Ewangelia PrawdyEwangelia Prawdy, pochodząca z I kodeksu z Nag-Hammadi, jest pismem walentyniańskim.  Zamieszczony fragment obejmuje 3/4 zachowanego tekstu.

NHC I, 16,31-43-24

16,31                    Ewangelia [εύαγγέλιον] prawdy jest radościądla tych, którzy otrzymali łaskę odOjca prawdy, aby poznali gomocą Słowa, które przybyło

35                        z Pełni [πλήρωμα], która będąc w Myślii Umyśle [νοΰς] Ojca jest tym,O czym mówi się, żejest zbawcą [σωτήρ], ponieważ to jest nazwa dzieła, którema dokonać dla zbawienia tych, którzy

17,1                     nie znali Ojca, gdyż nazwą [...]ewangelii [έύαγγέλιον] jest objawienienadziei [έλπίς], gdyż jest znalezieniemdla tych, co go szukają. Ponieważ [έπειδή]

5                          Pełnia zwróciła się ku temu,z którego wyszła. I Pełniaprzebywa w nim, nieosiągalnym,niepojętym, w nim,który jest wyższy ponad wszelką myśl.

10                        Nieznajomość Ojca stworzyła strachi trwogę. Strach zaś [δέ]wzmocnił się jak mgła,tak, że nikt nie był w stanie widzieć.Dlatego Plane [πλάνη] znalazła moc,

15                        stworzyła materię [ϋλη]dla siebie w pustceniepoznanej przez niąprawdy. Zamieszkała w stworzeniu [πλάσμα]które usiłowała upodobnić

20                        do piękna Prawdy. To jednak nie było upokorzeniemdla tego, który jest nieosiągalnyniepojęty, bowiem to było niczym– strachem, zapomnieniem, stworzeniem

25                        kłamstwa; natomiast prawda jest

ustalona, niezmienna,niewzruszona, doskonale piękna.Dlatego pogardzajcie [καταφρονεϊν]Plane [πλάνη]. W ten to sposób

30                        nie ma w niej korzenia. Zamieszkaławe mgle, co się tyczy Ojca. Tak istniejąctworzy dzieła [εργον] zapomnienia,przestrachu, aby [ϊνα]przez nie dosięgnąć tych, co są

35                        w środku, aby ich zniewolić [αίχμαλωτίζειν].Zapomnienie owej Plane [πλάνη] nieobjawiło się, nie było ono

18,1                     [myślą] u Ojca. Zapomnienienie powstało przy Ojcu, chociażzaistniało oczywiście w odniesienia do niego.To, co w nim naprawdę powstaje, to

5                          Gnoza. Ona objawia się po to,aby rozproszyło się zapomnienie,aby poznana Ojca, ponieważ [έπειδή]zapomnienie istniało – nieznano Ojca. Więc [τότε] jeśli pozna się

10                        Ojca, natychmiast przestanie istniećzapomnienie. To jest ewangelia [εύαγγέλιον]tego, którego poszukują, którą objawiłdoskonałym ze zmiłowania

15                        Ojca jako tajemnicę [μυστήριον] ukrytą– Jezusa Chrystusa. Przez niego właśnieoświecił pozostających w ciemnościna skutek zapomnienia. Oświeciłich, wyznaczył drogę, a [δέ]

20                        drogą tą jest prawda, o którejich pouczył. Dlatego toPlane [πλάνη] rozgniewała się na niego,prześladowała go, uciskała go,wystawiła na niebezpieczeństwo. Przybito go do drzewa

25                        stał się owocem gnozyOjca, która nie zatraciła jednaktych, co go spożywali. Tym zaś [δέ], co go spożywalidał, aby mogli sięradować z tego odkrycia. On

30                        zaś [δέ] odnalazł ich w sobie.I jego oni znaleźli w sobie –– nieosiągalnego, niepojętego,

