Infrastruktura ICT dla sektora MSP w modelu cloud...

115ZNUV 2014;35;115-128

Piotr AdamczewskiWyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu

Infrastruktura ICT dla sektora MSP w modelu cloud computing

Streszczenie

Jedną z istotnych barier rozwojowych sektora MSP są ograniczenia finansowe. Skutkuje to mniej-szymi nakładami na niezbędną infrastrukturę ICT (Information and Communication Technology), która stanowi istotne uwarunkowanie nowocześnie funkcjonujących przedsiębiorstw. Interesującym rozwiązaniem staje się model przetwarzania w „chmurze” (cloud computing), jako szczególne rozwi-nięcie idei outsourcingu informatycznego. Celem artykułu jest ukazanie rosnącego zainteresowania sektora MSP tym modelem przetwarzania danych, ukazanie jego istoty i efektywnych wariantów realizacyjnych. Wykorzystując własne badania ankietowe oraz dostępną literaturę przedmiotu, autor przedstawił koncepcję wykorzystywania przetwarzania w „chmurze” na poziomie koniecznej war-stwy sprzętowo-systemowej oraz aplikacyjnej. Ta ostatnia właśnie – za sprawą zastosowania sys-temów ERP (Enterprise Resource Planning) – stanowi o końcowych walorach użytkowych modelu cloud computing.

Artykuł koncepcyjny.

Słowa kluczowe: bezpieczeństwo informacji, chmura, cloud computing, ERP, ICT, MSP.

Kody JEL: D83, M15, M21

Wprowadzenie

Obserwowany aktualnie dynamiczny rozwój e-gospodarki i jej coraz szersze upowszech-nianie się wpływa nie tylko na sposoby działania i konkurowania pojedynczych przedsię-biorstw (stosowane modele biznesowe, sposoby budowania relacji z klientami i partnerami biznesowymi czy też wykorzystywane formy organizacyjne), ale oddziałuje również zna-cząco na zmiany w całych sektorach gospodarki.

Potencjał konkurencyjny MSP działających w Polsce jest duży (bardzo wysoka konku-rencyjność cenowa, wysoka konkurencyjność pod względem jakości produktów i usług, poprawiająca się konkurencyjność pod względem innowacyjności), ale by mógł on być w pełni wykorzystywany, muszą zostać zniesione – a przynajmniej ograniczone – barie-ry, które przeszkadzają MSP w prowadzeniu działalności gospodarczej. Należą do nich ograniczenia finansowe w zakresie inwestowania w infrastrukturę przedsiębiorstw, w tym również w infrastrukturę teleinformatyczną. Polski sektor MSP, jako główne źródło in-nowacji i wzrostu gospodarczego, należy też do najdynamiczniej informatyzującego się obszaru gospodarki.

Zeszyty-naukowe-35_2014.indd 115 2014-09-23 14:56:07

INFRASTRUKTURA ICT DLA SEKTORA MSP W MODELU CLOUD COMPUTING116

Modele rozwoju e-biznesu w MSP

W literaturze przedmiotu prezentowane są dwa modele adaptacji e-biznesu w przedsię-biorstwach (Wrycza 2008): - model liniowy („drabiny”), - model zależnościowy, warunkowy („transportera”).

Model liniowy zakłada stopniowe, etapowe wdrażanie ICT przez małe i średnie przed-siębiorstwa. Sekwencja ta jest zgodna z generacjami e-biznesu. Najczęściej wdrażanie e-biznesu w MSP składa się z następujących kroków: - dostęp do Internetu (e-mail i przeglądarka internetowa), - strona internetowa przedsiębiorstwa, - e-commerce – zakupy i sprzedaż przez Internet, - e-biznes – e-commerce wraz z systemami informatycznymi optymalizującymi działanie

przedsiębiorstwa, - tworzenie sieci z innymi przedsiębiorstwami (elektroniczne ekosystemy przedsię-

biorstw). Model warunkowy opiera się na założeniu, że wdrażanie ICT (Information and Communication

Technologies) w małych i średnich przedsiębiorstwach nie przebiega w sposób liniowy, lecz zależy od dwóch najważniejszych czynników: - prognozowanego rozwoju przedsiębiorstwa, - oczekiwanej użyteczności technologii związanych z Internetem.

Podstawowe założenie drugiego modelu oznacza, że adaptacja e-biznesu nie musi prze-biegać liniowo. Określone rozwiązania, modele e-biznesu, mogą być adaptowane bez pro-cedury sekwencyjnej, lecz po akceptacji kierownictwa firmy. To ono decyduje o modyfika-cji struktury firmy, biorąc pod uwagę oczekiwane korzyści, gotowość i możliwości zmian w przedsiębiorstwie oraz czynniki zewnętrzne, takie jak presja ze strony klientów lub kon-trahentów.

E-przedsiębiorstwo, jako układ ekonomiczny wykorzystujący w swojej wewnętrznej organizacji i komunikacji – także zewnętrznej – zaawansowaną infrastrukturę teleinforma-tyczną, stanowi obecnie istotę funkcjonowania społeczeństwa informacyjnego w obszarach biznesowych. Oznacza to w praktyce wsparcie technologią informatyczną podstawowych struktur przedsiębiorstwa i realizacji koncepcji now economy (ekonomii chwili) w trybie on-line (Adamczewski 2011, Adamczewski 2013): - poziom infrastruktury technicznej (sprzętowej), - poziom infrastruktury systemowo-komunikacyjnej, - poziom oprogramowania aplikacyjnego, - poziom integracji procesów biznesowych za pomocą kontrahentów zewnętrznych przed-

siębiorstwa.


