Aprobata promiskuityzmu kobiet i mężczyzn udzielana przez

młode kobiety

Aleksandra Jaguścik,Estera Nowicka,Małgorzata Skwierczyńska

pod opieką dr Joanny Rajchert

Słowa kluczowe: aprobata społeczna, dezaprobata społeczna, promiskuityzm, zachowania seksualne

Promiskuityzm – intensywne angażowanie się w przypadkowe kontakty seksualnez wieloma osobami, z którymi przeważnie nie przewiduje się kontynuowania znajomościw innym wymiarze (Ellis, 1968).

Wstęp teoretyczny

Teoria ewolucyjna: kobieta wierna jest jednemu mężczyźnie, ponieważ zależy jej przede wszystkim na świadczonej przez niego ochronie; mężczyzna szuka licznych partnerek seksualnych, ponieważ zależy mu przede wszystkim na jak najszerszym rozpowszechnianiu materiału genetycznego (Buss, 2003).

Na życie seksualne kobiety najbardziej wpływają czynniki społeczno-kulturowe. Seksualność kobiety przez wiele stuleciw okręgu cywilizacji zachodnioeuropejskiej i amerykańskiej była tematem tabu. Do połowy XX wieku swoje najważniejsze obowiązki kobiety pełniły w domu, co w oczywisty sposób ograniczało ich aktywność seksualną. Te z nich, które nie dbały o życie w cnocie, spotykały się z wykluczeniem społecznym, w skrajnych przypadkach kończącym się dla nich nawet śmiercią (Imieliński, 1989).

Zmiany wprowadziła rewolucja seksualna, w szczególności postęp w metodach antykoncepcji oraz badania naukowców takich jak Havelock Ellis czy Wilhelm Stekel, którzy obalili teorie mówiąceo oziębłości czy braku popędu seksualnego u kobiet (Imieliński, 1989).

Uważano, że kobieta nie posiada popędu seksualnego, a jedynie rozrodczy; że nie przeżywa podniecenia seksualnego ani orgazmu (Imieliński, 1989).

Skutkami promiskuistycznych kontaktów w przypadku mężczyzn może być zyskanie pozytywnej opinii, a nawet stałego związku, natomiast w przypadku

kobiet poczucie winy, przygnębienia, opinia „ladacznicy”, również niebezpieczeństwo gwałtu (Bradshaw, Kahn i Saville, 2010).

Osoby zachowujące się rozwiąźle nie są postrzegane jako odpowiedni kandydaci

na przyjaciół (Coutinho, Hartnett i Sagarino, 2007).

Do dziś dziewczynkom przyzwala się na mniejszą autonomię we wszelkich aspektach życiowych niż chłopcom (Kaczorowska,

2011; Miluska, 2011).

Niektórzy badacze większą swobodę seksualną kobiet utożsamiają z ich próbą naśladowania męskich wzorów

zachowania. Rozwiązłość seksualna jest więc postrzegana jako sprawa męska (Imieliński, 1989).

Pytanie badawcze: czy kobiety promiskuityczne są oceniane gorzej niż mężczyźni?

Hipotezy:

Aprobata udzielana kobietom przejawiającym promiskuityzm będzie niższa niż ta, która udzielana jest podobnie postępującym mężczyznom.

Wystąpią różnice w aprobacie udzielanej przez osoby studiujące na studiach licencjackich/magisterskich i przez doktorantów/doktorów.

Cel i hipotezy

Wraz z upływem lat społeczeństwo polskie cechuje się postępującą liberalizacją dotyczącą sfery seksualnej (Komorowska-Pudło, 2013). Studenci, jako młodsza kohorta, prawdopodobnie będą więc wyżej aprobować promiskuistyczne zachowania niż doktoranci czy doktorzy.

Do stworzenia narzędzia przeprowadziłyśmy ocenę sędziów kompetentnych i pilotaż.

1. Ocena sędziów polegała na określeniu, czy zaproponowany przez nas kwestionariusz (i zawarty w nim opis osoby oraz pytania do tego opisu) pozwolą zrealizować nasz cel badania.

2. Następnie poprawiony na tej podstawie kwestionariusz został poddany badaniu pilotażowemu (107 osób) i udoskonalony w oparciu o analizę alfy Cronbacha.

