdy dziecko coś zgubi czy zapomni, najczęściej odnajduje się bez trudu w klasie.

Inna sala do każdej lekcji, trzeba się szybko pakować na zakończenie każdej lekcji i zabierać wszystkie rzeczy, bo klasy są zamykane. Dzieci słabo zorganizowane mogę mieć trudności z zapisywaniem prac domowych na koniec lekcji, ponieważ już są zajęte chowaniem rzeczy, bojąc się, że nie zdążą. Pozostawione w klasie rzeczy mogą zginąć, dziecko boi się przyznać.

nauczyciele Przede wszystkim pedagodzy, a organizacja zajęć w kl.1-3 pozwala na przełożenie jakiejś partii materiału na później, jeśli wystąpi jakiś bieżący problem. Mogą kontrolować cały proces nauczania.

Przede wszystkim nauczyciele przedmiotowi, realizujący swój własny program z danego przedmiotu. Nie ma możliwości pozostawania w tyle z materiałem, braki można nadrobić jedynie na lekcjach wyrównawczych, kołach zainteresowań, indywidualnych spotkaniach.

oczekiwania Daje się dzieciom prawo do bycia jeszcze niesamodzielnym, dziecinnym.

Po dwóch miesiącach wakacji oczekuje się już od dzieci poważnego podejścia do nauki, samodzielności i odpowiedzialności.

Zadania domowe

Jest ich dużo, ale dzieci wiedzą, że mogą zgłosić, że czegoś nie zrozumiały. Rodzice pomagają w odrabianiu lekcji, uważają, że w to

Jest och bardzo dużo, dziecko spędza ok.1-1,5 h dziennie więcej na odrabianiu lekcji.

małe dzieci i trzeba je przypilnować.

Zadane lekcje wymagają jedynie utrwalenia tego, co było omawiane w szkole. Rzadko jest to całkowicie samodzielna praca dziecka i nauczenie się nowych treści.

Zadane lekcje często wymagają korzystania z innych źródeł niż podręcznik (atlas, Internet), a także sprawdziany i powtórzenia obejmują treści, których trzeba się samodzielnie nauczyć z danego działu podręcznika. Dzieciom wydaje się wciąż, że muszą umieć tylko to, co było w zeszycie przepisane z tablicy podczas lekcji. Lekceważą samodzielną pracę, nie podejmują jej. Rodzice rzadziej pomagają dzieciom oczekując większej samodzielności.

porażki Wychowawca opiekując się dziećmi stara się w każdym znaleźć jakieś dobre strony i je wzmacniać, daje dzieciom szanse na odkrycie zalet. W razie porażki widzi emocjonalną reakcję dziecka, stara się reagować na bieżąco.

Nauczyciele przedmiotowi nie informują wychowawcę o każdej gorszej ocenie czy odpowiedzi, a przy tym nie znają uczniów, może się więc zdarzyć, że uczeń w kl.3 bardzo dobry otrzyma kilka słabych ocen z danego przedmiotu i dotkliwie to przeżyje.

Dzieci mają wobec siebie również wymagania, że są starsze i nie okazują emocji, ukrywają je. Jeśli więcej osób w klasie otrzyma słabe oceny ze sprawdzianu, dziecko stara się myśleć, że to normalne, że nie ma problemu, który trzeba zgłosić rodzicom, aby uzyskać pomoc w nauce.

Zachowanie dzieci na lekcji

W ciągu 3 lat wychowawcy ciężko pracowali nad zmianą zachowania dzieci, nauczeniem ich aby przestrzegały reguł, nie przeszkadzały na lekcji, pytały o niejasności itd. Doceniają zmiany w zachowaniu dziecka, nawet, gdy jeszcze nie wszystko udało się zmienić.

Dzieci nieśmiałe mogą pozostać w klasie na przerwie, blisko swojego wychowawcy. Również te agresywne są pod kontrolą jednej zaangażowanej w pracę z dzieckiem osoby.

Nauczyciele oczekują samodzielnie pracujących uczniów, przygotowanych do lekcji i szybko pracujących. Tymczasem część dzieci jeszcze pracuje w takim tempie jak w kl.3, bezpośrednio zgłasza nauczycielowi, że czegoś nie rozumie, nie umie, oczekuje wytłumaczenia i nie rozumie, że pracę trzeba zakończyć na czas, na danej lekcji.