Ojca, doskonałego, w którym jest Pełnia35                        i którego Pełnia potrzebuje,

gdyż uchwycił jej doskonałośćw sobie; On, który jej nie dałPełni. Ojciec nie był zazdrosny [φτοεϊ] –bo czy mogła być zazdrość między [φτόνος]

40                        nim a jego członkami [μέλος]? Gdyby tego rodzaju19,1                     bowiem [γάρ] eon [αίών] przyjął

ją, nie mogliby iść doOjca, do tego, który uchwyciłich doskonałość w sobie samym

5                          i który im ją daje, aby wróciły do niegoz gnozą jedynąw doskonałości. On, który uporządkowałPełnię, ma Pełnięw sobie, a Pełnia potrzebowała

10                        go tak, jak ktośdla pewnych nieznanypragnie, aby go poznalii aby go kochali. W ten to sposób

15                        bowiem [γάρ] – czego potrzebowała Pełniajeśli nie [εί μήτι] gnozyOjca? – stał się pośrednikiemspokojnym i oddanym.Do szkoły wstąpił jawnie, wygłosił

20                        mowę, postępując jak nauczyciel.Przyszli do niego mędrcy [σοφός]– w swym własnym mniemaniu –doświadczyli [πειράζειν] go, onjednak [δέ] zawstydził ich, gdyż

25                        byli próżni. Znienawidziligo, bo nie byli ludźmi roztropnyminaprawdę. Po nich wszystkichprzystąpiły do niego małedzieci, te właśnie, do których

30                        należy gnoza Ojca. Gdy umocniły się,przyjęły naukę o postaciachoblicza Ojca, poznały,zostały poznane, doznały chwały,oddały chwałę. Objawiła się w ich

35                        sercu żywa księgażyjących, którą zapisanow Myśli i Umyśle [νοΰς]

20,1                     Ojca i która przed założeniem[καταβολέ] Pełni znajduje sięw tym, który jest niepojęty.Nikt nie jest w stanie jej pochwycić,

5                          ponieważ [έπειδή] pozostawiono ją temu, który poniesie jąi którego zabiją. Nikt nie może być objawionyspośród tych, którzy uwierzyliw zbawienie, zanim nie ukaże sięwłaśnie owa księga.

10                        Dlatego miłosierny, wierny [πιστός]Jezus stał się cierpliwym, przyjął cierpieniaaż przyjął tę księgę,ponieważ [έπείδή] wie, że śmierćjego jest życiem dla wielu.

15                        Tak, jak jakiś testament [διατήκη]gdy nie został jeszcze otwarty, ukryty jest majątek [ούσία]zmarłego pana domu,tak również Pełnia pozostałaukryta, jak długo Ojciec Pełni

20                        był niewidzialny [άόρατος], ten, który samz siebie istnieje, z którego każdaprzestrzeń pochodzi. Dlategowłaśnie objawił sięJezus. Wziął tę księgę na siebie

25                        przybito go do drzewa,ogłosił polecenie [διάταγμα]Ojca na krzyżu [σταυρός] czyż to niewielka nauka, tej doniosłości! Poniżyłsiebie aż do śmierci, aby życie

30                        wieczne ubrać na, siebie. Gdy zdjąłz siebie łachmany podległe zniszczeniuprzybrał niezniszczalność,to, czego nie może mu niktodebrać. Skoro doszedł do

35                        przestrzeni pustych, należących doprzerażenia, przeszedł wśród tych,którzy byli nadzy z powoduzapomnienia. Będąc gnoząi doskonałością, głosił sprawy, które są w sercu

21,1                     [Ojca] aby [jego słowo]pouczyło tych, którzy przyjmą naukę.Ci zaś [δέ], co przyjmują naukę, są tymiktórzy jako żyjący zapisani w księdze

5                          życia przyjmują naukędla samych siebie. Przyjęcisą przez Ojca, gdy zwrócą sięponownie ku niemu, ponieważ [έπειδή]doskonałość Pełni jest w Ojcu.

