ZASADY OPIEKI POTRANSPLANTACYJNEJ
Praktyka Hematologiczna 2015
Warszawa 24-25 kwietnia 2015
Anna Czyż Katedra i Klinika Hematologii i Transplantacji szpiku Uniwersytet Medyczny w Poznaniu
Zadania realizowane w ramach opieki potransplantacyjnej
Opieka hematologiczna
Kontrola choroby podstawowej
Monitorowanie chimeryzmu (alloHSCT)
Profilaktyka i leczenie powikłań infekcyjnych
Profilaktyka i leczenie GvHD
Profilaktyka i leczenie powikłań nieinfekcyjnych
Koordynacja opieki wielospecjalistycznej
Zadania realizowane w ramach opieki potransplantacyjnej
Opieka wielospecjalistyczna
Dermatologiczna
Okulistyczna
Kardiologiczna
Ginekologiczna
Onkologiczna
Inne: pulmonolog, neurolog, stomatolog, okulista, nefrolog, psycholog,
Zadania realizowane w ramach opieki potransplantacyjnej
Opieka hematologiczna
Kontrola choroby podstawowej
Monitorowanie chimeryzmu (alloHSCT)
Profilaktyka i leczenie powikłań infekcyjnych
Profilaktyka i leczenie GvHD
Profilaktyka i leczenie powikłań nieinfekcyjnych
Koordynacja opieki wielospecjalistycznej
Harmonogram wizyt w Poradni Potransplantacyjnej chorych po alloHSCT
Harmonogram kontroli po zwolnieniu chorego ze szpitala
W pierwszym miesiącu: 1x w tygodniu
Przez kolejne 2 miesiące: co 2 tygodnie
Przez kolejne 6-12 miesięcy: co 4 tygodnie
W drugim roku po alloHSCT: co 3 miesiące
W trzecim i kolejnych latach po alloHSCT: co 6-12 miesięcy
Harmonogram wizyt w Poradni Hematologicznej chorych po autoHSCT
Harmonogram kontroli
Przez pierwsze 2 miesiące: co 2- 4 tygodnie
Przez kolejne 6-12 miesięcy: co 3 miesiące
W drugim roku: co 6 miesięcy
W kolejnych latach: co 6-12 miesięcy
Decyzje dotyczące modyfikacji harmonogramu wizyt:
po uwzględnieniu rodzaju choroby podstawowej, czynników ryzyka i uzyskanej odpowiedzi na leczenie przed i po HSCT
Ogólne zasady kontroli chorych po HSCT
Podmiotowe i przedmiotowe badanie lekarskie, w tym:
Pomiar masy ciała
Pomiar wzrostu (przynajmniej raz w roku)
Ocena odżywienia
Badanie skóry i jamy ustnej w kierunku obecności objawów wtórnego nowotworu
Ogólne zasady kontroli chorych po HSCT
Badania laboratoryjne:
Morfologia z rozmazem krwi
Badanie biochemiczne (ocena czynności nerek i wątroby)
Stężenie leków (cyklosporyna, takrolimus, rapamycyna)
Stężenie Ig
Profil lipidów
co 6 miesięcy
częściej w okresie stosowania rapamycyny, GKS, cyklosporyny lub takrolimusa u chorych z podwyższonym stężeniem lipidów
Parametry laboratoryjne gospodarki Fe
co 6-12 miesięcy u chorych leczonych KKCz lub z wcześniej udokumentowanym przeładowaniem ustroju FE
Badania endokrynologiczne: TSH, fT4, stężenie Ca, 25-OH witaminy D, badanie densytometryczne kości
co 12 miesięcy
Zadania realizowane w ramach opieki potransplantacyjnej
Opieka hematologiczna
Kontrola choroby podstawowej
Monitorowanie chimeryzmu (alloHSCT)
Profilaktyka i leczenie powikłań infekcyjnych
Profilaktyka i leczenie GvHD
Profilaktyka i leczenie powikłań nieinfekcyjnych
Koordynacja opieki wielospecjalistycznej