Nauczyciele nie znają dzieci i ich wcześniejszej historii, mogą uważać dziecko za niegrzeczne, nadpobudliwe czy powolne choć ono przez 3 lata wiele zrobiło, aby dojść do takiego poziomu maksimum swoich możliwości na ten moment. Dzieci tracą nagle wsparcie w tych zmianach.

Dzieci nieśmiałe mogą mieć trudności z wychodzeniem na przerwy, do dużego grona również starszych dzieci. Te agresywne z kolei nagle zyskują na przerwach okazję do dokazywania, nauczyciele dyżurują

interwencyjnie.

Uczniowie trudni

Rodzice często ściśle współpracują z wychowawcą, czasami nawet codziennie bywając w szkole aby zapytać o zachowanie dziecka. Pod koniec kl.III oczekują, że problemy znikną lub, że nowy wychowawca równie uważnie będzie przyglądał się dziecku i powiadomi rodziców o każdym problemie. Zapominają, że nowy wychowawca w kl.4 spędza z dziećmi dużo mniej czasu.

Skargi nauczycieli klas starszych na zachowanie wychowanków nauczycieli nauczania początkowego może być odebrane jako brak doceniania ciężkiej 3-letniej pracy z dzieckiem i uniemożliwić przepływ informacji o uczniu i jego specyficznych trudnościach oraz podział grona pedagogicznego.

Niektórzy trudni uczniowie mogą zyskać na przejściu do kl.4, ponieważ część ich problemów umknie uwadze nauczycieli, ze względu na mniejszą ilość czasu spędzanego z daną klasą. Czasami uczeń „wyżyje” się na jednej lekcji i w czasie kolejnej z innym nauczycielem ma szanse na lepsze traktowanie i zachowanie. Pomaga to „odczarować” łatkę trudnego dziecka, podnieść samoocenę ucznia. Niestety może to też spowodować, że rodzice zaczną postrzegać konkretnego nauczyciela jako winnego złego zachowania dziecka i na relacje dziecko-nauczyciel przerzucić całkowitą winą za niepowodzenia szkolne.

sukcesy

Dzieci ambitne i pracowite w kl.1-3 zyskują o sobie zdanie, że są „dobrymi uczniami” niezależnie od tego, czy w jakimś zakresie wykazują jednak przeciętne umiejętności.

Dzieci sprawiające trudności wychowawcze mają większe trudności z pozytywnym obrazem siebie i znalezieniem jakiejś mocnej strony, skoro oceniane są globalnie najczęściej przez jednego nauczyciela.

Warto, aby rodzice teraz zaczęli doceniać szczególne umiejętności, zainteresowania dziecka dotyczące jednego czy kilku przedmiotów, bez kładzenia nacisku na najlepsze oceny ze wszystkich przedmiotów. W ten sposób dziecko nauczy się, że ma prawo rozwijać zainteresowania, a w niektórych aspektach ma prawo być przeciętne i to nie zaniża wówczas jego samooceny. To jest praca na poszukiwanie takich źródeł dobrego zdania o sobie, które ktoś uważa za ważne, bo wybrane z kręgu zainteresowań, a nie ze względu na ocenę innych osób. Pomoże to zabezpieczyć się przed załamaniem z powodu porażki czy nieprzychylnej opinii, a także zdobyć motywację do osiągania sukcesów w wybranych dziedzinach i nie marnować energii na osiąganie 6-tki z przyrody, podczas gdy n. ktoś ma wybitny talent matematyczny lub

odwrotnie.

Czas wolny

Spędzany głównie na zabawie z rówieśnikami.

Dzieci, które umieją płynnie czytać i lubią lektury poświęcają wiele czasu na czytanie książek.

Pobyt w świetlicy.

Jest go mniej z powodu większej ilości lekcji zadawanych do domu, a także ponieważ rodzice często teraz zaczynają uczyć dzieci spełniania obowiązków w domu (zakupy, sprzątanie itp.).

Dzieci wciąż jednak potrzebują zabawek, biegania, śmiechu, wygłupiania się, nie przestały być dziećmi. W ten sposób szybko się relaksują, odpoczywają i regenerują.