10                        Trzeba [άνάγκη], aby Pełniawzniosła się do niego. A więc [τότε], ktopoznaje, przyjmuje zwykle to,co jest jego i przyciąga toku sobie. Kto bowiem [γάρ] istnieje

15                        bez gnozy, jest pusty iwielką jest ta pustka, skoro [έπειδή]brakuje mu tego, co ma goudoskonalić. Skoro [έπειδή] doskonałośćPełni znajduje się w Ojcu, trzeba

20                        więc [δέ], aby Pełnia wznosiłasię do niego, aby każdyjeden brał to, co do niego należy.Uprzednio wpisał ich, abyich przygotować - tych

25                        którzy pochodzą od niego, tych,których wprzód poznał z ichimion, tych też w końcu wezwał;tak, że [ώς] ten, kto posiada gnozę jest tym,którego imię wypowiedział

30                        Ojciec. Ten bowiem [γάρ], któregoimienia nie wypowiedziano, nie jest gnostykiem.Zaiste, w jaki sposób ktośmoże słyszeć, jeśli nie wywołanojego imienia? Ten bowiem [γάρ] kto

35                        do końca nie jest gnostykiem, jest tworem [πλάσμα]zapomnienia i będziewraz z nim odrzucony. Jedli taknie jest, to dlaczego, ci pogardzani nie mają

22,1                     swych imion? Dlaczego nie ma dla nichwezwania? Tak to [ωστε] – ten,kto ma gnozę, jest kimśz wysoka, wywołany

5                          słyszy, odpowiadai zwraca się do tego, który gowzywa, idzie do niego. Ipoznaje, w jaki sposób zostałwezwany. Mając gnozę wypełnia

10                        wolę tego, który go wezwał,pragnie mu się przypodobaći doznaje odpocznienia. Imię jedynegoprzeznaczone jest dla niego. Kto zdobędzie gnozę

15                        w ten sposób, wie skąd przyszedł i dokąd pójdzie.Pozna je, jak ktośkto się upił, a potem wytrzeźwiałze swego upojenia: gdy wrócił do siebiesamego, znalazł to, co

20                        do niego należy. Odwrócił wieluod Plane [πλάνη] zaszedłnawet do tych ich przestrzeni,które opuścilisami, przyjmując Plane [πλάνη]

25                        odnośnie głębi [βάθος] tego, któryotacza każdą przestrzeń sam nie będącotoczony. To był wielki cud,że byli u Ojcaa nie poznali go i że

30                        byli w stanie sami odejść,ponieważ [έπειδή] nie byli w stanie pojąćtego, i nie poznali tego, uktórego przebywali. W ten sposób bowiem [γάρ]nie wyszła poza niego samego

35                        jego wola, objawił się bowiem [γάρ]w gnozie, z którą zjednoczone sąwszystkie jej emanacje.Taka to jest więc gnozaksięgi żywej, którą objawił

23,1                     eonom [αίών] przy końcu swego [...To on, który objawia ich [...Bo nie są to litery [τόπος = τύπος]głosek ani pisma, które

5                          są pozbawione swego dźwięku,żeby [ϊνα] ktoś czytającmyślał o tym, co próżne,lecz [άλλά] są to literyprawdy. Ci tylko je wypowiadają,

10                        którzy je poznają.Prawdą doskonałą jestkażda litera, jakdoskonała księga, gdyż literyzostały zapisane przez

15                        jedność. Ojciecnapisał je, aby [ϊνα] eony [αίών]przez jej literypoznały Ojca. Gdy mądrość [σοφία]jego rozważa [μελετα]

20                        Słowo, naukę jegorozgłasza, to gnozajego została objawiona,szacunek jego jestkoroną na jego głowę.

