15.Wytwarzanie powłok malarsko – lakierniczych na wyrobach powszechnego użytku

_________________________________________________________________________________________ „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

0

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ Andrzej Sadowski Wytwarzanie powłok malarsko – lakierniczych na wyrobach powszechnego użytku 714[03].Z1.04 Poradnik dla ucznia Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy Radom 2006

_________________________________________________________________________________________ „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego” 1

Recenzenci: mgr inż. Krzysztof Lenkiewicz mgr inż. Tadeusz Ługowski Opracowanie redakcyjne: mgr inż. Andrzej Sadowski Konsultacja: mgr Zenon Pietkiewicz Korekta: Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 714[03].Z1.04. Wytwarzanie powłok malarsko – lakierniczych dla zawodu: lakiernik.

Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006


SPIS TREŚCI 1. Wprowadzenie 4 2. Wymagania wstępne 6 3. Cele kształcenia 7 4. Materiał nauczania 8

4.1. Przygotowanie powierzchni wyrobu do wykonania pokrycia lakierowego 8 4.1.1. Materiał nauczania 8 4.1.2. Pytania sprawdzające 11 4.1.3. Ćwiczenia 11 4.1.4. Sprawdzian postępów 13

4.2. Gruntowanie, zabezpieczanie i podładowanie wyrobów 14 4.2.1. Materiał nauczania 14 4.2.2. Pytania sprawdzające 18 4.2.3. Ćwiczenia 19 4.2.4. Sprawdzian postępów 23

4.3. Technologia wykonywania dekoracyjnych pokryć lakierowych na nowych wyrobach metalowych 24 4.3.1. Materiał nauczania 24 4.3.2. Pytania sprawdzające 33 4.3.3. Ćwiczenia 34 4.3.4. Sprawdzian postępów 38

4.4. Technologie wykonywania dekoracyjnych pokryć lakierowych na wyrobach z tworzyw sztucznych 39 4.4.1. Materiał nauczania 39 4.4.2. Pytania sprawdzające 48 4.4.3. Ćwiczenia 48 4.4.4. Sprawdzian postępów 54

4.5. Wybrana technologia lakierowania elementów i całych pojazdów użytkowych, maszyn i autobusów 55 4.5.1. Materiał nauczania 55 4.5.2. Pytania sprawdzające 60 4.5.3. Ćwiczenia 51 4.5.4. Sprawdzian postępów 63

4.6. Szlifowanie 66 4.6.1. Materiał nauczania 66 4.6.2. Pytania sprawdzające 69 4.6.3. Ćwiczenia 69 4.6.4. Sprawdzian postępów 73

4.7. Szpachlowanie 74 4.7.1. Materiał nauczania 74 4.7.2. Pytania sprawdzające 75 4.7.3. Ćwiczenia 75 4.7.4. Sprawdzian postępów 78

5. Sprawdzian osiągnięć 79 6. Literatura 85


1. WPROWADZENIE Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiadomości i umiejętności o nakładaniu

powłok malarsko - lakierniczych. Poradnik zawiera: 1) Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiadomości, które

powinieneś mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji jednostki modułowej. 2) Cele kształcenia jednostki modułowej, czyli wykaz wiedzy i umiejętności które powinieneś

posiadać po zrealizowaniu jednostki modułowej. 3) Materiał nauczania umożliwiając samodzielne przygotowanie się do wykonania ćwiczeń

i zaliczenia sprawdzianów. Jest to fotograficzny skrót wiadomości teoretycznych /kompendium/ niezbędnych do opanowania treści jednostki modułowej. Rozdział zawiera także: − pytania sprawdzające wiedzę potrzebną do wykonania ćwiczeń, − ćwiczenia, opis ich wykonania wraz z wykazem materiałów, narzędzi i sprzętu

potrzebnych realizacji, − sprawdzian postępów pozwalający ocenić stopień opanowania materiału.

4) Sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań i pytań. Pozytywny wynik sprawdzianu potwierdzi, że dobrze pracowałeś podczas zajęć i że posiadłeś odpowiednią wiedzę i umiejętności z zakresu tej jednostki modułowej.

5) Literaturę uzupełniającą. Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela

lub instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną czynność. Po opanowaniu materiału spróbuj samodzielnie zaliczyć sprawdzian z zakresu tej jednostki modułowej.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie ćwiczeń w pracowni lub zakładzie lakierniczym musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac. Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.


Schemat jednostek modułowych

714[03].Z1 Podstawowe technologie

lakiernicze

714[03].Z1.01 Stosowanie przepisów BHP

ochrony ppoż. i ochrony środowiska przy

wykonywaniu prac lakierniczych

714[03].Z1.02 Przygotowanie powierzchni wyrobów do lakiernictwa

714[03].Z1.03 Nakładanie powłok lakierniczych

714[03].Z1.04 Wytwarzanie powłok malarsko-

lakierniczych na wyrobach powszechnego użytku

714[03].Z1.06 Wykonywanie napraw i renowacji

pokryć lakierniczych

714[03].Z1.05 Znakowanie pokryć lakierniczych

714[03].Z1.07 Nanoszenie pokryć ochronnych

i ochronno-dekoracyjnych

714[03].Z1.08 Ocena jakości powłok

lakierniczych

714[03].Z1.09 Organizowanie

i wyposażanie lakierni


5

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć: − organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii, − dobierać przybory i materiały do wykonania rysunku, − stosować przepisy bhp, ochrony ppoż. i ochrony środowiska przy wykonywaniu prac

lakierniczych, − eksploatować maszyny znajdujące się w lakierni, − rozróżniać materiały konstrukcyjne przedmiotów lakierowanych, − stosować technologie przygotowania powierzchni do wykonania powłok lakierowych,

w tym ręczne i mechaniczne, − rozróżniać materiały lakiernicze i pomocnicze, − stosować technologie nakładania powłok lakierowych, − wykonywać podstawowe pomiary stosowane w lakierniach, − posługiwać się podstawowymi pojęciami fizyko-chemicznymi, − posługiwać się dokumentacją techniczną, − stosować technologię informacyjną.


3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć: − nałożyć powłoki lakiernicze zgodnie z przepisami bhp, ochrony ppoż. i ochrony środowiska, − dobrać materiały powłokowe w zależności od warunków eksploatacyjnych przedmiotu

lakierowanego, − dobrać materiały powłokowe w zależności od technik nakładania powłok lakierowych, − dobrać sposób przygotowania powierzchni dla przedmiotu lakierowanego, − użytkować urządzenia do mechanicznego i chemicznego przygotowania powierzchni

lakierowanego przedmiotu, − użytkować urządzenia do nakładania powłok lakierniczych, − wykonać lakierowanie przykładowych wyrobów powszechnego użytku, − wykonać operacje pomocnicze w obróbce lakierniczej, − dokonać kontroli parametrów przebiegu procesu lakierniczego, − ocenić jakość wykonanych powłok malarsko - lakierniczych i prac pomocniczych, − skorzystać z literatury technicznej drukowanej i zamieszczonej w internecie.


4. MATERIAŁ NAUCZANIA 4.1. Przygotowanie powierzchni wyrobu do wykonania pokrycia

lakierowego

4.1.1. Materiał nauczania 1. Materiały konstrukcyjne wyrobów powszechnego użytku

Wyroby powszechnego użytku to często bardzo skomplikowane produkty, których elementy wykonane są z różnorakich materiałów spełniających na etapie określone kryteria konstrukcyjne, technologiczne, estetyczne i ekonomiczne. Materiały z których są one wykonane, ogólnie zalicza się do następujących grup materiałowych 1): − Metale i ich stopy: żeliwa, staliwa i stale, aluminium i stopy aluminium, miedź i stopy

miedzi, magnez i stopy magnezu, cynk i stopy cynku, nikiel i stopy niklu, ołów stopy ołowiu, srebro i stopy srebra, tytan i stopy tytanu;

− Szkła i ceramiki: krzemionki, szkła i krzemiany, tlenki glinu, tlenki magnezu; − Polimery: termoplasty, duroplasty, elastomery, nylon i guma; − Kompozyty: drewno, materiały metalowo – ceramiczne /cermetale/, polimery zbrojone

/włóknem szklanym, włóknem węglowym, włóknami naturalnymi/, polimery z wypełniaczami.

Rys. 2. Materiały

wykorzystanych w produkcji

maszyn i urządzeń [1] Aktualnie są produkowane i użytkowane wyroby powszechnego użytku wykonane

z następujących konstrukcyjnych materiałów metalowych: 1. Żeliwa. 2. Stali czarnej niestopowej i stali stopowej. 3. Stali ocynkowanej jednostronnie lub dwustronnie metodą ogniową /błyszczące „kwiaty”

z cynku/, metodą Sędzimira /srebrnoszare „kwiaty” cynku/, elektrolitycznie /jasnoszara równomierna powierzchnia/.

4. Stali ocynkowanej (wstępnie fosforanowanej) i stali powlekanej. 5. Stopów aluminium i aluminium z powłoką konwersyjną. 6. Stopów miedzi i magnezu.

Odrębne grupy materiałów konstrukcyjnych wykorzystywane coraz powszechniej w produkcji przedmiotów codziennego użytku, to również: − tworzywa polimerowe, zwane potocznie plastikami lub tworzywami sztucznymi,


− kompozyty, w tym drewno, materiały metalowo - polimerowe, materiały metalowo - ceramiczne lub polimerowo - ceramiczne, polimerowo - szklane, nazywane również potocznie tworzywami sztucznym.

2. Rodzaje zanieczyszczeń powierzchni wyrobów

Najlepsze i prawidłowo dobrane pokrycie lakierowe nie spełni swojego zadania, jeżeli

zostanie nałożone na zanieczyszczoną powierzchnię wyrobu, nie zapewniającą bezpośredniego styku powłoki z podłożem. Do podstawowych zanieczyszczeń podłoża wyrobów, mających swe źródło również w procesach technologicznych produkcji nalezą: − zgorzeliny - powstające na powierzchniach metali w wyniku działania wysokich temperatur

w procesach walcowania, kucia, odlewania, obróbki cieplnej, spawania. Zgorzelina jest jednak krucha i łatwo pęka lub odspaja się od materiału pod działaniem temperatur i naprężeń,

− grafity - jako pozostałość po trawieniu szczególnie odlewów żeliwnych, − opiłki, pasty i materiały ścierne – jako pozostałość po mechanicznej obróbce wyrobu, − oleje, smary, sole nieorganiczne – jako pozostałość po ochronie czasowej materiału

z którego wykonany jest wyrób, − tlenki metali – jako produkty korozji materiału z którego wykonany jest wyrób, − wilgoć, elektrolity i inne zanieczyszczenia - jako osady atmosferyczne w miejscu

produkcji wyrobu.

3. Mechaniczna obróbka powierzchni wyrobów powszechnego użytku przed lakierowaniem Przygotowanie powierzchni wyrobu do wykonania pokrycia lakierowego obejmuje

następujące czynności: usunięcie zanieczyszczeń, usuniecie zadziorów i nierówności, nadanie powierzchni odpowiedniej gładkości.

Zasadniczą metodą przygotowania powierzchni podłoża wyrobu do lakierowania jest jej oczyszczenie przy pomocy obróbki mechanicznej. Obróbka mechaniczna powierzchni wyrobu może być wykonana przy pomocy: − narzędzi ręcznych – młotków /młotkowanie/, skrobaków /skrobanie/, szczotek

/szczotkowanie/, − narzędzi mechanicznych – szlifierek /szlifowanie/, polerek /polerowanie/, − obróbki strumieniowo – ciernej, podczas której ziarna materiału ściernego kierowane na

przedmiot oczyszczany z dużą prędkością oczyszczają jego powierzchnię z zanieczyszczeń. Jako materiały cierne podczas tej obróbki stosuje się śruty stalowe i żeliwne /śrutowanie/, piasek kwarcowy /piaskowanie/, korund lub żużle,

− obróbki strumieniowo – pneumatycznej, podczas której sprężone powietrze lub woda pod ciśnieniem zawierająca ziarna czyściwa kierowane na wyroby z dużą prędkością oczyszczają powierzchnię wyrobów z zanieczyszczeń,

− obróbki luźnym ścierniwem – małe wyroby umieszcza się wraz ze ścierniwem w ruchomych pojemnikach /najczęściej bębnach/, które wprawione w ruch obrotowy lub wibracyjny przemieszczając się wzajemnie oczyszczają wyroby z zanieczyszczeń. Dobór metod mechanicznych do czyszczenia powierzchni wyrobów zależy głównie od

rodzaju materiału konstrukcyjnego wyrobu, masowości produkcji, rodzaju zanieczyszczeń, niezbędnej wydajności, dostępności narzędzi i każdorazowo odbywa się przed podjęciem prac przygotowawczych.


4. Chemiczna lub elektrochemiczna obróbka powierzchni wyrobów powszechnego użytku przed lakierowaniem

W produkcji wielkoseryjnej bardzo często po etapie procesu oczyszczania powierzchni

wyrobu metodami mechanicznymi następuje etap chemicznego lub elektrochemicznego oczyszczenia powierzchni wyrobu w następujących procesach prowadzonych po sobie lub łącznie: − odtłuszczania – którego zadaniem jest usunięcie z powierzchni wyrobu zanieczyszczeń

pochodzenia głównie organicznego, − trawienia – którego zadaniem jest usunięcie z powierzchni wyrobu przy pomocy

odpowiednich roztworów kwasów, wodorosoli lub alkaliów ze wspomaganiem przez przepływ prądu elektrycznego,

− polerowania – którego zadaniem jest uzyskanie powierzchni oczyszczanego wyrobu o odpowiedniej czystości i gładkości.

5. Termiczna obróbka powierzchni wyrobów metalowych powszechnego użytku przed lakierowaniem

Jako jedna z metod wspomagających czyszczenie powierzchni wyrobów metalowych

stosowanych wraz z innymi metodami, w tym głównie mechanicznymi jest być metoda płomieniowego oczyszczanie powierzchni.

6. Fosforanowanie wyrobów metalowych w procesie produkcji

Po fizycznym wykonaniu wyrobu metalowego i jego oczyszczeniu następuje najczęściej kolejny etap zabezpieczania antykorozyjnego, głównie wyrobów stalowych, który nazywany jest powszechnie fosforanowaniem. Przykładowy proces fosforanowania nowych nadwozi i oryginalnych części zamiennych do nadwozi samochodów osobowych wykonanych ze stalowych blach czarnych i ocynkowanych składa się z następujących faz: − płukania po czyszczeniu - płukanie całych nadwozi oraz części zamiennych do nadwozi

przeprowadza się w celu usunięcia produktów czyszczenia.

Rys 3. Symbol procesu fosforanowania nowych nadwozi samochodów osobowych w dokumentacji technologicznej procesu produkcji wg GM [17]

− fosforanowania właściwego – wykonywanego metodą natryskową lub zanurzeniową. Materiałem fosforanującym są najczęściej fosforany metali. Podczas tego procesu powstaje fosforanowa powłoka metaliczna antykorozyjna, której zadaniem jest poprawa właściwości ochronnych fosforanowanych przedmiotów oraz zwiększenie przyczepności kolejnych warstw lakieru do podłoża.


Rys. 4. Masa jednostkowa fosforanów na elementach pojazdów uzyskiwana w produkcyjnym procesie fosforanowania jako antykorozyjnego podkładu pod pokrycie lakierowe

− pasywacji – w celu dodatkowego uszczelnienia kryształków fosforanów metali osadzonych

na wyrobie przeprowadza się pasywację fosforanowanych wyrobów; − płukania po fosforanowaniu – płukanie wyrobów po fosforanowaniu przeprowadza się

wodą zdemineralizowaną; − ociekania i suszenia po fosforanowaniu. Suszenie wyrobów po fosforanowaniu czasami

przeprowadzane jest w temperaturze ok. 140 oC w czasie ok. 20 minut.

4.1.2. Pytania sprawdzające Odpowiadając na pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń:

1. Jakich materiałów konstrukcyjnych używa się na wykonanie wyrobów powszechnego użytku?

2. Przy pomocy jakich metod zabezpieczone są wstępnie powierzchnie produktów stalowych przed korozją w procesach hutniczych?

3. Jakie rodzaje zanieczyszczeń wyrobów można spotkać na wyrobach powszechnego użytku? 4. Jakie czynności składają się na proces przygotowania powierzchni wyrobu do lakierowania

w procesie produkcji? 5. Jakie narzędzia służą do ręcznego oczyszczani powierzchni wyrobów przez lakierowaniem?

Nazwij czynności wykonywane tymi narzędziami? 6. Jakie narzędzia użyłbyś do zmechanizowania ręcznych prac związanych z oczyszczeniem

powierzchni przed lakierowaniem? 7. Jaki piasek jest stosowany w procesie piaskowania powierzchni wyrobu? 8. Jak nazywa się oczyszczanie powierzchni przy pomocy wody pod ciśnieniem? 9. Z jakich procesów składa się chemiczna obróbka powierzchni? 10. Jakich środków używa się podczas chemicznej obróbki powierzchni wyrobu? 11. Na czym polega trawienie w chemicznej obróbce powierzchni wyrobu? 12. Jaka jest funkcja prądu w chemicznym procesie oczyszczania powierzchni wyrobu? 13. W jakim celu wykonuje się fosforanowanie wyrobów stalowych w procesie produkcji?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Określić rodzaje materiałów konstrukcyjnych użytych do wykonania następujących przedmiotów powszechnego użytku na: − narzędzia ogrodnicze (ręczne), − metalowe drzwi wejściowe do budynków, − ramy do rowerów,


− części nadwozi samochodów osobowych i pochodnych, − części nadwozia ciężarówek i autobusów, − obudowy komputerów, chłodziarek i pralek, − elementy kute i spawane ogrodzeń

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z materiałami konstrukcyjnymi z jakich wykonane są przedmioty

powszechnego użytku. 3) Zapoznanie się z podłożami i wymogami technologicznymi jakie muszą spełniać, aby mogły

być pokryte wyrobami lakierowymi. 4) Dobrać obróbkę powierzchni narzędzia ogrodniczego. 5) Dobrać obróbkę powierzchni stalowej ramy do roweru. 6) Dobrać obróbkę powierzchni aluminiowej ramy do roweru. 7) Dobrać obróbkę powierzchni elementu nadwozia samochodu osobowego wykonanego

z blachy stalowej ocynkowanej. 8) Dobrać obróbkę powierzchni elementu naczepy ciężarowej wykonanej ze stali nierdzewnej. 9) Dobrać obróbkę powierzchni elementu autobusu turystycznego wykonanego z tworzywa

sztucznego. 10) Dobrać obróbkę powierzchni elementu ogrodzenia. 11) Zaprezentować efekty swojej pracy. 12) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna, − wykaz sprzętu do malowania w warsztatach szkolnych.

Ćwiczenie 2

Wybrać sposoby przygotowania powierzchni przedmiotów powszechnego użytku do lakierowania.

Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową przykładowych wyrobów. 3) Zapoznać się z wymogami bhp przy czyszczeniu powierzchni wyrobów. 4) Opowiedzieć na pytania prowadzące. 5) Dobrać narzędzia do ręcznego czyszczenia powierzchni nowego elementu ogrodzenia. 6) Dobrać narzędzia do mechanicznego oczyszczenia powierzchni ramy do roweru. 7) Dobrać narzędzia i środki do chemicznego oczyszczenia farby podkładowej

z nieoryginalnego błotnika samochodu. 8) Dobrać środki i narzędzia do zmycia i pasywacji powierzchni po oczyszczeniu. 9) Odpowiedzieć na pytania prowadzące. 10) Wypełnić tabele prowadzące. 11) Zaprezentować efekty swojej pracy. 12) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 13) Wynotować wady i zalety wykonanych prac.


Wyposażenie stanowiska pracy: − katalog narzędzi do przygotowania powierzchni, − katalog środków do przygotowania powierzchni, − pytania prowadzące i tabele prowadzące, − przybory kreślarskie, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna,

Pytania prowadzące

Jak przygotowuje się: 1) ręcznie do lakierowania powierzchnię wyrobu ze stali czarnej? 2) mechanicznie powierzchnię wyrobu ze stali ocynkowanej? 3) chemicznie powierzchnię wyrobu z aluminium? 4) mechanicznie powierzchnię wyrobu ze znanego tworzywa sztucznego?

Formularze do ćwiczeń

Wypisz podstawowe materiały i narzędzia do wykonania ćwiczenia. Wypełnij tabelę podstawowych czynności przygotowania ręcznego powierzchni elementu ogrodzenia wykonanego ze stali czarnej.

Nr Czynność Narzędzia Uwagi

Wypełnij tabelę podstawowych czynności przygotowania mechanicznego powierzchni ramy

aluminiowej roweru.

Nr Czynność Narzędzia Uwagi

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz: Tak Nie

1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania przygotowania powierzchni przedmiotu do lakierowania?

2) Rozróżniać zanieczyszczenia na przedmiotach do lakierowania? 3) Zaplanować proces oczyszczenia powierzchni przedmiotu do lakierowania? 4) Dobierać narzędzia do mechanicznego czyszczenia powierzchni

przedmiotów? 5) Dobierać środki do chemicznej obróbki powierzchni? 6) Wykonywać czyszczenie mechaniczne przy pomocy ręcznych narzędzi? 7) Zmywać podkład o nieustalonym składzie z przedmiotu do lakierowania ? 8) Przygotowywać element z tworzywa sztucznego do lakierowania ?


4.2. Gruntowanie, zabezpieczanie i podładowanie wyrobów 4.2.1. Materiał nauczania 1. Elektrochemiczne gruntowanie zanurzeniowe w procesie produkcji na przykładzie

przemysłu motoryzacyjnego

Po fosforanowaniu nowych wyrobów metalowych następuje kolejny etap ich zabezpieczania antykorozyjnego. Dotyczy to w szczególności nowych wyrobów wykonanych ze stali czarnej, stali fosforanowanej, stali ocynkowanej i z aluminium. Procesem tym jest elektrochemiczne gruntowanie nowych nadwozi i oryginalnych części zamiennych. Proces gruntowania elektrochemicznego /elektroforetycznego/ wykonywany jest zawsze zanurzeniowo i w zależności od zakładu wykonującego ma jeden z następujących przebiegów: − Anaforetyczny - najczęściej przy zabezpieczaniu nowych nadwozi i części zamiennych

w starszych zakładach. Grunt nakładany jest metodą pełnego zanurzenia w rozcieńczonej farbie anaforetycznej. Pomiędzy elementy gruntowane a zbiornik zanurzeniowy lakierni przykłada się napięcie stałe prądu elektrycznego o wielkości 190-210V. Elementy lakierowane /gruntowane/ są anodami, a ściany zbiornika katodami. Przepływ prąd pomiędzy ścianami zbiornika zanurzeniowego /katoda/, a elementami gruntowanymi /anody/, cząstki podkładowej farby z zasadowej kąpieli anaforetycznej ładują się w polu elektrycznym i jako aniony są przyciągane przez powierzchnię elementów gruntowanych. W wyniku czego równomiernie się na nich osadzają, przechodząc z postaci rozpuszczalnej w postać nierozpuszczalną.