Rekonstytucja układu immunologicznego po HSCT
Neutrofile i fagocyty: 1 miesiąc
Limfocyty T: 6-12 miesięcy
Limfocyty B: 12-24 miesiące
EBMT Handbook 2012
Zakażenia po HSCT
Faza pierwsza (wczesna do + 30 dnia)
ryzyko zakażeń bakteryjnych i grzybiczych (z rodzaju Aspergillus, rzadziej Candida) oraz reaktywacji zakażeń herpeswirusami, najczęściej HSV
Faza druga (do 3-4 miesięcy po HSCT)
w wyniku zaburzeń ilościowych oraz czynnościowych limfocytów T i B zwiększa się ryzyko infekcji wirusowych (przede wszystkim CMV , VZV), inwazyjnej aspergilozy oraz zakażeń wywołanych bakteriami otoczkowymi
ryzyko zakażeń jest największe u chorych po alloHSCT, którzy leczeni są z powodu GvHD
Faza trzecia (późna)
nadal mogą występować zakażenia bakteriami otoczkowymi w wyniku utrzymujących się zaburzeń odpowiedzi humoralnej oraz zakażenia wirusowe
ryzyko zakażeń oportunistycznych nadal jest wysokie u chorych po alloHSCT z GvHD
Profilaktyka infekcji u chorych po HSCT
Zakażenie Lek Czas trwania profilaktyki
Pneumocystis
jirovecii (PC)
Sulfametoksazol/
trimetoprim
960 mg 2 x dziennie
przez 2 kolejne dni tygodnia
1. Nie krócej niż 6 miesięcy
2. Przedłużona profilaktyka:
• GvHD, immunosupresja
• leczenie GKS przed lub po HSCT
• intensywne kondycjonowanie
VZV (HSV) chorzy seropozytywni
Acyklowir p.o. od 2 x 400 mg
do 2 x 800 mg
Valacyklowir p.o. 2 x 500 mg
1. Przez rok po HSCT (VZV)
2. Przedłużona profilaktyka:
• GvHD, immunosupresja (do 6 m-cy po
zakończeniu IS lub do wzrostu limfocytów
CD4 > 200/mcl)
Streptococcus pneumoniae
Penicylina doustna (np.
fenoksymetylowa)
• Powyżej +100 dnia u chorych po alloHSCT z
GvHD
Majhail i wsp. NIH Guidelines BMT 2012, Tomblyn M BMT 2009, wytyczne ECIL i NCCN
Profilaktyka przeciwgrzybicza
Pierwotna profilaktyka zalecana jest u chorych z wysokim ryzykiem wystąpienia IZG, określanym zwykle jako wyższe niż 10%
we wczesnym okresie po alloHSCT lub u chorych leczonych z powodu GvHD
u chorych poddanych autoHSCT z wysokim ryzykiem zapalenia błon śluzowych
Leki
Flukonazol
u chorych po alloHSCT bez objawów GvHD, po autoHSCT z wysokim ryzykiem zapalenia błon śluzowych
Pozakonazol
u chorych po alloHSCT leczonych z powodu GvHD
Przyjmuje się, że profilaktyka pierwotna u chorych po alloHSCT powinna być stosowana przez pierwsze 75-100 dni po transplantacji lub do czasu zakończenia leczenia immunosupresyjnego u chorych z GvHD
Monitorowanie infekcji CMV po HSCT – zasady leczenia wyprzedzającego
Metoda
Monitorowanie CMV DNA met. PCR lub antygenemii pp65 w krwi 1 raz w tygodniu
Nie krócej niż do +100 dnia po HSCT
Chorzy po alloHSCT
Chorzy po autoHSCT z zastosowaniem selekcji pozytywnej CD34 (wysokie ryzyko infekcji CMV)
Po upływie 100 dni po alloHSCT
Chorzy leczeni immunosupresyjnie z powodu GvHD (co dwa tygodnie jeżeli dawka GKS < 1 mg/kg/dobę i trzy kolejne wyniki badania ujemne)
Chorzy leczeni z powodu infekcji CMV we wczesnym okresie po HSCT
Chorzy po transplantacji krwi pępowinowej