Pilotaż i ocena sędziów kompetentnych

MetodaUczestnikami badania były studentki (48 osób) i wykładowczynie

(36 osób) na Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Wszystkie są młodymi dorosłymi (w wieku 20 – 35 lat). Badanie

zostało przeprowadzone na APS w pierwszym kwartale 2014 roku.

Narzędzie – składało się z 2 części:1. kwestionariusza własnego i 2. Testu Przymiotnikowego ACL

1. Kwestionariusz własny, poza wprowadzeniem, instrukcją, metryczką itp., składał się z:

opisu promiskuistycznie postępu-jącej osoby (Bartosza lub Natalii),

pytań dotyczących tego opisu, na które badani odpowiadali na 5. stopniowej skali Likerta. Odpowie-dzi na te pytania opracowałyśmy łącznie tworząc zmienną „dezaprobata”.

Bartosz jest osobą towarzyską, lubi spędzać czas z ludźmi. Ciężko mu usiedzieć w domu i dlatego chodzi na imprezy, do klubów lub na tzw. domówki przynajmniej raz w tygodniu. Otwarcie mówi, że lubi seks i często zmienia partnerki seksualne. Bywa, że nie pamięta imienia osoby,

z którą spędził noc. Jest przy tym bardzo ostrożny, zawsze dba o zabezpieczenie się przed chorobami wenerycznymi czy nieplanowaną ciążą. Ceni sobie niezależność. Nie ma

określonego typu kobiet, które szczególnie mu się podobają – większe znaczenie ma tzw. chemia i to,

czy dana osoba wydaje mu się otwarta, odważna i również ma niezobowiązujące podejście do seksu. Unika przy tym

kontaktów seksualnych z kobietami, które są w stałych związkach. Ma 26 lat, jest doktorantem w Instytucie Fizyki

Organicznej PAN.

Czy tekst opisuje osobę: która często wstydzi się swojego zachowania; która powinna wstydzić się swojego zachowania; zachowującą się

zgodnie z normami społecznymi; zachowującą się w akceptowalny dla Pani sposób; postępującą niemoralnie; lubianą przez ludzi; godną szacunku; odpowiedzialną; wartą naśladowania; zachowującą się nieprzyzwoicie; z którą chętnie by się Pani zaprzyjaźniła; z którą

chętnie spędzałaby Pani czas na imprezach; którą chętnie zaprosiłaby Pani na obiad u rodziców; która będzie w przyszłości dobrym ojcem.

2. W Teście Przymiotnikowym ACL badani charakteryzowali

osobę opisaną w naszym kwestionariuszu.

i którą chętniej zaprosiłyby na obiad u rodziców (p=0,001, F=10,904, ɳ2=0,117). Okres edukacyjny nie różnicował dezaprobaty dla promiskuistycznego mężczyzny i kobiety (p=0,367).

Wyniki

promiskuityczny mężczyzna

promiskuityczna kobieta0

5

10

15

20

25

30

35

40

45

50

Wykres 1. Poziom dezaprobaty dla promiskuistycznego mężczyzny i kobiety.

Dane uzyskane z naszego kwestionariusza opracowałyśmy za pomocą testu ANOVA. Osoby badane udzielają większej aprobaty promiskuistycznym kobietom niż mężczyznom (p=0,014, F=6,259, ɳ2=0,073). Nasza hipoteza nie potwierdziła się. Ponadto promiskuistyczną kobietę badane oceniają jako postępującą mniej niemoralnie (p=0,034, F=4,674, ɳ2=0,054) niż promiskuitsyczny mężczyzna, jako bardziej godną szacunku (p=0,001, F=12,648, ɳ2=0,134), jako lepszego rodzica w przyszłości (p=0,003, F=9,151, ɳ2=0,100), jako taką, z którą by się chętniej zaprzyjaźniły (p=0,033, F=4,704, ɳ2=0,054)

deza

prob

ata

Do opisu kobiet najczęściej użyto:• aktywny (36)• towarzyski (33)• bez zahamowań (33) • energiczny (32) • poszukujący przyjemności (31)

zaś do opisu mężczyzn:• aktywny (38) • poszukujący przyjemności (38) • pewny siebie (35)• energiczny (34) • bez zahamowań (32)

W grupie kobiet wybrano więcej aprobujących przymiotników (takich, które nie mają pejoratywnego lub neutralnego wydźwięku: „aktywny”, „towarzyski”, „energiczny”) niż do opisu mężczyzn („aktywny”, „energiczny”). Przymiotnikiem „poszukujący przyjemności” badane oceniały częściej mężczyzn, zaś tylko w przypadku kobiet pojawiło się określenie odnoszące się do relacji charakteryzowanej osoby z innymi („towarzyski”).