− Kataforetyczny – aktualnie najczęściej stosowany przy zabezpieczaniu całych nadwozi samochodów oraz oryginalnych części do nich w nowszych zakładach produkcyjnych. Grunt nakładany jest metodą pełnego zanurzenia elementów w farbie. Pomiędzy elementy gruntowane, a zbiornik zanurzeniowy lakierni przykłada się napięcie stałe o wielkości 240-300V. Elementy gruntowane są katodami, a ściany zbiornika wanny lakierniczej anodami. W wyniku reakcji elektrochemicznych zachodzących na elektrodach, którymi są gruntowane

wyroby, a ściankami zbiornika lakierni następuje koagulacja farby i utworzenie hydrofobowej, nierozpuszczalnej w wodzie warstwy powłoki lakierowej z farby gruntującej.

Rys 5 - 6 Symbol procesu gruntowania elektroforetycznego nadwozi samochodów osobowych w dokumentacji technologicznej procesu produkcji samochodu [17] oraz grubość gruntu kataforetycznego


Etapami procesu lakierowania elektrochemicznego są: − elektrozanurzeniowe gruntowanie wyrobów, − płukanie wyrobów po gruntowaniu w zdemineralizowanej wodzie, którego zadaniem jest

zmycie tych cząstek farby, które nie uległy rozładowaniu i które w dalszym ciągu są rozpuszczalne w wodzie;

− suszenie w temperaturze ok. 180o C przez ok. 25 – 30 min. Po procesie mycia i ociekania następuje wygrzewanie polakierowanych wyrobów w piecach, powodujące sieciowanie składników farby gruntującej skutkujące utworzeniem twardej powłoki malarskiej; Wiele wyrobów metalowych powszechnego użytku /obudowy metalowe chłodziarek,

kuchenek domowych, komputerów/, części maszyn oraz części pojazdów /obręcze kół, elementy zawieszeń/ w których wystarczającym zabezpieczeniem jest powłoka lakierowa jednowarstwowa, w procesie lakierowania elektroforetycznego uzyskuje końcową warstwę pokrycia lakierowego nawierzchniowego. Nowe nadwozia – jako części zamienne oraz elementy składowe do nadwozi i kabin pojazdów w procesie lakierowania elektroforetycznego uzyskują warstwę zabezpieczającą na czas magazynowania i transportu.

Niektóre nowe wyroby metalowe, np. części maszyn lub części do nadwozi samochodów osobowych, tzw. zamienniki zamiast pokrywania warstwą gruntu w procesach elektroforetycznych są pokrywane lakierem gruntującym przez polewanie, natryskiwanie lub malowanie narzędziami ręcznymi. Grunt taki ma nie tylko „nieustalony” skład chemiczny, ale często koliduje z materiałami lakierniczymi służącymi do nakładania kolejnych warstw pokrycia lakierowego na wyrobie.

2. Uszczelnianie miejsc połączeń w procesie produkcji wyrobów metalowych na przykładzie elementów nadwozi samochodów

Na zawinięciach blach, spoinach i zgrzeinach wyrobów metalowych bardziej skomplikowanych wykonuje się utwardzane cieplnie i pozbawione rozpuszczalników dodatkowe uszczelnienia miejsc połączeń elementów tworzywami polimerowymi. W nadwoziach samochodów osobowych i pochodnych uszczelnienia te wykonuje się w następujących miejscach: − w komorze silnika, takich jak wzmocnienia boczne i przegroda czołowa, − we wnętrzu nadwozia lub kabiny, − w komorze bagażnika, takich jak wzmocnienia boczne i elementy podłogi, − na zawinięciach blach poszyć drzwi i pokryw.

Rys 7. Symbol procesu dodatkowego uszczelniania miejsc połączeń elementów nowych nadwozi samochodów w dokumentacji technologicznej procesu produkcji w GM [17]

Dodatkowe zabezpieczenie miejsc zgrzewania i spawania wykonuje się również

w produkowanych na oryginalne części zamienne stalowych drzwiach oraz pokrywach /komory silnika i bagażnika/ u wielu producentów pojazdów. W procesie produkcji nowych nadwozi


i części montażowych /przykręcanych/ do nadwozi /drzwi i pokrywy/ uszczelnienie to wykonuje się środkami na bazie PCV.

Część producentów oryginalnych nowych nadwozi produkowanych jako części zamienne lub nowych drzwi i pokryw do tych nadwozi nie pokrywa na nich dodatkowym środkiem spoin, zgrzewów i zawinięć. Czynności te powinny być wykonane w zakładzie naprawczym podczas procesu lakierowania nadwozia lub części.

Części nieoryginalne, czyli tzw. stalowe zamienniki najczęściej nie posiadają dodatkowo zabezpieczonych spoin, zgrzewów lub zawinięć i dlatego zabezpieczenia te muszą być zawsze wykonane w zakładzie naprawczym jako jedna z operacji lakierniczych. Zabezpieczenia pokryć lakierowych wyrobów na przykładzie spodu nadwozi i kabin pojazdów

W wielu wyrobach powszechnego użytku w procesie produkcji wykonuje się lokalne dodatkowe zabezpieczenie wyrobu przed wilgocią, uderzeniami kamieni i wypiaskowaniem. Najpowszechniej występującym przykładem takich działań jest zabezpieczenie w procesie produkcji spodu nowych nadwozi lub kabin samochodów. Na wyschniętą powłokę gruntu elektrozanurzeniowego nadwozia lub kabiny nakłada się w miejsca szczególnie narażone na uderzenia i korozję dodatkowe warstwy środków na bazie PCV.

Rys 8. Symbol procesu dodatkowego zabezpieczenia spodu nowych nadwozi samochodów środkami na bazie PCV w dokumentacji technologicznej procesu produkcji wg GM [17]

Warstwa tego dodatkowego środka zabezpieczajacego pokrycie lakierowe ma za zadanie

chronić elementy spodu nadwozia lub kabiny przed mechanicznymi uszkodzeniami od uderzania piasku i kamieni wyrzucanych podczas ruchu spod kół pojazdu. Warstwa ta stanowi również dodatkowe pokrycie antykorozyjne miejsc wyjątkowo narażonych na agresywne oddziaływanie czynników mechaniczno – chemicznych podczas eksploatacji samochodu. Warstwa tych zabezpieczeń również dodatkowo pełni w samochodzie funkcje tłumiące i powoduje skuteczne wyeliminowanie zjawisk rezonansu akustycznego powstającego od drgających metalowych elementów podłogi i wnęk kół samochodów podczas ruchu.

Nakładanie środka zabezpieczającego na spód nadwozia i kabiny pojazdów podczas produkcji wykonywane jest w wielu zakładach produkcyjnych przy użyciu automatów natryskowych. Jedynie w tych zakładach poprawki w trudnodostępnych miejscach nadwozi wykonywane są ręcznie. W starszych zakładach czynności te z reguły wykonują w całości ręcznie lakiernicy przy użyciu pistoletów natryskowych lub nawet jeszcze pędzli.

Nowe metalowe części zamienne do napraw spodów nadwozi i kabin pojazdów, tj. zarówno części oryginalne oraz nieoryginalne /zamienniki/, nie posiadają fabrycznie nałożonej takiej warstwy zabezpieczenia. Dlatego podczas naprawy powypadkowej nadwozi lub kabin pojazdów polegającej na wymianie lub renowacji blacharskiej części, po wykonaniu gruntowania antykorozyjnego, należy zawsze wykonać dodatkowo to zabezpieczenie.


Kolejnym przykładem zabezpieczenia środkami na bazie PCV są progi i dolne części drzwi i oraz elementów poszyć nadwozi i kabin samochodów. Środki te również nakłada się bezpośrednio na wyschniętą powłokę gruntu elektrozanurzeniowego w miejscach „widocznych krawędzi” elementów nadwozi i kabin – jak pokazano na przekroju progu A-A. A następnie po wyschnięciu tej warstwy środków pokrywa się je kolejnymi warstwami lakieru dekoracyjnego.

Rys 9. Symbol procesu dodatkowego zabezpieczenia środkami na bazie PCV progów nowych nadwozi samochodów w dokumentacji technologicznej procesu produkcji wg GM

Nowe części zamienne do naprawy samochodów /progi, drzwi i błotniki/ zarówno

oryginalne jak i zamienniki nie posiadają fabrycznie nałożonej takiej warstwy zabezpieczenia. Dlatego podczas naprawy nadwozia samochodu polegającej na wymianie elementu, który posiadał fabrycznie wykonane takie zabezpieczenie lub polegającej na jego renowacji blacharskiej, zawsze należy dodatkowo odtworzyć warstwę zabezpieczenia środkami PCV powierzchni tych elementów.

Podkładowanie wypełniające wyrobów metalowych na przykładzie wyrobów przemysłu motoryzacyjnego

Nowe wyroby metalowe posiadające dekoracyjne pokrycie lakierowe, posiadają pod warstwami lakierów dekoracyjnych warstwy podkładów wypełniających wykonane z lakierów podkładowych. Bardzo reprezentatywnym przykładem wykonania takich pokryć są wyroby przemysłu motoryzacyjnego takie jak nadwozia i kabiny samochodów oraz części zamienne do nich. W zdecydowanej większości zakładów produkujących nadwozia i kabiny do nowych samochodów oraz na części zamienne, a także produkujących nowe oryginalne części zamienne do nadwozi i kabin stosowany jest do wykonania podładowania ze względów ekologicznych wodorozcieńczalny podkład wypełniający. Nanoszony on jest najczęściej za pomocą elektrostatycznych instalacji natryskowych.

W starszych zakładach produkcyjnych oraz w zakładach produkujących elementy pojazdów jako oryginalne części zamienne lub na zamienniki, do pokrywania tych elementów podkładem wypełniającym stosuje się bądź techniki zanurzeniowe bądź jeszcze ręczne nakładanie farb podkładowych. Rozpowszechnione jest jeszcze stosowanie podkładów rozpuszczalnikowych lub rozcieńczalnikowych. W nowszych zakładach spotyka już wyłącznie lakiernie stosujące podkłady wypełniające wodorozcieńczalne.


Rys. 10. Symbol procesu nanoszenia podkładu wypełniającego /gruntującego/ na nowe nadwozia samochodów

w dokumentacji technologicznej procesu produkcji wg GM [17]

Podkład wypełniający o doskonałej przyczepności do nałożonych wcześniej warstw powłok elektroforetycznych oraz położonej warstwy zabezpieczającej PCV pełni funkcję warstwy tłumiącej, wyrównującej i łączącej pomiędzy dotychczas położonymi warstwami pokrycia /elektrochemicznym i dodatkowo zabezpieczającym/, a warstwami dekoracyjnego lakieru nawierzchniowego.

Proces nakładania podkładu wypełniającego w procesie produkcji wielkoseryjnej wyrobów powszechnego użytku ma najczęściej następujący przebieg: − przegląd, usuniecie zabezpieczeń i czyszczenie pokrywanej powierzchni wyrobu po

poprzednich operacjach, − natryskowe lub zanurzeniowe nakładanie podkładu wypełniającego, − suszenie lakierowanych wyrobów po aplikacji podkładu wypełniającego w temperaturze ok.

160 -165 oC przez ok. 35 minut. Elementy nadwozi i kabin samochodów wykonane jako oryginalne części zamienne,

posiadają z reguły warstwę podkładu wypełniającego jako zewnętrzną, ostatnią /handlową/ warstwę pokrycia lakierowego.

Sprawdzanie rodzaju gruntu/podkładu na metalowym półprodukcie

Elementy metalowe nadwozi i kabin występujące jako części zamienniki z reguły nie mają

wykonanych kolejnych warstw zabezpieczenia antykorozyjnego, tj. fosforanów, gruntu elektrochemicznego czy podkładu wypełniającego. Ze względów oszczędnościowych najczęściej są polakierowane jedynie jedną warstwą podkładu o najczęściej nieznanym składzie chemicznym. Stąd bardzo często zachodzi niezgodność składu chemicznego tego podkładu z kolejnymi warstwami pokrycia lakierowego nakładanymi w zakładzie naprawczym. Dlatego podstawową czynnością prac lakierniczych z wykorzystaniem takich części zamiennych w zakładzie naprawczym staje się sprawdzenie zgodności podkładu zastosowanego na użytej części z linią używanych materiałów lakierniczych. Jest to fundamentalna zasada pracy każdego lakiernika.

Sprawdzanie wykonywane jest ściereczką nasączoną mocnym rozpuszczalnikiem, najczęściej nitro lub mocnym rozpuszczalnikiem do wyrobów dwuskładnikowych z linii materiałów lakierniczych, które planuje się użyć do położenia kolejnych warstw na sprawdzanym przedmiocie. Ściereczkę należy położyć na kilkadziesiąt sekund na polakierowany niewiadomym podkładem przedmiot a następnie lekko pocierać. Pomarszczona powierzchnia lakieru na sprawdzanym elemencie potwierdza, że podkład jest syntetyczny. Gdy rozpuszczalnik rozpuści podkład /zabarwi się ściereczka/, to otrzymuje się potwierdzenie, że podkład wykonany jest lakierem nitro. Brak jakichkolwiek objawów potwierdza, że mamy do czynienia z podkładem dwuskładnikowym utwardzonym.


W przypadku stwierdzenia występowania niezgodności, niezbędne jest usunięcie chemiczne /zmywaczem/ „fabrycznej” warstwy gruntu/podkładu oraz nałożenie nowej warstwy gruntu zabezpieczającego /antykorozyjnego/, zgodnej materiałowo z linią lakieru nawierzchniowego.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń:

1) Z jakich materiałów konstrukcyjnych mogą być wykonane wyroby w których wykonuje się elektroforetyczne gruntowanie?

2) W jaki sposób przebiega gruntowanie anaforetyczne wyrobów? 3) W jaki sposób przebiega gruntowanie kataforetyczne wyrobów? 4) Z jakich etapów składa się przemysłowe gruntowanie elektrochemiczne? 5) W jakim urządzeniu odbywa się przemysłowe suszenie wyrobów po gruntowaniu

elektroforetycznym? 6) Dla jakich wyrobów powszechnego użytku warstwa gruntu elektrochemicznego jest

końcową warstwą pokrycia lakierowego? 7) Czy wyroby z tworzyw sztucznych lakierowane są w procesach elektrochemicznych? 8) W jakim celu zabezpiecza się dodatkowo miejsca połączenia elementów wyrobów oraz

niektóre ich powierzchnie? 9) Jakie środki stosuje się na zabezpieczanie dodatkowe miejsc połączenia elementów

wyrobów? 10) Czy zabezpieczone środkami miejsca i powierzchnie wyrobów mogą być lakierowane? 11) Jakimi metodami wykonuje się dodatkowe zabezpieczenie miejsc i powierzchni wyrobów w

procesach produkcyjnych? 12) Czy wszystkie nowe części zamienne do napraw pojazdów posiadają wykonane w procesie

produkcji dodatkowe zabezpieczenia? 13) Jakie wyroby powszechnego użytku posiadają wykonaną lakierową warstwę podkładu

wypełniającego? 14) Jakimi technikami wykonywane jest podkładowanie wypełniające w procesach

produkcyjnych wyrobów? 15) Z jakich operacji składa się wielkoprzemysłowe nakładania podkładu wypełniającego na

wyrobach? 16) Dlaczego sprawdza się zgodność składu gruntu/podkładu z linią nakładanych na podkład

kolejnych warstw pokrycia lakierowego? 17) Jakimi metodami usuwa się kolidującą z linią materiałów lakierniczych warstwę

gruntu/podkładu z wyrobu?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Ocenić jakość przygotowania powierzchni nowego wyrobu do wykonania pokrycia

lakierowego na następujących przedmiotach powszechnego użytku: − narzędziu ogrodniczym ręcznym, − stalowych drzwiach wejściowych do budynku, − stalowej ramie do roweru, − aluminiowej ramie do roweru, − stalowej części oryginalnej nadwozia samochodu osobowego /drzwi/, − stalowej części zamienniku do nadwozia samochodu osobowego /błotnik/, − aluminiowej części nadwozia samochodu ciężarowego /burta/,


− rynny dachu wykonanej z blachy ocynkowanej. − stalowych elementów kutych i spawanych ogrodzenia /furtka/.


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z materiałami konstrukcyjnymi z jakich wykonane są oceniane przedmioty

powszechnego użytku. 3) Zapoznać się z podłożami i wymogami technologicznymi jakie muszą spełniać przedmioty,

aby mogły być pokryte materiałami lakierowymi. 4) Ocenić jakość przygotowania powierzchni do lakierowania narzędzia ogrodniczego. 5) Ocenić jakość przygotowania powierzchni do lakierowania stalowej ramy do roweru. 6) Ocenić jakość przygotowania powierzchni do lakierowania aluminiowej ramy do roweru. 7) Ocenić jakość przygotowania powierzchni nowego elementu nadwozia samochodu

osobowego wykonanego z blachy stalowej ocynkowanej. 8) Ocenić jakość przygotowania powierzchni elementu naczepy wykonanej z aluminium. 9) Ocenić jakość przygotowania powierzchni rynny dachu wykonanej z blachy ocynkowanej. 10) Ocenić jakość przygotowania powierzchni stalowych elementach kutych i spawanych

ogrodzenia /furtka/. 11) Zaprezentować efekty swojej pracy. 12) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 13) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 14) Wynotować wady i zalety stanu powierzchni przedmiotów do wykonania prac lakierowych.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − narzędzie ogrodnicze ręczne, − stalowe drzwi wejściowe do budynku, − stalowa rama do roweru, − aluminiowa rama do roweru, − stalowa część oryginalnej nadwozia samochodu osobowego /drzwi/, − stalowa część zamiennik do nadwozia samochodu osobowego /błotnik/, − aluminiowa część nadwozia samochodu ciężarowego /burta/, − rynna dachowa wykonana z blachy ocynkowanej. − stalowy element kutych i spawanych ogrodzenia /furtka/. − literatura techniczna, − instrukcja bhp i ppoż.

Ćwiczenie 2

Przeprowadzić przygotowanie podłoża do malowania dekoracyjnego na nowym nieoryginalnym stalowym błotniku samochodowym.


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technicznymi błotnika. 3) Ocenić rodzaj zabezpieczenia podłoża na błotniku.


4) Dobrać środek do chemicznego usunięcia powłoki „niewiadomego” pokrycia zabezpieczającego.

5) Dobrać narzędzia do zmycia pokrycia zabezpieczającego, 6) Dobrać środki i narzędzia do zmycia i pasywacji podłoża po usunięciu pokrycia. 7) Wykonać usunięcie pokrycia zabezpieczającego na błotniku. 8) Wykonać zmycie i pasywację błotnika. 9) Ocenić jakość wykonanych prac.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zeszyt i długopis, − nowy nieoryginalny stalowy błotnik samochodu osobowego/zamiennik/, − odzież i maska ochronna, − stanowisko do zamocowanie błotnika do pracy , − środki do zmywania, i pasywacji, − środki do gruntowania, − narzędzia malarskie do wykonania prac, − literatura techniczna, − instrukcja bhp i ppoż. Ćwiczenie 3 Zaplanować i wykonać gruntowanie stalowych drzwi wejściowych do budynku.


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z dokumentacją techniczno-ruchową drzwi. 3) Ustalić rodzaj materiału z którego wykonane są drzwi. 4) Dobrać farbę do gruntowania. 5) Dobrać metodę i narzędzia do wykonania gruntowania. 6) Zapoznać się z wymogami bhp przy gruntowaniu. 7) Wykonać lakierowanie gruntem. 8) Wykonać suszenie gruntu. 9) Ocenić jakość wykonanego gruntowania. 10) Zaprezentować efekty swojej pracy. 11) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 12) Wynotować wady i zalety wykonanych prac.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − przygotowane do lakierowania stalowe drzwi wejściowe do budynku, − literatura techniczna, − materiały lakiernicze do gruntowania, rozpuszczalniki, − narzędzia lakiernicze, − kabina lakiernicza, promiennik, − środki ochrony osobistej, − instrukcja bhp i ppoż.


Ćwiczenie 4 Zaplanować i wykonać gruntowanie ramy aluminiowej do roweru. Sposób wykonania ćwiczenia:


1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z dokumentacją techniczno - ruchową roweru. 3) Ustalić rodzaj materiału z którego wykonana jest rama. 4) Dobrać farbę do gruntowania. 5) Dobrać metodę i narzędzia do wykonania gruntowania. 6) Zapoznać się z wymogami bhp przy gruntowaniu. 7) Wykonać lakierowanie gruntem. 8) Wykonać suszenie gruntu. 9) Ocenić jakość wykonanego gruntowania. 10) Zaprezentować efekty swojej pracy. 11) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 12) Wynotować wady i zalety wykonanych prac.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − przygotowana do lakierowania rama aluminiowa do roweru, − literatura techniczna, − materiały lakiernicze do gruntowania, rozpuszczalniki, − narzędzia lakiernicze, − kabina lakiernicza, promiennik, − środki ochrony osobistej, − instrukcja bhp i ppoż.

Ćwiczenie 5

Zaplanować i wykonać gruntowanie rynny lub elementu pokrycia dachu ze stali ocynkowanej.


1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Ustalić rodzaj materiału z którego wykonana są elementy dachu. 3) Dobrać farbę do gruntowania. 4) Dobrać metodę i narzędzia do wykonania gruntowania. 5) Zapoznać się z wymogami bhp przy gruntowaniu. 6) Wykonać lakierowanie gruntem. 7) Wykonać suszenie gruntu. 8) Ocenić jakość wykonanego gruntowania. 9) Zaprezentować efekty swojej pracy. 10) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 11) Wynotować wady i zalety wykonanych prac.


Wyposażenie stanowiska pracy: – zeszyt do ćwiczeń i długopis, – rynna lub element poszycia dach z blachy stalowej ocynkowanej – literatura techniczna, – materiały lakiernicze do gruntowania, rozpuszczalniki, – narzędzia lakiernicze, – kabina lakiernicza, promiennik, – środki ochrony osobistej, – instrukcja bhp i ppoż.

Ćwiczenie 6

Zaplanować i wykonać przygotowanie do lakierowania i gruntowanie stalowego zderzaka samochodu ciężarowego.