W oparciu o wytyczne ECIL i NCCN
Zasady kontroli w szczególnych grupach chorych
Grupa chorych:
po haplo-HSCT lub CB- HSCT, leczeni ATG w czasie kondycjonowania
leczeni ATG z powodu sterydoopornej GvHD
Metoda
monitorowanie met. PCR w krwi w kierunku CMV, EBV i adenowirusa
1 x na tydzień przez co najmniej 6 miesięcy od podania ostatniej dawki ATG lub do czasu wzrostu ALC > 300 komórek/mm3
Leczenie infekcji CMV
Leczenie wyprzedzające:
Gancyklovir dożylnie 5 mg/kg iv co 12 godz. nie krócej niż dwa tygodnie, do czasu ujemnych wyników badań
Valgancyklowir doustnie 900 mg co 12 godzin nie krócej niż dwa tygodnie, do czasu ujemnych wyników badań, rozważyć 900 mg 1 x dziennie przez kolejne 7 dni
Leczenie opornej infekcji lub nietolerancja gancyklowiru:
Foskawir dożylnie 90 mg/kg co 12 godzin nie krócej niż dwa tygodnie
Leczenie skojarzone foskawirem i gancyklowirem
Cydofowir dożylnie 3-5 mg/kg 1 x w tygodniu
W oparciu o wytyczne ECIL i NCCN
Postępowanie u chorego po HSCT z gorączką o nieustalonej etiologii
1) Badanie lekarskie z oceną okolicy okołoodbytniczej/ krocza / portu naczyniowego
2) Posiew krwi i moczu
3) Badanie mikrobiologiczne innego materiału biologicznego w przypadku podejrzenia ogniska infekcji
4) RTG klatki piersiowej
5) KT klatki piersiowej u chorych z objawami zakażenia dróg oddechowych
6) KT zatok obocznych nosa u chorych z objawami zakażenia dróg oddechowych
Po pobraniu krwi na posiew należy rozważyć wskazania do antybiotykoterapii empirycznej
U chorych po HSCT, szczególnie u tych, którzy nie stosowali się do zasad antybiotykowej profilaktyki przeciwbakteryjnej może rozwinąć się posocznica spowodowane przez Streptococcus pneumoniae lub inne bakterie otoczkowe
Zadania realizowane w ramach opieki potransplantacyjnej
Opieka hematologiczna
Kontrola choroby podstawowej
Monitorowanie chimeryzmu (alloHSCT)
Profilaktyka i leczenie powikłań infekcyjnych
Profilaktyka i leczenie GvHD
Profilaktyka i leczenie powikłań nieinfekcyjnych
Koordynacja opieki wielospecjalistycznej
Klasyfikacja GvHD wg NIH 2005
Zaucha JM, Dytfeld D, Rokicka M i wsp. Acta Haematologica Pol 2007
Rozpoznanie cGvHD wg NIH 2005
Zaucha JM, Dytfeld D, Rokicka M i wsp. Acta Haematologica Pol 2007
Rozpoznanie cGvHD wg NIH 2005
1. Odróżnienie od postaci ostrej GvHD
2. Obecność co najmniej jednego objawu patognomicznego lub przynajmniej jednego objawu wskazującego potwierdzonego przez badanie histopatologiczne lub inny test
3. Wykluczenie innych przyczyn stwierdzanych zmian
Ocena narządowego zaawansowania cGVHD wg NIH 2005
Zaucha JM, Dytfeld D, Rokicka M i wsp. Acta Haamatologica Pol 2007
Określenie postaci cGvHD wg stopnia zaawansowania objawów narządowych (wg NIH)
Postać cGvHD Liczba zajętych narządów Maksymalne zaawansowanie narządowe
Łagodna 1 lub 2 (za wyjątkiem płuc) 1
Umiarkowana płuca 3 lub więcej 1 lub 2 (za wyjątkiem płuc)
1 1 2
Ciężka Płuca Jakikolwiek narząd/obszar
2 3
Wskazania do leczenia systemowego cGvHD