25                        Jego radość złączonaz nim, jego chwałago wywyższyła. Obrazjego się objawił,odpocznienie jego

30                        w nim się zamknęło, miłość [άγάπη]jego stała się przez niego ciałem [σωμα].Otoczyło go jego zaufanie.W ten sposób SłowoOjca wychodzi z Pełni, gdyż jest owocem

24,1                     jego serca iwyrazem jegowoli. Ono zaś umacniając Pełnię,dokonuje ich wyboru, więcej, przybierając

5                          wyraz Pełnioczyszcza je. On nawraca jeKu Ojcu, ku Matce– Jezus bezgranicznejsłodyczy. Ojciec odsłania

10                        swoje łono, zaś [δέ] łonem jegojest Duch [πνεΰμα] święty, któryobjawia jego skrytość.Skrytością jego zaś jestjego Syn – aby przez

15                        miłosierdzie Ojcaeony [αίών] poznały i przestałycierpieć w poszukiwaniuOjca, aby spoczęły jużw nim samym, aby poznały,

20                        że on jest odpocznieniem. On, gdyuzupełnił brak, opuściłpostać [σχημα]. Postacią [σχημα] jegojest świat [κόσμος]; tej to [postaci]

on służył.25                        Miejsce bowiem [γάρ] gdzie istnieje nienawiść

i niezgoda jest niedostatkiem, miejscezaś [δέ], gdzie istnieje jednośćjest doskonałością. Skoro [έπειδή]zaistniał niedostatek, ponieważ nie znano

30                        Ojca, to [τότε], jeślipozna się Ojca, nie będzieod tej chwili niedostatku. To jakbyniewiedza kogoś, kto gdy

35                        poznaje, rozprasza się sama przez się.To jakby ciemnośćco rozprasza się, gdy ukazuje się

25,1                     światłość. Tak właśnieniedostatek znikaprzez doskonałość. Zresztą, postać [σχημα]nie objawia się już od tej chwili,

5                          lecz [αλλά] rozproszy sięw połączeniu z jednością.Teraz bowiem [γάρ] ich dziełaistnieją równe jedne drugim,aż jedność udoskonali

10                        przestrzeń. Przezjedność każdy jedenodnajdzie siebie. Przezgnozę oczyści sięz wielości ku

15                        jedności wchłaniającmaterię [ϋλη] w siebie samegona wzór ognia, i – jak ciemność [znika]przez światło, śmierćprzez życie. Jeśli to stało się

20                        dla każdego z nas,wypada nam więczastanowić się nad wszystkim, aby [ϊνα]ten dom stał sięświętym i cichym dla

25                        jedności. Podobnie jak niektórzy,co opuścili siedziby,gdzie mieli zepsute naczynia [σκεΰος] najakichś tam miejscach [τόπος]

30                        – rozbili je. Apan domu nie opłakiwał szkody,

lecz [αλλά] cieszył się, gdyż [γάρ]zamiast tych naczyń [σκεΰος]zepsutych, dano pełne; takie, co

35                        będą udoskonalone. Gdyż to jest tymwyrokiem [κρίσις], który nadszedł

26,1                     z wysoka, który osądziłkażdego stając się mieczem dobytymdo podwójnego cięcia; co tniena tę i tamą stronę. Gdy ukazało się

5                          Słowo, które znajduje sięw sercu tych, co je głoszą –[a] nie był to tylko dźwięk,bo [αλλά] ono stało się ciałem [σωμα] – wielkiedrżenie powstało wśród

10                        naczyń [σκεΰς]. Niektóre z nichstały się puste, inne wypełnione,ponieważ jedne zadbały o siebiea inne się wywróciły;niektóre uświęcono

15                        inne porozbijano. Wszystkie przestrzenieporuszyły się i zadrżały,ponieważ nie miały ani trwałościani [οϋτε] ustanowienia [στάσις].Plane [πλάνη] przestraszyła się nie wiedząc

20                        co począć,zasmucona narzeka,męczy się, bo nie znaniczego. Ponieważ [έπειδή]zbliżyła się do niej gnoza, która

25                        jest jej zniszczeniem, razem zjej wszystkimi emanacjami. Plane [πλάνη] okazuje się pustabo nie posiada niczego w sobie. Ukazała sięprawda, poznały jąwszystkie jej emanacje.