1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Ustalić rodzaj materiału z którego wykonany jest zderzak samochodu ciężarowego. 3) Ustalić warunki procesu technologicznego produkcji zderzaka. 4) Dobrać i przeprowadzić operacje przygotowania powierzchni. 5) Dobrać środki do gruntowania zderzaka. 6) Zapoznać się z wymogami bhp przy gruntowaniu. 7) Dobrać metodę i narzędzia do wykonania gruntowania. 8) Wykonać lakierowanie gruntem zderzaka. 9) Dobrać parametry i narzędzia oraz wykonać suszenie gruntu na zderzaku. 10) Ocenić jakość wykonanego gruntowania. 11) Zaprezentować efekty swojej pracy. 12) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 13) Wynotować wady i zalety wykonanych prac.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − zderzak samochodu ciężarowego ze stali konstrukcyjnej, − literatura techniczna, − materiały lakiernicze do gruntowania, rozpuszczalniki, − narzędzia lakiernicze, − kabina lakiernicza, promiennik, − środki ochrony osobistej, − instrukcja bhp i ppoż. Ćwiczenie 7

Zaplanować i wykonać uszczelnienie zawinięć blachy na nowych oryginalnych drzwiach samochodu osobowego.


1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Ustalić rodzaj gruntu jakim pokryte są drzwi samochodu. 3) Rozpoznać warunki procesu technologicznego produkcji drzwi.


4) Dobrać i przeprowadzić operacje przygotowania powierzchni do wykonania uszczelnień. 5) Dobrać środek do wykonania uszczelnienia oraz kształt paska uszczelniającego. 6) Zapoznać się z wymogami bhp przy uszczelnianiu. 7) Dobrać metodę i narzędzia do wykonania uszczelnienia. 8) Wykonać uszczelnienia na całych drzwiach. 9) Dobrać parametry i narzędzia oraz wykonać suszenie uszczelnienia. 10) Ocenić jakość wykonanego uszczelnienia. 11) Zaprezentować efekty swojej pracy. 12) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 13) Wynotować wady i zalety wykonanych prac uszczelniających.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − oryginalne nowe drzwi samochodu osobowego, − literatura techniczna, − materiały lakiernicze do uszczelniania, − narzędzia do uszczelniania, − kabina lakiernicza, promiennik, − środki ochrony osobistej, − instrukcja bhp i ppoż. 4.2.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie

1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczeń? 2) Rozpoznawać materiały z których wykonane są wyroby? 3) Oceniać stan przygotowania powierzchni wyrobów do dalszych prac

lakierniczych? 4) Dobierać materiały na powłoki gruntowe na różne materiały? 5) Dobierać narzędzia do wykonania powłok gruntowych? 6) Wykonywać zdejmowanie nieodpowiedniego gruntu i wykonywać nowe

powłoki gruntowe? 7) Dobierać materiały, narzędzia i wykonywać uszczelnienia trwałych połączeń

elementów wyrobów ? 8) Dobierać materiały, narzędzia i wykonywać zabezpieczenie płaskich

powierzchni wyrobów ? 9) Wykonywać maskowanie nielakierowanych /niepokrywanych/ powierzchni

wyrobów? 10) Przygotowywać materiały do gruntowania, uszczelniania, zabezpieczania? 11) Obsługiwać urządzenia do wykonywania pokryć gruntowych, uszczelnień

i zabezpieczeń? 12) Obsługiwać urządzenia do suszenia pokryć ? 13) Oceniać stan powierzchni gruntowania, uszczelniania i zabezpieczania

płaskich powierzchni ?


4.3. Technologia wykonywania dekoracyjnych pokryć lakierowych na nowych wyrobach metalowych 4.3.1. Materiał nauczania

1. Lakierowanie nawierzchniowe wyrobów metalowych na przykładzie nadwozi samochodów osobowych

Natryskowe nałożenie zewnętrznych warstw lakieru nawierzchniowego i dekoracyjnego na nowych metalowych nadwoziach samochodów osobowych i użytkowych tworzy ostatnie ogniwo bariery antykorozyjnej tych wyrobów oraz stanowi zakończenie procesu wytwarzania ochronnej powłoki lakierowej. Powłoka ta w przypadku pojazdów jest równocześnie powłoką dekoracyjną wyrobu.

W prawie wszystkich wytwórniach nadwozi samochodów osobowych oraz kabin samochodów ciężarowych zewnętrzne powierzchnie pokryć lakierowych elementów nadwozi i kabin wykonywane są technikami natrysku w elektrostatycznych automatycznych instalacjach lakierniczych z równoczesnym rozpylaniem rotacyjnym. Wnętrza i miejsca trudno dostępne oraz możliwe poprawki pokryć wykonywanych automatycznie w dalszym ciągu wykonują lakiernicy ręcznie metodami natrysku.

Rys. 11. Symbol procesu nanoszenia lakieru dekoracyjnego na nadwozia w dokumentacji technologicznej procesu produkcji samochodu osobowego wg GM [17]

Proces nakładania lakieru dekoracyjnego zależy od rodzaju lakieru dekoracyjnego i ma

z reguły następujący przebieg: − w przypadku lakierowania termoutwardzalnymi lakierami 1 - warstwowymi:

− przegląd, usuniecie zabezpieczeń i czyszczenie nadwozia po pokryciu podkładem, − natryskowe nakładanie lakieru dekoracyjnego, − suszenie w temperaturze ok. 130 -180 oC przez ok. 30 -40 minut.

− w przypadku lakierowania termoutwardzalnymi lakierami 2 warstwowymi: − przegląd, usuniecie zabezpieczeń i czyszczenie po pokryciu podkładem, − jednokrotne lub kilkakrotne natryskowe nakładanie warstwy bazowej barwnej i z efektami, − natryskowe nakładanie warstwy lakieru bezbarwnego, − suszenie w temperaturze ok. 130 -180 oC przez ok. 30 - 40 minut. Części pojazdów wykonane z tworzyw polimerowych /sztucznych/ są zawsze lakierowane

w innych procesach niż metalowe części maszyn, nadwozi i kabin. Najczęściej są to lakierowania niskotemperaturowe i z wykorzystaniem specjalnych dodatków przyczepnościowych i uelastyczniających dodawanych jako międzywarstwy lub jako składniki pokrycia lakierowego elementu z tworzywa sztucznego (analogiczne do technologii opisanej


w p. 4.4. Te czynniki mogą powodować, że bardzo często elementy z tworzyw sztucznych chociaż polakierowane są w kolorze nadwozia, to mogą posiadać inny odcień lakieru dekoracyjnego niż całe nadwozie lub kabina.

2. Dodatkowe zabezpieczenie warstw lakierowych wyrobów w procesie produkcji na przykładzie spodu nadwozia lub kabiny

Po zakończeniu nakładania warstw pokrycia dekoracyjnego następują kolejne etapy prac lakierniczych, tj. dodatkowe zabezpieczenia nadwozi i kabin przeznaczonych na pierwszy montaż pojazdów lub części zamienne. Zabezpieczenia to nakłada się w dwóch etapach:

I etap – to dodatkowe zabezpieczenie, najczęściej wykonywane metodami ręcznymi, środkami na bazie wosku tzw. przestrzeni zamkniętych;

II etap – to dodatkowe zabezpieczenie, najczęściej wykonywane metodami automatycznymi, środkami na bazie wosku całego spodu nadwozia lub kabiny wraz ze zbiornikiem paliwa /jeżeli jest metalowy/, wnękami kół i elementami zawieszeń.

Rys 12. Symbol procesu dodatkowego zabezpieczania pokryć lakierowych spodu nadwozia w dokumentacji technologicznej procesu produkcji samochodu osobowego GM [17]

3. Zabezpieczenia pokryć lakierowych wyrobów na czas transportu i magazynowania

Aktualnie preferuje się system produkcji nadwozi, kabin i całych pojazdów na określone zamówienie. W sytuacjach transportu produkowanego pojazdu, nadwozia lub kabiny na znaczne odległości lub potrzeby dłuższego ich magazynowania, na zewnętrzne elementy lakierowane nadwozi natryskuje się dodatkowo środki zabezpieczające na bazie wosku. Chronią one dekoracyjne pokrycie lakierowe przed takimi czynnikami jak: pył i kurz podczas magazynowania i transportu, przed zanieczyszczeniami atmosferycznymi, np.: sadza, pyłki roślin.

Zabezpieczenie to ma charakter czasowy i jest usuwane w ramach specjalnego przeglądu przedsprzedażnego nowego pojazdu. Nieumiejętne usuwanie znajdujących się na tym zabezpieczeniu zanieczyszczeń lub samego zabezpieczającego środka może być przyczyną często zdarzających się uszkodzeń dekoracyjnego pokrycia lakierowego. Należą do nich: porysowania i zmatowienia zewnętrznej warstwy pokrycia, odbarwienie elementów z tworzyw sztucznych lub gumy, deformacje i pofałdowania wkładek, pasków ozdobnych, listew, uszczelek i opraw szyb.

Coraz więcej nowych pojazdów zabezpieczanych jest na czas magazynowania i transportu /od wytwórcy do odbiorcy/ przed dodatkowe naklejenie foli na elementy szczególnie narażone na uszkodzenia podczas transportu. Podczas nieumiejętnego zdejmowania folii zabezpieczającej zdarzają się mechaniczne uszkodzenia zewnętrznej warstwy pokrycia lakierowego.


Rys.13. Symbol procesu nanoszenia dodatkowego zabezpieczenia dekoracyjnego pokrycia lakierowego nadwozia w dokumentacji technologicznej procesu produkcji samochodu osobowego wg GM [17]

W produkcji samochodów wszystkie procesy powiązane są w ciąg technologiczny.

Aktualnie w nowych lakierniach produkcji nadwozi samochodów osobowych i pochodnych jest lakierowanie w jednym ciągu technologicznym dotyczy ono różnych typów nadwozi oraz równoczesne lakierowanie na tej samej linii technologicznej nadwozi. Szkic graficznie przedstawiający proces technologiczny lakierowania nadwozi samochodów osobowych w zakładach przedstawiono na poniższym rysunku 14:

Rys.14. Przebieg procesu technologii zabezpieczania i lakierowania nowych nadwozi samochodów osobowych w procesie produkcji [7] 1 - magazyn wieżowy, 2 – czyszczenie, 3 - płukanie, 4 – fosforanowanie, 5 – pasywacja, 6 – płukanie, 7 – obciekanie, 8 – wanna kataforezy, 9 – płukanie, 10 – płukanie zanurzeniowe, 11 – obciekanie, 12 – suszenie, 13 – szlifowanie, 14 – zabezpieczenie elementów nie malowanych, 15 – przenośnik portalowy, 16 – automatyczne zabezpieczania podwozia (PCV), 17 – zmiana podnośnika, 18 – zdjęcie osłon, 19 – automatyczne uszczelniania połączeń, 20 – ułożenie płyt głuszących, 21 – ręczne uszczelnianie szwów, 22 – czyszczenie, 23 – farba podkładowa, 24 – suszenie, 25 – szlifowanie, 26 – czyszczenie, 27 – farba bazowa – nakładanie ręczne, 28 – farba bazowa – nakładanie automatyczne elektrostatyczne, 29 – poprawianie efektu metalicznego (perłowego), 30 – suszenie w podczerwieni, 31 – nakładanie ręczne lakieru nawierzchniowego (bezbarwnego), 32 – nakładanie automatyczne lakieru nawierzchniowego, 33 – podsuszanie w podczerwieni, 34 – suszenie piecowe, 35 – kontrola pokrycia lakierowego, 36 – magazyn nadwozi gotowych.


4. Technologia lakierowania dekoracyjnego nowych części metalowych w warunkach warsztatowych

4.1. Zalecenia ogólne 1. Prace lakiernicze przy elementach wspawywanych /zgrzewanych/ oraz naprawianych

blacharsko na gorąco o określonym czasie schnięcia /nawet 24 godziny/, mogą być podjęte dopiero po całkowitym wyschnięciu tych środków antykorozyjnych.

2. Materiały lakiernicze /środki czyszczące, grunty, podkłady, lakiery, rozpuszczalniki/ powinny być używane tylko w dobrze przewietrzanych pomieszczeniach.

3. Prace lakiernicze powinny być prowadzone po wcześniejszym zasłonięciu obszarów sąsiadujących z elementem lakierowanym oraz specjalnym zamaskowaniu obszaru lakierowanego.

4. Prace natryskowe gruntami, podkładami i lakierami powinny być przeprowadzane w kabinach lakierniczych.

5. Prace szlifierskie i polerskie powinny być przeprowadzone na elemencie posiadającym temperaturę otoczenia /ok. 20oC/ poza kabinami lakierniczymi.

6. Nałożenie lub odnowienie uszczelnień zawinięć na odejmowalnych elementach /pokrywy przednia i tylna, drzwiach/ lub połączeń blach /miejsca spawane lub zgrzewane/ powinno być wykonane na warstwie podkładu po wymyciu miejsc położenia w sposób zbliżony do stosowanych w naprawianym pojeździe. Środki należy przygotować metodami zalecanymi przez producentów tych środków.

7. Warstwy środków uszczelniających, chroniących przed uderzeniami oraz tłumiących pokrywanych lakierem, powinny być przygotowane przed naniesieniem odpowiedniej warstwy lakieru na wysuszony lub podsuszony środek – zgodnie z zaleceniami producentów tych środków.

8. Warstwy środków uszczelniających, chroniących przed uderzeniami oraz tłumiących na pokrycie lakierowe, mogą być przygotowane po wykonaniu wszystkich warstw pokrycia lakierowego na wysuszoną zewnętrzną warstwę lakieru – zgodnie z zaleceniami producenta środków i materiałów lakierniczych.

9. Zalecenia producentów materiałów lakierniczych i środków mogą odbiegać od wzorcowych zawartych w niniejszym materiale szkolenia. Wtedy obowiązują zalecenia producenta.

10. Urządzenia i narzędzia lakiernicze powinny być czyszczone rozpuszczalnikiem lub specjalnym środkiem czyszczącym (zawierającym minimalne ilości szkodliwych substancji).

4.2. Lakierowanie nowego wyrobu metalowego na przykładzie oryginalnej części nadwozia lub kabiny

Aktualnie materiały lakiernicze stosowane w lakiernictwie produkcyjnym i renowacyjnym produkuje duża liczba producentów. Najczęściej każdy z nich zaleca jedynie dla produkowanych przez siebie materiałów lakierniczych technologie ich nakładania. Odrębności produkowanych materiałów powodują, że jest prawie niemożliwe podanie jednolitej szczegółowej technologii dla wszystkich używanych materiałów. Dlatego w niniejszym opracowaniu zawarto wzorcowe technologie, które w łatwy sposób mogą być dostosowane do danych lakierni.

Technologia lakierowania akrylowym lakierem (jednowarstwowym) Technologia wykonywania prac lakierniczych: 1. Nowa część zamienna (oryginalna) z nieuszkodzoną powloką gruntu zamontowana na

pojeździe lub umieszczona na stojaku powinna być sprawdzona w aspekcie występowania uszkodzeń mechanicznych i zarysowań.


2. Sprawdzony element powinien być oczyszczony /umyty/ środkiem chemicznym o niskiej zawartości lotnych związków organicznych (zgodnym z używanymi materiałami do wykonania kolejnych warstw pokrycia lakierowego /zmywaczem/).

3. Jeżeli element posiada uszkodzenia gruntu, to należy w miejscach uszkodzeń zeszlifować na sucho papierem P220 grunt (do warstwy fosforanów lub nawet gołego materiału elementu). Gdy posiada nieuszkodzoną warstwę wykonać lekkie szlifowanie na sucho papierem P220.

4. Przeprowadzić oczyszczenie /zmycie/ powierzchni oszlifowanej środkiem chemicznym o niskiej zawartości lotnych związków organicznych zgodnym z używanym zmywaczem;

5. Dodatkowo oczyścić i wysuszyć zmytą powierzchnię sprężonym powietrzem. 6. Zastosować na przygotowana powierzchnię natryskiem pneumatycznym w jednym przejściu

roboczym warstwę dwukomponentowego podkładu, najlepiej reaktywnego zgodnego materiałowo z materiałem nawierzchniowym. Zaleca się grubość podkładu ok. 5 - 10 mikrometrów.

7. Nałożyć uszczelnienie połączeń blach z miejscach łączenia nowego elementu z pozostałymi komponentami pojazdu. Na elementach odejmowalnych /drzwi, pokrywy/ nie posiadających fabrycznego zabezpieczenia zawinięć blach, wykonać uszczelnienia kształtem analogiczne do uszczelnień zawinięć zgodnych z technologią producenta.

8. Zaaplikować natryskiem pneumatycznym dwie warstwy dwukomponentowego podkładu wypełniającego, zgodnie zalecanego przez producenta czasu odparowania. Najczęściej 10 – 15 minut.

9. Przeprowadzić suszenie warstwy podkładu w suszarce w temperaturze 40 - 60oC przez 30 do 40 minut. Zalecana grubość warstwy podkładu po wysuszeniu 70 - 80 mikrometrów. Zalecana twardość warstwy podkładu F-H.

10. Przeprowadzić szlifowanie powierzchni warstwy podkładu na sucho papierem P400. 11. Oczyścić sprężonym powietrzem oszlifowaną powierzchnię elementu. 12. Oczyścić powierzchnię elementu zmywaczem o niskiej zawartości lotnych związków

organicznych zgodnym materiałowo z używanymi materiałami do wykonania pokrycia dekoracyjnego przy użyciu ściereczki antystatycznej.

13. Zaaplikować dobrany kolorystycznie dwukomponentowy dekoracyjny lakier akrylowy: − Przy zastosowaniu lakieru linii MS: najpierw natrysnąć równomiernie cienką

warstwę/kontaktową/, a następnie nanieść krzyżowo dwie lub trzy kolejne warstwy w odstępie kilku minut po sobie,

− Przy zastosowaniu lakieru linii HS lub UHS: najpierw natrysnąć równomiernie cienką warstwę/kontaktową/, a następnie nanieść pełną warstwę w odstępie kilku minut. Przy małych powierzchniach elementu natrysnąć cienką warstwę /kontaktową/ a następnie bez odparowania drugą pełną warstwę lakieru dekoracyjnego.

14. Przeprowadzić suszenie lakieru w suszarce w temperaturze 60oC przez ok. 40 minut. Zalecana maksymalna grubość warstwy lakieru dekoracyjnego po wysuszeniu 70-80 mikrometrów. Zalecana twardość warstwy lakieru dekoracyjnego HB –F.

15. Najwcześniej po 24 godzinach od wysuszenia, po zdjęciu zabezpieczeń i osłon, przeprowadzić maszynowe lub ręczne polerowanie polakierowanego elementu z uwzględnieniem obszaru przyległego pokrytego z użyciem miałkiej pasy polerskiej lub politury.

Technologia lakierowania akrylowym lakierem dwuwarstwowym Wzorcowa technologia wykonywania prac lakierniczych: 1. Nowa cześć zamienna oryginalna z nieuszkodzoną powloką gruntu elektroforetycznego

zamontowana na pojeździe części lub umieszczona na stojaku /element odejmowalny/ powinna być sprawdzona w aspekcie uszkodzeń mechanicznych i zarysowań pokrycia gruntowego.


2. Sprawdzony element powinien być oczyszczony /umyty/ środkiem chemicznym o niskiej zawartości lotnych związków organicznych zgodnym materiałowo z używanymi materiałami do wykonania pokrycia dekoracyjnego /zmywaczem/.

3. Jeżeli element posiada uszkodzenia gruntu, to należy w miejscach uszkodzeń zeszlifować na sucho papierem P220 grunt do warstwy fosforanów lub gołego materiału elementu. Gdy posiada nieuszkodzoną warstwę pokrycia elektroforetycznego wykonać lekkie szlifowanie na sucho papierem P220.

4. Przeprowadzić oczyszczenie /zmycie/ powierzchni oszlifowanej środkiem chemicznym o niskiej zawartości lotnych związków organicznych zgodnym materiałowo z używanymi materiałami do wykonania pokrycia dekoracyjnego /zmywaczem/.

5. Dodatkowo oczyścić i wysuszyć zmytą powierzchnię sprężonym powietrzem. 6. Zaaplikować na przygotowana powierzchnię natryskiem pneumatycznym w jednym

przejściu roboczym warstwę dwukomponentowego podkładu, najlepiej reaktywnego bezchromianowego zgodnego materiałowo z materiałem nawierzchniowym. Zaleca się grubość podkładu 5-10 mikrometrów.

7. Ewentualnie nałożyć uszczelnienie połączeń z miejscach łączenia nowego elementu z pozostałymi komponentami pojazdu zgodnie z technologią wykonywania zabezpieczeń.

8. Zaaplikować krzyżowo natryskiem pneumatycznym dwie warstwy dwukomponentowego podkładu wypełniającego o dużej zawartości ciał stałych lub koloryzującego, zgodnego materiałowo z materiałem nawierzchniowym, z zachowaniem zalecanego przez producenta czasu odparowania odpowiedniego do grubości natrysniętej warstwy. Najczęściej 10 – 15 minut.

9. Przeprowadzić suszenie warstwy podkładu w suszarce w temperaturze 40-60oC przez 30 do 40 minut. Zalecana grubość warstwy podkładu po wysuszeniu 70-80 mikrometrów. Zalecana twardość warstwy podkładu F-H.

10. Przeprowadzić szlifowanie powierzchni podkładowanego elementu na sucho papierem P400. 11. Oczyścić sprężonym powietrzem oszlifowaną powierzchnię elementu. 12. Oczyścić powierzchnię elementu zmywaczem o niskiej zawartości lotnych związków


13. Zaaplikować dobraną kolorystycznie warstwę lakieru bazowego uni, przez natrysnięcie najpierw cienkiej warstwy na cały lakierowany element a następnie krzyżowe natrysnięcie kolejnych warstw w odstępie kilku minut.

14. Przeprowadzić suszenie lakieru bazowego w temperaturze otoczenia 20oC przez ok. 15 - 20 minut. Zalecana maksymalna grubość warstwy po wysuszeniu 15-30 mikrometrów.

15. Zaaplikować dwukomponentowy lakier bezbarwny akrylowy normalny (MS) lub z podwyższona zawartością ciał stałych (HS lub UHS). Przy lakierze MS natrysnąć najpierw cienką warstwę, a następnie kolejne warstwy w odstępie kilku minut. Przy lakierze HS/UHS na cały lakierowany element natrysnąć cienką warstwę, a następnie natrysnąć pełną warstwę w odstępie kilku minut.

16. Przeprowadzić suszenie przez 15-20 minut w temperaturze otoczenia (ok.20oC), a następnie suszyć w temperaturze 60oC przez 40 minut. Zalecana wysuszona grubość warstwy lakieru bezbarwnego powinna wynosić ok. 40-50 mikrometrów. Zalecana twardość HB-F.



Technologia lakierowania lakierem dwuwarstwowym (metalizowanym) Wzorcowa technologia wykonywania prac lakierniczych: 1. Nowa cześć zamienna oryginalna z nieuszkodzoną powloką gruntu elektroforetycznego

zamontowana na pojeździe części lub umieszczona na stojaku /element zdejmowalny/ powinna być sprawdzona w aspekcie uszkodzeń mechanicznych i zarysowań pokrycia gruntowego.






7. Ewentualnie nałożyć uszczelnienie połączeń z miejscach łączenia nowego elementu z pozostałymi komponentami pojazdu zgodnie z technologią wykonywania zabezpieczeń.


9. Przeprowadzić suszenie warstwy podkładu w suszarce w temperaturze 40 - 60oC przez 30 do 40 mikrometrów. Zalecana grubość warstwy podkładu po wysuszeniu 70 - 80 mikrometrów. Zalecana twardość warstwy podkładu F - H.

10. Przeprowadzić szlifowanie powierzchni podkładowanego elementu na sucho papierem P400. 11. Oczyścić sprężonym powietrzem oszlifowaną powierzchnię elementu; 12. Oczyścić powierzchnię elementu zmywaczem o niskiej zawartości lotnych związków


13. Zaaplikować dobraną kolorystycznie warstwę lakieru bazowego z dodatkiem metali, przez natrysnięcie podwójnej normalnej warstwy na cały lakierowany element w odstępie kilku minut. W razie potrzeby należy stosować technikę cieniowania na sąsiednich elementach, tak aby niewidoczne dla oka było połączenie elementów.

14. Przeprowadzić suszenie lakieru bazowego w temperaturze otoczenia 20oC przez ok. 20 - 30 minut. Zalecana maksymalna grubość warstwy po wysuszeniu 15-30 mikrometrów.

15. Zaaplikować dwukomponentowy lakier bezbarwny akrylowy normalny (MS) lub z podwyższona zawartością ciał stałych (HS lub UHS). Przy lakierze MS natrysnąć najpierw cienką warstwę, a następnie kolejne warstwy w odstępie kilku minut. Przy lakierze HS/UHS na cały lakierowany element natrysnąć cienką warstwę, a następnie natrysnąć pełną warstwę w odstępie kilku minut.

16. Przeprowadzić suszenie przez 15-20 minut w temperaturze otoczenia (ok.20oC), a następnie suszyć w temperaturze 60oC przez 40 minut. Zalecana wysuszona grubość warstwy lakieru bezbarwnego powinna wynosić ok. 40-50 mikrometrów. Zalecana twardość HB - F.


17. Najwcześniej po 24 godzinach od wysuszenia, po zdjęciu zabezpieczeń i zabezpieczeń, przeprowadzić maszynowe lub ręczne polerowanie polakierowanego elementu z uwzględnieniem obszaru przyległego pokrytego z użyciem miałkiej pasy polerskiej lub politury.

Technologia lakierowania lakierem trzywarstwowym perłowym Wzorcowa technologia wykonywania prac lakierniczych: 1. Nowa cześć zamienna oryginalna z nieuszkodzoną powloką gruntu elektroforetycznego

zamontowana na pojeździe części lub umieszczona na stojaku /element zdejmowalny/ powinna być sprawdzona w aspekcie uszkodzeń mechanicznych i zarysowań pokrycia gruntowego.






7. Ewentualnie nałożyć uszczelnienie połączeń z miejscach łączenia nowego elementu z pozostałymi komponentami pojazdu zgodnie z technologią wykonywania zabezpieczeń;


9. Przeprowadzić suszenie warstwy podkładu w suszarce w temperaturze 40-60oC przez 30 do 40 mikrometrów. Zalecana grubość warstwy podkładu po wysuszeniu 70-80 mikrometrów. Zalecana twardość warstwy podkładu F-H.

10. Przeprowadzić szlifowanie powierzchni podkładowanego elementu na sucho papierem P400. 11. Oczyścić sprężonym powietrzem oszlifowaną powierzchnię elementu. 12. Oczyścić powierzchnię elementu zmywaczem o niskiej zawartości lotnych związków


13. Zaaplikować dobraną kolorystycznie warstwę lakieru bazowego w kolorze lakieru dekoracyjnego, przez natrysnięcie krzyżowe podwójnej normalnej warstwy na cały lakierowany element w odstępie kilku minut.

14. Przeprowadzić suszenie lakieru bazowego w temperaturze otoczenia 20oC przez ok. 15 - 20 minut.

15. Zaaplikować warstwę podkładową warstwę lakieru perłowego lub mica, przez natrysnięcie jednej cienkiej, a następnych kolejnych normalnych warstw lakieru perłowego lub mica na


cały lakierowany element w odstępie kilku minut. W razie potrzeby cieniować na sąsiednich elementach.

16. Przeprowadzić suszenie lakieru bazowego perły lub mica w temperaturze otoczenia 20oC przez ok. 15 - 20 minut.

17. Zaaplikować dwukomponentowy lakier bezbarwny akrylowy normalny (MS) lub z podwyższona zawartością ciał stałych (HS/UHS). Przy lakierze MS natrysnąć najpierw cienką warstwę, a następnie kolejne warstwy w odstępie kilku minut. Przy lakierze HS na cały lakierowany element natrysnąć cienką warstwę, a następnie natrysnąć pełną warstwę w odstępie kilku minut.

18. Przeprowadzić suszenie przez 15-20 minut w temperaturze otoczenia (ok.20oC), a następnie suszyć w temperaturze 60oC przez 40 minut. Zalecana wysuszona grubość warstwy lakieru bezbarwnego powinna wynosić ok. 40-50 mikrometrów. Zalecana twardość HB-F.


4.3. Lakierowane nowego wyrobu na przykładzie nowej części nieoryginalnej /zamiennika/

W przypadkach najczęstszych - stwierdzenia występowania niezgodności podkładu „fabrycznego” na nowej części nieoryginalnej, niezbędne jest usunięcie chemiczne /zmywaczem/ „fabrycznej” warstwy podkładu oraz nałożenie nowej warstwy podkładu zabezpieczającego /antykorozyjnego/, zgodnej materiałowo z linią materiałową lakieru nawierzchniowego stosowanego do lakierowania wg następującej wzorcowej technologii: 1. Usunąć środkami chemicznymi na całej powierzchni wyrobu zabezpieczenie do gołego

metalu. 2. Wyczyścić element środkiem czyszczącym z niewielką zawartością składników

organicznych. 3. Osuszyć i odmuchać sprężonym powietrzem. 4. Zaaplikować w jednym przejściu roboczym dwukomponentowy podkład antykorozyjny

epoksydowy o grubości ok. 5 - 10 mikrometrów. 5. Ewentualnie szpachlować nierówności dwukomponentową szpachlą poliestrową

o pokojowej temperaturze schnięcia. 6. Wysuszyć szpachlę w temperaturze otoczenia. 7. Wyszlifować szpachlę wyrównującą papierem P80-P120. 8. Odmuchać sprężonym powietrzem. 9. Umyć miejsce szlifowania i cały element środkiem o niskiej zawartości składników

organicznych. 10. Zaaplikować krzyżowo 2-4 warstwy dwukomponentowego podkładu wypełniającego z dużą

zawartością ciał stałych lub podkład koloryzujący przezroczysty w kilkuminutowych odstępach w zależności od wymaganej grubości warstwy.

11. Suszyć nałożony podkład w temperaturze otoczenia ok. 20 oC przez ok. 10-15 minut. 12. Suszyć warstwę podkładu wypełniającego. 13. Promieniami podczerwieni z odległości 50-60 cm przez 5 minut. Następnie z odległości 35 -

45 cm przez 15 minut. 14. Lub alternatywnie w temperaturze 60 oC /suszarnia/ przez 40 minut. 15. Szlifować na sucho podkład wypełniający papierem P400 w temperaturze otoczenia.


W przypadku lakierowania elementu lakierem akrylowym jednowarstwowym - kolejne operacje wykonuje się wg zasad opisanych w p. 11 - 15 technologii lakierowania lakierem akrylowym – opisanej dla nowej oryginalnej części.

W przypadku lakierowania elementu lakierem akrylowym dwuwarstwowym - kolejne operacje wykonuje się wg zasad opisanych w p. 11 - 17 technologii lakierowania lakierem akrylowym dwuwarstwowym - opisanej dla nowej oryginalnej części.

W przypadku pokrywania elementu lakierem metalicznym dwuwarstwowym - kolejne operacje wykonuje się wg zasad opisanych w p. 11 - 17 technologii z lakierem metalizowanym dwuwarstwowym - opisanej dla nowej oryginalnej części.

W przypadku pokrywania elementu lakierem perłowym trójwarstwowym - kolejne operacje wykonuje się wg zasad opisanych w p. 11 - 19 technologii z lakierem perłowym trójwarstwowym - opisanej dla nowej oryginalnej części.

W przypadku potwierdzenia występowania zgodności podkładu „fabrycznego” na nowej części nieoryginalnej, nie ma potrzeby usuwania „fabrycznej” warstwy podkładu oraz nakładania nowej warstwy podkładu zabezpieczającego /antykorozyjnego/ - wtedy technologie lakierowania takiego elementu przeprowadza się identycznie jak nowej oryginalnej części metalowej, tj. głównie wg zasad wynikających z rodzaju lakieru znajdującego się na pozostałych elementach pojazdu. 4.3.2. Pytania sprawdzające Odpowiadając na pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń: 1. Z jakich materiałów, w sensie sposobu suszenia, wykonane są dekoracyjne warstwy

pokrycia lakierowego nowych samochodów? 2. W jakiej temperaturze suszone są nowe polakierowane nadwozia? 3. Dlaczego zabezpiecza się dodatkowymi środkami dekoracyjne pokrycia lakierowe nowych

samochodów? 4. Jakim lakierem zabezpieczona jest na czas transportu i magazynowania nowa oryginalna

część metalowa do nadwozia pojazdu ? 5. Jakim lakierem zabezpieczona jest na czas transportu i magazynowania nowa nieoryginalna

część metalowa /zamiennik/ do nadwozia pojazdu ? 6. W jakim celu i w sposób wykonuje się próbę jakości gruntowego pokrycia lakierowego na

częściach? 7. Jakim papierem i w jaki sposób przeprowadza się szlifowanie nieuszkodzonego gruntu

fabrycznego na nowej oryginalnej części metalowej do nadwozia samochodu osobowego? 8. Jaki środek i jakie narzędzie stosuje się do zmycia powierzchni nowej oryginalnej części

metalowej do nadwozia samochodu osobowego? 9. Jak nazywa się warstwa podkładu aplikowana na oszlifowany grunt fabryczny oryginalnej

części metalowej? 10. W jaki sposób aplikuje się podkład wypełniający? 11. Jakim papierem i w jaki sposób przeprowadza się szlifowanie podkładu wypełniającego? 12. W jaki sposób i jakimi narzędziami przeprowadza się czyszczenie lakierowanego elementu

po szlifowaniu podkładu wypełniającego? 13. W jaki sposób aplikuje się jednowarstwowe lakiery: akrylowy uni lub metalic na

przygotowaną powierzchnię elementu? 14. W jaki sposób aplikuje się dwuwarstwowe lakiery: akrylowy, metalic i perłę na

przygotowana powierzchnię? 15. W jaki sposób aplikuje się trzywarstwowe lakiery perłowe? 16. Po jakim czasie i jakimi narzędziami i środkami można polerować dekoracyjne lakiery

nawierzchniowe?


17. Jaki podkład należy położyć na nowy element nieoryginalny do nadwozia samochodu osobowego?

18. Ile warstw podkładu i jakiego należy zaaplikować na nowy element nieoryginalny do nadwozia samochodu osobowego?

4.3.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1 Przygotować podłoże i położyć podkład reaktywny na nowej oryginalnej pokrywie komory silnika samochodu osobowego:


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać podkład reaktywny na

pokrywie. 3) Sprawdzić jakość stanu podkładu fabrycznego na nowej oryginalnej pokrywie. 4) Dobrać środek i narzędzia do oczyszczenia powierzchni nowej oryginalnej pokrywy. 5) Dobrać narzędzia i wykonać zmatowanie powierzchni do położenia podkładu reaktywnego

na nowej oryginalnej pokrywie. 6) Dobrać środek i narzędzie do zmycia zmatowanej powierzchnię pokrywy. 7) Dobrać narzędzia do położenia podkładu i wykonać natryskiem pneumatycznym warstwę

podkładu reaktywnego. 8) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 9) Zaprezentować efekty swojej pracy. 10) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 11) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 12) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − nowa oryginalna pokrywa silnika samochodu osobowego, − farby podkładowe, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − pistolet do podładowania, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 2 Przygotować podłoże i położyć podkład wyrównujący na nowej oryginalnej pokrywie komory silnika samochodu osobowego:



Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać podkład wyrównujący na

pokrywie. 3) Sprawdzić jakość stanu podkładu reaktywnego na pokrywie. 4) Dobrać środek i narzędzia do uszczelnienia zawinięć blachy poszycia na pokrywie. 5) Wykonać uszczelnienie zawinięć. 6) Dobrać narzędzia do położenia podkładu i wykonać natryskiem pneumatycznym warstwę

podkładu wyrównującego. 7) Wysuszyć warstwę podkładu wyrównującego. 8) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 9) Zaprezentować efekty swojej pracy. 10) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 11) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 12) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa silnika samochodu osobowego z naniesioną warstwą podkładu reaktywnego − farby podkładowe, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − pistolet do podładowania, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 3 Przeprowadzić przygotowanie podkładu wyrównującego do wykonania lakierowania dekoracyjnego na pokrywie komory silnika.


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać pokrycie podkładem

wyrównującym na pokrywie. 3) Sprawdzić jakość stanu podkładu wyrównującego na pokrywie. 4) Wybrać metodę szlifowania i dobrać narzędzia do szlifowania podkładu. 5) Wykonać szlifowanie warstwy podkładu wyrównującego. 6) Dobrać metody i oczyścić element po szlifowaniu. 7) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 8) Zaprezentować efekty swojej pracy. 9) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 10) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 11) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa silnika samochodu osobowego z naniesiona warstwą podkładu wyrównującego, − farby podkładowe, rozpuszczalniki, utwardzacze,


− narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − pistolet do podładowania, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 4 Przeprowadzić lakierowanie dekoracyjne pokrywy komory silnika lakierem jednowarstwowym akrylowym


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać pokrycie dekoracyjne na

pokrywie. 3) Sprawdzić jakość stanu podkładu wyrównującego na pokrywie. 4) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru dekoracyjnego. 5) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolet do wykonania lakierowania. 6) Wykonać lakierowanie. 7) Przygotować kabinę lakierniczo - suszarniczą do suszenia i wykonać suszenie pokrywy. 8) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 9) Zaprezentować efekty swojej pracy. 10) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 11) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem 12) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa silnika samochodu osobowego z przygotowaną /oszlifowaną/ warstwą podkładu

wyrównującego, − lakiery akrylowe jednowarstwowe, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 5 Przeprowadzić przelakierowanie dekoracyjne pokrywy komory silnika lakierem dwuwarstwowym akrylowym


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać pokrycie dekoracyjne

dwuwarstwowe akrylowe na pokrywie. 3) Sprawdzić jakość stanu lakieru dekoracyjnego na pokrywie.


4) Dobrać metody i środki oraz zmatowić podłoże przed nałożeniem lakieru bazowego. 5) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru bazowego. 6) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolety do wykonania lakierowania. 7) Wykonać natrysk lakieru bazowego. 8) Wykonać suszenie lakieru bazowego. 9) Wykonać natrysk lakieru bezbarwnego. 10) Przygotować kabinę lakierniczo- suszarniczą do suszenia i wykonać suszenie pokrywy. 11) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 12) Zaprezentować efekty swojej pracy. 13) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 14) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 15) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa silnika samochodu osobowego z polakierowana lakierem akrylowym

jednowarstwowym, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − lakiery akrylowe dwuwarstwowe, lakier bezbarwny, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 6 Przeprowadzić przelakierowanie dekoracyjne pokrywy komory silnika lakierem dwuwarstwowym metalizowanym



dwuwarstwowe metalizowane na pokrywie. 3) Sprawdzić jakość stanu lakieru dekoracyjnego na pokrywie. 4) Dobrać metody i środki oraz zmatowić podłoże przed nałożeniem lakieru dekoracyjnego. 5) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru dekoracyjnego. 6) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolety do wykonania lakierowania. 7) Wykonać natrysk lakieru bazowego. 8) Wykonać suszenie lakieru bazowego. 9) Wykonać natrysk lakieru bezbarwnego. 10) Przygotować kabinę lakierniczo - suszarniczą do suszenia i wykonać suszenie pokrywy. 11) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 12) Zaprezentować efekty swojej pracy. 13) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 14) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 15) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.


Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa silnika samochodu osobowego polakierowana lakierem akrylowym

dwuwarstwowym; − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − lakiery akrylowe dwuwarstwowe, lakier bezbarwny, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 7 Przeprowadzić konserwację przestrzeni zamkniętych pokrywy komory silnika.


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać zabezpieczenie przestrzeni

zamkniętych na pokrywie. 3) Dobrać metody i środki do nałożeniem zabezpieczenia przestrzeni zamkniętych. 4) Wykonać maskowania niezbędne do aplikacji środków konserwacyjnych. 5) Wykonać aplikację środka zabezpieczającego. 6) Oczyścić pokrywę po aplikacji środka zabezpieczającego. 7) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 8) Zaprezentować efekty swojej pracy. 9) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 10) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 11) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa silnika samochodu osobowego z polakierowana lakierem dwuwarstwowym

metalizowanym; − środek do konserwacji i narzędzia do konserwacji, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. 4.3.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie

1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczeń? 2) Rozpoznawać materiały lakiernicze? 3) Oceniać stan przygotowania powierzchni nowego wyrobu do dalszych prac

lakierniczych? 4) Dobierać materiały na powłoki gruntowe oraz narzędzia do ich wykonania? 5) Wykonywać powłoki gruntowe? 6) Dobierać materiały, narzędzia i wykonywać szlifowanie powłok gruntowych


elementów wyrobów ? 7) Wykonywać nanoszenie pokryć dekoracyjnych jedno i dwuwarstwowych

wyrobów? 8) Przygotowywać powierzchnie wyrobów do przelakierowania? 9) Obsługiwać urządzenia do suszenia pokryć ? 10) Oceniać stan powierzchni gruntowanych, podładowanych i lakierowanych

powierzchni ? 11) Wykonywać dodatkowe zabezpieczanie przestrzeni zamkniętych ?


4.4. Technologia wykonywania dekoracyjnych pokryć lakierowych na wyrobach z tworzyw sztucznych

4.4.2. Materiał nauczania 1. Informacje wstępne

Istnieje bardzo wiele rodzajów materiałów polimerowych. Potocznie nazywane one są tworzywami sztucznymi. Wiele przedmiotów codziennego użytku wykonanych jest z tworzyw sztucznych. Najlepiej obrazują to przykłady wyrobów przemysłu motoryzacyjnego, gdzie z tworzyw sztucznych wykonuje się następujące elementy zewnętrzne pojazdów: − zderzaki, − spoilery, − kraty wlotu powietrza, − listwy ochronne, − obudowy lusterek.

Aktualnie, prawie wszystkie elementy pojazdów są dla celów estetycznych i ochrony z tworzyw sztucznych. W celu ochrony przez promieniowaniem słonecznym UV pokrywane są materiałami lakierowymi. Jest to o tyle łatwiejsze, że aktualnie stosowane materiały lakiernicze są również w sensie materiałowym bardzo często „tworzywami sztucznymi” lub kompozytami. Ze względu na to, że przy produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych używa się środków antyadhezyjnych w celu łatwego odspajania wyrobów od form, które ułatwiają produkcję, ale utrudniają przyczepność do nich materiałów lakierniczych. Stąd podstawową czynnością przygotowawczą do lakierowania wyrobu z tworzywa sztucznego jest odpowiednie przygotowanie powierzchni plastikowego wyrobu do lakierowania. W praktyce każdy lakiernik ma do czynienia z następującymi przypadkami w lakierowaniu nowego wyrobu wykonanego z tworzywa sztucznego: − Wyrób nowy z tworzywa sztucznego nie jest w zasadzie przeznaczony do lakierowania

– wyrób ten ma kształt i strukturę nadane w procesie produkcji, tj. powierzchnię „baranka”, co pokazano na poniższych rysunkach:

Rys 15-16. Struktura powierzchni elementu z tworzyw sztucznych nie przeznaczonego do lakierowania [foto własne] − Wyrób nowy z tworzywa sztucznego jest przeznaczony do lakierowania

/niegruntowany/ – wyrób taki w procesie produkcji poza procesem nadania mu odpowiednich kształtów przechodzi dodatkowo u producenta wyrobu część procesu przygotowania do lakierowania, polegający na:

1. Wygrzewaniu wyrobu w temperaturze ok. 80o C, w celu odparowania wszystkich rozpuszczalników i substancji użytych w procesie produkcji, w tym preparatów użytych w celu zapobiegania przywierania elementów do formy.


2. Wytrawianiu wyrobu w specjalnych kąpielach, w celu usunięciu wszystkich substancji i preparatów zmniejszających przyczepność kolejnych warstw materiału lakierniczego.

3. Zmyciu z wyrobu wszystkich substancji i preparatów zmniejszających przyczepność kolejnych warstw materiału lakierniczego.

4. Stan powierzchni wyrobu przeznaczonego do lakierowania – niegruntowanego pokazano na poniższych rysunkach.

Rys 17-18. Struktura elementu z tworzyw sztucznych przeznaczonego do lakierowania – niegruntowanego [foto własne]

− Wyrób nowy z tworzywa sztucznego jest przygotowany do lakierowania - zagruntowany - wyrób taki w procesie produkcji poza procesem nadania im odpowiednich kształtów przechodzi dodatkowo u producenta wyrobu cały proces przygotowania do lakierowania, polegający na: 1. Wygrzewaniu wyrobu w temperaturze ok. 80o C, w celu odparowania wszystkich

rozpuszczalników i substancji użytych w procesie produkcji, w tym preparatów użytych w celu zapobiegania przywierania elementów do formy.



4. Szlifowaniu wyrównującemu powierzchni elementu z tworzywa sztucznego. 5. Aplikacji 2 komponentowego podkładu wypełniającego do podkładowania tworzyw

sztucznych z dodatkiem środka uelastyczniającego /plastyfikatora/. 6. Stan elementu z tworzywa sztucznego zagruntowanego pokazano na rysunku 19.

Rys 19. Stan powierzchni nowego elementu z tworzyw sztucznych przygotowanego do lakierowania [foto własne]

− Wyrób nowy z tworzywa sztucznego jest polakierowany – częstym przypadkiem

w praktyce jest sytuacja, że element nowy jest już polakierowany lakierem dekoracyjnym w kolorze lub odcieniu innym niż pożądany. Wtedy wystarczy pozostaje taki wyrób jedynie polakierować. Przykład wyrobu polakierowanego przedstawia rys. 20:


Rys 20. Stan nowego elementu z tworzyw sztucznych lakierowanego [foto własne] Kolejnym zadaniem w lakierowaniu wyrobów z tworzyw sztucznych jest wykonanie

właściwej struktury powierzchni lakierowanego wyrobu. W praktyce lakiernik spotyka następujące rodzaje powierzchni wyrobów z tworzyw sztucznych:

− Powierzchnia na wysoki połysk, jak pokazano na rys. 21:

Rys 21. Stan nowego elementu z tworzyw sztucznych lakierowanego na wysoki połysk [foto wlasne] − Powierzchnia półmatowa, jak pokazano na rys. 22:

Rys 22. Stan nowego elementu z tworzyw sztucznych lakierowanego na półmat [foto własne] − Powierzchnia strukturalna, jak pokazano na rysunku 23.

Rys 23. Stan nowego elementu z tworzyw sztucznych lakierowanego o strukturze grubej lub drobnej [foto własne]

Powyższe czynniki oraz duża liczba produkowanych aktualnie materiałów lakierniczych przez różnych producentów, stosowanych w lakiernictwie produkcyjnym powodują, że najczęściej każdy z producentów zaleca dla produkowanych przez siebie materiałów


lakierniczych właściwe technologie ich nakładania na tworzywa sztuczne. Odrębności produkowanych materiałów lakierniczych powodują, że podobnie jak przy podłożach metalowych jest prawie niemożliwe podanie jednolitej szczegółowej technologii lakierowania tworzyw sztucznych dla wszystkich używanych materiałów lakierniczych. Dlatego w niniejszym opracowaniu zawarto jedynie wzorcowe technologie, które w łatwy sposób mogą być każdorazowo dostosowane do stosowanych w lakierni narzędzi i materiałów lakierniczych.

2. Lakierowanie nowych wyrobów z twardego tworzywa sztucznego /niegruntowanych fabrycznie/

Technologia trójwarstwowa lakierowania lakierem jednowarstwowym typu uni lub

konwencjonalnym metalizowanym na wysoki połysk. Wszystkie nowe wyroby z twardych tworzyw sztucznych przeznaczone do lakierowania,

które nie posiadają przygotowanej w procesie produkcji powierzchni należy lakierować wg następującej wzorcowej technologii: 1. Przeprowadzić wygrzewanie elementu w temperaturze 60oC przez co najmniej 60 minut. 2. Wykonać kilkukrotne zmywanie powierzchni elementu duża ilością czystego specjalnego

zmywacza. 3. Szlifować powierzchnię elementu ręcznie z użyciem specjalnej włókniny ściernej. 4. Oczyścić powierzchnię elementu po szlifowaniu z użyciem specjalnego środka do

zmywania tworzywa sztucznego. 5. Wysuszyć element w podwyższonej temperaturze przez 30-40 minut /do 60oC / lub

w temperaturze otoczenia /ok 20oC/ przez kilka godzin lub noc. 6. Zaaplikować w jednym przejściu natryskiem pneumatycznym warstwę jednoskładnikowego

gruntu zwiększającego przyczepność. 7. Pozostawić do odparowania w temperaturze otoczenia /20oC/ przez ok. 10 minut. 8. Zaaplikować w jednym przejściu natryskiem pneumatycznym warstwę jednoskładnikowego

gruntu wypełniającego. 9. Suszyć grunt wypełniający w temperaturze podwyższonej lub otoczenia /20oC/ przez

odpowiedni czas. 10. Szlifować powierzchnię gruntu ręcznie lub mechanicznie z użyciem papieru ściernego P400. 11. Oczyścić powierzchnię elementu po szlifowaniu sprężonym powietrzem. 12. Zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczka antystatyczną. 13. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego

lakieru dekoracyjnego zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 3-5 minutowego czasu odparowania między warstwami.

14. Odparować lakier przez 10-15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 15. Suszyć alternatywnie:

− w suszarce w temperaturze 60oC przez 30-40 minut, − w temperaturze otoczenia /20oC/ przez kilka godzin lub przez noc.

16. Najwcześniej po 24 godzinach od wysuszenia, po zdjęciu zabezpieczeń i osłon, przeprowadzić maszynowe lub ręczne polerowanie polakierowanego elementu z użyciem miałkiej pasy polerskiej lub politury.

Technologia trójwarstwowa lakierowania lakierem dwuwarstwowym na wysoki połysk Wszystkie nowe wyroby z twardych tworzyw sztucznych przeznaczone do lakierowania,

które nie posiadają przygotowanej w procesie produkcji powierzchni należy lakierować wg następującej wzorcowej technologii:


1. Przeprowadzić wygrzewanie elementu w temperaturze 60oC przez co najmniej 60 minut. 2. Wykonać kilkukrotne zmywanie powierzchni elementu duża ilością czystego specjalnego

zmywacza. 3. Oszlifować powierzchnię ręcznie z użyciem specjalnej włókniny ściernej. 4. Oczyścić z użyciem specjalnego środka do zmywania tworzywa sztucznego. 5. Suszyć w podwyższonej temperaturze przez 30-40 minut /do 60oC / lub w temperaturze

otoczenia /ok 20oC/ przez kilka godzin lub noc. 6. Zaaplikować w jednym przejściu natryskiem pneumatycznym warstwę jednoskładnikowego

gruntu zwiększającego przyczepność. 7. Pozostawić do odparowania w temperaturze otoczenia /20oC/ przez ok. 10 minut. 8. Zaaplikować w jednym przejściu natryskiem pneumatycznym warstwę jednoskładnikowego

podkładu wypełniającego. 9. Suszyć podkład wypełniający w temperaturze podwyższonej otoczenia /20oC/ przez 20

minut. 10. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę lakieru bazowego

akrylowego, z dodatkiem składników metalicznych lub perłowych, zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami;

11. Odparować przez 10 - 15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 12. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego

lakieru bezbarwnego zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.

13. Odparować przez 10-15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 14. Suszyć alternatywnie:

− w suszarce w temperaturze 60oC przez 30 - 40 minut, − w temperaturze otoczenia /20oC/ przez kilka godzin lub przez noc.


3. Lakierowanie nowych wyrobów z miękkiego tworzywa sztucznego /pianki poliuretanowej – PUR/ - niegruntowany fabrycznie

Technologia trójwarstwowa lakierowania lakierem jednowarstwowym typu uni lub

konwencjonalnym metalizowanym na wysoki połysk Wszystkie nowe wyroby z miękkich tworzyw sztucznych przeznaczone do lakierowania,

które nie posiadają przygotowanej w procesie produkcji powierzchni należy lakierować wg następującej wzorcowej technologii: 1. Przeprowadzić wygrzewanie elementu w temperaturze 60oC przez co najmniej 60 minut. 2. Wykonać kilkukrotne zmywanie powierzchni elementu dużą ilością czystego

antystatycznego specjalnego zmywacza z użyciem szczotki lub gąbki. 3. Wygrzewać ponownie element w temperaturze 60oC przez co najmniej 30 minut. 4. Nałożyć jednoskładnikowy wypełniacz do porów na miękkie tworzywa sztuczne. 5. Zaaplikować w jednym przejściu natryskiem pneumatycznym warstwę gruntu

zwiększającego przyczepność. 6. Pozostawić do odparowania w temperaturze otoczenia /20oC/ przez ok. 10 minut. 7. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę gruntu

wypełniającego z dodatkiem plastyfikatora. 8. Suszyć grunt wypełniający w temperaturze podwyższonej lub otoczenia /20oC/.


9. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego lakieru dekoracyjnego zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 3-5 minutowego czasu odparowania między warstwami.




Technologia trójwarstwowa lakierowania lakierem dwuwarstwowym na wysoki połysk Wszystkie nowe wyroby z tworzyw sztucznych przeznaczone do lakierowania, które nie

posiadają przygotowanej w procesie produkcji powierzchni należy lakierować wg następującej technologii: 1. Przeprowadzić wygrzewanie elementu w temperaturze 60oC przez co najmniej 60 minut. 2. Wykonać kilkukrotne zmywanie powierzchni elementu dużą ilością czystego

antystatycznego specjalnego zmywacza z użyciem szczotki lub gąbki. 3. Wygrzewać ponownie element w temperaturze 60oC przez co najmniej 30 minut. 4. Nałożyć jednoskładnikowy wypełniacz do porów na tworzywach sztucznych. 5. Zaaplikować w jednym przejściu natryskiem pneumatycznym warstwę gruntu

zwiększającego przyczepność. 6. Pozostawić do odparowania w temperaturze otoczenia /20oC/ przez ok. 10 minut. 7. Zaaplikować w jednym przejściu natryskiem pneumatycznym warstwę jedno lub

dwuskładnikowego gruntu wypełniającego. 8. Wysuszyć grunt wypełniający w temperaturze otoczenia /20oC/ przez 20 minut. 9. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę lakieru bazowego

akrylowego, z dodatkiem składników metalicznych lub perłowych, zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.

10. Odparować przez 10-15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 11. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego

lakieru bezbarwnego akrylowo-uretanowego zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.

12. Odparować przez 10 - 15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 13. Suszyć alternatywnie:



4. Lakierowanie nowych wyrobów z twardego tworzywa sztucznego gruntowanego fabrycznie

Wszystkie wyroby z twardych tworzyw sztucznych gruntowane - przeszły w procesie

produkcji proces przygotowania do lakierowania, i posiadają zaaplikowany 2 komponentowy podkład wypełniający do tworzyw sztucznych.


Technologia lakierowania lakierem jednowarstwowym typu uni lub konwencjonalnym metalizowanym na wysoki połysk

Lakierowanie takiego wyrobu przeprowadza się wg następującej wzorcowej technologii:

1. Sprawdzenie stanu podkładu wypełniającego; 2. W razie uszkodzeń podkładu należy:

− wykonać szlifowanie powierzchni podkładu papierem P 400, − oczyścić powierzchnię elementu po szlifowaniu sprężonym powietrzem, − zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczka antystatyczną, − zaaplikować w jednym lub dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę

podkładu wypełniającego, − suszyć grunt wypełniający w temperaturze podwyższonej lub otoczenia /20oC/ przez

odpowiedni czas. 3. W razie dobrego stanu podkładu wypełniającego należy zmatowić jego powierzchnię

papierem P400. 4. Zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczką antystatyczną. 5. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego

lakieru dekoracyjnego zmieszanego z niewielką ilością plastifikatora, z zachowaniem 3 - 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.



8. W razie potrzeby najwcześniej po 24 godzinach od wysuszenia, po zdjęciu zabezpieczeń i maskowań, przeprowadzić maszynowe lub ręczne polerowanie polakierowanego elementu z użyciem miałkiej pasy polerskiej lub politury.

Technologia lakierowania lakierem dwuwarstwowym na wysoki połysk Lakierowanie takiego wyrobu przeprowadza się wg następującej wzorcowej technologii. 1. Sprawdzenie stanu podkładu wypełniającego. 2. W razie uszkodzeń podkładu należy:


podkładu wypełniającego, − suszyć grunt wypełniający w temperaturze podwyższonej lub otoczenia /20oC/ przez


papierem P400. 4. Zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczką antystatyczną. 5. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę lakieru bazowego

akrylowego, z dodatkiem składników metalicznych lub perłowych, zmieszanego z niewielką ilością plastyfikatora, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.

6. Odparować przez 10-15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 7. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego

lakieru bezbarwnego zmieszanego z niewielką ilością plastyfikatora, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.



− W suszarce w temperaturze 60oC przez 30-40 minut, − W temperaturze otoczenia /20oC/ przez kilka godzin lub przez noc.

10. W razie potrzeby najwcześniej po 24 godzinach od wysuszenia, po zdjęciu zabezpieczeń i maskowań, przeprowadzić maszynowe lub ręczne polerowanie polakierowanego elementu z użyciem miałkiej pasy polerskiej lub politury.

5. Lakierowanie nowych wyrobów z elastycznego lub miękkiego tworzywa sztucznego gruntowanego fabrycznie /PUR/

Wszystkie wyroby z elastycznych i miękkich tworzyw sztucznych gruntowane - przeszły w

procesie produkcji proces przygotowania do lakierowania, i posiadają zaaplikowany 2 komponentowy podkład wypełniający do tworzyw sztucznych z dodatkiem środka uelastyczniającego /plastyfikatora/.

Technologia lakierowania lakierem jednowarstwowym typu uni lub konwencjonalnym

metalizowanym na wysoki połysk Lakierowanie takiego wyrobu przeprowadza się wg następującej wzorcowej technologii: 1. Sprawdzenie stanu podkładu wypełniającego; 2. W razie uszkodzeń podkładu należy:

− wykonać szlifowanie powierzchni podkładu papierem P 400, − oczyścić powierzchnię elementu po szlifowaniu sprężonym powietrzem, − zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczka

antystatyczną, − zaaplikować w jednym lub dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę

podkładu wypełniającego zmieszanego z dodatkiem plastifikatora, − suszyć podkład wypełniający w temperaturze podwyższonej lub otoczenia /20oC/ przez


papierem P400. 4. Zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczką antystatyczną; 5. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego

lakieru dekoracyjnego zmieszanego z plastifikatorem, z zachowaniem 3-5 minutowego czasu odparowania między warstwami.


− W suszarce w temperaturze 60oC przez 30-40 minut, − W temperaturze otoczenia /20oC/ przez kilka godzin lub przez noc.


Technologia lakierowania lakierem dwuwarstwowym na wysoki połysk

Lakierowanie takiego wyrobu przeprowadza się wg następującej wzorcowej technologii: 1. Sprawdzenie stanu podkładu wypełniającego. 2. W razie uszkodzeń podkładu należy:



podkładu wypełniającego, − uszyć grunt wypełniający w temperaturze podwyższonej lub otoczenia /20oC/ przez


papierem P400. 4. Zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczką antystatyczną. 5. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę lakieru bazowego

akrylowego, z dodatkiem składników metalicznych lub perłowych, zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.

6. Odparować przez 10 - 15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 7. Zaaplikować w dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę dwuskładnikowego

lakieru bezbarwnego zmieszanego z plastyfikatorem, z zachowaniem 5 minutowego czasu odparowania między warstwami.

8. Odparować przez 10 - 15 minut w temperaturze otoczenia / /20oC/. 9. Suszyć alternatywnie:

− w suszarce w temperaturze 60oC przez 30 - 40 minut, − w temperaturze otoczenia /20oC/ przez kilka godzin lub przez noc.

10. W razie potrzeby najwcześniej po 24 godzinach od wysuszenia, po zdjęciu zabezpieczeń i osłon, można przeprowadzić maszynowe lub ręczne polerowanie polakierowanego elementu z użyciem miałkiej pasy polerskiej lub politury.

6. Uzyskiwanie na lakierowanych wyrobach plastikowych połysku jedwabistego /półmatu/

W celu uzyskania na lakierowanym wyrobie zamiast wysokiego połysku - połysku jedwabistego, zwanego półmatem, należy do przygotowywanego do lakierowania lakieru nawierzchniowego i lakieru bezbarwnego dodać w odpowiedniej proporcji środka matującego. Wtedy zmienia się również ilość dodawanego środka uelastyczniającego. Zewnętrznych warstw lakieru dekoracyjnego o połysku półmatowym w ogóle się nie poleruje.

7. Uzyskiwanie na lakierowanych wyrobach plastikowych barwnej warstwy struktury

W celu uzyskania na lakierowanym wyrobie zamiast pokrycia lakierowego na wysoki polysk struktury plastyku, należy do przygotowywanego do lakierowania lakieru nawierzchniowego i lakieru bezbarwnego dodać w odpowiedniej proporcji środka do uzyskania struktury. Stosowane są środki dające bardzo drobną, drobną lub grubą strukturę. Stosując środek do uzyskania struktury plastyku, należy zmienić ilość dodawanego środka uelastyczniającego. Zewnętrznych warstw lakieru dekoracyjnego o strukturze plastiku w ogóle się nie poleruje. 4.4.3. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na poniższe pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania

ćwiczeń: 1) Jak wygląda nowy wyrób z tworzywa sztucznego w pełni przygotowany do lakierowania? 2) W jaki sposób przygotowuje się element z twardego tworzywa nieprzygotowanego do

lakierowania? 3) W jaki sposób przygotowuje się element z miękkiego tworzywa nieprzygotowanego do

lakierowania?


4) Jaki podkład natryskuje się bezpośrednio na powierzchnię elementu z twardego tworzywa sztucznego i w jakim celu?

5) Jaki podkład natryskuje się bezpośrednio na powierzchnię elementu z miękkiego tworzywa sztucznego i w jakim celu?

6) Jaką warstwę lakierową posiadają elementy z twardych i miękkich tworzyw gruntowane? 7) Jakie środek dodaje się do materiałów lakierniczych przy lakierowaniu tworzyw sztucznych

elastycznych i miękkich? 8) W jaki sposób uzyskuje się zewnętrzną powierzchnię lakierniczą na tworzywie sztucznym

o półmatowym połysku? 9) W jaki sposób uzyskuje się zewnętrzne powierzchnie elementów z tworzyw sztucznych

o różnorodnej strukturze? 4.4.4. Ćwiczenia Ćwiczenie 1 Przygotować wyrób z twardego tworzywa niegruntowanego do lakierowania na przykładzie nowego oryginalnego zderzaka przedniego samochodu osobowego:


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać powierzchnia elementu

z tworzywa sztucznego, aby mogła być prawidłowo polakierowana. 3) Zidentyfikować rodzaj tworzywa z jakiego jest wykonany zderzak. 4) Zidentyfikować prawdopodobny proces technologiczny produkcji zderzaka. 5) Dobrać urządzenia i parametry wygrzewania zderzaka i przeprowadzić wygrzewanie. 6) Dobrać środek i narzędzia do zmycia wygrzanego zderzaka i wykonać umycie. 7) Dobrać narzędzia i wykonać zmatowanie powierzchni zderzaka do położenia gruntu. 8) Dobrać środek i narzędzie do zmycia zmatowanej powierzchnię zderzaka. 9) Dobrać urządzenia i parametry suszenia zderzaka i przeprowadzić suszenie. 10) Dobrać metodę i narzędzia do położenia gruntu przyczepnościowego i wykonać warstwę

gruntu przyczepnościowego. 11) Dobrać metodę i narzędzia do położenia podkładu wyrównującego i wykonać warstwę

podkładu wyrównującego. 12) Dobrać narzędzia i wykonać suszenie podkładu. 13) Umyć narzędzia, posprzątać stanowisko. 14) Zaprezentować efekty swojej pracy. 15) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 16) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 17) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu wyrównującego na zderzaku.

Wyposażenie stanowiska pracy: − nowy zderzak przedni samochodu osobowego z twardego tworzywa sztucznego

niegruntowany, − materiały do obróbki powierzchni z tworzyw sztucznych, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − narzędzia i materiały do gruntowania i podkładowania tworzyw sztucznych, − suszarka lub kabina lakierniczo - suszarnicza


− środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 2 Przygotować wyrób z twardego tworzywa niegruntowanego do lakierowania na przykładzie nowego oryginalnego zderzaka przedniego samochodu osobowego:



z tworzywa sztucznego, aby mogła być prawidłowo polakierowana. 3) Zidentyfikować rodzaj tworzywa z jakiego jest wykonany zderzak. 4) Zidentyfikować prawdopodobny proces technologiczny produkcji zderzaka. 5) Dobrać urządzenia i parametry wygrzewania zderzaka i przeprowadzić wygrzewanie. 6) Dobrać środek i narzędzia do zmycia wygrzanego zderzaka i wykonać umycie. 7) Dobrać narzędzia i wykonać zmatowanie powierzchni zderzaka do położenia gruntu

uszczelniającego. 8) Dobrać środek i narzędzie do zmycia zmatowanej powierzchnię zderzaka. 9) Dobrać urządzenia i parametry suszenia zderzaka i przeprowadzić suszenie. 10) Dobrać metodę i narzędzia do położenia gruntu uszczelniającego pory i wykonać warstwę

gruntu uszczelniającego. 11) Dobrać metodę i narzędzia do położenia gruntu przyczepnościowego i wykonać warstwę

gruntu przyczepnościowego. 12) Dobrać metodę, narzędzia i środki do położenia podkładu wyrównującego i wykonać

warstwę podkładu wyrównującego. 13) Dobrać narzędzia i wykonać suszenie podkładu. 14) Umyć narzędzia, posprzątać stanowisko. 15) Zaprezentować efekty swojej pracy. 16) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 17) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 18) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − nowy zderzak przedni samochodu osobowego z miękkiego tworzywa sztucznego

niegruntowany, − materiały do obróbki powierzchni z tworzyw sztucznych, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − narzędzia i materiały do gruntowania i podkładowania tworzyw sztucznych − suszarka lub kabina lakierniczo - suszarnicza − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.


Ćwiczenie 3 Przygotować wyrób z twardego tworzywa gruntowanego do lakierowania na przykładzie nowego oryginalnego zderzaka przedniego samochodu osobowego:



z tworzywa sztucznego, aby mogła być prawidłowo polakierowana. 3) Zidentyfikować rodzaj tworzywa z jakiego jest wykonany zderzak. 4) Ocenić stan powierzchni podkładu na zderzaku. 5) Dobrać narzędzia i wykonać matowanie powierzchni podkładu zderzaka. 6) Dobrać środek i narzędzie do zmycia zmatowanej powierzchnię zderzaka. 7) Dobrać urządzenia i parametry suszenia zderzaka i przeprowadzić suszenie. 8) Dobrać metodę i narzędzia do położenia podkładu wyrównującego i wykonać warstwę

podkładu wyrównującego. 9) Dobrać narzędzia i wykonać suszenie podkładu. 10) Umyć narzędzia, posprzątać stanowisko. 11) Zaprezentować efekty swojej pracy. 12) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 13) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 14) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu wyrównującego na zderzaku.

Wyposażenie stanowiska pracy: − nowy zderzak przedni samochodu osobowego z twardego tworzywa sztucznego

gruntowany, − materiały do obróbki powierzchni z tworzyw sztucznych, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − narzędzia i materiały podkładowania tworzyw sztucznych, − suszarka lub kabina lakierniczo - suszarnicza, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 4 Przygotować wyrób z twardego tworzywa gruntowanego do lakierowania na przykładzie nowego oryginalnego zderzaka przedniego samochodu osobowego:


1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać powierzchnia elementu

z tworzywa sztucznego, aby mogła być prawidłowo polakierowana. 3) Zidentyfikować rodzaj tworzywa z jakiego jest wykonany zderzak. 4) Zidentyfikować prawdopodobny proces technologiczny produkcji zderzaka. 5) Ocenić stan powierzchni podkładu wypełniającego na zderzaku.


6) Dobrać narzędzia i wykonać matowanie powierzchni podkładu zderzaka. 7) Dobrać środek i narzędzie do zmycia zmatowanej powierzchnię zderzaka. 8) Dobrać urządzenia i parametry suszenia zderzaka i przeprowadzić suszenie. 9) Dobrać metodę, narzędzia i środki do położenia podkładu wyrównującego i wykonać

warstwę podkładu wyrównującego. 10) Dobrać narzędzia i wykonać suszenie podkładu. 11) Umyć narzędzia, posprzątać stanowisko. 12) Zaprezentować efekty swojej pracy. 13) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 14) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 15) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − nowy zderzak przedni samochodu osobowego z miękkiego tworzywa sztucznego

niegruntowany, − materiały do obróbki powierzchni z tworzyw sztucznych, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − narzędzia i materiały do gruntowania i podkładowania tworzyw sztucznych, − suszarka lub kabina lakierniczo - suszarnicza − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 5 Przeprowadzić lakierowanie dekoracyjne zderzaka z twardego tworzywa lakierem jednowarstwowym akrylowym na wysoki połysk.


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z rodzajem tworzywa zderzaka. 3) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać pokrycie dekoracyjne na

zderzaku. 4) Sprawdzić jakość stanu podkładu wyrównującego na zderzaku. 5) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru dekoracyjnego. 6) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolet do wykonania lakierowania. 7) Wykonać lakierowanie. 8) Przygotować kabinę lakierniczo - suszarniczą do suszenia i wykonać suszenie zderzaka. 9) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 10) Zaprezentować efekty swojej pracy. 11) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 12) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 13) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.


Wyposażenie stanowiska pracy: − zderzak z twardego tworzywa samochodu osobowego z warstwą podkładu wyrównującego, − lakiery akrylowe jednowarstwowe, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 6 Przeprowadzić lakierowanie dekoracyjne zderzaka z tworzywa miękkiego lakierem dwuwarstwowym akrylowym w połysku półmatowym



dwuwarstwowe akrylowe na zderzaku miękkim. 3) Sprawdzić jakość stanu podkładu na zderzaku. 4) Dobrać metody i środki oraz zmatowić podłoże przed nałożeniem lakieru bazowego. 5) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru bazowego. 6) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolety do wykonania lakierowania. 7) Wykonać natrysk lakieru bazowego. 8) Wykonać suszenie lakieru bazowego. 9) Wykonać natrysk lakieru bezbarwnego. 10) Przygotować kabinę lakierniczo - suszarniczą do suszenia i wykonać suszenie zderzaka. 11) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 12) Zaprezentować efekty swojej pracy. 13) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 14) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 15) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zderzak samochodu osobowego z tworzywa twardego z warstwą podkładu, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − lakiery akrylowe dwuwarstwowe, lakier bezbarwny, rozpuszczalniki, utwardzacze,

plastifikatory, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.


Ćwiczenie 7 Przeprowadzić lakierowanie dekoracyjne pokrywy komory silnika z miękkiego tworzywa lakierem dwuwarstwowym metalizowanym.



dwuwarstwowe metalizowane na zderzaku. 3) Sprawdzić jakość stanu warstwy podkładu wyrównującego na zderzaku. 4) Dobrać metody i środki oraz zmatowić podłoże przed nałożeniem lakieru bazowego. 5) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru bazowego. 6) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolety do wykonania lakierowania. 7) Wykonać natrysk lakieru bazowego. 8) Wykonać suszenie lakieru bazowego. 9) Wykonać natrysk lakieru bezbarwnego. 10) Przygotować kabinę lakierniczo- suszarniczą do suszenia i wykonać zderzaka. 11) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 12) Zaprezentować efekty swojej pracy. 13) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 14) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem, 15) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zderzak przedni samochodu osobowego z twardego tworzywa gruntowany; − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − lakiery metalizowane dwuwarstwowe, lakier bezbarwny, rozpuszczalniki, utwardzacze,

plastyfikatory; − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 8 Przeprowadzić lakierowanie dekoracyjne pokrywy komory silnika z miękkiego tworzywa lakierem trójwarstwowym perłowym



trójwarstwowe perłowe na zderzaku. 3) Sprawdzić jakość stanu warstwy podkładu wyrównującego na zderzaku. 4) Dobrać metody i środki oraz zmatowić podłoże przed nałożeniem warstw lakieru bazowego. 5) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru bazowego. 6) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolety do wykonania lakierowania.


7) Wykonać natrysk lakieru bazowego. 8) Wykonać suszenie lakieru bazowego. 9) Wykonać natrysk lakieru bezbarwnego. 10) Przygotować kabinę lakierniczo - suszarniczą do suszenia i wykonać zderzaka. 11) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 12) Zaprezentować efekty swojej pracy. 13) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 14) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 15) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zderzak przedni samochodu osobowego z twardego tworzywa gruntowany; − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − lakiery metalizowane dwuwarstwowe, lakier bezbarwny, rozpuszczalniki, utwardzacze,

plastyfikatory; − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, 4.4.5. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie

1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczeń? 2) Rozpoznawać materiały lakiernicze? 3) Rozpoznawać tworzywa sztuczne? 4) Oceniać stan przygotowania powierzchni nowego wyrobu z tworzywa

sztucznego do dalszych prac lakierniczych? 5) Dobierać materiały na powłoki gruntowe do tworzyw sztucznych? 6) Dobierać narzędzia do wykonania powłok gruntowych na tworzywach? 7) Wykonywać powłoki podkładowe na tworzywach sztucznych? 8) Dobierać materiały, narzędzia i wykonywać szlifowanie powłok gruntowych

i podkładowych na elementach z tworzyw sztucznych? 9) Dobierać materiały, narzędzia oraz wykonywać czyszczenie powierzchni

wyrobów z tworzyw sztucznych po szlifowaniu? 10) Wykonywać nanoszenie pokryć dekoracyjnych jedno, dwuwarstwowych

i trójwarstwowych na wyrobach z tworzyw sztucznych? 11) Obsługiwać urządzenia do suszenia pokryć ? 12) Oceniać stan powierzchni gruntowanych, podładowanych i lakierowanych na

wyrobach z tworzyw sztucznych ?


4.5. Wybrane technologie lakierowania elementów i całych pojazdów użytkowych

4.5.1. Materiał nauczania 1. Informacje wstępne

Pojazdy użytkowe przeważnie produkowane są na indywidualne zamówienia i ze względu na ich nie wielkoseryjną produkcję, lakierowane są w technologiach zasadniczo zbliżonych do technologii wykorzystywanych w przypadku samochodów osobowych i pochodnych podczas renowacji pokryć lakierowych. Pojazdy użytkowe i autobusy wykonywane są również z analogicznych materiałów konstrukcyjnych. Jedynie ich wielkość jest okolicznością wymagającą zastosowania dostosowanych do tej okoliczności narzędzi.

Wśród materiałów metalowych w produkcji samochodów użytkowych i autobusów przeważają: stale konstrukcyjne, stale karoseryjne czarne, stale konstrukcyjne ocynkowane, stale stopowe nierdzewne i kwasoodporne, stopy aluminium. Są to więc identyczne materiały metalowe jak na wykonanie samochodów osobowych i ich części.

Wśród materiałów z tworzyw sztucznych w produkcji samochodów użytkowych i autobusów występują identyczne jak w samochodach osobowych materiały polimerowe i kompozytowe. Najistotniejszym dla lakiernika i prowadzonej przez niego obróbki lakierniczej wyróżnikiem jest czy element pojazdu wykonany jest z tworzywa wzmocnionego /twardego/ czy miękkiego spienionego /PUR/. Oraz czy element z tworzywa sztucznego jest przygotowany do lakierowania w procesie produkcji czy nie. Są to więc również identyczne materiały z tworzyw sztucznych jak w przypadku produkcji elementów plastikowych samochodów osobowych.

2. Technologie przygotowania powierzchni do lakierowania. Przygotowanie powierzchni elementu stalowego

Powierzchnie wyrobów ze stali konstrukcyjnej, karoseryjnej oraz stopowych do lakierowania przygotowuje się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Oczyszczenie powierzchni metodą piaskowania na mokro lub sucho, 2. Wyrównanie powierzchni ręcznie lub szlifierkami mechanicznymi z użyciem papierów

ściernych P40-P180, 3. Oczyszczenie obrobionej powierzchni nadmuchem pneumatycznym, 4. Zmycie oczyszczonej powierzchni z użyciem środka do zmywania.

Przygotowanie powierzchni elementu stalowego (ocynkowanego)

Powierzchnie wyrobów ze stali konstrukcyjnej, karoseryjnej oraz stopowych do lakierowania przygotowuje się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Elementy ocynkowane elektrolitycznie /ok. 5 µm cynku/

a zmycie powierzchni środkiem do zmywania; b oczyszczenie powierzchni nadmuchem pneumatycznym, c odtłuszczenie oczyszczonej powierzchni z użyciem środka do odtłuszczania.

2. Elementy ocynkowane ogniowo /ok. 15 – 20 µm cynku/ a odtłuszczenie powierzchni środkiem do odtłuszczania, b czyszczenie powierzchni /ścięcie wykwitów cynku/ matą szlifierską z dodatkiem

zmywacza, c zmycie powierzchni gorącą wodą, d czyszczenie powierzchni nadmuchem pneumatycznym, e odtłuszczenie oczyszczonej powierzchni z użyciem środka do odtłuszczania.


Przygotowanie powierzchni elementu z tworzywa sztucznego Wyrób nowy z tworzywa sztucznego w zasadzie nie przeznaczony do lakierowania - przygotowanie takiego wyrobu do lakierowania polega na: 1. Wygrzewaniu wyrobu w temperaturze ok. 80o C, w celu odparowania wszystkich

rozpuszczalników i substancji użytych w procesie produkcji, w tym preparatów użytych w celu zapobiegania przywierania elementów do formy.



4. Szlifowaniu powierzchni elementu ręcznie z użyciem specjalnej włókniny ściernej. 5. Oczyszczeniu powierzchni elementu po szlifowaniu z użyciem specjalnego środka do

zmywania tworzywa sztucznego. 6. Wysuszeniu element w podwyższonej temperaturze przez 30-40 minut /do 60oC / lub

w temperaturze otoczenia /ok 20oC/ przez kilka godzin lub noc. Wyrób nowy z tworzywa sztucznego przeznaczony do lakierowania /nie gruntowany/- przygotowanie takiego wyrobu do lakierowania polega na: 1. Przeprowadzeniu wygrzewania elementu w temperaturze 60oC. 2. Wykonaniu kilkukrotnego zmywania powierzchni elementu duża ilością czystego

specjalnego zmywacza. 3. Szlifowaniu powierzchni elementu ręcznie z użyciem specjalnej włókniny ściernej. 4. Oczyszczeniu powierzchni elementu po szlifowaniu z użyciem specjalnego środka do

zmywania tworzywa sztucznego. 5. Wysuszeniu element w podwyższonej temperaturze przez 30-40 minut /do 60oC / lub

w temperaturze otoczenia /ok 20oC/ przez kilka godzin lub noc. Wyrób nowy z tworzywa sztucznego przeznaczony do lakierowania /gruntowany/- przygotowanie takiego wyrobu do lakierowania polega na: 1. Sprawdzeniu stanu podkładu wypełniającego. 2. W razie uszkodzeń podkładu należy:

a wykonać szlifowanie powierzchni podkładu papierem P 400, b oczyścić powierzchnię elementu po szlifowaniu sprężonym powietrzem, c zmyć powierzchnię oszlifowaną z użyciem specjalnego środka ściereczka

antystatyczną, d zaaplikować w jednym lub dwu przejściach natryskiem pneumatycznym warstwę

podkładu wypełniającego, e suszyć podkład wypełniający w temperaturze podwyższonej lub otoczenia /20oC/ przez

odpowiedni czas, 3. W razie dobrego stanu podkładu wypełniającego należy:

a zmatowić jego powierzchnię papierem P400, b zmyć powierzchnię zmatowioną z użyciem specjalnego środka ściereczką

antystatyczną, c osuszyć powierzchnię sprężonym powietrzem.


Przygotowanie powierzchni elementu aluminiowego

Powierzchnię wyrobów ze stopów aluminium zwanych dalej powierzchniami aluminiowymi do lakierowania przygotowuje się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Oczyszczenie powierzchni metodą chemiczną z użyciem myjki parowej z dodatkiem

środków do zmywania. 2. Zmycie po czyszczeniu myjką parową gorącą wodą. 3. Wyrównanie powierzchni aluminiowej ręcznie lub szlifierkami mechanicznymi z użyciem

papierów ściernych P80-P150. 4. Oczyszczenie obrobionej powierzchni nadmuchem pneumatycznym. 5. Zmycie oczyszczonej powierzchni z użyciem środka do zmywania. 6. Osuszenie powierzchni sprężonym powietrzem.

3. Wybrane technologie lakierowania

WYROBY ZE STALI, STALIWA I ŻELIWA 1. Technologia lakierowania lakierami 1 warstwowymi

Lakierowanie nowych wyrobów ze stali, staliwa lub żeliwa, tym elementów nadwozi pojazdów użytkowych (cystern, nadbudów, ściany skrzyń ładunkowych, elementów poszyć) przeprowadza się głównie z użyciem materiałów do gruntowania, podkładowania oraz dekoracyjnych jednowarstwowych, głównie wg następującego wzorcowego procesu: 1. Aplikacja gruntu przeznaczonego na wyroby ze stali, staliwa i żeliwa w następujący sposób:

− nałożenie przy pomocy natrysku hydraulicznego, pneumatycznego lub technikami tradycyjnymi warstwy gruntu antykorozyjnego na całej powierzchni,

− ewentualne nałożenie przy pomocy dowolnej techniki na elementy położone do wysokości 1/3 powierzchni nadwozia pojazdu użytkowego lub autobusu w celu zwiększenia odporności w miejscach uderzeń kamieni i piasku,

− aplikacja przy pomocy natrysku pneumatycznego warstwy gruntu na całym wyrobie o grubości ok. 15-20 µm,

− podsuszenie gruntu w temperaturze otoczenia /ok. 20o C/ przez min 20 minut. 2. Aplikacja podkładu wypełniającego metodą natrysku hydraulicznego lub pneumatycznego

w następujący sposób: − nałożenie natryskiem w 1 – 2 przejściach warstwy podkładu wypełniającego na całym

wyrobie o grubości ok. 35-50 µm, z zastosowaniem czasu podsuszania, − suszenie w temperaturze otoczenia / ok. 20oC / przez min. 5 godzin lub w temperaturze

obiektu ok. 60oC w czasie 30-40 min, − w razie potrzeby przeprowadzić szlifowanie mechaniczne podkładu na sucho papierem

P 400, czyszczenie powierzchni podkładu. 3. Aplikacja lakieru nawierzchniowego metodą natrysku hydraulicznego lub pneumatycznego

w następujący sposób: − nałożenie natryskiem lakieru dekoracyjnego w 1 przejściu na całym wyrobie warstwy

wstępnej, − nałożenie natryskiem lakieru dekoracyjnego w 1 przejściu na całym wyrobie na gotowo.

4. Suszenie lakieru dekoracyjnego w temperaturze otoczenia / ok. 20oC / przez min. 5 godzin lub w temperaturze obiektu ok. 60oC w czasie 30-40 min;


2. Technologia lakierowania lakierami 2 warstwowymi akrylowymi

Lakierowanie nowych elementów nadwozi pojazdów użytkowych ze stali (cystern, nadbudów, ściany skrzyń ładunkowych, elementów poszyć) lakierem dekoracyjnym 2 warstwowym przeprowadza się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Aplikacja gruntu i podkładu jak w technologii dla lakierów 1 warstwowych przeznaczonej

na wyroby ze stali. 2. Aplikacja lakieru bazowego akrylowego metodą natrysku pneumatycznego w następujący

sposób: − nałożenie natryskiem pneumatycznym wstępnej warstwy lakieru bazowego w 1

przejściu na całym wyrobie, − podsuszenie warstwy lakieru bazowego przez ok. 30 min w temperaturze otoczenia, − nałożenie natryskiem pneumatycznym lakieru bazowego w na całym wyrobie na

gotowo. 3. Aplikacja lakieru bezbarwnego metodą natrysku pneumatycznego w następujący sposób

− Nałożenie natryskiem pneumatycznym wstępnej warstwy lakieru bezbarwnego w 1 przejściu na całym wyrobie z czasem odparowania;

− Nałożenie natryskiem pneumatycznym lakieru bazowego w na całym wyrobie na gotowo o grubości ok. ok. 50-60 µm

4. Suszenie lakieru dekoracyjnego w temperaturze otoczenia / ok. 20oC / przez min. 5 godzin lub w temperaturze obiektu ok. 60oC w czasie 30-40 min.

3. Technologie lakierowania lakierami 2 warstwowymi metalizowanymi

Lakierowanie nowych elementów nadwozi pojazdów użytkowych ze stali (cystern, nadbudów, ściany skrzyń ładunkowych, elementów poszyć) dekoracyjnym lakierem metalizowanym przeprowadza się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Aplikacja gruntu i podkładu jak w technologii dla lakierów 1 warstwowych przeznaczonej

na wyroby ze stali. 2. Aplikacja lakieru bazowego z dodatkiem składnika metalicznego metodą natrysku

pneumatycznego w następujący sposób: − nałożenie natryskiem pneumatycznym wstępnej warstwy lakieru bazowego w 1


gotowo grubości ok. 20-30. 3. Aplikacja lakieru bezbarwnego metodą natrysku pneumatycznego w następujący sposób

− nałożenie natryskiem pneumatycznym wstępnej warstwy lakieru bezbarwnego w 1 przejściu na całym wyrobie z czasem odparowania,

− nałożenie natryskiem pneumatycznym lakieru bazowego w na całym wyrobie na gotowo o grubości ok. ok. 50-60 µm.

4. Suszenie lakieru dekoracyjnego w temperaturze otoczenia / ok. 20oC / przez min. 5 godzin lub w temperaturze obiektu ok. 60oC w czasie 30-40 min;


WYROBY Z ALUMINIUM

1. Technologia lakierowania lakierem jednowarstwowym 2 komponentowym

Lakierowanie nowych wyrobów ze stopów aluminium, w tym stosowanych w pojazdach użytkowych (cysterny, silosy, nadbudowy, ściany skrzyń ładunkowych, poszycia autobusów i inne) przeprowadza się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Aplikacja gruntu przeznaczonego na wyroby z aluminium w następujący sposób:

− ewentualne nałożenie przy pomocy natrysku pneumatycznego lub technikami tradycyjnymi warstwy gruntu na elementy położone do wysokości 1/3 powierzchni nadwozia pojazdu w celu zwiększenia odporności w miejscach uderzeń kamieni i piasku,

− aplikacja przy pomocy natrysku pneumatycznego warstwy gruntu na całym wyrobie o grubości ok. 15-20 µm,

− podsuszenie gruntu w temperaturze otoczenia /ok. 20o C/ przez min 20 minut. 2. Aplikacja podkładu metodą natrysku hydraulicznego lub pneumatycznego w następujący

sposób: − nałożenie natryskiem w 1 – 2 przejściach warstwy podkładu wypełniającego na całym

wyrobie o grubości ok. 35-50 µm, z zastosowaniem czasu odparowania, − suszenie podkładu w temperaturze otoczenia / ok. 20oC / przez min. 5 godzin lub

w temperaturze obiektu ok. 60oC w czasie 30-40 min, − w razie potrzeby przeprowadzić szlifowanie mechaniczne podkładu na sucho papierem

P 400, czyszczenie powierzchni oszlifowanej. 3. Aplikacja lakieru nawierzchniowego metodą natrysku hydraulicznego lub częściej

pneumatycznego w następujący sposób: − nałożenie natryskiem lakieru dekoracyjnego wstępnie 1 przejściu na całym wyrobie

warstwy wstępnej, − nałożenie natryskiem lakieru dekoracyjnego w 1 przejściu na całym wyrobie na gotowo,


2. Technologia lakierowania lakierami 2 warstwowymi akrylowymi

Lakierowanie nowych wyrobów ze stopów aluminium stosowane w pojazdach użytkowych (cysterny, silosy, nadbudowy, ściany skrzyń ładunkowych, poszycia autobusów i inne) przeprowadza się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Aplikacja gruntu i podkładu jak w technologii dla lakierów 1 warstwowych przeznaczonej

na wyroby z aluminium. 2. Aplikacja lakieru bazowego akrylowego metodą natrysku pneumatycznego w następujący

sposób: − nałożenie natryskiem pneumatycznym wstępnej warstwy lakieru bazowego w 1


gotowo. 3. Aplikacja lakieru bezbarwnego metodą natrysku pneumatycznego w następujący sposób



− nałożenie natryskiem pneumatycznym lakieru bezbarwnego na całym wyrobie na gotowo o grubości ok. ok. 50-60 µm.


3. Technologia lakierowania lakierami 2 warstwowymi metalizowanymi

Lakierowanie nowych wyrobów ze stopów aluminium stosowane w pojazdach użytkowych (cysterny, silosy, nadbudowy, ściany skrzyń ładunkowych, poszycia autobusów i inne) lakierem metalizowanym przeprowadza się wg następującego wzorcowego procesu: 1. Aplikacja gruntu i podkładu jak w technologii dla lakierów 1 warstwowych przeznaczonej

na wyroby z aluminium. 2. Aplikacja lakieru bazowego z dodatkiem składnika metalicznego metodą natrysku

pneumatycznego w następujący sposób: − nałożenie natryskiem pneumatycznym wstępnej warstwy lakieru bazowego w 1


gotowo grubości ok. 20-30. 3. Aplikacja lakieru bezbarwnego metodą natrysku pneumatycznego w następujący sposób


− nałożenie natryskiem pneumatycznym lakieru bezbarwnego na całym wyrobie na gotowo o grubości ok. ok. 50-60 µm.


WYROBY Z TWORZYW SZTUCZNYCH

Wszystkie nowe wyroby z tworzyw sztucznych stosowane w pojazdach użytkowych (nie przeznaczone lub przeznaczone do lakierowania) należy lakierować wg wzorcowych technologii, identycznych jak dla samochodów osobowych, opisanych rozdziale 4.4.