Postać cGvHD Czynniki ryzyka* Wskazania do leczenia sytemowego
Łagodna Nie Nie
Łagodna Tak Tak**
Umiarkowana Tak lub Nie Tak
Ciężka Tak lub Nie Tak
*czynniki ryzyka: małopłytkowość < 100 G/L, cGvHD poprzedzona aGvHD, leczenie GKS w chwili rozpoznania cGvHD ** rozważyć korzyści z efektu graft-versus-tumor u chorych z wysokim ryzykiem nawrotu nowotworu
Leczenie systemowe cGvHD
Leczenie pierwszej linii
prednizon 1 mg/kg dziennie
skojarzenie GKS z inhibitorem kalcyneuryny może prowadzić do zmniejszenia dawki GKS, stosowane zwykle u chorych z liczbą płytek < 100 G/L
Redukcja dawek leków immunosupresyjnych
Dawka GKS 1 mg/kg utrzymywana przez 2 tygodnie, następnie redukcja dawki o 25% tygodniowo, do dawki 1mg/kg co drugi dzień utrzymywanej przez 2-3 miesiące, dalsza redukcja o 10-20% miesięcznie
Po redukcji dawki GKS redukcja dawek innych leków IS co 2-4 tygodnie, przez 3-9 miesięcy
Leczenie systemowe cGvHD
Leczenie drugiej linii
ECP
Inhibitory mTOR: sirolimus, everolimus
Rytuksymab (zmiany skórne, objawy ze strony układu mięśniowo-szkielotowego)
Pentostatyna
Imatynib (zmiany skórne twardzinopodobne, objawy płucne)
MMF
Leczenie trzeciej linii
Metotreksat
Pulsy GKS
Dignan FL i wsp. BJH 2012 Wolf D i wsp. BBMT 2011
Leki inne niż GKS stosowane w leczeniu cGvHD
Lek Docelowe stężenie
Główne działania niepożądane
Cyklosporyna 3 mg/kg 2x dziennie
100-250 ng/ml* 1. Nefrotoksyczność: ↑ kreatyniny, ↓ magnezu 2. Przewód pokarmowy nudności, wymioty, ↑aminotransferaz, ↑ bilirubiny, zapalenie trzustki 3. Układ nerwowy drżenia, parestezje, zaburzenia widzenia, bóle głowy, zawroty,niepokój, dezorientacja, depresja 4. Inne nadciśnienie tętnicze, TMA, powikłania zakrzepowo- zatorowe, hiperglikemia, hipertrychoza, przerost dziąseł, ginekomastia
Takrolimus 0,05 mg/kg 2x dziennie
5-15 ng/ml* jak dla cyklosporyny
* Modyfikacja dawki w oparciu o ocenę toksyczności, aktywności GvHD i stężenia leku
Leki inne niż GKS stosowane w leczeniu cGvHD
Lek Docelowe stężenie Główne działania niepożądane
Mykofenolan mofetilu 15 mg/kg 2 x dziennie
Nie ustalono korelacji z przebiegiem klinicznym
1. Przewód pokarmowy wymioty, biegunka 2. Powikłania hematologiczne neutropenia, niedokrwistość
Sirolimus (rapamycyna) 2,5 mg/m2 (4 mg) dziennie
5-10 ng/ml*
1. Powikłania hematologiczne neutropenia, małopłytkowość 2. Zaburzenia metaboliczne hiperlipidemia 3. TMA
* Modyfikacja dawki w oparciu o ocenę toksyczności, aktywności GvHD i stężenia leku
Zadania realizowane w ramach opieki potransplantacyjnej
Opieka hematologiczna
Kontrola choroby podstawowej
Monitorowanie chimeryzmu (alloHSCT)
Profilaktyka i leczenie powikłań infekcyjnych
Profilaktyka i leczenie GvHD
Profilaktyka i leczenie powikłań nieinfekcyjnych
Koordynacja opieki wielospecjalistycznej
Nieinfekcyjne powikłania płucne
Powikłania płucne występują u około 25-50% chorych po alloHCT i stanowią przyczynę około 50% zgonów związanych z transplantacją
W blisko 50% przypadków wykluczona zostaje przyczyna infekcyjna zaburzeń czynności płuc