Dane uzyskane z kwestionariusza ACL pokazują, że najczęściej wybierane przymiotniki różnią się w zależności od płci opisywanej osoby.

Dyskusja

i konkluzje Okres edukacyjny nie koreluje istotnie ze stopniem udzielanej

dezaprobaty być może z powodu zbyt małej różnicy wieku. Według Levain i Tissier (2012), nie ma sensu doszukiwać odmienności w postrzeganiu seksu wewnątrz jednego pokolenia.

Hipoteza pierwsza nie potwierdziła się być może dlatego, że osoby badane – jako kobiety – mogły osobiście odnieść się do treści zaprezentowanego opisu i np. obawiać się, że zostaną potencjalnymi ofiarami promiskuistycznego mężczyzny. Poza tym, dążąc do autowalo-ryzacji, mogą wyżej aprobować kobiety, z którymi z oczywistych względów utożsamiają się bardziej niż z mężczyznami (Wojciszke, 2009). Z drugiej strony, zaobserwowana zależność stoi w opozycji do większości dotychczasowych opracowań na temat aktywności seksualnej obu płci (Imieliński, 1989; Bradshaw, Kahn i Saville, 2010), więc może takie wyniki należy tłumaczyć dynamicznie zmieniającą się mentalnością i obyczajowością (Gola, 2008).

Na podstawie wskazywanych przymiotników można wnioskować, że mężczyźni byli oceniani jako bardziej kierujący się hedonizmem w życiu niż kobiety, zaś kobiety częściej niż mężczyźni oceniane były jako towarzyskie, co może wiązać się z obrazem kobiety jako tej, która nawiązuje i dba o pozytywne stosunki. Być może ocenianie kobiet jako towarzyskich opiera się na wrażeniu zawierania przez nią pewnej relacji, nie jak w przypadku mężczyzn – poszukiwania czystej przyjemności, i w ten sposób nadaje zachowaniu promiskuitystycznemu bardziej akceptowalny charakter.

Bibliografia

1. Bradshaw, C., Kahn, S. K., Saville, K. S. (2010). To Hook Up or Date: Which Gender Benefits? Sex Roles, 62, 661–669.2. Buss, D. (2003). Ewolucja pożądania. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.3. Coutinho, S., Hartnett, J. L., Sagarino, B. J. (2007). Understanding Promiscuity in Strategic Friend Selection from an Evolutionary Perspective, North American Journal of Psychology, 9, 2, 257-274.4. Ellis, A. (1968). Sexual Promiscuity in America. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 378, 58-67.5. Gola, B. (2008). Modele zachowań seksualnych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.6. Imieliński, K. (1989). Kobieta i seks. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza.7. Kaczorowska, E. (2011). Role społeczne kobiet i mężczyzn dawniej i współcześnie. W:B. Bartosz (red.), Kobiecość i męskość. Komunikacja, relacje, społeczeństwo (s. 37-46). Warszawa: ENETEIA .

8. Komorowska-Pudło ,M. (2013). Seksualność młodzieży przełomu XX i XXI wieku. Kraków: Wydawnictwo WAM.9. Levain, M., Tissier, (2012). La génération Y par elle-même: Quand les 18-30 ans réinventent la vie. Paryż: Francois Bourin Editeur.10. Miluska, J. (2011). Czy kobiety są gorsze? Obrazy społeczne kobiet i innych kategorii społecznych. W:B. Bartosz (red.), Kobiecość i męskość. Komunikacja, relacje, społeczeństwo (s. 17-36). Warszawa: ENETEIA.11. Wojciszke, B. (2009). Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholae.