ZEGARY HISTORYCZNE

ZEGAR : ZEGAR JEST MECHANICZNY Z OBCIĄŻNIKOWYM NAPĘDEM PRZEKŁADNI BICIA I CHODU. PODNOSZENIE OBCIĄŻNIKÓW ODBYWA SIĘ CO GODZINĘ ZA POMOCĄ SILNIKA ELEKTRYCZNEGO. MECHANIZM TYPU WYSOKIEGO Z REGULATOREM CHODU WAHADŁOWYM (WAHADŁO SEKUNDOWE). ZASTOSOWANO WYCHWYT SPOCZYNKOWY KOTWICOWY TYPU GRAHAMA

Co to jest zegar

HISTORIA ZEGARA WIEŻOWEGO NA ZAMKU KSIĄŻĄT POMORSKICH W SZCZECINIE

W drugiej połowie XVII w. po wojnie Szwecji z Brandenburgią, aby uczcić ostateczne zwycięstwo Szwedów, postanowiono ustawić na dziedzińcu zamku ogromny obelisk. Plan ten jednak upadł i zdecydowano się na umieszczenie na Wieży Zegarowej nowego zegara. Zaprojektował go Johann von Goethe a wykonał Kasper Nitardy z Drawska Pomorskiego zdobywając w ten sposób dyplom mistrzowski.

POZNAŃSKI ZEGAR RATUSZOWY Z KOZIOŁKAMI

Historia miasta jest zazwyczaj także historią znajdujących się w nim publicznych zegarów. Są one świadectwem pewnego poziomu cywilizacyjnego a ich wygląd zawsze mówi o aspiracjach władz miejskich. Pełne dzieje zegarów w Poznaniu są jednak trudne do ustalenia gdyż brak jest zachowanych dokumentów szczególnie tych najstarszych

.

O najstarszym zegarze w Poznaniu dowiadujemy się dopiero w 1431 roku, lecz powstał on zapewne wcześniej. Ten pierwszy zegar poznański zamontowany był, jak się dowiadujemy z późniejszych informacji, na wieży Zegarnej, najwyższej baszcie w obrębie murów miejskich, wzniesionej zapewne jeszcze w końcu XIII w, u wylotu obecnej ulicy Koziej. Informacje o jego naprawach występują do końca XV wieku, lecz zapewne działał dłużej. Wiemy również, że w już w 1440 roku istniał także zegar na wieży katedry poznańskiej na Ostrowiu Tumskim.

KROTKA OPOWIEŚĆ O ZEGARACH:

Zegar słoneczny: jest to zegar, który odmierza czas na podstawie zmiany pozycji Słońca, najczęściej wyrażony jako lokalny prawdziwy czas słoneczny. Jego działanie polega na wskazaniu odpowiedniej podziałki za pomocą cienia, rzucanego przez nieruchomą wskazówkę na skalę czasu (np. z podziałką godzinową), umieszczoną na powierzchni (niekoniecznie płaskiej – jak np. w zegarach pierścieniowych) tarczy zegarowej, znajdującej się na ziemi, posadzce, ścianie budowli lub postumencie. Oprócz stacjonarnych istnieją także przenośne zegary słoneczne. Niektóre z nich, pełniące rolę zegarów podróżnych, występują w wersji kieszonkowej (składanej).

Odległości kątowe pomiędzy godzinami na tarczy zegara nie zawsze są jednakowe. Godzina 12 na horyzontalnie zorientowanej tarczy znajduje się od strony północy, a godziny 6 i 18 odpowiednio na zachód i wschód. Godziny pośrednie wyznacza się, biorąc pod uwagę zmieniający się kąt padania światła w ciągu dnia. Zegar słoneczny mierzy czas w dzień, ale może być używany również nocą – jako tzw. zegar księżycowy, w okresach widoczności Księżyca.że przenośne (kieszonkowe) zegary tego typu.Zegar słoneczny rozpowszechnił się w latach 604–606 po wydaniu przez papieża Sabiniana nakazu umieszczania zegarów słonecznych na dachu każdego kościoła

ZEGAR KSIĘŻYCOWY:

to odpowiednik zegara słonecznego używany nocą, w którym światło słoneczne zastępuje światło Księżyca.Cień rzucany przez gnomon pada na powierzchnię z siatką współrzędnych umożliwiającą odczytanie aktualnej godziny w podobny sposób, jak podczas obserwacji dziennych. Zegar księżycowy wskazuje dokładną godzinę tylko o północy podczas pełni Księżyca, ponieważ górowanie Księżyca opóźnia się 48 minut na dobę. Żeby ustalić moment prawdziwej północy koniecznym jest zatem uwzględnianie tej zmiany, jak również informacja o tym, jak wiele dni dzieli od poprzedniej pełni. Bez uwzględniania tej różnicy odczytanie czasu jest niemożliwe. Funkcjonowanie urządzenia nocą zapewnia duża jasność Księżyca, co najmniej w okresie pełni.

ZEGAR WODNY:

Zegar wodny lub klepsydra jest urządzeniem służącym do pomiaru czasu. Jego działanie opiera się o regularny i stały wypływ wody ze zbiornika zwykle przez niewielki otwór. Kontrola dokładności wypływu wody w tego typu urządzeniach jest dość trudna, dlatego zegary wodne nigdy nie osiągnęły dużej precyzji.Zegary wodne były jednymi z pierwszych sposobów pomiaru upływu czasu, które nie były zależne od obserwacji astronomicznych. Jeden z najstarszych zegarów tego typu został znaleziony w grobowcu faraona Amenhotepa I. Był zatem używany około roku 1500 p.n.e.

KLEPSYDRA:

Klepsydra – zegar wodny, w późniejszych czasach także piaskowy, składający się z dwóch, zazwyczaj szklanych baniek, z czego jedna znajduje się dokładnie nad drugą, połączonych rurką przepuszczającą określoną ilość wody lub piasku w określonym czasie. Konstrukcja znana była już na 1500 lat p.n.e[1]. Znane są klepsydry odmierzające od kilkudziesięciu sekund do doby

ZEGAR OGNIOWY:

Są to np. świece, mniej więcej metrowej długości. Dawały światło i może trochę ciepła. Wbijano w nie metalowe ćwieki lub kuleczki. Po stopieniu kolejnej partii wosku ciężarki spadały na metalową podstawkę, stukiem oznajmiając upływ czasu. W ciągu nocy spalano trzy takie świece. Nadal szukano zegara dłużej działającego i dającego więcej światła.   Zegar kagankowy (lampka oliwna ze szklaną bańką) był najprostszym w użyciu rodzajem zegara ogniowego. W miarę wypalania się oleju, opadał jego poziom, wskazując czas na naniesionej podziałce. Pomyślano: przecież olej można zastąpić piaskiem, którego nie będzie ubywać.

Twierdzi się, że zegar ogniowy został po raz pierwszy użyty w VIII wieku przez anglosaskiego benedyktyna Bedę, autora dwóch dzieł o rachubie czasu, który pewnej mroźnej nocy podczas nabożeństwa zaznaczył na płonącej świecy podziałkę godzinową. Z biegiem czasu sposób ten znalazł powszechne zastosowanie, ponieważ płonąca świeca w ciemnych i zimą pozamykanych średniowiecznych pomieszczeniach, nie tylko była źródłem światła, lecz także z powodzeniem odmierzała upływający czas. Były to świece około metrowej długości, których w ciągu nocy wypalano trzy.

ZEGAR ATOMOWY:Zegar atomowy – rodzaj zegara, którego działanie opiera się na zliczaniu okresów atomowego wzorca częstotliwości.Wczesne zegary atomowe były maserami z dołączonym oprzyrządowaniem. Współcześnie najdokładniejsze zegary atomowe bazują na bardziej zaawansowanej fizyce, np. na związkach cezu. Dokładność takich zegarów dochodzi do 10-15, co oznacza 10-10 sekundy (1/10 nanosekundy) na dzień.

BUDOWA

•Podstawowa budowa zegara obejmuje cztery zasadnicze segmenty:•Źródła napędu (np. bateria wraz z silnikiem, sprężyna, obciążniki) powodujące działanie zegara•Regulatory chodu (np. wahadło, balans, generator kwarcowy) wywołujące okresowe impulsy•Liczniki cykli (przekładnie zębate, sumator) zliczające impulsy regulatora.•Wskaźniki i sygnalizatory (np. wyświetlacze, wskazówki: godzinowa, minutowa i sekundowa; gongi i pozytywki) przekazujące użytkownikowi informacje o upływie czasu.

Prezentacje przygotował: Remigiusz Grabowski