Ze względu na typ stwierdzanego ograniczenia rezerw wentylacyjnych płuc nieinfekcyjne powikłania płucne podzielić można na obturacyjne i restrykcyjne
Ścisły związek występowania z przewlekłą GvHD
Czynniki ryzyka:
cGvHD
TBI lub busulfanu w kondycjonowaniu
radioterapia obszaru klatki piersiowej
Infekcje dróg oddechowych
Nieinfekcyjne powikłania płucne
Przewlekła choroba obturacyjna:
zarostowe zapalenie oskrzelików płucnych (BO) → objaw patognomiczny cGvHD
Przewlekła choroba restrykycyjna:
kryptogenne organizujące się zapalenie płuc (COP), dawniej organizujące się zapalenia płuc z zarostowym zapaleniem oskrzelików (BOOP)
Algorytm wykonywania badań układu oddechowego u chorych po alloHSCT
Badanie Harmonogram wykonywania badania
Badania czynnościowe- pełen zakres spirometria, DLCO, bodypletyzmografia
1. wyjściowo oraz 12 miesięcy po alloHCT 2. dodatkowo: jeżeli nastąpi pogorszenie czynności płuc o 1 kategorię w ocenie zaawansowania narządowego cGVHD wg NIH
Badania spirometryczne i DLCO 1. co 3 miesiące przez pierwszy rok i co 6 miesięcy przez drugi rok po alloHCT 2. dodatkowo: co miesiąc u chorych z rozpoznanym BOS lub COP do czasu uzyskania odpowiedzi na leczenie
Badanie HRCT u chorych z podejrzeniem BOS/COP i/lub jeżeli nastąpi pogorszenie czynności płuc o 1 kategorię w ocenie zaawansowania narządowego cGVHD wg NIH (w oparciu o badanie spirometryczne i DLCO lub objawy kliniczne)
Bronchoskopia i BAL u chorych z podejrzeniem BOS/COP w celu wykluczenia infekcyjnej przyczyny stwierdzanych zaburzeń
Diagnostyka różnicowa BOS i COP
BOS COP
Charakter zaburzeń zaburzenia typu obturacyjnego zaburzenia typu restrykcyjnego
FEV1/FVC obniżony (<0,7) prawidłowy
FEV1 obniżony (75%) obniżony
TLC prawidłowy obniżony
RV podwyższony (120%) prawidłowy lub obniżony
RV/TLC podwyższony prawidłowy
DLCO obniżony obniżony
Obraz HRCT nierównomierna perfuzja o typie
mozaikowym, objaw pułapki
powietrznej, środzrazikowe guzki,
rozstrzenia oskrzeli, pogrubienie ścian
oskrzeli i przegród międzyzrazikowych
plamiste zacienienia miąższu,
obraz mlecznej szyby, guzkowe
zacienienia miąższu
Powikłania sercowo-naczyniowe
Powikłania kardiologiczne stanowią przyczynę 2%-3% późnych zgonów po HCT
Szacowane ryzyko niewydolności serca u chorych poddanych HCT z powodu chłoniaka Hodgkina jest 3 do 5 razy większe niż w populacji ogólnej.
Objawy niewydolności serca mogą pojawiać się wiele lat po transplantacji
Czynniki ryzyka
stosowanie antracyklin przed transplantacją
współwystępowanie po transplantacji chorób zwiększających ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych
Hiperlipidemię i cukrzycę stwierdza się u odpowiednio u 7%-13% i 10%-39% chorych po alloHCT
Leczenie tych zaburzeń odgrywa kluczową rolę w zapobieganiu odległym powikłaniom naczyniowym, takim jak udar mózgu, choroba wieńcowa oraz choroba tętnic obwodowych, których ryzyko szacowane jest na ponad 20% po 25 latach od alloHCT.