Odpowiadając na poniższe pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń: 1. Z jakich materiałów konstrukcyjnych wykonane są części i nadwozia maszyn, pojazdów

użytkowych i autobusów? 2. W jaki sposób przygotowuje się powierzchnię wyrobu ze stali stopowej do lakierowania? 3. W jaki sposób przygotowuje się powierzchnię wyrobu ze stali ocynkowanej do

lakierowania? 4. W jaki sposób przygotowuje się powierzchnię wyrobu z aluminium do lakierowania? 5. Jakim papierem i w jaki sposób przeprowadza się szlifowanie wyrobu ocynkowanego

ogniowo przed lakierowaniem? 6. Jaki środek i jakie narzędzia stosuje się do zmycia powierzchni wyrobu po obróbce

powierzchni przez lakierowaniem? 7. Jak nazywa się warstwa gruntu aplikowana na przygotowaną powierzchnię części metalowej

a jaki na części z tworzyw sztucznych?


8. W jaki sposób aplikuje się grunt na wyroby metalowe? 9. W jaki sposób aplikuje się podkład na wyroby metalowe? 10. W jaki sposób aplikuje się grunt na wyroby z tworzyw sztucznych? 11. W jaki sposób aplikuje się podkład na wyroby z tworzyw sztucznych? 12. W jaki sposób aplikuje się jednowarstwowe lakiery: akrylowy uni lub metalic na

przygotowaną powierzchnię elementu? 13. W jaki sposób aplikuje się dwuwarstwowe lakiery: akrylowy, metalic i perłę na

przygotowana powierzchnię? 14. Jaki składnik dodaje się do nakładanych materiałów lakierniczych na elastyczne i miękkie

wyroby z tworzyw sztucznych? 4.5.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Przygotować podłoże i położyć grunt i podkład na nowym elemencie z aluminium. Sposób wykonania ćwiczenia


1. Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2. Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać grunt i podkład na

elemencie z aluminium. 3. Dobrać środek i narzędzia do przygotowania powierzchni elementu. 4. Dobrać środek i narzędzia do oczyszczenia powierzchni elementu. 5. Dobrać narzędzia do położenia gruntu i wykonać natryskiem pneumatycznym warstwę

gruntu. 6. Dobrać narzędzia do położenia podkładu i wykonać natryskiem pneumatycznym warstwę

podkładu. 7. Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 8. Zaprezentować efekty swojej pracy. 9. Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 10. Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 11. Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − nowa element aluminiowy, − farby do gruntowania i podkładowania, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − pistolety do lakierowania, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.


Ćwiczenie 2 Przygotować podkład wyrównujący na elemencie z dowolnego materiału metalowego do

położenia lakieru dekoracyjnego. Sposób wykonania ćwiczenia: Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać podkład wyrównujący na

elemencie. 3) Sprawdzić jakość stanu podkładu wyrównującego na pokrywie. 4) Dobrać metodę i narzędzia do szlifowania podkładu wyrównującego. 5) Oczyścić i wysuszyć warstwę podkładu wyrównującego po szlifowaniu. 6) Umyć narzędzia, posprzątać stanowisko. 7) Zaprezentować efekty swojej pracy. 8) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 9) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 10) Wynotować wady i zalety stanu warstwy podkładu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − element z dowolnego materiału konstrukcyjnego polakierowany podkładem wyrównującym, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 3

Przeprowadzić lakierowanie dekoracyjne elementu pojazdu użytkowego z dowolnego materiału metalowego lakierem jednowarstwowym.


1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać element w pojeździe

użytkowym. 3) Sprawdzić jakość stanu podkładu wyrównującego na elemencie. 4) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element przed nałożeniem lakieru dekoracyjnego. 5) Przygotować materiał lakierniczy oraz pistolet do wykonania lakierowania. 6) Wykonać lakierowanie. 7) Wykonać suszenie elementu. 8) Umyć narzędzia posprzątać stanowisko. 9) Zaprezentować efekty swojej pracy. 10) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 11) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 12) Wynotować wady i zalety stanu nałożonego lakieru dekoracyjnego.


Wyposażenie stanowiska pracy: − dowolny element metalowy pojazdu użytkowego z przygotowaną /oszlifowaną/ warstwą

podkładu wyrównującego, − lakiery jednowarstwowe do lakierowania pojazdów użytkowych i maszyn, rozpuszczalniki,

utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolet lakierniczy, − środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 4

Przeprowadzić lakierowanie dekoracyjne zderzaka autobusu z tworzywa sztucznego /gruntowanego/ lakierem dwuwarstwowym perłowym.

Sposób wykonania ćwiczenia:


1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia. 2) Zapoznać się z wymogami technologicznymi jakie musi spełniać pokrycie dekoracyjne

elementu w autobusie. 3) Sprawdzić jakość stanu gruntu na elemencie. 4) Dobrać metody i środki oraz oczyścić grunt przed nałożeniem podkładu. 5) Wykonać natrysk podkładu wyrównującego. 6) Dobrać metody i środki oraz wyszlifować podkład przed nałożeniem lakieru dekoracyjnego. 7) Dobrać metody i środki oraz oczyścić element po szlifowaniu przed nałożeniem lakieru

dekoracyjnego. 8) Wykonać natrysk lakieru bazowego perłowego. 9) Wykonać suszenie lakieru bazowego perłowego. 10) Wykonać natrysk lakieru bezbarwnego. 11) Wykonać suszenie elementu po lakierowaniu. 12) Umyć narzędzia, posprzątać stanowisko. 13) Zaprezentować efekty swojej pracy. 14) Dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia. 15) Przeprowadzić dyskusję z kolegami i nauczycielem. 16) Wynotować wady i zalety stanu warstwy lakieru dekoracyjnego po wysuszeniu.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zderzak gruntowany autobusu, − narzędzia do szlifowania, papiery ścierne, − lakiery do gruntowania tworzyw sztucznych, plastyfikatory, − lakiery perłowe, lakier bezbarwny, rozpuszczalniki, utwardzacze, − narzędzia do zmywania, środki do zmywania, − pistolety lakiernicze, środki i urządzenia do mycia narzędzi, − odzież i środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.




1) Zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczeń? 2) Rozpoznawać materiały lakiernicze do lakierowania maszyn, pojazdów

użytkowych i autobusów? 3) Oceniać stan przygotowania powierzchni nowego wyrobu do dalszych prac

lakierniczych? 4) Dobierać materiały na powłoki gruntowe i podkładowe? 5) Dobierać narzędzia do wykonania powłok gruntowych i podkładowych? 6) Wykonywać powłoki gruntowe i podkładowe ? 7) Dobierać materiały, narzędzia i wykonywać szlifowanie powłok gruntowych

i podkładowych elementów wyrobów? 8) Dobierać materiały, narzędzia oraz wykonywać czyszczenie powierzchni

wyrobów po szlifowaniu? 9) Wykonywać nanoszenie pokryć dekoracyjnych jedno i dwuwarstwowych na

metalowe elementy pojazdów użytkowych? 10) Wykonywać nanoszenie pokryć dekoracyjnych jedno i dwuwarstwowych na

elementy z tworzyw sztucznych pojazdów użytkowych? 11) Oceniać stan powierzchni gruntowanych, podkładowanych i lakierowanych

dekoracyjnie?


4.6. Szlifowanie

4.6.1. Materiał nauczania

Informacje podstawowe Szlifowanie jest podstawową czynnością lakiernika stosowaną na wszystkich etapach

przygotowania powierzchni przedmiotu do lakierowania jak również do pielęgnacji pokrycia lakierowego. Szlifowanie odbywa się ręcznie z użyciem tzw. klocków szlifierskich lub mechanicznie z użyciem szlifierek elektrycznych lub pneumatycznych oraz z wykorzystaniem do szlifowania materiałów ściernych odpowiednich do obrabianej powierzchni przedmiotu.

Szlifowanie może być wykonywane na sucho, najczęściej z odciągiem produktów szlifowania lub na mokro z płukaniem produktów szlifowania przez wodę.

Szlifowanie ręczne polega na wykonywaniu ruchów klocka z miękką podkładką i materiałem ściernym po obrabianym elemencie.

Aktualnie przy większości prac szlifierskich preferuje się szlifowanie mechaniczne, które wykonuje się głównie szlifierkami z napędem pneumatycznym lub elektrycznym z użyciem nałożonych na części robocze szlifierek materiałów ściernych w postaci arkuszy lub tarcz.

Zestaw stosowanych podczas prac lakierniczych narzędzi oraz materiałów ściernych bywa nazywany systemem szlifierskim. Każda profesjonalna lakiernia najczęściej dysponuje sprawdzonym systemem szlifierskim obejmującym posiadane narzędzia oraz używane środki do wykonywania tych bardzo pracochłonnych prac lakierniczych.

Opis szczegółowy rodzajów narzędzi oraz materiałów szlifierskich zawarty jest w module 714[03].Z1.02 - przygotowanie powierzchni wyrobów do lakiernictwa. W tabeli 1 zestawiono ogólne zasady doboru narzędzi oraz materiałów szlifierskich do typowych prac lakierniczych.

Typowe prace szlifierskie na przykładzie branży motoryzacyjnej

Szlifowanie miejsc spawania/zgrzewania oraz po naprawie blacharskiej Miejsca spawów, zgrzewów oraz nierówności po naprawie narzędziami blacharskimi wyrównuje się na sucho przy pomocy szlifierek kątowych rotacyjnych. Wielkość ściernicy tarczy szlifierskiej dobiera w zależności od wielkości i ukształtowania powierzchni obrabianej. Szlifowanie wykonuje się zastosowaniem materiałów ściernych o gradacji: spawy i zgrzewy P24-P60. Powierzchnie po naprawie blacharskiej P40-80.

Szlifowanie miejsc skorodowanych

Miejsca skorodowane czyści się na sucho przy pomocy szlifierek kątowych. Wielkość ściernicy tarczy szlifierskiej dobiera w zależności od wielkości i ukształtowania powierzchni obrabianej.

Mocno skorodowane powierzchnie czyści się z zastosowaniem materiałów ściernych o gradacji P40-P60. Na powierzchniach narażonych na przeszlifowanie używa się elastyczne materiały szlifierskie o gradacji K 60- k 150.

Lekko skorodowane powierzchnie zaleca się szlifować materiałami o gradacji P80-P100 lub odpowiednimi materiałami elastycznymi.

Szlifowanie zgrubne szpachli wyrównującej

Miejsca szpachlowane szpachlą wyrównującą oraz zarysowania i odpryski pokrycia lakierowego można szlifować ręcznie na sucho z użyciem odpowiedniego do tego klocka lub kostki szlifierskiej oraz papieru ściernego, ale najlepiej szlifuje się również na sucho przy


pomocy mechanicznych szlifierek kątowych rotacyjno-oscylacyjnych z materiałem ściernym wyposażonym w otwory odpylające.

Materiały ścierne dobiera w zależności od rodzaju obróbki, wielkości i ukształtowania powierzchni obrabianej oraz od zaawansowania obróbki. Należy stosować materiały o gradacji P40-P80. Materiałem P80 kończy się obróbkę szpachli wyrównującej.

Tabela 1. Rodzaje prac szlifierskich oraz przykładowy dobór narzędzi i materiałów ściernych /7/

Szlifowanie szpachli wykończeniowych i natryskowych

Miejsca oszlifowane zgrubnie szpachli wykończeniowej oraz miejsca oszlifowane zgrubnie zarysowań, wyszpachlowane szpachlą wykończeniową lub pokryte szpachlą natryskową szlifuje się ręcznie na sucho lub na sucho przy pomocy mechanicznych szlifierek kątowych rotacyjno-oscylacyjnych z materiałem ściernym wyposażonym w otwory odpylające.

Materiały ścierne dobiera w zależności od rodzaju obróbki, wielkości i ukształtowania powierzchni obrabianej oraz od zaawansowania obróbki. Należy stosować materiały o gradacji P12-P240z podziałem na etapy:

I – szlif maszynowy i ręczny szpachli wykończeniowej materiałami o gradacji P120-P180, II – szlif maszynowy i ręczny wykończeniowy materiałami o gradacji P180-240.

Szlifowanie powłoki gruntu kontrolnego Miejsca zaszpachlowane i oszlifowane wykończeniowo, oczyszczone z produktów

szlifowania oraz odtłuszczone gruntuje się jednokomponentowym gruntem kontrolnym. Miejsca aplikacji gruntu kontrolnego w procesie przygotowania do lakierowania zaleca się szlifować


szlifem wykończeniowym ręcznie na sucho z użyciem klocków, klocków z podkładkami oraz zużytych na tarczach szlifierskich papierów P180- P240. Przy dokładnej obróbce stosowane powinny być papiery na gąbce o gradacji do P400 lub włókniny do gradacji K800.

Szlifowanie powłoki podkładu wypełniającego

Na obrobiona warstwę gruntu kontrolnego najczęściej aplikowany jest grunt/podkład wypełniający. Miejsca aplikacji gruntu/podkładu wypełniającego w procesie przygotowania do lakierowania zaleca się szlifować w następującym systemie:

I – wygładzanie podkładu – szlif maszynowy na sucho z użyciem szlifierek oscylacyjnych lub oscylacyjno-rotacyjnych i materiałów o gradacji P180-P240,

II – szlif wykończeniowy podkładu - szlif maszynowy na sucho z użyciem szlifierek oscylacyjno-rotacyjnych i materiałów o gradacji P280-P500, i/lub szlif ręczny na sucho materiałami o gradacji P280-400 lub ręczny na mokro w z użyciem papierów P600- P1000.

Matowanie powłok lakierniczych

Podczas prac lakierniczych wielokrotnie zachodzi potrzeba szlifować już istniejącą warstwę pokrycia lakierowego w celu uzyskania lepszej przyczepności aplikowanych na niej następnych warstw pokrycia lakierowego. Proces taki nazywa matowaniem powłok lakierowych. Do najczęściej wykonywanych zaliczyć należy: − matowanie gruntu/podkładu fabrycznego nowej części - wykonuje się go w systemie

złożonym z następujących rodzajów szlifowania: − szlifu maszynowego lub ręcznego na sucho z użyciem papieru ściernego o gradacji P120-

P240, − szlifu ręcznego na mokro z użyciem papieru ściernego o gradacji P240-P400; − matowanie starego lakieru nawierzchniowego - wykonuje się go w systemie złożonym

z następujących rodzajów szlifowania: − szlifu maszynowego lub ręcznego na sucho z użyciem papieru ściernego o gradacji P80-

P400, − szlifu ręcznego na mokro z użyciem papieru ściernego o gradacji P400-P1000; − Na dobranie gradacji materiału ściernego ma wpływ jakość powierzchni matowanej powłoki

nawierzchniowej; − matowanie nowego lakieru nawierzchniowego - wykonuje się go w systemie złożonym

z następujących rodzajów szlifowania: − szlifu maszynowego lub ręcznego na sucho z użyciem papieru ściernego o gradacji P320-

P500, − szlifu ręcznego na mokro z użyciem papieru ściernego o gradacji P500-P1000; Szlifowanie wykończeniowe powłok dekoracyjnych

Podczas prac lakierniczych wielokrotnie zachodzi potrzeba szlifować już istniejącą warstwę dekoracyjnego pokrycia lakierowego w celu jej korekty po wykonaniu lub jej odnowienia. Proces takiego szlifowania wykonuje się nazywa się czasami mylne polerowaniem powłok lakierowych. Do najczęściej wykonywanych szlifowań powłok dekoracyjnych zaliczyć należy: − szlifowanie nowej warstwy lakieru dekoracyjnego, stosowane najczęściej w celu

skorygowania wad lakierniczych lub przygotowania go do polerowania. Wykonuje się to najczęściej ręcznie na mokro z użyciem papieru o gradacji P100-P1200 lub włókniny o gradacji K1700;

− szlifowanie starej warstwy lakieru dekoracyjnego, w celu przygotowania go do polerowania. Przygotowanie starego lakieru do polerowania może być wykonane przy


pomocy szlifu maszynowego lub ręcznego na mokro lub sucho z użyciem papieru ściernego o gradacji P1200-P2000 lub włóknin o odpowiedniej gradacji.

Polerowanie powłok dekoracyjnych Polerowanie polega na wygładzaniu powierzchni lakieru dekoracyjnego przy pomocy

narzędzi mechanicznych z krążkami z sukna lub filcu z dodatkowym użyciem pasty lub płynów polerskich w celu nadania jej odpowiedniej gładkości i połysku. Niekiedy w celu poprawienia skuteczności polerowania stosuje się zwilżanie powłoki rozpuszczalnikiem. Po wykonaniu polerowania należy bezzwłocznie usunąć produkty obróbki i umyć powierzchnie w przeciwnym przypadku mogą powstać przebarwienia. Każda lakiernia najczęściej dysponuje sprawdzonym systemem polerskim obejmującym narzędzia i środki do polerowania. Na rysunku pokazano przykładowy zestaw polerski do polerowania powłok dekoracyjnych:

Rys. 24. Przykładowy zestaw tarcz i środków do polerowania jednego z producentów

4.6.2. Pytania sprawdzające Odpowiadając na pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jaki jest cel szlifowania powłok? 2. Jakie znasz rodzaje szlifowania? 3. Na czym polega szlifowanie ręczne na sucho i na mokro? 4. Na czym polega szlifowanie maszynowe na sucho? 5. Jakie narzędzia i materiały ścierne zastosujesz do mechanicznego szlifowania na sucho

warstwy szpachli? 6. Jakie narzędzia i materiały ścierne zastosujesz do mechanicznego szlifowania na sucho

warstwy gruntu? 7. Jakie narzędzia materiały ścierne zastosujesz do mechanicznego szlifowania na sucho

warstwy podkładu? 8. Co to jest matowanie? 9. Na czym polega szlifowanie dekoracyjnych powierzchni lakierowanych? 10. Co to jest polerowanie? 11. Na czym polega zabezpieczanie powłok lakierowanych?

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonać szlifowanie szpachli wyrównującej na naprawianym elemencie stalowym na przykładzie pokrywy komory silnika samochodu osobowego Sposób wykonania ćwiczenia:


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku do szlifowania, 3) zapoznać się z instrukcjami obsługi szlifierek mechanicznych stosowanych w lakierni, 4) zidentyfikować rodzaj szpachli na naprawianym elemencie, 5) dobrać narzędzia i środki ścierne do wykonania szlifowania szpachli, 6) wykonać szlifowanie powierzchni szpachli, 7) wykonać oczyszczenie, zmycie i osuszenie obrabianej powierzchni, 8) ocenić stan wyszlifowanej powierzchni, 9) wyłowić braki i usterki szlifowania, 10) zaproponować sposoby naprawy braków, 11) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa komory silnika samochodu osobowego z poszpachlowanym miejscem naprawy, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcje obsługi szlifierek, − szlifierki i materiały szlifierskie, − materiały i narzędzia do oczyszczenia powierzchni po szlifowaniu, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 2

Wykonać szlifowanie szpachli wykończeniowej na naprawianym elemencie stalowym na przykładzie pokrywy komory silnika samochodu osobowego



1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku do szlifowania, 3) zapoznać się z instrukcjami obsługi szlifierek mechanicznych stosowanych w lakierni, 4) zidentyfikować rodzaj szpachli na naprawianym elemencie, 5) dobrać narzędzia i środki ścierne do wykonania szlifowania szpachli, 6) wykonać szlifowanie powierzchni szpachli, 7) wykonać oczyszczenie, zmycie i osuszenie obrabianej powierzchni, 8) ocenić stan wyszlifowanej powierzchni , 9) wyłowić braki i usterki szlifowania, 10) zaproponować sposoby naprawy braków, 11) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa komory silnika samochodu osobowego z poszpachlowanym miejscem naprawy, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcje obsługi szlifierek, − szlifierki i materiały szlifierskie, − materiały i narzędzia do oczyszczenia powierzchni po szlifowaniu, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.


Ćwiczenie 3 Wykonać podkładu wypełniającego na naprawianym elemencie stalowym na przykładzie

pokrywy komory silnika samochodu osobowego Sposób wykonania ćwiczenia


1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku do szlifowania, 3) zapoznać się z instrukcjami obsługi szlifierek mechanicznych stosowanych w lakierni, 4) zidentyfikować rodzaj i ocenić stan gruntu na naprawianym elemencie, 5) dobrać narzędzia i środki ścierne do wykonania szlifowania gruntu wyrównującego, 6) wykonać szlifowanie powierzchni, 7) wykonać oczyszczenie, zmycie i osuszenie obrabianej powierzchni, 8) ocenić stan wyszlifowanej powierzchni gruntu wyrównującego, 9) wyłowić braki i usterki szlifowania, 10) zaproponować sposoby naprawy braków, 11) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy: − pokrywa komory silnika samochodu osobowego z polakierowanym gruntem wyrównującym

miejscem naprawy, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcje obsługi szlifierek, − szlifierki i materiały szlifierskie, − materiały i narzędzia do oczyszczenia powierzchni po szlifowaniu, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 4

Wykonać matowanie gruntu fabrycznego na nowym stalowym elemencie do nadwozia samochodu osobowego na przykładzie drzwi samochodu osobowego



1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku do szlifowania, 3) zapoznać się z instrukcjami obsługi szlifierek mechanicznych stosowanych w lakierni, 4) zidentyfikować rodzaj materiału na lakierowanym elemencie, 5) dobrać narzędzia i środki ścierne do wykonania matowania gruntu, 6) wykonać matowanie, 7) wykonać oczyszczenie, zmycie i osuszenie obrabianej powierzchni, 8) ocenić stan zmatowania powierzchni gruntu, 9) wyłowić braki i usterki matowania, 10) zaproponować sposoby naprawy braków, 11) zaprezentować efekty swojej pracy.


Wyposażenie stanowiska pracy: − nowe oryginalne drzwi samochodu osobowego, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcje obsługi szlifierek, − szlifierki i materiały szlifierskie, − materiały i narzędzia do oczyszczenia powierzchni po matowaniu, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. Ćwiczenie 5 Wykonać szlifowanie wykończeniowe na polakierowany lakierem dwuwarstwowym elemencie do nadwozia samochodu osobowego na przykładzie pokrywy komory silnika


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku do szlifowania, 3) zapoznać się z instrukcjami obsługi szlifierek mechanicznych stosowanych w lakierni, 4) zidentyfikować rodzaj materiału na polakierowanym elemencie, 5) dobrać narzędzia i środki ścierne do wykonania szlifowania wykańczającego, 6) wykonać szlifowanie wykańczające, 7) wykonać oczyszczenie, zmycie i osuszenie obrabianej powierzchni, 8) ocenić stan wykończenia powierzchni lakieru dekoracyjnego, 9) wyłowić braki i usterki szlifowania, 10) zaproponować sposoby naprawy braków, 11) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy − pokrywa komory silnika samochodu osobowego polakierowana dwuwarstwowym lakierem

dekoracyjnym, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcje obsługi szlifierek, − szlifierki i materiały szlifierskie, − materiały i narzędzia do oczyszczenia powierzchni po szlifowaniu, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 6

Wykonać polerowanie samochodu osobowego z zestarzałym lakierem dekoracyjnym jednowarstwowym.