PIOTR ADAMCZEWSKI 117

Według badań autora, stopień upowszechnienia informatycznego wspomagania proce-sów zarządzania w poszczególnych obszarach MSP można ująć następująco (procent bada-nych przedsiębiorstw) (Adamczewski 2008; 2011): - obszar finansowo-księgowy – 78%, - zasoby ludzkie – 61%, - gospodarka magazynowa – 48% - zarządzanie produkcją 19%, - zarządzanie relacjami z klientami – 19%, - wspomaganie prac biurowych – 93% (w tym 98% obsługi poczty elektronicznej), - obsługa procesów zakupowych i sprzedażowych – 4%.

Swoisty ekosystem informatyczny e-przedsiębiorstwa musi opierać się na zaawanso-wanych rozwiązaniach klasy ERP (Enterprise Resource Planning) (Adamczewski 2010). Tradycyjnie rozumiane systemy ERP jako rozwiązania integrującego infrastrukturę infor-macyjną przedsiębiorstwa już nie wystarczają. Ich podstawowa funkcjonalność została wzbogacona o systemy zarządzania kontaktami z klientami (CRM – Customer Relationship Management), systemy zarządzania kontaktami z dostawcami (SRM – Supplier Relationship Management), systemy zarządzania łańcuchem dostaw (SCM – Supply Chain Management) i systemami zarządzania cyklem życia produktu (PLM – Produkt Lifecycle Management). Jednocześnie rozwój systemów ERP rozbudził zapotrzebowanie na rozwiązania informa-tyczne określane jako inteligencja biznesowa (Business Intelligence). Oznaczają one ni mniej ni więcej tylko efektywne wspomaganie procesów decyzyjnych bazujące na tzw. ana-lityce biznesowej (business analytics). Obejmuje ona narzędzia i aplikacje do analizowania, monitorowania, modelowania, prezentowania oraz raportowania danych wspierających po-dejmowanie decyzji. W tym celu wykorzystuje się hurtownie danych, analizy operacyjne łańcuchów dostaw, analityczne systemy CRM i SRM, analizy finansowe i wskaźniki wydaj-ności przedsiębiorstw. Użytkownikami takich rozwiązań są przedstawiciele szczebla strate-gicznego firm, bazujących na pewnych agregatach danych.

Wykorzystanie w skali masowej technologii internetowych w systemach informacyjnych wzmocniło mechanizmy globalizacji działań gospodarczych i integracji łańcuchów powią-zań między partnerami biznesowymi. Towarzyszy temu postępująca rewolucja informacyj-na, której zadaniem jest dostarczenie informacji niezbędnych do efektywnego wspomaga-nia decyzji korporacyjnych. Wyzwaniom tym mogą podołać jedynie systemy klasy ERP II, o mocno rozszerzonej funkcjonalności w stosunku do klasy ERP. Realizowane w ich obrębie procesy biznesowe daleko wykraczają poza obszar funkcjonowania pojedynczego przed-siębiorstwa. Łączą przepływy informacyjne w zintegrowanych obszarach gospodarczych, obejmujących partnerów biznesowych, instytucje finansowe i ubezpieczeniowe, instytuty naukowo-badawcze i inne ogniwa otoczenia organizacji, wykorzystując do tego celu techno-logie internetowe i mechanizmy rynku elektronicznego (m.in. aukcje internetowe i giełdy).



Systemy ERP II pozwalają na rozszerzenie i pogłębienie zakresów oraz funkcjonalności rozwiązania zintegrowanego, a także skupienie się na strategicznie ważnych dla działalności przedsiębiorstwa zadaniach. Wykorzystują nowe biznesowe technologie informatyczne i ka-tegorie rozwiązań, w tym: hurtownie danych i rozwiązania klasy Business Intelligence (OLAP – OnLine Analytical Processing), zarządzanie wiedzą (KM – Knowledge Management), zaawansowane techniki planowania i harmonogramowania (APS – Advanced Planning and Scheduling), metody oceny sprawności operacyjnej zarządzania (CPM – Corporate Performance Management), strategiczna karta wyników (BSC – Balanced ScoreCard).

MSP mogą wiele zyskać, decydując się na stosowanie technologii informacyjnych i ko-munikacyjnych. Na przykład e-biznes eliminuje problem odległości, dzięki czemu firmy mogą działać nie tylko na wspólnym rynku, ale i na całym świecie (globalnie). A na dodatek, nie wymaga to rozbudowywania sieci biur i sklepów.

Z nowych zjawisk, które pojawiły się w ostatnich latach w sektorze MSP za sprawą upowszechniania się gospodarki sieciowej należy wskazać na telepracę, jako formę pracy poza biurem, przy wykorzystywaniu technologii informacyjnej i komunikacyjnej z jej od-mianami: - mobilna (nomadic telework) – w terenie, - w domu (home based teleworking), - telecentra – praca w biurze wynajętym wspólnie przez różne podmioty, - telechatki (telecottages) – odmiana telecentrum na terenie wiejskim.