Zasady wczesnego wykrywania i zapobiegania późnym nieinfekcyjnym powikłaniom po HCT u dorosłych w oparciu o międzynarodowe rekomendacje EBMT, CIBMTR i ASBMT
Powikłania Czynniki ryzyka Postępowanie prewencyjne i
zasady monitorowania po HCT
Powikłania sercowo-naczyniowe -Wcześniejsze leczenie antracyklinami -TBI/radioterapia szyi i klatki piersiowej -Starszy wiek chorego -alloHCT -Współistniejące czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych przed lub po HCT -Zespół metaboliczny -Przewlekła niewydolność nerek
- Rutynowa ocena czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych 6 i 12 m-cy po HCT, a następnie corocznie z uwzględnieniem oceny pełnego profilu lipidowego i stężenia glukozy na czczo - Badanie echokardiograficzne u chorych z czynnikami ryzyka lub objawami klinicznymi co 6 m-cy -Edukacja dotycząca zdrowego stylu życia - Wczesne wykrywanie i leczenie cukrzycy, nadciśnienia tętniczego i dyslipidemii
Kardiomiopatia
Przewlekła zastoinowana niewydolność krążenia
Zaburzenia rytmu serca
Choroba wieńcowa
Choroba niedokrwienna mózgu i kończyn
Wtórne nowotwory lite
Ryzyko wystąpienia wtórnych nowotworów litych szacowane jest na 2%-6% po 10 latach od HCT i wzrasta w sposób ciągły również po upływie tego czasu
Czynniki ryzyka:
kondycjonowanie oparte na TBI
choroba podstawowa i rodzaj leczenia przeciwnowotworowego stosowanego przed transplantacją
płeć męska
czas trwania i intensywność leczenia immunosupresyjnego po alloHCT
przewlekła GvHD
Wtórne nowotwory lite
Nowotwory, których ryzyko wystąpienia związane jest przede wszystkim z TBI
rak piersi
skumulowane ryzyko raka piersi u kobiet po HCT wynosi 11% po 25 latach od HCT, a w grupie poddanej TBI jest jeszcze wyższe
rak tarczycy
nie-płaskonabłonkowego rak skóry
nie-płaskonabłonkowy rak skóry u osób poniżej 30 r.ż, u których stosowano TBI w kondycjonowaniu występuje około 9 razy częściej niż w populacji ogólnej w podobnym wieku
mięsaki
Nowotwory, których ryzyko związane jest z przewlekłą GvHD i leczeniem immunosupresyjnym
raka płaskonabłonkowy jamy ustnej
Wtórne nowotwory hematologiczne
Rodzaje wtórnych nowotworów hematologicznych
zespoły mielodysplastyczne i ostre białaczki szpikowe związane z leczeniem (t-MDS/AML)
wtórne białaczki po alloHCT wywodzące się z układu krwiotwórczego dawcy
Skumulowane ryzyko wystąpienia t-MDS/AML jest szczególnie wysokie u chorych na chłoniaki, u których sięga 20-25% po 10-15 latach od autoHCT
Czynniki ryzyka
Stosowanie leków alkilujących przed transplantacją
kondycjonowanie oparte na TBI.
Na ryzyko wystąpienia białaczki wywodzącej się z hematopoezy dawcy ma wpływ intensywność i czas trwania leczenia immunosupresyjnego, stąd prewencja tego powikłania opiera się na właściwym redukowaniu dawek leków immunosupresyjnych po alloHCT
Zasady wczesnego wykrywania i zapobiegania późnym nieinfekcyjnym powikłaniom po HCT u dorosłych w oparciu o międzynarodowe rekomendacje EBMT, CIBMTR i ASBMT
Powikłania Czynniki ryzyka Postępowanie prewencyjne i zasady
monitorowania po HCT
Wtórne nowotwory -TBI/ radioterapia -wcześniejsza chemioterapia z użyciem leków alkilujących lub inhibitorów topoizomerazy II DNA -GvHD -Deplecja limfocytów T
- Nauka samobadanie piersi, gonad, skóry - Ścisłe wypełnianie zaleceń dotyczących wczesnego wykrywania nowotworów w populacji ogólnej - U chorych po ekspozycji na TBI/radioterapię: mammografia w wieku 25 lat lub 8 lat po ekspozycji, lecz nie później niż w wieku 40 lat - U chorych z GvHD: wnikliwa ocena jamy ustnej/gardła
Zasady wczesnego wykrywania i zapobiegania późnym nieinfekcyjnym powikłaniom po HCT u dorosłych w oparciu o międzynarodowe rekomendacje EBMT, CIBMTR i ASBMT
Powikłania Czynniki ryzyka Postępowanie prewencyjne i zasady
monitorowania po HCT