1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku do szlifowania,


3) zapoznać się z instrukcjami obsługi szlifierek mechanicznych stosowanych w lakierni, 4) zidentyfikować rodzaj materiału o ocenić jego stan na samochodzie osobowym, 5) dobrać narzędzia i środki do wykonania szlifowania polerowania, 6) wykonać polerowania, 7) wykonać oczyszczenie, zmycie i osuszenie polerowanej powierzchni, 8) ocenić stan spolerowanej powierzchni lakieru dekoracyjnego, 9) wyłowić braki i usterki szlifowania, 10) zaproponować sposoby naprawy braków, 11) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy: − samochód osobowy z zestarzałym lakierem dekoracyjnym jednowarstwowym, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcje obsługi szlifierek, − szlifierki i materiały polerskie, − materiały i narzędzia do oczyszczenia powierzchni po polerowaniu, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna. 4.6.4. Sprawdzian postępów


1) scharakteryzować proces szlifowania ręcznego? 2) scharakteryzować proces szlifowania maszynowego? 3) przygotować sprzęt do szlifowania powłok? 4) dobrać materiały i narzędzia do szlifowania materiałów konstrukcyjnych,

szpachli, gruntów, podkładów i lakierów nawierzchniowych? 5) szlifować materiały konstrukcyjne? 6) szlifować szpachle? 7) szlifować powłoki gruntowe? 8) szlifować powłoki podkładowe? 9) szlifować powłoki nawierzchniowe? 10) wykonać wykończenia powłok nawierzchniowych? 11) wykonać polerowanie?


4.8. Szpachlowanie

4.8.1. Materiał nauczania

Informacje podstawowe

Oczyszczone i obrobione powierzchnie nowego wyrobu lub wyszlifowane powierzchnie elementów po wykonanych naprawach ich powierzchni posiadają najczęściej nierówności, które muszą być przed położeniem pokrycia lakierowego. W krańcowych przypadkach nierówności te mogą zawierać w sobie wady wyprodukowanych wyrobów lub wady napraw powierzchni elementów naprawianych. Wyrównywanie nierówności elementu lakierowanego w procesie lakierowania nazywa się szpachlowaniem. Materiały wykorzystywane do tego wyrównywania szpachlówkami, a narzędzia do aplikacji szpachli szpachelkami lub szpachetkami.

Szpachlowanie wykonywane jest przez lakiernika dwoma metodami: ręcznie przy pomocy szpachli /materiał/ oraz szpachelek /narzędzie/ lub natryskiem szpachlą natryskową /materiał/ i pistoletu /narzędzie/. Opis szczegółowy rodzajów narzędzi oraz materiałów do szpachlowania zawarty jest w module 714[03].Z1.02 - przygotowanie powierzchni wyrobów do lakiernictwa.

Rodzaje szpachlowania na przykładzie branży motoryzacyjnej

Szpachlowanie zgrubne /wypełniające/

Nie zaleca się stosowania szpachli wypełniającej bezpośrednio na powierzchnię obrobionego przedmiotu lakierowania, tj. na gołą powierzchnię metalu lub tworzywa sztucznego, niezależnie iż wielu producentów materiałów do szpachlowania w swoich reklamowych materiałach takie postępowanie polecają. Najbardziej prawidłowym postępowaniem jest aplikacja szpachli na wyschnięty i przygotowany do szpachlowania grunt antykorozyjny, w przypadku elementów metalowych lub grunt przyczepnościowy w przypadku szpachlowania powierzchni elementów z tworzyw sztucznych.

Rodzaj szpachli wyrównującej do szpachlowania zgrubnego należy dobrać w zależności od roli jaka pełni element szpachlowany, wielkości powierzchni do wyrównania oraz rodzaju materiału konstrukcyjnego z jakiego jest wykonany szpachlowany element. Producenci szpachlówek najczęściej mają w swojej ofercie szpachlówki wyrównujące z przeznaczeniem na: − podłoża stalowe „gołe”, − podłoża ocynkowane i aluminiowe, − podłoża z tworzyw sztucznych.

Przygotowana do użycia szpachlę wyrównującą lub uniwersalną /najczęściej dwukomponentową/ nakłada się na wyschniętą powłokę gruntu szpachelką rozcierając po wyrównywanej powierzchni cienkimi warstwami w celu odpowiedniego odparowania składników i utwardzenia. Wielkość zastosowanej szpachelki zależy od wielkości szpachlowanej powierzchni. Prace należy rozpocząć od najbardziej nierównych powierzchni. Szczególnie starannie należy nakładać kolejne warstwy szpachli, aby nie pozostały pory i nie wypełnione wolne miejsca. Podczas szpachlowania zgrubnego należy wykonać wyrównanie powierzchni szpachlowanej z niewielkim naddatkiem na szlifowanie szpachli. Zbyt duży naddatek zwiększy pracochłonność prac szlifowania szpachli wyrównującej.

Szpachlowanie wykończeniowe

Powierzchnie przeszlifowane i oczyszczone warstwy szpachli wyrównującej na wyrobie szpachluje się drobnoziarnistą szpachlą wykończeniową. Szpachlowaniu wykończeniowemu podlegają również przeszlifowane powierzchnie w miejscach rys i odprysków lakieru.


Najbardziej sprawdza się w praktycznym użyciu szpachlówka wykończeniowa z płytkami aluminium, która charakteryzuje się dobrą ciągliwością, wysokim współczynnikiem tiksotropii umożliwiającym nakładanie jej stosunkowo grubymi warstwami, łatwością w obróbce.

Technika nakładania szpachlówki wykończeniowej jest analogiczna jak w przypadku szpachlówki wyrównującej.

Szpachlowanie natryskowe

Niektóre lakierowane wyroby niezależnie ze względu na stan i wielkość nierówniej powierzchni muszą być poszpachlowane tzw. szpachlą natryskową, aplikowaną na powierzchnie przeszlifowane i oczyszczone warstwy szpachli wykończeniowej lub przeszlifowaną powierzchnię farby/lakieru przy pomocy natrysku pistoletem. Wielu producentów materiałów lakierniczych ma w swojej ofercie tego typu szpachle.


Odpowiadając na pytania, sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jaki jest cel szpachlowania wyrobów przed lakierowaniem? 2. Jakie znasz rodzaje szpachli w zależności od miejsca jej położenia miedzy warstwami

pokryć lakierowych? 3. Na czym polega szpachlowanie zgrubne? 4. Jaką szpachlę wyrównującą dobierzesz na różne rodzaje podłoży? 5. Na czym polega szpachlowanie wykończeniowe? 6. Jakie znasz rodzaje szpachli wykończeniowych? 7. Na czym polega szpachlowanie szpachlą natryskową? 8. Jakimi narzędziami aplikuje się szpachlę natryskową? 9. Jakie znasz sposoby suszenia poszczególnych rodzajów szpachli? 10. Jakimi narzędziami i środkami wykonuje się szlifowanie poszczególnych rodzajów

szpachli?

4.8.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Wykonać szpachlowanie zgrubne stalowego błotnika samochodowego po naprawie

blacharskiej. Sposób wykonania ćwiczenia


1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku prac przygotowawczych, 3) ocenić jakość prac blacharskich i wykonać czyszczenie uzupełniające podłoża, 4) wykonać gruntowanie i suszenie obrobionego podłoża, 5) dobrać szpachlę wypełniającą i narzędzia do jej położenia, 6) wykonać szpachlowanie zgrubne miejsca naprawionego, 7) wykonać suszenie szpachli, 8) dobrać narzędzia i wykonać szlifowanie obszaru szpachlowanego, 9) ocenić stan powierzchni szpachlowanej, 10) wyłowić braki szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli wypełniającej, 11) zaproponować sposoby usunięcia braków, 12) zaprezentować efekty swojej pracy.


Wyposażenie stanowiska pracy: − stalowy /nieocynkowany/ błotnik samochodu osobowego po naprawie blacharskiej − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcja obsługi narzędzi do gruntowania, szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli, − grunty, szpachle, rozpuszczalniki, utwardzacze, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 2

Wykonać szpachlowanie zgrubne aluminiowej pokrywy komory silnika samochodu po naprawie blacharskiej.



1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku prac przygotowawczych, 3) ocenić jakość prac blacharskich i wykonać czyszczenie uzupełniające podłoża, 4) wykonać gruntowanie i suszenie obrobionego podłoża, 5) dobrać szpachlę wypełniającą i narzędzia do jej położenia, 6) wykonać szpachlowanie zgrubne miejsca naprawionego, 7) wykonać suszenie szpachli, 8) dobrać narzędzia i wykonać szlifowanie obszaru szpachlowanego, 9) ocenić stan powierzchni szpachlowanej, 10) wyłowić braki szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli wypełniającej, 11) zaproponować sposoby usunięcia braków, 12) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy − aluminiowa pokrywa silnika samochodu osobowego po naprawie blacharskiej − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcja obsługi narzędzi do gruntowania, szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli, − grunty, szpachle, rozpuszczalniki, utwardzacze, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 3

Wykonać szpachlowanie zgrubne zderzaka z miękkiego tworzywa sztucznego samochodu osobowego po naprawie pęknięcia.



1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku prac przygotowawczych, 3) ocenić jakość prac blacharskich i wykonać czyszczenie uzupełniające podłoża, 4) wykonać gruntowanie i suszenie obrobionego podłoża,


5) dobrać szpachlę wypełniającą i narzędzia do jej położenia, 6) wykonać szpachlowanie zgrubne miejsca naprawionego, 7) wykonać suszenie szpachli, 8) dobrać narzędzia i wykonać szlifowanie obszaru szpachlowanego, 9) ocenić stan powierzchni szpachlowanej, 10) wyłowić braki szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli wypełniającej, 11) zaproponować sposoby usunięcia braków, 12) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zderzak samochodu osobowego z miękkiego tworzywa po naprawie pęknięcia − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcja obsługi narzędzi do gruntowania, szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli, − grunty, szpachle, rozpuszczalniki, utwardzacze, plastyfikatory, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.

Ćwiczenie 4

Wykonać szpachlowanie wykończeniowe elementu metalowego po szpachlowaniu zgrubnym na przykładzie pokrywy komory silnika lub błotnika


Aby wykonać ćwiczenie powinieneś

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku prac przygotowawczych, 3) ocenić jakość szpachlowania zgrubnego, 4) dobrać szpachlę wykończeniową i narzędzia do jej położenia, 5) wykonać szpachlowanie wykończeniowe miejsca naprawionego, 6) wykonać suszenie szpachli wykończeniowej, 7) dobrać narzędzia i wykonać szlifowanie obszaru szpachlowanego szpachla wykończeniową, 8) ocenić stan powierzchni szpachlowanej, 9) wyłowić braki szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli wykończeniowej, 10) zaproponować sposoby usunięcia braków, 11) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy − pokrywa silnika lub błotnik samochodu osobowego po szpachlowaniu zgrubnym, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcja obsługi narzędzi do szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli, − szpachle, rozpuszczalniki, utwardzacze, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.


Ćwiczenie 5 Wykonać szpachlowanie natryskowe zderzaka z miękkiego tworzywa sztucznego

samochodu osobowego po naprawie Sposób wykonania ćwiczenia


1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia, 2) zapoznać się z instrukcją bhp na stanowisku prac przygotowawczych, 3) ocenić jakość szpachlowania zgrubnego, 4) wykonać poprawki w szlifowaniu obrobionej szpachli wyrównującej, 5) dobrać szpachlę natryskową i narzędzia do jej położenia, 6) wykonać szpachlowanie natryskowe miejsca obrabianego, 7) wykonać suszenie szpachli natryskowej, 8) dobrać narzędzia i wykonać szlifowanie obszaru szpachlowanego, 9) ocenić stan powierzchni szpachlowanej, 10) wyłowić braki szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli natryskowej, 11) zaproponować sposoby usunięcia braków, 12) zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zderzak samochodu osobowego z miękkiego tworzywa po szpachlowaniu wyrównującym, − instrukcja bhp na stanowisku, − instrukcja obsługi narzędzi do szpachlowania, suszenia i szlifowania szpachli, − szpachle, rozpuszczalniki, utwardzacze, plastyfikatory, − środki ochrony osobistej, − zeszyt do ćwiczeń i długopis, − literatura techniczna.



1) uzasadnić znaczenie różnych rodzajów szpachli na elemencie lakierowanym?

2) dobrać rodzaj szpachli do wykonania szpachlowania wyrównującego na różnych podłożach konstrukcyjnych elementów?

3) dobrać rodzaj szpachli do wykonania szpachlowania wykończeniowego na różnych podłożach?

4) dobrać rodzaj szpachli do wykonania szpachlowania natryskowego na różnych podłożach?

5) wykonać szpachlowanie wyrównujące ? 6) wykonać szpachlowanie wykończeniowe ? 7) wykonać szpachlowanie natryskowe ? 8) dobierać materiały, narzędzia i wykonywać prace szlifierskie na różnych

rodzajach szpachli?


5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA 1. Przeczytaj uważnie instrukcję. 2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi. 3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych. 4. Test zawiera 20 zadań dotyczących wytwarzania powłok malarsko - lakierniczych na

różnych wyrobach. Zadania: 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 14 są to zadania wielokrotnego wyboru i tylko jedna odpowiedź jest prawidłowa; pytanie 15 to zadanie z luką w odpowiedzi; zadanie 12 polega na opisaniu rysunku; w zadaniach: 5, 17, 18, 19 i 20 należy udzielić krótkiej odpowiedzi pisemnej; zadanie 16 to zadanie rysunkowe.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi: − w zadaniach wielokrotnego wyboru zaznacz prawidłową odpowiedź znakiem X

(w przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową),

− w zadaniach z krótką odpowiedzią wpisz odpowiedź w wyznaczone pole, − w zadaniach do uzupełnienia wpisz brakujące wyrazy, − w zadaniu 16, narysuj rysunek w wyznaczonym polu.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego testu. 7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie tego

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas. Trudności mogą przysporzyć Ci zadania: 16 - 20, gdyż są one na poziomie trudniejszym niż pozostałe.

8. Na rozwiązanie testu masz 90 minut. Powodzenia

Materiały dla ucznia: − instrukcja, − zestaw zadań testowych, − karta odpowiedzi.


80

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Powłoka cynkowa chroni materiały stalowe przed korozją dzięki: a) pasywacji, b) izolacji materiału, c) ochronie katodowej, d) wiązaniu czynników korozyjnych.

2. Fosforanowanie to pokrywanie związkami metali elementów: a) drewnianych, b) stalowych, c) szklanych, d) plastykowych.

3. Elektroforeza to metoda wykonywania pokryć lakierowych: a) gruntowych z użyciem pędzli i wałków, b) podkładowych przez polewanie, c) gruntowych wspomagana przez przepływ prądu w metodach zanurzeniowych, d) dekoracyjnych w lakierniach proszkowych.

4. Lakierowanie lakierami podkładowymi pokrywa się wyroby: a) bezpośrednio na przygotowane podłoże konstrukcyjne, b) na podłoża zagruntowane jako podkład pod szpachlowanie c) na podłoża pokryte lakierami dekoracyjnymi jako podkład pod lakier bezbarwny d) na podłoża przygotowywane do pokrycia dekoracyjnym lakierem nawierzchniowym

5. Pokrycie antykorozyjno - lakierowe nowego oryginalnego elementu samochodu osobowego wykonane jako część zamienna z karoseryjnej blachy ocynkowanej składa się z następujących warstw: 1) ………………………………………………………………………………………….. 2) ………………………………………………………………………………………….. 3) ………………………………………………………………………………………….. 4) ………………………………………………………………………………………….. 5) ………………………………………………………………………………………….. 6) …………………………………………………………………………………………..

6. Do malowania elektroforetycznego w procesach produkcji wielkoseryjnej stosuje farby: a) nitrocelulozowe, b) epoksydowe, c) alkidowe, d) wodorozcieńczalne.

7. Kity szpachlowe to materiały lakiernicze do: a) gruntowania podłoży podczas lakierowania, b) wyrównywania nierówności pokrycia lakierowego, c) szpachlowania warstwy pokrycia dekoracyjnego d) polerowania.


8. Do wyrównywania głównych nierówności na naprawianym elemencie stosuje się: a) szpachlówkę wypełniająca, b) szpachlówkę wykończeniową, c) szpachlówkę natryskową, d) podkład wyrównujący.

9. Do uszczelniania zawinięć blach i miejscach ich połączenia stosuje się: a) szpachlówkę wypełniająca, b) silikony przeznaczone do lakierowania, c) środki na bazie PCV, d) środki na bazie wosku.

10. Szlifowanie wykończeniowe to: a) szlifowanie powierzchni materiału konstrukcyjnego do położenia lakieru, b) szlifowanie warstwy gruntu, c) szlifowanie szpachlówki wykończeniowej, d) szlifowanie zewnętrznej warstwy pokrycia dekoracyjnego.

11. Polerowanie zewnętrznej warstwy pokrycia lakierowego przeprowadza się przy pomocy: a) kostki szlifierskiej i papieru o gradacji P18-P240, b) szlifierki oscylacyjno - rotacyjnej i papieru o gradacji P800-P1200, c) narzędzia mechanicznego z obrotową tarczą z krążkami filcowo - sukiennimi i środka

do polerowania, d) szlifierki zaopatrzonej w tarcie z papierem o gradacji P 2000.

12. Nazwij poszczególne warstwy pokrycia lakierowego elementu lakierem dwuwarstwowym po naprawie lakierniczej : 8 5 4

3 6

1

2 7

13. W kabinach lakierniczo - suszarniczych wykonuje się przeważnie : a) przygotowanie powierzchni wyrobu do lakierowania, b) szpachlowanie, c) szlifowanie, d) aplikację wszystkich warstw pokrycia lakierowego.

14. Materiały lakiernicze linii UHS to materiały: a) lakiernicze o normalnej zawartości składników stałych, b) lakiernicze o podwyższonej zawartości składników stałych, c) lakiernicze o średniej zawartości składników stałych, d) wodorozcieńczalne.


15. Przy malowaniu natryskiem pneumatycznym przygotowane materiały lakiernicze nalewamy do ………………………………….pistoletu i aplikujemy na …………………………… regulując ……………………………..

16. Narysuj i opisz kolejne warstwy pokrycia lakierowego nanoszone na element z miękkiego tworzywa sztucznego w procesie lakierowania dwuwarstwowym lakierem metalizowanym.

17. Opisz nazwami operacje przygotowania do wykonania pokrycia lakierowego na nowej części metalowej nieoryginalnej /zamienniku/ pokrytej warstwa gruntu: – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………...

18. Opisz nazwami operacje przygotowania elementu z tworzywa sztucznego w zasadzie nie przeznaczonego do lakierowania do wykonania pokrycia lakierowego: – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………...

19. Opisz nazwami operacje wykonania pokrycia lakierowego na nowym oryginalnym elemencie metalowym do nadwozia samochodu osobowego – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………...

20. Opisz nazwami operacje wykonania pokrycia lakierowego na nowym oryginalnym elemencie aluminiowym samochodu ciężarowego i autobusu – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………... – …………………………………………………………………………………………...


KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ………………………………………………………………………………...

Nakładanie powłok lakierniczych.

Zakreśl lub wpisz poprawną odpowiedź, wpisz brakujące części zdania, wykonaj rysunek lub opisz proces

Nr

zadania Odpowiedź Punkty

1. a b c d 2. a b c d 3. a b c d 4. a b c d

5.

1. 2. 3. 4. 5. 6.

6. a b c d 7. a b c d 8. a b c d 9 a b c d

10. a b c d 11. a b c d

12.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

14. a. b c d 15. a b c d

15.


16.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

17.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

18.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

19.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9

20.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

Razem:


6. LITERATURA 1. Ashby M.F, Jones D.R.H – Materiały inżynierskie, WNT, Warszawa 1995 r. 2. Buryk M.: Ochrona przeciwpożarowa w zapleczu technicznym motoryzacji, IWZW,

Warszawa 1984 r. 3. Francuz W. M., Sokołowski R.: Bezpieczeństwo i higiena pracy w rzemiośle. WSiP,

Warszawa 1996 r. 4. Górecki A.: Technologia ogólna. Podstawy technologii mechanicznych. WSiP, Warszawa

1998 r. 5. Hansen A.: Bezpieczeństwo i higiena pracy, WSiP, Warszawa 1998 r. 6. Jarząbek G., Neuman Zb.: Lakiernictwo samochodowe, SIMP-ZORPOT, Szczecin 2006 r. 7. Klownowski Z., Knopf M., Lichecki J.: Przeciwrdzewna ochrona malarska konstrukcji

stalowych. Poradnik. WNT, Warszawa 1983 r. 8. Kwiatkowski M.: Wprowadzenie do eksploatacji urządzeń technicznych. WSiP, Warszawa

1990 r. 9. Praca zbiorowa. Technika przeciwkorozyjna. Część I. WSiP, Warszawa 1977 r. 10. Praca zbiorowa. Ochrona przed korozją w pojazdach. PWr., Wrocław 1996 r. 11. Praca zbiorowa. Zabezpieczenie przed korozją pojazdów Opel/Vauhall. Wyd. GM,

Warszawa 2001 r. 12. Zawadzki J.: Lakierowanie samochodów, WNT, Warszawa 1978 r. 13. Czasopisma techniczne:

− Ochrona przed korozją, − Lakiernictwo Przemysłowe, − Lakiernik, − Auto Moto – Sewis, Poradnik serwisowy, Wszystko o… klejeniu, uszczelnianiu

i antykorozji, 3/2002 r. − Auto Moto – Sewis, Poradnik serwisowy, Technologie napraw elementów z tworzyw

sztucznych 2/2006 r. 14. Informatory o produktach i technologiach:

− Informator o produktach do wymalowań przemysłowych, Nobiles, Włocławek, − Informator o produktach do renowacji powłok z efektami, Nobiles, Włocławek, − Informator o produktach Glasurit, Webolit Polska, Spies Hecker, PPG, R-M, Standox,

Sikkens, Debeer, − Informator techniczno-handlowy. Urządzenia do nakładania powłok ochronnych.

Technozbyt, Łódź 1972 − Lakierowanie nowych i używanych pojazdów samochodowych produktami Glasurit,

Webolit Polska, − Lakierowanie pojazdów użytkowych produktów produktami Glasutrit, Webolit Polska, − Profesjonalne lakierowanie z zastosowaniem produktów Standox, − Lakierowanie z zastosowaniem produktów PPG, − Lakierowanie tworzyw sztucznych Standox, − Lakierowanie tworzyw sztucznych Spies Hecker,

15.Wytwarzanie powłok malarsko – lakierniczych na wyrobach powszechnego użytku

Education

Transcript of 15.Wytwarzanie powłok malarsko – lakierniczych na wyrobach powszechnego użytku