30                        Pozdrawiały [ασπάζεσθαι] Ojca, istniejącegow prawdzie i doskonałej silełączącej ją z Ojcem,gdyż [γάρ] każdy kocha prawdę.Prawda to usta

35                        Ojca. Językiem jego toDuch [πνΰμα] święty. Kto łączy

27,1                     się z prawdą, ten łączy sięz ustami Ojca,

językiem swoimprzyjmie Ducha [πνΰμα] świętego.

5                          Takie jest objawienieOjca i jego ukazanie eonom [αίών]. Objawiłto, co w nim ukryte, tym samym wyjaśnił siebie.Czym bowiem [γάρ] jest to, co istnieje,

10                        jeśli nie [εί μήτι] samym Ojcem!Wszelkie przestrzenie są jego emanacjami, onepoznały go, ponieważ wyszłyz niego, jak dzieciz jakiegoś doskonałego

15                        człowieka. Poznałyże, nie przyjęły jeszczekształtu [μορφή] ani nie [οϋτε] wzięłyimienia, które stwarzakażde z osobna Ojciec.

20                        Wtedy też [τότε] otrzymują zwykle kształt [φορμή]z jego gnozy.W istocie, chociaż są jego sercem,nie znają go. Ojcieczaś, jako doskonały – gdyż poznaje

25                        każdą przestrzeń, która się w nim znajduje,jeśli tylko zechce –objawia to, co chce,nadając temu kształt [μορφή] i dająctemu imię. A dając imię

30                        takiemu, powołuje godo istnienia. Ci, którzyjeszcze nie stali się, nieznają tego, który ich stworzył.Nie mówię o nich tego, że

35                        są niczym, ci, którzy jeszczenie stali się, lecz [αλλά], że istnieją

28,1                     w tym, który zapragniepowołać ich do bytu,pragnąc by nadeszła odpowiednia chwila [καιρός]

5                          Zanim cokolwiek ukazało sięon wie, co z tegowyjdzie, gdy owoc [καρπός] jego,co jeszcze się nie ukazałnie wie niczego, ani [ούδέ]

10                        niczego nie czyni. Podobnieteż każda przestrzeń, sama będąc

w Ojcu, pochodnajest od Istniejącego, któryustanowił

15                        ją z niebytu.Gdyż to, co nie makorzenia, nie posiadai owocu, lecz [αλλά]myśląc sobie

20                        „Zaistniałem [...]”uwolni się od siebieDlatego, co nie powstało,to też wcale nie będzieistnieć. Czego więc

25                        pragnie dopuszczając na niego myśli:„Zaistniałem podobnie jakcienie i złudzenia [φαντασία]nocy”? Gdy tylko światłośćrozbłyśnie, ten, co go strach

30                        opanowałsądzi zwykle, że to nic nie było.W ten sposób trwaliw niewiedzy wobec Ojca, wobec tego

29,1                     którego nie widzieli, ponieważ [πείδή],ona to spowodowała ich strach, drżeniesłabośćrozbicie wewnętrzne

5                          i rozdarcia. Było wielezłudzenia, w którymdziałali i głupotypustej, gdypogrążyli się jakby w uśpieniu

10                        i znajdywali siebie w snachwstrząsających, albo [η]gdzieś uciekając, albo [η]bezsilni wydani na prześladowanieinnych, albo [η] wpadając

15                        w jakąś bójkę, albo [η] wymierzającinnym ciosy, albo [η] spadającz wysokiego miejscaalbo [η] wznosząc siębez skrzydeł w powietrze [αήρ]

20                        Innym razem jakby ktośich zabijał, choć nie ma nikogo

ktoby ich prześladował, albo [η] sami jakbyuśmiercali bliskichgdyż zostali zbrukani