Powikłania okulistyczne -Kontrola widzenia oraz ocena objawów ze strony narządu wzroku 6 i 12 miesięcy po HCT, a następnie raz w roku - Pełne badanie okulistyczne z oceną dna oka 12 miesięcy po HCT lub wcześniej u chorych z GvHD lub objawami okulistycznymi - Rezygnacja ze stosowania szkieł kontaktowych u chorych z suchym zapaleniem spojówek
Zaćma
-TBI - Kortykosteroidy
Retinopatia niedokrwienna
-Starszy wiek -alloHCT -TBI -Cyklosporyna
Suche zapalenie spojówek (zespół suchego oka)
-Przewlekła GvHD
Zasady wczesnego wykrywania i zapobiegania późnym nieinfekcyjnym powikłaniom po HCT u dorosłych w oparciu o międzynarodowe rekomendacje EBMT, CIBMTR i ASBMT
Powikłania w jamie ustnej
-GvHD -TBI/ radioterapia głowy i szyi -Kortykosteroidy
- Rutynowa ocena stanu jamy ustnej 6 i 12 miesięcy po HCT, a następnie raz w roku - Ocena stomatologiczna 12 miesięcy po HCT, a następnie raz w roku, częściej u chorych z GvHD - Przed zabiegami stomatologicznymi antybiotykowa profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia zgodna z wytycznymi towarzystw kardiologicznych - Edukacja dotycząca higieny jamy ustnej - W zespole suchości sztuczna ślina, żucie gumy do żucia pozbawionej cukru
Zespół suchości błon śluzowych jamy ustnej i gardła
Choroba próchnicowa
Zasady wczesnego wykrywania i zapobiegania późnym nieinfekcyjnym powikłaniom po HCT u dorosłych w oparciu o międzynarodowe rekomendacje EBMT, CIBMTR i ASBMT
Zaburzenia endokrynologiczne
-TBI/ radioterapia głowy, szyi, OUN -Kortykosteroidy -Młody wiek -Wcześniejsza chemioterapia
Niedoczynność tarczycy -Badania czynnościowe tarczycy 12 miesięcy po HCT, a następnie raz w roku
Hipogonadyzm -U kobiet ocena kliniczna i endokrynologiczna 12 miesięcy po HCT - U mężczyzn ocena czynności gonad (FSH LH i testosteron) w przypadku wystąpienia objawów sugerujących hipogonadyzm
Niewydolność kory nadnerczy
Zasady wczesnego wykrywania i zapobiegania późnym nieinfekcyjnym powikłaniom po HCT u dorosłych w oparciu o międzynarodowe rekomendacje EBMT, CIBMTR i ASBMT
Zaburzenia kostne
Osteopenia/osteoporoza
Jałowa martwica kości
- TBI, - kortykosteroidoterapia - hipogonadyzm - brak aktywności fizycznej - GvHD
- U wszystkich chorych po alloHCT, u kobiet po HCT oraz u chorych z dodatkowymi czynnikami ryzyka powikłań kostnych badanie densytometryczne metodą dwuwiązkowej absorcjometrii fotonowej rok po transplantacji - W prewencji regularny wysiłek fizyczny, suplementacja Ca i wit. D - U chorych z ustalonym rozpoznaniem osteoporozy dodatkowo bifosfoniany
SOURCE: Data and analysis on NMDP-facilitated transplants through CIBMTR®, the research arm of the NMDP.
Transplant-Related Mortality after Adult Bone Marrow or
PBSC Transplantation for Leukemia or Lymphoma
Piśmiennictwo
1. Carpenter PA i wsp. BBMT 2015 e-pub: Wytyczne NIH dot. leczenia wspomagającego w cGvHD
2. Dignan FL i wsp. BJH 2012: Wytyczne BSBMT dot. rozpoznawania i leczenie cGvHD
3. Majhail NS i wsp. BBMT 2012: Wytyczne NMDP, CIBMTR, ASBMT, EBMT dot. opieki potransplantacyjnej
4. Inamoto Y i wsp. BMT 2015 e-pub: Wytyczne CIBMTR i EBMT dotyczące wczesnego wykrywania wtórnych nowotworów litych po HSCT
5. Ljungman P, de la Camara R., Cordonnier C. i wsp. BMT 2008: Management of CMV , HHV- 6, HHV-7 and HHV-8 infections in patients with hematological malignancies and after SCT
6. Ljungman P, Hakki M, Boeckh M. i wsp. Hematol Oncol Clin North Am. 2011: CMV in Hematopoietic Stem Cell Transplant Recipients
7. Maertens J., Marchetti O., Herbrecht R. i wsp. BMT 2011: Wytyczne ECIL 3- 2009 dot. profilaktyki i leczenia inwazyjnych zakażeń grzybiczych
8. Tomblyn M i wsp. BMT 2009: Wytyczne CIBMTR, ASBMT, NMDP dot. zapobiegania zakażeniom po HSCT
9. Wolff D i wsp. BBMT 2010 , 2011: Wytyczne międzynarodowe dot. leczenie 1-ej i 2-giej linii cGvHD
Top Related