W większości szkół do kl.4 nie ma już świetlicy dla dzieci, muszą one samodzielnie wracać do domu.

Warto uczulić dzieci na zagrożenia płynące z portali społecznościowych, ze szczególnym uwzględnieniem bullyingu- czyli nękania przez inne dzieci wśród grupy szkolnej, klasowej poprzez wyśmiewanie, obgadywanie przez Internet. Trzeba dzieciom uświadomić, że wulgarne słowa, publikowane w Internecie na kontach społecznościowych (nk, fb, tweeter, ask, instrgram) treści i zdjęcia są tak samo traktowane jak zachowywanie się dzieci w miejscach publicznych i z tego powodu również mogą wpłynąć na ocenę z zachowania dzieci.

oceny

Opisowe, bez eksponowania słabych stron dziecka.

Konkretne w skali, wzrasta presja u dzieci, że oceny bezpośrednio świadczą, czy dziecko jest „dobre” czy „złe”.

Kłopot u dzieci z tym, że czasami ocena jest nieodwołalna, nie da się jej już poprawić.

Grupa rówieśnicza i emocje

Dla 8-latka matka stanowi często jeszcze najbardziej pożądane towarzystwo wraz z potrzebą przytulania i wspólnej aktywności, całusa przed snem, dzieci w wieku lat 8 wielokrotnie powtarzają rodzicom, matce, że ich kochają i oczekują okazywania uczuć, wzajemności. Przy rówieśnikach nie chcą się do tego przyznawać, jednak często opowiadają

Dla 9-latka grupa rówieśnicza staje się ważniejsza od towarzystwa matki. Aby zdobyć akceptację w grupie przechwala się, upiększa fakty, by stały się atrakcyjniejsze i wywarły wrażenie na rówieśnikach. Przechwałki dotyczą wartości uznanych w danej grupie, a więc dóbr materialnych. sprawności, osiągnięć lub statusu rodziny. Dla zwrócenia na siebie uwagi lub wykazania swojej wyższości umniejsza znaczenie innych dzieci używając w tym celu przezwisk,

o zdarzeniach domowych, odwołują się do autorytetu rodziców, czasami wolą spędzać czas z rodzicami niż z kolegami/koleżankami.

Jest wyraźny podział na dziewczynki i chłopców w zabawach. Brak jeszcze pierwszych oznak dojrzałości a także przejawów zaczynającej się burzy hormonalnej, więc też emocje są dużo spokojniejsze niż rok później. Dziewczynki dobierają się w pary przyjaciółek. Chłopcy lubią spontaniczną swobodną zabawę ruchową w grupie.

Jest to okres wyciszenia lęków i strachów dziecka. Mijają irracjonalne lęki przed ciemnością, światem nadprzyrodzonym, wiedźmami i duchami. Pozostają uzasadnione obawy przed porażką w szkole, ośmieszeniem, agresywnymi kolegami, zaczepkami obcych dorosłych itp. Na ogół jednak 8-latki są radosne, pełne aktywności i energii, wrażliwe i grzeczne, chętne do podporządkowania się regułom i zasadom, oczekują w zamian pochwały.

używa poniżających określeń typu: "idiota", "dureń", "grubas" . Dzieci mające poczucie niższości i chcące koncentrować na sobie uwagę często krytykują inne, komentują zachowanie, wygląd, brak wiedzy itp.

W zachowaniu 9-latków może pojawić się dużo złości wywołanej przez sprzeciwianie się żądaniom., przeszkadzanie w wykonywanej czynności, ustawicznemu wynajdywaniu błędów, poszturchiwaniu, lub robieniu niekorzystnych porównań z innymi dziećmi. Dziecko częściej śmieje się przebywając w grupie, ponieważ w młodszym wieku szkolnym chce robić to, co jego rówieśnicy, okazuje dużo mniej emocji publicznie, hamuje je, nie chce się zwierzać rodzicom, przyznawać do kłopotów, ponieważ uznaje to za dziecinne.