Do podstawowych jej pozytywów można zaliczyć: - oszczędność przestrzeni biurowej, - eliminacja czasu i kosztów podróży, - zwiększenie satysfakcji z pracy, - elastyczność systemu pracy, - zwiększenie produktywności pracowników,

ale trzeba być świadomym jej mankamentów: - mniejsza kontrola nad pracownikami, - osłabienie kontaktów między pracownikami, - uzależnienie od techniki, - wywołanie uczucia samotności i izolacji, - ograniczenia rozwoju kultury biurowej.

Do promowania technologii ICT wśród małych i średnich przedsiębiorstw potrzebne są jednak m.in.: - zaawansowane umiejętności techniczne i kierownicze (kultura informatyczna), - udostępnienie MSP odpowiednich rozwiązań z zakresu e-biznesu, - rozwiązanie kwestii wysokich kosztów zakupu sprzętu ICT, - rozwiązanie kwestii bezpieczeństwa i prywatności,



- udostępnienie informacji na temat e-biznesu, które dotyczą samych MSP, - promowanie e-administracji: obniżenie ogólnych kosztów administracji i zachęcanie do

prowadzenia e-biznesu.

Model przetwarzania w „chmurze” (cloud computing)

Model ten w ciągu zaledwie kilku ostatnich lat zdobył poparcie nie tylko producentów rozwiązań ICT, ale również przedsiębiorstw chcących ograniczyć wydatki na infrastrukturę teleinformatyczną. W Polsce również obserwowany jest znaczny rozwój usług umieszczo-nych w „chmurze”. Model ten jest najdynamiczniej rozwijającą się częścią polskiego ryn-ku przetwarzania i przesyłu informacji. Prognozowana średnioroczna stopa wzrostu rynku przetwarzania w chmurze do roku 2015 prognozowana jest na poziomie 33% (Raport 2014). Zatem polscy przedsiębiorcy coraz częściej będą sięgać po ten model biznesowy.

Nowy paradygmat przetwarzania danych wymaga gruntownej analizy, ponieważ dotych-czasowe rozwiązania, zwłaszcza prawne, nie przystają do modelu cloud computing. Dostęp z każdego miejsca i w każdym czasie – tak najczęściej w skrócie przywoływana jest „chmu-ra” obliczeniowa. W praktyce oznacza to możliwość zdalnego gromadzenia, przechowywa-nia, przetwarzania i wykorzystywania danych – przez Internet. Dzięki temu użytkownicy mogą korzystać z prawie nieograniczonych mocy obliczeniowych na żądanie i optymalizo-wać wydatki na infrastrukturę ICT.

Model przetwarzania w „chmurze” jest w zasadzie nieograniczony, transgraniczny i nie-zwykle elastyczny. Wszystkie cechy wiążą się z modelem udostępniania usługobiorcy jego danych – rozmieszczenie centrów przetwarzania danych (data center) w „chmurze”, czyli praktycznie na całym świecie. Tym samym dane przekraczają granice państw i zmieniają jurysdykcję, co ma spore znaczenie przy określaniu zastosowania odpowiedniego reżimu prawnego, jeżeli zaistnieje potrzeba wszczęcia sporu na drodze sądowej. Cloud computing budzi wiele wątpliwości, ponieważ przedsiębiorca przenosi swoje dane (poufne informacje organizacji czy wręcz jej tajemnice, know-how, dane osobowe) do infrastruktury teleinfor-matycznej, której nie jest właścicielem. Utrata kontroli nad takim rozwiązaniem zawsze wiąże się z pewnym ryzykiem – zwłaszcza w obliczu szybkiego rozwoju technologii prze-twarzania i braku stosownych regulacji prawnych, a nawet braku wspólnej terminologii mię-dzynarodowej.

Zasadniczo wyróżnia się cztery rodzaje „chmury” obliczeniowej (Mateos, Rosenberg 2011):1. SaaS (Software as a Service) – oprogramowanie dostarczane jako usługa (wcze-

śniej obowiązywała terminologia ASP (Application Service Providers – wyna-jem programów). Usługa ta zmieniła tradycyjny model zakupu licencji, kiedy to użytkownik kupował oprogramowanie, instalował i je samodzielnie aktualizował.



W modelu SaaS oprogramowanie się wynajmuje, a opłata zależy od intensywności korzystania z aplikacji, bez ponoszenia kosztów inwestycyjnych. Użytkownik może korzystać z aplikacji przez określony i opłacony okres. Dostęp do oprogramowania odbywa się zdalnie najczęściej przez przeglądarkę internetową lub interfejs aplika-cji, a zaplecze techniczne jest dzielone między wielu odbiorców. Do zalet SaaS po stronie użytkownika należą: redukcja kosztów inwestycyjnych, lepsza kontrola wy-datków (opłat za wynajem oprogramowania) oraz dostęp do aktualnej jego wersji. Usługodawcy z kolei mają pełną kontrolę nad dystrybucją swojego oprogramowa-nia (eliminacja kopii pirackich). Model SaaS ma też jednak wady, np. użytkownik może mieć problemy z przeniesieniem aplikacji do innego dostawcy. Do najbar-dziej znanych dostawców aplikacji w modelu SaaS należą: Google (Gmail, Google Apps, Drive, Picassa, You Tube), Microsoft (Hotmail, Windows Live, Skydrive), Facebook, Zoho (pakiet biurowy składający się z edytora tekstu, arkusza kalkulacyj-ny, Wiki, CRM, bazy danych, narzędzi służących do tworzenia prezentacji, zapisywania notatek, zarządzania projektami, fakturowania oraz realizacji innych zadań), Dropbox (udostępnianie przestrzeni dyskowej na serwerach tej firmy). W Polsce od roku 2000 udostępniany w modelu SaaS jest, szeroko upowszechniony w sektorze MSP, sys-tem ISOF (Internetowy System Obsługi Firmy) autorstwa firmy Heuthes.