25                        ich krwią. Aż dochwili, w której budzą się,przechodząc przez towszystko; nie widzi już niczegoci, którzy tkwili

30                        w tych wszystkich niepokojach,gdyż były one niczym.Podobnie ci, którzy odrzuciliod siebie niewiedzę

35                        jak sen – którzyza nic mająani nie [ούδέ] uważają jej

30,1                     spraw za rzeczytrwałe, lecz [αλλά]porzucają je jaksen w ciągu nocy. Gnozę

5                          o Ojcu szacują namiarę światłości. W ten to sposóbdziałał każdy w uśpieniujak długopostępował bez gnozy;

10                        i w ten to sposób [κατά]dzieje się z nim, aby powstawszyobudził się. I dobrodziejstwemjest dla człowieka, który przychodzido siebie i budzi się. Błogosławiony [μακάριος]

15                        ten, który otworzyłoczy ślepym. Izstąpił na niego Duch [πνεΰμα]przynaglając dorozbudzenia, podał rękę

20                        rozciągniętemu naziemi, aby mocno stanąłna nogach, gdyż [γάρ]jeszcze nie powstał. GnozaOjca oraz objawienie

25                        jego Syna dałoim możliwość poznawania. Gdygo bowiem [γάρ] zobaczylii usłyszeli, pozwolił im

zakosztować z siebie i30                        odczuć siebie i

obejmować umiłowanego Syna –gdy objawił się,gdy ich pouczał o Ojcuniepojętym, który tchnął w nich

35                        tego, który jest w Myślii wykonuje jego wolę. Wielu przyjęłoświatłość, zwróciło się

31,1                     ku niemu. Obcymi, zaś bylii nie dostrzegli jego postaciani nie rozpoznali gomaterialni [ϋλη], gdyż przyszedł

5                          w ciele podobieństwa.Nic nie przeszkadzało muw jego wędrówce, gdyż było ononiezniszczalnością, nieuchwytnością.Gdy ogłaszał

10                        nowiny, mówiąco tym, co jest w sercu Ojca,wygłosił naukę bezskazy. Światłość nauczała przez jego usta,

15                        i głos jegozrodził życie.Dał im rozsądek i mądrośći miłosierdzie i zbawienie i ducha [πνεΰμα]mocy z niezmierzoności

20                        i słodyczy Ojca.Spowodował ustanie karania [κόλασις]i chłosty [μάστιξ], gdy one toodpychały wielu od jego oblicza,tych, którzy potrzebowali miłosierdzia,

25                        tych w Plane [πλάνη] i więzach;on je z mocą usunąłi zawstydził gnozą.On stał się wyznaczającymdrogę dla zbłąkanych

30                        i gnozą dla niewiedzącychodkryciem dlaposzukujących, umocnieniemdla chwiejnych,nieskalanością dla

35                        zbrukanych. To on jest pasterzem,

który zostawił dziewięćdziesiąt32,1                     dziewięć owiec, które nie zbłądziły.

Poszedł i szukał tej,która zbłądziła. Ucieszył się, gdyją odnalazł. Dziewięćdziesiąt dziewięć

5                          to liczba, którą [liczy się na] lewej ręce,gdyż ją obejmuje. Potem,gdy odnalazła się ta jedna,cała liczbaprzechodzi do prawej ręki. W ten sposób

10                        ten, któremu brakuje jedynki,to jest całej prawej ręki, gdydochodzi do tego, co mu brakujebierze tę częśćz lewej, przenosi na

15                        prawą i w ten sposób otrzymujesetkę. To znak tego,który jest w ich głoskach, to jest Ojca.Nawet [καν] w szabat [σάββατον] dla owcyktórą znalazł pogrążoną

20                        w studni, trudził się. Uratował życietej owcy wydobywając jąze studni – abyściezrozumieli w sercu, czym jestszabat [σάββατον]: czasem, w którym

25                        nie należy niweczyć zbawienia,abyście głosilio tym dniu, który jest z wysokości, żenie ma nocy,a światło [jego]

30                        nie zachodzi, gdyż jest doskonały.Wypowiedzcie więc w sercu:Wy jesteście tym dniem doskonałymi w was mieści sięświatłość, która nie zachodzi.