Tworzą się często małe grupki w klasie, wzajemnie się zwalczające. Zazwyczaj dziewczynki bywają wobec siebie okrutne, zawzięte i stosują różne zabiegi manipulacyjne i gierki towarzyskie jawnie i niejawnie okazując wrogość upatrzonym „wrogom”. Warto uczulić na to rodziców i podpowiedzieć, że wychowawca będzie obserwował takie sytuacje, ale w pierwszej kolejności pozostawi dzieciom prawo do samodzielnego rozwiązania konfliktów, wówczas cichną one szybciej, a dzieci nabierają umiejętności społecznych.

Niektóre dziewczynki mogą przejawiać pierwsze oznaki dojrzewania płciowego, a nawet zacząć miesiączkować pod koniec 9 r.ż., trzeba na to uczulić nauczycieli wf, aby nie dziwili się częstszym zwolnieniom dziewczynek, początkowo ból miesiączkowy może być bardzo silny czy też miesiączka może pojawiać się nawet 2 razy w miesiącu.

Dzieci w tym wieku zaczynają dość poważnie podchodzić do życia. Zamartwiają się wieloma sprawami. Dezaprobata kolegów, zła ocena w szkole, troska o swoje zdrowie to sprawy mogące powodować u dzieci duże napięcie. Jeśli dziewięciolatek ma zrobić coś nowego i nieznanego to najczęściej zakłada, że mu to nie wyjdzie i użala się nad sobą, odwlekając moment rozpoczęcia nowego zadania. Po czym jak już się zabierze do działania, to na ogół praca wychodzi mu nad wyraz

dobrze.

PROGRAM ADAPTACJI pomagający uczniom klas 4-tych na progu nowego etapu kształcenia.

Dni otwarte szkoły, gdzie w „swojej” klasie każdy nauczyciel prezentuje swoje pasje i zainteresowania, może zaprosić do tego

również wybranych uczniów, z różnych klas IV-VI.

Wyjazdy integracyjne klas czwartych. Lub wyjazd na zakończenie klasy III z nowym wychowawcą jako dodatkowym

opiekunem.

Międzyklasowe wyjazdowe warsztaty integracyjne prowadzone przez szkolnego pedagoga.

Prowadzenie lekcji pokazowych w kl. III przez nauczycieli klas IV, lub zastępstwa przez nauczycieli klas IV w kl.III.

Przygotowywanie w kl. III: pisanie w zeszytach w dużą linię, polecanie więcej zadań samodzielnych w pracach zadanych.

Siatka zajęć pozalekcyjnych, kół zainteresowań ułożona tak, aby była dostępna dla klas 4tych i starszych (dzieci mogą poznać

innych uczniów spoza klasy). Wspólne występy (koło teatralne) czy inne imprezy organizowane przez koła zainteresowań.

Zachęcanie uczniów do otwartej, warsztatowej formy godzin wychowawczych (siadamy w kole, rozmawiamy, zabawy

psychologiczne). Mówienie przez wychowawcę „Moja klasa” z dumą, zapewnianie o stawaniu w obronie dobrego imienia klasy.

Spotkania z przyszłym wychowawcą pt. ”Sto pytań do…”

Wymiana informacji i doświadczeń pomiędzy nauczycielami nauczania początkowego, zintegrowanego a nauczycielami

kl.4tych.

Tworzenie przez uczniów albumów dla przyszłego wychowawcy prezentujących każdego z nich.

Organizacja wspólnych imprez klasowych: andrzejki, mikołajki, wigilia, dyskoteka karnawałowa itd.

Wprowadzenie urozmaiconych metod pracy wychowawczej: warsztaty, projekty, ćwiczenia ruchowe, drama.

Szkolne zajęcia integracyjne z pedagogiem lub psychologiem szkolnym.

Wprowadzenie okresu ochronnego dla uczniów klas pierwszych i klasy 4 szkoły podstawowej.

Wprowadzeni oceniania kształtującego.

Jasne i precyzyjnie określone wymagania z poszczególnych przedmiotów podane na początku roku szkolnego i podpisane

przez nauczyciela, ucznia i rodziców.

Utworzenie i przestrzeganie Klasowego Kodeksu.

Szkolenie Rady Pedagogicznej w zakresie problemów związanych z adaptacja.

Powołanie Zespołu do Spraw Wychowawczych ( szybkiego reagowania), opracowanie pomysłów interwencyjnych i profilaktyki.

Wprowadzenie mediacji rówieśniczych.