2. PaaS (Platform as a Service) – platforma dostarczana jako usługa. Dostawca wy-posaża użytkownika w środowisko obliczeniowe i zestaw niezbędnych narzędzi, które ten może wykorzystać do budowania i eksploatacji własnej aplikacji. Usługa ta jest skierowana głównie do programistów. Model PaaS nie oferuje aplikacji dla użytkowników końcowych – użytkownik korzysta z gotowego, dostosowanego do swoich potrzeb kompletu aplikacji. Wszystkie potrzebne programy znajdują się na serwerach dostawcy. Podobnie jak w modelu SaaS, użytkownika nie inte-resuje infrastruktura techniczna ani system operacyjny, czyli koszty początkowe są niskie. Wadą tego rozwiązania jest przede wszystkim uzależnienie od dostawcy usługi polegające na konieczności wykorzystywania tylko tych technologii, które zostały zaimplementowane w usłudze, np. języki programowania. Ze względu na małe grono potencjalnych odbiorców, lista dostawców jest dość krótka. Królują na niej ze swoimi rozwiązaniami potentaci branży ICT, jednym z nich jest Google App Engine. Jest to chmura całkowicie zgodna z definicją „platforma jako usługa”. Dozwolonymi językami programowania są tutaj Python i Java. Nie jest to chmura ogólnego przeznaczenia, służy do wdrażania tradycyjnych aplikacji internetowych. W modelu PaaS swoją usługę ma również Microsoft – Windows Azure.

3. IaaS (Infrastructure as a Service) – infrastruktura dostarczana jako usługa. Jej istota sprowadza się do zapewnienia użytkownikowi możliwości korzystania z przetwarzania, pamięci, sieci i innych podstawowych zasobów obliczeniowych. Użytkownik nie zarządza infrastrukturą „chmury”, ale ma kontrolę nad systemem



operacyjnym, pamięciami, wdrożonymi aplikacjami, a często także ograniczoną kontrolę nad wybranymi elementami sieci, np. firewall. Użytkownik IaaS działa na najniższym dostępnym poziomie „chmury”, otrzymując podstawową funkcjo-nalność infrastruktury. IaaS występuje w dwóch wariantach. Starszy to serwery dedykowane, czyli skonfigurowane pod wymagania konkretnego klienta i komplet-nie wyposażone. W tym wariancie klient płaci nie tylko za usługę, czyli infrastruk-turę, ale również za zakup fizycznego serwera i sprzętu. Nowsze rozwiązanie to wirtualizacja serwerów, które zamiast kupowania są zamawiane w postaci maszyn wirtualnych o wymaganych parametrach, zaś usługodawca zapewnia ich pełną ska-lowalność. W tym wariancie klient płaci w typowym dla „chmury” modelu, jest rozliczny za faktycznie zużyte zasoby. Bez względu na to, czy serwer jest fizyczną maszyną czy też wirtualną, cały czas trzeba pamiętać, że to użytkownik musi dbać o system i zainstalowane aplikacje w ramach wynajętej infrastruktury. Przykładem takiej „chmury” jest Amazon EC2.

4. Kolokacja – jedna z najstarszych i najprostszych usług w chmurze nazywana też hotelingiem. Polega na wynajęciu pomieszczenia (lub jego części) na serwer. Usługodawca zobowiązuje się do utrzymania tego sprzętu. Należy przy tym pa-miętać, że udostępniane są zasoby serwerowni (w sensie: pomieszczenia), ale nie same serwery. O konkretny serwer, sprzętowy firewall, równoważniki obciążenia, system operacyjny, oprogramowanie musi zadbać sam użytkownik. Oznacza to w praktyce, że w ramach kolokacji dostaje się część klimatyzowanego pomiesz-czenia z szafą serwerową na własny sprzęt, zasilaniem i ewentualnie wsparciem administratorów. Kolokacja uwalnia od konieczności administrowania własnymi serwerami, zapewnienia odpowiedniego zasilania, chłodzenia itp., jednak w dal-szym ciągu użytkownik jest bezpośrednio odpowiedzialny za sprzęt i działające na nim aplikacje. Oczywiście, zakres usług nie musi być sztywny, wszystko zależy od umowy między usługodawcą a usługobiorcą.

Do tej pory nie stworzono bezpośrednich przepisów prawnych regulujących istnienie i funkcjonowanie „chmur” obliczeniowych, a umowa o usługę cloud computing jest niczym innym, jak szczególnym rodzajem outsourcingu informatycznego. Zagadnienie umowy w tym modelu biznesowym jest niejednoznaczne, decyduje o nim przede wszystkim jej nie-nazwany i mieszany charakter. W świetle kodeksu cywilnego zastosowanie mają przepisy o umowie zlecenia (art. 750 k.c.). Jeśli administrator danych osobowych zechce skorzystać z modelu cloud computing, zastosowanie będą miały przepisy ustawy o ochronie danych osobowych, która przewiduje w tym zakresie umowę powierzenia przetwarzania danych (art. 31 k.c.). Wszelkie działania ustawodawców skupione były i są na aktach o charak-terze prawa miękkiego (soft law) ze względu na to, iż przetwarzanie w „chmurze” oparte jest na transmisji internetowej, a w dodatku dotyczy dużej grupy dziedzin prawa, m.in.: autorskiego, własności intelektualnej i przemysłowej, pracy lub też ochrony danych osobo-



wych, baz danych, know-how, praw człowieka. Szereg obwarowań z powyższych dziedzin prawa jest stosowany w zależności od informacji (danych) podlegających przetwarzaniu. Regulacja ustawowa „chmury” obliczeniowej musiałaby zawierać liczne odesłania lub objąć wiele norm już istniejących. Stąd rozważania, czy taka regulacja jest konieczna – zwłasz-cza, że rynek i instytucje zapełniają powstające luki normatywne przez akty quasi-prawne. W praktyce może to oznaczać, że wszyscy użytkownicy „chmury” w danym łańcuchu usługi (administrator danych, przetwarzający, „podprzetwarzający”) podlegają odmiennym przepi-som o ochronie danych lub posiadają siedziby podlegające różnym jurysdykcjom.

Obecnie można wyróżnić następujące główne zagrożenia w usługach modelu cloud com-puting (Mateos, Rosenberg 2011):1. Klient usługi w chmurze (administrator danych) nie zauważa naruszeń bezpieczeństwa

informacji (poufności, integralności, dostępności danych). Działania te mogą prowadzić do popełnienia czynów naruszających przepisy ochrony danych i prywatności.

2. Dane mogą być przekazywane do jurysdykcji, które nie zapewniają odpowiedniego po-ziomu ochrony.

3. Jeżeli dostawca usługi cloud computing będzie korzystał z usług podwykonawców, czyli tzw. „podprzetwarzających”, to ustalenie odpowiedzialności w łańcuchu usługodawców może być niezwykle trudne.

4. Klient usługi cloud computing straci kontrolę nad danymi i przetwarzaniem danych. Największą obawą jest zagrożenie, że dostawcy tych usług lub ich podwykonawcy będą wykorzystywać dane administratorów danych do własnych celów bez wiedzy lub zgody administratorów danych.

5. Administrator danych lub strona trzecia nie będzie w stanie monitorować dostawcy usługi w „chmurze” na odpowiednim poziomie.

Mimo tych zagrożeń wiele organizacji nadal decyduje się na przeniesienie swoich da-nych do „chmury” obliczeniowej. Przekonuje je do tego wiele zalet: przetwarzanie danych w tym modelu ma wpływ na efektywność wykorzystania zasobów teleinformatycznych i pozwala na ograniczenie kosztów nie tylko budowy i utrzymania infrastruktury ICT, ale także osobowych oraz energii zasilającej. Nawet najlepsza technologia zabezpieczeń nie uchroni przed zagrożeniem utraty poufności i integralności informacji. Stąd też użytkow-nik usług umieszczonych w „chmurze” musi stosować także po swojej stronie odpowiednie środki ochrony danych. Bezpieczeństwo informacji powinno być monitorowane nieustannie w każdej organizacji, niezależnie od posiadania własnej infrastruktury czy korzystania z da-nych w sposób zdalny. Pod względem ekonomicznym omawiany paradygmat przetwarza-nia danych pozwala na ograniczenie kosztów, a poprawnie skonstruowana umowa pozwala klientowi powierzającemu dane odpowiednio ograniczyć ryzyko związane z usługą cloud computing. Stąd też zgodnie z prognozami zainteresowanie tym modelem biznesowym będzie ciągle wzrastać. Mimo to outsourcing oparty na „chmurze” obliczeniowej wymaga



jeszcze wykształcenia pewnej praktyki, zwłaszcza w zakresie prawa, umów i jednolitej, mię-dzynarodowej terminologii.

Cloud computing rewolucjonizuje model ponoszenia kosztów na zarządzanie ICT. Przede wszystkim oznacza on oszczędność czasu, miejsca i wydatków. Nie ma już potrzeby budo-wania infrastruktury informatycznej, wydzielania miejsca na serwerownie czy tworzenia magazynów danych. Nie ma również potrzeby poświęcania czasu na naprawę awarii, które występują w infrastrukturze informatycznej. Oszczędności z tego tytułu mogą być znacz-ne. „Chmura” pozwala bowiem zredukować liczbę działających stacji roboczych, znacznie ograniczyć wydatki na dział informatyczny, zmniejszyć koszty zakupu energii zasilającej i związanej np. z tradycyjnymi serwerami czy klimatyzacją pomieszczeń. Rozwiązanie takie umożliwia precyzyjną wycenę kosztów, ich przewidywanie i optymalizację, co rysuje nowe możliwości oszczędzania. Co więcej, niski koszt wdrożenia sprawia, że z usług w modelu cloud computing może korzystać niemal każde przedsiębiorstwo sektora MSP.

Z korzyściami finansowymi wiąże się też mierzalność dostępnych usług w chmurze. Oszczędności są generowane nie tylko przez przeniesienie infrastruktury poza firmę użyt-kownika, ale również oddanie jej w zarządzanie zewnętrznemu usługodawcy. Cloud compu-ting jest usługą, którą da się precyzyjnie wycenić. W zależności od zastosowanej jednostki rozliczeniowej można płacić: za godzinę przetwarzania danych, za 1 GB przechowanych danych przez określony czas, za utrzymywanie bazy danych, za liczbę wykonanych opera-cji, za ilość przesłanych danych w miesiącu itd. Sposoby wyceny usługi są różne i zależą od indywidualnej umowy między dostawcą a usługobiorcą. Płacić można za ilość wykorzy-stanych zasobów lub na zasadzie pre-paid, czyli wykupując wcześniej dostęp do określo-nego potencjału usług. Niezależnie od zastosowanego sposobu rozliczania przetwarzanie w „chmurze” zwiększa przewidywalność kosztów przedsiębiorstwa, a także optymalizuje ich wysokość przez dostosowanie do bieżących potrzeb użytkownika.

Z dotychczasowych doświadczeń z modelem cloud computing w polskim MSP, moż-na przytoczyć następujące statystyki w zakresie wykorzystywania modelu wśród badanych przedsiębiorstw (Adamczewski 2013, Raport 2014): - poczta elektroniczna 82%, - wymiana dokumentów 46%, - archiwizacja danych 42%, - komunikatory internetowe 35%.

Budujące jest to, że 22% przedsiębiorstw w najbliższym czasie planuje zwiększenie na-kładów na cloud computing. Trzeba jednak wskazać na istniejące bariery świadomościowe w zakresie dalszego upowszechniania tego modelu przetwarzania danych. Należą do nich m.in. błędne przekonanie, jakoby zakup takiej usługi i stosownego oprogramowania wiązał się ze znaczącymi kosztami. Jest to problem szerszy, dotyczący wykorzystywania outsour-cingu w pragmatyce biznesowej. Mit o braku należytej kontroli nad usługami zewnętrznymi utrwalił się – niestety – u dużej liczby członków kierownictwa polskiego MSP. Budujące są



natomiast tendencje w planach zakupów takich usług w najbliższym czasie w zakresie wa-riantu SaaS. Dobrym przykładem jest –wspomniany wcześniej – system ISOF, stanowiący już swoisty standard w Polsce.

Kierunki rozwoju e-biznesu w MSP

Rosnące wymagania pod adresem systemów ERP wynikają generalnie z funkcjonowania przedsiębiorstwa w czasie rzeczywistym (RTE – Real Time Enterprise), co najpełniej reali-zowane jest na gruncie rozwiązań e-biznesu. Główne tendencje rozwojowe, jakie już wyraź-nie rysują się na gruncie tej klasy rozwiązań, można ująć następująco (Adamczewski 2012): - coraz szerszy zakres usług biznesowych, - pełne informatyczne wspomaganie struktur wirtualnych, - upowszechnianie się technologii internetowych (w tym portali korporacyjnych, usług

sieciowych i przeglądarek WWW jako podstawowego interfejsu do systemów ERP), - pełniejsze wykorzystywanie rozwiązań mobilnych, które umożliwią uprawnionym użyt-

kownikom dostęp do zasobów informacyjnych firmy przez dowolne medium, - przechodzenie na architekturę komponentową, - pogłębiająca się integracja funkcjonalna i technologiczna, - automatyczne konfigurowanie systemu przy dużej jego parametryzacji, co wpływa na

skrócenie procesu jego wdrażania, - szersze stosowanie hurtowni danych niezbędnych do szybkiego pozyskiwania informacji

zarządczych i systemów zarządzania wiedzą, - pełna otwartość na inne rozwiązania segmentowe przez integrację z systemami CAD/

CAM, automatyki przemysłowej, GIS, GPS itp., - pełniejszy outsourcing informatyczny, w tym głównie model SaaS i centra danych, - w niedalekiej przyszłości wykorzystywanie aplikacji opartych na modelu „chmury” stanie

się normą, głównie za sprawą standaryzacji przeglądarek i działających w nich aplikacji, miniaturyzacji i standaryzacja urządzeń końcowych oraz postępującej rewolucji mobilnej.Ponieważ sieć Internet zmusza firmy do budowania pogłębionych relacji z klientami,

dostawcami i partnerami, systemy ERP II stają się atrakcyjną strategią, zarówno z punktu widzenia samego biznesu, jak i wyboru stosowanego oprogramowania. Oznacza to koniecz-ność stopniowej migracji systemów ERP do ERP II, a tym samym – wzrostu zdolności adaptacyjnych firm je eksploatujących. Jednocześnie funkcjonalność tych rozwiązań roz-budowywana jest o aplikacje z zakresu BI, której tendencje rozwojowe określane są przez (Adamczewski 2008): - łatwość korzystania z tych narzędzi przez użytkowników, którzy nie są informatykami

z wykształcenia, - zgodność rozwiązań ze strategią funkcjonowania firmy ilustrujące określone wskaźniki

w postaci tzw. kokpitów menedżerskich,



- zaufanie do źródeł pochodzenia danych i ich strumieni (metadanych) w ramach całego łańcucha informacyjnego,

- innowacyjność rozumiana jako zdolność znajdowania nowych obszarów zastosowań w zakresie wspomagania decyzji biznesowych.Na rozwój informacyjnej infrastruktury e-przedsiębiorstw największy wpływ mają ewo-

luujące potrzeby biznesowe oraz rozwój technologii informatycznej. Na kształt tych rozwią-zań wpływa także aktualna koniunktura gospodarcza, ostra konkurencja między dostawcami oraz wzrastająca wśród kadry zarządzającej kultura organizacyjno-informatyczna. Jest ona tym większa, im bardziej zaawansowane systemy klasy ERP integrowane są z rozwiązaniami inteligencji biznesowej. W prostej linii przekłada się to na efektywniejsze procesy informacyj-no-decyzyjne, które stanowią podstawę koncepcji now economy, co na gruncie nowocześnie funkcjonujących firm przejawia się zdobywaniem i umacnianiem przewagi konkurencyjnej.

Obserwacja ostatnich lat w zakresie rozwoju polskiego e-biznesu w sektorze MSP po-zwala wyprowadzić następujące uogólnienia: - jakość infrastruktury ICT oraz rozwiązań aplikacyjnych znacząco się poprawiła na prze-

strzeni ostatnich lat, - w bardziej zaawansowanych rozwiązaniach przedsiębiorstwa stosują systemy ewoluują-

ce od obsługi transakcji do świadczenia usług, co w efekcie pozwala na stworzenie bar-dziej zrównoważonych relacji z klientami,

- niezależnie od trendu koncentrującego się na obsłudze klientów, ważnym aspektem sto-sowania ICT jest zwiększanie wydajności procesów wewnętrznych, a to poprawia proce-sy planowania i podejmowania decyzji,

- konsekwencją stosowania bardziej zaawansowanych rozwiązań e-biznesu jest wykorzy-stywanie outsourcingu określonych procesów biznesowych,

- rośnie zainteresowanie modelem przetwarzania w „chmurze”.

Wnioski końcowe

W artykule przedstawiono jedynie wybrane uwarunkowania e-biznesu w sektorze polskie-go MSP. Na ich podstawie można jednak stwierdzić, że zmiany, jakie przyniosło wykorzysta-nie technologii ICT w przedsiębiorstwach omawianego sektora są widoczne, jednak potencjał firm nie został do końca wykorzystany – swoistym wyzwaniem staje się zatem model przetwa-rzania w „chmurze”. Najważniejsze wnioski rozważań można ująć następująco: a) uwarunkowania organizacyjno-techniczne:

- infrastruktura teleinformatyczna (w tym dostęp do Internetu) są obecnie powszech-nie wykorzystywane przez polski sektor MSP,

- coraz powszechniejsze staje się wykorzystywanie zaawansowanych stron interneto-wych (łącznie z elementami interaktywnymi),



- handel za pomocą Internetu nie jest jeszcze stosowanym standardem w MSP, jednak jego upowszechnienie stale rośnie,

- zdecydowana część MSP korzysta z e-bankowości, - rosnący jest udział rozwiązań teleinformatycznych w zakresie e-rekrutacji pracowników, - obserwuje się dynamiczny wzrost zainteresowania rozwiązaniami mobilnymi, - zaawansowane wykorzystanie narzędzi e-biznesu jest obecnie na niewielkim pozio-

mie i brak ekosystemów przedsiębiorstw opartych na relacjach e-biznesowych;b) uwarunkowania finansowe:

- istotne znaczenie w przyspieszaniu wzrostu zastosowań e-biznesu polskiego sektora MSP mają unijne środki pomocowe,

- rośnie świadomość kierownictwa firm działających w sektorze MSP dotycząca ko-nieczności gwarantowania rosnących budżetów na funkcjonowanie i rozwój ICT,

- decydującą rolę odgrywa konsekwencja w realizacji polityki państwa w zakresie fi-nansowania budowy społeczeństwa informacyjnego, wynikająca z przyjętej do reali-zacji strategii.

Przemiany gospodarcze i ewolucja relacji biznesowych powodują w sektorze MSP de-waluację tradycyjnych źródeł przewagi konkurencyjnej, takich jak kapitał, infrastruktura, dostęp do rynków zbytu czy jakość oferowanych produktów i usług. E-przedsiębiorstwa chcąc skutecznie konkurować na rynku muszą nadać decydujące znaczenie elastyczności organizacji i jej zdolności do wdrażania innowacyjnych modeli biznesowych oraz reorga-nizacji procesów. Przykłady wielu polskich firm MSP wskazują, że wizja nowocześnie za-rządzanego biznesu weszła w dynamiczną fazę realizacji, a do rangi paradygmatu urasta docelowo efektywne zarządzanie wiedzą w e-przedsiębiorstwie.

Mimo wysokiego poziomu wykorzystania usług w „chmurze”, wątpliwości nadal ma 35% przedstawicieli sektora MŚP w Polsce. Najczęściej dotyczą one bezpieczeństwa i moż-liwości utraty danych (72%). Warto jednak podkreślić, że w tym samym czasie, użytkownicy usług w „chmurze” deklarują, że to właśnie kwestie bezpieczeństwa przekonały ich do mo-delu cloud computing. Badanie pokazuje, że do przejścia do „chmury” skłoniło ich wyższe bezpieczeństwo danych (82%) oraz lepsze bezpieczeństwo on-line (również 82%) (Surma 2009, Adamczewski 2013, Raport 2014,). Poza wszelką wątpliwością pozostają kwestie wy-dobywania rezerw, tkwiących jeszcze w sektorze MSP, przez wspomaganie jego funkcjono-wania zaawansowanymi systemami teleinformatycznymi, w których istotne miejsce zajmują rozwiązania z wykorzystaniem modelu cloud computing.

Bibliografia

Adamczewski P. (2013), Holistyczne ujęcie uwarunkowań ICT w organizacjach inteligentnych społe-czeństwa informacyjnego, (w:) Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy, „Zeszyty Naukowe” nr 35, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów.



Adamczewski P. (2012), Systemy ERP-BI w rozwoju organizacji inteligentnej, (w:) Systemy inteli-gencji biznesowej jako przedmiot badań ekonomicznych, red. C.M. Olszak, E. Ziemba, „Zeszyty Naukowe”, nr 113, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Katowice.

Adamczewski P. (2011), E-business Applications in Polish SME-sector – Condition and Develop-ment, “Studia Informatica”, No 2B (97), Volume 32, Politechnika Śląska, Gliwice.

Adamczewski P. (2010), Rozwinięte systemy klasy ERP w inżynierii wiedzy, (w:) Wiedza i komunika-cja w innowacyjnych organizacjach. Systemy ekspertowe – wczoraj, dziś, jutro, red. Gołuchowski J., Filipczyk B., Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Katowice.

Adamczewski P. (2009a), Evolution in ERP – Expanding Functionality by BI-modules in Knowl-edge-based Management Systems, (w:) Information Management ICIM, Eds. B.Kubiak, Gdansk University Press, Gdansk.

Adamczewski P. (2009b), Moduły BI w systemach klasy ERP, „Studia Informatica. Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej”, Vol. 30. No. 2B (84), Politechnika Śląska, Gliwice.

Adamczewski P.(2008), ICT in Enterprise Architecture of e-companies in Light of Studies on the Sector of SME in Wielkopolska, (w:) Advanced Information Technologies for Management – AITM’2008, Eds. J. Korczak, H. Dudycz, M. Dyczkowski, Publishing House of the Wrocław University of Economics, Wrocław.

Adamczewski P., Stefanowski J. (Eds,), (2006), Nowoczesne systemy informatyczne dla małych i średnich przedsiębiorstw, Wydawnicwo WSB w Poznaniu, Poznań.

Januszewski A. (2011), Funkcjonalność informatycznych systemów zarządzania, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Kisielnicki J. (2013), Systemy informatyczne zarządzania, Placet, Warszawa.Liderman K. (2012), Bezpieczeństwo informacyjne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.Mateos A., Rosenberg J. (2011), Chmura obliczeniowa. Rozwiązania dla biznesu, Helion, Gliwice.Raport (2014) Bezpieczeństwo informacji – bezpieczna przyszłość – na podstawie The Global State of

Information Security, Pricewaterhouse Coopers, Warszawa.Surma J. (2009), Business Intelligence. Systemy wspomagania decyzji biznesowych, Wydawnictwo

Naukowe PWN, Warszawa.Wikipedia.pl (2014), Polityka bezpieczeństwa informacji, http://www.wikipedia.pl [dostęp: 3.05].Wrycza S., Gajda D. (2008), Pomorskie e-MSP, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.Zaskórski P., Szwarc K. (2013), Bezpieczeństwo zasobów informacyjnych determinantą informatycz-

nych technologii zarządzania, „Zeszyty Naukowe Warszawskiej Wyższej Szkoły Informatyki” , nr 9 (7), Warszawa.

ICT Infrastructure for the SME sector in the Cloud Computing Model

Summary

One of substantial development barriers for the SME sector is financial limitations. It leads to lower outlays on an indispensable ICT (information and communication technology) infrastructure, which is a crucial determinant of newly functioning enterprises. An interesting solution becomes the model of cloud computing as a specific explication of the idea of IT outsourcing. An aim of the article is to indicate a growing interest of the SME sector in this model of data processing, to show its es-sence and effective implementation variants. Using his own surveys as well as the accessible literature



of the subject, the author presented the concept of use of cloud computing at the level of the neces-sary hardware, software and application layer. Just the latter – thanks to use of the ERP (Enterprise Resource Planning) systems – determines the final use values of the cloud computing model. The article is of the conceptual nature.

Key words: information security, cloud, cloud computing, ERP, ICT, SME.

JEL codes: D83, M15, M21

© All rights reserved

Afiliacja:dr Piotr AdamczewskiInstytut Nauk EkonomicznychWyższa Szkoła Bankowa w Poznaniual. Niepodległości 261-874 Poznańe-mail: [email protected]


Infrastruktura ICT dla sektora MSP w modelu cloud...

Documents

Transcript of Infrastruktura ICT dla sektora MSP w modelu cloud...