35                        Głoście prawdęposzukującym i gnozęgrzesznikom Plane [πλάνη]wy, synowie wiedzyw sercu

33,1                     Umocnijcie nogi, tych,którzy upadli, wyciągnijcieswą rękę do chorych, nakarmcie

głodnych, a zmęczonym5                          dajcie odpoczynek

Podnieście tych, którzy chcąpowstać, obudźcie tych, którzyzasnęli. Wy bowiem [γάρ] jesteściemądrością na jaw wydobytą. Jeśli

10                        siła tak się okazuje, staje sięsilniejszą. Zajmujcie się samym sobą,nie zajmujcie siętym, co,odrzuciliście od siebie. Nie powracajcie

15                        do rzeczy, które zwymiotowaliście,aby je spożywać. Nie bądźcie molami,ani nie bądźcie robakami,gdyż już je odrzuciliście. Nie bądźcie siedliskiem

20                        [τάπος] dla diabła [διαβολος], gdyżjuż go odrzuciliście.Nie mnóżcie waszych przeszkód,co się walą, gdyż [ώς] to [byłby dla was] zarzut.Niczym bowiem [γάρ] jest wolny od prawa

25                        który szkodzi sobie bardziej niż prawu.Taki bowiem [γάρ]spełnia swe uczynki, ponieważ [ως]jest bez prawa. Tamten zaś ponieważ [ως]jest sprawiedliwy [δίκαιος] spełnia swe

30                        uczynki wśród wielu innych. Wypełnijciewięc i wy wolę Ojca,bo pochodzicie od niego.Ojciec bowiem [γάρ] jest łagodny, aco pochodzi z jego woli jest

35                        dobrem. On przyjął wiedzę o tym,co wasze, abyście odpoczynekw nich mieli. Bowiem [γάρ] wowocach znajduje się wiedza o tym,co jest wasza, ponieważ synowie Ojca

34,1                     są właśnie jego wonnością, gdyżpochodzą z łaski [χάρις] jegooblicza. Dlatego Ojciec miłujeswą wonność i  objawia ją

5                          wszędzie. Ona mieszając sięz materią [ϋλη] udziela swej wonnościświatłości, a w swym odpoczynkusprawia, że unosi się nad każdą postacią

i nad każdym dźwiękiem. To nie uszy bowiem [γάρ]10                        przyjmują wonność, lecz [αλλά] tę wonność                             Duch [πνεΰμα]

przyciąga i wdychaku sobie i zanurza sięw wonności Ojca. Doprowadza

15                        ją więc do portu i umieszcza ją w miejscu,z którego wyszła;do pierwszej wonności, którasię oziębiła, to jest, w stworzeniu [πλάσμα]psychicznym [ψυχικόν], co

20                        podobne jest do oziębionej wody,która rozpływa się w ziemispulchnionej tak, że cico ją widzą, myślą o niej:„To ziemia, co wnet

25                        zniknie znowu”. Jeśli tchnienieją dosięgnie, staje się ciepła. Wonnościwięc, które się oziębiły pochodzą z podziału.Dlatego, gdy przyszła wiara,zniosła podział

30                        i sprowadziła ciepłą Pełnię [πλήρωμα]miłości [αγάπη], abyzimno nie powstało na nowo,lecz [αλλά] trwała jedność

35                        doskonałej myśli. Takajest nauka [λόγος] Dobrej nowinyo znalezieniu Pełni [πλήρωμα] dla wyczekujących

35,1                     zbawienia, które nadejdzie z wysoka.[...]

 

                                                                            Przełożył Ks. Wincenty Myszor                                                                                       Pierwodruk: Teksty z Nag-

Hammadi, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1979, str.143.