Model organizacyjny: systemowa współpraca w zakresie wychowania i dydaktyki nauczycieli uczących na tym samym

poziomie ( np. poziom klas czwartych w danej szkole).

Co może pomóc dzieciom pokonać próg szkolny? - w klasie trzeciej:

Ćwiczenie czytania ze zrozumieniem i umiejętności samodzielnej pracy z tekstem.

Ćwiczenie umiejętności korzystania z różnych źródeł wiedzy.

Ćwiczenie pisania w zeszycie w szeroką linię.

Ćwiczenie umiejętności prezentacji różnych zagadnień na podstawie zgromadzonych materiałów.

Zapoznanie rodziców trzecioklasistów ze zmianami w organizacji nauki, związanymi z przejściem do klasy czwartej.

Gdy rodzice zauważą, że ich dziecko ma problem związany z którymś z powyższych punktów, to jeżeli nie pomogą dziecku w

przezwyciężeniu go, będzie miało trudności w klasie 4.

Charakterystyka ucznia gotowego do podjęcia nauki w klasie czwartej:

potrafi uważnie słuchać i wypowiadać swoje zdanie, uzasadniając je rzeczowymi argumentami

potrafi płynnie czytać, rozumie czytany tekst

pisze czytelnie, poprawnie – zgodnie z poznanymi zasadami ortograficznymi

oblicza w pamięci sprawnie i poprawnie w zakresie 100 (dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie)

samodzielnie odrabia zadania domowe

samodzielnie się uczy, przygotowuje do zajęć

jest odpowiedzialny za własną naukę, zachowanie

Bardzo ważne jest uświadomienie dziecku, jak potrzebna jest w starszych klasach systematyczność w uczeniu się

- wiedzy do opanowania jest dużo, a czasu na naukę tyle samo!

Jak pomóc czwartoklasiście? WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW

1. Przygotuj z dzieckiem plan lekcji z wyraźnie zaznaczonymi numerami sal.

2. We wrześniu poproś dziecko o sporządzenie listy uczących je nauczycieli.

3. Powiadom wychowawcę o szczególnych zaleceniach wobec dziecka ( np. ze względu na stan zdrowia).

4. Od początku zwracaj uwagę, aby dziecko zapisywało, co ma zadane- pisemnie i ustnie; odpytuj wyrywkowo.

5. Nie utożsamiaj dziecka z oceną. Zwracaj raczej uwagę na umiejętności zdobywania wiedzy i wykorzystywania jej; radzenia

sobie w sytuacjach problemowych. Niech dziecko dopiero po samodzielnej pracy domowej zapyta czy możesz sprawdzić

poprawność. Wzmacniaj samodzielność dziecka.

6. Ustal z dzieckiem, że odrabia lekcje tego dnia, kiedy są zadane.

7. Chwal dziecko za postępy - nie za oceny.

8. Pozwalaj na wspólne z kolegami odrabianie lekcji, ale kontroluj je.

9. Pozwól na zaczynanie odrabiania lekcji od tych przedmiotów, które lubi.

10. Zapewnij dziecku przy pracy umysłowej bezwzględny spokój.

11. Pomóż mu w organizacji czasu wolnego- nuda to największy wróg.

12. Pozwól dziecku oswoić się z nową sytuacja, dopiero później zaproponuj zajęcia dodatkowe.

13. Zostaw dziecku czas wolny na swobodny wypoczynek i nieprzewidziane planem zajęcia.

14. Kiedy dziecko odpowiada, że w szkole było ok., ale widzisz, że jest drażliwe, zdenerwowane, ma gorszy nastrój, nie dawaj

za wygraną, po jakimś czasie, przy kolacji zapytaj co było na jakiejś lekcji (wf, angielski), o kolegów/ koleżanki.

15. W razie wystąpienia problemów z rówieśnikami postaraj się pomóc dziecku znaleźć takie rozwiązanie, które będzie mogło

samo zastosować, a dopiero gdyby to nie skutkowało interweniuj. Dziecko woli być samodzielne, wstydzi się „skarżenia”

rodzicom.

16. Pamiętaj, aby sprawy delikatne omawiać dyskretnie zarówno z dzieckiem jak i nauczycielami, dziecko szuka aprobaty klasy.

Materiały z SP nr 2 w Redzie